ID
stringlengths 5
12
| summary
stringlengths 0
1.73k
| text
stringlengths 0
68.7k
|
|---|---|---|
NOS_33193 | Varios colectivos da comarca impulsan diferentes actividades durante este mes coa finalidade de "restablecer a dignidade dos homes e mulleres dunha nación asoballada polo levantamento militar de 1936 e a súa posterior Longa Noite de pedra". | 'Como nos libros, para pasar páxina, primeiro hai que lela'. Con esta frase, desde o colectivo O Fervedoiro resumen o seu empeño e teima en recuperar a memoria histórica na comarca do Umia e, tamén, no país. E mesmo unha vez lida esa páxina pode que non queiramos pasala, senón aprender para reescribila con outro final. Quen sabe? O Fervedoiro é unha das entidades e asociacións responsábeis de que nas terras do Umia decembro sexa sinónimo de memoria. Unha tarefa na que tamén se mergullan a Agrupación Cantigas e Agarimos, a Asociación O Meigallo, o CPI don Aurelio, Fílmika Galaica e o Quinteiro do Umia. Roteiros, mostras, proxeccións, xantar de convivio, historia... varias actividades permitirán, de diferentes xeitos, achegarse á memoria histórica da contorna e de Galiza III Roteiro da Memoria Unha das actividades que se desenvolve comezou esta segunda feira, no colexio don Aurelio de Cuntis e consiste na mostra, realizada pola Agrupación Cantigas e Agarimos, que conmemora o 51 aniversario da estrea en Galiza da obra 'Os vellos non deben namorarse'de Castelao. Hai reproducións orixinais de manuscritos para a posta en escena da devandita obra teatral, pódese ver un exemplar de peza dramática publicada -na súa primeira edición- por Galaxia en 1953. O 14 de decembro, sábado, hai unha xornada completa de actos. Encetarase ás 11:00 horas, coa terceira edición do Roteiro da Memoria. Nesta ocasión, a camiñata discorrerá pola freguesía de San Breixo de Arcos de Furcos (Cuntis). "Recordaremos a historia do alcalde cuntiense Manuel Rodríguez (fusilado), do concelleiro Serxio González (fusilado), dos irmáns Lister (oriundos de Arcos de Furcos) e doutras persoas que sentiron, polos arredores, o bafo da morte ou do terror…" Xantar de confaternidade Por volta das 14.30 horas terá lugar o xantar de confraternidade (@s interesada@s poden contactar a través do correo [email protected]). E xa ás 19 horas, na biblioteca municipal Roberto Blanco Torres da vila do Baño, terá lugar a proxección do documental 'A Fazaña da Liberdade', dirixida por Seném Outeiro. Pasear polas rúas para aprender a nosa historia O 17 de decembro (terza feira) alumnado do colexio cuntiense participará nun particular roteiro da Memoria polas rúas da vila do Baño a partir das 11.45 horas. Estudantes de 4º da ESO do CPI don Aurelio Marcelino Rey "paseará por estas rúas ateigadas de historia, recordaremos os nomes d@s fusilad@s, d@s fuxid@s,.. dos lugares de presidio, dos fogares d@s represaliado@s… e buscaremos recunchos para falar de Roberto Blanco Torres, Xohán Xesús González, Uxio Souto e doutras persoas que sufriron nas súas carnes os horrores da guerra e o loito da ditadura". |
NOS_43148 | O país do medio millón de vacas xa non ten a solta nos pés da cota láctea. Xa sen límites para producir, que perspectivas se nos abren? Analizámolo no A Fondo desta semana, coordenado por Antonio Oca. | Xa non somos o país do millón de vacas, como definiu no seu momento Manolo Rivas, porque as políticas europeas, da que foron bo exemplo as cotas lácteas, obrigaron a unha dramática reconversión do sector nos últimos trinta anos. Agora, na Galiza do medio millón de vacas (350.000 de leite e máis de 200.000 de carne), xa desaparecida a cuota láctea, é preciso preguntarse que perspectivas se abren para as e os nosos gandeiros. A esta interrogante aberta queremos dar resposta no A Fondo desta semana, coordenado por un gran experto no sector, o axente de Extensión Agraria Antonio Oca Fernández. O A Fondo sobre o sector lácteo conta con destacadas voces de expert@s, profesionais e técnic@s no sector. Tal é o caso do ex conselleiro de Agricultura, Francisco Sineiro; a directora técnica do Laboratorio Interprofesional Galego de Análise do Leite, Marisa Barreal; o presidente da Asociación Galega Terra e Leite, Xosé Turnes, ou Xosé Luís Antuña, o director xeral de Feiraco e presidente da INLAC, a Organización Interprofesional Láctea, que é o entrevistado desta semana. "A situación é grave no leite envasado con prezos por debaixo dos 0,55 euros, cando o Observatorio de Prezos dos Alimentos sinala un valor mínimo de 0,62", escribe Francisco Sineiro. ANÁLISE DAFO O A Fondo desta semana analiza os puntos fortes e febles, así como as perspectivas das principais patas que compoñen o sector: @s esforzad@s gandeiros, que contra vento e maré non dubidaron en realizar fortes investimentos para saír adiante; a feble industria, que apenas investiu nos últimos anos, e a distribución que, organizada e forte, afoga as e os produtores con prezos do leite que non compensan os gastos. "A situación é especialmente grave no leite envasado con prezos por debaixo dos 0,55 euros, cando o Observatorio de Prezos dos Alimentos sinala un valor mínimo de 0,62 euros para facer fronte aos custos", escribe Sineiro. Da man de Xosé Luís Antuña, revisamos neste A Fondo as posibilidades do modelo cooperativo para o novo futuro que agora se abre, sen límites para a produción, e a necesidade de abrir mercados alén o estatal. "En Galiza imos competir moi mal se o leite sae en cisternas. Temos que ter capacidade de industrializar aquí todo o leite que producimos", afirma X.L. Antuña, de Feiraco. CREAR VALOR ENGADIDO O A Fondo desta semana repara, ademais, na necesidade de rematar o proceso de industrialización do leite no país, de cara á creación de produtos elaborados con maior valor engadido: "En Galiza imos competir moi mal se o leite sae en cisternas. Temos que ter capacidade de industrializar aquí todo o leite que producimos", afirma Antuña. Dun destes produtos elaborados, o queixo, fálanos o presidente da Denominación de Orixe Arzúa Ulloa, Xosé Luís Carrera Valín: ´"É normal escoitar reflexións sobre a necesidade de acadar produtos de máis valor engadido, e pouco común que se teña en conta os que hai, entre os que se atopan os queixos galegos", explica. "A Xunta debería apostar porque o sector lácteo galego liderara a política láctea no Estado, deixando de bailar ao ritmo que lle marca o Ministerio", conclúe neste A Fondo o seu coordenador, Antonio Oca, quen anima a medarar cara a fóra: "O leite galego debe buscar mercados fóra do estado español, monopolizado pola gran distribución francesa". |
PRAZA_18820 | O sociólogo e professor na Universidade de Santiago Jorge García Marín vem de apresentar o seu livro 'Novas masculinidades. O feminismo a (de)construir o homem' (Através Editora) | O sociólogo e professor na Universidade de Santiago Jorge García Marín vem de apresentar o seu livro 'Novas masculinidades. O feminismo a (de)construir o homem' (Através Editora)O sociólogo e professor na Universidade de Santiago Jorge García Marín vem de apresentar o seu livro 'Novas masculinidades. O feminismo a (de)construir o homem', que é parte da coleção Alicerces de Através Editora. "A discordância entre o proclamado e o realmente feito é muito caraterística do discurso político contemporâneo. O meu temor é que as novas masculinidades virem máscaras ideológicas que não trascendam além duma simples performatividade, dum 'rebelar-se vende", diz, entre moitas outras interessantes reflexões. O autor respondeu as nossas perguntas pelo correio eletrónico.O livro surge de uma proposta da Teresa Moure. Como foi a experiência de escreve-lo?Foi uma experiência quasi psicoanalítica -o qual lhe agradeço infinitamente a Teresa Moure- para mergulhar no interior da minha subjetividade e também para sair da minha zona de confort.Começa com o debate sexo (biológico/fisiológico) e género (social/cultural). O essencialismo biologicista tenta justificar a suposta inferioridade das mulheres apelando à "natureza humana". Que exemplos poderiamos pôr de pervivência desse discurso hoje?Abundam os exemplos, mas no campo do desporto de elite extrema-se esta dualidade: a competência e protagonismo dos homens (Formula 1, motos, ciclismo, futebol....) e o papel decorativo que se lhe concede às mulheres (que beijam e parabenizam os heróis masculinos). Com a mesma lógica: por quê compete o homem blanco nas provas de 100 metros lisos se sempre ganham homens pretos? Aquí não existe o princípio biológico de exclusão.O papel de género prescreve, através da socialização, "como deve comportar-se um homem e umha mulher na sociedade, definindo a feminidade e a masculinidade". Quais são hoje os principáis agentes de socialização ao respeito? Que mudanças houve nisso?"Mudam os agentes de socialização, mas predomina a lógica da dominação através do império das redes sociais…"Mudam os agentes de socialização, mas predomina a lógica da dominação através do império das redes sociais.... é o trânsito das sociedades punitivas a sociedades de controlo. A dominação masculina tem mas possibilidades de acção que antigamente onde o indivíduo podia estar em soidadeQue é a masculinidade "clássica ou hegemónica"? Em que se distinguem dela as chamadas "novas masculinidades"?É uma forma de exercer a masculinidade mediante a exclusão do outro (mulher, gay, criança) e que se carateriza pelo desempenho da força, do protagonismo, da agressividade, da competitividade. As novas masculinidades pretendem romper essa lógica e desenvolver as suas subjetividades através de paradigmas mas comunicativos, tornando-se o campo da afetividade.Em que sentido a "cultura da violação" é a "representação" dessa "lógica do poder patriarcal"? Como achas que esta cultura pode operar no que o feminismo está a denominar "justiça patriarcal"? (Penso, por exemplo, no código penal espanhol e na sua não consideração do "abuso sexual" como violação)."Obviamente a cultura da violação é o exemplo mais claro das masculinidades hegemónicas"Obviamente a cultura da violação é o exemplo mais claro das masculinidades hegemónicas, já que é uma fotografia paradigmática do controlo exercido sobre as mulheres através da intimidação e o medo.... A diferença de outras épocas a mulher não é um sujeito civilmente morto, pelo que choca muito que estas acções masculinas que impedem a liberdade das mulheres continuem a acontecer, e que de poderes masculinos se amparem, justifiquem ou se lhes tire importancia. Dá muito nojo.Também há "manifestações de masculinidade hegemónica mais camufladas", coma no fenómeno do exercício da paternidade reduzida às "tarefas menos monótonas e mais divertidas do coidado". Ou a tarefas menores, poderiamos dizer, como "eu já vou leva-los à escola". Qual achas que é a situação hoje a respeito disso? (As estatísticas não permetem falar de uma verdadeira "corresponsabilidade")."É certo que os homens fazemos muito menos no campo do doméstico"É certo que os homens fazemos muito menos no campo do doméstico. Geralmente os homens não se comprometem no fundo destas tarefas porque ainda no mais fundo das nossas psiques masculinas percebe-se que essas são tarefas de mulheres, e eu como homem "generoso" posso ceder algo para ir fazendo algumas pequenas coisas que inclusive demonstrem que não são machista, mas isso sim, não tudo, porque então renúncio à minha identidade sócio-histórica construida através de muitas gerações de dominação masculina.Quanto aos homens machistas que negam selo, quais são os tipos que achas mais relevantes? Poderia-se falar de um tipo especial de "os machistas são os outros" identificável com homens de ideologia de esquerda?Podem ser homens militantes de movimentos de esquerdas, progres, e inclusive alguns que se consideram feministas.... que não podem reconhecer o seu machismo, já que implicaria carregar-se a sua ideologia igualitária; e também podem ser homens de movimentos conservadores que consideram que são igualitários e não vêem machismo em nenhuma acção machista, algo assim como negar as evidências.Em que consistem as "masculinidades deslocadas" e por quê se produzem?São as masculinidades que não se identificam com as masculinidades hegemónicas a nível teórico mas que a nível prático reproduzem estas masculinidades."O amor romântico baseia-se em mitos que conduzem o controlo, a omnipotência do amor e a anulação do indivíduo para ser dois"Qual é a correlação entre o mito do amor romântico e a violência de género?O amor romântico baseia-se em mitos que conduzem o controlo, a omnipotência do amor e a anulação do indivíduo para ser dois.Um estudo da USC verificou a importância das redes sociais como agente de reprodução das identidades de género. Em que sentido?Nos usos das mesmas: tipologias, tempos, perfis, usos práticos que que se lhe dá, perigos que se observam nas mesmas.As novas masculinidades "incorporam elementos novos nas suas relações, mas não quebram totalmente as estruturas de desigualdade numa feroz oposição. Mimetizam-se, adotam novas versões que em muitos casos apenas implicam uma mudança cosmética e não uma implicação ativa contra a violência para as mulheres ou uma renúncia aos espaços de poder". Por que dizes isto?É uma crítica a verdadeiros movimentos mítico poéticos que apenas buscam o encontro de homens, preocupados pelos homens, a falar de homens e a pensar sobre homens...... Não entram a trabalhar contra o núcleo duro patriarcal.Que relação pode haver entre o que chamas "fundamentalismo masculino" e a extrema direita espanhola? (Penso nas proclamas do Casado sobre a "ideologia de género", por exemplo)"Chamar ideologia de género ao feminismo merece uma análise para a que não chega esta entrevista, dá para uma tese doutoral"Sem dúvida há uma relação por conservar o clássico da sociedade, o establisment, o de "toda a vida", os valores de sempre..... Chamar ideologia de género ao feminismo merece uma análise para a que não chega esta entrevista, dá para uma tese doutoral.Tras analizar o papel de AHIGE e outras associações, dizes que o teu temor é que "as novas masculinidades virem máscaras ideológicas que não trascendam além duma simples performatividade, dum "rebelar-se vende". Duma "estetização" do politicamente correto em tempos de feminismo, uma "ilusão". Por que dizes isto? Que deberam fazer este tipo de coletivos para que não seja assim?Preocupa-me que desde estes movimentos, que são muito minoritários, encontremos a justificação do "fim da história feminista", algo assim como já está todo conseguido, os homens vamos liderar os movimentos feministas.Por quê distingues entre "homens involucrados duma maneira decidida na transformação política e outros de desempenho mais ou menos terapêutico"?É uma análise na qual coincido com outros autores, e que se demonstra ao analizar os grupos de homens igualitários. Existem essas duas vias de ação e a primeira é a que mais interessa trabalhar.O principal e mais difícil, dizes, "é renunciarmos aos privilégios do poder patriarcal (amo do espaço público) com tudo o que isso implica". De que jeito poderia fazer-se isto?Os homens devemos começar a dizer que não ao protagonismo (Rebecca Solnit... 'Os homens me explicam coisas'), devemos recuperar a ética dos cuidados e por exemplo não mudar uma paternidade responsável por um cargo académico.Que papel jogam os feminismos nesta construção de novas masculinidades?Fundamental. Sem a tercera onda do feminismo não estaríamos aqui a pensar isto. Levamos uns 200 anos de atraso. |
NOS_25161 | Durante a fin de semana, toda a vila de Monforte de Lemos volcarase para sacar adiante un encontro que supón un importante pulo económico para todos os sectores do Concello. | A Feira Medieval de Monforte de Lemos, unha das máis importantes que decorre na Galiza, volverá ter lugar na fin de semana de Semana Santa após dous anos cancelada pola pandemia. O alcalde de Monforte, José Tomé, presentou hai xa máis dun mes a primeira programación dos vindeiros 16 e 17 de abril. Días nos que até 103 postos de artesanía e gastronomía local, participarán do encontro medieval. Coa recuperación da Feira Medieval de Monforte de Lemos no seu formato habitual antes de que a Organización Mundial da Saúde (OMS) decretase a emerxencia sanitaria mundial, terá lugar un dos festexos máis multitudinarios nos últimos meses. Durante a fin de semana, toda a vila de Monforte de Lemos volcarase para sacar adiante un encontro que supón un importante pulo económico para todos os sectores do Concello. Programación Os tradicionais postos de artesanía da feira medieval estarán abertos tanto o 16 como o 17 de abril, de 10 a 21 horas.Tamén os dous días haberá varias actuacións musicais. Ademais, as persoas que asistan ao encontro poderán desfrutar de diferentes obradoiros, exposicións e mostras, nas que se abordarán todo tipo de aspectos relacionados coa vida cotiá no medievo. A maiores, a Asociación de Hostalaría de Monforte de Lemos anunciou que varios estabelecementos do concello repartirán "menus medievais" durante o transcurso da fin de semana. |
NOS_45697 | "Descoordinación", "caos" ou "ineficacia" son algúns dos cualificativos usados por persoas que tendo síntomas da Covid ou sendo contacto estreito dun positivo tentaban seguir o novo protocolo que se aplicaba na Galiza en relación ao coronavirus. O Sergas recoñece agora que "non é eficiente"e varíao. | 2021 despediuse cunha mudanza nos protocolos de actuación en relación ás persoas contaxiadas da Covid-19. Na Galiza, unha das novas medidas é a aceptación do test de antíxenos para notificar un contaxio. Se unha persoa dá positivo debe comunicalo o antes posíbel á central que atende as incidencias relacionadas coa Covid-19, o número 881 540 045. Para moitas persoas, aí empeza un camiño no que ao virus deben engadir doses de paciencia para facer fronte ao "quebracabezas". Ana Costas relata a Nós Diario a súa "desesperación" xa que, afirma, "cada vez que me chaman é para me dicir unha cousa diferente". "Descoordinación" O 29 de decembro quixo notificar ao 881 540 045 que era contacto cun positivo: "Non me colleron" mais si puido notificalo a súa parella, tamén contacto dese positivo. O 31 fixo a proba PCR cuxo resultado lle deron o 3 de xaneiro, mais "hoxe [por onte, día 5] veño de recibir un SMS notificándome que era contacto estreito dun positivo co que estivera o día 3. E eu levo confinada desde o 29". "Os rastrexadores mándanme chamar ao centro de saúde e do centro de saúde aos rastrexadores" quéixase Luis Pérez, que afirma que leva "toda a mañá" para intentar "que alguén me aclare algo, porque uns din que a PCR é necesaria e outros non". "Non nos descarga traballo" Álvaro Lamas, médico de Atención Primaria na área sanitaria de Vigo, recoñece a Nós Diario que se vive nunha situación de "caos" e "confusión". Apunta, a respecto do citado número de teléfono, que "nunca soubemos moi ben quen está nas centrais de rastrexo" e afirma que pacientes seus dixéronlle que ao chamar a ese número "remitíannos aos centros de saúde", cando se xustificaba este novo protocolo como medida para "aliviar" a presión sobre a Atención Primaria. "Ou dinlles cando chaman que xa están rexistrados e non é así", denuncia. Para Lamas a situación actual deriva dunha realidade que é "innegábel": o servizo de Atención Primaria "está desmantelado" polas políticas sanitarias aplicadas nestes anos. Iso obriga o Sergas, apunta, a procurar "parches" que nunha situación de extensión da pandemia actual non funcionan. As redes sociais son estes días unha especie de ágora onde plasman as súas controversias co novo protocolo numerosas persoas. A ex deputada socialista no Parlamento galego Patricia Vilán denunciaba que levaba "máis de 12 horas" sen que a atendan no teléfono de información da Covid habilitado pola Consellaría. "E aínda estamos agardando polos rastrexadores e a PCR", indicou. Sanidade recoñeceu onte que co elevado número de casos "non é eficiente" o rastrexo e decidiu activar máis medidas para reducir a presión na Atención Primaria Óscar Blanco explicou a este medio como estando na mesma situación que a súa compañeira, os rastrexadores fixaron para el unha corentena até o 7 deste mes e á súa parella até o 9. Formulario, sen resposta Lois Lopes, ao dar positivo por antíxenos, optou por recorrer a unha vía diferente á da chamada ao teléfono 881 540 045. "Eu notifiquei o pasado 31 de decembro que dera positivo a través do formulario existente na páxina web do Sergas para esa finalidade. A día de hoxe [5 de xaneiro] non me chamou ninguén. Así que vou ter que chamar ao centro de saúde para falar co médico. Para que serve entón o formulario?", pregúntase. Unha escolla, a do formulario, pola que optan algunhas persoas ante as "dificultades" para ser atendidos por momentos no 881 540 045: "Máis de dúas horas de contestador automático", quéixase Blanca González, que cando logrou ser atendida "non me deron cita PCR malia ser contacto estreito dun positivo". Externalizar por 14 millóns de euros O pasado verán a Xunta da Galiza optou por externalizar o servizo de rastrexadores nunha empresa privada. O proceso fechouse coa empresa Abai como gañadora, unha decisión que motivou queixas e sospeitas pois, sinalouse entón, a proposta era tecnicamente peor que a competencia, pero máis barata. A compañía Abai Group fíxose co contrato de 14 millóns e opera a través da súa empresa subsidiaria Extel. Segundo cálculos de Comisións Obreiras, por volta de 500 teleoperadores estarían actualmente cubrindo o servizo de atención e rastrexo, número que se presume insuficiente ante a avalancha de contaxios e casos positivos que nestes días se está a rexistrar na Galiza. De aí que a empresa ande á procura de incorporar "con urxencia" cen traballadoras e traballadores máis. O Sergas introduce cambios no protocolo Sanidade recoñeceu onte que co elevado número de casos "non é eficiente" o rastrexo e decidiu activar máis medidas para reducir a presión na Atención Primaria. Así, as cidadás e cidadáns con síntomas poderán solicitar unha proba para detectar a Covid-19 sen necesidade de contactar co seu centro de saúde a través do teléfono 881 540 045, no que tamén poderán comunicar o positivo obtido nun autotest. Ademais, a partir dos próximos días, poderase informar deste resultado mediante unha páxina web habilitada pola Consellaría, e permítese ademais notificalo nas oficinas de farmacia nas que se realice a proba. "Non é eficiente facer unha chamada a todos os contactos. Se estamos a falar de 5.000 casos ao día, cada caso xera entre 4,8 e 5,2 contactos, polo que estariamos a falar 25.000 contactos", recoñeceu a directora xeral de Saúde Pública, Carmen Durán. |
NOS_43750 | Un 19 de agosto de 1936 caía asasinado nun lugar indeterminado de Granada Federico García Lorca, e o mesmo día acontecíalle o propio a Ánxel Casal en Cacheiras, editor dos seus 'Seis poemas galegos'. Unha iniciativa na rede recorda estes poemas e o seu autor, así como o centenario da súa primeira viaxe a Galiza. | Aproveitando o 80 aniversario do fusilamento do escritor español máis importante do século XX, en Galiza nas redes sociais vén de crearse unha iniciativa para recordalo. Suso Díaz, o seu promotor, vén de crear a páxina de Facebook "100 anos da visita de FGL a Galicia" no que convida os internautas a colgar textos ou vídeos recitando poemas do autor granadino. El mesmo coordinou, xunto con Helena Villar Janeiro a finais do ano pasado o libro '66 poemas, Homenaxe a Federico García Lorca', publicado por Biblos. "Esta iniciativa saiu ben grazas a Biblos, que se volcou connosco, que lles gustou a idea, pero o triste é que a Xunta de Galicia e o Concello de Santiago, que si que fixeron algúns actos, pero eu penso que había que facer os roteiros das visitas de Lorca a Galiza", afirma Díaz. Suso Díaz: "Estou moi disgustado coas administracións, porque creo que se terían que ter volcado neste centenario. É unha data importante para Galiza e para a nosa lingua" "Estou moi disgustado coas administracións, porque creo que se terían que ter volcado neste centenario. É unha data importante para Galiza e para a nosa lingua. O galego é máis universal grazas a Lorca, non?", pregúntase. "Son seis poemas que están recollidos nos seus libros, que circulan polo mundo e que están recollidos por todas partes e todos os seus biógrafos falan destes poemas. E parece ser que os nosos gobernos non teñen o máis mínimo interese e non pasa nada. Así que teremos que os civís sacar iniciativas para adiante, se somos quen". Centenario da 1ª visita de Lorca En 1916 o Lorca estudante vén a Galiza con 18 anos. A súa primeira parada foi Santiago, segundo Díaz, e logo "foi en coche á Coruña, a Lugo, a Betanzos e a Ferrol". Foi a máis importante das catro que fixo, defende o activista, porque foi a viaxe de iniciación "polo que supuxo para el descubrir Galiza, esa paisaxe que o impactou, e despois xa foi descubrir os seus escritores, a súa lírica. E logo os amigos que fixo aquí". Aquí descubriu a Rosalía, a quen "adoraba", segundo Díaz, e froito desa admiración xorde o poema 'Canción de cuna para Rosalía de Castro morta', un dos seis famosos versos. Logo adentraríase noutros poetas, como Curros e mesmo a poesía medieval galega. En 1916 o Lorca estudante vén a Galiza con 18 anos. Foi a súa viaxe máis importante, defende o activista, porque foi a viaxe de descuberta "Coido que el intentou sentir como sentimos os galegos e temos que dalgún xeito telo presente. Sobre esta primeira visita que fixo a finais de outubro habería que facer algo", volve insistir. "Eu estou argallando algo, pero aínda non sei se sairá ou non. E eu penso que é preciso un apoio institucional, poñer unhas placas nesas cidades onde estivo, algo que o teña presente. El tívonos presentes a nós: só escribiu en dúas linguas: en español e en galego. Os galegos témoslle que estar agradecidos e telo na memoria". Lorca fixo catro viaxes a Galiza e tamén unha a Arxentina na que foi fortemente apoiado pola colectividade galega alá: "Lorca quedou moi agradecido porque foi a primeira viaxe na que el pensou que xa era un autor de primeira. Chegou alí e había milleiros de persoas agardándoo, os centros galegos volcáronse con el e cando regresou, estaba tan abraiado do recibimento, foi cando dixo que ía escribir poemas en galego. E aí deixou a súa pegada na nosa lingua para sempre". Un dos organizadores fora Eduardo Blanco Amor, quen logo prologou os seus 'Seis poemas galegos' na edición que publicou a Nós de Ánxel Casal. "Desgrazadamente correron o mesmo destino o mesmo día". |
NOS_36560 | A terceira edición do concurso Quero Cantar, impulsado pola Deputación da Coruña, deixou como gañadores os grupos Os Cortegadaos, de Cortegada e Pequenos Besbellos, de Pontevedra. | "Eu quero ser árbore", que defende a necesidade de "ter os pés na terra e a cabeza no aire" fixo gañadores da terceira edición do Quero Cantar o grupo Os Cortegadaos na categoría infantil e "Faite respectar", un alegato contra o acoso escolar, a Pequenos Besbellos na categoría xuvenil, ás que optaban un total de seis bandas que foran seleccionadas do total das presentadas por un xurado profesional que valorou a "alta calidade" das pezas. Fixéronse co segundo premio na categoría infantil Os Calistos de Teo con "A Princesa Azul" e co terceiro, As fantásticas de Fisterra con "Blues do faro". A respeito da modalidade xuvenil, o segundo premio recaeu en Noa de Vila de Cruces con "Agora son eu" e o terceiro, na banda Enxebres, tamén de Vila de Cruces, con "Sempre combativa". Temas de marcado carácter social en que salientan a defensa da igualdade e a denuncia do machismo. "O nivel das cancións foi altísimo e, do que temos certeza, é de que participar no Quero Cantar é unha experiencia única coa que gozan todas as nenas e nenos, unha festa que cada ano sorprende máis", sinalou Goretti Sanmartín, vicepresidenta da Deputación da Coruña, entidade impulsora do concurso, na súa intervención, en que apostou en "cantar en galego con normalidade, que é o obxectivo deste certame". Cun Teatro Colón completo, a gala comezou coa intervención da banda María Fumaça que cantou algún dos seus emblemáticos temas e contou coa presentación, a ritmo de regueifa, de Alba María. |
NOS_47217 | A lista encabezada por Luís Villares gañou as primarias de En Marea co 58,66 por cento dos apoios. Somos Quen obtivo 25,26 por cento e Queremos Participar, 16,08. A participación ficou en 82,2 por cento. | A lista que encabeza Luís Villares obtivo 58,66 por cento do voto nas primarias de En Marea, o que lle outorga 21 dos 35 asentos en xogo no Consello das Mareas, o máximo órgao da confluencia entre asembleas. En segundo lugar ficou Somos Quen, a candidatura encabezada por Davide Rodríguez, parlamentar de Anova e ex alcalde de Manzaneda, que se fixo co 25,26 por cento e 9 postos no Consello das Mareas. Finalmente, a candidatura Queremos Participar, liderada pola ex parlamentar Consuelo Martínez e nucleada arredor de Cerna, obtivo o 16,08 dos apoios, o que se traduce en 5 asentos no Consello das Mareas. A participación superou un chisco 80 por cento, ao se situar en 82,2 por cento. Traducido a votos, de 1.903 persoas inscritas no censo exerceron finalmente o seu direito ao sufraxio 1.565, 1.524 apoiaron algunha das tres candidaturas en liza e 41 optaron polo voto en branco. En todo caso, a participación estivo a anos luz da rexistada nas primarias para a escolla das candidaturas para as eleccións ao Parlamento galego de setembro pasado, daquela votaran un total de 10.143 persoas. A candidatura oficial, a que se apresentaba baixo o carimbo de Máis Alá, obtivo un total de 894 votos, face os 385 de Somos Quen e os 245 de Queremos Participar. O Consello das Mareas vai ficar constituído polas seguintes persoas: Máis Alá: Luís Villares Naveira, Maria Victoria Esteban Riesco, Xose Manuel Beiras Torrado, Gladys Alfonso Lobato, Iago Martinez Durán, Noemi Prados Ansede; Javier Octavio de Toledo Delgado; Sara Torreiro Rodríguez; Pedro José Rivera Rodríguez; Ana María Seijas Baranauskas Rafa Dopico Carballeira; Elena Cores Leiro; Borja San Ramón Tizón; Paula Rodríguez Domínguez; Adrián Fuenteseca Fernández; Sara Outeiral Cameán; Mariano Enrique Fernández Cabarcos; Oriana Mendez Fuentes; Gonzalo Rodríguez Rodríguez; Thais Rivera López e Ares Jimenez Soria. Somos Quen: David Rodríguez Estévez; Iria Morgade Valcárcel; Modesto Renda Santiso; María Esther Duro Rodríguez; Alfonso Diz Dieguez; Sonia Vidal Llamas; Pablo Alonso Pérez (Patxi); Mónica González Fernández e Xurxo Triñanes. Queremos Participar: Consuelo Martinez García; Mario López Rico; Paula Vázquez Verao; Francisca Rodríguez Rodríguez e Iris Malvido Lago. E a Coordenadora? Ficaría agora por nomear os membros da Coordenadora, o máximo órgao executivo da confluencia. A este respeito, o regulamento das primarias di dúas cousas á vez. Primeira, que cada candidatura debía apresentar unha proposta de Coordenadora con once nomes (Máis Alá fíxoo, son os once primeiros da súa lista) e, segunda, que, nun momento posterior ao acto eleitoral das primarias, Consello das Mareas nomeará os membros desa coordenadora executiva. En principio, o espírito do regulamento parece indicar que os 11 nomes serían os 11 nomes da candidatura gañadora -fontes do comité eleitoral dixeron a Sermos a ese respeito que "nas primarias se votaron candidaturas con cadanseus Documentos Políticos e os Documentos Políticos son indivisíbeis"- mais fica aberta a posibilidade dunha eventual integración de persoas das candidaturas críticas sendo que se fai descansar no Consello das Mareas a competencia de "nomear" os membros da executiva. A redacción é suficientemente flexíbel como para permitir diversas interpretacións. Realmente caben dúas, a de que o Consello das Mareas se debería limitar a ratificar a coordenadora da candidatura gañadora (por iso o regulamento utiliza o verbo "nomear" e non "elixir") ou a de que no máximo órgao da confluencia se poderían estabelecer conversas para ir a unha dirección máis plural e non conformada exclusivamente por integrantes da lista oficial. |
PRAZA_15972 | Os investigadores da Garda Civil definen a José Enrique Abuín como un "profesional do delito" e aclaran que, malia as numerosas sospeitas, non era posible atopar as probas que permitisen antes a súa detención. O ADN confirma que o cadáver de Rianxo é o da moza madrileña desaparecida. Os investigadores piden autocrítica á prensa: "Hai titulares que poden supor dano de por vida á familia" Prisión incomunicada e sen fianza para o asasino confeso de Diana Quer | Os investigadores piden autocrítica á prensa: "Hai titulares que poden supor dano de por vida á familia" José Enrique Abuín Gey, coñecido como o Chicle, converteuse xa en novembro de 2016 no "principal sospeitoso" da morte da moza madrileña Diana Quer, desaparecida na madrugada do 22 de agosto de 2016 na Pobra do Caramiñal, tal e como informou este martes na Coruña o coronel xefe da Unidade Operativa (UCO), Manuel Sánchez Corbí. Antes, o delegado do Goberno central en Galicia, Santiago Villanueva, anunciara que as probas de ADN confirmaran de madrugada que o corpo achado no fondo dun pozo nunha nave industrial en Rianxo era o da rapaza desaparecida durante máis de 14 meses. En rolda de prensa para informar do operativo, Corbí insistiu varias veces no perfil do asasino confeso da rapaza madrileña, ao que definiu como "profesional do delito" e moi "espabilado" á hora de non facilitar as probas que supuxesen a súa detención, malia que os investigadores da Garda Civil levaban varios meses "case seguros" de que el era a persoa que buscaban. Foi obxecto de seguimentos e vixilancia, do que o agora detido se decatou, pero non puido ser detido por esa falta de probas e ante a coartada que tanto a súa muller como os seus cuñados lle proporcionaran. Abuín aclaráralle á familia que non tiña nada que ver co caso pero que, ante os seus antecedentes, mellor protexelo. Crérono. A Garda Civil define o asasino confeso como un "profesional do delito" que non facilitou as probas necesarias para detelo antes Con todo, foi hai xa máis dun ano cando se converteu no principal sospeitoso para a Garda Civil, ao coincidir o percorrido que o seu móbil fai na noite da desaparición "co que fai o de Diana Quer". Ese espazo de tempo, entre as 2:42 horas e as 2:58, foi clave, sobre todo cando nese último momento no que o teléfono da rapaza permanece operativo a ubicación é a mesma que a do Chicle. Nave de Asados (Rianxo) no que foi achado o corpo de Diana Quer / © Google A partir dese novembro de 2016 empezouse co seguimento do agora detido, que chegou a solicitar un contacto "informal" cun axente da garda civil para preguntarlle por que o seguían. "Quería saber", aclarou Corbí, "pero cometeu un erro". Asegurou que o día da desaparición de Diana Quer se atopaba coa súa dona nas festas da Pobra, polo que "estábase situando no lugar do delito". Só uns días despois, cando declarou como testemuña, tanto el como a súa muller dixeron que foran roubar gasolina. Os seus cuñados insistiron nesa mesma versión. Ao decatarse de que estaba a ser seguido, Abuín pediu un encontro "informal" coa Garda Civil e preguntou por que razón era vixiado As sospeitas e datos fóronse acumulando, relataron os investigadores, pero non había "elementos de proba" que permitisen tampouco reimpulsar un caso que fora arquivado provisionalmente en abril de 2017. Ese era o obxectivo principal da Garda Civil: apañar as probas necesarias que permitisen ao xuíz reabrilo e aplicar dilixencias que afondasen nas pescudas. O xulgado de Ribeira ven de declarar a reapertura da causa. O asasino confeso chegou a entregar ás forzas de seguridade un móbil que non era o que buscaban para logo entregar o seu, pero baleirado de calquera dato que o implicase. Todo iso despois de que o seu vehículo tamén fose identificado no percorrido investigado. Ante as críticas e preguntas sobre por que Abuín non fora detido antes, a Garda Civil insistiu en que non tiñan as probas, así como na preparación delicitiva do Chicle para evitar achegalas. "En España non hai detención preventiva; só había sospeitas e o xuíz entendeu que había que arquivar o caso", aclarou Corbí, que cre que "non tería cambiado nada ou non moito" no caso de que a causa seguise aberta. "Se o tivéramos detido naquel novembro e a familia seguise coa mesma coartada, todo sería igual", insistiu, para advertir de que "ningunha policía" podería ter feito máis. "Polo menos a Garda Civil, non", dixo. Os investigadores deféndense das críticas por non ter detido antes a Abuín: "Só había sospeitas, non tiñamos probas" O desbloqueo de máis datos telefónicos, no mes de xullo de 2017, estreitou aínda máis o cerco sobre Abuín ao facilitar ubicacións exactas do seu coche, ata que en novembro pasado os investigadores, tal e como recoñeceron, xa non tiñan "ningunha dúbida" de que o Chicle era o autor da morte de Diana Quer, polo que só quedaba aclarar se o delito fora cometido en solitario ou con máis persoas, algo que foi descartado posteriormente. O perfil delitivo e unha pasada agresión sexual á cuñada dirixían todos os indicios cara a el. O obxectivo durante os últimos meses, tal e como aclara a UCO, foi "convencer o xuíz para reabrir as dilixencias" polo que se elaboraron completos informes sobre as investigacións ata que a denuncia doutra moza por unha agresión na noite de Nadal acelerou todo. Así o explicou o coronel Francisco Javier Jambrina, xefe da Comandancia da Garda Civil da Coruña, que detallou o episodio e aclarou que, "ao contrario do que se dixo nos medios, non foi unha casualidade senón un obstáculo" no proceso da investigacións que obrigou a acelerar todo. A denuncia da rapaza na noite de Nadal acelerou o caso e unha "grave filtración en prensa" obrigou os axentes a "precipitarse" "Non nos agardabamos que intentase outro feito así", dixo Jambrina, que advertiu que "unha grave filtración en prensa" -en referencia á nova de que esa nova agresión podería estar vinculada co caso de Diana Quer- obrigou os investigadores a "precipitarse". "Comprometeunos", engadiu quen tamén aclarou que, malia non estar comprobado, todo fai indicar que o modus operandi con esta última vítima foi semellante ao empregado con Diana Quer, aínda que con fatais consecuencias no caso da moza madrileña. A Garda Civil xa anunciou que investigará outros casos de violación na zona por se o agora encarcerado puidese ter algo que ver. A partir da súa detención, o asasino confeso fala de morte accidental e de que o corpo fora tirado á ría, en Taragoña. "Imposible porque o corpo aboiaría", din os axentes. Tempo despois, e logo de que tanto a súa muller como os seus cuñados muden a versión, tiren abaixo a súa coartada e recoñezan que non estiveron con el na noite da desaparición, Abuín pide declarar e indica o lugar onde agochou o cadáver, que apareceu lastrado cuns ladrillos e nun pozo con auga duns dez metros de profundidade. Con todo, Abuín non aclara nin como a matou, insiste na morte accidental -teoría que a Garda Civil non comparte á falta das probas- e tampouco se sabe se houbo violación. "Será a autopsia a que determine iso", remataron uns garda civís, que foron moi críticos co tratamento que boa parte da prensa lle deu ao caso e que recoñeceron que a decisión de ofrecer unha rolda de prensa con tantos detalles xurdiu do "moi mediático" do caso e da necesidade de desmentir "demasiadas informacións que non se correspondían coa realidade". |
NOS_15149 | Os departamentos de galego das tres Universidades asinan un manifesto conxunto no que alertan do perigo do galego de "se converter nunha lingua estranxeira na súa propia patria". Á Xunta respondeu lamentando que este fora o único xesto conxunto de cara ao 17 de maio. | De maneira singular, os departamentos de galego das tres Universidades galegas asinan conxuntamente un comunicado no que cuestionan a política lingüística da Xunta e mostran a "profunda preocupación" pola situación da lingua, en especial despois de se coñeceren os últimos datos que falan do retroceso do uso nas novas xeracións e a "alarmante" diminución de investimentos na promoción do galego. "A lingua galega está en perigo de se converter nunha lingua estranxeira na súa propia patria", sinalan nun comunicado asinado por Manuel Ferreiro, director do Departamento de Galego-Portugués, Francés e Lingüística da Universidade da Coruña, Francisco A. Cidrás, director do Departamento de Filoloxía Galega da Universidade de Santiago e Burghard Baltrusch, director do Departamento de Filoloxía Galega e Latina da Universidade de Vigo. Dous eixos para a alarma Ao tempo que reclaman o desenvolvemento do Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega aprobado por unanimidade polo Parlamento de Galiza en 2004 lamentan os "efectos contraproducentes do Decreto "de plurilingüísmo" como "circunstancias ameazantes para a lingua e cultura propia do país". A declaración defende, pola contra, unha lingua de oportunidades para "preservar a súa identidade histórica e proxectarse asemade no futuro" xa que é o galego o que, segundo anotan, "nos singulariza cunha identidade milenaria" e "nos permite acceder facilmente a un universo de 276 millóns de falantes en 27 países". Á Xunta respondeu de inmediato ao tirón de orellas dos departamentos das tres Universidades lamentando que sexa esta a única iniciativa conxunta de cara o 17 de maio e defendendo o decreto de plurilingüísmo, avalado, segundo fixeron notar, por oito sentenzas xudiciais. |
