text
stringlengths 0
600k
|
|---|
Willie Lumpkin is a fictional Fantastic Four character. He is a mailman. He can wiggle his ears and nose. He is one of the few people to know the secrets of the Fantastic Four.
He was played by Stan Lee in Fantastic Four.
Other websites
A Conversation between Stan Lee and Roy Thomas, includes dialogue about the Willie Lumpkin comic strip
Marvel Comics characters |
<p>Essentially what I am trying to do is create a website that has all of its content on the home page but only has some of the content visible at any one time. The way I read to do this is through toggling visibility.</p>
<p>The problem I am having is that: Assume the home page, when you first visit the website is blank (the way I want it to be). Lets say you click on the "about us" link. All of a sudden the about us section becomes visible (the way I want it to be). Now the problem that I have come across is when I know lets say click on the "products" link, I want the "products" content to become visible and the "about us" content to become invisible again. (Essentially creating the illusion of opening a new page within the same page).</p>
<p>Here is the code I have come up with so far. I can make certain div elements visible and invisible (<code>onclick</code>) but I can't figure out how to make sure only one div element is visible at any one time.</p>
<pre><code><script type="text/javascript">
function toggleVisibility() {
document.getElementById("about").style.display = "";
if(document.getElementById("about").style.visibility == "hidden" ) {
document.getElementById("about").style.visibility = "visible";
}
else {
document.getElementById("about").style.visibility = "hidden";
}
}
</script>
<script type="text/javascript">
function toggleVisibility1() {
document.getElementById("products").style.display = "";
if(document.getElementById("products").style.visibility == "hidden" ) {
document.getElementById("products").style.visibility = "visible";
}
else {
document.getElementById("products").style.visibility = "hidden";
}
}
</script>
</code></pre>
<p>The links to make the JavaScript work looks like this:</p>
<pre><code>< href="#" onclick="toggleVisibility();">About
< href="##" onclick="toggleVisibility1();"> Products
</code></pre> |
<p>I`ve installed Xamarin (Xamarin studio, Xamarin.Android) But there are some problems with building even the simpliest project(just create new project->Build->Get an error).</p>
<p>After some googling I found that I`m not the only one experiencing such problems.
The only solution I found is to revert to an earlier version of Xamarin.Android. But how do I do this? Can anyone help, please?</p>
<p>Current version of Xamarin.Android is 4.8.0</p>
<p>Desired version to rollback to is 4.6.6</p> |
<p>First,i read excel file with pandas,then i df.groupby("wire") like this:</p>
<pre><code> wire pin app re_range
W1 0 W1 1 K1 [1]
2 W1 2,3 K2 [2, 3]
1 W1 4 K3 [4]
5 W1 7~9 K4 [7, 8, 9]
4 W1 10,11 T4 [10, 11]
3 W1 21~25 T3 [21, 22, 23, 24, 25]
W2 6 W2 1 K6 [1]
W3 7 W3 1 K8 [1]
W4 8 W4 1 K5 [1]
W5 9 W5 1 K9 [1]
W6 10 W6 1 K7 [1]
W7 11 W7 1 K19 [1]
</code></pre>
<hr>
<p>so,how can i get all the re_range's lists in W1 unioned ,like:
[1,2,3,4,7,8,9,10,11,21,22,23,24,25]</p>
<p>I tried using "lambda x" method ,but it doesn't seem to work.</p> |
SOLO, 35^. £
Published Vy
- DUETT 40cf.
V
t
1
&o^~
H.Bollman&Sons.
ST.L0tJIS.M0
V
o;d>
^ O^D,S
~v^~> J > )
ft
To M i.s.s Mary F.Srollry.
MOUNTAIN SPRITE GALOP.
c. co v v i: h .
S- Q 2
I / tjj* w ^
1
L# 7* 3 *-
T ^ == — — — ' ■
l&vrr' 1 -
ff
P V -
-g- r j
## .Hr .
-f-f
±sh±
• — * —
T "1 r 1 — £ ,—
/Tf- + i
Ai iff f £
±k£
Tnr
2? 1
;£ |
lirt
f f
='& r UJsr=
ISfg
--jA-f.f p
• ; : ;:
ki_.
J- ... *.. ;
•' ’ : , .
f
• . J3L . m :
Copy rig h 11880 HBollxninASons
6 8 8 .
4
2 3
.6 3 9 . 3 .
6 3 9 .
*
|
The Tri-City Americans are an American professional ice hockey team that began playing in 1988. They currently play in the Western Hockey League. They play their home games in Kennewick, Washington at the Toyota Center. The team was originally known as the Calgary Buffalos and later changed their name to the Calgary Centennials. The Centennials were active from 67 to 77 and were later relocated to Billings, Montana and became the Billings Bighorns. They played in Billings from 1977 to 1998 before being relocated to Nanaimo, British Columbia and were named the Nanaimo Islanders. The Islanders played from 1982 to 1983 before they were moved to New Westminster, British Columbia and became the New Westminster Bruins. They moved to the Tri-Cities in 1988.
Other websites
Official website
References
1988 establishments in North America
Canadian Hockey League teams
Ice hockey teams in the United States
Western Hockey League
Sports in Washington (U.S. state) |
Google
This is a digital copy of a book that was prcscrvod for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project
to make the world's books discoverablc online.
It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books
are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discover.
Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the
publisher to a library and fmally to you.
Usage guidelines
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing tliis resource, we liave taken steps to
prevent abuse by commercial parties, including placing lechnical restrictions on automated querying.
We also ask that you:
+ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for
person al, non-commercial purposes.
+ Refrainfivm automated querying Do nol send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine
translation, Optical character recognition or other areas where access to a laige amount of text is helpful, please contact us. We encourage the
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
+ Maintain attributionTht GoogX'S "watermark" you see on each file is essential for informingpeopleabout this project and helping them find
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are lesponsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countiies. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can'l offer guidance on whether any specific use of
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe.
About Google Book Search
Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps rcaders
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full icxi of ihis book on the web
at |http: //books. google .com/l
Google
Dette er en digital kopi af en bog, der har været bevaret i generationer på bibliotekshylder, før den omhyggeligt er scannet af Google
som del af et projekt, der går ud på at gøre verdens bøger tilgængelige online.
Den har overlevet længe nok til, at ophavsretten er udløbet, og til at bogen er blevet offentlig ejendom. En offentligt ejet bog er en bog,
der aldrig har været underlagt copyright, eller hvor de juridiske copyright vilkår er udløbet. Om en bog er offentlig ejendom varierer fra
land til land. Bøger, der er offentlig ejendom, er vores indblik i fortiden og repræsenterer en rigdom af historie, kultur og viden, der
ofte er vanskelig at opdage.
Mærker, kommentarer og andre marginalnoter, der er vises i det oprindelige bind, vises i denne fil - en påmindelse om denne bogs lange
rejse fra udgiver til et bibliotek og endelig til dig.
Retningslinjer for anvendelse
Google er stolte over at indgå partnerskaber med biblioteker om at digitalisere offentligt ejede materialer og gøre dem bredt tilgængelige.
Offentligt ejede bøger tilhører alle og vi er blot deres vogtere. Selvom dette arbejde er kostbart, så har vi taget skridt i retning af at
forhindre misbrug fra kommerciel side, herunder placering af tekniske begrænsninger på automatiserede forespørgsler for fortsat at
kunne tilvejebringe denne kilde.
Vi beder dig også om følgende:
• Anvend kun disse filer til ikkc-konnnerdolt brug
Vi designede Google Bogsøgning til enkeltpersoner, og vi beder dig om at bruge disse filer til personlige, ikke-kommercielle formål.
• Undlad at bruge automatiserede forespørgsler
Undlad at sende automatiserede søgninger af nogen som helst art til Googles system. Hvis du foretager undersøgelse af m;iskl-
noversættelse, optisk tegngenkendelse eller andre områder, hvor adgangen til store mængder tekst er nyttig, bør du kontakte os.
Vi opmuntrer til anvendelse af offentligt ejede materialer til disse formål, og kan måske hjælpe.
• Bevar tilegnelse
Det Google- "vandmærke" du ser på hver fil er en vigtig måde at fortælle mennesker om dette projekt og hjælpe dem med at finde
yderligere materialer ved brug af Google Bogsøgning. Lad være med at fjerne det.
• Overhold reglerne
Uanset hvad du bruger, skal du huske, at du er ansvarlig for at sikre, at dot du gør er lovligt. Antag ikke, at bare fordi vi tror,
at en bog er offentlig ejendom for brugere i USA, at værket også er offentlig ejendom for brugere i andre lande. Om en bog
stadig er underlagt copyright varierer fra land til land, og vi kan ikke tilbyde vejledning i, om en bestemt anvendelse af en bog er
tilladt. Antag ikke at en bogs tilstedeværelse i Google Bogsøgning betyder, at den kan bruges på enhver måde overalt i verden.
Erstatningspligten for krænkelse af copyright kan være ganske alvorlig.
Om Google Bogsøgning
Det er Googles mission at organisere alverdens oplysninger for at gøre dem almindeligt tilgængelige og nyttige. Google Bogsøgning
hja^lper læsere med at opdage alverdens bøger, samtidi g med at det hjælper forfatter e og udgivere med at nå nye målgrupper. Du kan
søge gcnnom hele teksten i denne bog på interncttct på |http : //hooks . google ■ com|
i
1^1*:
^■/
■Jl'
il
-P-S'
•^■/
.■#^j
}^U^
///J
DIGTE OG SANGE
AF
BJØMSTJERNE BJØRNSON.
KØBENHAVN.
FORLAGT AF DEN GYLDENDALSKE BOGHANDEL (F. HEGEL).
THIELES BOOTBYKKERI.
1870.
\
■V^VT^TV«
UNIVERSITY '0\
2 0APRf9M ^j
OF OXFORD y
RA
For at forebygge mulig misforståelse mærkes:
bortkastelsén af j efter g og k foran de tre bløde
selvlyd e, æ og er naturligen — ligesom i svensk —
således at forstå, at j fremdeles blir at udtale på
norsk. Anførte sprogrigtige skrive måde er vedtagen,
for at den kan blive ens i de tre sprog, norsk, svensk
og dansk.
At bortkaste denne j er for resten ikke andet
end i alle samhørende tilfælde at gennemføre en
regel, som alt længe har været fulgt i halvdelen
af dem. En bogstavering som gennem^ begære^ gore^
Jccer^ køre^ skære ^ skøn — uden j — kræves nemlig
af en skrivebrug som gift^ forgyUe^ kiste ^ kylling^ ske^
skilling^ skyds^ — uden j. Når videre nogle d'er
udelades i en del ord efter n (som finne, kenne,
brænne), da sker det, fordi disse d'er er snyltegæster,
som har trængt sig ind i et selskab, hvor de ikke
har mer at gøre end de, som før var hjemme i
ordene al^, han^, kane?, åend; men som for over
100 år siden har måttet gere sig usynlige.
Men konsekvent har jeg endnu ikke vovet at
være; vi får atter vænnes til det rigtige efter hvert,
og lide på, at det ene drager det andet med. Man
har sagt, at aviserne her skulde gå foran, men det
tør de færreste af dem gere for sine kære abonnenters
skyld; vi andre får da begynne.
Kriatiania i april 1870.
B. B.
• I
I I-
I
I 1
I '
I I
INHOLD.
Side.
SynnøTes sang 1.
Haren og raven 2.
17fls Knn 3.
Ternernes tang 5.
En due si jeg skælve 5.
Herre, tag i din stærke hind 6.
Killobnkken . 6.
Visen om Nils skrædder 7.
VenoTil 8.
Over de heje fjælde 10.
Det var slig en vakker solskinsdair 12.
Ingerid Sletten 14.
Træet 15.
Tonen 16.
Der ligger et land 17.
Ja, vi elsker dette landet 18.
Lokkeleg 21.
Aftenstemning 21.
Dans, ropte felen 22.
Elsk din næste 23.
Svar fra Norge til talerne pi det svenske riddarhnset 1860 24.
Left dit hoved 26.
I
I 1
Side.
Holder du af mig 27.
Når du vil på fjældesti 29.
f Johan Ludvig Heiberg 30.
Havet 33.
Alene og i anger 36.
Håkon Sverresøns og Ingas mede 37.
Håkon Sverresens og Ingas gensyn 44.
Prinsessen 46.
Fra monte Pincio .... 47.
O, vidste du bare 49.
Fordum og nu 50.
Det gode humer 52.
Hun gik langs med stranden 53.
Dulgt kærlighed 54.
Olav Trygvason 54.
Suk 55.
Til en Gud-son 56.
Bergliot 57.
Til min hustru 64.
I en tung stund 64.
Kåres sang 65.
Magnus den blinde 66.
Ivar Ingemundsons kvad 67.
Synden, døden . . ; 70.
Til en gammel dame 71.
t Frida 71.
Tak for blomsterne 72.
Til Bergen! 73.
Til P. A. Munch 74-
Bryllops-vise nr. 1 83.
f Kong Fredrik den syvende 84.
TU Sverige 86.
Til festen for fædrenes minne 88.
Da Norge ikke vilde hjælpe 90.
t Daniel Schjøta 91.
Til Danebroge 92.
Skålsang for Ejdsvolds-mændene 93.
Side.
Norrøna-stammen 94.
Paritanemes sang 95.
Jagtsang 96.
Taylors sang 97.
Et telegram 98.
Bryllops-yise nr. 2 98.
f Lektor Thåsen 100.
Under en rejse i Sverige 101.
Stevnemødet 103.
Studenter-sangforeningens vise 104.
f Fra Louise Biun 106.
Til boghandler Johan Dahl 112.
Bryllops-vise nr. 3 114.
Til billedhugger Borch 116.
Spinnersken 118.
Den hvide, røde rose 119.
I ungdommen 120.
De norske studenter til fru Louise Hejberg 121.
Den blonde pige 122.
'Tag imod kransen 123.
Det første møde 124.
Godmorgen! 124.
Fædrelands-sang % 125.
Han fik ej lov til at lægge ud 126.
Jeg vælger mig april 130.
Ved Ditmar Meidells bryllop '. . 131.
Norsk sjemands-sang 133.
t Halfdan Kjerulf 135.
De norske studenters hilsen med fakkel- tog til deres kgl. højheder
kronprins Fredrik og kronprinsesse Louise 137.
De norske studenters hilsen med fakkel-tog til professorVTelhaven . 138.
Til en basar for fattige 139.
Fremad! 140.
En mund- smag af min ven apotekerens mund-held 141.
Mødet 144.
Norsk nator .... 145.
Jeg rejste forbi 148.
Side.
Mit følge 149.
TU min far 151.
Til Erika Lie 154.
t Ved Michael Sars's ^av 156.
Til Johan Sverdrnp 158.
Ved en vens bryllop 163.
t Ole Gabriel Ueltmd 166.
f Anton Martin Schweigård 168.
Bryllops-vise nr. 4 169.
TU A. O. Vinje 171.
Sidste sang 172.
Synnøves sang.
(Af Synnøve Solbakken).
JNu tak for alt, ifra vi var små
og legte sammen i skog og lage*.
Jeg tænkte, legen den skulde gå
oppi de grånende dage.
Jeg tænkte, legen den skulde gå
ud fra de løvede, lyse birke
did frem, hvor Solbakkehuse stå,
og til den rødmalte kirke.
Jeg sad og vented såmangen kvæld
og så did bort under granehejen;
men skygge gjorde det mørke Qæld,
og du, du fant ikke vejen.
Jeg sad og vented og tænkte tidt:
naar dagen lider, han vejen vover.
Og lyset sluktes og brænte lidt,
og dagen kom og gik over.
Det stakkers øjet er blevet vant,
det kan så sent med at vende synet;
det kenner slet ingen anden kant
og brænner sart under brynet.
De nævner sted, hvor jeg trøst kan få;
det er i kirken bag Fagerliden;
men bed mig ikke om did at gå; —
han sidder lige ved siden.
— Men godt, så ved jeg dog, hvem det var,
som lagde gårdene mod hverandre
og vej for synet i skogen skar .
og gav det lov til at vandre.
Men godt, så ved jeg dog, hvem det var,
som satte stoler til kirkebor* et
og gjorde, at de går par om par
fremover lige mod koret.
Haren og ræven.
(Af Sjnttøve Solbakken).
Og ræven lå under birkerod
bortved lynget.
Og haren hopped på lette fod
over lynget.
Det er vel noget til solskinsdag !
det glitrer for, og det glitrer bag
over lynget.
Og ræven lo under birkerod
bortved lynget.
Og haren hopped i vilde mod
over lynget.
Jeg er så glad over alle ting!
hu — hej, gør du slige svære spring
over lynget?
Og ræven vented bag birkerod
bortved lynget.
Og haren tumled ham midt imod
over lynget.
Men Gud forbarme sig, er du der! —
— A, kære, hvor tør du danse her
over lynget?
Nils Finn.
(Af Halte-Hulda).
Og vetli Nils Finn skuldi ut at gå;
hann fek inki ski'i til at hanga på.
— »Dat var ilt!« sa' d'uppundir.
Og vetli Nils Finn setti fotin i snjo:
»dit ovstygga troll, vil du laf mig i ro!
— «Hi — ho — ha!« sa' d'uppundir.
Nils Finn slo .med stavin i snjo, so han fauk:
»såg du trollskapin, du, kor forsett han rauk?«
— »Hit — li — hu!« sa' d'uppundir.
Nils Finn dro dat ejna ski fram med ejt tak;
dat andre hek fast, — hann valt att og bak.
— »A drag i!« sa' d'uppundir.
Nils Finn gret i snjoin og sparkad og stak;
dess mejri hann sparkad, dess lengr hann sak.
— »Dat geng gott!« sa' d'uppundir.
Og bjørki, hun dansad, og grantufsin lo;
dar var inki ejn, dar var hundrad og tvo.
— »Er du kend?« sa' d'uppundir.
I p
Og Qellit, dat skrattad, so snjofilla flaug;
men Nils knytti nevin og svor, at dat laug.
— »Var' dig nu!« sa' d'uppundir.
Og snjofonni gapad, og himlin f6r ned;
Nils tenkti, han vildi nog ogso gå med. —
— »Kom'n veg?« sa' d'uppundir. — —
Tvau ski stod i snjoin og så sig ikring,
men så inki stort; fyr' dar var inginting.
— »Kvar er Nils?« sa' d'uppundir.
Ternernes sang.
(Af Halte-Hulda).
God morgen sol mellem grønne løv!
ungdomssind i de dybe dale,
smilet i deres mørke tale,
himlens guld på al jordens støv.
God morgen sol over kongeborg!,
venlig lokker du ud dens terner;
tænd i hvert bryst små lyse stjærner,
tindre de klart i en natlig sorg.
Godmorgen sol over høje Qæld!
lys på landet, så vidt det redes,
at det sig rejser og toet stedes
for dagen hist i din varmes væld.
En due så jeg skælve.
(Af Halte-Hulda).
En due så jeg skælve
i en stormbyges torden;
did bølgerne sig hvælve
blev den reven fra jorden.
