title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
3908 Νυξ
|
Καθώς συμβαίνει με τους περισσότερους αστεροειδείς Αμόρ, η τροχιά της «Νυκτός» τέμνει την τροχιά του Άρη. Η πλησιέστερη προσέγγιση του αστεροειδή στη Γη για όλο τον 21ο και τον 22ο αιώνα θα συμβεί στις 18 Οκτωβρίου 2194, οπότε η απόστασή του από τη Γη θα είναι 0,05800 AU (8.676.800 χιλιόμετρα). Η μέση διάμετρος του αστεροειδή εκτιμάται σε 1 ως 1,2 χιλιόμετρο περίπου. O φασματικός τύπος της είναι ο σπάνιος τύπος V, κάτι που σημαίνει ότι ίσως να αποτελεί ένα θραύσμα του μεγάλου αστεροειδή 4 Εστία (Vesta). Το άλβεδο του αστεροειδή 3908 Νυξ είναι περίπου 0,23. Η Νυξ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 4 ώρες, 25 λεπτά και 33,6 δευτερόλεπτα. Το έτος 2000, παρατηρήσεις ραντάρ με τα ραδιοτηλεσκόπια του Αρεσίμπο και του Γκόλντστοουν προσδιόρισαν το προσεγγιστικό σχήμα του αστεροειδή: μπορεί να περιγραφεί ως γενικώς σφαιρικό, αλλά με πολλά εξογκώματα. Τροχιά από το JPL / Εφημερίδα
|
Η Νυξ (Nyx) είναι ένας γεωπλήσιος αστεροειδής, που ανήκει στην ομάδα των αστεροειδών Αμόρ και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 17,3. Ανακαλύφθηκε το 1980 από τον Γερμανό αστρονόμο Χανς-Έμιλ Σούστερ, που παρατηρούσε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο, στην κορυφή Λα Σίγια των χιλιανών Άνδεων, και του έδωσε το όνομα της αρχαίας ελληνικής θεάς της νύχτας. Το ίδιο όνομα με την ίδια προέλευση έχει δοθεί στον δορυφόρο Νύχτα του Πλούτωνα, και για να αποφεύγεται σύγχυση η ορθογραφία του διεθνούς ονόματος του δορυφόρου τροποποιήθηκε από Nyx σε Nix.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/3908_%CE%9D%CF%85%CE%BE
|
Μπέντζαμιν Μπρίτεν
|
Ο Μπρίτεν γεννήθηκε στο Λόουστοφτ, κοντά στο Σάφολκ της Αγγλίας· ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά του Ρόμπερτ (οδοντιάτρου στο επάγγελμα) και της Ήντιθ, ερασιτέχνιδος μουσικού, που του έδωσε τα πρώτα μαθήματα πιάνου και θεωρίας. Το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί και ο μικρός Μπρίτεν άρχισε να γράφει μουσική από την ηλικία των πέντε ετών. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε μαθήματα πιάνου και βιόλας με την Ώντρεϋ Άλιστον, ενώ στα δεκατέσσερά του κάνει μαθήματα σύνθεσης με τον Φρανκ Μπριτζ. Το 1930 με 1933 σπουδάζει σύνθεση στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής με τον Τζον Άιρλαντ και πιάνο με τον Άρθουρ Μπέντζαμιν. Στις προθέσεις του ήταν και ένα μεταπτυχιακό στη Βιέννη με τον συνθέτη Άλμπαν Μπεργκ, κάτι που δεν τελεσφόρησε κατά την προτροπή των γονιών του. Από την πρώιμη αυτή περίοδο σώζονται τουλάχιστον 800 έργα, που περιλαμβάνουν την Συμφωνιέττα op. 1, το χορωδιακό "A Hymn to the Virgin" και τις χορωδιακές παραλλαγές "A Boy was Born", που έγραψε το 1934 για τους BBC Singers. Τον επόμενο χρόνο γράφει τη μουσική για το ντοκιμαντέρ The King's Stamp του σκηνοθέτη Αλμπέρτο Καβαλκάντι, ενώ στη συνέχεια αναλαμβάνει τη μουσική επένδυση των ποιημάτων του Ουίσταν Ώντεν (Wystan H. Auden) "Coal Face" και "Night Mail". Με τον εν λόγω ποιητή συνεργάστηκε και στον κύκλο τραγουδιών Our Hunting Fathers Op. 8, έργο ρηξικέλευθο τόσο από πολιτικής σκοπιάς, όσο και μουσικού μανιερισμού. Σημείο-σταθμός στη ζωή του Μπρίτεν αποτέλεσε η συνάντησή του με τον τενόρο Πήτερ Πήαρς το 1937, ο οποίος έμελε να γίνει συνεργάτης, «μούσα» και διά βίου σύντροφός του. Έργο αυτής της περιόδου είναι οι "Παραλλαγές σ' ένα θέμα του Φρανκ Μπριτζ για ορχήστρα εγχόρδων", op. 10, καθώς και ένα Ειρηνιστικό Εμβατήριο, το οποίο καθότι ανεπιτυχές το απέσυρε. Το 1939 βρίσκει τον Μπρίτεν στην Αμερική, όπου μαζί με τον Πήαρς ακολουθεί τα βήματα του Ώντεν. Εκεί γράφει τον κύκλο τραγουδιών "Seven Sonnets of Michelangelo", έργο που αφιερώνει στον Πήαρς, ενώ γίνεται φίλος με τον συνθέτη Άαρον Κόπλαντ και επηρεάζεται από τη μουσική του. Επίσης γράφει το πρώτο του λυρικό θεατρικό έργο, την οπερέτα "Paul Bunyan" σε λιμπρέτο του 'Ωντεν, αλλά και το κοντσέρτο για βιολί (op. 15), καθώς και το "Συμφωνικό Ρέκβιεμ" ("Sinfonia da Requiem" Op. 20). Την ίδια εποχή πρωτοέρχεται σε επαφή με τη μουσική Γκαμελάν του Μπαλί, μέσω των μεταγραφών της για δύο πιάνα του Καναδού συνθέτη Κόλιν Μακφί. Η μουσική αυτή θα τον επηρεάσει βαθύτατα και το αποτέλεσμα θα φανεί χρόνια αργότερα, στα έργα "Ο Πρίγκηπας της Παγόδας", "Ο Κατακλυσμός του Νώε" και "Θάνατος στη Βενετία". Πριν ακόμη τελειώσει ο πόλεμος, το 1942 το ζεύγος Μπρίτεν - Πήαρς επιστρέφει στην Αγγλία· καθώς θεωρούνται λιποτάκτες, αιτούνται ασυλία ως αντιρρησίες συνείδησης, την οποία και λαμβάνουν κατόπιν έφεσης. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής του, ο Μπρίτεν ολοκληρώνει εν πλω τα χορωδιακά "Ύμνος στην Αγία Καικιλία" και "A Ceremony of Carols". Η όπερα "Peter Grimes" είναι ήδη στα σκαριά και σημειώνει τεράστια επιτυχία στην πρεμιέρα της το 1945. Βρίσκοντας αντίσταση από τη λονδρέζικη μουσική σκηνή, σταδιακά αποσύρεται από την αγγλική πρωτεύουσα, ιδρύοντας το 1947 το English Opera Group. Τον επόμενο χρόνο ιδρύει το Aldeburgh Festival, όπου και βρίσκει πρόσφορη στέγη για τα έργα του, αλλά και για πλήθος άλλους Βρετανούς συνθέτες της νέας γενιάς. Το φεστιβάλ λειτουργεί ακόμη, όπου παρουσιάζονται νέα έργα Βρετανών και μη συνθετών, καθώς επίσης αναβιώνονται έργα ξεχασμένων συνθετών Η όπερα "Peter Grimes" αποτέλεσε την πρώτη από μια σειρά επιτυχιών. Ακολούθησαν οι "Billy Budd" (1951), "Το Στρίψιμο της Βίδας" (1954) και η σαιξπηρική του όπερα "Όνειρο Θερινής Νυκτός" (1960). Κοινό σημείο αυτών των έργων αποτελεί ο χαρακτήρας του "παρία", ενός ανθρώπου κοινωνικά εξόριστου και παρεξηγημένου, κάτι που είναι εμφανές ακόμη και στην κωμική του όπερα "Albert Herring" του 1947. Στη δεκαετία του 1960 ο Μπρίτεν συνδέεται φιλικά με τον Ρώσσο τσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς και τον συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς· γράφει για τον πρώτο τις "Σουίτες για Βιολοντσέλο", τη "Σονάτα για τσέλο" και τη "Συμφωνία για τσέλο", ενώ διευθύνει την 14η Συμφωνία του Σοστακόβιτς, που παίζεται για πρώτη φορά εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Χαίρει μεγάλης εκτίμησης του Ρώσσου συνθέτη, ο οποίος και του αφιερώνει το έργο αυτό· σε ανταπόδοση, ο Μπρίτεν του είχε ήδη αφιερώσει το έργο "The Prodigal Son". Το 1962 εγκαινιάζεται εκ νέου ο βομβαρδισμένος καθεδρικός ναός του Κόβεντρυ· ο Μπρίτεν γράφει τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιτυχία του, το Πολεμικό ρέκβιεμ, αποτείοντας παράλληλα φόρο τιμής στα θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την ίδια χρονιά τιμάται με το αξίωμα του Companion of Honour (CM), ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1965, λαμβάνει το αξίωμα του Order of Merit (OM). Κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του, η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε και τα έργα του αντανακλούν ακριβώς αυτό. Είναι η εποχή που γράφει την όπερα "Owen Wingrave" (1970), τον περίφημο "Θάνατο στη Βενετία" (1971–1973), τη "Σουίτα πάνω σε Παραδοσιακές Αγγλικές Μελωδίες A Time There Was" (1974), τη δραματική καντάτα "Φαίδρα" (1975) και το "Τρίτο Κουαρτέτο Εγχόρδων" (1975). Τα έργα αυτά αντλούν τη θεματολογία τους από τον "Θάνατο στη Βενετία", όπερα πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν, όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η ορχηστρική απόδοση της μουσικής Γκαμελάν. Σημειωτέον ότι την ιδία εποχή γυρίστηκε η ομώνυμη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, την οποία ο Μπρίτεν απέφυγε να παρακολουθήσει ώστε να μην επηρεαστεί. Έχοντας αρνηθεί τον τίτλο του ιππότη (Sir), ο Μπρίτεν έγινε εντούτοις Βαρώνος στις 2 Ιουλίου 1976. Λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε από ανακοπή, στο σπίτι του στο Aldeburgh. Ετάφη στον περίβολο της Εκκλησίας των Αγ. Πέτρου και Παύλου της μικρής πόλης· στον διπλανό τάφο κείται ο σύντροφός του Σερ Πήτερ Πήαρς και κοντά βρίσκεται και ο τάφος της κοντινής φίλης τους Ίμοτζεν Χολστ, κόρης του Άγγλου συνθέτη Γκούσταβ Χολστ. Ένα αναθεματικό ανάγλυφο προς ανάμνησή του βρίσκεται στο Αβαείο Γουέστμινστερ, που τοποθετήθηκε το 1978. Το "Κόκκινο Σπίτι" στο Aldeburgh, όπου διέμεναν ο Μπρίτεν και ο Πήαρς για περίπου 30 χρόνια, στεγάζει πλέον το Ίδρυμα Μπρίτεν-Πήαρς, με σκοπό την προώθηση του μουσικού τους κληροδοτήματος. Paul Bunyan (οπερέτα -1941) Peter Grimes (1945) The Rape of Lucretia ("Ο βιασμός της Λουκρητίας" - 1946) Albert Herring (1947) The Beggar's Opera (προσαρμογή από το αυθεντικό έργο του Τζον Γκέι - 1948) The Little Sweep (παιδική όπερα - 1949) Billy Budd (1951) Gloriana (1953) The Turn of the Screw ("Το στρίψιμο της βίδας", βασισμένη στη νουβέλα του Χένρυ Τζέιμς - 1954) Noye's Fludde ("Ο κατακλυσμός του Νώε", για ερασιτέχνες μουσικούς - 1958) A Midsummer Night's Dream ("Όνειρο θερινής νυκτός", πάνω στο ομώνυμο θεατρικό του Σαίξπηρ - 1960) Owen Wingrave (τηλεοπτική όπερα - 1971) Death in Venice ("Θάνατος στη Βενετία", πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν - 1973) Ημιτελής χριστουγεννιάτικη όπερα, αγνώστων λοιπών στοιχείων (1976) Curlew River (1964) The Burning Fiery Furnac (1966) The Prodigal Son (1968) Plymouth Town (1931) The Prince of the Pagodas ("Ο Πρίγκηπας της Παγόδας" - 1956) Συμφωνιέτα (για ορχήστρα δωματίου - 1932) Simple Symphony ("Απλή Συμφωνία", για ορχήστρα εγχόρδων - 1934) Soirées Musicales ("Μουσικά Βραδυνά", πάνω σε έργα του Ροσσίνι - 1936) Variations on a Theme of Frank Bridge ("Παραλλαγές πάνω σ' ένα θέμα του Φρανκ Μπριτζ", για ορχήστρα εγχόρδων - 1937) Mont Juic (Σουίτα με χορούς της Καταλωνίας, γραμμένο σε συνεργασία με τον Λένοξ Μπέρκλεϋ - 1937) Canadian Carnival ("Καναδέζικο Καρναβάλι - 1939) Sinfonia da Requiem ("Συμφωνικό Ρέκβιεμ" - 1940) Matinées musicales ("Μουσικά Πρωινά", πάνω σε έργα του Ροσσίνι - 1941) An American Overture ("Αμερικανική Εισαγωγή" - 1941) Prelude and Fugue for 18 Strings ("Πρελούδιο και Φούγκα για 18 Έγχορδα" - 1943) Four Sea Interludes ("Τέσσερα Θαλασινά Ιντερλούδια") και Passacaglia ("Πασσακάλια") από την όπερα Peter Grimes (μεταγραφή για ορχήστρα - 1945) The Young Person's Guide to the Orchestra ("Οδηγός Ορχήστρας για Νέους" - 1946) Occasional Overture ("Περιστασιακή Εισαγωγή" - 1946) Men of Goodwill (παραλλαγές σ' ένα χριστουγεννιάτικο κάλαντο - 1947) Variations on an Elizabethan Theme ("Παραλλαγές σ' ένα Ελισαβετιανό Θέμα", σε συνεργασία με τους Λένοξ Μπέρκλεϋ, Άρθουρ Όλντχαμ, Χάμφρεϋ Σήρλ, Μάικλ Τίπετ και Ουίλιαμ Ουάλτον - 1953) Συμφωνική Σουίτα από την όπερα Gloriana (1954) Suite on English Folk Tunes, A Time There Was... ("Σουίτα πάνω σε Παραδοσιακές Αγγλικές Μελωδίες", για ορχήστρα δωματίου - 1966/1974) Διπλό Κοντσέρτο για Βιολί, Βιόλα και Ορχήστρα (1932, ημιτελές, ολοκληρ. Colin Matthews) Κοντσέρτο για Πιάνο (1938, αναθεωρ. 1945) Κοντσέρτο για Βιολί (1939, αναθεωρ. 1958) Young Apollo ("Ο Απόλλων Νέος", για πιάνο, κουαρτέτο εγχόρδων και ορχήστρα εγχόρδων - 1939) Diversions for Piano (left hand) and Orchestra (1940 αναθεωρ. 1954) Scottish Ballad ("Σκωτική Μπαλάντα", για δύο πιάνα και ορχήστρα - 1941) Κοντσέρτο για Κλαρινέτο (ημιτελές: 1η κίνηση, 1942/3, ενορχ. Colin Matthews) Συμφωνία για Βιολοντσέλο (1963) Quatre Chansons Françaises ("Τέσσερις Γαλλικές Σανσόν", για σοπράνο και ορχήστρα - 1928) Our Hunting Fathers ("Οι Κυνηγοί Πατέρες μας", για σοπράνο ή τενόρο και ορχήστρα, σε κείμενο του Ώντεν - 1936) The Company of Heaven ("Ουράνια Συντροφιά", για ομιλητές, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα - 1937) Les Illuminations ("Φωταψίες", για σοπράνο ή τενόρο και έγχορδα, σε κείμενο του Αρθούρου Ρεμπώ - 1939) Σερενάτα για τενόρο, κόρνο και έγχορδα (1943) Saint Nicolas ("Αη Νικόλας", για σόλο τενόρο, παιδική χορωδία, χορωδία και ορχήστρα - 1948) Spring Symphony ("Συμφωνία της Άνοιξης", για σόλο σοπράνο, κοντράλτο και τενόρο, μεικτή χορωδία, χορωδία αγοριών και ορχήστρα - 1949) "Νυκτερινό", για τενόρο, 7 obbligato όργανα και έγχορδα (1958) War Requiem ("Πολεμικό ρέκβιεμ", για σόλο σοπράνο, τενόρο και βαρύτονο, οργανικό σύνολο δωματίου, χορωδία αγοριών, μεικτή χορωδία και ορχήστρα - 1961) Cantata misericordium για σόλο τενόρο και βαρύτονο, μικρή χορωδία, κουαρτέτο εγχόρδων, ορχήστρα εγχόρδων, πιάνο, άρπα και τυμπάνια (1963) Phaedra ("Φαίδρα", καντάτα για μέτζο-σοπράνο, βιολοντσέλο, τσέμπαλο, κρουστά και ορχήστρα εγχόρδων - 1975) Praise we great men, για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα (1976, ολοκληρ. Colin Matthews 1985) Sea Symphony, για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα (ανολοκλήρωτο, 1976) On this Island, για ψηλή φωνή και πιάνο (1937) Seven Sonnets of Michelangelo ("Επτά Σονέτα του Μικελάντζελο", για τενόρο και πιάνο - 1940) The Holy Sonnets of John Donne ("Τα Ιερά Σονέτα του John Donne", για τενόρο και πιάνο - 1945) Canticle I: My beloved is mine, για τενόρο και πιάνο (1947) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα") A Charm of Lullabies, για μέτζο-σοπράνο και πιάνο (1947) Canticle II: Abraham and Isaac, για άλτο ή κοντρα-τενόρο, τενόρο και πιάνο (1952) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα") Winter Words, για ψηλή φωνή και πιάνο (1953) Canticle III: Still falls the rain, για τενόρο, κόρνο και πιάνο (1954) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα") Winter Words, κύκλος τραγουδιών για τενόρο και πιάνο, σε ποίηση Τόμας Χάρντυ (1954) The Heart of the Matter, για αφηγητή, τενόρο, κόρνο και πιάνο (1956) Sechs Hölderlin-Fragmente, για τενόρο και πιάνο (1958) Songs and Proverbs of William Blake, για βαρύτονο και πιάνο (1965) The Poet's Echo, για σοπράνο και πιάνο (1965) Canticle IV: Journey of the Magi, για κοντρα-τενόρο, τενόρο, βαρύτονο και πιάνο (1971) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα") Canticle V: The Death of Saint Narcissus, για τενόρο και άρπα (1974) (από τον κύκλο "Πέντε Άσματα") A Birthday Hansel, για ψηλή φωνή και άρπα (1975) Οκτώ βιβλία με διασκευές παραδοσιακών και λαϊκών τραγουδιών της Βρετανίας και της Γαλλίας, για φωνή και πιάνο, κιθάρα και άρπα Πολυάριθμες εναρμονίσεις τραγουδιών του Χένρυ Πέρσελ Hymn to the Virgin ("Ύμνος στην Παρθένο", για χορωδία και σολίστες - πιθ. 1930) A Boy Was Born, για παιδικές φωνές και χορωδία (1933/55) Jubilate Deo in E flat, για χορωδία και όργανο (1934) εκδ. μετά θάνατον Te Deum in C, για χορωδία, τρομπέτα και όργανο (1934) Friday Afternoons, για παιδικές φωνές και πιάνο (1935) Advance Democracy, για χορωδία a cappella (1938) A.M.D.G. (Ad Majorem Dei Gloriam), επτά χορωδιακά σε κείμενο του Gerard Manley Hopkins για τέσσερις φωνές (SATB) a cappella (1939) A Ceremony of Carols, για παιδικές φωνές και άρπα (1942 - και σε διασκευή για μεικτή χορωδία και άρπα ή πιάνο) Hymn to St. Cecilia ("Ύμνος στην Αγία Καικιλία", για χορωδία a cappella, σε ποίηση του Ώντεν - 1942) Rejoice in the Lamb, για τέσσερις σολίστες, χορωδία και όργανο, σε ποίηση του Κρίστοφερ Σμαρτ (1943) Festival Te Deum in E, για χορωδία και όργανο (1944) Amo Ergo Sum, γαμήλιο ανθέμιο για σοπράνο, τενόρο, χορωδία και όργανο (1949) Five Flower Songs, για τέσσερις φωνές (SATB) (1950) Hymn to St. Peter ("Ύμνος στον Άγιο Πέτρο", για σόλο υψίφωνο (treble), τέσσερις φωνές (SATB) και όργανο - 1955) Antiphon, για τέσσερις φωνές (SATB) και όργανο (1955) Missa Brevis, για χορωδία αγοριών και όργανο (1959) Jubilate Deo in C, για χορωδία και όργανο (1961) A Hymn of St Columba, για χορωδία και όργανο (1962) The Golden Vanity, για πέντε σόλο αγόρια (treble), παιδική (treble) χορωδία και πιάνο (1966) The Building of the House, για χορωδία και όργανο, ή χάλκινα πνευστά ή ορχήστρα (1967) Sacred and Profane, οκτώ μεσαιωνικοί ψαλμοί για πέντε φωνές (SSATB) (1974-5) Πιάνο σόλο Πέντε Βαλς, για πιάνο (1925, αναθεωρ. 1969) Holiday Diary, για πιάνο (1934) Night-Piece, νυχτερινό για πιάνο (1963) Δύο πιάνα Introduction and Rondo alla burlesca, για δύο πιάνα (1940) Mazurka elegiaca, για δύο πιάνα (1941) Όργανο Πρελούδιο και Φούγκα πάνω σ' ένα θέμα του Βιττόρια, για όργανο (1946) Κουαρτέτο εγχόρδων Κουαρτέτο εγχόρδων σε Φα μείζωνα (1928) Κουαρτέτο εγχόρδων σε Ρε μείζωνα (1931, αναθεωρ. 1974) Τρία Ντιβερτιμέντι, για κουαρτέτο εγχόρδων (1933, αναθεωρ. 1936): March, Waltz, Burlesque Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 1 σε Ρε μείζωνα (1941) Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 2 σε Ντο μείζωνα (1945) Κουαρτέτο εγχόρδων Νο. 3 σε Σολ μείζωνα (1975) Βιολί και πιάνο Σουίτα για Βιολί και Πιάνο (1935) Βιόλα και πιάνο Lachrymae, Αντικατοπτρισμοί σ' ένα τραγούδι του Τζον Ντόουλαντ για βιόλα και πιάνο (1950) Διασκευή του ως άνω για βιόλα και ορχήστρα εγχόρδων (1976) για τον Cecil Aronowitz Βιολοντσέλο και πιάνο Σονάτα για Βιολοντσέλο σε Ντο μείζωνα (1960) Βιολοντσέλο σόλο Σουίτα για βιολοντσέλο Νο. 1 (1964) Σουίτα για βιολοντσέλο No. 2 (1967) Σουίτα για βιολοντσέλο Νο. 3 (1972) Tema "Sacher" για βιολοντσέλο σόλο (1976) Όμποε και πιάνο Two Insect Pieces, για όμποε και πιάνο (1935) Temporal Variations, για όμποε και πιάνο (1936) Κουαρτέτο με όμποε Phantasy, για κουαρτέτο με όμποε (1932) Όμποε σόλο Six Metamorphoses after Ovid ("Έξι Μεταμορφώσεις", για όμπο σόλο, πάνω στο ποίημα "Μεταμορφώσεις" του Οβίδιου Φλάουτο, βιολί και πιάνο για τέσσερα χέρια Gemini Variations, για φλάουτο, βιολί και πιάνο για τέσσερα χέρια (1965) Τυμπάνια σόλο Timpani Piece for Jimmy, για τυμπάνια σόλο (1955) Τρεις τρομπέτες Fanfare for St Edmundsbury, σύντομο αντιφωνικό και πολυτονικό κομμάτια για τρεις τρομπέτες (1959) Κιθάρα Nocturnal after John Dowland ("Νυκτερινό κατά Τζων Ντόουλαντ", για κιθάρα (1963) Άρπα Σουίτα για άρπα σόλο (1969) Night Mail (1936), σε στίχους του Ώντεν F. Avellar de Aquino. "Song of Sorrow". in The Strad Magazine, London, v. 117, Vol. 1391, p. 52–57, 2006. (on Britten's 3rd. Cello Suite) Philip Brett. "Benjamin Britten", Grove Music Online, ed. L. Macy (accessed 18 October 2004), grovemusic.comΑρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine. (subscription access). Bridcut, John, Britten's Children, Faber and Faber, 2006. ISBN 0-571-22839-9 Britten, Benjamin (edited by Philip Reed, Mervyn Cooke and Donald Mitchell) Letters from a Life: The Selected Letters of Benjamin Britten, Volume IV, 1952–1957 The Boydell Press, 633pp Britten, Benjamin (edited by John Evans) Journeying Boy: the Diaries of the Young Benjamin Britten, 1928–1938 (London: Faber and Faber), 2009) Humphrey Carpenter, Benjamin Britten: a biography (London: Faber and Faber, 1992) ISBN 0-571-14324-5 Peter Evans. The Music of Benjamin Britten (London: J. M. Dent, 1979) ISBN 0-460-04350-1 Michael Kennedy, 1981. Britten (London: J. M. Dent, 1983) ISBN 0-460-02201-6 Donald Mitchell, "Britten, (Edward) Benjamin, Baron Britten (1913–1976)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004. Accessed 18 October 2004: http://www.oxforddnb.com/view/article/30853 Michael Oliver. Benjamin Britten (London: Phaidon Press, 1996) ISBN 0-7148-3277-4
|
Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν, Βαρώνος Μπρίτεν (Edward Benjamin Britten, 22 Νοεμβρίου 1913 – 4 Δεκεμβρίου 1976), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Σύντροφος της Τιμής ήταν Άγγλος συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας. Η φήμη του ως συνθέτη καθιερώθηκε με τα χορωδιακά του έργα, που περιλαμβάνουν τον «Ύμνο στην Αγία Καικιλία» και το «Rejoice in the Lamb», καθώς και με το Πολεμικό ρέκβιεμ και την όπερα Peter Grimes. Άφησε ένα μεγάλο συνθετικό έργο που καλύπτει τα περισσότερα είδη (ορχηστρικά, χορωδιακά, τραγούδια, μουσική για τον κινηματογράφο κλπ), ενώ έγραψε και μουσική για παιδιά. Σε ένδειξη τιμής, ο Εσθονός συνθέτης Άρβο Περτ του αφιέρωσε μετά θάνατον το περίφημο Cantus in memoriam Benjamin Britten.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B5%CE%BD
|
Πορνογραφία για πάντα
|
Η μέθοδος αυτή έγινε δημοφιλής μετά από τις αναφορές των θετικών αποτελεσμάτων ενός πειράματος το οποίο εκτελέστηκε από ένα ζωολόγο στην Ταϋλάνδη το 2006, κατά το οποίο έδειξαν έναν αριθμό απο πορνογραφικές ταινίες όπου απεικονίζονταν πάντα κατά την σεξουαλική πράξη μεταξύ τους. Αν και οι ερευνητές πίσω από την πρωτοβουλία αυτή δήλωσαν πως θεωρούν ότι η χρήση των πορνογραφικών ταινιών είχε ως αποτέλεσμα επιτυχείς αναπαραγωγές των πάντα, παρόμοιες μετέπειτα επιτυχίες φαίνεται να περιορίστηκαν μόνο στην Κίνα, όπου αναφέρθηκε η γέννηση 31 νεογνών πάντα μέσα σε μια περίοδο 10 μηνών από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρόγραμμα αυτό. Άλλες μέθοδοι, όπως η χορήγηση Βιάγκρα για τον σεξουαλικό ερεθισμό των πάντα, δοκιμάστηκαν και φέρονται να υπήρξαν ανεπιτυχείς.
|
Ο περιγραφικός όρος πορνογραφία για πάντα αναφέρεται γενικά σε ταινίες όπου μαγνητοσκοπείται η σεξουαλική συνεύρεση ανάμεσα σε γιγαντιαία πάντα, με την κινηματογράφηση και τη μετέπειτα προβολή της να αποσκοπεί στην δημιουργία και ενθάρρυνση της σεξουαλικής επιθυμίας και ζευγαρώματος στα πάντα που παρακολουθούν την ταινία, ως ένα από τα μέτρα ενάντια στον κίνδυνο εξαφάνισης του είδους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Μήτρα Χάρις
|
Μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της στρωματογραφικής προσέγγισης είναι ότι ασχολείται κυρίως με τη σχετική χρονική αλληλουχία της αρχαιολογικής στρωματογραφίας (δηλαδή ποιά αρχαιολογικά στρώματα έρχονται πριν και μετά) αλλά δεν απαιτεί απόλυτη χρονολόγηση της ίδιας της αρχαιολογικής στρωματογραφίας σε οποιοδήποτε ανεξάρτητο χρονικό πλαίσιο, όπως ημερομηνίες ΚΕ/ΠΚΕ ή ΠΠ, αν και η απόλυτη χρονολόγηση αντικειμένων που περιέχονται ή σχετίζονται με στρωματογραφικά επίπεδα είναι ένα σημαντικό τμήμα της στρωματογραφικής μοντελοποίησης. Η διάκριση μεταξύ απόλυτων χρονολογήσεων και σχετικών χρονολογήσεων συζητείται από τον Gavin Lucas, ο οποίος κατηγοριοποιεί την αρχαιολογική στρωματογραφική αλληλουχία, αυτή που αναπτύχθηκε από τις «Αρχές Στρωματογραφίας» του Χάρις, ως κύρια σχετική χρονολόγηση. Ως εργαλείο η μήτρα Harris βοηθά στην ακριβή και συνεπή ανασκαφή μιας τοποθεσίας και αρθρώνει πολύπλοκες ακολουθίες με σαφή και κατανοητό τρόπο. Οι πίνακες Harris παίζουν σημαντικό ρόλο στην άρθρωση της ακολουθίας και παρέχουν τα δομικά στοιχεία από τα οποία μπορούν να κατασκευαστούν μονάδες υψηλότερης τάξης στρωματογραφικά σχετιζόμενων γεγονότων. Επίσης μπορούν να είναι ιδιαίτερα χρήσιμες, καθώς λειτουργούν ως καταγραφές και αφηγήσεις, σχετικά με την αλληλουχία των γεγονότων. Ακολουθεί υποθετική τομή ως παράδειγμα σχηματισμού μήτρας. Εδώ υπάρχουν δώδεκα περιβάλλοντα, τα οποία αριθμούνται ως εξής: Οριζόντιο επιφανειακό στρώμα. Υπόλοιπο τοιχοποιίας. Επίχωση της τάφρου κατασκευής του τοίχου (ενίοτε ονομάζεται κατασκευαστική τάφρος, χρησιμοποιούμενη από τους εργάτες κατασκευής). Οριζόντιο στρώμα, πιθανώς το ίδιο με το 1. Έναρξη κατασκευής τάφρου για τοίχο 2. Δάπεδο που εφάπτεται σε τοίχο 2. Γέμισμα ρηχής κοπής 8. Τομή ρηχού λάκκου (γεμισμένου συνήθως με λατύπη) Οριζόντιο στρώμα. Οριζόντιο στρώμα, πιθανώς το ίδιο με το 9. Φυσικό έδαφος όπως ήταν σχηματισμένο πριν από την ανθρώπινη κατάληψη του χώρου Μπάζωμα στη βάση της τομής 5, που διαμορφώνεται συνήθως από τους εργάτες που κατασκευάζουν τον τοίχο της δομής 2, συνδεδεμένο με το δάπεδο 6.Η σειρά με την οποία συνέβησαν αυτά τα γεγονότα που περιγράφονται και η αντίστροφη σειρά με την οποία θα έπρεπε να είχαν ανασκαφεί, επιδεικνύεται από την ακόλουθη μήτρα Harris: Adrian Chadwick - Archaeology at the Edge of Chaos - Further Towards Reflexive Excavation Methodologies R. Thorpe - Which Way is Up? Context Formation & Transformation: The Life and Deaths of a Hot Bath in Beirut Free download of Principles of Archaeological Stratigraphy Harris Matrix Composer ArchEd Stratify - Check and Layout of Stratigraphic Data stratigraphr - Reading, analysing, and visualising stratigraphies (Beta version)
|
Η μήτρα Χάρις επινόηση του Δρ Έντουαρντ Χάρις, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό World Archaeology το 1975. Στη συνέχεια, το 1979, ακολούθησε η πρώτη έκδοση του Αρχές της Αρχαιολογικής Στρωματογραφίας, (Principles of Archaeological Stratigraphy). Στο συγκεκριμένο έργο ο Χάρις αξίωσε τον διαχωρισμό της αρχαιολογικής στρωματογραφίας από γεωλογικά αξιώματα και τη δημιουργία μιας ξεχωριστής επιστήμης, αφού η διαστρωμάτωση σε αρχαιολογικές θέσεις είναι θεμελιωδώς διαφορετική από αυτή που συμβαίνει στη φύση. Το σύστημά του έγινε αποδεκτό ως πρότυπο σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Οι μέθοδοί του είναι καθολικής εφαρμογής, γιατί τα δύο συστατικά της στρωματοποίησης είναι πάντα τα ίδια: επιφάνειες και εναποθέσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82
|
Ντόρις Λέσινγκ
|
Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1919 στην τότε ονομαζόμενη Περσία, (σημ.Ιράν) από Βρετανούς γονείς. Ο πατέρας ήταν υπάλληλος της «Αυτοκρατορικής Τράπεζας της Περσίας» και η μητέρα της νοσοκόμα. Είχε έναν αδερφό, τον Χάρυ. Το 1925 με την προοπτική γρήγορου πλουτισμού από την καλλιέργεια καλομποκιού στη βρετανική τότε αποικία της Νότιας Ροδεσίας, (σημ. Ζιμπάμπουε), η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αφρική. Η νεαρή Ντόρις μεγάλωσε στην 10.0000 στρεμμάτων φάρμα της οικογένειας, ζώντας όμως μια ζωή με αυστηρούς κανόνες και περιορισμούς εξαιτίας των αντιλήψεων της μητέρας της περί καθωσπρεπισμού. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια του σχολείου τα πέρασε σε ένα αυστηρό θρησκευτικό σχολείο που διήυθυναν καλόγριες. Η εγκύκλιος μόρφωσή της τελείωσε στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου αφού την απέβαλαν από το Γυμνάσιο λόγω αδυναμίας προσαρμογής σε αυτό, που αργότερα θα ονόμαζε «θεσμοποίηση της βλακείας» Η Λέσσινγκ από τότε, έχοντας ήδη αναπτύξει μια αγάπη για το διάβασμα συνέχισε τη μορφωσή της (φιλολογική κυρίως), μόνη της. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τους περιορισμούς της μητέρας της, στα 15 της έφυγε από το σπίτι και δούλεψε σαν εσωτερική νοσοκόμα. Εκείνη την περίοδο άρχισε να γράφει ιστορίες, δύο από τις οποίες δημοσιεύτηκαν σε περιοδικό της Νότιας Αφρικής. Το 1937 εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα Σώλσμπερυ (σημ. Χαράρε) και δούλεψε σαν τηλεφωνήτρια. Στα 19 της, το 1939 παντρεύτηκε έναν άντρα που διάλεξαν οι γονείς της, τον Φρανκ Γουίσντομ με τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά. Λίγα χρόνια αργότερα όμως, το 1943, εγκατέλειψε την οικογένειά της, και εγκαταστάθηκε σε δικό της σπίτι. Τότε ήρθε σε επαφή με ένα όμιλο κομμουνιστών διανοούμενων. Εκεί γνώρισε και τον επόμενο άντρα της, τον Ανατολικογερμανό διπλωμάτη Γκόντφρηντ Λέσσινγκ με τον οποίο παντρεύτηκε το 1945 και έκαναν ένα γιο, τον Πήτερ. Όμως και αυτός ο γάμος ναυάγησε, αφού ο Λέσσινγκ την εγκατέλεψε το 1949. Αυτή τη χρονιά αποφάσισε να μετακομίσει μαζί με το γιο της, στο Λονδίνο, χώρα στην οποία διέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής της. Στο Λονδίνο εξάλλου εκείνη τη χρονιά εκδόθηκε και το πρώτο της μυθιστόρημα, «Τραγουδάει το χορτάρι» (The Grass Is Singing) που γνώρισε την επιτυχία, τόσο στην Αγγλία όσο και στις ΗΠΑ. Φανατικό μέλος του Κομμουνιστικού κόμματος, αποχώρησε το 1956 αποδοκιμάζοντας την εισβολή των Σοβιετικών δυνάμεων στην Ουγγαρία Το 1956 επίσης και έπειτα από τη θαρραλέα δημόσια κριτική της στα καθεστώτα, της απαγορεύτηκε η είσοδος και στη Νότια Ροδεσία και στη Νότια Αφρική. Η απαγόρευση άρθηκε το 1995 (λόγω πλέον της μεγάλης φήμης της) και η Λέσινγκ το εκμεταλεύτηκε αμέσως για να επισκεφτεί τα δυο παιδιά της και τα εγγόνια της. Πέθανε στις 17 Νοεμβρίου του 2013 σε ηλικία 94 χρόνων, ύστερα από σταδιακή κατάπτωση λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Το πρώτο της βιβλίο «Τραγουδάει το χορτάρι» (The Grass Is Singing), που το έγραψε το 1950, εμφανίζει όλα τα θέματα τα οποία θα την απασχολήσουν στο μετέπειτα συγγραφικό της έργο αλλά και στη δημόσια ζωή της. Παρακολουθώντας τη ζωή της λευκής νοτιαφρικανικής Μαίρης Τέρνερ, καταγράφει την κλειστοφοβική λευκή κοινωνία των αποίκων της Ροδεσίας που αποκομμένοι λόγω του ρατσισμού τους, περιορίζουν και καταπιέζουν και οι ίδιοι τα μέλη της και ιδιαίτερα τις γυναίκες. Για την κοινωνία της Νότιας Αφρικής θα μιλήσει και πάλι στην πενταλογία της «Τα παιδιά της βίας», (Children of Violence) η οποία παρακολουθεί τη ζωή της Μαίρης Κουέστ, ζωή ταυτόσημη σχεδόν με αυτήν της Λέσινγκ. Στο «Χρυσό σημειωματάριο» (The Golden Notebook) θα μιλήσει για τη γυναίκα αλλά με έναν λόγο που ...συνδέοντας το προσωπικό με το πολιτικό, με τρόπο που δεν συναντάται συχνά στα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα, το βιβλίο σημαδεύει την ανάδυση του σύγχρονου γυναικείου λόγου. Το βιβλίο και η ηρωίδα του, η Άννα Φρίμαν αγαπήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από πολλές γενιές αναγνωστριών και τελικά - αν και αντίθετα από τη βούληση της συγγραφέως κατοχυρώθηκε σαν ένα από τα καλύτερα βιβλία του γυναικείου φεμινισμού. Μάλιστα ο Μάλκολμ Μπράντμπουρι θα το χαρακτηρίσει σαν το σημαντικότερο έργο που εμφανίστηκε στο βρετανικό μυθιστόρημα μετά τα έργα της Βιρτζίνια Γουλφ. Στη δεκαετία του 1970 θα ασχοληθεί με αυτό που η ίδια ονόμασε «μυθοπλασία εσωτερικού χώρου», χρησιμοποιώντας την επιστημονική φαντασία, τη μεταφυσική, τον μυστικισμό για να σχολιάσει τα γεγονότα και την κοινωνία εκείνης της δεκαετίας. ...Όσο γερνάω βλέπω τον κόσμο όλο και λιγότερο πειστικό· έτσι καθώς μας προσπερνάει ορμητικά είναι ένα όνειρο, μια σκιά. Στ’ αλήθεια πιστεύω ότι υπάρχει και κάτι άλλο. Όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι πώς με το χρόνο καταρρέουν πεποιθήσεις και βεβαιότητες, έτσι που απομένεις με όλο και λιγότερη πίστη ή ενδιαφέρον για την ‘πολύτιμη’ προσωπικότητά σου». Χαρακτηριστική του τρόπου θέασης της ζωής εκείνη την περίοδο είναι η τετραλογία της «Κάνωπος, αστερισμός του Άργους:αρχεία» (Canopus in Argos: Archives),(από την οποία μόνο τα δύο πρώτα βιβλία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά μέχρι σήμερα), αλλά και το «Αναμνήσεις ενός επιζώντος» (The Memoirs of a Survivor). Κατά τη συγγραφέα και μεταφράστρια Αργυρώ Μαντόγλου «Η καλή τρομοκράτισσα»,(The Good Terrorist),είναι ένα κομβικό σημείο στο σύμπαν των μυθιστορημάτων της. Ο θυμός, η απογοήτευση και οι διαψεύσεις της εποχής της Θάτσερ, μεταμορφώνονται τώρα σε ωμή βία και μια μεσήλικη γυναίκα, γίνεται συνειδητά μέλος μιας τρομοκρατικής ομάδας. Μυθιστορήματα1950: The Grass Is Singing (Τραγουδάει το χορτάρι)—μτφ. Κωστούλα Σκλαβενίτη (εκδ. "Γνώση", 1984)1952: Martha Quest (Μάρθα Κουέστ), το πρώτο βιβλίο της μυθιστορηματικής πενταλογίας «Children of Violence» (Τα παιδια της βίας)—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη (εκδ. "Οδυσσέας", 1981)1954: A Proper Marriage (Ένας καλός γάμος), το δεύτερο βιβλίο της πενταλογίας "Children of Violence"—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη (εκδ. "Οδυσσέας", 1985)1956: Retreat to Innocence (Καταφυγή στην αθωότητα) 1958: A Ripple from the Storm (Προμήνυμα καταιγίδας), το τρίτο βιβλίο της πενταλογίας "Children of Violence"—μτφ. Τούλα Σιετή (εκδ. "Οδυσσέας", 1987)1962: The Golden Notebook (Το χρυσό σημειωματάριο), βραβείο «Prix Médicis Étranger» το 1976—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη (εκδ. "Οδυσσέας", 1980) —μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καστανιώτης", 2010)1965: Landlocked (Χώρα δίχως θάλασσα), το τέταρτο βιβλίο της πενταλογίας "Children of Violence" 1969: The Four-Gated (Η Τετράπυλος), το τελευταίο βιβλίο της πενταλογίας "Children of Violence" 1971: Briefing for a Descent into Hell (Ενημέρωση για μια κάθοδο στον Άδη) 1973: The Summer Before the Dark (Το καλοκαίρι πριν από το σκοτάδι)—μτφ. Καίτη Οικονόμου (εκδ. "Καστανιώτης", 1991)1974: Memoirs of a Survivor (Αναμνήσεις ενός επιζώντος)—μτφ. Μαίρη Κιτσικοπούλου (εκδ. "Καστανιώτης", α΄έκδ. 1996, επαν. 2007)1979: Shikasta (Σικάστα), το πρώτο βιβλίο της πενταλογίας επιστημονικής φαντασίας με γενικό τίτλο «Canopus in Argos: Archives» (Κάνωπος, αστερισμός του Άργους : αρχεία)—μτφ. Γιάννης Σπανδωνής (εκδ. "Κάκτος", 1983)1980: The Marriages Between Zones Three, Four and Five (Οι γάμοι μεταξύ των Ζωνών Τρία, Τέσσερα και Πέντε), το δεύτερο βιβλίο της πενταλογίας «Canopus in Argos: Archives»—μτφ. Γιάννης Σπανδωνής ως «Οι ζώνες της Σικάστα» (εκδ. "Κάκτος", 1983)1980: The Sirian Experiments (Τα πειράματα του Σειρίου), το τρίτο βιβλίο της πενταλογίας «Canopus in Argos: Archives» 1982: The Making of the Representative for Planet 8 (Ο απεσταλμένος στον πλανήτη 8),το τέταρτο βιβλίο της πενταλογίας «Canopus in Argos: Archives»—μτφ. Γιάννης Καραδήμος (εκδ. "Κέδρος", 1999)1983: Τhe Sentimental Agents in the Volyen Empire (Οι συναισθηματικοί πράκτορες στην αυτοκρατορία Volyen), το πέμπτο και τελευταίο μέρος της της πενταλογίας «Canopus in Argos: Archives» 1983: The Diary of a Good Neighbour (Το ημερολόγιο ενός καλού γείτονα), με το ψευδώνυμο Jane Somers 1985: If the Old Could... (Αν οι γέροι μπορούσαν), με το ψευδώνυμο Jane Somers 1985: The Good Terrorist (Η καλή τρομοκράτισσα), βραβείο "W. H. Smith Literary Award" το 1986—μτφ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου (εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986, επαν. 2007)1988: The Fifth Child (Το πέμπτο παιδί)—μτφ. Αλέκος Μανωλίδης (εκδ. "Καστανιώτης", α΄ έκδ. 1988, επαν. 2010)1996: Love, Again (Αγάπη ξανά)—μτφ. Άρης Σφακιανάκης (εκδ. "Λιβάνης Α.Α.", 1996)1999: Mara and Dann: An Adventure (Μάρα και Νταν. Μια περιπέτεια)—μτφ. Κατερίνα Ροντογιάννη (εκδ. "Λιβάνης Α.Α.", 2002)2000: Ben, in the World (Ο Μπεν στον κόσμο), συνέχεια του «The Fifth Child»—μτφ. Ρένα Χατχούτ, εκδ. "Καστανιώτης", 2002)2001: The Sweetest Dream (Το πιο γλυκό όνειρο)—μτφ. Τάνια Κοβαλένκο (εκδ. "Καστανιώτης, 2009)2005: The Story of General Dann and Mara's Daughter, Griot and the Snow Dog (Η ιστορία του στρατηγού Νταν και της κόρης της Μάρα), συνέχεια του «Mara and Dann» 2007: The Cleft (Η σχισμή)—μτφ. Τάνια Κοβαλένκο (εκδ. "Καστανιώτης, 2008)άλλα έργα1955: Through the Tunnel, διήγημα πρωτοδημοσιευμένο στο αμερικάνικο περιοδικό The New Yorker 1963: A Man and Two Women (Ένας άντρας και δυο γυναίκες), συλλογή 19 διηγημάτων—μτφ. Αλέκος Μανωλίδης (εκδ. "Λιβάνης Α.Α.", 1997)1994: Under My Skin: Volume One of My Autobiography, to 1949 (Κάτω από το δέρμα μου. Τόμος πρώτος της αυτοβιογραφίας μου, μέχρι το 1949), περιλαμβάνει τα χρόνια από τη γέννησή της μέχρι την αναχώρησή της από τη Ζιμπάμπουε το 1949 1997: Walking in the Shade: Volume Two of My Autobiography, 1949 to 1962 (Περπατώντας στη σκιά. Τόμος δεύτερος της αυτοβιογραφίας μου, 1949-1962), περιλαμβάνει τα χρόνια που έζησε στο Λονδίνο 2003: The Grandmothers: Four Short Novels (Οι γιαγιάδες, τέσσερα μικρά μυθιστορήματα)—μτφ. Τάνια Κοβαλένκο (εκδ. "Καστανιώτης, α΄ έκδ. 2007, επαν. 2013) 1. The Grandmothers (Οι γιαγιάδες) 2. Victoria and the Staveneys (Η Βικτόρια και οι Στάβενι) 3. The Reason for It (Η αιτία όλων αυτών) 4. A Love Child (Ο καρπός του έρωτα)2008: Alfred and Emily (Άλφρεντ και Έμιλυ), μια νουβέλα και μια εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων για το ίδιο θέμα—μτφ. Μαρία-Ρόζα Τραϊκόγλου, εκδ. "Καστανιώτης", 2013) Η σελίδα της Doris Lessing Συνέντευξη της Ντόρις Λέσινγκ στη δημοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλλου το 2008 για την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ Τηλεοπτική συνέντευξη της Ντόρις Λέσινγκ το 2008
|
Η Ντόρις Λέσινγκ (Doris Lessing - γεννήθηκε Ντόρις Μέι Τάυλερ στο Κερμανσάχ, Περσία στις 22 Οκτωβρίου, 1919 - 17 Νοεμβρίου 2013 στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) ήταν Βρετανή συγγραφέας. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2007 και περιγράφηκε από τη Σουηδική Ακαδημία ως: «επική συγγραφέας της γυναικείας εμπειρίας, η οποία με σκεπτικισμό, πάθος και ιδεαλιστική δύναμη υπέβαλε έναν διχασμένο πολιτισμό σε εξονυχιστική έρευνα». Στην ηλικία των 87 ήταν από τους γηραιότερους συγγραφείς που έλαβαν το βραβείο. Ο αμέσως προηγούμενος ήταν ο Τέοντορ Μόμσεν, που έλαβε το βραβείο σε ηλικία 85 ετών το 1902.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Πολιτική της Εσθονίας
|
Ο Πρόεδρος της Εσθονίας εκλέγεται από το Κοινοβούλιο (Riigikogu) για μια πενταετή θητεία. Εάν ένας υποψήφιος δεν εξασφαλίσει τα δύο τρίτα των ψήφων στους τρεις κύκλους των ψηφοφοριών στη βουλή, κατόπιν μια ειδική εκλογική συνέλευση (αποτελούμενη από τα μέλη του κοινοβουλίου και τους αντιπρόσωπους της τοπικής αυτοδιοίκησης) εκλέγει τον Πρόεδρο, μεταξύ των δύο υποψηφίων που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων. Ο Πρωθυπουργός της Εσθονίας είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης, διορισμένος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την συγκατάθεση του Κοινοβουλίου. Συνήθως ως πρωθυπουργός επιλέγεται ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος ή κομματικού συνασπισμού του Κοινοβουλίου. Οι περισσότερες δραστηριότητες της κυβέρνησης κατευθύνονται από τον πρωθυπουργό, καθώς είναι, σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας, ο επιβλέπων το έργο της κυβέρνησης. Η σημασία του ρόλου του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση και οι σχέσεις του με τους υπουργούς, εξαρτώνται συχνά από τη θέση του κόμματός του και την επιρροή που ασκεί μέσα στο κόμμα του. Εάν ο πρωθυπουργός έχει μια ισχυρή θέση μέσα στο κόμμα του και αν η κυβέρνηση αποτελείται από αντιπροσώπους μόνο εκείνου του κόμματος, τότε μπορεί να απολαύσει ιδιαίτερη θέση εντός της κυβέρνησης. Σε όλες τα κρίσιμα εθνικά ερωτήματα, εντούτοις, η τελική απόφαση λαμβάνεται από το κοινοβούλιο ως τη νομοθετική δύναμη της Εσθονίας. Το Κοινοβούλιο της Εσθονίας (Riigikogu) εκλέγει 101 μέλη, για μια τετραετή θητεία, μέσω ενός αναλογικού αντιπροσωπευτικού συστήματος. Μόνο οι Εσθονοί πολίτες μπορούν να συμμετέχουν στις βουλευτικές εκλογές. Η ψήφος μέσω διαδικτύου, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις τοπικές εκλογές του 2005, λαμβάνονται υπόψη στην εκλογή των μελών του κοινοβουλίου, καθώς και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Το ανώτατο δικαστήριο στην Εσθονία είναι το Εθνικό Δικαστήριο (Riigikohus), στο οποίο υπάρχουν 19 δικαστές, εκ των οποίων ο πρόεδρος διορίζεται από το Κοινοβούλιο, μετά από πρόταση του Προέδρου Δημοκρατίας. Erik Herron's Guide to Politics of East Central Europe and Eurasia Αρχειοθετήθηκε 2006-07-02 στο Wayback Machine. Estonica : Estonia in brief : Political system:
|
Η πολιτική της Εσθονίας ασκείται σε ένα πλαίσιο της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, στην οποία ο πρωθυπουργός της Εσθονίας είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης, και ενός πολυκομματικού συστήματος. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το εσθονικό κοινοβούλιο, η εκτελεστική από την κυβέρνηση, ενώ η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες. Η Εσθονία είναι μέλος των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και άλλων οργανισμών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%83%CE%B8%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Καλύτερα δε Γίνεται
|
Ο Μέλβιν Γιούνταλ είναι ένας πετυχημένος συγγραφέας και ζει στη Νέα Υόρκη. Υποφέρει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που μαζί με την αντικοινωνική του συμπεριφορά, εκνευρίζει τους γείτονές του και όλους όσους έρχονται σε επαφή μαζί του. Τρώει πρωινό στο ίδιο τραπέζι, στο ίδιο εστιατόριο κάθε μέρα χρησιμοποιώντας πλαστικά μαχαιροπίρουνα τα οποία φέρνει μαζί του εξαιτίας της μικροβιοφοβίας του. Η μόνη σερβιτόρα που τον ανέχεται είναι η Κάρολ Κόνελι. Μια μέρα, ο γείτονάς του Σάιμον Μπίσοπ, ένας ομοφυλόφιλος ζωγράφος, δέχεται επίθεση. Ο Μέλβιν αναγκάζεται να πάρει υπό την προστασία του, τον σκύλο του Βερντέλ όσο καιρό ο Σάιμον θα νοσηλεύεται. Αν και στην αρχή βρίσκει το σκύλο ανυπόφορο, στη συνέχεια δένεται μαζί του και ταυτόχρονα παίρνει όλο και περισσότερη προσοχή από την Κάρολ. Όταν η Κάρολ αποφασίζει να πάρει μια δουλειά που να βρίσκεται πιο κοντά στο σπίτι της ώστε να περνάει περισσότερη ώρα με το γιο της που πάσχει από άσθμα, ο Μέλβιν κανονίζει να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα του γιου της. Φοβούμενη ότι η Κάρολ χρωστάει στον Μέλβιν κάτι, παίρνει το τραίνο με προορισμό το διαμέρισμά του στη μέση της νύχτας για να του ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να κοιμηθεί μαζί του. Εν τω μεταξύ, η επίθεση του Σάιμον και η αποκατάστασή του σε συνδυασμό με τον Βερντέλ που προτιμάει πλέον τον Μέλβιν, τον κάνουν να χάσει τη δημιουργικότητά του. Χωρίς ιατρική ασφάλεια, με υπέρογκους ιατρικούς λογαριασμούς και την πιθανότητα της έξωσης, ο ατζέντης του Φρανκ Σακς τον πείθει να ταξιδέψει μέχρι τη Βαλτιμόρη και να ζητήσει από τους αποξενωμένους γονείς του χρήματα. Για να το κάνει, ο Φρανκ προσφέρει στον Μέλβιν το αμάξι του για το ταξίδι. Ο Μέλβιν προσκαλεί την Κάρολ να τους κάνει παρέα και για να μη νιώθει αμηχανία με τον ομοφυλόφιλο Σάιμον κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Η Κάρολ δέχεται και οι σχέσεις μεταξύ των τριών αρχίζουν να αναπτύσσονται. Αφού επιστρέψουν στη Νέα Υόρκη, η Κάρολ λέει στον Μέλβιν ότι δεν τον θέλει στη ζωή της πια. Αργότερα μετανιώνει και του τηλεφωνεί για να ζητήσει συγγνώμη. Η σχέση του παραμένει μπερδεμένη, μέχρις ότου ο Σάιμον ο οποίος πλέον συγκατοικεί με τον Μέλβιν μέχρι να βρει καινούριο διαμέρισμα, πείθει τον Μέλβιν να πάει στο σπίτι της Κάρολ στο Μπρούκλιν και να εκφράσει την αγάπη του για αυτήν. Εκεί και οι δύο θα συνειδητοποιήσουν το βάθος της σχέσης τους και η ταινία τελειώνει με τους Μέλβιν και Κάρολ να περπατούν μαζί. Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Μέλβιν Γιούνταλ Έλεν Χαντ στο ρόλο της Κάρολ Κόνελι Γκρεγκ Κινίαρ στο ρόλο του Σάιμον Μπίσοπ Κούμπα Γκούντινγκ Τζ. στο ρόλο του Φρανκ Σακς Σίρλεϊ Νάιτ στο ρόλο της Μπέβερλι Κόνελι, μητέρα της Κάρολ Τζέσι Τζέιμς στο ρόλο του Σπένσερ Κόνελι, γιος της Κάρολ Σκιτ Όλριτς στο ρόλο του Βίνσεντ Γιάρντλεϊ Σμιθ στο ρόλο του Τζάκι Σίμπσον Λούπε Οντιβέρος στο ρόλο της Νόρα Μάνινγκ Χάρολντ Ράμις στο ρόλο του Δόκτωρ Νόρμαν Μπετς Τζιλ στο ρόλο του Βερντέλ Ο ρόλος του Μέλβιν αρχικά προτάθηκε στον Τζον Τραβόλτα και της Κάρολ στη Χόλι Χάντερ ενώ η Μπέτι Γουάιτ απέρριψε το ρόλο της Μπέβερλι Κόνελι. Ο Τζον Κιούζακ αναγκάστηκε να αρνηθεί το ρόλο του Σάιμον λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Προϋπολογισμός: 50.000.000 δολάρια Θέση ανοίγματος: 3η Πρεμιέρα (άνοιγμα τριημέρου): 12.600.000 δολάρια Εισπράξεις στην Αμερική: 148.400.000 δολάρια Παγκόσμιες εισπράξεις: 314.100.000 δολάρια Μέχρι και σήμερα το Καλύτερα δε Γίνεται παραμένει η τελευταία ταινία που ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ενώ έχει κερδίσει τα βραβεία Α' Ανδρικού και Γυναικείου Ρόλου. Καλύτερα δε Γίνεται στο IMDb
|
Καλύτερα δε Γίνεται (αγγλικά: As Good as It Gets) είναι αμερικανική δραματική ρομαντική κομεντί παραγωγής 1997 σε σκηνοθεσία Τζέιμς Λ. Μπρουκς και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Μαρκ Άντρους. Πρωταγωνιστούν οι Τζακ Νίκολσον και Έλεν Χαντ. Η ιστορία ακολουθεί έναν κυνικό και μανιακό με την καθαριότητα μισάνθρωπο και τη σχέση που αναπτύσσει με μια σερβιτόρα και τον ασθματικό γιο της. Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 25 Δεκεμβρίου 1997 και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, φτάνοντας τα 314,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε 7 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους και για Καλύτερη Ταινία αλλά επισκιάστηκε από την ταινία Τιτανικός (Titanic) εκείνη τη χρονιά. Οι Νίκολσον και Χαντ όμως κέρδισαν και οι δύο το βραβείο Α' Ανδρικού και Γυναικείου Ρόλου αντίστοιχα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1_%CE%B4%CE%B5_%CE%93%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9
|
Έλντερ Μπαρμπόσα
|
Προϊόν των ακαδημιών της Πόρτο, ο Μπαρμπόσα κατάφερε να κάνει ντεμπούτο με τη πρώτη ομάδα τη τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2005-06 του Πορτογαλικού πρωταθλήματος με αντίπαλο τη Μποαβίστα, με τη Πόρτο να έχει ήδη στεφτεί Πρωταθλήτρια Πορτογαλίας. Αγωνίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης όπου και αποβλήθηκε στο τελευταίο λεπτό με το τελικό σκορ να είναι 1-1. Από το 2006 έως το 2008 ο Μπαρμπόσα δόθηκε δανεικός στην Ακαδέμικα, αλλά γύρισε επειγόντως πίσω στη Πόρτο στα μέσα Ιανουαρίου του 2008 για να καλύψει την απουσία του Ταρίκ Σεκτιούι ο οποίος κλήθηκε στην εθνική ομάδα του Μαρόκο για να αγωνιστεί στο Κόπα Άφρικα. Διατέλεσε ακόμη μια χρονιά δανεικός στη νεοφώτιστη ΚΝ Τροφένσε με τη κορυφαία του στιγμή να είναι το γκολ που πέτυχε στη ΣΛ Μπενφίκα σε μια ιστορική εντός έδρας νίκη της ομάδας με 2-0. Χάνοντας μόνο 2 παιχνίδια πρωταθλήματος δε μπόρεσε να σώσει την ομάδα του από τον υποβιβασμό. Την επόμενη χρονιά δωθηκε δανεικός στη Βιτόρια Σετούμπαλ όπου και σκόραρε το πρώτο του γκολ με την ομάδα στις 31 Αυγούστου εναντίον της Μπενφίκα σε μια βαριά εντός έδρας ήττα με 1-8. Αφού βοήθησε την Βιτόρια να αποφύγει τον υποβιβασμό, ο Μπαρμπόσα έμεινε ελεύθερος από τη Πόρτο υπογράφοντας 3-ετές συμβόλαιο με τη Μπράγκα. Έχοντας λίγες εμφανίσεις ο Μπαρμπόσα άρχισε να αποκτά περισσότερο χρόνο συμμετοχής τον Ιανουάριο του 2011 με την αποχώρηση του Μάθιους και πετυχαίνοντας 4 γκολ βοηθώντας την ομάδα να τερματίσει στη 4η θέση στο πρωτάθλημα. Ο Μπαρμπόσα κατάφερε να σκοράρει σε 4 συνεχόμενα παιχνίδια σε λιγότερο από ένα μήνα συμπεριλαμβάνοντας 1 γκολ με αντίπαλο την Ζιλ Βισέντε ΦΚ, 2 με αντίπαλο την Μπέρμιγχαμ Σίτι στο Γιουρόπα Λιγκ. Την επόμενη σεζόν ο Μπαρμπόσα αποβλήθηκε σε ένα εντός έδρας ματς για τη φάση των 32 του Γιουρόπα Λίγκ με αντίπαλο τη Μπεσίκτας αφού έκανε θέατρο μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Την επόμενη χρονιά ο Μπαρμπόσα δόθηκε δανεικός στην Αλμερία. Σκόραρε το πρώτο του γκολ με την ομάδα στις 24 Ιανουαρίου του 2014 σε μια βαριά ήττα με 1-6 από την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Στις 31 Ιουλίου 2014 ο Μπαρμπόσα πήρε μεταγραφή για την ΑΕΚ ως ελεύθερος υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με την Ένωση. Ο Μπαρμπόσα έκανε ντεμπούτο με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας στις 14 Νοεμβρίου του 2012 σε ένα φιλικό με αντίπαλο το Γκαμπόν, ερχόμενος από το πάγκο αντικαθιστώντας τον συμπαίχτη του στη Μπράγκα, Κουστόδιο. ΠόρτοΠρωτάθλημα Πορτογαλίας: 2005–06, 2007–08ΜπράγκαΛιγκ Καπ Πορτογαλίας: 2012–13ΑΕΚΚύπελλο Ελλάδας: 2015–16 Football League: 2014–15 (Νότιος Όμιλος) Τα στατιστικά του Μπαρμπόσα στο transfermarkt
|
Ο Έλντερ Χορχέ Λεάλ Ροντρίγκεζ Μπαρμπόσα, (γεννήθηκε στις 25 Μαΐου 1987 στην πόλη Παρέδες στην Πορτογαλία) είναι Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στον Παναιτωλικό ως αριστερός πλάγιος επιθετικός.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B1
|
Δερβενάκια Κορινθίας
|
Η ιστορία του ξεκινά το 1750 όταν κάποιοι Αρκάδες κυνηγημένοι από τους Αρβανίτες βρίσκουν σε αυτό το στενό πέρασμα προστασία. Σύμφωνα με το Μαρίνο Λούντβιχ που ήρθε εδώ το 1807 υπήρχαν 60 οικίες, μια εκκλησία, μια πηγή, ένας πύργος και πολλά αμπέλια. Το καλοκαίρι του 1822 οργανώθηκε τουρκική εκστρατεία με σκοπό την κατάπνιξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Έτσι, ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης πέρασε στον Ισθμό της Κόρινθου με μεγάλες δυνάμεις. Εκεί πυρπόλησε την Κόρινθο και έφτασε ως το Άργος. Τότε οι Έλληνες με αρχηγό τον Κολοκοτρώνη, ο οποίος επινόησε τη γνωστή αριστοτεχνική παγίδα του, έχοντας μόνο 2.500 στρατιώτες, επιτέθηκαν στην τουρκική στρατιά στα Δερβενάκια και σκότωσαν 18.000 Τούρκους και 7.000 Αλβανούς . Αφού ηττήθηκε ο Δράμαλης, τον ανάγκασαν να γυρίσει στην Κόρινθο και πέθανε από τη λύπη του έχοντας χάσει το 1/5 από το στράτευμα του, πολλά μεταφορικά ζώα και πολεμικό υλικό, ενώ ο Χουρσίτ πασάς πικραμένος κι αυτός από την καταστροφή αυτοκτόνησε. Μετά την μάχη των Δερβενακίων και Αγίου Σώστη στις 26.7.1822 ο Κολοκοτρώνης είχε εγκαταστήσει στην διάβαση του Αγίου Σώστη και στον Ανεμόμυλο φρουρά, για να μην επιτρέψει στους Τούρκους της Κορίνθου να περάσουν και ανεφοδιάσουν το Ναύπλιο, το οποίο πολιορκούσαν οι επαναστατημένοι Έλληνες. Στις 28 Νοεμβρίου 1822 όμως, βορειανατολικά του Ανεμόμυλου, όπου ήταν το στρατόπεδο του Νικηταρά , 150 Τούρκοι από την Κουρτέσα χρησιμοποίησαν κρυφά τη νύχτα ένα αφύλακτο μονοπάτι, που οδηγεί – μέσα από τις κορυφές του Τρίκορφου – από το χωριό Άγιο Βασίλειο στον Άγιο Σώστη- και αιφνιδίασαν τα ταμπούρια του Παπά Αρσένη, οπλαρχηγού του Κρανιδίου, σκοτώνοντας αυτόν και τον Σπανό Κρανιδιώτη καθώς και άλλους 20 Έλληνες. Ο Νικηταράς κινδύνευσε να πιαστεί και αυτός ζωντανός. Το κεφάλι του Παπαρσένη (Αρσενίου Κρέστα) πήρε ένας Τούρκος και έτρεχε με το άλογό του να το πάει στον Τούρκο πασά στην Κουρτέσα, για να πάρει μπαχτσίσι (φιλοδώρημα). Οι Έλληνες, όμως, τον κυνήγησαν μέχρι την Κουρτέσα και αναγκάσθηκε να το πετάξει τρέχοντας, για να σωθεί. Την επομένη, τάφηκε μαζί με το υπόλοιπο σώμα, μπροστά στο ιερό του Αγίου Σώστη με τιμές, παρουσία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων μαχητών. Στη διάρκεια της Κατοχής ήρθαν πολλοί νέοι άνθρωποι. Κατά τη Χούντα των Συνταγματαρχών έγιναν εδώ φυλακές. Μετά το σεισμό του 1981 πολλοί έφυγαν για την Αθήνα. Στα Δερβενάκια, λόγω των ιστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν εκεί, υπάρχουν διάφορα μνημεία. Το σημερινό εκκλησάκι του αγίου Σώστη, μικρότερο του προηγούμενου, που καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1715, κτίστηκε το 1860 από τον γιο του Γέρου του Μοριά, στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη με δικές του δαπάνες, όπως μαρτυρεί και επιγραφή στην εικόνα της Αγίας Παρασκευής. Επιπρόσθετα, ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης επισκεπτόταν το παλιό εκκλησάκι του αγίου Σώστη για προσκυνηματικούς λόγους. Κοντά στο ιερό του Αγίου Σώστη υπάρχει ο τάφος του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Αρχιμανδρίτη Αρσενίου Κρέστα ή Παπαρσένη από το Κρανίδι, ο οποίος σκοτώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1822, λίγους μήνες μετά τη μάχη των Δερβενακίων. Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται το μνημείο του Κολοκοτρώνη, καθώς η περιφανής νίκη των Ελλήνων στα Δερβενάκια επιτεύχθηκε χάρη στον στρατηγικό νου και το σχέδιο του Γέρου του Μοριά. Το μνημείο είναι έργο του Αθηναίου γλύπτη Γ. Δημητριάδη και εγκαινιάσθηκε στις 26-7-1938. Φωτάκος (1858). Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής επαναστάσεως του Φωτάκου πρώτου υπασπιστού του Θεόδωρου Κολοκοτρώνου. Αθηνήσι: Τύποις και βιβλιοπολείω Π.Α. Σακελλαρίου. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ (1971). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΙΒ. ΑΘΗΝΑ: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ. σελ. 186.
|
Τα Δερβενάκια είναι οικισμός στο Δήμο Νεμέας του νομού Κορινθίας. Βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κορίνθου 28.5 χιλιόμετρα από το Ναύπλιο σε υψόμετρο 230 μέτρων. Έχει 65 κατοίκους οι οποίοι ασχολούνται με την γεωργία. Το χωριό ιδρύθηκε περίπου το 1750 από Αρκάδες μετοίκους που αναζήτησαν την προστασία του οικισμού τους στο στενό πέρασμα των Δερβενακίων. Έτσι, και το όνομα του χωριού φαίνεται να προέρχεται από την τούρκικη λέξη πέρασμα. Εκεί βρίσκεται ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Χριστόφορο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Mundraub
|
Ξεκίνησε το 2009 στο Βερολίνο όταν τέσσερις φίλοι συνειδητοποίησαν στη διάρκεια ενός μικρού ταξιδιού καγιάκ εκτός Βερολίνου ότι κουβαλούσαν μαζί τους εισαγόμενα φρούτα για πικνίκ ενώ γύρω τους κείτονταν φρούτα που έπεφταν από τα δημόσια δέντρα επειδή κανείς δεν τα μάζευε. Τότε αποφάσισαν να χαρτογραφήσουν σημεία ενδιαφέροντος (POIs) όπου βρίσκονταν καρποφόρα δέντρα σε ελεύθερα σημεία των δρόμων και των δημόσιων χώρων και να διαμοιραστούν με φίλους τους την ακριβή τοποθεσία τους μέσω της εφαρμογής του Χάρτη της Google (Google Maps). Το Mundraub, όπως ονομάστηκε από τον νόμο που, έως το 1975, απαγόρευε στους πολίτες να κλέβουν φρούτα από τα δημόσια δέντρα επειδή προορίζονταν για την τροφοδοσία των αλόγων των Πρώσων στρατιωτών, έχει καταφέρει έως σήμερα να αριθμεί 90.041 εγγεγραμμένους χρήστες και να διαθέτει 61.230 ενεργές τοποθεσίες σε δημόσιους χώρους όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία και άλλες χώρες. (Εικόνα) Ο Akehurst απέδωσε αυτή την επέκταση στη «συλλογική πράσινη συνείδηση της Γερμανίας» (2011). Σύμφωνα με τον D. Løgstrup Nielsen, έναν από τους συνιδρυτές του Mundraub, η ανθρωπογεωγραφία των Μελών του αρχικά περιοριζόταν σε εναλλακτικούς λάτρεις της φύσης και χορτοφάγους όμως ανέπτυξε σταδιακά έντονη δυναμική σε ένα ευρύτερο κοινό (προσωπική επικοινωνία, Δεκέμβριος 05, 2020). Για τον ίδιο λόγο, όπως εξήγησε, χρειάστηκε να διαφοροποιήσουν τις δράσεις τους πέραν του διαμοιρασμού πληροφοριών και συγκομιδής φρούτων, καλώντας μάλιστα αρωγό σε όλα τις δημοτικές αρχές: Από οργανωμένες δράσεις δενδροφύτευσης με τη βοήθεια συγκρότησης μικρών τοπικών ομάδων και χορηγίες, δράσεις πληροφόρησης για το πότε είναι οι καλύτερες σοδειές, μέχρι χαρτογράφηση μικρών οινοποιείων όπου μπορεί κανείς να φτιάξει μηλίτη με τα μήλα του. Μέσα από τον διαδραστικό χάρτη του και με την επιλογή κριτηρίων, μπορεί κανείς να εντοπίσει οπωροφόρα δέντρα όπως δαμασκηνιές, κερασιές και μηλιές, καστανιές, άγρια μούρα και βότανα, καθώς και ξηρούς καρπούς όπως φουντούκια https://mundraub.org. Επειδή πρόκειται για μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία, όλη η ανάπτυξη και ψηφιακή συντήρηση γίνεται από εθελοντές που προσφέρουν τις δεξιότητές τους ως αφιλοκερδώς ενώ γίνονται προσπάθειες πρόσβασης σε δημόσια ή ιδιωτική χρηματοδότηση και χορηγίες για την κάλυψη βασικών εξόδων όπως η συντήρηση του διακομιστή. Το Mundraub φιλοδοξεί ήδη από το ξεκίνημά του να δημιουργήσει ένα βρώσιμο αστικό κοινό με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Σε αυτή όμως την προσπάθεια καλεί ως βασικούς παίκτες (Gorenflo, 2017) τους ίδιους τους χρήστες, τις οικογένειες και τους φίλους τους, να συν-διαμορφώσουν αυτή την εναλλακτική του ελεύθερου αστικού τοπίου και της φύσης και να χρησιμοποιήσουν δυναμικές πρακτικές που τους επαναφέρουν σε επαφή με τη φύση γύρω τους (Säumel, I., Reddy, S.E. και Wachtel, T., 2019). Οι χρήστες και ευρύτερα οι πολίτες καλούνται να επαναπροσεγγίσουν την φύση που τους περιβάλλει μέσα στην πόλη τους ως δεξαμενή κοινών πόρων των οποίων είναι συν-διαχειριστές προς επίτευξη κοινού οφέλους (Bauwens, Kostakis & Pazaitis, 2019; Foster, 2016). Αν και όλα ξεκινούν από την ψηφιακή ανωνυμία, καταλήγουν σε φυσική αλληλεπίδραση στη φύση ως βρώσιμου πόρου με την οποία οι πολίτες μπορούν να αλληλεπιδράσουν μέσω της συγκομιδής, της φροντίδας, της φύτευσης (Labaeye & Mieg, 2018). Πάντα όμως υπό συγκεκριμένους όμως όρους και συνθήκες. Η Έλινορ Όστρομ στο έργο της «Η Διαχείριση των Κοινών Πόρων» εστιάζει μεταξύ άλλων σε αυστηρούς κανόνες που πρέπει να διέπουν τη συλλογική διαχείριση των κοινών (1999). Αντιστοίχως στο Mundraub υπάρχουν επίσης τέσσερις βασικές αρχές που οι εγγεγραμμένοι χρήστες οφείλουν να σέβονται προκειμένου να μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα και τις υπηρεσίες της: · Σεβασμός της ιδιωτικής περιουσίας και ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην καταπατηθεί · Μεγάλη προσοχή στην κοπή φρούτων ώστε να μην τραυματιστούν τα δέντρα αλλά και να μην γίνει κατάχρηση που θα επηρεάσει ενδεχομένως την τροφική αλυσίδα · Ενεργός συνεισφορά στον εντοπισμό νέων ελεύθερων δέντρων και φρούτων · Συμμετοχή στη δενδροφύτευση ως ελάχιστη συνεισφορά σε ένα βιώσιμο μέλλον για όλους. Όπως αναφέρουν οι Labaeye & Mieg, η κοινότητα των χρηστών έχει μάλιστα εκπαιδευτεί στο να εντοπίζει τυχόν ανακρίβειες ή λάθη στην τοποθεσία και να προβαίνει άμεσα σε διορθώσεις της πλατφόρμας για τους επόμενους χρήστες.
|
Το Mundraub είναι διαδικτυακή πλατφόρμα για τον ακριβή εντοπισμό δένδρων και φρούτων που δεν ανήκουν σε ιδιώτες αλλά που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και που συνεπώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα από όλους τους πολίτες. Η πλατφόρμα συνδιαμορφώνεται ουσιαστικά με τη συμβολή των εγγεγραμμένων χρηστών της οι οποίοι συνεχώς την τροφοδοτούν με νέες τοποθεσίες όπου μπορεί κανείς να εντοπίσει φρούτα, βότανα ή ξηρούς καρπούς ελεύθερης χρήσης. Όπως τονίζουν οι Labaeye & Mieg, η πλατφόρμα αποτελεί ένα υβριδικό ψηφιακό εργαλείο, καθώς παροτρύνει τους χρήστες να χρησιμοποιήσουν άυλες ψηφιακές πηγές προκειμένου να ανακαλύψουν συλλογικά φυσικές υλικές πηγές (2016). Όπως άλλωστε τονίζει ο Bollier, η συλλογικότητα αποτελεί φυσική ανθρώπινη διάσταση και αιτία για ένα ευρύ φάσμα αστικών κοινών (2014/2016).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Mundraub
|
Α.Μ.Σ. Βρασίδας Νέας Περάμου
|
Ο «Αθλητικός Μορφωτικός Σύλλογος Βρασίδας Νέας Περάμου» ιδρύθηκε το 1968. Πήρε την ονομασία του από τον ομώνυμο Σπαρτιάτη αξιωματικό, ο οποίος σκοτώθηκε στην περιοχή της Νέας Περάμου. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Δ΄ Εθνική κατηγορία την περίοδο 1993–94, τερματίζοντας στην 18η και τελευταία θέση του 12ου Ομίλου, συγκεντρώνωντας 12 βαθμούς, οπότε και υποβιβάστηκε στις τοπικές κατηγορίες της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Καβάλας (ΕΠΣΚ). Την περίοδο 1997–98, ήταν η δεύτερη φορά που η ομάδα μετείχε στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής, φτάνοντας στη 15η θέση του 6ου Ομίλου με 32 βαθμούς, υποβιβαζόμενη έτσι στις τοπικές κατηγορίες. Για την περίοδο 2009–10, η ομάδα μετείχε στον 1ο Όμιλο της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας, καταλαμβάνοντας τη 12η θέση, ακριβώς κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού με 41 βαθμούς, με αποτέλεσμα την επιστροφή στις τοπικές κατηγορίες της ΕΠΣ Καβάλας. 1993–94: Δ΄ Εθνική 1997–98: Δ΄ Εθνική 2009–10: Δ΄ Εθνική Επίσημο ιστολόγιο
|
Ο Α.Μ.Σ. Βρασίδας Νέας Περάμου είναι αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου και εδρεύει στη Νέα Πέραμο του νομού Καβάλας. Οι εντός έδρας αγώνες του συλλόγου διεξάγονται στο γήπεδο Νέας Περάμου. Η ομάδα αγωνίζεται στις κατηγορίες της ΕΠΣ Καβάλας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9C.%CE%A3._%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85
|
Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνής
|
Το 1913 στη Γάνδη του Βελγίου πραγματοποιήθηκε μια διεθνής συνάντηση εργατικών αθλητικών ομοσπονδιών. Παρά τον α΄ παγκόσμιο πόλεμο που ακολούθησε, μπήκαν οι βάσεις για την ίδρυση ενός διεθνούς εργατικού αθλητικού οργανισμού. Μετά τον πόλεμο δύο Βέλγοι, ο Γκαστόν Μπριντού (Gaston Bridoux) και ο Ζυλ Ντεβλιζέ (Jules Devlieger), πήραν την πρωτοβουλία να αναβιώσουν τη συνεργασία. Έγιναν προπαρασκευαστικές συναντήσεις το 1919 στη Σερέν (Seraing) του Βελγίου και το Πάσχα του 1920 στο Παρίσι. Το ιδρυτικό συνέδριο της Αθλητικής Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στη Λουκέρνη τη Ελβετίας στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου 1920. Κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου οι αντιπροσωπείες της Γαλλίας και του Βελγίου υποστήριξαν πως η λέξη «σοσιαλιστής» έπρεπε να παραλειφθεί από το όνομα του οργανισμού, προκειμένου να προσελκυστεί ένας ευρύτερος αριθμός μελών. Η οργάνωση καθιέρωσε μια πολιτική ουδετερότητας απέναντι στα πολιτικά κόμματα, μια πολιτική που προήλθε από το αθλητικό κίνημα των Γερμανών εργατών, που προσπάθησε να μείνει έξω από τις διασπαστικές συγκρούσεις που υπήρχαν μεταξύ των Γερμανών σοσιαλιστών. Όμως, αυτή η πολιτική καταγγέλθηκε από τους κομμουνιστές, οι οποίοι ισχυρίζονταν πως το εργατικό αθλητικό κίνημα δεν μπορούσε να απέχει από την επαναστατική προσπάθεια. Το 1921 το τρίτο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς αποφάσισε να δημιουργήσει μια διαφορετική αθλητική διεθνή, την Sportintern, που έμεινε γνωστή ως Ερυθρά Αθλητική Διεθνής. Η Sportintern προχώρησε σε έντονη πολιτική επίθεση ενάντια στη Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνή. Μάλιστα, το τσεχοσλοβάκικο τμήμα της SASI υπέστη διάσπαση τον Ιούλιο του 1921, δεδομένου ότι οι κομμουνιστές τον εγκατέλειψαν. Στο δεύτερο συνέδριο της SASI, που έγινε στη Λειψία το 1922, η γαλλική αντιπροσωπεία υποστήριξε την ενοποίηση των δύο Αθλητικών Διεθνών αλλά η πρόταση δεν υιοθετήθηκε από τους συνέδρους. Το επόμενο έτος οι Γάλλοι αποφάσισαν να ενταχθούν στην Ερυθρά Αθλητική Διεθνή. Ενόψει της πρώτης Εργατικής Ολυμπιάδας του 1925, η Sportintern ειδοποίησε την SASI ότι θα έπρεπε να επιτραπεί να συμμετάσχουν οι τέσσερις αντιπροσωπείες που ήταν μέλη της Sportintern, δηλαδή Γαλλία, Τσεχοσλοβακία, Νορβηγία και ΕΣΣΔ. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις αλλά μετά τη δημόσια διαμαρτυρία που έκαναν οι Γερμανοί κομμουνιστές κατά το Αθλητικό Φεστιβάλ των Γερμανών Εργατών στο Κάρλσμπαντ (Karlsbad), αποφασίστηκε τα μέλη της Sportintern να αποκλειστούν από την Εργατική Ολυμπιάδα. Παρομοίως, η SASI δεν επέτρεψε στα μέλη της να συμμετάσχουν στη Σπαρτακιάδα του 1928 που διοργάνωσε η Ερυθρά Αθλητική Διεθνής. Πολιτικά η Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνής (SASI) υποστηρίχτηκε από τη «Διεθνή Ομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων» (International Federation of Trade Unions) και από τη Εργατική και Σοσιαλιστική Διεθνή (Β΄ Διεθνής). Η κυριότερη δραστηριότητα της SASI ήταν η διοργάνωση των Διεθνών Εργατικών Ολυμπιάδων, που παρουσιάστηκαν ως το σοσιαλιστικό εναλλακτικό μοντέλο απέναντι στις αριστοκρατικές Ολυμπιάδες της ΔΟΕ. Στις Εργατικές Ολυμπιάδες χρησιμοποιούνταν μόνο κόκκινες σημαίες αντί για τις εθνικές σημαίες των αθλητών. Διεξήχθησαν τρεις θερινές (1925, 1931, 1937) και δύο χειμερινές (1925, 1931) Εργατικές Ολυμπιάδες με μεγάλη συμμετοχή αθλητών και θεατών. Μάλιστα, η δεύτερη θερινή στη Βιέννη και η δεύτερη χειμερινή στο Μίρτσουσλαγκ (Mürzzuschlag) της Αυστρίας είχαν πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή αθλητών και κόσμου από ότι οι αντίστοιχες επίσημες Ολυμπιάδες. Το 1937 στην τρίτη Εργατική Ολυμπιάδα στην Αμβέρσα μετείχαν και μη μέλη της SASI. Πήρε μέρος και η Σοβιετική Ένωση και κατέκτησε την πρώτη θέση στο ποδόσφαιρο. Η τέταρτη Θερινή Εργατική Ολυμπιάδα είχε προγραμματιστεί να γίνει το 1943 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας αλλά ματαιώθηκε λόγω του β΄ παγκοσμίου πολέμου Επίσης, η SASI είχε δηλώσει συμμετοχή στη Λαϊκή Ολυμπιάδα που είχε εξαγγείλει για το 1936 στη Βαρκελώνη η νεοεκλεγμένη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας, η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του ξεσπάσματος του Ισπανικού Εμφύλιου. Είναι γνωστές οι εξής οργανώσεις μέλη της SASI (ελλιπής κατάλογος): Βρετανική Εργατική Αθλητική Ομοσπονδία (British Workers' Sports Association) Πρωινό Άστρο (Morgnshtern), Εβραϊκή σοσιαλιστική αθλητική ομοσπονδία της Πολωνίας που εντάχθηκε στη SASI το 1929 ως «Εβραϊκός τομέας». Πολωνική Εργατική Αθλητική Ομοσπονδία (Polish Workers' Sport Federation) Χάποελ (Hapoel), Εργατική ομοσπονδία των Εβραίων στη γη του Ισραήλ, εντάχθηκε το 1927. Φινλανδική Εργατική Αθλητική Ομοσπονδία (Finnish Workers' Sports Federation) Γερμανική Εργατική Ένωση και Αθλητική Ομοσπονδία (Arbeiter-Turn- und Sportbund) Γαλλική Αθλητική Ομοσπονδία Εργατών (Federation Sportive du Travail), ως το 1923. Το 1931 η Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνής είχε τα εξής μέλη Μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο τη "Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνή" διαδέχθηκε η Διεθνής Αθλητική Συνομοσπονδία Εργατών (γαλ.: Confédération sportive internationale du travail, CSIT), η οποία ιδρύθηκε το 1946 και τελεί υπό την υποστήριξη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που με τη σειρά της αποτελεί τη μεταπολεμική μετεξέλιξη της Β΄ Διεθνούς. Η "Διεθνής Αθλητική Συνομοσπονδία Εργατών" εμπνέεται από τις ιδέες του διεθνούς εργατικού κινήματος και προωθεί την αλληλεγγύη και την ενότητα μέσω των σπορ. Διατηρεί το ενδιαφέρον της σε πολλά σπορ, όπως: στίβος, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, γυμναστική, τζούντο, καράτε, πιγκ πογκ, βόλεϊ, μπιτς βόλεϊ κ.ά. Όμως, δεν διοργανώνει δικούς της αγώνες. Ερυθρά Αθλητική Διεθνής Εργατική Ολυμπιάδα Σπαρτακιάδα Λαϊκή Ολυμπιάδα
|
Η Σοσιαλιστική Εργατική Αθλητική Διεθνής (γερμ.: Sozialistische Arbeiter Sport Internationale, SASI) ήταν ένας διεθνής σοσιαλιστικός αθλητικός οργανισμός με έδρα τη Λουκέρνη της Ελβετίας. Ιδρύθηκε το 1920 από έξι εθνικές ομοσπονδίες με 1.000.000 μέλη συνολικά. Επίσημα ονομαζόταν Διεθνής Ομοσπονδία Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής. Ανεπίσημα ήταν γνωστή ως Αθλητική Διεθνής της Λουκέρνης. Το 1926 υιοθέτησε τα αρχικά SASI. Πρόεδρος της ήταν ο Αυστριακός σοσιαλδημοκράτης (αυστρομαρξιστής) πολιτικός Γιούλιους Ντόιτς (Julius Deutsch).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82
|
Παρουίρ Σεβάκ
|
Γεννήθηκε στις 24 ή 26 Ιανουαρίου του 1924 στο Τσανακτσί (νυν Ζανγκακατούν) της Αρμενίας, η οποία εκείνη την περίοδο αποτελούσε κομμάτι της ΕΣΣΔ και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γκαζαριάν. Πραγματοποίησε φιλολογικές σπουδές στο Γερεβάν και τη Μόσχα και εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1948. Μετά την αποφοίτησή του από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας εργάστηκε ως καθηγητής. Το 1960 επέστρεψε στην Αρμενία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Γερεβάν. Από το 1966 μέχρι και τον θάνατό του κατείχε τη θέση του γραμματέα της Ένωσης Συγγραφέων Αρμενίας. Σκοτώθηκε στις 17 Ιουνίου του 1971 σε τροχαίο δυστύχημα, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε και στο οποίο επέβαινε η οικογένειά του συγκρούστηκε με φορτηγό. Στο ίδιο συμβάν έχασε τη ζωή της και η σύζυγός του, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Το περιστατικό και οι συνθήκες υπό τις οποίες προήλθε έχουν οδηγήσει σε διάφορες θεωρίες περί κρατικής δολοφονίας, κυρίως λόγω των επικρίσεων του Σεβάκ προς τις σοβιετικές αρχές πάνω σε διάφορα ζητήματα. Ο Σεβάκ εμφανίστηκε στα γράμματα το 1948, μέσω της πρώτης του ποιητικής συλλογής. Το ψευδώνυμό του ήταν φόρος τιμής στον Ρουμπέν Σεβάκ, λογοτέχνη των αρχών του 20ού αιώνα και θύμα της της γενοκτονίας των Αρμενίων. Εμβληματικό έργο του Παρουίρ Σεβάκ θεωρείται το «Ασίγαστο καμπαναριό», το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Κομιτάς: αποτελείται από 7000 στίχους, κυκλοφόρησε στα τέλη του 1959 χάρη στη συμβολή του Χαμό Σαχιάν και επανεκδόθηκε επαυξημένο το 1966. Άλλα έργα του είναι τα «Άνθρωπος στην παλάμη» (1963), «Γενηθήτω φως» (1969) κλπ. Ως κριτικός λογοτεχνίας, ο Σεβάκ πραγματοποίησε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον ποιητή Σαγιάτ-Νοβά, την οποία αργότερα εξέδωσε. Ακόμη συμμετείχε στην επιμέλεια, τον σχολιασμό και την έκδοση των απάντων του Μπεντρός Ντουριάν. Ακόμη, μετέφρασε στην αρμενική γλώσσα έργα Ρώσων λογοτεχνών όπως οι Πούσκιν, Λερμόντοφ και Μαγιακόφσκι. Τη δεκαετία του 1990, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αρμενίας, ήρθαν στην επιφάνεια ορισμένα αδημοσίευτα ποιήματα του Σεβάκ, όπως και άλλων λογοτεχνών της σοβιετικής περιόδου.
|
Ο Παρουίρ Σεβάκ (αρμενικά: Պարույր Սևակ, φιλολογικό ψευδώνυμο του Παρουίρ Γκαζαριάν, 1924–1971) ήταν σημαντικός Αρμένιος ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας που έζησε κατά τη περίοδο της Σ.Σ.Δ. της Αρμενίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%81_%CE%A3%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%BA
|
Κατάλογος προέδρων της Πορτογαλίας
|
Η αρίθμηση αντανακλά τις συνεχόμενες θητείες που υπηρέτησε ένας και μόνο πρόεδρος. Επί παραδείγματι, ο Ζόρζε Σεμπάιου υπηρέτησε επί δύο συνεχείς θητείες και προσμετράται ως ο 19ος πρόεδρος (όχι ο 19ος και ο 20ός). Ο Τεόφιλο Μπράγκα υπηρέτησε ως ο πρώτος και μοναδικός πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης, και γι' αυτό δεν θεωρείται ως ο πρώτος πρόεδρος, παρότι θα υπηρετούσε ξανά βς αρχηγός κράτος και δεύτερος πρόεδρος έπειτα από την παραίτηση του Μανουέλ ντε Αριάγκα. Όμως, ο Μπερναρντίνο Ματσάντο υπηρέτησε επί δύο μη συνεχείς θητείες και προσμετράται ως ο τρίτος και ο όγδοος πρόεδρος. Για τον λόγο αυτό, στη λίστα που ακολουθεί περιέχονται 20 προεδρίες, όμως μόνο 19 πρόεδροι. Με βάση το Σύνταγμα της Πορτογαλίας που υιοθετήθηκε το 1976, στον απόηχο της Επανάστασης των Γαριφάλων το 1974, ο πρόεδρος εκλέγεται για θητεία πέντε ετών. Δεν υφίσταται όριο στον αριθμό των θητειών που ένας πρόεδρος μπορεί να υπηρετήσει, όμως ο πρόεδρος που υπηρετεί δύο συνεχείς θητείες δεν μπορεί να υπηρετήσει ξανά τα επόμενα πέντε χρόνια μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας του. Η επίσημη κατοικία του προέδρου της Πορτογαλίας είναι το Μέγαρο Μπελέμ. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, ο οποίος κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2016 και επανεξελέγη το 2021. Τα χρώματα δηλώνουν την πολιτική τοποθέτηση καθενός προέδρου. Ρεπουμπλικανός Δημοκρατικός Εθνικός Ρεπουμπλικανός/Σιντονιστής Εξελικτικό Κόμμα/Ρεπουμπλικανός Φιλελεύθερος Εθνική Ένωση/Λαϊκή Εθνική Δράση Δημοκρατική Ανανέωση Σοσιαλιστής Σοσιαλδημοκράτης Ακομμάτιστος Πρόεδρος της Πορτογαλίας Πολιτική της Πορτογαλίας Jornal de Notícias (Ιανουαρίου–Μαΐου 2006). Museu da Presidência da República/Jornal de Notícias, επιμ. Presidents de Portugal - Fotobiografias (1st έκδοση). Porto. «Portal da História». Biografias dos Presidentes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2006.
|
H πλήρης λίστα των προέδρων της Πορτογαλικής Δημοκρατίας απαρτίζεται από τους 20 αρχηγούς κράτους στην ιστορία της Πορτογαλίας από την επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου 1910 που εγκαθίδρυσε ένα ρεπουμπλικανικό καθεστώς ως σήμερα. Ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει όχι μόνο εκείνα τα πρόσωπα που ορκίστηκαν στο αξίωμα του Προέδρου της Πορτογαλίας αλλά και εκείνα που υπηρέτησαν ως ντε φάκτο αρχηγοί κράτους από το 1910. Τέτοιες είναι οι περιπτώσεις του Τεόφιλο Μπράγκα που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης μετά το ρεπουμπλικανικό πραξικόπημα. Επίσης, οι Σιντόνιο Παΐς, Μέντες Καμπετσάντας, Γκόμες ντα Κόστα, όπως και οι Κάντο ε Κάστρο και Όσκαρ Καρμόνα κατά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής τους, δεν είχαν ορκιστεί ως πρόεδροι της Δημοκρατίας, καθώς συνήθως ήταν πρωθυπουργοί, όμως ντε φάκτο συγκέντρωσαν αυτή την εξουσία, συνδυάζοντας στην πράξη τις θέσεις του αρχηγού κράτους και της κυβέρνησης σε ένα πρόσωπο. Todos elles são filhos de putas , somente com huma monarchia Portugal pode ter salvado
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CE%B4%CF%81%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ιερά Μητρόπολις Τριφυλίας και Ολυμπίας
|
Ιστορικά δεν γνωρίζουμε πότε η Κυπαρισσία έγινε έδρα επισκοπής, πάντως το 347 μ.Χ. ο επίσκοπος Κυπαρισσίας Μάρτυρας συμμετέχει στην Σαρδική Σύνοδο. Ανήκε στην Μητρόπολη Κορίνθου. Μετά το 733 μ.Χ. ιδρύεται αυτοκέφαλος αρχιεπισκοπή η οποία καταργήθηκε το 807 μ.Χ. Λίγο αργότερα θα ιδρυθεί η μητρόπολη Χριστιανουπόλεως η οποία θα παράμεινε μέχρι και την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους. Μετά την απελευθέρωση με το Β.Δ. στις 20 Νοεμβρίου 1833 περί ιδρύσεως επισκοπής ιδρύεται η επισκοπή Τριφυλίας και Ολυμπίας καταλαμβάνοντας τις δύο ομώνυμες επαρχίες του τότε νομού Μεσσηνίας. Το 1850 εκδίδεται ο Συνοδικός τόμος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο περί Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος. Την 10ην και 24ην Ιουλίου 1852 αντιστοίχως εκδίδεται ο Καταστατικός νόμος «περί Επισκοπών και Επισκόπων και περί του υπό τους Επισκόπους τελούντος κλήρου» έτσι καταργείται η επισκοπή και ιδρύεται η αρχιεπισκοπή Τριφυλίας και Ολυμπίας. Με το Β.Δ. τις 11 Ιουλίου 1856 καθορίστηκαν οι έδρες των επισκοπών, έτσι η έδρα της επισκοπή Τριφυλίας και Ολυμπίας ορίζεται η πόλη της Κυπαρισσίας. Το 1900 με την έκδοση του Β.Δ. της 22ας Ιανουαρίου (Νόμος ΒΧΔ') αναδιαρθρώνονται τα εκκλησιαστικά πράγματα και ορίζεται μία Μητρόπολη, η των Αθηνών και ισοπεδώνονται όλες οι εκκλησιαστικές επαρχίες του κράτους και ονομάζονται Επισκοπές. Στο νομό Μεσσηνίας ορίζονται δύο επισκοπές: η επισκοπή Μεσσηνίας και η επισκοπή Τριφυλίας και Ολυμπίας. Με το νόμο 2891/1922 οι επίσκοποι ονομάζονται μητροπολίτες. Η Ιερά Μητρόπολις έχει 159 ενορίες χωρισμένες σε 10 αρχιερατικές περιφέρειες. Επαρχία Ολυμπίας (Φιγαλείας, Ανδρίτσαινας, Κρεστένων, Ζαχάρως) & Επαρχία Τριφυλίας (Κυπαρισσίας, Κοπανακίου, Γαργαλιάνων, Είρας, Αυλώνος και Τρίπυλης και Φιλιατρών). Περιλαμβάνει 124 παρεκκλήσια, 429 εξωκκλήσια, 130 κοιμητηριακούς ναούς, 32 ιδιωτικούς ναούς και 13 ναούς Ιερών Μονών. Άγιος Αθανάσιος Αρχιεπίσκοπος Χριστιανουπόλεως (17/5), όπου εορτάζει ο νέος μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός του Αγίου στην Κυπαρισσία, ο δεύτερος μεγαλύτερος της Πελοποννήσου, μετά τον Άγιο Ανδρέα Πατρών. Άγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, που γεννήθηκε στην Φλόκα Μεσσηνίας από πατέρα και μητέρα Φλοκιώτες. Όταν πέθανε η μητέρα του, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε στην Χώρα Μεσσηνίας όπου και έμειναν. Το γένος της μητριάς του ήταν Καψαρίδη. Μαρτύρησε στην Τρίπολη το 1803. Ναοί του υπάρχουν στην Φλόκα, στην Χώρα, στην Καλαμάτα και στην Τρίπολη. Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε» (26/11) Άγιος Δημήτριος (Μήτρος) εκ Θεισόας Ολυμπίας (+28/05/1794) Άγιος Χαράλαμπος, είναι ο πολιούχος των Φιλιατρών και τιμάται δύο φορές το χρόνο, στις 10 Φεβρουαρίου και την πλησιέστερη Κυριακή στις 19 Ιουλίου, ότε και με θαύμα έσωσε τα Φιλιατρά από την καταστροφή των Γερμανών. Η εικόνα του φυλάσσεται στον Ιερό Ναό της Παναγίας των Φιλιατρών. Άγιος Διονύσιος Αεροπαγήτης πολιούχος των Γαργαλιάνων. Παναγία της Γοργοπηγής (24/9), στην ομόνυμη Ιερά Μονή της Παναγίας νήσου Πρώτης.Στις περισσότερες Ιερές Μονές φυλάσσονται πλήθος ιερών λειψάνων διαφόρων Αγίων.