PRAZA_8998 | O 8 e 9 de xuño Anova celebrará a súa primeira Asemblea Nacional, un proceso que enfronta en paralelo cunha intensa confrontación parlamentaria co PP. Beiras non nega que isto xere unha retroalimentación, pero engade: "de que lle vale a Feijoo fidelizar o seu electorado se as enquisas lle están dando unha caida de 16 puntos?". | O 8 e 9 de xuño Anova celebrará a súa primeira Asemblea Nacional, despois da constituínte do pasado ano e a asemblea deliberativa celebrada en abríl. Xosé Manuel Beiras, portavoz nacional de Anova, será elixido novamente máximo responsable dunha formación que tamén escollerá a súa Coordinadora Nacional. Alén deste proceso interno, Beiras mantivo nos últimos meses unha intensa actividade parlamentaria como voceiro de AGE na cámara, na que sostivo sonoros e moi comentados enfrontamentos con Alberto Núñez Feijoo. Sobre as análises que salientan que esta cofrontación retroalimenta as dúas forzas políticas e os dous líderes, Beiras responde: "de que lle vale a Feijoo fidelizar o seu electorado se as enquisas lle están dando unha caida de 16 puntos? E cal é alternativa? Facer cortesía parlamentaria? Quen lle está creando problemas de credibilidade ao PP? Nós". "Onde falla todo? Na esquerda política. Nas organizacións estase producindo algo que nós mesmos estamos vivindo no proceso de Anova: a convivencia entre as fórmulas políticas dun ciclo que está rematado e as novas fórmulas dun novo ciclo" A esquerda dispón de instrumentos organizativos e discursivos axeitados para levar a cabo a creba democrática que se invoca? Ao falar de esquerda eu sempre distingo por unha banda a esquerda pensante. Cando se falaba do desarme ideolóxico da esquerda nos anos noventa, eu sempre sostiven que o desarme non afectaba ao pensamento, pero o problema era que este pensamento estaba condenado ao ostracismo. Esa esquerda si ten alternativas e ás veces con propostas moi concretas. O libro de Navarro, Garzón e Torres está aí, por exemplo. Tamén distingo a esquerda social, na que hai un movemento moi forte e que tamén formula alternativas programáticas. Penso por exemplo nas ILP que se presentaron no Parlamento. Onde falla todo? Na esquerda política. Nas organizacións estase producindo algo que nós mesmos estamos vivindo no proceso de Anova: a convivencia entre as fórmulas políticas dun ciclo que está rematado e as novas fórmulas dun novo ciclo. O lóxico e o que eu confío que ocorra é que a cultura política da esquerda se desfaga de todos os vicios adquiridos, de todos os procesos de deturpación vividos, pero que se incorporen as grandes herdanzas da loita de clases, tanto as obreiras coma as campesiñas, as loitas de descolonización e as loitas polos dereitos civís. Pero, mantendo iso, ten que incorporarse unha maneira de entender a translación das dinámicas da esquerda social ás instancias políticas e a propia cultura política dos movementos altermundistas e dos foros sociais. E tamén o convencemento de que o centro de gravidade da actividade política da esquerda debe estar na sociedade civil e nos movementos sociais. A confluencia desas dúas grandes correntes: unha que vén de moitas décadas atrás e outra que naceu máis recentemente, é o que ten que dar lugar a esa nova esquerda, que ten que ser rupturista. Pero o problema é que os partidos de esquerda seguen sendo aparatos e xorden fenómenos espurios e inercias. A clave é ter unha visión de conxunto e sermos conscientes de que estamos nun proceso de aprendizaxe. Imos cara atrás? Dá a impresión que nos últimos meses varios destes actores están mirando máis cara a dentro e marcando o seu territorio. Falo tamén da división sindical ou das plataformas en defensa do ensino... Pode que sexa certo que imos cara atrás, pode que aparentemente o proceso estea máis atrasado que hai un ano ou ano e pico. Porque hai elementos que no proceso de ruptura quedaron aparcados e despois, no proceso de consolidación dos cambios, eses vicios pasados fanse máis evidentes. Pero eu falaba antes a nivel político, sen incluír os sindicatos. Porque os sindicatos actualmente forman parte da superestrutura e están enganchados ao aparato do Estado. E precisamente por iso hai contradicións entre as bases dos sindicatos e as súas cúpulas, como sucede por exemplo en CC.OO. "Moitos esperaban que non houbese entendemento entre AGE e BNG. E mesmo a hai entre AGE e PSdeG dunha maneira recíproca, a pesar do moito que o PP queira intoxicar esas relacións" Veremos a curto ou medio prazo unha candidatura na que se inclúan Anova, EU -e os demais partidos que forman AGE- e BNG? Hai un espazo institucional onde está habendo algo que non se daba na lexislatura pasada: a capacidade de atopar espazos de confluencia entre os tres grupos que formamos a oposición. E creo que AGE contribuíu moi positivamente a iso. Moitos esperaban que non houbese entendemento entre AGE e BNG. E mesmo a hai entre AGE e PSdeG dunha maneira recíproca, a pesar do moito que o PP queira intoxicar esas relacións. Ese traballo conxunto no Parlamento é un primeiro paso. E na revolta cívica cada un estamos participando á nosa maneira, e ese é outro espazo de encontro. Sucede que nos últimos meses no BNG houbo un cambio de dirección e Xavier Vence lanza mensaxes de tender pontes, arroupado polos continxentes do seu mesmo estilo que entraron na nova dirección. Eu nisto teño a seguinte opinión, que é o que lle dixen a Vence cando falamos: o BNG necesita facer, ao seu xeito, o que nós tentamos que o BNG fixese cando aínda estabamos dentro, é dicir, rexeneración, democracia interna, recuperación das regras de xogo, autocrítica e refundación. O BNG necesita facer iso para recuperar a credibilidade. Porque se non fan este proceso, os movementos actuais son interpretados dende fora como un "dado que están baixo mínimos daquela teñen que lavar a cara". Se o BNG pretende recuperar a centralidade sen facer isto non será de fiar. Se pretendes queimar etapas vas fracasar: tes que dar todos os pasos. "O BNG necesita rexeneración, democracia interna, autocrítica e refundación. Necesita facer iso para recuperar a credibilidade" O mesmo que digo que AGE non pode tampouco queimar etapas senón que debe servir de precedente para futuras reformulacións. Eu dicíalle a Vence: ti podes ter dúas actitudes con respecto a Esquerda Unida: podes dicir "é unha forza españolista e non quero ter nada que ver con eles" e así o único que fas é botala en mans do españolismo. E a outra actitude é tirar dela para que se decaten de que o espazo político no que debe actuar é Galicia. Despois eu non sei o que se entende por "unidade do nacionalismo". Unidade orgánica? Non a descarto, pero non a vexo no horizonte. E ti o que non podes facer é saltar do trampolín para tentar chegar ao horizonte, porque daquela vas caer. Hoxe por hoxe non podes plantexar iso, porque o BNG acabou o seu ciclo. O BNG creouse nun momento determinado e foi evolucionando até rematar o seu ciclo. Eu tamén lle preguntaba a Vence: ti cres que o nacionalismo galego ten o potencial social para poder dar o paso á libre decisión, como unha abstracción dos procesos abertos no Estado? Ti cres que cunha actitude isolacionista o nacionalismo galego pode levar Galicia a dar ese salto adiante? Eu non o creo. O salto adiante do nacionalismo galego non se pode facer sen participar na dinámica rupturista do Estado español. E nesa dinámica rupturista a cuestión fundamental é a cuestión da esquerda. "O salto adiante do nacionalismo galego non se pode facer sen participar na dinámica rupturista do Estado español. E nesa dinámica rupturista a cuestión fundamental é a cuestión da esquerda" Que eixo cres que debe primar á hora de conformar candidaturas de cara ás eleccións europeas? Vouche dar a mesma resposta que lle dei a Vence. Anova aínda non tratou o asunto e tampouco vai fixar a súa posición nesta asemblea, pero está claro que hai tres escenarios. O primeiro, como escribían o outro dia en Sin Permiso, se as eleccións europeas se plantexan como un anticipo das eleccións ás Cortes e o obxectivo é derrotar os dous partidos do réxime entón hai que compoñer unha gran fronte en todo o Estado na que as fórmulas sexan as adecuadas para que as nacións teñamos presenza como tal e co obxectivo de promover unha ruptura, e unha ruptura con Europa tamén. Tamén se pode facer unha alianza dos nacionalismos de esquerda, con Bildu e as CUP e algúns máis. E outra alternativa é facer unha candidatura do nacionalismo galego de esquerdas e de toda a esquerda que asuma a cuestión nacional. Non che teño resposta sobre cal das tres fórmulas é mellor. Cres posible que no PSOE ou no PSdeG un sector máis esquerdista rache co partido, como fixo Lafontaine en Alemaña? Eu para o PSOE só vexo dous escenarios: ou ben unha refundación e que regrese aos seus valores históricos anteriores a Suresnes, á socialdemocracia verdadeira. Ou apostar á pervivencia do réxime: pedir apenas a abdicación do monarca, reformiñas da Constitución... Se se dá esta segunda opción teño claro que un sector esgazará. Pero creo que o desenlace vai depender máis da dinámica xeral do proceso e non tanto das dinámicas internas do PSOE. "De que lle vale a Feijoo fidelizar o seu electorado se as enquisas lle están dando unha caida de 16 puntos? E cal é alternativa? Facer cortesía parlamentaria?" Que pensas cando les ou escoitas que PP e AGE se retroalimentan? Lembro que iso tamén se dicía de min e do BNG na lexislatura na que Fraga chegou a Galicia. Eu daquela propúxenlle ao PSOE facer o mesmo que estamos facendo agora para, cada un no noso papel, queimar a Fraga. E non quixeron. A oposición que fixemos daquela é certo que nos fixo subir de 5 a 13 deputados. Que tamén afortalou a Fraga? Pois, home, non o sei, nós fixemos o noso traballo. Que fixeron os demais? Agora pode que estea pasando algo semellante, pero de que lle vale a Feijoo fidelizar o seu electorado se as enquisas lle están dando unha caida de 16 puntos? E cal é alternativa? Facer cortesía parlamentaria? Esgrima parlamentaria como fixo a oposición na lexislatura pasada? Quen lle está creando problemas de credibilidade ao PP? Nós. "Feijoo non ten outra estratexia de defensa que meterse no castelo e botar cousas por riba da oposición" Cres que Feijoo vai estirar moito a súa actual estratexia agresiva? Eu creo que non ten outra alternativa. Non pode ser sincero, porque sabe que é mentira o que di. E non ten outra estratexia de defensa que meterse no castelo e botar cousas por riba da oposición. E, terceiro, isto forma parte da súa idiosincrasia: Núñez non é demócrata, é un buscavidas e un arribista, e só pensa na súa carreira persoal. Pero estase trabucando, porque o seu futuro está moito máis nebuloso agora que hai tres meses. É un tipo que está estigmatizado, que sae nas televisións europeas como un presidente que ten relacións co narcotráfico. |
NOS_16561 | A culminación onte da saída do Reino Unido da UE supón unha nova vitoria do discurso racista e xenófobo que foi a base da campaña do Brexit. Os representantes galegos no Parlamento europeo, Nicolás González Casares (PSOE) e Francisco Millán Mon (PP), e a futura eurodeputada, Ana Miranda (BNG) posiciónanse ante o Brexit. | Se algo é certo e percíbese con meridiana claridade a través da mesta borraxeira de negociacións dos últimos tres anos e medio, desde a aprobación en referendo do Brexit, é que a idea de que a chegada de estranxeiros era unha ameza para o Reino Unido. Estranxeiros pobres, claro está. Porque o racismo é unha das facianas do clasismo que as clases dominantes mostran para manteren o seu status. Enfeitado, iso si, de bandeiras e patriotismo para llo vender ao pobo. E as persoas inmigrantes, cabeza de turco de todos os males socioeconómicos nunha sociedade. Persoas nas que se inclúen as que, buscando refuxio e futuro, foxen de conflitos provocados pola intervención militar e económica de potencias occidentais como o Reino Unido. No alfa e no omega deste proceso sitúanse David Cameron e Boris Johnson. O primeiro alentou e convocou o referendo do Brexit; o segundo executouno. Ambos os dous son etonians, alumnos da Eton College, unha das máis famosas e elitistas escolas segregadas para nenos do mundo, situada no condado de Berkshire (en 2019, a taxa anual para estudar neste internado foi de 42.501 libras, máis de 50.000 euros). Ambos os dous, primeiros ministros tories de pouca idade. Ambos os dous, rivais desde a adolescencia. Alfa Con 44 anos, Cameron chegou en 2010 ao 10 de Downing Street da man do partido europeísta Liberal Demócratas, algo que non sentou ben entre os conservadores euroescépticos, que en novembro de 2011 promoveron en Westminster unha moción sobre a saída da Unión Europea. Para acougar a rebelión no seu partido e frear o ascenso do UKIP (Partido da Independencia do Reino Unido) de Nigel Farage, Cameron acabou cedendo e convocou o referendo do Brexit. Polo medio, xogou a dúas bandas. Nos primeiros anos manifestábase publicamente favorábel á consulta, mais internamente ─tal e como lle confesou ao seu viceprimeiro ministro e líder dos liberal demócratas, Nick Clegg─ admitía que eran acenos internos ao seu partido. Un farol. Porén, as vitorias no referendo escocés de 2014 e, por maioría absoluta, nas eleccións lexislativas de 2015 ─alén do triunfo do UKIP nos comicios europeos de 2014─ mudaron a situación, e Cameron acabou por convocar o referendo para o 23 de xuño de 2016. Confiaba en que o seu farol aguantaría e que o remain (ficar na UE) gañaría. Ao día seguinte, ante a vitoria do leave (marchar da UE), anuncia a súa dimisión. Theresa May toma o relevo. May activa o 29 de Marzo de 2017 o artigo 50 do Tratado de Lisboa, co que se inicia a conta atrás de dous anos para que Londres e Bruxelas acorden a saída ordenada. As complicadas negociacións, coa fronteira en Irlanda como a cuestión máis sensíbel, deron como resultado varios acordos, todos rexeitados no Parlamento británico. O 29 de marzo de 2019, data límite, vótase en contra por terceira vez. A UE concede unha prórroga e May, tras un achegamento a Corbyn ─líder do Partido Laborista─ que enfurece os seus, anuncia en maio a súa dimisión. É a quenda de Boris Johnson. Omega Johnson, fervente partidario do Brexit como bo converso ─"arriscou un resultado no que non cría porque axudaría a súa carreira política", escribiu Cameron sobre el nas súas memorias─, asume o cargo de primeiro ministro aos 55 anos, despois de ser alcalde de Londres e de traballar como correspondente en Bruxelas para The Daily Telegraph (o xornal tory por excelencia). Boris Johnson chega coa firme intención de abandonar a UE na nova data fixada, o 31 de outubro, "con acordo ou sen acordo". A pelexa xudicial e parlamentaria acaba cun novo plan, aceptado por Bruxelas, e as eleccións xerais do 12 de decembro. Johnson gaña con maioría absoluta e o Brexit faise, agora si, realidade. A información íntegra pode ser consultada na edición en papel de Nós Diario, á venda nos quioscos, ou na súa lectura na nube. |
NOS_44384 | A sentenza absolutoria da Audiencia Nacional a 12 independentistas galegos acusados de "enaltecemento do terrorismo" non deixa marxe para dúbidas. Para Brais González, avogado de 3 dos acusados, o fallo é "demoledor para a acusación", a Fiscalía. Joam Peres, portavoz dos encausados, reitera que vén de clarificarse que o proceso respondeu a unha "montaxe político-policial". | A Audiencia Nacional absolveu os 12 independentistas encausados na 'Operación Jaro' e para os que a Fiscalía pedía máis de 100 anos de prisión. Unha sentenza que pon fin así ao proceso que se alongou máis de 5 anos e no que mesmo pairou a ilegalización de Causa Galiza e Ceivar. "O nivel de farsa e invención que concorreron nesta causa era algo tan insostíbel que non convenceu nin a Audiencia Nacional", sinala Brais González, avogado no xuízo de 3 das encausadas e de Ceivar. "É una derrota da acusación", engade, en referencia á Fiscalía, que poñía sobre a mesa petición de penas de prisión e ilegalizacións de organización política e social. "O nivel de farsa e invención que concorreron nesta causa era algo tan insostíbel que non convenceu nin a Audiencia Nacional", sinala Brais González, avogado Para Joam Peres, portavoz dos encausados na 'Operación Jaro', "vén confirmarse a tese que mantiñamos desde o principio de todo isto, hai xa 5 anos: que era una montaxe político-policial" co independentismo galego no punto de mira. "Este proceso, que se alargou durante todos estes anos para causar o maior dano posíbel, era un esperpento", prosegue Joam Peres. "A precipitación por recortar os dereitos políticos do independentismo derivou finalmente en que o independentismo tivo, por dicilo así, un 'espaldarazo' xudicial", indica Brais González, que fai fincapé en que esa "lexitimidade e amplitude" coa que as forzas de seguridade perseguían até o de agora o independentismo vén de recibir unha especie de 'correctivo'. "Non era unha acusación sostíbel, eles pensaron que con prexuízos e o simple relato policial chegaba" [para condenar os 12 independentistas], "mais non foi así", indica. "Vén confirmarse a tese que mantiñamos desde o principio de todo isto, hai xa 5 anos: que era una montaxe político-policial", considera Joam Peres, un dos 12 encausados Para Peres, a Garda Civil quixo "infrinxir un duro golpe ao independentismo galego", con acusacións que implicarían cárcere e ilegalizacións, e finalmente "saíulle o tiro pola culata". Pon en valor este militante de Causa Galiza a "importante" campaña de solidariedade que se desenvolveu ao longo destes anos mais tamén puxo o dedo na chaga: "Os custos que tivemos que pagar ao longo deste proceso non se resarcen: erosión e esgotamento psicolóxico, gastos económicos, campaña mediática de intoxicación, imposibilidade de desenvolver traballo político con normalidade...". Lembra, neste sentido, os titulares da maioría dos medios de comunicación daquel 31 de outubro de 2015, "Desarticulado o brazo político de Resistencia Galega, dicían" e como se alcumaba os detidos como "terroristas". E iso, apunta, "nin se rectificou nin hai resarcimento". Pola súa banda, Brais González, e xa en clave xurídica interna, chama a atención sobre un dos argumentos da sentencia: o de que non hai delito de enaltecemento do terrorismo porque non hai organización terrorista activa. "É importante", salienta o letrado, "porque hai maxistrados doutras salas da Audiencia Nacional que si están condenando por enaltecemento a pesar de non existir organizacións terroristas activas". |
NOS_43584 | O escritor Santiago Lopo vén de gañar o premio Repsol de Narrativa Breve coa obra A diagonal dos tolos. A obra será publicada por Galaxia. | Profesor, tradutor e escritor, Santiago Lopo gaña o Repsol de Narrativa Breve con A diagonal dos tolos, premio que suma ao García Barros por Hora Zulú e ao de Novela por Entregas de La Voz por Game Over, títulos aos que compre engadir Peaxes, publicada en 2009. Profesor de francés na Escola de Idiomas de Pontevedra, Santiago Lopo iniciou a súa carreira profesional como tradutor de guións para televisión e, canda Xavier Queipo, verteu para o galego dúas obras do francés Hervé Guibert. |
PRAZA_1277 | Este sábado 30 celébrase en Boiro unha nova edición do festival Olloboi, unha mostra audiovisual e de cinema na que participan máis de 60 centros de ensino de toda Galicia. Federico Pérez e Xosé A. Touriñán presentan unha gala que entregará dez galardóns. | Este sábado 30 celébrase en Boiro unha nova edición do festival Olloboi, unha mostra audiovisual e de cinema dirixida aos centros de ensino, nomeadamente de secundaria (aínda que hai unha categoría para Escolas de Imaxe e Son e Universidades), que se está a converter un referente para todo o sistema educativo galego. Neste 2015 o festival recibiu 149 filmes procedentes de 60 centros de toda Galicia, que sumaron un total de 5.000 votos a través da rede. Os seus responsables destacan que o obxectivo de Olloboi é "difundir valores sociais de compromiso coa lingua, a cultura, o medio ambiente, sempre coa ferramenta da creatividade de por medio". O festival non sería posible sen a colaboración do que eles e elas mesmas denominan "cómplices", profesionais do audiovisual galego que apoian a mostra de forma desinteresada O festival non sería posible sen a colaboración do que eles e elas mesmas denominan "cómplices", profesionais do audiovisual galego que xa o pasado ano, e tamén nesta edición, apoian a mostra de forma desinteresada, difundíndoo, actuando, entregando premios ou formando parte do xurado. É o caso de Miguel de Lira, Alfonso Zarauza, Xesús Ron, Mónica García, Monti Castiñeiras, Morris, Karra Elejalde, Sabela Arán, Camila Bossa, Sabela Hermida ou Marta Doviro. O festival conta con dez categorías: Cómico, Peleón, Fotoxénico, DJ, Orixinal, Animado, Online, Zamburrioi, Embarcacións tradicionais e Universidade e Escolas Audiovisuais. E en cada categoría hai dez filmes finalistas. Un dos galardóns, patrocinado polo Encontro de Embarcacións Tradicionais, recoñecerá a experiencia educativa máis enriquecedora a través do audiovisual. Mentres, o Zamburrioi está reservado ao filme que o xurado de Olloboi considera o mellor entre todos os presentados. Os premios, que se entregarán a partir das 20 horas na Casa da Cultura de Boiro, consistirán nun trofeo orixinal deseñado pola creadora Susana Diz e un fantástico dron con cámara integrada. Porén, a gala conducida polos actores Federico Pérez e Xosé A. Touriñán e coa colaboración musical do alumnado do CPI de Dodro será tan só a guinda dunha completa xornada de actividades. "Na edición pasada contamos coa axuda inestimable do profesor e experto Manolo González: el impeliunos a medrar e facer do festival unha xornada de convivio, e así o concebimos este ano" "Na edición pasada contamos coa axuda inestimable do profesor e experto Manolo González: el animounos a medrar e facer do festival unha xornada de convivio, e así o concibimos este ano" -explican- "O vindeiro sábado 30 de maio aspiramos a xuntar en Boiro a xente do ensino e do mundo do cine para intercambiar experiencias e disfrutarmos xuntos". Para os organizadores de Olloboi, esta xornada representa "a ilusión de moitos docentes e rapaces por cambiar un pouquiño o mundo que os rodea a través da expresión artística audiovisual". Así, xa a partir das 13 horas haberá unha recepción de participantes no Náutico de Cabo de Cruz e un xantar para 100 comensais sufragado polos patrocinadores do festival, encabezados por Gadis. Ademais, ás 17 horas proxectaranse os filmes Unary e Encallados, na sede de Asteleiros Triñanes, coa presenza do director Luis Avilés e o guionista Andrés Mahía. Web do festival |
NOS_41750 | O retorno de Anxo Quintana, ex portavoz nacional e ex vicepresidente da Xunta de Galiza, ao escenario público está a piques de se consumar. | De acordo cunha información publicada esta terza feira por Faro de Vigo e que leva a asinatura do xornalista Daniel Domínguez, a plataforma Revolta Cívica por Galicia está a piques de se apresentar na sociedade. Faríao presumibelmente en Febreiro, con Anxo Quintana, ex portavoz nacional e ex vicepresidente da Xunta de Galiza, como principal impulsor. "Ninguén nos vai salvar nin a nós nin a Galicia", dise no rascuño de manifesto dunha iniciativa que non tenciona suplantar a ningunha forza política e que se perfila como unha sorte de think tank nacionalista, mais tamén como plaforma cívica vocacionada para a acción social, ao estilo da Assemblea Nacional Catalana, un dos indiscutíbeis alicerces do proceso soberanista no Principat. Sería unha plataforma vocacionada para o encontro do nacionalismo e o galeguismo e, portanto, suprapartidaria O propósito básico da Revolta Cívica por Galicia sería impedir que o país ficase excluído nun "novo tempo" que no Estado podería mesmo ser até constituínte, após a irrupción de marcas como Podemos, a forza do soberanismo en Catalunya e en Euskal Herria e o declinio imparábel do bipardismo español. A plataforma tamén tencionaría "cambiar o país e facer país de forma ética, transparente e participativa" e facelo desde coordenadas galegas, sen importar fórmulas alleas e inspirándose en experiencias históricas de movimentos xerados na Galiza como as Irmandades da Fala ou Nunca Máis. Sería unha plataforma vocacionada para o encontro do nacionalismo e o galeguismo e, portanto, suprapartidaria: "A participación e a acción política hoxe xa non están nen poden estar limitadas á militancia partidaria por importante que esta sexa", pódese ler no manifesto. |
NOS_7094 | 2019 será para a Deputación de Pontevedra o Ano da Música. Así o anunciou o responsábel de Cultura e Lingua do ente provincial, Xosé Leal, para quen "a provincia ten unha gran potencia musical en todos os eidos, tanto no popular como no profesional ou no fomativo. Dedicaremos 2019 a poñela en valor". | E "poñela en valor" significa, en primeiro lugar, a declaración oficial de "2019. Ano da Música". Musigal, o programa que organiza un circuíto provincial de actuacións, será "prioritariao". E o Culturgal, que decorre en Pontevedra na primeira fin de semana de decembro, servirá "como punta de lanza para que o tecido cultural e os concellos planifiquen 2019 tendo en conta a importancia que a música vai ter nas políticas públicas da Deputación". Para a feira das industrias culturais, a Deputación volverá poñer a disposición dos concellos o seu posto institucional. "A música é un elemento con incidencia en todo o territorio da provincia e que ademais democratiza o acceso á cultura tanto de base como profesional", insistiu Leal. No posto do ente no Culturgal haberá novidades: micropresentacións -accións moi breves nas que os concellos dan a coñecer as súas iniciativas-, proxeccións audiovisuais e un espazo para publicacións relativas á música. O deputado de Cultura e Lingua, que a pasada sexta feira reuniuse con representates dos concellos da provincia para lles espoñer as novidade, tamén lles explicou "que tipo de aspectos terán cabida no posto da Deputación: certames e ciclos, creación, feiras e eventos, xornadas e publicacións, estudos ou recoñecementos a persoas ou colectivos que aposten pola música galega e en galego". Novidades no Musigal O Musigal, que atinxe a súa segunda edición, presenta algunhas mudanzas. Abrirá o prazo de inscricións de artistas ao longo de decembro e en xaneiro do ano que vén aps concellos. A principal novidade é que en 2019 os concellos só poderán optar a unha única actuación e os artistas a un máximo de cinco. A tramitación será a través da Administración electrónica e o orzamento será de 500.000 euros, como na primeira edición. As categorías serán idénticas: Son muller para grupos nos que polo menos o 60% das persoas integrantes e a vocalista sexan mulleres; Son crianza para espectáculos dirixidos ao público infantil; Son mocidade para grupos nos que polo menos o 60% das persoas integrantes sexan menores de 35 anos; Son tradición para grupos de música tradicional galega; Son clásico para grupos de música clásica que teñan no seu repertorio composicións de autores galegos; e Son actual para grupos de pop, rock, hip hop e música electrónica. |
NOS_50 | O alcalde de Pontevedra, Miguel Fernández Lores, foi nomeado presidente de honra na Asemblea Xeral das Cidades que Camiñan que se desenvolveu en Sevilla. | Como un recoñecemento á transformación de Pontevedra nunha cidade para camiñar, a Asemblea Xeral de Cidades que Camiñan nomeou ao alcalde Miguel Fernández Lores como presidente de honra na asemblea que a entidade desenvolveu na localidade sevillana de la Rinconada. Pontevedra será a sede do próximo congreso da entidade que agrupa a máis de medio cento de concellos de toda a provincia. Lores defendeu que o camiño polo que transitou a transformación urbanística da cidade do Lérez é polo que se conducirán o resto das poboacións xa que o resultado é unha cidade máis habitábel cunha clara mellora da calidade de vida. Na asemblea interveu o xefe da Policía Local de Pontevedra Daniel Mancelle para expoñer os aspectos básicos do modelo, entre eles, as execucións do programa camiños escolares, as defensas dos peóns, do uso de bicis... Na sesión de mañá, o xeógrafo Alfonso Sanz deulle protagonismo a Pontevedra no desenvolvemento da súa intervención sobre cidades peonís. Citou á cidade como exemplo de transformación e o programa Metrominuto como boa práctica para a promoción da mombilidade peonil. Tonucci ma cidade Pontevedra organizará este fin de semana as II Xornadas de estudo e experiencias "Infancia e Cidade" en colaboración co Ceneam (Centro nacional de educación ambiental, do Ministerio de Medio Ambiente). O prestixioso pedagogo italiano Francesco Tonucci estará presente en Pontevedra no encontro no que intervirá cunha conferencia aberta ao público. A axenda de Tonucci fixo que se adiantara as Xornadas, en principio previstas para novembro, na que intervirán 26 expertos de administracións, entidades, centros educativos, consultoras e ONGs que traballan en programas educativos ou de participación arredor da mellora da mobilidade. |
NOS_45928 | Na madrugada entre o 12 e o 13 de decembro de 1946, o Santa Teresa sae da praia da Abrela, no Vicedo, cun grupo de combatentes antifascistas de Ferrol e Viveiro a bordo. Avaríanse as caldeiras, o carbón é de mala calidade e o tempo non axuda. Despois dunha semana, conseguen aportar en Baiona. Esta arriscada fuga que case non chega a porto é lembrada por Antonio Paleo Saavedra, "Toñito de Maxina", nunha carta. | Este mariñeiro, que morreu na localidade francesa de Hericourt, e militou no Partido Comunista Francés até a fin dos seus días, creara a UXT en Cervo, repartira a propaganda do Partido Comunista desde Ovieu, e despois encargárase de descargar armas nalgúns portos estratéxicos para a resistencia contra o fascismo. Estivo refuxiado en Vigo, cun nome falso, botouse ao monte, e foi preso no castelo de San Felipe, en Ferrol. Cando constata o triunfo do fascismo, foxe a Francia, xunto con outras 20 persoas, alén de tres tripulantes, polo terreo que mellor coñece: o mar. O relato do Santa Teresa é "o gran de area" que quixo achegar "para recuperar a memoria histórica dunha etapa histórica manipulada no pasado e esquecida hoxe". A súa carta foi escrita hai dez anos para a veciñanza de Cervo. Neste Día da Galiza Mártir, a Mariña lémbraos a eles e a outras sesenta persoas que foron represaliadas por defenderen o sistema democrático da República durante a ditadura fascista: foron expedientadas, sentenzadas a cadea perpetua, viviron o exilio, a prisión, ou o campo de concentración, foron executadas con xuízo, "paseadas", ou morreron en combate. A represión foi especialmente dura nunha zona combativa coma a Mariña: a xente que traballaba no mar estaba organizada e preparada para dar resposta (un cento de persoas estaban afiliadas ao sindicato de industrias pesqueiras, vinculado á CNT). A súa lembranza volve agora ao Concello de Cervo: o acto desta sexta, que organiza o BNG, terá lugar na praza do lugar de San Cibrao, onde viviu o alcalde republicano Benito Colín Veiga até que foi fusilado. Alí será descuberta unha placa conmemorativa de bronce, que foi feita coas achegas económicas d@s veciñ@s. Até agora estivera na parede doutra casa da mesma praza, pertencente a Maruja Trelles (descendente de Francisco Trelles, membro do Batallón 219 "Galicia", falecido en combate), pero ao mudar a casa de propietari@s, trasladouse a outra: a da familia de Antonio Abad Gómez, que fora xulgado por rebelión militar, e condenado a cadea perpetua. A placa xa se fixera no 2002, mais foi destruída na mesma noite en que se colocou. O portavoz municipal do BNG, Xoán Antón Estúa, insta á corporación a teren en conta os nomes d@s veciñ@s que viviron a represión para nomear as rúas e prazas, algo que levan reclamando desde a primeira das homenaxes, no 2002, pero que polo de agora non se acadou. Estúa conta que este tipo de actos "unen a moitísima xente, que ven a historia da súa familia recoñecida", e a veciñanza está agradecida, mais aínda non callou a proposta para o nomenclátor no goberno municipal. Ás oito e media da tarde, terá lugar unha mesa redonda entre o xornalista Javier Rivera Ponte e Roberto Pérez Vila, descendente do mestre da parroquia de Rúa, Julián Pérez Palacios, que foi capturado en Xixón cando tentaba exiliarse a Francia. Foi condenado a cadena perpetua, e cumpriu catro anos de prisión, mais foi inhabilitado para a docencia. Será unha xornada "para lembrarmos a quen a historia esqueceu" e evitarmos que a súa memoria se perda, para faceren colectivo o sentir de cada unha destas familias. |
NOS_56218 | Rexistrouse un 6% máis mentres que no Estado reducíronse un 12% | As familias e empresas que se declararon no segundo trimestre de ano en concurso de acredores (suspensión de pagamentos e quebras) aumentaron un 6% en relación a o mesmo período de 2015, até sumar 89, segundo a estatística de procedemento concursal que publica o Instituto Nacional de Estatística (INE). En concreto, as familias que se declararon en concurso de acredores foron cinco fronte a 84 empresas. Das 84 empresas concursadas 25 pertencían á rama do comercio, 14 enmarcábanse na da construción e 10 na da industria. A maior cifra, un total de 23 compañías que se declararon en quebra este período, tiñan entre un e dous asalariados. Ademais, facturaban ata en 38 dos casos menos de un cuarto de millón de euros e 16 delas tiñan de nove a 12 anos de antigüidade. No conxunto do Estado as familias e empresas que se declararon en concurso de acredores baixaron un 12,4%, ata 1.279, un descenso . |
PRAZA_5838 | Segundo CIG, UGT e USO, a contratación de Carlos Luis Rodríguez e Pablo Acción encobre unha relación laboral de natureza ordinaria, que "debería prestarse por persoal laboral da TVG". | CIG, UGT e USO presentaron o pasado venres unha denuncia, perante a Inspección de Traballo de A Coruña, contra a CRTVG por fraude na contratación mercantil de Carlos Luís Rodríguez e Pablo Acción, presentadores do programa de debate Foro Aberto. Argumentan que a contratación destes presentadores "encobre unha relación laboral de natureza ordinaria, que como tal debería prestarse por persoal laboral da TVG". E engaden que "a canle pública dispón de excelentes profesionais que poderían desempeñar as tarefas de presentación e moderación dos debates sobre cuestións de actualidade coas garantías profesionais e éticas que demanda a cidadanía galega". Segundo as centrais sindicais, con estas contratacións a TVG "trata de eludir o vínculo realmente laboral, neste caso de empregado público, cuxa actividade debe perseguir a satisfacción dos intereses xerais dos cidadáns e fundamentarse en consideracións obxectivas orientadas cara á imparcialidade e o interese común, á marxe de calquera outro factor que exprese posicións persoais, familiares, corporativas, clientelares ou calquera outra que poida colidir co estes principios", conforme ao disposto no artigo 53 do Estatuto Básico do Empregado Público. Sinalan tamén que a utilización por parte da TVG deste tipo de contratacións "representa un gasto económico inxustificado en momentos de crise e de recortes" Sinalan tamén que a utilización por parte da TVG deste tipo de contratacións "representa un gasto económico inxustificado en momentos de crise e de recortes que están afogando a canle pública, o emprego, os dereitos laborais dos seus traballadores e traballadoras e a calidade do servizo público de radiotelevisión". Os sindicatos lembran unha recente sentenza do Tribunal Supremo, ditada o pasado mes de febreiro, que fixa que deixa clara a relación laboral dos participantes nos faladoiros xornalísticos De igual xeito, os sindicatos lembran unha recente sentenza do Tribunal Supremo, ditada o pasado mes de febreiro, que fixa que deixa clara a relación laboral dos participantes nos faladoiros xornalísticos, fronte á fórmula habitualmente empregada polas empresas, que os contratan mercantilmente para evitar asumir os custes dunha relación laboral ordinaria. Lembran, así mesmo, que anteriormente Carlos Luís Rodríguez dirixía o programa baixo a modalidade de contratación artística. Este tipo de contratación, denunciada pola CIG en novembro de 2011, foi declarada en fraude de lei pola Inspección de Traballo, razón pola cal a Dirección da TVG optou por celebrar con este profesional un contrato mercantil. |
NOS_15839 | Nomes que integran a proposta de candidatura ao Consello Nacional do Bloque Nacionalista Galego aprobada este 9 de Marzo polo máximo órgao da organización frentista entre asembleas. A Asemblea Nacional do BNG vaise realizar este 17 de marzo en Compostela (Pazo de Congresos). Todo apunta a que esta proposta, que encabeza Xavier Vence, será a única que concorra na fase final do proceso asemblear. | 1.- Xavier Vence Deza.Catedrático Economía aplicada 2.- Goretti Sanmartín Rei.Profesora USC 3.- Francisco Jorquera CaselasPortavoz Parlamento Galego 4.- Ana Mª Mianda Paz.Eurodeputada 5.- Bieito Lobeira Domínguez.Ex Deputado 6.- Motse Prado CoresDeputada 7.- Rafael Vilar González.Concelleiro en Santiago 8.- Rosana Pérez Fernández.Deputada Congreso 9.- Nestor Rego Candamil.Profesor Lingua e Literatura no Ensino Secundario 10.- Ximena González Ataide.Concelleira, Marcha Mundial das Mulleres 11.- Xabier Campos López.Concelleiro de Mocidade en Ribadeo 12.- María do Mar Vila López.Concelleira en Dozón, Plataforma anti incineradora 13.- Xosé Antonio Rubal LópezTraballador USC. 14.- Saleta Chao Rivas.Responsábel Comarcal GN A Estrada-Deza. 15.- Adrián Dios Vicente.Economista. 16.- Carme Adán Villamarín.Deputada. 17.- Alberte Mera Garcia.Secretario Xeral Galiza Nova. 18.- Ana Belén Pontón Mondelo.Deputada. 19.- Xosé Manuel Carril Vázqez.Portavoz Municipal A Coruña. 20.- Mar Pérez Fra.Profesora Economía Agraria. 21.- Antonio Iván Rivas Rico.Portavoz Municipal Ferrol. 22.- Eva Mª Villaverde Pego.Concelleira en Moraña. 23.- Adolfo Muiños Sánchez.Alcalde Rianxo. 24.- Mª Teresa Moure Pereiro.Profesora de lingüística USC. 25.- Manuel Domínguez Rei.Movemento ecoloxista e educación medioambiental. 26.- Noa Olalla Presas Bergantiños.Licencia en Filoloxía Galega. 27.- Francisco García Suárez.Alcalde Allariz. 28.- Ana Belén Ermida Igrexas.Portavoz Municipal en Barreiros. 29.- Ramón Noceda Caamaño.Alcalde Carnota. 30.- Obdulia Diniz Carlos.Traballadora CIG. 31.- Xosé Manuel Marcote Gil.Xestor de Cooperativas. 32.- Mª Tereixa Paz Franco.Deputada. 33.- Daniel Candal Castro.Estudante políticas, Portavoz Comités 34.- Ines Roca Requeijo.Concelleira en Fene. 35.- Lois Agrelo Hermo.Consello Comarcal Muros-Noia. 36.- Mª Xosé Bravo Sanjosé.Concelleira A Coruña. 37.- Antonio Somoza Cayado.Historiador. 38.- Manuela Rodríguez Pumar.Responsábel Comarcal. 39.- Rubén Cela Díaz.Portavoz Municipal Santiago. 40.- Xulia Mira Suárez.Responsábel Local Laxe. 41.- Francisco Rodríguez Sánchez.Ex deputado e escritor. 42.- Alba Nogueira López.Profesora Dereito Administrativo USC. 43.- Xosé Emilio Vicente Caneda.Xornalista. 44.- Ana González Jove.Concelleira en Monfero. 45.- Diego Santorio Moscoso.Enxeñeiro. 46.- Pura Ferreño Saia.Portavoz Municipal Coirós. Cooperativismo agrario. 47.- Diego Lourenzo Moura.Concelleiro. Responsábel GN Monterrei. 48.- Mª Victoria Louro Ferreiro.Responsábel Acción Feminista A Coruña. 49.- Mª Pilar Blanco López.Portavoz Municipal en Marín. 50.- Guillerme Vázquez Vázquez.Portavoz Nacional- |
PRAZA_17208 | O presidente, que en 2013 se comprometeu a non continuar o complexo impulsado por Manuel Fraga cando xa consumira 300 millóns de euros, defende agora a decisión de erguer outro para instalar o novo Consorcio Interuniversitario como froito do "sentidiño económico" HEMEROTECA | Os continuos cambios de rumbo que encallaron o Gaiás | HEMEROTECA | Os continuos cambios de rumbo que encallaron o Gaiás Malia o seu compromiso persoal anunciado en 2013 de paralizar as obras pendentes da Cidade da Cultura, en cuxa construción a Xunta leva gastados uns 300 millóns de euros, tres veces máis do previsto cando Manuel Fraga iniciou o proxecto, o presidente Feijóo anunciou este luns que o Goberno galego vai construír nela un novo edificio. Será unha sede para o novo consorcio que veñen de crear as tres universidades galegas para coordinar o seu funcionamento e terá un custo doutros 17 millóns de euros, segundo avanzou Feijóo, que presentou a decisión como froito do "sentidiño económico". O 26 de marzo de 2013 o PP aprobou por sorpresa no Parlamento de Galicia unha moción presentada polo BNG que pedía a "paralización definitiva dos dous edificios pendentes de construír na Cidade da Cultura", os que segundo o proxecto inicial de Fraga ían albergar o gran Teatro da Ópera e o Centro de Arte Internacional. Dous edificios cuxa construción adxudicara a Xunta de Fraga, con Feijóo como conselleiro, gobernando en funcións tras perder as autonómicas de 2005. Un día despois daquela votación que paralizou a construción, en rolda de prensa tras unha reunión do seu Goberno, Feijóo facía propio o compromiso de non seguir gastando cartos en máis edificios no Gaiás senón en rematar a urbanización da contorna e dotar de contido aos xa existentes. Os outros catro edificios xa levantados, Museo, Biblioteca e Arquivo, Centro de Emprendemento e Centro de Innovación (este último alberga hoxe os sistemas informáticos da Xunta) así como os cimentos dos dous pendentes, supuxeran xa preto de 300 millóns de euros. En marzo de 2013 o PP apoiou por sorpresa paralizar as obras do Gaiás e Feijóo fixo propio o compromiso de non gastar máis cartos en novos edificios Este luns, cinco anos despois, Feijóo anunciou que os cimentos e as estruturas xa iniciadas pero nunca rematadas do Teatro, en cuxo gran burato anexo a Xunta contempla un auditorio ao aire libre xa en construción, serán aproveitadas para construír o denominado "edificio Fontán", en homenaxe ao matemático e xeógrafo galego do século XIX, onde se instalará o novo Consorcio Interuniversitario de Galicia (CISUG), entidade creada polas tres universidades galegas para coordinar o seu funcionamento. Tamén albergará a Axencia para a Calidade do Sistema Universitario de Galicia e o futuro Centro Europeo de Investigación en Paisaxes Culturais. O presidente admite que o 'Edificio Fontán' para albergar o novo Consorcio Interuniversitario custará 17 millóns de euros e presenta a decisión como froito do "sentidiño económico" Feijóo presentou "o edificio que necesitan as nosas universidades" esforzándose en xustificar o seu custo. Segundo dixo, construílo noutro lugar custaría 30 millóns de euros mentres que facelo no monte Gaiás aproveitando as estruturas inacabadas do paralizado Teatro custará 17 millóns, que serán cofinanciados entre fondos interuniversitarios e o orzamento da Xunta. Segundo Feijóo, o custo será "só 7 millóns de euros máis do que gastamos nesa estrutura [non rematada do Teatro] e do que gastaríamos na demolición da estrutura xa construída", o que presentou como unha decisión froito do "sentidiño económico". Segundo o presidente, a decisión é "boa para a Cidade da Cultura porque vai completar a oferta de servizo nestas instalacións, que agora pasarán a ser tamén universitarias" pero non "dunha universidade" senón de "todas as universidades" e é "desde o punto de vista económico sen dúbida a alternativa máis eficiente". "Situando este edificio no complexo do Gaiás tomamos unha decisión responsable para as arcas públicas, respectuosa co investimento que os galegos xa fixemos neste espazo e beneficiosa para as nosas universidades, porque está ao carón da arteria principal de Galicia, a Autoestrada do Atlántico", sentenciou. |
NOS_41337 | Unha delegación do BNG reuniuse co comité de empresa de NGB para valorar o futuro da entidade, sometida a un plan de reestruturación que implica 2.500 despedimentos e que poderá acabar coa venda ou liquidación ordenada do banco. O voceiro parlamentar nacionalista, Francisco Jorquera, anunciou que pedirán que se depuren responsabilidades na comisión de investigación das caixas, así como a comparecencia na mesma de Núñez Feijóo | O comité de empresa de NGB e unha delegación do BNG, encabezada polo seu voceiro parlamentar Francisco Jorquero, mantiveron unha xuntanza en Vigo para abordar o escenario en que se encontra a entidade financeira após as diretrices de Bruxelas que implican 2.500 despedimentos, peches de oficinas e un futuro que podería rematar na venda ou liquidación ordenada do banco. Desde a parte sindical xa se anuncia que non van permanecer de brazos cruzados perante esta perspectiva. Así, o responsábel de CIG-Banca, Clodo Montero, augurou que haberá "conflito" de non retirarse a proposta de 2.500 despedimentos, alén de expresar a súa preocupación por un proceso de reestructuración sen xeito que finalice coa venda de NGB "por un euro". Para a central nacionalista esta reestructuración sería unha "reconversión" encuberta do sistema financeiro para favorecer aos grandes grupos bancarios. Nesta liña, a preocupación non radicaría soamente nos efectos laborais, senón tamén nas consecuencias para Galiza desde o punto de vista económico e social. A xuntanza co BNG é a primeira que o comité de empresa mantén cunha organización política, dentro da aposta por realizar xuntanzas con partidos e administracións para expoñer a opinión do plantel de traballadores e traballadoras. Comparecencia de Feijóo na comisión de investigación Pola súa banda, o voceiro do BNG no Parlamento apostou porque na comisión de investigación das caixas que esta terza se aprobará na Cámara autonómica se "depuren responsabilidades políticas". Aliás, @s nacionalistas pedirán a comparecencia de Núñez Feijóo polas súas "evidentes" responsabilidades en que aconteceu coa entidade financeira. Jorquera tamén lamentou que se estean a cumprir os augurios realizados no seu momento polo BNG de "liquidación a prezo de saldo" do sistema financeiro galego. Alén disto, considera que o proceso de 'bancarización' impulsado polo goberno español favorece un "oligopolio" en detrimento da ferramenta financeira existente na Galiza. O voceiro parlamentar do BNG sinalou que neste escenario, a conversión de NGB nun banco público galego é a liña que se debe seguir, garantindo así un instrumento ao servizo dos sectores produtivos galegos e da cidadanía |