Jeg hørte den ej skrige,
jeg den ej hørte klynke;
den kunde ikke stige —
og så måtte den synke!
Herre, tag I din stærke hånd.
(Af Arne).
Herre, tag i din stærke hånd
barnet, som leger ved stranden.
Send du din værdige Hellig-ånd,
at det kan lege selv anden.
Vandet er dybt, og bunden glat,
Herre, far han først i armen fat,
drukner det ikke, men lever
til du det nåderig hæver.
Moderen sidder i tunge savn>
ved ikke hvor det farer,
ganger for døren, roper dets navn,
hører slet ikke, det svarer.
Tænter som så, hvor end det er,
han og du er det altid nær:
Jesus, dets lille broder,
følger det hjem til moder.
Killebukken.
(Af Arne).
Killebukken, lammet mit;
skønt det ofte går tungt og stridt
opefter slette fjælde', —
følg du vakkert din bjælde. ..
Kiilebukken, lammet mit,
pas så dygtig på skinnet dit;
mor vil ha det i felden,
som hun syr sig om kvælden.
Kiilebukken, lammet mit,
læg så dygtig på kødet dit;
ved du ikke, tuppen,
at mor vil ha det i suppen?
Visen om Nils skrædder.
(Af Arne).
Dersom du ikke kom til igår,
har du hørt geti han Nils skrædder, så staut han går.
Dersom du ikke kom til her ene dagen,
har du hørt geti, hvor han lagde Knut Storedragen.
»
Det var oppå låvetaget hans Ola-Per Kviste:
»næste gang jeg skal hive dig, må du have med
dig lidet niste.«
Hans Bugge var så navngetin en mand,,
at det spøgte efter*n både land og strand.
»Sig fort, Nils skrædder, hvor du ligge vil,
så skal jeg spytte på flækken og lægge hoMet dit
til.« —
»A, kom mig først så nær, at jeg kan kenne dig
på tæften,
— tror nu ikke, du slår nogen mand omkring med
kæften.«
Det første taget var bare så som så.
Begge de karerne vilde have det medjat stå.
Det andre taget glap for han Bugge-Hans.
Blir du trøt nu Buggingen; det er en streng dans.
Det tredje taget f6r Hans framstupes, så blodet
sprat —
»d^t var svært, som du spytted, karlu — »A jøye,
hvor jeg dat!« —
Har du set et træ lægge skygge på nyfalden sne?
har du set han Nils mod en ungmø le?
Har du set han Nils sætte foden frem i dansen?
er du jente, så gå; — • det er for sent, når du har
tabt sansen.
V e n e V i I .
(Af Arne).
Hun Venevil hopped på lette fod
sin kærest' imod.
Han sang, så det hørtes over kirketag:
»god dag! god dag! — «
8
og alle de små fugle sang lystig med i lag:
»til sanktehans
»er der latter og dans;
»men siden ved jeg lidet, om hun flætter sin krans ! u
Hun flætted ham en af de blomster blå:
— »mine øjne små!«
han tog den, han kasted og tog den igen:
»farvel min ven !«
og jubled, mens han sprængte over ager-renen hen :
»til sanktehans o. s, v.
Hun flætted ham en: »hvis du ei forsmår
»af mit gule hår?«
hun flætted, hun bød ham i ypperlig stund
sin røde mund:
han tog den, og han fik den, og han rødmede som hun.
Hun flætted en hvid i et liljebånd:
»min højre hånd.«
Hun flætted en blodrød i kærlighed:
»min venstre med.«
Han tog imod dem beggp to, men vendte sig derved.
Hun flætted af blomster fra hver en kant:
»alle dem jeg fant!«
hun sanked, hun flætted og græd dertil:
»tag dem, du vil!«
Han tiede og tog dem kun, men flygtede så vild.
Hun flætted en stor uden farvesans:
»min brudekrans!«
hun flætted, så fingrene blev blå:
• saBt du den på.«
Men da hun skulde vende sig, hun ingensteds ham så.
Hun flættede modig foruden stans
på sin brudekrans.
Men nu var det langt over sanktehans,
ingen blomster fant's:
hun flætted af de blomster, som slet ikke fant*s!
»Til sanktehans
er der latter og dans;
men siden ved jeg lidet, om hun flætter sin krans.«
Over de høje fjælde.
. (Af Arne).
Undrer mig på, hvad jeg får at se
over de høje Qælde?
øjet møder nok bare sne;
rundt omkring står det grønne træ,
vilde så gærne over; —
tro, når det rejsen vover?
Ørnen løfter med stærke slag
over de høje fjælde, —
ror i den unge, kraftfulde dag,
mætter sit mod i det vilde jag,
sænker sig, hvor den lyster, —
ser mod de fremmede kyster!
I I
10
Løvtunge apal, som intet vil
over de høje Qælde?
sprætter, når sonaren stunder til,
venter til næste gang, den vil,
alle dens fugle gynger,
ved ikke, hvad de synger; —
den, som har længtet i tyve år
over de høje Qælde, —
den, som ved, at han ikke når,
kenner sig mindre år for år — ,
hører, hvad fuglen synger,
som du så trøstig gynger.
Sladrende fugl, hvad vilde du her
over de høje Qælde?
rede du fant vist bedre der,
videre syn og højere trær, —
vilde du bare bringe
' længsel, men ingen vinge ?
Skal jeg da aldrig, aldrig nå
over de høje iQælde?
skal denne mur mine tanker slå,
sådan med sne-is og rædsel stå
stængende der til det sidste, —
blive min dødningkiste?
Ud, vil jeg! ud! — o, så langt, langt, langt
over de høje fjælde !
11
her er så knugende, tærende trangt,
og mit mod er så ungt og rankt, —
lad det så stigningen friste,
— ikke mod murkanten briste!
Engang, jeg ved, vil det række frem
over de høje Qælde.
kanske du alt har din dør på klem ? -
Herre min Gud! godt er dit hjem, —
lad det dog endnu stænges,
og jeg få lov til. at længes!
Det var slig en vakker solskinsdag.
(Af Arne).
Det var slig en vakker solskinsdag,
jeg kunde ikke være inne;
jeg rangled' tiiskogs, la' mig att og bag
og vugged, hvad kom i minne;
men dér krøb maur, og der stak myg
og klæggen var snøg og hvepsen styg.
»Kære, vil du ikke være ude i godvejret
da?« — sa' mor, hun sad og sang i svalen.
Det var slig en vakker solskinsdag,
jeg kunde ikke være inne;
jeg gik på en eng, la' mig att og bag
og sang, hvad som faldt i sinne;
12
da kom der orme, tre alen lang',
at sole sig lidt, — og jeg la' på sprang.
»I sligt velsignet vejr kan vi gå barfød,« —
sa' mor, hun drog sokkerne af sig.
Det var slig en vakker solskinsdag,
jeg kunde ikke være inne;
jeg gik i en båd, la' mig att og bag
og lod den for strømmen rinne.
Men solen stak, så min næse sprak;
d'er måde med alt, og på land jeg trak.
»Nu er det vel dage til at få højet tørt i,« —
sa' mor, hun slog i det med en rive.
Det var slig en vakker solskinsdag,
jeg kunde ikke være inne;
jeg kløv i et træ, det var andet slag!
der kunde jeg svalning finne.
Så dat en træåme ned på min hals,
jeg hopped og skreg; det var fanden til vals!
»Ja, skinner ikke kuen idag, så skinner hun
aldrig,« — sa' mor, hun glant op i liden.
Det var slig en vakker solskinsdag,
jeg kunde ikke være inne;
så la' jeg på fossen i store slag;
der var nu vel fred at finne!
men solen skinne d, så druknede jeg, —
har du skrevet visen, så er det ikke mig.
»Bare tre slige solskinsdage, og alting er i
hus,« — sa' mor, hun gik at rede sengen min.
13
Ingerid Sletten.
(Af Arne).
Ingerid Sletten af Sillegjord
havde hverken sølv eller guld;
men en liden hue af farvet uld,
som hun havde fat udaf mor.
En liden hue af farvet uld,
havde hverken stås eller fo'r;
men fattigt minne om far og mor,
der skinned langt mer* end guld.
Hun gemte huen i tyve år,
måtte ikke slide den ud!
Så bærer jeg den så glad som brud,
når jeg for alteret går.
Hun gemte huen i tredive år,
måtte ikke skæmme den ud!
så bærer jeg den så glad som brud,
når jeg for vor Herre står.
Hun gemte huen i fireti år,
hugsede endnu på siiT mor,
»vesle min hue, forvist jeg tror,
vi aldrig for alteret står.«
14
I I
I
Han ganger for kisten at tage den^
hjærtet var så stort derved;
hun leder frem til dens gamle sted,
da var der ikke tråden igen.
Træet.
(Af Arne).
Træet stod færdigt med blad og med knop.
»Skal jeg ta dem?« sa' frosten og pustede op.
»Nej kære, lad dem stå,
til blomster sidder på!« —
bad træet og skalv ifra rod og til top.
Træet fik blomster, så fuglene sang.
»Skal jeg ta dem?« sa' vinden og vifted og svang.
»Nej kære, lad dem stå,
til bæret sidder på!« —
bad træet, i vinden det dirrende hang.
Og træet fik bær under soløjets glød.
»Skal jeg ta dem?« sa* jenten så ung og så rød.
»Ja kære, du kan ta, .
såmange du vil ha!«
sa' træet og grenen den bugnende bød.
15
I I
Tonen.
, (Af Arne).
1 skogen smågutten gik dagen lang,
gik dagen lang,
der havde han hørt slig en underlig sang,
underlig sang.
Gutten en fløjte af selje skar,
af selje skar, —
og prøvde, om tonen derinne var,
derinne var.
Tonen, den hvisked og nævnte sig,
og nævnte sig,
men bedst som han lydde, den løb sin vej,
den løb sin vej.
Tidt, når han sov, den til ham smøg,
den til ham smøg.
Og over hans pande med elskov strøg,
med elskov strøg.
Vilde den fange og vågned brat,
og vågned brat;
men tonen hang fast i den blege nat,
i den blege nat.
»Herre min Gud, tag mig derind,
tag mig derind;
ti tonen har fået mit hele sind,
mit hele sind.«
16
Herren, han svared: »den er din ven;
den er din ven;
skønt aldrig en time du ejer den,
du ejer den.«
Der ligger et land.
(1859).
Der ligger et land mod den evige sne,
i revnerne kun er der vårliv at se.
Men havet går til med historie- døn,
og elsket er landet som mor af søn.
Hun tog os i fanget, dengang vi var små,
og gav os sin saga med billeder på.
Vi læste, så øjet blev stort og vådt;
da smilte den gamle og nikked blot.
Vi sprang ned til Qorden, vi stirrede mod
den askegrå bauta, hvor gammel den stod;
hun stod der end ældre, sa' ingen ting;
men stensatte hauger lå rundt i ring.
Hun tog os ved hånden, og følge hun gav
bort derfra til kirken så stille og lav,
hvor fædrene ydmygt har bøjet knæ,
og mild'lig hun sagde: gør I som de!
Hun strødde sin sne over Qældbratte li,
bød så sine gutter at stå den på ski.
Hun knuste med stormhånd det nordhavs spejl,
bød så sine gutter at hejse sejl.
17
Hun satte de vakreste jenter i rad
at følge vor idræt med smil og med kvad,
og selv sad hun højt i sin sagastol
og måneskinskåben opunder pol.
Da lød der et fremad! et fremad endnu
på fædrene-mål og med fædrene-hu
for frihed, for noriskhed, for Norge hurra!
og fjældene selv-roper langt hurra.
Da løsned' begejstringens rullende fån,
da døbtes vi af hendes mægtige ånd,
da stod over fl^W^t et syn i glød,
som siden os maner indtil vor død.
Ja, vi elsker dette landet.
(1859).
Ja, vi elsker dette landet,
som det stiger frem
furet, vejrbidt over vandet
med de tusen hjem.
Elsker, elsker det og tænker
på vor far og mor
og den saganat, som sænker
drømme på jord.
Dette landet Harald bjærged
med sin kæraperad,
dette landet Håkon værged,
medens Øjvind kvad;
18
Olav på det land har malet
korset med sit blod,
fra dets høje Sverre talet
Roma midt imod.
Bønder sine økser brynte,
hvor en hiær drog frem;
Tordenskjold langs kysten lynte,
så den lystes hjem.
Kvinner selv stod op og strede
som de vare mænd;
andre kunde bare græde;
men det kom igen!
Vistnok var vi ikke mange;
men vi strak dog til,
da vi prøvdes nogle gange,
og det stod på spil;
thi vi heller landet brænte,
end det kom til fald;
husker bare, hvad som hændte
ned på Fredrikshald !
Hårde tider har vi døjet,
blev tilsidst forstødt;
men i værste nød blåøjet
frihed blev os født.
Det gav faderkraft at bære
hungersnød og krig,
det gav døden selv sin ære —
og det gav forlig.
19
Fienden sit våben kasted,
op visiret f6r,
vi med undren mod ham hasted;
ti han var vor bror.
Drevne frem påstand af skammen
gik vi søderpå;
nu vi står tre brødre sammen
og skal £iådan stå!
Norske mand i hus og hytte^
tak din store Gud!
landet vilde han beskytte,
skønt det mørkt så ud.
Alt, hvad fædrene har kaBmpet,
mødrene har grædt,
har den Herre stille læmpet,
så vi vant vor ret.
Ja, vi elsker dette landet,
som det stiger frem
furet, vejrbidt over vandet
med de tusen hjem.
Og som fædres kamp har hævet
det af nød til sejr,
også vi, når det blir krævet,
for dets fred slår lejr.
20
Lokkeleg.
(Af En glad gni).
Kom bukken til gutten,
kom kalven til mor,
kom mjavende katten
i snehvide sko'r,
kom andunger gule,
kom frem ifra skjule',
kom kyllinger små,
som næppe kan gå,
kom duerne mine
med fædrene fine,
se græsset er vådt,
men solen gør godt,
og tidlig, tidlig er det på sommer'n,
men rop på høsten, så kommer'n!
Aftenstemning.
(Af En glad gut).
Solen skinner vakkert om kvælden,
katten ligger doven ud på hellen.
»To små mus,
fløde af et krus,
fire stykker fisk
stjal jeg bag en disk
21
og er så god og mæt
'og er så doven og træt«,
siger katten.
.Kyllinghønen vingerne sænker,
hanen står på ét ben og tænker:
»den grå gås
styrer høj nok kås;
men se til, om den kan
nå en hane i forstand?
Ind, ind, høner under tag,
solen kan gærne få lov for idag«,
siger hanen.
»Herregud, det er godt at leve
for den, som slipper at stræve!«
siger fuglen.
Dans, ropte felen.
(Af En glad gnt).
»Dans!« ropte felen
og skratted på strengen,
så lensmandsdrengen
sprat op og sa*: »ho!«
»Stans!« ropte Ola,
slog bena unda'n,
så lensmand dat afn,
og jenterne lo.
22
»Hop!« sa*n Erik
og spænte i taget,
saa bjælkerne braged,
og væggene skrek.
»Stopln sa*n Elling
og tog ham i kragen
og holdt ham mod dagen:
»du er nok for vek!«
»Hejla sa*n Rasmus,
tog Randi om live':
»skynd dig at give
den kyssen, du ved«.
»)Nej!« svarte Randi,
en ør-fig hun gav ham
og sled sig ifra ham:
»der har du besked!«
Elsk din næste.
(Af En glad ^t).
Elsk din næste, du kristen-sjæl,
træd ham ikke med jernsko-hæl,
ligger han end i støvet.
Alt, som lever, er underlagt
kærlighedens genskabermagt,
bliver den bare prøvet!
23
Svar fra Norge
ta
talerne på det svenske rlddarhaset 1860.
Har du hørt, hvad Svensken siger,
unge norske mand?
har du seet, hvad, som stiger
op om Kølens rand?
Skygger af de faldne fædre,
som har aldrig vidst det bedre,
end hvor slige ord blev sagt,
der at vinke frem til vagt.
Svensken siger, at det røde
i vort norske flag,
det, som rant, da Magnus døde,
det, som ler idag,
det, som over Halden bælted,
det, som over Adler vælted,
det kan Svenskens gule-blå
uden skam ej bære på.
Svensken siger, vore minner
have tabt sin glans,
at vi ære lettest finner
ved at låne hans.
Skal vi så til Ltitzen flytte,
lukke denne stråtaghytte,
slæbe farfars gamle stol
ind i Svenskens æressol.
24
j
I
Lad den stå^ det stakkels skrammel,
vi har fat det kært.
Dertil er den nu så gammel,
at det ej er værdt.
Og så sad der nogle i den
sådan op igennem tiden,
Sverre præst og andre mænd,
som kan ville gå igen.
Svensken siger, vi må vide,
han os frihed gav,
og at svenske sværd kan bide
lidt om gangen af.
Men det er vel ej så farligt,
han bør heller fare varligt;
ti der faldt nok nogle før
der, hvor han vil bryde dør.
Svensken siger, at vi ere
end en liden dreng,
ganske passe* til at bære
slæbet på hans hæng.
Montro, hvad de vilde svare
Christie og de gamle kåre',
hvis de sad på Ej ds vold end,
murende med sværd om lænd.
Svenskens ord var tit så store,
og vi var så små,
men det aldrig noget gjorde,
når det rønte på.
I
I
I
25
Vessel og de norske gutter
på den lille sorte kutter
fik den svenske flagfregat
jaget over Kattegat.
Lad kun svenske adeln svinge
Karl den tolftes hat,
jambred ham til krig som tinge
går vi lige radt.
Bliver det for galt derinne,
skal vi vej til Torgny i) finne,
og så gælder det en dag
nordens store frihedssag.
Løft dit hoved!
(Af En glad gut).
Løft dit hoved, du raske gut!
om et håb eller to blev brudt,
blinker et nyt i dit øje,
straks det får glans af det høje!
Løft dit hoved og se dig om,
noget er der, som roper: kom! -
noget med tusende tunger,
som om frejdighed sjunger.
>) Bønderne. Se Olaf den helliges saga, hvor Torgny p&
Upsalating rejser sig på bøndernes vegne og kræver fred
med nordmændene.
26
r
Løft dit hoved, ti i dig selv
blåner også et udstrakt hvælv,
hvor der med harper klinger,
jubler, toner og svinger.
Løft dit hoved og sjung det ud,
aldrig kuer du vårens skud;
hvor der er gærende kræfter,
skyder det året efter.
Løft dit hoved og tag din dåb
af det høje, strålende håb,
som over verden hvælver
og i hver livsgnist skælver.
Holder du af mig.
(Af En irlad gnt).
Holder du af mig,
holder jeg af dig
alle mine levedage;
sommeren var kort,
græsset blegner bort,
kommer med vor leg tilbage.
Hvad du sa' ifjor,
husker jeg iår,
sidder som en fugl i karmen,
kakker på og slår,
synger lidt og spår
lykke under solevarmen.
27
Litli-litli-lu,
hører da mig nu,
gutten bagved bjørkehejen?
ordene vil gå,
mørket falder på,
kanske du kan vise vejen.