|
Η Ιερά Μητρόπολις Τριφυλίας και Ολυμπίας περιλαμβάνει την τέως επαρχία Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας και την τέως επαρχία Ολυμπίας του Νομού Ηλείας. Έδρα της Μητροπόλεως είναι η Κυπαρισσία και Μητροπολίτης της από τις 17 Μαρτίου 2007 ο Χρυσόστομος (Σταυρόπουλος).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Άμμος Ημαθίας
|
Η Άμμος είναι χωριό στο κεντρικό τμήμα του νομού Ημαθίας. Βρίσκεται στον μεγάλο κάμπο του Αλιάκμονα, κοντά στις βόρειες όχθες του ποταμού και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 35. Απέχει 5,5 χλμ. περίπου ΝΑ. της Βέροιας. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 3,297 χμ² (2011). Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1918 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Μικρογουζίου του νομού Θεσσαλονίκης. Το 1926 προσαρτήθηκε στον δήμο Βεροίας και το 1928 καταργήθηκε. Επανασυστάθηκε το 1940 και το 1946 υπήχθη στον νομό Ημαθίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Βαρβάρας και προσαρτήθηκε στον δήμο Βεροίας. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο βόρειο τμήμα του οικισμού Το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στη βόρεια έξοδο του οικισμού Το φράγμα και η τεχνητή λίμνη στον Αλιάκμονα, νότια του οικισμού Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) eetaa.gr https://www.youtube.com/watch?v=V2oRLeBajWk
|
Η Άμμος είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Βεροίας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ημαθίας, στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Ημαθίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%97%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ναντέζντα Κρούπσκαγια
|
Memories of Lenin. New York: International Publishers, 1930. —Reissued as Reminiscences of Lenin. On Education: Selected Articles and Speeches. Moscow: Foreign Languages Publishing House, 1957. Clements, Barbara Evans, Bolshevik Women, Cambridge University Press, 1997. McDermid, Jane and Anya Hilyar, "In Lenin's Shadow: Nadezhda Krupskaya and the Bolshevik Revolution," in Ian D. Thatcher (ed.), Reinterpreting Revolutionary Russia. New York: Palgrave Macmillan, 2006; pp. 148–165. McNeal, Robert H., Bride of the Revolution: Krupskaya and Lenin. London: Gollancz, 1973. Raymond, Boris The Contribution of N. K. Krupskaia to the Development of Soviet Russian Librarianship: 1917–1939. Ann Arbor, MI: University of Chicago, 1978. Scott, Marcia Nell Boroughs, Nadezhda Konstantinovna Krupskaya: A Flower in the Dark. PhD dissertation. University of Texas at Arlington, 1996. Available from ProQuest Dissertations Publishing, 1383491. Sebestyen, Victor, Lenin the Dictator: An Intimate Portrait. New York: Pantheon, 2017. Stites, Richard, The Women's Liberation Movement in Russia: Feminism, Nihilism, and Bolshevism, 1860-1930. Princeton, NJ: Princeton University Press, 1978. Nadezhda Krupskaya Krupskaya Internet Archive Obituary by Leon Trotsky Krupskaya on deathbed
|
Η Ναντέζντα Κονσταντίνοβνα Κρούπσκαγια (ρωσικά: Надежда Константиновна Крупская ; 26 Φεβρουαρίου 1869 - 27 Φεβρουαρίου 1939) ήταν Ρωσίδα πολιτικός και σύζυγος του Βλαντίμιρ Λένιν. Η Κρούπσκαγια γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη από αριστοκρατική οικογένεια, που κατέληξε στην ανέχεια, και ανέπτυξε ισχυρές θέσεις σχετικά με τη βελτίωση της ζωής των φτωχών. Ένθερμη υποστηρίκτρια του μαρξισμού, συναντήθηκε με τον Λένιν το 1894. Συνελήφθησαν το 1896 λόγω των επαναστατικών δραστηριοτήτων τους και μετά την εξορία του Λένιν στη Σιβηρία, επιτράπηκε στην Κρούπσκαγια να τον ακολουθήσει το 1898 με την προϋπόθεση ότι θα παντρεύονταν. Εγκαταστάθηκαν στο Μόναχο και στο Λονδίνο μετά την εξορία τους, προτού επιστρέψουν για μικρό χρονικό διάστημα στη Ρωσία προκειμένου να συμμετάσχουν στην αποτυχημένη επανάσταση του 1905. Μετά την επανάσταση του 1917, η Κρούπσκαγια εισήλθε στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής και έγινε το 1924 μέλος της κεντρικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Από το 1929 έως το 1939 ήταν αναπληρώτρια επίτροπος παιδείας, με ισχυρή επιρροή στο σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης της σοβιετικής βιβλιοθηκονομίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%B6%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1
|
Φάιτ Στος
|
Ο Φάιτ Στος ήταν σουαβικής καταγωγής, γεννήθηκε πιθανόν γύρω στο 1447 και μεγάλωσε στη Νυρεμβέργη. Από το 1477 έως το 1496 εργάστηκε κυρίως στην Πολωνία, τη Βοημία και την Ουγγαρία. Στην ακμάζουσα πόλη της Κρακοβίας στην Πολωνία, ο Στος δημιούργησε μνημειώδη έργα, όπως την αριστουργηματική Αγία Τράπεζα στην Εκκλησία της Παρθένου Μαρίας (1477 - 1489). Επιστρέφοντας από τη Κρακοβία στη Νυρεμβέργη, αναμίχθηκε σε μια υπόθεση πλαστογραφίας, φυλακίστηκε για χρέη και καταδικάστηκε σε διαπόμπευση (1503), πλην όμως η υπόληψή του αποκαταστάθηκε με την προσωπική παρέμβαση του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Α΄. Ο Φάιτ Στος πέθανε στη Νυρεμβέργη το Σεπτέμβριο του 1533 και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Αγίου Ιωάννη της Νυρεμβέργης. Το αριστούργημα της καλλιτεχνικής δραστηριότητας του Φάιτ Στος είναι η μεγαλοπρεπής Αγία Τράπεζα στο κέντρο του Ναού της Παρθένου Μαρίας (πολων. Κοσκιόλ Μαριάτσκι, γερμ. Μάριενκιρχε) στην Κρακοβία. Ο ξυλόγλυπτος και ζωγραφισμένος αυτός κεντρικός βωμός της εκκλησίας αποτελεί το πιο εξαίρετο δείγμα γοτθικής γλυπτικής σε ολόκληρη την Πολωνία. Το έργο αυτό και μόνο κατατάσσει τον Φάιτ Στος ανάμεσα στους μεγαλύτερους γλύπτες της υστερογοτθικής τέχνης. Η τεραστίων διαστάσεων τρίφυλλη Αγία Τράπεζα (ύψος 5.34 και πλάτος 7.25 μέτρα) αποτελείται από μορφές σκαλισμένες σε ξύλο φλαμουριάς. Στο κεντρικό τμήμα απεικονίζεται η σκηνή της Κοίμησης της Θεοτόκου, ενώ τα φατνώματα στις πλευρικές πτέρυγες διηγούνται σκηνές από τη ζωή της Παναγίας και του Ιησού Χριστού. Με την εισβολή και κατάληψη της Πολωνίας από τα γερμανικά στρατεύματα το 1939, οι Πολωνοί φυγάδευσαν την Αγία Τράπεζα του Στος στη γειτονική πόλη Σαντόμιες (Sandomierz). Οι Ναζί, θεωρώντας το έργο ως δημιουργία ενός Γερμανού, κατέσχεσαν την Αγία Τράπεζα και την μετέφεραν στη Νυρεμβέργη. Όταν όμως η πόλη απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα, το διάσημο έργο τέχνης του Στος επισκευάστηκε και το 1957 επέστρεψε στην αρχική θέση του στο Ναό της Παναγίας στην Κρακοβία. Ανάμεσα στα άλλα έργα του Στος περιλαμβάνονται: οι περίτεχνοι σκαλιστοί τάφοι του βασιλιά Καζιμίρ Δ΄ Γιάγκελον (1492) στον καθεδρικό ναό Βάβελ της Κρακοβίας και του αρχιεπισκόπου Ζμπίγκνιεφ Ολεσνίτσκι (Zbigniew Olesnicki) στον καθεδρικό ναό του Γκνιέζνο (Gniezno). Σημαντικά γλυπτά σε πέτρα και ξύλο έχουν φιλοτεχνηθεί από τον Φάιτ Στος για την εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου στη Νυρεμβέργη, όπως ο "Ευαγγελισμός", καθώς και ένα σκαλιστό τέμπλο στον καθεδρικό ναό της Βαμβέργης (1523). Στο Γερμανικό Εθνικό Μουσείο της Νυρεμβέργης υπάρχει "Ο Αρχάγγελος Ραφαήλ", γλυπτό από ξύλο φιλοτεχνημένο από τον Φάιτ Στος στα 1516 - 1518. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα "Στος, Φάιτ", τόμ. 55, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996. "Οι 100 ωραιότεροι καθεδρικοί ναοί του κόσμου" (ελληνική έκδοση), Εκδόσεις Καρακώτσογλου, Αθήνα, 2006.
|
Ο Φάιτ Στος (γερμ.: Veit Stoss, πολων.: Wit Stosz, 1447 - 1533) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες της Γερμανίας κατά τον 16ο αιώνα. Η αριστοτεχνική τεχνοτροπία και ο λεπτομερής ρεαλισμός του έργου του άσκησαν τεράστια επίδραση στην υστερογοτθική γλυπτική της Γερμανίας και των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%B9%CF%84_%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Αλγόριθμοι βελτιστοποίησης αποικιών των μυρμηγκιών
|
Ας συγκρίνουμε τα διάφορα χαρακτηριστικά των φυσικών μυρμηγκιών σε σχέση με τα ψηφιακά μυρμήγκια παρακάτω : (1)Το μονοπάτι που ενώνει τη φωλιά με τη τροφή στα φυσικά μυρμήγκια , στα ψηφιακά μυρμήγκια πρόκειται για ένα γράφημα Κόμβων και Συνδέσεων . (2) Η φερομόνη που αφήνουν τα φυσικά μυρμήγκια όταν πάνε να βρουν τροφή και που όπως είδαμε εξατμίζεται , στα ψηφιακά μυρμήγκια , αντιστοιχεί στις διάφορες θέσεις με αριθμητικές πληροφορίες , δίνοντας μας όλα τα πιθανά μονοπάτια του συστήματος . Στα μονοπάτια που δεν ικανοποιούν το σύστημα υπάρχει αρνητική αντίδραση (εξάτμιση) . Ο αλγόριθμος ACO βρίσκει τις καλύτερες λύσεις που κατασκευάστηκαν από προηγούμενες επαναλήψεις. Συγκεκριμένα σε κάθε σύνθεση του γράφου αντιστοιχεί μια μεταβλητή ( τεχνητή φερομόνη) και ανάλογα πόσο καλύτερη είναι η λύση, τόσο περισσότερη είναι η τεχνητή φερομόνη. Στο τέλος που θα έχουμε όλες τις πιθανές λύσεις , θα δούμε την ποσότητα της τεχνητής φερομόνης ώστε να δούμε πια είναι η βέλτιστη. Όμως υπάρχουν κάποια στοιχεία που δεν συναντούμε στα φυσικά μυρμήγκια , αλλά υπάρχουν στα συστήματα πολλαπλών πρακτόρων στα ψηφιακά μυρμήγκια . Αυτά είναι η μνήμη, οι περισσότεροι αισθητήρες, ο διακριτός χώρος και χρόνος, η εναπόθεση φερομόνης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές,(αφού τα ψηφιακά μυρμήγκια αφήνουν τη φερομόνη όταν ολοκληρώσουν τις κινήσεις τους , σε αντίθεση με τα φυσικά που την αφήνουν συνέχεια) και τέλος χρησιμοποιούνται αλγόριθμοι για τη βελτίωση της απόδοσης του συστήματος. Αρκετοί αλγόριθμοι βασισμένοι στη λειτουργία των αποικιών μυρμηγκιών έχουν προταθεί στη βιβλιογραφία. Παρακάτω, εκτός των άλλων, αναφέρονται ο πρωτότυπος Ant System, και οι δύο πλέον επιτυχημένες παραλλαγές του, MAX-MIN Ant System και Ant Colony System. Ant System (AS). Είναι ο πρώτος ACO αλγόριθμος που προτάθηκε στη βιβλιογραφία. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι, σε κάθε επανάληψη, οι ποσότητες φερορμόνης ενημερώνονται από όλα τα μυρμήγκια που έχουν καταφέρει, στην επανάληψη αυτή, να κατασκευάσουν μία λύση. MAX-MIN Ant System (MMAS). Ο αλγόριθμος αυτός είναι μια βελτίωση του αρχικού Ant System. Χαρακτηριστικά στοιχεία του είναι ότι μόνο το "καλύτερο" μυρμήγκι ενημερώνει τα μονοπάτια φερομόνης και ότι η ποσότητα της φερομόνης είναι περιορισμένη από άνω και κάτω όρια. Τα όρια αυτά συνήθως καθορίζονται εμπειρικά και αφορούν το συγκεκριμένο προς επίλυση πρόβλημα. Ant Colony System (ACS). Η πιο ενδιαφέρουσα συμβολή του ACS είναι η εισαγωγή της τοπικής ενημέρωσης φερομόνης. Η ενημέρωση αυτή εκτελείται από όλα τα μυργμήγκια σε κάθε βήμα του αλγορίθμου. Το κάθε μυρμήγκι ενημερώνει μόνο την τελευταία ακμή που έχει ακολουθήσει. Ο κύριος στόχος, της τοπικής ενημέρωσης, είναι να διαφοροποιηθεί η αναζήτηση η οποία πραγματοποιείται από τα μυρμήγκια, που ακολουθούν, κατά τη διάρκεια μιας επανάληψης. Με τη μείωση της συγκέντρωσης φερομόνης τα επόμενα μυρμήγκια ενθαρρύνονται να επιλέξουν άλλες ακμές και, ως εκ τούτου, να παράγουν διαφορετικές λύσεις. Με τον τρόπο αυτό έχουμε πλουραλισμό λύσεων κατά τη διάρκεια μιας επανάληψης. Elitist Ant System Rank-based Ant System (ASrank). Όλες οι λύσεις κατατάσσονται ανάλογα με το μήκος τους. Η ποσότητα της φερομόνης που εκκρίνεται σταθμίζεται με βάση το μέγεθος της διαδρομής, έτσι ώστε λύσεις με μικρότερες διαδρομές να έχουν περισσότερη φερομόνη από τα αυτές με μεγαλύτερες διαδρομές. Continuous Orthogonal Ant Colony (COAC). Ο μηχανισμός φερομόνης COAC επιτρέπει στα μυρμήγκια να αναζητήσoυν λύσεις συνεργατικά και αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούν μια ορθογωνική μέθοδο σχεδίασης που καθιστά εφικτή την εξερεύνηση επιλεγμένων περιοχών του πεδίου ορισμού γρήγορα και αποτελεσματικά, με ενισχυμένη δυνατότητα αναζήτησης σε ολόκληρο το πεδίο ορισμού και ακρίβεια. Αυτή η ορθογωνική μέθοδος σχεδίασης μπορεί επίσης να επεκταθεί και σε άλλους αλγόριθμους βελτιστοποίησης. Recursive Ant Colony Optimization. Πρόκειται για μια αναδρομική μορφή συστήματος που διαχωρίζει ολόκληρο το πεδίο ορισμού (τομέα) σε επιμέρους τμήματα όπου λύνει το πρόβλημα-στόχο του κάθε επιμέρους τμήματος. Τα αποτελέσματα από τα επιμέρους τμήματα συγκρίνονται και μερικά από τα καλύτερα αποτελέσματα προωθούνται στο επόμενο επίπεδο.Τα επιμέρους τμήματα που ανήκουν στα επιλεγμένα καλύτερα αποτελέσματα διαιρούνται και πάλι. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται μέχρι να καταλήξουμε σε αποτέλεσμα της επιθυμητής ακρίβειας. Αυτή η μέθοδος έχει δοκιμαστεί σε κακές περιπτώσεις γεωφυσικών προβλημάτων και δουλεύει καλά. Ο πρώτος αλγόριθμος ονομάζεται Ant System και έχει ως στόχο να λύσει το πρόβλημα του πλανόδιου πωλητή που αποσκοπεί στην εύρεση της βέλτιστης διαδρομής. Ο γενικός αλγόριθμος είναι απλός και μελετά ένα σύνολο από μυρμήγκια που κάνουν κυκλικές διαδρομές κατά μήκος των πόλεων. Το μυρμήγκι επιλέγει να πάει σε μια πόλη με βάση ορισμένους κανόνες: Θα πρέπει να επισκεφτεί κάθε πόλη μόνο μια φορά; Μια μακρινή πόλη έχει λιγότερες πιθανότητες να επιλεγεί; Αν η ποσότητα φερομόνης σε μια πόλη είναι έντονη τότε η πιθανότητα να επιλεγεί η πόλη είναι μεγαλύτερη; Με την ολοκλήρωση της διαδρομής η κατάθεση φερομόνης δείχνει αν η διαδρομή είναι σύντομη;Έστω ότι έχουμε τις πιο πάνω διαδρομές ποια θα πρέπει να ακολουθήσω; Η απάντηση θα καθοριστεί από τα στοιχεία της λύσης του αλγορίθμου. Ο αλγόριθμος πληροφορείται στο τέλος της κάθε επανάληψης ποιες είναι οι συνδέσεις που κατασκευάζουν τα μυρμήγκια σε κάθε επανάληψη έτσι ώστε σε επόμενες να δοθεί κάποια προτίμηση από τον αλγόριθμο. Για κάθε σύνδεση (i,j) στο γράφημα συνδέεται με μια μεταβλητή τη φερομόνη. Η ποσότητα της φερομόνης είναι ανάλογη της χρησιμότητας της σύνδεσης. Όσο μεγαλύτερη η ποσότητα φερομόνης μιας υποψήφιας λύσης τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να επιλεγεί. Όταν ένα μυρμήγκι ανανεώνει την ποσότητα φερομόνης στις συνδέσεις μιας λύσης τότε έχει κατασκευαστεί η συγκεκριμένη λύση στο γράφημα. Άρα, γενικότερα για τη λύση στο πρόβλημα της εύρεσης του συντομότερου μονοπατιού προς την τροφή, ένα μυρμήγκι εξετάζει την ποσότητα φερομόνης που χαρακτηρίζει την κάθε σύνδεση και που θα επηρεάσει την απόφαση του. Οι αλγόριθμοι βελτιστοποίησης αποικιών έχουν εφαρμοστεί σε πολλά προβλήματα συνδυαστικής βελτιστοποίησης, όπως η δρομολόγηση οχημάτων. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή βέλτιστων λύσεων στο πρόβλημα του πλανόδιου πωλητή. Έχουν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους αλγορίθμους όσον αφορά την αναδιάταξη και την αλλαγή στο γράφημα: ο αλγόριθμος μπορεί να λειτουργεί συνεχώς και να προσαρμοστούν αλλαγές σε πραγματικό χρόνο. Αυτό είναι ενδιαφέρον όσον αφορά τη δρομολόγηση του δικτύου και συστήματα αστικών μεταφορών. Dorigo et al. (2006), "Ant Colony Optimization - Artificial Ants as a Computational Intelligence Technique", IEEE COMPUTATIONAL INTELLIGENCE MAGAZINE | NOVEMBER 2006 (http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.70.1052&rep=rep1&type=pdf) Guest Editorial Special Section on Ant Colony Optimization, IEEE TRANSACTIONS ON EVOLUTIONARY COMPUTATION, VOL. 6, NO. 4, AUGUST 2002 (https://web.archive.org/web/20160304211616/http://iridia.ulb.ac.be/~mdorigo/Published_papers/2002/DorGamMidStu2002tec.pdf)
|
Οι αλγόριθμοι βελτιστοποίησης με βάση την λειτουργία των αποικιών των μυρμηγκιών μελετούνται από την Επιστήμη Υπολογιστών και την περιοχή της Επιχειρησιακής Έρευνας. Πρόκειται για μια πιθανολογική τεχνική για την επίλυση υπολογιστικών προβλημάτων τα οποία αφορούν στην εύρεση βέλτιστων μονοπατιών σε γράφους. Ο συγκεκριμένος αλγόριθμος ανήκει στην οικογένεια των αλγορίθμων "Αποικιών μυρμηγκιών" και στην κατηγορία μεθόδων γνωστές ως "Μέθοδοι Ευφυίας Σμήνους", αποτελεί δε μια μετα-ευριστική βελτιστοποίηση. Ο αλγόριθμος αυτός προτάθηκε αρχικά μέσα από τη διδακτορική διατριβή του Marco Dorigo το 1992. Είναι ο πρώτος αλγόριθμος που αποσκοπεί στην αναζήτηση μιας βέλτιστης διαδρομής σε ένα γράφο με βάση την συμπεριφορά των μυρμηγκιών που αναζητούν μια διαδρομή από την αποικία προς την τροφή τους. Η αρχική αυτή ιδέα διαφοροποιήθηκε και επεκτάθηκε ώστε να υπηρετήσει την επίλυση μιας ευρύτερης κατηγορίας υπολογιστικών προβλημάτων, έχοντας σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αρκετών προβλημάτων τα οποία βασίζονται στις διαφορετικές πτυχές της συμπεριφοράς των μυρμηγκιών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CE%B9_%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BC%CE%B7%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Καστοριάς 2012–13
|
Το πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Καστοριάς της περιόδου 2012-13 διεξάγεται σε έναν όμιλο με τη συμμετοχή 14 ομάδων. Το πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας ξεκίνησε το Σάββατο, 15 Σεπτεμβρίου 2012 και η κανονική διάρκεια έληξε το Σάββατο, 20 Απριλίου 2013.Πρωταθλήτρια ομάδα ανακηρύχθηκε η Καστοριά, που στη συνέχεια κέρδισε και την άνοδο στη Γ΄ Εθνική μέσω του Πρωταθλήματος Πρωταθλητριών ΕΠΣ. Βαθμολογία Πηγή: Περίοδος 2012-13 Βαθμολογίες Ιστοσελιδα kastoria-fc.com Το Κύπελλο κατέκτησε ο Α.Σ. Παναργειακός Άργους Ορεστικού. https://web.archive.org/web/20130529085131/http://epskastorias.blogspot.gr/
|
Για την περίοδο 2012–13, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Καστοριάς είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στο νομό Καστοριάς. Η πρωταθλήτρια ομάδα της ΕΠΣ Καστοριάς λαμβάνει μέρος στο Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών ΕΠΣ, το οποίο διοργανώνεται από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), με στόχο την άνοδο στη Γ΄ Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία. Ο θεσμός του κυπέλλου, αποτελεί ταυτόχρονα την πρώτη φάση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών της ΕΠΟ. Η ομάδα που ανακηρύσσεται κυπελλούχος ΕΠΣ Καστοριάς, αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Ερασιτεχνών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82_2012%E2%80%9313
|
Βλογκ
|
Στις 2 Ιανουαρίου 2000, ο Adam Kontras δημοσίευσε ένα βίντεο στο blog του προκειμένου να δείξει στους φίλους και τους συγγενείς του το γεγονός ότι μετακόμισε στο Λος Άντζελες, μη γνωρίζοντας τι θα ακολουθούσε και πως η ενέργειά του αυτή θα αποτελούσε τομή στην ιστορία των vlog. Η μεγάλη δημοτικότητα του vlogging ξεκίνησε το 2005. Τα μέλη της ομάδας του Videoblogging της Yahoo αυξήθηκαν ραγδαία το 2005. Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκε και η πιο δημοφιλής πλατφόρμα κοινής χρήσης βίντεο, το YouTube. Ήδη τον Ιούλιο του 2006, είχε αναδειχθεί στην 5η πιο δημοφιλή διαδικτυακή πλατφόρμα, με 100 εκατ. προβολές βίντεο καθημερινά και με 65 χιλιάδες αναρτήσεις βίντεο την ημέρα. Το προσωπικό vlog είναι ένα βίντεο, το οποίο καταγράφεται συνήθως από ένα άτομο με σκοπό να προβάλλει πληροφορίες στο κοινό. Το κοινό αυτό δεν είναι τόσο ποικίλο, όσο εκείνο κάποιου οργανισμού ή εταιρείας. Το 2008, το YouTube ανακοίνωσε τη δυνατότητα της απευθείας μετάδοσης, υπό την ονομασία YouTube Live. Η δυνατότητα αυτή υιοθετήθηκε και από άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το Instagram και το Facebook. Το vlog που έχει καταγραφεί από κάποιον, ενώ οδηγεί μοτοσυκλέτα, ονομάζεται «motovlog».
|
Ένα video blog ή αλλιώς video log, συνήθως συμπτυγμένο σε vlog, είναι μία μορφή blog με κύριο χαρακτηριστικό του το βίντεο. Αποτελεί επίσης μία μορφή διαδικτυακής τηλεόρασης. Τα vlog συνδυάζουν βίντεο (ή τον σύνδεσμο κάποιου βίντεο) με υποστηρικτικό κείμενο, φωτογραφίες και άλλα μεταδεδομένα. Οι εγγραφές μπορούν να γίνουν σε μία λήψη ή σε πολλαπλά κομμάτια. Τα vlog είναι περισσότερο διαδεδομένα στην πλατφόρμα κοινής χρήσης βίντεο, το YouTube. Η χρήση βίντεο από τους blogger αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια όμως καθώς ο εξοπλισμός γίνεται ολοένα και φθηνότερος και το υποστηρικτικό λογισμικό πιο εύκολα διαθέσιμο, το vlogging αποκτά άλλη διάσταση. Οποιοσδήποτε με πρόσβαση σε συσκευές εγγραφής βίντεο, όπως κινητό τηλέφωνο, βίντεο-κάμερα, τάμπλετ κτλ., σε συνδυασμό με έναν υπολογιστή υψηλής ταχύτητας, είναι σε θέση να δημιουργήσει το δικό του video vlog. Κύριοι υποστηρικτές αυτής της πλέον τόσο διαδεδομένης μόδας είναι η Google και η Yahoo. Σε αντίθεση με άλλα μέσα, τα vlog έχουν ελεύθερο χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει πως οι δημιουργοί τους μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα το θέμα που θα παρουσιάσουν, είτε αυτό είναι προσωπικό, είτε κοινωνικού περιεχομένου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BA
|
Ζωούπολη
|
Σε έναν κόσμο που κατοικείται από ανθρωπόμορφα θηλαστικά, το κουνέλι Τζούντι Χοπς από την αγροτική περιοχή Μπανιμπάροου εκπληρώνει το παιδικό της όνειρο να γίνει αστυνομικός στην αστική Ζωούπολη. Αν και ήταν η καλύτερη φοιτήτρια στην Ακαδημία, η πρώτη δουλειά που της δίνεται από τον Αρχηγό Μπόγκο είναι να κόβει κλήσεις σε παράνομα παρκαρισμένα οχήματα, μιας και αυτός αμφισβητεί τις ικανότητές της λόγω του ότι είναι κουνέλι. Την πρώτη της μέρα, παραπλανείται από ένα ντουέτο αλεπούδων, τον Νικ Γουάιλντ και τον Φίνικ, οι οποίοι κάνουν παράνομα κόλπα για να κερδίζουν χρήματα. Την επόμενη μέρα, η Τζούντι εγκαταλείπει τη θέση του τροχονόμου για να συλλάβει τον Ντουκ Γουίσλτον, μια νυφίτσα που έκλεψε τσάντα με βολβούς κρόκων, γνωστών ως Midnicampum holicithias. Ο Μπόγκο την επιπλήττει, αλλά η κυρία Ότερτον μπαίνει στο γραφείο του Μπόγκο παρακαλώντας να βρουν τον σύζυγό της Έμιτ, ένα από τα δεκατέσσερα αρπακτικά ζώα που έχουν εξαφανιστεί. Όταν η Τζούντι προτείνει να το αναλάβει και η Βοηθός Δημάρχου Ντον Μπελγουέδερ την επικροτεί για αυτό, ο Μπόγκο δίνει στην Τζούντι 48 ώρες για να βρει τον Ότερτον υπό τον όρο ότι αν δεν τα καταφέρει, θα παραιτηθεί. Όταν η Τζούντι καταλαβαίνει ότι ο Νικ αποτελεί μάρτυρα μιας και βρισκόταν στο σημείο όπου εθεάθη τελευταία φορά ο Ότερτον, τον εκβιάζει να τη βοηθήσει ηχογραφώντας την ομολογία του για φοροδιαφυγή με το στυλό της, που διαθέτει και μηχάνημα εγγραφής ήχου. Η έρευνά τους τους οδηγεί σε μια λιμουζίνα του εγκληματία κύριου Μεγάλου, ο οποίος τους αποκαλύπτει ότι ο Ότερτον έγινε «άγριος» - επανήλθε δηλαδή στην άγρια κατάστασή του - και επιτέθηκε στον οδηγό του, Μάντσας. Στο σπίτι του, ο Μάντσας αναφέρει ότι ο Ότερτον πριν την επίθεσή του, φώναξε κάτι για « άγρια ουρλιαχτά». Λίγο αργότερα, ο Μάντσας γίνεται κι αυτός «άγριος» και κυνηγάει την Τζούντι και τον Νικ. Η Τζούντι καταφέρνει να σώσει τον Νικ παγιδεύοντας τον Μάντσας και καλεί την αστυνομία για βοήθεια. Όταν όμως φτάνουν εκεί, ο Μάντσας έχει εξαφανιστεί. Ο Μπόγκο απαιτεί την παραίτηση της Τζούντι αλλά ο Νικ του υπενθυμίζει ότι η Τζούντι έχει ακόμα δέκα ώρες για να λύσει την υπόθεση. Η Τζούντι μαθαίνει από τον Νικ ότι είχε πέσει θύμα εκφοβισμού όταν ήταν μικρός, όταν θέλησε να ενταχθεί στους προσκόπους αλλά εκείνοι, ακολουθώντας το στερεότυπο για τις αλεπούδες, είπαν ότι δεν ήταν άξιος εμπιστοσύνης. Στο Δημαρχείο, η Μπελγουέδερ προσφέρει στην Τζούντι και τον Νικ πρόσβαση στις κάμερες των δρόμων της πόλης και από εκεί, βλέπουν ότι ο Μάντσας αιχμαλωτίστηκε από λύκους, για τους οποίους η Τζούντι ερμηνεύει ότι είναι τα «άγρια ουρλιαχτά». Εντοπίζουν τα αρπακτικά ζώα που λείπουν - όλα έχουν επανέλθει στην άγρια κατάστασή τους - φυλακισμένα στο Άσυλο Κλίφσαϊντ, όπου ο Δήμαρχος Λίοντορ Λάιονχαρτ τα κρύβει από το κοινό κι ένας επιστήμονας προσπαθεί να εντοπίσει την αιτία της συμπεριφοράς τους. Ο Λάιονχαρτ και όσοι εμπλέκονται συλλαμβάνονται για παράνομη φυλάκιση ζώων και έτσι η Μπελγουέδερ γίνεται η νέα Δήμαρχος της πόλης. Η Τζούντι, η οποία εξυμνείται για το ότι έλυσε την υπόθεση, έχει γίνει πλέον φίλη με τον Νικ και τον πείθει να εγγραφεί στην αστυνομική σχολή, ώστε να γίνει συνέταιρός της. Ωστόσο, τον αναστατώνει όταν κατά τη συνέντευξη τύπου λέει ότι η αιτία που τα ζώα που επανέρχονται στην άγρια κατάστασή τους έχει να κάνει πιθανόν με τη βιολογία τους και τα σχόλιά της προκαλούν ένταση ανάμεσα σε αρπακτικά και φυτοφάγα ζώα σε όλη την πόλη. Νιώθοντας ένοχη για το αποτέλεσμα των όσων είπε, η Τζούντι παραιτείται από τη δουλειά της. Πίσω στο Μπανιμπάροου, η Τζούντι μαθαίνει ότι τα «άγρια ουρλιαχτά» είναι στην πραγματικότητα τοξικά λουλούδια τα οποία έχουν σοβαρές ψυχοτρόπες παρενέργειες σε θηλαστικά. Επιστρέφοντας στη Ζωούπολη και αφού συμφιλιώνεται με τον Νικ, οι δυο τους έρχονται αντιμέτωποι με τον Γουίσλτον, ο οποίος τους λέει πως οι βολβοί που έκλεψε ήταν για κάποιο κριάρι που λέγεται Νταγκ. Βρίσκουν τον Νταγκ σε ένα κρυμμένο εργαστήριο στον υπόγειο σιδηρόδρομο της πόλης όπου παράγει έναν ορό φτιαγμένο από τα τοξικά λουλούδια. Με αυτόν τον ορό, πυροβολεί αρπακτικά ζώα για να τα φέρει στην άγρια κατάστασή τους. Η Τζούντι και ο Νικ εξασφαλίζουν τον ορό ως αποδεικτικό στοιχείο, αλλά πριν μπορέσουν να φτάσουν στο αστυνομικό τμήμα, η Μπελγουέδερ τους σταματά στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Παίρνει τα αποδεικτικά στοιχεία που κρατάνε, αποκαλύπτοντας ότι αυτή είναι ο εγκέφαλος της όλης συνωμοσίας έτσι ώστε τα φυτοφάγα ζώα να θεωρούνται ανώτερα από τα σαρκοφάγα. Η Τζούντι και ο Νικ παγιδεύονται αφού ο Νικ αρνείται να αφήσει πίσω την Τζούντι, η οποία και έχει τραυματιστεί. Η Μπελγουέδερ πυροβολεί τον Νικ με τον τοξικό ορό έτσι ώστε να τον αναγκάσει να σκοτώσει την Τζούντι και καλεί η ίδια την αστυνομία για βοήθεια. Η Τζούντι και ο Νικ όμως είχαν αντικαταστήσει τον τοξικό ορό με βατόμουρα πριν τους τον πάρει η Μπελγουέδερ. Οργισμένη, η Μπελγουέδερ απειλεί να παγιδέψει το ζευγάρι για τις επιθέσεις, αλλά η Τζούντι έχει ήδη ηχογραφήσει την ομολογία της Μπελγουέδερ στο στυλό της. Ο Μπόγκο και η αστυνομία καταφθάνουν, συλλαμβάνοντας την Μπελγουέδερ. Ο Λάιονχαρτ αρνείται δημοσίως την όποια γνώση και ανάμειξή του στα σχέδια της Μπελγουέδερ και δηλώνει ότι η φυλάκιση των άγριων ζώων εκ μέρους του ήταν μια «λανθασμένη απόφαση για τον σωστό λόγο». Με την αιτία του προβλήματος να έχει βρεθεί, τα άγρια ζώα θεραπεύονται με το αντίδοτο των τοξικών λουλουδιών και η Τζούντι επιστρέφει στην αστυνομία. Ο Νικ αποφοιτά από την Αστυνομική Ακαδημία της Ζωούπολης ως η πρώτη αλεπού αστυνομικός και γίνεται ο συνεταίρος της Τζούντι. Τζίνιφερ Γκούντγουϊν ως αστυνομικός Τζούντι Χοπς: ένα αισιόδοξο κουνέλι από το Μπανιμπάροου το οποίο είναι νεοδιορισμένο μέλος στην αστυνομική υπηρεσία της Ζωούπολης.Ντέλλα Σάμπα ως νεαρή Τζούντι Χοπς Τζέισον Μπέιτμαν ως Νικ Γουάιλντ: μια κόκκινη αλεπού η οποία βγάζει τα προς το ζην με μικροπαρανομίες.Καθ Σούκι ως νεαρός Νικ Γουάιλντ. Ίντρις Έλμπα ως Αρχηγός Μπόγκο: ένα Αφρικανικό βουβάλι και ο αρχηγός της αστυνομίας της Ζωούπολης, στο τμήμα που υπηρετεί η Τζούντι. Τζένι Σλέιτ ως Ντον Μπελγουέδερ: ένα μικροσκοπικό πρόβατο το οποίο είναι η βοηθός του Δημάρχου της Ζωούπολης. Νέιτ Τόρανς ως αστυνόμος Μπέντζαμιν Κλόχαουζερ: ένα παχύσαρκο τσιτάχ το οποίο δουλεύει ως αποστολέας και λοχίας γραφείου στο τμήμα αστυνομίας της Ζωούπολης. Μπόνι Χαντ ως Μπόνι Χοπς: ένα ευρωπαϊκό κουνέλι από το Μπανιμπάροου, η μητέρα της Τζούντι Χοπς. Ντον Λέικ ως Στου Χοπς: ένα ευρωπαϊκό κουνέλι από το Μπανιμπάροου, ο πατέρας της Τζούντι Χοπς και γνωστός αγρότης με φάρμα καρότων. Τόμμι Τσονγκ ως Γιαξ: ένα χαλαρό γιακ και ιδιοκτήτης ενός κλαμπ γυμνιστών, του «Mystic Springs Oasis» στην πλατεία Σαχάρα. Τζ. Κ. Σίμονς ως Λίοντορ Λάιονχαρτ: ένα ευγενές λιοντάρι, αλλά πομπώδες Δήμαρχος της Ζωούπολης. Οκτάβια Σπένσερ ως κυρία Ότερτον: μια ενυδρίδα που ανησυχεί για τον άντρα της, Έμιτ Ότερτον, ο οποίος έχει εξαφανιστεί. Άλαν Τούντικ ως Ντουκ Γουίσλτον: μια νυφίτσα μικροαπατεώνας ο οποίος είναι επίσης γνωστός για την παράνομη πώληση DVD. Το όνομά του είναι μια αναφορά στον Δούκα Γουίσελτον από την ταινία Ψυχρά κι Ανάποδα, στον οποίο ο Τούντικ επίσης χάρισε τη φωνή του. Σακίρα ως Γκαζέλ: μια γαζέλα η οποία είναι διάσημη ποπ τραγουδίστρια. Η Σακίρα χαρίζει τη φωνή της Γκαζέλ και στην Ισπανική μεταγλώττιση. Ιωάννα Μιχαλά ως Τζούντι Χοπς Φοίβος Ριμένας ως Νικ Γουάιλντ Γιάννης Στεφόπουλος ως αρχηγός Μπόγκο Ντίνος Σούτης ως Λίοντορ Λάιονχαρτ Ακίνδυνος Γκίκας ως Γιαξ Μαρία Αδάμου ως Ντον Μπελγουέδερ Δημήτρης Σάρλος ως Μπέντζαμιν Κλόχαουζερ Αργύρης Κανδύλης ως Φλας Ιφιγένεια Στάικου ως Μπόνι Χοπς Συμμετέχουν: Πέτρος Σπυρόπουλος , Βαγγέλης Ρόκκος, Κωνσταντίνα Κουτουλάκη, Έλενα Δελακούρα, Αφροδίτη Αντωνάκη, Στέλιος Ψαρουδάκης. Η ανάπτυξη της ταινίας που θα ονομαζόταν Ζωούπολη ξεκίνησε όταν ο Μπάιρον Χάουαρντ μετέφερε έξι ιστορίες σαν ιδέες στον επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος και εκτελεστικό παραγωγό Τζον Λάσιτερ. Τρεις από αυτές τις ιστορίες περιελάμβαναν χαρακτήρες ζώα: μια προσαρμογή του βιβλίου Οι Τρεις Σωματοφύλακες με τους χαρακτήρες να είναι όλα ζώα, μια ιστορία του 1960 για έναν «τρελό γιατρό γάτα...ο οποίος μετατρέπει τα παιδιά σε ζώα» και «έναν κυνηγό επικηρυγμένων στο διάστημα». Η κοινή απειλή που υπήρχε με αυτές τις ιδέες ήταν ότι ο Χάουαρντ ήθελε να φτιάξει μια ταινία παρόμοια με την ταινία της Disney του 1973 Ο Ρομπέν των Δασών, όπου επίσης περιείχε ανθρωπόμορφα ζώα σε όλους τους ρόλους. Σύμφωνα με τον Χάουαρντ, η Ζωούπολη προέκυψε από την επιθυμία του να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό από τις άλλες ταινίες με ανθρωπόμορφα ζώα, όπου τα ζώα είτε θα ζούσαν στον φυσικό τους κόσμο είτε στον κόσμο των ανθρώπων. Η ιδέα του, όπου τα ζώα θα ζούσαν σε έναν σύγχρονο κόσμο σχεδιασμένο από ζώα για ζώα, έτυχε ευνοϊκής υποδοχής από τον Λάσιτερ, ο οποίος αντέδρασε αγκαλιάζοντας και σηκώνοντας τον Χάουαρντ «στον αέρα όπως ένα μωρό Σίμπα». Ο Λάσιτερ εισηγήθηκε ότι ο Χάουαρντ θα έπρεπε να δοκιμάσει να συνδυάσει το θέμα του 1960 με τους χαρακτήρες ζώα, ειδικά το κομμάτι με το διάστημα. Αυτό οδήγησε τον Χάουαρντ να αναπτύξει το Savage Seas, μια διεθνή ταινία κατασκοπίας που επικεντρωνόταν σε έναν αρκτικό λαγό με το όνομα «Τζακ Σάβεϊτζ», ο οποίος ήταν κάτι σαν τον Τζέιμς Μποντ. Ήταν περίπου εκείνη την περίοδο που ο σεναριογράφος Τζάρεντ Μπους προσλήφθηκε για να δουλέψει στην ταινία. Ο Μπους ήταν ενθουσιασμένος με το γεγονός ότι θα δούλευε πάνω σε μια ταινία κατασκοπείας επειδή ο πατέρας του και ο παππούς του δούλευαν για την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, CIA.Ο Χάουαρντ και ο Μπους συνέχισαν την ανάπτυξη της ταινίας με τη βοήθεια του Disney Story Trust, του καλύτερου δημιουργικού προσωπικού των στούντιο, με το οποίο συναντιόνταν συχνά για να επανεξετάσουν και να συζητήσουν όλα τα σχέδια κατά το στάδιο της ανάπτυξης. Το πιο ευχάριστο μέρος της ταινίας κατασκοπείας αποδείχτηκε να είναι το πρώτο της μέρος, το οποίο λάμβανε χώρα σε μια πόλη που δημιουργήθηκε από τα ζώα για τα ζώα. Για να επικεντρωθούν σε μια πόλη μόνο με ζώα, ο Χάουαρντ άφησε τελικά πίσω το σκηνικό του 1960, μαζί με την κατασκοπεία και τις διεθνείς πτυχές, κάτι το οποίο οδήγησε την εξέλιξη της ταινίας σε ένα σύγχρονο αστυνομικό δράμα όπου ο Νικ Γουάιλντ κατείχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και η Τζούντι Χοπς ήταν ουσιαστικά η βοηθός του. Για λίγο, «οι δημιουργοί ήταν πολύ αφοσιωμένοι» σε αυτή την εκδοχή της ιστορίας, αλλά τον Νοέμβριο του 2014, συνειδητοποίησαν ότι η πλοκή της ταινίας θα ήταν πιο ελκυστική αν ανέστρεφαν τους ρόλους και επικεντρώνονταν στην Χοπς, αντί στον Γουάιλντ. Η αλλαγή προς αυτή την προοπτική οδήγησε στην εγκατάλειψη πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένων και δύο χαρακτήρων γνωστών ως «The Gerbil Jerks» οι οποίοι περιγράφονται ως «γερβίλοι που δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν παρά να ενοχλούν τον Νικ». Τον Μάιο του 2013, η σελίδα The Hollywood Reporter ανέφερε αρχικά ότι ο Χάουαρντ σκηνοθετούσε την ταινία και ο Τζέισον Μπέιτμαν ανήκε στο καστ, αλλά πολύ λίγα ήταν γνωστά για την ταινία εκείνη την περίοδο. Η Ζωούπολη ανακοινώθηκε επίσημα για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2013 στην έκθεση D23 Expo, με ημερομηνία κυκλοφορίας τον Μάρτιο του 2016.Έρευνα για την ταινία έγινε στο Ζωολογικό θεματικό πάρκο της Disney, Disney's Animal Kingdom, καθώς και στην Κένυα και στο Ζωολογικό σαφάρι πάρκο του Σαν Ντιέγκο, όπου οι εικονογραφιστές πέρασαν οκτώ μήνες μελετώντας το πώς περπατούσαν τα διάφορα ζώα αλλά και το χρώμα της γούνας τους. 800,000 μορφές θηλαστικών δημιουργήθηκαν και συμπεριελήφθησαν στην ταινία. Για να κάνουν τη γούνα των χαρακτήρων να φαίνεται ακόμα πιο ρεαλιστική, πήγαν επίσης και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λος Άντζελες, για να παρατηρήσουν την εμφάνιση της γούνας κάτω από το μικροσκόπιο σε διάφορους φωτισμούς. Οι δημιουργοί εμπνεύστηκαν για τον σχεδιασμό της αστικής Ζωούπολης από μεγάλες πόλεις συμπεριλαμβανομένων των Νέα Υόρκη, Σαν Φρανσίσκο, Λας Βέγκας, Παρίσι, Σαγκάη, Χονγκ Κονγκ και Μπραζίλια. Για να δημιουργήσουν μια πόλη η οποία θα μπορούσε να κατοικείται από θηλαστικά που μιλάνε με μέγεθος από 5cm μέχρι 8.23m και διαμένουν σε δραστικά διαφορετικά κλίματα, οι δημιουργοί συμβουλεύτηκαν ειδικούς του Νόμου των Αμερικανών με Αναπηρίες και σχεδιαστές του συστήματος HVAC (τεχνολογία θέρμανσης, εξαερισμού και κλιματισμού). Για βοήθεια στο σχεδιασμό οχημάτων κατάλληλων για τόσους διαφορετικούς τύπους και μεγέθη θηλαστικών, οι δημιουργοί συμβουλεύτηκαν τον Τζέι Μέις, τον πρώην επικεφαλής του δημιουργικού γραφείου της εταιρίας Ford Motor Company.Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανάπτυξης, ο πρόεδρος των Walt Disney Studios, Άλαν Φ. Χορν, εισηγήθηκε ότι ο Νικ έπρεπε να δηλώσει ρητά την απογοήτευσή του («Ακριβώς όταν σκέφτηκα ότι κάποιος πίστευε πραγματικά σε μένα...») όταν ανακάλυπτε ότι η Τζούντι ακόμα τον φοβόταν εξαιτίας της φύσης του ως αρπακτικό ζώο. Τον Μάρτιο του 2015, αποκαλύφθηκε ότι ο Ριτς Μουρ (Ραλφ: Η Επόμενη Πίστα) προστέθηκε ως σκηνοθέτης στην ταινία, μαζί με τον Τζάρεντ Μπους (Penn Zero: Part-Time Hero) ως συν-σκηνοθέτης. Η πιο πρόσφατη δουλειά της Disney στην εικονογράφηση γούνας ήταν για τον ομότιτλο χαρακτήρα της ταινίας του 2008 Μπολτ, αλλά το λογισμικό που είχαν χρησιμοποιήσει εκείνη την περίοδο δεν ήταν έτοιμο για να δημιουργήσει ρεαλιστική γούνα για τα ζώα της Ζωούπολης. Ως εκ τούτου, οι μηχανικοί πληροφορικής των στούντιο ανέπτυξαν το λογισμικό iGroom, το οποίο έδωσε στους σχεδιαστές των χαρακτήρων πλήρη έλεγχο του βουρτσίσματος, του σχήματος και των σκιών της γούνας και κατέστη επίσης δυνατή η δημιουργία εκκεντρικών στυλ για το κάθε θηλαστικό. Το λογισμικό ήταν επίσης ικανό να ελέγχει ένα αόρατο «φανταστικό» υπόστρωμα το οποίο έδινε στη γούνα την αίσθηση του βελούδου, κάτι το οποίο δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν. Αυτό το χαρακτηριστικό χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργία χαρακτήρων όπως ο αστυνόμος Κλόχαουζερ, ο οποίος έχει ένα μεγάλο κεφάλι το οποίο είναι εξ'ολοκλήρου φτιαγμένο με βούλες γούνας αλλά και για χαρακτήρες με αξιοσημείωτο αριθμό τριχών ή γούνας συμπεριλαμβανομένων και των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, Τζούντι Χοπς και Νικ Γουάιλντ, οι οποίοι είχαν περίπου 2.5 εκατομμύρια τρίχες ο καθένας, μια καμηλοπάρδαλη με εννέα εκατομμύρια τρίχες γούνας, ένα γερβίλο με 480,000 τρίχες και ένα τρωκτικό με περισσότερες από τις 400,000 τρίχες που είχε στο κεφάλι της η Έλσα από την ταινία Ψυχρά κι Ανάποδα.Η Ζωούπολη απετέλεσε τη δεύτερη φορά που η Disney χρησιμοποίησε τον επεξεργαστή Hyperion, τον οποίο είχαν πρωτοχρησιμοποιήσει στην ταινία Οι Υπερέξι. Ένα νέο παράδειγμα γούνας προστέθηκε στον επεξεργαστή για να διευκολύνει τη δημιουργία ρεαλιστικών εικόνων πυκνών γουνών των ζώων. Το Nitro, μια εφαρμογή απεικόνισης σε πραγματικό χρόνο που αναπτύχθηκε από όταν φτιαχνόταν η ταινία Ραλφ: Η Επόμενη Πίστα, χρησιμοποιήθηκε για να είναι η γούνα πιο συνεπής, άθικτη και λεπτή πολύ πιο γρήγορα, σε αντίθεση με προηγούμενες πρακτικές όπου έπρεπε να προβλέψεις το πώς η γούνα θα δούλευε ενώ φτιαχνόταν και κοιτάζοντας τις σιλουέτες ή πόζες του χαρακτήρα. Η γεννήτρια δέντρο-και-φυτό Bonsai, που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στην ταινία Ψυχρά κι Ανάποδα, χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία πολλών διαφορετικών δέντρων με πολύ λεπτομερές φύλλωμα.Η διαδικασία της παραγωγής της ταινίας Ζωούπολη έγινε σε πρόχειρα γραφεία σε μια τεράστια αποθήκη στο Βόρειο Χόλιγουντ (μαζί με την ταινία Βαϊάνα) καθώς τα γραφεία της Disney Animation στο Μπέρμπανκ ανακαινίζονταν. Στις 6 Μαΐου 2015, ο Μπέιτμαν και η Τζίνιφερ Γκούντγουϊν ανακοινώθηκαν για τους ρόλους των Νικ Γουάιλντ και Τζούντι Χοπς αντίστοιχα. Οι δημιουργοί επέλεξαν τον Μπέιτμαν επειδή ήθελαν έναν ηθοποιό που θα μπορούσε να φέρει «μια αστεία αλλά και εγκάρδια πλευρά» με «μια πανούργα, και κάπως ξηρή φωνή». Ο Μπέιτμαν περιέγραψε τον χαρακτήρα του ως «έναν επιτήδειο, σαρκαστικό μηχανογράφο», παρατηρώντας την ομοιότητα του ρόλου με πολλούς από τους άλλους ρόλους που είχε κάνει από τότε που ήταν 12. Εξήγησε πώς είπε στους σκηνοθέτες: «'Τι είδους φωνή με θέλετε να κάνω;' Και με κοίταξαν λες και ήμουν ηλίθιος και είπαν 'Απλά κάνε αυτό που κάνεις. Απλά μίλα'».Σχολιάζοντας την πρόσληψη της Γκούντγουϊν για τον ρόλο της Χοπς, ο Μουρ είπα ότι έφερε «μια πολύ κεντρική γλυκύτητα, τεράστια καρδιά και μια εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ». Περιέγραψε την Τζούντι ως «μια μίξη μικρής Πολυάννας με Furiosa». Η Γκούντγουϊν δήλωσε για τον χαρακτήρα της: «Ο κόσμος λαμβάνει λανθασμένα την ευγένεια ως αφέλεια ή ηλιθιότητα και η Χοπς είναι ένα καλό κορίτσι πέρα ως πέρα. Αλλά, δεν είναι ένα ηλίθιο κουνέλι». Τη μουσική επένδυση της ταινίας συνέθεσε ο Μάικλ Τζακίνο. Η ταινία σηματοδοτεί την πρώτη του δουλειά σε ταινία μεγάλου μήκους για τα Walt Disney Animation Studios, καθώς προηγουμένως είχε συνθέσει για την ταινία μικρού μήκους με τον Γκούφυ How to Hook Up Your Home Theater, τις δύο σπέσιαλ ταινίες μικρού μήκους Prep & Landing καθώς και την επίσης μικρού μήκους The Ballad of Nessie. Η Σακίρα εκτός από το ότι χάρισε τη φωνή της στο ρόλο της Γκαζέλ, ερμήνευσε στην ταινία και το πρωτότυπο τραγούδι «Try Everything», το οποίο έγραψε η Σία με τους Stargate. Η μουσική της ταινίας ηχογραφήθηκε από μια 80-μελή ορχήστρα τον Νοέμβριο του 2015, με τον Τιμ Σίμονεκ να τη διευθύνει. Το soundtrack κυκλοφόρησε στις 4 Μαρτίου 2016 από την Walt Disney Records. Η Ζωούπολη κυκλοφόρησε σε Disney Digital 3-D, RealD 3D και IMAX 3D, κάνοντάς την την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney που προβλήθηκε σε ΙΜΑΧ αίθουσες από το 2002 και την ταινία Ο Πλανήτης των Θησαυρών. Η ταινία κυκλοφόρησε με διαφορετικό τίτλο σε αρκετές διεθνείς αίθουσες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στη Μέση Ανατολή και σε βόρειες Αφρικανικές χώρες, η ταινία είχε τον τίτλο Zootropolis, με όλες τις ατάκες που περιείχαν τη λέξη «Zootopia» να ηχογραφούνται ξανά. Στην Κίνα, το SAPPRFT της πολιτείας χορήγησε στην ταινία μια σπάνια παράταση δύο εβδομάδων για να προβληθεί επιπρόσθετα στις αίθουσες μετά την περιορισμένη προβολή 30 ημερών που είχε αρχικά προγραμματιστεί και θα ολοκληρωνόταν στις 3 Απριλίου 2016. Στη Γερμανία, η ταινία είχε τον τίτλο Zoomania εξαιτίας του παιδικού βιβλίου του Γερμανού συγγραφέα Κέι Φίσιερ με τον ίδιο τίτλο που είχε κυκλοφορήσει το 2010. Το πρώτο τρέιλερ κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο στο κανάλι των Walt Disney Animation Studios στο YouTube στις 11 Ιουνίου 2015. Ένα δεύτερο τρέιλερ κυκλοφόρησε πάλι διαδικτυακά στο κανάλι των Walt Disney Animation Studios στο YouTube στις 23 Νοεμβρίου 2015, δείχνοντας μια σκηνή από την ταινία όπου οι βασικοί χαρακτήρες πηγαίνουν στο Τμήμα Οχημάτων των Θηλαστικών στο οποίο όλοι οι υπάλληλοί του είναι βραδύποδες. Το επίσημο κινηματογραφικό τρέιλερ της ταινίας κυκλοφόρησε, για άλλη μια φορά διαδικτυακά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2015. Φιγούρες των Τζούντι Χοπς και Νικ Γουάιλντ κυκλοφόρησαν για το Disney Infinity 3.0 την 1η Μαρτίου 2016.Η Disney δημιούργησε σύμβαση με την εταιρία Allied Integrated Media για ψηφιακή προώθηση της ταινίας. Ήθελε η εταιρία να επικοινωνήσει με τα μέλη του Furry fandom της ιστοσελίδας Meetup, ενθαρρύνοντάς τα να αναρτήσουν φωτογραφίες τους με τα κοστούμια τους στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα χρησιμοποιώντας το hashtag της ταινίας, ως μια μορφή διαφήμισης της ταινίας.Το ζωολογικό πάρκο της Δανίας Givskud Zoo είχε ήδη κατοχυρώσει το όνομα Zootopia το 2014 κι έτσι η Disney άλλαξε το όνομα της ταινίας σε Zootropolis στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες όπου προβλήθηκε. Η Ζωούπολη κυκλοφόρησε από τη Walt Disney Studios Home Entertainment σε Blu-ray, Blu-ray 3D, DVD και Digital HD πλατφόρμες στις 7 Ιουνίου 2016. Αυτές περιλαμβάνουν έξτρα υλικό όπως «Scoretopia», μια εναλλακτική εισαγωγική σκηνή και το μουσικό βίντεο του τραγουδιού «Try Everything» το οποίο ερμηνεύει η Σακίρα. Η ταινία έκανε το ντεμπούτο της στην κορυφή των πωλήσεων μέχρι το τέλος της εβδομάδας στις 12 Ιουνίου 2016. Η Ζωούπολη έκανε έσοδα $341.3 εκατομμύρια σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά και $682.5 εκατομμύρια σε άλλες χώρες, φτάνοντας συνολικά τα $1.024 δισεκατομμύρια παγκοσμίως, με τον προϋπολογισμό της ταινίας να είναι $150 εκατομμύρια. Στις 18 Μαρτίου 2016, η ταινία έφτασε τα $500 εκατομμύρια, γινόμενη η τρίτη συνεχόμενη ταινία των Walt Disney Animation Studios που έφτασε σε αυτό το σημείο μετά τις ταινίες Ψυχρά κι Ανάποδα (2013) και Οι Υπερέξι (2014). Στις 5 Απριλίου, έγινε η πρώτη ταινία του 2016 που είχε έσοδα περισσότερα από $800 εκατομμύρια από πωλήσεις εισιτηρίων, και στις 24 Απριλίου έγινε η πρώτη ταινία του 2016 με έσοδα $900 εκατομμύρια. Στις 5 Ιουνίου η ταινία πέρασε το φράγμα του $1 δισεκατομμυρίου, γινόμενη η δεύτερη ταινία του 2016 που έφτασε αυτό το ποσό (μετά την ταινία Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος), η τέταρτη ταινία κινουμένων σχεδίων (μετά τις ταινίες Toy Story 3, Ψυχρά κι Ανάποδα και Minions), η ενδέκατη ταινία της Disney (τρίτη κινουμένων σχεδίων της Disney) και η εικοστή έκτη ταινία συνολικά που έσπασε αυτό το ορόσημο.Παγκοσμίως, ήταν η τέταρτη ταινία του 2016 με τα περισσότερα έσοδα (πίσω από τις ταινίες Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος, Rogue One: A Star Wars Story και Ψάχνοντας την Ντόρι), η δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων του 2016 με τα περισσότερα έσοδα, η δεύτερη ταινία των Walt Disney Animation Studios (δεύτερη συνολικά) όλων των εποχών με τα περισσότερα έσοδα στην πρώτη κυκλοφορία της (μετά το Ψυχρά κι Ανάποδα), η δεύτερη πρωτότυπη ταινία με τα υψηλότερα έσοδα (πίσω από το Avatar), η πέμπτη ταινία κινουμένων σχεδίων με τα περισσότερα έσοδα όλων των εποχών και η τριακοστή ταινία με τα περισσότερα έσοδα όλων των εποχών. Η σελίδα Deadline υπολόγισε το διαδικτυακό κέρδος της ταινίας να είναι στα $294.9 εκατομμύρια, συνυπολογίζοντας όλα τα έσοδα και έξοδα της ταινίας, κάνοντάς την την πέμπτη πιο κερδοφόρα κυκλοφορία του 2016. Στην ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό 98% με μέσο όρο 8.1/10 βασισμένα σε 256 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας διαβάζουμε: «Η έξοχα στρογγυλεμένη Ζωούπολη προσφέρει ένα στοχαστικό και ολοκληρωμένο μήνυμα το οποίο είναι τόσο πλούσιο και επίκαιρο όσο και η πολυτελής εικονογράφησή της - όλα αυτά καθώς παραμένει γρήγορη και αρκετά αστεία για να κρατήσει και το παιδικό κοινό ψυχαγωγημένο». Ήταν η δεύτερη ταινία του 2016 με το υψηλότερο ποσοστό στην ιστοσελίδα, πίσω από την ταινία Moonlight. Στη ιστοσελίδα Metacritic, η ταινία συγκεντρώνει 78/100 βασισμένο σε 43 κριτικές, σημειώνοντας «γενικά ευνοϊκές κριτικές». Σε ψηφοφορία κοινού από το CinemaScore, η ταινία έλαβε το βαθμό «Α» σε μια κλίμακα από το Α+ μέχρι το F.Ο Νιλ Τζένζλινγκερ από την εφημερίδα The New York Times θεώρησε την ταινία «αστεία, έξυπνη [και] τροφή για σκέψη». Ο Πίτερ Τράβερς από το περιοδικό Rolling Stone έγραψε ότι η Ζωούπολη «μπορεί να είναι η πιο ανατρεπτική ταινία του 2016», δίνοντας στην ταινία 3,5/4 και εξυμνώντας το επίκαιρο μήνυμά της για τη βλάβη της προκατάληψης εν όψει της επικρατούσας ξενοφοβικής πολιτικής ρητορικής την περίοδο της κυκλοφορίας της ταινίας, αλλά και το χιούμορ της. Ο Πίτερ Ντεμπρούτζ από το περιοδικό Variety παρατήρησε ότι η Ζωούπολη «παίζει ακριβώς πάνω στις δυνατότητες των στούντιο». Ο κριτικός Έρικ Γκολντμαν της ιστοσελίδας IGN έδωσε στην ταινία 9/10 λέγοντας: «Η Ζωούπολη είναι ένα υπέροχο παράδειγμα του πώς η Disney, στα καλύτερά της, μπορεί να αναμείξει το παρελθόν της μαζί με το παρόν με έναν πολύ άνετο και συναρπαστικό τρόπο. Παίρνει την κλασική εικονογράφηση ζώων που περπατάνε, μιλάνε και συμπεριφέρονται όπως οι άνθρωποι, αλλά τους δίνει μια σύγχρονη πινελιά και στο θέμα χιούμορ αλλά και στο είδος της εικονογράφησης ... κι επίσης τα θέματα της ταινίας, είναι γεμάτα νόημα και συναρπαστικά επίκαιρα».Γράφοντας στην Κυριακάτικη Βρετανική εφημερίδα The Observer, ο κριτικός Μαρκ Κέρμοουντ βρήκε την ταινία να είναι «μια πολύ αστεία και πολύ συμπαθητική απόλαυση για τις διακοπές». Πρόσθεσε: «Το επακόλουθο δράμα είναι μια ιστορία των αρπακτικών που υποκύπτουν στο ζωικό τους ένστικτο ενώ η φοβισμένη λεία φοβάται τους γείτονές της. Στην πραγματικότητα, είναι μια ευχάριστα καλοσχεδιασμένη παραβολή σχετικά με την εμπιστοσύνη και την ανοχή απέναντι στον πανικό και την προκατάληψη. Ένας ενθαρρυντικά αισιόδοξος εορτασμός της αγάπης και της διαφορετικότητας σε περιόδους μίσους και αβεβαιότητας. Αν όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά επί του μηνύματος, τότε μη φοβάσαι - τα αστεία είναι κωμικά, οι χαρακτήρες ελκυστικοί και η εικονογράφηση γεμάτη με υπέροχες οπτικές λεπτομέρειες». Κλείνοντας, «[…] αυτή είναι η σωστή οικογενειακή διασκέδαση με γνήσια διαγενεακή έφεση. Ζήτω!»Στη Βρετανική καθημερινή εφημερίδα The Daily Telegraph, ο Ρόμπι Κόλιν σημείωσε: «Το λιοντάρι δεν κάθεται απλά παρέα με το πρόβατο, αλλά δουλεύουν μαζί από κοινού στο Δημαρχείο. Είναι το όνειρο της πολυμορφίας το οποίο γίνεται πραγματικότητα. Ή μήπως όχι; […] Σκεφτείτε το Busytown μέσω της Chinatown. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι η πιο υπαρξιακή διερεύνηση κινούμενων σχεδίων ζώων που μιλάνε της χρονιάς». Ο Κόλιν πρόσθεσε: «Όπως ο Νικ Νόλτε και ο Έντι Μέρφι στην ταινία 48 Ώρες, αν και σημαντικά πιο νόστιμη, η Τζούντι και ο Νικ δημιουργούν ένα ξεκαρδιστικό αλλά αποτελεσματικό ντουέτο - όχι μόνο χάρη στην τεράστια φωνητική δουλειά των Γκούντγουϊν και Μπέιτμαν, η οποία ταξιδεύει μαζί με την αβίαστη αιώρηση και το χτύπημα της μεγάλης σύνθετης αρμονίας και ρυθμού».Ο Ματ Ζόλερ Σέιτζ από την κριτική ιστοσελίδα RogerEbert.com, αν και γενικά του άρεσε η ταινία (3/4 αστέρια), έχει πρόβλημα με την κεντρική μεταφορά της ταινίας η οποία ερχόταν σε αντίθεση με το μήνυμά της δηλώνοντας ότι: «[Η Ζωούπολη] ζητάει συνεχώς από τους χαρακτήρες της να κοιτάξουν τα στερεότυπα του είδους του κάθε ζώου και δεν χρησιμοποιεί ειδική γλώσσα ή επαναλαμβάνει βλαβερές υποθέσεις.... Αυτά όλα δείχνουν έξυπνα και ευγενή μέχρι που συνειδητοποιείς ότι όλα τα στερεότυπα για διάφορα ζώα είναι κατά κάποιο τρόπο αληθινά, ειδικά στο βασικό ένα: τα σαρκοφάγα τρώνε τα φυτοφάγα ζώα επειδή αυτό είναι στη φύση τους». Ολοκλήρωσε την κριτική του επιδεικνύοντας ότι «αν [η Ζωούπολη] ήταν λίγο πιο αόριστη, ή ίσως λίγο πιο χαζή και λιγότερο ευχαριστημένη από τον εαυτό της, μπορεί να ήταν ένα κλασικό, αν και πολύ διαφορετικό, λιγότερο αξιόπιστο είδος. Όπως είναι, είναι μια καλή, όμορφα εκτελεσμένη ταινία η οποία δεν συνεισφέρει με τον τρόπο που θα το ήθελε».Επίσης στην εφημερίδα The Daily Telegraph, η Ρόζα Πρινς ξεχώρισε τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας, Τζούντι Χοπς, ως μια ευπρόσδεκτη αλλαγή της Disney να περιλαμβάνει ηρωίδες στις ταινίες της, όπως κάνει με τις Πριγκίπισσες της Disney. Βρήκε ότι σε αντίθεση με αυτούς τους χαρακτήρες που επικεντρώνονται στο ρομάντζο ή στην πίστη στην οικογένεια, η Χοπς επικεντρώνεται στο όνειρό της να κάνει καριέρα ως αστυνομικός και να υπηρετεί την πόλη της.Κάποιοι ήταν επικριτικοί στο μήνυμα για τις παγκόσμιες προκαταλήψεις κάθε μορφής το οποίο ερμηνεύτηκε ως μια αλληγορία για τον Αμερικανικό ρατσισμό. Ο Νίκο Λανγκ από το Consequence of Sound ένιωσε ότι η Disney παρέδωσε μια παιδική εκδοχή της ταινίας Crash, ενώ άλλοι επέκριναν τη χρησιμοποίηση του θηράματος και των αρπακτικών ειδών στην αλληγορία. Η ταινία επιλέχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες του 2016, και κέρδισε Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, Βραβείο Κριτικών και Βραβείο Annie στην κατηγορία Καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων, καθώς και υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA στην ίδια κατηγορία. Σημειώσεις Στις 21 Μαρτίου 2017, μια αγωγή παράβασης πνευματικών δικαιωμάτων κατατέθηκε εναντίον της Disney από την Esplanade Productions, μια εταιρία που ανήκει στον Γκάρι Γκόλντμαν, έναν από τους σεναριογράφους της ταινίας Ολική επαναφορά. Στην αγωγή υπήρχε ο ισχυρισμός ότι ο Γκόλντμαν (το 2000 και το 2009) πήγε στη Disney μια ιδέα για μια live-action ταινία με τον τίτλο Looney, η οποία αφορούσε έναν κοινωνικά αδέξιο εικονογραφιστή ο οποίος δημιουργεί ένα τηλεοπτικό καρτούν με τον τίτλο Ζωούπολη. Η Disney απέρριψε και τις δύο φορές την ιδέα, αλλά ο Γκόλντμαν κατηγόρησε την εταιρία ότι αντέγραψε το όνομα, τα θέματα, τις ρυθμίσεις και τους χαρακτήρες. Μαζί με την αγωγή ο Γκόλντμαν κατέθεσε και μια πρώιμη καλλιτεχνική δουλειά με χαρακτήρες οι οποίοι, όπως ισχυρίστηκε, ήταν παρόμοιοι με βασικούς χαρακτήρες της ταινίας, συμπεριλαμβανομένων των Νικ Γουάιλντ, Τζούντι Χοπς, Φλας και Αρχηγό Μπόγκο. Ένας εκπρόσωπος της Disney είπε για την αγωγή ότι ήταν «γεμάτη με ολοφάνερα ψευδείς ισχυρισμούς».Μετά πολλές συσκέψεις ανάμεσα στις δύο πλευρές που κράτησαν μήνες, ο Επαρχιακός Δικαστής των ΗΠΑ Μάικλ Φιτζέραλντ, απέρριψε τις κατηγορίες παράβασης στις 8 Νοεμβρίου 2017. Όπως δήλωσε στην τελική του αναθεώρηση, «...η προσπάθεια του Γκόλντμαν να κάνει τις πλοκές των Looney και Ζωούπολη να μοιάζουν ίδιες ήταν βεβιασμένες. Όλες οι υποτιθέμενες ομοιότητες μεταξύ των δύο δουλειών ήταν θεματικές, όχι σημεία της πλοκής και όχι σειρά γεγονότων, και ήταν πολύ γενικές για να προστατεύονται από το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων». Ένα παιχνίδι με χαρτιά ονόματι Zootopia: Suspect Search και το οποίο ήταν βασισμένο στην ταινία κυκλοφόρησε, όπως επίσης κι ένα παιχνίδι για κινητά με τον τίτλο Zootopia Crime Files. Τον Ιούνιο του 2016, ο Χάουαρντ και ο Μουρ βρίσκονταν σε συνομιλίες για την πιθανότητα μιας συνέχειας της Ζωούπολης. Τον ίδιο μήνα, σε μια συνέντευξη για προκλήσεις και ιδέες για τη Ζωούπολη 2, η Τζίνιφερ Γκούντγουϊν αποκάλυψε ότι εύχεται να μπορέσει να επαναλάβει το ρόλο της ως Τζούντι Χοπς σε μια συνέχεια της ταινίας. Επίσημος ιστότοπος Ζωούπολη, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Ζωούπολη στην IMDb Ζωούπολη στο Box Office Mojo Ζωούπολη στο Metacritic
|
Η Ζωούπολη (πρωτότυπος τίτλος: Zootopia) είναι αμερικανική κωμική ταινία περιπέτειας κινουμένων σχεδίων του 2016. Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβαν οι Μπάιρον Χάουαρντ και Ριτς Μουρ, ενώ το σενάριο γράφτηκε από τους Τζάρεντ Μπους και Φιλ Τζόνστον. Πρωταγωνιστούν οι Τζίνιφερ Γκούντγουϊν, Τζέισον Μπέιτμαν, Ίντρις Έλμπα, Τζένι Σλέιτ, Τζ. Κ. Σίμονς, Οκτάβια Σπένσερ και Σακίρα. Η παραγωγή της ταινίας έγινε από την Walt Disney Animation Studios και η διανομή της από την Walt Disney Pictures. Πρόκειται για την 55η μεγάλου μήκους ταινία της Disney. Η ιστορία επικεντρώνεται στη συνεργασία ενός κουνελιού αστυνομικού και μίας αλεπούς κατάδικο για να ξεσκεπάζουν τη μεγάλη συνωμοσία πίσω από τις εξαφανίσεις των άγριων κατοίκων αρπακτικών της μητρόπολης των θηλαστικών. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βρυξελλών Κινουμένου Σχεδίου, στο Βέλγιο, στις 13 Φεβρουαρίου του 2016, ενώ στις 4 Μαρτίου του 2016 κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ. Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές με το σενάριο, την εικονογράφιση, τις ερμηνείες και το αντικείμενο του θέματός της να κερδίζουν αξιοσημείωτους επαίνους. Την πρώτη βδομάδα κυκλοφορίας της σημείωσε μεγάλη επιτυχία και έπιασε την πρωτιά σε πολλά box-office ανά τον κόσμο, με συνολικά έσοδα παγκοσμίως πάνω από $1 δισεκατομμύριο, κάνοντας την την τέταρτη ταινία με τα περισσότερα έσοδα για το 2016, την 30η με τα περισσότερα έσοδα ποτέ και την τέταρτη ταινία κινουμένων σχεδίων που ξεπέρασε το $1 δισεκατομμύριο. Έλαβε πολλές υποψηφιότητες για βραβεία αποσπώντας το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, καθώς και Χρυσή Σφαίρα, βραβείο κριτικών και βραβείο Annie στην ίδια κατηγορία. Στην ίδια κατηγορία ήταν επίσης υποψήφια στα βραβεία BAFTA.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7
|
Ευσταχιανή σάλπιγγα
|
Η ευσταχιανή σάλπιγγα εκτείνεται από το πρόσθιο τοίχωμα του μέσου αυτιού στο πλευρικό τοίχωμα του ρινοφάρυγγα, περίπου στο ύψος της κάτω ρινικής κόγχης. Ένα τμήμα του σωλήνα (περίπου το 1/3) που είναι πιο κοντά στο μέσο αυτί είναι οστέϊνο. Το υπόλοιπο αποτελείται από χόνδρο και προκαλεί μια μικρή ανύψωση, το torus tubarius, στο σημείο του ρινοφάρυγγα όπου εκβάλλει. Κανονικά η ευσταχιανή σάλπιγγα είναι κλειστή και δεν επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ αυτιού και φάρυγγα, όμως μπορεί να ανοίξει για να περάσει μικρή ποσότητα αέρα και να εξισωθεί η πίεση μεταξύ του μέσου αυτιού και του περιβάλλοντος. Όταν αυτό συμβαίνει, ακούει κανείς ένα "ποπ" (όπως συμβαίνει για παράδειγμα όταν κάποιος βρίσκεται σε ένα αυτοκίνητο που μετακινείται από μεγάλο υψόμετρο σε μικρό ή αντίστροφα). Το χασμουρητό ή η κατάποση συστέλλουν τους μύες του λαιμού και προκαλούν το άνοιγμα της σάλπιγγας. Χωρίς την ευσταχιανή σάλπιγγα, ο αέρας δεν θα μπορούσε να περάσει στο μέσο αυτί, το οποίο θα απομονωνόταν από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα τη διαφορά πίεσης και την εύκολη καταστροφή του τυμπάνου. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με την ικανότητα της εκούσιας συστολής αυτών των μυών, αντίστοιχα με αυτούς που μπορούν να κουνούν τα αυτιά τους. Όταν αυτό συμβαίνει, ακούει κανείς τη φωνή του δυνατότερα. Το εκούσιο άνοιγμα της σάλπιγγας θεωρείται προτέρημα σε καταστάσεις όπου συμβαίνουν απότομες αλλαγές στην πίεση, όπως σε αεροπορικές πτήσεις ή μετακινήσεις σε ψηλά κτίρια. Περαιτέρω ρύθμιση της πίεσης μπιρεί να γίνει με ένα μικρό άνοιγμα του σαγονιού. Η σάλπιγγα μπορεί επίσης να ανοίξει αν κάποιος κλείσει στόμα και μύτη και προσπαθήσει να φυσήξει. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως ακούγεται ένας μικρός ήχος και υπάρχει η αίσθηση του αέρα που περνά μέσα στη σάλπιγγα. Η ευσταχιανή σάλπιγγα επιτρέπει επίσης στη βλέννα να φεύγει από το μέσο αυτί. Μολύνσεις των ανώτερων αεραγωγών ή αλλεργίες μπορούν να προκαλέσουν οίδημα (πρήξιμο) της σάλπιγγας, με συνέπεια να παγιδεύονται βακτήρια και να προκαλούνται μολύνσεις του αυτιού. Το οίδημα μπορεί να καταπολεμηθεί με τη χρήση ψευδοεφεδρίνης. Ο πόνος του αυτιού είναι πιο συχνός στα παιδιά γιατί σε αυτά η σάλπιγγα είναι πιο οριζόντια και στενή, κι έτσι η μετακίνηση υγρών είναι δυσκολότερη. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με την ευσταχιανή σάλπιγγα πολύ στενότερη από το φυσιολογικό. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε γενετικούς λόγους, είτε στην άσκηση πίεσης στο κεφάλι κατά τη γέννα. Αποτέλεσμα αυτής της ανωμαλίας είναι η συσσώρευση υπερβολικών ποσοστήτων βλέννας στο μέσο αυτί, κάτι που συχνά προκαλεί απώλεια της ακοής ως ένα βαθμό. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως μέση ωτίτιδα. Η κατάσταση αντιμετωπίζεται με την εισαγωγή μικρών σωλήνων (grommets) μέσω της τυμπανικής μεμβράνης. Έτσι η βλέννα μπορεί να ρεύσει έξω από το αυτί, και επιπλέον εξισορροπείται και η πίεση του αυτιού με αυτή του περιβάλλοντος. Σε μερικές τέτοιες περιπτώσεις μπορεί κάποιος να φυσήξει μικρές ποσότητες αέρα μέσω της σάλπιγγας προς τα έξω. Μερικοί άνθρωποι υποφέρουν από μόνιμη διάνοιξη της ευσταχιανής σάλπιγγας (μια κατάσταση γνωστή με το όνομα τυμπανοπνευμονία), με αποτέλεσμα να ακούν ένα σπηλαιώδη ήχο της αναπνοής, του παλμού και της ομιλίας τους.
|
Η ευσταχιανή σάλπιγγα είναι πόρος (σωλήνας), με τον οποίο συγκοινωνεί το μέσο αυτί με το ρινοφάρυγγα. Εχει δύο στόμια, από τα οποία το ένα συγκοινωνεί με το φάρυγγα και το δεύτερο με το μέσο αυτί. Κύριος ρόλος της ευσταχιανής σάλπιγγας είναι η προστασία του τυμπάνου. Το όνομά της το οφείλει στον ιταλό γιατρό Ευστάχιο, ο οποίος την ανακάλυψε τον 16ο αιώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE_%CF%83%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B9%CE%B3%CE%B3%CE%B1
|
Κουβεντιάζοντας με μια μούμια
|
Ο ανώνυμος πρωτοπρόσωπος αφηγητής, μετά από μια συνεστίαση της προηγούμενης βραδιάς που αναφέρει ότι «είχε πέσει λίγο βαριά για τα νεύρα μου», αποφάσισε να κοιμηθεί νωρίς μετά από ένα λιτό δείπνο, που στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα βαρύ, έφαγε υπερβολική ποσότητα τυριού που συνοδεύονταν από πέντε μπουκάλια μπύρα. Αλλά τον ξυπνάει το κουδούνι της πόρτας. Έχει φθάσει ένα μήνυμα από τον φίλο του δρ. Πόνονερ, γράφει ότι έλαβε τελικά την άδεια να εξετάσει μια αιγυπτιακή μούμια και τον προσκαλεί στο σπίτι του για να παραστεί, μαζί με μια επιλεγμένη ομάδα φίλων, στην αφαίρεση των επιδέσμων. Όταν ανοίγουν την πρώτη σαρκοφάγο ανακαλύπτουν το όνομα της μούμιας γραμμένο με ιερογλυφικά: Ολεμιστέικο (=Όλα είναι λάθος). Η δεύτερη και η τρίτη σαρκοφάγος αφαιρούνται και εκτίθεται το σώμα το οποίο, προς έκπληξη όλων των παρευρισκομένων, δεν είναι τυλιγμένο σε επίδεσμους ή λινές ζώνες αλλά σε ένα είδος θήκης από πάπυρο καλυμμένης με ένα στρώμα επιχρυσωμένου και ζωγραφισμένου υλικού. Αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη μούμια: μουμιοποιήθηκε χωρίς να αφαιρεθούν πρώτα τα εντόσθια ή ο εγκέφαλος της, στην πραγματικότητα βρέθηκε σε κατάσταση ταριχευμένου-ζωντανού. Η μούμια αντιμετωπίζεται πειραματικά με ηλεκτροσόκ - και ζωντανεύει. Χαιρετάει με χειραψία τους συγκεντρωμένους επιστήμονες – ο δρ. Πόνονερ, ο αρχαιολόγος Σιλκ Μπάκινχαμ, ο αιγυπτιολόγος Γκλίντον, ο αφηγητής και μερικοί που παραμένουν ανώνυμοι - τον ντύνουν με κατάλληλα ρούχα και όλοι κάθονται κοντά στο τζάκι πίνοντας κρασί και καπνίζοντας πούρα, επικοινωνούν με τη μούμια στα αρχαία αιγυπτιακά. Ο Ολεμιστέικο, που τον προσφωνούν «κόμη», τους εξηγεί ότι στην αρχαία Αίγυπτο οι άνθρωποι ζούσαν για πάνω από χίλια χρόνια και κατά διαστήματα μπορούσαν να ταριχευτούν και να ξαναζήσουν εκατοντάδες χρόνια αργότερα. Στη συζήτηση, οι παρευρισκόμενοι εντυπωσιάζονται από τις γνώσεις του για τη θρησκεία, γνώριζε ακόμη και για τη δημιουργία του σύμπαντος. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητα του πολιτισμού της εποχής τους σε σχέση με τον πολιτισμό των αρχαίων Αιγυπτίων, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ο Ολεμιστέικο διαψεύδει όλες τις θέσεις τους: Ακόμη και πριν από 5000 χρόνια, μπορούσαν να υπολογίσουν τις ουράνιες εκλείψεις, να αξιοποιήσουν τη δύναμη του ατμού, να κατασκευάσουν μεγαλύτερα και πιο επιβλητικά κτίρια από το Καπιτώλιο και πιο ανθεκτικούς δρόμους από τον σιδηρόδρομο, η μόδα δεν ήταν σε καμία περίπτωση οπισθοδρομική, ναι, ακόμη και το πολιτικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών είχε ήδη εφαρμοσθεί στην Αίγυπτο: και εκεί, 13 επαρχίες είχαν ενωθεί, είχαν αποκτήσει σύνταγμα, ενώθηκαν με άλλες 20, αλλά όλα είχαν καταλήξει σε τρομερό δεσποτισμό, και το όνομα του Δεσπότη ήταν Όχλος. Μόνο όταν ο δρ. Πόνορερ αναφέρει τις παστίλιες που δημιούργησε, η μούμια παραδέχεται ότι δεν υπήρχε τίποτα τόσο σπουδαίο στην αρχαία Αίγυπτο. Ο αφηγητής επιστρέφει στο σπίτι και στο κρεβάτι του (ή ονειρεύεται ότι επέστρεψε). Ξυπνώντας το πρωί, καταγράφει όσα βίωσε και αποφασίζει ότι δεν είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του και τις συνθήκες που τον περιβάλλουν, γι' αυτό αποφασίζει να πάει να δει τον δρ Πόνονερ για να ταριχευτεί για 200 χρόνια, καθώς θέλει να μάθει ποιος θα είναι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 2045 (ακριβώς 200 χρόνια μετά τη συγγραφή της ιστορίας). Στο σατιρικό αυτό διήγημα, ο Πόε σατιρίζει τον θετικισμό της εποχής του και τις υποτιθέμενες τεχνολογικές, πολιτικές και επιστημονικές προόδους της σύγχρονης κοινωνίας. Οι ερασιτέχνες Αιγυπτιολόγοι επιβεβαιώνουν την αλαζονεία τους με την άγνοια, την έλλειψη μεθοδολογίας και τη ροπή τους στην κατανάλωση αλκοόλ. Διακωμωδεί επίσης το μεγάλο ενδιαφέρον για την Αιγυπτιολογία και τις μούμιες κατά την περίοδο που γράφτηκε το διήγημα. Ο Τζέιμς Σιλκ Μπάκιγχαμ ήταν ένας Βρετανός ταξιδιωτικός συγγραφέας και σύγχρονος του Πόε, όπως και ο Αμερικανός αιγυπτιολόγος Τζορτζ Γκλίντον. Κουβεντολόι με μια μούμια, σε συλλογή διηγημάτων του Πόε, μετάφραση: Γιάννης Ευαγγελίδης, εκδόσεις Γράμματα, 1982 Κουβεντιάζοντας με μια μούμια, μετάφραση: Κώστας Μηλτιάδης, εκδόσεις Κοροντζής, 2005.
|
Κουβεντιάζοντας με μια μούμια (πρωτότυπος τίτλος:Some Words with a Mummy) είναι σατιρικό διήγημα του Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό της Νέας Υόρκης The American Review τον Απρίλιο του 1845.Μια ομάδα φίλων πειραματίζεται σε μια μούμια. Η μούμια ξυπνά και εξηγεί στους δύσπιστους ακροατές ότι η ταρίχευση περιλαμβάνει μόνο την αναστολή ζωτικών δραστηριοτήτων και όχι τον θάνατο. Στη συνέχεια, αναπτύσσεται διάλογος και σύγκριση των δύο διαφορετικών πολιτισμών: του αρχαίου αιγυπτιακού και του σύγχρονου αμερικανικού.Όλο το διήγημα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το μεθυσμένο όνειρο του αφηγητή, γιατί αρχίζει όταν είναι μεθυσμένος, έχει πονοκέφαλο και νυστάζει και τελειώνει όταν ξυπνάει.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%BC%CE%B5_%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%B1
|
Ιταλικές γενικές εκλογές 2022
|
Στις ιταλικές εκλογές του 2018, κανένα πολιτικό κόμμα δεν κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία, με αποτέλεσμα να πρέπει να σχηματιστεί μία κυβέρνηση συνασπισμού. Πρώτο κόμμα είχε αναδειχθεί τότε το Κίνημα των Πέντε Αστέρων (Κ5Α) με ποσοστό 31%, ωστόσο ο κεντροδεξιός συνασπισμός συνολικά κέρδισε περισσότερες ψήφους από το Κ5Α (περίπου 36%). Μεγαλύτερο κόμμα της κεντροδεξιάς συμμαχίας ήρθε το ακροδεξιό Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να γίνεται ο ντε φάκτο ηγέτης της συμμαχίας. Τέλος, η κεντροαριστερή συμμαχία, την οποία ηγείτο ο Ματέο Ρέντσι του Δημοκρατικού Κόμματος, κατέγραψε απογοητευτικά ποσοστά, περίπου 23%. Λόγω αυτού, ο Ρέντσι παραιτήθηκε από την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, θέση που αργότερα αναπλήρωσε ο πρώην πρωθυπουργός, Ενρίκο Λέτα. Μετά από 11 εβδομάδες πολιτικής αβεβαιότητας, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα συμφώνησαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, επιλέγοντας ως πρωθυπουργό τον Τζουζέπε Κόντε (1η κυβέρνηση Κόντε).Τον Μάιο του 2019, διεξήχθησαν οι Ευρωεκλογές, που ανέτρεψαν τις ισορροπίες στον κυβερνητικό συνασπισμό. Αυτό συνέβη διότι στις Ιταλικές Ευρωεκλογές, η Λέγκα του Βορρά ήρθε πρώτη με 34%, ενώ το Κίνημα Πέντε Αστέρων βγήκε τρίτο, με 17%. Βλέποντας τα ποσοστά του κόμματός του σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, τον Αύγουστο του 2019 ο Ματέο Σαλβίνι απέσυρε την υποστήριξή του από την κυβέρνηση Κόντε, ώστε να γίνουν πρόωρες εκλογές και να κεφαλαιοποιήσει την δημοφιλία της Λέγκας. Η προσπάθεια αυτή του Σαλβίνι όμως απέτυχε, καθώς έπειτα από λίγο καιρό, το Κίνημα Πέντε Αστέρων συμφώνησε με το Δημοκρατικό Κόμμα στην δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, διατηρώντας τον Κόντε ως πρωθυπουργό (2η Κυβέρνηση Κόντε).Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Ρέντσι και κάποιοι άλλοι βουλευτές αποσχίστηκαν από το Δημοκρατικό Κόμμα ιδρύοντας ένα νέο κόμμα, το Ιτάλια Βίβα. Το κόμμα αυτό, ωστόσο, συνέχισε να στηρίζει την νέα κυβέρνηση του Κόντε.Υπό τον Τζουζέπε Κόντε, η χώρα αντιμετώπισε τα πρώτα κύματα της Πανδημίας του Κωρονοϊου. Η κυβέρνηση όμως δεν κράτησε για πολύ, καθώς τον Ιανουάριο του 2021, η Ιταλία βυθίστηκε σε μία νέα πολιτική κρίση: το μικρό κόμμα Ιτάλια Βίβα, απέσυρε την υποστήριξή του προς τον Κόντε, αναγκάζοντας τον τελευταίο να παραιτηθεί. Η κρίση αυτή τερματίστηκε, αφού ο πρόεδρος της Ιταλίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, κάλεσε τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που θα συμμετείχαν όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου. Ο Μάριο Ντράγκι ήταν αμοιβαία σεβαστός από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Έτσι, απέσπασε την ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή και την Γερουσία και ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 13 Φεβρουαρίου 2021. Το μόνο κόμμα που δεν υποστήριξε τον Ντράγκι για την πρωθυπουργία ήταν το Αδέλφια της Ιταλίας. Η Κυβέρνηση Ντράγκι προώθησε πολλές μεταρρυθμίσεις που στόχευαν στην ανάπτυξη της Ιταλίας στην μετά-COVID εποχή, και ο ίδιος ο Ντράγκι έχαιρε πολύ υψηλής αποδοχής στην Ιταλική κοινωνία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, μία νέα κυβερνητική κρίση που ξέσπασε στην Ιταλία τον Ιούλιο του 2022, ανάγκασε τον Ντράγκι να παραιτηθεί. Η κρίση αυτή προκλήθηκε όταν το Κίνημα Πέντε Αστέρων, με ηγέτη πλέον τον ίδιο τον Τζουζέπε Κόντε, απέσυρε την υποστήριξή του. Χωρίς να υπάρχει άλλη εναλλακτική για τον σχηματισμό κυβέρνησης έως το 2023 (οπότε και προγραμματίζονταν οι εκλογές), ο Σέρτζιο Ματαρέλα διέλυσε το Κοινοβούλιο και κήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 25 Σεπτέμβρη του 2022. Η Ιταλία χρησιμοποιεί ένα μικτό εκλογικό σύστημα για να αναδείξει τους βουλευτές του κοινοβουλίου. Συγκεκριμένα, ένα μέρος των εδρών της Γερουσίας της Δημοκρατίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγονται με απλό πλειοψηφικό σύστημα από μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, ενώ οι υπόλοιπες εκλέγονται με αναλογικό σύστημα, από πολυεδρικές περιφέρειες. Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, σε κάθε σώμα του Κοινοβουλίου, το 37% των εδρών θα αναδεικνύονται με απλό πλειοψηφικό, ενώ τα 61% των εδρών με απλή αναλογική. Το υπόλοιπο 2% είναι ειδικές έδρες για τους Ιταλούς του εξωτερικού.Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ως αποτέλεσμα του Ιταλικού συνταγματικού δημοψηφίσματος του 2020, ο αριθμός των βουλευτών του κοινοβουλίου μειώθηκε σημαντικά. Συγκεκριμένα, πλέον η Βουλή των αντιπροσώπων θα αποτελείται από 400 βουλευτές (αντί για 630), ενώ η Γερουσία από 200 βουλευτές μέλη (αντί για 315).Με δεδομένα τα παραπάνω ισχύει ότι: Συνήθως στις εκλογές, τα κόμματα λαμβάνουν χαμηλά ποσοστά και, άρα, η απλή αναλογική δεν τους εγγυάται την αυτοδυναμία. Για αυτόν τον λόγο, αυξάνεται η σημασία των μονοεδρικών περιφερειών που εκλέγονται με απλό πλειοψηφικό, διότι εκεί μπορεί και ένα κόμμα με χαμηλά ποσοστά να κερδίσει την έδρα, αρκεί να έχει περισσότερες ψήφους σε σχέση με τα άλλα κόμματα στην περιφέρεια αυτή (σχετική πλειοψηφία).Τέλος, να σημειωθεί ότι ένα κόμμα, για να λάβει έδρες από την αναλογική εκπροσώπηση, πρέπει να ξεπεράσει το εκλογικό όριο του 3%. Το εκλογικό όριο αυξάνεται σε 10% για μία συμμαχία κομμάτων. Από τις προηγούμενες εκλογές, του 2018, μέχρι τώρα, έχουν γίνει πολυάριθμες δημοσκοπήσεις για τις προθέσεις των ψηφοφόρων. Τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν μία ξεκάθαρη νίκη του δεξιού συνασπισμού Αδέλφια της Ιταλίας - Φόρτσα Ιτάλια - Λέγκα του Βορρά. Παρόλο που συγκέντρωσε το 43% των ψήφων, μπόρεσε να αποκτήσει μία απόλυτη πλειοψηφία και στα δύο σώματα του Ιταλικού Κοινοβουλίου (238 στις 400 έδρες της Βουλής και 115 στις 200 έδρες της Γερουσίας). Αυτό κατέστη δυνατό λόγω της ευρείας επικράτησης της δεξιάς συμμαχίας στις μονοεδρικές περιφέρειες, οπού ίσχυε το πλειοψηφικό σύστημα. Επίσης, η επικράτηση του -ακροδεξιού και με φασιστικές ρίζες- κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» μέσα στην δεξιά συμμαχία είναι πλέον αδιαμφισβήτητη: το κόμμα αυτό συγκέντρωσε το 26% των ψήφων, την ώρα που τα άλλα δύο κόμματα του συνασπισμού συγκέντρωσαν λίγο πάνω από το 8%. Ως εκ τούτου, η ηγέτιδα των Αδελφών της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, αναμένεται να γίνει πρωθυπουργός και να σχηματίσει μία σταθερή κυβέρνηση.Από την άλλη μεριά, τα αποτελέσματα για την Κεντροαριστερή συμμαχία ήταν απογοητευτικά. Το μεγαλύτερο κόμμα της παράταξης, το Δημοκρατικό Κόμμα συγκέντρωσε μόλις το 19% των ψήφων, οριακά μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό του 2018. Ένα άλλο μικρό κόμμα της παράταξης, η Συμμαχία Πρασίνων και Αριστεράς συγκέντρωσε περίπου το 3,5% των ψήφων και μπόρεσε να μπει στην βουλή. Το Κίνημα Πέντε Αστέρων, τα πήγε καλύτερα από ότι προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις. Παρόλα αυτά το κόμμα είχε μεγάλες απώλειες: το ποσοστό που κατέγραψε ήταν λιγότερο από το μισό σε σχέση με αυτό του 2018. Τέλος, ο κεντρώος «Τρίτος πόλος» συγκέντρωσε το 7,8% των ψήφων και κατάφερε να εκλέξει βουλευτές.
|
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2022, διεξήχθησαν πρόωρες γενικές εκλογές, στην Ιταλία. Από τις εκλογές εκλέχτηκαν τα μέλη της άνω και κάτω βουλής, δηλαδή της Γερουσίας της Δημοκρατίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, αντίστοιχα. Νικητής αναδείχθηκε η δεξιά συμμαχία, που κατέκτησε την αυτοδυναμία και στα δύο σώματα του κοινοβουλίου. Συγκεκριμένα το ακροδεξιό και με φασιστικές ρίζες κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας», βγήκε πρώτο συγκεντρώνοντας το 25% των ψήφων. Η ηγέτιδα του κόμματος, Τζόρτζια Μελόνι αναμένεται να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας. Οι εκλογές προκηρύχθηκαν μετά την διάλυση του Ιταλικού κοινοβουλίου από τον Ιταλό πρόεδρο, Σέρτζιο Ματαρέλα, στις 21 Ιουλίου 2022, οκτώ μήνες πριν την φυσιολογική λήξη της θητείας, ως συνέπεια της κυβερνητικής κρίσης στην χώρα και της παραίτησης του πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι.Η προεκλογική εκστρατεία ήταν έντονη. Διάφορα πολιτικά κόμματα σχημάτισαν συμμαχίες. Οι δύο σημαντικότερες ήταν η δεξιά συμμαχία και η κεντροαριστερή συμμαχία. Η πρώτη αποτελείτο από 3 μεγάλα κόμματα (Λέγκα, Φόρτσα Ιτάλια, και Αδέλφια της Ιταλίας) και είχε ντε φάκτο ηγέτη της την ακροδεξιά Τζόρτζα Μελόνι. Στην κεντροαριστερή συμμαχία κυριαρχούσε το Δημοκρατικό Κόμμα με ηγέτη τον Ενρίκο Λέτα. Ανεξάρτητα κατέβηκαν επίσης το Κίνημα Πέντε Αστέρων με ηγέτη τον Τζουζέπε Κόντε, και ο αυτοαποκαλούμενος «τρίτος πόλος», δηλαδή η συμμαχία των κομμάτων Δράση και Ιτάλια Βίβα υπό τον Ματέο Ρέντσι και τον Κάρλο Καλέντα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_2022
|
Νότια Δοβρουτσά
|
Στην αρχή της σύγχρονης εποχής, η Νότια Δοβρουτσά είχε έναν μικτό πληθυσμό Βουλγάρων και Τούρκων με αρκετές μικρότερες μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των Γκαγκαούζων, των Τάταρων της Κριμαίας και των Ρουμάνων. Το 1910, από τους 282.007 κατοίκους της Νότιας Δοβρουτσάς, οι 134.355 (47,6%) ήταν Βούλγαροι, οι 106.568 (37,8%) Τούρκοι, οι 12.192 (4,3%) Ρομά, οι 11.718 (4,1%) Τάταροι και οι 2.484 Ρουμάνοι. Η Νότια Δοβρουτσά ήταν μέρος του αυτόνομου Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας από το 1878 και μέρος του ανεξάρτητου βουλγαρικού κράτους από το 1908 μέχρι την ήττα της Βουλγαρίας στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, όταν η περιοχή παραχωρήθηκε στη Ρουμανία βάσει της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913). Το 1914, η Ρουμανία ζήτησε από όλους τους ιδιοκτήτες γης να αποδείξουν την περιουσία τους και να παραδώσουν στο ρουμανικό κράτος το ένα τρίτο της γης που διεκδίκησαν ή να πληρώσουν το ισόποσο της αξίας της. Αυτό ήταν παρόμοιο με τις αγροτικές μεταρρυθμίσεις στη Ρουμανία που έγιναν τον προηγούμενο αιώνα, κατά τις οποίες οι γαιοκτήμονες έπρεπε να παραδώσουν τα δύο τρίτα της γης τους, η οποία στη συνέχεια παραδόθηκε στους αγρότες. Στη Νότια Δοβρουτσά, πολλοί από τους αγρότες που έλαβαν τη γη ήταν έποικοι, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων χιλιάδων Αρμάνων από τη Μακεδονία, καθώς και Βλαχομογλενίτων από το ίδιο μέρος και Ρουμάνων από τη Βλαχία, γεγονός που οδήγησε σε ισχυρισμούς ότι οι μεταρρυθμίσεις είχαν εθνικιστικό σκοπό.Στις 7 Σεπτεμβρίου 1940, η Νότια Δοβρουτσά αποκαταστάθηκε στη Βουλγαρία βάσει της Συνθήκης της Κραϊόβα. Μετά τη συνθήκη ακολούθησε υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών: περίπου 110.000 Ρουμάνοι (σχεδόν το 95% των οποίων εγκαταστάθηκαν εκεί μετά το 1913), Αρμάνοι και Βλαχομογλενίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Νότια Δοβρούτσα, ενώ 77.000 Βούλγαροι έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Βόρεια Δοβρούτσα. Μόνο μερικές εκατοντάδες Ρουμάνοι και Αρμάνοι έχουν απομείνει πλέον στην περιοχή. Μεταξύ 1913 και 1940, κατά τη διάρκεια της ρουμανικής κυριαρχίας, η περιοχή κάλυπτε δύο επαρχίες: τη Ντουρόστορ και την Καλιάκρα. Σήμερα, η επικράτεια της Νότιας Δοβρουτσάς σχηματίζει τις επαρχίες Σιλίστρα και Ντόμπριτς. Βόρεια Δοβρουτσά
|
Η Νότια Δοβρουτσά (βουλγαρικά: Южна Добруджа, Yuzhna Dobrudzha ή απλά Добруджа, Dobrudzha, ρουμανικά: Dobrogea de Sud, Cadrilater ή Dobrogea Nouă) είναι περιοχή της βορειοανατολικής Βουλγαρίας, η οποία περιλαμβάνει τις επαρχίες Ντόμπριτς και Σιλίστρα, μέρος της ιστορικής περιοχής της Δοβρουτσάς. Έχει έκταση 7.566 χλμ² και πληθυσμό 358.000 κατοίκους. Ήταν μέρος της Ρουμανίας de jure από το 1913 έως το 1918 (de facto από το 1913 έως το 1916) και ξανά από το 1919 έως το 1940.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%94%CE%BF%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%AC
|
Λέκτορας
|
Η βαθμίδα του λέκτορα δημιουργήθηκε με τον Ν.1268/1982 και καταργήθηκε με τον νόμο Ν.4009/2011.Η ιεραρχία που ίσχυε με τον νόμο Ν.1268/1982 είναι η εξής: Καθηγητής Αναπληρωτής καθηγητής Επίκουρος καθηγητής ΛέκτοραςΣτην παραπάνω κατηγορία, οι καθηγητές και οι αναπληρωτές καθηγητές εκλέγονται ως μόνιμοι. Για την ένταξη στην θέση λέκτορα αποτελούν προϋποθέσεις: Η τουλάχιστον διετής εκπαιδευτική πείρα σε ΑΕΙ ή αναγνωρισμένο επαγγελματικό έργο σε συναφές επιστημονικό πεδίο. Τουλάχιστον μία δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό.Για εξέλιξη στην θέση επίκουρου καθηγητή απαιτείται: Τουλάχιστον δύο χρόνια διδασκαλία μετά την απόκτηση του διδακτορικού διπλώματος στο συναφές γνωστικό αντικείμενο ή αναγνωρισμένη επαγγελματική εργασία στον τομέα ή συνδυασμός των παραπάνω. Πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά.Για την εκλογή ή εξέλιξη σε θέση αναπληρωτή καθηγητή απαιτείται: Τουλάχιστον τέσσερα χρόνια διδασκαλία μετά την απόκτηση του διδακτορικού διπλώματος στο συναφές γνωστικό αντικείμενο ή αναγνωρισμένη επαγγελματική εργασία στον τομέα ή συνδυασμός των παραπάνω. Πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά μερικές από τις οποίες θα πρέπει να είναι αυτοδύναμες.Για την εκλογή ή εξέλιξη σε θέση καθηγητή απαιτείται: Τουλάχιστον έξι χρόνια διδασκαλία μετά την απόκτηση του διδακτορικού διπλώματος στο συναφές γνωστικό αντικείμενο με τεκμηριωμένη συμβολή στη διαμόρφωση και διδασκαλία της ύλης δύο τουλάχιστον μαθημάτων ή αναγνωρισμένη επαγγελματική εργασία στον τομέα ή συνδυασμός των παραπάνω. Πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά μερικές από τις οποίες θα πρέπει να είναι αυτοδύναμες. Τουλάχιστον τρία χρόνια διδασκαλίας σε μεταπτυχιακά προγράμματα ΑΕΙ.Τα μέλη ΔΕΠ έχουν δικαίωμα για έρευνα και διδασκαλία καθώς και για ελευθερία στην εκτέλεση του έργου τους σύμφωνα πάντα με τις αποφάσεις του τμήματος. Αποτελούν ανθρώπινο δυναμικό του Δημοσίου. Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα προβλέπονται από τη νομοθεσία για τους καθηγητές των ΑΕΙ. Με Π.Δ. καθορίζονται οι προϋποθέσεις για την εξωπανεπιστημιακή απασχόληση μελών ΔΕΠ, όπου η συμμετοχή τους είναι αναγκαία για την εκπαιδευτική τους λειτουργία ή για την προαγωγή της επιστήμης. Πανεπιστήμιο Κατάλογος ελληνικών τμημάτων ανώτατης εκπαίδευσης
|
Λέκτορας ήταν ο τίτλος που λάμβανε το μέλος ΔΕΠ στην ιεραρχική δομή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Ήταν ο πρώτος (κατώτερος) τίτλος της βαθμίδας εξέλιξης. Κάθε Λέκτορας ήταν υποχρεωτικά κάτοχος διδακτορικού διπλώματος με ελάχιστες εξαιρέσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Κυβέρνηση Ιωάννη Κολοκοτρώνη 1862
|
«Πρωθυπουργός» («Πρόεδρος υπουργικού συμβουλίου») : ο αντιστράτηγος, γερουσιαστής και αυλικός (υπασπιστής) Ιωάννης Κολοκοτρώνης «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: το μέλος του Ελεγκτικού συνεδρίου, Νικόλαος Θεοχάρης- στις 11 - 6 - 1862 ανέλαβε προσωρινά ο Ευστάθιος Ηλιόπουλος - στις 20 - 7 - 1862 διορίστηκε ο Νικόλαος Δραγούμης«Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ιωάννης Κολοκοτρώνης «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: ο διευθυντής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, Δημήτριος Λεβίδης- αντικαταστάθηκε στις 26 - 7 - 1862 από τον βουλευτή Παναγιώτη Βάρβογλη«Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: ο υποστράτηγος και γερουσιαστής Σπυρίδων Σπυρομήλιος «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: ο Αρεοπαγίτης Ευστάθιος Ηλιόπουλος «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: ο γερουσιαστής Δημήτριος Χατζίσκος «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: ο γερουσιαστής Νικόλαος Μέξης
|
Η Κυβέρνηση του Ιωάννη Κολοκοτρώνη (Μάιος - Οκτώβριος 1862) ήταν η τελευταία κυβέρνηση του βασιλιά Όθωνα, αφού τον Οκτώβριο του 1862 καταλύθηκε η βασιλεία του και έφυγε για τη Γερμανία. Μετά την κατάληψη των ανακτόρων και την έξωση του Όθωνα, την εκτελεστική εξουσία ανέλαβε το όργανο που ονομάστηκε Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7_%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B7_1862
|
Λουμπάνγκο
|
Το 1882 περίπου χίλιοι Πορτογάλοι έποικοι ήρθαν από το νησί της Μαδέρας στην περιοχή του σημερινού Λουμπάνγκο, στην Ανγκόλα. Αυτοί οι Πορτογάλοι αγρότες ανέπτυξαν με επιτυχία ολόκληρη την περιοχή και ίδρυσαν τον οικισμό. Η πόλη, που ιδρύθηκε αρχικά το 1885 για να εξυπηρετήσει τους εποίκους από τα νησιά της Μαδέρας, βρίσκεται σε υψόμετρο 1.760 μέτρων σε μια κοιλάδα του οροπεδίου Ουίλα και περιβάλλεται από δάσος που απλώνεται στις πλαγιές των βουνών.Μέχρι το 1910 υπήρχαν πάνω από 1.700 Πορτογάλοι που ζούσαν στον οικισμό, ο οποίος άρχισε να αναφέρεται ως «Λουμπάνγκο». Μέχρι το 1923, ο σιδηρόδρομος της Μοσάμεντες είχε συνδέσει τον οικισμό με την πόλη Μοσάμεντες στην ακτή. Η πορτογαλική κυβέρνηση την όρισε πόλη και τη μετονόμασε «Σα ντα Μπαντέιρα», προς τιμήν του Μπερνάρντο ντε Σα, 1ο Μαρκήσιο του Σα ντα Μπαντέιρα. Θεωρούνταν το κύριο κέντρο του πορτογαλικού αποικισμού και χτίστηκε με βάση το πορτογαλικό αρχιτεκτονικό ύφος, με καθεδρικό ναό, αγορά, βιομηχανίες και δευτεροβάθμιο σχολείο και, όπως και κάθε πορτογαλική πόλη στην ηπειρωτική χώρα ή σε αποικία, διέθετε πορτογαλικό δημαρχείο, νοσοκομείο και ταχυδρομείο, μαζί με τράπεζες (κυρίως τη Banco Nacional Ultramarino - BNU), ασφαλιστικές και άλλες υπηρεσίες. Η πόλη αναπτύχθηκε ως σημαντικό κέντρο γεωργίας και μεταφορών, με το δικό του αεροδρόμιο και σιδηροδρομικό σταθμό, καθώς και σημαντικές εγκαταστάσεις συντήρησης και επισκευής για αυτά. Αρκετοί Μπάστερ (τέκνα με καταγωγή από την Αφρική και την ολλανδική αποικία του Ακρωτηρίου) μετανάστευσαν από τη Ναμίμπια στην Ανγκόλα και εγκαταστάθηκαν στο Λουμπάνγκο, όπου έγιναν γνωστοί ως Ουιβάμο. Πολλοί από αυτούς αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη Ναμίμπια μεταξύ 1928 και 1930 από λευκούς Νοτιοαφρικανούς. Μετά την ανεξαρτησία της Ανγκόλας από την Πορτογαλία λόγω των γεγονότων της Επανάστασης των Γαρυφάλλων στις 25 Απριλίου 1974 στη Λισαβόνα, η πόλη μετονομάστηκε και πάλι σε Λουμπάνγκο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Ανγκόλας (1975-2002), το Λουμπάνγκο χρησίμευσε ως σημαντική βάση στρατευμάτων από την Κούβα, της κυβέρνησης αλλά και του νοτιοαφρικανικού κόμματος SWAPO. Η κάποτε ακμάζουσα οικονομία κατέρρευσε. Η οικονομία του Λουμπάνγκο βασίζεται στη γεωργία, ειδικά σε προϊόντα κρέατος, δημητριακά, σιζάλ, καπνά, φρούτα και λαχανικά που παράγονται στη γύρω εύφορη περιοχή. Οι βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, βυρσοδεψίας και καταναλωτικών αγαθών κυριαρχούν στον βιομηχανικό τομέα. Το Λουμπάνγκο διαθέτει αεροδρόμιο (Αεροδρόμο του Λουμπάνγκο, (IATA: SDD, ICAO: FNUB)) και τη βάση μοίρας βομβαρδιστικών της Πολεμικής Αεροπορίας της Ανγκόλας. Το αεροδρόμιο δέχεται καθημερινά πτήσεις από τη Λουάντα και τρεις φορές την εβδομάδα από το Βίντχουκ μέσω της TAAG, της αεροπορικής εταιρείας της Ανγκόλας. Η πόλη εξυπηρετείται από τον Σιδηρόδρομο του Μοσάμεντες, γνωστό ως CFM. Βρίσκεται στη διασταύρωση για τον σιδηροδρομικό κλάδο προς Τσιάνγκε. Επίσης, η πόλη εξυπηρετείται από ταξί (κυρίως κοινόχρηστα) που λειτουργούν σε κύκλους γύρω από την πόλη. Η πόλη διαθέτει πορτογαλικό διεθνές σχολείο, το Escola Portuguesa do Lubango (Πορτογαλική Σχολή του Λουμπάνγκο), και το Instituto Superior Politécnico Gregório Semedo ( Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Γκρεγόριο Σεμέντο) που προσφέρει μαθήματα πτυχίου σε διάφορους κλάδους. Με υψόμετρο 1.760 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το Λουμπάνγκο είναι μία από τις υψηλότερες τοποθεσίες στην Ανγκόλα. Η πόλη έχει υποτροπικό κλίμα υψιπέδου (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Cwb). Το κλίμα είναι θερμό και υγρό κατά τη διάρκεια της ημέρας και δροσερό έως κρύο τη νύχτα, η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 18,6 °C, αν και υπάρχουν ακραίες τιμές από 0 έως 34,4 °C. Ο Ιούνιος και ο Ιούλιος είναι ψυχροί όταν υπάρχουν ισχυροί παγετοί, αν και αυτό είναι σπάνιο. Οι εντονότερες βροχοπτώσεις είναι μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου και οι θερμότεροι μήνες είναι ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος. Μάρκο Αμπρέου (γεν. 8 Δεκεμβρίου 1974), ποδοσφαιριστής και μέλος της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ανγκόλας.