PRAZA_15957 | A Federación de Automobilismo retira un galardón á axente que intentara suicidarse en decembro, presuntamente polas "coaccións" do seu capitán. A familia e a Unión de Gardas Civís denuncian a presión dos "altos cargos" mentres a investigación interna do tráxco suceso aínda segue en curso. | O pasado mes de decembro, a axente da Garda Civil Vanesa Fraga resultou gravemente ferida logo de intentar suicidarse na casa cuartel de Pontedeume. Segundo denunciou a súa familia, a muller actuou deste xeito debido á presión e ás "coaccións homófobas" que o capitán da comandancia da localidade lle realizara pola súa condición de lesbiana. Ocorreu logo de anunciar o seu casamento coa súa actual parella e asociacións de apoio a colectivos LGTB manifestáranse ante o cuartel onde residía na vila eumesa censurando o presunto "acoso" sufrido pola traballadora. A familia da axente insiste en culpar ás "coaccións homófobas" do capitán da comandancia do seu intento de suicidio Na actualidade, a Garda Civil leva a cabo un proceso de investigación interna para aclarar os feitos mentres Vanesa se recupera aínda das feridas e do impacto do suceso. Tan só uns meses despois daquel episodio, o escurantismo e a polémica que arrodean este caso volven á actualidade. A parella da garda civil e a Unión de Gardas Civís (UGC) de Galicia denuncian que a Federación Galega de Automobilismo (FGA) retirou á muller un galardón que lle concedera en setembro de 2015 pola súa actuación no grave accidente do Rally da Coruña, en Carral, que rematou con varios falecidos e múltiples feridos. E aseguran que deu marcha atrás polas presións de "altos cargos" da Benemérita que decidiron non só retirarlle o galardón senón retirarlle tamén o convite xa enviado para a gala que terá lugar o vindeiro día 13 de febreiro en Santa Comba. A Federación Galega de Automobilismo (FGA) denegou á axente Vanesa Fraga un galardón que a mesma institución lle propuxera á Garda Civil en setembro de 2015 pola súa actuación tras o grave accidente do Rally da Coruña, agradecéndolle "a súa actuación auxiliando os feridos e axudando os equipos médicos". En decembro, poucos días despois do tráxico suceso no cuartel de Pontedeume, a FGA volvía informar á axente do recoñecemento, ao igual que a web da Federación. Pero semanas despois, o galardón recaeu no xeneral José María Feliz Cadenas, tal e como se indicou noutra documentación do 29 de xaneiro. A Federación de Automobilismo retiroulle un recoñecemento e a UGC asegura que é debido ás "presións e ameazas" de altos cargos A UGC asegura agora que "os poderes ocultos da Garda Civil seguen cunha campaña preocupante de desprestixio" á persoa de Vanesa, ademais de "poñer evidentes freos na consecución de recoñecementos públicos". Di tamén que tanto a organización como os avogados mantiveron unha conversa coa parella da axente afectada, onde lles aseguraría que un representante da FGA lle confirmou ter recibido "ameazas e presións de tal magnitude por parte dos altos mandos da Garda Civil que desde a Federación decidiron non entregar o premio para evitar represalias". A organización de calquera competición automobilística por parte da FGA depende dun informe favorable e vinculante do sector de Tráfico da Garda Civil e fontes do caso vinculan case con toda seguridade as presións da Garda Civil con estas esixencias legais. Alén disto, a propia Federación, segundo a parella de Vanesa, tería chamado a axente para "desaconsellarlle a súa presenza na gala de Santa Comba" xa que non era benvida, menos aínda cando o galardón lle fora retirado. A UGC denuncia a actuación "nada ética nin moral" por parte dos "altos cargos" da Garda Civil ao retirarlle o premio, pero non se manifesta sobre o fondo do caso: o presunto acoso e as coaccións que dirixentes do corpo realizaron sobre Vanesa pola súa condición sexual. "Será ela quen decida se isto é denunciable e se acode á xustiza", di un voceiro da UGC, que lembra que o caso non está aínda sendo investigado xudicialmente, senón que as pescudas limítanse ao ámbito interno da Benemérita. Fontes dos traballadores temen que o expediente, "como noutros casos semellantes, acabe sen responsables". E fan referencia a outro caso dun axente que intentou suicidarse en Melilla. O seu intento de suicido segue a investigarse internamente na Garda Civil No caso de que Vanesa decida acudir á vía xudicial para denunciar esas presuntas coaccións pola súa condición sexual, a UGC xa puxo á súa disposición un despacho de avogados. "É un tema complexo porque a axente está en plena recuperación e todas estas informacións sobre a retirada do premio non lle axuda nada nese proceso", din fontes coñecedoras do caso, que aclaran que xa houbo avisos de que a Garda Civil tomará medidas contra os axentes que impulsaron o manifesto da UGC e denunciaron as actitudes dos altos cargos nos medios. Logo daquel incidente, a Asociación Unificada de Gardas Civís criticara a escasa efectividade dos protocolos antisuicidio do corpo e censurara as medidas de prevención insuficientes. Este diario púxose en contacto coa Garda Civil para coñecer a súa versión dos feitos e saber se ten previsto facer algunha aclaración, pero continúa sen recibir resposta. Ademais, todos os intentos por contactar coa Federación Galega de Automobilismo foron inútiles. |
NOS_16423 | O equipo feminino de fútbol gaélico fíxose coa súa primeira Copa de Europa de fútbol gaélico logo de derrotar o Estrela Vermelha de Compostela por 21-1. | 21-1 foi o resultado que lle permitiu a Fillas de Breogán facerse coa súa primeira Champions Leage de fútbol gaélico logo do encontro disputado o sábado en Pontevedra contra o Estrela Vermelha de Compostela. O equipo, que asinou un torneo perfecto, pisou desde o minuto un do primeiro partido o acelerador para facerse dono de todos e cada un dos encontros desputados. A férrea defensa e a dianteira áxil permitíronlle a Fillas de Breogán destacar nunha competición que rematou con 96 puntos a favor e con 15 en contra. Fillos de Breogán, pola súa banda, acadou o terceiro posto no torneo masculino, no que se proclamou campión o equipo francés de Tolosa Gaels. |
PRAZA_4405 | Entre 1.500 e 2.000 traballadores da fábrica e das auxiliares marchan por Cervo, cortan a N-642 e advirten de que as protestas destes días "non son máis que un quecemento". | Nova xornada de protestas na Mariña contra a ameaza de despedimento de case 540 traballadores na planta de aluminio de Alcoa. A primeira hora da mañá deste martes, persoal da factoría volveu bloquear o acceso principal ao complexo industrial cunha barricada de pneumáticos, antes de camiñar en manifestación polo concello de Cervo e cortar despois estrada N-642. Entre 1.500 e 2.000 persoas participaron nunha marca a primeira hora da mañá que cortou a N-642 e a entrada ao complexo de AlcoaEntre 1.500 e 2.000 persoas participaron na marcha, que xuntou persoal de Alcoa pero tamén das auxiliares que prestan servizo á fábrica e que tremen tamén ante a decisión da multinacional de practicamente botar o peche á planta de aluminio. Nesta nova mobilización, na que se berraron consignas contra a ministra de Industria, Reyes Maroto, e a de Transición Ecolóxica, Teresa Ribera, volveuse reclamar a "nacionalización" da factoría como solución para evitar os despidos e garantir o futuro. O persoal de Alcoa advirte de que as protestas destes días "non son máis que un quecemento"Segundo explicou o presidente do comité de empresa, José Antonio Zan, as protestas destes últimos días non son "máis que un quecemento" ante as mobilizacións previstas para os vindeiros e que se prevén moito máis intensas de non ofreceren unha solución nin Alcoa nin as administracións públicas para evitar o despedimento colectivo. A mobilización, segundo o comité, está "moi á altura dunha comarca como a da Mariña Lucense". "Quen non está á altura é a clase política e, concretamente o Goberno de España, as ministras Maroto e Ribera", lamentou Zan. Precisamente, xa este pasado luns, a minitra Maroto lembroulle a Alcoa os 37 millóns de euros que cobrou en axudas públicas nos últimos dous anos e volveulle pedir que recapacite a súa decisión. Ademais, reclamou tamén da Xunta que traballe de forma conxunta co Executivo central na busca dunha solución e que non poña pau nas rodas. O conselleiro Francisco Conde sinala o PSOE, ao que acusa de "non querer dar unha solución" ao problema de AlcoaNon parece recoller a luva a Xunta. Desde a Administraicón autonómica, o seu conselleiro de Economía e Industria, Francisco Conde, criticou este martes que "a día de hoxe o Goberno central siga sen dar unha solución a unha industria que necesita todo o eu apoio e o dunha boa política industrial". "Parece claro que o Partido Socialista non quere dar unha solución a este problema", engadiu Conde, que asegurou que a Xunta está a "trasladar propostas", como que España "poida acollerse ao fondo europeo" para a recuperaciòn de sectores estratéxicos e esenciais, formando o aluminio "parte dun marco específico". Por outra banda, a portavoz nacional do BNG, Ana Pontón, recriminou a Feijóo a estratexia de "brazos cruzados" ante o risco de perder miles de empregos e pídelle solucións para Alcoa. Ademais, advertiu de que Galicia precisa "un goberno liderado polo BNG que teña unha folla de ruta para reactivar o sector industrial". |
PRAZA_15423 | Os membros restantes do órgano aprobaron a anulación das prazas docentes convocadas imposta pola Xunta. Os e as afectadas anuncian que recorrerán á vía xudicial contra a decisión do Reitorado e contra todas as prazas novas que se convoquen. | A USC consumou este mércores a decisión de anular a convocatoria de prazas docentes que anunciou no verán e que o Reitorado suspendeu hai unhas semanas por indicación da Xunta. E anticipou o novo camiño polo que terá que pasar calquera decisión sobre novas convocatorias: en xaneiro o reitor reunirase co Goberno galego para estudar a posibilidade de novos contratacións "vencelladas a necesidades docentes de carácter urxente e inaprazable". Pero a xuntanza do Consello de Goberno da Universidade converteuse nunha mostra máis dos conflitos que a institucion vive nos últimos temos e que teñen o reitor Juan Casares Long como centro. A petición de varios membros do Consello de Goberno da USC o reitor convocara esta sesión extraordinaria na que se debatería un punto único, o debate e toma de decisión sobre a suspensión da convocatoria de prazas do PDI. Ante a proposta de negociación para a convocatoria, o reitor fixo unha contraproposta acordada coa Xunta de agardar até os orzamentos do vindeiro ano, confiando na boa vontade do goberno do Partido Popular para incluír estas contratacións nas partidas, compromiso adquirido de xeito extraoficial do Director Xeral de Planificacións e Orzamentos, Miguel Corgos. O reitor chegou a presentar un correo electrónico de Corgos, no que o directos xeral afirmaba que o borrador do proxecto de Orzamentos incluiria un apartado no que "se contemple a posibilidade de autorizar convocatorias de prazas de persoal laboral fixo vencelladas a necesidades docentes de carácter urxente e inaprazable". Casares Long anunciou a este respecto que en xaneiro se reunirá coa Xunta para negociar a posibilidade de convocar algunhas prazas, sempre e cando a Xunta o autorice, iso si. Casares Long anunciou que en xaneiro se reunirá coa Xunta para negociar a posibilidade de convocar algunhas prazas, sempre e cando a Xunta o autorice, iso si. Nese momento a metade dos membros do Consello de Goberno, unhas 15 persoas, decidiron abandonar a reunión en protesta pola actitude do reitor. Estes grupos críticos denuncian que Casares Long impediu de facto calquera votación que non fose a aprobación da súa proposta, que se negaban a votar, e que en consecuencia decidiron abandonar a xuntanza. Os e as afectadas pola anulación, que seguían a reunión concentradas na praza do Obradoiro, anuncian que recorrerán á vía xudicial contra a decisión do Reitorado e contra todas as prazas novas que se convoquen. Afirman que "tras o consello de goberno de hoxe, constatamos que o reitor é o brazo executor da intervención de la Xunta na Universidade" que que resulta "inaudito" que un reitor lle negue a un consello de goberno a posibilidade de pronunciarse e votar nun consello extraordinario convocado para tal fin". Conclúen que este mércores se deu "un paso máis na perda de autonomía da nosa Universidade". Os e as afectadas pola anulación, que seguían a reunión concentradas na praza do Obradoiro, anuncian que recorrerán á vía xudicial contra a decisión do Reitorado e contra todas as prazas novas que se convoquen Pola súa banda, a Liga Estudantil Galega afirma que "a equipa reitoral, nunha nova mostra de ineptitude no seu goberno da USC, non soubo resolver a dura situación, na que máis de trinta convocatorias de prazas de profesorado se vían anuladas por unha flagrante violación da autonomía universitaria por parte da Xunta". A Liga denuncia ademais que o reitor, "continuando na súa postura de graves tintes ditatoriais, ameazou o Consello de Goberno cun recurso contencioso-administrativo a título persoal contra cada membro que votase en contra do acordo reitor-Xunta". |
NOS_24892 | Venceu en Pasarón o partido de volta da eliminatoria de ascenso contra o Haro (3-0) e retorna á categoría de bronce, que contará esta tempada con seis equipos galegos. | O 27 de xuño ficará na mente das e dos seareiros do Pontevedra para sempre. Se hai máis dunha década conseguía esta data o ascenso a Segunda División, desta volta retornou á categoría de bronce cunha remontada en Pasarón contra o Haro (3-0), que vencera pola mínima no encontro de ida. Máis de 11.000 seareiros e seareiras granates encheron o estadio pontevedrés para empurrar ao seu equipo a 2ªB. As mesmas que estouparon de ledicia cando asubiou o remate do partido. Houbo invasión de campo, bágoas e moita emoción após catro anos sufrindo nunha Terceira División que lle quedaba pequena ao Pontevedra. O equipo liderado por José Luis Míguez 'Luisito' saíu desde o comezo a pola vitoria. Mais a primeira metade acabou como empezara, cun empate sen goles malia as oportunidades. Non foi até o minuto 55 cando Jacobo mandou un balón o área rioxana que foi recollido por Jorge Rodríguez, heroe do ascenso, que puxo as táboas na eliminatoria. O gol deixou tocado o Haro e o Pontevedra aproveitou para poñer a puntilla o encontro. Un duro disparo de Kevin Presa desde a frontal puxo o segundo dos pontevedreses e, a falta de 10 minutos, unha nova xogada de Jorge Rodríguez, que rematou en penalti, certificou o ascenso a 2ªB. Uno a uno la P. do Teucro canta los nombres del equipo del #ascenso pic.twitter.com/XyjEyJPVHk— PontevedraCF Oficial (@PontevedraCFSAD) 28 junho 2015 |
NOS_22418 | Terán lugar o 23 de setembro en todas as comarcas do país. | A central sindical nacionalista avaliará o contido e consecuencias das últimas reformas aprobadas polo goberno español através da convocatoria de asembleas de delegad@s en todas as comarcas do país. Os asuntos que se analizarán serán algunhas das medidas máis rexeitadas dos últimos meses, entre elas, a reforma fiscal e a lei de seguridade cidadá ou 'lei mordaza'. Aliás valorarán o proceso de diálogo aberto entre os sindicatos UGT e CC.OO e o goberno de Mariano Rajoy e que para a CIG supón un "aval" das políticas "antisociais" desenvolvidas durante os últimos anos e o reflexo do "entregüismo", denunciou Suso Seixo, de ambas as dúas organizacións "a toda a política que o PP vén aplicando con dureza". Neste senso, convocan concentracións perante as oficinas do INSS para amosar o seu rexeitamento á reforma da Lei de Mutuas que suporá a privatización dos controis de baixas temporais por enfermidade. "Está claro que estas entidades buscarán a rendibilidade na xestión dos recursos para as baixas en vez de preocuparse pola saúde da clase traballadora", denunciou o secretario xeral da CIG, Suso Seixo. |
NOS_51416 | Desde hai meses as operarias de Conservas Cuca, en Vilaxoán, están a se mobilizar para que a empresa lles garanta que o traslado da factoría ao Grove non vai implicar despedimentos. As traballadoras están a recibir sancións e multas por manifestacións e mobilizacións. | As mulleres, e en concreto as mulleres que traballan na conserva, están a levar o facho da loita obreira na Ría de Arousa. Rachando con prexuízos e desmontando máis dunha visión pecha sobre o xénero nas mobilizacións operarias. O relevo da loita de Alfageme colleuno Cuca, cuxas operarias levan meses de mobilización na defensa dos seus postos de traballo. A empresa propietaria, a vasca Garavilla, quere trasladar a produción e maquinaria de Cuca (sita en Vilaxoán) a O Grove, onde xa posúe instalacións. As traballadoras queren garantías por escrito de que se manterán os postos de traballo, tanto das fixas, como das fixas-discontínuas e as eventuais. Até o de agora, a empresa non deu resposta a esa solicitude. Sen tregua Desde xaneiro,e nun caseto ao pé da factoría de Vilaxoán pagado polas propias traballadoras, o cadro de persoal organízase en quendas de 24 horas cunha finalidade: Impedir o traslado da maquinaria da factoría para O Grove. Dispostos a manter esa actuación até que a empresa chegue a un acordo coas representantes das traballadoras. E ao longo destas semanas, as operarias convocaron e protagonizaron diversas mobilizacións e protestas. Así, máis dun milleiro de persoas concentráronse en Vilaxoán en apoio ás operarias. Froito dalgunhas das manifestacións, como unha realizada hai unhas semanas en Compostela, algunhas das traballadoras está a recibir estes días notificacións de sancións e multas (de noventa euros) após ser identificadas pola Policía. "Que defendan o emprego, non a quen o destrúe" Esta semana, no Xulgado do Social de Pontevedra vaise realizar a vista oral polo conflito colectivo. As operarias non están dispostas a se render. E avogan por unha maior implicación da administración na defensa dos postos de traballo. O sector conserveiro é un piar no tecido industrial de comarcas como a do Salnés e Barbanza, onde representan centos de postos de traballo, ocupados na súa inmensa maioría por mulleres. Desde hai anos, este sector está sometido a un proceso de deslocalización, coa conseguinte destrución de empregos. |
NOS_54428 | A CIG presenta unha denuncia xudicial contra o Ministerio de Defensa por quebrar o dereito a folga ao empregar persoal militar en substitución do plantel da concesionaria. | A folga indefinida iniciada en Cleanet, empresa concesionaria dos servizos de limpeza das instalacións dependentes do Ministerio de Defensa, o pasado 17 de outubro xa atinxe 23 xornadas de paro. O conflito provocado polo impago de salarios ameaza con se prolongar logo de que Defensa e a empresa pactasen un calendario de pagamentos que non contou co acordo da representación sindical. "Ao principio comezaron a demorar os pagos até mediados de mes e agora xa nin pagan. Hai dúas semanas mantivemos unha reunión coa empresa e asegurou que ía pór os pagos ao día, cousa que non cumpriu". Así explica Pablo Fragoso (CIG-Servizos) a orixe do conflito laboral que provocou a convocatoria da folga indefinida. Cleanet foi a empresa que se fixo coa concesión dos servizos de limpeza de todas as dependencias das que é titular o ministerio de defensa. Un contrato que a nivel de todo o Estado lle reporta 12 millóns de euros. Porén, a empresa non abona os salarios e xa adebeda as nóminas dos meses de setembro e outubro. É por iso que o persoal que traballa no Arsenal de Ferrol foi á greve. Desde o inicio do paro o persoal realiza concentracións diarias e o pasado día 11 de novembro desenvolveron unha manifestación en Ferrol, malia as dificultades impostas pola policía para, segundo denuncian os sindicatos, poder levar a termo as mobilizacións. Defensa Desde o inicio do conflito o cadro de persoal reclamou a intervención do Ministerio de Defensa, en tanto responsábel do servizo, para que este lle exixise a Cleanet que atendese as súas obrigas. Os contactos mantidos até o momento con responsábeis de Defensa non deixan un saldo positivo. Neste senso, desde a CIG informan que nun primeiro encontro co Almirante este alegou non "poder facer nada" dado que o contrato é estatal. O que si lles trasladou o máximo responsábel do Arsenal foi o reproche porque os protestos do persoal coincidan co izado da bandeira, o que en opinión do militar supón unha falla de respecto. Xa en Madrid, o pasado día 7 tiña lugar unha reunión coa empresa na que Defensa deu un ultimato a Cleanet para a forzar a aboar os salarios pendentes, baixo a ameaza de rescindir o contrato coa concesionaria. Rematado o prazo do ultimato (tres días despois) a empresa non fixo efectivo o acordo e non ingresou as cantidades que adebeda ao seu persoal. Con posterioridade difundíanse "rumores" con orixe en Madrid, nos que se apuntaba que entre o 10 e o 21 de novembro se podería pagar a nómina de setembro e a de outubro sería aboada a principios de decembro. Un acordo que non foi nin comunicado oficialmente, nin consensuado coa representación sindical. Asemade, tal e como desde un primeiro momento xa anticipara o Almirante, Defensa decidiu empregar persoal militar para realizar o servizo de limpeza das súas instalacións, o que supón conculcar o dereito a folga dos e das traballadoras de Cleanet. Diante desta situación a CIG presentaba na mañá desta cuarta feira unha denuncia xudicial contra esa decisión. CIG, CCOO e UGT tamén solicitaron unha xuntanza co novo Delegado do Goberno español en Galiza, Santiago Villanueva, para lle urxir unha solución ao conflito. O plantel amósase disposto a continuar coa folga até o lograr. |
NOS_17231 | Ademais de grandes estrelas individuais, o deporte galego tamén é o feudo de equipos potentes nas súas respectivas categorías, referentes non só a nivel estatal, senón tamén internacional. Baloncesto, balonmán, voleibol, hóckey ou fútbol sala son o vivo exemplo de que na Galiza hai tamén poderío en forma de clubs. | Comezando polo baloncesto, temos o Monbus Obradoiro representando o país na primeira categoría da ACB desde 2009, ao que se uniu na campaña 2021/2022 o Breogán de Lugo, que tornou no terceiro conxunto recentemente ascendido á máxima categoría que consegue clasificarse para a Copa do Rei. Mentres, loitando polo ascenso está o Leyma Basquet Coruña na LEB Ouro, e na e elite feminina tanto o xa consolidado Ensino de Lugo como o recentemente ascendido Baxi de Ferrol puxan por salvar a categoría. O recuncho do balonmán na Galiza sempre foi a zona de Pontevedra, sobre todo as Rías Baixas, pero nos últimos tempos a afección expandiuse, o que vai tamén parello á boa marcha dos conxuntos galegos. Así, na Asobal, a primeira categoría do deporte, está desde 2012 o Cangas Frigoríficos do Morrazo, que mesmo chega por veces a roldar as competicións europeas, como cando na temporada 2015/2016 foi á EHF tras finalizar quinto nunha máis que meritoria campaña baseada na forza do pavillón do Gatañal. Historia inacabada do deporte galego: "Novos deportes e paradigmas deportivos" O que non poderá repetir na máxima categoría é, tras o seu descenso, o Dicsa Modular Cisne de Pontevedra, que se sumou na División de Honra Prata a Acanor Novás Valinox do Rosal, o Disiclín Balonmán Lalín e o SD Teucro de Pontevedra. No ámbito feminino, o Atlético Guardés e o Conservas Orbe Rubensa BM Porriño son os representantes galegos na máxima categoría. As guardesas levan desde 2011 na chamada 'Liga Guerreiras', na que lograron o campionato na campaña 2016/2017, ademais de convertérense en asiduas nunhas competicións europeas nas que en 2021 acadaron o seu máximo éxito, chegando até as semifinais da EHF. Pola súa parte, as porriñesas tamén acadaron a máxima categoría na segunda década dos 2000, na que levan asentadas desde entón. O Club de Rugby Arquitectura Técnica (CRAT) A Coruña, nacido nos 70 vencellado á escola da aparelladores, é xa o principal expoñente do rugby galego. No caso das mulleres, están na máxima categoría estatal, na que venceron dúas veces e contan con xogadoras da talla de Paula Medín, 'Alevín', Mónica Castelo ou Paula Requena. Mentres tanto, o conxunto masculino está en plena etapa de reconstrución tras varias tempadas na categorías nacional e na de prata. Así, desde 2019 decidiron disputar só a competición galega para ir progresando con xogadores da canteira. No voleibol son os conxuntos feminino e masculino do Club Voleibol Emevé de Lugo os que, xunto co Rotogal Boiro na liga de homes, conforman a elite galega. Ambos os equipos masculinos lograron os títulos da Segunda División do voleibol estatal e a Copa do Príncipe, mentres que as rapazas do Emevé sumarán a súa segunda tempada consecutiva na Superliga tras o meritorio ascenso logrado en 2020, co premio engadido de alcanzar contra todo prognóstico a final da Copa da Raíña 2022 disputada en Lugo. Ademais, outras escuadras como o Intasa de San Sadurniño están en franca progresión, como demostran o título da Superliga 2 e da Copa Príncipe que lograron na tempada pasada. Historia inacabada do deporte galego: "Vitorias alén do 'mainstream'" E falar na Galiza de hóckey a patíns é facelo do Liceo da Coruña. O conxunto verdibranco non só foi capaz de meterse nunha liga dominada de forma absoluta polos equipos cataláns, senón que se converteu en todo un fenómeno que encheu as vitrinas de títulos: seis Copas de Europa, sete ligas e dez Copas do Rei avalan a traxectoria dos do pavillón de Riazor. Na máxima categoría feminina está desde 2021/2022 o Liceo feminino, que lle toma así a remuda ao HC Borbolla, tamén da Coruña, que non puido manter a súa praza na elite na última campaña. Por último, sobre as dúas rodas da bicicleta o Team Farto é o primeiro e único equipo UCI feminino de ciclismo na historia da Galiza. Foi convidado a correr prestixiosas carreiras como a Clásica de San Sebastián ou a Vuelta a España, recollendo a remuda que deixou na elite masculina o xa desaparecido Xacobeo Galicia. O mellor club de fútbol sala do mundo é galego Con permiso do Liceo, se hai que falar dun palmarés brillante ese é o do Pescados Rubén Burela. Por algo foi elixido en 2021 como o mellor club de fútbol sala feminino do mundo (canda a súa xogadora, Patricia González Mota, 'Peque', escollida como a segunda mellor xogadora do planeta). Peque: "O meu referente non é Messi, son o galego Pola e Eva Manguán" Porque os números cantan neste equipo: catro campionatos de Primeira División, catro Copas da Raíña, tres Supercopas de España e unha Recopa de Europa. E todo isto só dende 2009. A potencia feminina do fútbol sala da Galiza complétase coa terna de equipos que militan na máxima categoría: Poio Pescamar, Ourense Club de Fútbol e Marín Futsal. |
PRAZA_10026 | Adif volve modificar as súas previsións oficiais, que contemplan restricións de velocidade durante varios meses | Adif volve modificar as súas previsións oficiais, que contemplan restricións de velocidade durante varios mesesDesde a noite do próximo mércores día 8 de maio e ata a noite do xoves 23 incluído, durante 15 días, a liña ferroviaria entre Ourense e Zamora estará cortada á circulación de todo tipo de trens e os pasaxeiros de Renfe serán transportados por autobús entre esas dúas cidades. O corte está motivado por obras necesarias para o remate da liña de alta velocidade e supón unha nova modificación das previsións oficiais de Adif, que anunciara menos días seguidos de interrupción e que contemplan restricións de velocidade dos trens durante varios meses.Co comezo do ano Adif fixera públicas as súas previsións oficiais de cortes ou afectacións á circulación en toda a súa rede estatal por diversos motivos. Naquel documento, avanzado por Praza.gal, a empresa pública contemplaba que os traballos necesarios para rematar as obras da liña de alta velocidade, conectala coa rede actual e mellorar diversos puntos desta polos que seguirán a circular os AVE precisarían de diversos cortes do tráfico, pero o de maior duración, para acondicionar o trazado convencional entre Taboadela e Ourense, no que non haberá liña de alta velocidade aínda durante varios anos, ía durar só cinco días seguidos, aos que se sumarían outros cinco cortes de 50 horas. Agora Adif aproveitará para facer ao tempo, sen tráfico, obras de adaptación do actual túnel do Padornelo, que seguirá a ser empregado polos trens de alta velocidade, traballos que antes se prevían realizar sen cortes da circulación. Tamén realizará reformas nas estacións zamoranas de Puebla de Sanabria e Pedralba de la Pradería, na que a liña de AVE rematará este ano conectando coa convencional.Ademais do corte de tráfico, durante varios meses a circulación de trens entre Zamora e Ourense estará condicionada en varios puntos por limitacións de velocidade de ata 30 quilómetros por horaAgora Adif une eses cortes en 15 días seguidos e deixa no aire posibles cortes puntuais posteriores necesarios para acometer outras actuacións. Un incumprimento das súas previsións que se suma ao xa reiterado incumprimento das datas previstas de apertura de novos treitos que lle vén censurando a Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia (CNMC).As previsións de Adif tamén contemplan que, ademais dos cortes de tráfico, durante varios meses a circulación de trens entre Zamora e Ourense estará condicionada en varios puntos por limitacións de velocidade de ata 30 quilómetros por hora. Estas restricións de velocidade por obras non só condicionarán as viaxes mentres se rematan os novos treitos do AVE que entrarán en servizo en 2019 (entre Zamora e Sanabria) e 2020 (entre Sanabria e Taboadela, a 17 quilómetros de Ourense) senón que nos seus primeiros meses en funcionamento as ganancias de tempo non serán tan importantes como unha vez que rematen eses traballos pendentes, cando se prevé que a viaxe entre Ourense e Madrid ronde as dúas horas e media. En todo caso, unha vez completadas esas obras pendentes, aínda quedarán anos de traballos para que poida entrar en servizo o antedito treito intermedio de 17 quilómetros entre Taboadela e Ourense no que aínda non se moveu unha pedra e que suporá unha illa intermedia nos máis de 500 quilómetros de alta velocidade que existirán entre Santiago e Madrid. |
NOS_32228 | A Consellaría de Política Social nega esta denuncia por parte do comité de representación do seu propio cadro de persoal. A denuncia fala, en concreto, do que supostamente acontece en centros de atención á terceira idade en Caranza, no concello de Ferrol, e Oleiros. Con independencia desta acusación, o certo é que algúns grupos que operan na Galiza precisan profesionais da enfermaría para garantir a atención. | O comité de representación laboral de Política Social na Coruña vén de denunciar que a auxiliares de enfermaría de residencias de maiores se lles está obrigando a facer funcións de enfermaría. Porén, desde o departamento que dirixe Fabiola García negaron que tales acusacións sexan certas.A través dun comunicado, o comité vincula esta situación supostamente irregular coas direccións das residencias da terceira idade de Caranza-Ferrol e de Oleiros, pois entende que ambas están "obrigando" a auxiliares de enfermaría "a facer funcións desempeñadas polo persoal titulado en grao de enfermaría". Desde a Xunta négano e afirman que, de acordo co que figura no convenio do Imserso, o persoal de enfermaría "prepara a medicación" e as auxiliares "adminístrana". O comité apunta que as e os auxiliares "carecen de formación en farmacoloxía" "Non levou a cabo ningún cambio de funcións", apuntan fontes da Consellaría de Política Social. "Sempre que nunha residencia pública leva a cabo unha mellora organizativa, esta se consensúa co persoal", afirma. A pesar destas explicacións chegadas desde o Goberno galego, no comité indican que, en cadanseu comunicado interno das dúas direccións, "fan unha modificación do regulado por lei" e afirman que no remitido desde a residencia de Ferrol fálase "claramente" de "preparar" medicamentos. Respecto diso, apuntan que as e os auxiliares "carecen de formación en farmacoloxía". O comité entende que isto implica "unha nova baixada da calidade asistencial, o que demostra unha vez máis o desprezo tanto ao seu persoal coma ás e aos residentes". Falan así dunha "orde temeraria" que pode levar a "incurrir nun posíbel intrusismo". Na procura de persoal de enfermaría Curiosamente, a falta de profesionais na rama de enfermaría parece unha problemática coa que loitan os xeriátricos nos últimos tempos. Non é difícil atopar todo tipo de ofertas destinadas a xente con estes estudos en páxinas web de contratación. De feito, unha das grandes bolsas de emprego en diversos centros é a de Domusvi. |
NOS_15071 | Os sistemas sanitarios cunha Atención Primaria forte alcanzan mellores resultados a un menor custo. O coronavirus puxo de manifesto a necesidade de contar con sistemas asistenciais de saúde eficientes e coordinados. A chave está na Atención Primaria, marxinada na Galiza xa antes da a pandemia. | "A Covid-19 é un claro recordatorio de como as emerxencias de saúde pública poden provocar unha perda significativa de vidas e trastornos nas sociedades e nas economías. A mellor defensa é investir en preparación e en Atención Primaria". Con estas palabras, a primeiros de marzo deste ano e coincidindo cos primeiros diagnósticos de casos positivos por coronavirus na Galiza, o director xeral da Organización Mundial da Saúde (OMS) Tedros Adhanom, advertía da importancia de contar con sistemas sanitarios cunha Atención Primaria forte, capaz de garantir a accesibilidade, os coidados integrais e a coordinación necesaria que exixe unha pandemia como a da Covid-19. Xusto cando a Atención Primaria debería verse favorecida, a organización sanitaria deixouna de lado e colocouna no último lugar. Unha idea recorrente ao longo dos últimos meses á que lle foron dando sentido expertos e profesionais da saúde e da sanidade, malia a falta de iniciativas consolidadas que confirmen esa vontade fortalecemento. "A chegada do coronavirus á Galiza engadiulle gravidade a unha situación xa crítica, de saturación e sobrecarga, resultado non só da falta de recursos senón da propia organización do traballo imposta polo Servizo Galego de Saúde", explica a Nós Diario Moncho Veras, médico de Atención primaria no centro de Saúde San Xosé da Coruña. "Tradicionalmente a nós chega unha demanda de traballo que moitos cremos que non nos corresponde, unha carga burocrática excesiva que nos impide facer o noso traballo, que é atender os pacientes e pór en marcha medidas de prevención, de promoción da saúde, ademais doutro tipo de actividades que a sobrecarga fai inviábel", a non ser pola voluntariedade e a dedicación do persoal sanitario. Invisíbel A pandemia empeorouno todo, asegura Veras. "Xusto cando a Atención Primaria debería verse favorecida para poder liderar o traballo asistencial e a busca de solucións aos problemas que se fosen detectando, a organización sanitaria deixouna de lado e colocouna no último lugar". A primeira vaga de contaxios derivou e centralizou toda a atención nos servizos hospitalarios. "Mais nós continuamos cunha axenda de até 50 pacientes diarios, en moitas ocasións, case todos con síntomas e moitas dúbidas relacionadas coa Covid-19, cando non tiñamos acceso a probas suficientes nin a posibilidade de confirmar diagnósticos". Moncho Veras defende que "o descontrol do Sergas durante a pandemia" fixo "invisíbel" a actividade da Atención Primaria durante os primeiros meses do coronavirus. "Desde o Servizo Galego de Saúde nin nos tiveron en conta para a toma de decisións nin souberon facer unha valoración xusta do colectivo profesional da Atención Primaria durante todo este tempo". E proba desa "marxinación por parte da dirección do Sergas", apunta, foi a primeira comparecencia pública que se realizou na área sanitaria da Coruña para facer balance do primeiro pico de Covid-19. "So compareceron responsábeis da xerencia e de servizos hospitalarios especializados. Nin rastro da Atención Primaria". Sobrecarga sen recursos Coa chegada do verán, da reactivación dos centros de saúde e da aparición da segunda vaga de contaxios por coronavirus a Atención Primaria volveu sentir a pegada da falta de coordinación e de dotación de recursos. Sen previsión nin reposición de persoal, o labor asistencial complicouse moito na Atención Primaria. "Agora somos nós quen valoramos as persoas sintomáticas, quen pedimos probas, quen comunicamos os resultados e facemos seguimento. Traballamos coas axendas cheas e a maiores recibimos de media entre cinco e sete doentes novos, forzados, aos que debemos atender". E fano, di Moncho Veras, sen o soporte fundamental dunha rede de saúde pública estábel e fortalecida, en contacto coa Atención Primaria. "No canto de suplir así a debilidade do sistema de saúde pública, a Administración optou por privatizar e afastar dos profesionais da saúde primaria un labor esencial como é o do rastrexo". Fortalecemento A Atención Primaria é o servizo que mellor coñece e máis prestacións sanitarias ofrece á poboación. Garante un acceso fácil e continuado, ademais dun seguimento integral dos coidados que precisa cada paciente e o seu contorno. De aí que tanto os expertos en saúde pública como o colectivo profesional da saúde familiar e comunitaria reclamen un fortalecemento urxente do seu sistema, cunha carteira de servizos ampliada que atenda a prevención e contención de pandemias como a actual, mais sen esquecer a atención do resto dos problemas de saúde, de forma eficiente e coordinada co resto dos servizos especializados. Novas políticas fronte ao desmantelamento O desmantelamento da Atención Primaria agravouse durante a pandemia máis vén de lonxe, destacan desde a Asociación Galega pola Defensa da Sanidade Pública. "Sen contratación de persoal é imposíbel resolver ningún problema" E isto exixe, aseguran, sacar a concurso todas as prazas dispoñíbeis, acabar coa precariedade laboral e ampliar o orzamento actual, moi inferior ao que se precisa para cubrir as necesidades básicas do servizo. "Estamos en 12% e o que pedimos é incrementar ese orzamento a 25% en cinco anos. Está dentro do acordado polo Consello Técnico. Non abonda con mudar as caras, teñen que mudar as políticas". |
NOS_44048 | O boxeador coruñés participará en varias veladas na súa cidade e dará o paso á profesionalidade. Porén, poderá estar na cita olímpica de París. | O púxil coruñés de orixe cubana Emmanuel Reyes Pla, O profeta, un dos boxeadores amadores máis laureados do boxeo estatal ao conseguir, entre outros, diploma olímpico, bronce nos campionatos do Mundo e prata nos últimos campionatos de Europa, dará o paso ao profesionalismo o 8 de outubro na súa cidade. Historia inacabada do deporte galego: "Golpeando o saco das medallas" Segundo informa a Federación Galega de Boxeo (FGB) nas súas redes sociais, o deportista contará co seu club, o Planasbox, e estará arroupado pola afección e familiares. O Profeta debutará directamente á distancia de 6 asaltos na categoría do peso cruceiro e, "se todo vai ben", está programado para que faga o seu segundo combate o 3 de decembro tamén na Coruña. A idea do seu promotor, Chano Planas, é que o próximo ano, se o calendario de competicións olímpicas o permite, dispute o titulo estatal da súa categoría. Poderá ir a París A Internacional Boxing Association (IBA), máximo organismo mundial que lidera este deporte, permite que boxeadoras e boxeadores amadores poidan dar o salto a ser profesionais. Por este motivo, Enmanuel Reyes Pla seguirá competindo no equipo estatal de boxeo amador para os próximos xogos olímpicos de París co obxectivo de sacar unha medalla olímpica e, rematados os Xogos, ter un récord profesional de entre 10 e 12 combates que lle permita poder optar a títulos importantes no campo profesional. Manuel Planas: "Faremos un plan estratéxico para volver levantar o boxeo feminino" Ademais, desde a FGB aseguran que O profeta será o capitán dun novo proxecto que levará por nome "Galiza terra de loitadores". Esta nova iniciativa estará formada por un equipo de boxeadores profesionais de distintos clubs da Galiza, baixo a dirección tamén da promotora Planasbox. O seu obxectivo será realizar unha velada ao mes en distintas cidades galegas. |
NOS_7442 | Salmond afirmou días atrás que falara con España a respeito da súa intención de ficar na UE. A resposta chegoulle esta cuarta feira no Congreso. | En declaracións realizadas a Scotsman, o primeiro ministro de Escocia, Alex Salmond, afirmou que mantivera conversas con diversos Estados da UE -entre eles o español- a respeito da súa pretensión de, unha vez atinxida a independencia, ficar na Unión. Pois ben, pouco demorou Rajoy en revelar a posición do seu goberno ao respeito. Previsíbel como sempre, o presidente do Executivo español aproveitou unha pergunta do PNV no Pleno do Congreso para enfatizar que a unha Escocia independente lle levaría anos recuperar a condición de membro da Unión Europea. 8 anos Cantos anos? Non o dixo Rajoy, mais si deu unha pista ao salientar que o proceso de integración do Estado español, desde o momento en que o solicitou formalmente, prolongouse por espazo de 8 anos. "É evidente que se unha parte dun Estado se separa, convértese ela propia nun terceiro territorio a respeito da UE. Eles poden pedir a integración e comezar un proceso que pode levar anos. No caso de España, levou 8 anos", dixo Rajoy. Rajoy di que a principal diferenza entre Escocia e Catalunya é que Edimburgo "virtualmente non ten competencias" O presidente do Goberno respondía así unha pergunta formulada polo portavoz do PNV, Aitor Esteban, quen inquiriu a Rajoy literalmente o seguinte: "Se a campaña do SI gaña esta quinta feira o referendo en Escocia, facilitará o seu goberno a integración de Escocia na UE". Conversas con 28 Estados Rajoy dixo ter falado a este respeito con dirixentes dos 28 Estados membros da UE e que "todo o mundo" na Unión acha que "estes procesos son tremendamente negativos porque xeran recesións económicas e máis pobreza para todos". Tais procesos, resaltou, constitúen un "torpedo para as vulnerabilidades da UE", unha organización que, dixo Rajoy, foi criada para integrar estados, non para os fragmentar. "Estados fortes é o que precisamos hoxe", dixo. Concluíu Rajoy tentando fuxir de calquera paralelismo entre Escocia e Catalunya. "Hai moitas diferenzas entre o proceso de Escocia e o de aquí. A principal é que Escocia, se a comparamos con Catalunya ou con outras comunidades, virtualmente non ten competencias". |
NOS_41850 | 19 de setembro de 1819 nacía en Padrón Eduardo Ruíz Pons. A súa traxectoria vital simboliza a oposición ao proxecto centralizador impulsado polos liberais no século XIX e o rexeitamento das novas formas de opresión introducidas polo modo de produción capitalista. | Hai douscentos anos, falamos do 19 de setembro de 1819, nacía en Padrón Eduardo Ruíz Pons. A súa traxectoria vital simboliza a oposición ao proxecto centralizador impulsado polos liberais no século XIX e o rexeitamento as novas formas de opresión introducidas polo modo de produción capitalista. Aproveitamos o aniversario do seu segundo centenario para recuperar a figura do revolucionario total. Soubemos del por Francisco Rodríguez. Mentres descubríamos nos nosos anos finais do bacharelato nas páxinas da Análise sociolóxica da obra de Rosalía de Castro o carácter patriótico, socialista e feminista da nosa grande escritora nacional, atopámonos cun deputado nas cortes do bienio progresista comprometido na defensa dos estudantes perseguido por participar no Banquetede Conxo e moi particularmente de Aurelio Aguirre. Andando o tempo, coñecemos do seu nacemento en Padrón, fillo de Xosé Ruiz Hermida, un militar rebelde parente da familia de Rosalía, resistente na Coruña ás forzas reaccionarias da Santa Alianza, exiliado en Inglaterra até 1829, con folgos durante a revolución de 1846 para formar no exercito galego e definido polo propio fillo como "un republicano de antes dos anos trinta". Non é de sorprender que as vicisitudes políticas e persoais do pai rematasen por marcar a Eduardo a lume desde moi novo e que na altura da súa chegada a Compostela tivese xa encarreirado o seu vivir rebelde. Da revolución galega de 1846 ao Banquete de Conxo Foi un galego enteiro. Militante activo nas filas do provincialismo, así chama hoxe a historiografía aos nacionalistas dos anos centrais do século XIX, partillou amizade e loita con Faraldo, Tarrazo, Rúa Figueroa ou Romero Ortiz, sendo obrigado ao exilio tras a derrota revolta de 1846, aparecendo o seu nome na lista de desterrados acollidos en maio en Caminha e confinados posteriormente no penal da Illa de Peniche. Malia as obrigas profesionais que lle obrigaron a abandonar Galiza , non se desentendeu da sorte do país, protexendo os mozos da xeración de Conxo, acollendo e introducindo nos círculos literarios, canda os Chao e aos Gasset, a unha Rosalía recen chegada a Madrid ou abríndolle a Murguía a porta do xornal demócrata La Discusión. Eduardo Ruíz Pons mantivo ao longo da súa vida un inquebrantábel compromiso con Galiza Nunca deixou de exercer como galego. A súa actividade nas cortes ou as súas propostas políticas non deixaron dubida do seu compromiso permanente con Galiza, denunciando "o absorbente sistema de centralización excesiva que hoxe rexe" e demandando "auténticas autonomías políticas e administrativas, sobre a base dos antigos reinos, que imposibilitarán as reaccións e darán unha seguridade até agora descoñecida a todas as conquistas do progreso". O exilio francés, italiano e portugués Actuou sempre como un revolucionario. A súa participación na revolta 1846 e o seu posterior desterro en Portugal, a dirección da revolta de febreiro de 1854 en Zaragoza, un novo exilio, nesta ocasión en Franza, onde permanecerá detido durante corenta días, dando pé a unha campaña de apoio e solidariedade na prensa progresista do Estado. A chegada ao goberno de Espartero posibilitaría o retorno de Ruíz Pons, elixido ao tempo deputado pola Coruña nas cortes constituíntes, onde será un dos vinte e un parlamentarios que vota en a favor da república como forma de goberno, canda aos tamén galegos Eduardo Chao e Xoán Manuel Pereira. Un galego internacionalista canda Garibaldi Mantívose inquebrantábel na defensa dos seus ideais. Unha vez derrotado o réxime do bienio, organiza revoltas en Aragón, sufre a persecución gobernativa sendo desterrado a Mallorca, pasa en diferentes ocasións polos xulgados e exiliase, máis unha vez, nesta ocasión en Italia, onde se sumara aos voluntarios de Garibaldi. Asentado en Florencia e Xénova, colabora co revolucionario italiano, asesórao en temas de política interna do Estado Español, comparte horas co seu vello amigo compostelán Sánchez Deus e toma a palabra en diversos actos dos "camisas vermellas". Morrerá finalmente en 1865 no desterro de Porto, onde pensaba e preparaba novas revolucións na Galiza. Patriota, socialista e republicano Achegounos un corpo doutrinal na avanzada ideolóxica do seu tempo. Republicano confeso e adherido ao socialismo, probabelmente desde os seus anos composteláns, non dubidou en afirmar que "o socialismo aplicado amósanos que o mellor hospital é suprimir a súa necesidade, elevando polo traballo e polo consumo asociado, ás clases pobres a un benestar que fagan innecesaria a esmola baixo calquera forma disfrazada". Non dubidada que a cuestión nacional e a social son dúas caras da mesma moeda. Así escribía que "nos antigos reinos, as tendencias federalistas e descentralizadoras responden ao progreso das ideas por unha banda, e por outra á reacción contra a tendencia centralizadora dos gobernos que desde fai cincuenta anos, veñen aumentando as súas atribucións", reclamando unha formula política que recoñeza a personalidade dos antigos reinos. |