Sjo-i, sjo-i, hys,
sang jeg om et kys? —
nej, det gjorde jeg vist ikke.
Hørte du det, du?
kom det ej ihu, —
jeg vil lade afbud skikke.
O, godnat, godnat!
drømmen har mig fat,
den om dine milde øjne
og de tause ord,
som af krogen f6r, —
o, de vare så forfløjne!
Nu jeg lukker til;
er der mer, du vil?
tonerne tilbage trille,
lokker. mig og ler,
vilde du mig mer?
aftnen er så varm og stille.
28
Når du vil på fjældesti.
(Af En glad gut).
Når du vil på Qældesti
og skal nisten snøre,
læg så ikke mere i,
end du let kan føre.
Drag ej med dig dalens tvang
i de grønrie lider,
skyl den i en frejdig sang
ned ad Qældets sider.
Fugler hilse dig fra gren,
bygdesnakket viger,
luften bliver mere ren,
højere du stiger.
Fyld dit glade bryst og syng,
og små barneminner
nikke vil blandt busk og lyng
frem med røde kinner.
Stanser, lytter du engang,
vil du få at høre
ensomhedens store sang
bruse til dit øre.
Straks en Qældbæk risler kvikt,
straks en småsten ruller,
føres hid din glemte pligt
med en verdens bulder.
29
Bæv, men bed, du bange sjæl,
mellem dine minner!
gak så frem: den bedre del
du på toppen finner.
Der som før går Jesus Krist,
Elias og Moses:
ser du dem, skal ganske vist
farten evig roses.
Johan Ludvig Heiberg.
Nu de bar ham ud til graven,
ham, den gamle, muntre gartner;
nu går børnene med gaven
fra hans eget blomsterbed.
Aben end står havelågen,
hvor han sad indunder træet,
og vi skotter ind, om nogen
skulde sidde der endnu.
Der er tomt. En sortklæd kvinne
vandrer om med sagte fodtrin;
hun er ene nu derinne,
hvor hans klare latter lød.
30
Hun som barn gik udenfore,
så med undren over gærdet;
nu den store, tunge tåre
takker for, at hun kom ind.
Æventyr og store tanker
suste om ham under løvet;
stille svæver hun og sanker
dem isammen for sin ve.
Han har engang faret vide,
denne gamle, muntre herre;
den, som lytted ved hans side,
kunde lære lidt iblandt.
*Liv og bogstav gav ham stige
op mod det, som få kun øjner.
Der er knap i tankens rige
sted, hvor ej hans fodtrin lød.
I sin manddom var han værner
ora alt stort og skønt i landet;
siden han de stille stjærner
fulgte på sin gang om Gud.
Husker I, som ere gamle,
»Nytår!« ringet ind i Norden?
Hvor det havde kraft at samle
kæmper for den store tid!
31
Husker I så ham, der sprængte
frem med glade stød i hornet,
og al vej tilbagetrængte
hoben fra de stores tog?
I hans følge børn og fauner,
latter, tankeleg og tårer;
bag ham friheds høje bauner
tændtes langsomt af sig selv.
Stilhed kom der snart for ordet,
hjertefred der kom for tonen,
mægtig over landet f6r det
som et anelsernes kor.
I sin manddom var han værner
om alt stort og skønt i landet;
siden han de stille stjærner
fulgte på sin gang om Gud.
Eller gik i Nordens have
som en gammel munter gartner,
der af folkevårens gave
tog for evigheden sæd.
Snart med alvor, snart med lune
ind han planted, op han rykked, —
sad i kvælden, hvor den brune *
danske bøg hans sjæl gav ly.
32
Aben end star havelågen,
hvor vi så ham under træet,
og vi skotter ind, om nogen
skulde sidde der endnu.
Havet.
(Af Andjot GeUiae).
.... Havet stunder jeg mod, ja havet,
hvor Qærnt det ruller i ro og højhed.
Med vægt af fjældtunge tågebanker
det vandrer evig sig selv imøde.
Skønt himlen daler, og landet kalder,
det har ej hvile, og ej det viger.
I sommernatten, i vinterstormen
det vælter klagende samme længsel.
Mod havet stunder jeg, ja mod havet,
hvor Qærnt det løfter den kolde pande!
Se, verden kaster sin skygge på den
og spejler hviskende ned sin jammer.
Men solen stryger den varm og lysblid
og taler frejdig om livets glæde.
Dog lige iskold, tungsindig rolig
den sænker sorgen og sænker trøsten.
Fuldmånen suger, orkanen løfter,
men taget glipper, og vandet strømmer.
33
Lavlandet nedhvirvles, berge smuldre,
mens jævnt det skyller mod evigheden.
Hvad hen det drager, må vejen vandre.
Hvad engang synker, det stiger ikke.
Ej bud der kommer, ej skrig der høres;
dets egen tale kan ingen tyde.
Mod havet er det, langt ud mod havet,
som aldrig kenner en stunds forsoning!
For alt, som sukker, det er forløser;
men drager vid*re sin egen gåde.
Føl denne sælsomme pagt med døden,
at alt det gir ham, — sig selv kun ikke.
Jeg føres, hav, af dit store tungsind
og slipper ned mine matte planer,
og lader flyve de bange længsler:
din kolde ånde mit bryst skal svale!
Lad døden følge, på byttet lure:
vi skal nok spille en stund om brikken!
Jeg slider timer ifra din rovlyst,
mens frem jeg skær' under vredesbrynet;
du skal kun fylde mit spænte storsejl
med dine susende dødsorkaner;
din bølges rasen mer' skyndsomt bære
mit lille fartøj mod stille vande.
Hvad heller ensomt og mørkt ved roret,
forladt af alle og glemt af døden.
34
når fremmed sejl fra det fjærne vifter,
Og andre stryger forbi i natten,
at mærke strømningens underdønning,
- havhjærtets^ suk, når det drager ånde
Og bølgens smågang mod bjælkelaget,
— det stille tidsfordriv i dets tungsind.
Da skyller længslerne langsomt over
i alnaturens havdybe smerte,
og nattens, vandets forente kulde
min sjæl udruster for dødens rige.
Så kommer dagen! og modet springer
i lange buer mod lys og hvælving,
og skibet snøfter og lægger siden
med vellyst ned i den kolde bølge,
og gutten klavrer med sang mod toppen
at rede sejlet, så det kan svulme,
og tanker jager som trætte fugler
om mast og ræer, men får ej fæste . . .
Ja, ja, mod havet! Did drog jo Vidgar!
Som han at sejle og så at synke
i skibets forstavn hos Olav Trygve'!
Med kølen kløve den kolde tanke,
men fange håb af den mindste luftning!
Med dødens fingre bagefter roret,
men himlens klarhed udover vejen!
Og så engang i den sidste time
at mærke naglerne give efter
og døden trykke på plankelaget,
så vandets frelsende strøm kan komme!
35
Da lægges ned i de våde klude
og fires did, hvor det evig tier,
mens bølgen ruller mit navn mod stranden
i store måneskinsklare nætter!
Alene og i anger.
(Til en siden afded ven).
Jeg ejer en ven, han hviskede nu:
»Guds fred!« i mit natvåge sind.
Når lysene dør, når mørket har gru,
da kommer han gærnest ind.
Han ejer ej ord, som falder mig hårdt;
thi selv har han syndet og lidt.
Han læger med blik det sted, som er sart,
og sidder, til jeg har stridt.
Er gærningen gjort, han kalder den sin,
om hj ærtet har sorg derved.
Han tvætter den tro med så håndblødt et lin,
at smærten må give fred.
Han fulgte hvert håb, som jublende steg,
han tyngede ej, når det faldt.
Han står her just nu, så mild, men så bleg; -
om år skal han se, hvad det galdt!
36
Håkon Sverresøns og Ingas møde.
(Af Kong Sverre).
Inga har, forklædt som gnt, søgt ind i kong;8g;ården for at se kong^
Sverre ; Håkon Sverresen opdager hende , fatter mistanke og forfelger
hende. Hon søger hjælp inde i forhallen hos nogle' af kongens mænd, som
sætter hende op i en nische, der netop var gjort i stand for hellig Olafs
billedstøtte, og går derpå. Håkon kommer sættende.
Håkon.
Å, hun var dejlig! — Men hvor kan hun være?
(løber lige op mod Inga, som tror, hun er set, og giver et skrig;
Håkon tamler tilbage).
Nej, står du der? hvor højt du alt er kommen!
Inga.
Jeg er så skamfuld^ og jeg er så ræd dig!
Håkon.
Ho! Frygten røber dig, som flugten før!
Inga.
Hvad vil du mig?
Håkon.
Kun se på dig deroppe.
Inga.
Gå lidt tilside, skal jeg komme ned.
Håkon.
En spurv i hånden — , ja, du kenner resten.
Inga.
Ja, jeg skal blive dig de ti på taget !
Håkon.
Vær nu oprigtig og hav tillid til mig,
jeg er så trofast, jeg skal intet røbe:
er du vel gut?
Inga.
Er du en jente kanske?
37
Håkon.
■
Ja, er du gut, så vil jeg være jente.
Inga.
Hør der bag døren, hvor de kalder på dig!
Håkon.
Lad dem kun komme, jeg er ikke bange.
Inga.
Hvis det var kongen! hvis han så mig her!
Håkon.
Han vilde sige: »hvorfor står du der?«
Inga.
Ja stigen, stigen, hvor er stigen? skynd dig!
Håkon.
Ja stigen, stigen!
■ Inga.
Nej se der!
Håkon.
Der stod den ! (brinjrer den).
nu står den sikkert, — kom så hid med foden!
Inga.
Gå du først bort!
Håkon.
Tilstå, du er en jente!
Inga (træder frem).
Men hvorfor det? (tubage). Nej, jeg vil heller vente!
Håkon.
Nu godt! ja, kongen kan dig løfte ned,
han kommer snart.
Inga.
Hvad siger du?
I I
38
Håkon.
Det sted
er ej det vanlige til audienser;
men slige småting ej en konge ænser.
Inga.
Jo> jo jeg er — ja, jeg er det, du siger! —
men ej forråd mig for de andre piger!
Jeg vilde endelig kong Sverre se,
og som en pige kunde det ej ske.
Her færdes krigsfolk både ud' og inne,
man kan ej vide, hvad de får isinne.
Men du, det tænker jeg, du mig forstår,
lad mig få se ham, og så glad jeg går!
Fra jeg var barn, har jeg hørt Sverre nævne
med had og afsky for hans stolte stævne,
men har dog fulgt ham som en trodsig fugl
til val og uvejr, over sjø så hul,
og bønfaldt for ham, når det rigtigt kneb,
og atter jublet, når de andre peb.
O, var jeg mand, jeg rusted mig og rømte,
for at få leve, hvad jeg om. ham drømte;
men jeg er kvinne, jeg må liste hen
at se, hvad stråler over nordens mænd;
thi jeg har hjærte for hans store sag, —
der har du grunden til mit mod idag.
Håkon.
Kom ned, kom ned! din varme, høje tale
som Saga lyser over kongens sale.
(hjælper hende).
Du skal få se ham! det var mindste løn
for sådan troskab. — O, hvor er du skøn! —
39
Da skal fk se ham! han er god, som stor.
— Vær ikke ræd for mig, — jeg har dit ord.
Inga.
Jeg er ej ræd for dig, det gik straks over,
da jeg fik se dig.
Håkon (tagende).
Ved din hånd jeg lover,
at jeg skal være dig en trofast ven!
Inga.
Din røst så tillidsfuld mig drager hen
som før dit åsyn. — Sig mig med det samme:
mon ikke da er af en høvdingstamme ?
Håkon.
For tanken takker jeg med svar i løn:
jeg heder Håkon og er kongens søn. —
Inga.
Jomfru Maria!
Håkon.
Nej, bliv ikke bange;
thi du er mer end jeg, o mange gange^
Du er den dejligste, som jeg har set,
jeg rent forvildes ved, hvad her er sked.
Jeg stod dig efter som en ussel hund,
men stanser skamfuld ifra denne stund.
Dit ord kan løfte og dit øje binde,
nu er det første gang, jeg ser en kvinne!
Giv mig dog lidt af denne magt, du har,
at vise panden som en dag så klar.
Giv mig lidt stilhed til hin mørke flok
af hede tanker, jeg ej styrer nok.
40
o, lad det stråle af dit barnebjem,
så jeg af mødet stiger bedre frem!
Inga.
Jomfru Maria! hvilke ord han ejer!
Håkon.
De dog så lidet mod sit billed vejer.
Jeg husker ikke, hvad jeg forhen talte,
jeg er kun tavlen, hvorpå selv du malte;
jeg husker ikke, hvad jeg mere er,
jeg husker ikke, hvad jeg nu vil her;
men jeg må tale, jeg må bare sige:
du er det dejligste på jorderige!
Du kom som godvejr til en sæd om høsten,
du slog mit øje som en glans i østen.
I nat sank alle mine vilde planer,
de tanker suser imod høj're baner;
om end de svajer som foruden vind,
så skal snart fyldes mit udslagne sind.
Inga.
At han så meget hos mig stakker fant,
det kan umulig være rigtig sant.
Håkon.
Ja, ja, du tviler, og har grund dertil.
Det går lidt fortere, end selv jeg vil.
Men jeg lå færdig for de store rejser,
kun mangled kræfterne, som råen hejser.
Jeg gav mig landlov og drev tiden bort
og gik og vented noget rigtig stort.
Da se: fra nischen, til min helgen viet,
en morgen tidlig efter litaniet
du strålte ned! Da sang det i mig selv.
I
I I
I
41
da slog det stråler som en løsladt elv.
Dit ord gav mål, mit liv en høj forklaring:
det var mig næsten som en åbenbaring.
Inga.
Din faders gerning, hvor den står så stejl,
er mål; vist aldrig kan du styre fejl!
Håkon.
Det har jeg gjort; det var, som noget tåged,
jeg gik i drømme, mens en kvinne våged.
Men dig jeg sværger, det er sidste gang
jeg bort fra vejen efter dårskab svang.
Inga.
O, hvor jeg tror dig! var såsandt jeg mand,
jeg vilde følge, hvor du førte an!
Håkon.
Da havde lykken jeg og målet inne.
O prøv at følge, skønt du er en kvinne!
Inga.
Jeg skulde, udklæd, være gut som du!
Jeg frygter næsten, at du spøger nu.
Håkon.
Nej bære kjole, løfte slør og kranse,
i kongehallen både synge, danse!
Kanske mod kvælden som de alle andre
i skogen drømmende langs vandet vandre.
Den ændring bare, at du kaldes: min,
og jeg i livet og i døden: din.
Inga.
En søn af Sverre! har jeg og hørt ret?
du kan ej være — nej, du er ej slet;
o, tilgiv ordet, men det kom' så fort;
42
jeg har ej ventet noget, o! så stort,
og jeg må tvile, nej, jeg tviler ikke,
jeg læser ærlighed af dine blikke,
men (knælende)
spar mig, spar mig, dersom du har talt
med mindre mening, og jeg tyder galt.
Håkon (løftende hende).
O, pige! elsked du så højt som jeg,
min mørke tale gav du solklar vej.
Sig mig, hvad heder du? hvem er din fader?
jeg skal gå varlig, siden hast du hader.
Inga.
Jeg heder Inga, men min far er død.
I Borgarsyssel er jeg bleven fød.
Audun af Borg, min moders høje frænde,
han tog mig til sig, det han loved hende.
Jeg er på rejsen op til Trøndelag,
men venter her og er i byen i dag.
Håkon.
»Inga«, »»Inga«, o, hvor sødt det klinger!
det løfter væsenet på hvide vinger.
Det svæver om dig som om blomsten duften,
det er din genlyd rundt omkring i luften.
Jeg tror, at, hvis jeg skulde navnet gætte,
jeg ved at se dig måtte nævne dette.
Inga.
Du lægger meget i et lidet ord; —
Håkon,
thi selv du i det med din rigdom bor.
O lad mig drikke det af dine læber!
43
Inga.
Nu må jeg gå.
Håkon.
O nej, o nej! du stræber
forgæves fly mig med dit blik; — din tanke
jeg føler skælvende i hånden banke!
Stærkt brænner kinden, rent som altarflammen,
vi to må leve eller dø tilsammen.
Inga.
Men du er Håkon, og en søn af Sverre!
Håkon.
Og du er datter af en mægtig herre.
Inge.
Jeg så dig ikke, førend nu på stunden —
Håkon.
Men straks det jublede: nu er hun funnén!
Inga.
Hvad må du tænke, når så snart jeg giver —
Håkon.
At jeg den rigeste på jorden bliver.
(de kfsser hinanden).
Hikon Sverresøns og Ingas gensyn.
(Af Kong Sverre).
Inga.
(Efter Imigre adskillelBe mødes de uventet i en skog,
hvor Håkon er p& jagt. Inga ser ham først).
— Se — der over åsen,
der kommer han! — Var det, som luften så det,
thi alt blev større, men kun jeg så liden.
44
at bag et blad, jeg tror, jeg kande skjules!
Kun alt står stille, til han kommer frem,
kun glæden sparer mig og ikke dræber;
thi nu han ser mig, og han springer, springer!
Kun ingen anden følger hurtig efter,
og han den samme^ Gud, blot ej forandring,
men lige god og glad, o Gud og himmel,
der er han!
Håkon.
Godmorgen, mit digt i den syngende skov!
nu hjorten og hinden og buen har lov!
(kaster den og spring^er ned, kysser hende).
Så tørstig min pil gennem dugløvet flød;
du er dog det herligste stykke, den skød.
Inga.
Jeg så dig på bakken, i morgnen du stod
med skyggende hånd og så hid henimod.
Håkon.
Jeg jaged en hjort mellem flygtende trær,
da steg du af jorden og stansed mig her.
Mig mødte to øjne, to blinkende hænder,
jeg skygged, jeg spejded; thi sollyset blænder.
Jeg mente, det var kun min tanke, som skabte
dit billed af morgenens tåge, du tabte,
men tvilene tonede heu i det blå;
thi skønnere blev du, jo længre jeg så.
Da leve fik hjorten, tiuren fik snakke,
jeg løb ned igennem den lyngvåde bakke,
jeg hopped på stenen: her stod du i glans
af skinnende glæde og solstråledans.
45
Inga.
Jeg var jo så vis på at se dig igen!
Håkon.
Jeg også, jeg også, blåøjede ven!
Inga.
Ålt det, jeg har tænkt og har drømt siden sidst
Håkon,
og jeg har. besluttet — det skulde du vidst!
Inga.
Fortæl mig, men skynd dig, imens vi er ene!
Håkon.
De ser ikke gennem så løvtætte grene.
Pri nsessen.
Prinsessen sad højt i sit jomfrubur,
smågutten gik nede og blæste på lur.
»Hvi blaser du altid, ti stille, du små,
det hæfter min tanke, som vide vil gå,
nu, når sol går ned«.
Prinsessen sad højt i sit jomfrubur,
smågutten lod være at blase på lur.