|
Το Λουμπάνγκο (πορτογαλικά: Lubango), παλαιότερα γνωστό ως Σα ντα Μπαντέιρα (πορτογαλικά: Sá da Bandeira), είναι δήμος στην Ανγκόλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Ουίλα, με πληθυσμό 776.249 κατοίκους (απογραφή 2014). Το κέντρο της πόλης έχει πληθυσμό 600.751 κατοίκους (απογραφή 2014) καθιστώντας τη τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Ανγκόλα μετά την πρωτεύουσα Λουάντα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BF
|
Εθνικό Μουσείο του Μαυροβουνίου
|
Το μουσείο χωρίζεται σε πέντε τμήματα: Ιστορικό Μουσείο του Μαυροβουνίου Εθνογραφικό Μουσείο του Μαυροβουνίου Καλλιτεχνικό Μουσείο του Μαυροβουνίου Βασιλικό Παλάτι στο Τσέτινιε (Παλάτι του βασιλιά Νικόλα) Μπιλιάρντα (Το σπίτι του Μπιλιάρδου), Μουσείο του Πέτρου Β΄ Πέτροβιτς-Νιέγκος Το μουσείο διαθέτει το Οκτώηχο του Τσετίνιε, ένα σημαντικό έντυπο έργο από τα τέλη του 15ου αιώνα. Φιλοξενεί επίσης την αρχική εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου, η οποία βρισκόταν στην κατοχή του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη από τις Σταυροφορίες.Πολύτιμα κομμάτια των επίπλων του Νιέγκος, πίνακες ζωγραφικής διάσημων συγγραφέων και άλλα εκθέματα μεγάλης αξίας έχουν εξαφανιστεί από το μουσείο τις τελευταίες δεκαετίες. Συνολικά περίπου 2.900 μουσειακά εκθέματα, απροσδιόριστης προς το παρόν υλικής αξίας, δεν μπορούν να εντοπιστούν και εικάζεται ότι έχουν κλαπεί με την πάροδο των ετών. Giorgio, Cynthia De (2007). St. John's Co-Cathedral, Valletta. Heritage Books. ISBN 978-99932-7-171-0.
|
Το Εθνικό Μουσείο του Μαυροβουνίου (μαυροβούνια γλώσσα: Народни музеј Црне Горе) είναι το μεγαλύτερο μουσείο στο Μαυροβούνιο. Ιδρύθηκε το 1896 και βρίσκεται στο Τσέτινιε του Μαυροβουνίου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Γκαμπριέλε Ράινς
|
Η Γκαμπριέλε Ράινς γεννήθηκε στο Πότσδαμ της Ανατολικής Γερμανίας και στα 13 της χρόνια εισήχθη σε αθλητικό σχολείο. Η σωματική της διάπλαση της έδωσε τη δυνατότητα να ξεκινήσει την αθλητική της καριέρα σε πολλαπλά αγωνίσματα από την επόμενη χρονιά, πρώτα στο άλμα εις ύψος και τη σφαιροβολία, όπου μάλιστα τερμάτισε δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων το 1981 στην Ουτρέχτη με επίδοση 17,03 μέτρων, αλλά το 1982 αποφάσισε να περάσει στη δισκοβολία.Το παγκόσμιο ρεκόρ των 76,80 μέτρων επιτεύχθηκε στις 9 Ιουλίου 1988 στο Νέο Βραδεμβούργο (Neubrandenburger) σε συνάντηση στίβου των εθνικών ομάδων Ιταλίας - Ανατολικής Γερμανίας. Μία από τις παλαιότερες παγκόσμιες επιδόσεις στο στίβο, κατέρριψε την προηγούμενη επίδοση κατά 2,24 μέτρα. Η βολή αυτή επιτεύχθηκε με την πρώτη προσπάθειά της με τις υπόλοιπες να είναι 73,10, άκυρη, 70,56, 70,06 και 71,98 μέτρα. Η ίδια περιέγραψε τις συνθήκες την ημέρα του ρεκόρ ιδανικές με αρκετές βολές αθλητριών να ξεπερνούν τα 70 μέτρα, ενώ και η Ίλκε Βιλούντα κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ νεανίδων στον ίδιο αγώνα. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, η αθλήτρια βελτίωσε την προσωπική καλύτερη επίδοσή της κατά 9,62 μέτρα. Στις 13 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς στο Βερολίνο έριξε το δίσκο στα 74,44 μέτρα, που παραμένει η τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, γεγονός που τη κατέστησε ως λογικό φαβορί στους Ολυμπιακούς Αγώνες τον ίδιο μήνα του 1988 στη Σεούλ αλλά προς μεγάλη έκπληξη κατετάγη μόλις έβδομη με επίδοση 67,26 μέτρων. Δεν γνώρισε καμία μεγάλη διεθνή επιτυχία και ήταν τέταρτη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 1990 (έχοντας καλύτερη επίδοση της χρονιάς 69,34 μέτρα έριξε 66,08 μέτρα). Ήταν επίσης τρίτη σε δύο Πανεπιστημιάδες: το 1987 στο Ζάγκρεμπ με 64,12 μέτρα και το 1989 στο Ντούισμπουργκ με 65,20 μέτρα.Η Ράινς ήταν μέλος μίας γενιάς αθλητριών της Ανατολικής Γερμανίας στη δισκοβολία με παρόμοια σωματωδομικα χαρακτηριστικά (μεγάλο ύψος και χωρίς μεγάλο σωματικό βάρος) που τους επέτρεπε μεγάλη ταχύτητα στη ρίψη. Αθλήτριες όπως οι Μαρτίνα Χέλμαν, Ίλκε Βιλούντα, Ντιάνα Γκάνσκι και Ιρίνα Μεζίνσκι κυριάρχησαν στο αγώνισμα για μία δεκαπενταετία, ακόμα και μετά την ένωση της Γερμανίας επιτυγχάνοντας την πλειοψηφία των καλύτερων επιδόσεων όλων των εποχών και διαδοχικές καταρρίψεις του παγκοσμίου ρεκόρ με τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Είναι ενδεικτικό ότι η Ράινς δεν κατάφερε να κατακτήσει τίτλο πρωταθλήτριας στη χώρα της κατακτώντας τρεις διαδοχικές δεύτερες θέσεις. Στον 21ο αιώνα έχει επιτευχθεί η 15η μόλις καλύτερη επιδόση όλων των εποχών, με το ρεκόρ της Ράινς να αξιολογείται από την IAAF ως αυτό με την υψηλότερη βαθμολογία (1.382). Συχνά περιγράφεται ως ένα από τα δυσπρόσιτα ρεκόρ του κλασικού αθλητισμού προς κατάρριψη.Μέχρι το 1985, η Ράινς ήταν μέλος του Κότμπους Σπορτς Κλαμπ και το 1986 μετακόμισε στον Αθλητικό Σύλλογο του Πότσδαμ. Μετά την αποχώρησή της από την ενεργό δράση δημιούργησε οικογένεια και εργάζεται σε εταιρεία λογισμικού στο Τριρ. Gabriele REINSCH
|
Η Γκαμπριέλε Ράινς (γερμανικά: Gabriele Reinsch, γεννήθηκε 23 Σεπτεμβρίου 1963) είναι Ανατολικογερμανίδα πρώην αθλήτρια στίβου στο αγώνισμα της δισκοβολίας. Είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο αγώνισμα από τις 9 Ιουλίου 1988 με επίδοση 76,80 μέτρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%B5_%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%82
|
Ρόμπερτ Σάροβιτς
|
Ο Ρόμπερτ Σάροβιτς έπαιξε κατά σειρά στις εξής ομάδες: Proleter Naftagas (Α2 Γιουγκοσλαβίας, 1995-96), ΚΚ Beobanka Beograd (Α2 Σερβίας, 1996-97 και Α1 από 1998 έως 2000), SG Sechtem (Α Γερμανίας, 2000-01), Eintracht Frankfurt (Α2 Γερμανίας, 2001-02), Art Dusseldorf (Α2 Γερμανίας, 2002-03), Eisbaeren Bremerhaven (Α2 Γερμανίας, 2003-04), Lausanne Morges Basket (LNΑ Ελβετίας, 2004-05), Αιγάλεω Α.Ο., Paris Basket Racing (2007), Geofin Novy Jicin (NBL Τσεχίας, 2008-2010), BC Timisoara (Ρουμανίας), Paris Levallois και CSU Sibiu (2014).
|
Ο Ρόμπερτ Σάροβιτς (γεν. 28 Ιουλίου του 1978, ύψος 2,06 μ.) είναι Σερβο-Γερμανός διεθνής με όλες τις κατηγορίες Νέων της Σερβίας αθλητής καλαθόσφαιρας που αγωνίζεται στη θέση του power forward. Έχει πάρει μέρος σε διάφορα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για λογαριασμό αρκετών συλλόγων, μεταξύ των οποίων είναι και το Αιγάλεω, με το οποίο αγωνίσθηκε στην Α1 και Α2 κατηγορία (2005-2007).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%A3%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2020-21
|
Στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορία την περίοδο 2020-21 συμμετείχαν 18 ομάδες. Οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Η πρωταθλήτρια ομάδα και η ομάδα που τερμάτισε στη δεύτερη θέση προβιβάστηκαν στην Α΄ κατηγορία 2021-22 και οι έξι τελευταίες υποβιβάστηκαν στην Γ΄ κατηγορία 2021-22. Η νίκη βαθμολογείτο με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα 0 βαθμοί. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Α΄ κατηγορία 2020-21: Ερμής Αραδίππου Καρμιώτισσα Πάνω ΠολεμιδιώνΟμάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν από την Γ΄ κατηγορία 2019-20: Αχυρώνας Λιοπετρίου ΠΑΕΕΚ Κερύνειας Κούρης Ερήμης Ένωση Νέων ΘΟΪ Λακατάμιας Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Σημειώσεις:2Από τον Άρη αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί κατόπιν απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής ημερομηνίας 19 Νοεμβρίου 2020.3Από τον Ονήσιλο αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί κατόπιν απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής ημερομηνίας 24 Μαρτίου 2021.4Από την Ομόνοια Ψευδά αφαιρέθηκαν 6 βαθμοί κατόπιν απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής ημερομηνίας 26 Απριλίου 2021.5Από τον ΘΟΪ Λακατάμιας αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί κατόπιν απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής ημερομηνίας 24 Δεκεμβρίου 2020.6Από την Ένωση Νέων Ύψωνα - Διγενής Ύψωνα αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί κατόπιν απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής ημερομηνίας 24 Δεκεμβρίου 2020. Ισοβαθμία:αΠΑΕΕΚ-Άρης 0-0, Άρης-ΠΑΕΕΚ 0-1 Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: «Προκήρυξη Πρωταθλήματος Β΄ κατηγορίας 2020/2021». ΚΟΠ. 2020-07-06. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-08-14. https://web.archive.org/web/20200814175638/http://cfa.com.cy/images/DownloadsGr/%CE%92-2020-2021-2020-0006352-Disciplinary-0000659.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-08-14. Επίσημος ιστότοπος Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 2020-21 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
|
Η Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2020-21 ήταν η 66η έκδοση της Β΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε η ΠΑΕΕΚ για 1η φορά στην ιστορία της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2020-21
|
Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1834
|
Πρόεδρος Υπουργικού Συμβουλίου : Ιωάννης Κωλέττης Επί των Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας: προσωρινά, Λεσσουίροςτον Ιούλιο του 1834 ανέλαβε μόνιμα καθήκοντα ο Ιάκωβος Ρίζος ΝερουλόςΕπί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας: Κωνσταντίνος Σχινάςαντικαταστάθηκε στις 8 Αυγούστου προσωρινά, από τον Γεώργιο ΠραΐδηΕπί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας: Ιωάννης Κωλέττης Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας: Νικόλαος Θεοχάρης Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας: Λεσσουίρος Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας: Κωνσταντίνος Σχινάς- αντικαταστάθηκε στις 8 Αυγούστου 1834 προσωρινά, από τον Ιάκωβο Ρίζο ΝερουλόΕπί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας: Λεσσουίρος Η κυβέρνηση μπορεί να χαρακτηριστεί αμιγώς γαλλόφιλη. Την κυβέρνηση Κωλέττη αντικατέστησε η Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ 1835 στις 9 Μαΐου 1835 όταν Αρχιγραμματεύς ορίστηκε ο Άρμανσπεργκ με την ενηλικίωση του Όθωνα, ενώ ο Κωλέττης στάλθηκε Πρεσβευτής στο Παρίσι.
|
Η Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη του 1834 ανέλαβε την εξουσία στις 31 Μαΐου 1834, όταν ο Ιωάννης Κωλέττης κλήθηκε από την Αντιβασιλεία να πάρει τη θέση του Προέδρου του Υπουργικού Συμβουλίου (Πρωθυπουργού), όταν αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7_%CE%9A%CF%89%CE%BB%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B7_1834
|
ETwinning
|
Το eTwinning ξεκίνησε το 2005 ως μέρος του προγράμματος ηλεκτρονικής μάθησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελεί μέρος του προγράμματος Διά Βίου Μάθησης και του Comenius, του ευρωπαϊκού προγράμματος για τα σχολεία. Η δράση eTwinning ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2005 και μέχρι το τέλος του έτους περισσότερα από 13 000 σχολεία από όλη την Ευρώπη είχαν εγγραφεί στη δράση. Το φθινόπωρο του 2008 παρουσιάστηκε μια νέα έκδοση της πλατφόρμας eTwinning, ενώ το πλήθος των εγγεγραμμένων μελών έφτασε τις 50 000. Τον Ιούνιο του 2009, η κοινότητα eTwinning αποτελούνταν από περίπου 65.000 μέλη. Το 2011 είχαν καταγραφεί περίπου 30.000 projects μεταξύ δύο ή περισσοτέρων σχολείων, ο συνολικός αριθμός των εγγεγραμμένων εκπαιδευτικών πλησίαζε τις 130.000 και το πλήθος των εμπλεκομένων σχολείων τις 90.000. Τα κράτη μέλη της [Ευρωπαϊκής Ένωσης] παίρνουν μέρος στη δράση eTwinning, δηλαδή, οι ακόλουθες χώρες: Αγγλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρος, Τσεχία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Ολλανδία. Επιπροσθέτως, παίρνουν μέρος η Κροατία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ελβετία και η Τουρκία. The official portal for eTwinning (διαθέσιμος σε 21 γλώσσες) European Schoolnet Γερμανική ΕΥΥ eTwinning Αγγλική ΕΥΥ eTwinning Ελληνική ΕΥΥ eTwinning Ιταλική ΕΥΥ eTwinning Ισπανική ΕΥΥ eTwinning Δελτίο Τύπου της ΕΕ για τα βραβεία eTwinning 2008 eTwinning YouTube channel
|
To eTwinning είναι μια πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει ως στόχο να ενθαρρύνει τα σχολεία στην Ευρώπη να αναπτύξουν συνεργασίες κάνοντας χρήση των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) ενώ τους παρέχει την κατάλληλη υποδομή (διαδικτυακά εργαλεία και υπηρεσίες, γενικότερη υποστήριξη). Έτσι, οι εκπαιδευτικοί που είναι γραμμένοι στη δράση eTwinning μπορούν να συνεργαστούν με συναδέλφους τους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να αναπτύξουν εκπαιδευτικά προγράμματα σε οποιαδήποτε θεματική αυτοί επιθυμούν. Ο μόνος περιορισμός είναι να χρησιμοποιήσουν τις ΤΠΕ στο πρόγραμμά τους και να συνεργαστούν με εκπαιδευτικούς από άλλες ευρωπαϊκές χώρες (απαιτούνται τουλάχιστον δύο εκπαιδευτικοί από δύο διαφορετικές χώρες). Οι εκπαιδευτικοί που είναι εγγεγραμμένοι στη δράση eTwinning, οι οποίοι συχνά αποκαλούνται και ως eTwinners, μπορούν να επικοινωνήσουν, να μοιραστούν εκπαιδευτικό υλικό και να συνεργαστούν μέσω της eTwinning πλατφόρμας. Αυτή η ανάπτυξη της κοινότητας των σχολείων επέφερε αλλαγή στο σλόγκαν του eTwinning από "Σχολικές συνεργασίες στην Ευρώπη" σε "Η κοινότητα των σχολείων στην Ευρώπη".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ETwinning
|
Βέρα Μέντσικ
|
Κόρη Τσέχου πατέρα και Βρετανίδας μητέρας, η Μέντσικ γεννήθηκε στη Μόσχα αλλά η οικογένειά της μετακόμισε το 1921 στην πατρίδα της μητέρας της και την πόλη του Λονδίνου. Ο πατέρας της της έμαθε σκάκι στην ηλικία των εννιά ετών και με τη μετακόμισή τους στην Αγγλία, κέρδισε την ίδια χρονιά σε ηλικία 15 ετών το Βρετανικό Πρωτάθλημα Σκακιού Νεανίδων. Την επόμενη χρονιά μαθήτευσε κοντά στο μεγάλο Ούγγρο σκακιστή Γκέζα Μαρόσζι, έναν από τους κορυφαίους σκακιστές των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Το 1927 κέρδισε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών που έλαβε χώρα και υπερασπίστηκε επιτυχώς τον τίτλο της 6 φορές κερδίζοντας κάθε πρωτάθλημα στη διάρκεια της ζωής της, χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι, έναντι 78 νικών και 4 ισοπαλιών απέναντι στις επίδοξες διεκδικήτριες του παγκόσμιου τίτλου. Το 1929, ήταν η μοναδική γυναίκα, που συμμετείχε στο φημισμένο τουρνουά του Κάρλσμπαντ στην Αυστρία. Εκεί ο Βιεννέζος διεθνής μαιτρ του σκακιού Άλμπερτ Μπέκερ ειρωνεύτηκε τη συμμετοχή της δηλώνοντας ότι όποιος παίχτης έχανε από τη Μέντσικ θα έπρεπε να του χορηγηθεί δωρεάν κάρτα μέλους στο φαν-κλαμπ της Βέρα Μέντσικ. Στην εξέλιξη του τουρνουά, ο Μπέκερ έγινε το πρώτο μέλος του κλαμπ. Όμως το κλαμπ δεν έμεινε εκεί, καλωσόρισε στις τάξεις του πολλούς επίσης κορυφαίους σκακιστές όπως οι Κόνελ Χιου Ο'Ντόνελ Αλεξάντερ, Φρέντερικ Γιέιτς, Τζορτζ Άλαν Τόμας, Ουίλιαμ Ουίντερ, Λάγιος Στάινερ, Φρίντριχ Ζέμις, Σάμουελ Ρεσέφσκι, Φίλιπ Στιούαρτ Μίλνερ Μπάρρυ, Ζακ Μίζες, Μιρ Σουλτάν Χαν, Μαξ Όυβε κ.ά. Η σπουδαιότερη όμως επιτυχία της Μέντσικ σε διεθνές τουρνουά σημειώθηκε το 1929 στο πανίσχυρο τουρνουά του Ράμσγκεϊτ, όπου τερμάτισε στη δεύτερη θέση, ισοβαθμώντας με τον Ακίμπα Ρουμπινστάιν, μισό βαθμό πίσω από τον πρώτο, τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή, θρυλικό Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα και μπροστά από τον δάσκαλό της, Γκέζα Μαρόσζι. Το 1934, σε τουρνουά στο Μάριμπορ της Σλοβενίας τερμάτισε τρίτη, μπροστά από τους κορυφαίους Ρούντολφ Σπίλμαν και Μίλος Βίντμαρ. Το 1942 κέρδισε σε ματς 10 παρτίδων (4 νίκες, 5 ισοπαλίες, 1 ήττα) τον Ζακ Μίζες, που ήταν ο πρώτος Βρετανός στον οποίο η Διεθνής Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) απένειμε τον τίτλο του διεθνούς γκρανμαίτρ. Το 1937, στα 31 της χρόνια η Μέντσικ παντρεύτηκε τον κατά 28 χρόνια μεγαλύτερό της Ρούφους Χένρυ Στρίτφιλντ Στίβενσον (1878–1943), εκδότη του British Chess Magazine, μέλος του Σκακιστικού Ομίλου Δυτικού Λονδίνου και αργότερα επίτιμο γραμματέα της Βρετανικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας. Η Βέρα είχε μια αδελφή σκακίστρια επίσης, την Όλγα, με συμμετοχή σε πολλά διεθνή τουρνουά. Το 1944, και ενώ μαινόταν ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Βέρα Μέντσικ, η Όλγα, η άλλη τους αδερφή και η μητέρα τους, σκοτώθηκαν σε γερμανικό βομβαρδισμό από πύραυλο V1 (ένα τρομερό υπερόπλο των Γερμανών που εκτοξευόταν από βάσεις στην ηπειρωτική Ευρώπη) που κατέστρεψε το σπίτι τους στην περιοχή του Δυτικού Λονδίνου. Το τρόπαιο που δίνεται στη νικήτρια ομάδα-χώρα των Γυναικών στις Ολυμπιάδες Σκακιού πήρε το όνομα Κύπελλο Βέρα Μέντσικ προς τιμήν της ανυπέρβλητης αυτής σκακίστριας. Η Βέρα Μέντσικ με τα λευκά παίζει και κλειδώνει σε 2 κινήσεις τη νίκη, θέση που παρουσιάστηκε σε τουρνουά (σε αλγεβρική σημειογραφία, δείτε και το διάγραμμα δεξιά): 1. Πδ7!! Β:δ7 2. Β:θ5! και ο αντίπαλος εγκατέλειψε μιας και υπάρχει απειλή για ματ του Μπλάκμπερν σε δύο κινήσεις.Η Μέντσικ δεν έπαιξε 1. Β:θ5, που θα μπορούσε λογικά να παίξει (μιας και το μαύρο πιόνι στο η6 δεν μπορεί να αιχμαλωτίσει τη λευκή βασίλισσα, επειδή ακολουθεί η κίνηση των λευκών Αγ2-θ7 με την οποία κάνουν ματ), διότι τα μαύρα απαντούν με 1.... Β:θ2+ και έχουμε ανταλλαγή βασιλισσών, η οποία ανταλλαγή δεν βολεύει τα λευκά στο συγκεκριμένο σημείο μιας και η βασίλισσά τους στη θέση που είναι διαδραματίζει σημαίνον ρόλο στον σχεδιασμό του επιδιωκόμενου ματ κλείνοντας τη λαβίδα από τα δεξιά, διατηρώντας την πίεση και απειλώντας να εισχωρήσει στα εχθρικά καρέ. Οδηγήθηκε έτσι στην εκπληκτικής έμπνευσης κίνηση Πδ7!!. Τα μαύρα θα μπορούσαν παρ'όλα αυτά να απαντήσουν με Β:θ2+ (θυσιάζοντας τον αξιωματικό στο ε7) και να υπάρξει ανταλλαγή βασιλισσών, όμως ήδη τα λευκά θα είχαν αποκτήσει αποφασιστική υλική υπεροχή. Τριαντάφυλλου Σιαπέρα, Το Σκάκι, Πλήρης Ανάπτυξις της Θεωρίας και η Πρακτική της Εφαρμογή, τόμος 1ος, σελίδες 118, 346, εκδόσεις Αποσπερίτης, Αθήνα
|
Η Βέρα Μέντσικ (γνωστή και ως Βέρα Μεντσίκοβα, τσεχικά: Věra Menčíková, ή Βιέρα Φραντσιέβνα Μιέντσικ ρωσικά: Вера Францевна Менчик, Μόσχα 16 Φεβρουαρίου 1906 — Λονδίνο 27 Ιουνίου 1944), ήταν σκακίστρια τσεχικής και βρετανικής καταγωγής που κέρδισε την αναγνώριση ούσα η πρώτη παγκόσμια πρωταθλήτρια στις γυναίκες. Πήρε μέρος επίσης σε ονομαστά διεθνή τουρνουά σκακιού όπου συμμετείχαν οι κορυφαίοι άνδρες σκακιστές παγκοσμίως, νικώντας με εκπληκτικά παιχνίδια πολλούς από αυτούς, όπως τον μετέπειτα παγκόσμιο πρωταθλητή, Γερμανό Μαξ Όυβε. Θεωρείται η κορυφαία γυναίκα σκακίστρια όλων των εποχών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%9C%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BA
|
Γενικές εκλογές Φιλιππίνων 2022
|
Σύμφωνα με το Σύνταγμα των Φιλιππίνων, οι εκλογές διεξάγονται δημοκρατικά και άμεσα, με καθολική και μυστική ψηφοφορία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες των Φιλιππίνων, ηλικίας άνω των 18 ετών, υπό την προϋπόθεση να έχουν διαμείνει στη χώρα για τουλάχιστον ένα χρόνο. Ο Πρόεδρος των Φιλιππίνων εκλέγεται για εξαετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι απλό πλειοψηφικό, δηλαδή ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους ανακηρύσσεται νικητής. Η θητεία του Προέδρου δεν είναι ανανεώσιμη, δηλαδή κανείς δεν μπορεί να διατελέσει δεύτερη θητεία ως Πρόεδρος. Δικαίωμα υποψηφιότητας έχουν οι πολίτες που έχουν γεννηθεί στις Φιλιππίνες, υπό την προϋπόθεση να είναι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι, να είναι ηλικίας άνω των 40 ετών, να μιλούν και να γράφουν στα Φιλιππινέζικα και έχουν διαμείνει στη χώρα για τουλάχιστον 10 χρόνια. Ο Αντιπρόεδρος εκλέγεται για εξαετή θητεία, η οποία είναι ανανεώσιμη για μία και μοναδική φορά. Δηλαδή, κανείς δεν μπορεί να διατελέσει πάνω από δύο θητείες ως Αντιπρόεδρος. Οι εκλογές Προέδρου και Αντιπροέδρου είναι χωριστές, δηλαδή οι εκλογείς μπορούν να ψηφίσουν Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο από το ίδιο κόμμα, ή από διαφορετικά. Η Γερουσία αποτελείται από 24 μέλη, τα οποία εκλέγονται για εξαετή θητεία. Το ήμισυ των μελών ανανεώνονται ανά τριετία. Οι γερουσιαστές εκλέγονται με απλό πλειοψηφικό σύστημα από την ενιαία περιφέρεια της επικράτειας. Οι γερουσιαστές μπορούν να διατελέσουν ως δύο συνεχόμενες θητείες καθώς και μία τρίτη μη συνεχόμενη θητεία. Η Βουλή των Αντιπροσώπων αποτελείται από 316 μέλη, τα οποία εκλέγονται για τριετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι μικτό: 253 μέλη εκλέγονται με απλό πλειοψηφικό σύστημα από ισάριθμες μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες 63 μέλη εκλέγονται με αναλογική εκπροσώπηση από την ενιαία περιφέρεια της επικράτειας. Το εκλογικό όριο που πρέπει να περάσει ένα κόμμα για να μπει στη Βουλή είναι 2% των ψήφων. Ο μέγιστος αριθμός εδρών που μπορεί να κερδίσει ένα κόμμα είναι τρεις.Η θητεία στη Βουλή είναι ανανεώσιμη, αλλά κανείς δεν μπορεί να διατελέσει πάνω από τρεις συνεχόμενες θητείες ως βουλευτής. Η περίοδος υποβολής υποψηφιοτήτων στις εκλογές ήταν 1 – 8 Οκτωβρίου 2021. Συνολικά, 97 υποψήφιοι διεκδίκησαν τη θέση του Προέδρου και 29 του Αντιπροέδρου. Μερικοί από τους υποψήφιους απορρίφθηκαν από την Εκλογική Επιτροπή και μερικοί απέσυραν τις υποψηφιότητές τους. Τελικά, για συμμετοχή στις εκλογές προκρίθηκαν 10 υποψήφιοι για Πρόεδροι και 9 για Αντιπρόεδροι. Στις δημοσκοπήσεις που έγιναν οι εκλογείς ρωτήθηκαν ποιόν υποψήφιο θα ψήφιζαν για Πρόεδρο εκείνη την ημέρα.
|
Στις 9 Μαΐου 2022 διεξήχθησαν γενικές εκλογές στις Φιλιππίνες. Οι 67,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι της χώρας κλήθηκαν στις κάλπες να ψηφίσουν για να εκλεγούν: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Φιλιππίνων ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας των Φιλιππίνων τα 12 από τα 24 μέλη της Γερουσίας τα 316 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων 81 κυβερνήτες και αντικυβερνήτες επαρχιών οι δήμαρχοι και τα μέλη δημοτικών και επαρχιακών συμβουλίωνΟ Μπόνγκμπονγκ Μάρκος, γιος του πρώην δικτάτορα, Φερδινάδ Μάρκος, κέρδισε στις προεδρικές εκλογές συγκεντρώνοντας πάνω από 31 εκατομμύρια ψήφους (58%). Η μεγαλύτερη αντίπαλη του Μάρκος, η Λένι Ρομπρέδο, ήρθε δεύτερη με διαφορά πίσω, συγκεντρώνοντας ποσοστό της τάξεως του 28%. Η διαφορά αυτή είναι η μεγαλύτερη από τότε που αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στις Φιλιππίνες, το 1986, όταν η «Επανάσταση της Λαϊκής Δύναμης» ανέτρεψε τον δικτάτορα Φερδινάδ Μάρκος και έφερε στην προεδρία την Κορασόν Ακίνο. Η ορκωμοσία του Μπόνγκμπονγκ Μάρκος ως 17ου Προέδρου των Φιλιππίνων πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουνίου 2022.Η σύμμαχός του, η Σάρα Ντουτέρτε, κόρη του απερχόμενου προέδρου Ροντρίγκο Ντουτέρτε, κέρδισε στις εκλογές αντιπροέδρου συγκεντρώνοντας πάνω από 32 εκατομ. ψήφους (61%).Η προεκλογική εκστρατεία σημαδεύτηκε από φαινόμενα μαζικής παραπληροφόρησης στα σόσιαλ μίντια, που ευνόησαν τον Μπόνγκμπονγκ Μάρκος, ενώ ταυτόχρονα στοχοποίησαν ιδιαίτερα την Λένι Ρομπρέδο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD_2022
|
Έντγκαρ της Σκωτίας
|
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Έντγκαρ Εδμόνδος της Σκωτίας συντάχθηκε με τον Ντόναλντ Γ΄ ύστερα από συμφωνία που έκανε με τον άτεκνο θείο του να τον κληρονομήσει. Ό Έντγκαρ είχε περιορισμένη υποστήριξη από τον Γουλιέλμο Β΄ της Αγγλίας ωστόσο τον βοήθησε να καταπνίξει την εξέγερση του Λόθιαν του Μάουμπραι που ήταν οπαδός του Ντόναλντ και του Εδμόνδου, ο Γουλιέλμος Ρούφος εξεστράτευσε βόρεια (1095) και βοήθησε τον Έντγκαρ να κερδίσει τον έλεγχο του Λόθιαν. Ένα διάταγμα που εκδόθηκε τότε στο Ντάραμ τον αναφέρει γιο του Μάλκολμ βασιλιά των Σκωτσέζων και ολόκληρης της περιοχής του Λόθιαν σαν δώρο του άρχοντα Γουλιέλμου βασιλιά των Άγγλων και σαν πατρική κληρονομιά.Ο Έντγκαρ είχε την υποστήριξη των μικρότερων αδελφών του Αλεξάνδρου Α΄, Δαυίδ Α΄ και του θείου τους Έντγκαρ Έθελινγκ, ο επόμενος από τους μεγαλύτερους αδελφούς του Έθελρεντ της Σκωτίας είχε αποσυρθεί ηγούμενος του Ντάνκελντ. Ο Γουλιέλμος Ρούφος ήταν απασχολημένος σε εμφύλιο στη Νορμανδία εναντίον του μεγαλύτερου αδελφού του Ροβέρτου β΄ της Νορμανδίας (1096), το 1097 ο Έντγκαρ κέρδισε μεγαλύτερη υποστήριξη με έναν Αγγλικό στρατό υπό την ηγεσία του θείου του Έντγκαρ Έθελινγκ. Ο Τζόφφρυ Γκαιμαρ αναφέρει ότι ο Έντγκαρ παρείχε φεουδαρχικές υπηρεσίες στον Γουλιέλμο Ρούφο αλλά η πληροφορία ότι του έδινε μισθό 40 ή 60 σελίνια την ημέρα για να είναι μέλος του δικαστηρίου του είναι ανακριβής. Ο Έντγκαρ ήταν παρόν πολλές φορές όμως στο δικαστήριο του Γουλιέλμου και διετέλεσε σπαθοφόρος του στην εορτή των εγκαινίων της Αίθουσας του Ουέστμινστερ. Μετά τον φόνο του Γουλιέλμου Ρούφου και την άνοδο στον θρόνο του μικρότερου αδελφού του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας ο Έντγκαρ σταμάτησε να εμφανίζεται στην Αγγλική αυλή. Ο Έντγκαρ της Σκωτίας δεν ήταν διάδοχος του θρόνου σε προτεραιότητα επειδή ο Ντάνκαν Β΄ είχε γιο τον Ουίλιαμ Φιτς Ντάνκαν. Μετά τον αποκλεισμό όμως του Εδμόνδου και του Ντόναλντ Γ΄ ο Έντγκαρ έγινε αναμφισβήτητος βασιλιάς της Σκωτίας αν και οι συνθήκες με τις οποίες ανέβηκε στον θρόνο παρέμειναν σκοτεινές. Σύμφωνα με μια πληροφορία παραχώρησε δώρο μια καμήλα ή έναν ελέφαντα στον οπαδό του Γκαέλ Μουίρτσερταχ Ουα Μπράιαν, Υψηλό βασιλιά της Ιρλανδίας για τις υπηρεσίες του στην Α΄ Σταυροφορία. Το 1098 ο Έντγκαρ υπέγραψε συνθήκη με τον Μάγκνους Γ΄ της Νορβηγίας που καθόριζε τα σύνορα ανάμεσα στη Σκωτία και τη Νορβηγία στη δύση, αναγκάστηκε να δεχτεί να παραχωρήσει τις Εβρίδες και την Κιντίρ στον Μάγκνους.Τα θρησκευτικά ιδρύματα που ίδρυσε ο Έντγκαρ περιέχουν ένα κοινόβιο στο Κόλντινγκχαμ (1098) που σχετίζεται με τη μονή του Νταράμ, στο αβαείο του Ντανφέρμλιν. Δέχθηκε τη στήριξη του Άνσελμου του Καντέρμπερι αφού στα ιδρύματα της μητέρας του οι μοναχοί είχαν εξοριστεί από τον Ντόναλντ Γ΄. Ο Έντγκαρ πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1107 στο Εδιμβούργο και τάφηκε στο αβαείο του Ντανφέρμλιν, άτεκνος και άγαμος τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Αλέξανδρος. Στη διαθήκη του παραχώρησε στον μικρότερο αδελφό του Δαυίδ την Κάμπρια και τμήματα του Λόθιαν στα νότια, ο Δαυίδ Α΄ έγινε αργότερα πρίγκιπας της Κάμπριας. Υπάρχει μια πληροφορία για τον θάνατο του που παρέχει ο Ορντερίκ Βιτάλις τον 12ο αιώνα σύμφωνα με την οποία ο Έντγκαρ δολοφονήθηκε από τον θείο του Ντόναλντ Γ΄ και ο Ντόναλντ με τη σειρά του δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Α΄. Η πληροφορία γράφει "με τον θάνατο του Ντόναλντ Γ΄ σκληρές ταραχές ξέσπασαν στο βασίλειο της Σκωτίας για τη διαδοχή στον θρόνο. Ο μεγαλύτερος γιος Έντγκαρ ήταν ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου αλλά ο θείος του και αδελφός του Μάλκολμ Ντόναλντ σφετερίστηκε βίαια τον θρόνο και σκότωσε τον νεαρό βασιλιά. Ο Αλέξανδρος στη συνέχεια σκότωσε τον θείο του και ανέβηκε ο ίδιος στον θρόνο παίρνοντας εκδίκηση για τον αδελφό του".Ο Μπένντζαμιν Χάντσον αναφέρει την ιστορία σαν εσφαλμένη αλλά κυκλοφόρησαν και άλλοι μύθοι τον 11ο αιώνα σχετικά με τους φόνους βασιλιάδων εκείνη την εποχή. Η προφητεία του Μπερχάν αναφέρεται στον φόνο ενός βασιλιά της Σκωτίας : "Αλίμονο ένας βασιλιάς να κυβερνήσει μόνο τέσσερις νύχτες και έναν μήνα ... είναι μεγάλη θλίψη να βλέπεις τους Κέλτες να εορτάζουν την άνοδο του στον θρόνο ... ο γιος μιας Αγγλίδας σκότωσε τον αδελφό του". Η Αγγλίδα της προφητείας είναι προφανώς η Αγία Μαργαρίτα σύζυγος του Μάλκολμ Γ΄ αλλά κανένα από τα παιδιά της ούτε τους γιους ούτε τις κόρες δεν σκότωσε αδελφό. Η σύγχυση στον μύθο προέρχεται μάλλον από τον Ντανκάν Β΄ της Σκωτίας γιο του Μάλκολμ Γ΄ από την πρώτη σύζυγο του Ίνγκιμπιοργκ Φίνσνταττερ. Τα Χρονικά του Ούλστερ σημειώνουν ότι ο Ντανκάν Β΄ σκοτώθηκε από τους αδελφούς του Ντομνάλλ και Εδμόνδο, ο Ντανκάν δεν είχε αδελφούς με αυτά τα ονόματα αλλά παραπέμπουν στον θείο του Ντόναλντ Γ΄ και τον ετεροθαλή αδελφό του Εδμόνδο, μετέπειτα κείμενα καταγράφουν έναν ευγενή τον Μέιλ Πέτρε του Μερνς σαν δολοφόνο. Barrow, G. W. S., The Kingdom of the Scots. Edinburgh University Press, Edinburgh, 2003. Duncan, A. A. M., The Kingship of the Scots 842–1292: Succession and Independence. Edinburgh University Press, Edinburgh, 2002. Hudson, Benjamin T., The Prophecy of Berchán: Irish and Scottish Highkings in the early Middle Ages. Greenwood Publishing Group, 1996. Oram, Richard, David I: The King Who Made Scotland. Tempus, Stroud, 2004. Orderic Vitalis, The ecclesiastical history of England and Normandy. 1853 translation by Thomas Forester, Francois Guizot, and Leopold Victor Delisle. Volume 3, page 14.
|
Ο Έντγκαρ της Σκωτίας ή Έντγκαρ ο Ανδρείος (Edgar, 1074 – 8 Ιανουαρίου 1107) βασιλιάς της Σκωτίας (1097–1107) ήταν τέταρτος γιος του Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας και της δεύτερης συζύγου του Μαργαρίτας του Ουέσσεξ αλλά ο πρώτος γιος σαν διάδοχος του πατέρα του. Μετά τον φόνο του μεγαλύτερου ετεροθαλούς αδελφού του Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας στα τέλη του 1094 από τον Πίτερ Μέιλ του Μερνς έναν οπαδό του θείου του Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας διεκδίκησε τον θρόνο στις αρχές του 1095.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κέρκυρα (πόλη)
|
Η πόλη αποτελεί τεράστιο τουριστικό κέντρο και έπαιξε από την αρχαιότητα σημαντικό ιστορικό ρόλο, ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. στην περιοχή της χερσονήσου Κανόνι, λίγο νότια από τη σημερινή. Η αρχαία πόλη της Κέρκυρας γνωστή ως «Κόρκυρα» συμμετείχε στη Ναυμαχία των Συβότων (433 π.Χ.) μεταξύ Κερκυραίων -που είχαν την υποστήριξη των Αθηναίων- και Κορινθίων. Η ναυμαχία αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ο Θουκυδίδης γράφει ότι ήταν η κορυφαία ναυμαχία που έγινε μέχρι την εποχή του και ότι η Κέρκυρα ήταν μια από τις τρεις κορυφαίες ναυτικές δυνάμεις στον Ελληνικό χώρο, οι άλλες δυο ήταν η Αθήνα και η Αρχαία Κόρινθος. Τα Μεσαιωνικά κάστρα που οικοδομήθηκαν στην Κέρκυρα τόσο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία όσο και από τη Δημοκρατία της Βενετίας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην άμυνα του νησιού από τους πειρατές και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η πόλη παρέμεινε στην κατοχή των Βενετών μέχρι το 1797 που ο Ναπολέων Α΄ κατέλυσε τη Δημοκρατία της Βενετίας. Η Κέρκυρα στη συνέχεια αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Επτανήσου πολιτείας για επτά χρόνια. Την περίοδο 1807-1814 περιήλθε στους Γάλλους για να ακολουθήσει μέχρι το 1864 η περίοδος της Αγγλοκρατίας. Το 1864 στις 21 Μαΐου (ημέρα εορτασμού στην Κέρκυρα ακόμη και σήμερα) ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος και ακολούθησε μία περίοδος παρακμής μέχρι τη δεκαετία του 1950 που γνώρισε εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη. Η πόλη έγινε γνωστή τον Μεσαίωνα σαν "Καστρόπολις" λόγω των δυο δίδυμων κάστρων. Η παλιά πόλη της Κέρκυρας ανακηρύχθηκε από την Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (2007). Η αστική μονάδα της πόλης έχει σήμερα έκταση 41.905 τ.χλμ. και πληθυσμό 39.674 κατοίκους. Η πόλη περιλαμβάνει μεγάλα προάστια όπως το Κανάλι (πληθυσμός 4.086 κατοίκους), ο Ποταμός Κέρκυρας (πληθυσμός 3.840 κατοίκους), το Κοντόκαλι Κέρκυρας (πληθυσμός 1.660 κατοίκους), η Αλεπού (πληθυσμός 3.149 κατοίκους) και τα Γουβιά Κέρκυρας (πληθυσμός 838 κατοίκους). Οι παλιές οχυρώσεις της πόλης ήταν τόσο ισχυρές που μπορούσαν να εξυπηρετήσουν στρατό 10.000 - 20.000 ανδρών, οι περισσότερες καταστράφηκαν από τους Βρετανούς τον 19ο αιώνα, σε πολλά σημεία τις πόλεις υπάρχουν Βενετσιάνικες κατοικίες. Ο Λόρδος Ύπατος Αρμοστής των Ιονίων Νήσων Θωμάς Μαίτλαντ οικοδόμησε το Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου (1815), μια τεράστια κατασκευή με μάρμαρο από τη Μάλτα. Η αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστρίας σύζυγος του πασίγνωστου αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄ οικοδόμησε κοντά στο Γαστούρι το ανάκτορο Αχίλλειο Πομπηινού ρυθμού, το αγόρασε ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας (1907). Οι περισσότερες από τις 37 εκκλησίες στην πόλη είναι σήμερα Καθεδρικοί ναοί όπως : η Παναγία των Σπηλαίων, ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα αφιερωμένο στον πολιούχο του νησιού Άγιο Σπυρίδωνα τον Τριμυθούντο και ο ναός των πρώτων πολιούχων Αγίων Ιάσονος και Σωσίπατρου ο παλιότερος ναός σε ολόκληρο το νησί. Είναι κοσμοπολίτικη πόλη που αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς με κύρια αξιοθέατα τη μεγάλη πλατεία "Σπιανάδα" που είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων, το Παλιό και το Νέο Φρούριο, το Δημαρχείο (Θέατρο Σαν Τζιάκομο), το Κανόνι, το Μον Ρεπό αλλά και τα Μουσεία Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ιστορίας. Το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε ιδρύθηκε για εκπαιδευτικούς στόχους από τον Φρέντερικ Νορθ αλλά η χρήση του άλλαξε όταν καταργήθηκε η Βρετανική κυριαρχία, διαθέτει τέλος Ορθόδοξη και Καθολική αρχιεπισκοπή. Η παλιά πόλη ανακηρύχθηκε από το Παγκόσμιο Συνέδριο Διατήρησης Ιστορικών Μνημείων (ICOMOS) ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το ICOMOS σημειώνει "Το 70% των κτιρίων που υπάρχουν στην πόλη πριν από τον 20ο αιώνα οικοδομήθηκαν από τους Βρετανούς και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καταστράφηκαν από τους Ναζί τεράστια οικοδομικά τετράγωνα". Οι ισοπεδωμένες περιοχές οικοδομήθηκαν με νεοκλασικά κτίρια τις δεκαετίες του 1969 και του 1970 που όπως τονίζεται "δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και δεν διαφέρουν σε τίποτα με τα υπόλοιπα κτίρια στον Ελληνικό χώρο".Η πρωτεύουσα της Κέρκυρας βρίσκεται σε μια χερσόνησο που καταλήγει στο κάστρο της πόλης το Παλαιό Φρούριο, η πόλη και το φρούριο χωρίζονται με το "Κόντρα Φόσσα" ένα τεχνητό χαντάκι θαλασσινού νερού. Η μια ακτή του καναλιού ξεκινάει από το Μαντράκι και η άλλη καταλήγει στον όρμο της Γαρίτσας. Η παλαιότερη συνοικία της πόλης ονομάζεται "Καμπιέλλο" και χαρακτηρίζεται από τα πολύ στενά σοκάκια και τα ψηλά κτίρια, κομβικό σημείο είναι η πλατεία Σπιανάδα που βρίσκεται απέναντι από το παλαιό φρούριο. Η παλιά πόλη βρίσκεται μέσα στις Βενετσιάνικες οχυρώσεις και περιλαμβάνει έναν λαβύρινθο με αμέτρητους στενούς, πλακοστρωμένους δρόμους που είναι γνωστοί σαν "Καντούνια". Τα Καντούνια είναι αρκετά κουραστικά αλλά πολύχρωμα και ευχάριστα στη διαδρομή τους, ακολουθούν την ανώμαλη κλίση του εδάφους και τα περισσότερα είναι αρκετά στενά για να κυκλοφορήσει αυτοκίνητο. Δεν ειναι λίγοι αυτοί που παραλληλιζουν την Παλιά Πόλη της Κέρκυρας με τη Βενετία. Υπάρχει ένας δρόμος για περίπατο κατά μήκος του όρμου της Γαρίτσας και ένας παραλιακός δρόμος ανάμεσα στην πόλη και την Ακρόπολη που ονομάζεται Οδός Λιστόν, ο δρόμος είναι γεμάτος με εστιατόρια και μπιστρό Ευρωπαικής μορφής. Το όνομα "Λιστόν" δείχνει Βενετική προέλευση αφού υπάρχουν πολλές πλατείες στη Βενετία με το ίδιο όνομα, ίσως παραπέμπει σε μια κλειστή αριστοκρατική ομάδα που καταγράφεται στη Χρυσή Βίβλο. Η νέα πόλη έχει ως κέντρο την πλατεία Γεωργίου Θεοτόκη (παλαιότερα πλατεία Σαρόκο) σε αυτή συγκεντρώνονται όλες οι σύγχρονες υπηρεσίες. Η Ακρόπολη απεικονίζεται σε Ελληνικό γραμματόσημο αξίας 500 δραχμών της περιόδου 1983 - 2001. Η πλατεία Σπιανάδα θεωρείται η μεγαλύτερη πλατεία στον ελλαδικό χώρο. Βρίσκεται απέναντι από το παλαιό φρούριο και περιβάλλεται από εντυπωσιακά κτίρια, όπως το αγγλικό ανάκτορο Μιχαήλ και Γεωργίου και τα δύο κτιριακά συγκροτήματα με τις καμάρες ("βόλτα") στο Λιστόν. Μεγάλο μέρος της πλατείας καλύπτεται από γκαζόν και χρησιμοποιείται ως γήπεδο κρίκετ. Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Παλαιόπολης είναι από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής και περιλαμβάνει την αγορά, τον δωρικό ναό του Καρδακίου και το προ-ελληνιστικής εποχής καμπυλωτό κτίριο. Επίσης, αξιοσημείωτο είναι το Μουσείο Παλαιόπολης το οποίο στεγάζεται στο τέως Ανάκτορο Μον Ρεπό. Το Μνημείο του Μενεκράτη Κατασκευάστηκε τον 6ο αιώνα π. Χ. Το εντυπωσιακότερο τμήμα του μνημείου αποτελεί η αρχαϊκή επιγραφή 10 στίχων, η οποία θεωρείται μια απ' τις αρχαιότερες επιγραφές στην Ελλάδα. Ο Ναός της Αρτέμιδος Γοργούς από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής, κατασκευάστηκε τον 6ο αιώνα π. Χ. και οι επισκέπτες σήμερα μπορούν να έχουν πρόσβαση στον δωρικό ναό. Το παλαιό φρούριο είναι το πρώτο κομμάτι της Κέρκυρας που αντικρίζει ο επισκέπτης προσεγγίζοντας την Κέρκυρα από τον ελλαδικό χώρο. Βρίσκεται απέναντι από την πλατεία "Σπιανάδα" και χωρίζεται από την πόλη με μία τεχνητή τάφρο. Χτίστηκε από τους Βενετούς τον 13ο αιώνα και ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια του Τούρκο-Βενετικού πολέμου το 1570. Το νέο φρούριο κτίστηκε από τους Βενετούς το 1570 με σκοπό να ενισχυθεί περισσότερο η άμυνα της πόλης κατά την περίοδο του Τουρκο-Βενετικού πολέμου. Διαθέτει εντυπωσιακές πύλες και αποτελεί το δυτικό όριο της πόλης. Στους χώρους του Νέου Φρουρίου στεγάζονται το 1ο Δημοτικό Σχολείο και το 1ο Νηπιαγωγείο. Το κλίμα της Κέρκυρας είναι ήπιο μεσογειακό με αρκετές βροχοπτώσεις κυρίως το χειμώνα. Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου Ιωάννης Καποδίστριας Γιώργος Μανέτας Γεώργιος Θεοτόκης Δημήτριος Καλλονάς Σπυρίδων Σαμάρας Ρένα Βλαχοπούλου Σάκης Ρουβάς Νίκος Δένδιας Σπύρος Παπαδόπουλος Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.36.3 Καλλικράτης Αρχειοθετήθηκε 2017-04-27 στο Wayback Machine. UNESCO Τράπεζα της Ελλάδος Η παλιά πόλη της Κέρκυρας Απογραφή πληθυσμού κατοίκων Δήμος Κερκυραίων ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΨηφιακό αρχείο ΕΡΤ Κέρκυρα-Κωνσταντίνος Θεοτόκης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα: Η πόλη της Κέρκυρας (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
|
Η Πόλη της Κέρκυρας (αρχαία ελληνικά: Κόρκυρα, βυζαντινά ελληνικά: Κορυφώ, λατινικά: Corcyra, ιταλικά: Corfù, γαλλικά: Corfou) είναι πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Κέρκυρας και της Περιφέρειας Ιόνιων νησιών. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του νησιού της Κέρκυρας στην ανατολική ακτή, ενώ ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είναι 30.737 κάτοικοι.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1_(%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7)
|
Φάργκο (ταινία)
|
Είναι χειμώνας του 1987 στην Μινεάπολη και ο πωλητής αυτοκινήτων Τζέρι Λούντγκαρντ (Ουίλλιαμ Χ. Μέϊσι) είναι απελπισμένος για τα χρήματα. Με τη βοήθεια του πρώην κατάδικου και νυν συνάδελφου και μηχανικού Σεπ Πράουντφουτ (Στηβ Ρίβις), ο Τζέρι έρχεται σε επαφή με τους εγκληματίες Καρλ Σόουγουολτερ (Στιβ Μπουσέμι) και Γκίαρ Γκρίμσρουντ (Πήτερ Στόρμαρ). Ταξιδεύει μέχρι το Φάργκο στην Βόρεια Ντακότα για να συναντήσει από κοντά και να προσλάβει τους δύο άνδρες, με σκοπό να απαγάγουν τη σύζυγό του Τζιν (Κριστίν Ρούντραντ), και να απαιτήσουν λύτρα ύψους $ 80.000 από τον πλούσιο πεθερό και προϊστάμενό του, Γουέιντ Γκούσταφσον (Χαρβ Πρέσνελ). Ως αντάλλαγμα, ο Τζέρι θα παρέχει στον Καρλ και τον Γκίαρ ένα καινούριο αυτοκίνητο Oldsmobile Cutlass Ciera του 1987 και τα μισά από τα χρήματα των λύτρων. Ωστόσο, ο Τζέρι σκοπεύει κρυφά να πει στον Γουέιντ ότι τα λύτρα είναι $1.000.000 δολάρια και να κρατήσει τα περισσότερα από τα χρήματα για τον εαυτό του. Εν τω μεταξύ, ο Τζέρι προσπαθεί να πείσει τον Γουέιντ να του δανείσει χρήματα για μια αγορά ακινήτου. Καθώς κινείται το ενδιαφέρον του Γουέιντ για την επένδυση, ο Τζέρι προσπαθεί να ανακαλέσει την απαγωγή, αλλά είναι πολύ αργά, καθώς οι δύο απαγωγείς είναι ήδη καθ 'οδόν προς την Μινεάπολη και είναι αδύνατο να επικοινωνήσει μαζί τους. Ο Γουέιντ όμως σκοπεύει να αγοράσει το ακίνητο ούτως ή άλλως, αλλά να δώσει Τζέρι μόνο μια μικρή αμοιβή για την βοήθεια ανεύρεσής του. Στο μεταξύ, οι απαγωγείς φτάσουν στη Μινεάπολη και απαγάγουν την Τζιν, αλλά καθ'οδόν προς το κρησφύγετο τους, τους σταματάει ένας αστυνομικός έξω από το Μπρέινερντ της Μινεσότα. Όταν η προσπάθειά του Καρλ να δωροδοκήσει τον αστυνομικό αποτυγχάνει και αρχίζει να τους υποπτεύεται, ο Γκρίαρ πυροβολεί τον αστυνομικό, σκοτώνοντάς τον. Καθώς ο Καρλ μετακινεί την σορό του αστυνομικού, γίνεται ορατός από ένα ζευγάρι εντός διερχομένου αυτοκινήτου. Ο Γκρίαρ τους κυνηγάει μέχρι να χάσουν τον έλεγχο του αυτοκινήτου τους και να αναποδογυρίσει, σκοτώνοντάς τους και αυτούς. Το επόμενο πρωί η Μαρτζ Γκούντερσον (Φράνσις ΜακΝτόρμαντ), επτά μηνών έγκυος τοπικός αστυνομικός διευθυντής, διερευνά τις ανθρωποκτονίες. Αφού ανακρίνει δυο ιερόδουλες που είχαν συναντήσει τους δύο εγκληματίες πριν από δύο βράδια σε μια στάση φορτηγών, ανακαλύπτει ότι είχαν τηλεφωνήσει στον Σεπ, οπότε και πάει στην Μινεάπολη. Αλλα δεν καταφέρνει να εκμαιεύσει άλλες πληροφορίες ούτε από τον Σεπ ούτε από τον Τζέρι. Όσο ακόμα είναι στη Μινεάπολη, η Μαρτζ συναντάει τον παλιό της συμμαθητή, Μαικ (Στηβ Παρκ), ο οποίος προσπαθεί ανεπιτυχώς να την αποπλανήσει με την δικαιολογία ότι νιώθει μοναξιά από τότε που πέθανε η γυναίκα του, Λίντα, από λευχαιμία. Ο Τζέρι επικοινωνεί με τον Γουέιντ και τον Σταν Γκρόσμαν (Larry Brandenburg), λογιστή του Γουέιντ, υποστηρίζοντας ότι οι απαγωγείς επιμένουν η επικοινωνία να γίνεται μόνο μέσω του Jerry. Αρχικά το αποδέχονται, αργότερα όμως ο Γουέιντ αποφασίζει να αναλάβει εκείνος την επικοινωνία με τους απαγωγείς. Στο μεταξύ ο Καρλ απαιτεί από τον Τζέρι να τους δώσει ολόκληρο το ποσό των $ 80.000 ως πληρωμή για τους επιπλέον φόνους που προέκυψαν. Ο Σεπ βρίσκει τον Καρλ και καυγαδίζει μαζί του γιατί τον ενέπλεξε στην έρευνα της Μαρτζ. Εξοργισμένος ο Καρλ, επικοινωνεί με τον Τζέρι και του ζητάει να φέρει την πληρωμή το ίδιο βράδυ στον χώρο στάθμευσης. Ο Γουέιντ που κρυφακούει την συζήτηση, φεύγει από το σπίτι κρυφά με τα χρήματα και συναντάει τον Καρλ, αλλά αρνείται να τα παραδώσει αν δεν εμφανιστεί η Τζιν. Οι δύο άνδρες καταλήγουν σε εμπλοκή κατά την οποία ο Καρλ τραυματίζεται από πυροβολισμό στο μάγουλο, ενώ ο Γουέιντ δολοφονείται. Όταν ο Τζέρι φθάνει στην σκηνή του εγκλήματος τοποθετεί το πτώμα του Γουέιντ στον αποθηκευτικό χώρο του αυτοκινήτου. Όταν την επόμενη μέρα ο Καρλ ανακαλύπτει ότι ο χαρτοφύλακας του Γουέιντ περιέχει $1.000.000, αφαιρεί τα $80.000 για να τα μοιραστεί με τον Γκρίαρ και θάβει τα υπόλοιπα στο χιόνι δίπλα στον αυτοκινητόδρομο, μαρκάροντας το σημείο. Όταν επιστρέφει στο κρησφύγετο ανακαλύπτει ότι ο Γκρίαρ έχει σκοτώσει την Τζιν, με την πρόφαση ότι έκανε πολύ θόρυβο. Στη συνέχεια οι δύο άνδρες έρχονται σε εμπλοκή σχετικά με το αυτοκίνητο, κατά την οποία ο Γκρίαρ σκοτώνει τον Καρλ με ένα τσεκούρι. Πριν φύγει από την Μινεάπολη η Μαρτζ μαθαίνει ότι ο Μάικ της είπε ψέματα για τον γάμο του και τον θάνατο της Λίντα. Στην πραγματικότητα ο Μάικ έχει ψυχολογικά προβλήματα και παρενοχλεί την Λίντα. Αυτή η ανακάλυψη την κάνει να αναθεωρήσει τον Τζέρι και όσα της είχε πει για το αγνοούμενο αυτοκίνητο και την πιθανή του σύνδεση με τις δολοφονίες στο Μπρέινερντ. Όταν η Μαρτζ ζητάει να μιλήσει με τον Γουέιντ ο Τζέρι γίνεται νευρικός και με την δικαιολογία ότι πάει να ψάξει για το αυτοκίνητο το σκάει από το μαγαζί, οπότε η Μάρτζ ενημερώνει την αστυνομία. Φράνσις ΜακΝτόρμαντ (Frances McDormand)] στο ρόλο της Μαρτζ Γκούντερσον (Marge Gunderson) Ουίλλιαμ Χ. Μέϊσι (William H. Macy) στο ρόλο του Τζέρι Λούντγκαρντ (Jerry Lundegaard) Στιβ Μπουσέμι (Steve Buscemi) στο ρόλο του Καρλ Σόουγουολτερ (Carl Showalter) Πήτερ Στόρμαρ (Peter Stormare) στο ρόλο του Γκρίαρ Γκρίμσρουντ (Gaear Grimsrud) Κριστίν Ρούντραντ (Kristin Rudrüd) στο ρόλο της Τζιν Λούντγκαρντ (Jean Lundegaard) Χαρβ Πρέσνελ (Harve Presnell) στο ρόλο του Γουέιντ Γκούσταφσον( Wade Gustafson) Τζον Κάρολ Λιντς (John Carroll Lynch) στο ρόλο του Νορμ Γκούντερσον (Norm Gunderson) Τόνι Ντένμαν (Tony Denman) στο ρόλο του Σκότι Λούντγκαρντ (Scotty Lundegaard) Χοσέ Φελισιάνο (José Feliciano) υποδυόμενος τον εαυτό του Η ταινία ξεκινάει με το εξής κείμενο: "Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται σε αυτή την ταινία έλαβαν χώρα στη Μινεσότα το 1987. Κατόπιν αιτήματος των επιζώντων, τα ονόματα έχουν αλλάξει. Από σεβασμό προς τους αποθανόντες, τα υπόλοιπα γεγονότα παρουσιάζονται όπως ακριβώς συνέβησαν."Παρά το γεγονός ότι η ιστορία είναι εντελώς πλασματική, οι αδελφοί Κοέν υποστήριξαν ότι πολλά από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ταινία, στην πραγματικότητα βασίζονται σε αληθινά γεγονότα τα οποία συνδύασαν για τις ανάγκες της ταινίας. Ο Τζόελ Κοέν αναφέρει: "Δεν μας ενδιαφέρει αυτού του είδους η ακρίβεια. Τα βασικά γεγονότα είναι όπως και συνέβησαν πραγματικά, αλλά οι χαρακτηρισμοί είναι πλήρως φανταστικοί ... Όταν το κοινό πιστεύει μια ιστορία που βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός, μπορείς να κάνεις πράγματα που μπορεί να μην δέχονταν αλλιώς."Οι Αδερφοί Κοέν ισχυρίζονται πως οι δολοφονίες έλαβαν χώρα, αλλά όχι στη Μινεσότα. Ο κύριος λόγος που η ταινία διαδραματίζεται εκεί είναι γιατί οι Αδερφοί Κοέν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο St. Louis Park, ένα προάστιο της Μινεάπολης.Στην ειδική έκδοση της ταινίας σε DVD, αποκαλύπτεται ότι το κυρίως γεγονός που ενέπνευσε την ταινία είναι η διαβόητη δολοφονία της Χελ Κραφτς (Helle Crafts) από το Κονέκτικατ από τον σύζυγό της, Ρίτσαρντ, ο οποίος ξεφορτώθηκε το πτώμα μέσω θρυμματιστή ξυλείας. Οι τίτλοι στο τέλος της ταινίας φέρουν το χαρακτηριστικό πρότυπο "All persons fictitious disclaimer", που χρησιμοποιείται σε ταινίας πλασματικού περιεχομένου. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 25 Ιανουαρίου 1995 στην περιοχή Σεντ Πωλ (St. Paul), της Μινεάπολης. Ωστόσο στις 9 Μαρτίου, λόγω του ασυνήθιστα ήπιου καιρού στην περιοχή εκείνη την χρονιά, το συνεργείο μετακινήθηκε στο Χάλοκ (Hallock), της Μινεσότα προς ανεύρεση σφοδρότερων καιρικών συνθηκών, που ήταν πιο κατάλληλες για την ανάγκες της ταινίας. Μια δεύτερη ομάδα υπό τη διεύθυνση του Ρότζερ Ντίκινς (Roger Deakins) πραγματοποίησε γυρίσματα κοντά στο Μπάθγκειτ (Bathgate) της Βόρειας Ντακότα, όπου και ανεγέρθη το άγαλμα του Πωλ Μπάνιαν (Paul Bunyan). Σε ορισμένες σκηνές, χρησιμοποιήθηκε τεχνητό χιόνι. Παρά τον τίτλο της ταινίας, καμία σκηνή δεν γυρίστηκε στην τοποθεσία Φάργκο (Fargo), της Βόρεια Ντακότα.
|
Η κινηματογραφική ταινία Φάργκο (αγγλικά: Fargo) είναι μια αμερικανική μαύρη κωμωδία του 1996, σε σενάριο, παραγωγή και σκηνοθεσία από τους αδερφούς Κοέν. Πρωταγωνιστούν η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στο ρόλο της εγκύου αρχηγού της αστυνομίας της Μινεσότα, η οποία διερευνά μια σειρά ανθρωποκτονιών στην περιοχή, και ο Ουίλλιαμ Χ. Μέϊσι στο ρόλο ενός πωλητή αυτοκινήτων, ο οποίος προσλαμβάνει δύο εγκληματίες για να απαγάγουν την γυναίκα του. Η ταινία κέρδισε δύο από τις επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ για τις οποίες προτάθηκε, αυτήν του Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για τους αδερφούς Κοέν και αυτήν του Α΄ Γυναικείου ρόλου για την ΜακΝτορμαντ. Επίσης, κέρδισε το βραβείο BAFTA καθώς και το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Τζόελ Κοέν, στο Φεστιβάλ των Καννών 1996. Το 2006 η ταινία θεωρήθηκε «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική» από τη βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου και καταχωρήθηκε στο Αμερικάνικο εθνικό αρχείο ταινιών, καθιστώντας την μία από τις μόλις έξι ταινίες οι οποίες έχουν επιλεγεί και καταχωρηθεί εντός του πρώτου χρόνου κατά το οποίο προτάθηκαν.Την ταινία ακολούθησε η ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του τηλεοπτικού καναλιού FX το 2014, από τον Νώε Χόλεϋ, με τους αδερφούς Κοέν ως συνπαραγωγούς, και πρωταγωνιστές τους Μάρτιν Φρίμαν και Μπίλι Μπομπ Θόρντον.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%BF_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1)
|
Μιού-Μιού
|
Το πραγματικό όνομα της Μιού-Μιού, που γεννήθηκε στο Παρίσι, είναι Σιλβέτ Ανρί. Το καλλιτεχνικό της όνομα, Μιού-Μιού (που παραπέμπει σε φωνή γάτας), της δόθηκε από τον Γάλλο κωμικό Κολούς. Μεγάλωσε στο Παρίσι με την οπωροπώλισσα μητέρα της. Αφού σπούδασε υποκριτική, η Μιού-Μιού δούλεψε στο αυτοσχεδιαστικό θέατρο, ενώ βοήθησε στην ίδρυση του νέου κωμικού θεάτρου Café de la Gare. Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στις ταινίες La vie sentimentale de Georges Le Tueur και La Cavale (και οι δύο του 1971).Το 1973 εμφανίστηκε σε τρεις ταινίες, Elle court, elle court la banlieue, Αίμα στο χιόνι με τους Σιμόν Σινιορέ και Αλέν Ντελόν και Οι τρελές περιπέτειες του Ραμπί Ζακόμπ. Η μεγάλη της επιτυχία ήρθε με την ταινία Ο χορός των διεφθαρμένων με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που κυκλοφόρησε το 1974. Κατά τη δεκαετία του 1970, έπαιξε σε ταινίες όπως F comme Fairbanks (1976), Jonah Who Will Be 25 in the Year 2000 (1976) το Οι δρόμοι του νότου με τον Ιβ Μοντάν (1978). Στο Απόδραση από τη λάσπη (1979), σε σκηνοθεσία Ντανιέλ Ντιβάλ, υποδύθηκε μια νεαρή πόρνη και κέρδισε Βραβείο Σεζάρ για τον ρόλο. Πολλές από αυτές τις ταινίες της δεκαετίας του 1970 κυκλοφόρησαν διεθνώς. Το 1976 εμφανίστηκε σε ένα από τα τελευταία σπαγκέτι γουέστερν, το Ένας έξυπνος, δύο συνέταιροι κι ένα κορόιδο του Νταμιάνο Νταμιάνι. Κατά τη δεκαετία του 1980 έπαιξε σε ταινίες όπως La gueule du loup (1981), Guy de Maupassant (1982), Coup de foudre (1983) με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, Blanche et Marie (1984), Βραδινό ένδυμα με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ (1986), και La lectrice (1988). Έπαιξε δίπλα τον Λι Μάρβιν (σε έναν από τους τελευταίους του ρόλους) στην ταινία Canicule το 1984. Τη δεκαετία του 1990 η Μιού-Μιού εμφανίστηκε στοΟ Μιλού το Μάη (1990) του Λουί Μαλ, στο θρίλερ Netchaïev est de retour, στην κωμωδία Un indien dans la ville (1994), στο Η όγδοη μέρα (1996) και στο Nettoyage à sec το 1997. Εμφανίστηκε και πάλι δίπλα στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ σε μια παραγωγή του μυθιστορήματος Ζερμινάλ του Εμίλ Ζολά (1993). Το 2001 έπαιξε στο Agathe et le grand magasin και το 2004 εμφανίστηκε στο L'après-midi de monsieur Andesmas, μεταξύ άλλων. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι κινηματογραφικοί της ρόλοι μειώθηκαν και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο. Η Μιού-Μιού έχει δύο κόρες, την Ανζέλ Ερί-Λεκλέρκ (1974 - ), της οποίας ο πατέρας είναι ο ηθοποιός Πατρίκ Ντουέρ και τη Ζαν Ερί (γεννημένη το 1978), της οποίας ο πατέρας είναι ο τραγουδιστής Ζουλιέν Κλερκ. Μιού-Μιού στην IMDb
|
Η Σιλβέτ Ερί (22 Φεβρουαρίου 1950 - ), γνωστή επαγγελματικά ως Μιού-Μιού (γαλλικά: Miou-Miou), είναι Γαλλίδα ηθοποιός. Δέκα φορές υποψήφια για Βραβείο Σεζάρ, κέρδισε Σεζάρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1979 Απόδραση από τη λάσπη. Άλλες ταινίες της είναι: Το αίνιγμα (1977), Coup de foudre (1983), Ο Μιλού το Μάη (1990), Germinal (1993), Nettoyage à sec (1997) και Arrêtez-moi (2013). Στην καριέρα της έχει συνεργαστεί με πολλούς διεθνείς σκηνοθέτες, όπως Μισέλ Γκοντρί, Μπερτράν Μπλιε, Κλοντ Μπερί, Ζακ Ντερέ, Πατρίς Λεκόντ, Τζόζεφ Λόουζι και Λουί Μαλ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%9C%CE%B9%CE%BF%CF%8D
|
Καυνάκης
|
Από το 1877 που ανακαλύφθηκαν τα πρώτα ίχνη του Σουμεριακού πολιτισμού στην περιοχή Τέλλο στο Ιράκ, οι ειδικοί επιστήμονες στην αρχαιολογία της Εγγύς Ανατολής ονομάζουν καυνάκη ένα ένδυμα που φορούσαν οι Σουμέριοι βασιλείς και βασίλισσες στην αρχαία νότια Μεσοποταμία, καθώς και οι αξιωματούχοι τους, όσοι δηλαδή κατείχαν υψηλή θέση στη διοίκηση και το ιερατείο. Είναι πιθανό οι βασιλείς να ήταν εκείνοι που προμήθευαν τους αξιωματούχους με το ένδυμα αυτό.Δεν είναι όμως σαφές αν ο αρχαιοελληνικός καυνάκης που αναφέρει ο Αριστοφάνης ήταν όμοιος με αυτό το σουμεριακό ένδυμα που έχει σήμερα την ίδια ονομασία. Στον τομέα της ένδυσης οι Σουμέριοι ήταν πρωτοπόροι, θέτοντας τους στυλιστικούς ενδυματολογικούς κανόνες στον αρχαίο κόσμο. Αυτό δεν ήταν η μοναδική τους συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Είναι οι πρωταγωνιστές στην εφεύρεση της πρώτης γραφής, της σφηνοειδούς, γύρω στο μέσον της 4ης χιλιετίας π.Χ., έχοντας σε αυτό ως μοναδικούς "ανταγωνιστές" τους Αιγύπτιους που την ίδια εποχή εφηύραν την δική τους γραφή, την ιερογλυφική.Στα γραπτά κείμενα της Μεσοποταμίας μαρτυρείται ότι η κτηνοτροφία των αιγοπροβάτων αποτελούσε μία πολύ σημαντική πηγή εσόδων στην περιοχή της Ουρ, ενώ από τις ίδιες πηγές είναι εμφανές ότι στην περιοχή αυτή υπήρχε μία οργανωμένη και ακμάζουσα παραγωγή υφασμάτων κατά την ύστερη 3η χιλιετία π.Χ. Κείμενα αναφέρουν εξαγωγές υφασμάτων από την Ουρ που βρισκόταν στο νοτιότερο άκρο του σημερινού Ιράκ, προς το Ντιλμούν στον Περσικό κόλπο. Η βιομηχανία αυτή βασιζόταν στο μαλλί των αιγοπροβάτων που οι Σουμέριοι αγρότες εκμεταλλευόταν συντηρώντας μεγάλα κοπάδια σε απέραντους βοσκότοπους τα οποία δεν ανήκαν στους ίδιους αλλά στο ιερό των θεών Νάννα και Νινγκάλ που ουσιαστικά ελεγχόταν από τον βασιλιά και τους αξιωματούχους του. Οι κτηνοτρόφοι ήταν υποχρεωμένοι να παραδίδουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα μία συγκεκριμένη ποσότητα μαλλιού στο ναό, ενώ όταν αυτό δεν ήταν δυνατό, όφειλαν να αποζημιώνουν το ναό με ασήμι αντί μαλλιού. Από τις πήλινες πινακίδες συμπεραίνεται επίσης ότι ελάχιστος αριθμός αιγοπροβάτων σφαγιαζόταν για την ευρεία κατανάλωση κρέατος, ενώ τα ζώα αυτά αποτελούσαν για το κρέας τους προσφορές προς τους θεούς και καταναλώνονταν σε ειδικές γιορτές που ο βασιλιάς οργάνωνε για τους πολίτες του.Στο έδαφος της Μεσοποταμίας τα υφάσματα είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρηθούν, ιδιαίτερα όσα είναι φτιαγμένα από μαλλί ζώου, εξαιτίας των ιδιαίτερων ταφονομικών συνθηκών. Σε περιπτώσεις που τα υφάσματα έχουν κατά αξιοθαύμαστο τρόπο σωθεί, είναι δύσκολο να διατηρηθούν μετά την αποκάλυψή τους. Ο Λέοναρντ Γούλλεϊ, ο Βρετανός αρχαιολόγος που είναι γνωστός κυρίως από τις ανασκαφές που έκανε στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ουρ, ανέφερε ότι ανακάλυψε έναν ερυθρό καυνάκη σε έναν από τους βασιλικούς τάφους, πιθανόν όμως το εύρημα αυτό να μην έφθασε ποτέ μέχρι τους αποθηκευτικούς χώρους της ανασκαφής, λόγω της αποσύνθεσης που υπέστη όταν, μετά το άνοιγμα του τάφου, ήλθε σε επαφή με τον ήλιο και το οξυγόνο. Δεν έχει διατηρηθεί κανένα απομεινάρι από αρχαίο καυνάκη, και το ένδυμα αυτό μας είναι γνωστό κυρίως μέσα από τα αγάλματα και τα ανάγλυφα του σουμεριακού πολιτισμού. Από τους σφραγιδοκύλινδρους απουσιάζει σχεδόν παντελώς, με λιγοστές εξαιρέσεις, γεγονός που οφείλεται ίσως στο μικρό μέγεθος των σφραγίδων. Απεικονίζεται επίσης ο καυνάκης και σε πιο σπάνια έργα τέχνης όπως είναι το Λάβαρο της Ουρ. Ο καυνάκης είναι φουντωτό μακρύ περίζωμα, σαν φούστα που δένει στη μέση και φαρδαίνει από εκεί και κάτω σε σχήμα κουδουνιού καλύπτοντας τα πόδια. Το ένδυμα αυτό φτιαχνόταν από δέρμα ζώου (προβειά) ή υφαινόταν με το να ράβουν επάνω σε ένα κομμάτι υφάσματος αλληλοκαλυπτόμενες τούφες από μαλλί ή φτερά. Αυτές τις τούφες άρχισαν να τις ράβουν επάνω στο ύφασμα μετά την πρόοδο της υφαντουργίας για να ομοιάζει το ένδυμα στην σγουρή γούνα του προβάτου από την οποία φτιαχνόταν αρχικά ο καυνάκης. Συχνά σε αυτήν την φούστα από προβειά διατηρούσαν στο πίσω μέρος και την ουρά του προβάτου ή της κατσίκας. Μπορούσε να φορεθεί επίσης τυλίγοντάς το γύρω από το κάτω μέρος του σώματος και περνώντας το επάνω από το έναν ώμο ή σαν κάπα, καλύπτοντας πολλές φορές και το κεφάλι. Χαρακτηριστικά παραδείγματα σουμεριακής τέχνης που πιστοποιούν την χρήση αυτού του είδους φούστας είναι τα αγάλματα λατρευτών όπως αυτό του Έμπι-Ιλ του επιστάτη που βρέθηκε στο ναό της Ιστάρ στο Μάρι της Συρίας. Ο Έμπι-Ιλ φορά μία τέτοια φούστα που δεν ήταν καθημερινής χρήσης αλλά συνδεόταν με τελετουργίες, γιορτές και σημαντικά κοινωνικά γεγονότα.Ένα επίσης αξιόλογο δείγμα σουμεριακής τέχνης όπου απεικονίζεται το ένδυμα αυτό είναι η ανάγλυφη πλάκα θύρας από έναν ναό που έχτισε ο βασιλιάς Ουρ-Νάνσε (2500 π.Χ. περίπου), και που φέρει επιγραφή και διακοσμητικές σκηνές που αναφέρονται στην οικοδομική δραστηριότητά του. Έχουν ως κεντρικό πρόσωπο τον ίδιο τον βασιλιά που, επάνω αριστερά, απεικονίζεται να κουβαλά επάνω στο κεφάλι του ένα καλάθι, στοιχείο που συμβολίζει το γεγονός ότι εργάστηκε για το χτίσιμο του ναού, ενώ, κάτω δεξιά, απεικονίζεται καθιστός με μία κούπα μπύρας, σε σκηνή από συμπόσιο για τον εορτασμό των εγκαινίων του ναού (η σουμεριακή λέξη για το συμπόσιο είναι "kaš-dé-a" που μεταφράζεται ως "το σερβίρισμα της μπύρας"). Toν βασιλιά συνοδεύουν η σύζυγος, τα παιδιά του, καθώς και ο οινοχόος του. Ο βασιλιάς και η σύζυγός του φορούν καυνάκη. Στην κωμωδία του Αριστοφάνη οι "Σφήκες" που γράφτηκε στην εποχή του Κλέωνα, και στην οποία σατιρίζεται η δικομανία των Αθηναίων και γίνεται αναφορά στους λαϊκούς δικαστές, τους Ηλιαστές, και στην εκμετάλλευσή τους από τους ασυνειδήτους δημαγωγούς, ο ήρωας Βδελυκλέων προσπαθεί να πείσει τον Ηλιαστή πατέρα του, Φιλοκλέωνα, να πάψει να είναι δικαστής και να υιοθετήσει έναν νέο τρόπο ζωής. Για τον λόγο αυτό οργανώνει για εκείνον μια δίκη μέσα στο σπίτι. Μη έχοντας ο Φιλοκλέων κάποιον άλλον να δικάσει, και με αφορμή το γεγονός ότι ο σκύλος τους, ο Λάβης, "πήδησε στην κουζίνα κι έχαψε ένα σικελικό μεγάλο χλωροτύρι", ο Φιλοκλέων αποφασίζει να δικάσει τον ίδιο τον σκύλο του. Ο Βδελυκλέων, στη συνέχεια, προτρέπει τον πατέρα του να φορέσει καινούρια ρούχα και παπούτσια, και να πάει να διασκεδάσει σε ένα συμπόσιο για να γιατρευτεί από την δικομανία του. Για τον λόγο αυτό, του δίνει να φορέσει ένα μάλλινο καυνάκη που, όπως αναφέρεται στο κείμενο, ονομάζεται και περσίδα καθώς το φορούσαν στις Σάρδεις (οι Σάρδεις είχαν κατακτηθεί κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. από τους Πέρσες, αποτελώντας τμήμα της αχανούς Αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας). Αναφέρεται επίσης στο κείμενο του Αριστοφάνη ότι ο καυνάκης είναι ακριβό υφαντό των Εκβατάνων. Τα Εκβάτανα στην αρχαία Μηδία (σημερινό Ιράν) βρίσκονται σε μεγάλο υψόμετρο, στην οροσειρά του Ζάγρου, όπου επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες. Όπως αναφέρει ο ήρωας Φιλοκλέων που το φορά, είναι ένα πολύ ζεστό ένδυμα. Αντιστέκεται, και δεν θέλει να αντικαταστήσει με αυτό την παλιά του κάπα: 《 Φιλοκλέων: οὔτοι ποτὲ ζῶν τοῦτον ἀποδυθήσομαι, ἐπεὶ μόνος μ᾽ ἔσωσε παρατεταγμένον, ὅθ᾽ ὁ βορέας ὁ μέγας ἐπεστρατεύσατο … μὰ τὸν Δἴ οὐ γὰρ οὐδαμῶς μοι ξύμφορον. Βδελυκλέων: τὸν τρίβων᾽ ἄφες, τηνδὶ δὲ χλαῖναν ἀναβαλοῦ τριβωνικῶς Φιλ.: τουτὶ τὸ κακὸν τί ἐστι πρὸς πάντων θεῶν; Βδε.: οἱ μὲν καλοῦσι Περσίδ᾽ οἱ δὲ καυνάκην. Φιλ.: ἐγὼ δὲ σισύραν ᾠόμην Θυμαιτίδα. Βδε.: κοὐ θαῦμά γ᾽· ἐς Σάρδεις γὰρ οὐκ ἐλήλυθας. ἔγνως γὰρ ἄν· νῦν δ᾽ οὐχὶ γιγνώσκεις. Φιλ.: ἐγώ; μὰ τὸν Δἴ οὐ τοίνυν· ἀτὰρ δοκεῖ γέ μοι ἐοικέναι μάλιστα Μορύχου σάγματι. Βδε.: οὔκ, ἀλλ᾽ ἐν Ἐκβατάνοισι ταῦθ᾽ ὑφαίνεται. Φιλ.: ἐν Ἐκβατάνοισι γίγνεται κρόκης χόλιξ; Βδε.: πόθεν ὦγάθ᾽; ἀλλὰ τοῦτο τοῖσι βαρβάροις ὑφαίνεται πολλαῖς δαπάναις. αὕτη γέ τοι ἐρίων τάλαντον καταπέπωκε ῥᾳδίως. Φιλ.: οὔκουν ἐριώλην δῆτ᾽ ἐχρῆν ταύτην καλεῖν δικαιότερον ἢ καυνάκην.》 Αριστοφάνης, "Οι Σφήκες", στ. 1122 - 1150 από το πρωτότυπο κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά《 Φιλ.: (αναφερόμενος στην παλιά κάπα που φορά): Ποτέ όσο ζω από πάνω μου δε βγαίνει μ΄ έσωσε αυτή και μόνο, όταν στη μάχη άγριος βοριάς με χτύπαε λυσσασμένος ... μα τον Δία, τι καλό θα δω από δαύτη; (αναφερόμενος στην καινούρια κάπα που του δίνει να φορέσει ο γιος του)… Βδε.: ... πέτα αυτή την κάπα και με την χλαίνα τούτη καπακώσου. Μπρος, φόρεσε την χλαίνα κι άσ΄ τα λόγια. Φιλ.: Τι συμφορά είναι τούτο; πώς το λένε; Βδε.: Άλλοι το λεν περσίδα, άλλοι φλοκάτη. Φιλ.: Για γούνα εγώ το πέρασα φλογάτη (από τις Θυμαιτάδες). Βδε.: Πώς θες να τη γνωρίσεις, που δεν πήγες ποτέ στις Σάρδεις; Τώρα τη γνωρίζεις; Φιλ.: Μα τον Δία, καθόλου, ούτε και τώρα. Αλλά νομίζω μάλλον με αρχοντοσάμαρο πως μοιάζει. Βδε.: Είναι υφαντό των Εκβατάνων. Φιλ.: (πασπατεύοντας τις ούγιες της χλαίνας) Έτσι; Από μαλλί εκεί φτιάχνουν κοκορέτσι; Βδε.: Τέτοιο υφαντό στις χώρες των βαρβάρων πληρώνεται ακριβά. Και τάλαντο ίσως μαλλί το ρούχο αυτό θα ΄χει ρουφήξει. Φιλ.: Ρούφουλα τότε να το λένε κι όχι φλοκάτη.》 Μετάφραση στα Νέα Ελληνικά: Θρασύβουλος ΣταύρουΟ Φιλοκλέων πετά από πάνω του τον καυνάκη επειδή είναι πολύ ζεστός και δεν αντέχει να τον φορά. Όπως λέει, είναι ζεστός σαν το μαγκάλι. Aruz, Joan (ed.) ; Wallenfels, Ronald (2003). "Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus". The Metropolitan Museum of Art New York. ISBN 0300098839 Breniquet, Catherine (2014). "The Archaeology of Wool in Early Mesopotamia: Sources, Methods, Perspectives", in C. Breniquet et C. Michel (eds) "Wool Economy in the Ancient Near East and the Aegean, from the beginnings of Sheep Husbandry to Institutional Textile Industry". Oxbow Books (Ancient Textile Series, 17). ISBN 9781789253801 Breniquet, Catherine (2016). "Que savons-nous exactement du kaunakès mésopotamien?". Revue d'assyriologie et d'archéologie orientale. 110 (January): 1–22. Crawford, Harriet (2013). "The Sumerian World". Routledge. ISBN 978-0-415-56967-5 Cunningham, Graham. "The Sumerian Language". Ιn Crawford, Harriet (2013), "The Sumerian World", Routledge. Dover, Kenneth James. "Η κωμωδία του Αριστοφάνη" (1981), μετάφραση Φάνης Ι. Κακριδής, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. ISBN 9789602502044 Halloran, John A. (2006). Sumerian Lexicon : A Dictionary Guide to the Ancient Sumerian Language. ISBN 0978642910 Mieroop, Marc Van De (1993). "Sheep and Goat Herding according to the Old Babylonian Texts from Ur”. Bulletin on Sumerian Agriculture 7 (1993): 161-182. Nosch, Marie-Louise; Koefoed, Henriette ; Andersson Strand, Eva (eds). Textile Production and Consumption in the Ancient Near East: archaeology, epigraphy, iconography (2013). Ancient Textiles Series Vol. 12, Oxbow Books. ISBN 9781842174890 Parrot, André (1935). "Les fouilles de Mari (Première campagne)" (PDF). Syria (in French). Institut français du Proche-Orient. 16 (1): 1–28. doi : 10.3406/syria.1935.8338 Σταύρου, Θρασύβουλος (1996). "Οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη", Βιβλιοπωλείον της "Εστίας", ISBN 960-05-0082-7. Suter, Claudia E. “Kings and Queens: Representation and Reality". In Crawford, Harriet (2013). "The Sumerian World". Routledge. Woolley, Leonard (1934). "Ur Excavations II, The Royal Cemetery". ISBN 0332826953 Βικιθήκη, "Σφήκες" Αριστοφάνους, Πρωτότυπο κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά. College of Fine Arts – Illinois State University. "Mesopotamia Review". Λεξικό Λίντελ-Σκοτ: καυνάκης Mουσείο του Λούβρου. Ebih-Il, the Superintendent of Mari". Ψηφιακή Βιβλιοθήκη ΑΠΘ, Ψηφιακές Συλλογές, Εθνική Βιβλιοθήκη Αργυρούπολης του Πόντου "Ο Κυριακίδης", Aristophanis Comoedias, Σφήκες, σελ. 221 (πρωτότυπο κείμενο - PDF). Electronic Τools and Αncient Νear East Archives (ETΑNA), Ur Excavations II: The Royal Cemetery.