NOS_22058 | O ex-portavoz parlamentar abandona a primeira liña após diversas derrotas nos últimos meses. | José Luís Méndez Romeu deixa a política logo de dar por concluída a lexislatura no Pazo do Hórreo. O que foi portavoz parlamentar e un dos candidatos a encabezar a lista como candidato á Xunta nas primarias decorridas no PSdeG, retírase e faino precisamente após ser derrotado nos comicios internos por Xaquín F. Leiceaga e de non ter sido elixido como senador por designación autonómica na pugna interna máis recente que tivo o grupo parlamentar. Traxectoria Méndez Romeu leva na política institucional desde 1983 cando foi elixido concelleiro de Cultura e Educación no Concello da Coruña. Alí estivo até 2003 cando asumiu a responsabilidade de Vivenda e Urbanismo. Polo camiño, en 1994 foi elixido deputado no Parlamento galego, até 2004. Entre 2004 e 2005 foi secretario de Estado de Cooperación Territorial e no goberno bipartito conselleiro de Presidencia, Administración Pública e Xustiza. Ao Pazo do Hórreo volveu en 2009 asumindo a portavocía do grupo en 2013. |
NOS_22186 | Membro da coordinadora nacional da FOGA, Segundo González presentouse ás eleccións primarias de Iniciativa pola Unión para concorrer na lista de Nós. Candidatura Galega ao Congreso. | Por que decidiu sumarse a Iniciativa pola Unión? Porque considero fundamental ter un grupo galego propio no Congreso. Neste momento vai haber un cambio político tan grande, tan grande, tan grande que nós non podemos quedar en fóra de xogo. Os cataláns e os vascos están posicionándose e Galiza non pode estar á expensas do que veña de fóra. Ou entramos con capacidade e grupo propio no Congreso ou desaparecemos polo menos durante 30 ou 40 anos. E por que decidiu participar nas eleccións primarias? Na FOGA hai persoas moi capacitadas, pero por distintas cuestións non podían. Eu veño de xubilarme recentemente, atópome en forma e tiña toda a dispoñibilidade. Segundo os compañeiros, eu podería facer un bo papel no Congreso e empurráronme. Por que non pode ser deputado un home de esquerdas en condicións, coma min, que leva toda a vida loitando? Vese de deputado no Congreso? Non descarto acabar no Congreso. Se facemos unha campaña boa, por que non? Non o vexo imposíbel. Os de esquerdas temos o defecto de sermos moi idealistas e utópicos pero os ideais son os que marcan o destino. Por que non pode ser deputado un home de esquerdas en condicións, coma min, que leva toda a vida loitando? Eu sei o que necesita Galiza. Penso que estamos en condicións de estar no Parlamento e de dicir o que pensamos. Que pode achegarlle vostede á candidatura? Experiencia. Polo que sei, son o maior da lista. Coñezo e levo na loita sindical e na política desde que vin da mili, desde o 1973, e tamén teño coñecemento do asociacionismo. Ademais da experiencia, podo achegarlle ganas. "Non podemos depender de catro señores de por aí que nos levan a pasta e nos deixan o lixo todo" Cales serían as súas prioridades de ser electo deputado? Preocúpame moito o terríbel problema do paro, o problema do sector naval, as persoas que están pendentes da lei de dependencia, a suba continuada da luz... son traballador de toda a vida e o malestar da sociedade e a pobreza preocúpanme moito. Precísanse persoas honradas no parlamento, precísanse traballadores que boten de aí toda esa tropa de mangantes. Eu podo achegar frescura, honradez e ganas de traballar para a xente do pobo. E, por suposto, gustaríame que Galiza estiver nunha situación semellante a Catalunya, con independencia do que nos digan de fóra. Non podemos depender de catro señores de fóra que nos levan a pasta e nos deixan o lixo todo. Que se xoga Galiza nestas eleccións? Xógase todo. É un momento moi delicado pero temos que ser capaces de plantarnos como galegos. É o noso momento. Temos que dar o paso que deu Catalunya. Se non subimos no tren, até dentro de 40 anos quedaremos fóra de xogo. "Eu procedo da militancia máis marxista, onde te xuntabas por células e funcionabas de xeito diferente. Esta é unha forma nova e ilusionante" Que lectura fai do proceso de primarias en IpU? Eu procedo da militancia máis marxista, onde te xuntabas por células e funcionabas de xeito diferente. Esta é unha forma nova e ilusionante. Ao principio chocoume un pouco, mais logo vin que era unha marabilla un proceso tan aberto, desde a base, no que puido apuntarse quen quixer. Oxalá que as listas abertas sexan o futuro. Finalmente, non houbo confluencia para unha candidatura unitaria... Estiven na reunión do sábado pasado no Paz Nogueira e saín moi decepcionado porque non vin vontade de acordo por unha das partes. A xente de IpU e de todas as forzas alí integradas estabamos dispostas a renunciar a todos os pasos que deramos até entón a favor dunha candidatura unitaria, que para nós era o futuro. Tiñamos claro que o grupo parlamentar era o obxectivo claro a conseguir nestas eleccións, pero a outra parte non o tiña claro. É triste que vaiamos por partes, pero eu non me vou matar. Sacrificámonos todos moito e somos conscientes de que coa nosa ilusión e coas ganas imos tirar adiante. |
NOS_33727 | Após unha asemblea e posterior votación telemática, 'Galiza em Pé!' toma a decisión 'colectiva' de apoiar o BNG o 25 de setembro. Un apoio "puntual" e "en chave de país" mais que, advirten, non é un "cheque en branco". | O independentismo de base representando en Galiza em Pé!, convocante da manifestación independentista do pasado 25 de xullo, anuncia a "decisión colectiva" de votar BNG nas eleccións do 25 de setembro. Unha decisión adoptada após a asemblea realizada en Compostela o pasado 11 de setembro e dun proceso de votación telemática na que tomaron parte independentistas das diferentes comarcas do país. Galiza em pé! [Foro Independentista Galego] convoca os sectores independentistas "hoje sem referente político válido" a que voten polo Bloque Nacionalista Galego nesta cita electoral. Nun comunicado explican que esta decisión responde a dúas únicas motivacións. Por unha banda, contribuír a fechar o ciclo de gobernos autonómicos pola dereita que Galiza padece "de jeito quase ininterrompido desde 1981 e abrir assim o terreno de jogo da política nacional trás décadas de bloqueio do Partido Popular". Por outra, evitar un Parlamento Galego exclusivo de "forzas constitucionalistas espanholas" e outras que "galegas, optárom por própria vontade e interesse por se subordinarem a àquelas, sacrificando qualquera perspetiva de construçom e liberaçom nacional". Nin aval nin cheque en branco Esta petición de voto é puntual e faise "em chave de País", matizan. En absoluto é, engaden, un aval ou cheque en branco para a dirección do que cualifican como "nacionalismo tradicional", nin de adhesión ao proxecto do BNG, "que carece de vontade e estratégia independentistas". Galiza em Pé! sitúa a independencia como única vía para permitir a construción dun modelo socio-económico ao servizo da maioría. Por iso, pon como "tarefa urgente" crear as condicións acaídas para a construción dun proxecto político "amplo" cara á independencia. |
NOS_44909 | Das 498 vítimas mortais, por volta de 230 están relacionadas coas residencias. | A COVID-19 matou xa 498 persoas na Galiza, segundo os dados da Consellaría de Sanidade, e mantén 660 persoas hospitalizadas, das cales 92 están nas unidades de coidados intensivos (UCI). A Dirección Xeral de Saúde Pública informa que, na última actualización, o número de casos activos de coronavirus na Galiza é de 6.647, dos cales 1.550 son da área da Coruña, 627 da de Lugo, 1.301 da de Ourense, 535 da de Pontevedra, 1.164 da área de Vigo, 1.078 da de Santiago, e 382 da de Ferrol. Do total de pacientes positivos, 92 permanecen en UCI, unha cifra que continúa a baixar (onte eran 96), e alivia a presión sobre as unidades de coidados intensivos. 568 contaxiadas están en unidades de hospitalización e 5.977 no domicilio. Polo de agora, na Galiza rexistráronse 1.676 altas de pacientes e 498 falecementos. O número de PCR realizadas é de 76.129. En relación ás residencias, hai 1.260 casos de contaxio (900 de usuarias e 360 de traballadores e traballadoras) e 226 vítimas mortais. O número de casos de coronavirus detectados en centros residenciais de servizos sociais dupoñen o 3,7% do total das persoas residentes, segundo a Xunta. Respecto das 9 persoas falecidas esta cuarta feira en centros residenciais, 4 foron da residencia Claudina-Somoza (A Coruña), 1 foi de Portádego (A Coruña), 1 foi da Fundación José Otero (Santiago de Compostela), 1 do centro residencial N.S. da Esperanza (Ourense), 1 da residencia San José (Ourense) e 1 do centro de maiores San Pedro (Crecente) |
NOS_54291 | A vicepresidenta do Consell, Mónica Oltra, anunciou na tarde da terza feira que deixa o seu cargo no Goberno valenciano. | Mónica Oltra, entre bágoas, anunciou na tarde da terza feira que deixa o seu cargo no Goberno valenciano, tras a súa imputación no caso do presunto encubrimento dos abusos do seu ex marido a unha menor tutelada, cedendo así á presión pública. Oltra compareceu acompañada polos dirixentes de cada partido da coalición –Àgueda Micó (Más), Juan Ponce (Verds) e Alberto Ibáñez (Iniciativa)– e sinalou que renuncia porque non quere que se deteñan as políticas do Executivo. A até agora vicepresidenta foi crítica co PSPV e con Puig, a quen non comunicara a súa decisión. "Non vou dar a coartada ao PSOE para que o xefe do Consello expulse Compromís do goberno", salientou. Precisamente, o resultado das eleccións andaluzas fixera crecer a presión sobre a ex vicepresidenta, co fin de que dimitise antes de que Puig a destituíse. O pasado sábado Compromís fechara filas coa vicepresidenta da Generalitat valenciana nun acto criticado polo seu ton festivo no medio da crise política. O rexedor de Valencia, Joan Ribó, chegou a afirmar que o proxecto futuro do partido non podía levarse a cabo sen Oltra, e defendera que o seu traballo fora imprescindíbel. O caso pasará "á historia da infamia" O anuncio decorreu antes da reunión de ducias de cargos de Compromís nunha Executiva convocada desde hai semanas, antes da imputación. Na mañá da terza feira fontes da formación explicaran que Oltra decidira ausentarse, un xesto que se interpretara como unha maneira de dar espazo aos seus compañeiros de partido para que debatesen libremente sobre o seu futuro político. Porén, minutos antes do inicio da reunión, apareceu sorrinte. A vicepresidenta puxo de manifesto que non quere "que paren as máquinas políticas do Gobern do Botanic" nin "comprometer o proxecto político de Compromís" e considerou que a historia do caso "pasará á da infamia". |
PRAZA_7942 | Manifestacións en toda Galicia e no resto do Estado reavivarán o movemento de indignación nas rúas e pedirán transparencia e democracia participativa, unha auditoría cidadá da débeda, e a defensa dos servizos públicos. A denuncia da corrupción será protagonista nas marchas. | O movemento de indignación que comezou aquel 15 de maio de 2011 achégase aos dous anos. Dende entón, o paro non deixou de subir, continuaron os desafiuzamentos, consumouse o multimilonario rescate bancario -que de paso completou o proceso de eliminación das caixas de aforros- e un cambio de goberno intensificou os recortes e a execución da politica económica recomendada polo BCE e o FMI. Todo, nun escenario marcado pola multiplicación dos casos de corrupción e a intermitente pero continuada mobilización da cidadanía. Que cambiou, logo? Ou que cambiou para ben nestes últimos 21 meses? Pois se cadra o que mudou foi a conciencia colectiva dos culpables desta situación e da base do problema. E tamén se pode concluír que nestes case dous anos se produciu unha ruptura dos consensos previos, da confianza, no bipartidismo, nos medios de comunicación e nas versións oficiais. É por iso que hoxe se acepta con normalidade o lema de Contra o golpe de estado financeiro para as manifestacións convocadas este 23 de febreiro en toda España. 23F, si, facendo explícita a coincidencia e poñendo de novo a reclamación da democracia e da democracia real en primeiro plano. As marchas están convocadas pola Marea Cidadá, un conxunto de organizacións politicas, sociais, sindicais, asembleas do 15M e plataformas cidadás de todo tipo, poñendo o énfase na defensa dos servizos públicos e dos dereitos sociais. Pódese dicir que se multiplicaron os ataques pero tamén as respostas, como lembra o colectivo Robin Hood da Coruña: "baixo este mandato neoliberal non elexido pola cidadanía, o intento de desmantelamento do público, coa ofensiva contra a Sanidade a Defensa universal ou a Educación, os ataques constantes ó medio ambiente, os dereitos laborais e sociais ou o desemprego son xa elementos cotiáns na nosa cidade. Poren, tamén o son as respostas cidadás". "En 1981 a cidadanía saíu á rúa a expresar o seu rexeitamento rotundo ao golpe de estado militar. O sábado 23, 32 anos despois, sairemos á rúa a defender os nosos dereitos e a rexeitar os recortes e as brutais políticas de axuste coas que se canalizan fondos para satisfacer a avaricia dos mercados financeiros e políticos corruptos". Deste xeito chama á cidadanía o Movemento Veciñal a Prol dos Bens Comúns de Marín e textos e chamamentos semellantes podemos atopar nos manifestos difundidos por outras asembleas cidadás que convocan ás marchas do sábado. Baixo a proclama de "Non ó golpe de estado financeiro. Non debemos, non pagamos" as manifestacións pedirán xustiza social e ambiental, transparencia e democracia participativa, a defensa duns servizos públicos e universais, e unha auditoría cidadá da débeda en protesta contra "a débeda ilexítima". Converxencia de reivindicacións "Chamamos a confluencia de aqueles colectivos e persoas que nos vemos violentamente afectadas polas políticas de recortes e polo saqueo do público que se está a exercer desde o poder político institucional" Nas manifestacións confluirán outras reivindicacions. Na marcha de Pontevedra denunciarase o ataque ao ensino: "priorizan o lucro sobre o dereito á educación e sobre a vida das persoas. E esta situación repítese na xustiza, no transporte ou na vivenda" e tamén pedirase o traslado da planta de ENCE, de novo de actualidade pola reforma da Lei de Costas, ou a paralización do proxecto eólico do Morrazo. Pero tamén se criticará a limitación do debate nos Parlamentos a lei electoral ou o proceso de recentralización: "non aceptamos que o goberno do estado e a Xunta de Galicia fagan demagoxia aproveitando o descontento coa clase política para reducir aínda máis a calidade democrática, eliminando representantes, capacidade de decisión local e silenciando minorías; nin unha lei electoral inxusta que favorece e beneficia o bipartidismo e aos grandes partidos, e que torna ilexítimas as accións dun goberno que, ademáis, non pode ter un cheque en branco durante catro anos para gobernar de costas ao pobo baixo a dictadura de maiorías aritméticas". Entre as esixencias figura tamén a posta en marcha dun proceso constituínte: "esiximos maior capacidade de decisión, participación e control popular; a dimisión do goberno e a posta en marcha dun proceso constituínte radicalmente democrático, previo exercicio do dereito a decidir dos pobos, que conclúa cunha nova Constitución baseada na democracia real" Os propios organizares fan fincapé nesta converxencia de reivindicación, como por exemplo no manifesto da mobilización da Coruña: "Chamamos a confluencia de aqueles colectivos e persoas que nos vemos violentamente afectadas polas políticas de recortes e polo saqueo do público que se está a exercer desde o poder político institucional. E chamamos, en definitiva, a tomar as rúas este 23F: Contra a corrupción, por unha saída social a crise, contra a débeda ilexítima, as políticas neoliberais, os recortes e, ao cabo, pola construcción dunha cidade e unha sociedade baseadas na igualdade e na xustiza social". A converxencia farase explícíta na Coruña o sábado, pois os organizadores da marcha chaman a participar previamente na manifestación convocada polos afectados pola estafa das preferentes. Horario das manifestacións A Coruña. 12.30. Do Obelisco á Delegación do Goberno e a sede do PP Pontevedra. 17.30. Praza de España Compostela. 18.00. Praza do Toural Ourense. 18.00. Dende a Praza Maior até a Subdelegación do Goberno. Vigo. 18.00. Dende a Praza de España até a Porta do Sol Ferrol. 18.00. Edificio Administrativo Xunta de Galicia, Praza de España. Lugo. 19.00. Praza Maior Redondela. 20.00. Praza da Constitución Vilagarcía de Arousa. 20.30. Concello |
NOS_25424 | A diferencia entre os prezos en orixe e destino e o incremento das vendas polo feche de outros canais fan que as grandes firmas de distribución saquen tallada grazas aos produtos de alimentación. | A pasada Semana Santa (entre o 6 e o 12 de abril) o consumo de alimentos dos fogares galegos medrou 19,1%, segundo os datos do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación. A clientela comprou máis, pero tamén pagou as consecuencias de mercar en grandes superficies. Segundo os datos do Indicador de Prezos Orixe Destino de COAG, o valor de produtos como as patacas, a leituga ou os repolos aumentou 500% desde que as venderon as produtoras até chegar aos lineais do supermercado. Os prezos medran e as ofertas desaparecen, o que tamén dificulta a sectores como o do gando vacún colocar os produtos que xa non lles compra a restauración polo feche da actividade. De feito, segundo recoñece a Nós Diario a secretaria xeral do Sindicato Labrego Galego (SLG), Isabel Vilalba, "hai xa semanas que as consumidoras denuncian a desaparición das ofertas en determinadas cadeas". Para Vilalba, o feito de que existan diferenzas tan elevadas entre os prezos de orixe e de destino é "inadmisíbel", sobre todo cando "o maior gasto faise precisamente na orixe, e algúns produtos non precisan ningunha transformación". "O que se está é a especular e a Administración non pode permitir que se especule coa alimentación, que é unha necesidade básica. Ten que estar atenta, ter en conta a toda a cadea de valor para que se paguen prezos xustos", di a responsábel do Sindicato Labrego, que pon como exemplo a denuncia realizada polas produtoras lácteas sobre a entrada de leite foráneo por debaixo de custo. "Hai que impedilo, non denuncialo, que para iso xa estamos as organizacións agrarias", insiste Vilalba. Gabriel López, responsábel de produción vexetal da Federación Rural Galega (Fruga), recoñece que a diferenza de prezos "é brutal, e iso cando che pagan", apunta. "É unha situación que moitas veces se obvia, porque estas plataformas cómpranche o produto cunhas condicións de pago draconianas, a 30, 60 e 90 días, e cando chega a hora de cobrar non che ingresan e dinche que o produto non cumpriu os mínimos de calidade exixidos e que o mandaron á destrución. Tes que crerlles". Este é o principal motivo polo que moitas produtoras escapan destes canais, "porque sabemos que van intentar pagarche o menos posíbel ou non pagarche". O plan da Xunta Co pretexto de axudar o sector produtor galego, a Consellaría de Medio Rural vén de pór en marcha unha iniciativa denominada Mercaproximidade que ten por obxecto dar saída aos excedentes de produción de agricultoras e gandeiras. Para o representante de Fruga, o plan do Goberno galego é "absurdo" xa que consiste en meter as produtoras nunhas canles de comercialización que, como lembra, "son as que nos arruínan e afunden os prezos para colocar a produción e seguir alimentando as grandes superficies". "A Xunta non fai máis que intermediar e pórlles máis en bandexa o abuso. Non garante prezos nin contratos. Simplemente ponnos en contacto coas centrais de compras, que tamén o podemos facer nós", critica. Ademais, o responsábel de produción vexetal de Fruga explica que "aínda que nos xuntásemos varias produtoras con 20.000 leitugas, non van ser as que busquen as grandes firmas, xa que priman criterios como a aparencia e a uniformidade por riba da calidade". Nas súas explotacións traballan con varias referencias, nunca monocultivos, que despois colocan en mercados ou en restaurantes onde si valoran a calidade do produto e onde lles pagan en consecuencia. Falta de implicación A mesma visión comparten desde o Sindicato Labrego, que lembran que as cantidades que se producen na Galiza son "incompatíbeis" coa filosofía de compra das grandes distribuidoras, que se basea na aposta polos grandes volumes de produción. Neste senso, Vilalba apunta que, pese a que firmas como Gadisa ou Vegalsa compran a produtores locais, "boa parte da alimentación que chega ás mesas das familias galegas provén de longas distancias" e non se diferenza do produto que esas grandes distribuidoras colocan noutro punto do Estado español. Con todo, a secretaria xeral do Sindicato Labrego Galego considera que a eliminación das ofertas é unha mostra máis da "falta de implicación" das grandes cadeas de alimentación coas pequenas produtoras, que teñen fechadas as súas principais canles de comercialización. Como recoñece, hai produtoras de vacún, patacas, cordeiro, porco celta ou queixos que están a ter problemas para dar saída a parte da súa produción. Ademais, apunta, hai un feito que tamén xoga a favor das grandes superficies fronte as pequenas tendas de barrio, que é a comodidade de ter unha maior oferta de produtos nun mesmo sitio, o que fai que moitas consumidoras, ante as restricións á mobilidade, opten por este tipo de estabelecementos. No que insisten ambas organizacións é na necesidade de ampliar a oferta, tanto para dar saída á produción como para evitar a escalada de prezos que se está a producir cos produtos de alimentación. Por iso reclaman á Xunta que autorice a apertura dos postos de alimentación nos mercados e das feiras, así como o autoconsumo nos fogares. |
NOS_18307 | A central sindical CIG considera que se trata dun expediente de regulación de emprego "inxusto e inxustificado". Ademais, afirma que case o 100% do cadro de persoal na Galiza apoiou o paro de 24 horas. | As e os traballadores do BBVA na Galiza non queren asumir que o Expediente de Regulación de Emprego (ERE) anunciado pola empresa sexa unha realidade e seguen a pelexar contra os futuros despedimentos. Con esa motivación, hoxe centros de empregadas e empregados saíron á rúa na Coruña -onde está a dirección territorial- para loitar contra unha decisión que ven "inxusta e inxustificada". A representación sindical do cadro de persoal da CIG sinalou que practicamente o 100% do cadro de persoal do banco no país secundou a folga de 24 horas convocada "contra os despedimentos e a precarización das condicións laborais". Segundo as previsións iniciais da entidade financieira o obxectivo era botar ao paro a 111 persoas, a maioría delas pertencentes ás sucursais das comarcas do norte galego. Tamén se falou do fechamento de 59 oficinas, repartidas entre Galiza, Asturies e Castela e León. Pero na negativa de aceptar esas condicións e a reestruturacións as operarias non están soas, pois é numerosa a clientela que tampouco quere ver desaparecer un servizo. "O BBVA ten que tomar nota da resposta que están dando os seus traballadores e traballadoras en contra deste ERE inxusto e inxustificado e retirar a proposta de despedimentos de enriba da mesa", destacou o secretario da sección da banca da CIG, Miguel Fernández. Aposta nas prexubilacións Polo de agora a mesa de negociación non fornece boas novas para as persoas afectadas polo expediente. No país a ruptura de contratos afectaría a 101 persoas, porque o resto até a cifra de 126 da que tamén se falou prestarían servizos de marketing telefónico, "empeorándolle as condicións laborais e incrementándolle a xornada". Neste contexto, o sindicato considera "absurdo" o camiño dos despedimentos e os recortes e a baixada da calidade nos servizos ás consumidoras "cando non existen motivos para este ERE". "O ano pasado o banco obtivo beneficios millonarios e no primeiro trimestre deste 2021 gañou máis de 1200 millóns de euros, e ademais a cúpula directiva continúa subíndose os salarios de maneira escandalosa", resumiu Fernández, que en todo caso -como sindicato- aceptaría un plan de prexubilacións, pois na Galiza hai 158 persoas maiores dos 58 anos traballando para a empresa. |
NOS_20572 | A suba dos combustíbeis non dá tregua. Mentres o incremento dos carburantes xa ten superado o importe das axudas aprobadas polo Goberno do Estado no mes marzo, o sector do transporte, o agrogandeiro e o do mar reclaman novas medidas que fagan viábel a continuidade da súa actividade. | A gasolina marcou na xornada de onte un prezo medio na Galiza de 2,16 euros litro. O seu custo superou en 0,75 euros o rexistrado hai un ano, representando un incremento para os automobilistas de 53%. Un aumento que levou por diante a bonificación de 0,20 euros aprobada polo Goberno do Estado no mes de marzo e prorrogada polo Consello de Ministros na súa reunión do pasado sábado. Tanto e así que, descontada esta axuda, a alza do prezo tería chegado a 2,36 euros, fixando un aumento na anualidade de 67%. O prezo do combustíbel representa 35% dos gastos de explotación dunha compañía de transporte A situación é aínda máis complicada para o transporte de mercadoría por estradas. Neste caso, o litro de gasóleo rexistrou onte 2,11 euros litro, 83 céntimos máis que en xuño de 2021, marcando unha suba de 64% nestes últimos 12 meses. Nesa dirección, o seu prezo superou en 0,30 euros o fixado en marzo, antes da entrada en vigor da bonificación gobernamental, cando o gasóleo acadou 1,82 euros, tras incrementarse desde o mes de marzo de 2021 en 151%. O prezo da gasolina supera o do diésel: novo máximo histórico do prezo do combustíbel Precisamente, o prezo dos combustíbeis comezou a súa escalada no segundo semestre do pasado exercicio, cando o conflito en Ucraína aínda non facía parte da axenda política dos Executivos europeos. Transporte por estrada O prezo do combustíbel representa 35% dos gastos de explotación dunha compañía de transporte. Segundo sinalan a Nós Diario diversas empresas do sector, o Goberno do Estado considera que "para cubrir custos as compañías de transporte deben cobrar por riba de 1,54 euros por quilómetro, algo que non acontece en moitos casos". A este respecto, a secretaria xeral da Asociación Empresarial de Transportes de Mercadoría por Estrada da Galiza (Apetamcor), Miriam Otero, indica a Nós Diario que "desde 2014 a 2021 a inflación xeral incrementou en 15%. Poren, os prezos dos portes só subiron 5%". O custo dos hidrocarburos A Galiza é un dos territorios do Estado onde os custos do gasóleo son máis elevados. A situación non é conxuntural, manténdose esta tendencia nas últimas décadas sen colocar enriba da mesa alternativa algunha. Ao tempo, esta diferenza de prezos en relación co conxunto estatal, prodúcese nunha comunidade que conta con servizo de refinado, neste caso na cidade Coruña. Transportistas galegos ven "inviábel" traballar co prezo actual dos carburantes: "É mellor ter os camións parados" Nesta dirección, os transportistas denuncian a Nós Diario que "non ten explicación que Galiza marque un prezo máis levado que Castela e León, cando esta comunidade é subministrada esencialmente desde a refinaría da Coruña". Son necesarias medidas contra a inflación por parte da Administración, que está provocando o empobrecemento das clases populares Otero recoñece que "o transporte atópase nunha situación moi delicada". Neste contexto, reclama prudencia e demanda ás Administracións "cumprir coas súas obrigacións en materia de prezos". "Hai unha parte das empresas que subiron os prezos e están nas contías para os portes pactadas co Goberno pero hai outras que pagan por debaixo do estabelecido", afirma a secretaria xeral Apetamcor, que urxe inspeccións a estas compañías e exixe dos Gobernos "unha posición máis activa para obrigar cumprir a lei". O gasóleo agrario A suba do gasóleo agrario rexistrou un incremento de 132% no último ano. Tanto e así, que o litro deste combustíbel marcou onte 1,74 euros, exactamente 0,99 euros máis que en xuño de 2021. Neste sentido, o coordinador xeral da Federación Rural Galega (Fruga), Manuel da Cal, asegura que "esta suba de practicamente un euro chega cando xa están próximos determinados traballos como ensilado, que nuns casos acométense con medios propio e noutros externalizando as tarefas. O dirixente de Fruga destaca que "este aumento súmase ao incremento dos custos alimentarios ou enerxéticos das explotacións, polo que os gastos de produción dispáranse". "Son necesarias medidas contra a inflación por parte da Administración, que está provocando o empobrecemento das clases populares", continúa Da Cal, que liga o prezo máis alto na Galiza do gasóleo agrícola "ao carácter colonial do país". O gasóleo pesqueiro O sector pesqueiro estuda mobilizacións pola alza dos combustíbeis e non descarta amarrar a frota. A este respecto, o voceiro da Asociación do cerco da Galiza (Acerga), Andrés García, sinala a Nós Diario que "nestas condicións non se pode traballar porque levamos meses traballando a perdas". Con estes prezos do combustíbel, di, "estase cambiando traballo por gasóleo". García significa que "o prezo do combustíbel a 1,08 euros litro, supón practicamente 60 céntimos máis que a comezos do ano". |
PRAZA_9341 | Sánchez sinalará a Casado e Rivera votando o mesmo que os independentistas e viceversa, advertindo do risco de que se repita en España o acordo de PP e Ciudadanos coa extrema dereita para gobernar. O resultado trae consigo tamén lectura galega sobre as tensións de En Marea | O Congreso tombou os Orzamentos Xerais do Estado para 2019. PP, Ciudadanos, PDeCAT, ERC, Coalición Canaria e Foro Asturias votaron a prol das súas emendas á totalidade e as contas públicas volven ao Goberno. Non houbo cambio de última hora nin sorpresas e cumpriuse o camiño que nos últimos días asumiu Pedro Sánchez: o fracaso na lei básica para o Executivo conduce a eleccións xerais anticipadas.O resultado trae consigo unha lectura galega sobre as tensións internas de En Marea: Alexandra Fernández votou a prol das emendas á totalidade, como decidira o Consello do partido instrumental, e os restantes catro representantes da formación no Congreso, en contraA votación terminou con 191 votos a favor das emendas de devolución, 158 en contra e unha abstención. Este resultado trae consigo tamén unha lectura en clave galega ligada á factura de En Marea: a deputada Alexandra Fernández votou a prol das emendas á totalidade e contra as contas, na liña da postura marcada pola dirección do partido instrumental que encabeza Luís Villares. Mentres, os restantes catro representantes de En Marea no Congreso -Yolanda Díaz, Antón Gómez-Reino, Ángela Rodríguez e Miguel Anxo Fernán-Vello- votaron "non" á devolución do proxecto, como o resto do grupo de Unidos Podemos, no que se integran. "Levamos semanas anunciando o noso voto contrario a estas contas. Hoxe o noso voto pode que non fose decisivo par tumbar as contas, pero si era decisivo para soster a confianza dos nosos votantes a través da coherencia", defendeu Fernández a través das redes sociais.Pedro Sánchez estivo presente no hemiciclo do Congreso durante o debate dos Orzamentos e tamén na votación na que saíron derrotados. Abandonou o Parlamento nada máis terminar o Pleno e evitou facer declaracións mentres se disparan os ruxerruxes de adianto electoral. O ministro de Fomento e secretario de Organización do PSOE, José Luís Ábalos, asegurou que "en breve haberá noticias" sobre esa posible chamada anticipada ás urnas. No entanto, fontes do Executivo aseguran que este mércores non se producirá o anuncio. Desde a Vicepresidencia apuntan a unha convocatoria do Consello de Ministros antes de formalizar a decisión de pulsar o botón nuclear de disolución das Cortes.Ata hai apenas unha semana o Goberno de Sánchez mantiña fe en que ERC retirase a súa emenda á totalidade e que PDeCAT nin sequera a presentase. Pero a formación herdeira de CiU anunciouna en plena negociación entre Carmen Calvo e a Generalitat para unha mesa de partidos. A aceptación da figura dun "relator" incendiara ao PSOE e Pedro Sánchez decidiu cambiar de estratexia e endurecer o seu ton cos independentistas.Ata hai apenas unha semana o Goberno de Sánchez mantiña a fe en que ERC retiraría a súa emenda á totalidade e PDeCAT nin sequera a presentaríaMoncloa fixo unha última oferta ao Govern e, ao non aceptala en minutos, a vicepresidenta deu por rotas as negociacións. Pablo Casado e Albert Rivera convocaran unha manifestación para 48 horas despois e, aínda que os socialistas estaban convencidos de que esa foto coa extrema dereita os beneficiaba, o novo relato xa estaba en marcha.A pesar de que Ferraz e Moncloa viron na protesta un "fracaso" de PP, Ciudadanos e Vox, a estratexia xa pasaba por manter a distancia cos independentistas e situalos ao carón da dereita que "quere un 155 perpetuo" tombando os Orzamentos. No PSOE callou a idea de que a súa alianza con ERC e PDeCAT lles pasa factura nas urnas.Goberno e PSOE están encamiñados xa ao adianto electoral inminente. Só hai un precedente de que o Congreso devolvese as contas ao Goberno no trámite das emendas á totalidade: foi en 1995, con Felipe González como presidente, e a súa reacción foi daquela a convocatoria de xerais. Sánchez sempre presionou a Mariano Rajoy con que tiña que chamar ás urnas se era incapaz de sacar adiante as contas de 2018.A lectura do PSOE: PP, C's e independentistas contra as contas "máis sociais"Agora que o Congreso tombou as súas contas, Moncloa apunta a que Sánchez convocará eleccións inminentes. e a data que cobrou forza nas últimas horas é o 28 de abril. A estratexia do PSOE pasa agora por situar aos independentistas e a PP e Ciudadanos votando xuntos en contra duns Orzamentos que aseguran son "os máis sociais da historia". Sánchez decidiu "ras moitas dúbidas?"presentar as contas antes de ter todos os apoios necesarios amarrados xusto despois do desastre en Andalucía.Pedro Sánchez sinalará a Casado e Rivera votando o mesmo que os independentistas e viceversa, advertindo do risco de que se repita en España o acordo de PP e Ciudadanos coa extrema dereita para gobernarAínda que Ferraz e Moncloa aseguran que o fracaso andaluz foi responsabilidade de Susana Díaz e non da xestión sobre Catalunya -como dicía a andaluza e temen outros baróns socialistas-, o Goberno cambiou radicalmente a súa estratexia nese momento. Para o Executivo, esa era unha xogadora gañadora en calquera caso: se saían adiante as contas, Sánchez tiña marxe para gobernar até 2020 e, se os independentistas non as apoiaban, podía demostrar que non tiñan ningún "pacto oculto" con esas forzas, tal e como constantemente denunciaron PP e Ciudadanos.Ese é o escenario que se cumpriu e o PSOE xa ten o relato electoral. A primeira parada de Sánchez tras a derrota orzamentaria será, precisamente, Sevilla, xunto a Susana Díaz na presentación da candidatura do alcalde, Juan Espadas. O presidente sinalará a Casado e Rivera votando o mesmo que os independentistas e, viceversa, e advertirá do risco é que en España se repita o acordo de Andalucía no que PP e Ciudadanos gobernan grazas á extrema dereita de Vox. O PSOE está convencido de que todos eses elementos mobilizarán aos seus. |
NOS_54313 | As rúas de Santa Comba acolleron este mediodía un milleiro de tractores nunha nova protesta do sector gandeiro contra os baixos prezos do leite e contra as ameazas da non recollida que sofren. | A pPlataforma en defensa do sector leiteiro organizou esta mañá unha nova protesta con baixos prezos do leite e contra as ameazas da non recollida que padecen. A mobilización tivo lugar en Santa Comba, a onde acudiron milleiros de gandeiros e gandeiras de distintos puntos do país, provocando atascos de máis de 8km para entrar na localidade. Pasadas as 12h, tivo lugar a concentración de tractores –un milleiro, segundo a organización- no multiusos de Santa Comba, de onde partiron en manifestación a partir das 13h cara ao Concello. Foi diante da casa consistorial onde tivo lugar a lectura do manifesto reivindicativo. Os e as produtoras non estiveron soas, pois en solidariedade contaron co apoio dos e das comerciantes da comarca, que fecharon as portas de 12h a 14h para favorecer a participación na xornada de protesta. Na lectura do manifesto a cargo dun neno, o sector leiteiro exixiulle á Xunta de Galiza e ao Ministerio de Agricultura a súa implicación na busca de solucións para os e as produtoras, dados os baixos prezos que se pagan polo leite. Os membros da plataforma sinalaron tamén que "non é de recibo" que en outros países como Francia se solucione o problema leiteiro pactando un prezo do leite, mentres a Xunta e o Ministerio "miran cara outro lado". A de Santa Comba foi a primeira mobilización logo da gran protesta que tivo lugar o 17 de xullo en Santiago na que milleiros de produtores e produtoras clamaron pola situación do sector. Coa tractorada de Xallas, a plataforma inicia un intenso calendario de protestas nas principais comarcas produtoras do país. Esta vaga de mobilizacións concluirá o 10 de setembro cunha gran marcha en Compostela. Calendario de protestas As próximas mobilizacións convocadas pola Plataforma terán lugar en Chantada o 6 de agosto; en Deza, o 11 de agosto; en Meira, o 20 de agosto; en Sarria, o 27 de agosto e en Curtis, o 3 de setembro. |
NOS_50143 | No ano 2021 a pobreza diminuíu na Galiza, mais baixou só entre os homes. Os últimos datos sobre pobreza e exclusión social ofrecidos onte pola Rede galega contra a pobreza, coincidindo co día internacional para a súa erradicación, afondan na feminización da pobreza mais tamén na eficacia das medidas socias que buscan aliviala. | Non é un dato favorábel nin positivo ao cen por cento, mais si apunta a eficacia das medidas extraordinarias implantadas polas Administracións públicas para paliar a emerxencia social declarada pola Covid. "É esperanzador", conclúe en declaracións a Nós Diario Xosé Cuns, director de EAPN Galiza, a Rede galega contra a pobreza, tras dar a coñecer onte os principais datos referidos ao risco de pobreza e exclusión social no territorio referidos ao ano 2021. "No ano da pandemia, o risco de pobreza e exclusión social diminuíron na Galiza. Mais non para todas as persoas. Diminuíu para os homes -0,9%- e aumentou para as mulleres -0,7%-", nomeadamente en fogares monoparentais e onde viven persoas maiores soas. Unha de cada catro persoas atópase en risco de pobreza ou exclusión social O ano pasado, un 25,2 % da poboación galega estaba en risco de pobreza e/ou exclusión social (taxa Arope). Esta cifra sitúase 2,6 puntos por baixo da media estatal, que rexistrou un crecemento de 0,8% até situarse en 27,8%. En termos absolutos, unhas 678.000 persoas residentes na Galiza en 2021 estaban en risco de pobreza e/ou exclusión social unhas 4.000 menos que no ano 2020. De non ser por ese escudo social, en 2021, no conxunto do Estado habería 1,5 millóns de persoas máis en risco de pobreza ou exclusión e 127.000 máis na Galiza Son datos "para o optimismo" que confirman "o éxito das medidas de choque contra a pobreza" aplicadas polo Estado -os ERTE ou o Ingreso Mínimo Vital- e pola Xunta da Galiza -coa non paralización da Risga ou a implantación da Tarxeta Básica-, ás que habería que sumar o esforzo dos concellos mais das organizacións do terceiro sector de acción social, resaltou onte a presidenta da EAPN Galiza, Eloína Ingerto. Aproveitar o que funciona En conversa con este xornal, Xosé Cuns pon o acento no efecto desas medidas sociais, "que a diferenza dos recortes e da austeridade aplicada polas institucións públicas na anterior crise, a de 2008, conseguiron reducir a pobreza". De non ser por ese escudo social, en 2021, no conxunto do Estado habería 1,5 millóns de persoas en risco de pobreza ou exclusión e 127.000 máis na Galiza, polo que este tipo de intervención pública "dános a medida do que funciona. Por que frear o impacto positivo deste tipo de medidas agora, na actual crise motivada pola inflación e o aumento de prezos, sobre todo de produtos básicos e enerxéticos?, cuestiona. Desde a Rede galega contra a pobreza defenden que medidas como a Tarxeta Básica que a Xunta suprimiu en xuño, foron directamente responsábeis da diminución de indicadores do risco de pobreza tales como a capacidade de afrontar gastos imprevistos ou a posibilidade de comer carne ou peixe polo menos cada dous días. A Xunta cancela a tarxeta axuda que beneficia máis de 35.000 familias vulnerábeis "Trátase dun instrumento directo e moi centrado nas persoas en maior situación de pobreza", dixo Eloína Ingerto, quen resaltou que para moitas persoas vulnerábeis tamén foi a porta de entrada aos servizos sociais, grazas, tamén, ao alivio da burocracia. "Defendemos aproveitar o que xa funcionou", afirmou para reclamar a súa reactivación. Feminización da pobreza Das 678.000 persoas que en 2021 estaban en risco de pobreza e/ou exclusión social, 311.000 eran homes, 12.000 menos que o ano anterior, e 367.000 mulleres, 8.000 máis. As cifras apuntan un agravamento da feminización da pobreza, resultado dunha taxa de pobreza moi superior dos fogares compostos maioritariamente por mulleres, maiores e monomarentais, que no Estado alcanzan unha taxa Arope de 54,3%. Para as mulleres a pobreza severa incrementouse de 8,7% a 9% Por idade, o risco de pobreza e exclusión infantil e xuvenil apenas diminúe. As cifras máis elevadas corresponden a crianzas e adolescentes, cuxa taxa se sitúa en 34%, case nove puntos por riba da que rexistran as persoas adultas (25,4%) e 15 por encima da media do grupo de maiores que viron mellorada a súa situación pola estabilidade das pensións. Pobreza severa A taxa de pobreza -ingresos inferiores a 795 euros/mes nun fogar dunha persoa ou de 1.669 nun fogar de dous adultos con dous menores- diminuíu na Galiza de 22,1% a 20,2%. Caeu tanto para homes como para mulleres se ben o descenso foi máis acusado para os primeiros. Polo que se refire á pobreza severa -530 euros/mes unha persoa ou 1.112 dúas persoas con dous menores- caeu en 16.000 persoas, de 9,4% a 8,8%, até as 237.769 persoas. Neste caso descendeu só para os homes, de 10,2% ao 8,6%. Para as mulleres incrementouse de 8,7% a 9%. Ademais destes, hai dous perfís novos que comezan a despuntar: as persoas que traballan e están en risco de pobreza (17,9%) e as que teñen estudos superiores. Emerxencia en vivenda O dereito a unha vivenda digna e accesíbel agravouse en 2021. Un 5,4% da poboación ten uns gastos de vivenda superiores a 40% dos seus ingresos, mais entre as persoas pobres esa cifra quintuplícase até alcanzar 24,8%. 22% da poboación galega habita en vivendas 'deficientes' Só 15% das persoas en risco cobran unha prestación Os niveis de pobreza alcanzan "cotas inaceptábeis" na Galiza segundo declarou onte Maica Bouza, secretaria de Emprego e Política Social de CCOO coincidindo co Día Internacional pola Erradicación da Pobreza. O sindicato urxe "medidas efectivas de protección social" para facer fronte a un problema que afecta máis de medio millón de galegas e galegos, un 20,2% da poboación. CCOO urxe "medidas efectivas de protección social" para o medio millón de persoas en situación de pobreza O sistema público de pensións e de prestacións por desemprego, así como as rendas de inserción "deberían cubrir as necesidades básicas das persoas máis vulnerábeis" xa que só un 15% en risco cobra una prestación. |