»Hvi tier du stille, blås mere, du små,
det løfter min tanke, som vide vil gå,
nu, når sol går ned«.
Prinsessen sad højt i sit jomfrubur,
smågutten tog atter og blåste på lur.
46
Da græd hun i aftnen og sukkede ud:
»o, sig mig, hvad er det mig fejler, min Gud!
Nu gik solen ned«.
Fra monte PincioJ)
Aftenen kommer, solen står rød,
farvende stråler i rummet henskylle
lyslængsel'ns glans i uendelig fylde; —
Qældet forklares, som åsyn i død.
Kuplerne gløder, men længere borte
tågen langs markernes blålige sorte
vugger opover som glemselen før:
over hin dal dækker tusen års slør.
Aft'nen, hvor rød og varm,
blusser af folkelarm,
glødende hornmusik,
blomster og brune blik. —
Fortidens store står rundtom, knap kente,
bundne i marmor og vente. 2)
Vesper det ringer, i rødmende luft
tonernes offerdamp tåger og spredes,
kirkernes hellige halvmørke bredes,
aftenbøn bæver i ord og i duft.
>) £n høide over Rom, stadens spadseregang, hvor mnsiken
spiller og den fornemme verden mødes hver aften.
3) Marmorbuster af Italiens navnkundige mænd står rundt
pladsen på monte Fincio.
47
Ildbæltet over Sabinerne spænnes,
blus på Kampagnen af hyrderne tændes,
Roma med lamperne frembryder mat,
ligesom sagn af historiens nat.
Gennem den unge kvæld
hopper en SaltarelK;
sværmere knalder til
latter og morraspil; —
tankerne stræber i farver og toner
trofast mod det, som forsoner.
Lyset har tabt i sin lydløse kamp,
himmelen hvælver de dunkelblå buer,
dybt fra dens evighed stjærnerne luer,
jordmassen synker i tåge og damp.
Øjnene flygter fra mørket mod staden,
møder et ligtog med fakler i gaden;
natten det søger, men lysenes flag
vifter dog håb fra den evige dag.
Muntert en mandolin
lyder til dans og vin,
munkesang, gadeleg
døves af tappenstreg; —
gennem det drømmende livsårens banken
glimter med daglys i tanken.
Stille det bliver, end dunklere blå
himmelen våger og venter; — opunder
fortid, som drømmer, og fremtid, som stunder,
usikre blus i det rugende grå!
48
Men de vil samle sig! Roma fremstige
lystændt en nat for Italiens rige:
klokkerne kime, kanonerne slå,
minnerne flamme på fremtidens blå! —
Yndig om håb og tro
op mpd nygifte to,
jubler en sanger til
cither og fløjtespil.
Stærkere længsler får barnesød hvile; -
mindre tør vågne og smile.
O, vidste du bare!
Jeg tør ikke tale til dig,
du tør ikke se ned på mig,
men altid så sidder du der,
og altid spadserer jeg her.
Imellem kan tankerne listende fare,
men ingen tør spørge og ingen tør svare:
O, vidste du bare!
Dengang du bestandig mig fant,
da var du lidt kostbar iblant;
men nu, når jeg sjeldnere går,
nu ser jeg, du ventende står!
To øjne, to øjne kan flette en snare,
men den, som vil vidre, får ta sig ivare!
O, vidste du bare!
49
Ja, dersom du anede sligt,
jeg gik her og skrev dig et digt,
at netop det bølgende fløj
didop, da står yndig og høj.
Men ser du, den kunskab, den bør vi nok spare,
jeg længer vil fare, dig Himlen bevare, —
o, vidste du bare!
Fordum og nu.
»O, hvilken kold, prosaisk tid!« —
elskeren sukker og ønsker sig did,
hvor ridderen holdt foran slottets trappe,
og bar hende bort under nattens kappe.
Siden, — da stemning og folkesmag
kæmpede varmt for hans egen sag,
splintred hver fordom og vant hans slag,
ikke ved nat, men ved højlys dag, —
hvad sagde han så?
»O, hvilken kold, prosaisk tid!«
digteren sukker og tænker sig did,
hvor kamp-legen skalv under Æskylos' tone,
og murene faldt for hans laurbær-krone.
Siden, — da sangen, som Gud ham gav,
stemmedes i at høj og lav,
bruste om land som storm på hav,
kirke med hus stod fyldt deraf, —
hvad sagde han så?
50
»o, hvilken kold, prosaisk tid!«
sukked Napoleon, stirrede did,
hvor onkelen holdt på den høje bae
i minnemes manende aften-lue.
Siden, — han selv ved Magenta stod,
frihedens lyn slog om hans fod,
Austria sank i skam og blod,
svulmende steg den gule flod, —
hvad sagde han så?
»O, hvilken kold, prosaisk tid!«
svor Garibaldi, mæt af strid
for folkenes sag i to verdens-dele; —
nu støbte han lys og var træt det hele.
Siden, — han så i Palermos havn
dampere fulde fra stavn til stavn:
ungdom, der kom på hans blotte navn,
lagde to riger til hans favn, —
hvad sagde han så?
»O, hvilken kold, prosaisk tid!«
sukker du ofte i mistillid;
men over dig selv og din lille skæbne,
du glemmer de kræfter, som nu sig væbne.
Herren forkyndes i hver en krog,
lynet må tale menneske-sprog,
folkene brød tyrannernes åg,
— husker du Shermanns sidste tog:
hvad siger du så?
51
Det gode humør.
Jeg er så glad i grunden
og vidste det ej før;
det er som jeg har funnen
en ven, der var forsvunden,
mit prægtige humør.
Det jublende forsoner
og stiger som en ild,
der op i millioner
af stjærne-lys fortoner
ad evigheden til.
Og lette forbud skikker
det, . did min tanke vil.
Ti hvorsomhelst jeg blikker,
står venne-håb og nikker,
og minner iler til.
Men har jeg atter funnet
til Gud og venners håb,
så har jeg atter vunnet,
og kræfterne, som stunded,
af glæden tager dåb.
Jeg så den ej, forinnen
den ud fra skog og Qæld
kom hoppende som hinden,
kom luftende som vinden
en lummer sommerkvæld.
52
o, hør, hvor alting svarer:
velkommen hjem igen! —
Kanske det ikke varer;
men når så våren farer,
står spirerne igen.
Hun gik langs med stranden.
Hun gik langs med stranden så ung omkring,
hun tænkte på ingen verdens ting.
Da kom der en maler og satte sig ned
ved sjøens bred,
i skyggens fred, '
han malede stranden og hende med.
Men sagtere gik hun om ham i ring,
hun tænkte på én, en eneste ting.
Det var på hans billede, hvor hun så
sig selv at stå,
sig selv at stå!
nedspejlet i sjøen med himlens blå.
Hun dreves, hun droges så vidt omkring,
hun tænkte på alle verdens ting —
langt, langt over sjøen og dog så nær
mod stranden her,
mod manden der,
o nej, hvad der kom for et solskinsvejr.
53
Dulgt kærlighed.
Han tvær over bænkene hang;
hun lystig i dansen sig svang.
Hun legte, hun lo
med en og med to; —
hans hjærte var nærved at briste,
men det var der ingen, som vidste.
Hun gik bag ved laden den kvæld,
han kom for at sige farvel.
Hun kasted sig ned,
hun græd og hun græd,
sit livs-håb, det skulde hun miste.
Men det var der ingen, som vidste.
Ham tiden faldt frygtelig lang.
Så kom han tilbage en gang.
— Hun havde det godt;
hun fred havde fåt;
hun tænkte på ham i det sidste.
Men det var der ingen, som vidste.
Olav Trygvason.
Brede sejl over Nordsjø går;
højt på skansen i morgnen står
Erling Skjalgsson fra Sole, —
spejder over hav mod Danmark:
»Kommer ikke Olav Trygvason?«
54
I _
Seks og femti de drager lå,
sejlene faldt, mod Danmark så
solbrænte mænd; — da steg det:
»hvor bliver Ormen lange?
I
kommer ikke Olav Trygvason?o '
Men da sol i det andet gry
gik af hav uden mast mod sky,
blev det som storm at høre:
»hvor bliver Ormen lange?
kommer ikke Olav Trygvason?o
Stille, stille i samme stund
alle stod; ti fra havets bund
skvulped som suk om flåden:
»tagen er Ormen lange,
falden er Olav Trygvason.«
Sidenefter i hundred år
norske skibe til følge får,
helst dog i måne-nætter:
»tagen er Ormen lange,
falden er Olav Trygvason.«
Suk.
Aftensolens hygge
ikke kan mit vindu nå,
morgensolen ligeså; —
her er altid skygge.
1
55
Sol på begge sider,
vil du ej i kamret ind?
Her faldt stråler på et sind,
som i mørke strider.
Morgensolens glæde,
o, du er min barndoms-tid;
mens du leger ren og hvid,
jeg kan næsten græde.
Aftensolens hvile,
ak, du er den vises ro; —
længer frem, så vil du jo
mod mit vindn smile?
Morgensolens sange,
o, du er den fantasi,
verden solglad løftes i, —
den, jeg ej kan fange.
Aftensolens mildhed,
du er mer end visdoms ro,
ti du er den kristnes tro:
nå mig med din stilhed!
Til en Gud-søn.
(1861).
(Hed et album, hvori portrætter af alle dem, som i hana fedsela-stnnd
formede tankerne i åndens og politikens verden.)
Her får du den konstellation at skue,
hvorunder dit lys blev tændt;
de stjærner, nu glimrer på tankens bue,
er samlede her omtrent.
56
i
Hvad spår de dig, lille? Det vide vi ej.
De lyser nu frem på din ukente vej
og tænder de tanker, som venter
Først, far du at samle,
så skille dem, —
så får du at famle
dig længer frem.
Berg I iot.
(Harald Hårdrådes saga kap. 45 mod slatten lyder: Da Ejnar (Tambar-
skelves) hastro Bergliot, som sad tilbage i herberget i byen,' spurte mand-
ens og sønnens fald, gik hun straks op i kongsgården, hvor bondehæren
var, og ophidsede den meget til slag. Men i samme øjeblik rodde kongen
ud efter elven. Da sagde Bergliot: „nu savner vi her min frænde Håkon
Ivarson; ikke skulde Ejnars banemand ro ud efter elven, om Håkon stod
her på elvebakken.")
Bergliot
(i herberget).
I dag kong Harald
får give ting-fred;
ti Ejnar fulgte
fem hundred bønder.
Ejndride, sønnen,
slår vagt om huset,
imens den gamle
går ind til kongen.
Så minnes Harald
måske, at Ejnar
har tvenne konger
i Norge kåret, —
57
og giver fred
og forlig på loven;
hans løfte var det,
og folket længes. —
Hvor sanden fyger
ned over vejen?
og støj der stiger? —
Se ud, min sko-^svend!
— Kanske blot vinden!
ti her er vejrhårdt:
den åbne Qord
og de lave Qælde.
Jeg minnes byen
ifra min barndom;
hid vinden hidser
de vrede hunde.
— Men støj der tændes
af tusen stemmer?
og stål den farver
med kamprød flamme!
Ja, det er skjold-gny!
Og se hvad sand-gov:
spyd-bølger hvælve
om Tambarskelve !
Han er i trængsel! —
Troløse Harald:
lig-ravnen løfter sig
af din ting-fred!
58
Kør frem med karmen,
jeg må til kampen;
nu sidde hjemme,
det galdt jo livet!
(på yejen)
O, bønder, berg ham,
slå kreds omkring ham;
Ejndride værg nu
din gamle fader!
Byg ham en skjold-borg
og giv ham buen;
ti døden pløjer
med Ejnars pile!
Og du, Sankt Olav!
o, for diu søns skyld!
giv du ham gagn-ord
i Gimles sale!
(nærmere)
Flokken de sprænger . . .
og kæmper ej længer . . .
i bølger
de følger
hverandre mod elven,
hvad er der vel hændt?
hvad spår denne skælven,
har lykken sig vendt? —
hvad er det, hvi stanser
nu bøndernes skare? . . .
59
med nedstukne lanser
to døde de kranser
og Harald får fare? —
hvad trængsel der er
ved tingstuens port; . . .
stille al hær
vender sig bort? —
hvor er Ejndride! —
Sorgfulde blikke
flygter tilside,
frygter mit møde . . .
så kan jeg vide:
de to ere døde! —
Rum! jeg må se:
ja, det er dem! —
Kunde det ske? — —
Jo, det er dem:
Falden er herligste
høvding i Norden;
Norriges bedste
bue brusten.
Falden er Ejnar
Tambarskelve,
sønnen ved side, —
Ejndride !
•
Myrdet i mørke
han, som var Magnus
mer end fader.
60
kong Knud den stores
kårede sønne-råd.
Falden for snigmord
skytten fra Svolder,
løven, som sprang over
Lyrskog-heden !
Slagtet i baghold
bøndernes høvding,
Trøndernes hæder,
Tambarskelve !
Hvidhåret, hædret,
henslængt for hundene, —
sønnen ved side, -
Ejndride !
Op, op, bondemænd, han er falden;
men han, som fældte hani, lever!
Kenner I mig ikke? Bergliot,
datter af Håkon fra Hjørungavåg; —
nu er jeg Tambarskelves enke!
Jeg roper på eder, hær-bønder:
min gamle husbond er falden.
Se, se, her er blod på hans blege hår,
eders hoveder kommer det over;
ti det bliver koldt uden hævn.
Op, op, hærmænd, eders høvding er falden,
eders ære, eders fader, eders børns glæde,
hele dalens æventyr, hele landets helt, —
her er han falden, og I skulle ikke hævne?
61
Myrdet i merke, i kongens stue,
i tingstuen, lovstuen er han myrdet,
myrdet af lovens første mand, —
o, lyn vil falde fra himlen på landet,
hvis det ikke lutres i hævnens lue.
Skyd langskibe på land,
Ejnars ni langskibe ligger her,
lad dem bære hævnen til Harald!
O, stod han her, Håkon Ivarson,
stod han her på bakken, min frænde,
da fant Ejnars bane ikke fjorden,
og eder, fejge, slap jeg bede!
O, bønder, hør mig, min husbond er falden,
mine tankers højsæde i halvhundred år!
Vælted er det, og ved dets højre side
vor eneste søn, o, al vor fremtid!
Tomt er der nu innen mine to arme;
kan jeg vel mere få dem op til bøn?
Eller hvorhen skal jeg vende mig på jorden?
går jeg bort til de fremmedes steder, —
ak, så savner jeg dem, hvor vi levede sammen.
Men vender jeg mig derhen, —
ak, så savner jeg dem selv!
Odin i Valhal tør jeg ikke finne;
ti ham forlod jeg i min barndom.
Men den nye Gud i Gimle? — —
Han tog jo alt, jeg havde!
Hævn? — Hvem nævner hævn? —
Kan hævnen vække mine døde
62
eller dække over mig for kulden?
Finnes i den et tilstængt enkesæde ;
eller trøst for en barnløs mor? i I
Gå med eders hævn; lad mig være! |
Læg ham på karmen, ham og sønnen,
kom, vi vil følge dem hjem.
Den nye Gud i Gimle, den frygtelige, som tog alt, |
lad ham også tage hævnen; ti den forstår han! >
Kør langsomt; ti sådan kørte Ejnar altid;
— og vi kommer tidsnok hjem. i
Hundene vil ikke møde med glade hop,
men hyle pg hænge med halen.
Og gårdens hester vil spidse øren,
vrinske glade mod stal-døren
og vente Ejndrides stemme.
Men den lyder ikke længer,
ej heller Ejnars skridt i svalen,
som ropte ind, at nu måtte alle rejse sig,
for nu kom høvdingen!
De store stuer vil jeg stænge;
folkene vil jeg sende bort;
kvæg og hester vil jeg sælge,
flytte ud og leve ene.
Kør langsomt;
ti vi kommer tidsnok hjem.
63
Til min hustru
<med et set romerske perler).
Tag disse perler! — Og tak for dem,
du trillede ind i mit uDgdoms-hjem!
De tusene timers stille lykke
du ånded deri, blev perle-smykke,
så stort og lyst
på mit glade bryst,
og om min pande
som tanker de stande
og tindrer mod verden: det gav hans viv,
som slynged sin kærlighed om han« liv!
I en tung stund.
Vær glad, når faren vejer
hver evne, som du ejer:
Jo større sag,
des tyngre tag,
men desto større sejer!
Går støtterne i stykker
og vennerne får nykker,
så sker det blot,
fordi du godt
kan gå foruden krykker. —
— Enhver
Gud sætter ene,
han selv er mere nær.
64
Kåres sang.
(Af Sigurd Slembe).
Kåre.
Hvad vælter de bølger i stille vejr?
Hvad stiger så stort i vest?
Hvad tænder stjærner i dagens lejr
som fakler til dødning-fest?
Alle.
Gud hjælpe dig, vor jarl,
Gud hjælpe dig, vor jarl,
det er Helga, som kommer til Orknøj.
Kåre.
Hvad er det for drage, som puster frem,
så bølgen går rød af blod?
Sjøfuglene skriger, de flygter hjem,
de flokker sig om min fod.
Alle.
Gud hjælpe dig, vor jarl.
Gud hjælpe dig, vor jarl,
det er Helga, som kommer til Orknøj.
Kåre.
Hvad stiger af stavnen for sælsom mø
i stråler og mild musik?
Hvad er det, som gør, at blomsterne dø,
hvad tårer så eders blik?
Alle.
Gud hjælpe dig, vor jarl.
Gud hjælpe dig, vor jarl,
det er Helga, som kommer til Orknøj.
65
Magnus den blinde.
(Af Sigurd Slembe).
o
»A, lad mig endnu en gang fa se
op mod de tindrende stjærner!«
bad ung Magnus og sank i knæ,
det var ynk at se.
Alle kvinner i gråd sig Qæmer.
o
»A, først i morgen! Først Qældene se
og sjøen, hvor langt den blåner,
én gang til, og så kan det ske! o
og han sank i knæ; —
og hans venner med ham: å, skåner!
»A, først til kirke, Guds hellige blod
være det sidste, jeg skuer!
Det skal bade i lysets flod,
tage mildt imod
mit øjes bristende luer!«
Stålet rant i, og hans øjes væld
sank som et lyu i natten.
»Magnus vor konge, farvel, farvel!«
o
— »A, farvel, farvel, —
I, som fulgte i somre atten!«
66
Ivar Ingemundsons kvad.
(Af Sigurd Slembe).
Hvorfor fik jeg længsler,
som jeg ikke kan løfte?
Og hvorfor ser jeg,
når jeg kun skal se sorg?
Flyver mit øje ud i det store,
skylles alting sammen som i storm,
men flygter det tilbage i det mindre,
da mørknes det af medynk.
Ti jeg ser et folk uden fører,
jeg ser en fører uden folk.
O, hvor folket lider!
Og føreren, hvor han længes!
Vidste, vidste mændene,
at han var midt imellem dem!
Men de ser en mand i lænker
og lader ham ligge.
Skibet rives bort i stormen,
en dåre står tilrors, hvem kan redde?
Han, han, der længes under dækket,
halv-død og i lænker.