|
Καυνάκης (ή γαυνάκης) είναι ένα είδος αρχαίου ενδύματος που συνήθιζαν να φορούν στην Αρχαία Ελλάδα. Η λέξη αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Αριστοφάνη στην κωμωδία του "Σφήκες". Πιθανώς η λέξη προέρχεται από το περσικό "gαunαkα" που μεταφράζεται ως "τριχωτός". Στα ακκαδικά "gunαkku" σημαίνει "είδος πανωφοριού". Στα σουμεριακά η λέξη που μεταφράζεται ως ένδυμα είναι "TÚG".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Running Wild
|
Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1976 με την ονομασία Granite Heart και άλλαξε το όνομα του σε Running Wild, τρία χρόνια αργότερα. Το 1981, ηχογράφησαν το πρώτο τους ντέμο με τα τραγούδια "Hallow The Hell", "War Child" και "King Of The Midnight Fire". Η πρώτη σύνθεση του σχήματος περιελάμβανε τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Ρολφ Κάσπαρεκ, τον κιθαρίστα Ούβε Μπέντιγκ, το ντράμερ Μίκαελ Χόφμαν και τον μπασίστα Γιοργκ Σβαρτζ, ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έδωσε τη θέση του στον Κάρστεν Ντέιβιντ. Στις πρώτες ηχογραφήσεις τους, το 1981, στο συγκρότημα έπαιζαν πλέον ο μπασίστας Ματίας Κάουφμαν και ο ντράμερ Βόνφγκανγκ Χάγκεμαν. Το δεύτερο τους ντέμο που ηχογραφήθηκε το 1982, ονομάστηκε "Heavy Metal Like A Hammer Blow" και στο συγκρότημα παρέμειναν μόνο ο Κάσπαρεκ και ο Χάγκεμαν. Νέος κιθαρίστας έγινε ο Γκέραλντ Βάρνεκε και νέος μπασίστας ο Στέφαν Μπόρις, με το συγκρότημα να υπογράφει στη "Noise Records". Τα δύο πρώτα τραγούδια που ηχογράφησαν ήταν τα "Iron Heads" και "Bones To Ashes" και αποτέλεσαν μέρος της συλλογής "Death Metal", στην οποία υπήρχαν τραγούδια των Helloween, Dark Avenger και Hellhammer.Στις 26 Δεκεμβρίου 1984, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο "Gates to Purgatory", με στιχουργική η οποία σε αντίθεση με την υπόλοιπη καριέρα των Running Wild δεν αναφερόταν σε πειρατικά θέματα αλλά σε αποκρυφιστικά. Ακολούθησε το "Branded and Exiled" το 1985, με νέο κιθαρίστα τον Μάικ Μότι και κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Motley Crue στη Γερμανία. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1985 έπαιξαν στο "Metal Hammer Fest" της Γερμανίας με ονόματα όπως οι Nazareth, Venom, Wishbone Ash, Metallica, κ.α.. Οι Running Wild είναι ένα από τα πρώτα συγκροτήματα της γερμανικής power/thrash σκηνής τα οποία περιόδευσαν στη Βόρεια Αμερική, το καλοκαίρι του 1986 μαζί με τους Celtic Frost και τους Voivod. Μετά την κυκλοφορία του επιτυχημένου "Under Jolly Roger", ο Χάγκεμαν αποχώρησε αφήνοντας τα τύμπανα στον Στέφαν Σβάρτσμαν, με τον οποίο περιόδευσαν στη Γερμανία, με τους βρετανούς Satan να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους. Στη συνέχεια, το μπάσο ανέλαβε ο Γιενς Μπέκερ για την κυκλοφορία του ζωντανά ηχογραφημένου "Ready for Boarding" στις αρχές του 1988.Τον Σεπτέμβριο του 1988, κυκλοφόρησαν το "Port Royal" και περιόδευσαν στην Ευρώπη στις αρχές του 1989 μαζί με τους Angel Dust. Νέος ντράμερ του σχήματος έγινε ο Ίαν Φίνλεϊ και το μπάσο ανέλαβε ο Γιενς Μπέκερ για τις ηχογραφήσεις του "Death or Glory" του 1989. Για ένα μικρό διάστημα, εντάχθηκε στους Running Wild ο μετέπειτα ντράμερ των Stratovarius, Γιοργκ Μίκαελ πριν αναλάβει τα τύμπανα ο Ρούντιγκερ Ντρεφάιν και στις αρχές του 1990 περιόδευσαν στην Ευρώπη μαζί με τους Rage. Στις αρχές του 1991 αποχώρησε ο κιθαρίστας Μάικ Μότι δίνοντας τη θέση του στον Άλεξ Μόργκαν, με τον οποίο ηχογράφησαν το "Blazon Stone" και περιόδευσαν με τους Raven. Για την κυκλοφορία του "Pile of Skulls" το Νοέμβριο του 1992, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο μπασίστας Τόμας Σμουζίνσκι και επέστρεψε ο ντράμερ Στέφαν Σβάρτσμαν. Κατά την ευρωπαϊκή περιοδεία του άλμπουμ, το συγκρότημα εμφανιζόταν μαζί με τους Universe. Οι Running Wild χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα με τους Μπέκερ, Σβάρτσμαν και Μόργκαν να σχηματίζουν τους X Wild, κυκλοφορώντας τρεις δίσκους. Ο Κάσπαρεκ, με τον Γιοργκ Μίκαελ στα τύμπανα, τον Σμουζίνσκι στο μπάσο και τον Τίλο Χέρμαν στις κιθάρες, ηχογράφησε το όγδοο άλμπουμ των Running Wild με τίτλο "Black Hand Inn", τον δίσκο που περιέχει το 15λεπτο τραγούδι "Genesis". Το συγκρότημα περιόδευσε με τους Grave Digger και ηχογράφησε το "Masquerade", το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1995.Το 1996 ξεκίνησε για τους Running Wild με άλλη μία ευρωπαϊκή περιοδεία με τους βρετανούς China Beach. Την επόμενη χρονιά, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Rivalry" μέσω τς "G.U.N. Records". Για την περιοδεία του δίσκου, τα τύμπανα ανέλαβε ο Χρήστος Ευθυμιάδης των Rage και παρέμεινε τελικά ως μόνιμο μέλος, ενώ οι Running Wild εμφανίζονταν μαζί με τους Primal Fear. Για τον δίσκο "Victory" του 2000, τα τύμπανα ανέλαβε ο Άντζελο Σάσο και στη συνέχεια νέος μπασίστας του συγκροτήματος έγινε ο Πέτερ Πικλ. Η τριάδα Κάσπαρεκ, Πικλ και Σάσο ηχογράφησε το "The Brotherhood" του 2002, πριν ενταχθεί στη σύνθεση τους ο κιθαρίστας Μπερντ Άουφερμαν.Οι Running Wild κυκλοφόρησαν το "Rogues en Vogue" τον Φεβρουάριο του 2005 με τον Ματίας Λίμπερτρουθ στα τύμπανα. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα προσωπικό στούντιο του Κάσπαρεκ, "Jolly Roger studio". Ακολούθησε μία ιδιαίτερα επιτυχημένη περιοδεία για τον εορτασμό των τριάντα χρόνων του συγκροτήματος, με κατάληξη την εμφάνιση τους στο "Wacken Open Air" του 2009. Αυτή ήταν και η τελευταία τους ζωντανή εμφάνιση πριν τη διάλυση τους. Στις 21 Οκτωβρίου 2011, ανακοινώθηκε ο επανασχηματισμός του συγκροτήματος από τον Κάσπαρεκ και τον κιθαρίστα Πέτερ Τζόρνταν. Στις μετέπειτα κυκλοφορίες, τα τύμπανα και το μπάσο έπαιζαν γκεστ μουσικοί οι οποίοι δεν ήθελαν να γίνει γνωστό το όνομα τους. Τον Απρίλιο του 2012, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Shadowmaker", τον πιο επιτυχημένο δίσκο τους, αφού σκαρφάλωσε στο # 12 των γερμανικών τσαρτ, ακολουθούμενο από το "Resilient" στα τέλη του 2013 μέσω της "Steamhammer Records".Στις αρχές Ιουνίου του 2016, έγινε γνωστό ότι οι Running Wild θα κυκλοφορήσουν το επόμενο τους άλμπουμ με τίτλο "Rapid Foray", στις 26 Αυγούστου του ίδιου έτους. Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση των γερμανικών τσαρτ, την καλύτερη σε ολόκληρη τη δισκογραφία των Running Wild, ενώ μπήκε στο Top-50 στην Αυστρία, τη Σουηδία και την Ελβετία. Running Wild | Music Biography, Credits and Discography | Allmusic Running Wild - Biography - Metal Storm Running Wild - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Running Wild - charts.de
|
Οι Running Wild είναι γερμανικό heavy metal συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε το 1976 στο Αμβούργο από τον τραγουδιστή Ρόλφ Κάσπαρεκ (Rock 'n' Rolf). Αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της γερμανικής metal σκηνής της δεκαετίας του '80, επηρεάζοντας έντονα το ιδίωμα του pirate metal. Το συγκρότημα διαλύθηκε το 2009, για να επανενωθεί δύο χρόνια αργότερα, πετυχαίνοντας τη σπουδαιότερη θέση στα τσαρτ το 2016, όταν το άλμπουμ "Rapid Foray" σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση του γερμανικού καταλόγου επιτυχιών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Running_Wild
|
Άστον Κούτσερ
|
Ο Κούτσερ γεννήθηκε στο Σένταρ Ράπιντς της Αϊόβα. Είναι ο γιος της Νταϊάν Φίνεγκαν, υπαλλήλου της Procter & Gamble και του Λάρι Κούτσερ, εργαζόμενου σε εργοστάσιο. Ο πατέρας του είναι Τσεχικής καταγωγής και η μητέρα του Ιρλανδικής, Γερμανικής και Τσεχικής καταγωγής. Ο Κούτσερ μεγάλωσε σε σε μια συντηρητική καθολική οικογένεια και έχει μια μεγαλύτερη αδερφή, την Τάσα, και ένα διζυγωτικό δίδυμο αδερφό, τον Μάικλ, ο οποίος έκανε μεταμόσχευση καρδιάς όταν τα αδέρφια ήταν μικρής ηλικίας. Ο δίδυμος αδερφός του Κούτσερ πάσχει επίσης από εγκεφαλική παράλυση και είναι εκπρόσωπος της οργάνωσης πίεσης Reaching for the Stars.Ο Κούτσερ φοίτησε στο Λύκειο Ουάσινγκτον στο Σένταρ Ράπιντς της Αϊόβα για ένα χρόνο, ενώ στη συνέχεια η οικογένειά του μετακόμισε στο Χόμστεντ της Αϊόβα, όπου φοίτησε στο Λύκειο Clear Creek Amana. Ο Κούτσερ συμμετείχε κατά τη διάρκεια της φοίτησής του σε θεατρικά έργα. Ο αδερφός του Κούτσερ έπασχε από καρδιομυοπάθεια, κάτι που έκανε το περιβάλλον του σπιτιού για τον Κούτσερ εξαιρετικά αγχώδες. Έχει δηλώσει «Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι και να μάθω περισσότερα άσχημα νέα για τον αδερφό μου» και «Κρατούσα τον εαυτό μου τόσο απασχολημένο που δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να αισθανθεί». Ο Κούτσερ δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της εφηβείας, σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Στα δεκατρία του, αποπειράθηκε να πηδήξει από το μπαλκόνι ενός νοσοκομείου στο Σένταρ Ράπιντς, με τον πατέρα του να παρεμβαίνει στο περιστατικό. Η ζωή του Κούτσερ στο σπίτι χειροτέρευσε όταν οι γονείς του πήραν διαζύγιο όταν αυτός ήταν δεκάεξι ετών. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου του έτους στο Λύκειο, αυτός και ο ξάδερφός του διέρρηξαν το Λύκειο του τα μεσάνυχτα σε μια προσπάθεια να κλέψουν χρήματα. Τον συνέλαβαν καθώς έφευγε από το Λύκειο. Ο Κούτσερ κρίθηκε ένοχος για ληστεία τρίτου βαθμού και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια επιτήρησης και 180 ώρες κοινωφελής εργασίας. Ο Κούτσερ δήλωσε ότι αν και η εμπειρία «τον έβαλε στον σωστό δρόμο», έχασε την κοπέλα του, τις αναμενόμενες υποτροφίες των κολεγίων και περιθωριοποιήθηκε από το σχολείο και την κοινότητα.Ο Κούτσερ γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα τον Αύγουστο του 1996, όπου σχεδίαζε να ακολουθήσει την ειδικότητα του βιοχημικού μηχανικού, υποκινούμενος από την επιθυμία του να βρει θεραπεία για την ασθένεια του αδερφού του. Στο κολλέγιο, έδιωξαν τον Κούτσερ από το διαμέρισμά του επειδή ήταν υπερβολικά «θορυβώδης» και «απειθάρχητος». Ο Κούτσερ δήλωσε, «Νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα, αλλά δεν είχα ιδέα. Πήγαινα σε πάρτι και γλεντούσα συνεχώς. Ξυπνούσα πολλά πρωινά χωρίς να θυμάμαι τι είχα κάνει την προηγούμενη νύχτα. Έπαιζα πολύ σκληρά. Είμαι κατάπληκτος που δεν είμαι νεκρός». Για να μαζέψει χρήματα για τα δίδακτρά του, ο Κούτσερ εργαζόταν το καλοκαίρι στο τμήμα δημητριακών του εργοστασίου της General Mills στην πόλη Σίνταρ Ράπιντς και μερικές φορές δώριζε αίμα επί πληρωμή. Κατά τη διάρκεια που ήταν στο πανεπιστήμιο, τον προσέγγισε ένας ανιχνευτής ταλέντων σε ένα μπαρ ονόματι «The Airliner» στην Αϊόβα Σίτι και τον έπεισε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό μοντέλων με τίτλο «Φρέσκα Πρόσωπα της Αϊόβα» (Fresh Faces of Iowa). Αφότου κέρδισε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό, παράτησε το κολέγιο και κέρδισε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη για παρευρεθεί στο Συνέδριο του Διεθνή Συνδέσμου Μοντέλων και Ταλέντων (International Modeling and Talent Association, IMTA). Μετά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη, ο Κούτσερ επέστρεψε στην πόλη Σένταρ Ράπιντς και έπειτα μετακόμισε στο Λος Άντζελες για να επιδιώξει μια καριέρα στην υποκριτική. Μετά τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό μοντέλων του IMTA (όπου έχασε από τον Τζος Ντουχάμελ) το 1998, ο Κούτσερ υπέγραψε συμβόλαιο με το πρακτορείο Next modeling agency στη Νέα Υόρκη, εμφανίστηκε σε διαφημίσεις του Κάλβιν Κλάιν και εργάστηκε ως μοντέλο στο Παρίσι και στο Μιλάνο. Μετά από μια σχετική επιτυχία στο μόντελινγκ, ο Κούτσερ μετακόμισε στο Λος Άντζελες και μετά από την πρώτη του οντισιόν, κέρδισε το ρόλο του Μάικλ Κέλσο στην τηλεοπτική σειρά That '70s Show, που έκανε πρεμιέρα το 1998 και τελείωσε το 2006. Ο Κούτσερ πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες. Αν και έκανε οντισιόν, αλλά δεν επιλέχτηκε για το ρόλο του Ντάνι Γουόκερ στην ταινία Περλ Χάρμπορ (Pearl Harbor) το 2001 (ο ρόλος πήγε στον Τζος Χάρτνετ, πρωταγωνίστησε σε αρκετές κωμωδίες, συμπεριλαμβανομένου τις: Μεγάλε, Τι Κάναμε Χθες Βράδυ? (Dude, Where's My Car?) το 2000, Παντρευτείτε, Χωρίστε, Τελειώσατε! (Just Married) το 2003 και Μάντεψε Ποιος (Guess Who) το 2005. Εμφανίστηκε στην οικογενειακή ταινία του 2003, Μια Ντουζίνα Μπελάδες (Cheaper By The Dozen), υποδυόμενος έναν ηθοποιό με αυτο-εμμονή. Στην ταινία του 2004, Το Φαινόμενο της Πεταλούδας (The Butterfly Effect) ο Κούτσερ ανέλαβε ένα δραματικό ρόλο, υποδυόμενος ένα νεαρό άντρα που ταξιδεύει στο χρόνο. Η ταινία έλαβε μικτές προς αρνητικές κριτικές, αλλά αποτέλεσε εισπρακτική επιτυχία.Το 2003, ο Κούτσερ παρήγαγε και πρωταγωνίστησε στη δική του τηλεοπτική σειρά, με τίτλο Punk'd του καναλιού MTV, ως ο παρουσιαστής. Η σειρά περιλάμβανε φάρσες σε διασήμους του Χόλιγουντ με τη χρήση κρυμμένων καμερών. Ο Κούτσερ είναι επίσης διευθύνων παραγωγός των τηλεοπτικών εκπομπών τύπου ριάλιτι Beauty and the Geek, Adventures in Hollyhood (βασισμένη στο ραπ γκρουπ Three 6 Mafia), The Real Wedding Crashers και το τηλεπαιχνίδι Opportunity Knocks. Πολλές από τις παραγωγικές του πιστώσεις, συμπεριλαμβανομένου το Punk'd, έρχονται διαμέσου της Katalyst Films, μια εταιρεία παραγωγής που διοικεί ο ίδιος με το συνεργάτη του Τζέισον Γκόλντμπεργκ. Το 2006, το περιοδικό People τον κατέταξε τρίτο στην ετήσια λίστα του με τους «Πιο Σέξι Άντρες εν Ζωή».Εξαιτίας δυσκολιών στο πρόγραμμά του με τα γυρίσματα της ταινίας Ο Φύλακας (The Guardian), ο Κούτσερ αναγκάστηκε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του για τον όγδοο και τελευταίο κύκλο της σειράς That '70s Show, αν και εμφανίστηκε στα πρώτα τέσσερα επεισόδια του κύκλου (στους τίτλους τέλους αναφερόταν ως ξεχωριστός γκεστ σταρ) και επέστρεψε για το τελευταίο επεισόδιο της σειράς.Ο Κούτσερ παρήγαγε και πρωταγωνίστησε στην κωμωδία δράσης του 2010, Killers: Γάμος να Σου... Πετύχει (Killers), στην οποία υποδύθηκε έναν πληρωμένο δολοφόνο.Το Μάιο του 2011, ανακοινώθηκε ότι ο Κούτσερ θα είναι ο αντικαταστάτης του Τσάρλι Σιν στην τηλεοπτική σειρά Two and a Half Men. Το συμβόλαιο του Κούτσερ ήταν για ένα έτος και πιστεύεται ότι άξιζε σχεδόν 20 εκατομμύρια δολάρια. Το ντεμπούτο του ως ο χαρακτήρας Γουόλντεν Σμιντ, στο επεισόδιο με τίτλο «Nice to Meet You, Walden Schmidt», το παρακολούθησαν 28,7 εκατομμύρια τηλεθεατές στις 19 Σεπτεμβρίου 2011. Το επεισόδιο αυτό συγκέντρωσε την υψηλότερη τηλεθέαση από οποιοδήποτε άλλο επεισόδιο στους πρώτους οκτώ κύκλους της σειράς, όπου πρωταγωνιστούσε ο Σιν. Το 2003, ο Κούτσερ ξεκίνησε να βλέπει την ηθοποιό Ντέμι Μουρ. Η Μουρ και ο Κούτσερ παντρεύτηκαν στις 24 Σεπτεμβρίου 2005, σε μια ιδιωτική τελετή που διεξήγαγε ένας ραββίνος του Κέντρου Καμπάλα. Στο γάμο παρευρέθηκαν περίπου 150 κοντινοί φίλοι και οικογένεια του ζευγαριού, συμπεριλαμβανομένου ο Μπρους Γουίλις, πρώην σύζυγος της Μουρ. Ο Κούτσερ και η Μουρ συναντήθηκαν με τον συν-διευθυντή του Κέντρου Καμπάλα, τον ραββίνο Γιεχούντα Μπεργκ, στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2010. Στις 17 Νοεμβρίου 2011, η Μουρ ανακοίνωσε την πρόθεσή της να τελειώσει το γάμο της με τον Κούτσερ. Η ανακοίνωση έγινε μετά από εβδομάδες φημολογιών των ΜΜΕT για την κατάσταση του γάμου του ζευγαριού. Μετά από ένα χρόνο σε διάσταση, ο Κούτσερ έκανε αίτηση διαζυγίου στις 21 Δεκεμβρίου 2012 στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες, αναφέροντας αγεφύρωτες διαφορές ως αιτία του διαζυγίου.Ο Κούτσερ ξεκίνησε να βλέπει την Μίλα Κούνις, πρώην συμπρωταγωνίστριά του στην τηλεοπτική σειρά That '70s Show το 2012. Ο Κούτσερ είναι όπως έχει περιγράψει ο ίδιος οικονομικός συντηρητικός και κοινωνικός φιλελευθεριστής. Ακολουθεί τη Καμπάλα. Η Νάταλι Πόρτμαν, συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία Μόνο το Σεξ δεν Φθάνει (No Strings Attached), δήλωσε το 2011 ότι ο Κούτσερ «μου έχει διδάξει περισσότερα για τον Ιουδαϊσμό απο ότι έχω μάθει από οποιονδήποτε άλλο».Ο Κούτσερ έχει επενδύσει σε ένα Ιταλικό εστιατόριο, το Dolce (άλλοι ιδιοκτήτες περιλαμβάνουν τους Ντάνι Μάστερσον και Γουίλμερ Βαλντεράμα) και ένα Ιαπωνικό εστιατόριο με τίτλο Geisha House που βρίσκεται στην Ατλάντα του Λος Άντζελες και στη Νέα Υόρκη. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2008, ο Κούτσερ ονομάστηκε βοηθός προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας πρωτοετών φοιτητών του Σχολείου Χάρβαρντ-Γουέστλεϊκ στο Λος Άντζελες. Παρ' όλα αυτά, δεν μπόρεσε να επιστρέψει το 2009 λόγω των γυρισμάτων της ταινίας Ζιγκολό (Spread).Το Φεβρουάριο του 2011, ο Κούτσερ πούλησε το σπίτι του στο Χόλιγουντ Χιλς, το οποίο αγόρασε αρχικά το 2004.Τον Απρίλιο του 2012, ο Άστον Κούτσερ έγινε ο 500ος πελάτης με πληρωμή που υπέγραψε να ταξιδεύσει με το διαστημοαεροπλάνο SpaceShipTwo της εταιρείας Virgin Galactic. Στις 16 Απριλίου 2009, ο Κούτσερ έγινε ο πρώτος χρήστης του Twitter που ξεπέρασε τους 1.000.000 ακόλουθους, κερδίζοντας το CNN στο «Διαγωνισμό 1.000.000 ακόλουθοι». Ο Κούτσερ ανακοίνωσε μέσω του Twitter ότι θα έκανε δωρεά 100.000 δολαρίων για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν αρκετές αναφορές ότι το Twitter παραποίησε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού αποτρέποντας τους χρήστες από το να «ξεακολουθήσουν» τον Κούτσερ ή το CNN. Τον Απρίλιο του 2011, ο Κούτσερ και η σύζυγός του Ντέμι Μουρ ξεκίνησαν μια καμπάνια δημόσιας ενημέρωσης με μια ανακοίνωση που ισχυριζόταν ότι οι «Αληθινοί Άντρες» δεν εμπλέκονται με τις υπηρεσίες εκδιδόμενων παιδιών που είναι θύματα της ανθρώπινης εμπορίας. Ο ισχυρισμός του Κούτσερ ότι 100.000 με 300.000 παιδιά Αμερικανών πωλούνται και έρχονται αντιμέτωπα με τη σεξουαλική δουλεία επικρίθηκε από την εφημερίδα Village Voice, που έδωσε στοιχεία διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς. Η εφημερίδα ανέφερε ότι ο Κούτσερ παρουσίασε μια μελέτη που αναφερόταν στους ανήλικους που βρίσκονται «σε κίνδυνο» σεξουαλικής εκμετάλλευσης και όχι στα παιδιά που πραγματικά εκδίδονται. Οι ειδικοί υπολογίζουν το αληθινό νούμερο να είναι στις εκατοντάδες,, όχι στις εκατοντάδες των χιλιάδων. Ο Κούτσερ αντέδρασε στην κριτική κατηγορώντας την εφημερίδα Village Voice ότι προωθεί την παιδική πορνεία και χρησιμοποιώντας το Twitter ζήτησε από τους διαφημιστές της εφημερίδας συμπεριλαμβανομένου τους: American Airlines, Disney, the Πόλη του Σιάτλ και Domino's Pizza να αποσύρουν τις διαφημίσεις τους από τις εκδόσεις της μητρικής εταιρείας της εφημερίδας. AllRovi (Αγγλικά) People (Αγγλικά) Twitter (Αγγλικά)
|
Ο Κρίστοφερ Άστον Κούτσερ (Christopher Ashton Kutcher, 7 Φεβρουαρίου 1978), γνωστός επαγγελματικά ως Άστον Κούτσερ, γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1978, είναι Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, πρώην μοντέλο μόδας και κωμικός. Ο Κούτσερ είναι γνωστός για το ρόλο του ως Μάικλ Κέλσο στη σειρά That '70s Show του καναλιού FOX. Επίσης, δημιούργησε, ήταν παραγωγός και παρουσίαζε την εκπομπή Punk'd, στην οποία έστηνε φάρσες στους αστέρες του Χόλιγουντ. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες συμπεριλαμβανομένου τις: Μεγάλε, Τι Κάναμε Χθες Βράδυ? (Dude, Where's My Car?), Παντρευτείτε, Χωρίστε, Τελειώσατε! (Just Married), Το Φαινόμενο της Πεταλούδας (The Butterfly Effect), Ο Φύλακας (The Guardian) και Τζακ Ποτ στον Έρωτα (What Happens in Vegas). Είναι ο παραγωγός και ο συν-δημιουργός των ριάλιτι Room 401 και Beauty and the Geek. Ο Κούτσερ από το 2011 έως το 2015 συμπρωταγωνιστούσε στην επιτυχημένη σειρά Two and a Half Men του καναλιού CBS, ως ο χαρακτήρας Γουόλντεν Σμιντ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%81
|
Κάτω Παρτάλι
|
Ο Κωνσταντίνος (Γιάννης Τσιμιτσέλης), ένα πετυχημένο στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας, χάνει τη δουλειά του λόγω κρίσης, με αποτέλεσμα η μέχρι τότε ζωή του, που ήταν γεμάτη πάρτυ και διασκέδαση, να πρέπει να αλλάξει ριζικά. Η σύντροφός του Μυρτώ (Βασιλική Τρουφάκου) του προτείνει να πάνε στο χωριό της, το Κάτω Παρτάλι, με την πιθανότητα να μετακομίσουν εκεί και να ασχοληθούν με τον αγροτουρισμό. Ο Κωνσταντίνος δεν φαίνεται και πολύ πρόθυμος αλλά τελικά πείθεται να επισκεφτεί το χωριό παίρνοντας μαζί του και την αδελφή του Βίβιαν (Νάντια Κοντογεώργη). Η Βίβιαν, όπως και ο αδελφός της, είναι συνηθισμένη στην πολυτέλεια αλλά δέχεται να ακολουθήσει τον Κωνσταντίνο και την Μυρτώ στο Κάτω Παρτάλι για να αλλάξει παραστάσεις, μιας και μόλις έχει πιάσει στα πράσα τον σύζυγό της Στέφανο (Σταύρος Καραγιάννης) να την απατά. Ο Στέφανος, εκτός από άπιστος, είναι και ένας απατεώνας ο οποίος χρωστάει χρήματα παντού και συλλαμβάνεται για τα χρέη του προς το δημόσιο. Οι τρεις φτάνουν στο Κάτω Παρτάλι όπου τους περιμένει η οικογένεια της Μυρτούς. Ο πατέρας της Διαμαντής (Τάσος Χαλκιάς) είναι ένας σκληροτράχηλος και περήφανος άνθρωπος του χωριού που θέλει να παντρέψει τη μονάκριβη κόρη του με τον Βλάση (Σταύρος Σβήγκος), ένα παλληκάρι του χωριού, και δεν βλέπει τον ερχομό των "Αθηναίων" με καλό μάτι. Η μητέρα της Μυρτούς, η Μοσχούλα (Βίκυ Σταυροπούλου), φαίνεται να υποδέχεται πιο φιλικά τους "νεοφερμένους" και ενώ δείχνει γλυκιά και αθώα, στην πραγματικότητα δεν της ξεφεύγει τίποτα. Η ζωή του Κωνσταντίνου και της Βίβιαν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, μαζί και του κολλητού της Βίβιαν, Μανώλη (Μίνως Θεοχάρης), ο οποίος φτάνει λίγες μέρες μετά για να την ενημερώσει ότι την ψάχνει η Αστυνομία. Το ήσυχο χωριό δεν είναι αυτό που φαίνεται και οι περίεργοι κάτοικοί του κρύβουν πολλά μυστικά τα οποία θα φέρουν πολλές ανατροπές και εκπλήξεις. Ο πρώτος κύκλος της σειράς έκανε πρεμιέρα στις 3 Φεβρουαρίου 2014 και προβαλλόταν κάθε Δευτέρα στις 22:30. Το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου προβλήθηκε στις 16 Ιουνίου 2014. Έκτακτες συμμετοχές Στη σειρά εμφανίζονται επίσης πάρα πολλοί ηθοποιοί που δεν είναι ανάμεσα στους βασικούς χαρακτήρες της σειράς. Αυτοί είναι οι: Επίσης, σε ένα επεισόδιο εμφανίστηκαν οι: Μαρία Φιλίππου ως Χαρούλα (μαμά του Μπάμπη), Ανδρέας Μάνεσης ως το αφεντικό του Κωνσταντίνου, Τζένη Μπαλατσινού ως εαυτός της, Κωνσταντίνα Μιχαήλ ως Φώταινα, Γιάννης Αθητάκης, Τάσος Αλατζάς ως Πρόεδρος Δικαστηρίου, Βασίλης Κόστα, Γεράσιμος Κολιός, Σπύρος Μεριανός ως Σμηναγός, Μαίρη Σαουσοπούλου ως Ορσαλία, Νίκος Μαλιαρίτης ως δάσκαλος Brazilian Jiu-Jitsu, Δημήτρης Μαύρος ως Γιώργος (φαντάρος), Στέργιος Άντουλας, Θωμάς Τσαμπάνης, Παναγιώτης Τσάφας, Σταυρίνα Ψιμοπούλου ως Ρούλα, Άννα Αθανασιάδη ως Βασίλενα, Ελένη Κατζόλα ως Στράταινα, Σοφία Βογιατζάκη ως πωλήτρια ρούχων, Παναγιώτης Μουλόπουλος ως υπεύθυνος κομμωτηρίου, Παναγιώτης Φιλιππαίος ως σερβιτόρος στο gourmet εστιατόριο της Αθήνας, Αργύρης Σαζακλής ως σουβλατζής, Σταύρος Κιρτζαλής ως σωματοφύλακας, Κώστας Βασιλόπουλος ως σωματοφύλακας, Σταύρος Βουγιουκλάκης ως "μουστακαλής", Χρήστος Λιακόπουλος ως βασανιστής Βλάση, Ρένος Χασανμπέλιου (μπουζούκι), Δήμητρα Νιτοδά, Δημήτρης Λάγαρης. Στο πέμπτο επεισόδιο χόρεψαν οι: Κωνσταντίνος Κασιάρης, Τάνι Μέρα, Στρατής Νικολαΐδης, Πολύκαρπος Σολωμού, Ερβίς Τόσκα και Γιώργος Τσομπανίδης. Η χορογραφία ανήκει στον Αλέξανδρο Γιάννη. Επεισόδια Ο δεύτερος κύκλος της σειράς έκανε πρεμιέρα στις 12 Ιανουαρίου 2015 και ολοκληρώθηκε στις 25 Μαΐου 2015 έπειτα από 14 επεισόδια.Τα γυρίσματα του δεύτερου κύκλου ξεκίνησαν στις 18 Σεπτεμβρίου 2014 όπου για τις ανάγκες των δύο πρώτων επεισοδίων, πέντε από τους πρωταγωνιστές της σειράς - Βίκυ Σταυροπούλου, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Νάντια Κοντογεώργη, Μίνως Θεοχάρης και Λεωνίδας Καλφαγιάννης - ταξίδεψαν στη Σίφνο, ενώ για τις ανάγκες του τελευταίου επεισοδίου, ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης και η Νάντια Κοντογεώργη ταξίδεψαν στα Τίρανα. Έκτακτες συμμετοχές Στη σειρά εμφανίζονται, επίσης, πάρα πολλοί ηθοποιοί που δεν είναι ανάμεσα στους βασικούς χαρακτήρες της σειράς. Αυτοί είναι οι: Σε ένα επεισόδιο εμφανίστηκαν οι: Αλέξανδρος Κιτσαλής, Θεολόγος Βελλής, Χριστόφορος Κόμης, Γιώργος Μπανταδάκης (αστυνομικός), Αργύρης Σαζακλής (πωλητής), Μάρκος Μπούγιας, Δημήτρης Τσολάκης (σερβιτόρος), Γιώργος Διαρεμές, Μελίνα Σαρηγιαννίδου, Νίκος Πυρενής, Γιάννης Μαρκόπουλος, Κώστας Χρύσος (βιολί), Γρηγόρης Λεμπέσης (λαούτο), Αναστάσης Κολοβός (γύφτος), Δημήτρης Πότσης (κλαρίνο), Σάββας Καρακατσάνης, Χάρης Γρηγορόπουλος ("πατέρας" Μανώλη), Γλαύκος Σμαριανάκης (βιολί), Κώστας Ευριπιώτης (ιδιοκτήτης "Ανακόντα"), Ρένος Χασαμπέλιου (μπουζούκι), Λάμπρος Κτεναβός (Ζαφείρης), Πολυτίμη Κανέλλου, Εβίτα Κουρκουμέλη, Εύα Κουμαριανού, Αλίκη Βασιλάκη, Μάνια Λεμπέση, Πάρβη Πάλμου, String Demons, Κωνσταντίνος Μπουντούνης (βιόλα), Λυδία Μπουντούνη (βιολί), Γιώργος Τσαλίκης ως γιατρός, Δώρα Παπαδάτου, Στράτος Χρήστου ως Παναγιώτης, Παναγιώτης Βασιλόπουλος ως Άγγελος, Λαέρτης Βασιλείου, Gjergi Mena, Artan Pashaj, Bashkim Metalia, Flori Perloshi, Στο δεύτερο επεισόδιο (17) τραγούδησαν οι: Γιάννης Κοντός, Δημήτρης Σταυριανός και Σπύρος Γεροντόπουλος Στο δέκατο επεισόδιο (25) ακούγεται ο Αλέξης Κωστάλας Στο ενδέκατο επεισόδιο (26) χορεψαν οι: Κατερίνα Σπυροπούλου, Μαρία Γεροδήμου, Επεισόδια Αρχικά, η σειρά είχε ανανεωθεί για τρίτο κύκλο. Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, καλεσμένος στις 30 Μαΐου 2015 στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Σαββατοκύριακου του ΑΝΤ1, "Πρωινό Σου-Κου", επιβεβαίωσε ότι η σειρά έχει πάρει το πράσινο φως για οκτώ καινούρια επεισόδια, με τον ίδιο όμως να μην γνωρίζει αν θα συνεχίσει να είναι στη σειρά και ότι αυτό εξαρτάται από τον προγραμματισμό του καναλιού. Συγκεκριμένα ανέφερε: "Τελειώσαμε για φέτος. [Το Κάτω Παρτάλι] θα συνεχιστεί, αλλά εγώ δεν ξέρω αν θα'μαι. Έχω κλείσει κάτι άλλο σε άλλο κανάλι... Η λογική λέει ότι το "Παρτάλι" θα συνεχίσει. Αν πάει για Οκτώβρη θα είμαι μέσα, αν όχι δεν θα'μαι. Το άλλο που θέλω να κάνω είναι από Φεβρουάριο.Το αρχικό πλάνο ήταν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα τον Νοέμβριο του 2015, με στόχο να ξεκινήσει να προβάλλεται τον Ιανουάριο του 2016. Για να καλυφθούν τα κενά σημαντικών αποχωρήσεων, η Ζέτα Μακρυπούλια θα είχε σημαντικό ρόλο στον τρίτο κύκλο, ο οποίος θα αποτελούνταν από δέκα επεισόδια. Λόγω όμως της μη καταβολής χρεών από τον τηλεοπτικό σταθμό στους ηθοποιούς, ο τρίτος κύκλος αναβλήθηκε επ' αόριστον. Ύστερα από τις δημοσιεύσεις σχετικά με την διακοπή της σειράς, ακούστηκαν εικασίες, οι οποίες ήθελαν την λύση των οικονομικών της σειράς και την επιστροφή της που, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ανέφεραν πως το κανάλι εξασφάλισε εναλλακτική χρηματοδότηση με την ελπίδα να ξεμπλοκάρει η παραγωγή της σειράς και στόχο τα γυρίσματα να ξεκινήσουν μέσα στον Φεβρουάριο, ώστε ο κύκλος να ξεκινήσει να προβάλλεται τον Μάρτιο του 2016. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη και η σειρά αναβλήθηκε οριστικά, καθώς ο σεναριογράφος Λευτέρης Παπαπέτρου έκλεισε συμφωνία με τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 για μια νέα κωμική σειρά.Το 2017, το Mega ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαπέτρου να γράψει δύο μεγάλης διάρκειας επεισόδια, με σκοπό να προβληθούν σε τηλεταινία για να ολοκληρωθεί η σειρά. Παρά τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης και την επιτυχία της σειράς, «Το Κάτω Παρτάλι» έλαβε και θετικές αλλά και αρνητικές κριτικές από τους τηλεκριτικούς. Η Αφροδίτη Γραμμέλη έδωσε θετική κριτική στη σειρά, λέγοντας ότι το πρώτο δείγμα έχει ενδιαφέρον. "Έξυπνες ατάκες, επιτέλους υπαινιγμός, ο οποίος αγνοούνταν εδώ και χρόνια στα σίριαλ της υστερίας και της υπερβολής, σκιαγράφηση μιας κοινωνίας η οποία ακροβατούσε για χρόνια στα στενά και στις παραλίες της Μυκόνου, στα πάρτι και στα πολυτελή γραφεία και γυμναστήρια. Golden boys, ξιπασμένες νεόπλουτες, μια ολόκληρη γενιά που ένιωσε να επιβεβαιώνεται με επώνυμες τσάντες και σπα παρελαύνουν από τα πλατό δίχως να επιχειρείται χαρακτηρισμός και σχόλιο. Αρκεί η απλή σκιαγράφηση για να ξεγυμνωθεί η κατρακύλα."Η Αλεξάνδρα Τσόλκα από το New Post γράφει ότι αν και η σειρά επιδέχεται πολλές βελτιώσεις, επιτρέπεται να το χαρακτηρίσουμε ως αριστούργημα γιατί μετά από πέντε χρόνια βλέπουμε ελληνική μυθοπλασία στην ελληνική τηλεόραση. "Είναι τόση η χαρά μας, που κάτι με νεύρο, ρυθμό, σύγχρονο χιούμορ, ατάκα, φρέσκες φατσούλες, οικεία κακά παίζεται στην τηλεόρασή μας, που μας επιτρέπεται ακόμη και η υπερβολή να αποθεώσουμε ως αριστούργημα, ένα δημιούργημα που επιδέχεται βελτιώσεις...πολλές..."Η Πόπη Διαμαντάκου από την εφημερίδα Η Καθημερινή γράφει: "[Το Κάτω Παρτάλι είναι] μια χιουμοριστική σειρά, όπου ο φόβος του άγνωστου [...] προβάλλει σαν κωμικός "εφιάλτης", που κρύβεται στα μυστικά του κλειστοφοβικού επαρχιώτικου τόπου. Εδώ η σάτιρα των ηθών της αφασικής σπατάλης και των χαρακτήρων, τους οποίους διαμόρφωσε το κλίμα της ξέφρενης κατανάλωσης, συνδυάζεται με τη σάτιρα των κλειστοφοβικών ηθών της αποκλεισμένης ελληνικής υπαίθρου, σαν δύο διαφορετικοί τρόποι ζωής οι οποίοι συγκρούονται. [...] Το θέμα δεν είναι να σταθούμε ούτε στην υπερβολική έμφαση στις κωμικές ατάκες, πολλές εξ αυτών προβλέψιμες, που κάνουν το κάθε επεισόδιο να μοιάζει με επιθεωρησιακό νούμερο, ούτε στις υπερβολές που έχουν οι ερμηνείες [...] αλλά στο ίδιο το σενάριο, όπου αντανακλάται η εγχώρια κουλτούρα αντίστασης στον τρόμο με το χιούμορ."Ο Κοσμάς Βίδος από την εφημερίδα Το Βήμα άσκησε σκληρή κριτική λέγοντας ότι τα αστεία είναι χοντροκομμένα και αγοραία: "Εκτιμώ τη γραφή του Λευτέρη Παπαπέτρου, κυρίως στα Εγκλήματα και στην Ντόλτσε Βίτα. Έχει αποδείξει ότι ξέρει να φτιάχνει ιστορίες, να δημιουργεί αληθοφανείς χαρακτήρες, να γράφει διαλόγους. Προτερήματα που παραδόξως δυσκολεύομαι να βρω στη νέα δουλειά του, το σίριαλ "Κάτω Παρτάλι". Δεν είναι το (όχι τόσο πρωτότυπο) θέμα του (η "σύγκρουση" των αστών με τους επαρχιώτες) που με έχει απογοητεύσει όσο η ποιότητα του χιούμορ. Στο "Κάτω Παρτάλι" τα αστεία είναι συχνά χοντροκομμένα και αγοραία."Ο Γιώργος Πασχαλίδης από το TVΝΕΑ.com άσκησε επίσης αρνητική κριτική στη σειρά λέγοντας ότι το σενάριο είναι κλισέ και ανέμπνευστο με τους διαλόγους τραβηγμένους από τα μαλλιά, το χιούμορ να είναι επιφανειακό και να υπάρχει παντελής έλλειψη αισθητικής και νοήματος. "Μια σειρά χωρίς πλοκή με κρύα αστεία δημοτικού. Μια σειρά χωρίς νόημα διάφοροι τηλεοπτικοί την ονόμασαν σουρεάλ σειρά. [...] Από πότε το ασυνάρτητο βαφτίζεται με το ζόρι σουρεαλιστικό...; Από πότε η ασυναρτησία ονομάζεται μυθοπλασία; [...] Ένα ολόκληρο σύστημα έχει πέσει λυσσαλέα να πείσει όλο τον κόσμο, ότι πρόκειται για αριστούργημα και ότι όσοι δεν πέφτουν ανάσκελα απο θαυμασμό και απο γέλια είναι κακιασμένοι ή χαζοί γιατί δεν το καταλαβαίνουν...., κι όποια αρνητικά σχόλια είναι κατευθυνόμενα έως κακεντρεχή." Τα επεισόδια της σειράς στο Mega Κάτω Παρτάλι στην IMDb
|
Το Κάτω Παρτάλι είναι μια ελληνική μαύρη κωμωδία μυστηρίου και περιπέτειας τηλεοπτική σειρά, παραγωγής 2014 και 2015, η οποία προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel. Το σενάριο της σειράς είναι του Λευτέρη Παπαπέτρου, ενώ η σκηνοθεσία της Αμαλίας Γιαννίκου. Τα γυρίσματα έγιναν στο Καπανδρίτι.Το τραγούδι τίτλων της σειράς είναι διασκευή του τραγουδιού "Χωριό μου, χωριουδάκι μου", το οποίο τραγούδησε η Σοφία Βέμπο το 1947, σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου και μουσική του Ιωσήφ Ριτσιάρδη. Τη διασκευή έκανε το συγκρότημα Imam Baildi.Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 3 Φεβρουαρίου 2014, ενώ στις 12 Ιανουαρίου 2015 ξεκίνησε η προβολή του δεύτερου κύκλου. Έπειτα από δύο επιτυχημένους κύκλους, η σειρά, ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι θα ανανεωθεί και για τρίτη χρονιά, με δέκα ακόμα επεισόδια, τα οποία είχε έτοιμα ο σεναριογράφος, αναβλήθηκε επ' αόριστον, λόγω της μη καταβολής οφειλών από τον τηλεοπτικό σταθμό στους ηθοποιούς.Το 2017, το Mega ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαπέτρου να γράψει δύο μεγάλης διάρκειας επεισόδια, με σκοπό να προβληθούν σε τηλεταινία για να ολοκληρωθεί η σειρά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9
|
Ελίζαμπεθ Φλάισμαν
|
Η Ελίζαμπεθ Φλάισμαν γεννήθηκε στην κομητεία El Dorado της Καλιφόρνια (πιθανώς στο Placerville ), στις 5 Μαρτίου 1867, κόρη Εβραίων μεταναστών από την Αυστρία . Η μητέρα της, η Κάθριν Λεζάνσκι γεννήθηκε στην Πράγα και είχε πολλά μέλη της οικογένειας που ήταν γιατροί στην Τσεχική Δημοκρατία . Ο πατέρας της, ο Jacob Fleischman, ήταν αρτοποιός. Η Ελίζαμπεθ ήταν ένα από τα πέντε παιδιά. Μέχρι το 1876 η οικογένεια είχε μετακομίσει στο Σαν Φρανσίσκο όπου ο πατέρας της Ελισάβετ, εργάστηκε πρώτος ως αρτοποιός και αργότερα έγινε έμπορος που πούλησε διάφορα λινά και πούρα . Η Elizabeth Fleischman φοιτά στο γυμνάσιο των κοριτσιών και εγκατέλειψε το 1882 για να βοηθήσει την οικογένειά της. Στη συνέχεια πήρε μαθήματα στη λογιστική και στη διαχείριση γραφείων και για ένα διάστημα εργάστηκε ως λογιστής στο Friedlander & Mitau, κατασκευαστή εσώρουχων στο Σαν Φρανσίσκο. Μετά το θάνατο της μητέρας της, η Fleischman μετακόμισε με την αδερφή της Estelle, η οποία παντρεύτηκε τον Άγγλο ιατρό και τον χειρουργό Michael Joseph Henry Woolf. Η Fleischman εργάστηκε στο γραφείο της ιατρικής πρακτικής του Woolf ως λογιστής, όπου μοιράστηκε και υποστήριξε την περιέργειά της στη νέα ιατρική τεχνολογία των ακτίνων Χ . Το 1896, η Φλάισμαν διάβασε την ανακάλυψη του Wilhelm Röntgen με ακτινογραφίες στη Βιέννη της Αυστρίας : «Μια νέα φωτογραφική ανακάλυψη» που προκάλεσε το ενδιαφέρον της για την ακτινογραφία . Τον Αύγουστο του 1896, παρακολούθησε μια δημόσια διάλεξη και παρουσίαση σε συσκευές ακτίνων Χ από τον Albert Van der Naillen στο Σαν Φρανσίσκο. Αργότερα εκείνο το έτος, εγγράφηκε στη Σχολή Μηχανικών Van der Naillen και πήρε ένα μάθημα στην ηλεκτρολογία, επηρεασμένη εν μέρει από τη διάλεξη του Van der Naillen και την ενθάρρυνση του γαμπρού της γιατρού. Με την ολοκλήρωση των σπουδών, δανείστηκε κεφάλαια από τον πατέρα της για να αγοράσει συσκευές ακτίνων Χ και ένα φθοροσκόπιο . Η Φλάισμαν έδειξε γρήγορα έντονο ενδιαφέρον και έγινε ικανή με τις διάφορες συσκευές που ήταν απαραίτητες για την παραγωγή των ακτίνων Χ. Μέχρι το 1897, ένα χρόνο μετά την ανακάλυψη των ακτίνων Χ από τον Röntgen, είχε ιδρύσει εργαστήριο ακτίνων Χ στην οδό Sutter στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί εξέτασε ασθενείς για λογαριασμό τοπικών ιατρών. Αυτό το έργο απαιτούσε εξειδίκευση τόσο στην ανατομία όσο και στη φωτογραφία, προκειμένου να παράγει καθαρές εικόνες. Το 1898, αμερικανικές εφημερίδες ανέφεραν τα αποτελέσματα της δουλειάς της που βομβαρδίζει εμπορικά τρόφιμα με ακτινογραφίες για να ανιχνεύσει την παρουσία ή την απουσία «νοθείας» από ακαθαρσίες. Άρχισε επίσης να τραβάει ακτινογραφίες ζώων και κοινών αντικειμένων, όπως το εσωτερικό ενός παπουτσιού.
|
Η Ελίζαμπεθ Φλάισμαν (Elizabeth Fleischman-Aschheim, 5 Μαρτίου 1867 - 3 Αυγούστου 1905) ήταν Αμερικανή ακτινολόγος που θεωρείται πρωτοπόρος στην έρευνα των ακτίνων Χ. Θεωρείται οτι είναι η πρώτη γυναίκα που πέθανε από τα αποτελέσματα της επίδρασης των ακτίνων Χ στον οργανισμό της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B8_%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Team Silent
|
Άκιρα Γιαμαόκα Παραγωγός ήχου και μουσικός συνθέτης της σειράς. Παραγωγός του Silent Hill 3 και Silent Hill 4. Διοικητικός παραγωγός του Silent Hill: Homecoming. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κινηματογραφική μεταφορά του Silent Hill με τον ίδιο τίτλο, επιβλέποντας και ελέγχοντας στοιχεία της κατά τη διαδικασία της παραγωγής. Άφησε την Konami και μπήκε στην Grasshopper Manufacture. Ακιχίρο Ιμάμουρα Προγραμματιστής συστήματος παιχνιδιού του πρώτου Silent Hill. Παραγωγός των Silent Hill 2 και συμπαραγωγός του Silent Hill 4. Κεϊτσίρο Τογιάμα Δημιουργός, σκηνοθέτης και σχεδιαστής περιβάλλοντος του Silent Hill. Φεύγοντας από την εταιρία, δημιούργησε τη σειρά επιβίωσης τρόμου, Siren, μαζί με τα άλλα πρώην μέλη της Team Silent Ναόκο Σάτο και Ισάο Τακαχάσι.Μασάσι Σουμπουγιάμα Σχεδιαστής περιβαλλόντων και κίνησης του πρώτου Silent Hill, σκηνοθέτης και σχεδιαστής πόλης του Silent Hill 2, διευθύνων τέχνης και σχεδιαστής τεράτων του Silent Hill 4. Μασαχίρο Ίτο Σχεδιαστής τεράτων για πρώτα τρία Silent Hill, σχεδιαστής περιβαλλόντων των Silent Hill και Silent Hill 3, και διευθύνων τέχνης των Silent Hill 2 και Silent Hill 3. Αναφέρθηκε στην ενότητα "Ειδικές ευχαριστίες" των τίτλων τέλους του Silent Hill 4: The Room και σχεδίασε το εξώφυλλο της ιαπωνικής κυκλοφορίας του Silent Hill: Homecoming. Σούγκουρου Μουρακόσι Σκηνοθέτης και animator δράματος του Silent Hill 2, σκηνοθέτης και σεναριογράφος του Silent Hill 4. Τακαγιόσι Σάτο Σχεδιαστής χαρακτήρων και δημιουργός CGI των Silent Hill και Silent Hill 2. Άφησε την Konami και μπήκε στη Virtual Heroes, Inc.. Καζουχίντε Νακαζάγουα Κίνηση χαρακτήρων Silent Hill 2, σκηνοθεσία του Silent Hill 3. Αργότερα εισχώρησε στην Kojima Productions. Χιρογιούκι Ογουάκου Σεναριογράφος των Silent Hill 2 και Silent Hill 3 και βοηθός στο Silent Hill. Έγραψε μερικούς στίχους για τη μουσική του Silent Hill 4, στο κεφάλαιο "Ειδικές ευχαριστίες" του οποίου αναφέρθηκε, όπως και του Silent Hill: Origins. Η Team Silent στο GiantBomb Η Team Silent στη Wikia Δημιουργοί της Team Silent στο Shattered Memories
|
Η Team Silent ήταν ομάδα ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών της Konami Computer Entertainment Tokyo (KCET), θυγατρική της Konami. Ευθύνεται για τη δημιουργία των τεσσάρων πρώτων παιχνιδιών της σειράς Silent Hill της Konami, τα οποία κυκλοφόρησαν από το 1999 μέχρι το 2004, με τους επόμενους τίτλους να αναπτύσσονται από τις εξωτερικές εταιρίες Climax Studios και Double Helix Games. Σύμφωνα με το συνθέτη της μουσικής της σειράς, Άκιρα Γιαμαόκα, η Team Silent αποτελούνταν από μέλη τα οποία απέτυχαν σε προηγούμενα εγχειρήματα και αρχικά σκόπευαν να αποχωρήσουν από την εταιρία, πριν το πρώτο παιχνίδι Silent Hill γίνει επιτυχία. Σύμφωνα με τον Κένζι ΛαΜαρ, καλλιτέχνη του Silent Hill: Homecoming, η ομάδα τελικά απορρίφθηκε από την ίδια την Konami, καθώς ήθελε δυτικές ομάδες ανάπτυξης να φτιάξουν τα παιχνίδια της σειράς. Η Konami Computer Entertainment Tokyo συγχωνεύθηκε με τη μητρική της εταιρία, Konami, τον Απρίλιο του 2005.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Team_Silent
|
Τάμι Ντάκγουορθ
|
Η Τάμι Ντάκγουορθ, γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1968 στη Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, από Αμερικανό πατέρα (ο οποίος ήταν στρατιωτικός) και μητέρα Ταϊλανδέζικης και Κινέζικης καταγωγής. Το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών της χρόνων το πέρασε στη Σιγκαπούρη, στη Μπανγκόκ και στη Τζακάρτα. Στα 16 της, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Χονολουλού της Χαβάης. Φοίτησε στα διεθνή σχολεία "Singapore American School", "International School Bangkok" και στο "Jakarta International School". Στο Λύκειο, φοίτησε στο "McKinley High School" στη Χονολουλού, απ'όπου και αποφοίτησε το 1985.Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, και έλαβε πτυχίο (BA) το 1989. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στις Διεθνείς Σχέσεις, στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον της Ουάσινγκτον, και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα (MA) το 1992. Για ένα διάστημα παρακολούθησε μαθήματα διδακτορικών σπουδών πάνω στις Πολιτικές Επιστήμες, στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Ιλινόι. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος (PhD) πάνω στις Ανθρώπινες Υπηρεσίες, από το Πανεπιστήμιο Καπέλα της Μινεαπόλεως, από το 2015.Το 1990, εντάχθηκε στο Σώμα Εφέδρων Αξιωματικών του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών. Πραγματοποίησε εκπαίδευση σε μαχητικά ελικτόπτερα και αργότερα εκπαιδεύτηκε σε σχολή πτήσης. Το 1996, μετατέθηκε στην Εθνοφρουρά των ΗΠΑ. Το 2004, στον Πόλεμο του Ιράκ, έλαβε μέρος και σε μία αποστολή με ελικόπτερο χτυπήθηκε με πυραυλική χειροβομβίδα από Ιρακινούς αντάρτες, και υπέστη ακρωτηριασμό και στα δύο της πόδια, καθώς επίσης, τραυματίστηκε συνολικά σοβαρά. Αφυπηρέτησε από τον Στρατό, το 2011, με τον βαθμό της Αντισυνταγματάρχου, έχοντας λάβει διακρίσεις.
|
Η Λάντα Τάμι Ντάκγουορθ (αγγλικά: Ladda Tammy Duckworth, 12 Μαρτίου 1968) είναι Αμερικανίδα πολιτικός και βετεράνος αξιωματικός του Στρατού των ΗΠΑ, που υπηρετεί ως Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών για την πολιτεία του Ιλινόι, από τον Ιανουάριο του 2017. Είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος.Από τον Ιανουάριο του 2021, διατελεί ως Αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος (DNC).Προηγουμένως, υπηρέτησε ως Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 8η κογκρεσιακή περιφέρεια της πολιτείας του Ιλινόι, από το 2013 έως το 2017. Υπό την Κυβέρνηση Ομπάμα, υπηρέτησε ως Υφυπουργός Υποθέσεων Βετεράνων αρμόδια για Δημόσιες και Διακυβερνητικές Υποθέσεις, από το 2009 έως το 2011.Εξελέγη πρώτη φορά στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, στις εκλογές του 2016, νικώντας τον τότε εν ενεργεία Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή Μαρκ Κερκ, με ποσοστό 54.9% έναντι 39.8%. Είναι υποψήφια για τις εκλογές του 2022.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BC%CE%B9_%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BF%CF%81%CE%B8
|
Αδελαΐδα του Μάισσεν
|
Ήταν η πρώτη κόρη του Όθωνα Β΄ μαργράβου του Μάισσεν και της Χέντβιχ των Ασκάνια, κόρης του Αλβέρτου της Άρκτου, μαργράβου του Βρανδεμβούργου. Παντρεύτηκε το 1178 τον Ότακαρ Α΄ των Πρεμυσλιδών βασιλιά της Βοημίας και είχε τέκνα: Βρατίσλαος απεβ. πριν το 1225. Ντάγκμαρ/Μαργαρίτα π.1186-1212, παντρεύτηκε τον Βάλτεμαρ Β΄ των Έστριντσεν βασιλιά της Δανίας. Μποτσισλάβα απεβ. 1238, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ κόμη του Όρτενμπεργκ. Χέντβικα, μοναχή στο Γκέρνροντε. Wihoda, Martin (2015). Vladislaus Henry: The Formation of Moravian Identity. BRILL. ISBN 978-9004303836.
|
H Αδελαΐδα, γερμ. Adelaide von Meissen (π. 1160 - 2 Φεβρουαρίου 1211) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του μαργράβου του Μάισσεν και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Βοημίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5%CE%BD
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1954-1955
|
Ολυμπιακός Προπονητής: Θεολόγος Συμεωνίδης. Ποδοσφαιριστές: Βασικοί: Κώστας Καραπατής (τερμ.), Ηλίας Ρωσίδης, Θανάσης Κίνλεϊ, Βασίλης Ξανθόπουλος, Θανάσης Μπέμπης, Γιάννης Ιωάννου, Μπάμπης Κοτρίδης, Δημήτρης Κοκκινάκης, Γιώργος Δαρίβας, Ηλίας Υφαντής, Θέμης Μουστακλής. Αναπληρωματικοί: Στέλιος Κουρουκλάτος, Ανδρέας Μουράτης, Μπάμπης Δρόσος, Γιώργος Κανσός, Σάββας Θεοδωρίδης, Γεράσιμος Γερμενής, Κυριμόπουλος. *Σε αγώνες κατάταξης: Για την 1η θέση: Παναθηναϊκός - Απόλλων Αθηνών 1–0. Για την 6η θέση: Αιγάλεω - Φωστήρας 3–0. *Σε αγώνα κατάταξης για την 3η θέση: Ατρόμητος Πειραιά - Α.Ε. Νίκαιας 2–2, 2–2, 1–0. *Σε αγώνα κατάταξης για την 4η θέση: Μακεδονικός - Ηρακλής 3–2. Νότιος όμιλος Βόρειος όμιλος *Δεν μετείχε στον Βόρειο όμιλο η πρωταθλήτρια ομάδα της ΕΠΣ Θράκης λόγω καθυστέρησης στην ανάδειξη της νικήτριας ομάδας. 1 Ο Ολυμπιακός Βόλου και ο Παναιτωλικός έχουν από –1 βαθμό. Ανδρέας Μπόμης «Γκολ 2000 Ένας αιώνας ποδόσφαιρο», Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 1999, σελίδες 253, 254. Γ. Κουσουνέλος «Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου 1896 - 1985», 2ος τόμος, Εκδόσεις Νικητόπουλος, Αθήνα 1985, σελίδες 175-183. Χρήστος Νεράντζης «Παγκόσμιο ποδόσφαιρο», 2ος τόμος, Εκδόσεις Νάστου, Θεσσαλονίκη 1975, σελίδα 440. Στατιστική ποδοσφαίρου
|
Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1954–55 νικητής ήταν ο Ολυμπιακός για 11η φορά στην ιστορία του. Κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητος για 2η συνεχόμενη φορά και 6η συνολικά, καθώς σε 20 αγώνες (10 της προκριματικής φάσης και 10 της τελικής), σημείωσε 19 νίκες και μία μόνο ισοπαλία (0-0 με τον Παναθηναϊκό). Οι 6 ομάδες που μετείχαν στην τελική φάση του πρωταθλήματος προέκυψαν ως εξής: Πρωτάθλημα ΕΠΣ Αθήνας: Οι 2 πρώτες ομάδες της κατάταξης Πρωτάθλημα ΕΠΣ Πειραιά: Η πρωταθλήτρια ομάδα Πρωτάθλημα ΕΠΣ Μακεδονίας: Η πρωταθλήτρια ομάδα Περιφερειακό πρωτάθλημα: Οι 2 νικήτριες (Νοτίου και Βορείου ομίλου)Οι αγώνες της προκριματικής φάσης διεξήχθησαν από τις 10 Οκτωβρίου 1954 μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 1955, ενώ της τελικής φάσης από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι τις 17 Ιουλίου 1955. Το σύστημα βαθμολογίας ήταν: Νίκη: 3 βαθμοί - Ισοπαλία: 2 βαθμοί - Ήττα: 1 βαθμός
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1954-1955
|
Εθνική Οδός 5Κ (Βόρεια Μακεδονία)
|
Ο δρόμος ξεκιναεί από τον συνοριακό σταθμό στην Μετζίτλια. Η διαδρόμη είναι βατή και εύκολη αφού ο δρόμος βρίσκεται πάνω σε οροπέδιο και γενικά, αν και στενός, οι οδηγοί δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Μετά από δέκα χιλιόμετρα από τον σταθμό ο δρόμος περνάει μέσα από το χωρίο Κράβαρι. Αφού περάσουμε το χωρίο στα 5 χιλίομετρα φτάνουμε στο Μοναστήρι. Η εθνική οδός περνάει περιμετρικά της πόλης. Αφού βγούμε από την πόλη στα 6 χιλίομετρα είναι η διασταύρωση με την Εθνική οδό 5 στο Κίρκλινο. (Σλαβομακεδονικά) Υπουργείο Συγκοινωνιών της Βόρειας Μακεδονίας (Σλαβομακεδονικά) Ευρετήριο Εθνικών και Περιφερειακών οδών της Βόρειας Μακεδονίας
|
Η Εθνική οδός 5Κ (σλαβομακεδονικά: Регионален пат M5K) είναι μια εθνική οδός στη Βόρεια Μακεδονία. Ξεκινάει από τα σύνορα με την Ελλάδα στην Μετζίτλια και καταλήγει στο Μοναστήρι στη διασταύρωση με την Εθνική οδό 5.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82_5%CE%9A_(%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1)
|
Ανεμοδαρμένα Ύψη
|
Το 1801, ο Λόκγουντ, ένας πλούσιος κύριος από τη νότια Αγγλία, ενοικιάζει την έπαυλη Θράσκρος Γκρέιντζ (Thrushcross Grange) στη βόρεια Αγγλία για να βρει ησυχία και να αναρρώσει από την ασθένειά του. Λίγο μετά την άφιξή του, επισκέπτεται τον ιδιοκτήτη της έπαυλης, τον κ. Χίθκλιφ, ο οποίος ζει σε ένα απομακρυσμένο σπίτι που λέγεται "Ανεμοδαρμένα Ύψη" (Wuthering Heights). Ο κ. Λόκγουντ βρίσκει ότι οι κάτοικοι αυτού του σπιτιού είναι περίεργοι: ο κ. Χίθκλιφ δείχνει τζέντλεμαν αλλά οι ιδιομορφίες του συνηγορούν προς το αντίθετο, η κυρία του σπιτιού είναι στα μέσα της εφηβείας της, και ένας νεαρός άντρας φαίνεται να είναι μέλος της οικογένειας αν και ο τρόπος που ντύνεται και μιλάει ταιριάζει σε υπηρέτη. Έχοντας χιονίσει έξω, ο κ. Λόκγουντ μένει εκεί τη νύχτα και του δίνουν ένα αχρησιμοποίητο δωμάτιο, όπου βρίσκει βιβλία και σχέδια από κάποια πρώην κάτοικο του σπιτιού ονόματι Κάθριν. Όταν αποκοιμιέται, βλέπει έναν εφιάλτη όπου η Κάθριν εμφανίζεται ως φάντασμα που προσπαθεί να μπει από το παράθυρο. Ο κ. Λόκγουντ ξυπνάει αλλά δεν είναι σε θέση να ξανακοιμηθεί. Μόλις ανατέλλει ο ήλιος, πηγαίνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ συνοδευόμενος από τον Χίθκλιφ. Εκεί ζητάει από την οικονόμο Έλεν Ντιν να του πει την ιστορία της οικογένειας από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Τριάντα χρόνια νωρίτερα, στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ζούσε η οικογένεια Έρνσο. Τα παιδιά της οικογένειας είναι ο έφηβος Χίντλεϊ και η νεότερη αδελφή του, Κάθριν. Ο κ. Έρνσο ταξιδεύει στο Λίβερπουλ, όπου βρίσκει ένα πεινασμένο και άστεγο αγόρι αθίγγανο, το οποίο περιμαζεύει και αποφασίζει να υιοθετήσει δίνοντάς του το όνομα "Χίθκλιφ". Ο Χίντλεϊ αισθάνεται να στερείται την αγάπη του πατέρα του και αρχίζει να ζηλεύει τον Χίθκλιφ κρατώντας εχθρική στάση απέναντί του. Ωστόσο, η Κάθριν αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση μαζί του καθώς είναι φιλική και εγκάρδια. Σύντομα, τα δύο παιδιά περνούν ώρες μαζί και μισούν κάθε στιγμή που είναι χώρια. Λόγω της εσωτερικής διχόνοιας που προκαλείται από τον Χίντλεϊ και της αντιπαλότητας που δείχνει ο Χίθκλιφ, ο Χίντλεϊ στέλνεται τελικά στο κολέγιο. Ωστόσο παντρεύεται μία γυναίκα ονόματι Φράνσις και τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στο σπίτι, αφού έχει πεθάνει ο κ. Έρνσο. Ο Χίντλεϊ γίνεται κύριος του σπιτιού και αμέσως δείχνει όλο το μίσος που τρέφει εναντίον του θετού αδελφού του, που για να τον ταπεινώσει τον κάνει υπηρέτη και εργάτη στα κτήματα αντί να του συμπεριφερθεί ως μέλος της οικογένειας. Τη σκληρή αυτή μεταχείριση μαλακώνει η στοργή της Κάθριν, που μαθαίνει στον Χίθκλιφ τα μαθήματά της και παίζει μαζί του στα χωράφια. Μερικούς μήνες μετά την επιστροφή του Χίντλεϊ, ο Χίθκλιφ και η Κάθριν πήγαν στο Θράσκρος Γκρέιντζ για να διασκεδάσουν "κατασκοπεύοντας" από τα παράθυρα την οικογένεια Λίντον. Η παρουσία τους όμως έγινε αντιληπτή και στην προσπάθειά τους να το σκάσουν ο σκύλος του σπιτιού δάγκωσε το πόδι της Κάθριν. Οι Λίντον κράτησαν την Κάθριν για να της περιποιηθούν τα τραύματα, ενώ ο Χίθκλιφ στάλθηκε σπίτι. Η Κάθριν έμεινε στην έπαυλη της οικογένειας Λίντον για έξι εβδομάδες και όταν τελικά επέστρεψε στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ήταν διαφορετική, καθώς κοιτούσε και ενεργούσε σαν κυρία ενώ γελούσε με την απεριποίητη εμφάνιση του Χίθκλιφ. Ο ατίθασος χαρακτήρας της Κάθριν ωρίμασε και στο διάστημα που ήταν στο Θράσκρος Γκρέιντζ ήρθε κοντά με τον εκλεπτυσμένο νεαρό Έντγκαρ Λίντον, γεγονός το οποίο δημιούργησε αμοιβαία συναισθήματα αντιπάθειας ανάμεσα σ' αυτόν και τον Χίθκλιφ. Όταν η οικογένεια Λίντον επισκέφτηκε τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, ο Χίθκλιφ τσακώθηκε με τον Έντγκαρ. Μετά την εξοργισμένη αντίδραση του Χίντλεϊ, ο Χίθκλιφ κλειδώθηκε στη σοφίτα όπου αργότερα η Κάθριν προσπάθησε να τον παρηγορήσει. Τότε ο Χίθκλιφ ορκίστηκε να εκδικηθεί τον Χίντλεϊ. Το καλοκαίρι του επόμενου έτους, η Φράνσις γεννάει έναν γιο, τον Έιρτον, αλλά η ίδια πεθαίνει πριν το τέλος της χρονιάς κι ο Χίντλεϊ γίνεται αλκοολικός. Δυο χρόνια αργότερα, η Κάθριν έχει γίνει πλέον στενή φίλη με τον Έντγκαρ Λίντον κρατώντας όλο και μεγαλύτερη απόσταση από τον Χίθκλιφ. Μία μέρα του Αυγούστου, κι ενώ ο Χίντλεϊ απουσιάζει, ο Έντγκαρ επισκέπτεται την Κάθριν. Εκείνη έχει έναν διαπληκτισμό με την Έλεν και στη συνέχεια ξεσπάει στον Έντγκαρ, ο οποίος κάνει να φύγει. Η Κάθριν τον σταματάει και γρήγορα οι δύο νέοι εκδηλώνουν την αγάπη τους. Αργότερα, η Κάθριν λέει στην Έλεν ότι ο Έντγκαρ τής έκανε πρόταση γάμου και ότι την αποδέχθηκε. Επίσης της λέει ότι στην πραγματικότητα δεν αγαπά τον Έντγκαρ αλλά τον Χίθκλιφ και ότι δυστυχώς δεν θα μπορούσε ποτέ να παντρευτεί τον Χίθκλιφ, λόγω της δικής του έλλειψης κοινωνικής θέσης και παιδείας. Όμως ο Χίθκλιφ κρυφάκουσε το μέρος που η Κάθριν έλεγε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να τον παντρευτεί και έτσι εξαφανίστηκε από το σπίτι, χωρίς ν' ακούσει όλη την κουβέντα και την εξομολόγηση της αγάπης της Κάθριν γι' αυτόν. Τρία χρόνια αργότερα, και με τον Χίθκλιφ εξαφανισμένο χωρίς να έχει αφήσει ίχνη, η Κάθριν παντρεύεται τον Έντγκαρ. Έξι μήνες μετά τον γάμο ο Χίθκλιφ επιστρέφει ως πλούσιος τζέντλεμαν. Η Κάθριν είναι ενθουσιασμένη που τον βλέπει, σε αντίθεση με τον Έντγκαρντ που δεν είναι και τόσο ενθουσιασμένος. Η απροσδόκητη εμφάνιση του Χίθκλιφ έγινε αιτία απερίγραπτης δυστυχίας. Η αδελφή του Έντγκαρ, Ισαβέλα, η οποία είναι πλέον 18 ετών, ερωτεύεται τον Χίθκλιφ βλέποντάς τον ως ένα ρομαντικό ήρωα. Εκείνος την περιφρονεί αλλά ενθαρρύνει την ερωτική της τρέλα, ως μία ευκαιρία για να εκδικηθεί τον Έντγκαρ. Όταν μία μέρα στο Γκρέιντζ ο Χίθκλιφ αγκαλιάζει την Ισαβέλα, τσακώνεται με τον Έντγκαρ με αποτέλεσμα η Κάθριν να κλειδωθεί στο δωμάτιό της και στη συνέχεια να αρρωστήσει. Ο Χίθκλιφ μένει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, παίζοντας τυχερά παιχνίδια με τον Χίντλεϊ και διδάσκοντας στον Έιρτον κακές συνήθειες. Ο Χίντλεϊ χάνει σταδιακά την περιουσία του και υποθηκεύει το σπίτι στον Χίθκλιφ για να εξοφλήσει τα χρέη του. Ενώ η Κάθριν είναι άρρωστη, ο Χίθκλιφ κλέβεται με την Ισαβέλα και ο Έντγκαρ αποκηρύσσει την αδελφή του. Το ζευγάρι παντρεύεται και δύο μήνες αργότερα επιστρέφει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Χίθκλιφ ακούει ότι η Κάθριν είναι άρρωστη και κανονίζει με την Έλεν να την επισκεφθεί στα κρυφά. Τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας μετά τη συνάντησή τους, η Κάθριν γεννά την Κάθι και στη συνέχεια πεθαίνει αφήνοντας το νεογέννητο κοριτσάκι της ορφανό. Την επόμενη μέρα της κηδείας της Κάθριν, η Ισαβέλα εγκαταλείπει τον Χίθκλιφ και πηγαίνει στη νότια Αγγλία όπου γεννάει τον Λίντον. Ο Χίντλεϊ πεθαίνει έξι μήνες μετά την Κάθριν και ο Χίθκλιφ γίνεται κύριος του σπιτιού και κηδεμόνας του Έιρτον. Δώδεκα χρόνια αργότερα, η Κάθι έχει εξελιχθεί σε μία πολύ όμορφη, πνευματώδη κοπέλα που σπάνια έχει βγει έξω από τα όρια του Γκρέιντζ. Ο Έντγκαρ μαθαίνει ότι η Ισαβέλα πεθαίνει, και φεύγει για να πάει να πάρει το γιο της, τον Λίντον, με σκοπό να τον υιοθετήσει. Καθώς ο Έντγκαρ απουσιάζει, η Κάθι γνωρίζει τον ξάδελφό της, τον Έιρτον, κι έτσι μαθαίνει την ύπαρξη της οικίας Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Έντγκαρ επιστρέφει με τον Λίντον, ο οποίος είναι ένα αδύναμο και ασθενικό αγόρι. Αν και η Κάθι συμπαθεί τον Λίντον, ο Χίθκλιφ επιμένει να πάρει το γιο του στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Τρία χρόνια αργότερα, η Έλεν και η Κάθι συναντάνε τον Χίθκλιφ, ο οποίος τις παίρνει στην οικία του για να δούνε τον Λίντον και τον Έιρτον. Ο Χίθκλιφ σχεδιάζει να παντρέψει τον Λίντον με την Κάθι ώστε να κληρονομήσει το Θράσκρος Γκρέιντζ. Η Κάθι και ο Λίντον ξεκινούν μία μυστική φιλία. Τον Αύγουστο του επόμενου έτους, κι ενώ ο Έντγκαρ είναι πολύ άρρωστος, η Έλεν και η Κάθι επισκέπτονται τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και ο Χίθκλιφ τις κλειδώνει εκεί θέλοντας να εκβιάσει την Κάθι να παντρευτεί τον Λίντον και ταυτόχρονα να την εμποδίσει να δει τον πατέρα της, Έντγκαρ. Μετά από πέντε ημέρες, η Έλεν αφήνεται ελεύθερη και η Κάθι δραπετεύει με τη βοήθεια του Λίντον προλαβαίνοντας να δει έγκαιρα τον πατέρα της λίγο πριν πεθάνει. Όταν ο Έντγκαρ πεθαίνει, ο Λίντον ως σύζυγος πλέον της Κάθι παίρνει την περιουσία της. Πεθαίνει όμως κι αυτός κι έτσι η έπαυλη Θράσκρος Γκρέιντζ περνάει στα χέρια του Χίθκλιφ, ενώ η Κάθι μένει χήρα και ουσιαστικά "αιχμάλωτη" του Χίθκλιφ. Αν και ο Έιρτον προσπαθεί να είναι ευγενικός μαζί της, η Κάθι κλείνεται στον εαυτό της. Αυτό είναι το σημείο της ιστορίας που καταφτάνει ο κ. Λόκγουντ. Αφού για κάποιο χρονικό διάστημα ήταν άρρωστος εξαιτίας κάποιου κρυώματος, ο Λόκγουντ αποφασίζει ότι δεν μπορεί να ζήσει άλλο εκεί και πηγαίνει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη για να ενημερώσει τον Χίθκλιφ πως επιστρέφει στα νότια. Τον Σεπτέμβριο, οκτώ μήνες μετά την αναχώρησή του, ο Λόκγουντ επιστρέφει στην περιοχή και αποφασίζει να μείνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ (αφού η μίσθωσή του εξακολουθούσε να ισχύει μέχρι τον Οκτώβριο). Η Έλεν ζει πλέον στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Λόκγουντ πηγαίνει εκεί κι εκείνη συμπληρώνει το υπόλοιπο της ιστορίας. Η Έλεν είχε μετακομίσει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη αμέσως μετά την αναχώρηση του Λόκγουντ προκειμένου να αντικαταστήσει την οικονόμο που είχε φύγει. Τον Μάρτιο, ο Έιρτον έπαθε ατύχημα με αποτέλεσμα να περιοριστεί στο σπίτι. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, αναπτύχθηκε φιλία μεταξύ του Έιρτον και της Κάθι. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον Απρίλιο, όταν ο Χίθκλιφ άρχισε να συμπεριφέρεται πολύ παράξενα βλέποντας σε οράματα την Κάθριν. Μετά από τέσσερις ημέρες κατά τις οποίες ο Χίθκλιφ δεν έφαγε τίποτα, βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του και τάφηκε δίπλα στην Κάθριν. Ο Λόκγουντ επισκέπτεται τους τάφους τους. Πριν φύγει και πάλι για το νότο, μαθαίνει ότι ο Έιρτον και η Κάθι σχεδιάζουν να παντρευτούν την Πρωτοχρονιά και να ζήσουν στο Θράσκρος Γκρέιντζ, ενώ τα Ανεμοδαρμένα Ύψη θα κλείσουν για πάντα. Χίθκλιφ: Βρέθηκε, πιθανόν ορφανός, στους δρόμους του Λίβερπουλ από τον κ. Έρνσο, ο οποίος τον πήρε στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Μεγάλωσε μαζί με την Κάθριν και η αγάπη τους γίνεται το κεντρικό θέμα του πρώτου τόμου. Η εκδίκησή του και οι συνέπειές της είναι το κύριο θέμα του δεύτερου τόμου. Ο Χίθκλιφ θεωρείται τυπικά ένας βυρωνικός ήρωας αλλά οι κριτικοί βρίσκουν ότι είναι δύσκολο να εκτιμηθεί σε βάθος ο χαρακτήρας του. Η θέση του στην κοινωνία αποτελεί συχνά αντικείμενο μαρξιστικής κριτικής. Κάθριν Έρνσο: Ο χαρακτήρας της αναφέρεται για πρώτη φορά όταν ο Λόκγουντ ανακαλύπτει το ημερολόγιό της και τα χαρακτικά της. Η ζωή της Κάθριν περιγράφεται σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια στον πρώτο τόμο. Φαινομενικά υποφέρει από μια κρίση ταυτότητας, καθώς είναι ανήμπορη να επιλέξει ανάμεσα στη φύση και τον πολιτισμό (και, κατ' επέκταση, στον Χίθκλιφ και τον Έντγκαρ). Η απόφασή της να παντρευτεί τον Έντγκαρ Λίντον και όχι τον Χίθκλιφ έχει θεωρηθεί παράδοση στον πολιτισμό και έχει συνέπειες σε όλους τους χαρακτήρες του βιβλίου. Ο χαρακτήρας της Κάθριν έχει αναλυθεί από πολλές μορφές λογοτεχνικής κριτικής, συμπεριλαμβανομένης της ψυχαναλυτικής και της φεμινιστικής. Έντγκαρ Λίντον: Εμφανίζεται ως παιδί της οικογένειας Λίντον, που κατοικεί στο Θράσκρος Γκρέιντζ. Η ζωή και οι ιδιοτροπίες του Έντγκαρ έρχονται σε άμεση αντίθεση με εκείνες του Χίθκλιφ και της Κάθριν, με τον Χίθκλιφ να τον αντιπαθεί. Ωστόσο, λόγω της κοινωνικής του θέσης, η Κάθριν παντρεύεται αυτόν και όχι τον Χίθκλιφ. Αυτή η απόφαση, και οι διαφορές μεταξύ του Έντγκαρ και του Χίθκλιφ, έχουν γίνει αντικείμενο φεμινιστικής κριτικής. Έλεν (Νέλλυ) Ντιν: Η δεύτερη και κύρια αφηγήτρια του μυθιστορήματος, η Έλεν ήταν υπηρέτρια τόσο της οικογένειας Έρνσο όσο και της οικογένειας Λίντον. Είναι ντόπια και έχει γνωρίσει τη ζωή στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ωστόσο είναι μία μορφωμένη γυναίκα και έχει ζήσει στο Θράσκρος Γκρέιντζ. Αυτή η ιδέα αντιπροσωπεύεται και από τα δύο της ονόματα: Έλεν είναι το κανονικό της όνομα και χρησιμοποιείται προς ένδειξη σεβασμού, και Νέλλυ που το χρησιμοποιούν τα οικεία της πρόσωπα. Το αν η Έλεν είναι αμερόληπτη και κατά πόσον οι ενέργειές της επηρεάζουν τους άλλους χαρακτήρες είναι δύο σημεία του χαρακτήρα της που συζητιούνται από τους κριτικούς. Ισαβέλα Λίντον: Είναι μέλος της οικογένειας Λίντον, αδερφή του Έντγκαρ. Βλέπει τον Χίθκλιφ ως ρομαντικό ήρωα παρά την προειδοποίηση της Κάθριν, και συμμετέχει ανυποψίαστη στο σχέδιό του για εκδίκηση. Αφού παντρεύτηκε τον Χίθκλιφ και κακοποιήθηκε στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, το σκάει στο Λονδίνο όπου γεννά τον Λίντον. Λόγω της βάναυσης κακομεταχείρισής της, πολλές κριτικές, και ιδιαίτερα οι φεμινιστικές, θεωρούν την Ισαβέλα τον πραγματικό "τραγικό ρομαντικό" χαρακτήρα του έργου. Χίντλεϊ Έρνσο: Ο αδελφός της Κάθριν παντρεύεται τη Φράνσις, μία άγνωστη στην οικογένεια γυναίκα, και το αποκαλύπτει μόνο όταν πεθαίνει ο κ. Έρνσο. Η συμπεριφορά του μετά τον θάνατο της Φράνσις καταστρέφει την οικογένεια Έρνσο με το πιοτό και τον τζόγο. Έιρτον Έρνσο: Ο γιος του Χίντλεϊ και της Φράνσις. Αρχικά τον μεγάλωσε η Έλεν αλλά πέρασε στην επιρροή του Τζόζεφ και του Χίθκλιφ. Ο Τζόζεφ προσπαθεί να του ενσταλάξει μία αίσθηση υπερηφάνειας για την κληρονομιά των Έρνσο, παρόλο που ο Έιρτον δεν έχει δικαιώματα σ’ αυτήν. Αντίθετα, ο Χίθκλιφ του διδάσκει κάθε είδος χυδαιότητας, ως ένας τρόπος να εκδικηθεί τον πατέρα του Έιρτον, Χίντλεϊ. Ο Έιρτον μιλάει με προφορά παρόμοια με του Τζόζεφ και εργάζεται ως υπηρέτης στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, χωρίς να γνωρίζει τα πραγματικά του δικαιώματα. Κάθι Λίντον: Η κόρη της Κάθριν Έρνσο και του Έντγκαρ Λίντον είναι μία πνευματώδης κοπέλα αλλά δεν γνωρίζει την ιστορία των γονιών της. Ο Έντγκαρ είναι πολύ προστατευτικός σ' αυτήν με αποτέλεσμα η Κάθι να ψάχνει συνεχώς πέρα από τα όρια του Γκρέιντζ. Λίντον Χίθκλιφ: Ο γιος του Χίθκλιφ και της Ισαβέλας είναι ένα πολύ αδύναμο παιδί και ο χαρακτήρας του μοιάζει με του Χίθκλιφ, χωρίς όμως το μόνο αντισταθμιστικό χαρακτηριστικό του: την αγάπη. Γνωρίζει τον πατέρα του όταν μπαίνει στην εφηβεία και κατόπιν της δικής του καθοδήγησης παντρεύεται την Κάθι Λίντον. Τζόζεφ: Υπηρέτης στα Ανεμοδαρμένα Ύψη και αφοσιωμένος χριστιανός. Μιλάει με πολύ βαριά προφορά του Γιόρκσιρ. Λόκγουντ: Ο αφηγητής του βιβλίου. Έρχεται να νοικιάσει το Θράσκρος Γκρέιντζ από τον Χίθκλιφ για να δραπετεύσει από την κοινωνική ζωή αλλά τελικά αποφασίζει ότι προτιμά την παρέα από το να καταλήξει σαν τον Χίθκλιφ. Φράνσις: Ένας γενικά συμπαθής χαρακτήρας. Ο γάμος της με τον Χίντλεϊ δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο όταν πεθαίνει ο κ. Έρνσο. Κέννεθ: Ένας γιατρός στο κοντινό χωριό Γκίμερτον. Ζίλλα: Υπηρέτρια του Χίθκλιφ στα Ανεμοδαρμένα Ύψη μετά το θάνατο της Κάθριν. Μερικές αναφορές περιέχουν υπερφυσικά στοιχεία. Με την άφιξή του, ο Λόκγουντ φαίνεται να βλέπει στο υπνοδωμάτιο το φάντασμα της Κάθριν, που τον παρακαλεί να ανοίξει το παράθυρο για να μπει μέσα. Ο Χίθκλιφ βασανίζεται για χρόνια από το "φάντασμα της Κάθριν" και, κατά το θάνατό του, το παράθυρο του δωματίου του ανοίγει, σαν να ενώθηκε με την Κάθριν. Σε όλο το μυθιστόρημα αναφέρονται μόνο 2-3 ημερομηνίες και κάποιες από τις ηλικίες των χαρακτήρων, ωστόσο η χρονολογική σειρά των γεγονότων είναι ακριβής και συνεπής. Το σχέδιο εκδίκησης του Χίθκλιφ, προκειμένου να γίνει ο ιδιοκτήτης στα Ανεμοδαρμένα Ύψη και στο Θράσκρος Γκρέιντζ, βασίζεται αρκετά στους νόμους του κληρονομικού δικαίου που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. 1500: Η χαραγμένη επιγραφή που φέρει το όνομα του Έιρτον Έρνσο στην πέτρα πάνω από τη μπροστινή θύρα στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, ενδεχομένως σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της οικίας. 1757: Γεννιέται ο Χίντλεϊ Έρνσο (καλοκαίρι) και η Έλεν Ντιν. 1762: Γεννιέται ο Έντγκαρ Λίντον. 1765: Γεννιέται η Κάθριν Έρνσο (καλοκαίρι) και η Ισαβέλα Λίντον (τέλη του έτους). 1771: Ο κ. Έρνσο φέρνει τον Χίθκλιφ στα Ανεμοδαρμένα Ύψη (τέλη καλοκαιριού). 1773: Η κα Έρνσο πεθαίνει (άνοιξη). 1774: Ο Χίντλεϊ στέλνεται στο κολέγιο. 1777: Ο Χίντλεϊ παντρεύεται τη Φράνσις. Ο κ. Έρνσο πεθαίνει και ο Χίντλεϊ επιστρέφει (Οκτώβριος). Ο Χίθκλιφ και η Κάθριν επισκέπτονται για πρώτη φορά το Θράσκρος Γκρέιντζ. Η Κάθριν μένει εκεί (Νοέμβριος) και αργότερα επιστρέφει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη (παραμονές Χριστουγέννων). 1778: Γεννιέται ο Έιρτον (Ιούνιος). Η Φράνσις πεθαίνει. 1780: Ο Χίθκλιφ φεύγει από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο κ. και η κα Λίντον πεθαίνουν. 1783: Η Κάθριν παντρεύεται τον Έντγκαρ (Μάρτιος). Ο Χίθκλιφ επιστρέφει (Σεπτέμβριος). 1784: Ο Χίθκλιφ παντρεύεται την Ισαβέλα (Φεβρουάριος). Η Κάθριν πεθαίνει και γεννιέται η Κάθι (20 Μαρτίου). Ο Χίντλεϊ πεθαίνει. Γεννιέται ο Λίντον (Σεπτέμβριος). 1797: Η Ισαβέλα πεθαίνει. Η Κάθι επισκέπτεται τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και γνωρίζει τον Έιρτον. Ο Λίντον μεταφέρεται στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. 1800: Η Κάθι συναντά τον Χίθκλιφ και βλέπει ξανά τον Λίντον (20 Μαρτίου). 1801: Η Κάθι και ο Λίντον παντρεύονται (Αύγουστος). Ο Έντγκαρ πεθαίνει (Αύγουστος). Ο Λίντον πεθαίνει (Σεπτέμβριος). Ο κ. Λόκγουντ πηγαίνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ και επισκέπτεται τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ξεκινώντας την αφήγησή του. 1802: Ο κ. Λόκγουντ επιστρέφει στο Λονδίνο (Ιανουάριος). Ο Χίθκλιφ πεθαίνει (Απρίλιος). Ο κ. Λόκγουντ ξαναπηγαίνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ (Σεπτέμβριος). 1803: Η Κάθι σχεδιάζει να παντρευτεί τον Έιρτον (1 Ιανουαρίου). Υπάρχουν διάφορες θεωρίες ως προς το ποιο κτίριο ήταν η έμπνευση για τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ένα είναι το Top Withens, ένα ερειπωμένο αγρόκτημα που βρίσκεται σε μια απομονωμένη περιοχή του Χάουγουορθ. Ωστόσο η δομή του δεν ταιριάζει με αυτή της αγροικίας που περιγράφεται στο μυθιστόρημα και επομένως θεωρείται λιγότερο πιθανό να είναι το μοντέλο. Το Top Withens προτάθηκε για πρώτη φορά ως το μοντέλο της φανταστικής αγροικίας από την Έλεν Νάσεϊ, φίλη της Σαρλότ Μπροντέ. Η δεύτερη επιλογή είναι το κατεδαφισμένο πλέον Χάι Σάντερλαντ Χολ, κοντά στο Χάλιφαξ. Το γοτθικό αυτό οικοδόμημα βρισκόταν κοντά στο μέρος όπου η Έμιλι Μπροντέ εργάστηκε για λίγο ως παιδαγωγός το 1838. Αν και το κτίριο ήταν πολύ μεγάλο για να θεωρηθεί αγρόκτημα, το χολ είχε τερατόμορφους στολισμούς, με γρύπες και δύσμορφους γυμνούς άνδρες, παρόμοιους μ' αυτούς που περιγράφει ο Λόκγουντ στο πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος. Η έμπνευση για το Θράσκρος Γκρέιντζ έχει συνδεθεί παραδοσιακά με το Πόντεν Χολ κοντά στο Χάουγουορθ. Όμως πιο πιθανό φαίνεται να είναι το Σίμπντεν Χολ κοντά στο Χάλιφαξ. Το Θράσκρος Γκρέιντζ που περιγράφει η Έμιλι Μπροντέ είναι μάλλον ασυνήθιστο. Τοποθετείται μέσα σ' ένα τεράστιο πάρκο - όπως και το Σίμπντεν Χολ. Συγκριτικά, το πάρκο του Τσάτσγουορθ (η οικία του δούκα του Ντέβον) έχει μήκος πάνω από 3,2 χιλιόμετρα αλλά επειδή η έπαυλη βρίσκεται κοντά στη μέση, η απόστασή της από την αγροικία δεν είναι πάνω από 2,7 χλμ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Έντγκαρ Λίντον δεν είχε φαινομενικά κάποιον τίτλο, φαίνεται μάλλον περίεργο να κατοικούσε σε τέτοια έπαυλη. Δεν υπάρχει κανένα κτίριο αυτού του μεγέθους κοντά στο Χάουορθ που να βρίσκεται σε πάρκο, παρά μόνο λίγα σπίτια που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν κάποια στοιχεία. Αντιθέτως, το Σίμπντεν Χολ έχει διάφορα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που ταιριάζουν με τις περιγραφές του μυθιστορήματος. Οι αρχικές κριτικές για τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ήταν ανάμεικτες. Ενώ οι περισσότεροι κριτικοί αναγνώρισαν τη δύναμη και τη φαντασία του μυθιστορήματος, πολλοί βρήκαν την ιστορία αντιπαθητική και ασαφή. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1847, σε μία εποχή όπου το υπόβαθρο του συγγραφέα θεωρείτο ότι είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ίδια την ιστορία, γεγονός που προκάλεσε την περιέργεια σε πολλούς κριτικούς σχετικά με την πατρότητα του έργου. Ο Χένρι Φόδερτζιλ Τσόρλεϊ του λογοτεχνικού περιοδικού Athenaeum είπε ότι ήταν μία "δυσάρεστη ιστορία" και ότι οι Μπελ (οι αδελφές Μπροντέ δηλαδή) "φαίνεται να θίγουν επώδυνα και εξαιρετικά ζητήματα". Η Έμιλι Μπροντέ έσωσε αποσπάσματα από πέντε κριτικές της έκδοσης του 1847, από τις οποίες αναγνωρίστηκαν οι τέσσερις ως δημοσιεύσεις του Ιανουαρίου του 1848 στα έντυπα Atlas, Douglas Jerrold's Weekly Newspaper, Examiner και Britannia. Η πέμπτη κριτική δεν έχει ούτε ημερομηνία ούτε πηγή. Η άποψη του Atlas ήταν ότι η ιστορία είναι "παράξενη και άτεχνη", αλλά σχολίασε ότι κάθε κεφάλαιο φαίνεται να περιέχει ένα "είδος άγριας δύναμης". Συνοψίζοντας το μυθιστόρημα έγραψε ότι "Δεν γνωρίζουμε κανένα έργο σε όλο το φάσμα της μυθοπλαστικής λογοτεχνίας που να παρουσιάζει τόσο συγκλονιστικές εικόνες των χειρότερων μορφών ανθρωπιάς. Δεν υπάρχει σε ολόκληρο το δράμα ούτε ένας χαρακτήρας που να μην είναι εντελώς απεχθής ή περιφρονητικός... Ακόμα και οι γυναικείοι χαρακτήρες προκαλούν κάτι από απέχθεια ή αρκετή περιφρόνηση. Όλοι τους είναι όμορφοι και αξιαγάπητοι στην παιδική τους ηλικία αλλά καταλήγουν κακοί". Η κριτική του Graham's Lady Magazine ήταν ωμή: "Είναι μυστήριο πώς ένας άνθρωπος θα μπορούσε να επιχειρήσει να γράψει ένα τέτοιο βιβλίο, όπως το συγκεκριμένο, χωρίς ν' αυτοκτονήσει πριν το τελειώσει. Είναι ένας συνδυασμός χυδαίας ανηθικότητας και αφύσικης φρίκης". Η κριτική του Douglas Jerrold's Weekly Newspaper ήταν πιο θετική, αν και σοκαρισμένη από τις ωμές απεικονίσεις του μυθιστορήματος: "Στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ο αναγνώστης σοκάρεται, αηδιάζει, σχεδόν αρρωσταίνει από τις λεπτομέρειες της σκληρότητας, της απανθρωπιάς και του πιο διαβολικού μίσους και εκδίκησης, ενώ σε άλλες στιγμές εμφανίζονται ισχυρές μαρτυρίες για την υπέρτατη δύναμη της αγάπης - ακόμα και στους δαίμονες με ανθρώπινη μορφή. Οι γυναίκες στο βιβλίο είναι παράξενης διαβολικής-αγγελικής φύσης, δελεαστικές και τρομερές, και οι άντρες είναι απερίγραπτοι απ' το ίδιο το βιβλίο". Ωστόσο η κριτική τόνισε επίσης τη "μεγάλη δύναμη" του μυθιστορήματος και τις προκλητικές του ιδιότητες. Είπε ότι ήταν ένα "περίεργο είδος βιβλίου που εμπλέκει την κανονική κριτική, η οποία είναι αδύνατο να το αφήσει στην άκρη και να μην πει τίποτα γι' αυτό". Παρόλο που το Examiner συμφώνησε ότι το βιβλίο είναι περίεργο, το είδε ως "άγριο, μπερδεμένο, ασυνάρτητο και απίθανο". Η άποψη του Britannia καθρεφτίζεται σε σχόλια για τους δυσάρεστους χαρακτήρες, υποστηρίζοντας ότι θα ήταν πολύ καλύτερο ρομάντζο "αν οι χαρακτήρες δεν ήταν τόσο βίαιοι και καταστροφικοί όπως ο Χίθκλιφ". Η αγνώστων στοιχείων κριτική ήταν λιγότερο αρνητική, θεωρώντας το βιβλίο ως "ένα έργο μεγάλων δυνατοτήτων" και επισημαίνοντας ότι "δεν εμφανίζονται κάθε μέρα τόσο καλά μυθιστορήματα". Στην Ελλάδα το μυθιστόρημα έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις: εκδόσεις Γλάρος (μετάφραση Βασίλη Καζαντζή, 1943), εκδόσεις Ίκαρος (μετ. Βασίλη Καζαντζή, 1948 και 1952), εκδόσεις Ρομάντσο (μετ. Σπύρου Γαλαίου, με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων), εκδόσεις Μπόμπολης (μετ. Γεωργίας Αλεξίου-Πρωταίου, 1965, με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων), εκδόσεις Καμπανάς (μετ. Βασίλη Λιάσκα, με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων), εκδόσεις Δαρεμάς (μετ. Π. Παπαγεωργίου, με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων), εκδόσεις Γεμεντζόπουλος (μετ. Ζήνα Γ. Λινάκη, επιμέλεια Πάνου Γ. Μαζαράκη, μακέτα-εικονογράφηση Τάκη Δαρζέντα, 1967), εκδόσεις "Βιβλιοθήκη για όλους" (μετ. Γεωργίας Αλεξίου-Πρωταίου, χ.χ., με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων, έκδοση στην οποία περιλαμβάνονται και μεταφράσεις ποιημάτων της), εκδόσεις Κάκτος (μετ. Βασίλη Καζαντζή, 1980), εκδόσεις Πάλιντρομ (μετ. Κλεονίκης Γιαννοπούλου, 1994), εκδόσεις Άγρα (μετ. Άρη Μπερλή, 1995) εκδόσεις Παπαδόπουλος (μετ. Ροζίνα Μπέρκνερ, 1999), εκδόσεις Modern Times (μετ. Μαρίας Σπηλιοπούλου, 2000), εκδόσεις De Agostini Hellas (μετ. Νίκου Νικολάκη, 2000), εκδόσεις Παπαδόπουλος (μετ. Νεκτάριου Ντεληγιώργη, 2005), εκδόσεις Χαρλένικ Ελλάς (μετ. Κλαίρης Λαϊνά, 2008), εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος (μετ. Βίκυς Κυριαζή), εκδόσεις Σαββάλας (μετ. Βεατρίκης Κάντζολα-Σαμπατάκου) εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδη & Σία Α.Ε. (Κλασικά Εικονογραφημένα με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων) κ.ά. Στο δοκίμιο του Αλμπέρ Καμύ Ο επαναστατημένος άνθρωπος, ο Χίθκλιφ συγκρίνεται με έναν ηγέτη επαναστατών. Και οι δύο παρασύρονται από ένα είδος τρέλας: ο ένας από ασύνετη αγάπη και ο άλλος από καταπίεση. Ο Καμύ αντιπαραθέτει την έννοια της αντίδρασης του Χίθκλιφ προς την Κάθριν με την αντίδραση ενός επαναστάτη απογοητευμένου από τα ιδανικά που είχε κάποτε. Ο Μαρίζ Κοντέ στο μυθιστόρημά της Windward Heights διασκευάζει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και η υπόθεση διαδραματίζεται στη Γουαδελούπη και την Κούβα. Η Σύλβια Πλαθ και ο Τεντ Χιουζ έγραψαν ποιήματα με τίτλο "Wuthering Heights". Η Αν Κάρσον έγραψε ένα ποίημα με τίτλο "The Glass Essay", στο οποίο υπάρχουν πολλές αναφορές στα Ανεμοδαρμένα Ύψη και στη ζωή της Έμιλι Μπροντέ. Το μυθιστόρημα του Τζέιμς Στόνταρντ "The False House" περιέχει πολλές αναφορές στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στο μυθιστόρημα H: The Story of Heathcliff's Journey Back to Wuthering Heights, η Lin Haire-Sargeant αφηγείται την ιστορία για το πως ο Χίθκλιφ ανακαλύπτει ότι είναι ο γιος και κληρονόμος του Έντουαρντ Ρότσεστερ και της Μπέρθα Μέισον (από το Τζέιν Έιρ). Ο Τζάσπερ Φορντ στη σειρά περιπετειών Η επόμενη Πέμπτη αναφέρει συχνά τον Χίθκλιφ ως τον πιο τραγικό ρομαντικό ήρωα. Στο βιβλίο του Φορντ The Well of Lost Plots, αποκαλύπτεται ότι όλοι οι χαρακτήρες από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε ομαδικές συναντήσεις διαχείρισης θυμού. Στο Heathcliff and the Great Hunger (1995), ο Τέρι Ίγκλετον φέρει τον Χίθκλιφ να ήταν στην πραγματικότητα πρόσφυγας από τον Μεγάλο Ιρλανδικό Λιμό της Πατάτας. Στον πρόλογο του μυθιστορήματος Το γαλάζιο τ' ουρανού, ο Γάλλος συγγραφέας Ζωρζ Μπατάιγ αναφέρει ότι, κατά την άποψή του, το Ανεμοδαρμένα Ύψη ανήκει σ' αυτά τα σπάνια έργα της λογοτεχνίας που γράφτηκαν από μία εσωτερική αναγκαιότητα. Το Εδώ στη Γη της Άλις Χόφμαν είναι μία μοντέρνα εκδοχή του βιβλίου Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στο μυθιστόρημα της Νταϊάν Σέτερφιλντ Η δέκατη τρίτη ιστορία γίνεται συχνά αναφορά στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Η σχέση μεταξύ του Τσάρλι και της Ίζαμπελ Άνγκελφιλντ παραλληλίζεται με πολλούς τρόπους μ' αυτήν του Χίθκλιφ και της Κάθριν. Ο Μισέλ Ουελμπέκ στο πρώτο του μυθιστόρημα, Η επέκταση του πεδίου της πάλης, κάνει μία σύντομη αναφορά στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ("Είμαστε πολύ μακριά από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη") με το επιχείρημα ότι καθώς οι ανθρώπινες σχέσεις σταδιακά εξαφανίζονται, δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν τέτοιες ιστορίες θυελλώδους πάθους. Το Wuthering High της Κάρα Λόκγουντ επικεντρώνεται σ' ένα οικοτροφείο που είναι στοιχειωμένο από νεκρούς κλασικούς συγγραφείς, μεταξύ των οποίων είναι και η Έμιλι Μπροντέ. Το μυθιστόρημά της αναφέρεται αρκετές φορές ενώ εμφανίζονται ακόμα και χαρακτήρες της. Το βιβλίο της Μιζούκι Νομούρα "Bungaku shoujo" to Uekawaku Ghost (2006) αναφέρεται αλλά και αντλεί υλικό σε μεγάλο βαθμό από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Το τρίτο βιβλίο της Γιαπωνέζας μυθιστοριογράφου Μινάι Μιζουμούρα, με τίτλο A Real Novel (2002), είναι μία προσαρμογή του βιβλίου της Έμιλι Μπροντέ και διαδραματίζεται στη μεταπολεμική Ιαπωνία, περιλαμβάνοντας έναν μισό Κινέζο και μισό Ιάπωνα Χίθκλιφ και μία ακόμα πιο προβληματική Έλεν. Το βιβλίο αναπαριστά την ιστορία της σύγχρονης ιαπωνικής λογοτεχνίας με την απορρόφηση και τη μετατροπή κλασικών δυτικών έργων μέσα στο ιαπωνικό λογοτεχνικό πλαίσιο. Ο Αφγανός μυθιστοριογράφος Καλέντ Χοσεϊνί στο πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο Χαρταετοί πάνω από την πόλη, αναφέρεται στα Ανεμοδαρμένα Ύψη όταν ο Αμίρ ρωτά τη Σοράγια ποιο βιβλίο διαβάζει κι εκείνη απαντά "είναι μια θλιβερή ιστορία". Στο μυθιστόρημα της Στέφανι Μέγιερ Λυκόφως, η Μπέλα Σουάν διαβάζει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στην Έκλειψη χρησιμοποιούνται πολλά αποσπάσματα από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη για να συγκριθεί η σχέση της Μπέλα Σουάν με τον Έντουαρντ Κάλεν και τον Τζέικομπ Μπλακ με τις σχέσεις που είχε η Κάθριν με τον Χίθκλιφ και τον Έντγκαρ. Στο δεύτερο μυθιστόρημα της Κίραν Ντεσάι, Η κληρονομιά της απώλειας, η Σάι διαβάζει αρκετές φορές τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στο βιβλίο Ο αγγελιοφόρος του Αυστραλού συγγραφέα Μάρκους Ζούσακ, ο Εντ (ο κύριος χαρακτήρας) διαβάζει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη σε μία ηλικιωμένη κυρία. Στη σειρά μάνγκα και άνιμε Aoi Hana ένας από τους κύριους χαρακτήρες παίζει το ρόλο του Χίθκλιφ σ' ένα σχολικό φεστιβάλ δράματος. Η Αμερικανίδα συγγραφέας Μαρίσα Πεσλ αναφέρεται στα Ανεμοδαρμένα Ύψη στο κεφάλαιο 3 του βιβλίου Special Topics in Calamity Physics. Σε μία συνέντευξή του για το βιβλίο Η βουή και η μανία, ο Γουίλιαμ Φώκνερ αναφέρθηκε στον χαρακτήρα Κάντι χρησιμοποιώντας τη φράση "my heart's darling" που χρησιμοποιούσε ο Χίθκλιφ για να περιγράψει την Κάθριν Έρνσο. Το 1976 οι Genesis κυκλοφόρησαν το δίσκο Wind & Wuthering, ο τίτλος και το εξώφυλλο του οποίου είναι εμπνευσμένα από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Επιπλέον, ο δίσκος περιλαμβάνει δύο ορχηστρικά κομμάτια με τίτλο "Unquiet Slumbers For The Sleepers..." και "...In That Quiet Earth" αντίστοιχα, τα οποία είναι οι τελευταίες λέξεις του μυθιστορήματος. Το 1978 η Αγγλίδα τραγουδίστρια Κέιτ Μπους κυκλοφόρησε τραγούδι με τίτλο "Wuthering Hights", το οποίο γνώρισε και εκτελέσεις από άλλους καλλιτέχνες. Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο κυρίως από την κινηματογραφική εκδοχή του 1939 που επηρέασε βαθιά την τραγουδίστρια όταν ήταν μικρή. Είναι το πρώτο single της Μπους, η οποία το ερμηνεύει από την πλευρά της Κάθριν χρησιμοποιώντας και κάποιες φράσεις της από το βιβλίο τόσο στο ρεφρέν ("Let me in! I'm so cold!") όσο και στα κουπλέ ("bad dreams in the night"). Η Γιόκο Όνο στο τραγούδι "You're the One", που περιλαμβάνεται στο δίσκο Milk and Honey (1984), συγκρίνει τη σχέση της με τον Τζον Λένον θεωρώντας πως η κοινωνία τούς έβλεπε σαν τον Χοντρό και Λιγνό, και οι ίδιοι σαν τον Χίθκλιφ και την Κάθριν. Τα τραγούδια "Total Eclipse of the Heart" (1983) και "It's All Coming Back to Me Now" (1989), που έγραψε ο Τζιμ Στάινμαν, είναι εμπνευσμένα από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Μάικλ Πεν κάνει αναφορά στον Χίθκλιφ στο τραγούδι του "No Myth" (1989). Το γιαπωνέζικο συγκρότημα Ali Project κυκλοφόρησε δύο εκτελέσεις ενός τραγουδιού με τίτλο "Wuthering Hights" (το 1992 και το 2006). Οι Diva Destruction κάνουν αναφορά στον Χίθκλιφ και στην Κάθριν σ' ένα τραγούδι με τίτλο "Heathcliff" (2003). Το 2003, η Γιαπωνέζα τραγουδοποιός Chihiro Onitsuka κυκλοφόρησε ένα τραγούδι με τίτλο "嵐ヶ丘", που είναι η γιαπωνέζικη μετάφραση του τίτλου "Ανεμοδαρμένα Ύψη". Στο τραγούδι "Έπεσε έρωτας" (2003), που ερμήνευσε ο Κώστας Μακεδόνας σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη, ο τελευταίος στίχος είναι "πάμε ξανά για τ' ανεμοδαρμένα Ύψη". Το 2005, η Γιαπωνέζα βιολίστρια Ικούκο Καβάι συνέθεσε ένα οργανικό κομμάτι με τίτλο "Wuthering Heights". Η λίγο πιο περίτεχνη παραλλαγή του περιλαμβάνει τον υπότιτλο "Dear Heathcliff". Στο τραγούδι "A Dark Congregation" (2006) που κυκλοφόρησε το ανεξάρτητο ροκ συγκρότημα The Hush Sound, ο στίχος "we are surrounded by all of the quiet sleepers inside the quiet earth" κάνει αναφορά στις τελευταίες λέξεις του μυθιστορήματος. Στο τραγούδι "10.000 Nights of Thunder" (2007), το δανέζικο συγκρότημα Alphabeat κάνει αναφορά στα Ανεμοδαρμένα Ύψη με το στίχο "Wuthering Heights and the stormy nights". Το 2008 οι Death Cab for Cutie κυκλοφόρησαν το τραγούδι "Cath...", το οποίο είναι εμπνευσμένο από τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη". Wuthering Hights είναι το όνομα ενός συγκροτήματος από τη Δανία. Το 2013 η Καίτη Γαρμπή κυκλοφόρησε ένα τραγούδι με τίτλο "Ανεμοδαρμένα Ύψη" (μουσική: Γ. Σαμπάνης, στίχοι: Ε. Γιαννατσούλια), ενώ σε σκηνή του ομώνυμου videoclip διαβάζει το βιβλίο Ο πύργος των καταιγίδων. Σ' ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Το ιπτάμενο τσίρκο (1970), οι Monty Python εκτελούν ένα νούμερο από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη όπου οι ηθοποιοί επικοινωνούν μέσω σημαιών (2η season, επεισόδιο 15). Σ' ένα επεισόδιο του κόμικ "Sabrina the Teenage Witch", η θεία Ζέλντα διαβάζει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στην ταινία Ένας Αμερικανός λυκάνθρωπος στο Λονδίνο (An American Werewolf in London, 1981), δύο Αμερικανοί τουρίστες σχολιάζουν ακούγοντας κάποια ουρλιαχτά ότι "μπορεί να είναι ο Χίθκλιφ που ψάχνει την Κάθριν". Σ' ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Frasier, ο Φρέιζερ Κρέιν, μαθαίνοντας ότι η Δάφνη είναι στο σπίτι του Νάιλς, αναφωνεί: "Έχετε μία ευάλωτη γυναίκα και έναν άστατο άντρα σ' ένα γοτθικό σπίτι μία βροχερή νύχτα. Το μόνο που λείπει είναι να φωνάξει κάποιος "Χίθκλιφ!". Σ' ένα επεισόδιο του πέμπτου κύκλου της σειράς Τα φιλαράκια (Friends) έγινε αναφορά στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Σ' ένα επεισόδιο της σειράς Dark Angel, η Original Cindy αναφέρθηκε στη συμπεριφορά του Alec λέγοντας ότι θυμίζει τον Χίθκλιφ. Σ' ένα επεισόδιο της σειράς Η τρελή οικογένεια του Μάλκολμ (Malcolm in the Middle), ο Μάλκολμ (Φράνκι Μουνίζ) έχει να κάνει μία εργασία πάνω στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στην ταινία Sky Captain: Ο κόσμος του αύριο (Sky Captain and the World of Tomorrow, 2004), μία μαρκίζα θεάτρου διαφημίζει την ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη (1939) με πρωταγωνιστή τον Λόρενς Ολίβιε. Στην ταινία Εξομολογήσεις μιας έφηβης (Confessions of a Teenage Drama Queen, 2004), ο χαρακτήρας της Λίντσεϊ Λόχαν βλέπει τον αγαπημένο της τραγουδιστή στη Νέα Υόρκη και παρατηρεί ότι "αν εξαιρέσεις τα σκουπίδια και τα αυτοκίνητα, είναι σαν ν' ακολουθείς τον Χίθκλιφ στα χωράφια". Στην ταινία Sex and the City (2008), η Κάρι αναφέρει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ως μία τραγική ιστορία αγάπης. Στην ταινία Λυκόφως αναφέρεται ως το αγαπημένο βιβλίο της Μπέλα Σουάν (Κρίστεν Στιούαρτ) και του Έντουαρντ Κάλεν (Ρόμπερτ Πάτινσον). Στην ταινία Η πρόταση (The Proposal, 2009), ο χαρακτήρας της Σάντρα Μπούλοκ δηλώνει ότι διαβάζει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη κάθε Χριστούγεννα. Σ' ένα επεισόδιο του Peep Show του βρετανικού Channel 4, το βιβλίο Ανεμοδαρμένα Ύψη είναι αντικείμενο συζήτησης. Σ' ένα επεισόδιο της σειράς Καλή τύχη, Τσάρλι (Good Luck Charlie) του Disney Channel, ο PJ έχει να κάνει μία εργασία για το σχολείο με θέμα τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Σ' ένα επεισόδιο της σειράς Bones (2011), η δρ. Μπρέναν συγκρίνει τον ύποπτο με τον Χίθκλιφ από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, οδηγώντας τον στην ομολογία του εγκλήματος. Η τηλεοπτική σειρά Τα ημερολόγια ενος βρικόλακα (2011) αναφέρθηκε στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο ηθοποιός Χιθ Λέτζερ και η αδελφή του, Κάθριν, πήραν τα ονόματά τους από τον Χίθκλιφ και την Κάθριν. Ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Γκόρντον Μπράουν, είπε σε μία συνέντευξή του ότι συμφωνεί απολύτως με ορισμένες γυναίκες που τον συνέκριναν με τον Χίθκλιφ, διευκρινίζοντας ότι ο ίδιος είναι ένας «ίσως μεγαλύτερος σε ηλικία και σοφότερος Χίθκλιφ». Ο ηθοποιός Τζόνι Ντεπ ρωτήθηκε σε μία συνέντευξή του αν είναι ρομαντικός και εκείνος απάντησε "Αν είμαι ρομαντικός; Έχω δει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη δέκα φορές. Είμαι ρομαντικός". 1920: Η παλαιότερη κινηματογραφική εκδοχή του έργου γυρίστηκε στην Αγγλία, σε σκηνοθεσία του Άλμπερτ Βίκτορ Μπραμπλ. Είναι άγνωστο αν εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες κόπιες. 1939: Ο Πύργος των καταιγίδων (ή Ανεμοδαρμένα Ύψη), με πρωταγωνιστές την Μερλ Όμπερον στο ρόλο της Κάθριν Έρνσο Λίντον, τον Λόρενς Ολίβιε ως Χίθκλιφ, τον Ντέιβιντ Νίβεν ως Έντγκαρ Λίντον, τη Φλόρα Ρόμπσον ως Έλεν Ντιν, τον Ντόναλντ Κρισπ ως δρα Κέννεθ, την Τζέραλντιν Φιτζέραλντ ως Ισαβέλα Λίντον κ.ά. Την προσαρμογή του σεναρίου έκαναν οι Τσαρλς ΜακΆρθουρ, Μπεν Χεκτ και Τζον Χιούστον. Η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη με σκηνοθέτη τον Γουίλιαμ Γουάιλερ. Η εκδοχή αυτή, όπως και πολλές άλλες, εξάλειψε την ιστορία της δεύτερης γενιάς (της Κάθι, του Λίντον και του Έιρτον). Κέρδισε το New York Film Critics Circle Award για την Καλύτερη Ταινία (την ίδια χρονιά με την υπερπαραγωγή Όσα παίρνει ο άνεμος) και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. 18 Σεπτεμβρίου 1939: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή του CBS "Lux Radio Theater" με τους Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Άιντα Λουπίνο κ.ά. 4 Νοεμβρίου 1940: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή "Lux Radio Theater" με τους Άιντα Λουπίνο και Μπάζιλ Ράθμποουν. Το 1945 η ραδιοφωνική εκπομπή "The Weird Circle" μετέδωσε μία συμπυκνωμένη 30λεπτη εκδοχή του μυθιστορήματος. 25 Φεβρουαρίου 1945: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή του CBS "The Screen Guild Theater" με τους Μερλ Όμπερον και Κόρνελ Γουάιλντ. Το 1948 το τηλεοπτικό κανάλι BBC πρόβαλε ζωντανά μία 90λεπτη εκδοχή του μυθιστορήματος (η οποία δεν σώζεται). 1 Απριλίου 1949: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή του CBS "Ford Theater" με τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. 9 Αυγούστου 1951: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή του NBC "Screen Directors Playhouse" με τον Τζέιμς Μέισον και τη Ντόροθι ΜακΓκουάιρ. 1953: Τηλεοπτική μεταφορά στο BBC, με τον Ρίτσαρντ Τοντ στο ρόλο του Χίθκλιφ και την Ιβόν Μίτσελ στο ρόλο της Κάθριν. Αυτή η εκδοχή δεν σώζεται στα αρχεία του BBC. Σύμφωνα με τον Νάιτζελ Νιλ, που έκανε την προσαρμογή του σεναρίου, ο Τοντ εμφανίστηκε μία μέρα στο BBC και είπε ότι ήθελε να παίξει τον Χίθκλιφ γι' αυτούς. Ο Νιλ αναγκάστηκε να γράψει το σενάριο μέσα σε μόνο μία εβδομάδα καθώς η παραγωγή ήταν βιαστική. 1954: Ισπανόφωνη κινηματογραφική μεταφορά με τίτλο "Άβυσσοι του Πάθους" (Abismos de Pasión) σκηνοθεσίας του Λουίς Μπουνιουέλ. Ίσως είναι η μόνη ταινία που ακολουθώντας το πνεύμα του μυθιστορήματος της Μπροντέ αντανακλά τις αυθεντικές προσωπικότητες των χαρακτήρων, χωρίς καμία προσπάθεια να τους ωραιοποιήσει και χωρίς να υποκύψει στους κανόνες του Χόλιγουντ. Η ιστορία διαδραματίζεται στο καθολικό Μεξικό, με τον Χίθκλιφ να ονομάζεται Αλεχάντρο και την Κάθριν να ονομάζεται Καταλίνα. Στην εκδοχή αυτή υποτίθεται ότι ο Χίθκλιφ/Αλεχάντρο έχει γίνει πλούσιος κάνοντας συμφωνία με τον Σατανά. Οι New York Times αξιολόγησαν την επανέκδοση της ταινίας ως "ένα σχεδόν μαγικό παράδειγμα για το πώς ένας μεγαλοφυής καλλιτέχνης μπορεί να πάρει ένα κλασικό έργο κάποιου άλλου και να το διαμορφώσει ώστε να ταιριάζει με το ταμπεραμέντο του χωρίς πραγματικά να το βεβηλώσει" επισημαίνοντας επιπλέον ότι παρόλο που η ταινία είναι ισπανική και καθολική, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά πιστή στο πνεύμα της Μπροντέ. 14 Σεπτεμβρίου 1954: Ραδιοφωνική μεταφορά στην εκπομπή του NBC "Lux Radio Theater" με την Μερλ Όμπερον και τον Κάμερον Μίτσελ. Το 1962, το BBC πρόβαλε τηλεοπτικά μία νέα παραγωγή της εκδοχής του 1953, η οποία και σώζεται στα αρχεία. Η προσαρμογή του Νιλ επικεντρώνεται στο πρώτο μισό του μυθιστορήματος, αφαιρώντας εντελώς τη δεύτερη γενιά των Έρνσο και των Λίντον. Η Κλερ Μπλουμ υποδύθηκε την Κάθριν και ο Κιθ Μίτσελ τον Χίθκλιφ. Το 1966 προβλήθηκε στην Ινδία το μιούζικαλ Dil Diya Dard Liya, του οποίου η ιστορία και οι χαρακτήρες βασίστηκαν στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Τα ονόματα, οι τοποθεσίες αλλά και πολλές από τις εξελίξεις της πλοκής προσαρμόστηκαν στις ανάγκες του ινδικού κοινού. 1967: Προβάλλεται από το BBC η σειρά Ανεμοδαρμένα Ύψη με τον Ίαν Μακ Σέιν ως Χίθκλιφ και την Άντζελα Σκούλαρ ως Κάθι. 1968: Μεταφορά για τη γαλλική τηλεόραση, με τίτλο Les Hauts de Hurlevent, σκηνοθεσίας του Ζαν-Πωλ Καρρέρ με τη Ζενεβιέρ Καζίλ ως Κάθριν και τον Κλοντ Τιτρ ως Χίθκλιφ. Μεταφορά στην ελληνική ραδιοφωνική εκπομπή "Το Θέατρο της Εβδομάδος" με τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Κωστή Λειβαδέα, με την Ελένη Χατζηαργύρη στο ρόλο της Κατερίνας, τον Ανδρέα Μπάρκουλη στο ρόλο του Χίθκλιφ, την Άννα Παϊτατζή ως Νέλλυ, την Αιμιλία Υψηλάντη ως Ισαμπέλα, τον Ιάκωβο Ψαρρά ως Ζόζεφ, τον Μεγακλή Βιντιάδη ως Χίντλεϊ και τον Γιώργο Μούτσιο ως Έντγκαρ Λίντον. 1970: Κινηματογραφική ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη με τον Τίμοθι Ντάλτον ως Χίθκλιφ και την Άννα Κάλντερ-Μάρσαλ ως Κάθριν. Η ταινία δεν καλύπτει ολόκληρη την ιστορία και τονίζει ότι ο Χίθκλιφ μπορεί να είναι ετεροθαλής αδελφός της Κάθριν. Αυτή είναι η πρώτη έγχρωμη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος και κέρδισε την αποδοχή με το πέρασμα του χρόνου αν και αρχικά δεν είχε γίνει ιδιαίτερα αποδεκτή. Ο δε χαρακτήρας του Χίντλεϊ απεικονίζεται πολύ πιο συμπαθητικός και η ιστορία του είναι διαφοροποιημένη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η αιγυπτιακή τηλεόραση πρόβαλε μία εκδοχή του βιβλίου σε σειρά. 1978: Άλλη μία τηλεοπτική μεταφορά στο BBC, σε σκηνοθεσία του Πίτερ Χάμοντ, παραγωγή του Τζόναθαν Πάουελ και σενάριο των Χιου Λέοναρντ και Ντέιβιντ Σνόντιν. Η μεταφορά αυτή καλύπτει ολόκληρη την ιστορία και κυκλοφόρησε σε DVD. 1985: Γαλλική κινηματογραφική ταινία με τίτλο Hurlevent σε σκηνοθεσία του Ζακ Ριβέτ. 1988: Ιαπωνική κινηματογραφική ταινία με τίτλο 嵐が丘 σε σκηνοθεσία του Γιοσισίγκε Γιοσίντα. Η ιστορία διαδραματίζεται κατά την περίδο του Τοκουγκάβα και ο χαρακτήρας του Χίθκλιφ μεγαλώνει σε μία κοντική κοινότητα ιερέων που λατρεύουν έναν τοπικό θεό της φωτιάς. 1991: Φιλιππινέζικη ταινία με τίτλο Hihintayin Kita Sa Langit με τον Ρίτσαρντ Γκόμεζ. Ξαναγυρίστηκε το 2007 με αγγλικό τίτλο The Promise. 1992: Προβάλλεται η ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη με τη Ζιλιέτ Μπινός σε δύο ρόλους, της Κάθριν Έρνσο και της κόρης της, και τον Ρέιφ Φάινς ως Χίθκλιφ. Η ταινία ενσωματώνει και τη συχνά παραλειπόμενη ιστορία της δεύτερης γενιάς των παιδιών της Κάθριν, του Χίντλεϊ και του Χίθκλιφ. 1998: Τηλεοπτική μεταφορά που προβλήθηκε από το London Weekend Television καθώς και από το αμερικανικό δίκτυο PBS ως μέρος της εκπομπής Masterpiece Theatre. 2000: Η αμερικανική ραδιοφωνική σειρά Radio Tales έκανε την παραγωγή σ' ένα δράμα με τίτλο The Ghost of Wuthering Heights για το National Public Radio και το XM Satellite Radio. Το 2002 το BBC πρόβαλλε τη σειρά Sparkhouse, μία σύγχρονη εκδοχή της ιστορίας με τους ρόλους των δύο φύλων να αντιστρέφονται, σε σκηνοθεσία του Ρόμπιν Σέπερντ και πρωταγωνιστές τη Σάρα Σμαρτ και τον Τζόζεφ ΜακΦάντεν. 2003: Τηλεοπτική ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη για το MTV, με πρωταγωνιστές τους Έρικα Κρίστενσεν, Μάικ Βόγκελ και Κρίστοφερ Μάστερσον. Στην εκδοχή αυτή η ιστορία διαδραματίζεται σ' ένα σχολείο της σύγχρονης Καλιφόρνιας. 2004: Ιταλική τηλεοπτική ταινία με τίτλο Cime tempestose. 2009: Τηλεοπτική μεταφορά του ITV με τον Τόμ Χάρντι ως Χίθκλιφ και τη Σαρλότ Ρίλεϊ ως Κάθριν. 2011: Κινηματογραφική ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη σε σκηνοθεσία της Αντρέα Άρνολντ, με την Κάγια Σκοντελάριο ως Κάθριν και τον Τζέιμς Χόουσον ως Χίθκλιφ. Μεταξύ του 1943 και του 1951, ο Μπέρναρντ Χέρμαν έγραψε την όπερα Ανεμοδαρμένα Ύψη βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Το λιμπρέτο, στο οποίο ενσωματώνεται υλικό από ποιήματα της Έμιλι Μπροντέ, το έγραψε η Λουσίλ Φλέτσερ, η οποία ήταν η σύζυγος του Χέρμαν όταν εκείνος άρχισε να γράφει την όπερα αλλά όχι όταν την τελείωσε. Η όπερα ηχογραφήθηκε ολόκληρη στο Λονδίνο το 1966, με τον συνθέτη να διευθύνει την Pro Arte Orchestra. Η ηχογράφηση επανακυκλοφόρησε το 1972 και αργότερα μεταφέρθηκε σε CD. Ωστόσο η όπερα δεν ανέβηκε σε κάποια σκηνή παρά το 1982 από την Όπερα του Πόρτλαντ (και πάλι ήταν μία συντομευμένη εκδοχή που παρέλειψε 30-40 λεπτά μουσικής και άλλαξε το τέλος). Το 1998 η Ρενέ Φλέμινγκ ηχογράφησε την άρια I Have Dreamt. Στις 16 Ιουλίου 1958 έκανε πρεμιέρα η όπερα του Καρλάιλ Φλόιντ Ανεμοδαρμένα Ύψη. Τη δεκαετία του 1970, η ιαπωνική γυναικεία θεατρική ομάδα Takarazuka Revue ανέβασε τη δική της ερμηνεία ως μουσικό δράμα. Ο Μπέρναρντ Τέιλορ έγραψε ένα μιούζικαλ με τίτλο Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο ηχογραφήθηκε σε άλμπουμ το 1992. Ανέβηκε για πρώτη φορά σε σκηνή το 1994 και μεταφράστηκε στα γερμανικά, τα ρουμανικά και τα πολωνικά. Το 1996 έκανε πρεμιέρα το μιούζικαλ του Κλιφ Ρίτσαρντ Χίθκλιφ. Το μιούζικαλ, το οποίο δεν έτυχε θετικής αποδοχής από πολλούς παλιούς θαυμαστές του τραγουδιστή, απεικόνιζε την πολύ βίαιη πλευρά του χαρακτήρα του Χίθκλιφ. Στο άλμπουμ φωνητικά κάνουν οι Κλιφ Ρίτσαρντ και Ολίβια Νιούτον Τζον. Το 2001 ο Κλοντ Μισέλ Σένμπεργκ συνέθεσε την πρώτη του μουσική για μπαλέτο, Ανεμοδαρμένα Ύψη. Το 2008 ο Μαρκ Ράιαν δημιούργησε το δραματικό μιούζικαλ Ανεμοδαρμένα Ύψη βασισμένος στη γοτθική ιστορία αγάπης της Έμιλι Μπροντέ και με αφηγητή τον Ρέι Γουίνστοουν. 2009: Μία μιούζικαλ εκδοχή του έργου σε στυλ Μπόλιγουντ έκανε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία την Άνοιξη του 2009.Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη έδωσαν επίσης την έμπνευση για ένα παιχνίδι ρόλων παρά το γεγονός ότι το μυθιστόρημα δεν είναι επιστημονικής φαντασίας, κατασκοπευτικό ή αστυνομικό. Το παιχνίδι διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο από τον Γάλλο συγγραφέα Φιλίπ Τρομέρ. Ο Πύργος των Καταιγίδων Κλασσικά Εικονογραφημένα Νο 1039 (Ελληνικά) Ανεμοδαρμένα Ύψη στο Project Gutenberg (Αγγλικά) Ανεμοδαρμένα Ύψη στο PublicLiterature.org (Αγγλικά) Ανεμοδαρμένα Ύψη ηχητικό αρχείο σε mp3 από το LibriVox (Αγγλικά) The Reader's Guide to Emily Brontë’s “Wuthering Heights” (Αγγλικά) Emily Brontë hits the heights in poll to find greatest love story The Guardian (Αγγλικά)
|
Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights) είναι μυθιστόρημα της Έμιλι Μπροντέ που εκδόθηκε το 1847. Είναι το μοναδικό της μυθιστόρημα και γράφτηκε μεταξύ του Δεκεμβρίου 1845 και του Ιουλίου 1846. Παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι τον Ιούλιο του 1847 και δεν τυπώθηκε παρά το Δεκέμβριο του 1847 μετά την επιτυχία της αδερφής της, Σαρλότ Μπροντέ, με το μυθιστόρημα Τζέιν Έιρ. Τελικά εκδόθηκε με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ, ενώ μετά το θάνατο της συγγραφέως ακολούθησε και δεύτερη έκδοση, την οποία επιμελήθηκε η Σαρλότ. Ο τίτλος του μυθιστορήματος προέρχεται από ένα σπίτι στο Γιόρκσιρ της Αγγλίας. Η αφήγηση επικεντρώνεται στην παθιασμένη αλλά καταδικασμένη αγάπη μεταξύ της Κάθριν Έρνσο και του Χίθκλιφ, και στο πως αυτό το άλυτο πάθος καταστρέφει τους ίδιους και πολλούς ακόμα ανθρώπους γύρω τους. Το έργο ψυχογραφεί και αναλύει τον Χίθκλιφ, που οι συνθήκες της ζωής συντέλεσαν στο να απωθήσουν και να εξουδετερώσουν κάθε ψυχική αρετή και να το μεταβάλλουν σ' ένα στεγνό υποκείμενο, με αισθήματα κακίας και εκδίκησης. Αν και σήμερα θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας, τα Ανεμοδαρμένα Ύψη αντιμετώπισαν αρχικά ποικίλες κριτικές, κυρίως λόγω της πλήρους αφηγηματικής απεικόνισης της ψυχικής και σωματικής βίας. Αν και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του 19ου αιώνα η Τζέιν Έιρ της Σαρλότ Μπροντέ θεωρήθηκε γενικά ως το καλύτερο έργο των αδελφών Μπροντέ, μετέπειτα πολλοί κριτικοί υποστήριξαν ότι τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ήταν ακόμα καλύτερο. Επίσης έχει γνωρίσει πολυάριθμες διασκευές στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο και έχει γίνει μιούζικαλ, μπαλέτο, όπερες, παιχνίδι ρόλων και τραγούδι. Στην Ελλάδα, το μυθιστόρημα έχει επίσης μεταφραστεί με τον τίτλο Ο πύργος των καταιγίδων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%8E%CF%88%CE%B7
|
Γιόσα Μπουσόν
|
Ο Μπουσόν γεννήθηκε στο χωριό Κέμα της επαρχίας Σετσού (που σήμερα ονομάζεται Κέμα-τσο, στην πόλη της Οσάκα). Το οικογενειακό του όνομα ήταν Τανιγκούτσι. Γύρω στην ηλικία των είκοσι, ο Μπουσόν μετακόμισε στο Έντο, το σημερινό Τόκιο, και έμαθε ποίηση υπό την κηδεμονία του δασκάλου χαϊκάι Χαγιάνο Χατζίν. Μετά τον θάνατο του Χατζίν, ο Μπουσόν μετακόμισε στην επαρχία Σιμόζα (που σήμερα ονομάζεται Ιμπαράκι). Ακολουθώντας τα χνάρια του ειδώλου του, του Ματσούο Μπασό, ο Μπουσόν ταξίδεψε στην άγρια φύση του βόρειου νησιού Χονσού. Το ίδιο ταξίδι είχε αποτελέσε την έμπνευση για το διάσημο ταξιδιωτικό ημερολόγιο του Μπασό με τίτλο Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του βορρά. Ο Μπουσόν δημοσίευσε τις σημειώσεις του από το ταξίδι το 1744, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το όνομα Μπουσόν. Αφού ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένου του Τάνγκο (το βόρειο τμήμα του σύγχρονου νομού Κιότο) και του Σανούκι (στο Σικόκου), ο Μπουσόν εγκαταστάθηκε στην πόλη του Κιότο σε ηλικία 42 ετών. Εκείνη την εποχή, άρχισε να γράφει με το όνομα Γιόσα, το οποίο πήρε από τη γενέτειρα της μητέρας του (Γιόσα στην επαρχία του Τάνγκο). Ο Μπουσόν παντρεύτηκε σε ηλικία 45 ετών και απέκτησε μια κόρη, την Κούνο. Σε ηλικία 51 ετών, ο Μπουσόν άφησε τη γυναίκα και τα παιδιά του στο Κιότο και πήγε στην επαρχία Σανούκι για να εργαστεί σε πολλά έργα του.Αφού επέστρεψε ξανά στο Κιότο, έγραψε και δίδαξε ποίηση. Ξεχώρισε τέσσερις από τους μαθητές του ως πρότυπα, τους Κικάκου, Κιοράι, Ρανσέτσου και Σόντο. Ο Μπουσόν πέθανε σε ηλικία 68 ετών και θάφτηκε στο Κιότο. Η αιτία θανάτου είχε διαγνωστεί ως σοβαρή διάρροια, αλλά πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι επρόκειτο για έμφραγμα του μυοκαρδίου. Γέφυρα των ονείρων: η συλλογή ιαπωνικής τέχνης Mary Griggs Burke, ένας κατάλογος από το The Metropolitan Museum of Art Libraries (πλήρως διαθέσιμος στο διαδίκτυο ως PDF), ο οποίος περιέχει υλικό για τον Γιόσα Μπουσόν (βλ. ευρετήριο)
|
Ο Γιόσα Μπουσόν (ιαπωνικά: 与謝 蕪村) (1716 – 17 Ιανουαρίου 1784) ήταν Ιάπωνας ποιητής και ζωγράφος της περιόδου Έντο. Μαζί με τον Ματσούο Μπασό και τον Κομπαγιάσι Ίσα, ο Μπουσόν θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ιάπωνες ποιητές της περιόδου Έντο. Είναι γνωστός κυρίως για τη συμβολή του στη διαμόρφωση της Χάιγκα ως είδους τέχνης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%83%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%8C%CE%BD
|
Χούμπερτ Σόνγκερ
|
1923: Mellum, das Vogelparadies in der Nordsee (gemeinsam mit Hermann Hähnle) 1928: Durch das schöne Westfalen (5 Teile) 1932: Ein Volk erwacht 1932: Zwischen Feuer und Eis 1936: Fischerkinder an der Nordsee (Mitarbeit von Hermann Naber) 1939: So ist Mexiko 1939: Die Heinzelmännchen 1940: Frieder und Catherlieschen 1940: Hänsel und Gretel 1942: Das tapfere Schneiderlein 1947: Zehn Jahre später (gemeinsam mit Josef Plesner) 1947/1948: Frau Holle 1948: Ein Fass voll Spaß 1948: Das verzauberte Tüchlein 1948: Das Glücksschwein 1949: Die wandelnde Glocke (gemeinsam mit Gerda Otto) 1949: Auf großer Fahrt 1950: Paradies auf Erden 1953: Die goldene Gans (gemeinsam mit Walter Oehmichen) 1953: Brüderchen und Schwesterchen (gemeinsam mit Walter Oehmichen) 1961: Bergwild 1961: Weiße Schwingen über dem Schilf 1961: Junges Senegal 1963: Paradies ohne Sünde 1942: Das tapfere Schneiderlein (Hubert Schonger) 1949: Bergkristall (Der Wildschütz von Tirol) Harald Reinl) 1950: Paradies auf Erden (Hubert Schonger) 1956: Die Heinzelmännchen (Erich Kobler – Drehbuch zusammen mit Erich Kobler, Konrad Lustig) 1959: Bremer Stadtmusikanten (Rainer Geis) 1923: Mellum, das Vogelparadies in der Nordsee (Hubert Schonger, Hermann Hähnle) 1923/24: Naturkunde aus dem deutschen Wald 1923/24: Die Hochseefischerei im Winter 1923/24: Der neuzeitliche Bau von Elektromotoren 1924: Wisent in Not 1924: Winzerfest der Lößnitz 1924: Sonnenmenschen 1924: Schaffendes Volk – Fröhliches Volk 1924: Hiddensee 1924: Die Binnenseefischerei im Winter 1924: Das steinerne Meer (Sonnenkinder) 1925: Ägypten, das Land der Pyramiden 1925: Der Silberfuchs 1925: Das Gewitter, Blitzgefahr und ihre Bekämpfung 1925: Aus dem Bayrischen Wald. 1. Teil: Der Bayrische Wald im Sommer 1925/1926: Im Bruch und Moor 1925/1926: Deutsche Silberfuchszucht 1926: Schrift und Schreibwerkzeuge 1926: Schlesierland 1926: Landwirt, schütze Dein Eigentum 1926: Island 1926/1927: Beim Köhler 1926/1927: Kampfläufer 1926/1927: Auf einer Braunkohlengrube in der Niederlausitz 1927: Parteitag Nürnberg 1927 (NSDAP) 1927: Zentralflughafen Berlin 1927: Winter im Bayerwald 1927: Weltrekord im Segelflug 1927: Vom Murmeltier 1927: Unser Storch 1927: Storch in Not 1927: Schwäne 1927: Schlesien 1927: Porzellan 1927: Lachszucht 1927: Lachsfang am Oberrhein 1927: Koks 1927: Karpfen 1927: In einer Silberfuchsfarm 1927: Im Spreewald. Ein Bild deutscher Heimat im Wechsel der Jahreszeiten 1927: Im Bergwerk 1927: Hoch die edle Falknerei 1927: Hagen, die Eingangspforte zum sauerländischen Gebirge 1927: Giganten auf Schienen 1927: Familie Adebar 1927: Einweihung der Feuerwehrschule Bahrensdorf mit Erholungsheim 1927: Der Stahlhelm in Berlin 1927: Der Stahlhelm ehrt Hindenburg 1927: Der Naturschutzpark in der Lüneburger Heide 1927: Der Hänfling 1927: Der Harz 1927: Der Buchfink 1927/1928: Lübben, der Spreewaldkreis 1927/1928: Iserlohn in Westfalen 1927/1928: Vom Stahlblock zum Feinblech 1927/1928: In den Schiefergruben des Sauerlandes 1928: Die Kinder-Republik 1928: Stahlhelmtag in Hamburg – Zeugen aus großer Zeit (Hans Hübotter) 1928: Mitteldeutscher Stahlhelmsporttag in Halle S. 1928: Stahlhelm-Norwegenfahrt 1928 1928: Zeugen aus großer Zeit 1928: Von der Drahtrolle zur Nähnadel 1928: Unsichtbare Kräfte (4. Teile) 1928: Stahlhelm-Filmbericht 1 – Einweihung des Stahlhelmheimes Arendsee 1928: Stahlhelm-Filmbericht 2 - Der Stahlhelm begrüßt die Ozeanflieger 1928: Sachsenfilm vom 14. Turnfest in Köln (21.- 29. Juli1928) 1928: Die Protos-Geräteanschlußschnurr 1928: Ostpreußische Stahlhelm-Tagung am 2. und 3, Juni 1928 1928: Mellum, das Wattenmeer 1928: Kreis Wittgenstein, Regierungsbezirk Arnsberg, Westfalen 1928: Kreis Fredeberg-Neumark. Von der Endmoräne bis zur Kunststrasse 1928: Kreis Altena, im Herzen des märkischen Sauerlandes 1928: Karte und Atlas 1928: In der Jahnstadt Freyburg an der Unstrutt 1928: Im Vogelparadies der Nordsee 1928: Im Reich der Kinder 1928: Im Herzen des Sauerlandes 1928: Hinter Motorpflug und Schraubstock 1928: 14. Deutsches Turnfest in Köln (22.–29. Juli 1928) 1928: Armenische Flüchtlinge in Syrien 1928: Aus dem Bayrischen Wald 1928: Bei Holzhauern und Glasbläsern 1928: Das Getränk der Millionen 1928: Das Protos-Bügeleisen 1928: Der Kreis Meschede 1928: Die Gewinnung des Tetrakarnits und seine Anwendung in der Färberei 1928: Die Kinderrepublik 1928: Die Protos-Heißluftdusche 1928: Die deutschen Leichtathleten bereiten sich zu den Olympischen Spiele vor 1928: Die deutschen Leichtathleten rüsten zur Olympiade. 1. Teil 1928: Die deutschen Leichtathleten rüsten zur Olympiade. 2. Teil 1928: Ein Besuch im V.D.A-Kinderheim Crossen an der Oder 1928: Durch das schöne Westfalen (5 Teile) (Hubert Schonger) 1928: Eine Winterwanderung durch den Bayrischen Wald 1928: Eisfischerei im Kurischen Haff 1928: Erlauschtes aus dem deutschen Wald 1928/1929: Der Kampf um die Erhaltung unserer Gewässer 1928/1929: Stettiner Hausfrauen 1928/1929: Im Land des Vogelzuges. Bilder von der Kurischen Nehrung 1928/1929: Ein Wintertag im Harz 1928/1929: Eine schöne, alte Stadt 1929: Unter Schwarz-Weiß-Rot nach der grünen Steiermark 1929: Unsichtbare Kräfte 5. Teil, 6.Teil. 7. Teil. 1929: Sonniges Land 2. Teile 1929: Holzritt auf dem Königssee 1929: Frühling am Rhein 1929: Frohe Menschen 1929: Forellenzucht 1929: Erz 1929: Eine alte Stadt am Harz 1929: Ein Tag auf Burg Altena 1929: Die Orientmission 1929: Die Herstellung von Sicherungspatronen bei der Voigt-Haeffner A:G: 1929: Der balzende Auerhahn 1929: Die V.D.A. in Kiel 1929: Das braune Geheimnis 1929: Aus der sozialen Arbeit des Stahlhelms 1929: Am Rande des ewigen Eises 1929: Aalfang in der Elbe und des Aales wundersame Lebensgeschichte 1929/1930: Kunstturnen 1929/1930: Fröhliches Villingen 1929/1930: Ein angenehmer Hausfreund 1929/1930: Die Jungmädelstadt Gernrode 1929/1930: Bei einem altem Uhrmacher 1929/1930: Adler und Falken 1930: Zur Körper und Gesundheitspflege braucht man viel Zeit oder … 1930: Wenn wir schreiten Seit` an Seit` 1930: Welthafen Hamburg 1930: Wege zur Freude 1930: Von der Kohle zur Elektrizität 1930: Vogelschutz 1930: Schafft Kraft und Freude 1930: Schaffendes Villingen 1930: Lasst deutsche Schornsteine rauchen 1930: Lachendes Leben 1930: Kraftwerk Thüringen 1930: Kampf dem Staube 1930: Im Spreewald – Eine Wanderung durch den Kreis Lübben 1930: Hygienisch einwandfrei Milchgewinnung und Verarbeitung durch Elektrizität 1930: Das Hohelied der Kraft (Lorenz Paringer) 1930: Lohnbuchhalter Kremke (Marie Harder) 1930: Fröhliches Turnen 1930: Erleichterung des Berufsarbeit durch Verwendung von Elektrizität für Licht, Kraft und Wärme 1930: Eine schöne, alte Stadt 1930: Ein Hochhaus wird gebaut 1930: Durch den Schwarzwald zum „schwäbischen Meer“ 1930: Die Lüneburger Heide 1930: Der Wecker 1930: Das Deutsche Turnfest 1928 in Köln 1930: Das Kochen, Braten und Backen auf dem elektrischen Herd braucht nicht beaufsichtigt werden 1930: Bilder aus dem Leben der Vögel 1930: Bilder aus dem Grenzkreise Friedeberg in der Neumark 1930: Berlin 1930: Aus der Arbeit der Dr. Lepsius Deutschen Orient-Kommission 2. Teil: Arbeitsgebiet Syrien. 1930: Armeniernot und Christenhilfe 1930: Ahori – Ein Film von der Elbe 1930: Achtung! Achtung! Mitteldeutsches Landesturnerfest Halberfest 1930/31: Der Arbeitstag der Bauernfrau 1930/31: Die Mosel 1930/31: Dienst an der Jugend 1930/31: Helgoland 1930/31: Goldener Alltag 1931: Weltstadt in Flegeljahren. Ein Bericht über Chicago (Heinrich Hauser) 1931: Schwäbische Heimat. Schwabenfilm 2. Teil 1931: Mit dem großen Garn 1931: Magdeburg 1931: Kind in Sonne 1931: Jugend der Tat 1931: Am Anfang war die Kraft 1931: Glatter Start, sichere Fahrt 1931: Ein Film vom Kreisturnfest der Ostmark 1931: Der deutsche Karpfen 1931: Es wächst ein Geschlecht – Turnerinnen (Willy Wagner) 1931: Da wo der Rhein gen Norden zieht 1931: Der schaffende Rhein (Hans Wüstemann) 1931: Aus dem Leben und der Arbeit des Teltower M.T.V. 1931: 75 Jahre Verband Deutscher Ingenieure Denkmalsweihe in Alexisbad 1931/1932: Gespeicherte Kraft 1931/1932: Um Teutoburger Wald und Weser 1931/1932: Silber aus Gmünd 1931/1932: Der Gehalt macht’s 1932: Stahlhelm marschiert 1932: Burschen heraus 1932: Deutsche Sinfonie 1932: Ein Volk erwacht (Hubert Schonger) 1932: Freiwillige vor 1932: Gesunde Fischkost 1932: Kinderland – Sonnenland 1932: Radiumtherapie in der allgemeinen Praxis 1932: Technische Kulturdenkmale – Teil 1. 1932: Unsere Zukunft liegt in Deutschland 1932: Wille und Wehr 1932: Zwischen Feuer und Eis (Hubert Schonger) 1932: Über den Parteien. 2. Stahlhelmführer-Tagung 4./5. Mai 1932 in Magdeburg 1932/33: Die Jungfrau 1932/33: Der Tag der Soldaten 1932/33: Am Horst der wilden Adler 1933: Selbstständige Lichtbogen-Schweißeinrichtungen 1933: Kampf mit dem Staube (Hans Wittemeier) 1933: Hakenkreuz am Stahlhelm 1933: Der warnende Ruf 1933: Berlin 1933 1933: Auf der Suche nach Atlantis 1934: Württemberg 1934: Neues Leben an Sieg und Rhein 1934: Am Spinnrad unserer Zeit 1934: Das Leben lacht 1935: Wunderwelt der Gotik 1935: Segen auf deutscher Erde 1936: Fischerkinder an der Nordsee (Hubert Schonger, Mitarbeit von Hermann Naber) 1936: Sisalernte auf Yucatan 1938: Schneeweißchen und Rosenrot (Hubert Schonger) 1938: Tischchen deck dich, Goldesel und Knüppel aus dem Sack (Alfred Stöger) 1939: Schneewittchen und die sieben Zwerge (Carl Heinz Wolff) 1939: Die Heinzelmännchen (Hubert Schonger) 1939: So ist Mexiko (Hubert Schonger) 1940: Luftschutz auch auf dem Lande 1940: Hänsel und Gretel (Hubert Schonger) 1940: Vom Bäumlein, das andere Blätter hat gewollt (Heinz Tischmeyer) 1942: Das tapfere Schneiderlein (Hubert Schonger) 1942/1943: Die Mondlaterne 1947: Zehn Jahre später (gemeinsam mit Josef Plesner) 1947/1948: Frau Holle (Hubert Schonger) 1948: Ein Fass voll Spaß (Hubert Schonger) 1948: Das verzauberte Tüchlein (Hubert Schonger) 1948: Das Glücksschwein (Hubert Schonger) 1949: Die wandelnde Glocke (Hubert Schonger, Gerda Otto) 1949: Bergkristall (Der Wildschütz von Tirol)(Harald Reinl) 1949: Hans im Glück (Peter Hamel) 1949: Auf großer Fahrt (Hubert Schonger) 1950: Paradies auf Erden (Hubert Schonger) 1951/52: Das Wunderfenster (Gerda Otto) 1952: Zwerg Nase (Francesco Stefani) 1953: Brüderchen und Schwesterchen (Walter Oehmichen, Hubert Schonger) 1953: Die goldene Gans (Walter Oehmichen, Hubert Schonger) 1953: Paradies ohne Sünde (Hubert Schonger) 1954: Hänsel und Gretel (Walter Janssen) 1954: Rotkäppchen (Walter Janssen) 1955: Schneeweißchen und Rosenrot (Erich Kobler) 1955: Schneewittchen und die sieben Zwerge: (Snow white) (Erich Kobler) 1955: Dein Horoskop – dein Schicksal? (Konrad Lustig) 1956: Die Heinzelmännchen (Erich Kobler) 1956: Tischchen deck dich, Goldesel und Knüppel aus dem Sack (Jürgen von Alten) 1957: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein (Peter Podehl) 1957: Zwei Matrosen auf der Alm (Peter Hamel) 1957: Rübezahl – Herr der Berge (Erich Kobler) 1957: Moskau 1957 (Peter Schamoni) 1957: Jazz im Kreml (Peter Schamoni) 1957: Die Eintagsfliege (Peter Fleischmann) 1959: Ο diese Bayern (Arnulf Schröder) 1959: Hubertusjagd (Hermann Kugelstadt) 1959: Bremer Stadtmusikanten (Rainer Geis) 1961: Weiße Schwingen über dem Schilf (Hubert Schonger) 1961: Junges Senegal (Hubert Schonger) 1961: Frau Holle – Das Märchen von Goldmarie und Pechmarie (Peter Podehl) 1961: Geschichte einer Sandrose (Peter Fleischmann) 1961: Hosianna (Peter Podehl) 1961: Bergwild (Hubert Schonger) 1962: Brot der Wüste (Peter Fleischmann) 1963: Paradies ohne Sünde (Hubert Schonger) 1964: Der Test (Peter Fleischmann) 1965: Antiquitäten (Marran Gosov) 1966: Sensation Alpen (Lothar Brandler) 1966: Power Slide (Marran Gosov) 1966: Henker Tom (Klaus Lemke) 1967: Da lacht Tirol (Lothar Brandler) 1967: Tanja – die Nackte von der Teufelsinsel (A. Hofherr) 1967: Herbst der Gammler (Peter Fleischmann) 1968: Nicht fumm (Dirk Walbrecker) 1968: Ski Extrem (Jürgen Gorter Jr.) 1968: Reise zu den glücklichen Inseln 1971/1972: Der Blitz – Inferno am Montblanc (Lothar Brandler) Hubert Schonger: 10 Jahre Naturfilm Hubert Schonger [1923–1933] Filmverzeichnis / Berlin SW 11, Anhalter Str. 7: Naturfilm Hubert Schonger, 1933 Hubert Schonger: Kamera läuft …. Almanach zum 25jährigen Bestehen, Inning a. Ammersee 1950 Robert Volkmann: Geschichte und Geschichten – Inning mit seinen Ortsteilen Arzla, Stegen, Buch, Bachern und Schlagenhofen. Kulturkreis Inning e. V., Inning 1990
|
Ο Χούμπερτ Σόνγκερ (γερμ. Hubert Schonger) (1897 - 1978) ήταν Γερμανός σκηνοθέτης, και παραγωγός. Ασχολήθηκε κυρίως με πολιτιστικές ταινίες, ταινίες για τη φύση, παραμύθια και λογοτεχνικές παραγωγές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%A3%CF%8C%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81
|
Ζακ Τιτς
|
Ο Τιτς γεννήθηκε στην Υκλ από τον Λεόν Τιτς, καθηγητή, και τη Λουσία Αντρέ. Ο Ζακ φοίτησε στο Athénée της Υκλ και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών. Σύμβουλος της διατριβής του ήταν ο Πολ Λιμπουά, και ο Τιτς αποφοίτησε με το διδακτορικό του το 1950 με τη διατριβή Généralisation des groupes projectifs basés sur la notion de transitivité (Γενίκευση προβολικών ομάδων με βάση την έννοια της μεταβατικότητας). Η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία περιλαμβάνει θέσεις καθηγητή στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (που σήμερα είναι χωρισμένο σε Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και Vrije Universiteit Brussel) (1962-1964), στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (1964-1974) και στο κολλέγιο της Γαλλίας στο Παρίσι, έως ότου ορκιστεί ομότιμος το 2000. Άλλαξε την υπηκοότητά του σε γαλλική το 1974, προκειμένου να διδάξει στο κολλέγιο της Γαλλίας, το οποίο απαιτούσε τότε τη γαλλική υπηκοότητα. Επειδή ο βελγικός νόμος περί ιθαγένειας δεν επέτρεπε τότε τη διπλή υπηκοότητα, παραιτήθηκε από τη βελγική του υπηκοότητα. Από το 1979 είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο Τιτς ήταν "επίτιμο" μέλος της ομάδας Νικολά Μπουρμπακί- ως μέλος, βοήθησε στην εκλαΐκευση του έργου του H.S.M. Coxeter, εισάγοντας όρους όπως ο αριθμός Coxeter, η ομάδα Coxeter και το γράφημα Coxeter. Ο Τιτς έλαβε το Βραβείο Βολφ στα Μαθηματικά το 1993, το μετάλλιο Κάντορ από τη Γερμανική Μαθηματική Εταιρεία (Deutsche Mathematiker-Vereinigung) το 1996 και τη γερμανική διάκριση "Pour le Mérite". Το 2008 του απονεμήθηκε το Βραβείο Άμπελ, μαζί με τον Τζον Γκριγκς Τόμσον, "για τα σημαντικά επιτεύγματά τους στην άλγεβρα και ειδικότερα για τη διαμόρφωση της σύγχρονης θεωρίας ομάδων". ήταν μέλος πολλών Ακαδημιών Επιστημών. Ήταν μέλος της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων Έγινε ξένο μέλος της Βασιλικής Ολλανδικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1988. Ο Τιτς πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2021, σε ηλικία 91 ετών στο 13ο διαμέρισμα, Παρίσι. Εισήγαγε τη θεωρία των κτιρίων (μερικές φορές γνωστά ως κτίρια Τιτς ), τα οποία είναι συνδυαστικές δομές στις οποίες δρουν ομάδες, ιδίως στην αλγεβρική θεωρία ομάδων (συμπεριλαμβανομένων των πεπερασμένων ομάδων και των ομάδων που ορίζονται πάνω στους p-adic αριθμούς). Η σχετική θεωρία των ζευγών (B, N) είναι ένα βασικό εργαλείο στη θεωρία των ομάδων τύπου Lie. Ιδιαίτερης σημασίας είναι η ταξινόμηση όλων των μη αναγώγιμων κτιρίων σφαιρικού τύπου και τάξης τουλάχιστον τριών, η οποία περιελάμβανε την ταξινόμηση όλων των πολικών χώρων τάξης τουλάχιστον τριών. Η ύπαρξη αυτών των κτισμάτων εξαρτιόταν αρχικά από την ύπαρξη μιας ομάδας τύπου Lie σε κάθε περίπτωση, αλλά σε κοινή εργασία με τον Mark Ronan κατασκεύασε αυτά με βαθμό τουλάχιστον τέσσερα ανεξάρτητα, δίνοντας τις ομάδες απευθείας. Στην περίπτωση βαθμού 2 τα σφαιρικά κτίρια είναι γενικευμένα n-gons, και σε κοινή εργασία με τον Ρίτσαρντ Βάις τα ταξινόμησε αυτά όταν δέχονται μια κατάλληλη ομάδα συμμετριών (τα λεγόμενα πολύγωνα Moufang). Σε συνεργασία με τον Φρανσουά Μπρουχάτ ανέπτυξε τη θεωρία των αφινικών κτισμάτων και αργότερα ταξινόμησε όλα τα μη αναγώγιμα κτίσματα αφινικού τύπου και τάξης τουλάχιστον τεσσάρων. Ένα άλλο από τα γνωστά θεωρήματά του είναι η "εναλλακτική λύση Tits": αν η G είναι μια πεπερασμένα παραγόμενη υποομάδα μιας γραμμικής ομάδας, τότε είτε η G έχει μια επιλύσιμη υποομάδα πεπερασμένου δείκτη είτε έχει μια ελεύθερη υποομάδα 2ης τάξης. Η ομάδα Τιτς και η κατασκευή Καντόρ-Κόιτσερ-Τιτς έχουν πάρει το όνομά του. Εισήγαγε την εικασία Κνέσερ-Τιτς. Tits, Jacques (1964). «Algebraic and abstract simple groups». Annals of Mathematics. Second Series 80 (2): 313–329. doi:10.2307/1970394. ISSN 0003-486X. MR 0164968. Tits, Jacques (1974). Buildings of spherical type and finite BN-pairs. Lecture Notes in Mathematics, Vol. 386. 386. Berlin, New York: Springer-Verlag. doi:10.1007/978-3-540-38349-9. ISBN 978-3-540-06757-3. MR 0470099. Tits, Jacques· Weiss, Richard M. (2002). Moufang polygons. Springer Monographs in Mathematics. Berlin, New York: Springer-Verlag. ISBN 978-3-540-43714-7. MR 1938841. J. Tits, Oeuvres - Collected Works, 4 vol., Europ. Math. Soc., 2013. J. Tits, Résumés des cours au Collège de France, S.M.F., Doc.Math. 12, 2013. Jacques Tits (1930–2021) - Memorial Tribune
|
Ο Ζακ Τιτς (γαλλικά: Jacques Tits) (12 Αυγούστου 1930 - 5 Δεκεμβρίου 2021) ήταν Γάλλος μαθηματικός βελγικής καταγωγής που ασχολήθηκε με τη θεωρία των ομάδων και τη γεωμετρία των συμπτώσεων. Εισήγαγε τη μαθηματική δομή κτίρια Τιτς, την εναλλακτική λύση Τιτς, την ομάδα Τιτς και τη μετρική Τιτς.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BA_%CE%A4%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ
|
Ο Αλεξέι γεννήθηκε στη Μόσχα και η οικογένειά του ήταν εύποροι ιδιοκτήτες εργοστασίου ζαχαροπλαστικής, οι επίσημοι προμηθευτές γλυκών σοκολάτας στη ρωσική αυτοκρατορική αυλή. Ο συνονόματος παππούς του, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ, ήταν ο ιδρυτής της εταιρείας «Μπαμπαγιέφσκι», της παλαιότερης βιομηχανίας ζαχαροπλαστικής στη Ρωσία. Ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα από φυματίωση. Αδέλφια του μετέπειτα παθολόγου ήταν ο διπλωμάτης Ντμίτρι Αμπρικόσοφ και η μοναχή και μεταφράστρια Άννα Αμπρικόσοβα. Παρά το ότι τα νεότερα μέλη της οικογένειας εκκλησιάζονταν σπανίως, οι Αμπρικόσοφ θεωρούσαν τους εαυτούς τους στηρίγματα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς σπούδασε ιατρική στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, από το οποίο απεφοίτησε το 1898, και στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή με τίτλο Περί των πρώτων ανατομικών μεταβολών στους πνεύμονες με την έναρξη πνευμονικής φυματιώσεως. Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ δημοσίευσε έργα που τον αναδεικνύουν ως θεμελιωτή της ρωσικής παθολογοανατομίας, όπως τα σχετικά με τη μορφολογία της φυματιώσεως και των όγκων, π.χ. του νευροεκτοδερμικού νεοπλάσματος, που περιγράφηκε από τον Αμπρικόσοφ ως «μυοβλαστομύωμα». Με βάση τις έρευνές του, νευροεκτοδερμικό νεόπλασμα ονομάσθηκε «όγκος του Αμπρικόσοφ». Συνέγραψε επίσης ένα πολύτομο εγχειρίδιο ειδικής παθολογίας. Το πρωινό της 23ης Ιανουαρίου 1924, οι αρχές ανέθεσαν στον Αμπρικόσοφ το καθήκον να ταριχεύσει τη σορό του αποθανόντος Βλαντίμιρ Λένιν, ώστε να παραμείνει καλοδιατηρημένη τουλάχιστον μέχρι την ταφή του. Υπήρξε επίσης ο υπεύθυνος για τη νεκροψία. Το σώμα του Λένιν ταριχεύθηκε τόσο καλά, ώστε με την κατάλληλη συντήρηση διατηρείται ακόμα σε μόνιμη δημόσια έκθεση στο Μαυσωλείο του Λένιν, στην Κόκκινη Πλατεία. Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ πιστεύεται ότι υπήρξε η έμπνευση για τον χαρακτήρα του Καθηγητή Περσικόφ, του ήρωα της νουβέλας επιστημονικής φαντασίας Τα μοιραία αβγά του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Τα ονόματα των χαρακτήρων υποστηρίζουν αυτή την εκδοχή, καθώς στη ρωσική γλώσσα αμπρικός σημαίνει «βερίκοκο» και πέρσικ σημαίνει «ροδάκινο». Βραβείο Στάλιν Α΄ τάξεως (1942), για την επιστημονική μελέτη Ειδική παθολογοανατομία, Μέρος II: Η καρδία και τα αιμοφόρα αγγεία, που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 1940 Δύο παράσημα Λένιν Τάγμα της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1945) Το 1960 η προτομή του στήθηκε μπροστά από το Τμήμα Αυτοψιών του Α΄ Ιατρικού Ινστιτούτου της Μόσχας. Το λήμμα «Αμπρικόσωφ, Αλεξέι Ιβάνοβιτς» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 163 Imperial Moscow University: 1755-1917: encyclopedic dictionary. Μόσχα: Russian political encyclopedia (ROSSPEN). A. Andreev, D. Tsygankov. 2010. σελ. 11. ISBN 978-5-8243-1429-8. Ο Α.Ι. Αμπρικόσοφ στο «Βρες τον τάφο του»
|
Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ (ρωσ. Алексе́й Ива́нович Абрико́сов, 18 Ιανουαρίου 1875 – 9 Απριλίου 1955) ήταν Ρώσος και Σοβιετικός ιατρός παθολόγος, μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών από το 1939. Γιος του ήταν ο θεωρητικός φυσικός Αλεξέι Αλεξέγιεβιτς Αμπρικόσοφ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2003.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B9_%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82_%CE%91%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86
|
Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα WWE
|
Ο τίτλος ιδρύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1979 όταν ο Πατ Πάτερσον νίκησε τον Τεντ Ντιμπιάσι και ενοποίησε το Νοτιοαμερικανικό Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών και το Βορειοαμερικανικό Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών. Όταν η εταιρία μετονομάστηκε σε WWE το 2002, ο Διηπειρωτικός Πρωταθλητής Ρομπ Βαν Νταμ νίκησε αρχικά τον Ιούλιο, τον Ευρωπαϊκό Πρωταθλητή Τζεφ Χάρντι και έναν μήνα μετά, τον Αύγουστο, και τον Σκληροπυρηνικό Πρωταθλητή, Τόμι Ντρίμερ, με αποτέλεσμα τα δυο τελευταία πρωταθλήματα να αφομοιωθούν από το Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα. Στο No Mercy του 2002, ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Βαρέων Βαρών Τριπλ Έιτς νίκησε τον Διηπειρωτικό Πρωταθλητή Κέιν και ο τίτλος τότε έγινε ανενεργός. Όμως τον Μάιο του 2003, ο Διευθυντής του Raw, ο Στιβ Όστιν επανέφερε τον τίτλο ως το δεύτερο τίτλο του Raw. Στο WWE Draft του 2009 ο Διηπειρωτικός Πρωταθλητής Ρέι Μυστέριο πήγε στο SmackDown με αποτέλεσμα ο τίτλος να μεταφερθεί και να παραμείνει ως τίτλος του SmackDown. Απο το 2012 και μετά ο τίτλος δεν ανήκει αποκλειστικά στο SmackDown και μπορεί να διεκδικηθεί απο οποιονδήποτε παλαιστή του WWE. Πρώτος Πρωταθλητής: Πατ Πάτερσον Νεότερος Πρωταθλητής: Τζεφ Χάρντι (23 ετών) Γηραιότερος Πρωταθλητής: Ρικ Φλερ (56 ετών) Μακροβιότερη Θητεία: Χόνκυ Τονκ Μαν (454 μέρες) Μικρότερη Θητεία: Τριπλ Έιτς (λόγω ενοποίησης) Περισσότερες Θητείες: Κρις Τζέρικο (9 φορές)Ο Τριπλ Έιτς έχει τη μικρότερη θητεία, γιατί ένωσε το Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών αμέσως όταν το κέρδισε, ενώ η Τσάινα είναι η μόνη γυναίκα που κέρδισε τον τίτλο. Ο Ευρωπαϊκός τίτλος (WWE European Championship) που ήταν της εταιρείας WWE, ιδρύθηκε το 1997. Αποσύρθηκε το 2002, αφού εισχώρησε στο Διηπειρωτικό πρωτάθλημα. Ο Ντι Λο Μπράουν με τον Γουίλιαμ Ρίγκαλ, έχουν ρεκόρ κατακτήσεων του τίτλου με 4 φορές. 206 μέρες έχει κρατήσει τον τίτλο, ο Μπρίτις Μπουλντόγκ, κάτι που είναι ρεκόρ. Το αρνητικό ρεκόρ, κατέχει ο τελευταίος πρωταθλητής Ρομπ Βαν Νταμ, καθώς ενοποίησε τον τίτλο. Το Σκληροπυρηνικό Πρωτάθλημα (WWE Hardcore Championship) ανήκε στην εταιρεία WWE και υπήρξε από το 1998 ως το 2002. Οι κανονισμοί του ήταν απλοί, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αντικείμενα ως όπλα στους αγώνες, που ήταν σκληροπυρηνικοί. Επίσης, όποιος ήθελε μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο, όπου ήθελε, 24 ώρες την μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα. Οι 26 κατακτήσεις του Ρέιβεν είναι το ρεκόρ. Ο μακροβιότερος πρωταθλητής ήταν ο Μπιγκ Μπος Μαν με 97 μέρες. Πολλοί παλαιστές έχασαν τον τίτλο αμέσως μόλις τον κατέκτησαν. Σε παρένθεση πόσες φορές τον κατέκτησαν. http://wwe.com/inside/titlehistory/intercontinentalhttp://wwe.com/classics/titlehistory/eurohttp://wwe.com/classics/titlehistory/hard Πρωτάθλημα WWE Ομαδικό Πρωτάθλημα WWE Πρωτάθλημα Ηνωμένων Πολιτειών WWE
|
Το Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα (αγγλ: Intercontinental Championship) είναι επαγγελματικός τίτλος που διεκδικείται μόνο σε αγώνες πάλης και χρησιμοποιείται από το WWE. Πρόκειται για τον δεύτερο σε αξία τίτλο του WWE και ο τωρινός πρωταθλητής είναι ο Γκάντερ
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B7%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_WWE
|
Frequencies from Planet Ten
|
"The Astral Project" - 6:49 "Magic Carpet" - 3:19 "Saruman's Wish" - 6:04 "Song of the Purple Mushroom Fish" - 2:33 "Aquatic Fanatic" - 4:20 "Lothlorian" - 1:26 "Land of Secret Dreams" - 7:38 "Orange Goblin" - 5:33 "Star Shaped Cloud" - 9:39Μπόνους κομμάτια στην ιαπωνική έκδοση"Nuclear Guru" - 6:46 "Hand of Doom" - 9:36 Η σύνθεση του συγκροτήματος κατά την ηχογράφηση του "Frequencies from Planet Ten" είχε την εξής μορφή: Μπεν Γουόρντ - φωνητικά Πητ Ο' Μάλεϊ - κιθάρα Τζο Χορ - κιθάρα Μάρτιν Μίλαρντ - μπάσο Κρις Τέρνερ - τύμπαναΓκεστ συμμετοχέςΝτάνκαν Γκιμπς - πλήκτρα Frequencies from Planet Ten - Orange Goblin | Songs, Reviews, Credits | AllMusic Orange Goblin - Frequencies from Planet Ten - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives FFPT - Orange Goblin
|
Frequencies from Planet Ten είναι ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ του βρετανικού heavy metal συγκροτήματος Orange Goblin, το οποίο κυκλοφόρησε την 1 Οκτωβρίου του 1997 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Rise Above Records. Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε μέσω της Music for Nations τέσσερις μήνες αργότερα, με δύο επιπλέον κομμάτια.Οι ηχογραφήσεις του δίσκου πραγματοποιήθηκαν τον Μάρτιο του 1996 στα Rhythm Studios του Στράτφορντ και τον Μάρτιο του 1997 στο The Square Centre του Νότιγχαμ, με παραγωγούς τους Πόλ Τζόνσον και Ντέιβ Τσανγκ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Frequencies_from_Planet_Ten
|
Γεώργιος Ρήγας
|
Ζητήματα τυπικού, 1954 (33 μικρές μελέτες που αναφέρονται σε τυπικές διατάξεις διάφορων ακολουθιών της Ορθόδοξης Εκκλησίας και είχαν προηγουμένως δημοσιευτεί στα εκκλησιαστικά περιοδικά Εκκλησία, Ενορία και Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη.) Παναγία η κουνίστρα· ήτοι ιστορία της ιεράς και σεβάσμιας μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Εικονίστριας της εν τη νήσω Σκιάθω και της θαυμαστής ευρέσεως της Αγίας Αυτής Εικόνος· ο προς Αυτήν Παρακλητικός Κανών και η Ακολουθία της Ευρέσεως Αυτής, έκδοση τρίτη· Επιμελεία Γεωργίου Α. Ρήγα, 1956 (Η πρώτη έκδοση του έργου που έγραψε ο Επιφάνιος Δημητριάδης έγινε από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη το 1903, η δεύτερη έγινε το 1926 από τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, που πρόσθεσε Παρακλητικό Κανόνα και Πλήρη Ακολουθία συνθεμένα από τον ίδιο, την τρίτη έκδοση ο Γεώργιος Ρήγας την πλούτισε με δικές του παρατηρήσεις.) Μελωδήματα Σκιάθου τονισθέντα μετά πάσης δυνατής ακριβείας, 1958 ( Φωτοτυπική αναδημοσίευσή του περιλαμβάνεται στον 7. τόμο της σειράς Γ. Α. Ρήγα (Οικονόμου), Ακολουθίαι Αγίων, Εκδόσεις Ergo, 2009.) Σκιάθου Λαϊκός Πολιτισμός, τμ. α΄: Δημώδη άσματα· Πρόλογος και επιμέλεια έκδοσης: Στίλπων Κυριακίδης· Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1958, Σκιάθου Λαϊκός Πολιτισμός, τμ. β΄: Δημώδεις διηγήσεις· Πρόλογος και επιμέλεια έκδοσης: Στίλπων Κυριακίδης· Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1962, Σκιάθου Λαϊκός Πολιτισμός, τμ. γ΄: Λοιπά μνημεία του λόγου· Πρόλογος και επιμέλεια έκδοσης: Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος· Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1968, Σκιάθου Λαϊκός Πολιτισμός, τμ. δ΄: Υλικός βίος, κοινωνικός βίος, λατρεία, δεισιδαιμονίαι, λαϊκή ιατρική, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1970, Ακολουθίαι Αγίων, Συλλεγείσαι και επιμελώς διορθωθείσαι, 7 τόμοι, Εκδόσεις Ergo, 2003–2009· Επιμέλεια και Εισαγωγή Φώτη Δημητρακόπουλου (Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται υμνογραφήματα των μηνών Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου, στον δεύτερο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου, στον τρίτο Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου, στον τέταρτο Μαρτίου - Απριλίου, στον πέμπτο Μαΐου - Ιουνίου, στον έκτο Ιουλίου - Αυγούστου, ενώ ο έβδομος περιέχει το τριώδιο και το πεντηκοστάριο, καθώς και μελωδήματα της Σκιάθου του ιδίου.) (Τα υμνογραφήματα του Γεωργίου Α. Ρήγα, που περιλαμβάνονται στις «Ακολουθίες Αγίων», τα εξέδωσε ο Βαγγέλης Σκουβαράς το 1963.) Τυπικόν, Σειρά «Λειτουργικά Βλατάδων» #1, Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 1994· επιμέλεια Ν[ικόδημος] Σκρέττας Ζητήματα Τυπικού, Σειρά «Λειτουργικά Βλατάδων» #2, Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 1999 Δημοσίευσε κείμενα στις αθηναϊκές εφημερίδες Φόρμιξ, Σκιάθος κ.ά., στα αθηναϊκά περιοδικά Εκκλησία, Ενορία, Αναμόρφωσις, στο βολιώτικο Αγιορειτική Βιβλιοθήκη κ.ά. Σύμφωνα με τον εκδότη του περιοδικού Σκιάθος Χρήστο Β. Χειμωνά, του Γεωργίου Α. Ρήγα παραμένουν ανέκδοτα τα έργα: Συλλογή διαφόρων ασμάτων, 1908 Προσθήκαι εις τα Δώδεκα Μηναία, 1911 Μεγαλυνάρια συλλεγέντα και επιμελώς διορθωθέντα υπό Γεωργίου Α. Ρήγα οικονόμου, Σκιάθος 1942 Ημερολόγιον βαλκανικών πολέμων
|
Ο Γεώργιος Ρήγας ήταν δημοδιδάσκαλος και ιερέας, ενώ ασχολήθηκε με τη λαογραφία, τη βυζαντινή μουσική και την υμνογραφία. Γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 20 Νοεμβρίου 1884 και πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιουλίου 1960. Φοίτησε δυο χρόνια στο Βαρβάκειο λύκειο στο οποίο δίδασκε ο συμπατριώτης του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης Ήταν δημοδιδάσκαλος και ιερέας. Ως ιερέας είχε στενή επαφή με το λαό και προέβη σε προσεκτική παρατήρηση των εκδηλώσεων της ζωής.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%AE%CE%B3%CE%B1%CF%82
|
Γυμνή γιόγκα
|
Η γιόγκα ασκείται γυμνή από την αρχαιότητα. Στο παγκαβατά Πουράνα (γραμμένο περίπου 800-1000 μ.Χ.) αναφέρεται: «Ένα άτομο με την απαρνούμενη τάξη της ζωής μπορεί να προσπαθήσει να αποφύγει έστω και ένα ρούχο για να καλυφθεί. Εάν δεν φοράει απολύτως τίποτα, θα πρέπει να είναι μόνο ένα περίζωμα, και όταν δεν υπάρχει ανάγκη, ένας σανγιάσα δεν πρέπει καν να δέχεται μία ντάσα. Ένας σανγιάσα πρέπει να αποφεύγει να μεταφέρει κάτι εκτός από μια ντάσα και ένα καμαντάλου.»Ο Αλέξανδρος ο Μέγας έφτασε στην Ινδία τον 4ο αιώνα π.Χ.. Μαζί με το στρατό του, πήρε μαζί του Έλληνες ακαδημαϊκούς που αργότερα έγραψαν απομνημονεύματα για τη γεωγραφία, τους ανθρώπους και τα έθιμα που είδαν. Ένας από τους συντρόφους του Αλεξάνδρου ήταν ο Ονησίκριτος, που αναφέρεται στο Βιβλίο 15, Ενότητες 63-65 του Στράβωνα, ο οποίος περιγράφει τους γιόγκι της Ινδίας. Ο Ονησίκριτος ισχυρίζεται ότι αυτοί οι Ινδοί γιόγκι ( Mandanis) ασκούσαν ψυχρότητα και «διαφορετικές στάσεις - όρθιοι ή καθιστοί ή ξαπλωμένοι γυμνοί - και ακίνητοι». Η πρακτική της πνευματικής γύμνιας είναι κοινή μεταξύ των Ντιγκάμπαρα Τζαϊνιστών, των Αγκορί και άλλων ασκητικών ομάδων στις νταρμικές θρησκείες. Το τάγμα Ντασανάμι Σαμπράνταγια, εμφανής στις πομπές και το τελετουργικό κολύμβησης στο Κουμπ Μελά, χρησιμοποιεί τη γύμνια ως μέρος της πνευματικής πρακτικής της απάρνησης. Η σύγχρονη γυμνή γιόγκα έχει ασκηθεί στη Γερμανία και την Ελβετία μέσω ενός κινήματος με την ονομασία Lebensreform. Το κίνημα είχε από το τέλος του 19ου αιώνα τονίσει τη γιόγκα και τη γύμνια. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο όρος γυμνοσοφία έγινε κατάλληλος από διάφορες ομάδες που ασκούσαν γύμνια, ασκητισμό και διαλογισμό. Ο Πιέρ Μπερνάρ συνδύασε τη δημοτικότητα του ανατολίτικου χορού με τη γιόγκα. Το 1914 ήταν υπεύθυνος σε σχολή γιόγκα για γυναίκες στη Νέα Υόρκη. Πέντε χρόνια αργότερα, άνοιξε ένα ινστιτούτο για τις γυναίκες, διδάσκοντας Γιόγκα Γυμνοσοφίας - ένα όνομα που μεταδίδει το συνδυασμό γιόγκα και γυμνισμού. Δίδαξε μέχρι το 1982.Η Μαργκερίτ Ανιέλ, συγγραφέας του βιβλίου The Art of the Body: Rhythmic Exercise for Health and Beauty του 1931, έγραψε ένα κομμάτι με τίτλο «Το διανοητικό στοιχείο στη φυσική μας ευεξία» για το The Nudist, ένα αμερικανικό περιοδικό, το 1938. Έδειξε γυμνές γυναίκες που ασκούσαν γιόγκα, συνοδευόμενες από ένα κείμενο με προσοχή στην αναπνοή. Η κοινωνική ιστορικός Σάρα Σχρανκ σχολίασε ότι είχε νόημα σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης της γιόγκα στην Αμερική να συνδυάσει τον γυμνισμό και τη γιόγκα, καθώς και οι δύο ήταν ασκήσεις για υγιεινή διαβίωση, καθώς και ήταν αισθησιακές χωρίς να είναι σαφώς ερωτικές». Στη Δύση από τη δεκαετία του 1960, η πρακτική της γυμνής γιόγκα έχει ενσωματωθεί στο κίνημα των χίπηδων και σε προοδευτικές συνθήκες ευεξίας, όπως στο Ινστιτούτο Εσαλέν στην Καλιφόρνια και στην αποικία γυμνιστών του Ελίζιουμ στην Τοπάνγκα του Λος Άντζελες. Η γυμνή γιόγκα της Εσαλέν απεικονίστηκε στην κωμική ταινία του 1968 Bob & Carol & Ted & Alice. Άλλες ταινίες περιλαμβάνουν τις: I Am Curious (Yellow) του 1967 με τη Λένα Νίμαν, The Harrad Experiment του 1973 και την ίδια χρονιά το σύντομο ντοκιμαντέρ Naked Yoga. Ασάνα Γυμνισμός Γύμνια Γύμνια στη θρησκεία Naked Yoga, των Γιεν Τσου και Τζορτζ Μόντι Ντέιβις (η πρώτη εκτύπωση δεν είχε ISBN). A Book of Yoga: The Body Temple, από τους Τζο Αν Ουένριμπ και Ντέιβιντ Ουένριμπ , 1974,(ISBN 0-8129-0494-X) . Περιοδικό Nude & Natural, "Naked Yoga: A Sanctuary and Source of Strength", του Κέβιν Μπρετ. Τεύχος 25.3, Άνοιξη 2006. Shakti: The Feminine Power of Yoga (Hardcover) από τη Shiva Rea (Πρόλογος), Βικτόρια Ντέιβις, (ISBN 0-9715581-1-6) . Φωτογραφίες γυμνών γιόγκι. Η Naked Yoga Alliance παίρνει συνέντευξη από τη δασκάλα γυμνής γιόγκα Άνια από το Νιου Τζέρσεϋ The Boston Phoenix AU NATUREL Yoga buffs από τη Νίνα Ουίλντορφ, Ημερομηνία Έκδοσης: 26 Απριλίου - 3 Μαΐου 2001 China Daily 23 Σεπτεμβρίου 2004 Γυμνή γιόγκα ΟΚ στο Σαν Φρανσίσκο Αρχειοθετήθηκε 2006-02-06 στο Wayback Machine. Naturist UK Fact File σελίδα για γιόγκα και γυμνισμό Αρχειοθετήθηκε 2021-02-11 στο Wayback Machine. Εντυπωσιακή στάση, γυμνή από τη Σαρλότ Μαϊτρέ
|
Η γυμνή γιόγκα (σανσκριτικά: nagna ή vivastra yoga) είναι η πρακτική της γιόγκα χωρίς ρούχα. Υπήρχε από την αρχαιότητα ως πνευματική πρακτική και αναφέρεται στο Μπαγκαβατά Πουράνα του 7ου-10ου αιώνα και από τον αρχαίο Έλληνα γεωγράφο Στράβων. Οι πρώτοι υποστηρικτές της γυμνής γιόγκα στη σύγχρονη εποχή περιλαμβάνουν τους γυμνοσοφιστές όπως ο Πιέρ Μπερνάρ και η συγγραφέας Μαργκερίτ Ανιέλ. Τον 21ο αιώνα, η πρακτική κερδίζει δημοτικότητα, ιδίως σε δυτικές κοινωνίες, οι οποίες έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με την κοινωνική γύμνια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%AE_%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1
|
Στάδιο ΓΣΕ
|
Εκτός από ποδοσφαιρικούς αγώνες στο ΓΣΕ διεξάγονταν οι μεγάλες εκδηλώσεις της Αμμοχώστου, τα ανθεστήρια και η Γιορτή του Πορτοκαλιού. Στεφανίδης, Γιώργος (10 Σεπτεμβρίου 2018). «Το στάδιο ΓΣΕ και η ιστορία του» (PDF). σελ. 14. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2018. Γαβριηλίδης, Μιχάλης· Παπαμωυσέως, Στέλιος (2001). Ένας αιώνας Κυπριακό ποδόσφαιρο. Λευκωσία: Ο Συγγραφέας. ISBN 9963-8720-1-8.
|
Το Στάδιο ΓΣΕ είναι ποδοσφαιρικό στάδιο, που βρίσκεται στην Αμμόχωστο της Κύπρου. Ανήκει στον Γυμναστικό Σύλλογο «Ευαγόρα» (ΓΣΕ). Αποτελεί την πραγματική έδρα της Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου και της Ανόρθωσης Αμμοχώστου. Το Στάδιο ΓΣΕ παραμένει εγκαταλελειμμένο και σε κακή κατάσταση από το 1974 όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο καταλαμβάνοντας το 37.6% του νησιού, συμπεριλαμβανομένης της πόλης της Αμμόχωστου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%93%CE%A3%CE%95
|
Ζίριαμπ
|
Η καριέρα του Ζίριαμπ άνθισε στην Αλ-Άνταλους. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ, γεννήθηκε γύρω στο 790 ΜΚΕ σε οικογένεια μαουάλι του χαλίφη αλ-Μάχντι. Η εθνικότητά του αμφισβητείται: διαφορετικές πηγές τον αναφέρουν είτε ως Πέρση , Κούρδο είτε ως Αφρικανό. Σύμφωνα με τον Ιμπν Χαγιάν, ο «Άλι ιμπν Νάφι» ονομαζόταν Κότσυφας λόγω της εξαιρετικά σκούρας χροιάς του, της καθαρότητας της φωνής του και «της γλυκύτητας του χαρακτήρα του». Καθώς τα ισλαμικά στρατεύματα κατακτούσαν όλο και περισσότερα εδάφη, η μουσική τους κουλτούρα εξαπλώθηκε μαζί τους, μέχρι τη δυτική Κίνα στα ανατολικά και την Ιβηρία στα δυτικά. Μετά την κατάκτηση σχεδόν όλης της Ισπανίας τον 8ο αιώνα, την οποία μετονόμασαν σε Αλ Άνταλους, οι μουσουλμάνοι ήταν μια μικρή μειοψηφία για αρκετό καιρό, πολύ περισσότεροι από την πλειοψηφία των Χριστιανών και μια μικρότερη κοινότητα Εβραίων, που είχαν τα δικά τους στυλ μουσικής. Με την άφιξή τους, οι Μουσουλμάνοι και οι Άραβες εισήγαγαν νέα στυλ μουσικής και οι κύριες πόλεις της Ιβηρικής έγιναν σύντομα γνωστά κέντρα μουσικής στον ισλαμικό κόσμο. Κατά τον 8ο και 9ο αιώνα, πολλοί μουσικοί και καλλιτέχνες από όλο τον ισλαμικό κόσμο συνέρρεαν στην Ιβηρική. Ενώ πολλοί ήταν ταλαντούχοι, ο Ζίριαμπ τους ξεπέρασε όλους. Ο Ζίριαμπ πιθανότατα γεννήθηκε στη Βαγδάτη και εκπαιδεύτηκε στη μουσική τέχνη από νεαρή ηλικία. Εκείνη την περίοδο, η Βαγδάτη ήταν ένα σημαντικό κέντρο μουσικής στον μουσουλμανικό κόσμο. Όλες οι πηγές συμφωνούν ότι ο καταξιωμένος και ταλαντούχος μουσικός Ιμπραχίμ αλ-Μαουσίλι ήταν ο δάσκαλος του Ζίριαμπ. Υπάρχει κάποια συζήτηση για το πώς έφτασε στην αλ Άνταλους, αλλά μπορεί να προσέβαλε τον προστάτη του ή κάποια ισχυρή φιγούρα με το μουσικό του ταλέντο.Μια αναφορά που καταγράφηκε από τον αλ-Μακάρι λέει ότι ο Ζίριαμπ ενέπνευσε τη ζήλια του μέντορά του δίνοντας μια εντυπωσιακή παράσταση για τον χαλίφη Χαρούν αλ Ρασίντ (π. 809), με αποτέλεσμα ο αλ-Μαουσίλι να του πει να φύγει από την πόλη Νωρίτερα, πιο αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι έζησε περισσότερο από τον Χαρούν και τον γιο του, αλ-Αμίν, και έφυγε μετά το θάνατο του αλ-Αμίν το 813. Ο Ζίριαμπ έφυγε από τη Βαγδάτη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αλ-Μαμούν λίγο μετά το έτος 813. Στη συνέχεια ταξίδεψε πρώτα στη Συρία και στη συνέχεια στην Ιφρικίγια (Τυνησία), όπου έζησε στην αυλή των Αγλαβιδών του Ζιγιαντάτ Αλλάχ. Ο Ζίριαμπ ήρθε σε ρήξη με τον Ζιγιαντάτ Αλλάχ, αλλά προσκλήθηκε στην Αλ-Άνταλους από τον πρίγκιπα των Ομεϋαδών Αλ Χακάμ Α'. Διαπίστωσε κατά την άφιξή του το 822 ότι ο πρίγκιπας είχε πεθάνει, αλλά ο γιος του πρίγκιπα, Αμπντ αρ-Ραχμάν Β', ανανέωσε την πρόσκληση του πατέρα του. Ο Ζίριαμπ εγκαταστάθηκε στην Κόρδοβα, είχε μηνιαίο μισθό 200 χρυσών δηναρίων και σύντομα έγινε ακόμα πιο διάσημος ως αυλικός λάτρης του φαγητού, της μόδας, του τραγουδιού και της μουσικής. Εισήγαγε πρότυπα αριστείας σε όλους αυτούς τους τομείς, καθώς και έθεσε νέα πρότυπα για κομψούς και ευγενείς τρόπους. Ο Ζίριαμπ έγινε μια τόσο εξέχουσα πολιτιστική προσωπικότητα, που του δόθηκε ένας τεράστιος μισθός από τον Αμπντ Αρ-Ραχμάν Β'. Ήταν οικείος σύντροφος του πρίγκιπα και ίδρυσε μια μουσική σχολή, που εκπαίδευε τραγουδιστές και μουσικούς, που επηρέασαν τη μουσική ερμηνεία για τουλάχιστον δύο γενιές μετά από αυτόν. Ο Αλ Μακάρι αναφέρει στο Nafh al-Tib : «Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά από αυτόν (Ζίριαμπ), ένας άνθρωπος του επαγγέλματός του που ήταν γενικότερα αγαπητός και θαυμαζόμενος». Σύμφωνα με την κύρια πηγή, τον Ιμπν Χαγιάν, ο ΖΖίριαμπ είχε οκτώ γιους και δύο κόρες. Πέντε από τους γιους και τις δύο κόρες έγιναν μουσικοί με κάποια εξέχουσα θέση Αυτά τα παιδιά κράτησαν ζωντανό τη μουσική σχολή του πατέρα τους, αλλά οι σκλάβες τραγουδίστριες που εκπαίδευσε θεωρήθηκαν επίσης αξιόπιστες πηγές για το ρεπερτόριό του στην επόμενη γενιά. Ο Ζίριαμπ λέγεται ότι βελτίωσε το ούτι προσθέτοντας ένα πέμπτο ζεύγος χορδών και χρησιμοποιώντας ένα ράμφος ή ένα πτερύγιο αετού αντί για ξύλινη λαβή παιξίματος. Ο Ζίριαμπ έβαψε επίσης τις τέσσερις χορδές με χρώμα για να συμβολίσει τους αριστοτελικούς χυμούς και την πέμπτη χορδή για να αντιπροσωπεύει την ψυχή. Λέγεται ότι δημιούργησε ένα μοναδικό και επιδραστικό στυλ μουσικής ερμηνείας και έγραψε τραγούδια που παίζονταν στην Ιβηρία για γενιές. Είχε μεγάλη επιρροή στην ισπανική μουσική και θεωρείται ο ιδρυτής των ανδαλουσιανών μουσικών παραδόσεων της Βόρειας Αφρικής . Το μουσικό στυλ Βαγδάτης του Ζίριαμπ έγινε πολύ δημοφιλές στην αυλή τουΑμπντ αλ-Ραχμάν Β' . Ο Ζίριαμπ έγινε επίσης το παράδειγμα του πώς πρέπει να ενεργεί ένας αυλικός. Σύμφωνα με τον Ιμπν Χαγιάν, από κοινού με τους λογίους της εποχής του, ήταν πολύ έμπειρος σε πολλούς τομείς της κλασικής μελέτης όπως η αστρονομία, η ιστορία και η γεωγραφία. Σύμφωνα με τον αλ-Τιφάσι, ο Ζίριαμπ φαίνεται να έχει διαδώσει μια πρώιμη ακολουθία τραγουδιών, η οποία μπορεί να ήταν ο πρόδρομος του νάουμπα ή νούμπα, το οποίο είναι γνωστό σήμερα ως η κλασική αραβική μουσική της Βόρειας Αφρικής, αν και οι συνδέσεις είναι αδύναμες στην καλύτερη περίπτωση. Ο Αμπντ αλ-Ραχμάν Β' ήταν μεγάλος προστάτης των τεχνών και ο Ζίριαμπ είχε μεγάλη ελευθερία. Ίδρυσε μια από τις πρώτες μουσικές σχολές στην Κόρδοβα . Περιλάμβανε μαθητές και μαθήτριες πολύ δημοφιλείς στην αριστοκρατία της εποχής. Σύμφωνα με τον Ιμπν Χαγιάν, ο Ζίριαμπ ανέπτυξε διάφορες ασκήσεις για αυτούς. Αν ένας μαθητής ή μια μαθήτρια δεν είχε μεγάλη φωνητική ικανότητα, για παράδειγμα, έβαζε κομμάτια ξύλου στο σαγόνι τους για να τους αναγκάσει να κρατήσουν το στόμα τους ανοιχτό. Ή έδενε σφιχτά μια πάνινη ζώνη γύρω από τη μέση για να τους κάνει να αναπνέουν με συγκεκριμένο τρόπο και τους έβαζε να τραγουδήσουν όσο πιο δυνατά και όσο το δυνατόν υψηλότερη νότα για να δει αν είχαν χωρητικότητα πνευμόνων. Ο Ζίριαμπ ξεκίνησε μόδα αλλάζοντας ρούχα ανάλογα με τον καιρό και την εποχή. Πρότεινε διαφορετικά ρούχα για πρωί, απόγευμα και βράδυ. Ο Ανρί Τεράς, Γάλλος ιστορικός της Βόρειας Αφρικής, σχολίασε ότι ο θρύλος αποδίδει στον Ζίριαμπ τα χειμερινά και καλοκαιρινά ρούχα και «το πολυτελές ένδυμα της Ανατολής» που εντοπίζεται στο Μαρόκο σήμερα, αλλά υποστηρίζει ότι «αναμφίβολα, ένας μόνο άνδρας δεν θα μπορούσε να πετύχει αυτή τη μεταμόρφωση. Είναι μάλλον μια εξέλιξη που συγκλόνισε τον μουσουλμανικό κόσμο γενικότερα...". Δημιούργησε ένα νέο είδος αποσμητικού για να απαλλαγεί από τις άσχημες οσμές και επίσης προώθησε τα πρωινά και βραδινά μπάνια και έδωσε έμφαση στη διατήρηση της προσωπικής υγιεινής. Ο Ζίριαμπ πιστεύεται ότι εφηύρε μια πρώιμη οδοντόκρεμα, την οποία έκανε δημοφιλή σε όλη την Ισλαμική Ιβηρία. Τα ακριβή συστατικά αυτής της οδοντόκρεμας δεν είναι προς το παρόν γνωστά, αλλά αναφερόταν ότι ήταν και "λειτουργική και ευχάριστη στη γεύση". Σύμφωνα με τον Αλ Μακάρι, πριν από την άφιξη του Ζίριαμπ, όλοι οι άνθρωποι της Αλ-Άνταλους, στην αυλή της Κόρδοβας, είχαν τα μακριά μαλλιά τους με χωρίστρα στη μέση και μέχρι τους ώμους, άνδρες και γυναίκες. Ο Ζίριαμπ έκοψε τα μαλλιά του με αφέλειες μέχρι τα φρύδια και ίσια στο μέτωπό του, «ένα νέο κοντό χτένισμα με ανοιχτό τον λαιμό, τα αυτιά και τα φρύδια». Έκανε δημοφιλές το ξύρισμα στους άνδρες και έθεσε νέες τάσεις στο κούρεμα. Οι βασιλιάδες έπλεναν τα μαλλιά τους με ροδόνερο, αλλά ο Ζίριαμπ εισήγαγε τη χρήση αλατιού και αρωματικών ελαίων για τη βελτίωση της κατάστασης των μαλλιών . Υποστηρίζεται ότι άνοιξε ινστιτούτα ομορφιάς για γυναίκες της ελίτ της Κόρδοβας. Ωστόσο, αυτό δεν υποστηρίζεται από τις πρώτες πηγές. Ο Ζίριαμπ ήταν πολύ επιδραστικός στην εποχή του. Οι μαθητές του πήραν μαζί τους αυτές τις τάσεις σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Ήταν κριτής της γαστρονομικής μόδας και της γεύσης, ο οποίος επίσης «έφερε επανάσταση στην τοπική κουζίνα» εισάγοντας νέα φρούτα και λαχανικά όπως τα σπαράγγια και εισάγοντας το γεύμα τριών πιάτων, που σερβίρεται σε δερμάτινα τραπεζομάντιλα, επιμένοντας ότι τα γεύματα πρέπει να σερβίρονται σε τρία ξεχωριστά πιάτα: σούπα, κυρίως πιάτο και επιδόρπιο. Εισήγαγε επίσης τη χρήση του κρυστάλλου ως δοχείο για ποτά, το οποίο ήταν πιο αποτελεσματικό από το μέταλλο. Αυτός ο ισχυρισμός υποστηρίζεται από αναφορές ότι δημιουργούσε μεγάλα κρυστάλλινα κύπελλα. Πριν από την εποχή του, το φαγητό σερβιρόταν σκέτο σε πιατέλες σε γυμνά τραπέζια, όπως συνέβαινε με τους Ρωμαίους. Λέγεται επίσης ότι έκανε δημοφιλή την οινοποσία. Οι μαθητές του Ζίριαμπ μετέφεραν τις τάσεις και τις εφευρέσεις που ξεκίνησε στη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη. Titus Burckhardt, «Die Maurische Kultur in Spanien. Flight of the Blackbird Robert W. Lebling Jr., Saudi Aramco World Ιούλιος/Αύγουστος 2003. Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ al-Muqtabis του Ιμπν Χαγιάν Muqaddima του Ιμπν Χαλντούν, Κεφάλαιο Ε', μέρος 31, «Η τέχνη του τραγουδιού». Ta'rikh fath al-Andalus του Ιμπν Αλ Κουτίγια al-'Iqd al-farid από τον Ιμπν Αμπντ Ραμπίχ Ta'rikh Baghdad του Ιμπν Ταϊφούρ Kitab al-Aghani του Αμπού λ-Φαράζ αλ-Ισφαχάνι Tawq al-hamama του Ιμπν Χαζμ Jawdhat al-Muqtabis του Αλ-Χουμαΐντι Mughrib fi hula l-Maghrib του Ιμπν Σαΐντ
|
O Αμπού λ-Χασάν Άλι ιμπν Νάφι, περισσότερο γνωστός ως Ζίριαμπ, Ζέριαμπ ή Ζάριαμπ ( π. 789– π. 857) ( αραβικά: أبو الحسن علي ابن نافع, زریاب ), ήταν τραγουδιστής (έπαιζε και ούτι και λαούτο), συνθέτης, ποιητής και δάσκαλος που έζησε και εργάστηκε στο Ιράκ, τη Βόρεια Αφρική και την Ανδαλουσία κατά τη μεσαιωνική ισλαμική περίοδο. Ήταν επίσης πολυμαθής, με γνώσεις στην αστρονομία, τη γεωγραφία, τη μετεωρολογία, τη βοτανική, τα καλλυντικά, τη μαγειρική τέχνη και τη μόδα. Το παρατσούκλι του, "Ζίριαμπ", προέρχεται από την περσική λέξη για την Κίσσα, زرياب, που προφέρεται "Zaryāb". Ήταν επίσης γνωστός ως Μίρλο («κότσυφας») στα ισπανικά.Δραστηριοποιήθηκε στην αυλή των Ομαγιάδων της Κόρδοβας στην Ισλαμική Ιβηρία. Πρώτα απέκτησε φήμη στην αυλή των Αββασιδών στη Βαγδάτη, τη γενέτειρά του, ως ερμηνευτής και μαθητής του μουσικού και συνθέτη Ιμπραχίμ αλ-Μαουσίλι. Ο Ζίριαμπ ήταν ένας ταλαντούχος μαθητής του στη Βαγδάτη. Ωστόσο, άφησε τη Βαγδάτη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του χαλίφη των Αββασίδων αλ-Μαμούν και μετακόμισε στην Κόρδοβα, όπου έγινε δεκτός ως μουσικός της αυλής στην αυλή του Αμπντ αρ-Ραχμάν Β' της Δυναστείας των Ομεϋαδών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%80
|
Ναός του Στρόγκανοφ
|
Η θεμελίωση και η ανέγερση του ναού άρχισαν το 1696. Τα έργα είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί το 1701, αλλά τότε σημειώθηκε πυρκαγιά στον ναό, που κάηκε εντελώς και κατέρρευσε. Αναστηλώθηκε από τη σύζυγο του εμπόρου Γκριγκόρι Στρόγκανοφ, τη Μαρία Γιακόβλεβνα, και τα θυρανοίξια έγιναν το έτος 1719 από τον Αρχιεπίσκοπο Πιτιρίμ του Νίζνι Νόβγκοροντ (1719-1738).Το 1722 ωστόσο ο ναός κλείστηκε από τον Τσάρο Πέτρο Α΄ και έμεινε κλειστός μέχρι τον θάνατό του (1725). Μικρότερες πυρκαγιές συνέβησαν και άλλες φορές (τα έτη 1768, 1782 και 1788). Κατά το διάστημα 1807-1812 ο Αλεξάντερ Στρόγκανοφ χρηματοδότησε μεγάλες επισκευές. Από το 1870 περίπου έως το 1880 ο ναός αποκαταστάθηκε επιμελώς σύμφωνα με σχέδια των αρχιτεκτόνων Λεβ Β. Νταλ (Лев Владимирович Даль, 1834-1878) και Ρόμπερτ Γ. Κιλεβέιν (Роберт Яковлевич Килевейн, 1825-1895). Από τη δεκαετία του 1860 το κωδωνοστάσιο είχε αρχίσει να γέρνει και 20 χρόνια αργότερα είχε αποκλίνει κατά 1,2 μέτρο από την κατακόρυφο στο άνω άκρο του. Το 1887 τα ανώτερα επίπεδά του αποσυναρμολογήθηκαν. Κατά τη σοβιετική εποχή λήφθηκε απόφαση να κατεδαφισθεί ο ναός, αλλά ο τότε εφημέριος του ναού Σέργιος Βεΐσοφ συνέλεξε ιστορικά έγγραφα και φωτογραφίες, έδωσε αρκετές διαλέξεις υπέρ της πολιτιστικής σημασίας της αρχιτεκτονικής του τεχνοτροπίας, που είναι γνωστή ως «μπαρόκ των Στρόγκανοφ», και κατόρθωσε έτσι να διασώσει τον ναό.Ο ναός παρέμεινε κλειστός και εγκαινιάσθηκε εκ νέου κατά τη μετασοβιετική εποχή, στις 3 Ιουλίου 1993. Ο ναός έχει δύο βασικά επίπεδα. Στο επάνω επίπεδο βρίσκεται ο κυρίως ναός, με τριπλή κόγχη στο ιερό, ενώ στο κάτω υπάρχει τραπεζαρία μοναστηριακού τύπου. Τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, ο ναός είναι διακοσμημένος με ανάγλυφα σε λευκούς λίθους. Το κωδωνοστάσιο (καμπαναριό) είναι οκταγωνικής διατομής επάνω σε βάση κυβικού σχήματος. Ο ανώτερος τρούλος επιστέφεται με Σταυρό που φέρει ανεμοδείκτη. Επάνω στις πέτρινες πλάκες του ρολογιού υπάρχουν σλαβικά γράμματα που διαιρούν τον κύκλο σε 17 τμήματα, σύμφωνα με τον αρχαίο σλαβικό υπολογισμό του χρόνου. Είναι άγνωστο το τι απέγινε ο παλαιότερος μηχανισμός του ρολογιού. Νέος μηχανισμός τοποθετήθηκε μόλις τη δεκαετία του 2020.
|
Ο Ναός του Γενεσίου της Υπεραγίας Θεοτόκου (ρωσ. Церковь Собора Пресвятой Богородицы), γνωστότερος απλώς ως «το Γενέσιο» ή [ναός] Στρόγκανοφ είναι χριστιανικός ναός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κτισμένος στη συμβολή των ποταμών Οκά και Βόλγα, στην ομώνυμη ιστορική οδό (Рождественская улица = «οδός του Γενεσίου») της πόλεως Νίζνι Νόβγκοροντ. Ανεγέρθηκε με δωρεά του εμπόρου Γκριγκόρι Στρόγκανοφ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86
|
Βέρα Τζανακόπουλος
|
Η Τζανακόπουλος γεννήθηκε στην Πετρόπολις από γονείς ελληνικής καταγωγής (ήταν ανεψιά του πολιτικού Παντιά Καλογερά). Μετά τον θάνατο της μητέρας της, η Βέρα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι μαζί τη μικρότερη αδελφή της Αντριάνα, η οποία έγινε γλύπτρια. Στο Παρίσι η Βέρα σπούδασε βιολί με δάσκαλο τον μεγάλο Ρουμάνο μουσικό Τζόρτζε Ενέσκου, αλλά το σταμάτησε προκειμένου να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο τραγούδι. Το 1914 η Τζανακόπουλος τραγούδησε για πρώτη φορά σε ένα ρεσιτάλ μαζί με τη Μανταλένα Ταλιαφέρο. Στη συνέχεια είχε μια επιτυχημένη διεθνή σταδιοδρομία, τραγουδώντας σε αρκετές χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελβετία), στις ΗΠΑ, στην Αργεντινή και την Ινδονησία. Τραγούδησε έργα των Ιγκόρ Στραβίνσκι, Σεργκέι Προκόφιεφ (με τον οποίο τροποποίησε την όπερά του Ο έρωτας των τριών πορτοκαλιών), Νταριύς Μιγό, Μανουέλ δε Φάλια και Εϊτόρ Βίλλα-Λόμπος, βοηθώντας στη διάδοση του έργου του Βραζιλιανού συνθέτη στο εξωτερικό. Η Τζανακόπουλος επέστρεψε στη Βραζιλία το 1940, εγκαθιστάμενη στο Σάο Πάολο, όπου παρουσίαζε ένα πρόγραμμα κλασικής μουσικής για το Rádio Gazeta επί οκταετία. Υπήρξε επίσης δασκάλα του τραγουδιού στη Σχολή Δραματικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Σάο ΠάολοΗ Βέρα Τζανακόπουλος απεβίωσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το καλοκαίρι του 1955. Μια προτομή της τραγουδίστριας φιλοτεχνήθηκε από την αδελφή της Αντριάνα το 1958. Η προτομή αυτή βρίσκεται στην Πλατεία Παρισίων (Praça Paris) του Ρίο ντε Τζανέιρο. Το προσωπικό της αρχείο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Κέντρου Γλωσσών και Τεχνών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο, ενώ μια αίθουσα παραστάσεων στο ίδιο ίδρυμα φέρει το όνομά της.
|
Η Βέρα Τζανακόπουλος (Vera Janacópulos, 20 Δεκεμβρίου 1886 ή 1892 – 5 Δεκεμβρίου 1955) ήταν Βραζιλιανή υψίφωνος τραγουδίστρια ελληνικής καταγωγής, δημοφιλής κατά το α΄ μισό του 20ού αιώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Λένα Διβάνη
|
Ελλάδα και μειονότητες - Το διεθνές σύστημα προστασίας υπό την Κοινωνία των Εθνών, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα, 1995 (επανέκδοση Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999). Δωδεκάνησος - Η μακρά πορεία προς την ενσωμάτωση, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1996 (σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών) Η πολιτική των ελληνικών εξορίστων κυβερνήσεων, εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα, 1992 Διεθνείς κρίσεις και παρέμβαση της διεθνούς οργανώσεως - Περσικός κόλπος και τέως Γιουγκοσλαβία, εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα, 1994 (επιμέλεια) Η εδαφική ολοκλήρωση της Ελλάδας - 1830-1947, ασκήσεις πατριδογνωσίας, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000.Δημοσίευσε επίσης σειρά άρθρων για ζητήματα εθνικισμού, μειονοτήτων και εδαφικών ανταγωνισμών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1994 με τη συλλογή διηγημάτων Γιατί δε μιλάς για μένα και κατέκτησε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη «Μάρα Ράλλη». Το βιβλίο της «Εγώ, ο Ζάχος Ζάχαρης» μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα γερμανικά. (2022) Ονειρεύτηκα τη Διδώ, Εκδόσεις Πατάκης (2020) Το πικρό ποτήρι, Ο Καποδίστριας, η Ρωξάνδρα και η Ελλάδα, Εκδόσεις Πατάκης (2019) Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας, Εκδόσεις Πατάκης (2017) Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο, Εκδόσεις Καστανιώτη (2014) Η «ύπουλος θωπεία»: Ελλάδα και ξένοι, 1821-1940, Εκδόσεις Καστανιώτη (2013) Αγάπη μου, συρρίκνωσα την Ελλάδα, Εκδόσεις Καστανιώτη (2012) Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης, Εκδόσεις Καστανιώτη (2011) Οι γυναίκες της ζωής της, Έθνος (2011) Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια και άλλες ελληνικές τραγωδίες, Μελάνι (2010) Ένα πεινασμένο στόμα, Εκδόσεις Καστανιώτη (2010) Εργαζόμενο αγόρι, Εκδόσεις Καστανιώτη (2008) Για ένα μικρό λιαστό ντοματάκι, Τόπος (2008) Ελλάδα και μειονότητες, Εκδόσεις Καστανιώτη (2008) Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω, Εκδόσεις Καστανιώτη (2007) Θεατρικά, Εκδόσεις Καστανιώτη (2006) Νάντια, Μελάνι (2006) Τα όνειρα της Νίνας, Εκδόσεις Καστανιώτη (2005) Ψέματα. Η αλήθεια είναι..., Εκδόσεις Καστανιώτη (2004) Γιατί δε μιλάς για μένα;, Εκδόσεις Καστανιώτη (2003) Η κόκκινη Λένα και ο παπαγάλος απ' τον Άρη ολυμπιονίκης, Μελάνι (2002) Ενικός αριθμός, Εκδόσεις Καστανιώτη (2002) Η κόκκινη Λένα και ο παπαγάλος απ' τον Άρη, Μελάνι (2002) Η ντομάτα των Χριστουγέννων, Μελάνι (2000) Εργαζόμενο αγόρι, Εκδόσεις Καστανιώτη (2000) Η εδαφική ολοκλήρωση της Ελλάδας 1830-1947, Εκδόσεις Καστανιώτη (2000) Οι γυναίκες της ζωής της, Εκδόσεις Καστανιώτη (1995) Γιατί δε μιλάς για μένα;, Νεφέλη (1991) Η πολιτική των εξορίστων ελληνικών κυβερνήσεων 1941-1944, Σάκκουλας Αντ. Ν. (2013) Το έθνος πέραν των συνόρων, Βιβλιόραμα (2012) Αθέατες όψεις της ιστορίας, Ασίνη (2012) Τέλος καλό, όλα καλά, Εκδόσεις Καστανιώτη (2009) Ασφάλεια και δικαιώματα του ανθρώπου, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης [εισήγηση] (2008) Υπόγειες ιστορίες, Athens Voice (2007) Ο φόβος στην τέχνη και στη ζωή, Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ - Τοσίτσα (2007) Συγγραφικές εμμονές, Εκδόσεις Καστανιώτη (2006) Το ερωτικό των τεσσάρων, Εκδόσεις Καστανιώτη (2004) Με ορθάνοιχτα μάτια, Εκδόσεις Καστανιώτη (2003) Global Novel, Εκδόσεις Καστανιώτη (2003) Ιμερολόγια, Μίνωας (2003) Κοκτέιλ μολότοφ, Κοχλίας (1997) Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, Κέδρος (1997) The Dodecanese, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια] (1996) Δωδεκάνησος, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια] Εμφανίστηκε στο θέατρο το 2002 με το έργο Η Ωραία Θυμωμένη και ακολούθησαν Η Πεντανόστιμη, το Οικογενειακό Δίκαιο και το Μεταβατικό Στάδιο. Οι Αθηναίοι. Συνέντευξη στον Σταύρο Διοσκουρίδη, Lifo, (Μάιος 2007) TEDxThessaloniki 2011 - Is that me? Why not? Η ομιλία της Λένας Διβάνη για το Ντέμιαν του Έρμαν Έσσε στην «Αναπάντεχη Λογοτεχνική Συνάντηση» που έγινε το Μάρτιο του 2012 στο Goethe-Institut Βιβλιονέτ
|
Η Λένα Διβάνη (Βόλος, 1955) είναι Ελληνίδα συγγραφέας και πρώην καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει ελληνική και βαλκανική ιστορία εξωτερικής πολιτικής του 20ού αιώνα σε προπτυχιακό επίπεδο και μειονοτικά προβλήματα των Βαλκανίων σε μεταπτυχιακό. Υπήρξε Επισκέπτρια Μελετήτρια (Visiting Research Fellow) στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο Βασιλικό Κολλέγιο (King’s College) του Λονδίνου, δύο φορές στα Αρχεία της Κοινωνίας των Εθνών (League of Nations Archives) στη βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη και υπότροφος του Ελληνικού Ινστιτούτου (Greek Institute) στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης.Συνεργάστηκε με το ιστορικό αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας με αντικείμενο τη δημοσίευση των διπλωματικών εγγράφων της Ελλάδας που σχετίζονται με τα εθνικά θέματα. Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στην κατάρτιση βιβλιογραφικής πρότασης για το πρόβλημα των μειονοτήτων και με το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού με θέμα την ελληνική διασπορά.Είναι ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ, αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%94%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B7
|
Οτιλία του Κάτσενελνμπογκεν
|
Ήταν το μοναδικό παιδί του Φιλίππου Β΄ του Νεότερου κόμη του Κάτσενελνμπογκεν (1427 - 27 Φεβρουαρίου 1453) και της Οτιλίας του Νάσσαου (Απρίλιος 1437 - Ιούλιος 1493), κόρης του Ιωάννη Δ΄ κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ. Το βάπτισμά της πραγματοποιήθηκε έναν μήνα μετά το τέλος του πατέρα της, στις 22 Μαρτίου στο κάστρο Στάρκενμπουργκ κοντά στο Ντάρμσταντ. Ο Φίλιππος Β΄ ο Νεότερος ήταν με τη σειρά του ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους τού Φιλίππου Α΄ κόμη του Κάτσενελνμπογκεν τού Πρεσβύτερου (1402 - 1479) και της πρώτης συζύγου του Άννας της Βυρτεμβέργης (1408 - 1471). Λίγο μετά τη δολοφονία τού Έμπερχαρντ του Κάτσενελνμπογκεν (1456), θείου τής Oτιλίας και τελευταίου άρρενος μέλους της οικογένειας, ο παππούς της Φίλιππος Α΄ έκανε μία συμφωνία με τον Φρειδερίκο Α΄ εκλέκτορα του Παλατινάτου, σύμφωνα με τον οποίο η Οτιλία μνηστεύθηκε με τον ανιψιό του εκλέκτορα Φίλιππο. Ωστόσο όταν έφτασε σε ηλικία γάμου το 1467, έντεκα χρόνια μετά την αρραβώνα, ο γαμπρός αρνήθηκε να τη νυμφευτεί για προσωπικούς λόγους. Αντ' αυτού, και χάρη στις δολοπλοκίες του Ιωάννη Β΄ του Μπάντεν, εκλέκτορα και αρχιεπισκόπου του Τρηρ, μνηστεύθηκε με τον ανιψιό του Χριστόφορο Α΄, διάδοχο του Μπάντεν-Μπάντεν. Το συμβόλαιο γάμου υπογράφηκε στις 20 Ιουνίου 1468 και η επίσημη γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε επτά μήνες αργότερα, στις 30 Ιανουαρίου 1469 στην πόλη Kόμπλεντς ως μέρος μίας διπλής τελετής, διότι εκείνη την ημέρα η αδελφή τού Χριστοφόρου, η Κίμπουργκα παντρεύτηκε με τον Ένγκελμπερτ Β΄ κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ (εξάδελφο τής μητέρας τής Oτιλίας). Μόνο δύο χρόνια αργότερα, πριν από τις 13 Ιανουαρίου 1471, η Οτιλία του Nάσσαου-Ντίλενμπουργκ, χήρα κληρονόμος κόμισσα του Kάτσενελνμπογκεν, ξαναπαντρεύτηκε με τον Όσβαλντ κόμη του Tήρσταϊν (1435 - τέλος Ιουνίου 1488) και τρία χρόνια αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου 1474, η Άννα του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ, αδελφή του Ένγκελμπερτ Β΄, παντρεύτηκε με τον Φίλιππο Α΄ τον Πρεσβύτερο, κόμη του Kάτσενελνμπογκεν ως η δεύτερη σύζυγός του. Η προίκα της Οτιλίας ήταν η υψηλότερη του Μεσαίωνα που ήλθε στον Οίκο του Μπάντεν. Εκτός από το κάστρο Στάντεκ με όλα τα προσαρτήματά του (αξίας περίπου 26.000 φλορινίων), προστέθηκαν επιπλέον 48.000 παλαιά γκίλντερς. Το συνολικό ποσό ήταν περίπου 80.000 φλορίνια. Ο γάμος μεταξύ της Oτιλίας και του συζύγου της περιγράφεται ως ευτυχισμένος. Είχαν 15 παιδιά μεταξύ 1470 και 1493, εκ των οποίων τα 13 έφτασαν στην ενηλικίωση: Oτιλία (6 Ιουνίου 1470 - 1490), ηγουμένη στο Πφόρτσχαϊμ. Ιάκωβος (6 Ιουνίου 1471 - 27 Απριλίου 1511, Κολωνία), αρχιεπίσκοπος του Τρηρ. Mαρία (2 Ιουλίου 1473 - 9 Ιανουαρίου 1519) ηγουμένη στο αβαείο Λίχτενταλ. Bερνάρδος Γ΄ (7 Απριλίου 1474 - 29 Ιουνίου 1536), μάργραβος του Μπάντεν-Μπάντεν. Κάρολος (21 Ιουνίου 1476 - 7 Οκτωβρίου 1510), μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Στρασβούργο και το Τρηρ. Χριστόφορος (21 Ιουλίου 1477 - 29 Μαρτίου 1508), μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Στρασβούργο και το Τρηρ. Φίλιππος Α΄ (10 Δεκεμβρίου 1478 - 17 Σεπτεμβρίου 1533), μάργραβος του Μπάντεν-Σπόνχαϊμ. Ροδόλφος (16 Ιουνίου 1481 - 23 Σεπτεμβρίου 1532), μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Μάιντς, την Κολωνία, το Στρασβούργο και το Άουγκσμπουργκ. Eρνέστος (7 Οκτωβρίου 1482 - 6 Φεβρουαρίου 1553), μάργραβος του Μπάντεν-Ντούρλαχ. Βόλφγκανγκ (10 Μαΐου 1484 - 24 Ιουνίου 1522). Σίβυλλα (26 Απριλίου 1485 - 10 Ιουλίου 1518), παντρεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου 1505 με τον Φίλιππο Γ΄ κόμη του Χάναου-Λίχτενμπεργκ. Ροζίνα (5 Μαρτίου 1487 - 29 Οκτωβρίου 1554), παντρεύτηκε πρώτα το 1503 με τον Φραγκίσκο-Βόλφγκανγκ κόμη του Χόεντσολερν και μετά στις 17 Δεκεμβρίου 1526 με τον Ιωάννη φον Οβ, βαρόνο τσου Βάχεντορφ. Ιωάννης (γενν. και απεβ. στις 19 Ιουνίου 1490), απεβ. νήπιο. Βεατρίκη (22 Ιανουαρίου 1492 - 4 Απριλίου 1535), παντρεύτηκε το 1508 με τον Ιωάννη Β΄ των Βίττελσμπαχ κόμη του Παλατινάτου-Ζίμμερν. Γεώργιος (1 Ιουλίου 1493 - 16 Νοεμβρίου 1493), απεβ. νήπιο.Μετά το τέλος του πάππου τής Οτιλίας το 1479, ξεκίνησε μία διαμάχη με τον σύζυγο τής θείας της, τον Ερρίκο Γ΄ λάντγκραβο της Άνω Έσσης για το μερίδιό της στις ιδιοκτησίες, οι οποίες είχαν προηγουμένως διαπραγματευτεί στο συμβόλαιο γάμου της Oτιλίας. Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις έγινε διευθέτηση μεταξύ των δύο μερών, στην οποία ο μάργραβος του Μπάντεν-Μπάντεν έλαβε ένα ποσό 4.000 φλορινίων σε αντάλλαγμα της επίσημης παραίτησης των αξιώσεων τής συζύγου του. Όταν ο εξάδελφος της Oτιλίας, ο Γουλιέλμος Γ΄ λάντγκραβος της Έσσης απεβίωσε το 1500, αυτή έλαβε άλλα 12.000 γκίλντερς ως χρηματική αποζημίωση, οπότε τον Μάρτιο του 1501 ο Οίκος του Μπάντεν παραιτήθηκε επιτέλους από τις αξιώσεις του για την κομητεία του Κάτσενελνμπογκεν. Η Οτιλία απεβίωσε στις 15 Αυγούστου 1517 στο Μπάντεν-Μπάντεν και τάφηκε στην τοπική με Σύλλογο εκκλησία. Το χάλκινο επιτάφιο γλυπτό της δείχνει τη μορφή της, με τα οικόσημα της Βυρτεμβέργης και του Κάτσενελνμπογκεν στα πόδια της. Κατάλογος των συσσωματωμάτων του Μπάντεν
|
Η Οτιλία, γερμ.: Ottilie von Katzenelnbogen (π. 1451 - 15 Αυγούστου 1517, Μπάντεν-Μπάντεν), ήταν κόρη του κόμη του Κάτσενελνμπογκεν και με τον γάμο της έγινε μαργαραβίνα του Μπάντεν-Μπάντεν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%84%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD
|
Άννα της Σαξονίας (1544-1577)
|
Ήταν το μόνο τέκνο του Μαυρίκιου, Δούκα, μετά Εκλέκτορα της Σαξονίας, και της Αγνής, κόρης του Φιλίππου Α΄ της Έσσης. Παντρεύτηκε το 1561 τον Γουλιέλμο Α΄ της Οράγγης, κυβερνήτη των επαρχιών Ολλανδίας, Ζηλανδίας, Ουτρέχτης, Φρήσλαντ, και είχε τέκνα: Άννα 1562. Άννα 1563-1588, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Φρειδερίκο του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ. Μαυρίκιος Αύγουστος Φίλιππος 1564-1566. Μαυρίκιος 1567-1625, Πρίγκιπας της Οράγγης. Αιμιλία 1569-1629, παντρεύτηκε τον Εμμανουήλ, Διάδοχο της Πορτογαλίας. Midelfort, H.C. Erik (1994). Mad princes of renaissance Germany (2nd paperback printing. ed.). Charlottesville: University Press of Virginia. pp. 55–60. ISBN 0813915007. Ingrun Mann. Anna of Saxony: The Scarlet Lady of Orange. Winged Hussar Publishing, 2017. ISBN 978-0996365727.