NOS_13976 | Ana Pontón salienta que o presidente da Xunta "aínda non dixo se lle parece normal que Ayuso adxudicase en plena pandemia un contrato a dedo a unha empresa que pagou ao seu irmán unha 'mordida'", mentres Luís Álvarez insta Núñez Feixoo a "aclarar" que vai facer para "reparar o inmenso dano que o PP causou á democracia". | Os ecos da crise interna no Partido Popular (PP) resoan no Parlamento da Galiza por mor do papel que está tomar no conflito o presidente da Xunta e líder dos populares galegos, Alberto Núñez Feixoo, a quen a prensa estatal sinala como a figura chamada a tomar as rendas da formación; cando menos, até a convocatoria dun congreso extraordinario. A portavoz nacional do BNG, Ana Pontón, cuestionou na mañá desta segunda feira o protagonismo de Núñez Feixoo nesta polémica: "Se até agora tiñamos un presidente sen alternativas e sen propostas de país para solucionar os problemas dos galegos e galegas, que pasará cun presidente que está máis preocupado por resolver as liortas internas do PP e máis pendente do seu futuro persoal que en atender os problema da Galiza, que é para o que se lle paga?". Así, a nacionalista incidiu en que o deber do presidente do Goberno galego non é "solucionar a guerra interna do PP" nin "tapar a corrupción" no seo do seu partido, senón "dar alternativas aos problemas que teñen [as galegas e galegos], que son moitos". Nesta liña, lamentou a falta de contundencia nas declaracións de Núñez Feixoo en relación ao suposto delito de tráfico de influencias por parte da presidenta da Comunidade de Madrid, Isabel Díaz Ayuso, que xa está en mans da Fiscalía. "A día de hoxe aínda non sabemos se a Feixoo lle parece normal que en plena pandemia a señora Ayuso adxudique un contrato a dedo a unha empresa que termina pagándolle unha 'mordida' ao seu irmán", criticou Pontón. Tamén o portavoz parlamentario do PSdeG-PSOE, Luís Álvarez, abordou esta cuestión na súa rolda de prensa semanal. A respecto do conflito entre Díaz Ayuso e o presidente da formación no Estado español, Pablo Casado, o socialista sinalou que este é "un PP destrutivo e, polo que se ve, autodestrutivo". Esta situación, insistiu, "representa que o PP, no que se integra o PP da Galiza aínda que pretendan ocultalo, concibe a política como unha repartición de poder, e non como un servizo público á cidadanía, polo que é a antipolítica". O PP, dixo Álvarez, "radicaliza a súa linguaxe sen importar o dano que causa na credibilidade e o respecto ás institucións, algo que dana profundamente o sistema democrático", en alusión ás criticas dos conservadores á xestión dos fondos europeos por parte do Goberno estatal. En consecuencia, o deputado do PSdeG instou Núñez Feixoo a explicar "con claridade" que vai facer para "reparar o inmenso dano" que, segundo denunciou, o PP causou á democracia. |
PRAZA_1990 | Occidente define un cálculo xeopolítico cuxa única realidade ven constatada pola súa incapacidade para reverter unha crise humanitaria inevitablemente causada polos seus erros. | A decisión do presidente francés François Hollande de impulsar voos de recoñecemento contra posicións do Estado Islámico en Siria, nun momento en que a diplomacia europea acelera os mecanismos de apertura con Irán, revela a reactiva e inoperante estratexia occidental por marcar pautas de actuación nun conflito, o de Siria, que comeza a ser moralmente incómodo polas súas repercusións rexionais e, particularmente, ante o drama humanitario derivado da masificación de refuxiados sirios cara Europa, simbolizada na fatal imaxe do neno Aylan Kurdi. A través dunha acción militar punitiva contra os yihadistas, Occidente tenta preventivamente exculpar a súa responsabilidade pola desfeita causada en Oriente Próximo dende a guerra de Iraq (2003) ó mesmo tempo que colateralmente adoptaría políticas de freo á inmigración de refuxiados sirios, actuando desta vez no terreo. Con todo, as consecuencias desta estratexia son tan incertas como errática semella ser unha decisión a todas luces reactiva e intempestiva. Nun momento en que os gobernos europeos, por evidente instigación alemá, asisten a un inverosímil espectáculo de reparto de cotas de refuxiados sirios, a decisión francesa de actuar no terreo contra o Estado Islámico retrotrae todo tipo de dilemas de fondo, en particular daquel establecido a comezos da guerra siria en 2011, relativo a decidir que facer co réxime de Bashar al Asad. Damasco supón un incómodo actor para os intereses occidentais, en particular pola súa estratéxica alianza con Teherán, ampliada polo apoio ruso e chinés, principalmente dentro do Consello de Seguridade da ONU, que evitaría calquera intervención exterior en Siria. A utilización de drones de recoñecemento para verificar as posicións do Estado Islámico en Siria, revelada por Hollande durante a súa recente alocución televisiva, define a adopción dunha fase acelerada destinada a derrubar aos yihadistas sirios como medida moral de exculpación. Unha operación claramente deseñada dende Washington, preventivamente adoptada pola OTAN, e cuxa perspectiva igualmente implicaría atender as preocupacións sauditas e qatarís, en particular pola persistencia do Estado Islámico como un incómodo actor xeopolítico rexional. Neste sentido, a operación punitiva occidental contra o EI definiría igualmente un bálsamo moral de exculpación para Riad e Doha por ser anteriormente benefactores dos yihadistas sirios na súa pretensión por acabar co réxime de al Asad. No fondo está principalmente observar o grao de incidencia que tería a apertura occidental cara Irán, tradicional rival das "petromonarquías" do Golfo Pérsico, e como Teherán sairía beneficiado da actual estratexia occidental contra o EI. Por tanto, admitir a necesidade de "axudar" ao réxime de Bashar al Asad contra o Estado Islámico implica inevitablemente para Occidente e os seus aliados un cambio de política cara Teherán. Un exemplo paradigmático desta estratexia evidenciouse coas declaracións que dende Teherán realizou esta semana o ministro español de Exteriores, García-Margallo, de recoñecer ao presidente al Asad como a "única autoridade lexítima" en Damasco, a tenor da súa representatividade ante a ONU. Desarticulando a súa actitude indiferente cara o drama sirio, este reactivo proceso de "reaxuste" nas relacións occidentais con Damasco motivado pola incomodidade causada en Europa ante a masificación do drama humanitario dos refuxiados sirios, determinará un vértice chave para a estratexia occidental de tender pontes con Teherán. Unha estratexia impulsada e definida desde 2009 polo presidente estadounidense Barack Obama, consolidada tralo acordo nuclear co G5+1 de xullo pasado en Viena. Para Occidente resulta vital a apertura dun apetecido mercado enerxético como o iraniano, traducida en toda serie de investimentos e na pretensión por readmitir a Teherán no mercado petroleiro a partir de 2016, unha vez finalicen oficialmente as sancións internacionais polo programa nuclear iraniano. Así, o cálculo occidental cífrase en distanciar ao país persa da súa tradicional alianza con Rusia e China, asestando así un golpe xeopolítico para Moscova e Beijing, tomando en conta os recentes problemas económicos de ambos países, traducido na caída dos prezos petroleiros e das depreciacións da moeda chinesa. Neste sentido, o presidente ruso Vladimir Putin analizou as variables deste cálculo occidental durante unha reunión a semana pasada en Beijing co seu homólogo venezolano Nicolás Maduro, orientada a revitalizar a OPEP ante as perspectivas de regreso iraniano ao mercado enerxético internacional, particularmente pola posibilidade dunha maior caída dos prezos de cru auspiciados pola sobreoferta no mercado. Por tanto, esta estratexia de atacar decisivamente ao Estado Islámico nun momento de apertura con Irán determinaría a EUA e Europa asegurar a cada vez mais imperiosa necesidade de manter a estabilidade en Damasco, sexa incluso baixo o réxime de Bashar al Asad no poder, agora en termos de suxección e dependencia. Con isto, Occidente tentaría evitar reproducir en Siria (ou mais ben intensificar) un caos similar ao acaecido na Libia post-Gadafi desde 2011. Esta estratexia iría acorde cos intereses saudita e qatarí, antano benefactores do Estado Islámico pero agora temerosos de verse prexudicados pola apertura occidental con Irán. Do mesmo xeito, unha política punitiva contra o EI significaría moderar, cando menos colateralmente, a presión dunha opinión pública internacional que acusa a Riad e Doha de indolencia ante o drama dos refuxiados sirios, ao non permitir políticas de acollida e asilo nos seus países1. Esta mesma presión internacional de acoller refuxiados sirios medra cada vez mais cara países como EUA e Canadá, cuxa responsabilidade é igualmente palpable na traxedia que vive Oriente Próximo. Polo contrario, outros países como Brasil, Arxentina, Uruguai e Venezuela xa anunciaron publicamente a súa vontade de recibir refuxiados sirios, en gran medida motorizados pola masiva presenza de inmigración árabe neses países latinoamericanos, particularmente de orixe sirio e libanés. Pero no fondo, de forma reactiva e intempestiva, Occidente define un cálculo xeopolítico cuxa única realidade ven constatada pola súa incapacidade para reverter unha crise humanitaria inevitablemente causada polos seus erros. Unha traxedia da que non poden decatarse nin o desaparecido Aylán nin os milleiros de refuxiados que escapan do terror, vítimas colaterais dunha estratexia na que son utilizados como meras moedas de cambio. 1- Se ben ofreceron fondos de financiamento a favor dos refuxiados sirios a través de organizacións caritativas, as monarquías de Arabia Saudita, Qatar, Bahrein, Emiratos Árabes Unidos e Kuwait non permiten a entrada nos seus países de refuxiados sirios baixo o pretexto de evitar a entrada de elementos presuntamente radicais ou yihadistas (facendo así causa común coa posición oficial do Estado de Israel) así como polos temores de reproducir loitas relixiosas sectarias (sunnita, xiítas, alevís) nos seus territorios e, principalmente, ante as expectativas de alteración substancial do mapa demográfico neses países, tradicionalmente receptoras de man de obra barata estranxeira pero na que as súas respectivas poboacións nacionais a penas supera a franxa do 10-20% da poboación total. Con todo, a negativa de Qatar de permitir a entrada de refuxiados sirios contrasta, por exemplo, coa súa recente decisión de enviar tropas á veciña Iemen para axudar ás comunidades sunnitas que loitan contra as milicias houtíes, tradicionalmente apoiadas por Teherán, en particular dentro do actual conflito sectario iemenita. |
PRAZA_5770 | Muitas candidaturas encararom as últimas eleições ao Parlamento Europeu com uma novíssima proposta nos seus programas. Admito que a Renda Básica Universal pode parecer uma medida mui atractiva, e por isso, muitxs acharám a sua implementação como um método de solventar a pobreza, de reforçar as luitas... Neste artigo vamos ponher entre interrogantes todo isso, pois lamentávelmente as desigualdades sociais não se vam solucionar repartindo dinheiro. | Muitas candidaturas encararom as últimas eleições ao Parlamento Europeu com uma novíssima proposta nos seus programas. Admito que a Renda Básica Universal pode parecer uma medida mui atractiva, e por isso, muitxs acharám a sua implementação como um método de solventar a pobreza, de reforçar as luitas... Neste artigo vamos ponher entre interrogantes todo isso, pois lamentávelmente as desigualdades sociais não se vam solucionar repartindo dinheiro. Lamentávelmente as desigualdades sociais não se vam solucionar repartindo dinheiro A Renda Básica (em diante RB) é unicamente possível num cenário de crescimento económico constante, já que precisa que os estados que a implementem experimentem uma evolução positiva do seu PIB, para poder acumular um volume de capital disposto para repartir entre a cidadania. Toda evolução positiva do PIB traduz-se por força, num aumento da demanda energética, pois todo processo de produção de valor precisa de energia para se levar a cabo. Entendamos por energia a capacidade de produzir um trabalho. Os processos de produção de valor das nossas sociedades empregam como fonte energética principal os hidrocarbonetos como o petróleo. A RB é, portanto, uma medida crescentista que aprofunda ainda mais no problema ecológico e energético das civilizações tecnoindustriais. Por definição, é uma medida insustentável, e nenhum partido que a faz própria está a pensar nas consequências que acarreta, senão no seu rédito eleitoral. Quantos anos vão ser capazes de manter uma RB no atual marco de escasseza dos recursos naturais? Toda evolução positiva do PIB traduz-se por força, num aumento da demanda energética A RB é, em essência, uma volta ao paradigma keynesiano, já que se baseia em que a população recupere o seu poder de consumo, mentres continua a se ver privado do controlo dos meios de produção. É também keynesiana, e sobretudo, ao constituir uma inferência estatal na economia de mercado sem pôr em risco o seu desenvolvimento. Busca animar de novo a dinâmica produção-consumo-impostos, assegurando o desenvolvimento económico do Estado e por extensão do capitalismo, já que ambas estruturas som indissociáveis. A RB é, em essência, uma volta ao paradigma keynesiano, já que se baseia em que a população recupere o seu poder de consumo, mentres continua a se ver privado do controlo dos meios de produção A RB é uma reafirmação do poder estatal sobre a população, ao fazer depender o nível económico das famílias da sorte que esse Estado obtiver no cenário da economia mundializada. A RB é uma medida anti-ética. É indignante que se apresente como uma medida ética, pois é bem claro que os volumes de capital repartidos entre a população são obtidos por meio de guerras imperialistas, situações de colonização, explorações laborais, extração de petróleo, depredação do meio ambiente... As desigualdades sociais não são fruto duma realidade económica adversa para a maior parte da sociedade, senão duma desigualdade política entre as elites governantes e as classes subalternas A RB não vai aliviar a pobreza, já que a sua implementação provocaria uma inflação dos preços de consumo ao aumentar o poder económico das famílias, polo que a única consequência sobre a pobreza seria elevar o seu umbral, de forma que aquelas pessoas que unicamente cobrem a RB seguirão a ser pobres, da mesma forma que o são as que hoje cobram a Risga. O que está em jogo não é a diferença entre as massas monetárias das classes sociais, senão o exercício da soberania, isto é, a distinta influencia política das classes sociais As desigualdades sociais não são fruto duma realidade económica adversa para a maior parte da sociedade, senão duma desigualdade política entre as elites governantes e as classes subalternas. Estas elites, por meio de complexos sistemas legais e coactivos, asseguram as diferenças materiais presentes, impedindo o exercício de poder das classes populares nas estruturas organizadas dos estados. Logo o que está em jogo não é a diferença entre as massas monetárias das classes sociais, senão o exercício da soberania, isto é, a distinta influencia política das classes sociais. Crer que numa sociedade de consumo hiperalienada como a nossa, a população vai empregar a RB para conquistar fórmulas singulares de autonomia e autogestão é ingénuo como pensar que o Papa de Roma vai desmantelar a Igreja Católica. |
PRAZA_13232 | O Consello Económico e Social cre que a Consellería de Benestar tenta, cunha nova lei, trasladarlles ás entidades non gobernamentais parte das funcións que lle corresponden ao Executivo galego | Novo tirón de orellas do Consello Económico e Social (CES) á Xunta e, nomeadamente, á Consellería de Benestar. Despois de que o pasado 2011 lle dirixise unha dura reprimenda ao departamento que dirixe Beatriz Mato por tentar devolver as mulleres aos "roles tradicionais" para "aforrar" en servizos sociais coa nova Lei de Familia o principal órgano consultivo de Galicia en materia socioeconómica volve realizar unha crítica análise dun anteproxecto de lei da mesma consellería. Desta volta o CES tivo que emitir o preceptivo ditame sobre a futura Lei de Inclusión Social, que o Executivo presenta como a vía para "evitar que as situacións de exclusión social se convertan en algo crónico e que os beneficiarios sexan considerados como meros perceptores de subsidios". Segundo o órgano consultivo a Xunta tenta liberarse de parte das súas responsabilidades para trasladarllas ás entidades de "iniciativa social", isto é, ás ONG. "As referencias ás entidades de iniciativa social van en moitos casos asociadas á atribución de funcións que deberan corresponder á Administración" No seu informe o Consello que preside Corina Porro e no que se atopan representadas entidades como sindicatos, universidades e diversas organizacións cidadás insta á Xunta a "evitar a reiteración de referencias ao longo do articulado ás entidades de iniciativa social, na medida na que van en moitos casos asociadas á atribución a estas de funcións que, propiamente, deberan corresponder á Administración pública". Así, por exemplo, o CES sinala que é "a propia Administración quen debe tomar a iniciativa de elaborar os informes necesarios para a concesión de axudas" e non esas entidades sociais. Unha ollada ao anteproxecto de lei permite observar que, efectivamente, o texto está inzado de mencións ás ONG en treitos como no que regulamenta a asistencia a "persoas gravemente afectadas por factores de exclusión social", ámbito no que prevé "complementar a acción pública coa execución de accións e proxectos por parte das entidades de iniciativa social debidamente autorizadas". Ademais, asígnalles ás mesmas entidades a responsabilidade de "colaborar na aplicación de recursos contra a exclusión" e na "mellora continua do sistema" público. No mesmo sentido, Benestar prevé unha "liña específica de subvencións" para a "impartición", por parte das mesmas organizacións, de "proxectos e actividades de capacitación persoal para a mellora da sociabilidade e da empregabilidade". Todo isto acontece, ademais, salienta o CES, sen que en ningún punto da nova norma se "expliciten" os "criterios para considerar, a efectos desta lei, cando unha entidade é de iniciativa social, así como o modo de participar destas. "En razón da seguridade xurídica e da claridade lexislativa" a Xunta debera realizar este labor previo, advirte. Outras obxeccións Pero as críticas do CES ao anteproxecto non se cinguen só a ese eventual desprazamento de funcións dende a Administración pública cara ás entidades sociais que, dende o seu punto de vista, impera no espírito xeral da lei. Tamén se detén en artigos concretos para, por exemplo, considerar inadecuada a nova estruturación da Renda de Integración Social (Risga). "Para os niveis de renda das persoas ás que se dirixe a Risga apréciase que é excesiva a esixencia establecida", para que as persoas que perciban a Risga poidan acceder a un complemento desta axuda para afrontar o pagamento do aluguer dunha vivenda. Segundo o anteproxecto, esa subvención adicional só se percibirá se a contía da renda da casa "representa, cando menos, o 40% dos ingresos totais da unidade de convivencia". "Resulta necesario que se rebaixe a porcentaxe sinalada", di o CES. "A referencia á mellora da imaxe das persoas é impropia dun texto legal" O Consello Económico e Social tapouco ve con bos ollos parte dos aspectos que a Xunta inclúe nos "proxectos de integración social", isto é, o conxunto de medidas que prevé aplicar ás persoas beneficiarias dos servizos que contempla a lei. "O proxecto de integración social articularase por medio de accións concretas que incidan na mellora das condicións básicas de vida, coidado persoal, hixiene do fogar e da vivenda, seguimento de aspectos básicos da saúde e mellora da imaxe das persoas", di a futura norma. En opinión do CES "a referencia á mellora da imaxe das persoas é impropia dun texto legal, non debendo entrar os poderes públicos en consideracións sobre alto gan persoal e íntimo como é a propia imaxe". Xa no ámbito puramente formal o Consello apunta varias suxestións especialmente rechamantes, a comezar pola recomendación "dunha revisión ortográfica e lingüística do texto do anteproxecto, ao detectarse abondosos erros". Ademais, sinala, "alúdese erroneamente (...) á Lei 13/2998 cando en realidade a referencia debe facerse á Lei 12/2008", e mesmo"en distintos artigos faise unha referencia errónea a outros artigos do anteproxecto e mesmo a textos legais inexistentes ou xa derrogados". |
NOS_55927 | Unha novela que combina a reflexión sobre o papel das redes sociais no noso mundo e a cuestión de como construímos o recordo de persoas finadas, un punto de partida orixinal que aínda está acompañado da implicación persoal da protagonista. | Gañadora do premio Repsol do ano pasado, a nova proposta de Xosé Monteagudo escolle unha serie de parámetros de sumo interese e cun tratamento previo case anecdótico dentro da nosa narrativa. O punto de partida, a creación dunha rede social fúnebre que condense as biografías das persoas falecidas e permita recordalas e prestarlles homenaxe no mundo virtual, aborda unha dimensión temática que toca algúns elementos de actualidade e outros de dimensión clásica, aínda que contemplados de forma innovadora. Eternity / Xosé Monteagudo / Galaxia / 2021 / 200 páxinas / 15,50 euros Temos así, dunha parte, o papel das redes sociais no noso mundo, presentado case como unha "novela de start-up", na que a protagonista é captada para un proxecto polas súas capacidades creativas, postas ao servizo da elaboración e xestión destes perfís que historian o recordo de persoas finadas. Por outra parte, aparece a cuestión de como construímos esas mesmas historias, algo que xa acontece na confección da nosa identidade virtual en vida, e que toma unha dimensión máis profunda á hora de falar de quen xa non ten voz. Recordos contrapostos ou que tensionan a realidade obxectiva son só algunhas das cuestións que nos devolven á idea clave de que, como seres humanos, somos principalmente relatos e que eses relatos nunca poden ser completos nin neutros. Algo que sabemos mesmo na perspectiva do recordo univocamente positivo que gardamos aos falecidos, especialmente nos momentos seguintes á súa morte. Como xa mencionamos, é un punto de partida orixinal que aínda está acompañado da implicación persoal da protagonista que, ao tempo que entra neste novo proxecto, ten que acompañar a grave enfermidade da nai. A posibilidade de que escriba o seu esbozo biográfico ante unha morte inminente, fai que este relato se introduza tamén como tema secundario na novela. Acompañamos así a vida de Carolina, enfermeira formada no franquismo que enfronta as dificultades sociais e familiares propias da transición. Posiblemente o punto máis feble dunha obra tan orixinal sexa a escolla estilística do autor, excesivamente aséptica e explicativa en todas e cada unha das súas dimensións. Que a protagonista conte da mesma forma desapaixonada a posíbel venta da empresa que os momentos máis duros da enfermidade da nai dá un bo exemplo do ton monocorde que predomina a narración. Algo que pode ser unha consecuencia intencional pero que sen dúbida non beneficia unha historia ben tramada e que nos leva a territorios novos e fascinantes. |
NOS_33562 | A Comisión de Peticións do Parlamento Europeo decidiu esta segunda feira 21 de xaneiro reabrir o expediente do saneamento das rías do Burgo e Vigo após escoitar ao patrón maior da ría da Coruña e o presidente da Plataforma en Defensa da Ría de Vigo. | Presidido pola neoliberal sueca Cecilia Wikström, o órgano da Eurocámara acordou non fechar o caso até "analizar todas as informacións expostas" e instou a permanecer en contacto coas autoridades españolas, a quen mandarán unha carta para que "busquen explicacións a estas novas informacións". Os peticionarios, convidados pola eurodeputada do BNG Ana Miranda, foron Felipe Canosa, patrón maior da Confraría da Coruña, e Serxio Regueira, presidente da Plataforma pola Defensa da Ría de Vigo. Para Canosa, hai unha clara "falta de vontade dos gobernos locais, autonómicos e o propio goberno de España" na busca de solucións á contaminación na ría do Burgo. "É certo que se elaborou un proxecto por parte do goberno, mais hai xa cinco anos e non hai vistas a realizalo nin a curto nin a longo prazo", concluíu. Regueira, pola súa parte, incidiu en que a construción dunha depuradora en Lagares non resolve a problemática da Ría de Vigo, sendo que as canalizacións que levan a auga á depuradora mesturan augas pluviais e fecais. Ademais, dixo, "a capacidade de evacuación é de 8 metros cúbicos por segundo, mentres que a capacidade da depuradora é de 12 metros cúbicos e cando chove a auga que entra nas tuberías multiplícase entre 20 e 60 veces o caudal normal", polo que a evacuación sería insuficiente. Ana Miranda insistiu en que "o saneamento integral é un elemento básico para o desenvolvemento ecómico de Galiza, especialmente para os sectores pesqueiros e marisqueiros, de grande peso na economía galega" polo que considera fundamental que a Comisión Europea revise o informe feito no ano 2013 após unha visita dunha delegación de investigación a Galiza. Opinión contraria tivo Xosé Blanco, eurodeputado do PSOE, quen considera que a situación é favorábel e que "un proxecto desta envergadura non se cambia dun día para outro". Así, pois, alegou ás "luces e sombras" da actuación en materia de saneamento. "En Vigo non se logrou cumprir o prazo previsto —31 de decembro de 2015— para a posta en marcha da depuradora, mais é unha realidade dende o abril pasado". Non quixo finalizar a súa intervención sen alegar que "se non se aproban os orzamentos dificilmente se licitará o proxecto de dragado da ría do Burgo". Finalmente, a Comisión da Eurocámara concluíu que se ben as comunicacións recibidas até o momento por parte das autoridades españolas eran positivas, reconsiderarán estudar de novo o caso tras esta petición. A europarlamentaria do BNG Ana Miranda estimou que nun mes e medio aproximadamente as institucións contestarán a petición e solicitarán aos afectados máis información sobre o estado das rías. |
NOS_51566 | As formación políticas BNG, Junts per Catalunya, Más País-Equo e Compromís rexistraron no Congreso dos Deputados o Grupo Parlamentario Múltiple | O Grupo Parlamentario Múltiple (GPM) rexistrouse en cuarta feira, 11 de decembro, no Congreso dos Deputados, e estará conformado polo deputado do Bloque Nacionalista Galego, outro de Compromís, dous de Más País-Equo e oito de Junts per Catalunya. Segundo as forzas que o integran, o GPM constitúese unicamente con criterios operativos e non ideolóxicos e, por tanto, funcionará de facto como un grupo mixto, onde cada partido é independente e ten visibilidade propia. As portavocías serán rotatorias, e comezarán a exercelas a deputada independentista Laura Borràs, de Junts, e Íñigo Errejón, de Más País-Equo. O grupo foi rexistrado na tarde desta cuarta feira, cando tan só quedaba menos dunha hora para que finalizase o prazo. Trátase da segunda alternativa para reducir o Grupo Mixto resultante das eleccións xerais do pasado 10 de novembro, despois de que UPN (Navarra Suma), Coalición Canaria (CC), o Partido Rexionalista de Cantabria ( PRC) e Teruel Existe formasen o seu propio grupo coa denominación de España Plural. A última palabra tena a Mesa do Congreso, que a sexta pola mañá reunirase para estudar os escritos apresentados e tomar unha decisión en función do regulamento e dos variados antecedentes que se foron producindo na historia da Cámara. |
NOS_46004 | O último DOG antes das eleccións do 12 de xullo recolle a reapertura dos centros de día, despois de que a Xunta a fixase para o mes de setembro. | "Non podemos agardar a que se forme un novo Goberno, por iso pedimos a Xunta da Galiza un plan de choque urxente de reforzo inmediato do persoal das residencias de maiores e mais do de Atención Primaria, xa que non hai outra posibilidade de que os maiores reciban os coidados que precisan na situación actual". É a reclamación que a Federación Galega de Usuarias e Familiares de Residencias e Dependencia, Rede, lanzou á Administración galega na xornada de onte nun comunicado. A plataforma que agrupa residentes e familiares asegura que tras a reapertura destes centros agravouse a falta de profesionais, ao tempo que aumentou a carga laboral. Isto provoca que se dificulte o acceso ás visitas en aras de minimizar o tempo destinado a atender e acompañar as familias. "Desde o 18 de maio, cando se puideron retomar as visitas, os atrancos para acceder aos centros foron aumentando e a información continúa a ser escasa e insuficiente", censuran desde Rede. As mesmas limitacións impedirían, segundo o colectivo, o seguimento do estado de saúde das e dos residentes que padeceron a COVID-19 nas pasadas semanas e das restantes persoas usuarias, que permaneceron tamén illadas durante o confinamento. Os sindicatos CIG, UXT CC.OO. e CSIG suman seis semanas de protestas reclamando unha mellora das condicións laborais das e dos profesionais dos centros residenciais. Aseguran que o recorte dos dereitos laborais veuse agravado coa crise sanitaria e demandan á Consellaría de Política Social un cambio no modelo residencial. Centros de día Ás portas da cita coas urnas do 12 de xullo, a Xunta da Galiza publicou onte a orde que recolle a reapertura dos centros de día o vindeiro 15 de xullo, fixada inicialmente en setembro antes de que as protestas de familiares ou entidades sociais forzasen un adianto desa data. Galiza é o único territorio do Estado que mantén fechado este servizo. A orde recolle que no mes de xuño impartiuse formación específica en prevención da COVID-19 e que entidades e titulares contaron con tempo suficiente para elaborar os plans de continxencia e dotar aos centros de medios. En tanto, o propio persoal asegura que as instalacións non están listas e reclama a contratación de reforzos. |
NOS_27797 | No pasado proceso electoral de Madrid o máis destacado foi a votación que tivo o PP e o seu correlativo negativo, a derrota do conxunto das esquerdas, moi especialmente de UP e do PSOE. Resultou un premio fóra de todo límite a unha opción política e social que non acabamos de ver en que a merecía, é dicir, non temos moito que destacar nin en boa xestión nin en estímulo á vida social. Na explicación temos unhas poucas causas inmediatas, da campaña electoral, e outra serie de causas máis profundas e de longo prazo. Das relativas á campaña electoral, primeiro temos a forma negativa da campaña: toda a esquerda centrou a campaña en "non a ela": á parte do estúpido desa opción, "ela" converteuse no centro, eixo e estrela de toda a campaña. Vaia. Aplausos. | Un erro xa fundamental foi o da esquerda non ter entendido que significa Ayuso: houberon pensar que era unha ventureira sen capacidade persoal caída no medio do baile. Pero Ayuso, é dicir, o PP, si, pero dentro del a opción Ayuso, é unha opción con moitos intereses detrás, ben afincada na oligarquía globalista e nos monopolios e conglomerados ibéricos. O CEO de Fresenius xa se viña pronunciando claramente sobre o beneficiosa que lle resulta a opción PP, especialmente a opción Ayuso – Lasketty: a Fresenius SE & Co. KGaA, empresa alemá matriz de Quirón, resúltalle moi lucrativo o negocio que fai coa Comunidade de Madrid e o Sermas. Mesmo nin sequera ten a endeita de facer caixa: failla a administración de sanidade. O control e as potencialidades da sanidade madrileña foron parar en pouco tempo a unha empresa alemá global. Aí foi parar tamén a venda por entregas da sanidade pública madrileña. Tamén o control estratéxico da asignación de doentes. A Comunidade de Madrid, en lugar de desenvolver os servizos informáticos do Sermas, cedeullos como negocio a Indra, da cúpula oligárquica ibérica, empresa que consegue así un negocio duplo: tamén consegue o control da asignación dos fluxos de doentes cara aos hospitais que máis lle interesa. A administración sanitaria madrileña, pola contra, experimenta unha dupla perda: perde a capacidade de control estratéxico da sanidade e descualifícase irreversibelmente. Podemos ir, sector por sector, enumerando as magníficas vantaxes da "opción Ayuso" para o ápice do poder monopolista global. A "aspiradora" madrileña Na opción "Madrid, fermosa cidade" temos tamén o reforzamento da "aspiradora Madrid". As leis e tendencias económicas funcionan a favor da concentración e medre de Madrid e da fraxilización e baleirado do resto do territorio ibérico. Esta tendencia apicúase coa opción "Madrid, dumping fiscal e baixa-impostos dos tramos altos". Moitas vantaxes para Madrid e os madrileños, coas súas correlativas desvantaxes para os hinterlands: para o mar de Pontevedra a celulosa e entre 60 e 200 empregos, pero a dirección de Ence sitúase e tributa en Madrid, e todo queda en familia: o esplendor de Madrid é a contraparte da Iberia baleirada, pero estoutro aspecto non se pon tanto no mostrador. E... que é que ollamos na esquerda? Un recurso ás clases menos favorecidas, unha énfase case única na redistribución, unha hostilidade á empresa, nin mención ás políticas de restauración da competencia e regulación de monopolios e conglomerados nin palabra sobre as necesidades de conciliación das estratexias empresariais cos intereses dos traballadores, é dicir, de coxestión, ningún interese na defensa da produción nin tampouco no equilibrio das interaccións entre Madrid e a área ibérica en proceso de periferización. Unha boa noticia foi a presentación polo presidente do Goberno central do documento "España 2050", elaborado pola Oficina Nacional de Prospectiva y Estrategia, fundada o ano pasado. Pensar que nos poñemos en camiño de termos pautas estratéxicas nun horizonte prospectivo é fundamental. Outro día imos ter que pensar nisto. No documento, moi ben vindo, vemos moitas cousas boas. Tamén quedan ocultas moitas. Pero é moi importante para nós pór en marcha este proceso. A "liberdade" de Ayuso O lema "liberdade" usado por Ayuso para pasmo de todos, é a ideoloxía e o proxecto de hexemonía política da "finanza autoritaria" nos termos de Benquet e Bourgeron (1): a fracción emerxente da oligarquía globalista que propón "liberdade" para o poderoso e autoritarismo para o pobo non vir interferir nas súas estratexias. Esta fracción emerxente das finanzas é a que vén triunfando no Brexit e noutros eidos. Pero esta opción para Madrid é o reforzamento da dependencia e o afastamento dos centros estratéxicos cara a Londres, Nova York, Alemaña... Non creo que deberamos permitir a quen busca reducir os dereitos sociais e cívicos que se abandeire no lema da liberdade, nin que pretenda ser portador do lábaro patrio quen cede empresas e opcións estratéxicas ao estranxeiro. 1. M. Benquet e T. Bourgeron. 2021. La financeautoritaire. Vers la fin dunéolibéralisme. Paris: Raisonsd'agir. Tamén Le Monde Diplomatique en español, "La era de la economía autoritaria", xaneiro de 2021. |
NOS_43810 | A plataforma cidadá ProLingua está a organizar unha Homenaxe Nacional ao escritor Agustín Fernández Paz. Terá lugar o día 30 de xuño en Vigo. | ProLingupa está a preparar a homenaxe que se lle renderá a Agustín Fernández Paz o día 30 de xuño no Centro Social Novacaixagalicia (Rúa Policarpo Sanz, 26) en Vigo. A escritora Rosa Aneiros será a encargada de conducir o acto de homenaxe que será seguido dun xantar para o que é preciso se anotar con anterioridade. O número de prazas é de 250. Para as reservas compre dirixirse ao correo electrónico [email protected] Agustín Fernández Paz é un dos autores máis recoñecidos da literatura galega, con medio cento de títulos que lle dan ademais o posto de privilexio do escritor máis traducido e máis lido das nosas letras. O autor de Cartas de inverno é tamén un dos máis firmes activos no proceso de normalización lingüística do galego e, desde os seus inicios como promotor do colectivo Avantar ou a Nova Escola Galega pulou para que a nosa lingua estivese presente en todos os ámbitos de actuación e, en especial, no ensino. Membro fundador de Prolingua, unha das súas últimas actuacións nesta liña é a lectura na Praza da Quintana do manifesto "Voares de esperanza" na manifestación en defensa da lingua do día 17 de maio. O importe do xantar será de 40€ e deberá ingresarse na conta de Novagalicia Banco número 2080 0220 94 3000030913, co nome e a lenda "Homenaxe a Agustín Fernández Paz". |
NOS_28624 | O sector primario en Galiza supón 5% do PIB e máis de 70.000 empregos directos. É, ademais, un factor determinante na ordenación do noso territorio e da poboación e tamén un dos alicerces da industria agroalimentar. Vexamos que medidas defenden a este respecto as distintas formacións que se presentan na Galiza ás eleccións xerais do 28A. | Embora a tercerización da economía galega nestas décadas, o sector primario é un dos alicerces de desenvolvemento socioeconómico en non poucas comarca do país, quer por el propio quer en combinación coa industria relacionada. Supón 4,9% do Produto Interior Bruto Galego (PIB) e por volta de 70.000 postos de traballo directos. O seu peso, ademais, debe medirse pola importancia que ten como factor de asentamento da poboación e vertebración do territorio. A crise tamén pasou unha factura a este sector (entre 2009 e 2013 perdéronse nel 20.000 empregos) da que aínda se está a recuperar. Neste contexto, cales son as propostas das diferentes candidaturas que se presentan ao 28A para os sectores primarios? BNG: Reforzamento do agro e pesca e capacidade de decisión O BNG no seu programa fala de "reforzar" os sectores produtivos, para o que debulla toda unha serie de medidas e actuacións. Aposta en fixar "un mecanismo de vixilancia e intervención que garanta prezos dignos á produción no sector lácteo" e na "participación directa de Galiza na reforma da Política Pesqueira Común (PPC) e a súa consideración como zona altamente dependente da pesca". O apoio aos circuitos de comercialización e transformación activados desde a produción, así como o estabelecemento dun espazo galego de libre decisión en materia marítima e pesqueira (transferencia das autoridades portuarias estatais en Galiza, de Salvamento Marítimo...) figuran no programa. A formación nacionalista avoga, ademais, por que tanto o goberno galego como os axentes e sectores directamente interesados, "participarán nas negociación estatais e europeas que afecten os sectores primarios". En Común-Unidos Podemos: Reforma da PAC e do PPC Esta formación recolle no seu programa a necesidade de levar a cabo a reforma da Política Agraria Común (PAC) e tamén da Política Pesqueira Común (PPC). Na PAC, "para reverter as medidas que prexudican Galiza, esixindo a eliminación dos dereitos históricos cuxo cálculo penaliza as producións galegas e as producións situadas nas comarcas máis desfavorecidas". No que respecta á PPC, propoñen impulsar "un cambio na aplicación que a faga realmente transparente e participada por todos os sectores afectados". En Marea: agro e pesca sustentábeis Activar políticas para garantir a soberanía alimentar e que pulen polo "valor social e ambiental" do agro son dúas das medidas que En Marea recolle no seu programa. "Unha política pesqueira que compatibilice a sustentabilidade ecolóxica coa económica e social, priorizando a pesca artesanal" e o "reparto xusto da cota pesqueira" son dúas propostas que poñen riba da mesa para o sector do mar. A isto engade o compromiso na defensa "dunha reforma da PAC na UE a favor das pequenas e medianas explotacións agrícolas e do impulso á agroecoloxía" e na demanda de que as autonomías teñan voz no deseño das decisións de reparto interno das axudas da PAC. O impulso á cooperativización e as medidas para reforzar a capacidade de gandeiros na negociación de prezos son outras medidas recollidas no programa. PSOE: manter a PAC Nas 101 medidas presentadas polo PSOE como cerna do programa electoral para o 28A, a formación socialista defende manter o reparto actual de orzamentos da PAC, ao tempo que anuncia un "Plan Estratéxico Nacional de Agricultura" no que teñan "un papel clave" os diferentes territorios. Tamén se compromete o PSOE a "seguir fomentando" a pesca e a acuicultura sostíbeis e a pular pola "incorporación" da muller a estes sectores produtivos. Partido Popular: Competitividade Ao igual que o PSOE, o PP non ten nestas elección un programa específico para Galiza, polo que un sector clave primario na nosa economía (a pesca) apenas ten cabida nos programas destas forzas estatais. Na do Partido Popular, neste sentido, limítase a falar de "defender os intereses da fora española" fronte ao Brexit. No que respecta ao agro, fala de "manter a estabilidade do sector agrario e garantir a sostibilidade do campo español" e anuncia, de gañar, o impulso de Plans de Desenvolvemento Rural para facer do sector primario "motores de dinamización económica". Ciudadanos non presentou aínda o seu programa. |