(opad)
67
Hør, hvor de skriger
og strækker arme mod Dig!
De have frelsen i sit skød,
og Du siger det ikke?
Skal de da alle omkomme,
fordi den ene- fattes?
Vil Du ikke ofre dåren,
så de mange kan leve?
Forklar mig: ordet lyder:
én skal lide for mange.
Men mange lider for én,
o, forklar mig!
Den visdom, Du gav mig,
vikler mig ind i gåder,
og de lys. Du tændte,
leder til mørke.
Men ikke mig alene,
millioner, millioner!
Rummet rummer ikke alle spørsmål
fra jorden og op mod himlen.
Svaghed kaster sig på knæ i klostret,
men kræfterne vil frem,
de trænges, de længes,
de trykker hinanden ud af landene. —
68
Hvorhen? For deres øje er nat.
»I Nazaret er lys oppe!« roper en,
- roper så hundre tusen,
alle ser det: til Nazaret!
Men den halve del dør på vejen af hunger,
den andre halve for hedningernes sværd,
pilgrimen af pest i Nazaret, —
var Du der, eller var Du der ikke?
O, hvor er Du?
Den hele verden er oppe
og på færde efter Dig,
og leder efter Dig!
«
Eller var Du i hungeren?
Var Du i pesten?
Var Du i hedningernes sværd?
Salter Du med vredens salt?
Lutrer Du i lidelsens ild?
Har Du millioners millioner inne i Din fremtid,
som Du således vil frelse?
O, mod dem er de tusen, der nu lider,
kun én,
og den ene, jeg vilde bede for,
ingen!
69
Jeg følger en liden bæk
og kommer til et hav,
jeg ser på en liden dråbe,
og den dunster ind i de uendelige skyer.
Se, hvor jeg tumler viljeløs
på tankernes vover.
Vinden væltede min lille båd,
ved vraget holder jeg mig.
Led mig, led mig,
' jeg ser ikke land!
Løft mig, løft mig,
jeg kenner ingen grund!
Synden, døden.
(Af Siflrard Slembe).
Synden, døden, søstre to,
to, to,
sad tilsammen i morgenrøden.
Gift dig, søster, så får jeg bo,
bo, bo
i dit hus, sagde døden.
70
Synden holdt bryllup, døden lo,
lo, lo,
dansede om dem på bryllups-dagen;
natten kom, hun brudgommen tog,
tog, tog
og bar bort i et lagen.
Synden vågned alene, græd,
græd, græd.
Døden sad over i morgen-røden :
den, du elsker, jeg elsker med,
med, med; —
han er her, sagde døden.
Til en gammel dame
(med en kame, hvorpå nattens biUed).
Endnu er aftnen ikke omme,
endnu har solen mildt behag; —
dog ser du rolig natten komme,
ti du har virket den lange dag.
t
Frida.
Frida, jeg vidste, du ej vilde leve.
Steg blot en tanke med magt til at hæve,
stirred du henad med higende kræfter,
som vilde du efter.
71
.OR
cP.^
øjnene, o så forandrede, klare,
glemte at se, medens du glemte svare:
da vokste snehvide vinger, som siden
bar bort over tiden.
Talte, du, spurte du, blev jeg halvt bange;
øjne og ord syntes begge forlange
renere klarhed, en tankernes sejer,
som jeg ikke ejer.
Sprang du som barn, når det kommer fra skolen,
rystet du lokker som vandspring i solen,
lo du, så himlen sig åbned i glæde
over din glæde, —
eller en modgang så dybt kunde ramme,
som brast dit hjærte itu med det samme,
tankerne tabte i smærternes vrimmel
både jord og himmel, —
da, o, da så jeg: din slæde, din smærte
vJre 'for store for xnenneskehjarte«.
Hist fik de rum! — Men her blev det så lille,
så trangt og så stille.
Tak for blomsterne!
Mine største inkomster
er dejlige blomster!
Men sendt ifra dig, du forstandige gamle,
de dufter af visdom, de lysende samle
72
det råd til mig unge: »som blomster dit digt,
det spirer, det vokser, det tænker sig rigt;
men er det af dig, skal det visselig dø;
men er det af Gud, har det tusene frø!«
Det råd skal jeg redde fra rejsernes sus
og stille det op i mit nytækte hus!
Ti I Bergen!
Som du sidder der
bagom dine skær,
tunge Qæld omkring og havets dyb for foden,
grunder du vel på
Saga, som skal gå
end engang med undre ifra land!
Hil dig, norske by,
»Bergen aldrig ny«,
gammeldags og evig som din Holbergs lune;
engang kongers vagt,
siden handelns magt,
præsident på første friheds-ting!
Høj og liflig som
solskins- dagen kom
stundom af din regn og vind-forrevne tåge,
steg med store mænd
eller dåd igen
du, når der var mørkest i vort land.
73
Op af folke-grnnd,
vittig, kærnesund,
skød der stærke tanker, byggende i landet,
skød vor kunst tilsidst
i sin fødsel kyst
af din mørke, mægtige natur.
I din højQælds-sal
maler blev vor Dahl,
langs ved dine strande drømmede We Ih av en,
og i morgnens guld
gynged Ole Bull
på din våg iblandt Europas flag!
Med dit hav i pagt
har du evig magt,
blåe Qorde er dig årer ind i landet.
Fra dit norske sind
skinner lykken ind, —
af din fortid må der fremtid gå!
TIi P. A. Munch.
(1862).
Mange former har det Store.
Den, som her gik bort, han bar det
som en tvil, der tog ham søvnen,
men til slut gav åbenbaring, —
som en øjets større se-kraft.
74
der gav syner med en smærte
over det, som ej kan ses, —
som en flugt igennem arbejd
fra det tænkte mod det visse,
fra det visse mod det ante, —
rastløs hast og ildfuld veksel
med en Guddoms-opfyldt uro,
der igennem-stormed verden,
tog dens last af tvil og tanker,
bar dem, kasted dem — og tog dem
aldrig træt, dog uden hvile.
Stille, han kente en eneste havn:
familie-livets forsoner !
Lysmilde magter fik ham i favn,
vugged med farver og toner.
Ret når hans hustro spilled ham ind,
ind mellem duftende birke!
Ind mellem blomstrene, længere ind,
ind under granskogens kirke!
Døtre sig nærmed, en for en,
svaled hans hede pande,
vifted ham luften uskyldsren,
nævnte det barnesanne.
Snart var han midt i den livligste leg,
alt mellem farver og toner,
skyerne gled, og på himmelen steg
tindrende millioner.
75
Men som kornmo i en dunkel,
stille, drømfuld høstkvælds hvile
skræmmer tankerne mod uvejr, —
eller som et slag i båden,
når den glider som i søvne
ind imellem høje Ijælde
i en rolig, luft-let vårnat, —
kun et enkelt sagte slag, og
ekko tager det og jager
ifra Qæld-væg og til Qæld-væg,
trosten vågner, årren skriger,
dyret rejser sig og lytter,
stene triller, alt er oppe,
hunde varsler, bjælder skingrer
og al dagens strid er kommen, —
sådan kunde en erindring,
falden dun-blødt midt i legen,
vække tankens alle skarer!
Og så jog det gennem verden
og så brant det i hans inre, —
men det blev til lys for andre!
Racers udspring, ords forgrening,
navnes herkomst, loves slægtskab,
småt og stort i lige smærte,
lige hast og tvil mod målet. —
Der, hvor andre kun så stene,
så han glitre, så han funke,
hugde han sig gang mod gruben.
Og hvor andre stod for funnet.
76
sikre nu i et århundre,
fik han tvil og grov i bunden
dag med nat — og så det synke!
Men den uro, som gav kraften,
drev ham tit udover målet;
for den klarhed, han gav andre,
nye anelser bedrog ham.
Derfor: hvor han havde været,
vilde han ej mer tilbage,
skifted stof så tit som arbejd,
flygtende for egen tanke.
Men det tænkte slap ham ikke,
fulgte voksende som ilden,
kffstet i Brasiliens skoger,
følger stormen, følger stormen!
Hvor en fod ej før var kommen,
bræntes vej for millioner! —
: Nordens lande strækker brystet
op i Nordis-havets tåge,
vinter-månedernes mørke
trykker Qældene og havet.
Og som landene, så folkets
hele udspring og dets hidkomst
strækker op i mulm og tåge.
Men som fyr igennem tågen,
men som nordlys over mørket
glimted lysende hans tanke.
Øm som om sin faders minne
søgte, spurte han det mindste
for at finne folkets veje;
77
navne, grave, rustne våben;
stene fik han til at svare.
Over Asiens urskog-Qælde,
gennem sand og øde stepper,
bagved tusen års formnldning
så han spor af karavanen,
søgende sit hjem mod norden.
Og som floderne de falgte,
fdlgte dem hans rige tanke,
strømmende mod verdens-altet. —
— Se dog hvad hans uro skabte !
Se, den vilde blot forsoning,
fant den ej, men underfulde *
ny opdagelser og veje,
— ret som hine alkymister,
der i søgen efter guldet
fant ej det, men andre kræfter,
som idag bevæger verden. —
Der var dybest i hans væsen
den modsætnings kraft, at tanken,
slået an af nordens Saga,
toned, bæved i melodisk
evig længsel imod syden! —
Ilden i hans brune øje,
glimtet af hans tanke havde
slægt med improvisatorens
i de varme drue-lande.
78
Og hans lette stemnings-veksel
og hans fyrighed, der kunde
trælle de udslagne vintre,
men til infald kaste frugten, —
hin umådelige rigdom,
hvori tanker, luner, toner,
glæde, smærte, leg og alvor
uden ophør glimted, spilled, —
det var som en dag i syden!
Derfor var hans liv en rejse,
en ustanset imod syden!
Gennem anelsernes tåge,
fra det dunkle mod det klare,
fra det kolde mod det varme, —
og hans eget arbejd broen,
som bar over Qæld og hav-strøm! —
O, den stund han med sin hustro
og med sine lege-søstre
(barne-glade, friske døtre!)
stod, hvor aftensolen lyser
over Kapitel og Forum! —
stod, hvor verdens-hovedstaden
som historiens egne kilder
vælter kunskab frem af jorden! —
hvor en klarhed, stor som luftens,
falder over de år tusen,
som er gangne der til hvile! —
hvor han som historie-forsker
ifra norden måtte synes
79
have roet om i skodden
på de dybe, store Qorde; —
stod, hvor døde sprænger mulden
og fremtriner selv som vidne
i den svære marmortoga; —
hvor gudinnerne fra Delos
danser ind i fresko-salen
som to tusen år tilbage; —
Panteon og Koliseum
kunne rumme i sin skæbne
verdens skiftende udvikling; —
hvor en Hermes hist på hjørnet
skued Cato, der han skred jsom
Pontifeks i processjonen, —
skued Nero som Apollo
løftes op og tage offer,
skued Gregor, ham deu vrede,
ride frem som åndens hersker
over al den kente verden, —
skued Cola di Rienzi
dyrke frihedens gudinne
under romer-folkets jubel, —
pave Leo og hans store
vælge for den herre Jesus
Aristoteles og Plato; —
men så atter stærke tider
rejse den katolske kirke, —
intil Franskmænd kom og jog den,
og naturen blev til Guddom, —
men påny de gamle fromme
i de stille processjoner
80
med et lam som verdens-hersker! —
Alt det så den lille Hermes
der på hjørnet bag. ved templet,
og den vise mand fra norden
så hin Hermes og dens syner. —
— Ja, da han stod over Roma
i historiens høje klarhed,
og hans øje stræbte langs med
bjærgets ryg mod aften-røden, —
da gik alle længslens stråler
sammen i en salig anen,
da, — da så han i en kirke,
som var større end naturens,
og en fred han følte dale,
der var mer end øjeblikkets. —
— Og da anden gang han kom did
gennem dages, nætters arbejd,
ak, som galdt det hans forløsning, —
da gik Herren selv tilmøde,
førte ham didop og sagde:
tag nu fred; nu har du vunnet!
Men til os, som vilde klage,
vendte han sig om og sagde:
»når Jeg kalder, hvem tør sige,
at den kaldte ej var færdig?«
Den, som dør, han her var færdig
Se, det tror vi midt i smærten;
81
6
tror^ at han^ som giver uro
(hin opdagelsernes uro,
som drev Newton, drev Columbus),
også ved, når ro skal falde.
Men vi spørger, mens vi stirrer
efter hine tankens skarer,
der opløste farer hjemad:
hvem skal anden gang dem samle?
Ti når han skar op en krigs-pil,
mødte lændermænd og bønder,
og til hjælp fra Sverig, Danmark,
England, Franken raske skuder
fløj på havet mod hans mærke!
Den uhyre konge-flåde
lå til-ankers under landet;
vante var vi til at se den
eller til at spørge nyt fra
dens erobringer og togter.
Hvad den vant, vi har for evigt;
men den selv har nu fat hjemlov.
Sammen står vi, ser det sidste
sejl i horisonten tone,
vender så og spørger sagte:
hvem skal anden gang dem samle?
82
I
I
Bryllopsvise nr. I.
En myrte-krans er skøn at. se,
når den står frisk i uskylds sne
med duft af kærlighed og yåd
af glædens klare gråd;
når moders blik er sol derpå,
og luften let og højtids-blå
derover går
og liflig spår
om lang og kraftig dag.
Hver den, som selv sad rød og varm
med kransen på og gråd i barm,
hun ser på dig med bøn til Gud,
du bly, du vakre brud.
Du ved det ej, du er så ung,
hvor den kan blive rig og tung;
ti livets frugt
med sygt og smukt
skal modnes bag dens blad.
Men bliver den for tung iblant,
så støt dig tro til ham, du vant;
ti han går fast, skønt han går tyst,
og du, - du er hans lyst!
Græd ej, skønt langt fra hjem du f6r:
han blir dig både far og mor!
Husk, i din krans
hvert blad er hans, —
hans tanker for dit vel!
83
Kong Fredrik den syvende.
(1863).
Nu tabte vor konge en fuldtro ven!
Og Nordens sag
dybt sænker sin fane og følger hen
på begravelsens dag.
Men Danmark, men Danmark fik dybeste smærte,
nu brast deres varmeste, største hjærte,
nu brast deres bedste ^
landefæste,
nu står der et skrig over kongens død
som fra mænd i nød.
Til Danmarks frelse den mand blev født, .
som her er død.
I ungdommen blev han fra hove stødt —
til folkets skød.
Der trivdes han godt, og der vokste han sammen
med bønder, matroser, i fare, i gammen.
Ham skole blev givet
af selve livet — :
da snaren var færdig for Danmarks land, —
var også han!
Det viste sig straks, han var bonde -dum
på deres kneb;
forrædernes fineste kløgt skød bom
på hans smule begreb.
84
Han vidste jo bare, hvad folket tænkte,
og derfor i faren dem frihed skænkte,
han vilde det hele,
og ikke dele,
og holdt en tale, ej lang, kun det:
»det skal ej ske!«
Så stod han tilrors som en god matros
i stormens hurra,
han vilde ikke ha større ros;
men den skal han ha!
Han vendte straks bougen mod Nord, — og så lå den
i stille, i stormvejr, i snefog og fråden; —
det hele rige
snart måtte sige:
»han er. nok ikke så dum endda,
for dette går bra!«
Nu ropte han netop på dæk hver mand;
ti det trak op.
Nu svartes der netop fra masten: land! —
nu netop:
da tabte han roret af trofaste hænder
og sank i døden, mens skuden vender ....
— nej, ikke vender;
de kursen kenner:
stå sammen nu, Danmarks hver eneste mand, —
hold fram som han!
Det var just hans ære: stå jævnt i lag
og ej ta plads,
men bredved de andre sit ærlige tag
foruden stads.
85
Nu høster de frugten: hver mand står øvet,
helt ned til soldaten så tro, så prøvet!
Det kan ikke slingre,
formange fingre
har fast i roret, formange: »hurra,
mod Nord endda!«
Der er ikke andet at gøre nu
end at holde ud,
stå vagt i mørket, men uden gru,
med tro på Gud.
Her er dumpt, her er stilt, her er længsels vånde,
hver står og lytter med halvkvalt ånde, —
her er ventetider, — —
indtil omsider
det rødmer i luften med lyse drag:
det er handlingens dag!
Til Sverige.
(28 December 1863).
Løft du dit gamle gule-blå;
ti det må bæres foran.
Nu vil ej Tysken ret forstå;
men ser han det, forstår han.
Forstår, at større fare fant's
end blæk på Bismarcks bukser,
at der må dobbelt leverance
af heste, folk og okser, —
86
I I
! I
I I
at ti års vrøvl til dagligt mén,
som ingen kan fa ret i,
nu bleven er til krig med én,
som har holdt ud i tretti, —
at Nordens stride folk er biet
fuldt enige på jorden,
som deres minner længst var ét
på himlen over Norden, —
at Gustav Adolf atter er
højmægtig glad påfærde;
men denne gang mod Tysklands hær
med Kristian den gærde, —
at gammel tid med Håkon jarl
til Palnatoke iler;
— mens hos den stærke, blege Karl
står Tordenskjold og smiler, —
at vi, som har så godt forståt
at banke op hinanden,
vi skal just ikke bli' til spot,
når vi far slås tilsammen.
— Men du må foran gå i vej,
du spille må på bassen;
der følger sådan takt med dig,
og du er kent på pladsen.
8T
Den gamle svenske melodi,
berømt i hele verden,
ej blot for hjærtets magt deri
fra Jennys æres-færden, —
men for det alvors dyb, der sang
på Lutzens mark før slaget,
og for den fantasi, der svang
til vejrs i Narwa-braget, —
den, som du sang for hele Nord
om kraft og dyd herhjemme: —
nu må den i tre-dobbelt kor
blive til hoved-stemme!
Nu må den bære op et digt
om Herrens kald i folket,
af blodets billeder så rigt,
af flamme-skrift fortolket, —
og det skal kaldes: Nordens digt;
af alle dine største,
som stråle vil evindeligt,
det nævnes skal det første.
Til festen for fædrenes minne.
(18 Januar 1864).
Nu stråler høje minner
i Nordens vinter-nat
på i^ældets hvide tinder,
på sorte Kattegat.
88
I
I
Der er så stort og stille,
mens nordlys flyver ind,
som om de skabe vilde
en dag ved minners skin.
Hver dåd til Nordens ære,
hver tanke til dens held,
et stjæme-bud nu bære
ned i den kolde kvæld!
Til håb, til trøst de lyser —
og med fordoblet magt
for den, der går og fryser
ved Ejderen på vagt!^)
Ej angstens skygge-vrimmel,
ej lunkenhedens damp
må mørkne minnets himmel
i natten før en kamp!
Gid nu som før må høres
i luften klokker slå,
og hele hæren føres
af mænd, den aldrig så! 2)
I
I
*) Lidt før Danevirkes rømning.
^) Se Magnus den godes saga, „slaget på Lyrskog-hedcn".
89
Da Norge Ikke vilde hjælpe.
(Påske-kvæld 1864).