|
H Άννα (γερμ. Anna von Sachsen von Wettin, 23 Δεκεμβρίου 1544 - 18 Δεκεμβρίου 1577) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του Δούκα, μετά Εκλέκτορα της Σαξονίας και με τον γάμο της έγινε Πριγκίπισσα της Οράγγης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1544-1577)
|
Φωνή
|
Το σύστημα το φωνητικό αποτελείται από τα εξής τμήματα: Οι "φωνητικές χορδές". Είναι δύο πτυχές του βλεννογόνου που είναι λεπτές και πολύ ευκίνητες. Οι "ψευδοχορδές". Αυτές βρίσκονται λίγο πιο πάνω από τις γνήσιες κανονικές χορδές και είναι, σ' αντίθεση με τις προηγούμενες, σκληρές και δυσκίνητες. Ανάμεσα στα δύο αυτά ζευγάρια χορδών υπάρχει το "φωνητικό άδυτο". Ο αέρας που εκπνέεται από τα πνευμόνια θέτει σε παλμική κίνηση τις φωνητικές χορδές. Μέσα στο φωνητικό άδυτο σχηματίζεται η φωνή, που μεταφέρεται, διαμέσου του "ηχείου", προς τα έξω. Το ηχείο τούτο αποτελούν οι κοιλότητες του φάρυγγα, του στόματος και της μύτης. Τέλος διαμορφώνεται και παίρνει συγκεκριμένη ελεγχόμενη μορφή η φωνή με τον ουρανίσκο, τη γλώσσα, τα δόντια, τα χείλη κλπ. Ο όλος όμως έλεγχος της φωνής και του φωνητικού συστήματος εξαρτάται από το νευρικό σύστημα. Έτσι, λοιπόν, όχι σπάνια, εμφανίζονται τα φαινόμενα άναρθρης φωνής ή και έλλειψής της μετά από δυνατό νευρικό σοκ. Διακρίνονται οι ανθρώπινες φωνές ανάλογα με το ύψος τους (λεπτές ή βαθιές) -που εξαρτάται από το πλάτος του λάρυγγα (στους άντρες μεγαλύτερο από τις γυναίκες και τα παιδιά)-, την ένταση (δυνατές ή αδύναμες), -ανάλογα με την ικανότητα των πνευμόνων και το μήκος των παλμικών κινήσεων των χορδών- και, τέλος, την χροιά, τον ιδιόμορφο εκείνο ήχο που έχει κάθε φωνή και δε μοιάζει με τις άλλες και που οφείλεται στην κατασκευή των φωνητικών κοιλοτήτων του ηχείου. Οι άνθρωποι που έχουν υψηλή φωνή λέγονται "τενόροι" (οι άντρες) και "σοπράνο" (οι γυναίκες) και εκείνοι που έχουν χαμηλή φωνή "βαθύφωνοι" και "κοντράλτο" αντίστοιχα. Τα παιδιά και οι γυναίκες έχουν λεπτότερη και πιο αδύνατη φωνή από τους άντρες. Στα αγόρια η φωνή διαμορφώνεται σε αντρική με τις αλλαγές που επέρχονται κατά την εφηβεία κι έχουν άμεση σχέση με την ανάπτυξη της σεξουαλικότητας και την ωρίμανση των γεννητικών αδένων. Στα ζώα οι φωνές παράγονται όπως και στον άνθρωπο, στο λάρυγγα. Μερικά όμως έντομα παράγουν ήχο (που χαρακτηρίζεται, λαϊκά, ως φωνή) με εξωτερικό τρόπο, από το τρίψιμο π.χ. των μηρών τους, των φτερών τους, της κοιλιάς τους κλπ. Τέτοια είναι το τζιτζίκι, ο γρύλος, οι ακρίδες. Τέλος, υπάρχουν και πολλά ζώα, τα οποία στερούνται την φωνή τους λόγω της έλλειψης φωνητικών χορδών.
|
Φωνή είναι ο ήχος που παράγεται από το στόμα και το λάρυγγα των ζώων και των ανθρώπων. Σε κάθε ζωντανό οργανισμό υπάρχει ένας ειδικός μηχανισμός ή ένας τρόπος διαμέσου του οποίου δημιουργείται η φωνή, ο ήχος με τον οποίο αυτός συνεννοείται με το περιβάλλον του. Στον άνθρωπο η φωνή παράγεται με τη λειτουργία του φωνητικού συστήματος. Στα φωνητικά όργανα σχηματίζονται οι φθόγγοι.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CE%BD%CE%AE
|
ARM (αρχιτεκτονική)
|
Μετά την επιτυχία του υπολογιστή BBC Micro, η Acorn Computers Ltd εξέτασε την μετάβαση από τον απλό επεξεργαστή MOS Technology 6502 ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εταιρικών πελατών, μια αγορά στην οποία αργότερα θα κυριαρχούσε ο IBM PC, που κυκλοφόρησε το 1981. Το σχέδιο Acorn Business Computer (ABC) απαιτούσε έναν αριθμό δεύτερων επεξεργαστών που θα συνδυάζονταν με την πλατφόρμα του BBC Micro, αλλά οι επεξεργαστές όπως ο Motorola 68000 και ο National Semiconductor 32016 ήταν ακατάλληλοι, ενώ ο 6502 δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να υποστηρίζει γραφική διεπαφή χρήστη. Η Acorn θα χρειαζόταν μια νέα αρχιτεκτονική, γιατί είχε δοκιμάσει όλους τους υπάρχοντες επεξεργαστές και δεν την ικανοποιούσαν. Η Acorn εξέτασε τότε το ενδεχόμενο να σχεδιάσει τον δικό της επεξεργαστή και οι μηχανικοί της βρήκαν κάποιες δημοσιεύσεις του εγχειρήματος Berkeley RISC. Θεώρησαν ότι αφού μια τάξη από μεταπτυχιακούς φοιτητές μπορούσε να σχεδιάσει έναν ανταγωνιστικό επεξεργαστή 32-bit, τότε η Acorn δεν θα συναντούσε πρόβλημα. Ένα ταξίδι στο Western Design Center στο Φοίνιξ, όπου ο 6502 ανανεωνόταν πρακτικά από μια εταιρεία ενός ατόμου, έδειξε στους μηχανικούς της Acorn, Steve Furber και Sophie Wilson ότι δε χρειάζονταν τεράστιους πόρους και υποδομές έρευνας και ανάπτυξης τελευταίας γενιάς. Η Wilson άρχισε να αναπτύσσει το σύνολο εντολών, γράφοντας μια προσομοίωση του επεξεργαστή σε BBC Basic, η οποία έτρεχε σε έναν BBC Micro που είχε έναν δεύτερο επεξεργαστή 6502. Αυτό έπεισε τους μηχανικούς της Acorn ότι έκαναν το σωστό αλλά για να συνεχίσουν χρειάζονταν κάποιους χρηματικούς πόρους. Η Wilson τότε επικοινώνησε με τον CEO της Acorn, Hermann Hauser, και εξήγησε τι συνέβαινε. Όταν δόθηκε έγκριση για συνέχεια, δημιουργήθηκε μια μικρή ομάδα για να υλοποιήσει το μοντέλο της Wilson σε υλικό. Το επίσημο εγχείρημα Acorn RISC Machine άρχισε τον Οκτώβριο του 1983. Επιλέχθηκε η εταιρεία VLSI Technology σαν συνεργάτης πυριτίου, επειδή ήδη προμήθευε την Acorn με μνήμες ROM και κάποια ειδικά τσιπ. Τη σχεδίαση διηύθυναν οι Wilson και Furber, έχοντας σαν βασικό σκοπό να πετύχουν τον χειρισμό των διακοπών εισόδου/εξόδου (input/output (interrupt) handling) με χαμηλή καθυστέρηση, όπως ο 6502. Η αρχιτεκτονική πρόσβασης στη μνήμη του 6502 είχε επιτρέψει την παραγωγή γρήγορων υπολογιστών χωρίς τη χρήση ακριβού υλικού απευθείας πρόσβασης στη μνήμη (direct memory access). Η VLSI παρήγαγε το πρώτο πυρίτιο ARM στις 26 Απριλίου 1985 – αυτό λειτούργησε κατευθείαν και ονομάστηκε ARM1. Τα πρώτα «πραγματικά» συστήματα για χρήση στην παραγωγή κυκλοφόρησαν τον επόμενο χρόνο, με το όνομα ARM2. Η πρώτη πρακτική εφαρμογή ήταν σαν δεύτερος επεξεργαστής του BBC Micro, όπου χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη του λογισμικού προσομοίωσης που θα ολοκλήρωνε τη δουλειά σχετικά με τα τσιπ υποστήριξης (VIDC, IOC, MEMC) και για την επιτάχυνση του λογισμικού CAD που χρησιμοποιήθηκε στην ανάπτυξη του ARM2. Η Wilson έγραψε στη συνέχεια την BBC Basic σε συμβολική γλώσσα ARM, και οι γνώσεις σε βάθος που προέκυψαν από τη σχεδίαση του σύνολο εντολών επέτρεψαν στον κώδικα να είναι πολύ πυκνός, με αποτέλεσμα η ARM BBC Basic να είναι μια πολύ καλή δοκιμή για έναν προσομοιωτή ARM. Ο αρχικός σκοπός της κατασκευής ενός υπολογιστή βασισμένου στην αρχιτεκτονική ARM επιτεύχθηκε το 1987 με την κυκλοφορία του Acorn Archimedes. Γύρω από το εγχείρημα της κεντρικής μονάδας επεξεργασίας ARM επικρατούσε τέτοια μυστικότητα που, όταν η Olivetti άρχισε τις διαπραγματεύσεις για να αγοράσει πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της Acorn το 1985, δεν πληροφορήθηκε από την ομάδα ανάπτυξης, παρά μόνο μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων. Το 1992 η Acorn κέρδισε πάλι το βραβείο Queen's Award for Technology για την αρχιτεκτονική ARM. Ο ARM2 είχε έναν δίαυλο δεδομένων 32-bit (data bus), χώρο διευθύνσεων 26-bit (address space) και 27 καταχωρητές 32-bit. Ο κώδικας του προγράμματος έπρεπε να βρίσκεται μέσα στα πρώτα 64 Mbyte της μνήμης, επειδή ο μετρητής προγράμματος (program counter) είχε μόνο 24 bit – τα 6 πρώτα και τα 2 τελευταία bit του καταχωρητή 32-bit λειτουργούσαν σαν σημαίες κατάστασης (status flags). Ο ARM2 ήταν ίσως ο απλούστερος χρήσιμος μικροεπεξεργαστής 32-bit στον κόσμο, έχοντας μόνο 30.000 τρανζίστορ (συγκριτικά ο 68000 της Motorola ήταν 6 χρόνια παλαιότερος αλλά, όπως φαίνεται και από την ονομασία του, περιείχε 68.000 τρανζίστορ). Μεγάλο μέρος αυτής της απλότητας οφειλόταν στο ότι ο επεξεργαστής δεν είχε μικροκώδικα (που αναλογούσε στο ένα τέταρτο με ένα τρίτο του 68000) και, όπως οι περισσότεροι επεξεργαστές της εποχής, δεν είχε καθόλου κρυφή μνήμη (cache). Συνέπεια αυτής της απλότητας ήταν η χαμηλή κατανάλωση ισχύος, ενώ ήταν πιο γρήγορος από τον Intel 80286. Ακολούθησε ο ARM3, ο οποίος είχε κρυφή μνήμη 4 KB, βελτιώνοντας και άλλο την ταχύτητα. Κατά το τέλος της δεκαετίας του 1980 η Apple Computer και η VLSI Technology άρχισαν να εργάζονται με την Acorn πάνω σε νεότερες εκδόσεις του πυρήνα του επεξεργαστή ARM. Η δουλειά αυτή ήταν τόσο σημαντική που η Acorn έκανε τη σχεδιαστική ομάδα ξεχωριστή εταιρεία του 1990, με τίτλο Advanced RISC Machines Ltd. Η Advanced RISC Machines έγινε ARM Ltd όταν η μητρική της εταιρεία, η ARM Holdings plc, μπήκε στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και στον δείκτη NASDAQ το 1998.Το έργο των Apple-ARM τελικά έγινε ο ARM6, ο οποίος κυκλοφόρησε στις αρχές του 1992. Η Apple χρησιμοποίησε τον, βασισμένο στον ARM6, ARM 610 σαν βάση για το PDA Apple Newton. Το 1994, η Acorn χρησιμοποίησε τον ARM 610 σαν την κεντρική μονάδα επεξεργασίας (CPU) τους υπολογιστές Risc PC. Η DEC αγόρασε τα δικαιώματα της αρχιτεκτονικής ARM6 και παρήγαγε τον StrongARM. Με συχνότητα 233 MHz η CPU αυτή κατανάλωνε μόνο 1 W (και οι πιο πρόσφατες εκδόσεις καταναλώνουν ακόμα λιγότερο). Αυτή η δουλειά στη συνέχεια πέρασε στην Intel, λόγω κάποιου νομικού συμβιβασμού, η οποία συμπλήρωσε τη σειρά των σχετικά παλιών i960 με τους StrongARM. Η Intel αργότερα ανέπτυξε τη δική της υλοποίηση υψηλής ταχύτητας με το όνομα XScale, η οποία έχει πωληθεί στη Marvell. Ο πυρήνας ARM έχει παραμείνει σχεδόν στο ίδιο μέγεθος παρά τις αλλαγές σε αυτόν. Ο ARM2 είχε 30.000 τρανζίστορ ενώ ο ARM6 αυξήθηκε μόλις σε 35.000. Η ARM εστιάζει στην πώληση πυρήνων IP (IP cores), που χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες που αγοράζουν τα δικαιώματα για να κατασκευάζουν μικροελεγκτές και CPU που βασίζονται σε αυτόν τον πυρήνα. Η πιο επιτυχημένη υλοποίηση είναι ο ARM7TDMI που έχει πουλήσει εκατομμύρια τεμάχια. Η βασική ιδέα είναι ότι ο κατασκευαστής της σχεδίασης (original design manufacturer) συνδυάζει τον πυρήνα ARM με κάποια επιπλέον μέρη για να παράγει μια πλήρη CPU, η οποία να μπορεί να κατασκευαστεί σε παλιά εργοστάσια κατασκευής ημιαγωγών αλλά να έχει καλή ταχύτητα με χαμηλό κόστος. Η Atmel προϋπήρξε κέντρο σχεδίασης για το ενσωματωμένο σύστημα με βάση τον ARM7TDMI (ARM7TDMI-Based Embedded System). Η ARM έδωσε τα δικαιώματα χρήσης για 1,6 δισεκατομμύρια πυρήνες το 2005. Επίσης, το 2005, περίπου 1 δισεκατομμύριο πυρήνες ARM χρησιμοποιήθηκαν σε κινητά τηλέφωνα. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2008 είχαν κατασκευαστεί πάνω από 10 δισεκατομμύρια πυρήνες ARM και η iSuppli προέβλεψε το 2008 ότι μέχρι το 2011, θα κυκλοφορούσαν 5 δισεκατομμύρια πυρήνες ARM κάθε χρόνο. Η ARM δηλώνει ότι έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 15 δισεκατομμύρια επεξεργαστές ARM (Ιανουάριος 2011).Χρησιμοποιούνται διάφορες αρχιτεκτονικές ARM στα έξυπνα τηλέφωνα (smartphones), στους προσωπικούς ψηφιακούς βοηθούς και σε άλλες κινητές συσκευές, από την ARMv5, σε ξεπερασμένες ή απλές συσκευές, μέχρι την σειρά ARM M, σε πιο προχωρημένες συσκευές. Οι επεξεργαστές XScale και ARM926 είναι ARMv5TE, και χρησιμοποιούνται πιο συχνά σε ακριβές συσκευές από τους βασισμένους σε ARMv4, StrongARM, ARM9TDMI και ARM7TDMI, αλλά οι φτηνότερες συσκευές μπορεί να χρησιμοποιούν παλαιότερους πυρήνες, λόγω του χαμηλότερου κόστους της άδειάς τους. Οι επεξεργαστές ARMv6 είναι πιο γρήγοροι σε σχέση με τους κανονικούς πυρήνες ARMv5, και χρησιμοποιούνται κάποιες φορές, αλλά οι επεξεργαστές Cortex (ARMv7) πια είναι πιο γρήγοροι και με μικρότερη κατανάλωση ενέργειας σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Οι Cortex-A στοχεύουν σε επεξεργαστές εφαρμογών, όπως είναι οι απαιτήσεις των έξυπνων τηλεφώνων που πριν χρησιμοποιούσαν ARM9 ή ARM11. Οι Cortex-R προορίζονται για εφαρμογές πραγματικού χρόνου, και οι Cortex-M προορίζονται για μικροελεγκτές. Το 2009, κάποιοι κατασκευαστές κυκλοφόρησαν μικρούς δικτυακούς φορητούς (netbooks) που βασίζονταν σε επεξεργαστές αρχιτεκτονικής ARM, ως ανταγωνιστές των netbooks που βασίζονταν στον επεξεργαστή Intel Atom. Σύμφωνα με την εταιρεία αναλύσεων IHS iSuppli, μέχρι το 2015, τα ολοκληρωμένα κυκλώματα τύπου ARM εκτιμάται ότι θα βρίσκονται στο 23% όλων των φορητών υπολογιστών.Το 2011, η HiSilicon Technologies Co. Ltd. αγόρασε την άδεια για αρκετά στοιχεία της αρχιτεκτονικής ARM, για να τα χρησιμοποιήσει σε σχεδιάσεις τσιπ επικοινωνιών. Ανάμεσα σε αυτά ήταν σταθμοί βάσης 3G/4G, δικτυακές υποδομές και κινητές υπολογιστικές εφαρμογές. Η ARM παρέχει έναν κατάλογο όλων των εταιρειών που υλοποιούν πυρήνες ARM. Οι πυρήνες ARM χρησιμοποιούνται σε αρκετά προϊόντα, όπως τα έξυπνα τηλέφωνα (smartphones). Παραδείγματα χρήσης τους σε υπολογιστές είναι ο Acorn Archimedes, το Apple iPad και το ASUS Eee Pad Transformer. Χρησιμοποιείται επίσης στον φορητό αναπαραγωγέα πολυμέσων iPod της Apple, στην ψηφιακή μηχανή PowerShot A470 της Canon, στη φορητή κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών Nintendo DS και στο σύστημα πλοήγησης TomTom. Από το 2005, η ARM συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, πάνω στον υπολογιστή SpiNNaker του τελευταίου, ο οποίος χρησιμοποιούσε πυρήνες ARM για να προσομοιώσει το ανθρώπινο μυαλό. Από το 1995 μέχρι σήμερα, το ARM Architecture Reference Manual είναι η βασική πηγή τεκμηρίωσης πάνω στην αρχιτεκτονική του επεξεργαστή ARM και του συνόλου εντολών του, ενώ διακρίνει μεταξύ διεπαφών που όλοι οι επεξεργαστές πρέπει να υποστηρίζουν (όπως η σημασία των εντολών) και λεπτομερειών υλοποίησης, οι οποίες μπορούν να διαφέρουν ανά περίπτωση. Η αρχιτεκτονική έχει εξελιχθεί και, αρχίζοντας από τη σειρά πυρήνων Cortex, ορίζονται τρία «προφιλ» ("profiles"): «Εφαρμογής» ("Application"): σειρά Cortex-A «Πραγματικού χρόνου» ("Real-time"): σειρά Cortex-R «Μικροελεγκτή» ("Microcontroller"): σειρά Cortex-MΤα προφίλ μπορεί να αποτελούν υποσύνολο της αρχιτεκτονικής. Για παράδειγμα, το προφίλ ARMv7-M που χρησιμοποιείται από τον πυρήνα Cortex-M3 υποστηρίζει μόνο το σύνολο εντολών Thumb-2, και το προφίλ ARMv6-M (που χρησιμοποιείται από τον Cortex-M0) είναι υποσύνολο του προφίλ ARMv7-M (υποστηρίζει λιγότερες εντολές). Για να διατηρηθεί η σχεδίαση καθαρή, απλή και γρήγορη, η αρχική υλοποίηση ARM είχε κατασκευαστεί κατευθείαν, χωρίς τη χρήση μικροκώδικα, όπως ο απλούστερος επεξεργαστής 6502 των 8-bit που χρησιμοποιούνταν πριν στους μικροϋπολογιστές Acorn. Η αρχιτεκτονική ARM περιλαμβάνει τα εξής χαρακτηριστικά RISC: Αρχιτεκτονική φόρτωσης/αποθήκευσης (load/store). Δεν υποστηρίζει μη-ευθυγραμμισμένη (misaligned) πρόσβαση στη μνήμη (υποστηρίζεται στους πυρήνες ARMv6, με εξαιρέσεις όσον αφορά τις εντολές φόρτωσης/αποθήκευσης πολλών λέξεων). Ομοιόμορφο αρχείο 16 × 32-bit καταχωρητών. Σταθερό εύρος εντολών 32-bit για εύκολη αποκωδικοποίηση και διοχέτευση (pipelining), με μειονέκτημα την μικρότερη πυκνότητα κώδικα. Αργότερα, το σύνολο εντολών Thumb αύξησε την πυκνότητα του κώδικα. Συνήθως η εκτέλεση γίνεται σε έναν κύκλο.Η απλή σχεδίαση, σε σχέση με τους επεξεργαστές Intel 80286 και Motorola 68020, που κυκλοφόρησαν την ίδια εποχή, διορθώθηκε με προσθήκη των εξής χαρακτηριστικών: Εκτέλεση υπό συνθήκη των περισσότερων εντολών, που μειώνει την επιβάρυνση διακλάδωσης (branch overhead) και αντιμετωπίζει την έλλειψη μηχανισμού πρόβλεψης διακλάδωσης (branch predictor). Οι αριθμητικές εντολές αλλάζουν τον κώδικα κατάστασης μόνο όταν χρειάζεται. Ολισθητής βαρελιού (barrel shifter) των 32-bit, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς επιβάρυνση στην ταχύτητα, στις περισσότερες εντολές αριθμητικής και υπολογισμού διευθύνσεων. Ισχυροί τρόποι σχηματισμού διευθύνσεων με δείκτες (indexed addressing modes). Ένας καταχωρητής συνδέσμου (link register) για γρήγορες κλήσεις συναρτήσεων-φύλλων (leaf function calls). Απλό αλλά γρήγορο υποσύστημα διακοπών 2 επιπέδων προτεραιοτήτων, με εναλλασσόμενους πίνακες καταχωρητών (switched register banks). Εκτέλεση υπό συνθήκη Η εκτέλεση υπό συνθήκη (που ονομάζεται και predication) υλοποιείται με έναν επιλογέα κωδικού διακλάδωσης 4-bit (που ονομάζεται predicate) σε κάθε εντολή - ένας από τους κωδικούς αυτούς των 4 bit θεωρείται «κωδικός διαφυγής» ("escape code") και χρησιμοποιείται για κάποιες εντολές χωρίς συνθήκη, αλλά σχεδόν όλες οι συνηθισμένες εντολές είναι υπό συνθήκη. Οι περισσότερες αρχιτεκτονικές επεξεργαστών έχουν κωδικούς συνθήκης μόνο στις εντολές διακλάδωσης. Αυτό μειώνει σε σημαντικό βαθμό τα bit κωδικοποίησης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μετατόπιση (displacement) στις εντολές πρόσβασης στη μνήμη, αλλά αποφεύγει και τις εντολές διακλάδωσης όταν παράγεται κώδικας για μικρές εντολές if. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι ο αλγόριθμος του Ευκλείδη με αφαιρέσεις: Στη γλώσσα προγραμματισμού C, η επαναληπτική δομή του αλγορίθμου είναι: Σε συμβολική γλώσσα ARM, η επαναληπτική δομή είναι: που αποφεύγει τις διακλαδώσεις στο then και στο else . Αν ο Ri και ο Rj είναι ίσοι, τότε δε θα εκτελεστεί καμία από τις εντολές SUB, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται μια διακλάδωση υπό συνθήκη για να υλοποιηθεί ο έλεγχος της while στην αρχή της επανάληψης, αν είχε χρησιμοποιηθεί για παράδειγμα η SUBLE (μικρότερο ή ίσο). Ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο κώδικας Thumb παρέχει μια πυκνότερη κωδικοποίηση είναι να αφαιρέσει αυτόν τον επιλογέα των 4 bit από τις εντολές που δεν είναι διακλαδώσεις. Άλλα χαρακτηριστικά Ένα άλλο χαρακτηριστικό του συνόλου εντολών είναι η δυνατότητα να ενσωματώνονται ολισθήσεις (shifts) και περιστροφές (rotates) στις εντολές επεξεργασίας δεδομένων (αριθμητικών, λογικών ή μετακινήσεων από καταχωρητή σε καταχωρητή), ώστε η εντολή C: να μπορεί να εκτελεστεί με μια εντολή μιας λέξης και ενός κύκλου εκτέλεσης στον ARM: Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα προγράμματα για ARM να τείνουν να είναι πιο πυκνά από όσο θα αναμενόταν με αραιότερη πρόσβαση στη μνήμη και επομένως η διοχέτευση χρησιμοποιείται πιο αποδοτικά. Αν και οι ARM τρέχουν σε σχετικά χαμηλές ταχύτητες, έχουν καλές επιδόσεις σε σχέση με πιο πολύπλοκες σχεδιάσεις επεξεργαστών. Ο επεξεργαστής ARM έχει επίσης κάποια χαρακτηριστικά που δεν εμφανίζονται συχνά σε άλλες αρχιτεκτονικές RISC, όπως η διευθυνσιοδότηση με βάση τον μετρητή προγράμματος (στην πραγματικότητα, στον ARM 32-bit, ο μετρητής προγράμματος είναι ένας από τους 16 καταχωρητές) και τρόπους σχηματισμού διευθύνσεων με αύξηση πριν ή μετά την εντολή. Επειδή η αρχιτεκτονική υπάρχει για πολλά χρόνια, το σύνολο εντολών έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου. Κάποιοι από τους αρχικούς επεξεργαστές ARM (πριν τον ARM7TDMI), για παράδειγμα, δεν έχουν εντολή για να αποθηκεύουν δεδομένα των two-byte, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να παραχθεί γρήγορος κώδικας για αντικείμενα της C τύπου int16_t. Διοχετεύσεις και άλλα θέματα υλοποίησης Ο ARM7 και οι υλοποιήσεις πριν από αυτόν είχαν μια διοχέτευση τριών σταδίων, τα οποία ήταν φόρτωση (fetch), αποκωδικοποίηση (decode) και εκτέλεση (execute). Ταχύτερες σχεδιάσεις, όπως ο ARM9, έχουν πιο βαθιές διοχετεύσεις, όπως ο Cortex-A8, ο οποίος έχει 13 στάδια. Επιπλέον αλλαγές που οδηγούν σε καλύτερη απόδοση είναι η χρήση ενός γρήγορου αθροιστή και μια πιο εκτεταμένη λογική πρόβλεψης διακλάδωσης. Η διαφορά μεταξύ των πυρήνων ARM7DI και ARM7DMI, για παράδειγμα, ήταν ένας βελτιωμένος πολλαπλασιαστής (στον οποίο και οφείλεται το "M" που προστέθηκε στην ονομασία). Συνεπεξεργαστές Η αρχιτεκτονική παρέχει έναν τρόπο να επεκταθεί το σύνολο εντολών χωρίς επέμβαση στον ίδιο τον επεξεργαστή, με τη χρήση «συνεπεξεργαστών» ("coprocessors"), οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέσω εντολών όπως η MCR, η MRC, η MRRC και η MCRR. Ο χώρος των συνεπεξεργαστών διαιρείται λογικά σε 16 συνεπεξεργαστές αριθμημένους από το 0 έως το 15, με τον συνεπεξεργαστή 15 (cp15) να κρατείται για κάποιες λειτουργίες ελέγχου όπως ο χειρισμός των κρυφών μνημών (caches) και η λειτουργία της μονάδας διαχείρισης μνήμης (memory management unit, MMU), σε όσους επεξεργαστές είναι διαθέσιμη. Στους υπολογιστές που βασίζονται στον ARM, οι περιφερειακές συσκευές συνήθως συνδέονται στον επεξεργαστή αντιστοιχίζοντας τους πραγματικούς τους καταχωρητές σε θέσεις στο χώρο μνήμης του ARM ή στο χώρο των συνεπεξεργαστών ή συνδέοντάς τους σε μια άλλη συσκευή - έναν δίαυλο (bus) - που συνδέεται στον επεξεργαστή. Η πρόσβαση σε συνεπεξεργαστή έχει μικρή καθυστέρηση και κάποια περιφερειακά (όπως ο ελεγκτής διακοπών του XScale) έχουν σχεδιαστεί ώστε να είναι προσβάσιμα και με τους δύο τρόπους (μέσω μνήμης ή μέσω συνεπεξεργαστών). Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που το υλικό σχεδιάζεται ώστε να ενσωματώνεται μόνο στον μηχανισμό συνεπεξεργαστών. Για παράδειγμα, μια μηχανή επεξεργασίας εικόνας μπορεί να είναι ένας μικρός πυρήνας ARM7TDMI που συνδυάζεται με έναν συνεπεξεργαστή που διαθέτει ειδικές λειτουργίες για την επεξεργασία βίντεο υψηλής ευκρίνειας (HDTV). Όλοι οι σύγχρονοι επεξεργαστές ARM περιλαμβάνουν υποστήριξη στο υλικό για αποσφαλμάτωση, που είναι απαραίτητη ώστε οι αποσφαλματωτές σε λογισμικό να μπορούν να σταματούν κώδικα, να τον εκτελούν βηματικά και να τοποθετούν σημεία διακοπής (breakpoints) σε αυτόν. Η υποστήριξη αυτή υλοποιείται μέσω JTAG, αν και κάποιοι νεότεροι πυρήνες υποστηρίζουν το πρωτόκολλο δύο γραμμών «SWD» του ARM. Στους πυρήνες ARM7TDMI, το «D» δείχνει την υποστήριξη αποσφαλμάτωσης μέσω JTAG, ενώ το «I» δείχνει την παρουσία του αρθρώματος αποσφαλμάτωσης «EmbeddedICE». Στις σειρές πυρήνων ARM7 και ARM9, ο ντε φάκτο τρόπος αποσφαλμάτωσης ήταν το EmbeddedICE μέσω JTAG, αν και αυτό δεν το εξασφάλιζε η αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική ARMv7 ορίζει βασικά βοηθήματα αποσφαλμάτωσης σε επίπεδο αρχιτεκτονικής, όπως τα σημεία διακοπής, τα σημεία παρακολούθησης (watchpoints) και η εκτέλεση εντολών σε «κατάσταση αποσφαλμάτωσης» ("Debug Mode"), ενώ παρόμοια βοηθήματα παρέχει και το EmbeddedICE. Υποστηρίζεται η αποσφαλμάτωση τόσο «κατάστασης παύσης» ("halt mode") όσο και «κατάστασης παρακολούθησης» ("monitor mode"). Ο πραγματικός μηχανισμός επικοινωνίας που δίνει πρόσβαση στα βοηθήματα αποσφαλμάτωσης δεν ορίζεται στην αρχιτεκτονική αλλά συνήθως οι υλοποιήσεις περιλαμβάνουν υποστήριξη μέσω JTAG. Υπάρχει επίσης μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική αποσφαλμάτωσης για ARM με τον τίτλο CoreSight, η οποία δεν είναι υποχρεωτική στην αρχιτεκτονική των επεξεργαστών ARMv7. Για να βελτιωθεί η αρχιτεκτονική ARM όσον αφορά τις δυνατότητες ψηφιακής επεξεργασίας σήματος και τις εφαρμογές πολυμέσων, προστέθηκαν κάποιες νέες εντολές στο σύνολο εντολών. Αυτές ξεχωρίζουν από το «E» στο όνομα των αρχιτεκτονικών ARMv5TE και ARMv5TEJ. Οι εκδόσεις τύπου E περιλαμβάνουν τις δυνατότητες T,D,M και I (που αναφέρθηκαν παραπάνω). Οι νέες εντολές συναντώνται συχνά σε αρχιτεκτονικές ψηφιακών επεξεργαστών σήματος. Αποτελούν παραλλαγές των εντολών πολλαπλασιασμού-συσσώρευσης με πρόσημο, της κορεσμένης πρόσθεσης και αφαίρεσης (saturated add / subtract), και της μέτρησης των αρχικών μηδενικών. Για να βελτιωθεί η πυκνότητα του κώδικα, οι επεξεργαστές από τον ARM7TDMI και ύστερα περιλαμβάνουν την κατάσταση συνόλου εντολών Thumb. (Το «T» στο «TDMI» δείχνει το χαρακτηριστικό Thumb.) Όταν ο επεξεργαστής βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση εκτελεί το σύνολο εντολών Thumb, το οποίο είναι μια πιο συμπαγής κωδικοποίηση 16-bit ενός υποσυνόλου του συνόλου εντολών του ARM. Οι περισσότερες από τις εντολές Thumb αντιστοιχίζονται απευθείας σε κανονικές εντολές ARM. Η οικονομία χώρου προκύπτει με το να εννοούνται κάποιοι τελεστές και με τις εντολές να μπορούν να έχουν λιγότερα πιθανά αποτελέσματα σε σχέση με τις εντολές ARM που εκτελούνται στην κατάσταση συνόλου εντολών ARM. Στο Thumb, οι κωδικοί των εντολών (opcodes) των 16-bit έχουν λιγότερες λειτουργίες. Για παράδειγμα, μόνο οι εντολές διακλάδωσης μπορούν να είναι υπό συνθήκη και πολλοί κωδικοί περιορίζονται στο να μπορούν να έχουν πρόσβαση μόνο στους μισούς από τους καταχωρητές γενικής χρήσης του επεξεργαστή. Οι πιο σύντομοι κωδικοί εντολών βελτιώνουν τη συνολική πυκνότητα του κώδικα, αν και κάποιες λειτουργίες απαιτούν επιπλέον εντολές. Σε περιπτώσεις που η θύρα της μνήμης ή ο δίαυλος έχουν λιγότερα από 32 bit, οι συντομότερες εντολές του Thumb επιτρέπουν βελτιωμένη ταχύτητα σε σχέση με τον κώδικα ARM 32-bit, καθώς χρειάζεται να φορτωθεί λιγότερος κώδικας στον επεξεργαστή μέσω του περιορισμένου εύρους της μνήμης. Το ενσωματωμένο υλικό, όπως το Game Boy Advance, συνήθως έχει ένα μικρό ποσό μνήμης RAM προσβάσιμο στο πλήρως 32-bit μονοπάτι δεδομένων (datapath) - η πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος της μνήμης γίνεται μέσω ενός δεύτερου μονοπατιού δεδομένων εύρους 16 bit ή και λιγότερο. Σε αυτήν την περίπτωση είναι συνήθως καλύτερο να προκύπτει κώδικας Thumb από τη μεταγλώττιση και να βελτιστοποιούνται με το χέρι τα λίγα μέρη του κώδικα που απαιτούν επεξεργαστική ισχύ σε πλήρως 32-bit εντολές ARM, τοποθετώντας αυτές τις πιο μεγάλες εντολές στη μνήμη που φαίνεται από το δίαυλο των 32-bit. Ο πρώτος επεξεργαστής που μπορούσε να αποκωδικοποιήσει εντολές Thumb ήταν ο ARM7TDMI. Όλοι οι ARM9 και οι σειρές επεξεργαστών που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένου του XScale, περιλαμβάνουν αποκωδικοποιητή εντολών Thumb. Η τεχνολογία Thumb-2 εμφανίστηκε πρώτη φορά στον πυρήνα ARM1156, ο οποίος ανακοινώθηκε το 2003. Η Thumb-2 επεκτείνει το περιορισμένο σύνολο εντολών 16-bit του Thumb με επιπλέον εντολές 32-bit που δίνουν μεγαλύτερο εύρος στο σύνολο εντολών, με αποτέλεσμα να προκύπτει ένα σύνολο εντολών μεταβλητού μήκους. Ένας δηλωμένος σκοπός της Thumb-2 είναι να πετύχει πυκνότητα κώδικα όπως η Thumb με την ταχύτητα που έχει το σύνολο εντολών ARM στη μνήμη 32-bit. Αυτό θεωρείται ότι επιτεύχθηκε στον ARMv7. Η Thumb-2 επεκτείνει τα σύνολα εντολών ARM και Thumb με ακόμα περισσότερες εντολές, οι οποίες περιλαμβάνουν την επεξεργασία πεδίων bit (bit-fields), πίνακες διακλάδωσης (table branches) και εκτέλεση υπό συνθήκη. Μια νέα «ενοποιημένη συμβολική γλώσσα», η Unified Assembly Language (UAL) υποστηρίζει την παραγωγή εντολών είτε Thumb-2 είτε ARM από τον ίδιο πηγαίο κώδικα - οι εκδόσεις του Thumb που εμφανίστηκαν στους επεξεργαστές ARMv7 είναι σχεδόν το ίδιο ισχυρές όσο ο κώδικας ARM, περιλαμβάνοντας τη δυνατότητα συγγραφής χειριστών διακοπών (interrupt handlers). Αυτό απαιτεί κάποια προσοχή και τη χρήση της νέας εντολής «IT» (if-then), η οποία επιτρέπει την εκτέλεση μέχρι τεσσάρων συνεχόμενων εντολών με βάση μια συνθήκη. Αυτή αγνοείται όταν η έξοδος της μεταγλώττισης είναι κώδικας ARM αλλά η μεταγλώττιση σε Thumb-2 την παράγει. Για παράδειγμα: Όλα τα τσιπ ARMv7 υποστηρίζουν το σύνολο εντολών Thumb-2. Κάποια τσιπ, όπως ο Cortex-M3, υποστηρίζουν μόνο το σύνολο εντολών Thumb-2. Άλλα τσιπ των σειρών Cortex και ARM11 υποστηρίζουν τόσο την «κατάσταση συνόλου εντολών ARM», όσο και την «κατάσταση συνόλου εντολών Thumb-2». Η Jazelle είναι μια τεχνική που επιτρέπει σε κώδικα byte της Java (Java Bytecode) να εκτελείται απευθείας στην αρχιτεκτονική ARM σαν τρίτη κατάσταση εκτέλεσης (και σύνολο εντολών) εκτός των καταστάσεων ARM και Thumb. Η υποστήριξη για αυτήν την κατάσταση δηλώνεται από το «J» της αρχιτεκτονικής ARMv5TEJ, και από τα ονόματα των πυρήνων ARM9EJ-S και ARM7EJ-S. Η υποστήριξη αυτής της κατάστασης ξεκίνησε από τον ARMv6 (εκτός από το προφίλ ARMv7-M), αν και οι πιο πρόσφατοι πυρήνες περιλαμβάνουν μια πιο απλή υλοποίηση που δεν παρέχει επιτάχυνση μέσω υλικού. Το ThumbEE, γνωστό και ως Thumb-2EE, με την εμπορική ονομασία Jazelle RCT, ανακοινώθηκε το 2005 και εμφανίστηκε πρώτη φορά στον επεξεργαστή Cortex-A8. Το ThumbEE είναι μια τέταρτη κατάσταση του επεξεργαστή, που εισάγει μικρές αλλαγές στο εκτεταμένο σύνολο εντολών Thumb-2. Αυτές οι αλλαγές κάνουν το σύνολο εντολών κατάλληλο για δυναμική παραγωγή κώδικα στο χρόνο εκτέλεσης (όπως η μεταγλώττιση JIT) σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα εκτέλεσης (Execution Environments). Το ThumbEE χρησιμοποιείται από γλώσσες όπως η Limbo, η Java, η C#, η Perl και η Python, και επιτρέπει σε μεταγλωττιστές JIT να παράγουν μικρότερο κώδικα χωρίς να επηρεάζεται η ταχύτητα. Κάποια νέα χαρακτηριστικά του ThumbEE περιλαμβάνουν τους αυτόματους ελέγχους για μηδενικούς δείκτες (automatic null pointer checks) σε κάθε εντολή φόρτωσης και αποθήκευσης, μια εντολή για τον έλεγχο ορίων πινάκων, πρόσβαση στους καταχωρητές r8-r15 (όπου κρατούνται πληροφορίες του Jazelle/DBX Java VM), και ειδικές εντολές που καλούν χειριστές. Οι χειριστές είναι μικρά τμήματα κώδικα που καλείται συχνά και συνήθως υλοποιούν κάποιο χαρακτηριστικό μιας γλώσσας υψηλού επιπέδου, όπως η δέσμευση μνήμης για ένα νέο αντικείμενο. Αυτές οι αλλαγές προέκυψαν από την αλλαγή της χρήσης κάποιων κωδικών εντολών, όταν ο πυρήνας είναι σε κατάσταση ThumbEE. Η τεχνολογία VFP (Vector Floating Point, Κινητή Υποδιαστολή Διανυσμάτων) είναι μια επέκταση συνεπεξεργαστή για την αρχιτεκτονική ARM. Παρέχει φτηνές λειτουργίες υπολογισμών κινητής υποδιαστολής απλής και διπλής ακρίβειας σύμφωνα με το πρότυπο IEEE 754 (ANSI/IEEE Std 754-1985 Standard for Binary Floating-Point Arithmetic). Η VFP δίνει τη δυνατότητα υπολογισμών κινητής υποδιαστολής για διάφορες εφαρμογές (PDA, έξυπνα κινητά, συμπίεση και αποσυμπίεση φωνής, γραφικά τριών διαστάσεων και ψηφιακό ήχο, εκτυπωτές, συσκευές set-top, και εφαρμογές σε αυτοκίνητα). Η αρχιτεκτονική VFP υποστηρίζει επίσης την εκτέλεση σύντομων διανυσματικών εντολών, οι οποίες όμως εκτελούνται ακολουθιακά σε κάθε στοιχείο του διανύσματος και άρα δεν προσφέρουν την ταχύτητα του πραγματικού παραλληλισμού SIMD (Single Instruction Multiple Data). Η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι όμως χρήσιμη στα γραφικά και σε άλλες εφαρμογές επεξεργασίας σήματος γιατί μειώνει το μέγεθος του κώδικα και της επιβάρυνσης στη φόρτωση και την αποκωδικοποίηση των εντολών. Άλλοι συνεπεξεργαστές κινητής υποδιαστολής ή SIMD των επεξεργαστών ARM είναι οι FPA, FPE και iwMMXt. Παρέχουν λειτουργικότητα παρόμοια με αυτήν της VFP αλλά οι κωδικοί των εντολών τους δεν είναι συμβατοί. Η επέκταση προχωρημένης SIMD (Advanced SIMD), με την εμπορική ονομασία NEON, είναι ένα σύνολο εντολών μονής εντολής-πολλών δεδομένων (single instruction multiple data, SIMD) που συνδυάζει 64 και 128 bit και παρέχει επιτάχυνση για εφαρμογές πολυμέσων και επεξεργασίας σήματος. Η τεχνολογία NEON μπορεί να αποκωδικοποιήσει ήχο MP3 σε επεξεργαστές που τρέχουν στα 10 MHz και μπορεί να εκτελεί το codec φωνής GSM AMR (Adaptive Multi-Rate) ακόμα και σε 13 MHz. Περιέχει ένα πλήρες σύνολο εντολών, ξεχωριστά αρχεία καταχωρητών και ανεξάρτητο υλικό εκτέλεσης. Η NEON υποστηρίζει δεδομένα ακεραίων 8-, 16-, 32- και 64-bit και αριθμούς κινητής υποδιαστολής απλής ακρίβειας (32-bit), και χρησιμοποιεί λειτουργίες SIMD για τον χειρισμό δεδομένων εικόνας ή ήχου, γραφικών ή υπολογισμούς ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Η υποστήριξη SIMD της NEON υποστηρίζει μέχρι 16 λειτουργίες την ίδια στιγμή. Το υλικό NEON έχει τους ίδιους καταχωρητές κινητής υποδιαστολής με την VFP. Οι επεκτάσεις ασφαλείας (Security Extensions), με την εμπορική ονομασία TrustZone Technology, εμφανίστηκαν στον ARMv6KZ και σε προφίλ της αρχιτεκτονικής που ακολούθησαν. Είναι μια εναλλακτική λύση χαμηλού κόστους σε σχέση με την προσθήκη ενός επιπλέον εξειδικευμένου πυρήνα σε ένα SoC, δημιουργώντας δύο εικονικούς επεξεργαστές που υποστηρίζονται από έλεγχο πρόσβασης σε επίπεδο υλικού. Αυτό επιτρέπει στον πυρήνα της εφαρμογής να αλλάζει μεταξύ δύο καταστάσεων, οι οποίες ονομάζονται κόσμοι (worlds), για να μην ξεφεύγει πληροφορία από τον πιο ασφαλή κόσμο προς τον λιγότερο ασφαλή κόσμο. Η εναλλαγή μεταξύ κόσμων συνήθως δεν αλληλεπιδρά με τις άλλες δυνατότητες του επεξεργαστή, και κάθε κόσμος μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από τον άλλο, χρησιμοποιώντας παρόλα αυτά τον ίδιο πυρήνα. Η μνήμη και τα περιφερειακά γνωρίζουν τον κόσμο στον οποίο λειτουργεί ο πυρήνας και μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για να ελέγξουν την πρόσβαση σε μυστικές πληροφορίες και κώδικα της συσκευής. Μια κλασική εφαρμογή της τεχνολογίας TrustZone είναι η εκτέλεση ενός πλούσιου λειτουργικού συστήματος στον λιγότερο ασφαλή κόσμο, και ενός μικρότερου και πιο εξειδικευμένου κώδικα στον πιο ασφαλή κόσμο, ώστε να μην επιτρέπεται μη εγκεκριμένη χρήση της συσκευής. Στην πράξη, επειδή οι λεπτομέρειες της υλοποίησης της τεχνολογίας TrustZone δεν έχουν δημοσιευτεί και αναλυθεί, δεν είναι ξεκάθαρο πόση ακριβώς ασφάλεια παρέχει το μοντέλο τους. Από τον ARMv6, η αρχιτεκτονική ARM υποστηρίζει την προστασία σελίδων από εκτέλεση (no-execute page protection), η οποία ονομάζεται XN (eXecute Never). Οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές Acorn Archimedes με βάση τον ARM έτρεχαν ένα προσωρινό λειτουργικό σύστημα που ονομαζόταν Arthur, το οποίο εξελίχθηκε στο RISC OS, που χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε συστήματα ARM από την Acorn και άλλες εταιρείες. Η αρχιτεκτονική ARM υποστηρίζεται από πολλά ενσωματωμένα λειτουργικά συστήματα και λειτουργικά συστήματα πραγματικού χρόνου, όπως τα Windows CE, το .NET Micro Framework, το Symbian, το ChibiOS/RT, το FreeRTOS, το eCos, το Integrity, το Nucleus PLUS, το MicroC/OS-II, το QNX, το RTEMS, το BRTOS, το RTXC Quadros, το ThreadX, το Unison Operating System, το uTasker, το VxWorks, το MQX και το OSE. Η αρχιτεκτονική ARM υποστηρίζεται από λειτουργικά συστήματα τύπου Unix όπως τα εξής: Android BSD Linux iOS Plan 9 from Bell Labs Inferno Solaris webOS Linux Οι εξής διανομές Linux υποστηρίζουν επεξεργαστές ARM: Android Arch Linux Ångström CRUX ARM BackTrack Chrome OS DSLinux Debian ELinOS Fedora Gentoo GoboLinux iPodLinux Maemo MeeGo MontaVista Slackware T2 SDE TimeSys Ubuntu webOS Wind River Linux BSD Οι εξής εκδόσεις του BSD υποστηρίζουν επεξεργαστές ARM: RISC iX (μόνο συστήματα Acorn ARM2/ARM3) FreeBSD NetBSD OpenBSD iOS Solaris OpenSolaris Η Microsoft ανακοίνωσε στις 5 Ιανουαρίου 2011 ότι η επόμενη μεγάλη έκδοση της οικογένειας των Windows NT (με την ονομασία Windows 8) θα περιλαμβάνει υποστήριξη για επεξεργαστές ARM. Η Microsoft έκανε επίδειξη μιας πρώτης έκδοσης των Windows (έκδοση 6.2.7867) που εκτελείται σε υπολογιστές ARM στο Consumer Electronics Show το 2011. Η αρχιτεκτονική ARM υποστηρίζεται επίσης από τα λειτουργικά συστήματα για κινητά της Microsoft, Windows Phone and Windows Mobile. Amber (πυρήνας επεξεργαστή) – πυρήνας ARM ανοιχτού κώδικα σε γλώσσα περιγραφής υλικού Verilog Texas Instruments OMAP – πυρήνας ARM με επιπλέον πυρήνες DSP και επιτάχυνσης εφαρμογών Symbian Windows CE και Windows Phone iOS Inferno Android Επίσημη ιστοσελίδα, ARM Ltd. (Αγγλικά)
|
Η ARM είναι μια αρχιτεκτονική συνόλου εντολών RISC των 32-bit, η οποία έχει αναπτυχθεί από την ARM Holdings. Τα αρχικά σημαίνουν Προχωρημένη Μηχανή RISC (Advanced RISC Machine), ενώ παλαιότερα σήμαιναν Μηχανή RISC Acorn (Acorn RISC Machine). Η αρχιτεκτονική ARM είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη αρχιτεκτονική συνόλου εντολών 32-bit όσον αφορά τους επεξεργαστές που παράγονται. Η αρχιτεκτονική δημιουργήθηκε αρχικά από την Acorn Computers για χρήση στους προσωπικούς υπολογιστές της, με τα πρώτα προϊόντα που βασίζονταν στην αρχιτεκτονική ARM να είναι η σειρά Acorn Archimedes που εμφανίστηκε το 1987. Οι επεξεργαστές ARM είναι σχετικά απλοί, κάτι που τους κάνει κατάλληλους για εφαρμογές χαμηλής ισχύος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουν υπερισχύσει στις αγορές των κινητών και των ενσωματωμένων συστημάτων, σαν μικροί και σχετικά χαμηλού κόστους μικροεπεξεργαστές και μικροελεγκτές. Το 2005, περίπου το 98% των πάνω από ένα δισεκατομμύριο κινητών τηλεφώνων που πωλούνται κάθε χρόνο είχαν τουλάχιστον έναν επεξεργαστή ARM. Το 2009 οι επεξεργαστές ARM αντιστοιχούσαν περίπου στο 90% όλων των ενσωματωμένων επεξεργαστών RISC 32-bit και χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό σε καταναλωτικά ηλεκτρονικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών ψηφιακών βοηθών (personal digital assistants, PDAs), των κινητών τηλεφώνων, των συσκευών ψηφιακής μουσικής και πολυμέσων, των φορητών κονσολών βιντεοπαιχνιδιών, των αριθμομηχανών και περιφερειακών υπολογιστών όπως οι σκληροί δίσκοι και οι δρομολογητές. Η αρχιτεκτονική ARM έχει άδεια χρήσης που δίνεται σε όποιον θέλει να τη χρησιμοποιήσει. Κάποιες από τις εταιρείες που την έχουν ή την είχαν αγοράσει είναι η Alcatel-Lucent, η Apple, η Atmel, η Broadcom, η Cirrus Logic, η Digital Equipment Corporation, η Energy Micro, η Freescale, η Intel (μέσω της DEC), η LG, η Marvell Technology Group, η Microsoft, η NEC, η Nintendo, η Nuvoton, η Nvidia, η Sony, η NXP (πρώην Philips), η Oki, η ON Semiconductor, η Psion, η Qualcomm, η Samsung, η Sharp, η STMicroelectronics, η Symbios Logic, η Texas Instruments, η VLSI Technology, η Yamaha και η ZiiLABS. Οι επεξεργαστές ARM αναπτύσσονται από την ARM και τις εταιρείες που έχουν άδεια από την ARM. Σημαντικές οικογένειες επεξεργαστών ARM που έχουν αναπτυχθεί από την ARM Holdings είναι οι ARM7, οι ARM9, οι ARM11 και οι Cortex. Σημαντικοί επεξεργαστές ARM που έχουν αναπτυχθεί από τις εταιρείες με άδεια είναι ο StrongARM της DEC, ο i.MX της Freescale, ο XScale της Marvell (πρώην Intel), ο Tegra της Nvidia, ο Nova και ο NovaThor της ST-Ericsson, ο Snapdragon της Qualcomm, η σειρά προϊόντων OMAP της Texas Instruments, ο Hummingbird της Samsung και οι A4 και A5 της Apple.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ARM_(%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE)
|
Τάκης Παπαδημητρίου
|
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Παπαδημητρίου ξεκίνησε την καριέρα του στον Αστέρα Ζωγράφου και το 1968 μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό. Με την ομάδα του τριφυλλιού αγωνίστηκε δέκα περιόδους, έπαιξε σε 161 αγώνες Α΄ Εθνικής και πέτυχε 47 γκολ. Κατέκτησε 4 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα. Ήταν μέλος της ομάδας την περίοδο 1970-71 που έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά δεν είχε συμμετοχές σε αγώνες, διότι σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη. Στον τελικό Κυπέλλου του 1972 εναντίον του ΠΑΟΚ σκόραρε στο 90’ αλλά το γκολ δεν ήταν αρκετό για να ισοφαρίσει η ομάδα του και ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με 1-2. Σκόραρε και στον τελικό του 1977 πάλι εναντίον του ΠΑΟΚ, πετυχαίνοντας στο 29΄ το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού στο νικηφόρο 2-1. Εκτός από τροπαιούχος αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης του Κυπέλλου του 1977 σημειώνοντας 4 γκολ. Στα αξιοσημείωτα από την καριέρα του με τους «πράσινους» είναι η επίτευξη του 1600ού γκολ του συλλόγου στην ιστορία του πρωταθλήματος. Σημειώθηκε το 1976 εκτός έδρας επί του Παναιτωλικού, σε αγώνα που ο Παναθηναϊκός νίκησε δύσκολα με 3-2. Στο τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε από δύο περιόδους στον ΟΦΗ (1978 ως 1980) και στον Πανιώνιο (1980 ως 1982). Στην πρώτη του περίοδο με την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου με 11 γκολ αλλά στη δεύτερη έχασε πολλούς αγώνες λόγω τραυματισμού. Το 1982 μεταγράφηκε στον Παναιγιάλειο αλλά λίγο αργότερα αναγκάστηκε να σταματήσει, ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό. Συνολικά αγωνίστηκε σε περισσότερους από 250 επίσημους αγώνες (249 στην Α΄ Εθνική) και πέτυχε πάνω 80 γκολ (73 στην Α΄ εθνική). Επίσης, μετείχε με την εθνική ενόπλων στην προκριματική φάση για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1972 αλλά δεν πήρε μέρος στην τελική φάση. 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1969, 1970, 1972, 1977. 2 Κύπελλα Ελλάδας: 1969, 1977. 1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1977 http://www.rsssf.com/tablesg/grk72.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk73.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk74.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk75.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk76.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk77.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk78.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk79.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk80.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk81.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk82.html
|
Ο Τάκης Παπαδημητρίου (1949-2014) ήταν Έλληνας επιθετικός ποδοσφαιριστής γεννημένος στο Αίγιο, που αγωνίστηκε τις δεκαετίες ’70 και ’80 κυρίως στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1969, 1970, 1972, 1977), δύο Κύπελλα Ελλάδος (1969, 1977) και 1 Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων (1977) ενώ αγωνίστηκε και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος 1972. Αγωνίστηκε επίσης σε ΟΦΗ, Πανιώνιο και Παναιγιάλειο. Είχε το παρατσούκλι «Μισέλ Πλατινί», λόγω της ομοιότητάς του με τον διάσημο Γάλλο ποδοσφαιριστή, ενώ υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ενόπλων. Απεβίωσε στις 23 Ιανουαρίου 2014.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Χαπκίντο
|
Η ηλικία του υπολογίζεται στα 2000 χρόνια. Την τέχνη αυτή ασκούσε μια επίλεκτη ομάδα πολεμιστών, η Hwa Rang. Η νέα του μορφή όμως, εμφανίζεται μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια μορφή που έχει τη βάση της στις τέχνες του Daito-Ryo Aiki, Ju-jutsu και Taekwondo - Κορεάτικων τεχνών. Πρόκειται για ένα πάντρεμα όλων αυτών αφού συνδυάζει τα κλειδώματα από το Daito-Ryo Ju-jutsu, τις πτώσεις του Judo, τα χτυπήματα με το χέρι του Κarate και τις κλωτσιές του Taekwondo. Η εξέλιξη του hapkido εντοπίζεται στις προσπάθειες που έκανε μια ομάδα Κορεατών στη μετά Ιαπωνική αποικιακή περίοδο της χερσονήσου, του Choi Yong Sul (1904-1986) και των σπουδαστών του, όπως του Suh Bok Sub και του Ji Han Jae που χωρίς αμφιβολία αποτελεί τον μεγαλύτερο υποστηρικτή της τέχνης αυτής. Επίσης του Kim Moo Hong, που άφησε τη σφραγίδα του με τις καινοτομίες του και του Myung Jae Nam που κατάφερε να συνδέσει τη τέχνη αυτή με το ιαπωνικό aikido, ιδρύοντας έτσι στη συνέχεια το Hankido. Σημαντική όμως ήταν και η συμβολή άλλων σπουδαστών του Choi. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δυναμική Κορεάτικη πολεμική τέχνη. Μια αποτελεσματική μορφή αυτοάμυνας, που χρησιμοποιεί κλειδώματα, σημεία πίεσης, κλωτσιές, ρίψεις, ανατροπές και ακινητοποιήσεις στο έδαφος, χτυπήματα με τα χέρια και τους αγκώνες, που στοχεύουν σε ζωτικά σημεία του αντιπάλου. Κι όλ’ αυτά χωρίς τη χρήση υπερβολικής δύναμης, αφού αυτή είναι η φιλοσοφία της. Ο Hapkidoka πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει έναν δυνατό αντίπαλο χρησιμοποιώντας ελάχιστη δύναμη. Όσοι ασκούν το Hapkido όμως εκπαιδεύονται και με μια σειρά παραδοσιακών όπλων, όπως το κοντό ραβδί, το καλάμι, το σχοινί και το ξίφος. Το hapkido περιέχει τόσο σκληρές όσο και ήπιες τεχνικές πάλης. Οι κινήσεις είναι κυκλικές ενώ σκοπός των περισσοτέρων είναι να φτάσει ο ασκούμενος κοντά στον αντίπαλο, να τον κλειδώσει και να τον ρίξει κάτω. Η πολεμική αυτή τέχνη δίνει έμφαση στην κυκλική κίνηση, στη μη αντίσταση των κινήσεων και στον έλεγχο του αντιπάλου. Όσο για τους επαγγελματίες του είδους επιδιώκουν να κερδίσουν το πλεονέκτημα μέσω των κινήσεων των ποδιών και της θέσης σώματος για να ασκήσουν επιρροή, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη ενάντια στη δύναμη. Οι κανόνες του hapkido είναι οι εξής: Πίστη στην πατρίδα, στους γονείς και στους δασκάλους.Εμπιστοσύνη μεταξύ φίλων.Θάρρος απέναντι στους εχθρούς.Υπεράσπιση της δικαιοσύνης και χρήση της τέχνης αυτής μόνο για αυτοάμυνα. Το Χαπκίντοβόν ιδρύθηκε από τον Grandmaster Hong Sik Myung το 1981 στο Μίσιγκαν τον ΗΠΑ. Το Χαπκίντοβόν είναι επίσης γνωστό ως Παγκόσμιο Αρχηγείο Χαπκίντο και Foundation of the World Hapkido. Είναι κέντρο εκπαίδευσης δασκάλων, έκδοσης επίσημων πιστοποιητικών εκπαιδευτών και πτυχίων μαύρης ζώνης /Dan, επίσης παρέχει σεμινάρια και οδηγίες σε οργανισμούς Hapkido και σχολές. Το Χαπκίντοβόν εκπαιδεύει συνολικά τους πρωτοπόρους της τέχνης, σύμφωνα με τις αρχές του Χαπκίντο. Επικεντρώνεται στην ενοποίηση των ασκούμενων και σε αυτούς που δείχνουν ενδιαφέρον. Όπως επίσης επιβραβεύει αυτούς που συνεισφέρουν στην βελτίωση της τέχνης. Hapkidowon - World Hapkido Headquarters (Παγκόσμιο Αρχηγείο Χαπκίντο) Αρχειοθετήθηκε 2011-12-03 στο Wayback Machine. Martial Arts School of Peace Αρχειοθετήθηκε 2011-12-09 στο Wayback Machine. (M.A.S.P.) Korean Sin Moo Hapkido: http://www.hapkidonet.gr Πανελλήνια Ένωση Χαπκιντο: http://www.hapkidogreece.com/ Αρχειοθετήθηκε 2011-03-18 στο Wayback Machine. World Police Martial Arts Fedreation Hellas
|
Το Χαπκίντο είναι μια πολεμική τέχνη που κατάγεται από την Κορέα. «Hap» σημαίνει αρμονία ή συγχρονισμός, το «ki» περιγράφει την εσωτερική ενέργεια, το πνεύμα και τη δύναμη ενώ το «do» σημαίνει ο δρόμος ή ο τρόπος. Συχνά το hapkido ερμηνεύεται ως ο τρόπος να συγχρονίζεις την εσωτερική σου δύναμη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%80%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Μια τρομερή εκδίκηση
|
Η ιστορία διαδραματίζεται στις αρχές του 17ου αιώνα και ξεκινά στον γάμο του γιου του Κοζάκου Γκορομπέτς σε μια γειτονιά του Κιέβου. Μεταξύ των καλεσμένων είναι ο πρόσφατα παντρεμένος Κοζάκος Ντανίλο και η σύζυγός του Κατερίνα με τον ενός έτους γιο τους Ιβάν, που ζουν ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Δνείπερο. Παρών, όμως, δεν είναι ο πατέρας της Κατερίνας, ο οποίος είχε επιστρέψει πρόσφατα μετά από απουσία 21 χρόνων σε ξένες χώρες.Κατά τη διάρκεια της γιορτής, βγάζουν δύο ιερές εικόνες, στη θέα των οποίων ένας ξένος, ντυμένος σαν Κοζάκος, σταματά τον εορταστικό αλλά χλευαστικό χορό του και μεταμορφώνεται σε μάγο, τα καστανά του μάτια γίνονται πράσινα, τα χείλη του μπλε, το πηγούνι του τρέμει, η μύτη του μακραίνει, τα δόντια του σαν χαυλιόδοντες βγαίνουν από το στόμα του, η πλάτη του καμπουριάζει. Στη θέα του σοκαρισμένου πλήθους, εξαφανίζεται. Ο Ντανίλο και η Κατερίνα συζητούν για τον μάγο στο δρόμο προς το σπίτι τους. Καθώς περνούν από ένα νεκροταφείο, οι σταυροί τρίζουν και τα πτώματα βγαίνουν από τους τάφους, το καθένα πιο τρομακτικό από το άλλο. Το επόμενο πρωί στο σπίτι του ζευγαριού, ο πατέρας της Κατερίνας απαιτεί εξηγήσεις για την αργοπορημένη επιστροφή τους το προηγούμενο βράδυ. Στον καυγά που ακολουθεί, ο πατέρας της Κατερίνας πυροβολεί τον Ντανίλο στο χέρι πριν αυτή επέμβει και τους ηρεμήσει.Η Κατερίνα λέει στον άνδρα της ότι είδε ένα όνειρο το προηγούμενο βράδυ για έναν μάγο που θέλει να την παντρευτεί. Ο Ντανίλο ανακαλύπτει ότι ο μάγος είναι ο πατέρας της και συνειδητοποιεί ότι είναι ο Αντίχριστος. Με φίλους του Κοζάκους τον συλλαμβάνουν και τον αλυσοδένουν στο κελάρι του σπιτιού του Ντανίλο, αλλά εκείνος πείθει την Κατερίνα να τον απελευθερώσει. Αφού δραπετεύει, ο μάγος συγκεντρώνει μια ομάδα Πολωνών και έρχονται να πάρουν τη γη του Ντανίλο, αλλά αυτός και οι φίλοι του καταφέρνουν να τους απωθήσουν. Στο τέλος της μάχης, ο μάγος πυροβολεί τον Ντανίλο και τον σκοτώνει. Ο μάγος εμφανίζεται στα όνειρα της Κατερίνας τη νύχτα και την απειλεί ότι θα μαχαιρώσει τον εγγονό του αν η νεαρή χήρα αντιστέκεται στον γάμο μαζί του από εδώ και στο εξής, αλλά αυτή παραμένει σταθερή. Η Κατερίνα βλέπει ένα όνειρο να σκοτώνεται ο γιος της, ξυπνά από τον εφιάλτη και βρίσκει το παιδί νεκρό στην κούνια του. Ο μάγος έχει πραγματοποιήσει την απειλή του. Μετά τον θάνατο του παιδιού της, η Κατερίνα τρελαίνεται μέχρι που ένας ταξιδιώτης σταματά στο σπίτι της μια μέρα και φαίνεται να την επαναφέρει στα λογικά της. Όταν όμως ισχυρίζεται ότι ο Ντανίλο του είπε κάποτε να την παντρευτεί αν ο ίδιος έχει πεθάνει, η Κατερίνα τον αναγνωρίζει ως τον μάγο-πατέρα της και προσπαθεί να τον μαχαιρώσει, αλλά εκείνος πιάνει το μαχαίρι, τη σκοτώνει και φεύγει έφιππος.Μετά τη φυγή, ο μάγος σε ένα βουνό συναντά έναν ιππότη συνοδευόμενο από ένα αγόρι έφιππο. Στη συνέχεια, ο μάγος φτάνει στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Εκεί, παρακαλεί έναν πνευματικό γέροντα να τον βοηθήσει, αλλά ο γέροντας αρνείται γιατί ο μάγος είναι ήδη καταδικασμένος, οπότε ο μάγος τον δολοφονεί. Ο ιππότης προλαβαίνει τον μάγο και τον ρίχνει σε μια άβυσσο όπου τα πτώματα των προγόνων του περιμένουν να τον ροκανίσουν στην αιωνιότητα. Στο τέλος της ιστορίας, γίνεται γνωστό ότι ο θάνατος του Ντανίλο, της Κατερίνας και του παιδιού τους ήταν προδιαγεγραμμένος. Πριν από πολύ καιρό ζούσαν δύο αδέρφια Κοζάκοι, ο Ιβάν και ο Πέτρος. Ο βασιλιάς Στέφανος Μπάτορυ πρόσφερε μεγάλη ανταμοιβή για τη σύλληψη ενός τρομερού Τούρκου πασά και ο Ιβάν τον συνέλαβε, έλαβε την ανταμοιβή του σε γη και τη μοιράστηκε γενναιόδωρα με τον Πέτρο. Ο Πέτρος από φθόνο του κράτησε κακία. Τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν για τα εδάφη που παραχώρησε ο βασιλιάς και σε ένα ορεινό μονοπάτι στα Καρπάθια, ο Πέτρος έσπρωξε τον Ιβάν μαζί με το άλογό του στην άβυσσο. Ο Ιβάν έπιασε ένα κλαδί και προσπάθησε να σώσει τον γιο του που είχε μαζί του, αλλά ο Πέτρος τους έσπρωξε και τους δύο στην άβυσσο. Όταν ο Ιβάν στάθηκε μπροστά στο δικαστήριο του Θεού, του επιτράπηκε να καθορίσει την τιμωρία του αδελφού-δολοφόνου του και ο Ιβάν για να τον εκδικηθεί επέλεξε να εξοντωθούν όλοι οι απόγονοι του Πέτρου. Μια 20λεπτη διασκευή κινουμένων σχεδίων της ιστορίας έγινε το 1987 (με τον ίδιο τίτλο) σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Τίτοφ. Η ταινία διατηρεί τον αρχικό σκοτεινό τόνο, αν και δίνεται περισσότερη έμφαση στα σουρεαλιστικά στοιχεία.
|
Μια τρομερή εκδίκηση (ρωσικός τίτλος: Страшная месть) είναι διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ. Γράφτηκε το 1829-1831 και περιλαμβάνεται στη συλλογή Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα, που εκδόθηκε το 1831.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AE_%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7
|
Σήραγγα της Μάγχης
|
Το 1802, ο Αλμπέρ Ματιέ - Φαβιέ (Albert Mathieu-Favier), Γάλλος μηχανικός ορυχείων προτείνει σχέδιο κατασκευής σήραγγας κάτω από τη Μάγχη, με φωτισμό από λάμπες πετρελαίου, διέλευση ιππήλατων αμαξών και κατασκευή τεχνητής νήσου στο μέσον της Μάγχης για την αλλαγή αλόγων. Η κατασκευή του Ματιέ - Φαβιέ προέβλεπε σήραγγα δύο επιπέδων, με το άνω επίπεδο να προορίζεται για τις μεταφορές και το κάτω για την αποστράγγιση των υπογείων υδάτων.Το 1839, ο Γάλλος Αιμέ Τομέ ντε Γκαμόν (Aimé Thomé de Gamond) διενήργησε τις πρώτες γεωλογικές και υδρογραφικές έρευνες στη Μάγχη, μεταξύ Ντόβερ και Καλαί. Ο ντε Γκαμόν διερεύνησε αρκετές περιπτώσεις και, το 1856, παρουσίασε την πρότασή του στον Ναπολέοντα Γ΄ για τη διάνοιξη σιδηροδρομικής σήραγγας από το ακρωτήριο Γκρι-Νε (Gris-Nez) ως το "East Wear Point" με σταθμό και σήραγγα εξαερισμού στην αμμώδη ακτή Varne Bank με κόστος 170 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων, μικρότερο των £7 εκατομμυρίων. To 1865, επιτροπή με επικεφαλής τον Τζορτζ Γουόρντ Χαντ (George Ward Hunt) πρότεινε την ιδέα διάνοιξης σήραγγας στον τότε Λόρδο Θησαυροφύλακα Γουίλιαμ Γκλάντστοουν.Γύρω στα 1866, ο Γουίλιαμ Λόου (William Low) και ο σερ Τζον Χόκσο [(Sir John Hawkshaw) παρουσίασαν σχετικές ιδέες, αλλά εκτός από προκαταρκτικές γεωλογικές έρευνες καμία από αυτές δεν υλοποιήθηκε. Το 1876 συνάχθηκε επίσημο Γαλλοβρετανικό πρωτόκολλο για την κατασκευή σιδηροδρομικής σήραγγας που θα διέσχιζε τη Μάγχη. Το 1881, ο Βρετανός επιχειρηματίας σιδηροδρόμων σερ Έντουαρντ Γουότκιν (Sir Edward Watkin) και ο Γάλλος Αλεξάντρ Λαβαλέ (Alexandre Lavalley, ένας από τους αναδόχους της Διώρυγας του Σουέζ συμμετείχαν στην Anglo-French Submarine Railway Company, η οποία πραγματοποιούσε ερευνητικές εργασίες και στις δύο πλευρές της Μάγχης. Στην αγγλική πλευρά η μηχανή διάνοιξης του Φρέντερικ Μπώμοντ (Frederick Beaumont), διαμέτρου 2,13 μ., διάνοιξε μια πιλοτική σήραγγα μήκους 1.893 μ. εκκινώντας από το Shakespeare Cliff. Στη γαλλική πλευρά, ένα παρόμοιο μηχάνημα διάνοιξε σήραγγα μήκους 1.669 μ. εκκινώντας από το Σανγκάτ (Sangatte). Το πρόγραμμα όμως εγκαταλείφθηκε τον Μάιο του 1882, λόγω της εκστρατείας εναντίωσης από τον βρετανικό πολιτικό κόσμο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι η διάνοιξη παρόμοιας σήραγγας έθετε σε σοβαρό κίνδυνο τη βρετανική γραμμή άμυναςΗ ταινία του 1907, με τίτλο Tunnelling the English Channel γυρισμένη από τον πρωτοπόρο κινηματογραφιστή Ζορζ Μελιέ, παρουσιάζει τον βασιλέα του Ηνωμένου Βασιλείου Εδουάρδο Ζ΄ και τον τότε Γάλλο Πρόεδρο Αρμάν Φαλλιέρ (Armand Fallières) να ονειρεύονται την κατασκευή μιας σήραγγας κάτω από τη Μάγχη. Το 1919, κατά τη διάρκεια της Συνόδου των Παρισίων, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ επανέφερε επανειλημμένα την ιδέα κατασκευής σήραγγας κάτω από τη Μάγχη ως μέσου διαβεβαίωσης της Γαλλίας σχετικά με τη βρετανική βούληση να υπεραμυνθεί της Γαλλίας απέναντι σε πιθανή νέα γερμανική επίθεση. Οι Γάλλοι δεν πήραν την πρόταση στα σοβαρά και από την ιδέα του Λόιντ Τζορτζ δεν προέκυψε κανένα αποτέλεσμα.Κατά τη δεκαετία του 1920, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ υποστήριξε την ιδέα κατασκευής της σήραγγας της Μάγχης, χρησιμοποιώντας αυτό ακριβώς το όνομα γι' αυτήν στο δοκίμιό του "Should Strategists Veto The Tunnel?". Το δοκίμιο δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουλίου 1924 στην Weekly Dispatch και εναντιώθηκε με δριμύτητα στην ιδέα ότι η σήραγγα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε εχθρό από την ηπειρωτική Ευρώπη για εισβολή στη Βρετανία. Ο Τσώρτσιλ εξέφρασε εκ νέου την υποστήριξή του στην ιδέα σε άρθρο του στην εφημερίδα Daily Mail στις 12 Φεβρουαρίου 1936 με τίτλο "Why Not A Channel Tunnel?"Νέα πρόταση υποβλήθηκε το 1929, αλλά κανένα συμπέρασμα δεν προέκυψε από τις συζητήσεις και η ιδέα απλώς "μπήκε στο ράφι". Οι υποστηρικτές της ιδέας εκτίμησαν το κόστος κατασκευής περί τα 150 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Μηχανικοί καθησύχασαν τους στρατιωτικούς ηγέτες και των δύο πλευρών, σχεδιάζοντας δύο δεξαμενές, καθεμιά τους κοντά στην ακτή κάθε χώρας, οι οποίες θα μπορούσαν να γεμίζουν όποτε κρινόταν απαραίτητο, μπλοκάροντας τη σήραγγα. Αυτή η λύση δεν έπεισε τους στρατιωτικούς, ενώ ανέκυψαν και άλλες ανησυχίες σχετικά με τις ορδές των τουριστών, οι οποίες θα διατάρασσαν τον αγγλικό τρόπο ζωής.Οι στρατιωτικοί συνέχισαν να κυριαρχούνται από φόβο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την πτώση της Γαλλίας και καθώς η χώρα προετοιμαζόταν για πιθανή εισβολή των δυνάμεων του Χίτλερ, κάποιος αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού στη "Διεύθυνση Εξέλιξης Ποικίλων Όπλων" υπολόγισε ότι ο Χίτλερ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την πρακτική της καταναγκαστικής εργασίας για να διανοίξει δύο σήραγγες σε διάστημα 18 μηνών. Αυτοί οι υπολογισμοί δημιούργησαν φήμες ότι οι χιτλερικοί είχαν ήδη ξεκινήσει να σκάβουν.Ως το 1955 τα θέματα άμυνας έγιναν λιγότερο σημαντικά, καθώς κυριάρχησε η από αέρος ισχύς και τόσο η βρετανική όσο και η γαλλική κυβέρνηση άρχισαν να υποστηρίζουν τεχνικές και γεωλογικές έρευνες. Το 1958 άρχισαν εργασίες εκκαθορίσεως των έργων που είχαν γίνει ήδη από το 1881, με στόχο την προετοιμασία γεωλογικών ερευνών προϋπολογισμού ύψους 100.000 λιρών από την "ομάδα μελέτης της σήραγγας της Μάγχης" (Channel Tunnel Study Group). το 30% της χρηματοδότησης προήλθε από την "Channel Tunnel Co Ltd", μεγαλύτερος μέτοχος στην οποία ήταν η Επιτροπή Βρετανικών Μεταφορών (British Transport Commission), διάδοχος της "South Eastern Railway". Λεπτομερής γεωλογική μελέτη εκπονήθηκε το 1964 και το 1965. Αν και οι δύο χώρες συμφώνησαν να κατασκευάσουν σήραγγα το 1964, οι αρχικές μελέτες της φάσης 1 και η υπογραφή δεύτερου συμφώνου για να καλύπτεται και η φάση 2 καθυστέρησαν ως το 1973. Οι κατασκευαστικές εργασίες αυτού του χρηματοδοτούμενου από κυβερνήσεις έργου ξεκίνησαν και στα δύο άκρα της σήραγγας το 1974. Στις 20 Ιανουαρίου 1975, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των Γάλλων εταίρων του, το Εργατικό Κόμμα, που ήταν τότε στην εξουσία, ακύρωσε τη συμφωνία λόγω αβεβαιότητας σχετικά με τη βρετανική ένταξη στην ΕΕ, τους υπολογισμούς που προέβλεπαν διπλασιασμό του κόστους και τη γενικότερη οικονομική κρίση της εποχής. Ως εκείνη τη στιγμή, το βρετανικό εκσκαπτικό μηχάνημα ήταν έτοιμο και το Υπουργείο Μεταφορών ήταν σε θέση να εκτελέσει πειραματική διάνοιξη μήκους 300 μ. Αυτή η αρχική σήραγγα επαναχρησιμοποιήθηκε ως σημείο εκκίνησης και πρόσβασης για τη διάνοιξη από τη βρετανική πλευρά. Το κόστος ακύρωσης υπολογίζεται ότι ήταν 17 εκ. λίρες. Από τη γαλλική πλευρά, είχε εγκατασταθεί σκαπτικό μηχάνημα σε πρόχειρη σήραγγα και παρέμεινε εκεί επί 14 χρόνια, ως το 1988, οπότε πωλήθηκε, αποσυναρμολογήθηκε, επισκευάστηκε και στάλθηκε στην Τουρκία προς διάνοιξη της σήραγγας Moda του αποχετευτικού συστήματος της Κωνσταντινούπολης, που σχεδιάστηκε και επιβλεπόταν από τη βρετανική εταιρεία "Binnie & Partners" και εγκαινιάστηκε από τη Μάργκαρετ Θάτσερ το 1989. Ο ρόλος των κυβερνήσεων στη κατασκευή του έργου περιορίστηκε σε ρυθμιστικό επίπεδο, αφήνοντας το ρόλο του επενδυτή ή/και δανειστή σε ιδιώτες. Το 1979 προτάθηκε, όταν οι Συντηρητικοί ανέλαβαν την εξουσία στη Βρετανία, το πρόγραμμα "Mouse-hole Project" (πρόγραμμα Ποντικότρυπα). Προέβλεπε σήραγγα μονής γραμμής με βοηθητική σήραγγα, αλλά χωρίς τερματικά. Η βρετανική κυβέρνηση δεν επέδειξε ενδιαφέρον για τη χρηματοδότηση του έργου, αλλά η Βρετανή πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ δεν έφερε αντιρρήσεις σε χρηματοδότησή του από ιδιώτες, αν και δήλωσε ότι θα προτιμούσε σήραγγα διέλευσης αυτοκινήτων και όχι σιδηροδρόμων. Το 1981, η Θάτσερ και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν συμφώνησαν να δημιουργήσουν ομάδα εργασίας για να αξιολογηθεί το από ιδιώτες χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα. Τον Ιούνιο του 1982 η γαλλοβρετανική ομάδα μελέτης προέκρινε τη δημιουργία διπλής σήραγγας για συμβατικά τρένα και οχήματα τοπικής εμβέλειας. Τον Απρίλιο του 1985 κλήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλουν τις προτάσεις τους. Υποβλήθηκαν οι εξής τέσσερις προτάσεις: Σιδηροδρομική σήραγγα, πρόταση βασισμένη σε αυτήν που είχε υποβάλει, το 1975, η Channel Tunnel Group/France–Manche (CTG/F–M). Ευρωγέφυρα, εναέρια κρεμαστή γέφυρα μήκους 35 χιλιομέτρων, με στηρίγματα που απέχουν 5 χιλιόμετρα μεταξύ τους και δρόμο που περικλείεται σε σωληνωτό περίβλημα. Ευρωοδός, σήραγγα μήκους 21 χιλιομέτρων μεταξύ τεχνητών νήσων, που συνδέονται με την ξηρά μέσω γεφυρών. Οδός ταχείας κυκλοφορίας, ομάδα σηράγγων μεγάλης διαμέτρου, με αγωγούς εξαερισμού στο μέσον της Μάγχης.Οι επιχειρήσεις που συμμετείχαν στη ζεύξη μέσω πλοίων στη Μάγχη διαμαρτυρήθηκαν συγκροτώντας τη "Flexilink". Το 1975 δεν υπήρχε εκστρατεία διαμαρτυρίας έναντι της σταθερής ζεύξης, καθώς η μεγαλύτερη εταιρεία φέρι-μποτ ήταν η Sealink, η οποία ήταν κρατική. Η "Flexilink" συνέχισε να εγείρει αντιρρήσεις το 1986 και το 1987. Η κοινή γνώμη ήταν σφόδρα ευνοϊκή υπέρ της δημιουργίας μιας σήραγγας, αλλά ζητήματα σχετικά με τον εξαερισμό και τη διαχείριση ατυχημάτων που θα οφείλονταν σε υπνηλία των οδηγών λόγω μονοτονίας της διαδρομής, οδήγησαν στο να προκριθεί τελικά η πρόταση της "CTG/F-M", στην οποία και ανατέθηκε το έργο τον Ιανουάριο του 1986. Αιτιάσεις για την ανάθεση αυτή ήταν ότι θα επέφερε την ελάχιστη αναστάτωση στη ναυτιλία της Μάγχης, μικρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ήταν καλύτερα προστατευμένη από τρομοκρατικές ενέργειες και είχε τις περισσότερες πιθανότητες να είναι ελκυστική σε επαρκή ιδιωτική χρηματοδότηση. Η βρετανική Channel Tunnel Group αποτελούνταν από δύο τράπεζες και πέντε κατασκευαστικές εταιρείες, ενώ η αντίστοιχη γαλλική France–Manche αποτελούνταν από τρεις τράπεζες και πέντε κατασκευαστικές εταιρείες. Οι τράπεζες συμμετείχαν ώστε να αποτελούν συμβούλους χρηματοδότησης και την εξασφάλιση δανειοδοτήσεων. Στις 2 Ιουλίου 1985, οι ομάδες αυτές συγκρότησαν την Channel Tunnel Group/France–Manche (CTG/F–M). Η πρόταση που υπέβαλε προερχόταν από την πρόταση του 1975, η οποία συνίστατο από 11 τόμους και σηµαντική δήλωση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.Το γαλλοβρετανικό σύμφωνο για τη σήραγγα της Μάγχης υπεγράφη και από τις δύο κυβερνήσεις στον Καθεδρικό Ναό του Κάντερμπερι. Το Σύμφωνο του Κάντερμπερι (1986) προέβλεπε την παραχώρηση των δικαιωμάτων κατασκευής και λειτουργίας της σταθερής σύνδεσης σε ιδιωτικές (μη κρατικές) εταιρείες. Αποτυπώνει τις μεθόδους που θα ακολουθηθούν για επιδιαιτησία σε περίπτωση διαφωνιών. Δημιουργεί τη Διακυβερνητική Επιτροπή (IGC), η οποία θα είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση όλων των θεμάτων που άπτονται της κατασκευής και της λειτουργίας, ενεργώντας για λογαριασμό της βρετανικής και της γαλλικής κυβέρνησης και μιας Αρχής Ασφαλείας συμβουλευτικής της IGC. Χαράσσει χερσαίο σύνορο μεταξύ των δύο χωρών στο μέσον της Μάγχης, το πρώτο στο είδος του.Ο σχεδιασμός και η κατασκευή έγιναν από τις δέκα εταιρείες που συμμετείχαν στην κοινοπραξία CTG/F-M group. Το γαλλικό τερματικό και η εκσκαφή από τη θέση Σανγκάτ (Sangatte) έγιναν από τις πέντε εταιρείες της γαλλικής κοινοπραξίας GIE Transmanche Construction. Στην πλευρά της Βρετανίας το τερματικό και η εκσκαφή από το "Shakespeare Cliff" πραγματοποιήθηκαν από τις πέντε βρετανικές κατασκευαστικές εταιρείες που συμμετείχαν στη βρετανική κοινοπραξία Translink Joint Venture. Οι δύο κοινοπραξίες συνδέθηκαν μεταξύ τους μέσω του διεθνικού οργανισμού "TransManche Link" (TML). Επικεφαλής του έργου (Maître d'Oeuvre) ήταν σώμα μηχανικών, που συγκροτήθηκε από την Eurotunnel στα πλαίσια του Συμφώνου, το οποίο παρακολουθούσε το έργο και έδινε αναφορά στις κυβερνήσεις και στις χρηματοδότριες τράπεζες.Στη Γαλλία, η οποία είχε μακρόχρονη παράδοση στις επενδύσεις υποδομών, το πρόγραμμα είχε ευρεία ευνοϊκή απήχηση. Η γαλλική Βουλή το ενέκρινε παμψηφεί τον Απρίλιο του 1987 και, ύστερα από δημόσιο διάλογο, το ενέκρινε παμψηφεί και η Γερουσία τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Στη Βρετανία, επιλεγμένες επιτροπές εξέτασαν την πρόταση, γράφοντας ιστορία καθώς διεξήγαγαν τις ακροάσεις εκτός Γουέστμινστερ, στο Κεντ. Τον Φεβρουάριο του 1987 έλαβε χώρα η τρίτη ακρόαση, σχετικά με τον προϋπολογισμό, στην έδρα της Βουλής των Κοινοτήτων και έλαβε έγκριση με 94 ψήφους έναντι 22. Το Νομοσχέδιο για τη σήραγγα της Μάγχης του 1987 έλαβε τη βασιλική έγκριση και έγινε Νόμος τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Η κοινοβουλευτική υποστήριξη του έργου προήλθε μερικώς μόνον από μέλη του Κοινοβουλίου που εκλέγονταν στην επαρχία, καθώς έλαβαν υπόψη τους τις υποσχέσεις περί σιδηροδρομικών υπηρεσιών του τοπικού Eurostar, οι οποίες ποτέ δεν υλοποιούνταν. Οι υποσχέσεις αυτές επαναλήφθηκαν το 1996, όταν υπογράφηκε το συμβόλαιο που αφορούσε στη σιδηροδρομική σύνδεση με τη γραμμή της σήραγγας της Μάγχης. Η σήραγγα αποτελεί έργο "build–own–operate–transfer (BOOT)" (έργο το οποίο, κατόπιν κρατικής παραχώρησης εκτελείται, ολοκληρώνεται και λειτουργεί χωρίς κρατική παρέμβαση). Η "TML" θα σχεδίαζε και θα κατασκεύαζε τη σήραγγα, αλλά η χρηματοδότηση θα γινόταν μέσω διαφορετικής νομικής οντότητας, τη "Eurotunnel". Η "Eurotunnel" απορρόφησε την Κοινοπραξία CTG/F-M και υπέγραψε συμβόλαιο με την TML, αλλά γαλλική και βρετανική κυβέρνηση είχαν υπό τον έλεγχό τους τις τελικές αποφάσεις σχετικά με τις εργασίες μηχανικού και τα θέματα ασφαλείας, τα οποία σήμερα ελέγχονται από την Αρχή Ασφαλείας της Σήραγγας (Channel Tunnel Safety Authority). Η παραχώρηση των κυβερνήσεων Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου εκχωρούσε τη λειτουργία της σήραγγας στην "Eurotunnel" για χρονικό διάστημα 55 ετών (χρονολογία εκκίνησης 1987, περίοδος που παρατάθηκε επί μία ακόμη δεκαετία, στα 65 έτη, το 1993 ώστε να εξοφληθούν δάνεια και άλλες δαπάνες. Υπεγράφη, επίσης, Σύμφωνο Χρήσης Σιδηροδρόμων μεταξύ της "Eurotunnel", των Βρετανικών Σιδηροδρόμων (British Rail) και των Γαλλικών Σιδηροδρόμων (SNCF), περί εγγύησης μελλοντικών εσόδων από σιδηροδρόμους, με την απόκτηση της ημίσειας χωρητικότητας της σήραγγας. Η ιδιωτική χρηματοδότηση ενός έργου υποδομής με παρόμοια πολυπλοκότητα ήταν κλίμακας άνευ προηγουμένου. το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 45 εκατ. λιρών αυξήθηκε κατά 206 εκατ. λίρες από χρηματοδότηση θεσμικών επενδυτών και κατά 770 εκατ. λίρες από δημόσια προσφορά μετοχών, (περιλαμβάνονταν διαφημίσεις μέσω τύπου και τηλεόρασης) ενώ ένα από κοινού δάνειο και εγγυητική επιστολή από τράπεζες ανήλθε στα 2,6 δισ. λίρες. Χρηματοδοτούμενο εξ ολοκλήρου από ιδιώτες, το συνολικό κόστος επένδυσης, σε τιμές του 1985, ανήλθε σε 2,6 δισ. λίρες. Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, το 1994, το συνολικό του κόστος, σε τιμές του 1985, είχε ανέλθει στα 4,6 δισ. λίρες: είχε σημειωθεί υπέρβαση κόστους της τάξης του 80%. Η υπέρβαση αυτή οφειλόταν, εν μέρει σε έργα ενίσχυσης της ασφάλειας, της προστασίας και των περιβαλλοντικών αναγκών. Το χρηματοδοτικό κόστος είχε υπερβεί κατά 140% τις αρχικές προβλέψεις. Εργαζόμενα τόσο από την αγγλική όσο και από τη γαλλική πλευρά, ένδεκα μηχανήματα διάνοιξης σηράγγων ανέσκαπταν μάργα με κρητίδα (κιμωλία), δημιουργώντας δύο σιδηροδρομικές σήραγγες και μια βοηθητική. Τα τερματικά βρίσκονται στο Τσέριτον (Cheriton) του Κεντ (τμήμα του Φόκστοουν) και στην Κοκέλ (Coquelles), συνδεόμενα αντίστοιχα με τους αυτοκινητοδρόμους Μ20 και Α16. Η διάνοιξη ξεκίνησε το 1988 και η σήραγγα άρχισε να λειτουργεί το 1994. Στην κορύφωση των εργασιών κατασκευής απασχολούνταν 15.000 άτομα, με ημερήσιο κόστος πάνω από 3 εκ. λίρες. Δέκα εργαζόμενοι, οκτώ από τους οποίους ήταν Βρετανοί, σκοτώθηκαν κατά την κατασκευή, μεταξύ του 1987 και του 1993, οι περισσότεροι τους πρώτους λίγους μήνες της εκσκαφής. Πιλοτική οπή διαμέτρου 50 εκ. επέτρεψε τη συνένωση της βοηθητικής σήραγγας - χωρίς τελετή - στις 30 Οκτωβρίου 1990. την 1η Δεκεμβρίου 1990 ο Άγγλος Γκρέιχαμ Φαγκ (Graham Fagg) και ο Γάλλος Φιλίπ Κοζέτ (Phillippe Cozette) συναντήθηκαν στη σήραγγα υπό το βλέμμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης Η "Eurotunnel" είχε ολοκληρώσει τη σήραγγα εντός του προβλεπόμενου χρόνου. Ο σχολιαστής του BBC αποκάλεσε τον Φαγκ "τον πρώτο άνθρωπο που διέσχισε τη Μάγχη διά ξηράς, μετά από την τελευταία παγετώδη περίοδο πριν 8000 χρόνια". Οι δύο άκρες της σήραγγας συναντήθηκαν με απόκλιση μόλις 36,2 εκατοστών. Η σήραγγα ξεκίνησε την επίσημη λειτουργία της ένα έτος αργότερα από ότι είχε προβλεφθεί και εγκαινιάστηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ και τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, σε τελετή που έλαβε χώρα στο Καλαί στις 6 Μαΐου 1994. Η Βασίλισσα διέσχισε τη σήραγγα ως το Καλαί με τρένο "Eurostar", το οποίο σταμάτησε "μύτη με μύτη" μπροστά στο τρένο που μετέφερε τον Πρόεδρο Μιτεράν από το Παρίσι. Σύμφωνα με το τελετουργικό, Βασίλισσα και Πρόεδρος διέσχισαν εκ νέου τη σήραγγα με το τρένο "Le Shuttle" για να επαναλάβουν την τελετή των εγκαινίων στο Φόκστοουν. Τα τακτικά δρομολόγια ξεκίνησαν μερικούς μήνες αργότερα, Το πρώτο εμπορικό τρένο, εν τούτοις, διέσχισε τη σήραγγα την 1η Ιουνίου 1994, μεταφέροντας αυτοκίνητα Ρόβερ και Μίνι προς εξαγωγή στην Ιταλία. Η γραμμή σύνδεσης του δικτύου με τη σήραγγα (τότε ονομαζόταν Channel Tunnel Rail Link (CTRL), σήμερα ονομάζεται High Speed 1) έχει μήκος 111 χλμ. (69 μίλια) από τον σταθμό Σεντ Πάνκρας του Λονδίνου ως την είσοδο της σήραγγας στο Φόκστοουν. Στοίχισε 5,8 δισ. λίρες. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2003 ο τότε Πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ εγκαινίασε το πρώτο τμήμα της High Speed 1, από το Φόκστοουν στο βόρειο Κεντ. Στις 6 Νοεμβρίου 2007, η Βασίλισσα εγκαινίασε επίσημα τόσο ολόκληρη τη High Speed 1 όσο και τον νέο Διεθνή Σταθμό του Σεντ Πάνκρας, ο οποίος αντικατέστησε τον Διεθνή Σταθμό του Γουότερλου. Η ταχύτητα των συρμών στη High Speed 1 μπορεί να φθάσει τα 300 km/h και ο απαιτούμενος χρόνος από το Λονδίνο στο Παρίσι είναι 2 ώρες και 15 λεπτά, ενώ ο χρόνος ως τις Βρυξέλλες είναι 1 ώρα και 51 λεπτά.Το 1994 ο Αμερικανικός Σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών εξέλεξε τη σήραγγα ως ένα από τα επτά θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Το 1995 το αμερικανικό περιοδικό Popular Mechanics δημοσίευσε τα αποτελέσματα. Οι έρευνες που είχαν ξεκινήσει 2ο χρόνια πριν την κατασκευή επιβεβαίωσαν τις εικασίες που είχαν γίνει στο παρελθόν, ότι δηλαδή ήταν δυνατή η διάνοιξη σήραγγας στο στρώμα μάργας αναμεμειγμένης με κρητίδα. Το πέτρωμα αυτό είναι επιδεκτικό στη διάνοιξη σήραγγας, ενώ είναι αδιαπέραστο από νερό, ανθεκτικό και εύκολο στη διάνοιξη. Το στρώμα αυτό εκτείνεται σε ολόκληρο τον χώρο διάνοιξης από την αγγλική πλευρά, αλλά στη γαλλική πλευρά μια περιοχή πέντε περίπου χιλιομέτρων έχει μεταβλητή και δυσχερή γεωλογική κατασκευή. Η σήραγγα αποτελείται από τρεις επιμέρους: Δύο σιδηροδρομικές σήραγγες, καθεμιά διαμέτρου 7,6 μ., που απέχουν 30 μ. μεταξύ τους και ενδιάμεσα μια βοηθητική σήραγγα διαμέτρου 4,6 μ. Οι τρεις διανοίξεις επικοινωνούν με κάθετα σε αυτές περάσματα και αγωγούς ανακούφισης με έμβολο. Η βοηθητική σήραγγα χρησίμευσε ως πιλοτική, ώστε να προσδιοριστούν οι ακριβείς συνθήκες. Η πρόσβαση από την πλευρά της Αγγλίας ήταν μέσω του Shakespeare Cliff, ενώ από την πλευρά της Γαλλίας από όρυγμα στο Σανγκάτ. Οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν πέντε μηχανήματα διάνοιξης, οι Βρετανοί έξι. Η βοηθητική σήραγγα χρησιμοποιεί το Σύστημα Μεταφορών Βοηθητικής Σήραγγας (Tunnel Transport System (STTS)) και ελαφρά οχήματα (LADOGS). Κρίσιμο ζήτημα κατά τη σχεδίαση ήταν η ασφάλεια έναντι πυρκαγιάς. Μεταξύ των πυλών στο Μπεσίνγκ (Beussingue ) και το Castle Hill στο Φόκστοουν το συνολικό μήκος της σήραγγας είναι 50,5 χλμ. Η εκσκαφή στην ξηρά έχει μήκος 3,3 χλμ. από την πλευρά της Γαλλίας και 9,3 χλμ. από την πλευρά της Αγγλίας, ενώ τα υπόλοιπα 37,9 χλμ. έχουν εκσκαφεί κάτω από τη θάλασσα. Είναι η τρίτη σε μήκος σιδηροδρομική σήραγγα στον κόσμο, μετά τη σήραγγα του Γκοττάρντ στην Ελβετία και τη σήραγγα Σεϊκάν (Seikan) στην Ιαπωνία, αλλά η κορυφαία σε υποθαλάσσιο μήκος. Το μέσο βάθος της είναι 45 μ. κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα. Στην αγγλική πλευρά, από τα υπολογιζόμενα 5 εκατ. τόνους μπάζων, περί το 1 εκατ. χρησιμοποιήθηκε για επιχωματώσεις στην περιοχή του τερματικού και τα υπόλοιπα μεταφέρθηκαν στο κατώτερο τμήμα του Shakespeare Cliff, σχηματίζοντας πρόσχωση στη θάλασσα, που απέφερε 74 εκτάρια ξηράς. Η έκταση αυτή αργότερα έγινε το πάρκο Samphire Hoe Country Park. Οι αρχικές εκτιμήσεις περιβαλλοντικών αλλοιώσεων δεν είχαν εντοπίσει σημαντικές επιπτώσεις και οι περαιτέρω μελέτες σχετικά με την ασφάλεια, τον θόρυβο και την ατμοσφαιρική ρύπανση ήταν, εν γένει, θετικές. Εν τούτοις, περιβαλλοντικές αντιρρήσεις προέκυψαν για τη δημιουργία ταχείας γραμμής προς Λονδίνο. Η επιτυχής διάνοιξη απαιτούσε πολύ καλή κατανόηση της τοπογραφίας και της γεωλογίας για την επιλογή του πλέον κατάλληλου γεωλογικού στρώματος που θα ανασκαπτόταν. Γεωλογικά, η περιοχή αυτή συνίσταται από ιζηματογενή στρώματα της Κρητιδικής περιόδου με βορειοδυτική κλίση, παρακλάδι του δόμου "Wealden-Boulonnais". Τα χαρακτηριστικά της είναι: Συνεχές στρώμα κρητίδας (κιμωλίας) στα πρανή και των δύο πλευρών της Μάγχης, χωρίς μεγάλα ρήγματα, όπως είχε παρατηρήσει ο Φέστεργκαν (Vestergan, αγγλ. Ρίτσαρντ Ρόουλαντς, Ολλανδός - Άγγλος) το 1605. Τέσσερα γεωλογικά στρώματα θαλασσίων ιζημάτων, που αποτέθηκαν 90 - 100 εκατομ. έτη πριν: Είναι ημιπερατά το ανώτερο και το ενδιάμεσο στρώμα κρητίδας που υπέρκεινται μετρίως περατού κατώτερου στρώματος και υποκάτω αδιαπέραστη άργιλος. Μεταξύ κατώτερου στρώματος κρητίδας και αργίλου υπάρχει αμμώδες στρώμα γλαυκονιτικής μάργας. Ένα στρώμα πάχους 25 - 30 μ. κρητιδικής μάργας (οι Γάλλοι το αποκαλούν craie bleue, δηλ. μπλε κρητίδα) βρίσκεται αναμεμιγμένο με το κατώτερο στρώμα στο κατώτερο ένα τρίτο του και είναι το πλέον κατάλληλο για τη διάνοιξη σήραγγας. Η κρητίδα έχει περιεκτικότητα 30% - 40% σε άργιλο, γεγονός που την κάνει αδιαπέραστη από τα υπόγεια ύδατα, ενώ παραμένει εύκολη στη διάνοιξη και διαθέτει αρκετή αντοχή, ώστε να χρειάζεται την ελάχιστη δυνατή υποστήριξη. Ιδεωδώς, η σήραγγα θα διανοιγόταν στο κατώτερο όριο της κρητιδικής μάργας, επιτρέποντας την ελαχιστοποίηση των υδάτων που θα εισέρρεαν από ρωγμές και αρμούς, αλλά σε σημείο ανώτερο της αργίλου,, κάτι που θα αύξανε τις τάσεις στις επενδύσεις της σήραγγας, καθώς θα φούσκωνε και θα μαλάκωνε όταν διαβρεχόταν.Στην αγγλική πλευρά, το στρώμα έχει κλίση μικρότερη των 5 μοιρών, ενώ στη γαλλική η κλίση αυτή αυξάνει στις 20 μοίρες. Ρωγμές και ρήγματα απαντώνται και στις δύο πλευρές. Στην πλευρά της Αγγλίας συναντώνται μικρά ρήγματα με μετατόπιση μικρότερη των 2 μ., ενώ στην πλευρά της Γαλλίας οι μετατοπίσεις φθάνουν και τα 20 μ., λόγω της πτύχωσης του αντικλίνου της περιοχής Les Quénocs. Τα ρήγματα έχουν περιορισμένο πλάτος, είναι γεμάτα ασβεστίτη, πυρίτες και επαναποτεθειμένη άργιλο. Η αύξηση της κλίσης και τα μικρορήγματα καθόρισαν την επιλογή διαδρομής της σήραγγας στη γαλλική πλευρά. Για αποφυγή σύγχυσης, χρησιμοποιήθηκαν συγκεντρώσεις μικροαπολιθωμάτων για τον ακριβή καθορισμό του στρώματος της κρητιδικής μάργας. Στη γαλλική πλευρά, και ιδιαίτερα κοντά στην ακτή, η κρητίδα γίνεται σκληρότερη, περισσότερο εύθραυστη και πλέον ρωγματωμένη σε σχέση με αυτή της αγγλικής πλευράς. Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν στη χρήση διαφορετικών τεχνικών διάνοιξης σε κάθε πλευρά.Η υποθαλάσσια κοιλάδα του Τεταρτογενούς Fosse Dangaered και οι ερπυσμοί στο Castle Hill του Φόκστοουν προκάλεσαν ανησυχίες. Όταν πρωτοανακαλύφθηκε, σε γεωφυσικές έρευνες. η υποθαλάσσια κοιλάδα Fosse Dangaered, διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για σύστημα που έχει υποστεί πληρώσεις σε βάθος 80 μ. κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα, 500 μ. νότια της προκαθορισμένης διαδρομής της σήραγγας και στο μέσον της Μάγχης. Σε έρευνα του 9186 διαπιστώθηκε ότι παρακλάδι του συστήματος τέμνει τη διαδρομή της σήραγγας και για τον λόγο αυτό η διαδρομή μεταφέρθηκε όσο το δυνατόν βορειότερα και βαθύτερα. Το αγγλικό τερματικό επρόκειτο να κατασκευαστεί στο έρπον έδαφος του Castle Hill, το οποίο συνίσταται από μετατοπισμένα και υπό κλίση τεμάχια του κατώταερου κρητιδικού στρώματος, με γλαυκονιτική άργιλο. Χρειάστηκε, κατά συνέπεια, το έδαφος να σταθεροποιηθεί με υποστηρίγματα και ανοίγματα αποστράγγισης. Η βοηθητική σήραγγα αποτέλεσε "πιλότο" πριν τη διάνοιξη των κυρίων σηράγγων, ώστε η γεωλογία, οι περιοχές με θραυσμένα πετρώματα και οι ζώνες υψηλής υδατικής εισχώρησης να είναι δυνατόν να προβλεφθούν. Διερευνητικές εργασίες εκτελέσθηκαν στη βοηθητική σήραγγα, υπό μορφή διανοίξεων προς τα κάτω, προς τα δεξιά και προς τα αριστερά της. Βυθομετρήσεις και δειγματοληψίες είχαν ήδη γίνει από τον Τομέ ντε Γκαμόν (Thomé de Gamond) κατά την περίοδο 1833 - 1867, προσδιορίζοντας το μέγιστο βάθος της θάλασσας στα 55 μ. και τη συνέχεια (χωρίς διακοπές) των γεωλογικών στρωμάτων. Η χωρομέτρηση συνεχίστηκε επί πολλά έτη, με την εκτέλεση 166 υποθαλάσσιων και 70 βαθέων επί ξηράς γεωτρήσεων και χωρομετρήθηκε περιοχή με μήκος περιμέτρου 4.000 χλμ. Οι έρευνες διεξήχθησαν κατά τις χρονικές περιόδους 1958 - 59, 1964 - 65, 1972 - 74 και 1986 - 88. Η έρευνα της περιόδου 1958 - 59 προμήθευσε στοιχεία για κατασκευή που αποκαλείται "βυθισμένος σωλήνας" (immersed tube, κατασκευή στην οποία τα τμήματα που θα επενδύσουν μιαν υποθαλάσσια σήραγγα κατασκευάζονται εκτός αυτής και στη συνέχεια βυθίζονται και αρμολογούνται), κατασκευές γεφυροποιΐας καθώς και διάνοιξη σήραγγας. Για τους λόγους αυτούς, διερευνήθηκε ευρεία περιοχή. Την εποχή εκείνη οι γεωφυσικές έρευνες ήταν ακόμη σε νηπιακό στάδιο, με πτωχά αποτελέσματα ως προς τον χωρικό προσδιορισμό και την ανάλυση των σεισμικών δεδομένων. Οι έρευνες του 1964 - 65 επικεντρώθηκαν σε μια βορειότερη διαδρομή, που εκκινούσε από το λιμάνι του Ντόβερ. Εκτελέστηκαν 70 γεωτρήσεις, σε περιοχή πολύ αποσαθρωμένων πετρωμάτων με υψηλή διαπερατότητα, που βρίσκονταν ακριβώς νότια του λιμανιού του Ντόβερ.Δεδομένων των αποτελεσμάτων της προηγηθείσας έρευνας και των περιορισμών πρόσβασης, ερευνήθηκε μια νοτιότερη διαδρομή κατά την περίοδο 1972 - 73 και επιβεβαιώθηκε ως πλέον εφικτή. Δεδομένα για τη διάνοιξη της σήραγγας προήλθαν και από τις εργασίες που είχαν προηγηθεί της ακύρωσης του 1975. Στο Σανγκάτ της γαλλικής πλευράς διανοίχθηκε ένα βαθύ φρέαρ με οριζόντιες εισόδους πρόσβασης. Στην αγγλική πλευρά, στο Shakespeare Cliff, η βρετανική κυβέρνηση ενέκρινε τη διάνοιξη σήραγγας μήκους 250 μ. και διαμέτρους 4,5 μ. Η ευθυγράμμιση της σήραγγας, η μέθοδος εκσκαφής και η υποστήριξη των τοιχωμάτων ήταν κατά βάση ίδιες με αυτές της προσπάθειας του 1975. Κατά τη χωρομέτρηση του 1986, τα προηγούμενα ευρήματα ενισχύθηκαν και διερευνήθηκαν τα χαρακτηριστικά της αργίλου και του στρώματος επί του οποίου θα γινόταν, κατά 85%, η διάνοιξη (μάργα με κρητιδικές προσμείξεις). Υιοθετήθηκαν γεωφυσικές τεχνικές από τη βιομηχανία πετρελαίων Η διάνοιξη της σήραγγας αποτελούσε μείζονα πρόκληση για τη μηχανική, καθώς η μοναδική σήραγγα που είχε ποτέ διανοιχθεί υποθαλάσσια, σε παγκόσμια κλίμακα, ήταν η σήραγγα Σεϊκάν (Seikan) στην Ιαπωνία το 1988. Σοβαρότατο πρόβλημα υγείας και ασφαλείας στην κατασκευή υποθαλάσσιων σηράγγων αποτελεί η αυξημένη ροή υδάτων λόγω της υδροστατικής πίεσης που ασκεί το υπερκείμενο θαλάσσιο νερό, αν το πέτρωμα διάνοιξης δεν έχει τις απαιτούμενες αντοχές. Η διάνοιξη αντιμετώπιζε, επίσης, την πρόκληση της χρονικής διάρκειας: Καθώς η χρηματοδότηση προερχόταν από ιδιώτες, ήταν ζωτικής σημασίας η ταχεία οικονομική απόσβεση. Αντικειμενικός σκοπός ήταν η κατασκευή δύο σιδηροδρομικών σηράγγων, διαμέτρου 7,6 μ. καθεμία, που να απέχουν 30 μ. μεταξύ τους και συνολικού μήκους 50 χλμ. Μεταξύ των δύο σηράγγων θα υπάρχει βοηθητική σήραγγα, διαμέτρους 4,8 μ., με ζεύγη εγκαρσίων ως προς αυτές διασυνδέσεων διαμέτρου 3,3 μ. ανά διαστήματα 375 μ. Αγωγοί εκτόνωσης με έμβολο, διαμέτρου 2 μ. διασυνδέουν τις δύο σιδηροδρομικές σήραγγες ανά 200 μ. και δύο υποθαλάσσιοι θάλαμοι, εν είδει σπηλαίων, για να διασυνδέουν τις σήραγγες, με τη βοηθητική σήραγγα να προηγείται πάντα των δύο κύριων τουλάχιστον κατά ένα χιλιόμετρο, ώστε να υπάρχει διαβεβαίωση για την κατάσταση των στρωμάτων. Υπήρχε αρκετά ευρεία εμπειρία διανοίξεων σε στρώματα κρητίδος στη μεταλλειολογία, παρότι η υποθαλάσσια διάνοιξη των κοιλωμάτων αποτελούσε πολύπλοκο πρόβλημα για τους μηχανικούς. Οι Γάλλοι βασίστηκαν στην εμπειρία τους στη διάνοιξη της σήραγγας Μάουντ Μπέικερ στο Σιάτλ. Το κοίλωμα από βρετανικής πλευράς διανοίχθηκε μέσω της βοηθητικής σήραγγας, ώστε να αποφευχθούν καθυστερήσεις. Χρησιμοποιήθηκαν προκατασκευασμένα τμήματα επένδυσης στις κύριες διανοίξεις, ωστόσο υιοθετήηθηκαν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: Στη γαλλική πλευρά χρησιμοποιήθηκαν νεοπρένιο και τσιμεντενέσεις για τη στεγανοποίηση των πακτωμένων με μπουλόνια επενδύσεων από χυτοσίδηρο ή χρησιμοποιήθηκε ενισχυμένο σκυρόδεμα υψηλής αντοχής. Στην αγγλική πλευρά, η βασική απαίτηση ήταν η ταχύτητα, γι' αυτό πακτώθηκαν με μπουλίνια οι χυτοσιδηρές επενδύσεις στα σημεία με ασθενή γεωλογικά χαρακτηριστικά.Στη γαλλική πλευρά χρησιμοποιήθηκε για πρόσβαση φρέαρ διαμέτρου 55 μ. και βάθους 75 μ. με τσιμεντενέσεις στο Σανγκάτ. Στην αγγλική πλευρά, η περιοχή διευθέτησης κάλυπτες 140 μ. κάτω από την κορυφή του Shakespeare Cliff και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η νέα αυστριακή μέθοδος διάνοιξης σηράγγων (New Austrian Tunnelling method, NATM) στην κισσηρώδη μάργα. Οι σήραγγες εκκινούσαν από το Shakespeare Cliff και όχι από το Φόκστοουν. Η πλατφόρμα στη βάση του Shakespeare Cliff δεν είχε το απαιτούμενο μέγεθος κι έτσι, παρά τις περιβαλλοντικές αντιρρήσεις, τα μπάζα από τη σήραγγα τοποθετήθηκαν πίσω από τείχος στη θάλασσα από ενισχυμένο μπετόν, υπό τον όρο τοποθέτησης της κρητίδας σε περίκλειστη "λιμνοθάλασσα¨" για να αποφευχθεί η διάχυση των λεπτών τεμαχίων της κρητίδας. Λόγω του περιορισμένου χώρου, το εργοστάσιο κατασκευής των προκατασκευασμένων επενδύσεων είχε εγκατασταθεί στη Νήσο του Γκρέιν (Isle of Grain) στις εκβολές του Τάμεση και χρησιμοποιήθηκε σκωτσέζικος γρανίτης, ο οποίος μεταφερόταν με πλοία από το ορυχείο του Γκλενσάντα της δυτικής ακτής της Σκωτίας. Η κατασκευή της Σήραγγας της Μάγχης στη δεκαετία του 1980, παρόλο που φαινομενικά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, ουσιαστικά αποτέλεσε ένα σημάδι της εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας προς την Ενωμένη Ευρώπη, παρ’ όλες τις θετικές και αρνητικές επιδράσεις που συνεπάγονται αυτής. Παράλληλα με την εγχώρια ανάπτυξη που δέχτηκε η κάθε χώρα, το έργο συνέδεσε δύο περιφερειακές περιοχές, το Κεντ και το Πα-ντε-Καλαί, προσφέροντας έτσι έδαφος για εξισορρόπηση των συνθηκών που υπάρχουν στην κάθε περιοχή ξεχωριστά και την παράλληλη ενίσχυση των υφιστάμενων διασυνοριακών σχέσεων, μέσα στα πλαίσια πάντα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "Το τούνελ της Μάγχης. Χωρικές ανακατατάξεις στα Ευρωπαϊκά και Τοπικά Δίκτυα". Ιωάννα Αγιομαμίτου, διάλεξη από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., 2006