NOS_54163 | A suspensión dos ensaios clínicos da vacina da Covid-19 que desenvolve a Universidade de Oxford, a máis prometedora no ámbito da UE, causou certa alarma. Porén os expertos consideran que se trata de algo normal. Esta é unha das nove candidatas que se encontran na última fase de probas antes da produción global. | Stat News, o xornal dixital orientado a temas de saúde que edita The Boston Globe, daba en primicia na quinta feira que os ensaios clínicos da vacina contra a Covid-19 desenvolvida por AstraZeneca e a Universidade de Oxford foran suspendidos tras se detectar nun dos pacientes a aparición dunha "enfermidade potencialmente inexplicábel". Onte, este mesmo medio informaba de que este paciente é unha muller que comezara a sufrir os síntomas dun estraño trastorno inflamatorio espinal grave denominado mielite transversa. Explicouno o director executivo de AstraZeneca, Pascal Soriot, no transcurso ─escribiu Stat News─ dunha "conversa telefónica privada" co banco de investimento JP Morgan. Aínda non se confirmou o estado da muller, mais Soriot afirmou que está a experimentar melloras e probabelmente reciba pronto a alta hospitalaria. Non é a primeira paciente da vacina de Oxford que experimenta unha enfermidade deste tipo. O director da farmacéutica recoñeceu que en xullo tiveran que parar os ensaios tras outro paciente experimentar síntomas neurolóxicos que resultaron consecuencia dunha esclerose múltiple. Con todo, desbotouse que estivese relacionada coa inxección da vacina. Segundo afirmaron varios expertos mundiais ao longo do día de onte, este tipo de suspensións nos ensaios dunha vacina son relativamente normais. É a atención mundial pola viralización nas redes a que leva a unha maior preocupación. Actualmente hai 180 proxectos no mundo con candidatas a vacina, segundo os últimos datos facilitados onte pola OMS. Destes, 145 están na fase preclínica e 35 na fase clínica, con probas en humanos: nove, na recta final. Oxford/Astrazeneca A do Instituto Jenner de Oxford e AstraZeneca usa unha versión atenuada do virus do arrefriado común dos chimpancés. Detectouse que xera anticorpos e as células T que poderían ser as adecuadas para ofrecer unha resposta inmune eficaz contra a Covid. Levan semanas desenvolvendo a fase 3 no Brasil, en Sudáfrica e no Reino Unido. Gamaleya Rusia autorizou xa a administración e dá por desenvolvida a Sputnik V, elaborada por Gamaleya Research Institute coa colaboración do Ministerio de Defensa, a pesar de non superar os dous meses de probas e de non completar os ensaios clínicos. Non obstante, os resultados preliminares, detallados nun estudo difundido pola revista médica británica The Lancet, certifican que non provocou efectos secundarios adversos e que xerou anticorpos. A OMS acaba de recoñecer a terceira fase das probas clínicas desta vacina vectorial combinada. CanSino Tamén unha investigación publicada en The Lancet demostrou a seguridade da vacina que desenvolven CanSino e o Instituto de Biotecnoloxías de Beijing, unha das catro candidatas na China. Fíxoo a finais de xullo, cando aínda estaba na fase 2, e tamén probou que inducía a resposta inmune contra o coronavirus. É unha vacina de vector viral. Ao ser tamén de subunidade ─fórmula de nova xeración que non contén patóxenos─, caracterízase pola súa seguridade. Debido ás boas expectativas que está a xerar, a Oficina Estatal de Propiedade Intelectual aprobou a primeira patente desta candidata a vacina, que podería "ser producida en masa nun breve período de tempo". Sinovac, Wuhan e Beijing Outra candidata desenvolvida na China, neste caso por Sinovac, baséase en virus inactivos purificados. Hai varias semanas que comezou a fase 3, despois de o Brasil dar o visto bo para a compañía inocular a vacina experimental a persoas voluntarias. E tamén no país asiático, o Instituto de Produtos Biolóxicos de Wuhan e o Instituto de Produtos Biolóxicos de Beijing están a desenvolver outros dous proxectos independentes entre si. Ambos os dous se basean en virus inactivados e detrás deles está Sinopharm, o xigante farmacéutico estatal. Estas dúas vacinas e mais a de Sinovac tamén están a ofrecer resultados prometedores. Moderna Nos Estados Unidos desenvólvese o proxecto de Moderna e do Instituto Nacional de Alerxias e Enfermidades Infecciosas (Niaid, nas siglas en inglés). Esta vacina está baseada en ARN mensaxeiro combinado co código xenético do virus. Un total de 30.000 persoas participan a día de hoxe nas probas. A farmacéutica estadounidense anunciou que a ofrecerá a un prezo de entre 32 e 37 dólares por dose, (arredor de 30 euros), que dependerá do volume solicitado por cada país. Ademais, di, espera garantir o acceso universal. Janssen Tamén no país norteamericano, Janssen, propiedade de Johnson & Johnson, desenvolve a vacina Ad26.COV2-S, baseada nun adenovirus recombinante non replicativo para xerar unha resposta inmunolóxica fronte a unha das proteínas do coronavirus. A compañía cre que podería estar lista a principios de 2021. BioNTech/Pfizer Por último, a biotecnolóxica alemá BioNTech ─con colaboración na China de Fosun Pharma─ e a farmacéutica estadounidense Pfizer traballan nunha vacina con catro variantes, baseadas todas elas en ARN mensaxeiro sintético, co fin de aumentar as posibilidades de identificar a candidata máis seguro e eficaz. O obxectivo é fabricar até 100 millóns de doses en 2020 e máis de 1.200 millóns en 2021. |
NOS_12643 | Un total de 30.000 euros da vicepresidencia da Deputación de Lugo permitirán manter viva a maior base de datos sobre a represión na Galiza. Esta é a única axuda pública, estatal e galega, coa que neste momento conta o proxecto interuniversitario "Nomes e voces". | O convenio permitirá manter viva a páxina web, onde se pode encontrar a base de datos máis completa sobre as vítimas da represión fascista entre o 36 e o 40, e actualizar a información referida á provincia de Lugo. Daráselle así continuidade que o proxecto Nomes e Voces vén realizando na provincia de Lugo dende o ano 2010, e que permitiu recuperar recompilar, analizar e dixitalizar memorias, diarios e fotografías, causas militares e outros documentos que son testemuño da represión."O Partido Popular non só se nega a participar na recuperación deste período- sinalou Mario Outeiro, o delegado de Cultuar e Turismo da Deputación- senón que sempre se nega a condenar o réxime que provocou o xenocidio na Galiza do último terzo da década dos anos 30 e parte dos años 40". O delegado de cultura referíase así á retira de apoio institucional ao proxecto por parte da Administración Galega. O proxecto, que botou a andar ao calor da declaración de 2006 como Ano da Memoria en Galiza, e viu reducida a axuda da Consellería de 180.000 euros en 2009 a 30.000 en 2010 e a 0 en 2011.A formalización do Convenio coa Deputación permitirá seguir a recoller en Lugo os nomes das represaliadas e represaliados da provincia durante a Guerra Civil e a primeira parte do franquismo, así como completar os mapas cos lugares da represión e localizar nova documentación.O proxecto "Nomes e Voces" é o maior esforzo por recoller e sistematizar os datos sobre as vítimas da represión na Galiza. Cun total de 476 entrevistas, ás vítimas ou a familiares directos, é hoxe en día o maior arquivo sonoro sobre a Guerra Civil no estado. Elaborou até o momento unha listaxe cun total de 18.000 persoas represaliadas na Galiza dende o 36 ao 40 e foron revisados máis de 2.600 expedientes militares e visitados 310 rexistros civís. |
PRAZA_15974 | O único "delito" que temos en común e que todas nós cometimos é o de ser mulleres, e por ese "delito" e no seu nome, moitas veces se nos maltrata, somos vítimas de abusos e podemos mesmo chegar, coma no teu caso, a ser asasinadas. | Aínda conservábamos unha pequenísima esperanza. Aínda queríamos crer que a túa fose unha marcha voluntaria, que tal vez nun momento de confusión, nunha desas etapas da vida nas que canto temos arredor, mesmo a nosa zona de confort, semellan deixar de ter sentido, que optaras por rachar con todo, e que acaso esta marcha non fora definitiva, que máis tarde ou máis cedo poida que decidiras, senón retornar, si, polo menos, tranquilizar aos teus, mitigar un pouco o seu desacougo comunicándolles o teu propósito de tomar outro camiño. O sensacionalismo dalgúns medios de comunicación, unidos a un malsán e semella que inevitable afán polo morbo e a carnaza máis deplorable fixeron o resto. Non soamente a túa vida, senón as de toda a xente achegada a ti, as dos que te queren, foron diseccionadas sen piedade. Sementouse a dúbida practicamente sobre todos e cada un deles, opinaron, xulgaron e mesmo culparon, sen ningún dereito, sen escrúpulos e sen ter en conta o inferno que estaban a pasar por mor da túa ausencia. É incrible o grado de insensibilidade que os que nos autodefinimos, paradaoxicamente, como seres humanos podemos chegar a acadar e a total impudicia coa que nos eriximos en censores e xuíces dos actos e das vidas alleas, que semellamos coñecer mellor que as nosas propias, as cales, dito sexa de paso, non sempre somos quen arranxar e son de todo agás un edificante exemplo. De novo da dor fíxose un lamentable espectáculo. O final do ano proporcionounos, por fin, a resposta. Unha tráxica resposta que chegou grazas á valentía dunha rapaza coma tí, unha rapaza que tivo mais sorte, que puido fuxir e á que nin o temor a non ser crida ou, como mínimo, cuestionada, que con fundada razón disuade a moitas mulleres de pedir axuda, nin unha errada vergoña que a sociedade e cantos poñen en dúbida a versión dunha muller agredida, a fixeron desistir de denunciar o ataque sufrido por un malnacido que, como moitos mais, se cren coa potestade de cometer coas nosas vidas, coas vidas das mulleres, toda clase de atrocidades, mesmo de asasinarnos. Despexou a lacerante incógnita, coa evidencia mais dura que se pode imaxinar: O achado do teu corpo. O cruel desmentido a cantas máis ou menos descabeladas conxecturas se fixeran e que poñía fin a case un ano e medio da incerteza máis cruel. Pero nin sequera agora, cando xa non hai dúbidas, cando o teu tráxico final está xa dolorosamente claro e o presunto culpable detido, se lle está a dar, ou polo menos non en todos os casos, o tratamento correcto, ou, dito doutro xeito, sen chamarlle, como tantas outras veces, ás cousas polo seu nome. Porque tí, Diana, es, nin mais nin menos, unha vítima da violencia machista. E como a case todas as vítimas da violencia machista, tampouco se che exime de toda culpa. Hai quen di, por exemplo, que ti propiciaches o que che pasou, que o buscaches, por ir soa de madrugada, sen ter en conta, Diana, que eras unha muller, e que as mulleres temos vetada, entre outras cousas, unha das liberdades mais elementais de todo ser humano: a de andar libremente por onde desexemos e a calquera hora, porque ese, Diana, é un privilexio reservado aos homes, e, se nos agreden, se nos asasinan, é porque nós os provocamos, ben coa nosa ousadía circulando soas pola rúa de madrugada, ou mesmo coa nosa provocativa forma de vestir. Nós somos as que temos que previr os posibles ataques, faltaba máis!. E se estes se chegan a producir, a culpa será nosa por expoñernos, nunca do malnacido que nos ataca!. Tampouco a lei te vai considerar, Diana, vítima da violencia de xénero, porque aquí, no noso país, somos moi de cumprir a lei estritamente, para o que nos interesa, claro está, que tampouco se trata de non deixar pasar nada, e hai delitos, dependendo basicamente de quen os cometa, que se converten, así, como por arte de maxia, en sinxelas anécdotas coas que cómpre ser benévolos ou, aínda mellor, finxir que non existen. E esa lei tan dúctil, tan moldeable, que se adapta segundo conveña, aparcando a súa rixidez ás veces cuns criterios algo máis que cuestionables, establece que, cando unha muller é asasinada por un home, sen máis motivo que o de ser muller, pero sen existir vínculos afectivos con este, non estamos a falar de violencia machista. Unha máis das numerosas incoherencias do noso sistema, ese sistema que di estar a loitar para que a nás, as mulleres, deixen de matarnos. Un sistema que se supón, e así o afirman os que o representan ante as cámaras e micrófonos, está para protexernos, pero que se recrea en matices tan absurdos e tan fóra de lugar como basear a existencia dun crime machista no feito de que vítima e agresor teñan unha relación afectiva. Non hai nada, Diana, que xustifique o teu salvaxe asasinato, o mesmo que nada xustifica tampouco o inferno que tantas mulleres están a vivir ou vivimos nalgún momento das nosas vidas por mor da violencia de xénero. Ningunha de nós foi culpable, ningunha de nós cometeu ningún delito. Tampouco ti, Diana. O único "delito" que temos en común e que todas nós cometimos é o de ser mulleres, e por ese "delito" e no seu nome, moitas veces se nos maltrata, somos vítimas de abusos e podemos mesmo chegar, coma no teu caso, a ser asasinadas. Porque o mesmo ten o que diga a lei. O feito tráxico e irrefutable é que a ti, Diana, como a tantas outras, tamén te asasinaron por ser muller. |
NOS_57072 | Lucía López Bayo é xornalista e unha persoa implicada no desenvolvemento, como o nome do colectivo do que fai parte. | Através dos proxectos desenvolvidos por Implicadas, López Bayo sinala como unha acción importante para o feminismo do "norte" e do "sur", loitar porque as mulleres poidan (poidamos) "exercer os seus dereitos" no plano social e tamén político. As súas razóns para facer parte da manifestación convocada este 8 de marzo son moitas mais non dubida en sinalar a máis "indignante": a violencia machista. Cales son as razóns polas que asistirás á manifestación do 8 de marzo?Malia todo o avanzado nos últimos anos e de que o feminismo é un movemento que ten introducido moitos cambios sociais nos últimos anos, aínda queda moito por facer, nomeadamente para rematar coa violencia machista. Aliás, só hai que ver a situación laboral que atinxe as mulleres, con menos salarios embora teren o mesmo grao de formación que os homes, ou a imposibilidade de accederen a determinados postos de traballo por mor do teito de vidro. É esta unha convocatoria máis transveral nas reivindicacións?S. Coido que está a focar as demandas do feminismo. O 8 de marzo fálase de violencia, de dereitos sexuais e reprodutivos, de cuestións laborais... Estase a se tornar unha data máis reinvindicativa. "O 8 de marzo estase a tornar nunha data máis reivindicativa, fálase de violencia, de dereitos sexuais e reprodutivos, de cuestións laborais" Ti que traballas con Implicadas no desenvolvemento, cales cres que son os espazos de acción feminista máis urxentes?Pola miña experiencia coido que o máis importante é traballar o terreo político e social á fin de que as mulleres poidan exercer os seus dereitos, porque iso non acontece nen no norte (occidente) nen no sur. Hai que denunciar este feito através da mobilización, como a do domingo ou a do 25 de novembro. Mais tamén através da colaboración entre as propias mulleres. Nós en Implicadas traballamos grupos de axuda mutua e desde ese punto de vista é importante que todos os colectivos feministas unan as súas loitas. Por que é importante estar o domingo en Compostela?Falabamos antes dos salarios. Hai exemplos no día a día polos que deberiamos participar na manifestación mais a min se algo me parece indignante é a violencia machista. Só por iso todas deberiamos estar o domingo alí. A sociedade é cómplice se non reaxe contra ela. |
NOS_36986 | A iniciativa quer abrir as portas á creatividade dos grupos e artistas emerxentes galegos e en galego. "O Festigal é unha referencia das novas tendencias e camiños da música galega", afirma Xurxo Souto. | "Este concurso vai divulgar novos creadores e novas creadoras da Galiza no ámbito musical, como unha plafaforma de difusión de artistas emerxentes en momentos en que as institucións tratan con absoluto desleixo a creación musical do noso país, recortando orzamentos públicos ao tempo que promoven grandes artistas enriquecidos de fóra". Así explicou Tania Ameneiro, da Fundación Galiza Sempre, o sentido e obxectivos de 'Novos valores Festigal'. Fíxoo durante a presentación da iniciativa, na que estivo acompañada do músico e escritor Xurxo Souto, e de Alberte Mera (de Galiza Nova) Para Xurxo Souto, "non hai cousa máis bonita que ter un grupo musical, por iso queremos animar a toda a xente a montar un porque a felicidade que se sente enriba do escenario é superior a escoitar o mellor concerto do mundo". "Neste país hai creatividade e hai vida para inventar novas estéticas e novos mundos e o marco de referencia é o Festigal porque non se trata dun programa máis onde se contratan artistas en xira; o Festigal é unha referencia das novas tendencias e camiños da música galega", explicou o artista. "O Festigal é o centro da creatividade, a palabra máxica fronte á frustación e ás decisións macroeconómicas das que non podemos decidir nin pensar: sempre temos a posibilidade de cambiar o mundo coas nosas guitarras e amplificadores", concluíu. "O Festigal é o centro da creatividade, a palabra máxica fronte á frustación e ás decisións macroeconómicas das que non podemos decidir nin pensar: sempre temos a posibilidade de cambiar o mundo coas nosas guitarras" Alberte Mera, de por parte, afirmou que o Festigal está "en constante crecemento" e mesmo vén de recibir a distinción como mellor festival galego nos "Premios Martín Códax", por iso quere dar cabida a proxectar artistas noveis que toquen en galego. En contraposición, lembrou que a Xunta deu 300.000 euros a Enrique Iglesias "por gravar un videoclip sexista que se está a reproducir sen as imaxes tomadas aquí", algo semellante fixo a Deputación de Ourense con Alejandro Sanz, "mentres para os grupos de aquí non hai apoio". O secretario xeral de Galiza Nova explicou que "por iso convoca este concurso; para contribuír a difundir grupos emerxentes que fan música galega e en galego". O premio para o gañador será abrir o 24 de xullo pola noite o Festigal 2015. Bases e criterios O certame está aberto á participación de grupos "amadores e profesionais, de todos os estilos, que empreguen a lingua galega nas súas letras". O prazo de presentación de traballos é do 6 de marzo ao 6 de abril, por medio dunha maqueta e dun vídeo dunha gravación dun ensaio, que será obxecto de votación por parte do público co método de compartilo na páxina do Facebook do Festigal. "Deste xeito tamén colaboramos para lle dar difusión a eses grupos emerxentes a través das redes sociais", indicou, "os grupos máis compartidos pasarán a un xurado integrado pola Comisión do Festigal e polo músico e acordeonista Xurxo Souto". As bases poden consultarse na web do Festigal |
PRAZA_10106 | Tras o comezo marcado polo falecemento de Rubalcaba, a campaña fica este luns definitivamente lanzada ao ritmo das enquisas da fin de semana, que debuxan o que sería un cambio inédito na historia recente da Galicia urbana. A cuestión da alternancia xa non se dirimiría principalmente entre o PP e unha ou varias forzas da esquerda | O anterior ciclo electoral trouxo consigo en Galicia cousas que nunca pasaran e unha única constante. As eleccións europeas de 2014 gañounas o PP entre o electorado galego, pero a emerxencia de Podemos, especialmente nas áreas urbanas, fixera virar á esquerda o cómputo total de sufraxios. Nas municipais de 2015 as mareas impulsaran o primeiro fracaso electoral evidente do PPdeG con Feijóo á fronte e as xerais do mesmo ano apuntaran a un devalo popular que freou nas novas xerais de 2016, ano no que regresou a constante: o PP retivo á Xunta.Tras o comezo marcado polo falecemento de Rubalcaba, a campaña fica este luns definitivamente lanzada ao ritmo das enquisas da fin de semanaAs eleccións xerais adiantadas do pasado 28 de abril abriron ás bravas o novo ciclo electoral e, no caso galego, o resultado foi inédito. O PP non foi o máis votado en Galicia por primeira vez dende que Manuel Fraga refundou con estas siglas a vella Alianza Popular. O PSdeG aproveitou o devalo dos de Feijóo, a división do espazo político das mareas e a dinámica política estatal para alzarse coa primeira posición. Con este impulso afrontou unha carreira municipal que, tras o comezo marcado polo falecemento de Alfredo Pérez Rubalcaba, fica este luns definitivamente lanzada ao son das enquisas da fin de semana.En ausencia dunha casa de enquisas pública que xogue en Galicia o papel do CIS a nivel de Estado, do CEO en Catalunya ou do Euskobarómetro en Euskadi -a Xunta só fixo algo semellante, fugazmente, nos tempos da coalición de PSdeG e BNG-, os inquéritos que unha campaña máis marcan a dinámica interna das forzas políticas no inicio da carreira electoral son os elaborados por Sondaxe, a empresa demoscópica do Grupo Voz. Concretamente, os divulgados para os sete principais concellos de Galicia.O panorama demoscópico do comezo da campaña debuxa o que sería un cambio inédito na historia recente da Galicia urbana, onde a cuestión da alternancia xa non se dirimiría principalmente entre o PP e unha ou varias forzas da esquerdaOs trackings (enquisas diarias) que a compañía publicará no seu xornal cada día dentro do prazo legal -a lei segue vetando a súa publicación nos cinco días previos aos comicios- pero que seguirán sendo elaborados durante toda a campaña debuxan o que sería un cambio inédito na historia recente da Galicia urbana. Tras múltiplas eleccións municipais nas que a cuestión veu sendo se existía ou non unha alternancia no poder entre o PP e unha ou varias formacións da esquerda, o panorama demoscópico fala agora, coa única excepción de Pontevedra, de que o principal interrogante será ver ata onde sobe nos concellos a onda do PSdeG impulsada dende o 28A.Sempre segundo esas enquisas, os socialistas non só estarían en condicións de consolidar as alcaldías que xa teñen -cunha vitoria aínda máis esmagadora de Abel Caballero en Vigo e un primeiro posto que permitiría a Lara Méndez gobernar en Lugo con moita máis comodidade-. Tamén poderían aspirar ás actuais tres alcaldías urbanas das mareas -A Coruña, Ferrol e Santiago- e ao único bastón de mando urbano do PP, Ourense. As fotografías que ofrecen as enquisas van dende unha tendencia a empates técnicos -na Coruña co PP e a Marea Atlántica, cos populares en Ferrol e con PP e Democracia Ourensana en Ourense- a unha clara primacía como punto de arranque da campaña en Santiago. Pontevedra sería o sitio distinto pero non por un triunfo do PP, senón porque o BNG que encabeza Miguel Anxo Fernández Lores estaría outra volta ao bordo da maioría absoluta. O diagnóstico vigués compárteo o inquérito de Infortécnica para Radio Vigo. Mentres, a mesma compañía augura para La Región que o PP podería seguir en Ourense como máis votado e, daquela, aspirar a reter a alcaldía.Os enfoques dos partidosCoa demoscopia como música de fondo o que aparece como principal beneficiario dos prognósticos urbanos, o PSdeG, chama como na campaña das xerais a non caer na "confianza", en verbas do seu secretario xeral, Gonzalo Caballero. "Non queremos gañar as enquisas, queremos gañar as eleccións", reitera o líder socialista, quen asegura confiar en poder gobernar as sete cidades aproveitando o impulso das xerais, outra volta coa Xunta no horizonte.Gonzalo Caballero chama a "non confiarse" e na Marea Atlántica e Compostela Aberta ven crucial o desenvolvemento da campañaNas mareas gobernantes o sentimento imperante é que todo está por decidir e que na configuración das novas corporacións influirá de xeito crucial o desenvolvemento da campaña electoral e, moi especialmente, o contacto directo de cadanseus candidatos coa veciñanza e no contraste do perfil de Xulio Ferreiro ou Martiño Noriega con Inés Rey ou Xosé Sánchez Bugallo. Alén das cifras debuxadas nas enquisas -que sorprenderon especial e negativamente na contorna de Compostela Aberta- a percepción é a de tendencias á igualdade cos socialistas na pugna polas alcaldías cun PP á baixa ao que eventuais sumas pola dereita non lle serían dabondo para gobernar.Feijóo reitera a necesidade de "non dividir" o voto da dereita e o BNG ve nas boas expectativas de Lores un novo aval aos seus gobernosNo PP a mensaxe verbalizada por Feijóo en cada mitin é practicamente idéntica con independencia da localidade, a da chamada insistente a "unir o voto" de toda a dereita en torno aos candidatos do PP. Esta idea complementouna esta fin de semana o seu número dous no partido, Miguel Tellado, admitindo ás claras a súa disposición a completar maiorías nas cidades co partido de extrema dereita Vox nas cidades no caso de que obtivese representación e de que estas alianzas á andaluza desen lugar a maiorías de goberno.Pola banda do BNG a posibilidade de que Lores acade a maioría absoluta satisfai especialmente e reforza unha das ideas forza da súa campaña, a dos municipios nos que xa goberna como "aval" para as súas candidaturas onde é oposición. Ana Pontón, así e todo, chamou tamén durante a fin de semana a non "confiarse" mentres reitera a súa análise dun Bloque á alza con posibilidades de incrementar a súa cota de poder municipal despois do 26M. |
NOS_43517 | Após ser hospitalizada unha das mulleres que manteñen a greve de fame desde hai 120 horas, o movemento feminista galego solidarizouse coa asociación e exixen un compromiso político na loita contra a violencia machista. O protesto cumpre xa 5 días . Oito mulleres continúan en folga. | A Plataforma galega en defensa do dereito ao aborto emitiu este domingo un comunicado de imprensa após coñeceren a hospitalización dunha das integrantes de Ve-la luz en folga de fame. Desde a Plataforma --que abrangue colectivos feministas e asembleas de mulleres de múltiples organizacións políticas, sociais e sindicais-- quixeron amosar o seu apoio e solidariedade coas mulleres de Ve-la luz que levan desde o pasado 15 de outubro en greve para denunciar, lembran, o "desamparo das vítimas de violencia de xénero" e as súas crianzas. Aliás, a Plataforma polo dereito ao aborto sumouse ás súas reivindicacións e denunciaron os "recortes na protección" e a "consecuente", din, "indefensión" que isto supón para milleiros de mulleres agredidas pola violencia machista. Para os colectivos e organizacións que integran o movemento feminista galego os "supostos argumentos de austeridade" os gobernos da Xunta e de Madrid "suprimen organismos, desmantelan a rede de benestar e os centros de atención a mulleres" mais, critican, "crean órganos con dotación orzamentaria para financiar colectivos como a Red Madre" impedindo que as mulleres "exerzamos os nosos dereitos en liberdade". As mulleres tamén recibiron o apoio do voceiro parlamentar do BNG, Francisco Jorquera que as visitou este domingo 20 de outubro. Hospitalizada após 120 horas sen inxerir alimentos Esta madrugada unha das integrantes da Asociación Ve-la luz que permanecen en folga de fame desde hai sete días tivo que ser hospitalizada por recomendación médica. Os servizos sanitarios que se achegaron até o local en que desenvolven o protesto aconsellaron á muller que fora trasladada ao hospital para lle practicaren unha serie de probas médicas, segundo informou a través dun comunicado a propia asociación. Desde Ve-la luz denuncian que as institucións públicas están a "ningunear" a súa loita. Hai sete días que decidiron fecharse nas inmediacións da Audiencia provincial da Coruña para exixiren "protección real" para as mulleres face a violencia machista. A asociación protesta desta maneira polos recortes que se están a aplicar nas accións políticas contra a violencia de xénero, desde o salario da liberdade á atención psicolóxica das vítimas. Após unha semana do inicio da folga foron dúas as mulleres que se viron obrigadas a abandonar, porén, desde Ve-la luz reiteran que manterán o protesto "até que deixen de nos matar", din, "polo único delito de ser mulleres" |
NOS_50622 | Rescátaa Angueira na revista 'Follas Novas' da fundación | Un texto manuscrito polas dúas caras dunha cuartilla (21,5 por 14 cm), con caligrafía clara e asinado por Rosalía Castro de Murguía conforma a carta inédita da poeta dirixida a José Villaaamil y Castro que vén de rescatar o escritor e presidente da fundación da poeta Anxo Angueira. Publicouna no cuarto número da revista da entidade Follas Novas, acabado de saír do prelo. A carta di: "Muy Sr. mio: Murguia no está en casa y me tomo la libertad de contestar á la atenta de V, diciéndole que aun que no voy nunca al teatro tengo entendido que en esta población se estila mas ir a cuerpo que con sombrero o mantilla, ya sea a palco o luneta aun cuando en una forastera todo esta admitido. / Tan pronto venga Murguiano debe tardar, le hare presente la atención de V. y el le dará en persona las gracias y la respuesta. / Tengo la satisfacción de ofrecerme con esto su servidora y de demostrarle mi sentimiento, por no haber podido visitar á su apreciable Señora a quien se servira hacer presente mis respetos, contando V a si mismo con una servidora y amiga. // QBSM". O documento gardábao a familia de Villaamil y Castro, residente fóra da Galiza, e chegou a Angueira nunha copia dixitalizada por Pablo Carou. Villaamil (Madrid, 1838-1910), amigo e colaborador de Murguía, foi un arquiveiro, bibliotecario e historiador, fillo de galegos e que pasou a infancia en Mondoñedo. Segundo expón Angueira no estudo que acompaña a publicación da misiva, o contexto temporal "cómpre buscalo no período 1865-1868". Afírmao porque é nesa etapa que as comunicacións entre Villaamil e Manuel Murguía resultan máis intensas e habituais. Ademais sitúa a remitente en Compostela, onde Rosalía e Murguía residían naquel tempo. Tamén o receptor, debido á expresión "esta población". Angueira analiza as referencias ao teatro, ao que a poeta afirma non ir nunca, e á vestimenta. "A cuestión sobre o uso do sombreiro ou da mantilla non teatro non é menor", escribe. Na súa interpretación, mantilla e sombreiro "eran prendas que levaban aparellada unha posición ideolóxica, uns valores e unhas convencións moi marcadas que reflectían algunhas das stensións políticas e sociais da época". A mantilla era símbolo do "nacionalismo español máis tradicionalista" e o sombreiro, de eco francés, "asociábase á apertura e á renovación, á modernidade". Rosalía, conclúe, non se posiciona. |
NOS_11907 | O mariñeiro mudou a súa versión inicial, que dixo ter pronunciado "baixo presión" do capitán e o armador do buque, e agora defende que o patrón non deu orde de pór os traxes de supervivencia, que si levaban el e o seu sobriño, os outros sobreviventes do naufraxio. | A Garda Civil volveu citar esta pasada cuarta feira a declarar a Samuel Kwesi, un dos tres sobreviventes do naufraxio do pesqueiro galego Vila de Pitanxo, para pedirlle que puntualizase certos datos sobre as explicacións que el mesmo deu noutras ocasións. Así o confirmou o avogado do propio Kwesi, que indicou que isto podería deberse á necesidade de puntualizar certas afirmacións após as declaracións doutras persoas. Todo iso despois de que saísen á luz as contradicións que existen entre as declaracións de Samuel e as dos outros dous sobreviventes á traxedia: Juan Padín, patrón do Vila de Pitanxo, e Eduardo Rial, sobriño de Padín. Neste senso, Padín asegurou que contra as 4 horas da madrugada do 15 de febreiro parou o motor do barco, o que dadas as condicións meteorolóxicas existentes nese momento determinou a progresiva entrada de auga pola aleta de babor, ocasionando unha escora cada vez maior. Vista a situación, segundo o declarante, deu á tripulación o sinal de abandono do buque, previa colocación do traxe de supervivencia e chaleco salvavidas, segundo recolle un auto da Audiencia Nacional. Eduardo Rial, sobriño do patrón, ofreceu unha declaración similar á do seu tío. Familiares do 'Pitanxo' piden aos concellos galegos que presionen o Goberno español para baixar ao barco A versión de Kwesi Pola súa parte, Samuel Kwesi explicou nun primeiro momento que ao parar o motor o barco quedou á mercé das ondas, o que, unido ao peso do aparello, fixo que entrase moita auga e escorase cara a babor. Entón ouviu o capitán ordenar que subisen á ponte, o que fixo sen o traxe de supervivencia ao non darlle tempo. Con todo, nunha posterior declaración, deu unha versión "absolutamente distinta" dos feitos. El sinalou que o motor non parou, senón que as máquinas que recollen o aparello deixaron de funcionar ben, tensando pero non recollendo e provocando a escora. Por iso, berráronlle ao capitán que soltase os aparellos, pero este negouse. Despois, co buque moi ladeado, parou o motor e incrementouse a escora de babor. Samuel subliñou que en ningún momento o capitán deu orde de pór os traxes de supervivencia aínda que el e o seu sobriño si os levaban, o que lle sorprendeu. A Audiencia Nacional ve indicios de 21 delitos de homicidio por imprudencia no 'Vila de Pitanxo' Preguntado polo cambio de versión, manifestou que a primeira declaración foi obtida "baixo presión" inducida tanto polo capitán como polo armador, ao que non identifica. Neste sentido, a Audiencia Nacional deu credibilidade á segunda versión, explicando que "existen indicios de que a versión primeiramente ofrecida pode non axustarse á realidade". Declaración institucional en Pontevedra Noutra orde de cousas, esta quinta feira o Concello de Pontevedra aprobou por unanimidade unha declaración institucional que solicita ao Goberno estatal baixar ao pecio, unha das reclamacións que fan as familias dos 21 falecidos na traxedia. No texto, todos os grupos do Concello indican que Fiscalía observou indicios de "homicidio imprudente" no naufraxio, polo que "agora máis que nunca" o visionado do estado do barco "arroxaría datos para o bo funcionamento da investigación". |
NOS_57954 | A CIG denuncia que a administración galega empregue boa parte do seu orzamento para promocional a Lei galega de emprendemento e a dinamización demográfica no país. O BNG exixiu que o executivo de Núñez Feijóo explique no Parlamento os motivos destas contratacións publicitarias | As devanditas campañas pretenden promocionar "o talento empresarial" e a "dinamización demográfica en Galiza". O orzamento feito público pola administración supera o millón de euros. Unha contía, que desde a central sindical consideran "un abuso do gasto en publicidade". 520.000 euros para promover a Lei galega de emprendemento Neste senso, o Diario Oficial de Galiza publicou a pasada semana un anuncio de contratación para a campaña Galicia Emprende por parte da Consellaría de Economía e Industria. O orzamento total deste contrato supera os 500.000 euros, dos cales 434.000 irían destinados á inserción en medios de comunicación (prensa, radio, televisión, internet e valos). Doutra banda, 10.000 euros reservaranse para a "comisión de axencia" --unha porcentaxe de beneficio empresarial que procura mellorar as condicións das insercións-- para alén dos 75.000 euros en custos de creatividade e deseño publicitario. O obxectivo da campaña é "impulsar o talento galego e a innovación empresarial como claves para recuperar o crecemento". Mais, desde a central nacionalista alertan que o obxecto da Xunta é "darllle un pouco de autobombo á futura Lei galega de emprendemento". 640.000 para sensibilizar a sociedade da crise demográfica Asemade, a Xunta de Galiza publicou un outro anuncio de contratación para unha campaña 'Galiza emprende' "de sensibilización para a dinamización demográfica de Galicia" cuxo orzamento se sitúa en 640.000 euros. Sendo, de novo, o groso para as insercións en medios e unha porcentaxe do 2,5% (14.000€) en concepto de comisión. Segundo o prego publicado, a Xunta centrará a campaña na "sensibilización" a respeito da crise demográfica que atinxe o país e non, denuncian desde a CIG, "polo reforzo dos servizos públicos". Exixen que o Goberno galego dea explicacións no Parlamento Na central sindical, amósanse "preocupad@s" polos obxectivos reais destas campañas publicitarias das que din, amosan "unha desproporción evidente entre o que se gasta en publicidade e a inversión real que despois aparece detrás". Neste senso, denuncian "o autobombo" perseguido polo executivo galego fronte "os esforzos" exixidos á sociedade galega. Após a denuncia pública presentada pola CIG, desde o grupo parlamentar do BNG exixiron ao executivo de Alberto Núñez Feijóo que explique na Cámara "por que gasta máis de medio millón nunha campaña sobre a demografía" logo de "todos os recortes en materia de conciliación e emprego nos últimos 5 anos". |
PRAZA_8909 | Un informe de CC.OO. que analiza a EPA do primeiro trimestre alerta de que milleiros de persoas deixan de buscar emprego ante a imposibilidade de atopalo, polo que o número de parados é moi superior aos 300 mil das cifras oficiais. Manuel Lago denuncia que son os menores de 35 anos os que máis sufren a crise e culpa a reforma laboral de incrementar o desemprego. | "Hai uns datos de paro que non son reais. Están maquillados por un proceso de redución da poboación activa: Diminúe o número de persoas que buscan traballo", destaca o economista Manuel Lago, un dos responsables do informe O emprego en caída libre, o desemprego nun nivel insoportable, realizado por CC.OO., que analiza os datos da EPA en Galicia correspondentes ao primeiro trimestre do ano. A enquisa amosaba un incremento de dez mil persoas na cifra total de desempregados, até acadar 287.400. Porén, ese mal dato é moito peor se temos en conta que no primeiro trimestre hai 27.500 empregos menos que hai tres meses e que no último ano se perderon en Galicia máis de 52.000 postos de traballo. A cifra eleva até 216.000 os empregos perdidos dende o terceiro trimestre de 2008. A secretaria de Emprego de CCOO, Maica Bouza, lembra que a Xunta conta con competencias abondas para actuar en moitos dos impostos e incrementar os ingresos da Administración. Na súa opinión, o contexto actual precisa unha aposta nos servizos públicos e na protección social, así como investimentos en sectores básicos do noso tecido produtivo que se atopan en crise. No último ano perdéronse en Galicia máis de 52.000 postos de traballo. A cifra eleva até 216.000 os empregos perdidos dende o terceiro trimestre de 2008 "O primeiro trimestre é o peor dende o ano 2010. Daquela, non é certo que se estea freando a destrución do emprego: é exactamente o contrario", destaca o informe de CC.OO., que incide en que son os menores de 35 anos os que máis están sufrindo a crise: "marchan a Londres e outros lugares, volven estudar ou volven para a casa dos pais, e outro grupo sinxelamente deixa de buscar emprego porque non ten esperanza de atopalo", salienta Lago. Dos 52.100 empregos perdidos no último ano 39.400 corresponden aos menores de 35 anos. "O primeiro trimestre é o peor dende o ano 2010. Daquela, non é certo que se estea freando a destrución do emprego: é exactamente o contrario", destaca o informe A taxa de paro das persoas que teñen entre 16 e 19 anos alcanza no primeiro trimestre de 2013 "un valor irracional": o 68%. Practicamente ningún mozo ou moza menor de 19 anos que queira traballar en Galicia pode facelo e todos os colectivos de menos de 34 anos están por riba da taxa media de paro. Os que teñen ata 24 anos, o 48%; os de 25 a 29, o 32,5% e os de ata 34 anos, o 25%. O informe destaca que a crise do emprego "é especialmente dura coa xente nova, o que a desanima a buscar emprego, a estudar ou mesmo a integrarse nunha sociedade que non lles dá case a oportunidade de traballar nin de ter unha vida independente". Dos 52.100 empregos perdidos no último ano 39.400 corresponden aos menores de 35 anos Tamén destaca que agora, ademais da mocidade, "os ocupados de máis idade empezan a pagar os axustes". No último ano reduciuse en case 13.000 o número de persoas maiores de 45 anos ocupadas. E conclúe que "a crise expulsa a xuventude do emprego, o que está detrás das insoportables taxas de paro que sofre e da emigración forzada a outros países. Doutra banda, bota fóra do mercado de traballo os maiores de 45 anos, creando un colectivo de parados de longa duración e idade avanzada que vai ter enormes dificultades para volver traballar mesmo cando remate a recesión". Os efectos da reforma laboral No ano 2012, o axuste do emprego concéntrase fundamentalmente no colectivo asalariado, que perde 49.500 empregos dos 52.100 perdidos en total. Por un lado, as dificultades de atopar emprego están levando, cada vez máis, a que as persoas se autoempreguen, aínda que o seu proxecto só sexa de supervivencia persoal. Para CC.OO. a outra razón "e sen dúbida a máis relevante" é que a reforma laboral de Rajoy de febreiro de 2012 "está a causar estragos entre o colectivo asalariado. Os datos reais demostran que o que dicía o Goberno para xustificar a súa reforma imposta era falso: a reforma non está servindo para atenuar os efectos da crise, senón todo o contrario. Ao facilitar e abaratar o despedimento, as empresas úsano máis ca nunca". A reforma está provocando que os problema da recesión se concentren nas persoas asalariadas ao facilitar a abaratar o despido", conclúe Manuel Lago Na fase inicial da crise, as empresas reduciron os seus cadros de persoal non renovando os contratos temporais. Pero a partir da reforma de 2010 e, sobre todo, a de 2012 despídese tanto fixos coma temporais. E os últimos doce meses destruíuse sobre todo emprego indefinido, isto é, postos de traballo ocupados por persoas asalariadas con contrato fixo. "A reforma, xa que logo, non serviu para dar máis estabilidade aos traballadores e traballadoras eventuais, senón que volveu máis precarios os fixos. Esta EPA é a primeira que amosa datos do ano completo dende a posta en marcha da reforma laboral. A reforma está provocando que os problema da recesión se concentren nas persoas asalariadas ao facilitar a abaratar o despido", conclúe Manuel Lago. Destrución de emprego público O axuste afecta a todas as administracións, entes e empresas que configuran o sector público, aínda que é especialmente grave na Xunta de Galicia con 19.300 dos 27.500 empregos perdidos Na fase inicial da crise, o emprego público mantívose estable; compensaba parcialmente a destrución de emprego privado, contribuíndo así ao mantemento da demanda interna. Porén, a partir da chegada do PP ao Goberno central a estratexia da austeridade extrema, os recortes e a deterioración dos servizos públicos tiveron como resultado unha intensa destrución de emprego público. Nun ano destruíronse 27.500 empregos públicos en Galicia, isto é, o 14 % dos que había. "Un axuste brutal, dunha dimensión descoñecida na nosa historia democrática, ata o punto que no último ano o sector público destruíu máis emprego que o privado, o 14 % fronte ao 3 %", destaca CC.OO. O axuste afecta a todas as administracións, entes e empresas que configuran o sector público, aínda que é especialmente grave na Xunta de Galicia con 19.300 dos 27.500 empregos perdidos As mulleres comezan a perder máis emprego En 2013, as mulleres ocupadas a tempo parcial xa son o 23,1 % do emprego total, mentres que en 2007, antes da crise, estaba no 17 %. Trátase, pois, dun proceso de deterioración das condicións laborais, en especial das mulleres Na fase inicial, a crise destruíu sobre todo emprego masculino, porque golpeaba fundamentalmente a construción e sectores da industria moi masculinizados. Porén, a propagación da crise ao sector dos servizos, e especialmente aos servizos públicos neste último ano, despraza o peso do axuste cara ás mulleres. Un dos indicadores máis evidentes da deterioración do mercado laboral en Galicia é o aumento do emprego a tempo parcial, especialmente entre as mulleres. Como reflicten todos os estudos dispoñibles, o traballo a tempo parcial non é unha opción voluntaria ou desexada na inmensa maioría dos casos, senón algo imposto polo empregador e aceptado polo empregado ante a falta doutras opcións. En 2013, as mulleres ocupadas a tempo parcial xa son o 23,1 % do emprego total, mentres que en 2007, antes da crise, estaba no 17 %. Trátase, pois, dun proceso de deterioración das condicións laborais, en especial das mulleres, que teñen que aceptar traballo con xornada e salario parcial ante a imposibilidade de atopalo a tempo e salario completo. Só o 6 % dos homes están ocupados en xornada reducida. Paro de longa duración No primeiro trimestre de 2013 hai 160.000 persoas que levan en paro máis dun ano e 92.700 persoas que levan en paro máis de dous anos No primeiro trimestre de 2013 hai 160.000 persoas que levan en paro máis dun ano e 92.700 persoas que levan en paro máis de dous anos, "unha situación moi angustiosa para quen a sofre, porque a partir dese tempo esgótanse as prestacións por desemprego, deixando sen protección as persoas. Pero, ademais, o paro de moi longa duración multiplica as dificultades de volver a incorporarse ao mercado laboral activo", destácase dende CC.OO. No primeiro trimestre do ano 2012, os fogares en que todos os seus membros están en paro son 93.000, "unha cifra moi preocupante e que, ademais, non deixa de medrar. Hai un ano estaban nesta situación 82.800 fogares, polo que nestes doce meses creceron un 12 %". Primeiro a industria, agora os servizos O que comezou como unha crise na construción, continuou como unha crise industrial e xa é unha crise xeneralizada porque os servizos, públicos e privados, están perdendo emprego Na crise destruíuse todo o emprego que se creara na máis intensa e longa fase expansiva da economía galega, iniciada en 1994 e que se estendeu durante catorce anos. O número de ocupados queda, outra vez, por debaixo do millón de persoas. Isto non sucedía dende o ano 2000. A destrución de emprego esténdese ao conxunto de sectores económicos. O que comezou como unha crise na construción, continuou como unha crise industrial e xa é unha crise xeneralizada porque os servizos, públicos e privados, están perdendo emprego. É preocupante a perda de postos de traballo nos servizos: 14.200 no trimestre e un total de 18.300 no último ano. Pero o máis preocupante é a perda de ocupación na industria. Nos últimos tres meses perdéronse outros 4.600 postos de traballo industriais. No último ano desapareceron 15.800 empregos, un 9% dos que había e que, sumados aos dos anos anteriores, disparan ata os 67.000 os postos de traballo destruídos na industria dende que no ano 2008 a crise comezara a golpear o emprego en Galicia. |