Når siden du sejler i Kattegat
og gennem Belt,
da finner ej mere den danske fregat
med rød-hvidt felt,
du hører ej mere kommando-ord
i Vessels sprog,
ej al den livsalige sang ombord
bag Danebrog.
Du møder ej latter, du ser ingen dans
under hvide sejl,
du følger ej kunstens langt viftende krans
om mast og spejl.
Men alt, hvad vi ejede der ombord,
til havs er sat,
hvert skjold og hvert minne i dybet det f6r
en vinter-nat.
Det var i den samme, fregatten skød
under Norges land
nød-skud på nød-skud, mens sjøen brød
med tang og sand,
en båd sattes ud for at hjælpe dem,
men vendte mod havn, ....
da drev fregatten mod Tyskland frem
og brød sin stavn!
da fløj ifra borde hver 9tump af vort,
hvert slægtskabs spor,
det hivdes i havet, det ryddedes bort
med forbandelsens ord!
90
Den nordiske løve, den gamle grå
gallions -figur,
den hugdes istykker, fregatten lå
som en nedskudt mur.
Den sattes i stand, og den sattes ud
ved Tysklands fod,
men sort-gult var flaget, en ørn slog ud,
hvor løven stod.
Da atter vi sej led i Kattegat
det var så tyst,
der lå kun en tysk admiral-fregat
under Skånes kyst. — —
t
Daniel Sohjøiz.
(Død af oyeranstrengelse som frivillig militsr-læge).
Han på ingen stormagt vented
uden den, som er hos Gud.
Dengang han sig døden hented,
skikked han ej forud bud
ned til England og til Franken,
om han og fik lov at dø
mellem brødrene på banken
ved den dybe, danske sjø.
91
Første dåd af angdom ildet,
første stærke, klare tro,
første mand, som svor ved gildet,
første over dødens bro.
Han ej fatted, han i nøden
var den eneste, som kom,
og han kæmpede til døden
for vor æres helligdom.
Han for alle vore tusen
vilde gøre fyldest selv, —
sank så gennem vanvids brasen
ned i dødens stille elv.
Første sjæl, som turde håbe
• frelse af sin hjælp mod vold,
første varme, fulde dråbe
af vort blod på Danmarks skjold.
Til Danebroge.
(Da Dybbøl toges).
Fordum syntes Danebroge
sne-hvidt, rose-rødt,
stråle gennem tidens tåge
som en himmelfødt;
gro som frugt af Danmarks have,
slå som sang på deres grave,
og med tankers trækfugl-skare
over verden fare.
92
Ak, DU synes Danebroge
lig-blegt, blodig-rødt,
dale som en traffen måge,
der har sig forblødt.
Purpur-strømme vunden gyder,
som af tro på retfærd flyder;
segnende må folket bære
korsets tunge ære.
Skål-sang for Ejdsvolds-mændene.
(17 Maj 1864).
Dengang vort eget land vi tog
af hundred-årig is og harme,
og lagde det for sol og varme,
og bygde det med lov og plog;
af klippen fik vi skatten gravet,
med hvide sejl indtog vi havet,
og fri brød tanken over pol
af våren frem som midnats sol!
Og end erobrer vi med Gud:
hver plet vi lægger ind til ager,
hvert skib vor sjø i favnen tager,
hver barne-sjæl vi folder ud,
hver tanke-gnist, som livet klarer,
hver dåd, som øger og bevarer, —
er en provins til landet lagt,
og for vor frihed varig vagt!
I
I
1 t
93
N o r r n a - 8 1 a m m 6 n
(4 November 1864).
NorrøDa-stammens længsel,
den var det frie hav
og kampens gude-trængsel
og æren, som den gav; —
var stordåd og var tanker
med rod i Surtrs ild,
med grene uden skranker
og top i Ygdrasil.
Gik hver sin vej, hver frænde,
hverandre tit til men;
vort sejers-løb var trende,
men æren, den var én.
Hver fik sit kald af tiden,
Normænd og Daner først;
om Svearne kom siden,
så kom de også størst.
Som sol sken Danmarks drage
i Vest- og Østerled,
Normanna-åndens sage
svang helt til Jorsal ned.
Af gnisten, Svea stamme
fik tændt på Polens is,
gir Ltitzens sejers-flamme
end halve verden lys.
94
Først Norsk og Dansk til ening
i hårde tider kom,
men Sagas større mening
fik mindre mænd vendt om;
så Norsk og Svensk til ening
i tidens fylde kom,
og Sagas større mening
skal mer ej vendes om.
Der er en spådoms-ævne
i folke-åndens trang:
Norrøna-stammens stævne
til stordåd end engang.
Hver fest-dag, som vi fejrer,
må være løftets dag:
den synker ej, den sejrer,
vort blods, vor stammes sag.
Puritanernes sang.
(Af Maria Stuart).
Giv mig styrke, ræk mig våben,
hold for nød-skrig himlen åben!
Herre, er den din, min sag,
skænk den så en sejrens dag!
Styrt dine fiender!
Styrt dine fiender!
Rul frem din torden-sky, lyn falde af den,
i deres synders afgrund begrav dem.
95
svid deres sæd,
vælt om og træd!
Lad så på sne-hvide due-vinge
over din troende trøsten svinge,
lad ham se oljeblad fra den sommer,
som efter straffens syndflod kommer!
Jagtsang.
(Af Maria Stuart).
Lyngen bag os står i røg,
står i røg,
foran er vor dronnings høg,
dronnings høg.
Vellugt slår af birk og hæg,
birk og hæg,
hornet stormer klippens væg,
klippens væg.
Luften er så blank og tørst,
blank og tørst,
hurra, opad, hun er først!
hun er først!
Jage, jage glæden selv,
glæden selv,
jage den i dødens elv,
dødens elv.
96
Taylors sang.
(Af Maria Staart).
Hver glædes-stund du fik på jord,
betales må med sorg.
Om flere følges ad, så tro,
de gives kun på borg.
Der kommer snart en smærtens-tid
med suk for, hvad du lo;
den lægger rentes rente til
med afdrag i din tro.
Mary Anne, Mary Anne,
Mary Anne, Mary Anne,
du skulde ikke smilet, du,
så græd jeg ikke nu.
Gud hjælpe den, som ikke kan
gi kun sin halve sjæl;
der kommer også tid, da han
må tage sorgen hel.
Gud hjælpe den, som var så glad,
at han ej glemme kan.
Gud hjælpe den, som tabte alt,
men ikke sin forstand.
Mary Anne, Mary Anne,
Mary Anne, Mary Anne,
alt i mit liv, jeg plante fik,
frøs ud, dengang du gik.
97
Et telegram.
(Med adresse og underskrift 50 ord).
Om du får
gråe hår,
kærlighed gir atter vår.
Om du ser,
at det sner,
det, du såede, gror og ler.
Af vor bøn
vokser løn,
af din datter og din søn.
Hvert et skud,
som gik ud,
finner du igen hos Gud.
Bryliops-vise Nr. 2.
For' løftets altar hvid-klæd gav du eden
og hørte, hvor den sank i evigheden.
De rædde tanker svæved
omkring den dybe brøn,
men hjærtet bange bæved
tilbage i en bøn.
Da det stjærned, lysned for dit øje,
ti din moder bad ifra det høje,
bad med dig.
98
Du følte straks, den hånd, som blev dig givet,
den vilde holde fast som selve livet;
og tryghed kom og glæde,
og intet mer var trangt,
og fast du måtte græde,
lå livet lyst og langt!
I de milde kærlighedens tårer
firgten smælter, hele livet vårer
Og far mod.
Du tog farvel med ham, som sad ved siden,
som var dig far og mor, fra du var liden.
Nu var hans gærning færdig,
du stod der klar og glad,
du stod din moder værdig,
som han så ofte bad!
Nu han læste. tak udaf dit øje,
og han hørte tak ifra det høje,
tak til sig.
Og dem, som du, selv barn, gav barne-pleje,
din søsken-flok, her deltes eders veje.
Den bedste løn de eje,
de give nu i lag, —
ti deres tak vil veje
engang på smærtens dag!
Tak og bøn vier ind din lykke,
tak og bøn må til slut den smykke,
tak og bøn!
99
t
Lektor Thåsen.
Jeg læste engang om en blomst, der stod
afsides, bleg og bæved på sin rod;
ti Qæld-naturens ringe kraft
gav sparsom saft
og neppe farve.
Da en botaniker fik blomsten se,
han udbrød glad: o, den må gives læ;
den må som frugtbart livsens-ord
i sol-varm jord
til tusen blive!
Men som han tog den op med mulden om,
en sælsom blinken over hånden kom;
— ti der hang guld-støv ved dens rod;
se, blomsten stod
på store gruber!
Og egnens ungdom ilte alle frem
til under-stedet; ti det ante dem,
at her lå landets fremtids-skat; .
et blink i nat
fra Gud var blomsten! — —
Ak, dette husked jeg, da jeg fornam,
at livets Herre havde løftet ham
fra Qældets kulde, vintrens slud,
at foldes ud
i evig varme.
foo
I
I
Ti der den bunded, denne livsens rod,
det tindrer, blinker! Se, den løb imod
de store visdoms-grubers schakt
guld-årers trakt
i tanke- dybet.
Nu, da han løftedes, for lys er bragt
den herlighed, hvorved han tro holdt vagt.
Vor fortids tanke -skat er der,
og der er skær
af fremtids rigdom.
Kom, landets ungdom: grav metallet frem,
hvis støv ved blomsten hang, der bares hjem!
— - Til eder, eder var han bud:
fri længseln ud,
han drømte over!
Under en rejse i Sverige.
Fra jeg var barn du tog mit hjærte,
fordi det store du mig lærte.
Som mand jeg venter nu på dig, —
ja, Nordens sag ved dig, ved dig!
Du er så rig på land og ævner,
men mod det store ej du stævner.
Før Nordens sag du viser vej,
dig selv, dig selv du finner ej!
Der er en poesi, en længsel
i alt dit folk, men som i fængsel.
101
/
k
Skønt største kraft er dig forundt,
her er ej altid rigtig sundt.
Her er for meget, som begynnes,
for mange tiltag, som fortynnes.
Skønt folket er så hj ærte -rigt,
for liden tro, for liden pligt.
Du kan ej trives uden fare
og noget stort at tage vare,
du samles ikke, før hver barm
ved Sverigs navn igen blir varm.
Du løftes ikke ved dit eget,
før æren er på himlen steget,
du glædes ikke uden dåd
og vovsomt liv i sol og gråd.
Ti, hvad der i dit minne lever,
er alt for stort, det mere kræver.
Tag Nordens sag! Gå frem med den!
Den giver dobbelt dig igen!
Af alt, du kan, er den det største,
af alle krav den har det første:
den har din fremtid i sin favn
med bod for alle dine savn!
Du hjærte-folk, du fantasiens,
du længsels-folk, du poesiens,
o, fyld dit hjærte, løft din ånd:
hæv Nordens fane i din hånd!
102
I I
I
I
! !
Stevnemødet.
Aftnen er stille,
tonerne trille
lyd-løse ned i det evige væld.
Kun mine tanker
lyttende vanker; —
vil hun ej komme i kvæld?
Vinteren drømmer,
stjærnerne svømmer
gennem dens flor-lette syner og ler,
nævnende sommer,
elskov og blommer; —
tør hun ej møde mig mer?
I
i I Havet med panden
islagt mod stranden
sukker i længsel og rejse -syg ro.
Skibe for anker,
sejl-fyldte tanker; —
o, vi må finnes, vi to!
Sneen har dalet,
tumlet og malet
æventyr-let i den skog-dunkle hej;
dyrene lister,
slag- skygger frister:
var det dit fodtrin, — o nej!
!
I
I
103 I
i I
Modet du savner,
rim-frosten favner
længselens grene, fortryllet du står.
Men jeg tør sprænge
dækket og trænge
ind, hvor i drømme du går.
Studenter-sangforeningens vise.
Nu, brødre, en sang istem,
dens lyse følge svinge frem!
Op af den slår kærligheden,
men foran går sejers-glæden,
og rundt omkring den blomster-sæd
på forårs-længsler drysser ned!
Alt vide med sang vi f6r,
og minner blinker i vort spor
i faner og Qærne venner,
i kranse fra kvinne-hænder,
i festers fryd med ungdoms-dåb
i folkets fortid, folkets håb.
På Halden en sol-klar dag
det gamle, gennemskudte flag
har vajet igennem sangen,
har manet igennem klangen
med rødme af hin stærke brand
i helte-død for fædreland.
104
Mod Aren dal vor sommer- vej
»til magt og ros ! « — den glemmes ej ! —
Blant flåden inover dybet
på toner gled sanger-skibet:
til Norges skibs- og handels-flor
vi vilde give hejse-kor.
Vi mødte i Bergens by
det gamle favnet af det ny.
End Ijomed fra Qældet luren,
kong Sverre stod i naturen;
men frisk og fuld af nuets lyst
slog sangen op af folke -bryst.
Upsala, Lund og København,
der tændes sange i hvert navn!
Der bandt vi med harmonier
en tre-klang, vi Norden vier:
den er i vældigt kor engang
Norrøna-stammens enheds-sang!
Frisk mod da og vidre frem:
hvor vi har ekko, har vi hjem!
Vor fremtid i sangen blåner,
vor fortid i den ej gråner,
alt mens vi vandrer mand ved mand
og synger sommer i vort land.
105
Fru Louise BrunJ)
(80 Jannar 1866).
K. O r (bag scenen).
Farvel, farvel
fra ven, fra folk, fra fædreland!
Nu er det endt, dit stille virke,
dit ord, din sang til åndens pris
i kunstens glade kirke.
Herre-kor.
Tak, for du kom med ungdoms-mod,
der den forsagte skare stod,
som skulde prøve første gang!
Dame-kor.
Tak, for du kom i morgengry
med kvinne-takt og kvinne-ly
til kunstens ungdoms-viltre trang!
Alle.
Tak for hvert vår- skud i dit bryst,
tak for din tones milde lyst,
tak for det fine, blege skær,
som farved alt, du rørte her.
Tak for din ædle, tause færd,
LaK, laKi,
tak, for du gav vor gærning værd.
Tak, tak!
*) Den afdøde havde været med at åbne det første norske
teater, som Ole Bull oprettede.
106
I
I
I
Epilog.
Vi have nylig seet gå forbi
et billede af livet, strengt, alvorligt, ^ )
en sjæl, til fangetagen af begær;
dens hele liv blev til et arbejds-fængsel.
Religionen synger ind sin salme,
og poesien, kunsten spreder sol;
men sjælen træller, intil håret blegner.
Hun, om hvis minne vi er samlet her,
har følt det tidlig under hårde vilkår,
som stængte livet, og som mørkned sjælen,
hvorledes menneskerne gik i berg!
Og hun oprørte sig imod det; ti
af store kræfter fødes lysets længsler:
hun vilde frelses og få frelse andre!
Hun søgte udad med urolig ånd
til folk, til bøger; men blev tankefuld,
som den, der fant ej; — innesluttet
som den, der tør ej; — alt intil en dag
han, som af æventyr og kæmpe-sagn
fik den forunderlige trylle-bue,
stod op og spillede mod dal, mod Qæld:
stig frem, stig frem, af folke-dybet frem,
du skabermagt, som alt i folkets morgen
dets billed løftede til skræk, til storhed
i asa-drømmen og i tursers værk!
Som Qældet luder over eget afspejl.
^) „Søstrene på Kinnekullen'^ var opført.
107 '
vi så vort liv i dette tanke-hav,
med vår, med vinter og med vår igen. —
Vort billed gav du tit i sang og sagn
i mørke tider og i lyse med,
vort billed møder os, hvorhen vi går, —
men folket ser det ikke, ser ej op
fra arbejds -tanken og fra vane-gangen! —
O, væk det, løft det, lad det se sig selv!
ti før det ejer ej sin egen ævne!
Og det gav genlyd! Scenens alver
frem myldred om ham, der han stod og spilled!
De tændte lamperne, de rejste grotten,
de støved dragterne fra Holberg af
og spøgte i dem under pudder-skyen, —
f6r op på fjældet i en sommer-nat
og fanged sæterjenten, mens hun sov,
og skræmte livet af den gamle frier!
De dansed nisse-dans i tusmørk vinter
og legte tag-fat med sin egen skygge.
De dypped hykleren i sukke-dampe,
de bandt lov-trækkeren i spinnel-tråde ;
de strødde pengene, en gerrig samled,
de spænte fødder und-af bygde-paven!
De sanked tårer, den forførte græd,
og lagde dem på altaret som perler.
De smælted hadet i den hårdes bryst,
det faldt som regn på fiendens tørre ager;
de bandt bagtaleren til halen af
de vilde rygter, som rundt landet pisked, —
beregneren, som løb, hvergang det kneb.
108
de skød på havet i en åben båd, —
men han, som ofrede sig selv, sit eget,
de bar mod himlen på sin glade latter.
Snart slog de trylle-ring om to, der elsked,
og drog dem rødmende helt frem til altret;
snart drog de skikkelser af kæmpe-grave
og lod dem skride mellem nutids -myldret.
— Der var ej nogen, som fik længer fred,
sig selv, sin dårskab, fædrelandets krav,
det heles sejer og det halves ynk,
ja, troens folkemagt og tvilens slaphed
snart folket følte i sit eget billed,
da skarpt i scene-lyset det blev stillet.
Men hun var kommen med! Den første tone
traf hendes bryst og^ vakte tusen minner
om noget, som hun aldrig havde vidst!
Den første aften, tæppet rulled op,
kom frem med bange skridt en hvid-klæd en
og bad om hjemstavns-ret for Norges kunst,
den unge scene-kunst; — men var så ræd,
den bløde stemme skalv og øjet svigted:
dpg ud af stemme, øjne, skikkelse og gang
klang en forjættelse i al sin blyhed;
ti hun, som sagde disse første ord,
hin mørke pige med det dybe øje,
se, det var hende!
Hendes kunst gik snart
i milde stråler gennem aften-stunden. —
I magisk blinken alve-let den lyste
109
på skjulte længsler og på halv-gemt sorg,
men dæmpet, sagte. Rørte hun ved glæden,
kom samme varhed. Men vi alle følte
så rigt et væld, at hvis hun bare havde
en ubevogtet stund det ladet stråle
i al sin innerlige mægtighed,
det havde båret hende selv fra jorden.
Ja, hendes stille gang igennem livet
var ikke svaghed, men behersket styrke,
var ikke frygt, men dyb ærbødighed
for disse sjælens mægtige: — eksempel
for ædle kvinner, som for stærke mænd,
og det skal kranse hendes rene minne. —
Men det hun tidlig havde lært sig selv,
hun lærte andre. Når hun stod på scenen
og gav et billede af kvinnens kamp
mod råhed, hæftighed, mod vildt begær,
så, — skønt hun brugte kun en kvinnes våben,
den tause værdighed, det fine smil, .
den lette spot, den sejers-sikre latter, —
de spilled blinkende i åndens dag-skær,
og bragte sejren under silke-fanen.