|
Η σήραγγα της Μάγχης (αγγλ. Channel Tunnel, αναφερόμενη μερικές φορές και ως Chunnel, γαλλ. Tunnel sous la Manche) είναι σιδηροδρομική σήραγγα μήκους 50,5 χιλιομέτρων κάτω από τη Μάγχη, στο στενό του Ντόβερ. Συνδέει το Φόκστοουν (Folkestone) (Κεντ, Αγγλία) με την Κοκέλ (Coquelles) (Ω-ντε-Φρανς, Γαλλία). Έχει διανοιχτεί κάτω από το στενό της Μάγχης στο ύψος του στενού του Ντόβερ και αποτελεί τη μοναδική χερσαία σύνδεση μεταξύ Βρετανίας και ηπειρωτικής Ευρώπης. Στο κατώτερό της σημείο βρίσκεται σε βάθος 75 μ. κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα και 115 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.. Η σήραγγα διαθέτει το μεγαλύτερου μήκους τμήμα κάτω από νερό, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη σήραγγα παγκοσμίως, το οποίο ανέρχεται σε 37,9 km, ενώ από άποψη συνολικού μήκους είναι η τρίτη στον Κόσμο. Το όριο ταχύτητας των συρμών που τη διασχίζουν έχει καθοριστεί στα 160 km/h|. Ιδιοκτήτης και διαχειριστής της είναι η εταιρεία Getlink, πρώην "Groupe Eurotunnel". Από τη σήραγγα διέρχονται τρεις τύποι συρμών: Ο υψηλών ταχυτήτων επιβατικός Eurostar, ο Eurotunnel Shuttle, ο οποίος μεταφέρει οχήματα και συρμοί μεταφοράς εμπορευμάτων.Η σήραγγα συνδέει τα άκρα των γραμμών υψηλής ταχύτητας LGV Nord της Γαλλίας και της High Speed 1 της Αγγλίας. Το 2017, μέσω της σιδηροδρομικής αυτής σύνδεσης διακινήθηκαν 10,3 εκατομμύρια επιβάτες και 1,22 εκατομμύρια τόνοι εμπορευμάτων, ενώ οι συρμοί Shuttle μετέφεραν 10,4 εκατομμύρια επιβάτες, 2,6 εκατομμύρια αυτοκίνητα, 51.000 λεωφορεία και 1,6 εκατομμύρια φορτηγά (ισοδύναμα 21,3 εκατομμύρια τόνους φορτίου). Συγκριτικά, μέσω του λιμένα του Ντόβερ διακινήθηκαν (δια θαλάσσης) 11,7 εκατομμύρια επιβάτες, 2,6 εκατομμύρια φορτηγά και 2,2 εκατομμύρια αυτοκίνητα.Η συμφωνία της Μεγάλης Βρετανίας με τη Γαλλία για συνεργασία σε ένα από κοινού σχέδιο, έκρυβε πίσω της ένα έντονο πολιτικό παρασκήνιο, αποτελούμενο από διαφορετικά στάδια μέσα στην ιστορία που έγραψαν οι δύο χώρες από τα χρόνια του Ναπολέοντα. Σχέδια για την κατασκευή σταθερής σύνδεσης Βρετανίας - ηπειρωτικής Ευρώπης είχαν κάνει την εμφάνισή τους ήδη από το 1802, αλλά πιέσεις στη Βρετανία από τους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι με το έργο θα τίθονταν σε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια διέκοψαν τις όποιες προσπάθειες υλοποίησης κατασκευής της σήραγγας. Η πρώτη απόπειρα κατασκευής της σήραγγας έγιναν στα τέλη του 19ου αιώνα από τη βρετανική πλευρά, "με την ελπίδα να αναγκαστεί και η βρετανική κυβέρνηση να ενεργοποιηθεί".. Με βάση το εν τέλει επιτυχημένο πρόγραμμα, το οποίο είχε συντάξει η εταιρεία Eurotunnel (η οποία μετονομάστηκε σε Getlink), η κατασκευή ξεκίνησε το 1988 και η ολοκληρωμένη σήραγγα τέθηκε σε λειτουργία το 1994. Με αρχική εκτίμηση κόστους £5,5 δισ. το 1985, ήταν το πλέον δαπανηρό κατασκευαστικό έργο που είχε ποτέ προταθεί. Το κόστος τελικά έφθασε τα 9 δισεκατομμύρια λίρες (16 δισ. σε τιμές του 2019).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%B7%CF%82
|
Χουάνγκ Σιένφαν
|
Γεννήθηκε το 1899 στην Κίνα και ήταν γιος φτωχής οικογένειας αγροτών. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Φουσούι, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο σε ηλικία 22 χρονών. Τότε εγγράφεται στην Τρίτη Διδασκαλική Ακαδημία (1922), όπου και αποφοίτησε το καλοκαίρι του 1926. Μεταξύ του 1926 και 1935 σπούδασε αρχαία Ιστορία και γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, όπου έγραψε το περίφημο σύγγραμμα «Κοινωνία της Δυναστείας των Τανγκ» και «Κίνημα των μαθητών της Τάι Σούε στη δυναστεία Σονγκ». Με την λήψη του μεταπτυχιακού του το 1935, συνέχισε τις σπουδές του στην Ιαπωνία. Φοίτησε στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο και σπούδασε Ιστορία της Ανατολής ως μαθητής του ιστορικού Χε Τιεντσίνγκ. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Κίνα. Την περίοδο 1937-1939 εργάστηκε ως υφηγητής της Κινεζικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Κουανγκσί όπου και έγινε βοηθός καθηγητής το 1940. Στη συνέχεια πήγε στο Κουανγκτσόου και εργάστηκε ως καθηγητής μεσαιωνικής και νεότερης ιστορίας στο πανεπιστήμιο Γιατ-Σεν. Την περίοδο 1953-1982 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της αρχαίας ιστορίας στη Διδασκαλική Ακαδημία της Κουανγκσί. Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1982 στην Κουιλιν. Ως ανθρωπολόγος διεξήγαγε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του στους Ζουάνγκ. Ο Χουάνγκ πίστευε ότι οι επιστημονικές μέθοδοι θα έπρεπε να εφαρμόζονται για τη μελέτη μιας κοινωνίας και των αξιών της, γνωστές ως «συλλογική συνείδηση». Δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα, κυρίως για την ιστορία και τον πολιτισμό των Ζουάνγκ. Υπήρξε ο ιδρυτής της Ζουάνολογία. κινέζος ανθρωπολόγος: Χουάνγκ Σιένφαν //www.cuaes.org Αρχειοθετήθηκε 2016-03-07 στο Wayback Machine. κινέζος ιστορικός:Χουάνγκ Ξιένφαν //mz.china.com.cn ιδρυτής της η Ζουανολογία: Χουάνγκ Σιένφαν
|
Ο Χουάνγκ Σιένφαν (κινεζικά: 黄现璠, 13 Νοεμβρίου 1899-18 Ιανουαρίου 1982) υπήρξε διάσημος κινέζος ανθρωπολόγος και ιστορικός, μία από τις μορφές που άσκησαν σημαντική επιρροή στην κινεζική ιστορία και ανθρωπολογία κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA_%CE%A3%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CF%86%CE%B1%CE%BD
|
Λόκι
|
Η προσωπικότητα που ξέρουμε ως Λόκι επιβίωσε μέχρι την σημερινή εποχή μέσω της Σκανδιναβικής μυθολογίας και μυθοπλασίας. Στη Δανία, ο Λόκι αναφέρεται ως "Λοκ" (Lokke). Συγκεκριμένα στη Γιουτλάνδη, οι φράσεις "Lokke slår sin havre" ("Ο Λοκ θερίζει τη βρώμη του") και "Lokkemand driver sine geder" ("O Lomant [Lokkemand] οδηγεί τις κατσίκες του") φαίνονται να χρησιμοποιούνται γραπτώς από τις αρχές του 20ου αιώνα. Στη Σέλαν το όνομα "Lokke lejemand" ("Λοκ ο άντρας που παίζει παιχνίδια") χρησιμοποιούνταν. Στην έρευνά του επάνω στις εμφανίσεις του Λόκι (όσον αφορά τη Σκανδιναβική μυθολογία της μοντέρνας εποχής), ο Δανός ειδικός Άξελ Όλρικ αναφέρει πολλαπλά παραδείγματα φυσικών φαινομένων τα οποία εξηγούνται μέσω επέμβασης αυτής της θεότητας, όπως εκείνα που ακολουθούν την αύξηση της θερμοκρασίας. Ένα παράδειγμα από το 1811 αναφέρει"... when you look at the horizon in clear weather and sunshine, and the air seems to move in shimmering waves, or like a sheet of water which seems to rise and sink in waves." Δηλαδή"...όταν κοιτάξεις το ορίζοντα με καθαρό ουρανό και ηλιοφάνεια, και ο άνεμος φαίνεται να κινείται σε λαμπυρίζοντα κύματα, ή σαν ένα λεπτό φύλλο νερού που φαίνεται να ανεβοκατεβαίνει όπως η θάλασσα."Ο Όλρικ επιπλέον δίνει έναν αριθμό φυτών με ονόματα αφιερωμένα στον Λόκι. Ο ειδικός εντοπίζει τρία βασικά θέματα στις αναφορές του Λόκι στη μυθολογία: ο Λόκι παρουσιάζεται σαν "φαινόμενο του αέρα", συνδεδεμένος με την "οικιστική εστία" και χρωματισμένος ως ένα "πειραχτήριο πλάσμα της νύστας" .Το Loka Táttur ή Lokka Táttur (Faroese "tale—or þáttr—of Loki") είναι μία φεροϊκή μπαλάντα από τον μεσαίωνα στην οποία εμφανίζεται ο Λόκι, ο Όντιν, και ο Χένιρ ( Hœnir ) ενώ βοηθούν έναν αγρότη και ένα αγόρι να γλιτώσουν από την οργή ενός Γιότουν που του αρέσει να νικά στοιχήματα. Ο Λόκι αναφέρεται ως μία καλοσυνάτη θεότητα σε αυτό το παραμύθι, αν και η μηχανορραφία του είναι και αυτή εμφανής όπως πάντα. Ο Λόκι εμφανίζεται σε έναν αριθμό μύθων της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Είναι πάντα μηχανορράφος, κάτι που άλλοτε χρησιμοποιεί υπέρ των υπόλοιπων θεών και άλλοτε κατά ή άλλες φορές απλά υπέρ του ίδιου του του εαυτού. Ο Λόκι γενικά αναφέρεται ως ένας πολύ όμορφος θεός, μισός γίγαντας που όμως κατοικεί στο Άζγκαρντ μαζί με τους θεούς Εσίρ (Aesir) όπως ο Όντιν, ο Θορ και ο Χάιμνταλ. Η θεά Σιφ, γυναίκα του Θωρ, είχε τα πιο όμορφα χρυσαφένια μαλλιά σε κάθε κόσμο. Μία μέρα όμως, όταν ξύπνησε, συνειδητοποίησε ότι είχαν όλα εξαφανιστεί. Ο Θωρ απευθείας υποψιάστηκε τον Λόκι και θύμωσε. Ο θεός-πειραχτήρι ήταν όντως εκείνος που προκάλεσε τέτοιο κακό. Καθώς όμως το ξυρισμένο κεφάλι ήταν σημάδι ατίμωσης, ο Θωρ απείλησε τον Λόκι και τον ανάγκασε να διορθώσει το λάθος του βρίσκοντας έναν τρόπο να επαναφέρει τα μαλλιά της Σιφ. Ο Λόκι γνώριζε πως ο ίδιος ήταν αδύνατο να κάνει κάτι τέτοιο. Πήγε λοιπόν στο Σβάρταλχαϊμ, ή αλλιώς γνωστό ως Νινταβελίρ, δηλαδή στην χώρα των Νάνων. Οι Νάνοι ήταν μαέστροι στην σφυρηλασία, και μπορούσαν να φτιάξουν σχεδόν οτιδήποτε. Ο Λόκι πήγε πρώτα στο εργαστήρι των τριών Νάνων γνωστοί ως γιοι του Ιβάλντι. "Χαίρετε γιοι του Ιβάλντι", τους είπε, "άκουσα ότι τα αδέρφια Μπροκ και Ίτρι κοκορεύονταν ότι μπορούν να σφυρηλατήσουν τα πιο σπάνια αντικείμενα, αξεπέραστα σε αξία και μαγεία. Και να κοροϊδεύουν ότι τα αγαθά που φτιάχνουν οι γιοι του Ιβάλντι δεν μπορούν καν να συγκριθούν με τα δικά τους, τόσο άτεχνα που είναι" "Μα όχι", του απάντησαν, "αυτοί οι άχρηστοι δεν πιάνουν μία μπροστά στην τέχνη μας" "Οι Θεοί αποφάσισαν να κρίνουν με έναν διαγωνισμό.", είπε ξανά ο Λόκι, "θα φτιάξετε τρία δώρα που θα παρουσιάσετε στους θεούς. Ένα από αυτά πρέπει να είναι μία κόμη χρυσαφένια μαλλιά, τόσο αληθοφανής και μεταξένια όταν φορεθεί που θα ριζώνει στην κεφαλή και θα μοιάζει σαν αληθινή" "Ναι, και βέβαια μπορούμε να το κάνουμε αυτό και όλα τα άλλα" Πήγε μετά ο Λόκι στο βουνό όπου βρισκόταν το εργαστήρι των Μπροκ και Ίτρι. "Οι γιοι του Ιβάλντι σας αποκάλεσαν άχρηστους στη δουλειά σας. Οι Θεοί θα κρίνουν την αλήθεια με έναν διαγωνισμό. Θα πρέπει να φτιάξετε τρία δώρα που να μπορούν να επισκιάσουν την ομορφιά του Άσγκαρντ", είπε και σε αυτούς. Ο Ίτρι, που σφυρηλατούσε, ήταν έτοιμος να συμφωνήσει αλλά ο αδερφός του, ο Μπροκ που κρατούσε τη φωτιά δυνατή, μυρίστηκε δόλο. "Δεν σε εμπιστεύομαι Λοκι", του είπε, "Θα συμφωνήσω στο στοίχημά σου αν και μόνο αν δείξεις ότι κι εσύ θα χάσεις από αυτό, και άρα δε θα θέλεις απλά να μας κοροιδέψεις. Αν λοιπόν κερδίσουμε εμείς, θέλω το κεφάλι σου" Ο Λόκι συμφώνησε, γνωρίζοντας ότι το μόνο που είχε να κάνει ήταν να σιγουρευτεί ότι δε θα κερδίσουν τα δύο αδέρφια. Έκανε λοιπόν πως φεύγει, αλλά μεταμορφώθηκε σε μύγα και γύρισε στο εργαστήρι. "Να κρατάς τη φωτιά σταθερή", είπε ο Ίτρι στον αδερφό του, " Αλλιώς όλος ο κόπος μου θα χαθεί και το δώρο θα καταστραφεί" Πήγε λοιπόν ο Ίτρι να σφυρηλατήσει το πρώτο δώρο και ο Μπροκ να κρατά τη φωτιά σταθερή. Ο Λόκι, με μορφή μύγας, κάθισε στο χέρι του τελευταίου και άρχισε να δαγκώνει΄τίποτα όμως. Ο Ίτρι γύρισε με το πρώτο δώρο. Για το δεύτερο δώρο ο Λόκι κάθισε στον λαιμό του Μπροκ και πάλι άρχισε να δαγκώνει μέχρι που τράβηξε αίμα. Πάλι απέτυχε. Στο τρίτο δώρο, το πιο δύσκολο απ' όλα όπως είπε ο Ίτρι, ο Λόκι κάθισε στο βλέφαρο του Μπροκ. Δάγκωσε και δάγκωσε μέχρι που αίμα έτρεξε μέσα στα μάτια του Μπροκ και αναγκάστηκε να αφήσει το χέρι του απο τη φυσούνα που ζωντάνευε τη φωτιά. Γύρισε ο Ίτρι, μερικώς απογοητευμένος, και είπε "Παραλίγο να πάει στράφι, αλλά το έφτιαξα. Δεν είναι τέλειο, αλλά θα πρέπει να αρκεί" Ο Λόκι έφυγε, νομίζοντας ότι είχε κάνει τη δουλειά του. Παρουσιάστηκαν την επόμενη μέρα οι δύο ομάδες μπροστά στον Όντιν, τον Θορ και τον Φρέιρ, οι οποίοι θα ήταν οι κριτές. Πρώτα παρουσίασαν τα δώρα οι γιοι του Ιβάλντι: Στον Φρέιρ παρέδωσαν το πλοίο Skíðblaðnir, το οποίο ήταν πιο γρήγορο από κάθε άλλο, έπλεε στα κύματα της θάλασσας και του ανέμου, και μπορούσε να διπλωθεί ώστε να χωρέσει σε μία τσέπη. Στον Όντιν έδωσαν το δόρυ με το όνομα Gungnir (Γκουγκνιρ), το οποίο ποτέ δεν αστοχούσε και ένας όρκος παρμένος σε αυτό θα ήταν απάτητος. Στον Θωρ έδωσαν την νέα κόμη της Σιφ, η οποία τη φόρεσε αμέσως εντυπωσιάζοντας όλο το Άσγκαρντ με τα νέα της μαλλιά, πιο όμορφα από ποτέΈπειτα, ήρθε η σειρά των Μπροκ και του Ίτρι. Αυτοί έδωσαν πρώτα τα δώρα τους στον Όντιν και στον Φρέι Ένα περιβραχιόνιο στον Όντιν, επονομασμένο Draupnir, απ' το οποίο γεννιόνταν οχτώ όμοια κάθε ένατη νύχτα αυξάνοντας τα πλούτη του Άσγκαρντ Για τον Φρέιρ έφεραν έναν τεράστιο χοίρο από χρυσό, τον Gullinbörsti, για να τραβά το άρμα τουΜέχρι εκείνη τη στιγμή οι θεοί ήταν αρκετά εντυπωσιασμένοι και απ' τις δύο ομάδες. Μετά όμως ήρθε το δώρο του Θωρ: "Το λένε Mjöllnir", είπε ο Ίτρι παρουσιάζοντας το σφυρί, " Είναι φτιαγμένο απ' το ισχυρότερο μέταλλο και έτσι ποτέ δεν θα σπάσει, ότι και να χτυπήσεις με αυτό. Επιπλέον, όσο μακριά και να το πετάξεις, πάντα θα γυρίζει στο χέρι σου" Ο Θωρ χαμογέλασε γνωρίζοντας ότι είχε σπάσει πολλά όπλα χτυπώντας τα, και είχε χάσει άλλα τόσα πετώντας τα στους αντιπάλους του. "Όπως βλέπετε όμως", συνέχισε ο Ίτρι, " το χερούλι είναι λίγο μικρό. Δεν μπόρεσα να το φτιάξω όπως έπρεπε στο εργαστήριο, και έτσι θα πρέπει να το κρατάς με ένα χέρι" "Δεν έχει σημασία", είπε ο Θωρ, "Αυτό είναι το πιο υπέροχο δώρο που έχω δει ποτέ" Και οι υπόλοιποι Θεοί συμφώνησαν και ανακήρυξαν τον Ίτρι και τον Μπροκ νικητές. "Κάτι μου υποσχέθηκες Λόκι", ζητωκραύγασε ο Μπροκ Ο Λόκι ήταν γρήγορος στη σκέψη και στις δικαιολογίες, "Ναι, υποσχέθηκα ότι μπορείς να κόψεις το κεφάλι μου", του είπε, "Ποτέ όμως δεν συμφώνησα ότι μπορείς να κόψεις τον λαιμό μου" Ο Όντιν συμφώνησε ότι όντως ο Λόκι είχε δίκιο. "Μα δεν μπορώ να κόψω το κεφάλι σου αλλιώς", είπε ο Μπροκ. Μετά από λίγη σκέψη ψιθύρισε κάτι στον Όντιν. "Ναι αυτό θα ήταν δίκαιο", του είπε εκείνος Ο Μπροκ πήρε τα εργαλεία του αδερφού του και έραψε το στόμα του ζαβολιάρη θεού ώστε να μην ξανακούσει τις δικαιολογίες και τις μηχανορραφίες του. Μετά από λίγο καιρό, ο Λόκι ελευθέρωσε τα χείλη του και ετοίμασε την εκδίκησή του. Έτσι όμως, οι Θεοί είχαν ήδη αποκτήσει τους θησαυρούς τους, χωρίς τη θέληση του αλλά και πάλι χάρει στον Λόκι. Our Troth chapter on Loki Loki - A Paean in Progress Ο μύθος του Μπάλντρ Πραγματεία για τον Λόκι The Lokasenna - "Loki's Wrangling": a very amusing insult competition between Loki and the other gods in Asgard https://www.youtube.com/watch?v=8Poklx9Ifz4 https://www.bbc.co.uk/programmes/m0001rjt https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/neil-gaiman/norse-mythology/ https://www.ted.com/talks/alex_gendler_the_myth_of_loki_and_the_master_builder
|
Ο Λόκι Λαουφέιγιαρσον (Loki Laufeyjarson) είναι ο κατεργάρης θεός της Σκανδιναβικής μυθολογίας, γιος του Φαρμπάουτι και της Λάουφει. Θεωρείται ο δημιουργός κάθε απάτης. Ο Λόκι είναι κατά κάποιο τρόπο και θεός αλλά και Γιότουν (Jotun) (κάτι παρόμοιο με τους Τιτάνες και τους Γίγαντες της Ελληνικής μυθολογίας). Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Λόκι κατοικούσε στο Άσγκαρντ μαζί με τους θεούς και είχε γίνει αδερφοποιτός με τον Οντίν. Αν υπήρξε ένας θεός που θα μπορούσε να νικήσει τον Θωρ, θα ήταν ο Λόκι. Σωματικά είναι υποδεέστερος του Θωρ, αλλά το εξισορροπεί όντας μουλωχτός και δαιμόνιος. Ο Οντίν και ο Λόκι είναι αδελφοί αίματος και αντιλαμβάνονται και οι δύο το τέλος. Υπό την προστασία του Οντίν, ο Λόκι μένει ατιμώρητος για πράξεις που ο Πατέρας των Θεών δε θα επέτρεπε Έχει σύμβολό του το φίδι και έχει την δυνατότητα να αλλάζει μορφές, που πολλές φορές χρησιμοποιεί για να πετυχαίνει τους στόχους του δόλια. Για τους άλλους θεούς είναι απρόβλεπτος, άλλοτε δρώντας ως ζωηρός γελωτοποιός, άλλοτε ως ψυχρός πολιτικός, που πάντα δουλεύει για το συμφέρον του. Η αλλαγή συμμάχων είναι μέρος του πονηρού χαρακτήρα του. Κατά καιρούς εξυπηρετεί τους Εσίρ, μόνο για να τους μαχαιρώσει πισώπλατα λίγο αργότερα. Για παράδειγμα, είναι αυτός που ευθύνεται για την εξαφάνιση, αλλά και την ανάκτηση των Μήλων της Νιότης, χωρίς τα οποία οι Εσίρ θα γεράσουν. Η δύναμή του καθρεφτίζεται και στα τρία παιδιά του - τον αδάμαστο λύκο Φενρίρ, το Ερπετό της Μέσης Γης και τη Θεά του Θανάτου και Βασίλισσα του Κάτω Κόσμου, Χελ. Συχνά χρησιμοποιεί τις ικανότητες των παιδιών του για δικές του ανάγκες. Επίσης, κατά ένα διάστημα που ήταν μεταμορφομένος σε φοράδα ζευγάρωσε με ένα άλογο και γέννησε τον Σλέιπνιρ, το άλογο με τα οκτώ πόδια που καβαλάει ο Όντιν. Ο συνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ παρουσίασε τον Λόκι με το γερμανοποιημένο όνομα Loge στις όπερες του Ο Χρυσός του Ρήνου και Βαλκυρία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8C%CE%BA%CE%B9
|
Μαρία Άννα Ιωσηφίνα της Βαυαρίας
|
Η Μαρία Άννα Ιωσηφίνα Αυγούστα ήταν η τρίτη κόρη του Καρόλου Ζ΄, Εκλέκτορα της Βαυαρίας και Βασιλιά της Βοημίας & Γερμανίας, και της Μαρίας Αμαλίας της Αυστρίας, κόρης του Ιωσήφ Α΄, Αρχιδούκα της Αυστρίας και Βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας. Παντρεύτηκε το 1755 τον Λουδοβίκου Γεωργίου του Μπάντεν-Μπάντεν. Δεν απέκτησαν απογόνους. Genealogie ascendante jusqu'au quatrieme degre inclusivement de tous les Rois et Princes de maisons souveraines de l'Europe actuellement vivans [Genealogy up to the fourth degree inclusive of all the Kings and Princes of sovereign houses of Europe currently living] (in French). Bourdeaux: Frederic Guillaume Birnstiel. 1768. p. 40.
|
H Μαρία Άννα Ιωσηφίνα (γερμ. Maria Anna Josepha von Bayern von Wittelsbach, 7 Αυγούστου 1734 - 7 Μαΐου 1776) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Εκλέκτορα της Βαυαρίας και Βασιλιά της Βοημίας & Γερμανίας και με τον γάμο της έγινε μαργραβίνα του Μπάντεν-Μπάντεν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%99%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
|
Η πρώτη μεταγραφή του ημερολογίου της Άννα έγινε από τον Όττο Φρανκ για τους συγγενείς του στην Ελβετία. Η δεύτερη, μια σύνθεση στην πραγματικότητα της επανασυγγραφής του κειμένου, αποσπασμάτων από τα δοκίμιά της, και σκηνές από τα αρχικά της ημερολόγια, έγινε το πρώτο χειρόγραφο προς έκδοση, με επίλογο γραμμένο από φίλο της οικογένειας, στον οποίο καταγραφόταν η τύχη της συγγραφέως. Την άνοιξη του 1946 το χειρόγραφο έφθασε στα χέρια του Dr. Jan Romein, ένος Δανού ιστορικού, ο οποίος έγραψε αμέσως άρθρο για την εφημερίδα Het Parool: Τούτο το φαινομενικά ασυνεχές ημερολόγιο ενός παιδιού, αυτή η de profundis αποκάλυψη με τη φωνή ενός παιδιού, ενσωματώνει τη φρίκη του φασισμού περισσότερο από οποιοδήποτε στοιχείο της Νυρεμβέργης. Jan Romein Το άρθρο διέγειρε το ενδιαφέρον του εκδοτικού οίκου Contact Publishing που προσέγγισε τον Όττο Φρανκ. Προσφέρθηκε να εκδώσει το βιβλίο, αλλά συμβούλευσε τον Όττο Φρανκ να αποφύγει τις αφηγήσεις εκείνες που υποδείκνυαν την αναδυόμενη σεξουαλικότητα της Άννα εξαιτίας πιθανών αντιδράσεων συντηρητικών και πρότεινε περικοπές. Αρκετές από τις καταχωρήσεις του ημερολογίου διαγράφηκαν, πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο στις 25 Ιουνίου 1947. Προς τα τέλη του 1950 βρέθηκε ο μεταφραστής της αγγλικής γλώσσας, η Barbara Mooyaart-Doubleday που συνήψε συμβόλαιο με την Vallentine, Mitchell & Co. στην Αγγλία και κατά το επόμενο έτος η μετάφρασή της, που περιλάμβανε τα τμήματα που είχε αφαιρέσει ο Όττο Φρανκ, εκδόθηκε στις ΗΠΑ και το 1952 στη Μεγάλη Βρετανία. Έγινε μπεστ-σέλερ και ακολούθησαν μεταφράσεις στη γερμανική, την ιταλική, την ισπανική, τη ρωσική, την ιαπωνική και την ελληνική γλώσσα. Επί του παρόντος αναμένεται να εκδοθούν άλλες πέντε σελίδες που μεταβίβασε ο Όττο Φρανκ στην κατοχή υπαλλήλου του Οίκου Άννα Φρανκ και οι οποίες είχαν αφαιρεθεί πιθανώς εξαιτίας της ωμής κριτικής που ασκούσε η Άννα Φρανκ στον γάμο των γονέων της Το βιβλίο που βασίστηκε στο ημερολόγιο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1955, και η ταινία που ακολούθησε απέδωσε στη Σέλλεϋ Γουίντερς βραβείο Όσκαρ για την ερμηνεία της. Η Γουίντερς δώρισε το Όσκαρ στον Οίκο Άννα Φρανκ, στο Άμστερνταμ.Το ημερολόγιο της Άννας εκδόθηκε πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το 1956 από τις Εκδόσεις 'ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ' σε μετάφραση του Κώστα Καλλιγά. Ακολούθησαν διάφορες νεότερες εκδόσεις. www.annefrank.org
|
Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ - (ολλ.:Het Achterhuis) (Το πίσω σπίτι), ονομάζεται το βιβλίο που προέκυψε από τη δημοσίευση των ημερολογιακών σημειώσεων που κρατούσε η Άννα Φρανκ, στο Άμστερνταμ, για όσο καιρό κρυβόταν με την οικογένειά της από τους Γερμανούς, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο καταφύγιο της οικογένειας στο Πρίσενγκρατς. Η Άννα Φρανκ και η οικογένειά της συνελήφθησαν από τη Γκεστάπο. Επέζησε μόνον ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, χάρη στον οποίο εκδόθηκαν, για πρώτη φορά το 1947, αρκετές από τις σελίδες του ημερολογίου . Σήμερα, το ίδρυμα που διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα του έργου, το «Anne Frank Fonds» αναφέρει την έκδοση του 1991, ως την πρώτη πλήρη δημοσίευση του χειρογράφου. Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BA
|
Άγιος Προκόπιος Νάξου
|
Το 1981, στην απογραφή ο οικισμός αναγνωρίζεται και προσαρτάται στην κοινότητα του Αγίου Αρσενίου. Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), η κοινότητα Αγίου Αρσενίου καταργείται και ο οικισμός προσαρτάται στο Δήμο Νάξου. Συγκεκριμένα, με το πρόγραμμα Καποδίστριας υπαγόταν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίου Αρσενίου, του Δήμου Νάξου, του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους. Το 2010, με την εφαρμογή του προγραμματος Καλλικράτης (νόμος 3852/2010), καταργείται ο δήμος Νάξου και ο οικισμός προσαρτάται στο νεοσύστατο δήμο Νάξου & Μικρών Κυκλάδων.Σήμερα, μετά τη τελευταία μεταβολή του 2010 (πρόγραμμα Καλλικράτης), αποτελεί μαζί με τους οικισμούς Αγία Άννα ( 176 κ.), Αγίους Πάντες ( 103 κ.), Άγιο Αρσένιο ( 717 κ.), Μάραγκα ( 73 κ.), Μαστοράκη ( 5 κ.) και Στελίδα ( 157 κ.) την Δημοτική Κοινότητα Αγίου Αρσενίου ( 1327 κ.). Η δ.κ. Αγίου Αρσενίου υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Νάξου, του δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, της περιφερειακής ενότητας Νάξου (του πρώην νομού Κυκλάδων), στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.
|
Ο Άγιος Προκόπιος είναι δυτικό παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο της Νάξου με 96 κατοίκους (απογραφή 2011). Βρίσκεται 5 χλμ. νότια της Χώρας Νάξου, στο μυχό του ομώνυμου και μεγαλύτερου όρμου της Νήσου, στον όρμο του Αγίου Προκόπη. Διοικητικά υπάγεται στη δημοτική κοινότητα του Αγερσανίου. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Νάξου με την ομώνυμη φημισμένη παραλία του. Η παραλία του Αγίου Προκοπίου, συνέχεια της οποίας, (νότια), είναι η ξακουστή παραλία της Αγίας Άννας, θεωρείται η τρίτη καλλίτερη της Ελλάδας, ενώ περιλαμβάνεται στις δέκα καλλίτερες της Ευρώπης με το χαρακτηριστικό γνώρισμα τη σπυρωτή λευκή άμμο που καταλήγει εσωτερικά σε μιά ζώνη από αμμόλοφους. Η καθαρότητα της θάλασσας παρουσιάζει ένα θαυμάσιο κλιμακωτό χρωματισμό του όρμου από γαλαζοπράσινο σε γαλάζιο και βαθύ μπλε. Έχει μήκος 2 χλμ. Στη περιοχή εκτός από τις διάφορες τουριστικές μονάδες υφίσταται ιδιωτική σχολή καταδύσεων καθώς και ιδιαίτερο σκάφος με γυάλινο πυθμένα με το οποίο εκτελούνται θαλάσσιες ξεναγήσεις του ενάλιου πλούτου της ευρύτερης περιοχής.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85
|
Σολέ Μπασκέτ
|
Η ομάδα έκανε το ντεμπούτο της στην 1η κατηγορία της σεζόν 1987–88 και κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα σε μόλις 12 χρόνια. Η ομάδα κατάφερε να διατηρηθεί στο πρωτάθλημα και ήταν σταθερά στις 10 κορυφαίες ομάδες που είχαν ένα πολύ επιτυχημένο σύστημα νέων. Αυτό το σύστημα νέων επέτρεψε στον σύλλογο να παράγει επαγγελματίες παίκτες σεζόν ανά σεζόν. Αφού κέρδισε το Κύπελλο Γαλλίας το 1999, η Σολέ προκρίθηκε αυτόματα για την πρώτη της συμμετοχή στην Ευρωλίγκα (3 νίκες-13 ήττες). Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05, 10 από τους 12 παίκτες της πρώτης ομάδας προέρχονται από την ακαδημία νέων. Μερικοί από τους πιο επιφανείς παίκτες που έκαναν το ντεμπούτο τους στην ομάδα, είναι οι Αντουάν Ριγκοντό, Τζιμ Μπιλμπά και Μικαέλ Ζελαμπάλ. Κατά τη σεζόν 2008–2009, η Σολέ ηττήθηκε από τη Βίρτους Μπολόνια στον τελικό του EuroChallenge (75–77). Το 2010, η Σολέ τερμάτισε 1η στην κανονική περίοδο της Pro A League 2009–2010 και κέρδισε το πρωτάθλημα αφού νίκησε τη Λε Μαν στον τελικό των πλέι οφ με 81–65. Χάρη στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, η Σολέ προκρίθηκε αυτόματα για τη σεζόν 2010-11 της Ευρωλίγκα, όπου αποκλείστηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου (4 νίκες-6 ήττες), ολοκληρώνοντας με νίκη επί της τότε αήττητης Φενέρμπαχτσε Ούλκερ με 82–78. Το 2011, η Σολέt, υπερασπιζόμενη τον τίτλο της, τερμάτισε και πάλι 1η στην κανονική περίοδο της Pro A League 2011-12 και ηττήθηκε μόνο στον τελικό από τη ΣΛΟΚ Νανσί Μπασκέτ με 74-76. Η Σολέ Μπασκέτ επικεντρώνεται έντονα στην Ακαδημία Νέων για να παρέχει παίκτες στην επαγγελματική της ομάδα. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05, 10 από τους 12 παίκτες της πρώτης ομάδας προέρχονταν από την ακαδημία νέων του συλλόγου. Είναι επίσης μία από τις μόνο έξι ευρωπαϊκές ομάδες που παρείχε δύο παίκτες στο ΝΒΑ Ντραφτ, το 2009, με τους Ροντρίγκ Μπομπουά και Ναντό Ντε Κολό, μαζί με τις Ρεάλ Μαδρίτης (2005), Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα (2009), Φενέρμπαχτσε (2008), Παρτίζαν (2002) και Πω-Ορτέζ (2003). Επίσημος ιστότοπος (γαλλικά) Προφίλ ομάδας στο LNB (γαλλικά) Προφίλ ομάδας στην Euroleague (αγγλικά)
|
Η Σολέ Μπασκέτ (γαλλικά: Cholet Basket) είναι γαλλικός επαγγελματικό σύλλογος καλαθοσφαίρισης, με έδρα το Σολέ. Συμμετέχει στο Πρωτάθλημα Γαλλίας και η έδρα της είναι το Λα Μεϊγρέ. Η Σολέ ιδρύθηκε το 1975 και κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα Γαλλίας τη σεζόν 2009-10. Το 1998 και το 1999, κέρδισε το Κύπελλο Γαλλίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%AD_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%84
|
Βέρα Κρούσκα
|
Η Βέρα Κρούσκα με καταγωγή από τη Σπάρτη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Άγιο Λουκά στα Πατήσια. Σε ηλικία 15 ετών πήρε άδεια από την τότε επιτροπή «Εξαιρετικών ταλέντων» για να φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Μουσικού θεάτρου του Ωδείου Αθηνών, ενώ παράλληλα άρχισε να κάνει μαθήματα κλασικού και μοντέρνου χορού με δασκάλες τη Σόνια Μοριάνοβα, τη Μύριαμ Σουάζι και την Κέι Χόλντεν. Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία στην αρχή ως χορεύτρια ενώ παράλληλα έκανε το ντεμπούτο της στην κινηματογράφο με έναν μικρό ρόλο στην ταινία Ο ταξιτζής (1962). Τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο τον πήρε το 1967 με την ταινία Έρωτες στη Λέσβο του παραγωγού Τζέιμς Πάρις, με τον οποίο η Κρούσκα υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας. Η πρώτη εμφάνιση της στο θέατρο έγινε το 1968 με το έργο «Σαράντα καράτια» δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη. Επίσης έλαβε μέρος ως πρωταγωνίστρια στα έργα: «Το άνθος του κάκτου» με τον θίασο της Έλλης Λαμπέτη και «Ταβάριτς», «Πικ νικ», «Όσκαρ», με το θίασο του Κώστα Μουσούρη. Στη συνέχεια ακολούθησε η συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο και με τα έργα «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1991), «Οι εγκληματίες» (1992), «Ο έμπορος της Βενετίας» (1995), «Βίρα τις άγκυρες» (1997) και «Άμλετ» (2003).Το 2019 στο πλαίσιο του 5ου Πανοράματος του Ελληνικού Κινηματογράφου «Θόδωρος Αγγελόπουλος» που διεξήχθη στη Λάρισα η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και η Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας βράβευσαν την ηθοποιό για τη συνολική πορεία στη καριέρα της αλλά και γενικότερα για τη στάση ζωής της. Το 1976 η Βέρα Κρούσκα παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου, τον οποίο είχε γνωρίσει κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής σειράς Εν Αθήναις σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη. Το ζευγάρι χώρισε πέντε χρόνια αργότερα το 1981. Η Βέρα Κρούσκα στην IMDb
|
Η Βέρα Κρούσκα (Αθήνα, 1947) είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια στο μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου, ενώ άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε υποστηρικτικούς μικρούς ρόλους στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Μερικοί από τους πιο σημαντικούς ρόλους της είναι στις ταινίες: Κατηγορώ το κορμί μου (1969), Άγιος Νεκτάριος (1969), Ο Τελευταίος των Κομιτατζήδων (1970), Οι τελευταίοι του Ρούπελ (1971) και Δώστε τα χέρια (1971).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1
|
Άλι Αλ Χάμπσι
|
Ο Αλ Χάμπσι γεννήθηκε στο Ομάν και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη χώρα, όπου έκανε αρκετές εμφανίσεις με τις Αλ Μουχαΐμπι Κλαμπ και Αλ Νασρ Σαλάλα, πριν από τη μετακόμισή του στο εξωτερικό για τη νορβηγική Λιν. Η μεταγραφή του από τη Λιν στην Μπόλτον Γουόντερερς τον Ιανουάριο του 2006 ήταν μια μεταγραφή που επισημοποιήθηκε στην έκθεση έρευνας Στίβενς, τον Ιούνιο του 2007. Η έκθεση εξέφρασε ανησυχίες λόγω της φαινομενικής σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ του ατζέντη του, του πατέρα του Σαμ Άλαρνταϊς και του ίδιου του συλλόγου.Ο Αλ Χάμπσι δεν έκανε εμφανίσεις με την πρώτη ομάδα κατά το πρώτο του έτος στη Μπόλτον. Έκανε το ντεμπούτο του με τη Μπόλτον στη νίκη με 2–1 στην παράταση εναντίον της Φούλαμ για το Λιγκ Καπ Αγγλίας τον Σεπτέμβριο του 2007. Στη συνέχεια, ο Αλ Χάμπσι έκανε άλλες 15 εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν 2007–08, με πιο σημαντική την απόδοσή του εναντίον της Μπάγερν Μονάχου στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου είχε αρκετές αποκρούσεις ενάντια στη γερμανική ομάδα. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Πρέμιερ Λιγκ εναντίον της Γουίγκαν Αθλέτικ. Τον Δεκέμβριο του 2008, ανταμείφθηκε για τις επιδόσεις του με παράταση του συμβολαίου του έως το 2013. Παρ 'όλα αυτά, ο Αλ Χάμπσι έχασε τη θέση του όταν ο Γιούσι Γιάσκελαϊνεν επέστρεψε από τραυματισμό. Γουίγκαν Αθλέτικ (δανεισμός) Τον Ιούλιο του 2010, ο Αλ Χάμπσι εντάχθηκε με μονοετή δανεισμό στην Γουίγκαν Αθλέτικ. Έκανε το ντεμπούτο του στις 24 Αυγούστου 2010 σε αγώνα για το Λιγκ Καπ Αγγλίας εναντίον της Χάρτλπουλ Γιουνάιτεντ και το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα τέσσερις μέρες αργότερα εναντίον της Τότεναμ. Ονομάστηκε ο Παίκτης της Σεζόν της Γουίγκαν για το 2010-11. Στις 4 Ιουλίου 2011, ο Αλ Χάμπσι εντάχθηκε με μόνιμη μεταγραφή στον σύλλογο, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο με εκτιμώμενο κόστος μεταγραφής αξίας 4 εκατομμυρίων λιρών. Ο Αλ Χάμπσι καθιερώθηκε ως εξαιρετικός στις αποκρούσεις των πέναλτι, σώζοντας περίπου το 50% όλων των πέναλτι που αντιμετώπισε από την ένταξή του στην ομάδα. Οι Ρόμπιν φαν Πέρσι, Κάρλος Τέβες, Χαβιέρ Ερνάντες και Μικέλ Αρτέτα συγκαταλέγονται μεταξύ των παικτών που σταμάτησε ο Αλ Χάμπσι. Αυτό τον έκανε να συνδέει με μεταγραφή στη Λίβερπουλ και στην Άρσεναλ. Προς το τέλος της σεζόν 2012–13, ο Αλ Χάμπσι έγινε δεύτερος στην ιεραρχία, καθώς η θέση του ως πρώτος τερματοφύλακας απειλήθηκε από την άφιξη με δανεισμό του αθλητικού, νεαρού Ισπανού Τζοέλ Ρόμπλες. Ο Αλ Χάμπσι ξεκίνησε στη νίκη της Γουίγκαν στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας εναντίον της Μίλγουολ, αλλά ήταν στον πάγκο για τον τελικό. Λίγο μετά τον τελικό, η Γουίγκαν υποβιβάστηκε στην Τσάμπιονσιπ. Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον (δανεισμός) Στις 31 Οκτωβρίου 2014, ο Αλ Χάμπσι υπέγραψε με την Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον με δανεισμό ενός μήνα. Αφού έπαιξε μόνο ένα παιχνίδι για τον σύλλογο, ο Αλ Χάμπσι επέστρεψε στην Γουίγκαν. Μετά την απελευθέρωσή του από τη Γουίγκαν, ο Αλ Χάμπσι πέρασε από δοκιμαστικό στην Ρέντινγκ τον Ιούλιο του 2015. Τελικά, ο Αλ Χάμπσι υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τον σύλλογο στις 14 Ιουλίου 2015. Στις 5 Ιανουαρίου 2017, ο Αλ Χάμπσι επέκτεινε το συμβόλαιό του με την ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν 2018-19.Στις 17 Μαρτίου 2017, ο Αλ Χάμπσι έκανε αρκετές σημαντικές επεμβάσεις στη νίκη με 2-0 εναντίον της αντιπάλου για τα πλέι οφ, Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Αυτή η εμφάνιση, καθώς και άλλες παρόμοιες κατά τη διάρκεια της σεζόν είδαν τον Αλ Χάμπσι να ανακηρύσσεται στην Ομάδα της Σεζόν της Τσάμπιονσιπ και έλαβε το βραβείο του Παίκτη της Σεζόν της Ρέντινγκ. Στις 17 Ιουλίου 2017, ο Αλ Χάμπσι μετακόμισε στο Αλ Χιλάλ, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο. Στις 29 Αυγούστου 2019, ο Αλ Χάμπσι μετακόμισε στην Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον με ελεύθερη μεταγραφή, υπογράφοντας συμβόλαιο μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο Αλ Χάμπσι αποδεσμεύτηκε από τον σύλλογο τον Ιούνιο του 2020 χωρίς να έχει αγωνιστεί για τον σύλλογο. Ο προπονητής της Γουέστ Μπρομ, Σλάβεν Μπίλιτς, δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος να παρατείνει το συμβόλαιο του Αλ Χάμπσι μέχρι το τέλος της καθυστερημένης σεζόν 2019-20, αλλά αυτό δεν επιδιώχθηκε καθώς επέστρεψε στην πατρίδα του στο Ομάν και θα έπρεπε να μείνει για δύο εβδομάδες σε κατάσταση καραντίνας πριν από την επανένταξη στην ομάδα.Στις 21 Αυγούστου 2020, ο Αλ Χάμπσι ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Ο Αλ Χάμπσι ξεκίνησε να παίζει στις «μικρές» εθνικές του Ομάν στην ηλικία των δεκαεπτά, όπου εντάχθηκε στην Εθνική Ομάν U19, προτού εντοπιστεί από τον Τζον Μπάριτζ το 2001. Λόγω της δυσκολίας εξασφάλισης άδειας εργασίας, δεν μπόρεσε να μετακομίσει στην Ευρώπη σε αυτό το πρώιμο στάδιο της σταδιοδρομίας του. Κλήθηκε στην Εθνική Ομάν και έπαιξε και στους τρεις αγώνες ομίλου στο Ασιατικό Κύπελλο 2004 στην Κίνα και έκανε επίσης τέσσερις εμφανίσεις για την ομάδα στην προκριματική εκστρατεία τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, στην οποία αποκλείστηκαν στην πρώτη φάση ομίλων μετά την κατάληψη της δεύτερης θέσης σε έναν όμιλο με τις Ιαπωνία, Ινδία και Σιγκαπούρη. Ήταν επίσης ο βασικός τερματοφύλακας του Ομάν στο Ασιατικό Κύπελλο 2007, όπου εμφανίστηκε και στους τρεις αγώνες ομίλου.Ο Αλ Χάμπσι αγωνίστηκε επίσης ως βασικός τερματοφύλακας σε τέσσερα συνεχόμενα Κύπελλα Αραβικού Κόλπου. Σε κάθε διοργάνωση κέρδισε το βραβείο για τον καλύτερο τερματοφύλακα, με πιο πρόσφατη εκείνη του 2009. Διατήρησε καθαρή εστία σε όλους τους αγώνες της διοργάνωσης του 2009, την οποία τελικά κέρδισε το Ομάν. ΈΚανε την 100η του συμμετοχή με τον Ομάν στην ήττα με 0-4 εναντίον της Αυστραλίας στο Ασιατικό Κύπελλο Εθνών του 2015. Στις 5 Ιανουαρίου 2020, ο Αλ Χάμπσι ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα. Ο Αλ Χάμπσι είναι μουσουλμάνος και λέει ότι η πίστη του παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Είναι επίσης παντρεμένος και έχει τρεις κόρες. Αφού τελείωσε το λύκειο, έγινε πυροσβέστης στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Μουσκάτ. Ο Αλ Χάμπσι είναι ο συνιδρυτής της Safety First, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού οδικής ασφάλειας στο Ομάν, που επιδιώκει να μειώσει τα θύματα τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα. Τελευταία ενημέρωση: 20 Ιανουαρίου 2018 Τελευταία ενημέρωση: 19 Νοεμβρίου 2019 Λιν Όσλο Κύπελλο Νορβηγίας: Φιναλίστ 2004Γουίγκαν Αθλέτικ Κύπελλο Αγγλίας: 2012–13Αλ Χιλάλ Πρωτάθλημα Σουδικής Αραβίας: 2017–18 Σούπερ Καπ Σαουδικής Αραβίας : 2018 Ομάν Κύπελλο Αραβικού Κόλπου: Νικητές 2009 , Φιναλίστ: 2004, 2007 Καλύτερος Τερματοφύλακας του Κυπέλλου Αραβικού Κόλπου: 2003, 2004, 2007, 2009, 2011 Άραβας Τερματοφύλακας της Χρονιάς: 2004 Τερματοφύλακας της Χρονιάς στη Νορβηγία: 2004 Παίκτης της Χρονιάς της Γουίγκαν Αθλέτικ: 2010–11 Υποψήφιος για το βραβείο Καλύτερος Αθλητής στα Βρετανικά Μουσουλμανικά Βραβεία: 2015 Παίκτης της Χρονιάς της Ρέντινγκ: 2015–16, 2016–17 (Αγγλικά) Ali AL HABSI – Επιδόσεις στις διοργανώσεις της FIFA Άλι Αλ Χάμπσι Στατιστικά καριέρας στο Soccerbase Άλι Αλ Χάμπσι στην ιστοσελίδα National-Football-Teams.com Προφίλ στο Transfermarkt.com
|
Ο Άλι Αμπντουλάχ Χάριμπ Αλ Χάμπσι (Ali Abdullah Harib Al-Habsi, αραβικά: علي بن عبد الله بن حارب الحبسي) (30 Δεκεμβρίου 1981) είναι Ομανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%B9_%CE%91%CE%BB_%CE%A7%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%83%CE%B9
|
Μάχη της στενωπού Κλειδίου
|
Οι γερμανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Ελλάδα μέσω της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας, την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου του 1941. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας θα αναχαίτιζαν τη γερμανική επίθεση, μέχρι οι ελληνικές δυνάμεις να επιστρέψουν από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία, σε μία νέα αμυντική γραμμή μεταξύ του όρους Ολύμπου και του ποταμού Αλιάκμονα . Το πρωινό της 10ης Απριλίου το γερμανικό 40ο Σώμα Τεθωρακισμένων (XL Panzer Corps) προωθήθηκε από το Μοναστήρι για να καταλάβει την Φλώρινα, 13 χιλιόμετρα νοτίως των γιουγκοσλαβικών συνόρων, δια μέσω του περάσματος του Μοναστηρίου. Επόμενος στόχος ήταν να φτάσει στην Κοζάνη, να διαιρέσει τις ελληνοβρετανικές δυνάμεις και σε συνεργασία με το XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού να εγκλωβίσει το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα. Το ενισχυμένο, σε επίπεδο ταξιαρχίας, Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ, υπό τη διοίκηση του Ζεπ Ντίντριχ (Sepp Dietrich), με την υποστήριξη της 9ης Μεραρχίας Πάντσερ (δηλ. Τεθωρακισμένων) (9. Panzer-Division), προωθήθηκε ακόμα νοτιότερα και κατέλαβε την κωμόπολη της Βεύης, στις 11 Απριλίου. Οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να προσπαθήσουν να καθυστερήσουν τους εισβολείς. Ένας μεικτός σχηματισμός Αυστραλών, Βρετανών, Νεοζηλανδών και Ελλήνων, γνωστός με την ονομασία «Δύναμη Μακέι» (Mackay Force), συγκροτήθηκε βιαστικά με σκοπό, όπως το έθεσε ο διοικητής των δυνάμεων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας στην Ελλάδα στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, «να σταματήσουν τον καταιγιστικό πόλεμο στην κοιλάδα της Φλώρινας». Ο σχηματισμός πήρε το όνομά του από τον διοικητή του, Αυστραλό υποστράτηγο Ίβεν Μακέι (Maj. Gen. Iven Mackay). Οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί ήταν κουρασμένοι από το μακρύ και ξαφνικό ταξίδι από τη Βόρεια Αφρική και δεν ήταν προετοιμασμένοι για τον ευρωπαϊκό χειμώνα των ελληνικών βουνών. Οι συμμαχικές δυνάμεις που κατείχαν το πέρασμα του Κλειδιού προέρχονταν κυρίως από την 19η Αυστραλιανή Ταξιαρχία Πεζικού του Ταξίαρχου Τζορτζ Βάσεϊ: τα 2/4 (μειον ένα λόχο) και 2/8 Τάγματα, υποστηριζόμενα από το 9ο Τάγμα των Βασιλικών Τυφεκιοφόρων (9th Battalion, King's Royal Rifle Corps). Το πεζικό υποστηρίζονταν από τμήματα του νεοζηλανδικού 27ου Τάγματος Πολυβόλων (27th (Machine Gun) Battalion), του 2/1 Αντιαρματικού Συντάγματος (2/1st Anti-Tank Regiment), του βρετανικού 2ου Συντάγματος, Πυροβολικού του Βασιλικού Ιππικού (Royal Horse Artillery) και άλλα μικρότερα τμήματα αυστραλιανών και βρετανικών μονάδων πυροβολικού. Τα υπόλοιπα τμήματα της Δύναμεις Μακέι βρίσκονταν σε αμυντικές θέσεις, σε κάποια απόσταση από το πέρασμα. Ο ταγματάρχης Φριτζ Βιτ (Sturmbannführer Fritz Witt) οδήγησε την ομάδα μάχης των SS η οποία επιτέθηκε στο πέρασμα. Η ομάδα αυτή είχε την ονομασία Kampfgruppe Witt (KG Witt), και αποτελούνταν από δύο τάγματα πεζικού, δύο διμοιρίες ελαφρών όπλων πεζικού, μία διμοιρία βαρέων όπλων πεζικού, τρεις διμοιρίες αντιαρματικών, δύο διμοιρίες μηχανικού, έναν ουλαμό ελαφρών οβιδοβόλων και έναν ουλαμό αντιαεροπορικών των 88 mm. Υποστηρίζονταν από αριθμό αυτοκινούμενων πυροβόλων των 75mm Sturmgeschütz III, τα οποία ονομάστηκαν «tanks» από το συμμαχικό πεζικό. Τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Σύμμαχοι δεν πίστεψαν ότι τα τεθωρακισμένα οχήματα θα ήταν σε θέση να κινηθούν στις απότομες βραχώδεις πλαγιές που περιέβαλαν το πέρασμα. Το πέρασμα του Κλειδιού είναι φαράγγι με πλάτος περίπου 100 με 500 μέτρα, και απότομες, βραχώδεις και άδενδρες πλευρές ως και 1.000 μέτρα ύψος. Στις 11 Απριλίου, τρία από τα τάγματα πεζικού του Βάσεϊ πήραν θέσεις κατά μήκος του μήκους 16 χιλιομέτρων μετώπου: το 2/8 Τάγμα βρίσκονταν στην κορυφογραμμή στα ανατολικά του περάσματος, οι Βρετανοί Τυφεκιοφόροι σε μία κορυφή στη δυτική πλευρά βλέποντας προς το βορρά και το 2/4 Τάγμα στα δυτικά των Τυφεκιοφόρων. Νεοζηλανδοί πυροβολητές τοποθετήθηκαν μεταξύ του πεζικού. Το συμμαχικό πυροβολικό επικεντρώθηκε στο πέρασμα καθεαυτό. Στην κορυφή του περάσματος επικρατούσε ψύχος, με τη βροχή να μετατρέπεται σε χιονοθύελλα, δυσκολεύοντας το συμμαχικό σχηματισμό στο να αναπαυθεί. Οι SS άρχισαν μία σειρά από αναγνωριστικές επιθέσεις το απόγευμα της 11ης Απριλίου. Παράλληλα προσέγγισαν κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, όπως έγραψε ένα Αυστραλός αξιωματικός του πυροβολικού: Με όλη του την αυθάδεια [ο Γερμανός διοικητής έστειλε] φορτηγά στον κεντρικό δρόμο... σε απόσταση 3000 γιαρδών από το πεζικό μας και προετοιμάστηκαν να αποβιβαστούν. Στην αρχή δεν μπορούσαν να πιστέψω ότι ήταν ο εχθρός, όλα ήταν τόσο ήρεμα και σιωπηλά. Στη συνέχεια όμως έβγαλαν κάποιο νόημα. Οι διαταγές μου δόθηκαν γρήγορα από τον ασύρματο και οι πρώτες ριπές ούρλιαξαν στον αέρα... Μερικές έντονες στιγμές αργότερα και οπισθοχώρησαν οι Ούννοι [οι Γερμανοί], όμως πέντε φορτηγά έμειναν στον δρόμο ως σιωπηλή απόδειξη ότι οι στρατιώτες μου μπορούσαν να στοχεύσουν. Περισσότερο παρατεταμένες επιδρομές πραγματοποιήθηκαν στις θέσεις που κατείχε το 2/8 Τάγμα. Αυτές έγιναν περισσότερο επιθετικές καθώς πλησίαζε το βράδυ. Σύμφωνα με τους Αυστραλούς: «παρότι ήταν ξεκομμένοι και εξουθενωμένοι από την πορεία προς τη θέση τους και τον κρύο καιρό, το 2/8 Τάγμα κατάφερε να τους απομακρύνει». Το πρωινό της 12ης Απριλίου το χιόνι ήταν στρωμένο σε πάχος 30 εκατοστών στις πλαγιές των λόφων. Ως το χάραμα πολλοί Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί, που κατείχαν θέσεις στις πλαγιές, υπέφεραν από κρυοπαγήματα και ήταν ανίκανοι να χειριστούν τα όπλα τους αποτελεσματικά. Όμως, είχαν εκδοθεί διαταγές για τακτική υποχώρηση προς τη γραμμή του Αλιάκμονα, η οποία θα άρχιζε το ίδιο βράδυ. Η κύρια γερμανική επίθεση άρχισε στις 8.30 πμ. Χτύπησαν με δύναμη τον τομέα του 2/8 Τάγματος, κοντά στο σημείο που γειτνίαζε με τον τομέα των Βασιλικών Τυφεκιοφόρων. Στοιχεία των SS, με τη κάλυψη πολυβόλων και όλμων, υπερέβησαν τη θέση μίας αυστραλιανής διμοιρίας. Οι τυφεκιοφόροι, θεωρώντας ότι το 2/8 Τάγμα υποχωρούσε, υποχώρησε προς το κέντρο. Η κίνηση αυτή άνοιξε το πέρασμα στους Γερμανούς, δημιούργησε ένα κενό μεταξύ των 2/4 και 2/8 ταγμάτων, έκοψε την επικοινωνία μεταξύ του Βάσεϊ και του 2/8 Τάγματος και άφησε τα αυστραλιανά αντιαρματικά όπλα χωρίς την προστασία πεζικού. Οι δύο λόχοι του 2/8 Τάγματος στην δυτική πλευρά αναγκάστηκαν τότε να υποχωρήσουν προς τις πλαγιές. Όμως, σύμφωνα με τον Αυστραλό ιστορικό Γκάβιν Λονγκ: Στις 2.00 μμ... ο αντισυνταγματάρχης Τζον Μίτσελ του 2/8... διέταξε αντεπίθεση με την οποία ανακατέλαβε ζωτικό έδαφος στην κορυφογραμμή... Μετά από έξι ώρες συνεχών συγκρούσεων στο πέρασμα και στις πλαγιές στα ανατολικά, το 2/8 κρατούσε ακόμα τις κορυφές παρόλο που η αριστερή πλευρά τους είχε καταρρεύσει. Οι Τυφεκιοφόροι, όμως, υποχωρούσαν γοργά στον δρόμο, περίπου δύο μίλια προς τα πίσω. Έτσι, πέντε από τα έξι πολυβόλα υποστήριξης του 2/1 Αντιαρματικού Συντάγματος έμειναν χωρίς προστασία και εγκαταλείφθηκαν και γιαυτό η κορυφογραμμή που κρατούνταν από το 2/8 Τάγμα σχημάτισε μία βαθιά προεξοχή. Σύμφωνα με τον Λονγκ, ο Βάσεϊ ενημερώθηκε για την υποχώρηση των τυφεκιοφόρων από αξιωματικούς άλλων μονάδων, όμως αρνήθηκε να το πιστέψει. Στις 4 μμ το Ελληνικό Δωδεκανησιακό Σύνταγμα, στα αριστερά των αυστραλιανών θέσεων, είχε ολοκληρώσει την υποχώρηση που είχε σχεδιαστεί από τη συμμαχική ανώτατη διοίκηση. Αυτό άφησε το 2/8 Τάγμα εκτεθειμένο από δύο πλευρές και σύντομα βρισκόταν υπό τα πυρά πυροβόλων από τα ανατολικά. Σύμφωνα με μία επίσημη αυστραλιανή περιγραφή ο Βάσεϊ... ...συνειδητοποίησε ότι οι άνδρες του δεν θα κατόρθωναν να υποχωρήσουν με τάξη. Στις 5.00 μμ τηλεφώνησε τον διοικητή του 2/4 Τάγματος... με την κωδική φράση που υποδείκνυε ότι η υποχώρηση ήταν τώρα απαραίτητη – η στέγη στάζει Στις 5.30 μμ γερμανικά αυτοκινούμενα πυροβόλα προωθήθηκαν μαζικά κατά μήκος του τομέα του 2/8 Τάγματος. Ένας Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας, ο αντισυνταγματάρχης Κουρτ "Πάντσερ" Μάγιερ, έγραψε αργότερα: Τα βαριά Sturmgeschütz σκαρφάλωσαν τις πλαγιές από τον πάτο της κοιλάδας. Παρακολουθούσαμε τα πυροβόλα να προωθούνται εντυπωσιασμένοι. Σκαρφάλωναν ολοένα και ψηλότερα και έπειτα έπεσαν στην μάχη. Κανείς δεν θεωρούσε δυνατή τη χρήση τους όμως τώρα βρίσκονταν εκεί πάνω, παρέχοντας πολύτιμη υποστήριξη στο πεζικό.Εντελώς σοκαρισμένοι από την εντύπωση που τους προκάλεσε ο γερμανικός βομβαρδισμός, Βρετανοί [sic] αιχμάλωτοι κατέβηκαν από το βουνό. Ήταν ψηλοί, δυνατοί άνδρες και τρομεροί αντίπαλοι. Αυτή η κίνηση των Γερμανών σφράγισε την ήττα των Συμμάχων στη Βεύη. Το 2/8 Τάγμα οδηγήθηκε σε χαοτική υποχώρηση, με τις μονάδες του να χωρίζονται και τους αξιωματικούς να διατάσσουν την εγκατάλειψη μέχρι και των ελαφρών όπλων, ώστε να επιταχυνθεί η υποχώρηση. Οι απώλειες μεταξύ του αυστραλιανού πεζικού θα ήταν χειρότερες, αν το 2/1 Σύνταγμα Αντιαρματικών και το Βασιλικό Έφιππο Πυροβολικό δεν κρατούσαν τις θέσεις τους στο κέντρο του περάσματος, μέχρι που οι Γερμανοί είχαν φτάσει σε απόσταση 400 μόνο μέτρων. Το 2/8 Τάγμα ουσιαστικά καταστράφηκε ως μαχητική δύναμη για το υπόλοιπο της ελληνικής εκστρατείας. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, όταν έφτασε τις θέσεις υποχώρησής του στον Ροδώνα, το τάγμα μπόρεσε να συγκεντρώσει μόνο 250 άνδρες και από αυτούς μόνο οι 50 έφεραν όπλα. Παρόλο που το 2/4 Τάγμα είχε γλυτώσει την ορμή της γερμανικής επίθεσης στη Βεύη, 70 από τους άνδρες του πιάστηκαν αιχμάλωτοι σε ένα γερμανικό οδόφραγμα, κατά τη διάρκεια της υποχώρησής του προς τον Σωτήρα. Οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν πως στη Βεύη συνέλαβα 480 αιχμαλώτους ενώ οι ίδιοι είχαν 37 νεκρούς, 95 τραυματίες και 2 αιχμαλώτους. Για τον Βιτ η νίκη επισκιάστηκε από τον θάνατο του αδερφού του, επίσης μέλους του LSSAH, το όχημα του οποίου χτυπήθηκε από νάρκη κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο Υπολοχαγός Γκερντ Πλέις, ο αρχηγός της διμοιρίας της οποία οι άνδρες κατέλαβαν το υψηλότερο σημείο, παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού, την ανώτατη γερμανική επιβράβευση για την ανδρεία στο πεδίο της μάχης. Επιπλέον, 14 ακόμα μέλη της KGW παρασημοφορήθηκαν με τον Σιδηρούν Σταυρό Πρώτης Τάξης. Παρά την ήττα και τις βαριές απώλειες, οι ενέργειες της Δύναμης Μακέι στη Βεύη κέρδισαν δύο μέρες για την υποχώρηση και την ανασυγκρότηση των συμμαχικών δυνάμεων στον νότο. Australian Department of Veteran's Affairs, 2001, "The roof is leaking Vevi and Sotir 9–14 April 1941" Australian Department of Veteran's Affairs, no date, "Archive No. 2336" "Name: William Robertson" (transcript of an interview with a veteran of Vevi) Gavin Long, 1953, Australia in the War of 1939–1945, Volume II – Greece, Crete and Syria (1st ed.), Canberra: Australian War Memorial Αρχειοθετήθηκε 2016-01-15 στο Wayback Machine. Australian War Memorial, no date, "Battle of Vevi (Veve) 09 April 1941 - 12 April 1941" Charles Messenger, 2005, Hitler's Gladiator: The Life and Wars of Panzer Army Commander Sepp Dietrich, Conway, London. Kurt Meyer, Michael Mendé & Robert J. Edwards, 2005, Grenadiers: The Story of Waffen SS General Kurt "Panzer" Meyer, Stackpole Books, Mechanicsburg Pa.
|
Η Μάχη της στενωπού Κλειδίου, επίσης γνωστή και ως Μάχη της Βεύης, έλαβε χώρα στις 11 και 12 Απριλίου 1941, μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων και των στρατευμάτων της Ναζιστικής Γερμανίας και αποτέλεσε τμήμα της ευρύτερης γερμανικής εισβολής (επιχείρηση Μαρίτα) στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%8D_%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Γεώργιος του Μεκλεμβούργου
|
Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μιχαήλ Φρειδερίκος Γουλιέλμος Αλβέρτος Θεόδωρος Φραγκίσκος ήταν ο μόνος γιος του Γεωργίου Αλεξάνδρου και της Νατάλια Φιόντοροβνα Βονλζάρσκαγια, κυρίας των τιμών της μητέρας του· ο γάμος ήταν μοργανατικός. Το 1963 απεβίωσε στο Ζίγκμαρινγκεν της Βυρτεμβέργης σε ηλικία 6 ετών και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Γεώργιος Αλέξανδρος. Νυμφεύτηκε πρώτα το 1920 την Ειρήνα Μιχαηλόβνα Ραέβσκαγια, κόρη του Μιχαήλ Νικόλαϊεβιτς Ραέβσκι (και χήρα του κόμη Αλεξάντερ Μιχαήλοβιτς Τόλστοϋ). Είχε τέκνα: Γεώργιος Αλέξανδρος (1921 - 1996), τιτουλάριος Δούκας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς και επικεφαλής του κλάδου του. Ελένη (1924 - 1962), παντρεύτηκε τον Χασάν Σαγιέντ Καμίλ, Αιγυπτιο-Ελβετό έμπορο όπλων. Κάρολος Γρηγόριος (1933 - 2018), τιτουλάριος πρίγκιπας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς.Το 1955 απεβίωσε η Ειρήνα και ο Γεώργιος έκανε το 1956 δεύτερο γάμο με την Καρλόττα των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Καρόλου της Αυστρίας. Δεν απέκτησαν απογόνους. Erstling, Frank; Frank Saß; Eberhard Schulze; Harald Witzke (April 2001). "Das Fürstenhaus von Mecklenburg-Strelitz". Mecklenburg-Strelitz, Beiträge zur Geschichte einer Region (in German). Friedland: Steffen. ISBN 3-9807532-0-4. Huberty, Michel; Alain Giraud; F. et B. Magdelaine. L'Allemagne Dynastique, Tome VI : Bade-Mecklembourg. ISBN 978-2-901138-06-8. For the Von Lahr-Larsky family, see family tree edited by V.A.Arseniev - Pinakothek - München
|
Ο Γεώργιος (γερμ. Georg Herzog zu Mecklenburg, [22 Σεπτεμβρίου] / 4 Οκτωβρίου 1899 - 6 Ιουλίου 1963) από τον Οίκο του Μεκλεμβούργου ήταν τιτουλάριος μέγας δούκας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς και επικεφαλής του κλάδου του.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85
|
Σέλλι Αχαΐας
|
Το Σέλλι απέχει 7 χλμ. από τα Τριπόταμα, έδρα της Δημοτικής Ενότητας στην οποία ανήκει. Είναι ορεινός οικισμός σε υψόμετρο 637 μέτρων και οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Στην απογραφή του 2011 ο οικισμός βρέθηκε να έχει 6 κατοίκους. Το Σέλλι αναγνωρίστηκε ως οικισμός το 1961 και προσαρτήθηκε στην τότε Κοινότητα Λεχουρίου. Το 1998 με την εφαρμογή της διοικητικής διαίρεσης του σχεδίου "Καποδίστριας" ο οικισμός εντάχθηκε στο Δήμο Αροανίας ως τμήμα του Δημοτικού Διαμερίσματος Λεχουρίου. Από το 2011 βάσει της διοικητικής μεταρρύθμισης "Καλλικράτης" αποτελεί οικισμό της Τοπικής κοινότητας Λεχουρίου του διευρυμένου Δήμου Καλαβρύτων. Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Σελλίου Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 08/03/2017.
|
Το Σέλλι (επίσημα: Σέλλιον) είναι μικρός οικισμός της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας. Διοικητικά ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Λεχουρίου της Δημοτικής Ενότητας Αροανίας του Δήμου Καλαβρύτων, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Προγράμματος Καλλικράτης που ισχύει στην Ελλάδα από το 2011.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B9_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Πέτρος Λάντζας
|
Ο Πέτρος Λάντζας γεννήθηκε στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα. Η οικογένεια Λάντζα ή Λάντσα δυτικής προέλευσης στιγμάτισε με την παρουσία της την Κέρκυρα για πολλούς αιώνες. Ήταν από τις πρώτες οικογένειες στο νησί. Αρκετά μέλη της οικογένειας γράφτηκαν στο Λίμπρο ντ’ όρο της Κέρκυρας όπως και ο Πέτρος Λάντζας. Ο παππούς του, Ανδρέας Λάντζας, ήταν από το 1499 «Castellano» και το 1500 «Capetanio» Πάργας. Ο πατέρας του Γεώργιος, ήταν το 1544-1545 επίσης «Capetanio» της ίδιας πόλης. Ο Αντώνιος Λάντζας, προφανώς συγγενής του, εκτελούσε χρέη Διερμηνέα στην υπηρεσία των Βενετικών αρχών της Κέρκυρας. Για τα παιδικά του χρόνια αλλά και μετέπειτα μέχρι την ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών δεν έχουμε στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά για το πρόσωπό του ξεκινά το 1564. Το 1564 κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός ατόμου αγνώστων στοιχείων. Απέρριψε από την πρώτη στιγμή ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με τη δολοφονία και αρνήθηκε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική και εξορίστηκε από τη βενετική επικράτεια. Παρέμεινε εξόριστος για τέσσερα περίπου χρόνια στο παραλιακό χωρίο της Σαγιάδας Θεσπρωτίας. Το Μάρτιο του 1568 με επιστολή του προς το Συμβούλιο των Δέκα ζητάει άδεια ελεύθερης διακίνησης στα βενετικά νερά. Το Συμβούλιο των Δέκα κάνει δεκτή την αίτηση του το Νοέμβριο του 1568, λαμβάνοντας υπόψη του, τις ευκαιριακές επιθέσεις του κατά των Τούρκων, τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει κατά το παρελθόν στη Βενετία οι πρόγονοι του, αλλά και την υπόσχεση ότι θα έπειθε τους ατίθασους πάντα Χειμαριώτες να σταματήσουν τις πειρατικές επιδρομές στο Στενό της Κέρκυρας. Η απόφαση αυτή σηματοδότησε την έναρξη της ιδιαίτερα πυκνής σε τολμηρές και αποτελεσματικές ενέργειες του Πέτρου Λάντζα που για τα επόμενα έξι χρόνια θα υπηρετούσε τη Βενετία. Η δραστηριότητα του εστιάστηκε αμέσως σε δύο στόχους: σε επιθέσεις κατά των οθωμανικών πλοίων και στη συγκέντρωση πληροφοριών για τις κινήσεις της οθωμανικής αρμάδας και στην ενεργό συμμετοχή στα πράγματα της Βόρειας Ηπείρου, αφότου η Βενετία είχε αποφασίσει την υποστήριξη των τοπικών εξεγέρσεων στην περιοχή. Πράγματι, το 1570 συνέβαλε στην επιτυχία του κινήματος των Χειμαριωτών που οδήγησε στην κατάληψη του κάστρου του Σοποτού. Την επόμενη χρονιά και συγκεκριμένα στις 22 Νοεμβρίου του 1571 συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη του κάστρου στο Μαργαρίτι Θεσπρωτίας. Tο 1571 πριν από τη ναυμαχία της Nαυπάκτου, ο Λάντζας σε αιφνιδιαστική επίθεση στο Δέλβινο άρπαξε μεγάλο αριθμό αλόγων και τα μετέφερε με ασφάλεια στην Κέρκυρα. Αργότερα αποβιβάστηκε σε γειτονική περιοχή της Πρέβεζας, επιτέθηκε με επιτυχία στις τουρκικές αρχές στην Παραμυθιά, στο χωριό Αγιά και Γιάννενα και συνέλαβε δύο τρεχαντήρια. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αυτής σκότωσε τον Τούρκο διοικητή της Παραμυθιάς και έναν μπέη στα Γιάννενα. Πέρασε στο εσωτερικό της Hπείρου και με τους συντρόφους του, λεηλάτησε και μετέφερε μεγάλες ποσότητες τροφίμων στην Κέρκυρα η οποία βρισκόταν σε ναυτικό κλοιό από την τουρκική αρμάδα του Ουλούτζ Αλή και λεηλατημένη από τις επιδρομές των Τούρκων. Μετά από τις επιτυχίες του αυτές, η Βενετία όχι μόνο απέσυρε την ποινή που του είχε επιβάλει το 1564, αλλά τον εφοδίασε με πλοία και άνδρες για να συνεχίσει τις κουρσάρικες επιχειρήσεις του στην Αδριατική. Στις 9 Ιανουαρίου του 1573 γίνεται Governator di Parga (κυβερνήτης της Πάργας) και ολόκληρης της περιοχής που βρίσκονταν στη Βενετική κυριαρχία αποκτώντας και τον τίτλο του σοπρακόμιτος (ιππότη) που διεκδικούσε επίμονα. Του έχουν δοθεί ευρύτατα διοικητικά, δικαστικά και στρατιωτικά δικαιώματα. Επιφορτίζεται και με την εντολή να στρατολογεί εθελοντές κωπηλάτες για τον Βενετσιάνικο στόλο. Στις 7 Μαρτίου του 1573 η Βενετία υπογράφει, χωρίς να ενημερώσει τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συμμαχίας (Sacra Liga), ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με τους Τούρκους. Ο Πέτρος Λάντζας διαφωνεί με την απόφαση αυτή και αποφασίζει να εγκαταλείψει τα αξιώματα του και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Ισπανούς που συνεχίζουν τον πόλεμο. Για την απόφαση του αυτή κατηγορείται από τους Βενετούς ως προδότης, διπλός κατάσκοπος και ότι εξαγοράστηκε από τους Ισπανούς. Το Συμβούλιο των Δέκα στις 9 Ιούλιου του 1574 εκδίδει εντολή να εντοπιστεί άμεσα και να τον δολοφονήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Ο Αντιβασιλέας της Νάπολης, καρδινάλιος Antoine Perrenot de Granvelle, τον υποδέχεται εγκάρδια του αναθέτει την αρχηγία του στόλου του Ότραντο και τον τοποθετεί σε θέση κλειδί: Επικεφαλής των κατασκόπων που δρούσαν στην Ανατολή. Η είδηση αυτή των αρμοδιοτήτων του μεταδόθηκε στη Βενετία με κρυπτογραφημένη επιστολή από την Κέρκυρα. Σε διπλωματικό επίπεδο, ο πρόξενος της Βενετίας στο Ότραντο, ενημερώνει τον Βενετσιάνο πρεσβευτή στη Νάπολη για τα κακουργήματα που κάνει ο Λάντζας σε βάρος των βενετσιάνικων πλοίων και γενικά της Βενετίας. Το 1576 μεταφέρει πολεμοφόδια στη Χειμάρρα για τον πληθυσμό, καταστρέφει το κάστρο του Σοποτού, που το είχε καταλάβει παλιότερα για λογαριασμό των Βενετσιάνων, κατεβαίνει στη Πρέβεζα και συλλέγει πληροφορίες για τις κινήσεις των Τούρκων και περνά στην Κέρκυρα. Το Συμβούλιο των Δέκα για τις πράξεις τους αυτές τον επικηρύσσει για δεύτερη φορά. Οι Ισπανοί της Νάπολης και οι εκπρόσωποι της Βενετίας βρίσκονται σε προστριβές εξ’ αιτίας του Λάντζα. Ο Valerio Antelmi Βενετός πρόξενος στη Νάπολη, διαμαρτύρεται προς τον αντιβασιλέα ότι ο Κερκυραίος δεν αφήνει την αλληλογραφία του να φθάσει, λόγω των επιδρομών που κάνει καθώς και ότι συλλαμβάνει καράβια με εργάτες, υλικά και πολεμοφόδια που έστελνε η Βενετία για το τείχισμα της Κέρκυρας, μη φτάνοντας ποτέ στον προορισμό τους. Ζητούσε την άμεση απομάκρυνσή του από τον στολίσκο του Ότραντο και ότι με τις πράξεις του αμαύρωνε τις καλές σχέσεις μεταξύ του Βασιλείου της Ισπανίας και της Γαληνοτάτης.Ο Κερκυραίος απάντησε στις κατηγορίες ότι προσπάθησαν να τον σκοτώσουν στην Κέρκυρα, παρόλο που ήταν σε αποστολή του Καθολικότατου Βασιλέα και ότι είχε δεχθεί επίθεση ο Ισπανός εκπρόσωπος στο νησί. Μετά από όλες αυτές τις εξελίξεις το όλο ζήτημα έφθασε στην αυλή του Βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου Β΄. Εκεί πρεσβευτής της Βενετίας ήταν ο Alberto Badoer,ο οποίος ενημερώνονταν συνεχώς για τα συμβαίνοντα στη Νάπολη. Στέλνει υπόμνημα-διαμαρτυρίας στις 21/12/1577 προς τον βασιλιά Φίλιππο Β΄ για την υπόθεση Λάντζα. Ενημερώνει όπως είχε την υποχρέωση τους ανωτέρους του στη Γαληνότατη για την επιστολή διαμαρτυρίας εκφράζοντάς τους παράλληλα ότι του προξενεί εντύπωση η μεγάλη εμπιστοσύνη που δίνει ο Βασιλιάς της Ισπανίας στα λεγόμενα του νέου Αντιβασιλέα της Νάπολης, Marquesado de Mondéjar, για την όλη υπόθεση του Κερκυραίου. Οι επιχειρήσεις του Πέτρου Λάντζα προς την Ανατολή συνεχίζονται και διακρίνονται για τη τολμηρότητά τους αφού γίνονται από τη Ζάρα (Βόρειες Δαλματικές ακτές), την Πρέβεζα μέχρι και την Κρήτη. Παρακρατεί εμπορεύματα, συλλαμβάνει αιχμαλώτους, καταστρέφει πλοία ενώ παράλληλα οργανώνει ισχυρό κατασκοπευτικό δίκτυο στην Ανατολή. Η Βενετία έχει απαυδήσει. Ο αντιπρόσωπός της Βενετίας στην Ισπανική αυλή συναντά τον γραμματέα του Βασιλιά Φιλίππου Β΄, Antonio Perez, και υποβάλει εκ νέου υπόμνημα τον Σεπτέμβριο του 1578. Η Ισπανική αυλή αργεί χαρακτηριστικά στο να πάρουν απόφαση και οι Βενετοί τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους επικήρυξαν για ακόμη μια φορά τον Λάντζα. Τον Μάρτιο του 1579 εκδίδεται νέα απόφαση από τον Βασιλιά Φίλιππο Β΄ και γίνεται γνωστή στον πρεσβευτή της Βενετίας στη Μαδρίτη Zuan Francesco Morozini. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση καταργείται ο Λάντζας από διοικητής του στολίσκου του Οτράντο και μετακινείται σε θέση που να μην έχει σχέση με τα συμφέροντα της Βενετίας. Ο Ισπανός Βασιλιάς ειδοποίησε τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Granvelle,στον οποίον τώρα είχε επίσημα αναθέσει το «Συμβούλιο της Ιταλίας», ότι ο Λάντζας επρόκειτο να μεταβεί στην αυλή της Ισπανίας. Ο Βενετός πρεσβευτής παραξενεύθηκε πως ο ίδιος ο Βασιλιάς ασχολήθηκε με αυτό το πρόσωπο και κατάλαβε ότι ο προστατευόμενος του Granvelle επρόκειτο να τιμωρηθεί, διότι ο Βασιλιάς δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις του με τη Γαληνότατη εξ αιτίας του. Η αρχηγία του στόλου του Οτράντο δόθηκε στον Ελληνοκύπριο Ιερώνυμο Κόμπη, προστατευόμενο του Λάντζα και κατάσκοπό του. Το 1580 ο Κερκυραίος φτάνει στην Ισπανία γεμάτος καλές συστατικές από τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Mondejar, με σκοπό να αντικρούσει τις εις βάρος του κατηγορίες. Μετά από ένα κενό χρονικό διάστημα, ο Granvelle ανακοινώνει στον Βενετό πρεσβευτή ότι ο Λάντζας βρίσκεται φυλακισμένος στη Λισαβόνα. Σημειώνουμε δε ότι η Πορτογαλία μόλις είχε προσαρτηθεί στην Ισπανία. Επίσης ζητά ένα νέο υπόμνημα από τη Βενετία στο οποίο να συγκεντρώνονται όλα όσα κατά καιρούς αναφέρθηκαν στα επί μέρος υπομνήματα-διαμαρτυρίες για τις πειρατικές του ενέργειες. Ο Κερκυραίος προσπαθεί μέσω του Βασιλιά να αποτρέψει την ποινή «την στο διηνεκές εξορία του από την ισπανική επικράτεια». Δεν τα καταφέρνει όμως και η ποινή επιβάλλεται. Στο τέλος του 1582 η τύχη του αλλάζει. Ο Βενετός εκπρόσωπος Matteo Zane, ειδοποιεί τη Γαληνότατη ότι ο Λάντζας είναι και πάλι ελεύθερος βρίσκεται στην Ιβηρική χερσόνησο υπό τις διαταγές του Marchese Santa Cruz. Το 1584 ο Λάντζας ενημερώνεται από τους πληροφοριοδότες του ότι ο παλιός του γνωστός Don Martin de Acuna, έχει συμφωνήσει με τον Τούρκο Ναύαρχο Ουλούτς Αλή, για την παράδοση ισπανικών γαλερών. Παραδίδει τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα στις ανώτερες Ισπανικές αρχές και ο Don Martin de Acuna συλλαμβάνεται και φυλακίζεται τον Ιούνιο του 1584. Ο Κερκυραίος αποκτά και πάλι την πλήρη εμπιστοσύνη των Ισπανών. Η Ισπανική αυλή ως αναγνώριση της προσφοράς του, προσφέρουν 600 δουκάτα ετησίως και 500 δουκάτα σαν βοήθεια, και του δίνουν την άδεια να επιστρέψει στη Νάπολη αλλά δεν του επετράπη να αναλάβει και πάλι την αρχηγία του στόλου του Οτράντο. Ο Λάντζας φεύγει από την Ισπανία τον Νοέμβριο του 1584. Φτάνει στη Νάπολη 17 Ιανουαρίου του 1585. Εκείνη την περίοδο αντιβασιλέας ήταν ο Pedro Giron, Δούκας της Ossuna. Παραδίδει σε αυτόν τις επιστολές του Βασιλιά Φιλίππου Β΄ και εγκαθίσταται στο σπίτι του στη Νάπολη όπου δημιουργεί το νέο του αρχηγείο, διευθύνοντας από εκεί τις επιχειρήσεις του για τα επόμενα 30 χρόνια. Έχει επιστολή του βασιλιά υπογεγραμμένη από τον ίδιον με ημερομηνία 18/8/1584 να αμοίβεται για τη μέχρι τώρα προσφορά του και για τις μελλοντικές επιχειρήσεις που θα κάνει για το Βασίλειο με 30 σκούδα τον μήνα. Είναι και πάλι ο αρχηγός των κατασκόπων. Παράλληλα μεταφέρει στη Νάπολη την οικογένεια του, τον γιο του που υπηρετούσε στο ισπανικό ναυτικό και την κόρη του Βικτώρια, στην οποία μάλιστα προσφέρει ένα κτήμα στην Κέρκυρα. Την εποχή εκείνη στη Νάπολη έδρευε η ελληνική Αδελφότητα των Αγίων Πέτρου και Παύλου, όπου ο Λάντζας ήταν μέλος. Μέσω της αδελφότητος αυτής δημιούργησε φιλίες με Έλληνες τους οποίους χρησιμοποιούσε κυρίως όταν ήταν στη φυλακή. Μερικά από αυτά τα ονόματα ήταν: Ο Βελισάριος Κορένσιο, ο Ιερώνυμος Κόμπης, ο Σταύρος Αψαράς κ.ά. Ανυποχώρητος ήταν στην προσπάθεια του Καθολικισμού να προσηλυτίσει τους Ορθόδοξους. Ο εφημέριος του ελληνικού ναού της Νάπολης Κορτήσιος Βρανάς είχε εντολή, και την εκτελούσε με επιτυχία, να κάνει τους ενορίτες του να ασπασθούν το Καθολικό Δόγμα. Ο χειρότερος εχθρός του και μάλιστα με προσωπικές επιθέσεις εναντίον του ήταν ο Πέτρος Λάντζας. Ο Βρανάς ήρθε σε τόσο δύσκολη θέση που αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον προϊστάμενό του καρδινάλιο Santoro. Η απάντηση του Λάντζα ήταν ότι θα τον έδιωχνε από την εκκλησία εάν δεν εκτελούσε στο ακέραιο το Ορθόδοξο τυπικό. Στον επιχειρησιακό τομέα, στέλνει ανθρώπους του στην Ανατολή (άνοιξη 1588 στέλνει στην Κωνσταντινούπολη τον Αλέξανδρο Σγουρό, τον Νικόλαο Albanese και τον Αντώνιο Δοξαρά). Συλλέγει πληροφορίες για δράστες εναντίον των Ισπανών και με διαταγή του συλλαμβάνονται Οθωμανοί και κατά καιρούς Βενετοί ευγενείς. Η Γαληνότατη υποφέρει και πάλι από τις δράσεις του. Από τα πιο σημαντικά επεισόδια κατά των Βενετών υπηκόων ήταν η προσπάθεια προσέγγισης του Εβραίου David Mazza, κατοίκου Κερκύρας (1588), οι δυσχέρειες που προκάλεσε στον Francesco Patrimale (1588), η φυλάκιση ενός Νικόλαου από τη Ζάκυνθο (1589), η κακομεταχείριση του Ανδρέα Δευτεραίου από τα Κύθηρα (1591) και οι συνεχείς ενέργειες κατά των Βενετών του Μπάρι το 1602-1603. Το 1608 υπήρχε συνεχής αναβρασμός στην ελληνική κοινότητα της Νάπολης και στα επόμενα χρόνια. Στις 19 Ιουνίου 1608, ο γραμματέας της πρεσβείας της Γαληνοτάτης, Agostino Dolce, ενημέρωνε τον δόγη Leonardo Donato [1602-1611], για ύποπτες κινήσεις και ζυμώσεις στους ελληνικούς κύκλους της Νάπολης. Ο Dolce ανέφερε ότι είχαν φτάσει από την Απουλία ορισμένοι απεσταλμένοι από τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα που ήταν σε επαφή με τον μητροπολίτη Διονύσιο τον Σκυλόσοφο που υποκινούσε τις ταραχές στη Θεσσαλία και την Ήπειρο στα χρόνια 1600 και 1611 με τη βοήθεια των Ισπανών και των Ναπολιτάνων. Από τη Νάπολη ο Μανιάτης Costantino de' Medici πληροφορούσε τον Έλληνα μητροπολίτη στη Βενετία Γαβριήλ Σεβήρο, στις 15 Ιουλίου 1608, ότι οι Έλληνες της Νάπολης, όντας σε επαφή με τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα, είχαν συγκροτήσει ετοιμοπόλεμο σώμα μισθοφόρων κάτω από την ηγεσία του Πέτρου Λάντζα και του Κύπριου Ιερώνυμου Κόμπη, για να το χρησιμοποιήσουν στο πλευρό των επαναστατών στα Τρίκαλα και στα Γιάννενα. Στις αρχές του Δεκεμβρίου 1608, ο Πέτρος Λάντζας έχοντας λάβει διαπιστευτήρια από τον αντιβασιλέα άφηνε τη Νάπολη και κατευθύνοταν στα πλαίσια μιας μυστικής αποστολής προς τη Ραγούζα και την Κωνσταντινούπολη. Η αποστολή αυτή ήταν το αποκορύφωμα της τόλμης του. Αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, να σκοτώσει τον Σουλτάνο και να κάψει τον Τουρκικό Ναύσταθμο, ρίχνοντας τις ευθύνες στους Βενετούς. Μόλις ο Βενετός πρεσβευτής Agostino Dolce έμαθε το σχέδιο αυτό, πρότεινε στο Συμβούλιο των Δέκα την άμεση δολοφονία του. Η αποστολή του μαθεύτηκε, απέτυχε και ο ίδιος γλίτωσε χάρη στη βοήθεια του Άγγλου πρέσβη της Κωνσταντινούπολης. Ο Πέτρος Λάντζας πέθανε στη Νάπολη στις 26 Φεβρουαρίου 1613 Λάσκαρις Μιχαήλ, Αθήναι, 1956, Πέτρος Λάντζας: διοικητής της Πάργας (1573) και όργανον των Ισπανών εν Ηπείρω (1596-1608) "Αφιέρωμα εις την Ήπειρον. Εις μνήμην Χρίστου Σούλη (1892-1951)". Χασιώτης Ιωάννης Κ (1970). Οι Έλληνες στις Παραμονές της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου: Εκκλήσεις, Επαναστατικές Κινήσεις στην ελληνική Χερσόνησο από τις Παραμονές ως το Τέλος του Κυπριακού Πολέμου, 1568–1571, Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Gürkan, Emrah Safa (2012). Espionage in the 16th Century Mediterranean: Secret Diplomacy, Mediterranean Go-Betweens and the Ottoman Habsburg Rivalry. Washington, DC: Georgetown University. Retrieved 12 July 2018. Ιωάννου Παναγιώτης, Θησαυρίσματα, τεύχ.30, Έτος 2000, ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ Καριζώνη Κατερίνα, Γουργουρίνης Λεωνίδας (2010). Πειρατεία στη Μάνη και στη Μεσόγειο, Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη. ISBN 9789609411073 Γουργουρίνης Λεωνίδας (2020), Μαυροπετρίτης, το Γεράκι της Μεσογείου, Αρτέον Εκδοτική. ISBN 9786185517021. Gourgourinis Leonidas (2022), Captain Lanzas: The Sea Hawk Amazon.com ISBN 97836692881
|
Ο Πέτρος Λάντζας (1530 - 26 Φεβρουαρίου 1613) ήταν Έλληνας Κερκυραίος κατάσκοπος, κουρσάρος, επαναστάτης και πειρατής κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Συμμετείχε σε όλα τα προεπαναστατικά κινήματα της εποχής του με κύριο στόχο να απελευθερωθεί η Ήπειρος και οι παράκτιες περιοχές γύρω από αυτή. Αποκορύφωμα της δράσης του υπήρξε η προσπάθεια δολοφονίας του Σουλτάνου Μουράτ Γ' στην Κωνσταντινούπολη, το 1608.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%82
|
Der Spiegel
|
Εκδίδεται κάθε Σάββατο και το 2006 είχε τιράζ 1 εκατομμύριο αντίτυπα την εβδομάδα. Η ψηφιακή έκδοση του περιοδικού εκδίδεται ήδη την Παρασκευή στις 18:00 το απόγευμα. Εμφανίζει ισχυρή άποψη για πολλά θέματα, ιδιαίτερα για την πολιτική. Για πολλά χρόνια ήταν το μοναδικό μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό πολιτικού περιεχομένου, και θεωρείται μέχρι σήμερα ιδιαίτερα αντικειμενικό. Κατά την διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα έγραφε αποκαλυπτικά άρθρα για το καθεστώς και αποτελούσε σημαντική πηγή ενημέρωσης, πράγμα το οποίο προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν άνθρωποι της χούντας αγοράζοντας όλα τα αντίτυπα από τα περίπτερα της Ελλάδας. Η απάντηση του περιοδικού ήταν νέες αποστολές αντιτύπων και όλο πιο αναλυτικά άρθρα εναντίον του καθεστώτος. Το σκάνδαλο με τον δημοσιογράφο Κλάας Ρελότιους, ο οποίος επινοούσε ψεύτικες ιστορίες. Το σκάνδαλο με τις ψευδείς ειδήσεις για τους πρόσφυγες στον Έβρο το 2022 και τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού. Η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung (NZZ) το ανέφερε σαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ψευδών ειδήσεων μετά την υπόθεση του Ρελότιους. Spiegel.de Κύρια σελίδα του περιοδικού.