NOS_25551 | A Consellaría de Educación da Xunta da Galiza fixo pública na xornada de hoxe a listaxe dos títulos e das autoras e dos autores máis lidos nos clubs de lectura do ensino secundario no curso 2019/2020. | A nómina de libros e autoras máis demandadas polos Clubs de Lectura do ensino secundario no curso 2019/2020 está liderada por Infamia e pola súa autora Ledicia Costas, que ten outro título, Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta, na sexta posición. Infamia, que integra o catálogo de 109 dos clubs participantes, conta a historia de Emma, unha avogada profesora de dereito penal que chega á vila de Merlo para dar clases, sen saber que o lugar está marcado pola desgraza. A súa chegada ao lugar coincide cos 25 anos da desaparición das irmás Giraud. A segunda obra no ránking é a Memoria do silencio de Eva Mejuto, unha novela a tres voces, as de Günter, Lola e Frieda, que explora desde 1943, entre ficción e realidade, un capítulo pouco coñecido do noso pasado recente: Galiza durante a II Guerra Mundial. O terceiro lugar ocúpao a obra de María Solar Os nenos da varíola, que conta a historia das crianzas "heroicas" que transportaron nos seus corpos a vacina da varíola na súa viaxe a América. E xusto detrás, Beleza vermella, de Artanxa Portabales. Unha novela negra que relata o "espantoso" crime cometido nunha instalación artística de vangarda. Completan o "top ten" entre a listaxe dos 50 máis lidos: O último barco, de Domingo Villar; Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta, de Ledicia Costas; O que sei do silencio, de Andrea Maceiras; O neno do pixama de raias, de John Boyne; Senlleiras, de Antía Yáñez; e Mentira, de Care Santos. As autoras e os autores máis demandados Máis alá dos títulos máis demandados entre os clubs de lectura no curso pasado, é significativa tamén a preferencia por determinadas autoras e autores. Nesta liña, Ledicia Costas encabeza este catálogo, con 109 lecturas, case duplicando en lecturas o segundo autor posicionado, o finado Agustín Fernández Paz, con 58 lecturas. Por detrás destes cómpre resaltar a presenza doutros nomes, dos que tamén as súas últimas novidades son as máis lidas, como é o caso de Andrea Maceiras, en terceiro lugar, e Eva Mejuto no cuarto. Na mesma listaxe Domingo Villar, Antía Yáñez, María Solar e Care Santos ostentan as posicións sétima, oitava, novena e décima. Antes deles, o autor catalán Jordi Sierra i Fabra e a galega María Reimóndez ocupan a quinta e a sexta posición. |
NOS_3414 | Case medio cento de colectivos apoian a manifestación contra as touradas que sairá este domingo día 4 ás 12 horas desde o Obelisco, con fin en María Pita. O goberno municipal do PP subsidia a feira taurina con 90.000 euros malia a oposición manifesta do 73% da cidadanía. | Colectivos veciñais, sociais, sindicais e políticos súmanse á manifestación deste día 4 na Coruña convocada pola plataforma Galiza, Mellor sen Touradas (GMST) xunta con Libera e a Fondation Franz Weber. O próximo día 10, a mobilización trasladarase a Pontevedra cunha cadea humana e unha manifestación en protesta polas corridas de touros organizadas na cidade, neste caso, sen apoio do goberno municipal. "Ti pagas a festa taurina. 73% rexeitamos que se financie cos nosos impostos" é a lenda coa que convidan a participar na mobilización. "Ti pagas a festa taurina. 73% rexeitamos que se financie cos nosos impostos" é a lenda coa que convidan a participar na mobilización da Coruña que agarda ser masiva, tirando un dato que mostra a oposición da cidadanía á contribuír con cartos públicos ao seu financiamento máis á cesión de instalacións municipais. Máis de 22.000 cidadáns asinaron tamén a moción en contra da feira promovida por Galiza, Mellor sen Touradas, o que deixa á vista a forte oposición da cidade ao festexo no que se sacrifican os animais. A feira da Coruña comezou o venres 2 de agosto e prolóngase ate o domingo catro. Malia a promoción e apoio do goberno municipal, os primeiros festexos están a contar con moi pouco público, cun baleiro notábel no coliseo no que se desenvolven. O goberno de Carlos Negreira aporta á feira 90.000 euros nun programa que conta tamén con cesión de espazos públicos. "Lástima de bois" Mellor sen Touradas ademais do grupo municipal do BNG, e Galiza Nova desenvolveron onte sábado un acto previo de apoio á manifestación do domingo coa pegada de carteis coa frase de Castelao "Lástima de bois". A Concelleira Avia Veira cualificou de "auténtico insulto" o subsidio público que o goberno de Carlos Negreira outorga á feira taurina neste tempo de recortes de dereitos sociais e aumento dos prezos dos servizos públicos. "Ao PP non lle treme a man á hora de darlle pola porta de atrás 90.000 euros ás touradas á vez que encarece o recibo de auga e o billete do bus, obriga ás persoas usuarias da axuda a domicilio a repagar o servizo e recortar en igualdade, cultura e ensino", denunciou a concelleira que lembrou que só un 3% da cidadanía galega ten manifestado interese polas touradas. Pola súa parte, o voceiro de EU-V, César Santiso, sinalou o seu rexeitamento a que "se destinen recursos públicos á promoción e desenvolvemento de espectáculos crueis cos animais como as touradas". O representante de Galiza, Mellor Sen Touradas, Rubén Pérez, denunciou a persecución que na cidade da Coruña sufriron membros do colectivo ao pegar cartaces anunciadores da manifestación do domingo. Segundo sinalou, foron perseguidos por unha furgoneta da empresa que coloca os anuncios da feira taurina. No Parlamento, toda a oposición sumouse á iniciativa do BNG para declarar Galiza como "territorio libre de touradas". |
NOS_32980 | Considerado un dos fundadores e referentes da música rock & roll, faleceu este pasado sábado aos 90 anos de idade, segundo confirmou a policía do condado de St. Charles, no estado de Missouri. | Nacido en 1926 baixo o nome de Edward Anderson Berry está considerado como o "pai negro do rock". A súa lenda comezou en 1955 coa irrupción de Maybellene, editada por un pequeno selo independente de Chicago, que o levou o máis alto das listas. Desde ese momento, a súa carreira foi meteórica malia a discriminación racial nos Estados Unidos. "Despois de Elvis Presley, só Chuck Berry tivo máis influencia á hora de dar formar e desenvolver o rock & roll", di a súa biografía no Salón da Fama do rock. Con Johnny B. Goode alcanzou o olimpo musical, elixida pola revista Rolling Stone como a canción coa mellor interpretación de guitarra da historia. Un estilo que marcou o son do rock durante as seguintes décadas, un precursor que foi reinterpretado por todos os grandes do xénero. O día do seu 90 aniversario, o 18 de outubro de 2016, anunciara o lanzamento do seu primeiro disco desde que en 1979 publicara o último, Rock It. A música está de loito coa morte dun dos seus referentes. |
PRAZA_11575 | Cadrando co inicio do Cumio do Clima, o cuarto episodio de Concienciadas explícanos en que consiste o cambio climático, que parte se debe a causas naturais e que sucedeu para que teña tamén por tras a man do ser humano | Cadrando co inicio do Cumio do Clima, o cuarto episodio de Concienciadas explícanos en que consiste o cambio climático, que parte se debe a causas naturais e que sucedeu para que teña tamén por tras a man do ser humanoEste 2 de decembro comeza a Conferencia das Partes da Convención Marco das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático, a COP25, que se ía celebrar en Chile e finalmente acolle Madrid. Esta cimeira internacional achega durante uns días ao primeiro plano da actualidade a crise climática e os seus efectos, así como as vías para afrontar un fenómeno sobre o que se estende a concienciación, pero tamén a desinformación e, ligada a esta, o negacionismo.No cuarto episodio de Concienciadas, a sección de divulgación científica de Praza.gal, Iria Veiga e Javier Balea explícannos en que consiste o proceso de variación global do clima na Terra, que parte se debe a causas naturais e que sucedeu nos últimos séculos para que estes cambios teñan tamén por tras a man do ser humano. Porque o cambio climático existe e aféctanos, tamén en Galicia.Como explican Iria Veiga e Javier Balea, as actividades humanas causaron un aumento da concentración dos gases de efecto invernadoiro na atmosfera. Entre estes podemos distinguir vapor de auga, dióxido de carbono, metano, óxidos de nitróxeno, ozono ou clorofluorocarbonos, e menos estes últimos, o resto son naturais, polo que xa existían na atmosfera antes da aparición da nosa especie. Porén, dende a revolución industrial producíronse sensibles incrementos sobre todo de dióxido de carbono por diferentes causas como a intensiva queima de combustibles fósiles, e tamén unha agravante deforestación que limita a capacidade rexenerativa da atmosfera para eliminar CO2.Presentación de Concienciadas na CulturgalO cuarto episodio de Concienciadas chega a Praza.gal tras ser presentado polos seus autores e o director do xornal na Culturgal 2019, a feira galega das industrias culturais, que se desenvolveu do 29 de novembro ao 1 de decembro no Pazo da Cultura de Pontevedra. O público da Culturgal puido ver xa este cuarto episodio e coñecer tamén máis polo miúdo esta aposta de Praza.gal pola divulgación científica e pola ciencia como unha manifestación máis da cultura galega.O proxecto Concienciadas parte da aposta por "aumentar o grao de coñecemento científico da sociedade e ademais, facelo en galego"O proxecto de Concienciadas, detallou Iria Veiga na presentación, parte dunha aposta por "divulgar a ciencia para un público xeral", de aí o seu encaixe nun xornal xeralista como Praza.gal. Trátase, subliña, de "aumentar o grao de coñecemento científico da sociedade e ademais, facelo en galego". "Queremos espallar a cultura científica na nosa sociedade", agrega Javier Balea.Praza.gal, detallou o director do xornal, acolle o proxecto dende a convicción de que cómpre achegar información fidedigna sobre a crise climática á audiencia de Praza.gal e de que tamén é posible facelo dun xeito ameno, didáctico e apostando polo formato audiovisual dentro da nova xeira do medio. "Nun tempo no que abonda a desinformación, en Praza.gal queremos apostar polas cousas que son verdade, aínda que semelle unha obviedade, e nada mellor para reforzar esta aposta que a divulgación científica", di. |
PRAZA_5320 | O Parlamento aproba a primeira norma do Estado contra a discriminación de persoas homosexuais, bisexuais, transexuais e intersexuais promovida polo PSdeG e emendada polos conservadores para eliminar preceptos como o réxime sancionador. | O 30 de xuño de 2005 o Congreso dos Deputados aprobaba definitivamente a modificación do Código Civil para permitir o matrimonio entre persoas do mesmo sexo. Facíao co apoio da maioría absoluta do Congreso ás teses defendidas polo Goberno de José Luis Rodríguez Zapatero e entre a irada oposición do PP de Mariano Rajoy, daquela con Ángel Acebes como man dereita. En outubro do mesmo ano os conservadores levaban a reforma ante o Tribunal Constitucional por "desnaturalizar" a institución matrimonial. Case dez anos e un varapau do TC despois os populares asumiron este martes no Parlamento de Galicia algúns dos dereitos contra os que se manifestaron a carón da Conferencia Episcopal e do Foro Español de la Familia. O lexislativo vén de darlle luz verde á proposición de lei pola visibilidade e non discriminación de lesbianas, gays, transexuais e bisexuais (LGTB), unha norma que tras o trámite de emendas incorpora tameń a palabra "intersexuais" na súa denominación pero que deixa polo camiño múltiples preceptos, algúns tan relevantes como o réxime sancionador ou a inversión da carga da proba, o que implicaba que as persoas ou entidades demandadas por lesionar os dereitos do colectivo tivesen que "demostrar que non se vulnerou o principio de igualdade de trato". Estes recortes, e outros como a eliminación dun protocolo para responer ás agresións homófobas, supoñen para colectivos como Nós Mesmas que a lei queda, en boa medida, "baleira de contido". Estas limitacións foron lamentadas polo secretario xeral do PSdeG, José Ramón Gómez Besteiro, quen critica que o PP "empeore e rebaixe as pretensións" dunha lei que, non obstante, asegura, supón un fito "histórico" para a "normalidade" da vida do colectivo LGTBI na sociedade galega. Na mesma liña a voceira socialista no debate, Carmen Gallego, lamenta que os conservadores introducisen mudanzas no texto orixinal para, por exemplo, eliminar as mencións á "visibilización" ou a obriga de crear "un espazo no Museo do Pobo Galego para a memoria das persoas represaliadas polo franquismo" por mor da súa identidade sexual. Pero "malia ao que quedou polo camiño está claro o avance", mantén, porque a norma "mellora a vida de 300.000 galegos e galegas". A lei "garante" que nas adopcións "non exista discriminación por razón de orientación sexual" Con estes condicionantes, que implica a lei? En esencia, que os organismos públicos e privados deben tratar en termos de igualdade a todas as persoas con independencia da súa sexualidade. Isto trae consigo, por exemplo, que de agora en diante a Xunta "entende por familia a derivada do matrimonio, da unión entre dúas persoas do mesmo ou distinto sexo". En concordancia con isto "garantirase que na valoración da idoneidade nos procesos de adopción" de nenas e nenos "non exista ningunha discriminación por razón de orientación sexual ou identidade de xénero". Xusto o que o PP rexeitaba nas rúas hai apenas unha década. Lonxe, cando menos dialecticamente, daquelas posicións extremas agora a súa deputada Marta Rodríguez Vispo avoga por "evitar todo tipo de discriminación" cunha lei que tamén ve "histórica". Si "crítico" do BNG e abstención de AGE Ademais do PSdeG e do PP a lei sae adiante tamén co voto afirmativo do BNG, un "voto afirmativo claramente crítico" para unha norma que, di Carme Adán, "abre camiños" e inclúe no ordenamento xurídico do país "conceptos que non existían", ata o punto de que "cada artigo amplía un dereito", malia ás emendas do PP. Lucindo sobre os ombros a bandeira multicor que representa a defensa dos dereitos das persoas homosexuais, transexuais e bisexuais -a presidenta da Cámara impediulle colocala na tribuna- Adán advertiu de que a lei "marca obrigas moi claras" cuxo cumprimento o Bloque "vai vixiar". Cómpre, di, un verdadeiro compromiso coas políticas de igualdade porque "as leis non cambian as condutas nin os pensamentos". Adán advirte de que o "voto afirmativo crítico" do Bloque implica "vixiar" o cumprimento da lei Pola banda de AGE a súa voceira, Eva Solla, explicou que o seu grupo optou pola abstención ao considerar a nova norma como "unha oportunidade perdida", toda vez que "en virtude da ilóxica lóxica parlamentaria" a proposta do PSdeG, "bastante completa", pasou "ás mans do PP", que a "desvirtuou". Esa mesma abstención foi tameń a opción da deputada do Grupo Mixto, Carmen Iglesias, que na súa intervención censurou a "patoloxización" da identidade sexual e o xeito en que se aborda a visibilización, "como se as persoas tivesen que visibilizar alto tan persoal, natural e íntimo como é a nosa sexualidade. |
NOS_20564 | O Campo da Leña acolleu a presentación da listaxe do BNG-Asembleas Abertas na cidade herculina nun acto no que estivo o portavoz nacional, Xavier Vence, que a puxo como exemplo para sumar xente para "pasar a páxina do PP". | O BNG-Asembleas Abertas é a candidatura para unha outra Coruña, para uns barrios e unha cidade "desde a igualdade" e "desde o benestar de todas e todos", a "antítese da podremia do PP" e das súas políticas "para un puñado de privilexiados". O portavoz nacional do Bloque, Xavier Vence, sinalou na presentación da candidatura no Campo da Leña, en que esta lista é a aposta polo nacionalista e a esquerda, por "un proxecto para A Coruña e para o conxunto do país", e que suma xente para derrotar o PP e as súas políticas de "recortes" económicos, en dereitos e liberdades. O cabeza de lista, Xosé M. Carril, acusou o PP de impulsar unha política urbanística en beneficio "duns poucos", de recortes prestacións e servizos municipais, de protagonizar "a política da caridade" ou as concesións administrativas pensadas no lucro de empresas privadas. Tamén denunciou que o Goberno do PP conduce A Coruña cara un "deserto industrial" e apostou por potenciar os sectores produtivos para crear emprego. En contraposición, o BNG-AA propón outro tipo de cidade, que simboliza en #TodasAsCoruñas. "Queremos que se coñezan todas as Coruñas para que se viva a nosa cidade desde a igualdade". Que o Concello, dixo, "sexa un modelo de institución pública ao servizo da Coruña, unha cidade galega e mariñeira, que aposta polos barrios con políticas de emancipación social desde a ética e a responsabilidade do ben común". Unha proposta recollida nun programa, lembrou, feito con máis de 1.200 achegas e suxerencias da veciñanza. |
PRAZA_16316 | OBITUARIO O ex-secretario xeral galego da Unión General de Trabajadores e antigo deputado do PSdeG faleceu na Coruña aos 74 anos. No último período da súa vida centrou a súa actividade na Fundación Luis Tilve | Jesús Mosquera Sueiro foi practicamente un sinónimo da UGT-Galicia durante a maior parte do actual período democrático. No verán de 1980, en pleno período preautonómico, Suso Mosquera, o 'compañeiro Suso', chegou á secretaría xeral do sindicato ao que se afiliara procedente da Unión Sindical Obrera, organización que se fusionara apenas tres anos antes coa Unión General de Trabajadores, sindicato que este martes, 13 de febreiro, lamenta o seu falecemento na Coruña aos 74 anos de idade. O "compromiso coa clase traballadora" levou a Díaz a participar en organizacións obreiras de raíz cristiá durante os anos de "loita contra a ditadura" nos que, subliña a UGT, "foise familiarizando coas ideas socialistas". Nos primeiros anos do seu mandato tivo a responsabilidade de despregar a estrutura autonómica desta central sindical en Galicia, a segunda en se constituír tras a de Catalunya. En pouco tempo, lembran, logrou "converter a UGT na primeira forza sindical" do país. O impulso de Unións Agrarias foi outro dos seus primeiros traballos nun período no que Mosquera se implicou tamén directamente no PSdeG, primeiro como militante e despois, tamén como membro das súas listas electorais ao Parlamento galego, ao que chegaría tras as eleccións de 1985. O impulso da creación do Consello Galego de Relacións Laborais foi unha das súas principais achegas ao lexislativo galego, no que non remataría aquela convulsa lexislatura. Mosquera despregou a estrutura galega do sindicato, que liderou nos intensos anos da reconversión A folga xeral do histórico 14 de decembro de 1988 levouno a dimitir do escano como mostra de desacordo co rumbo do Goberno central de Felipe González no eido laboral. A reconversión naval e outras loitas marcarían o seu traballo sindical no remate dos 80 e nos primeiros anos 90, período nos que serían convocadas outras dúas folgas xerais. Cartaz do primeiro congreso da UGT Galicia, en 1979 / Fundación Luis Tilve A ese período corresponde tamén a creación da Fundación Luís Tilve, ligada á historia do socialismo en Galicia tanto no ámbito partidario como sindical. Esta entidade centrou os seus esforzos como presidente dende 2005, cando deixou a secretaría xeral do sindicato. UGT Galicia subliña, tras o seu pasamento, que "co falecemento do compañeiro Suso marcha un dos máis preclaros referentes do sindicalismo e do movemento socialista en Galicia". "A súa inquedanza para acadar unha sociedade máis xusta e a defensa da clase obreira acompañarán sempre a UGT, subliñan. Os restos mortais de Suso Mosquera foron trasladados ao tanatorio Servisa da Coruña, onde serán incinerados este 14 de febreiro. |
NOS_34504 | Sindicatos como CUT, CNT e CGT mobilizáronse neste 1º de maio contra un sistema capitalista que, denuncian, zuga a vida da clase traballadora. | O sindicalismo 'alternativo e de clase' saíu ás rúas neste 1º de maio en Vigo, Ourense, A Coruña ou Compostela foron as cidades do país onde decorreron algunhas das mobilizacións. Mobilizacións nas que tomaban parte a CUT, CNT e CGT, así como diversas entidades e colectivos sociais. 'Liberdade, loita e dignidade' era a palabra de orde dunha destas manifes, a que transcurriu na capital da Galiza, e coa que se reivindicaba "a defensa das nosas vidas" fronte un sistema, o capitalismo, que xa hai tempo que deixou de ser un simple sistema de produción no interior de factorías e centyros de traballo. Manifesto "A reivindicación da liberdade resulta unha urxencia, un imperativo ético, nunha etapa na que o Capitalismo recorta os nosos dereitos e as nosas vidas, a clase traballadora debe volver a asumir o papel que historicamente lle correspondeu: defender a democracia. Pero non esta democracia, a "súa" democracia, unha democracia ao servizo dos grandes negocios e dos seus axentes, falamos de defender nas rúas a democracia popular, que no noso País aínda está por inventar". Este é un extracto do manifesto da manife de Compostela. Tamén houbo mobilizacións en Ourense, Vigo e A Coruña. |
NOS_10008 | O cinema Numax é xa a única sala de Galiza que conta co selo Europa Cinemas que concede a Unión Europea. Ademais, incorpora á súa actividade a distribución de filmes alternativos no Estado español. | Desde este mes de abril, e grazas a unha liña de programación converxente cos requisitos de diversidade, calidade e difusión do cinema europeo, fai parte da rede internacional de exhibición Europa Cinemas. Trátase da primeira vez que unha sala de cinema acada en Galiza os requisitos que posibilitan a súa inclusión neste circuíto de apoio á exhibición de cinema independente europeo e de terceiros países, e é a única sala pertencente a esta rede no cadrante noroeste peninsular, entre Bilbao, Salamanca, Valladolid e Porto. Europa Cinemas, creada en 1992 co finanzamento do programa Media da Unión Europea, o Centre National du Cinéma (CNC) máis a colaboración entre Eurimages e Europa Cinema Mundus, abrangue 42 países, 596 cidades, 977 salas e máis de 2.000 pantallas repartidas por todo o mundo. Constitúe a meirande rede de salas dedicada á difusión e programación, principalmente, do cinema europeo. Entre outros requisitos, esíxelle ás salas de exhibición españolas superar os 30.000 espectadores anuais, e un umbral do 25% de sesións de filmes europeos de produción non española (para salas de 1 pantalla). Entre os obxectivos que persegue Europa Cinemas figuran: aumentar e diversificar a programación en salas e a frecuentación de filmes europeos; promover as iniciativas europeas dos exhibidores dirixidas ao público mozo e desenvolver unha rede de salas de exhibición que permita accións conxuntas a nivel estatal e europeo. En España fan parte desta rede 49 salas, repartidas do seguinte xeito por comunidades autónomas: 13 salas no País Vasco, 12 en Cataluña, 7 en Madrid, 4 en Castela León, 3 en Andalucía, 3 nas Illas Baleares, 3 en Valencia e unha sala en Aragón, Canarias, Navarra e Galicia. Distribución Logo de pouco máis dun ano de andaina, a sala Numax consolídase como un referente para o cinema en todo o país, non só exhibindo senón tamén con actividades paralelas. Unha delas é a distribución de cinema independente en todo o Estado español, que comezaron hai uns meses cun filme colombiano, Los hongos, e agora afrontan de novo con máis forza coa distribución do filme portugués A vingança de uma mulher, que se estrea o 20 de maio en varias salas do Estado. |
NOS_22593 | Beatriz Pino, nova portavoz da formación. | Nas eleccións estatais de 10 de decembro Ciudadanos obtivo na Galiza 120.000 votos menos dos que lograra seis meses antes, na cita de abril. Perdeu 60% dos apoios e os seus dous escanos galegos. Un golpe do que o da formación laranxa tenta saír, coa febleza aliás dunha escasa implantación territorial e unha fuga de militantes. A Comisión Xestora Nacional de Ciudadanos (Cs) nomeou esta segunda feira Beatriz Pino como nova portavoz do Comité Autonómico da formación na Galiza. Así o informou Ciudadanos nun comunicado, no que explica que a xestora da formación designou o resto de secretarios autonómicos da estrutura galega "para dar continuidade á xestión do partido". Xunto á nova portavoz de Cs, a organigrama da formación na Galiza complétase coa incorporación de José Araujo, como secretario de Acción Institucional; Javier Alonso, como responsábel da Secretaría de Comunicación, e Miguel Pardo de Vera, á fronte da secretaría de Programas en Galicia. Mentres, confirma Cs, Laureano Bermejo "continúa como máximo responsábel de organización da formación na Galiza" e María Vilas, á fronte da Secretaría de Relacións Institucionais. |
NOS_875 | Preguntado por se considera o asasinato de Samuel Luiz como crime LGTBIfóbico, Feixoo insiste en que a Xunta non ten "ningunha notificación" aínda sobre "o móbil ou a causa directa ou indirecta" da malleira mortal a Samuel, antes de engadir que os pronunciamentos chegarán cando isto ocorra. | Os catros detidos en relación co asasinato o pasado sábado na Coruña de Samuel Luiz, de 24 anos, pasarán este 9 de xullo a disposición dos xulgados. Son tres homes e unha muller, veciños da Coruña, de entre 20 e 25 anos e non coñecían a vítima. O cuarto detido foi o único dos catro arrestados que prestou declaración na comisaría da Policía Nacional. Este detido era unha das testemuñas e pasou á condición de investigado, acusado de homicidio e apropiación indebida, por subtraer o teléfono da vítima. A Xunta pronunciarase cando se saiba o móbil A pesar de que testemuñas aseguran que os agresores berraron a Samuel Luiz "maricón de merda, ímoste matar", o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feixoo, sinalou que os detidos afirman que non coñecían a vítima, e preguntouse "se se pode, en consecuencia, sacar unha extrapolación directa, inmediata e relacionada entre a causa, disparatada, e o efecto". Así se pronunciou logo de que os medios lle preguntasen se consideraba este asasinato como un crime homófobo. Na súa resposta, insistiu en que a Xunta non ten "ningunha notificación" aínda sobre "o móbil ou a causa directa ou indirecta" da malleira mortal a Samuel, antes de engadir que os pronunciamentos chegarán cando isto ocorra. Feixoo insistiu en mostrarse cauto sobre "o móbil" e repudiou aqueles políticos que "fan política cun asasinato". Aínda que non deu nomes, o presidente realizou estas manifestacións na mesma semana en que a líder do BNG, Ana Pontón, instouno a "tomar exemplo da sociedade e deixar a súa equidistancia ante a homofobia que tingue o asasinato de Samuel". Declaración institucional e manifestación na Coruña O pleno do Concello da Coruña aprobou por unanimidade unha declaración institucional, proposta por Marea Atlántica, que rexeita calquera forma de LGBTIfobia e mostra o seu compromiso para tomar as medidas necesarias no ámbito municipal. A declaración atende aos sucesos LGBTIfobos ocorridos na cidade nas últimas semanas. Marcos e Alexander, un matrimonio que estaba de visita na cidade, foron agredidos por un home cunha porra o 27 de xuño. O pasado sábado, unha veciña denunciou que dous homes tentaron queimar a bandeira do orgullo que colgaba do edificio do Comité Antisida da Coruña. Esa noite asasinaron Samuel Luiz dunha malleira en grupo. A principios desta semana, o Instituto Xosé Neira Vilas de Oleiros denunciou a aparición de pintadas homófobas con ameazas de morte nun mural do centro. Aliás, asociacións LGBTI+ convocaron unha manifestación para este domingo na Coruña contra a LGBTIfobia e na que se pedirá xustiza para Samuel. |
NOS_2589 | Así o xustifica na lei de medidas fiscais e administrativas que presentou ao Parlamento da Galiza. | A Xunta da Galiza prevé compensar a casinos e bingos no 2021 para axudalos a paliar a perda de ingresos pola pandemia. Así o xustifica na lei de medidas fiscais e administrativas que presentou hoxe ao Parlamento sobre este tributo cuxas consecuencias recaen na Administración galega. En relación coas taxas sobre xogos de sorte, envite ou azar nas modalidades de casinos, máquinas ou bingo fixa "bonificacións aplicábeis neste tributo para paliar os efectivos que tivo en 2020 a pandemia provocada polo Sars-CoV-2". "Ante a situación, cabe estabelecer un beneficio fiscal que coadxuve a situación provocada neste sector", engade a exposición de motivos en relación a esta modificación. Na mesma agrega que o beneficio fiscal estabelecido calcúlase de maneira homoxénea sobre o tributo devindicado. Este aplicarase de maneira inmediata en 2021 "unha vez entre en vigor a presente lei e coas primeiras autoliquidacións que se deban presentar". No caso dos casinos e bingos, poderase aplicar unha bonificación equivalente a 20% da débeda tributaria devengada correspondente ao período impositivo de 2020. A aplicación será realizada na primeira autoliquidación do ano 2021, presentada de maneira voluntaria, e que non poderá ser negativa. Se a bonificación é superior ao importe a ingresar da autoliquidación, a cantidade que reste aplicarase de maneira sucesiva até ser esgotada. Para o caso das máquinas a dedución poderase aplicar a 30% da cota trimestral no terceiro e cuarto trimestre de 2020, sempre que estiveran de alta nalgún momento dese período. Fontes da Consellaría de Facenda xustificaron que estas bonificacións afectan "exclusivamente a 2021" como "consecuencia dos fechamentos acontecidos no sector do xogo". A Xunta da Galiza está a traballar nunha Lei do xogo que actualice a norma vixente, aprobada en 1985. En outubro, o vicepresidente primeiro da Administración, Alfonso Rueda, subliñou que se traballa "para o máximo consenso entre todos os sectores involucrados e tamén as demandas da sociedade". A normativa inclúe límites para a publicidade do xogo ou das apostas. Estas últimas centraron nos últimos meses mobilizacións sociais pedindo o feche das salas que as acollen. |
NOS_42365 | Destaca que os malos tratos empezan durante o traslado desde o lugar de detención a Madrid e consiste "fundamentalmente en patadas e golpes con porras na cabeza e no corpo". Xa durante o interrogatorio, relata, "colocáronlles unha bolsa na cabeza" e ás mulleres ameázanas con abusar sexualmente delas, ou executan eses abusos | O Comité europeo para a prevención da tortura e das penas ou tratos inhumanos ou degradantes (CPT) denunciou a existencia de "alegacións cribles e consistentes" en relación aos malos tratos que as persoas detidas en réxime de incomunicación están a sufrir no Estado español. Aliás, insistíu no problema dos malos tratos infrinxidos pola Garda civil a persoas sospeitosas de delitos de terrorismo, problema que "segue sen se resolver" após varias décadas advertindo desta situación. A delegación do CPT, que visitou o Estado español entre o 30 de maio e o 13 de xuño de 2011, elaborou un informe no que pide "tolerancia cero" ante eses casos en comisarías, prisións e centros de internamiento de estranxeiros. Segundo o documento, @s entrevistad@s aseguraron ser tratad@s correctamente na gran maioría das conversas. Porén, pero recibiron algunhas alegaciones de malos tratos durante a detención. O Comité pide que se prohiba vendar os ollos ou encapuchar @s detid@s, tamén nos interrogatorios. A delegación obtivo alegaciones críbeis de 10 d@s 11 cidadá(n)s vasc@s detid@s en réxime de incomunicación con quen se entrevistou. Bolsas, golpes, porrazos e agresión sexual No apartado correspondente ao réxime de incomunicación, o CPT recolle algún dos testemuños de malos tratos solicitados. Destaca que os malos tratos empezan durante o traslado desde o lugar de detención a Madrid e consiste "fundamentalmente en patadas e golpes con porras na cabeza e no corpo". Xa durante o interrogatorio, relata, "colocáronlles unha bolsa na cabeza, provocándolles sensación de asfixia" e, simultáneamente, "obrigáronlles a realizar exercicios físicos prolongados". Detalla o informe como unha persoa detalla alegou que a ameazaron con abusar sexualmente dela, logo de terlle quitado os pantalóns e a roupa interior, mentres que outra afirmou que tales abusos chegaron efectivamente a se producir. Outros testemuños recolleitos polo CPT coinciden ao sinalar que recibiron golpes e escoitaron berros de detidos en celas contiguas durante os interrogatorios. O obxectivo dos malos tratos, explicaron tod@s, era conseguir unha declaración asinada de cara á vista oral. O organismo expresa o seu "profundo receo" cara a este tipo de prácticas e recomenda estabelecer un código de conduta para os interrogatorios. "Tamén se debería prohibir expresamente vendas os ollos ou encapuchar ás persoas que se achen baixo custodia policial, ata durante os interrogatorios". Acrecenta que debería prohibirse "expresamente" obrigar os detidos a realizar exercicios físicos ou a ficar de pé "durante periodos de tempo prolongados". O CPT reitera o seu recomendación de que os detidos en réxime de incomunicación teñan acceso a un ou unha avogada desde o primeiro momento da súa detención e durante os interrogatorios. Tamén insta a notificar á familia o feito da detención e o paradoiro da persoa detida, que debería ter a posibilidade de ser visitada por un ou unha médica da súa elección canda @ forense designad@ pol@ xuíza ou xuiz de instrución. Doutra banda, pídese que as celas das comisarías dispoñan de luz natural, sistema de ventilación e timbre. O CPT atopou paus e bates de béisbol en salas de interrogatorio de comisarías de Cádiz e Madrid (Ponte de Vallecas e Moratalaz). Obstáculos da Garda Civil A Unidade de detención do servizo de información da Garda civil, en Madrid, negou a entrada á zona de detención, igual que acontecera en 2007, á delegación do CPT. O organismo, sinala o informe, "estivo chamando a atención das autoridades españolas durante dúas décadas sobre o problema dos malos tratos que inflige a Garda Civil" e que este "segue sen se resolver". Por iso, solicita ás autoridades españolas que leven a cabo unha investigación rigorosa e independente sobre os métodos empregados por oficiais da Garda civil durante as detencións incomunidacadas. O CPT recomenda finalmente que cando unha persoa presa denuncie malos tratos ou torturas, @ xuíza ou xuíz tome nota da denuncia por escrito, ordene un exame médico e poña todos os medios para que se investigue caso por caso de maneira adecuada. |
PRAZA_14169 | O tributo -que se celebrará en Santiago coa participación de, entre outros, Chévere, O Leo ou Carlos Blanco- significará o inicio das grandes celebracións ao redor do dramaturgo, cuxa obra completa será publicada a partir de xaneiro por Positivas. Roi Vidal, fillo do escritor, está a traballar nunha biografía do autor das Letras Galegas, que sairá na mesma editorial. | O ano Roberto Vidal Bolaño vai collendo corpo. Este martes 11 de setembro farán dez anos do seu falecemento e dende a contorna do escritor estase xa a ultimar unha gran homenaxe para lembrar o dramaturgo a quen se lle dedica o Día das Letras Galegas do próximo ano. O tributo celebrarase o 27 de outubro no Salón Teatro de Compostela e pretende ser unha gala na que se lembre todas as dimensións do autor de Saxo Tenor. "O acto está pensado como unha gran gala con actuacións musicais e teatrais. A idea é que sexa unha homenaxe na que estean presentes os seus amigos e participen persoas da cultura e da sociedade", explica Roi Vidal, fillo do dramaturgo, quen xa adiantara en Praza que esta homenaxe tamén buscaría "subliñar o conxunto da traxectoria vital do escritor". Con ese obxectivo, a homenaxe contará coa participación activa de diferentes artistas musicais e escénicos que converterán o Salón Teatro nun auténtico memorial a Vidal Bolaño. Carlos Blanco será o encargado de presentar un acto no que a música correrá a cargo de, entre outros, da Magnifique Band, O Leo e García. No eido teatral, xa se pode adiantar a participación, tamén entre outros, do grupo teatral Chévere e da actriz Laura Ponte. Nun primeiro momento, a intención era organizar esta homenaxe no Teatro Principal de Compostela Nun primeiro momento, a intención era organizar esta homenaxe no Teatro Principal de Compostela e, tal como explicara en Praza o propio Roi Vidal, a organización do evento xa se puxera en contacto co Concello de Santiago para buscar unha data en setembro. Non obstante, as conversas non chegaron a bo porto. "Non puido ser. Non houbo entendemento", sinala Roi Vidal sen entrar en moitos máis detalles. Buscouse un novo espazo e alí xurdiu o Salón Teatro, sede do Centro Dramático Galego, no que a organización atopou maiores facilidades. Non obstante, o aforamento do Salón Teatro é máis reducido e, probablemente, o acceso a práctica totalidade das butacas dependa de convites. "Seguramente, no Teatro Principal entraría máis xente", deixa caer Roi Vidal. O Centro Dramático Galego será un punto relevante no ano Roberto Vidal Bolaño, xa que a compañía pública de teatro ten previsto desenvolver dúas montaxes con textos do autor Precisamente, o Centro Dramático Galego -que lle dará finalmente acollida a homenaxe no Salón Teatro- será un punto relevante no ano Roberto Vidal Bolaño, xa que a compañía pública de teatro ten previsto desenvolver dúas montaxes con textos do autor. Unha delas será Días sen gloria e a outra, Touporroutou da lúa e do sol. Esta segunda nace xa rodeada con certa polémica, xa que como adiantara o diario El País será interpretada nun ámbito profesional, mais os intérpretes serán bolseiros sen un contrato profesional, o cal espertou a oposición frontal no sector teatral. Biografía e obras completas As obras completas dividiranse segundo o criterio establecido polo profesor Xosé Manuel Fernández Castro na súa tese de doutoramento sobre o dramaturgo Ademais das montaxes teatrais e a homenaxe de outubro, unha das principais iniciativas ao redor de Vidal Bolaño dos próximos meses será a publicación das obras completas do dramaturgo. Será o selo Positivas o responsable de levar, a partir do próximo xaneiro, todos os textos do escritor ás librarías nunha colección de cinco tomos diferentes. Nun primeiro momento, a editorial pensaba en publicar unha ampla Biblioteca Vidal Bolaño con cada título por separado, pero finalmente decidíronse por unha serie de tomos de aproximadamente 400 páxinas no que se reuniran varias obras en cada un. "Tomamos este novo camiño para reducir os custes para o lector. Non é o mesmo mercar 25 libros que cinco. Deste xeito, a nosa idea é que o prezo total non supere os 150 euros polo conxunto de 32 títulos diferentes", explica Francisco Marcías, director da editorial. Deste xeito, dende Positivas afírmase que cada volume custaría uns 20 ou 22 euros. As obras completas dividiranse segundo o criterio establecido polo profesor Xosé Manuel Fernández Castro na súa tese de doutoramento sobre o dramaturgo, publicada por Laiovento en 2011 baixo o título A obra dramática de Roberto Vidal Bolaño. O propio Fernández Castro colabora activamente, xunto a Roi Vidal e Macías, na publicación da obra completa, que será repartida en catro tomos titulados Agora, Outrora, Antroido e Adaptacións. Nun quinto volume recolleranse os textos non dramáticos, nos que se inclúen artigos e guións audiovisuais. O primeiro volume que sairá á venda será Agora, no que se reúnen as obras escritas polo dramaturgo nun tempo contemporáneo: Integral, Animaliños ¡Anxeliños!, Criaturas, Rastros e Saxo Tenor. En Outrora recóllense obras que, principalmente, teñen un certo fondo histórico como son Agasallo de sombras, Días sen gloria, As actas escuras ou Doentes. A terceira entrega, Antroido, resumirá a actividade da súa compañía Antroido, con textos como Antroido na rúa ou Ruada das papas e o unto, entre outras. E, finalmente, no volume titulado Adaptacións, reproduciranse as versións realizadas polo dramaturgo de obras alleas, tales como o Xelmírez, de Cortezón, o Rosalía, de Pedrayo ou o Percival, de X.L. Méndez Ferrín. Nas obras completas de Positivas agromarán obras inéditas que non foran plasmadas en libros antes Esta clasificación vén dada polo criterio que seguiu, en gran parte, o propio Fernández Castro na súa tese de doutoramento. "Para as obras completas había que tomar unha decisión de manexabilidade dos tomos, e por iso decidimos realizar unha reagrupación principalmente por afinidades entre os textos. Dese xeito, reúnense en cada libro unha serie de textos que comparten unha determinada cosmovisión", explica Fernández Castro, quen tamén lembra que nas obras completas de Positivas agromarán obras inéditas que non foran plasmadas en libros antes. É o caso do coñecido Carprice des dieux, un "monólogo suberversivo" -en palabras do propio Vidal Bolaño no manuscrito do texto- no que se ataca sistematicamente a corrupción inherente ao poder que lastra e remata coa liberdade e a creatividade. O texto era o resultado do enfrontamento que Vidal Bolaño tivera con Vázquez Portomeñe e o veto que sufrira durante varios anos no circuíto de teatro. Entre os inéditos, tamén aparecerán textos que nunca antes chegaran a ser publicado en libros, como é o caso de varias pezas realizadas na época da compañía Antroido. "A miña meta con esta biografía é descubrir por que un rapaz dunha familia pobre de Vista Alegre chega a dedicarse ao mundo do teatro" Ademais, o despregue editorial de Positivas, editorial que comezou a traballar nas obras completos xa antes da designación do Vidal Bolaño para o Día das Letras, completarase cunha biografía na que xa está a traballar o propio Roi Vidal. "A miña meta con esta biografía é descubrir por que un rapaz dunha familia pobre de Vista Alegre chega a dedicarse ao mundo do teatro. Quero descubrir todos os porqués de meu pai, descubrir cousas que, se el estivese vivo, eu preguntaríalle", explica Roi, quen ten a intención de entregar o texto a comezos de 2013. |
PRAZA_12016 | Os españois que queiran viaxar ao país sudamericano terán que ter un billete de volta con data fixada, 80 euros diarios para manutención e unha reserva de hotel ou un convite escrito para aloxarse nunha casa particular. Exactamente as mesmas normas fixadas por España. | Os españois que viaxen a Brasil terán que cumprir a partir do 2 de abril unha serie de condicións para obter permiso de ingreso ao país suramericano, informaron as autoridades de Brasília, seguindo así o principio de reciprocidade despois de varios anos de disputas diplomáticas, xa que nos últimos anos as autoridades españolas foi moi restritivas co control de entrada dos cidadáns brasileiros en España. Entre as medidas que se imporán ao turista español inclúese a obriga de presentar un pasaporte válido por un mínimo de seis meses a partir da chegada ao país e dun billete aéreo de ida e volta con data confirmada. Ademais será necesario comprobar ante os servizos brasileiros de inmigración, mediante a presentación de cartóns de crédito, que se teñen medios económicos suficientes para financiar gastos mínimos de ao redor de 80 euros por día de permanencia en Brasil. Os españois tamén terán que presentar un documento que comprobe reservas de hotel xa pagas ou, no caso de que se vaian hospedar nunha residencia privada, deberán exhibir unha carta de invitación que informe ademais o prazo da súa estancia e unha comprobación de residencia do seu anfitrión. Estas normas son as mesmas que nos últimos anos vén impoñendo España aos cidadáns e cidadás brasileiras. A emigración de españois a Brasil aumentou considerablemente no último ano, e aínda que este tipo de medidas fan referencia a entradas por motivos turísticos, os requisitos para traballar e vivir en Brasil poderían ser igualmente endurecidos da mesma forma que España o fai cos cidadáns extracomunitarios. |