Hun rejste skranker om den svage kvinne,
(som stødes, trænges i et halv-bygd samfund),
hun opstod her og talte foran tusen
aften på aften om en kvinnes værd.
Var det ej hendes kald fuldt at befri
alt det, som drømmer i et kvinne-hjærte,
hun kunde værne det i al sin skønhed.
110
I
I
I
I
Hun fik af kampen noget skarpt og taust; —
men undertiden kunde hun i sang
udsende lifligt bud, forløst og fri
og af sit fulde hjærte! Da fornam vi
en sådan længsel efter hel, fuld fred,
at tanken grebes af vemodig anen. —
— Nu er den opfylt! — Sørgefloret hænger
om hendes navn, og klokken har alt kimet.
Nu har hun kaldet os for siste gang
hid til sin scene, at vi her kan takke
for det, hun gav os. Ti som hun har givet,
har ingen anden! Hun gav af sin smærte,
mens hjærtet blødte under fine smil.
Hun bød på tårer af sin egen kamp
og gav os glansen af sin egen sejer.
En rørt, af bønnen båret tak, du ædle,
fra dine brødre, dine søstre alle!
Fra Norges unge kunst bestandig tak!
Fra kvinnerne, hvis rene tolk du var,
farvel og tak! — Fra alle dem, du løfted
pa åndens vinge-par mod skønhed op,
endnu en gang en krans, — det er den siste.
'(lægger den foran bysten)
Nu glæder Gud dig i sin lyse himmel,
og vi vil glæde dig med god erindring.
Kor
(dæmpet bag scenen).
Farvel, farvel!
Nu i din grav
hvert savn er glemt.
111
men hvad da gav,
skal være gemt.
Skud af din ånd
skal spire her:
en liljevånd
i smærtens skær.
Farvel, farvel
du længsels-sjæl,
nu har du fred
og smiler ned,
nu har du fred
i evighed.
Gid vi må gå
så glad did ind,
gid vi må nå
en tro som din!
Farvel, farvel.
Til boghandler Johan Dahl.
(På hans 60-&rlge fødselsdag).
Og dette skal være hr. værtens skål!
— »Hurra!«
Men medens vi synger en vise, giv tål!
— »A-ja!«
Ti først skal I høre, hvad han fik at gøre,
da hid til vort røre han lod sig forføre,
blant hav-skærets ørne
og Vergelands bjørne,
— hu-ha!
112
Han kom så uskyldig som lammet om våren,
— o, ve!
Så »ken« og så fin og troskyldig ny-båren
som sne.
Det yndige kød blev straks hugget til karse,
og siden af Vergeland inkogt som farce
og muntert fortæret,
og knokler foræret
i grams!
Men dristig som bukkene, Asator kored,
han sprang
tilsammen i skinnet og gav dem på øret
med klang!
Det kunde de like, han havde sig slaget
til broder, og optaget var han i laget!
Og snart var der ingen
mer elsket i ringen
end Dahl.
Fra boden dernede et lys over landet
der steg.
I stuen deroppe sig heltene blanded
til leg,
og derfra gik smagen, kritiken og moden,
et stykke af Norge blev formet i boden.
Den lille har minner,
historien finner
dem nok!
113
For hvad du har tændt og har udholdt og strævet,
vor tak!
For kræfterne, som du har glædet og hævet,
vor tak!
For alt, du i god tro har ivret og snakket,
ja, for dit velsignede hjærtelag takket,
du snurrige, sære,
du gamle, du kære,
vor tak!
Bryllops-sang nr. 3.
Når fædre-huset åbnes for at sende
den ældste ud med: Herren følge hende!
sne-hvide duer stige
rundt om den hvide brud
op mod det lys-blå rige,
ti bønner flyr mod Gud:
kærlighed
gav hun alle dage,
kærlighed
må hun få tilbage,
kærlighed !
En hjemmets alv hun gled bag busk og grene
fra sjæl til sjæl at føje og forene,
var bedste-moders øje
og hendes friske fod,
og bar af moders møje
med ungdoms lette mod.
Kærlighed
o. s. V.
114
Når faders tanker længtes efter hvile,
i hendes sjæl de så et grøn-svær smile;
skønt for hans stærke virke
hun vart tilside gled,
hun kom og gav ham styrke
så ofte som han led.
Kærlighed
o. s. V.
En søster-flok af hendes tro veninner,
fra hvem hun gåi; med vårens fagre minner,
i stille tanker lede
den unge brud til ham,
som søndred deres kæde; —
nu vil de bede ham:
kærlighed
o. s. V.
Den hustro, som af kærlighed forskønnes,
er som det træ, der end i vintren grønnes,
hun vokser med vor tanke,
hun varmes af vor id,
og samme fred vi sanke
til samme aftentid.
Kærlighed
gav hun alle dage,
kærlighed
må hun få tilbage,
kærlighed !
il5
8»
Til billedhugger Borch.
(På hans femti-årige fødsels- dagf).
Du stærk og lys blandt venner står
idag, du fylder femti år,
og det, du skabte, om dig ler,
men selv du fremad ser.
Din barne-tro, din glade ånd,
og så din aldrig trætte hånd,
dit hjems musik, dit hjærtes viv
skal digte i dit liv.
Du turde tro det, glade mand,
at kunsten hjemme leve kan,
du tvang granitens hårdhed til
at give tone-spil.
Du trængte ind i vor natur
og fanged »jægeren på lur«,
og frem af folkets skønheds-trang
din »ægge-pige« sprang.
Men ned ad sne-bedækte li
en gut kom susende forbi,
du strakte ud din hånd, og se:
han stod som støbt i sne.
Men din » ski-løbers • raske mod,
det er dit eget, da du stod
i verden ud på kunstens bud,
men med din tro på Gud.
116
Ja, du har hjulpet frem dig selv,
din tro som Qæld, din viljei^ elv,
men mest de tusen hvile-sted
alt i din kærlighed.
Yar alle de nu sammen-blæst,
som elsker dig,- o hvilken fest,
selv slaverne på Akershus
fik da idag en rus! ^)
Men alle os du gjorde godt,
vi bygger dig idag et slot,
det står på hjærte-fredens høj
med bønnens gyldne fløj.
Og du skal bo deri med dit,
hver gang at du må hvile lidt,
og gennem dem, som har dig kær,
dig kenne himlen nær.
Se, fædrelandet længst dig gav
den tak, som mest du holder af,
det gav en mø med gule hår
som billed af sin vår.
Hun kom i æventyrets flok
med nøkke-spil og huldre-lok
og med den høje søndags-fred
i salmens herlighed.
I) Han har i flere år frit undervist begavede slaver på
Akershus i tegning m. m. og derved hjulpet dem til en
fremtid^ når de kom ud.
117
Så leve da da længer frem
til held for land og lys for hjem!
Gid det, som du dit hjærte gav,
end blomstre på din grav!
Bevare Gud i miskunhed
din evig unge frejdighed, —
Han give åndens mænd og sag
tit sådant hj ærtelag!
Splnnersken.
Nej, hvad var det jeg fik
for et spørsmål, da han gik:
»jeg en væv lager til,
den skal op som i april;
hvis du tror, du har råd, -
giv mig tråd!«
Nej, hvad mener han vel?
Vil han væve på den selv?
Og mit dejlige spin,
se, det mener han skal ind?
Og så fort som det går, —
alt i vår?
Og han lo, da han fløj;
nej, han er så fuld af skøj.
Tør jeg lægge mit spin
i så ungt og flygtigt sind? —
Give Gud, at det bandt,
hvad jeg spant!
118
Den hvide, røde rose.
Den hvide, røde rose,
så kaites søstre to, ja to.
Den hvide var så stille,
den røde altid lo.
Men omvendt blev det siden, ja, ^)
ti så kom friertiden, ja.
Den hvide blev så rød, så rød,
den røde blev så hvid.
Ti ham den røde elsked,
ham vilde far ej ha, ej ha.
Men ham den hvide elsked,
han fik på timen ja.
Den røde, ak, hun falmer, ja
med suk og sorg og salmer, ja.
Den hvide blev så rød, så rød,
den røde blev så hvid.
Nej, så blev far, skam, bange,
og måtte til med ja, å ja!
Og så klang glade sange
til bryllops-skud, hurra!
Og snart sprang mindre roser, ja
på sko og bitte hoser, ja.
Den rødes, de var hvide, — men
den hvides alle rødM
1) Dette Ja^ skal kastes let ud og i fistel-tone.
119
I ungdommen.
Ungdoms-mod,
ungdoms-mod
går som rov-fugl i det blå,
det må jage, det må slå,
det må alle varder nå.
Ungdoms-blod,
ungdoms-blod
går som dampen gennem hav,
storm og strøm og is i trav
sprænger det og ler deraf.
Ungdoms-drøm,
ungdoms-drøm
lister som en skalk i løn
ind i pigens morgen-bøn;
hele vårens duft og følge
i dens lette strømme bølge.
Ungdoms-lyst,
ungdoms-lyst
fosser som et fald mod kyst,
skogrer, kaster stråle-gaver
endnu, mens det sig begraver.
Ungdoms-lyst,
ungdoms-drøm,
ungdoms-blod,
ungdoms-mod
farver og forgylder verden,
syngende på hele færden.
120
De norske studenter til fru Louise Hejberg.
(1866).
Skimt af kunstens alve-høje
bag hav-tågens gråt,
blinken af de gyldne fløje
på Aladdins slot,
sol-frugt af den lange sommer
i halvhundred år —
så vi tit: nu selv du kommer
til vor unge vår! ..
Dronning over alve-riget,
digter-længselns fe, —
tog det stumme barn, der higed
til din lykkes læ,
vugged det i sol og ynde,
gav det tungens tolk,
så det kunde højt forkynde
undret for sit folk.
Dronning over alve -hjemmet,
har du trylle-ord,
som kan hæve, hvad har hæmmet
væxten i vor jord?
Yndens vækst og kærlighedens,
digtets moder-træ, —
kan du give kunsten fredens
ly og alve-læ?
121
Drag forbi som drøm om våren,
bær vor længsel did
til den tid, da du blev båren,
åndens store tid!
Tag vor tak for, hvad den bragte,
med til Sjølunds strand!
Tag vor tak for alt, den vakte
i vort fædreland!
Den blonde pige.
Skønt hun vil som et luftsyn vige,
dersom jeg sådan tale tør — :
jeg elsker dig, du blonde pige,
gemt i din yndes hvide slør.
Jeg elsker dine drømme-øjne,
der går som måneskin på sne
og sænker sig, hvor skoger højne,
i noget gemt, jeg ej får se.
Jeg elsker denne ædle pande,
fordi den står så stjæme-klar
Og spejler sig i tankens vande
og ved dog ikke, hvad den har.
Jeg elsker dette hår, som flokker
sig bagom nættets travle bånd; -
lig mytens iimoriner lokker
det på mit øje og min hånd.
122
Jeg elsker deone form, dér gynger
i takten af sin brade-sang,
som kraft og livs-lyst daglig synger
nd af sin unge, dunkle trang.
Jeg elsker denne fod, som bærer
en sådan sejrens herlighed
igennem ungdoms-modets sfærer
imod den første kærlighed.
Jeg elsker denne hånd og læbe,
de to i elskovs-gudens pagt,
ved hvem han rækker prisens æble,
men hvem han også har på vagt.
Jeg elsker dig, jeg må det sige, —
endskønt du ej et bogstav tror,
men flygter, svarer, ingen pige
tør dvæle ved en digters ord.
Tag imod kransen!
(Af Fiskerjenten).
Tag imod kransen, den er til dig,
tag imod kransen, tænk lidt på mig!
Her er det grønneste
græs til den skønneste,
her er den hvideste
blomst til den blideste.
123
her er den faldeste
knop til den huldeste,
her er et eneste
blad til den reneste.
Tag imod kransen, den er til dig,
tag imod kransen, tænk lidt på mig!
Det første møde.
(Af Fiskerjenten).
Det første mødes sødme,
det er som sang i skogen,
det er som sang på vågen
i solens siste rødme, —
det er som horn i uren
de tonende sekunder,
hvori vi med naturen
forenes i et under.
GodmorgenI
(Af FUkerjenten).
Dagen er oppe, glæden tændt,
mismodets sky-borg stormet og brænt,
over de glødende Qælde
lys-kongens hær-skarer tjælde.
»Oppe, oppe!« fugl i lund,
»oppe, oppe!« barne-mund,
oppe mit håb med solen.
124
I
!
I
Fæd re lands-sang.
(Af Fiskerjenten).
Jeg vil værge mit land,
jeg vil bygge mit land,
jeg vil elske det frem i min bøn, i mit barn,
jeg vil øge dets gavn,
jeg vil søge dets savn
ifra grænsen og ud til de drivende garn.
Her er sommer-sol nok,
her er sæde-jord nok,
bare vi, bare vi have kærlighed nok.
Her er digtende trang
gennem arbejdets gang
til at løfte vort land, blot vi løfter i flok.
Vi for vide på tog
over gyngende våg,
rundt i landene knejser normanniske tårn.
Men vort modige flag
flyver vidre idag,
og det rødmer af sundhed som aldrig tilforn.
Og vor fremtid er stor;
ti det tre-kløvde Nord,
det skal samles igen, det skal blive sig selv.
Hvad du ævner, kast af
i det nærmeste krav,
dét skal bæres helt frem af en voksende elv.
125
Denne bo-stavn er vor,
og vi elsker den for,
hvad den var, hvad den er, hvad den bliver igen.
Og som kærlighed gror
af den hjemlige jord,
skal den gro af vor kærligheds frø-korn igen.
Han fik ej lov til at lægge ud.
(Af Fiskerjenten).
Han* fik ej lov til at lægge ud,
hans far var gammel, hans mor var svag,
og bruget voksede dag for dag: —
»Hvad vil han også på viking-færden?
Her har han alt, som kan ønskes i verden«
Men gutten længtes, når skyen jog;
da så han, kæmper til slaget drog.
Og gutten længtes, når solen sken;
da så han, kongen i hallen tren.
Han stod, han glemte at gøre gagn,
han stod og tænkte på gamle sagn.
Det var en morgen, afsted han drev
mod ytterste skær, mod det åbne hav
at se på legen om strand og rev,
og høre det døn, som kampen gav.
126
Det var en dag i den første vår,
da stormens røst over landet går:
du må ikke længer is-lagt sove! —
Da så han syn, som gav lyst at vove. —
Der lå et lang- skib i stål-grå vig,
det hvilte ud efter stormens krig.
Dets sejl var bundet, det selv fortøjet,
men syntes derved ej vel fornøjet;
ti sejlet rykked, og masten rysted,
og skibet huggede skum med brystet.
Ombord man tog sig en liden pust;
man sov, hvad heller holdt måltid just.
Da hørte ned de fra klippen rope,
— det syntes ord af en top-målt tåbe —
»tør ingen ride så høj en båre,
så giv mig roret; — mig længes såre!«
Nogle så op imod ijældets hang,
andre vendte sig ej engang;
ingen sig lod sin mad-ro rane.
Da faldt en sten og blev to mands bane.
Op sprang alle fra dæk og tilje,
kastede mad-kar og greb til våben;
opad pilene sang, — men åben
stod han på klippen og gav sin vilje:
»Høvding! Giver du skibet med læmpe,
hvad heller lyster dig først at kæmpe?«
127
Sligt at høre blot tids-spild var,
et spyd blev skikket at gå med svar.
Traf ham ikke. Han sagde rolig:
»mig venter ingen i dødens bolig.
Du, som havene alt har pløjet,
kan gå der ind eller hjem dig skynde.
Alt, du under dig her har bøjet,
det må du give; — jeg skal begynne!
For mig du samled; nu mig du henter;
min tid er kommen; på mig det venter«.
Den anden lo fra sin høje løfting:
»ifald du længes så, som du siger,
fred skal du nyde. Kom, bliv min kriger!« —
»Det kan jeg ikke, jeg fødtes høvding.
Jeg ved min vej, og så må jeg byde;
det ny kan ikke det gamle lyde«.
Forgæves øret mod svar han lagde.
Da sprang han nærmere ned og sagde:
»I kæmper! Høvdingen vise skylder,
hvem sejers-fader sit guld forlener.
Ham, som det bliver, ham hær-mænd hylder.
Skam den, som ikke det største tjener!«
Da blussed høvdingens kind af harme;
han sprang i sjøen og svam mod landet;
den anden hoppede ned mod vandet
og tog ham op i de stærke arme.
Men høvdingen så ham i øjet ind,
og straks han kente hans høje sind.
»Kast våben til ham, han ingen ejer«,
ombord han ropte; »hvis du får sejer.
I I
128
så kan du sige, han selv dig rakte
det sværd, du svang, da du fald ham bragte«.
Og kampen rejste sig under Qældet,
hvert hug gav sukkende døn tilbage.
Derude snøfted den vrede drage,
snart lå dens høvding på stenen fællet.
Det gav et skrig mod det is-grå Qæld,
det mylred op ifra stævn til stævn,
i sjøen sprang de, hver mand, til hævn
og stod snart oppe på klippens hæld.
Men svagt den døende hånden svang;
han bød iblant dem for sidste gang:
»en mand må falde, når han er færdig;
ti stort skal sluttes en helte-sang.
Tag ham til høvding; ti han er værdig«. —
Han mer ej kunde, hans læbe blegned,
hans kæmper ilede til, han segned,
ham plads var ryddet ved Odins bord,
på hin han viste, idet han f6r.
Den nye høvding var ikke sen,
han steg på stenen og tog tilorde:
»først rejses tegn over heltens ben,
og derved minnes, hvad stort han gjorde.
Men før det kvælder, vi sejl må hejse;
ej døde hæfte på livets rejse«.
Og varden bygdes, og sejl f6r op,
snart dragen leged på bølgens top.
Et minni-dråpa klang over sjøen
til ham tilbage på dødning-øen,
et velkomst-kvad mod den unge f6r,
han stod i løftingen ved sit ror.
I
129
9
Men da han hjemmet strøg tæt forbi,
hvor alle stormede ned mod stranden
med rop, med undrende syn på manden,
som styred Øgers sjø-stærke ski, —
faldt kvæld-sol rødlig på sejl og skjold
og på den høje bag kæmpe-vold.
Han styred skibet ret lige på,
så ræd de ropte: han vil forgå!
Han vendte skibet, så der stod gov,
og smilte hjemad: »får jeg nu lov?«
Jeg vælger mig april.
Jeg vælger mig april!
i den det gamle falder,
i den det ny far fæste;
det volder lidt rabalder, —
dog fred er ej det bedste,
men at man noget vil.
Jeg vælger mig april,
fordi den stormer, fejer,
fordi den smiler, smelter,
fordi den ævner ejer,
fordi den kræfter vælter, —
i den blir somren til!
I
I
I I
130
Ved Ditmar Meidells bryllopJ)
(21 Juli 1868).
O brud^ her kommer han
fra venners hånd ved vikens strand,
lidt skaldet og lidt lad,
men hjærte-frisk og glad.
Her kommer trofast han —
den gamle brune krydser-øm
med ar fra mangt et tørn,
men øjne som i børn.