|
Το Der Spiegel (μετάφραση: Ο καθρέφτης) είναι ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδίδεται στο Αμβούργο της Γερμανίας. Περιέχει διεθνείς ειδήσεις, καθώς και ειδήσεις από τη Γερμανία και οικονομικά νέα. Ιδρύθηκε το 1946 στο Ανόβερο από τον Ρούντολφ Άουγκσταϊν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Der_Spiegel
|
Νησί του Αγίου Παύλου
|
Οι Πράξεις των Αποστόλων αφηγούνται την ιστορία για το πώς ναυάγησε ο Απόστολος Παύλος σε ένα νησί, το οποίο στο Κεφάλαιο 28 θεωρείται ότι είναι η Μάλτα, ενώ ήταν καθοδόν προς τη Ρώμη, για να αντιμετωπίσει κατηγορίες. Παραδοσιακά, ο κόλπος του Αγίου Παύλου και το νησί του Αγίου Παύλου θεωρούνται ως η τοποθεσία για αυτό το ναυάγιο. Ωστόσο, δεδομένων των επικρατέστερων βορειοανατολικών ανέμων και της αμμώδους παραλίας, που αναφέρεται στη Βίβλο, είναι πιο πιθανό το πραγματικό ναυάγιο να συνέβη στην περιοχή γνωστή ως il Munxar, η οποία έχει έναν βυθισμένο ύφαλο και μια αμμώδη παραλία κοντά στον κόλπο του Αγίου Θωμά στο ΝΑ μέρος του νησιού. Μέχρι το 1575 τα νησιά πήραν το όνομά τους από την οικογένεια Σαλομόνε, η οποία κατείχε μια γειτονική γη στο Μελίχα, που ονομάζεται επίσης Σέλμουν. Τα νησιά ονομάστηκαν στους χάρτες ως Isola Salomone και Isola Salomonetto και ερμηνεύθηκαν από τους Μαλτέζους ως Σέλμουν (Selmun) και Σελμουνέτ (Selmunett). Σε άλλους χάρτες τα νησιά αναφέρονταν ως νησιά Σέλμουν και Ο Πάπυρος του Σέλμουν. Το 1576, ο Μάρκο ντι Μαρία διώχτηκε από τους Βεβρερίνους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Μάλτας. Πλοήγησε το σκάφος του μέσα από το στενό κανάλι μεταξύ του νησιού του Αγίου Παύλου και της Μάλτας, αλλά όταν τον ακολούθησαν οι πειρατές έτρεξαν στη στεριά και συνελήφθησαν. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Μεγάλος Δάσκαλος του Τάγματος της Μάλτας Ζιάν ντε λα Κασιέρ έδωσε τα νησιά του Αγίου Παύλου στον ντι Μαρία και τα νησιά άρχισαν να ονομάζονται Tal-Barba Marku. Μετά το θάνατο του Μάρκο, όπως ορίζει ο Μεγάλος Δάσκαλος, το νησί πέρασε στην οικογένειά του. Πρώτα πήγε στον γιο του Τζιοβάνι ντι Μαρία και αργότερα στον ανιψιό του Μάρκο που ήταν ο γιος του Τζιαβάνι, ο οποίος ονομάστηκε Ναρντούτσιο ντε Μαρία. Ο Ναρντούτσιο έχασε τη ζωή του σε μια μάχη στη θάλασσα σε έναν αγώνα ενάντια στους Οθωμανούς. Στη συνέχεια το νησί συνδέθηκε με τη Θρησκεία, ως κατοχή του Τάγματος. Κάποια στιγμή μετά το 1649 χτίστηκε ένας πύργος στο νησί από τον Μεγάλο Δάσκαλο Τζιοβάνι Πάολο Λασκάρις. Ο πύργος αποτελούσε μέρος μιας σύμβασης για την ανταλλαγή του νησιού με το Casa della Giornata (τώρα η τοποθεσία της Βασιλικής Όπερας) στη Βαλέτα, που ανήκε στον Μισέλ ντε Τορέγιας, τον ηγούμενο της Καταλονίας. Το 1844 ανεγέρθηκε στο νησί ένα εξέχον άγαλμα του Αγίου Παύλου. Το γλυπτό κατασκευάστηκε από τον Σετζισμόντο Ντίμεχ από τη Βαλέτα και τον Σαλβατόρε Ντίμεχ από τη Λίτζα. Το άγαλμα εγκαινιάστηκε επίσημα και ευλογήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1845. Ανακαινίστηκε από το Ντιν Λ-άρτ Χέλβα (Din l-Art Ħelwa) αρκετές φορές, πρώτα το 1996, μετά το 2007, το 2014, και το 2015. Μέχρι το 1930, ένας αγρότης, που ονομάζεται Βινσέντσο Μποργκ, με το παρατσούκλι Ta 'Bajdafin, ζούσε στο νησί στον πύργο, που χτίστηκε από τον Μεγάλο Δάσκαλο Λασκάρις. Το μετέτρεψε και το χρησιμοποίησε ως αγροικία. Ο Μποργκ εγκατέλειψε την κατοικία και τα χωράφια στο νησί, λίγο πριν ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πύργος ήταν μια δομή τριών θαλάμων με ένα ισχυρό τείχος στο χαμηλότερο επίπεδο. Χτίστηκε παρόμοια με άλλους πύργους του Λασκάρις. Από τότε που εγκαταλείφθηκε, το ανώτερο δωμάτιο έχει καταρρεύσει και το κτήριο είναι τώρα σε ερείπια. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β ' επισκέφθηκε το νησί με βάρκα κατά την επίσκεψή του στη Μάλτα το 1990. Την ίδια χρονιά, ένα άγαλμα με το όνομα Kristu tal-Baħħara βυθίστηκε κοντά στο νησί του Αγίου Παύλου. Μετά από 10 χρόνια, το άγαλμα μεταφέρθηκε από τον κόλπο του Αγίου Παύλου στο σημείο Κάουρα (Qawra) λόγω της επιδείνωσης της ορατότητας στο νερό και της πτώσης των δυτών, που επισκέπτονται την τοποθεσία. Τα νησιά του Αγίου Παύλου βρίσκονται περίπου 80 μέτρα από την ακτή της Μελίχα, στη Μάλτα. Το νησί μπορεί να χωριστεί σε δύο νησιά με έναν ρηχό ισθμό ανάλογα με τη στάθμη της θάλασσας, και όταν χωρίζονται, το μεγαλύτερο νησί στα δυτικά είναι γνωστό ως νησί του Αγίου Παύλου, ενώ το μικρότερο στα ανατολικά είναι γνωστό ως νησί Χαλαζία. Και τα δύο νησιά είναι από ανώτερο ασβεστόλιθο. Το τοπίο του νησιού του Αγίου Παύλου είναι ένας θαλάσσιος φρυγανότοπος, που κυριαρχείται από το χρυσό κρίταμο, το Μαλτέζικο ηριγέρων και άλλα είδη. Το νησί Χαλαζία είναι πιο εκτεθειμένο και έχει λιγότερη βλάστηση από το κύριο νησί.Ένας πληθυσμός του χερσαίου σαλιγκαριού Trochoidea spratti βρίσκεται στα νησιά. Άγρια κουνέλια ζούσαν στο νησί αλλά ο πληθυσμός πέθανε λόγω ασθένειας. Ένα υποείδος της Μαλτέζικης σαύρας τοίχου γνωστό ως Podarcis filfolensis kieselbachi ζούσε επίσης εκεί, αλλά ο πληθυσμός προφανώς εξαφανίστηκε το 2005. Φωτογραφίες του Αγίου Παύλου στη Μάλτα Vista.net Αρχειοθετήθηκε 2010-06-12 στο Wayback Machine.
|
Το Νησί του Αγίου Παύλου (Μαλτέζικα : Il-Gżejjer ta 'San Pawl), επίσης γνωστό ως Σελμουνέτ (Selmunett), είναι μικρό νησί στα ανοικτά του Σέλμουν κοντά στα βορειοανατολικά του κύριου νησιού της Μάλτας. Το νησί του Αγίου Παύλου χωρίζεται μερικές φορές σε δύο νησιά από έναν ρηχό ισθμό, και ως εκ τούτου μερικές φορές αναφέρεται στον πληθυντικό ως Νησιά του Αγίου Παύλου. Το νησί του Αγίου Παύλου είναι ακατοίκητο από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί της Μάλτας, με έκταση 0,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα (0,04 τετραγωνικά μίλια).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Παλαίμονας
|
Ο Παλαίμων εμφανίζεται για πρώτη φορά ως "φύλακας των πλοίων" στην τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης Ιφιγένεια εν Ταύροις. Την εποχή του Αυγούστου ταυτίζεται πολλές φορές με τον Πορτούνους, τον Ρωμαϊκό θεό των ασφαλή λιμανιών, τον μνημονεύει και ο Βιργίλιος στα Γεωργικά. Ο Οβίδιος αναφέρει δύο φορές την αυτοκτονία της Ινώς με τον Μελικέρτη στην αγκαλιά της. Ο Οβίδιος στο έργο του "Ημερολόγιο" αναφέρει δύο φορές τον Ισθμό χωρίς να τον κατονομάζει : "Μιά στενή λωρίδα γης που απωθεί τις δίδυμες θάλασσες και μαστιγώνεται σε δύο πλευρές από νερά". Σε μετέπειτα Λατινικά ποιήματα υπάρχουν αμέτρητες συσχετίσεις του Παλαίμωνα με το ιερό του Ισθμού χωρίς να υπάρχουν αρχαιολογικές ενδείξεις για λατρεία σε εποχές προ του Αυγούστου. Ο Γάιος Ιούλιος Υγίνος αναφέρει δυο φορές την Ινώ, την πρώτη έπεσε και αυτοκτόνησε στην θάλασσα με τον μικρότερο γιο που απέκτησε με τον Αθάμα Μελικέρτη, κατόπιν έγινε θεά. Την δεύτερη ότι δολοφόνησε τον γιο της που απέκτησε με τον Αθάμα γιο του Αιόλου όταν δραπέτευσε από τον σύζυγο της. Δεν υπάρχει σαφής εξήγηση σχετικά με την προέλευση του ονόματος του Παλαίμωνα. Το όνομα του μεταφράζεται ως "παλαιστής" και είναι επίθετο του Ηρακλή, αναφέρεται πολλές φορές ως "Τύριος Ηρακλής" αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στα δύο πρόσωπα. Το όνομα του αναφέρεται και στους Φοίνικες ως "Καιγόμενος άρχοντας" αλλά δεν υπάρχει σύνδεση ανάμεσα σε έναν θεό του νερού με έναν θεό της φωτιάς. Οι Ρωμαίοι λάτρευαν τον Μελικέρτη ως Πορτούνους "θεό των λιμανιών" και έπαιρναν πολλές φορές αυτό το όνομα ως "Μελικέρτης" δηλαδή "αυτός που τρώει πολύ μέλι". Στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. ο Παυσανίας επισκέφτηκε το ιερό του Ποσειδώνα στα Ίσθμια και περιγράφει τον ναό του Παλαίμωνα : "με πολλές προτομές του Ποσειδώνα, της Λευκοθέας και του Παλαίμονα. Στον ναό υπάρχει το ιερό των ιερών όπου λέγεται ότι εκεί ήταν ο τάφος του Παλαίμονα. Οι Κορίνθιοι έκαναν σε αυτό τον ιερότερο όρκο, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να γλυτώσουν από αυτόν ή να κάνουν ψεύτικο όρκο. Στον ναό υπάρχει επίσης το ιερό των Κυκλώπων στο οποίο ορκίζονταν οι Κύκλωπες".Οι ναυτικοί επικαλούνταν τον Μελικέρτη και την Λευκοθέα για να τους προστατέψουν από τους κινδύνους της θάλασσας. Δεν είναι βέβαιο ότι η θεότητα του Μελικέρτη είναι Ελληνικής προέλευσης, υπάρχουν πιθανότητες να είναι Φοινικικής, στις ανθρωποθυσίες παιδιών στην Τένεδο επικαλούνται το όνομα του. Υπάρχουν κάποιες πιθανότητες η μορφή του μύθου να σχετίζεται με ανθρωποθυσίες παιδιών στην βαθύτατη αρχαιότητα. Οι ανασκαφές στα Ίσθμια (1956) ανακάλυψαν ένα μικρό κυκλικό Ρωμαικό ιερό που εμφανίζεται στα Ρωμαϊκά νομίσματα της εποχής. Τα θεμέλια του δείχνουν ότι οικοδομήθηκε πάνω σε ένα παλιότερο ιερό που χρονολογείται τον 5ο αιώνα π.Χ., η λατρεία γινόταν με καντήλια λαδιού. Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969 Euripides, The Complete Greek Drama, edited by Whitney J. Oates and Eugene O'Neill, Jr. in two volumes. 1. Iphigenia in Tauris, translated by Robert Potter. New York. Random House. 1938. Euripides, Euripidis Fabulae. vol. 2. Gilbert Murray. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1913. Fontenrose, Joseph Eddy, Python: A Study of Delphic Myth and Its Origins, University of California Press, 1959. Fowler, R. L. (2013), Early Greek Mythography: Volume 2: Commentary, Oxford University Press, 2013. Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Homer, The Odyssey with an English Translation by A.T. Murray, PH.D. in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1919. Publius Ovidius Naso, Fasti translated by James G. Frazer. Online version at the Topos Text Project. Publius Ovidius Naso, Fasti. Sir James George Frazer. London; Cambridge, MA. William Heinemann Ltd.; Harvard University Press. 1933. Latin text available at the Perseus Digital Library. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses translated by Brookes More (1859-1942). Boston, Cornhill Publishing Co. 1922. Online version at the Perseus Digital Library. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892. Latin text available at the Perseus Digital Library. Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics of Vergil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Online version at the Perseus Digital Library.
|
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Παλαίμων ή Παλαίμονας ή Μελικέρτης ήταν Βοιωτός ήρωας γιος του βασιλιά Αθάμαντα και της Ινώς, της κόρης του μυθικού ιδρυτή της Θήβας Κάδμου, ο αδελφός του ήταν ο Λέαρχος της Ινούς. Η μητέρα του καταδιώχθηκε από τον σύζυγό της, του είχε ρίξει τρέλα η θεά Ήρα επειδή η Ινώ είχε αναθρέψει τον μικρό Διόνυσο. Η Ινώ έπεσε και αυτοκτόνησε στη θάλασσα με τον γιο της στην αγκαλιά από έναν ψηλό βράχο ανάμεσα στα Μέγαρα και την Κόρινθος. Ο Όμηρος σημειώνει ότι τα δύο πρόσωπα λατρεύτηκαν σαν θεότητες, η Ινώ ως Λευκοθέα και ο Μελικέρτης ως Παλαίμων. Τα σώματα τους συνέλεξε ένα Δελφίνι και τα απόθεσε κάτω από μια βελανιδιά στον Ισθμό. Ο βασιλιάς Σίσυφος τα μετέφερε στην Κόρινθο όπου ίδρυσε προς τιμή του τον Ναό του Μελικέρτη, σε Κορινθιακά νομίσματα εμφανίζεται σαν ένα μικρό παιδί πάνω σε Δελφίνι με ουρά Τρίτωνα. Με εντολή του Σίσυφου οι Νηρηίδες ίδρυσαν προς τιμή του Μελικέρτη τους ετήσιους αγώνες Ίσθμια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Έλληνες στην προρωμαϊκή Γαλατία
|
Η παλαιότερη πόλη της σύγχρονης Γαλλίας, η Μασσαλία, ιδρύθηκε περίπου το 600 π.Χ. ως (αρχαία) Μασσαλία από Έλληνες από την πόλη Φώκαια της Μικράς Ασίας (όπως αναφέρουν ο Θουκυδίδης ο Στράβων, ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης και ο Ιουστίνος) ως εμπορικός σταθμός (ελληνικά: ἐμπόριον) με το όνομα Μασσαλία, ο πιο εκτεταμένος ελληνικός οικισμός στην προ-Ρωμαϊκή Γαλατία. Σύμφωνα με τον μύθο για την ίδρυση της πόλης, που αναφέρεται από τον Αριστοτέλη τον 4ο αιώνα π.Χ. καθώς και από τον Λατίνο Πομπήιο Τρόγο, ο Φωκαεύς Πρώτης, γιος του Ευξήνου, παντρεύτηκε την Γύπτιδα, κόρη του βασιλιά των Σεγοβρίγων Νάνου, ο οποίος του παραχώρησε ένα τμήμα γης για να ιδρύσει πόλη. Ερείπια της ελληνικής πόλης και του αρχαίου λιμανιού έχουν ανασκαφεί εν μέρει σε διάφορα σημεία της σύγχρονης Μασσαλίας. Οι Έλληνες Φωκαείς εισήγαγαν τη λατρεία της θεάς Αρτέμιδος, όπως και στις άλλες αποικίες τους. Οι επαφές με τη Δυτική Μεσόγειο είχαν αρχίσει ακόμη νωρίτερα, καθώς Ίωνες Έλληνες είχαν εμπορικές δραστηριότητες μέχρι την Ισπανία, αλλά ελάχιστες μαρτυρίες υπάρχουν από εκείνη την προηγούμενη περίοδο. Οι επαφές αναπτύχθηκαν αναμφίβολα από το 600 π.Χ., μεταξύ των Κελτών, των Λιγύρων και των Ελλήνων της Μασσαλίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Τσάρλς Έμπελ, η Mασσαλία δεν ήταν μια απομονωμένη ελληνική πόλη, αλλά είχε αναπτύξει τη δική της «αυτοκρατορία» κατά μήκος των ακτών της νότιας Γαλατίας μέχρι τον 4ο αιώνακαι είχε πάνω από δώδεκα πόλεις στο δίκτυό της στη σημερινή Γαλλία, την Ισπανία, το Μονακό και την Κορσική με κυριότερες τις: Αγκντ, Νίκαια, Αντίμπ, Μονακό, Εμπόριο, Ρόδη, και στο νησί της Κορσικής την Αλαλία. Πριν να κυριαρχήσουν οι Έλληνες στον κόλπο του Λέοντος, το εμπόριο ασκούσαν κυρίως οι Ετρούσκοι και οι Καρχηδόνειοι. Οι Έλληνες της Μασσαλίας έρχονταν σε συχνές συγκρούσεις με τους Γαλάτες και Λίγυρες της περιοχής, και ναυμαχίες εναντίον των Καρχηδονείων στα τέλη του 6ου αιώνα (Θουκυδίδης 1,13) και πιθανώς το 490 π.Χ., και σύντομα συνήψαν συνθήκη με τη Ρώμη. Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στις ακτές της νότιας Γαλατίας, βρίσκονταν σε στενές σχέσεις με τους κατοίκους της περιοχής, και κατά τα τέλη του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ. άρχισαν το εμπόριο προς τα βόρεια κατά μήκος της κοιλάδας του Ροδανού και των ποταμών Σον και Ιζέρ. Κεραμικά της Μασσαλίας ανακαλύφθηκαν στον σημερινό νομό Ωτ-Αλπ και ακόμη βορειότερα στο Λονς-λε-Σωνιέ, χάλκινα βέλη βρέθηκαν στη βόρεια Γαλλία και αμφορείς από τη Μασσαλία και αττικά αγγεία στον αρχαιολογικό τύμβο του Μον Λασουά, στο νομό Κοτ-ντ'Ορ, όπως ο περίφημος κρατήρας στον τάφο του Βιξ, εισαγόμενο ελληνικό δοχείο ανάμειξης κρασιού από το 500 π.Χ., που επιβεβαιώνουν τις εμπορικές συναλλαγές της περιόδου. Από τη Μασσαλία, το θαλάσσιο εμπόριο αναπτύχθηκε επίσης με το Λανγκεντόκ, την Ετρουρία και με την ελληνική πόλη Εμπόριο στις ακτές της Ισπανίας. Η Μασσαλία είχε εμπορικές συναλλαγές τουλάχιστον μέχρι το Κάδιθ και την Ταρτησσό στη δυτική ακτή της Ιβηρικής χερσονήσου, όπως περιγράφεται στον Μασσαλιώτικο περίπλου. Η μητρόπολη Φώκαια καταστράφηκε από τους Πέρσες το 545 π. Χ., ενισχύοντας περαιτέρω την έξοδο του πληθυσμού προς τις αποικίες της Δυτικής Μεσογείου, με τις οποίες οι εμπορικοί δεσμοί ήταν εκτεταμένοι, σε σίδηρο, μπαχαρικά, σιτάρι και σκλάβους. Εμπόριο κασσίτερου φαίνεται να είχε αναπτυχθεί επίσης εκείνη την εποχή μεταξύ της Κορνουάλης στη σύγχρονη Αγγλία, μέσω της Μάγχης, και κατά μήκος της κοιλάδας του Σηκουάνα, της Βουργουνδίας και της κοιλάδας του Ροδανού προς τη Μασσαλία. Το χερσαίο εμπόριο με τις κελτικές χώρες πέρα από την περιοχή της Μεσογείου μειώθηκε περίπου από το 500 π.Χ. αλλά η ελληνική αποικία της Μασσαλίας παρέμεινε δραστήρια τους επόμενους αιώνες. Γύρω στο 325 π.Χ., ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης έκανε ένα ταξίδι εξερεύνησης στη βορειοδυτική Ευρώπη μέχρι τον Αρκτικό Κύκλο ξεκινώντας από την πόλη του Μασσαλία. Οι ανακαλύψεις του συνέβαλαν στη δημιουργία των αρχαίων παγκόσμιων χαρτών από τους αρχαίους ιστορικούς και γεωγράφους Δικαίαρχο, Τίμαιο και Ερατοσθένη, καθώς και στον προσδιορισμό των γεωγραφικών συντεταγμένων. Η τεχνοτροπία των τέχνεργων του πολιτισμού Λα Τεν, που είναι διακοσμημένα με φυτά, σε αντίθεση με το γεωμετρικό στιλ της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου στην Ευρώπη, μπορεί να εξηγηθεί ως αναπαραγωγή μοτίβων από εισαγόμενα αντικείμενα ελληνικής ή ετρουσκικής προέλευσης. Κατά τη διάρκεια των πολέμων του για την κατάκτηση της Γαλατίας, ο Ιούλιος Καίσαρας ανέφερε στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου ότι οι Ελβέτιοι είχαν στην κατοχή τους έγγραφα στην ελληνική γραφή και όλα τα νομίσματα της Γαλατίας χρησιμοποιούσαν ελληνικές επιγραφές μέχρι περίπου το 50 π.Χ. Τα κελτικά νομίσματα στη Γαλατία εμφανίστηκαν τον 4ο αιώνα π.Χ. και, επηρεασμένα από το εμπόριο με τους Έλληνες αρχικά αντιγράφουν τα ελληνικά σχέδια. Ελληνικό νόμισμα εμφανίστηκε στις τρεις ελληνικές πόλεις, τη Μασσαλία, το Εμπόριο και τη Ρόδη και αντιγράφηκαν σε ολόκληρη τη νότια Γαλατία. Τα νομίσματα στη βόρεια Γαλατία επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από τα νομίσματα του Φίλιππου Β' της Μακεδονίας και του γιου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα κελτικά νομίσματα έφεραν συχνά ελληνικά θέματα, όπως την κεφαλή του Απόλλωνα στο εμπρόσθιο τμήμα και στο πίσω μέρος το άρμα με τα δύο άλογα του χρυσού στατήρα του Φίλιππου Β', αλλά ανέπτυξαν τη δική τους τεχνοτροπία από αυτή τη βάση, δημιουργώντας έτσι μια σύνθεση Ελληνο-Κελτική. Μετά από αυτήν την πρώτη περίοδο κατά την οποία τα κελτικά νομίσματα αναπαράγουν με πιστό τρόπο ελληνικούς τύπους, τα σχέδια άρχισαν να γίνονται πιο συμβολικά, όπως φαίνεται από το νόμισμα των Παρισίων στη βόρεια Γαλλία. Μέχρι τον 2ο αιώνα π.Χ., το ελληνικό άρμα είχε μετατραπεί μόνο σε έναν συμβολικό τροχό. Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Γαλατίας, τα ελληνικής επιρροής κελτικά νομίσματα άρχισαν να ενσωματώνουν τη ρωμαϊκή επιρροή, μέχρι που εξαφανίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα ρωμαϊκά νομίσματα.
|
Οι Έλληνες στην προ-Ρωμαϊκή Γαλατία έχουν σημαντική ιστορία αποικισμού, εμπορίου, πολιτιστικής επιρροής αλλά και ένοπλων συγκρούσεων στην κελτική επικράτεια της Γαλατίας (σύγχρονη Γαλλία), ξεκινώντας από τον 6ο αιώνα π.Χ., κατά τον Β' ελληνικό αποικισμό. Μετά την ίδρυση του μεγάλου εμπορικού κέντρου της Μασσαλίας το 600 π.Χ. από τους Έλληνες Φωκαείς, η επιρροή τους αυξήθηκε, όπως και η αλληλεπίδραση με τους λαούς της περιοχής. Ορμώμενοι από τη Μασσαλία, οι Φωκαείς ίδρυσαν επίσης και άλλες αποικίες, όπως τις πόλεις Εμπόριο και Ρόδη στη βορειοανατολική Ισπανία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1
|
Κασετόφωνο
|
Το κασετόφωνο αναπαράγει ή εγγράφει τον ήχο μέσω της κασέτας χρησιμοποιώντας μία μαγνητική κεφαλή ανάγνωσης και μία εγγραφής. Η λεπτή μαγνητική ταινία της κασέτας, πλάτους 0,15 ιντσών, επιστρωμένη με οξείδια του σιδήρου και τυλιγμένη σε καρούλια, τοποθετείται σε θέση υποδοχής του κασετοφώνου και εφάπτεται επί της κεφαλής του. Κινείται με σταθερή ταχύτητα (4,75 εκατοστά/δευτερόλεπτο για τις κασέτες ήχου του εμπορίου) και το κασετόφωνο μετατρέπει τις αναλογικά εγγεγραμμένες μαγνητικές πληροφορίες σε κατάλληλα ηλεκτρικά μεταβαλλόμενο σήμα που καταλήγει σε ενισχυτή ενσωματωμένο ή εξωτερικό ώστε να αναπαραχθεί ο ήχος μέσω των ενσωματωμένων ή (αναλόγως) εξωτερικών ηχείων. Το ακριβώς αντίθετο γίνεται στην εγγραφή, καθώς το κασετόφωνο διαθέτει ένα ηλεκτρικό κινητήρα που περιστρέφει τις εξοχές που κουμπώνουν στα καρούλια της κασέτας. Η ταχύτητα περιστροφής μπορεί να είναι κανονικά μπροστά για ακρόαση μουσικής, γρήγορη περιστροφή εμπρός ή πίσω για αναζήτηση κομματιού και επιλέγεται με τα αντίστοιχα πλήκτρα. Υπάρχει και ένα πλήκτρο κόκκινου χρώματος που πατώντας το, το κασετόφωνο εγγράφει ηχητικά σήματα είτε από μικρόφωνο είτε από άλλη πηγή (πικάπ, ραδιόφωνο, άλλο κασετόφωνο). Μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι η δυνατότητα με απομαγνήτιση της κασέτας να την επανεγγράψουμε πολλές φορές. Έτσι το κασετόφωνο της Philips ήταν η πρώτη συσκευή εγγραφής μαζικής κατανάλωσης. Επίσης, το κασετόφωνο λόγω της εύκολης αντιγραφής της κασέτας, επέτρεψε την παράνομη αντιγραφή και χρήση, μουσικής και λογισμικού που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Τα πρώτα κασετόφωνα ήταν απλές μονοφωνικές φορητές συσκευές με ενσωματωμένο μικρόφωνο, ώστε να μπορεί κανείς να ηχογραφήσει όποτε το ήθελε και οπουδήποτε. Ακολούθησε το κασετόφωνο αυτοκινήτου, που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία. Τα μεγάλα φορητά στερεοφωνικά κασετόφωνα με ενσωματωμένα ηχεία και πολλές φορές διπλές συσκευές ήταν η συνέχεια. To 1979, η Sony παρουσίασε το Walkman την καινοτόμα για την εποχή φορητή συσκευή ήχου, μικρών διαστάσεων και βάρους με ενσωματωμένα ακουστικά. Το Walkman αποτέλεσε την κορύφωση της εμπορικής δημοφιλίας του κασετόφωνου αλλά σήμανε και την αρχή του τέλους του. Αξιοσημείωτα είναι και τα Hi-end κασετόφωνα, συσκευές με υψηλή πιστότητα ήχου που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους με τα θρυλικά πλέον μοντέλα των εταιρειών Nakamichi και Teac. Τέλος τα κασετόφωνα χρησιμοποιούνταν και από τους πρώτους οικιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές όπως οι Sinclair ZX80, ZX81 και ZX Spectrum ως μέσο ανάγνωσης / εγγραφής προγραμμάτων λογισμικού (software). Εκτός από το κασετόφωνο που εφηύρε πρώτη η Philips, παρουσιάστηκαν και δυο ακόμη τεχνολογίες, η μία νωρίτερα (eight-track) και η άλλη πολύ αργότερα (μικροκασετόφωνο). Η σύγχρονη του κασετοφώνου ήταν το οκταζωνικό (eight-track) με ισχυρή παρουσία ως συσκευή αυτοκινήτου και πολύ μεταγενέστερα τα αναλογικά μικροκασετόφωνα για επαγγελματική χρήση (κυρίως από δημοσιογράφους) με μικρότερη μαγνητοταινία πλάτους 1/8 ιντσών, ταχύτητας 1 και 5/16 ips (3,33 εκατοστόμετρων ανά δευτερόλεπτο) σε περίβλημα διαστάσεων 5,5 Χ 3,3 Χ 0,7 εκατοστόμετρων. Και οι δύο τεχνολογίες είναι πλέον καταργημένες, η μεν πρώτη ήδη από την εποχή που μεσουρανούσε το κλασικό κασετόφωνο (αρχές δεκαετίας του 1980), η δε δεύτερη από τις πολύ πιο εύχρηστες ψηφιακές συσκευές. Το κασετόφωνο είχε σημαντικά μειονεκτήματα όπως τη χαμηλή ποιότητα ήχου λόγω θορύβου που εισήγαγε στο σήμα, τη σειριακή λογική εύρεσης των tracks, τη μειούμενη ποιότητα σε κάθε αντιγραφή και εν γένει το γεγονός ότι ήταν αναλογική τεχνολογία και όχι ψηφιακή. Το 1982 εμφανίστηκε το CD (ψηφιακή συσκευή δίσκου οπτικής τεχνολογίας laser), το οποίο με βασικό του όπλο την καλύτερη ποιότητα ήχου, αρχικά σταδιακά και ραγδαία όταν εμφανίστηκε η τεχνολογία CD-R/W (εγγραφής / επανεγγραφής), υποσκέλισε απολύτως την παλιά και πολύ πετυχημένη, μαγνητική τεχνολογία. Περιοδικό Ήχος & Εικόνα Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τόμος 27, σελίδες 213 & 214 ιστοσελίδα για τον εορτασμό της ημέρας της κασέτας
|
Το κασετόφωνο όπως ονομάστηκε και καθιερώθηκε από την κατασκευάστρια εταιρεία είναι αναλογική ηλεκτρονική συσκευή αναπαραγωγής ήχου με μαγνητική τεχνολογία που παρουσιάστηκε από την εταιρεία Philips στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Η συσκευή αυτή υπήρξε εν μέρει διάδοχος της παλιάς, αποκλειστικά επαγγελματικής, τεχνολογίας αναπαραγωγής / εγγραφής μέσω μαγνητικών μπομπινών 7 ή 10,5 ιντσών, αλλά και νέο προϊόν με καινοτόμα χαρακτηριστικά. Το ραδιοκασετόφωνο είναι ο συνδυασμός κασετόφωνου με δέκτη ραδιοφώνου σε μία συσκευή.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF
|
Δίσκος (γεωμετρία)
|
Σε ένα καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων ο κλειστός δίσκος D {\displaystyle D} με κέντρο K ( x 0 , y 0 ) {\displaystyle K(x_{0},y_{0})} και ακτίνα ρ {\displaystyle \rho } είναι το εξής σύνολο σημείων: D = { ( x , y ) ∈ R 2 : ( x − x 0 ) 2 + ( y − y 0 ) 2 ≤ ρ 2 } {\displaystyle D=\{(x,y)\in {\mathbb {R} ^{2}}:(x-x_{0})^{2}+(y-y_{0})^{2}\leq \rho \,^{2}\}} ,ενώ ο ανοιχτός δίσκος D {\displaystyle D} με το ίδιο κέντρο K {\displaystyle K} και την ίδια ακτίνα ρ {\displaystyle \rho } είναι το σύνολο: D = { ( x , y ) ∈ R 2 : ( x − x 0 ) 2 + ( y − y 0 ) 2 < ρ 2 } {\displaystyle D=\{(x,y)\in {\mathbb {R} ^{2}}:(x-x_{0})^{2}+(y-y_{0})^{2}<\rho \,^{2}\}} . Το εμβαδόν E {\displaystyle {\rm {E}}} ενός κυκλικού δίσκου ακτίνας ρ {\displaystyle \rho } δίνεται από τη σχέση: E = π ⋅ ρ 2 {\displaystyle \mathrm {E} =\pi \cdot \rho ^{2}} . Κύκλος Ακτίνα
|
Στην γεωμετρία, κυκλικός δίσκος με κέντρο το σημείο K {\displaystyle {\rm {K}}} και ακτίνα ρ {\displaystyle \rho } το σύνολο των σημείων του επιπέδου που απέχουν απόσταση μικρότερη ή ίση του ρ {\displaystyle \rho } από το K {\displaystyle {\rm {K}}} . Ισοδύναμα είναι το σύνολο των σημείων εσωτερικών του κύκλου με κέντρο K {\displaystyle {\rm {K}}} και ακτίνα ρ {\displaystyle \rho } (συμπεριλαμβανόμενης της περιφέρειας).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82_(%CE%B3%CE%B5%CF%89%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1)
|
Όμηρος Ευστρατιάδης
|
Ο Ευστρατιάδης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 3 Μαΐου του 1938. Αδελφός του είναι ο Γιάννης Σκλάβος, γνωστός σεναριογράφος, με τον οποίο έχει συνεργαστεί σε αρκετές ταινίες. Με τη σκηνοθεσία ταινιών άρχισε να ασχολείται από το 1964, που γύρισε το Αθήνα ώρα 12, μαζί με τον Μίμη Φραγκιουδάκη. Την ίδια χρονιά γυρίζει το Κάθε λιμάνι και καημός.Στη δεκαετία του 1970, πέρα από τη σειρά Ο ταξιτζής, σκηνοθέτησε πολλές ερωτικές ταινίες, όπως τα: Ερωτομανείς, Πιο θερμή κι από τον ήλιο, Ανήλικες αμαρτίες, Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα, Όσο υπάρχει έρωτας, κ.λπ., σκηνοθετώντας γνωστά ονόματα της εποχής όπως η Άννα Φόνσου, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, η Γκιζέλα Ντάλι, η Ελένη Ανουσάκη κ.ά. Στη δεκαετία του 1980 στράφηκε προς τις κωμικές ταινίες, όπως το Ρόδα, τσάντα και κοπάνα, Τροχονόμος Βαρβάρα, Και ο πρώτος ματάκιας, Ο καβαλάρης των F.M. Stereo, Ο γλυκοψεύτης, Οι Πόντιοι κ.λπ, σκηνοθετώντας μεγάλα ονόματα της δεκαετίας του 1980 όπως Στάθης Ψάλτης, Σωτήρης Μουστάκας κ.ά. Στη δεκαετία του 1990, περισσότερο ασχολήθηκε με την τηλεόραση, ειδικότερα, σκηνοθετώντας τηλεοπτικές εκπομπές, της Αννίτας Πάνια. Παρόλα αυτά, στο τέλος της δεκαετίας του 2000, γύρισε ξανά κινηματογραφική ταινία, ύστερα από σχεδόν 20 χρόνια, αρχής γενομένης με Το γυμνό σινεμά, το Ρόδα, τσάντα και κοπάνα, αλλά και το Οι Πόντιοι new generation.
|
Ο Όμηρος Ευστρατιάδης (3 Μάη 1938) είναι Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη σειρά ταινιών Ρόδα τσάντα και κοπάνα, Νο2 και Νο3 και για τις ερωτικές ταινίες του, τη δεκαετία του 1970. Στην τηλεόραση σκηνοθέτησε αρκετές γνωστές εκπομπές της Αννίτας Πάνια όπως το Χρυσό κουφέτο, το Αϋπνίες, το Je t'aime κ.λπ. Κατά τ' άλλα, έχει υπογράψει και τη σκηνοθεσία σε μερικές σειρές, όπως Ο ταξιτζής στην ΥΕΝΕΔ. Έχει σκηνοθετήσει και αρκετές βιντεοταινίες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
1633 Σιμέ
|
Η μέση διάμετρος του Σιμέ εκτιμάται σε 36,12 ± 3,1 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,085 ± 0,017. Ο Σιμέ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 6 ώρες και 35,5 λεπτά. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
|
Ο Σιμέ (Chimay) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,729. Ανακαλύφθηκε το 1929 από τον Βέλγο αστρονόμο Συλβαίν Αρέντ, που παρατηρούσε από την Υκλ του Βελγίου, και πήρε το όνομά του από τη βελγική κωμόπολη Σιμέ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1633_%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CE%AD
|
Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κίνας
|
Το CBA ξεκίνησε τη σεζόν 1995-96. Το ακρωνύμιο CBA δεν πρέπει να συγχέεται με την Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης Κίνας(CBA, Chinese Basketball Association), η οποία ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1956 και αντιπροσωπεύει τη χώρα σε θέματα που αφορούν το διοικητικό όργανο του αθλήματος, τη Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA). Η καλαθοσφαίριση στην Κίνα ρυθμίζεται επί του παρόντος από το Κέντρο Διαχείρισης Κινεζικής Καλαθοσφαίρισης (Chinese Basketball Management Center). Άλλα κινεζικά πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης περιλαμβάνουν το Εθνικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης (NBL), το Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης (CUBA) και το Λυκειακό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης (CHBL). Κάποτε υπήρξε ένα πρωτάθλημα με την ονομασία Chinese New Basketball Alliance (CNBA), του οποίου μία από τις σημαντικότερους ομάδες ήταν η Μπεϊτζίνγκ Σι Λάιονς, αλλά το εγχείρημα αυτό κράτησε μόνο για ένα χειμώνα (1996-97).Ο πρώτος μη Κινέζος παίκτη που αγωνίστηκε στο CBA ήταν ο Μίχαηλ Σαβίνκοφ από το Ουζμπεκιστάν, ο οποίος εντάχθηκε στην Τσέτζιανκ Γκόλντεν Μπουλς στην εναρκτήρια σεζόν του πρωταθλήματος (1995-96). Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1996-97, ο Τζέιμς Χότζες έγινε ένας από τους πρώτους Αμερικανούς που αγωνίστηκαν στο CBA και η απόκτησή του από τους Λιαονίνγκ Χάντερς, βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για πολλές ακόμη εισαγωγές παικτών από τις Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα χρόνια. Κάποιοι άλλοι αξιοσημείωτοι ξένοι πρωτοπόροι παίκτες, είναι ο Τζον Σπένσερ, ο οποίος εντάχθηκε στην Τζιανγκσού Ντράγκονς αργότερα στη σεζόν 1996-97 και ο Ντέιβιντ Βάντερπουλ, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο με την Τζιλίν Νορθίστ Τάιγκερς τον ακόλουθο χειμώνα και βοήθησε την ομάδα του να προωθηθεί στο CBA για τη σεζόν 1998-99. Πρώτη διεθνής προπονητής του CBA ήταν ο Αμερικανός Ρόμπερτ Χόγκαρντ, ο οποίος ηγήθηκε της Σιτσουάν Πάντας στους τελευταίους οκτώ αγώνες της σεζόν 1997-98. Το πλήρες όνομα κάθε ομάδας αποτελείται συνήθως από τρία μέρη, με την ακόλουθη σειρά: Ένας γεωγραφικός προσδιορισμός (εκτός από την περίπτωση της Μπαγί, που τεχνικά μεταφράζεται στα ελληνικά ως «Πρώτη Αυγούστου», την ημέρα που ιδρύθηκε ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας). Όλες οι άλλες είναι διοικητικοί επαρχιακοί προσδιορισμοί (είτε επαρχία, είτε κινεζικός δήμος). Ένα όνομα εταιρικού χορηγού. Αυτός ο χορηγός μπορεί να αλλάζει από έτος σε έτος και μερικές φορές ακόμη και στη μέση της σεζόν. Ένα ψευδώνυμο, όπως το όνομα ενός ζώου.Η παρουσία των ονομάτων εταιρικών χορηγών μπορεί περιστασιακά να οδηγήσει σε σύγχυση σχετικά με το όνομα που θα χρησιμοποιηθεί στα αγγλικά, επειδή μπορούν να εμφανιστούν πολλές παραλλαγές. Τα ονόματα των ομάδων συνήθως συντομεύονται (στα κινέζικα ή στα αγγλικά), έτσι ώστε είτε το εταιρικό όνομα του χορηγού είτε το ψευδώνυμο να χρησιμοποιούνται εναλλακτικά (σπάνια και τα δύο). Επιπλέον, τα ψευδώνυμα των ομάδων μπορούν μερικές φορές να μεταφραστούν στα αγγλικά με περισσότερους από έναν τρόπους και οι εταιρικοί χορηγοί τείνουν να αλλάζουν συχνά με την πάροδο του χρόνου. Οι αλλαγές των ψευδωνύμων είναι σπάνιες, αλλά μερικές φορές συμβαίνουν, όπως όταν η ομάδα Σαντόνγκ, άλλαξε το ψευδώνυμο της ως εξής: Φλέιμινγκ Μπουλς (Flaming Bulls, 1995), Λάιονς (Lions, 2003), Γκολντ Λάιονς (Gold Lions, 2004), Γκόλντεν Σταρς (Golden Stars, 2014). Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν το ψευδώνυμο τη Λιαονίνγκ, ως Χάντερς (Hunters, 1995), Ντάινοσορς (Dinosaurs, 2008) και στη συνέχεια Φλάινγκ Ντράγκονς (Flying Dragons, 2011) , καθώς και την προσπάθεια της ομάδας της Φοσάν να «αγγλοποιήσει» το ψευδώνυμο, με τη μετάβαση από Κίλινς (Kylins, 2001) σε Ντράλιονς (Dralions) και ύστερα σε Λονγκ Λάιονς (Long-Lions). Τα προηγούμενα χρόνια, ο τίτλος του ίδιου του πρωταθλήματος ήταν διαθέσιμος για εταιρική χορηγία ονομασίας. Το 1999-2000 και 2000-2001 ήταν γνωστό ως Hilton League, το 2001-2002 και 2002-2003 ως Motorola League και το 2003-2004 χορηγός ήταν η China Unicom. Αυτοί οι εταιρικοί τίτλοι του πρωταθλήματος δεν χρησιμοποιήθηκαν πάντοτε στα μέσα ενημέρωσης και αυτή η πρακτική χορηγίας σταμάτησε στην αρχή της σεζόν 2004-2005. Πρόκειται για έναν χρονολογικό κατάλογο των σημερινών και πρώην ομάδων του CBA, σύμφωνα με τη σεζόν που μπήκαν στο πρωτάθλημα. Το 2005, το πρωτάθλημα αποκάλυψε το Κύπελλο Μόου Ζουογιούν (κινεζικά:牟作云杯), το οποίο απονεμήθηκε για πρώτη φορά στη νικήτρια ομάδα στους τελικούς του CBA. Ο Μόου Ζουογιούν (1913-2007) ήταν μέλος της Εθνικής Κίνας που αγωνίστηκε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και αργότερα υπηρέτησε ως προπονητής και πρωτοπόρος στην εξέλιξη της κινεζικής καλαθοσφαίρισης. Το βραβείο «Πολυτιμότερος Παίκτης CBA» απονέμεται στον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος σε μία δεδομένη σεζόν του CBA. Από τη σεζόν 2012-13, δίνονται δύο βραβεία ετησίως, του Εγχώριου Πολυτιμότερου Παίκτη και του Διεθνή Πολυτιμότερου Παίκτη. Στο τέλος κάθε σεζόν, το βραβείο «Πολυτιμότερος Παίκτης Τελικών CBA» απονέμεται στον πιο εξαιρετικό παίκτη της σειράς των τελικών του πρωταθλήματος αυτού του έτους. Ο κορυφαίος σκόρερ κάθε σεζόν αναγνωρίζεται επίσης σε ετήσια βάση και το πρωτάθλημα διατηρεί έναν κατάλογο μεμονωμένους αγώνων, μεμονωμένων σεζόν και κατόχους ρεκόρ καριέρας σε διάφορες στατιστικές κατηγορίες. Επιπλέον, το βραβείο του «Πολυτιμότερος Παίκτης CBA All-Star Game» απονέμεται στον παίκτη που θεωρείται ότι έχει την πιο αποδοτική εμφάνιση στον ετήσιο διαγωνισμό του All-Star Game, στη μέση της σεζόν. Ο υψηλότερος μέσος όρος σκοραρίσματος σε μία μόνο σεζόν του CBA, εξαρτώμενος από τον αριθμό των αγώνων που χρειάζονται για να αναγνωριστεί ως στατιστικό στοιχείο, είναι είτε οι 43,1 πόντοι ανά αγώνα από τον Τζόρνταν Κρόουφορντ, ο οποίος έπαιξε σε 26 από τους 38 αγώνες της Τιαντζίν (68,4%) τη σεζόν 2015-16 ή οι 42,0 πόντοι ανά αγώνα από τον Τζόναθαν Γκίμπσον, ο οποίος έπαιξε σε 36 από τους 38 αγώνες της Τσίνγκνταο (94,7%) τη σεζόν 2015-16. . Στις 4 Οκτωβρίου 2019, ο γενικός διευθυντής των Χιούστον Ρόκετς Ντάριλ Μόρεϊ, ανέβασε ένα tweet που υποστήριζε τις διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ το 2019. Το tweet του Μόρεϊ είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της σχέσης του CBA με τους Χιούστον Ρόκετς. Καλαθοσφαίριση στην Κίνα Εθνική ανδρών Κίνας Εθνική γυναικών Κίνας Εθνικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κίνας (NBL) Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Γυναικών (WCBA) Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κίνας (CUBA) Επίσημος ιστότοπος (Κινέζικα) CBA στο Asia-Basket.com
|
Το Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κίνας (αγγλικά: Chinese Basketball Association, απλοποιημένα κινεζικά: 中国男子篮球职业联赛, παραδοσιακά κινεζικά: 中國男子籃球職業聯賽, πινγίν: Zhōngguó Nánzǐ Lánqiú Zhíyè Liánsài) είναι η πρώτη επαγγελματική κατηγορία καλαθοσφαίρισης ανδρών στην Κίνα. Θεωρείται ευρέως ως το πιο αξιόλογο επαγγελματικό πρωτάθλημα ανδρών στην Ασία. Το πρωτάθλημα αναφέρεται συνήθως από τους οπαδούς ως CBA (Chinese Basketball Association) και αυτό το ακρωνύμιο χρησιμοποιείται σε τακτική βάση ακόμη και στα κινεζικά. Η CBA δεν πρέπει να συγχέεται με το Εθνικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης (NBL, National Basketball League), το οποία είναι μία κατώτερη επαγγελματική κατηγορία. Υπάρχει επίσης το Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Γυναικών (WCBA). Μερικοί Κινέζοι παίκτες που αγωνίστηκαν στο CBA στα πρώτα στάδια της σταδιοδρομίας τους - όπως οι Ουάνγκ Ζιζί, Μένγκε Μπατίρ, Γιάο Μινγκ, Γι Τζιανλιάν, Σουν Γουέ και Τσόου Τσι - έπαιξαν επίσης στο NBA. Άλλοι, όπως οι Σούε Γιουγιάνγκ και Ουάνγκ Τσελίν επιλέχθηκαν στο ντραφτ, αλλά δεν έπαιξαν στο NBA. Μόνο ένας περιορισμένος αριθμός ξένων παικτών επιτρέπεται σε κάθε ομάδα του CBA. Αξιοσημείωτοι παίκτες που έχουν αγωνιστεί στο CBA, είναι οι πρώην NBA All-Stars Στέφον Μάρμπουρι, Τρέισι Μακ Γκρέιντι, Γκίλμπερτ Αρίνας, Στιβ Φράνσις και Μέτα Γουόρλντ Πις, καθώς και αρκετοί βετεράνοι του NBA που θα γίνονταν CBA All Stars, όπως οι Μάικλ Μπίσλεϊ, Άαρον Μπρουκς, Τζίμερ Φρεντέτ, Αλ Χάρινγκτον, Λέστερ Χάντσον, Κένιον Μάρτιν, Ράντολφ Μόρις, Σάβλικ Ράντολφ και Τζέι Αρ Σμιθ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Παγκόσμια Κοινωνία Αναμορφωμένων Εκκλησιών
|
Η Παγκόσμια Κοινωνία Αναμορφωμένων Εκκλησιών έχει ως μέλη της 232 εκκλησίες από όλο το κόσμο. Στην Αφρική, 66 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Προτεσταντική Εκκλησία της Αλγερίας Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Αγκόλας Ευαγγελική Κοινοτική Εκκλησία στην Αγκόλα Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Μποτσουάνα Σύνδεσμος Μεταρρυθμισμένων Ευαγγελικών Εκκλησιών της Μπουρκίνα Φάσο Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Καμερούν Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στο Καμερούν Αφρικανική Προτεσταντική Εκκλησία, Καμερούν Ευαγγελική Εκκλησία του Καμερούν Προτεσταντική Εκκλησία του Χριστού Βασιλέως, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Ευαγγελική Εκκλησία της Αιγύπτου, Σύνοδος του Νείλου Ευαγγελική Εκκλησία του Κονγκό Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Ισημερινής Γουινέας Αιθιοπική Ευαγγελική Εκκλησία Mekane Yesus Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία, Γκάνα Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Γκάνας Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Ανατολικής Αφρικής Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Ανατολικής Αφρικής Ευαγγελική Εκκλησία Λεσότο Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Λιβερίας Εκκλησία του Ιησού Χριστού στη Μαδαγασκάρη Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής, Πρεσβυτεριανή, Μαλάουι Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής, Πρεσβυτεριανή, Σύνοδος Νκόμα, (Μαλάουι) Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής, Πρεσβυτεριανή, Σύνοδος Ζάμπια, (Μαλάουι) Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής, Πρεσβυτεριανή, Σύνοδος Χαράρε, (Μαλάουι) Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Μαυρίκιου Ευαγγελική Εκκλησία στο Μαρόκο Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Μοζαμβίκης Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού στη Μοζαμβίκη Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού στη Μοζαμβίκη Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Μοζαμβίκη Ευαγγελική Εκκλησία στη Δημοκρατία του Νίγηρα Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Νιγηρίας Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία του Χριστού στη Νιγηρία Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία του Χριστού Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού στη Νιγηρία Εκκλησία του Χριστού στο Σουδάν, Νιγηρία Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Νιγηρίας Προτεσταντική Εκκλησία της Ρεουνιόν Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Ρουάντα Προτεσταντική Εκκλησία της Σενεγάλης Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Νότια Αφρική Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία, Νότια Αφρική Ενοποιημένη Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Νότια Αφρική Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Αφρική, Νότια Αφρική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Αφρικής, Νότια Αφρική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Αφρική, Νότια Αφρική Ενωμένη Κοινοτική Εκκλησία της Νότιας Αφρικής Volkskerk van Afrika, Νότια Αφρική Ενοποιημένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Νότια Αφρική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Σουδάν Εκκλησία Χερσαίας Αφρικής, Σουδάν Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία Σουαζιλάνδης Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Τόγκο Πρεσβυτεριανή Κοινότητα στο Κονγκό, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Πρεσβυτεριανή Κοινότητα της Κινσάσα, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Ευαγγελικής Κοινότητα στο Κονγκό, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Κοινότητα στην Αφρική, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Πρεσβυτεριανή Κοινότητα του Ανατολικού Κασάι, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Προτεσταντική Κοινότητα του Σαμπά, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Μεταρρυθμισμένη Κοινότητα Πρεσβυτεριανών, Εκκλησία του Χριστού στο Κονγκό Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Ζάμπια Ενωμένη Εκκλησία της Ζάμπιας Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Ζιμπάμπουε Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Ουγκάντα Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Ανατολική Αφρική, Ουγκάντα Στην Ασία, 65 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Εκκλησία του Μπανγκλαντές Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στο Μπανγκλαντές Ανεξάρτητη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Μιανμάρ Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Μιανμάρ Ευαγγελική Εκκλησία Μάρα Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Μιανμάρ Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Μιανμάρ Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή εκκλησία της Μιανμάρ Χριστιανικό Συμβούλιο Κίνας Συμβούλιο του Χονγκ Κονγκ της Εκκλησίας του Χριστού στην Κίνα Εκκλησία του Ιησού Χριστού της Λαιράμ, Ινδία Εκκλησία της Βόρειας Ινδίας Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Ινδίας Εκκλησία της Νότιας Ινδίας Ευαγγελική Εκκλησία της Μαραλάνδης Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία, Βορειοανατολική Ινδία Κοινοτική Εκκλησία της Ινδίας, Μαραλάνδη Σύνοδος της Ινδονησιακής Χριστιανικής Εκκλησίας Προτεσταντική Εκκλησία στην Ινδονησία Ινδονησιακή Προτεσταντική Εκκλησία στην Μπουόλ Τολιτόλι Ινδονησιακή Προτεσταντική Εκκλησία της Ντονγκάλα Ινδονησιακή Προτεσταντική Εκκλησία στην Γκοροντάλο Προτεσταντική Εκκλησία στη Δυτική Ινδονησία Χριστιανική Εκκλησία στη Λούγουκ Μπανγκάι Προτεσταντική Εκκλησία στις Μολούκες Νήσους Χριστιανική Ευαγγελική Εκκλησία στη Μιναχάσα Προτεσταντική Ευαγγελική Εκκλησία στο Τιμόρ Προτεσταντική Χριστιανική Εκκλησία στο Μπαλί Προτεσταντική Εκκλησία Κάρο Μπατάκ Χριστιανική Ευαγγελική Εκκλησία στη Μπολάανγκ Μονγκντόου Χριστιανική Ευαγγελική Εκκλησία στη Χαλμαχέρα Ευαγγελική Χριστιανική Εκκλησία στην Παπούα Χριστιανικές Εκκλησίες της Ιάβας Χριστιανική Εκκλησία Ανατολικής Ιάβας Ευαγγελική Εκκλησία στο Καλιμαντάν Χριστιανική Εκκλησία Πασούνταν Χριστιανική Ευαγγελική Εκκλησία στη Σανγκίχε-Ταλάουντ Χριστιανική Εκκλησία του Νότιου Σουλαουέσι Προτεσταντική Εκκλησία στο Νοτιοανατολικό Σουλαουέσι Χριστιανική Εκκλησία της Σούμπα Εκκλησία Τοράγια Χριστιανική Εκκλησία στο Ανατολικό Τιμόρ Χριστιανική Εκκλησία στο Κεντρικό Σουλαουέσι Χριστιανικές Εκκλησίες στη Νότια Σουμάτρα Εκκλησία της Τοράγια Μαμάσα Κορεατικά Χριστιανική Εκκλησία στην Ιαπωνία Εκκλησία του Χριστού στην Ιαπωνία Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Ιαπωνία, (ανέστειλε τη συμμετοχή της) Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Κορέας Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Δημοκρατία της Κορέας Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Κορέα, Ντάεσιν Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Κορέα, Χαπ Ντονγκ Τσουνγκ Τονγκ Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Κορέα, Τσαν Γιανγκ, (ανενεργό μέλος) Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Μαλαισία Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Πακιστάν Εκκλησία του Πακιστάν Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού στις Φιλιππίνες Ενωμένη Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού, Φιλιππίνες Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στις Φιλιππίνες Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Σιγκαπούρη Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Σρι Λάνκα Πρεσβυτέριο του Λάνκα, Σρι Λάνκα Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Ταϊβάν Εκκλησία του Χριστού στην Ταϊλάνδη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Βιετνάμ Στη Καραϊβική, 9 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Πρεσβυτεριανή Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Κούβα Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Γρενάδα Κοινοτική Ένωση Γουιάνας Πρεσβυτεριανή Εκκλησία Γουιάνας Πρεσβυτέριο της Γουιάνας Δομινικανή Ευαγγελική Εκκλησία Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Δομινικανή Δημοκρατία Ενωμένη Εκκλησία στην Τζαμάικα και στους Νήσους Καίυμαν Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στο Τρινιδάδ και Τομπάγκο Στην Ευρώπη, 39 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Ευαγγελική Εκκλησία της Ελβετικής Ομολογίας στην Αυστρία Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία στο Βέλγιο Ένωση των Ευαγγελικών Κοινοτικών Εκκλησιών στη Βουλγαρία Ευαγγελική Εκκλησία των Τσέχων Αδελφών Μεταρρυθμισμένη Χριστιανική Εκκλησία στη Σλοβακία Μεταρρυθμισμένη Χριστιανική Εκκλησία στην Κροατία Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Δανίας Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Αλσατίας και της Λωρραίνης, Γαλλία Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Γαλλίας Μαδαγασκαριανή Προτεσταντική Εκκλησία στη Γαλλία Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Γαλλίας Εκκλησία της Λίππης, Γερμανία Μεταρρυθμισμένη Συμμαχία, Γερμανία Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Ιρλανδία Εκκλησία της Σκωτίας Ενωμένη Ελεύθερη Εκκλησία της Σκωτίας Ενωμένη Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία, Ηνωμένο Βασίλειο Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Ουαλίας Ένωση της Ανεξαρτήτων Ουαλών Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Ουγγαρία Βαλδένσια Ευαγγελική Εκκλησία, Ιταλία Ευαγγελική Προτεσταντική Εκκλησία του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου Προτεσταντική Εκκλησία στην Ολλανδία Αδελφότητα Ρέμονστραντ, (Ολλανδία) Συμφωνία των Ελεύθερων Ευαγγελικών Εκκλησιών στην Ολλανδία (από το 2009) Μεταρρυθμισμένη Ευαγγελική Εκκλησία στην Πολωνία Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Πορτογαλίας Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Ρουμανία, Κλούι Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Ρουμανία, Οραντέα Μεταρρυθμισμένη Χριστιανική Εκκλησία στη Σλοβενία Ισπανική Ευαγγελική Εκκλησία Ιεραποστολική Εκκλησία Συμφωνίας της Σουηδίας Ομοσπονδία των Ελβετικών Προτεσταντικών Εκκλησιών Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Λετονία Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Λιθουανία Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Τρανσκαρπαθία Μεταρρυθμισμένη Χριστιανική Εκκλησία στη Σερβία και το Μαυροβούνιο Στη Λατινική Αμερική, 21 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Ευαγγελική Κοινοτική Εκκλησία, Αργεντινή Μεταρρυθμισμένες Εκκλησίες στην Αργεντινή Ευαγγελική Εκκλησία της Ρίβερ Πλέιτ, Αργεντινή Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Αργεντινής Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Βολιβία Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησιών στη Βραζιλία Ενωμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Βραζιλίας Αραβική Ευαγγελική Εκκλησία του Σάο Πάολο, Βραζιλία Ανεξάρτητη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Βραζιλίας Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στη Χιλή Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Χιλής Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Κολομβίας Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Κόστα Ρίκα Μεταρρυθμισμένη Καλβινιστική Εκκλησία του Ελ Σαλβαδόρ Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Ονδούρας Εθνική Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Γουατεμάλας Συνεργαζόμενη Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Μεξικού Εθνική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Μεξικού Πρεσβυτεριανή Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία του Μεξικού Βαλδένσια Ευαγγελική Εκκλησία της Ρίβερ Πλέιτ, Ουρουγουάη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Βενεζουέλας Στη Μέση Ανατολή, 4 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Σύνοδος της Ευαγγελικής Εκκλησίας του Ιράν Εθνική Ευαγγελική Σύνοδος της Συρίας και του Λιβάνου Ένωση των Αρμένικων Ευαγγελικών Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής, Λίβανος Εθνική Ευαγγελική Ένωση του Λιβάνου Στη Βόρεια Αμερική, 12 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στον Καναδά Ενωμένη Εκκλησία του Καναδά Πρεσβυτεριανή Εκκλησία Κούμπερλαντ Ευαγγελική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία Ουγγρική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Αμερική Λιθουανική Ευαγγελική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία Πρεσβυτεριανή Εκκλησία (ΗΠΑ) Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στην Αμερική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία Κούμπερλαντ στην Αμερική Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού Χριστιανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στη Βόρεια Αμερική Κορεάτικη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στην Αμερική Στον Ειρηνικό, 15 εκκλησίες είναι μέλη της κοινωνίας. Ενοποιημένη Εκκλησία στην Αυστραλία Χριστιανικές Μεταρρυθμισμένες Εκκλησίες της Αυστραλίας Κοινοτική Ομοσπονδία της Αυστραλίας Προτεσταντική Εκκλησία Κιριμπάτι Μεταρρυθμισμένες Κοινοτικές Εκκλησίες, Νήσοι Μάρσαλ Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού-Κοινοτική στις Νήσους Μάρσαλ Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Αοτεαρόα Νέας Ζηλανδίας Ενωμένη Εκκλησία στις Νήσους Σολομώντος Κοινοτική Χριστιανική Εκκλησία στη Σαμόα (Δυτική) Κοινοτική Χριστιανική Εκκλησία στην Αμερικανική Σαμόα Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Βανουάτου Εκκλησία Νιούε Προτεσταντική Εκκλησία Μαόχι, Ταϊτή Ευαγγελική Εκκλησία στη Νέα Καληδονία και τις Νήσους Λοϋάλιτυ Χριστιανική Εκκλησία Τουβαλού Η επίσημη σελίδα της Παγκόσμιας Κοινωνίας Αναμορφωμένων Εκκλησιών
|
Η Παγκόσμια Κοινωνία Αναμορφωμένων Εκκλησιών ή Παγκόσμια Κοινωνία Μεταρρυθμισμένων Εκκλησιών είναι οικουμενικό Χριστιανικό σώμα που δημιουργήθηκε του 2006 με τη συνένωση του Παγκόσμιου Συνδέσμου Αναμορφωμένων Εκκλησιών και του Αναμορφωμένου Οικουμενικού Συμβουλίου. Με περίπου 80 εκατομμύρια μέλη, η Κοινωνία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ενιαία χριστιανική κοινωνία στον κόσμο, μετά τη Ρωμαιοκαθολική, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, της Αγγλικανική Κοινωνία και το Παγκόσμιο Μεθοδιστικό Συμβούλιο, ενώ είναι το μεγαλύτερο σώμα Αναμορφωμένων/Μεταρρυθμισμένων και Πρεσβυτεριανών εκκλησιών. Μέλος της Κοινωνίας είναι και η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Υδρίδια
|
Οι δεσμοί μεταξύ υδρογόνου και άλλων στοιχείων ποικίλλουν στον βαθμό ομοιοπολικότητας. Κάποια υδρίδια, π.χ. υδρίδια του βορανίου, δεν συμβαδίζουν με τους κλασικούς κανόνες μέτρησης ηλεκτρονίων και ο δεσμός περιγράφεται με όρους πολυκεντρικών δεσμών (multi-centered bonds), ενώ τα ενδιάμεσα υδρίδια (interstitial hydrides) περιλαμβάνουν συχνά μεταλλικούς δεσμούς. Τα υδρίδια μπορεί να είναι διακριτά μόρια, ολιγομερή ή πολυμερή, ιοντικά στερεά (ionic solids), χημικά προσροφημένες (chemisorbed) μονοστοιβάδες και άλλες ουσίες. Αν και τα υδρίδια συνήθως αντιδρούν ως οξέα κατά Λιούις ή οξειδωτικά και αναγωγικά σώματα, κάποια μεταλλικά υδρίδια συμπεριφέρονται ως δότες ατόμων υδρογόνου και ως οξέα. Τα υδρίδια όπως το βοριοϋδρίδιο του νατρίου (sodium borohydride), το λιθιοαργιλιοϋδρίδιο, το διισοβουτυλαργιλιοϋδρίδιο (diisobutylaluminium hydride ή DIBAL) και το τριαιθυλοβοριοϋδρίδιο του λιθίου (super hydride), χρησιμοποιούνται συνήθως ως αναγωγικά μέσα στη αντίδραση σύνθεσης. Το υδρίδιο προστίθεται σε ένα ηλεκτρονιόφιλο κέντρο, συνήθως σε έναν ακόρεστο άνθρακα. Υδρίδια όπως τα υδρίδιο του νατρίου και υδρίδιο του καλίου χρησιμοποιούνται ως ισχυρές βάσεις στην οργανική σύνθεση. Το υδρίδιο αντιδρά με το ασθενές οξύ Μπρόστεντ ελευθερώνοντας H2. Υδρίδια όπως το υδρίδιο του ασβεστίου (calcium hydride) χρησιμοποιούνται ως ξηραντικά, για να αφαιρέσουν ίχνη νερού από οργανικούς διαλύτες. Το υδρίδιο αντιδρά με το νερό σχηματίζοντας υδρογόνο και άλας υδροξειδίου. Ο ξηρός διαλύτης μπορεί έπειτα να αποσταχθεί ή να μεταφερθεί σε κενό από το "δοχείο του διαλύτη". Τα υδρίδια είναι σημαντικά στις τεχνολογίες μπαταριών όπως η μπαταρία υδριδίου νικελίου-μετάλλου (Nickel-metal hydride battery). Διάφορα μεταλλικά υδρίδια έχουν εξεταστεί για χρήση ως μέσα αποθήκευσης υδρογόνου για κυψέλη καυσίμου ηλεκτρικών οχημάτων και για άλλες πλευρές της οικονομίας του υδρογόνου.Τα σύμπλοκα υδριδίου είναι καταλύτες και καταλυτικά ενδιάμεσα σε μια ποικιλία ομογενών και ετερογενών καταλυτικών κύκλων. Σημαντικά παραδείγματα περιλαμβάνουν καταλύτες υδρογόνωσης, υδροφορμυλίωσης (hydroformylation), υδροπυριτίωσης (hydrosilylation), υδρογονοαποθείωσης (hydrodesulfurization). Ακόμα και συγκεκριμένα ένζυμα, η υδρογονάση (hydrogenase), λειτουργούν μέσω ενδιάμεσων υδριδίων. Ο μεταφορέας ενέργειας NADH δρα ως δότης υδριδίου ή ισοδύναμο υδριδίου. Ελεύθερα ανιόντα υδριδίου υπάρχουν μόνο κάτω από ακραίες συνθήκες και δεν εφαρμόζονται για ομογενή διαλύματα. Αντίθετα, πολλές ενώσεις έχουν κέντρα υδρογόνου με υδριδικό χαρακτήρα. Εκτός από το ηλεκτρίδιο (electride), το ιόν υδριδίου είναι το πιο απλό δυνατό ανιόν, που αποτελείται από δύο ηλεκτρόνια και ένα πρωτόνιο. Το υδρογόνο έχει μια σχετικά χαμηλή ηλεκτρονοσυγγένεια (electron affinity), 72,77 kJ/mol και αντιδρά εξώθερμα με πρωτόνια ως μια ισχυρή βάση Λιούις. H− + H+ → H2; ΔH = −1676 kJ/molΗ χαμηλή ηλεκτρονοσυγγένεια του υδρογόνου και η ισχύς του δεσμού H–Η (∆HBE = 436 kJ/mol) σημαίνει ότι το υδρίδιο μπορεί να είναι επίσης ένας ισχυρό αναγωγικό μέσο. H2 + 2e− ⇌ 2H−; Πρότυπο δυναμικό ηλεκτροδίου (Standard electrode potential)Eo = −2.25 V Σύμφωνα με τον γενικό ορισμό κάθε στοιχείο του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων (εκτός από κάποια ευγενή αέρια) σχηματίζει ένα ή περισσότερα υδρίδια. Αυτές οι ουσίες έχουν ταξινομηθεί σε τρεις κύριους τύπους σύμφωνα με τη φύση του χημικού δεσμού τους: Τα ιοντικά υδρίδια, που έχουν σημαντικό χαρακτήρα ετεροπολικού δεσμού. Τα ομοιοπολικά υδρίδια, που περιλαμβάνουν τους υδρογονάνθρακες και πολλές άλλες ενώσεις που συνδέονται ομοιοπολικά με τα άτομα του υδρογόνου. Τα ενδιάμεσα υδρίδια, που μπορεί να περιγραφούν ότι έχουν μεταλλικό δεσμό.Αν και αυτές οι διαιρέσεις δεν χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, εξακολουθούν να είναι χρήσιμες στην κατανόηση των διαφορών στα υδρίδια. Ιοντικό ή αλατούχο υδρίδιο, είναι ένα άτομο υδρογόνου δεσμευμένο από ένα πολύ ηλεκτροθετικό μέταλλο, γενικά από αλκάλια ή αλκαλικές γαίες. Σε αυτές τις ουσίες το άτομο υδρογόνου θεωρείται ως ένα ψευδοαλογονίδιο (pseudohalide). Τα αλατούχα υδρίδια είναι αδιάλυτα σε συμβατικούς διαλύτες, αντανακλώντας τις μη πολικές δομές τους. Τα περισσότερα ιοντικά υδρίδια υπάρχουν ως "διμερείς" ουσίες που περιέχουν δύο μόνο στοιχεία περιλαμβανομένου του υδρογόνου. Τα ιοντικά υδρίδια χρησιμοποιούνται ως ετερογενείς βάσεις και αναγωγικά αντιδραστήρια στην οργανική σύνθεση. C6H5C(O)CH3 + KH → C6H5C(O)CH2K + H2Τυπικοί διαλύτες για τέτοιες αντιδράσεις είναι οι αιθέρες. Το νερό και άλλοι πρωτικοί διαλύτες (protic solvents) δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως διαλύτες για τα ιοντικά υδρίδια, επειδή το ιόν υδριδίου είναι μια πιο ισχυρή βάση από το υδροξείδιο και τα περισσότερα ανιόντα υδροξυλίου. Αέριο υδρογόνο εκλύεται σε μια τυπική αντίδραση οξέος-βάσης. NaH + H2Ο → H2 (g) + NaOH ΔH = −83,6 kJ/mol, ΔG = −109,0 kJ/molΣυχνά τα υδρίδια αλκαλιμετάλλων αντιδρούν με τα μεταλλικά αλογονίδια. Το λιθιοαργιλιοϋδρίδιο (ή LAH) προκύπτει από τις αντιδράσεις του υδριδίου του λιθίου με χλωριούχο αργίλιο. 4 LiH + AlCl3 → LiAlH4 + 3 LiCl Σύμφωνα με κάποιους ορισμούς, τα ομοιοπολικά υδρίδια καλύπτουν όλους τις άλλες ενώσεις που περιέχουν υδρογόνο. Κάποιοι ορισμοί περιορίζουν τα υδρίδια στα κέντρα υδρογόνου που τυπικά αντιδρούν ως υδρίδια, δηλαδή είναι πυρηνόφιλα και τα άτομα υδρογόνου συνδέονται με μεταλλικά κέντρα. Σε αυτές τις ουσίες ο δεσμός του υδρογόνου είναι τυπικά ένας ομοιοπολικός δεσμός όπως ο δεσμός που δημιουργείται από ένα πρωτόνιο σε ένα ασθενές οξύ. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει υδρίδια που υπάρχουν ως διακριτά μόρια, πολυμερή ή ολιγομερή και το υδρογόνο που έχει προσροφηθεί χημικά σε μια επιφάνεια. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα των ομοιοπολικών υδριδίων είναι τα σύμπλοκα υδρίδια μετάλλων (complex metal hydrides), ισχυρά διαλυτά υδρίδια που συνήθως χρησιμοποιούνται στις συνθετικές διεργασίες. Τα μοριακά υδρίδια περιλαμβάνουν συνήθως πρόσθετους υποκαταστάτες όπως, υδρίδιο του διισοβουτυλαργιλίου (diisobutylaluminium hydride ή DIBAL) που αποτελείται από δύο κέντρα αργιλίου γεφυρωμένα με υποκαταστάτες υδριδίου. Τα υδρίδια που είναι διαλυτά σε κοινούς διαλύτες χρησιμοποιούνται πλατιά στην οργανική σύνθεση. Ιδιαίτερα κοινά είναι το υδρίδιο του βοριονατρίου (sodium borohydride) (NaBH4) και το λιθιοαργιλιοϋδρίδιο, καθώς και παραμποδίζοντα αντιδραστήρια όπως το DIBAL. Τα ενδιάμεσα υδρίδια υπάρχουν συνήθως με μέταλλα ή κράματα. Ορίζονται παραδοσιακά ως 'ενώσεις', αν και δεν εναρμονίζονται αυστηρά με τον ορισμό μιας ένωσης· πιο στενά μοιάζουν με κράματα όπως ο χάλυβας. Σε τέτοια υδρίδια, το υδρογόνο μπορεί να υπάρχει είτε ως ατομική, είτε ως διατομική οντότητα. Μηχανική ή θερμική επεξεργασία, όπως κάμψη, σφυρηλάτηση, ή ανόπτηση μπορεί να προκαλέσουν την καταβύθιση του υδρογόνου από το διάλυμα, με απαέρωση. Ο δεσμός τους θεωρείται γενικά ως μεταλλικός. Τέτοια μέταλλα μετάπτωσης (bulk transition metals) σχηματίζουν ενδιάμεσα διμερή υδρίδια κατά την έκθεσή τους στο υδρογόνο. Αυτά τα συστήματα είναι συνήθως μη στοιχειομετρικά (non-stoichiometric), με μεταβλητό αριθμό ατόμων υδρογόνου στο πλέγμα. Στη μηχανική των υλικών, το φαινόμενο της ψαθυροποίησης του υδρογόνου (hydrogen embrittlement) καταλήγει στον σχηματισμό ενδιάμεσων υδριδίων. Τα υδρίδια αυτού του τύπου σχηματίζονται με οποιονδήποτε από τους δύο κύριους μηχανισμούς. Ο πρώτος μηχανισμός περιλαμβάνει την προσρόφηση του διυδρογόνου, ακολουθούμενη από το σπάσιμο του δεσμού H-H, τον απεντοπισμό των ηλεκτρονίων του υδρογόνου και τελικά τη διάχυση των πρωτονίων στο μεταλλικό πλέγμα. Ο άλλος κύριος μηχανισμός περιλαμβάνει την ηλεκτρολυτική αναγωγή του ιονισμένου υδρογόνου στην επιφάνεια του μεταλλικού πλέγματος, που ακολουθείται επίσης από τη διάχυση των πρωτονίων στο πλέγμα.Ο δεύτερος μηχανισμός είναι υπεύθυνος για την παρατηρούμενη προσωρινή διαστολή του όγκου συγκεκριμένων ηλεκτροδίων που χρησιμοποιούνται σε ηλεκτρολυτικά πειράματα. Το παλλάδιο απορροφά υδρογόνο μέχρι 900 φορές τον δικό του όγκο σε θερμοκρασίες δωματίου, σχηματίζοντας υδρίδιο του παλλαδίου (palladium hydride). Αυτό το υλικό έχει συζητηθεί ως ένα μέσο μεταφοράς υδρογόνου για κυψέλες καυσίμου οχημάτων. Ενδιάμεσα υδρίδια δίνουν κάποιες υποσχέσεις ως ένας τρόπος ασφαλούς αποθήκευσης υδρογόνου. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών αναπτύχθηκαν πολλά ενδιάμεσα υδρίδια που απορροφούν εύκολα και ελευθερώνουν υδρογόνο σε θερμοκρασία δωματίου και ατμοσφαιρική πίεση. Βασίζονται συνήθως σε διαμεταλλικές (intermetallic) ενώσεις και κράματα στερεού διαλύματος (solid-solution alloys). Όμως, η εφαρμογή τους εξακολουθεί να είναι περιορισμένη, επειδή μπορούν να αποθηκεύσουν μόνο περίπου 2 % κατά βάρος υδρογόνο, που είναι ανεπαρκές για χρήση σε οχήματα. Τα υδρίδια μετάλλων μετάπτωσης περιλαμβάνουν ενώσεις που μπορούν να ταξινομηθούν ως ομοιοπολικά υδρίδια. Μερικά από αυτά ταξινομούνται επίσης ως ενδιάμεσα υδρίδια και άλλα ως γεφυρωτικά υδρίδια. Κλασικά υδρίδια μετάλλων μετάπτωσης χαρακτηρίζουν έναν απλό δεσμό μεταξύ του κέντρου υδρογόνου και του μετάλλου μετάπτωσης. Μερικά υδρίδια στοιχείων μετάπτωσης είναι όξινα, π.χ., HCo(CO)4 και H2Fe(CO)4. Τα ανιόντα (ReH9)2− και FeH64− είναι παραδείγματα από την αυξανόμενη συλλογή γνωστών μοριακών ομοληπτικών υδριδίων μετάλλων. Ως ψευδοαλογονίδια, οι προσδέτες υδριδίου μπορούν να δεσμευτούν με θετικά πολωμένα κέντρα υδρογόνου. Αυτή η αλληλεπίδραση, που λέγεται δεσμός διυδρογόνου (dihydrogen bond) είναι παρόμοια με δεσμό υδρογόνου που υπάρχει μεταξύ θετικά πολωμένων πρωτονίων και ηλεκτραρνητικών ατόμων με αδέσμευτα μονήρη ζεύγη. Υδρίδια που περιέχουν δευτέριο είναι γνωστά ως δευτερίδια (deuterides). Κάποια δευτερίδια, όπως το δευτερίδιο του λιθίου (lithium deuteride ή LiD), είναι σημαντικά καύσιμα σύντηξης στα θερμοπυρηνικά όπλα. W. M. Mueller, J. P. Blackledge, G. G. Libowitz, Metal Hydrides, Academic Press, N.Y. and London, (1968)
|
Στη χημεία, ένα υδρίδιο (Hydride) είναι το ανιόν του υδρογόνου, H−, ή ένα κράμα ή συνηθέστερα μια χημική ένωση στην οποία ένα ή περισσότερα κέντρα υδρογόνου έχουν πυρηνόφιλες, αναγωγικές ή βασικές ιδιότητες. Σε ενώσεις που θεωρούνται ως υδρίδια, το υδρογόνο συνδέεται με ένα πιο ηλεκτροθετικό στοιχείο ή ομάδα. Οι ενώσεις που περιέχουν υδρογόνο ενωμένο με μέταλλα ή μεταλλοειδή μπορεί επίσης να αναφέρονται ως υδρίδια, αν και σε αυτήν την περίπτωση τα κέντρα υδρογόνου μπορεί να έχουν πρωτικό χαρακτήρα. Σχεδόν όλα τα στοιχεία σχηματίζουν διμερείς ενώσεις του υδρογόνου (Binary compounds of hydrogen), με εξαίρεση τα: He, Ne, Ar, Kr, Pm, Os, Ir, Rn, Fr και Ra.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1
|
Windows 8
|
Σύμφωνα με τη Μicrosoft: "Η οθόνη Έναρξης, όμορφη και με έντονα χρώματα, είναι το πρώτο πράγμα που βλέπετε. Κάθε πλακίδιο της οθόνης Έναρξης είναι συνδεδεμένο με κάποια επαφή, εφαρμογή, τοποθεσία web, λίστα αναπαραγωγής ή με οτιδήποτε άλλο είναι σημαντικό για εσάς. Τα πλακίδια φωτίζονται με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, για να ενημερώνεστε αμέσως. Με μια ματιά, θα βλέπετε τη φωτογραφία στην οποία μόλις προστεθήκατε, τον αυριανό καιρό και μηνύματα από τους φίλους σας." Νέα, βελτιωμένη Διαχείριση εργασιών. Το μενού Έναρξη αντικαταστάθηκε από την οθόνη Έναρξης. Ο Microsoft Internet Explorer 10 περιλαμβάνεται και ως Metro-Style application . Δυο νέοι τρόποι προστασίας λογαριασμού: Κωδικός εικόνας και σύνδεση με PIN. Το Windows To Go επιτρέπει στα Windows 8 να εκκινεί από μια φορητή συσκευή USB (όπως το flash Drive) Επίσημη υποστήριξη οθόνης αφής Δυνατότητα λήψης εφαρμογών από το διαδίκτυο μέσω του Windows Store Μνήμη RAM 1 GB για συστήματα 32bit και μνήμη 2 GB για 64bit Σκληρός δίσκος 16 GB για συστήματα 32bit, 20 GB για 64bit Επεξεργαστής 1 GHz, κάτι όμως που δεν ισχύει για laptops και tablets, αφού εκεί η ανάγκη για εξοικονόμηση ενέργειας είναι μεγάλη. Ανάλυση οθόνης 1024x768 εικονοστοιχεία Κάρτα γραφικών συμβατή με Microsoft DirectX 9 Computer Για έναν windows 8 end of life https://support.microsoft.com/en-us/office/windows-8-end-of-support-and-office- Αγορά των Windows 8 Windows Store
|
Τα Windows 8 είναι έκδοση του λειτουργικού συστήματος Windows της Microsoft. Κυκλοφορήσαν στην αγορά στις 26 Οκτωβρίου 2012, όπως ανακοίνωσε η Microsoft. Προορίζονται για χρήση σε επιτραπέζιους και φορητούς υπολογιστές, καθώς και σε tablet. Τα Windows 8 είναι πολύ διαφορετικά από τις προηγούμενες εκδόσεις των Windows. Χαρακτηριστική είναι η οθόνη έναρξης (startscreen), η οποία αποτελείται από πλακίδια και όχι από εικονίδια και διαθέτει εκτός από τα βασικά προγράμματα του υπολογιστή παιχνίδια και άλλες εφαρμογές, όπως ο καιρός. Η επιφάνεια εργασίας έχει μικρότερη πρακτική αξία σε σχέση με αυτήν που είχε στις προηγούμενες εκδόσεις. Τα νέα Windows θεωρητικά ανοίγουν μέσα σε δεκαπέντε δευτερόλεπτα (διαφέρει ανάλογα με τον υπολογιστή). Έγινε πρόσφατη αναβάθμιση με σκοπό την βελτίωση και την καλύτερη δυνατή εκτέλεση διάφορων λειτουργιών και άλλων εντολών. Σκοπός τους δεν είναι μόνο η άριστη εκτέλεση απλών εργασιών αλλά και η άνοδος σε ένα άλλο επίπεδο τελευταίας τεχνολογίας. Η υποστήριξη των windows 8 έληξε στις 12 Ιανουαρίου 2016 οπότε δεν λαμβάνουν πλέον ενημερώσεις ασφαλείας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Windows_8
|
Παλαϊκή γλώσσα
|
Η Παλαϊκή -όπως και η Χιττιτική- γραφόταν με σφηνοειδή γραφή και οι Παλαΐτες συγκαταλέγονταν στους Χιττιτικούς πληθυσμούς. Η Χεττιτική, η Λουβική και η Παλαϊκή έχουν κοινά ορισμένα γραμματικά χαρακτηριστικά, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα δύο γένη, το ένα από τα οποία συνδυάζει αρσενικό και θηλυκό γένος ως κοινό, ενώ το άλλο είναι ουδέτερο. Οι γραμματικές τους, επίσης, μοιράζονταν ενεργητική και μέση φωνή. Η Χιττική και η Παλαϊκή φαίνεται πως επηρεάστηκαν από το κοινό υπόστρωμα της Χαττικής κατά την εποχή του αρχαίου χιττικού βασιλείου, όταν η Παλά, η Λουβίγια (Luwiya) και η Χαττούσα διαμόρφωναν τις τρεις μείζονες επαρχίες της χιττιτικής αυτοκρατορίας στην Ανατολία. 1: Mallory et al, 1997, 12 2: Βλ. Melchert, 22 3: Forrer, 1922, 241 κ.ε. Forrer, Emil, 1922, "Die Inschriften und sprachen des Hatti Reiches" στο ZDMG 76, 174-269 Mallory J.P. - Adams D.Q. (eds.), 1997, Encyclopedia of Indo-European culture London, Chicago: Fitzroy Dearborn Melchert, H. Craig, 'Notes on Palaic,' στο Zeitschrift für Vergleichende Sprachforschung 98 (1984) 22-43 (.pdf) Αρχειοθετήθηκε 2004-10-23 στο Wayback Machine. The University of North Carolina at Chapel Hill, Δημοσιεύσεις για τις Χιττιτικές γλώσσες Αρχειοθετήθηκε 2006-12-21 στο Wayback Machine.
|
Η Παλαϊκή γλώσσα είναι μία από τις γλώσσες της Εποχής του Χαλκού της Β. Ανατολίας και ομιλείτο στη ΒΔ ζώνη της πολιτισμικής επικράτειας των Χιττιτών1. Μοιάζει με τη Χιττιτική γλώσσα και έγινε γνωστή χάρη σε λιγοστές πινακίδες της 2ης χιλιετίας Π.Κ.Ε., που ανακαλύφθηκαν στo Μπογιάζκιοϊ (Bogazköy), την αρχαία Χαττούσα, το 1905. Η ακαδημαϊκή έρευνα υποδεικνύει ότι η γλώσσα ήταν ήδη εξαφανισμένη την περίοδο που γράφτηκαν οι πινακίδες. Το όνομα της γλώσσας προέρχεται από την πόλη Παλά (Palā), στην περιοχή της Παφλαγονίας των κλασικών χρόνων και φαίνεται πως χρησιμοποιείτο σε τελετουργίες για τον θεό Ζιμπάρβα (Zibarwa)2. Υποδείχθηκε ως ανεξάρτητη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα από τον Εμί Φορρέ (Emil Forrer)3
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1
|
Πέτρος Ρούσος
|
Ο Πέτρος Ρούσος γεννήθηκε το 1908 (ως Πέτρος Πολυχρονίδης) στο παραθαλάσσιο χωριό Γάνος της οθωμανικής Ανατολικής Θράκης, που σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Όταν το χωριό του επλήγη από ισχυρό σεισμό, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Οδησσό της Ρωσίας. Φοίτησε στην Ελληνική Εμπορική Σχολή της Οδησσού, και ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης, ασπαζόμενος την κομμουνιστική ιδεολογία. Το 1923 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, στον Πειραιά, και προσχώρησε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Το 1930 ανέλαβε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΚΝΕ. Το κομματικό του ψευδώνυμο ήταν «Υδραίος». Μετά την ΟΚΝΕ, έγινε μέλος και του ΚΚΕ. Αρχικά ήταν χαμηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος, όμως με την άνοδο στην ηγεσία του Νίκου Ζαχαριάδη, το 1931, ανέβηκε ταχύτατα στην κομματική ιεραρχία. Χρημάτισε δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης και τελικά διευθυντής του «Ριζοσπάστη». Φοίτησε στις κομματικές σχολές KUTV (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργατών Ανατολής) στη Μόσχα και έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ). Η άπταιστη γνώση της ρωσικής γλώσσας και η προσήλωσή του στις ιδέες του Μαρξισμού-Λενινισμού και της Κομμουνιστικής Διεθνούς αποτέλεσαν τα προσόντα για το Ρούσο ώστε να χειρίζεται προνομιακά τις επαφές του ΚΚΕ με τη σοβιετική πρεσβεία στην Αθήνα. Καθώς αρχικά ήταν σχετικά άγνωστο κομματικό στέλεχος χαμηλού προφίλ, δε βρισκόταν στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, και αυτό του εξασφάλιζε μια σχετική ελευθερία κινήσεων. Αποτελούσε το σύνδεσμο μεταξύ του ΚΚΕ και του ΚΚΣΕ και αρκετές φορές συμμετείχε σε αντιπροσωπείες του ΚΚΕ που ελάμβαναν μέρος στις εργασίες της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ το 1935, στο 6ο Συνέδριο, με στήριξη και υπόδειξη του Ζαχαριάδη, θέση που διατήρησε μέχρι το 1973, γινόμενος έτσι ένα από τα μακροβιότερα μέλη της ΚΕ στην ιστορία του κόμματος. Μαζί με το Γιάννη Ιωαννίδη αποτέλεσαν την έμπιστη κλειστή ομάδα του Νίκου Ζαχαριάδη στην ηγεσία του κόμματος προπολεμικά. Ήταν νυμφευμένος με τη Χρύσα Χατζηβασιλείου, επίσης σημαντικό στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και αργότερα του Πολιτικού Γραφείου. Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά το 1936, ο Ρούσος πέρασε στην παρανομία και κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη για δύο χρόνια. Τελικά συνελήφθη το 1938 στη Θεσσαλονίκη μαζί με τη σύζυγό του Χρύσα Χατζηβασιλείου και τη Δόμνα Παπάζογλου (σύζυγο του Γιάννη Ιωαννίδη) και εκτοπίστηκε στην Κίμωλο. Εκεί υπήρξε ηγετικό στέλεχος της καθοδήγησης των πολιτικών κρατουμένων. Στις 20 Απριλίου του 1941 απέδρασε μαζί με όλους τους κρατούμενους (36) της Κιμώλου και κατέφυγε στην Αθήνα. Ήταν ένας από αυτούς που πέρασαν από τους κόλπους της Προσωρινής Διοίκησης του ΚΚΕ, η οποία αποτελούσε κατασκεύασμα του Μανιαδάκη, αλλά το αντιλήφθηκε έγκαιρα και κατήγγειλε το ρόλο της.Ο Πέτρος Ρούσος υπήρξε ένα από τα πρώτα στελέχη που τον Ιούλιο του 1941 ανέλαβαν την ανασύνταξη του ΚΚΕ συγκροτώντας τη Νέα Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, η οποία αρχικά είχε τρία μέλη, τον ίδιο, τη Χρύσα Χατζηβασιλείου και τον Παντελή Καραγκίτση. Λίγο αργότερα, η Νέα Κεντρική Επιτροπή στελεχώθηκε και με άλλα μέλη του ΚΚΕ που απέδρασαν από τους τόπους κράτησής τους. Επίσης βοήθησε στη συγκρότηση του ΕΑΜ και στην οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης. Ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος σε όλη τη διάρκεια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου. Έλαβε μέρος, ως μέλος της αντιπροσωπείας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στις διαπραγματεύσεις των πολιτικών δυνάμεων στο Κάιρο τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1943, των ανταρτικών δυνάμεων στη Συμφωνία της Πλάκας - Μυρόφυλλου, καθώς και στη σύσκεψη και τη Συμφωνία του Λιβάνου, το Μάιο του 1944, εκπροσωπώντας το ΚΚΕ. Για την υπογραφή του στην συμφωνία του Λιβάνου δέχθηκε αυστηρή κριτική από πολλά στελέχη του κόμματος (κατηγορήθηκε ότι τον ξεγέλασε και τον παγίδευσε ο Γεώργιος Παπανδρέου), φτάνοντας ακόμη και στους χαρακτηρισμούς της προδοσίας. Αμέσως μετά την Απελευθέρωση, ο Πέτρος Ρούσος ήταν υπεύθυνος για τις επαφές του ΚΚΕ με τους κομμουνιστές ηγέτες της Ανατολικής Ευρώπης. Τον Οκτώβριο του 1944, το ΚΚΕ μέσω του Ρούσου ζήτησε βοήθεια σε όπλα από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας. Στις 21 Οκτωβρίου 1944 ο Ρούσος ενημερώνεται σε απαντητική επιστολή από το Βούλγαρο κομμουνιστή ηγέτη Δημητρώφ να μην περιμένουν βοήθεια με την αιτιολογία ότι δεν υπάρχουν όπλα, αλλά και λόγω διεθνών περιπλοκών.Λίγο πριν από το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών, ο Πέτρος Ρούσος παίρνει εντολή από την ηγεσία του ΚΚΕ να πάει στη Βουλγαρία και εν συνεχεία στη Γιουγκοσλαβία για να διερευνήσει τις διαθέσεις του Γιουγκοσλάβου κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης του ΕΑΜ με την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στο ταξίδι του προς τα βόρεια πέρασε από τη Λαμία όπου βρισκόταν τότε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, και συναντήθηκε με το Στέφανο Σαράφη. Σύμφωνα με μαρτυρία του Ρούσου, ο Σαράφης ζήτησε την άδεια να χτυπήσει και να διαλύσει τις διάσπαρτες βρετανικές δυνάμεις εκτός Αθηνών. Ο Ρούσος του απάντησε ότι δεν είχε τέτοιες εντολές από την ηγεσία και η ενδεχόμενη σύγκρουση δε συμπεριλάμβανε τους Βρετανούς, αλλά μόνον τις κυβερνητικές και «αντιδραστικές» δυνάμεις που υποστήριζαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 7 Δεκεμβρίου κι ενώ οι μάχες στην Αθήνα είχαν ήδη αρχίσει, ο Ρούσος έφθασε στη Σόφια όπου έγινε θερμά δεκτός. Την ίδια μέρα απέστειλε τηλεγράφημα στο Δημητρώφ ο οποίος βρισκόταν στη Μόσχα για διαβουλεύσεις με το Στάλιν, ζητώντας ηθική υποστήριξη, όπλα και τρόφιμα. Στις 9 Δεκεμβρίου ο Δημητρώφ απάντησε μεταφέροντας μήνυμα του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών Μολότωφ που έλεγε ότι δε μπορούν να βασίζονται σε δραστήρια ανάμειξη και βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση. Ο Ρούσος διαβίβασε το μήνυμα αυτό στην Αθήνα, στο Γιώργη Σιάντο. Τα Δεκεμβριανά έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Ρούσου στη Σόφια και στο Βελιγράδι και αυτός γύρισε στην Αθήνα μετά τη λήξη της στρατιωτικής σύγκρουσης. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο Ρούσος υπήρξε βασικός συνεργάτης του Ζαχαριάδη και συμμετείχε στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (1947-49) ως υπουργός Εξωτερικών. Καταδικάστηκε δύο φορές ερήμην σε θάνατο από τα επίσημα ελληνικά δικαστήρια και, μετά την ήττα του ΔΣΕ το 1949, έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μέχρι και το 1974. Ο Ρούσος μαζί με το Γιάννη Ιωαννίδη ήταν επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΕ του ΚΚΕ στο Βελιγράδι την περίοδο 1945-1948. Μετέβαινε τακτικά στο στρατόπεδο Μπούλκες στη Γιουγκοσλαβία για την κομματική καθοδήγηση της εκεί ελληνικής κοινότητας. Όταν η Χρύσα Χατζηβασιλείου άσκησε κάποια κριτική στο Νίκο Ζαχαριάδη για την πολιτική γραμμή του κόμματος, στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που συνήλθε στο Γράμμο στα τέλη Ιανουαρίου του 1949, ο Πέτρος Ρούσος διαχώρισε τη θέση του από αυτήν της γυναίκας του, και στήριξε το Ζαχαριάδη. Μετά την ήττα του ΔΣΕ ο Ρούσος ήταν ένας από αυτούς που στήριξαν το Ζαχαριάδη στην κριτική που του άσκησαν μέλη του κόμματος για τη στρατιωτική αποτυχία στον εμφύλιο. Στην υπερορία που βρέθηκε μετά την ήττα στον εμφύλιο, διετέλεσε μέλος και πρόεδρος της κομματικής επιτροπής διαφώτισης που είχε τον έλεγχο για το εκδοτικό έργο του ΚΚΕ, μέσω των "Πολιτικών και Λογοτεχνικών Εκδόσεων" (ΠΛΕ) με έδρα το Βουκουρέστι. Στη μετά το Ζαχαριάδη εποχή συνέχισε να βρίσκεται στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος, χωρίς όμως να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο. Στη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 τάχθηκε με την ορθόδοξη πτέρυγα του Κώστα Κολιγιάννη. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην Αθήνα. Πέθανε στις 30 Ιουλίου 1992, σε ηλικία 84 ετών. Ο Ρούσος κατείχε άπταιστα τη ρωσική και την τουρκική γλώσσα, ενώ μιλούσε επίσης αγγλικά και γαλλικά. Ήταν μέλος του ΚΚΣΕ με σπουδές στο KUTV (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής), απολάμβανε της εμπιστοσύνης της ΚΔ καθώς και της σοβιετικής πρεσβείας στην Αθήνα, και σε όλη του την πορεία διακρίθηκε για τον έντονο «κομματικό πατριωτισμό» του. Στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις ήξερε να τηρεί τη «γραμμή» που του είχαν δώσει, αλλά δυσκολευόταν και δίσταζε να λάβει πρωτοβουλίες, ενώ κατά την περίοδο του εμφυλίου υπήρξε απόλυτα πιστός στο Ζαχαριάδη. Ο Πέτρος Ρούσος άφησε αξιόλογο συγγραφικό έργο. Μερικές από τις εργασίες του είναι: Μαρξισμός – Λενινισμός, η κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, 1933. Δημήτρης Γληνός (η πορεία του διανοητή-αγωνιστή της Νεοελληνικής Αναγέννησης) 1943. Ζητήματα της Ιστορίας μας (διαμόρφωση του ελληνικού έθνους), 1955. Βοήθημα νέας ιστορίας της Ελλάδας (Τουρκοκρατία-Βενετοκρατία), 1958. Η Οχτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα, 1967. Της νιότης (αφηγήματα για τη νεολαία), 1972. Η Μεγάλη Πενταετία, 1976. 1. Η Μεγάλη Πενταετία, Πέτρος Ρούσος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1976 2. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012 3. Ακτίνα Θ', Βασίλης Νεφελούδης, εκδόσεις Εστίας, Αθήνα 2007 4. Ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, Ιορντάν Μπάεφ, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1997 5. Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979 6. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,τόμος ΙΣΤ, Εκδοτική ΑΘηνών, Αθήνα 2000 7. Επανάστασις και Ήττα, (Ιστορία του ΚΚΕ 1918-1949), Δημ. Γ. Κούσουλας, Εκδόσεις Ιω. Καμπανά, Αθήναι 1971
|
Ο Πέτρος Ρούσος (πραγματικό όνομα Πέτρος Πολυχρονίδης, 1908 — 30 Ιουλίου 1992) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και διευθυντής του «Ριζοσπάστη». Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BF%CF%82
|
Σύνορα της Πολωνίας
|
Τα σύνορα της σύγχρονης Πολωνίας καθορίστηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Συμφωνήθηκαν στον τομέα του διεθνούς δικαίου με τη Συμφωνία της Γιάλτας της 11ης Φεβρουαρίου 1945 και τη Συμφωνία του Πότσνταμ της 2ης Αυγούστου 1945. Αυτές οι συμφωνίες καθόρισαν γενικά την πορεία των συνόρων, χωρίς να τις αναφέρουν λεπτομερώς. Οι προδιαγραφές τους και, στη συνέχεια, η οριοθέτηση τους έπρεπε να εξομαλυνθούν σε διμερείς συμφωνίες μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών. Μετά την ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, οι συνοριακές διαβάσεις με κράτη της ΕΕ (Γερμανία, Τσεχία, Σλοβακία και Λιθουανία) έγιναν περιττές. Η υποδομή παραμένει σε ισχύ, αλλά η συστηματική χρήση και οι έλεγχοι δεν επιτρέπονται πλέον από τη Συμφωνία Σένγκεν. με τη Γερμανία Σφινοούιστσε Κοουμπασκόβο Κόστσιν ναντ Όντρον Σφιέτσκο Γκούμπιν Ολσίνα Ζγκοζέλετςμε την Τσεχία Σκλάρσκα Πορέμπα Κουντόβα-Ζντρούι Χαουούπκι Τσέσινμε τη Σλοβακία Χίζνε Γουίσα Πολάνα Γιούργκουφ Μπαρβίνεκμε τη Λιθουανία Ογκροντνίκι ΜπουντζίσκοΙστορικά, η Πολωνία είχε επίσης σύνορα (και διέλευση συνόρων) με πρώην χώρες ή με χώρες που δεν έχουν πλέον κοινά σύνορα με την Πολωνία: πρώην χώρες: Τσεχοσλοβακία, Σοβιετική Ένωση, Ανατολική Γερμανία χώρες που κάποτε είχαν κοινά σύνορα με την Πολωνία: Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία με την Ουκρανία Κορτσόβαμε τη Λευκορωσία Γκρόντνομε τη Ρωσία Γκζεχότκι Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας Γεωγραφία της Πολωνίας
|
Τα σύνορα της Πολωνίας έχουν μήκος 3.511 χλμ ή 3.582 χλμ. Οι γειτονικές χώρες είναι η Γερμανία στα δυτικά, η Τσεχία και η Σλοβακία στα νότια, η Ουκρανία και η Λευκορωσία στα ανατολικά και η Λιθουανία και το ρωσικό Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ στα βορειοανατολικά. Στα βόρεια, η Πολωνία συνορεύει με τη Βαλτική Θάλασσα. Κατανομή των συνόρων ανά οντότητα: Σύνορα Πολωνίας-Τσεχίας: 796 χλμ ή 790 χλμ Σύνορα Πολωνίας-Σλοβακίας: 541 χλμ ή 539 χλμ Σύνορα Ουκρανίας-Πολωνίας: 535 χλμ ή 529 χλμ Σύνορα Γερμανίας-Πολωνίας: 467 χλμ Σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας: 418 χλμ ή 416 χλμ Σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας (Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ): 210 χλμ Σύνορα Λιθουανίας-Πολωνίας: 104 χλμ ή 103 χλμ θαλάσσια (Βαλτική Θάλασσα): 440 χλμ ή 528 χλμΗ ακτογραμμή της Πολωνίας έχει μήκος 770 χιλιομέτρων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.