PRAZA_19090 | O proceso soberanista catalán devén, así, unha posibilidade, unha grande oportunidade de conquista e de mudanza, non só para o resto das nacións periféricas do Estado, senón para que se liberen forzas emancipatorias secuestradas | Calquera progresista ou demócrata consecuente debería gabar que un pobo se resista a desaparecer como tal e procure continuar existindo en pé de igualdade cos demais. Debería agradecer o seu exquisito civismo cando, ese pobo, propón unha consulta para que a cidadanía se pronuncie sobre un tema de tal transcendencia coma é a configuración do seu estatus xurídico e político. Debería apoiar que se faciliten os medios para que, libre e democraticamente, ese pobo teña a posibilidade de decidir sobre como considera que deben estabelecerse as relacións cos outros. Debería aplaudir que, por medio deses procedementos, se procure un modelo de convivencia sen imposicións, nen coaccións, senón libremente acordado. Debería comprender que os habitantes dos pobos e as nacións teñen dereito a determinar o marco xurídico-político que consideren máis conveniente, que teñen dereito a autodeterminarse. Debería entender que rexeitar ou impedir a súa expresión é negar a súa existencia o que erosiona gravemente a cimentación democrática. Debería decatarse de que a democracia estará sempre eivada no caso de non se recoñecer unha realidade plurinacional ignorando, xa que logo, os dereitos correspondentes; sobre todo como cando no caso español se manifestan fasquías que, historicamente, son un lastre para o avance democrático e unha agarradeira para a involución. Con certeza que no caso español hai algo máis que unha mera cuestión ou un simple problema. Porque describir a situación coma un problema parece querer remitir a causas alleas, independentes da vontade dos actores, cuxas solucións son difíciles precisamente porque semellan escapar á capacidade de decisión dos protagonistas. Porén o máis acaído é considerar que o realmente existente é un conflito entre partes, no que unha delas non recoñece a existencia da outra, ou nega a súa lexitimidade para desvincularse da tutela exercida sobre a mesma, que vén sendo case o mesmo. Conflito de poder, de dominación, no que o auténtico problema é negar, precisamente, a existencia do conflito. Malia esta especie de trastorno psico-político, que induce a non querer ver a confrontación, varios son os signos que non deberían pasar inadvertidos para os demócratas españois, e non polo síntoma evidente dunha preocupante limitación cognitiva, senón por unha cuestión de saúde e hixiene democrática. Deste xeito asistimos, arestora, a mobilizacións masivas que reclaman o dereito a decidir; á consolidación, elección tras elección, dunha maioría cualificada no Parlamento catalán que defende este dereito; a unha resposta estatal que consiste na constante cercenación das competencias autonómicas; ao procesamento de Frances Homs; a unha guerra mediática contra as arelas soberanistas; ao uso indecente do aparato estatal para descualificar ao nacionalismo; á teimosía en negarse a calquera negociación e á ameaza ao recurso da coacción e da forza. Signos actuais dun conflito cuxos responsábeis están do lado dun Estado incapaz de asumir outras realidades diferentes da súa concepción nacional. Vai sendo tempo de que os españois, que devecen pola mudanza política e social, se liberen das cordas que os atan e que nos aforcan ao resto. Ao mesmo que outros patróns de poder, que gratifican emocionalmente ao oprimido ofertándolle fantasías compensatorias de superioridade de raza, de xénero, de estatus, etc, o nacionalismo español dificulta enormemente a colaboración para a creación de novos espazos de ruptura ao pretender erixirse no marco de referencia e atribuíndose un valor engadido sobre os demais sentimentos de pertenza significativos. O afondamento democrático é impensábel co lastre desta negación a aceptar o dereito a elixir o modelo de convivencia. A ruptura deste modelo, histórica e intimamente vencellado ás posturas máis reaccionarias, supón a opción máis sincera e honesta para estabelecer auténticos vínculos de solidariedade entre os pobos e, así, poder conquistar a capacidade de decisión sobre todos os xornes da vida social e política por parte da cidadanía. Asumir o compromiso coa liberdade, coa xustiza e coa igualdade implica defender, tamén, a soberanía dos pobos e a defensa dos elementos que fan parte da súa construción histórica. O proceso soberanista catalán devén, así, unha posibilidade, unha grande oportunidade de conquista e de mudanza, non só para o resto das nacións periféricas do Estado, senón para que se liberen forzas emancipatorias secuestradas por unha visión nacional opresora que imposibilitou e que imposibilita un exercicio radical da liberdade, da convivencia, da solidariedade... da democracia. |
NOS_23116 | O Castelo do Príncipe, na parroquia de Ameixenda, en Cee, está en venda. O seu actual propietario, un magnate de La Rioja, véndeo por 6 millóns de euros. Malia ser declarado Ben de Interese Cultural (BIC), permanece fechado ao público e a Xunta de Galiza non garante as visitas mínimas ao mes que marca a lei. A Plataforma en Defensa do Castelo do Príncipe e mais o BNG reclaman a apertura do inmoble, cuxa construción encetou en 1740, e que se garanta a súa conservación. | "Antiga fortaleza. O Castelo de Cee/Corcubión empezouse a construír en 1740 e chámase do Príncipe na honra do que sería Carlos IV. O castelo, construído sobre unha península de 33 mil metros cadrados e sobre cantís de 3,5 de alto foi gardián da ría de Corcubión durante decenios". Así comeza o anuncio deste castelo en venda, declarado Ben de Interese Cultural (BIC), nun coñecido portal inmobilario. O seu actual propietario, un empresario de La Rioja, véndeo por 6 millóns de euros, máis do duplo do que lle custou, segundo informa a Sermos Galiza Pablo Álvarez Castelo, impulsor da Plataforma en Defensa do Castelo do Príncipe. O colectivo, que naceu hai un ano para pedir a protección deste BIC, vén de presentar xunto ao BNG diante da Valedora un documento co fin de que a Xunta de Galiza interveña no castelo para a súa apertura ao público catro veces ao mes, como marca a lei. Pablo Álvarez lembra, en conversa con este medio, que a Lei 5/2016, do patrimonio cultural de Galiza, á que se subordinan os Bens de Interese Cultural, recolle no artigo 48 que "a consellaría competente en materia de patrimonio cultural poderalles requirir ás persoas propietarias, posuídoras, arrendatarias e, en xeral, titulares de dereitos reais o cumprimento da obriga de acceso". Segundo o portavoz da plataforma, o anterior propietario, o empresario de Cee Xosé Ramón Oreiro, permitía o acceso previa petición, "podíanse sacar fotografías de vodas ou ir cortar as hortensias para as alfombras florais do apóstolo", sinala. Oreiro fixérase coa fortaleza en 1985. Víctor Castiñeira, historiador e técnico de Cultura do Concello de Cee, afirma que o primeiro propietario do inmoble fora o fisterrán Plácido Castro Rivas, que en 1928 doou o castelo do Príncipe á Asociación de Periodistas de Madrid, coa idea de empregalo para acoller crianzas orfas de xornalistas. Máis tarde a asociación venderíao e pasaría por varias mans e outras tantas reformas. O actual propietario é, desde 2006, Luis Ángel Ilazarra Fernández, empresario de La Rioja que aproveitou a burbulla inmobiliaria para se converter nun dos maiores propietarios de solo do Estado español. Antes de que o rioxano se fixese coa fortaleza, o castelo anunciárase no Financial Times por 2,7 millóns de euros nunha poxa que ficara deserta. En 2001 saíra á venda por 3,6 millóns. Pablo Álvarez, que considera que a apertura ao público da fortaleza tería un impacto positivo no turismo e axudaría a revitalizar economicamente a comarca, advirte do estado de abandono que presenta a día de hoxe a finca, ateigada de hedras, maleza, niños de paxaros e de avespas. Precisamente, no portal inmobiliario destácanse os xardíns da propiedade, "con moitas árbores, magnolios, cedros, rododendros, azaleas, hortensias, roseiras, froiteiras, limoeiros, laranxeiros ...". Aliás, a web informa de que o castelo conta con acceso a dúas praias, un pequeno peirao, casa de servizos, piscina sobre o mar, sauna, biblioteca, sala de xogos, ximnasio e adega. Na mesma liña, o portavoz municipal do Bloque en Cee, Serxio Domínguez, pon de manifesto que a apertura do castelo sería "moi beneficiosa para o turismo, porque suporía un atractivo máis tanto para o concello como para o conxunto da Costa da Morte" e, neste sentido, lembra que ao outro lado da ría está o castelo do Cardeal, "tamén con categoría de BIC e que sería un atractivo turístico a sumar". Xunto ao factor dinamizador para o turismo e a súa beneficiosa repercusión na economía local, o portavoz municipal do Bloque apela ao dereito da veciñanza de Cee "a ter acceso, coñecer e visitar este patrimonio cultural e histórico cando queira". De aí que insista en reclamarlle á Xunta "que faga cumprir a normativa que estabelece un réxime de visitas ao público de catro días ao mes". Segundo Patrimonio Galego, dispuxéronse as troneiras do castelo de maneira que cruzaban fogos cos do Cardeal, situado na beira oposta. "Respondía á tipoloxía de batería circular con hornabeque, e montaba 12 pezas de artillaría noutras tantas troneiras dirixidas cara ao mar", sinálase. |
NOS_10438 | Organizacións de produtores preparan a partir da vindeita terza (6 de novembro) un calendario de mobilizacións en que se propoñen mesmo desabastecer o mercado. O obxectivo é exixir solucións para un sector afogado polos baixos prezos do leite, os máis baixos do Estado español | O sector gandeiro galego leva meses atravesando unha produnda crise, acentuada polos baixos prezos aos que se lle paga o leite e que xa provocou o encerramento de millares de explotacións. Organizacións de produtores traballan agora para iniciar, a partir do día 6 de novembro, unha vaga de mobilziacións para denunciar esta situación e exixiren solucións. Están a ser días de asembleas en diferentes comarcas do país (Barcala, Xallas, Deza, Melide...) nas que perfilar o alcance das protestas. Trabállase mesmo, e segundo a Organización de Productores Lácteos (OPL), como medida en desabastecer o mercado. Desde 2005, mentres os ingresos d@s gandeir@s galegos pola venda de leite medraron un 0,9%, os custos de explotación fixérono nun 29,6%, co que a súa renda caeu nun 43%. Isto está provocado en boa medida porque o prezo que reciben é dos máis baixos da Unión Europea e o máis baixo do Estado español: un 5,5% menos que a media estatal, un 5,48% inferior ao de Portugal, un 1,10% inferior ao de Francia, un 5,65% ao de Alemaña e un 12,16% inferior ao de Holanda. E a Xunta ten responsabilidades nesta crise: Galiza conta co 40% da produción láctea do Estado e co 50% dos produtores e produtoras, polo que o Goberno galego debería liderar a defensa do sector no Estado "en lugar de dedicarse, como fixo nos últimos anos, a eliminar importantes instrumentos dos que o Goberno anterior se dotara para defender o sector e que deron importantes resultados", como ten denunciado a Fruga. |
PRAZA_6421 | Os sindicatos mobilízanse no día no que 200.000 alumnos de Infantil, Primaria e Educación Especial volven ás clases. Denuncian os recortes en docentes, a supresión de unidades, a precarización da ensinanza ou a implantación "apresurada" da Lomce. | O curso comeza como rematou. Con protestas, polémica e reivindicacións sindicais e das anpas. Delegados de CCOO-Ensino, UGT e STEG, concentráronse esta mañá en Allariz para "denunciar os recortes no ensino público" que está a levar a cabo a Xunta e que provocaron, segundo lembran, que se reducisen en máis de 1.500 o número de docentes ou que se dobrase a cifra de persoal interino, que chega xa ao 10%, tal e como recorda Comisións. Tan só un pouco máis tarde, a CIG, o sindicato maioritario na educación no país, mobilizouse ante a Consellería de Educación, tamén "contra os recortes de docentes, a supresión de unidades e a precarización da ensinanza" no día no que 200.000 alumnos de Infantil, Primaria e Educación Especial volven ás clases. CCOO, UGT, STEG e CIG mobilizáronse ante o inicio do curso para denunciar os recortes e a precarización do ensino público Os sindicatos denuncian que se carguen os custos da crise económica sobre os profesores, incrementando a súa carga de traballo ou minguando o seu poder equitativo. Tamén censuran a redución da oferta educativa na formación profesional básica -que se reduciu en máis de 520 prazas este ano- ou que, mentres isto ocorre, se "desvíe o diñeiro a mans privadas" como ocorre no caso dos centros que segregan o alumnado por razón de sexo e que seguen a ser subvencionados pola Xunta. "Isto é posible grazas á Lomce, xa que a lexislación anterior prohibía que recibisen axudas", explica Luz López, secretaria xeral de CCOO-Ensino. A implantación "apresurada" da Lomce supón un problema engadido para os centros Porque a lei Wert é un problema engadido. As diferentes organizacións de anpas galegas, así como os sindicatos, xa advirten da "multiplicación de problemas" que suporá a Lomce nun ensino público galego danado por anos de recortes. Denuncian o "apresurado" da implantanción da norma, tanto que Galicia volve ser unha autonomía pioneira na aplicación das medidas máis controvertidas do Goberno central de Mariano Rajoy. Tan axiña se fai, que en agosto, vía DOG, unha orde fixou os currículos de 1º, 3º e 5º de Primaria nos que se empezará a aplicar a lei, malia que os propios directores de centros recoñecen que non saberán como se van aplicar as novidades. E un día antes do comezo do curso publicouse o decreto de aplicación da nova normativa. A CIG, ademais, lebra que este inicio de curso "vén marcado pola negativa da Consellería de Educación a cubrir vacantes solicitadas polos centros", unha situación que, din, "agrávase pola falta dunha oferta de emprego público ampla nos últimos anos que responda ás necesidades do ensino público, debido á taxa de reposición do 10%". Anxo Louzao cre que o peor do curso é que non se atende "a permanente demanda" de profesorado por parte dos centros e asegura que non hai outro remedio que protestar ante un curso que "comeza con máis alumnos por aula". Ademais, tal e como fixo hai poucos días e coincidindo coas peticións doutras centrais, a responsable de CCOO-Ensino insiste en pedir a dimisión do conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, por "mentir no Parlamento de Galicia" cando afirmou que se cumpriría a lei no tocante aos libros de texto. "Pola contra, o departamento educativo envioulles unha instrución por escrito aos centros a comezos do verán, permitíndolles cambiar os libros sen permiso da Administración, circunstancia que vulneraría a lexislación na materia", explica. "Malia que a devandita instrución foi retirada, na práctica si se cambiaron libros de texto en varios cursos da educación primaria", dixo. HABERÁ AMPLIACIÓN |
NOS_22407 | Afeccionadas e afeccionados ao mundo do motor están de en hora boa. Este ano volve o Slalom de Moeche, unha das probas máis técnicas do circuíto galego, após dous anos sen realizarse. Será o vindeiro 16 de xullo e aínda está aberto o período de inscricións. A organización repite trazado, con algunhas novidades, e agarda unha participación récord. | O Slalom de Moeche volve tras dous anos sen realizarse como consecuencia da pandemia da Covid-19. Será o vindeiro 16 de xullo e desde a Escudaría Moeche aseguran que xa teñen todo previsto para que a proba non defraude as afeccionadas e os afeccionados deste deporte. Aínda está fresca a última edición, a de 2019, na que resultou gañador Daniel Lamas Seijo co seu Citroën Saxo VTS, sobre un trazado moi selectivo que dificultou en parte a carreira na que participaron 40 pilotos. Ese mesmo ano seguíronlle no podio en segundo lugar Manuel Trevín Rego, con BMW Compact, e foi terceiro na clasificación Miguel Lago Criado, con Peugeot 106. O Rally de Pontevedra volve esta edición ao Salnés O presidente da escudaría organizadora, Moisés García, explica que podían ter recuperado a actividade xa en 2021 mais respectaron a voz de todo o equipo que decidiu, nesa ocasión, "axudar a outras escudarías que xa se decidiran a realizar a súas probas e nós non queriamos arriscar, hai que ter en conta que na organización temos máis de 80 persoas de todas as idades". Nesta edición, a sétima, repiten o trazado da última polos bos resultados que deron e sempre "tendo en conta a opinión dos pilotos que para nós é moi importante", sinala García a Nós Diario. En todo caso haberá algúns cambios, que xa dispuxeron con todo detalle na súa páxina web, "ocupando máis o recinto feiral". A inscrición para esta proba segue aberta e remata o prazo o 11 de xullo. Na última edición chegaron a ser 40 participantes e o ano de máis éxito chegaron a ter un total de 45. "Polo de agora hai un bo ritmo de inscricións e cremos que superaremos esa cifra e andaremos ben perto dos 50 pilotos para este ano", afirma o responsábel da organización. A técnica marca a proba de Slalom A diferenza doutras competicións relacionadas co mundo do motor, un slalom é unha proba automobilística na que o tempo manda e marca o resultado final. Para gañar a carreira, as e os pilotos deben realizar un percorrido determinado con antelación no menor tempo posíbel e sen cometer erros que poidan penalizar ao final do circuíto. Un total de 75 competidores optan ao Rally de Narón Demanda moita técnica na condución e facer unha boa xestión da velocidade e a traxectoria nun trazado que pon a proba as características de vehículo e participante. Na edición de 2019 do Slalom de Moeche, por exemplo, dez condutores foron excluídos dos corenta que participaron. "Estas probas, aínda que non son propiamente de velocidade, si son técnicas", indica o presidente da Escudaría Moeche, "as exclusións dos comisarios non son por romper un coche, é máis habitual pasar dos obxectos ou facelo ao revés saltándose a normativa", engade. A exclusión, neste caso, non significa quedar fóra da competición de maneira definitiva, "en realidade non se lle conta a volta", explica García. |
PRAZA_5930 | Non é necesario levar o primeiro golpe para ser maltratada. Pero non é menos certo que en moitas ocasións o control excesivo, os ciumes enfermizos non son máis que o primeiro paso para que este chegue. Tratemos entre todos de evitalo. Seguro que poderemos. Unha vida sen medo é posible. | Según datos dados a coñecer polo CIS recentemente, pertencentes ao seu estudo Percepción social de la violencia de género 2013 unha elevada porcentaxe da poboación española (un 32 por cento dos homes e un 29 por cento das mulleres) acepta distintos tipos de maltrato e mesmo dubidan de consideralos como tales a comportamentos de control, ameazas verbais e desvalorización por parte da sua parella. Revelador, non si? Revelador e alarmante. Con moita frecuencia, demasiada, diría eu, escoito a mulleres que cando falan da sua parella comentan como algo natural e totalmente asumido que lles controlan as chamadas e as mensaxes telefónicas, as saidas, as amizades e mesmo a roupa que poñen. Moitas mesmo ven limitada, cando non totalmente cortada de raíz, a relación coa sua familia.....Están tan namorados delas que calquera "elemento en discordia" é un atranco e hai que eliminalo. Ningunha delas se decata de que está sendo maltratada, e cando tratas de facerllo ver, a sua resposta sempre e a mesma: "A min non me trata mal, non me pega!" . Isto é grave, moi grave, e está a indicarnos que en torno a violencia de xénero aínda queda moito traballo por facer. Sinto unha gran impotencia cando non consigo que estas persoas entendan que o verdadeiro amor non lastima, non coarta. Que non hai razón para que a sua vida estea rexida polo control malsán, polo medo, polo illamento.... Que hai moita vida por diante e que ninguén, en nome dun amor totalmente enfermo, ten dereito a truncarlla. Quen te quere ben respétate, apoiate e valórate. Quen te quere ben non necesita exercer o control sobre ti, é o teu igual Ainda agora, en pleno século XXI se segue admitindo como algo irremediable aquilo de que "quen te quere ben farate chorar", e xa é hora de que aprendamos e transmitamos que isto non é certo. Quen ten quere ben e o teu compañeiro/a de viaxe, non es un obxecto da súa propiedade. Quen te quere ben, desexa a túa felicidade, que formará parte da súa. Quen te quere ben respétate, apoiate e valórate. Quen te quere ben non necesita exercer o control sobre ti, é o teu igual. Teñamos especialmente cuidado ca mensaxe que lles estamos a transmitir á nosa mocidade Teñamos especialmente cuidado ca mensaxe que lles estamos a transmitir á nosa mocidade. Estamos vendo o alarmante aumento da violencia entre ela, e non podo evitar preguntar: Non teremos unha gran parte de culpa de que esto sexa así? Non esquezamos que somos, dende o berce, o seu espello, o seu referente. O noso comportamento vai definir en gran parte o que eles mesmos terán no futuro. Temos a obriga de ensinarlles que cando queres non fires, que cando te queren de verdade non tes medo, que o verdadeiro amor non e submisión. Non é necesario levar o primeiro golpe para ser maltratada. Pero non é menos certo que en moitas ocasións o control excesivo, os ciumes enfermizos non son máis que o primeiro paso para que este chegue. Tratemos entre todos de evitalo. Seguro que poderemos. Unha vida sen medo é posible. |
NOS_38922 | Entre un terzo e a metade de todos os contaxios rexistrados por mor de COVID-19 estarían relacionados con eses "supercontaxiadores". | Un estudo da Facultade de Medicina da USC e do IDIS liderados polo profesor Antonio Salas Ellacuriaga e o xefe de servizo de Pediatría do Complexo Hospitalario de Santiago, Federico Martinón Torres, vén de destapar a existencia da figura dos "super-contaxiadores" da COVID-19. Para lograr a súa identificación, o equipo analizou case 5.000 xenomas do coronavirus, que en termos de código xenético do virus supoñen aproximadamente 150 millóns de letras. Con todo, a principal complicación do traballo "non foi a cantidade de información coa que tiveron que lidar, xa que este grupo afai manexar este volume de datos que requiren un grande esforzo bioinformático. O problema computacional radica noutras análises máis propias da xenética evolutiva e para as que se necesitan días para obter resultados que logo hai que dixerir e interpretar". En palabras do doutor Salas, "este é un paso fundamental para entender o proceso de dispersión do virus; e seranos de grande utilidade para tratar de prever e previr futuros brotes e pandemias, xa sexa de coronavirus ou outros patóxenos con potencial igualmente letal ou mesmo superior". Salas engade que "o escenario no Estado español é un tanto particular no contexto do continente; no noso país entraron as primeiras cepas do virus que afectaron a case toda Europa, pero a maiores, recibimos unha cepa asiática que apenas entrou en ningún outro país europeo; un 'supercontaxiador' pertencente, especificamente, á liñaxe B3a". A orixe, non antes de novembro do 2019 Ademais da comprobación do novo dato sobre a existencia dun axente supercontaxiador, o estudio realizado leva parellas outras consideracións relacionadas coa data probable do inicio desta epidemia, así como a súa posible orixe que os investigadores sitúan no mundo animal. Por unha banda, os investigadores afirman que a variabilidade xenética do coronavirus correspóndese ao esperado por un proceso evolutivo natural. Neste sentido, sinalan que "os datos non serían compatibles con manipulacións de laboratorio, baseadas exclusivamente en teorías conspiracionistas sen argumento científico". Ademais, "usando simulacións teóricas que se alimentan da variabilidade xenómica observada no coronavirus, o traballo sitúa de maneira precisa a orixe evolutiva máis recente de todas as cepas actuais non antes de novembro de 2019". En base aos datos recolleitos e analizados, o equipo formado por Antonio Salas e Federico Martinón suxire a posibilidade de que na primeira onda epidémica asiática puideron existir moitos máis casos que os reportados polas autoridades sanitarias. |
NOS_17075 | O candidato socialista asegurou nun encontro con persoas idosas que o 21-O Galiza se xoga "un modelo de vida e de país". | Nunha xuntanza desenvolvida en Catoira, en que tamén estiveron presentes Trinidad Jiménez, responsábel de Política Social do PSOE, e Francisco Caamaño, candidato provincial, o líder d@s socialistas galeg@a asegurou que as políticas desenvolvidas polo Partido Popular "están a castigar os nosos pensionistas" e comprometeuse a blindar os servizos sociais a través da supresión do gasto innecesario e da suba dos impostos "aos que máis teñen". Vázquez, denunciou a fachenda de Feijóo ao "presumir" do aforro farmacéutico levado a cabo durante os últimos meses da lexislatura --após aprobar a supresión de múltiples produtos da listaxe de medicamentos financiados pola administración-- pois dixo, "os que pagan son os nosos maiores", O candidato socialista, comprometeuse a gravar con máis impostos a banca, as grandes fortunas e as grandes áreas comerciais en aras dunha maior recadación, malia ser o seu propio partido --daquela no goberno de Madrid-- o que suprimira o imposto de patrimonio. Pachi: "As políticas do PP están a castigar os nosos pensionistas" Así mesmo, denunciou que os Orzamentos xerais do estado --presentados a pasada semana polo goberno español-- "son un adianto do que vai facer Rajoy e Feijóo", asegurando que o aínda presidente da Xunta sabe que van retallar as pensións mais "non ten ningún problema en mentir e enganar", salientou Pachi. Pachi di que se reunirá con afectad@s polas preferentes se chega á Xunta Aliás, á xuntanza asistiron un grupo de persoas afectadas pola fraude das preferentes ás que se dirixiu o candidato á presidencia da Xunta para se comprometer a "resolver" a estafa xerada pola venda destes produtos financeiros, "sen deixar fóra os 43.000 aforradores galegos que foron estafados", aseverou mentres prometía ter a primeira xuntanza con eles cando "asuma a responsabilidade de gobernar este país". Vázquez, pasou por alto que a súa formación apoiou desde Madrid a reforma normativa pola que se autorizaba a venda deste tipo de produtos financeiros ás persoas aforradoras --para alén d@s investidoras/es-- no ano 2003 sendo aínda presidente, José María Aznar. |
NOS_3571 | Gonzalo Caballero, secretario xeral dos socialistas galegos (PSdeG) compareceu en roda de prensa para pór de manifesto a súa denuncia canto ao reducido número de rastrexadoras, así como a falta de axudas para o sector hostaleiro. | O secretario xeral do Partido Socialista (PSdeG), Gonzalo Caballero, lamentou na xornada de hoxe que Galiza estea á "cola de España" en canto ao número de rastrexadores e rastrexadoras da Covid-19 e tamén nas axudas ao sector da hostalaría en relación ao resto de territorios do Estado español. "Fai falta unha resposta eficaz e suficiente desde a Xunta", recalcou Gonzalo Caballero nunha rolda de prensa ofrecida na segunda feira, na que lembrou que o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feixoo empezou anunciando 6.152 persoas rastrexadoras que despois "reduciu até as 700", mentres que o titular da Consellaría de Sanidade, Julio García Comesaña, se segue negando a facilitar os datos, aseguraba Caballero. Ademais, o líder dos socialistas apuntou que os datos do Instituto Carlos III reflicten que na Galiza se descoñece a orixe de "dous de cada tres positivos", co que non se pode conter a propagación da Covid-19. "Estamos cunha política de rastrexo errática e desnortada", subliñou Gonzalo Caballero. Outra "carencia" na que Núñez Feixoo ten que rectificar, na opinión de Caballero, é no relativo ás axudas directas aos sectores máis afectados polas restricións. "Aínda non hai un só negocio na Galiza que recibise un euro pese a que Feixoo fechou a hostalaría nun total de 60 concellos hai xa 20 días", censurou o secretario xeral do PSdeG. Así mesmo, Gonzalo Caballero comparou o total de 16 millóns de euros comprometidos polo presidente da Xunta para unhas axudas que aínda non se materializaron cos 40 millóns de euros consignados por Euskadi para o mesmo fin ou cos 30 millóns da comunidade murciá. "Fai falta un plan de maior dimensión, porque a hostalaría está afogada", quixo pór de manifesto. |
NOS_39989 | A Garda Civil detivo esta fin de semana catro militantes independentistas no marco da Operación Lusista. Dous deles serían Miguel G.N e Joam M.S, segundo fontes do movemento independentista. Os outros dous son, segundo o Instituto armado, Antom G.M e Asunción L.C, aos que sitúa como "máximos responsábeis de Resistencia Galega" e que as forzas de seguridade indican que levaban buscando desde 2006. A operación segue aberta. | Catro militantes independentistas foron detidos esta fin de semana en Vigo e Oxén (Vilamarín) pola Garda Civil no marco da Operación Lusista ordenado pola Audiencia Nacional e baixo acusacións de pertenza ou colaboración con Resistencia Galega. Causa Galiza, a través das redes sociais, informou este domingo das detencións de Miguel G.N. e Joam M.S, que desde o seu arresto están sometidos a réxime de incomunicación. Axentes procederon ao rexistro da vivenda de M.G en Vilamarín. A última hora do domingo a Garda Civil informaba a través dun comunicado da detención este sábado en Vigo de Antom G. M 'Toninho' e Asunción L,C aos que cualifica de "máximos responsábeis de Resistencia Galega" e dos que indica que estaban "en busca e captura" desde 2006. Canda eles detivo Miguel G,N. ao que a Garda Civil define como "colaborador de Resistencia Galega". Axentes deste corpo detiveron un cuarto independentista neste operativo, ao que acusa tamén de "colaboración". A Garda Civil informa de que as catro persoas detidas van ser trasladados a Madrid para ficar a disposición da Audiencia Nacional. A operación continúa aberta. Desde o movemento antirrepresivo convócanse concentracións de denuncia do operativo e de solidariedade para coas persoas detidas. Concentracións, segunda feira: Compostela: 20:30 Praza de Cervantes Ferrol. 20:30 Praza Amada García Vigo 20:30 Marco A Coruña 20:30 Obelisco Pontevedra 20:30 Peregrina Burela 20:30 Praza do Concello Ourense 20:30 Praza do Ferro Lugo 20:30 Praza Maior |
PRAZA_9329 | O colectivo Avante LGBT iniciou unha campaña para pedir que a película de Isabel Coixet, que este mércores se estrea no Festival de Berlín, sexa distribuída en galego en Netflix, produtora do filme. "Estas mulleres foron galegas, a súa historia desenvolveuse en lingua galega", lembra a entidade | Este mércores preestréase no Festival de Berlín Elisa e Marcela, o filme de Isabel Coixet que relata historia de Marcela Gracia Ibeas e Elisa Sánchez Loriga, que o 8 de xuño levaron a cabo o primeiro matrimonio homosexual rexistrado no Estado Español, na igrexa de San Xurxo, na Coruña. A película, producida por Rodar y Rodar, Netflix España, Lanube Películas, Zenit e Televisió de Catalunya estrearase en Netflix ao longo deste ano 2019."Estas mulleres foron galegas, a súa historia desenvolveuse en lingua galega", lembra Avante LGTBO colectivo Avante LGBT iniciou unha campaña para pedir que o filme se poida ver en galego nesta plataforma, o que o convertería ademais no primeiro contido na nosa lingua en Netflix. A campaña inclúe unha petición online que destaca que "estas mulleres foron galegas, a súa historia desenvolveuse en lingua galega, lingua que seguiron falando cando emigraron a Portugal escapando da LGBTfobia que as perseguía dentro do Estado español".Ademais, cada semana publicará a través das redes sociais vídeos de persoas do mundo da cultura que dan o seu apoio á campaña. A primeira foi a do poeta e músico Carlos Lixo (autor de As Casas, publicado en Espiral Maior)."A mocidade LGBT galega precisa de referentes LGBT que lle sexan próximas, que formen parte da súa historia, que falen a súa lingua"A entidade explica que "xa que a Xunta de Galicia subvencionou a produción desta longamentraxe, a productora está obrigada a realizar unha dobraxe da mesma ao galego mais non lle é requerida a distribución en galego na plataforma". Avante LGBT conclúe que "a mocidade LGBT galega precisa de referentes LGBT que lle sexan próximas, que formen parte da súa historia, que falen a súa lingua, e por iso non queremos que nos rouben a oportunidade de ver a Marcela e a Elisa en lingua galega".O pasado ano a obra de A Panadaría Elisa e Marcela foi a gran triunfadora dos Premios María Casares de teatro, levando os galardóns ao mellor espectáculo, mellor texto orixinal, mellor dirección (Gena Baamonde), mellor actriz protagonista (Areta Bolado) e dedicando os recoñecementos "a todas as bolleras, tortilleras, lesbianas..." |
NOS_51883 | A guerra en Ucraína volveu pór Transnistria e a súa situación política no mapa, devolvendo o risco de escalada militar a esta república independente escindida de Moldova após o conflito bélico en 1992, e na que se están a producir diversos ataques cuxa autoría está en discusión. | A República Moldova de Pridnestrovie, tamén coñecida como Transnistria, tivo nos últimos anos dous momentos estelares de aparición mediática. A primeira, e probabelmente a máis notoria, foi cando a finais do ano pasado o equipo da capital, o Shériff de Tiraspol, gañou contra todo prognóstico ao Real Madrid na Champions. A segunda foi hai un par de semanas, cando, no marco da guerra de Ucraína, producíronse varios ataques en Transnistria a edificios gobernamentais e estacións de radiotelevisión, así como ataques en depósitos de armamentos. Pero, que é a República Moldova de Pridnestrovie? E que implicación pode ter na guerra de Ucraína? Tentaremos explicar estas incógnitas para os menos avezados nestas temáticas. Transnistria atópase separada do conxunto de Moldova polo río Dniéper –de aquí vén o seu nome– e comparte fronteira con Moldova e Ucraína. Se miramos un mapamundi, o máis probábel é que sexamos incapaces de atopar este país, e non só porque nos é difícil de localizar o río Dniéper en Europa, senón porque directamente nin sairán debuxadas as súas fronteiras. Isto débese ao feito que a República Moldova de Pridnestrovie é un Estado de facto mais non de iure. E isto, exactamente, que quere dicir? As características que definen un Estado son diversas: unhas fronteiras definidas, o control da soberanía, nalgúns casos é o feito ter exército propio ou moeda… Pero tamén é moi importante o recoñecemento por parte outros estados. No caso de Transnistria ten todas as primeiras condicións, pero non a segunda. A República Moldova de Pridnestrovie só está recoñecida por Abjasia, Osetia do Sur e o Alto Karabaj, países que, por certo, tampouco son recoñecidos por outros estados. É por iso que se considera que Transnistria, a efectos prácticos, é un Estado, malia que legalmente non o sexa. Transnistria, contexto histórico e xeopolítico Para atopar as orixes desta pequena república temos que remontarnos a antes da creación da URSS. Fai falta que teñamos en conta que o actual territorio de Transnistria e o río Dniéper foron un territorio de fronteira entre o Imperio ruso e o Imperio otomán, e o territorio estivo en disputa a principios do século XX entre Ucraína, Romanía e Besarabia. Non é até o ano 1924, en que fica definitivamente incorporado na República Socialista Soviética de Moldova, e está dentro da URSS. En resumo, un territorio de fronteira culturalmente diverso que foi historicamente habitado por rusos, ucraínos, moldovos, romaneses e búlgaros, unha característica que comparte con Moldova, así como con grande parte dos territorios da extinta Unión Soviética. Durante o período soviético, a rexión de Transnistria converteuse nunha das zonas máis fortemente industrializadas de toda a URSS, mentres que, pola contra, a economía do resto de Moldova mantívose fortemente agraria. Tamén foi o lugar onde se destinou a 14.ª Garda Armada do Exército Vermello. Estes dous elementos son moi importantes para entender como se desenvolverá o conflito despois. Coa chegada da perestroika, empeza a medrar un chauvinismo moldovo moi proclive a acentuar os parecidos culturais e lingüísticas existentes con Romanía e que apostaba porque Moldova se integrase en Romanía. Este tipo de nacionalismo, aínda que era forte en gran parte de Moldova, era máis minoritario nas rexións de Gagauzia (de maioría gagaúza) e sobre todo en Transnistria. Isto débese a unha maior diversidade étnica nesta, así como dunha maior proporción de poboación rusa, cousa que favoreceu un sentimento de identidade soviética moito máis forte que no resto de Moldova, tamén moi refractaria a unha posíbel unión con Romanía. Así chegamos aos anos 89, 90 e 91 do século pasado, anos de caos en que se descompón tanto o bloque socialista como a mesma Unión Soviética. Neste momento parece claramente inevitábel que se producirá a independencia de Moldova e que esta, irremediabelmente, conducirá á integración dentro de Romanía. Neste momento constitúense as Repúblicas de Gagauzia e de Pridnestrovie, nun primeiro momento como partes integrantes da Unión Soviética e, coa independencia de Moldova en 1991, como repúblicas independentes de facto. Moldova tentará someter pola forza ás dúas repúblicas rebeldes, estalando así a primeira das diferentes guerras que sucederán a caída da URSS. Moldova alegou defender a súa integridade territorial, mentres que Transnistria alegou que historicamente non formara nunca parte de Moldova. A guerra durará dous anos e saldarase cun total de 2.000 mortos e a derrota de Moldova. Esta derrota pódese explicar pola presenza das tropas do Exército Vermello que se aliñan aos independentistas, así como o apoio ruso cara ás repúblicas rebeldes. O ano 1994, Gagauzia reintegrarase en Moldova cun estatuto de autonomía, pero o conflito a Pridnestrovie manterase conxelado até o día de hoxe. Como se mantén, entón, durante estes anos, esta pequena república duns 300.000 habitantes e 4.000 km²?. A primeira razón é que mantén a infraestrutura industrial herdada da Unión Soviética. A segunda é que Ucraína, con quen comparte, 50% das súas fronteiras, era un Estado con quen mantiña boas relacións, o cal lle permitía romper o seu illamento. Todo até o golpe de Estado do Euromaidán de 2014. A terceira razón foi o cambio de estratexia por parte de Moldova: xa coa perda da guerra e a reintegración ao país da República de Gagaúsia en 1994, Moldova abandonou as súas aspiracións de integrarse dentro de Romanía. Tamén o feito que, entre 2001 e 2009, os comunistas moldovos chegasen ao Goberno favoreceu o mantemento dunhas relacións máis cordiais entre os dous Estados e a exploración de resolucións pacíficas do conflito, malia que non chegaron a prosperar. A cuarta, e a máis importante probabelmente, foi que a República Moldova de Pridnestrovie, converteuse nun Estado completamente dependente de Rusia. A presenza militar da 14.ª Garda Armada no seu chan foi o garante da súa independencia, á vez que da súa subordinación en Rusia. Subordinación non só no ámbito militar, senón tamén no económico, agravándose esta dependencia a partir da Euromaidan e o empeoramento de relacións con Ucraína. A República Moldova de Priednestrovie nestes anos caracterizouse por xerar unha construción nacional soviética. Mantense e actualízase toda a estética soviética con respecto a rúas, de estatuas, nomes, etc. Sumado a que o proceso de privatizacións e desmantelamento do Estado socialista foi menos agresivo que ao resto da URSS, nunha liña moi parecida ao que pasou en Bielorrusia. Aínda así, non nos temos que deixar enganar pola forte presenza de estatuas de Lenin no país. Transnistria non se trata de ningún Estado socialista: a propiedade dos medios de produción atópase en mans privadas e, sen ir máis lonxe, o secretario xeral do Partido Comunista de Pridnestrovie atópase encarcerado desde 2018. Na historia recente, fai falta que teñamos en conta o golpe de Estado do Euromaidan de 2014, o cal tivo tamén un impacto a Pridnestrovie. A confrontación de Ucraína contra Rusia, tamén significou unha deterioración das relacións con Transnistria, a cal se volveu aínda máis illada e dependente de Rusia. Isto xerou no país un aumento da rusofilia, medrando cada vez máis as posturas que piden a anexión do país en Rusia. O precedente de Crimea contribuíu tamén a que a posibilidade de levar a cabo esta empresa é factíbel. Transnistria na guerra de Ucraína O conflito de Transnistria, a pesar de quedar latente durante todas estas décadas, quedou absolutamente conxelado ata hoxe en día. Así, desde o ano 1992 non se produciron escaramuzas significativas nin ameazas de volver a un conflito armado entre as repúblicas das dúas bandas do río Dniéper. Esta situación contrasta fortemente con outros casos parecidos como Osetia do Sur e o Alto Karabaj, con situacións de paz e guerra de maneira intermitente. Ou directamente coas repúblicas populares de Donetsk e Luhansk, onde os acordos de paz nunca se cumpriron. Pero nestas últimas semanas, e no marco da guerra de Ucraína, producíronse varios ataques en territorio de Transnistria: explosións contra edificios gobernamentais, ataques contra a radiotelevisión, asaltos a almacéns de armas, un ataque contra un aeródromo próximo a Tiráspol, a capital, e un frustrado ataque con drons contra estudos de radio e televisión. É difícil poder esclarecer o que realmente pasou, debido a que só se pode contrastar propaganda occidental-ucraína coa propaganda rusa, pero tentaremos pór un pouco de luz. Hai unha primeira versión, e é que Ucraína necesitaría escalar o conflito, arrastrar outros actores e mundializar a guerra, debido a que sería a única maneira de poder combater a invasión rusa. Se se arrastra a Transnistria e a Moldova ao conflito, implicaría, á vez, arrastrar a Romanía. Como dixemos, Romanía exerce unha forte influencia sobre Moldova, incluso fomentando e participando en cambios de réxime no país, polo cal sería fácil prever que sairía a defender o seu "irmán pequeno" moldovo. Máis importante aínda, Romanía é un país membro da Unión Europea e da OTAN, alianza capaz de facerlle fronte e vencer ao exército ruso. Un ataque ucraíno en Transnistria sería unha situación moi difícil para Moldova, debido a que, malia a estar na órbita occidental e simpatizar coa causa ucraína, á fin e ao cabo, supoñería de iure, un ataque doutro Estado no seu territorio. Que por moito que non o controle, algunha reacción tería que ter. O goberno de Transnistria asegura que as investigacións levan todas a que a autoría destes ataques proveñen de Ucraína. De feito, aseguran que as minas utilizadas no aeródromo de Tiráspol son de 60mm, cumpridamente utilizadas pola OTAN. Por outra parte, desde Ucraína e Occidente primeiro asegurábase que os ataques eran contra as emisoras de radiotelevisión que emitían propaganda rusa, pero con posterioridade aseguraron que se trataría de operacións de bandeira falsa perpetradas por forzas rusas. As operacións de bandeira falsa son ataques feitos contra un mesmo, para buscar unha reacción da opinión pública a un casus belli que xere unha escusa para entrar nun conflito. Estaríase a buscar, así, que Transnistria entrase na guerra. Hai que lembrar que Tiráspol está tan só en 100 km de Odesa, co que se podería levar a cabo un ataque desde Transnistria no oeste e Crimea e o Donbás ao leste, para conquistar Odesa e toda a costa ucraína do Mar Negro. Tamén desde o Ministerio de Interior de Moldova asegúrase que as granadas utilizadas nos ataques a Pridnestrovie unicamente son empregadas polos exércitos ruso e de Gabón, co cal temos, pois, dúas afirmacións completamente contrapostas sobre a orixe das armas usadas nos ataques. Finalmente, a postura do Goberno moldovo foi a máis moderada. Aínda que o partido no goberno actualmente en Moldova é de corte atlantista, e solicitou a súa entrada na Unión Europea coincidindo coa solicitude ucraína, descartou por completo entrar na OTAN. Respecto aos ataques, aseguraron que a resolución do conflito en Transnistria tense que resolver por vías pacíficas, e afirmaron descartar totalmente calquera operación militar. Que versión ten razón? Pois é plausíbel que as dúas á vez sexan verdade e sexan mentira tamén. Tanto Ucraína como Rusia poden sacar proveito de involucrar este pequeno Estado no conflito, o que nos leva a unha situación moi perigosa e que facilmente se poida escalar. Son momentos difíciles para atreverse a facer previsións, pero no último mes as peores previsións fixéronse realidade e estamos ante un mundo moi inestábel. Esperamos que a secuela da guerra non continúe esparexéndose por Europa, polo ben de moldovos, transnistrianos, ucraínos, rusos e para nós tamén. |
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.