Han var en gut så kåd,
han lå helst ude i sin båd
og vugged sig i fang
på drømmes båre-gang.
De brede, høje sejl
mod masten slog i solskins spejl;
og strømmens lune drev
foruden ror og stræv.
Men inens han lå og så
sit billed i det dybe blå, —
hans skude, den gik af
imod det åbne hav!
Hurra, han munter sprang
til roret under bølge- sang;
den første farens stund
var som et livets fund.
*
^) „Krydserens", senere „Aftenbladets" grundlægger og re-
daktør na i over tyve ar.
131
Ej vendte han, — nej ud,
hvor frihed hersker som en Gud,
hvor alt er grænse-løst,
som havet, aldrig øst. —
Didud, i drevet ud, —
hvor dog så tit for sidste klud
et mægtigt mod sin sag
har frelst for sejrens dag!
Didud han lystig stod;
den steg hans kraft, det lo hans mod,
hans dæk blev spulet, men
han bares op igen.
Han bares altid op
som fugle-leg paa bølge-top,
mens mangen stolt fregat
gled ned i dybets nat.
Hans fartøj lå så let,
ti hjærtens^glæde bygde det, —
og dog så traust og fast:
vor ungdom var dets last.
Og en ustyrlig klang
af skud, raket-spillop og sang
var altid der ombord
med ekko over Nord.
Han blev lidt træt tilslut, —
han længtes ind, hvor han var gut,
han atter lå og så
sit billed i det blå.
132
I I
I
I
Han så, den skælm, han så —
sit eget ej, men hendes stå,
som var hans længsels fand,
med smil i bølge-bund!
Og anden gang hans liv
var vugget frem til kraftens bliv,
og anden gang hans båd
går ud til dyst og dåd!
Og anden, anden gang
ombord skal stige skud og sang;
ti nu er troen med
i kvinnens kærlighed!
Norsk sjømands-sang.
(Ved bid-stæynet i Staranger 1868).
Den norske sjømand er
et gennem-barket folke-færd;
hvor fartøj flyde kan,
der er han første mand.
På togt og hjemme her
ved sund og skær og fiske-vær
han har sin Gud i sind
og sætter livet ind.
Her er et folk i krig
for livet uafladelig —
med dyre mande-fald
i kampe uden tal.
133
Det, som er daglig-dags,
det nævnes ikke netop straks,
og tit er ingen med,
som bringe kan besked.
Men vesle fisker-båd
har båret frem så mangen dåd
af mod og herlig kløgt,
skønt aldrig den blev trykt.
Og mangen sjømands liv
fik dødens krans af tang og siv,
som borde haft i guld
sit navn blant kæmpe-kuld.
Sankt Olavs-korsets ros
ret høvde for en vestlandsk lods,
som redded hundred mænd
og hundred om igen.
Og mangen liden gut,
som red på hvælvet hjem tilslut,
når far var sat ombord,
han burde haft et ord.
Dog Norges høje kyst
er landets eget moder-bryst
med næring og med gråd
ved sønners raske dåd.
I det er alting gemt,
og der er ej den mindste glemt
fra Hafurs-Qordens dag,
til ham på sidste vrag.
134
Det følte hver, som kom
fra rejs igen, og så sig om;
det følte hver, som gik,
i sidste afskeds-blik.
De følte, hvor de f6r,
at landets lykke var ombord:
vor ære og vor magt
har hvide sejl os bragt.
Hurra for dem idag,
som farer under norske flag!
Hurra for lodsen, som
dem først imøde kom!
Hurra for dem, som ror
sin fisker-båd på hav og Qord!
Hurra for alles lyst:
vor skær-omkranste kyst!
Halfdan Kjerulf.
(1868).
Vinterens greb i hans ungdom og kraft
blev dog til intet! Den vårlige saft
redded sig gennem i lidende stamme;
langt ud i somren sprang blomsternes flamme,
langt ud i høsten rant modningens rødme, —
frugterne få, men af duftende sødme.
135
I
Digteren fik dem, til udsæd de kommer
evigt, hvor folket står evigt i sommer, —
medens han selv
ludende hang over døds-vovens elv,
kæmpende vidre mod vinterens is,
kæmped for sommeren, sangerens pris,
kæmpede segnende, ydmyg og sken,
snart blot i bøn.
Sommeren tog ham! Nu har han sejret!
Nu, mens det høstes det gulnende korn,
nu, mens det Ijomer af lurer og horn
sit intog han fejred.
Billede er han på digtningens magt,
bidt af vor vinter, med somren i pagt.
Ligesom luften i sitrende skin,
Qældet med løv-skog og rødmende tind,
vandet i fang hos det brogede vænge
nu står og toner i sol-spillets strænge, —
skal også digtningen løftes en dag,
er den, selv segnende, tro mod sin sag, —
løftes af trængsler — :
snart er her sommer med sommerens
længsler!
136
De norske studenters hilsen med fakkel-tog
til
deres kgl. hejheder kronprins Fredrik og kronprinsesse Looise,
da de netop var blevne forlovede.
En frejdig ungdoms-skare
med blus i måne-skær
mod håbets strande farer
og flokker sig om jer.
De blink, som mulmet bryder
med folke-døn og sang,
om jer tilsammen flyder
og vorder dag engang.
Som konger fordum kåret
på ting-almuens skjold,
af folke-ønsker båret
I står på konge-vold.
O, skuf os ikke atter,
du håb i stjærne -kvæld,
lad Nordens søn og datter
nu bringe Norden held.
Vor tro er ung og frodig:
en kvinne går som tolk,
selv ung og varm og modig
som sang fra folk til folk.
Når under jubel-torden
Du står i bryllops-skrud,
alt ungdoms-håb i Norden
med dig, med dig står brud.
I
I
I
I
137
Når bryllops-klokken kvæder,
når hånd i hånd blir lagt,
og når forældre græder
i bøn og minners magt;
da er det sødt at vide,
de brødre-folk, de tre,
står frem ved eders side
og der sin fremtid se.
De norske studenters hilsen med fakkel-tog
ta
professor Welba?ep.
Lyt nu, du ludende sanger,
tonerne strømmer tilbage!
Varmt om dit sind
ungdommens glade falanger
under dit vindu dem jage
jublende ind.
Hj ærternes genlyd sig gynger
højt i det blå,
i det solsitrende blå,
hvori din sølverne tone den slynger.
Smiler du ikke ved målet,
du, som i vintren har vugget
forårets tekst?
Alt, hvad dit mod har bestrålet,
alt, hvad dit mismod har dugget,
nu har det vækst.
138
I
I
ranker sig op om din skulder,
fylder din favn, —
fanger i roser dit navn,
fanger din digtnings den koglende bulder.
Videre livstoget drager,
tankerne suser som faner
over dets vej.
En blant de højeste rager,
finnes på forreste baner,
den kom fra dig!
Oldtidens manende rune
højt på dens skaft,
tyder, hvor du tog din kraft,
løftende land i din ild-hu, dit lune!
Til en basar for fattige.
(I et eksemplar af „Småstykker")-
På fattig-mands bord
med signende ord
jeg lægger idag
— på min fødselsdag —
en bog; af min ungdom den flød.
Den Skaber, som gav
hvad den blomstrede af,
kan gøre til brød
i vinter og nød
hvert blad, som den legende skød.
139
I
Fremad!
»Fremad! fremad!«
fædres høje hær-tag var.
» Fremad ! fremad ! «
Nordmænd, også vi det tar!
Det, som hugen tænder, og hjærte-troen får,
for det vi også fremad går
og trofast slår.
I I
» Fremad ! fremad ! «
hver, der elsker frie hjem.
» Fremad ! fremad ! «
frihed, den må evig frem.
Skal den også prøves i tvil og nederlag,
hvem tæller vel de tabte slag
på sejrens dag?
» Fremad ! fremad ! «
hver, der fast på folket tror.
» Fremad ! fremad ! «
hver, der følger fædres spor.
Nordens ånd har skatte forgemt i Qældets ly,
de finnes må i morgen-gry
og frem påny.
140
En mund-smag af min ven apotekerens
mund-held,
(serveret onder desserten på hans sølv-bryllops-fest).
lel. la tror Jag, døt kaa Tara tU.
Endskønt »vor presse« er fatal,
farmakopeen »blandeta,
eksamensloven splittergal,
regeringen forbandet, — .
i fem og tyve muntre år
han bar på sine plager;
ej gråned ét af fruens hår,
og hun blev ikke mager.
»Ja, er det ej mærkværdigt, hva'? —
»På verdens sidste tider, ja!« ')
— ej gråned ét af fruens hår,
og hun blev ikke mager.
Endskønt at landet endog har '■
kreditbank uden renter,
og udenlandske dampskib tar
vor velfærd med procenter,
det gør ej noget, al den stund
de apoteket vrager,
og han privat blir rig og sund
af oflFentlige plager.
»Nu, pass nu på, Nina, Nina!
»Hvad har jeg ikke sagt? — Ach, ja!«
— at han privat blir rig og sund
af oflPentlige plager.
^) Disse to linjer og de tilsvarende med let tysk udtale.
141
Det nytter ikke stort, om end
de søvnen fra ham lister;
han får jo aldrig søvn, så den
han heller aldrig mister.
Ja, om i kor de ønske tør,
at han til »Bloksbjerg« ^) flytter,
den tapre mand, han b6r der før,
så det ej heller nytter.
»Hvad har jeg ej oplevet? — Nej
»det ingen forestiller sig!«
— den tapre mand, han b6r der før,
så det ej heller nytter.
Endskønt han tit tar slemt på vej,
og som en Tysker raser,
de fattige ham frygter ej
i deres sult og laser.
Og skønt han penge ej har tjent,
men meget mere skylder:
det, han har skænket tidlig, sent,
det tusen hjærter fylder!
»Nu, nu, hvad siger De til det?
»jeg byder bare! — Kan De se?«
— det, han har skænket tidlig, sent,
det tusen hjærter fylder!
Hun, som har delt med ham hver dag,
fordi hans værd hun fatter,
sin kærlighed, sit hjærtelag,
sin gode, glade latter.
') Hans landsted.
142
og går blant venner i hans has
som i en søsken-kæde,
hun blandes kemisk i hans bras,
og det gir vid og glæde.
»Der må dog én lidt fremfærd ha',
»når hele folket sover, hva'?«
— han blandes kemisk i hans bras,
og det gir vid og glæde.
Se børn, som priser for hver dag
hans strenge pligt, hans møje,
hans fader-kløgt, hans sande lag
og hendes fine øje, —
— held med hans kokkeras og ba'l
og blanding i retorter:
det stiger op i første sal
som ædle hjærte-sorter!
»Ak ja, ja, ja, man har besvær; —
»na ja, men hvorom alting er:«
— det stiger op i første sal
som ædle hjærte-sorter!
Men for at gå til moll fra dar —
vi vidne, hvad vi finne:
han er en varm, en rig natar,
og han en sjelden kvinne.
Alt, hvad de skabe fik af Gad,
har deres mærke inne,
og som i sølv det præg ser ad,
så vil i gald det skinne.
143
»Ja, ja, nu fik jeg en idé,
»vent, vent, så skal De bare se!«
— at som i sølv det præg ser ud,
så vil i guld det skinne.
Mødet.
(Ved stadenter-mødet 1869).
Tanker, som hinanden trænger,
finner nok sin pol,
hjærter, som vil mødes, sprænger
alt som forårs sol.
Og jo tyngre sorg, som dølger
deres unge trang,
desto større mødets bølger
bruser frem engang.
Skønt hver mand, som løfted modet,
hundrede gav ild;
skønt at tusen ofred blodet,
slog det ikke til.
Først når folke-vårens susen
over skog og lund
vækker alle hundre tusen,
da er mødets stund.
Held os nu: norrøna-dagen
er jo alt i sky:
skrækken, hvoraf vi stod slagen,
var dens morgen-gny!
144
Gjallar-hornets hule sange,
tårer, skam og blod
var så Tna.nge Herrens gange
det, som just gav mod.
Nu af folkets sjæl og virke
vokser det hver dag:
sejer loves den, som styrke
tar af nederlag.
Forårs-mødets fylde flommer
i
1
og er jubel-tolk
1
1
for den vår, som engang kommer.
— Leve Nordens folk!
''
Norsk natur.
(P& Ringerike under stadenter-mødet 1869).
Så synger vi på vor tur
i Norges herlige natur.
Lad tonen sig stille slynge,
som farve frem over gynge
på Qord, mod strand og skog og Qæld
og blåne i naturens væld.
1
Det varme i folkets trang,
det jstærke, dybe i dets sang.
1
her slår det sit øje mod dig,
1
som netop det nu forstod dig
1
og gav for mødet, som det fik.
1
1
af al sin kærlighed et blik.
145
.. . . .
10
Her vågned historien først,
her drømte Halvdans hjærte størst.
I synet, han her så stige,
han aned det hele rige,
og Nore stod og gav ham bud,
og vandet viste længer ud. i)
Her sangen må føre frem
det hele billed af vort hjem!
Slip stormen ind i det stille,
led magten ind i det milde:
når landet samles, skuer hver,
at vor historie det er.
Det første, vi stævner til,
er hundre havne i april.
Der møder vi myge tanker,
når flåden skal lette anker,
og førti tusen mand ombord
bær Norge i sin bøn rundt jord.
Se kyster af bare skær
med måger, hval og fiske-vær
og fartøj ind under øen,
men båder ud over sjøen,
og garn i Qord og not i sund
og hvid af rogn den hele bund.
^ ) Skal sangen optages i yise-bøger, må dette vers udelades,
som er det eneste, der fæster den til bestemt sted.
146
Se Lofotens vilde kav,
hvor klipper stander midt i hav,
og skodden rundt toppen driver,
men havet ved foden hiver,
og alt er mørke, sagn og angst,
men midt i kavet båd på fangst.
Her ser du en ishavs-far',
i sne og halv-lys han sig drar.
Fra tønnen det snart befaler,
og båd-lag mod isen haler,
og skud i skud og sæl i sæl,
og marv og mod i krop og sjæl.
Så beder vi os til kvælds,
hvor hele bygden er til Qælds,
på sætern med mælke-stellet,
på Qæld-slåt ind under heldet,
og hvor en længsels-lok på lur
far svar ifra en stor natur.
Men hurtig vi må afsted,
skal allesteds vi være med, —
i berget, hvor malmen tages,
på Qældet, hvor renen jages,
og did, hvor elven skum-hvid går
og flødern på sin planke står.
Og stanser vi atter her,
de brede bygder far vi kær'.
147
10'
I
I
I
I
I
I
I I
I
I
I
1
I
hvis bønder så stille bære
den troskab, som er vor ære,
og som til fædre stor-mænd har,
hvis glans vor morgen-røde var.
Så synger vi på vor tur
i Norges herlige natur.
Vort arbejd for øjet skinner,
vor fortid fra hangen minner,
og fremtid skal af landet gå,
så vist som Gud det stoler på.
Jeg rejste forbi.
— — Jeg rejste forbi en sonmier-dag,
morgen-solen på gården stod,
og som ruderne brant i blod
lued min sjæl imod, imod.
I forårs-stunden
jeg der var bunden
af fine hænder og røde læber,
af smil, til hvilke nu tårer klæber.
Intil gården ej stiger mer,
did tilbage jeg ser og ser;
alt det gamle blir nyt og skært,
alt det glemte blir varmt og kært.
Andre minner
til dette rinner;
og alle forårets elskovs-drømme
frem og tilbage i sjælen strømme.
148
Frydfuldt dengang og frydfuldt nu,
1
smærte dengang og smærte nu.
Sol på marken i duggen våd,
1
sjæl i minner af smil og gråd.
1
Når i fylde
de overskylle,
1
1
og når i strøm de tilbage træde.
^
står sjælen frugtbar i knop og kvæde. '
1
i
1
Mit følge.
1
i
Jeg kører frem gennem stråle -fryd
i søndags-stilhed med klokke-lyd.
Alt løfter solen, fra myg til sæden,
som var den selve alkærligheden.
1
Og folk forbi mig til kirke køre,
1
snart stiger salmen for åbne døre.
— Godt mod! Du hilste på fler end
mig.
skønt du i skyndingen så det ej.
Jeg har det herligste rejse-følge.
skønt det sig stundom mon listig dølge;
men når du så mig så søndags-glad.
var det, fordi at vi flere sad.
1
og når du hørte mig dæmpet synge.
de sad i tonen, som i en gynge.
Mig følger en med en sjæl så stor.
1
1
for mig hun ofrede alt på jord;
1
149
ja, hun, som lo, når min båd blev krænget,
og blev ej bleg under uvejrs -hænget,
ja, hun, imellem hvis hvide arme
jeg kente livets og troens varme.
Se, deri er jeg af snegle-arten,
at huset bærer jeg med på farten,
og den, som tror, det er tungvint bør,
han skulde vide, hvor godt det gør
at krybe ind under taget atter,
hvor hun står lys mellem barne-latter.
Ej måler tankens, ej digtets søn
så høj en hvælving, så dyb en brøn
som fra den himmelske kærlighed
til der, den spejler i vuggen ned.
Ej sjælen lyser, ej hj ærtet dugger,
som når dit barn under bøn du vugger.
Hvem ej har kærlighed i det små,
han kan ej mængdens, ej minnets få.
Hvem ej kan 'bygge sit eget hus,
hvad stort han bygger, går og i grus.
Med sejr fra Moskva til Kartagena
han dør dog ensom på Sankt Helena.
Har først du bygget dig selv et fæste,
så tit du frelser endog din næste; —
skønt børne-hænders og kvinne-værk,
det fæste holder din sjæl så stærk,
at den går hel gennem kamp og fare
og giver mod til den største skare.
150
£t enkelt hjem bar så tit et land,
når ud det sendte dets frelser-mand,
og mange tusen af hjem det var,
som landet frelst ifra slaget bar.
Og det, som bærer det gennem freden,
er hjemmets puls-slag i travelheden.
Trods alt det fine i fremmed duft,
helt ren alene er hjemmets luft.
Der møder bare det bame-sanne,
og synden kysses ifra din pande;
til hjemmet hist står der åbne døre;
ti derfra kom det, — og did det føre!
Godt mod, du vandrer på kirke-vej!
Du bér for dine, for mine jeg;
ti bønnen bærer et stykke frem
på vejen mellem de tvenne hjem.
— I bøjer ind; jeg må vidre køre,
mens salmen følger fra åbne døre.
— Godt mod! Du hilste på fler end mig,
skønt du i skyndingen så det ej.
Til min far.
(Da han tog afsked).
Vor slægt engang den første var i landet.
I brede bygder på de store gårde
endnu den sidder; men i tider hårde
vor gren blev bøjet, og dens kår et andet.
151
Nu rækker atter den mod lyset op
med friske knopper i den myge top:
din kraft har. rettet den, din troskabs kilde
har mættet den ind i din aften silde.
Som slægten hviler, mens den kraft skal vinne
og af det dybe i sit væsen øse
og drage til sig, hvad som kan forløse
den ævnens fylle, den som kald har inne, —
således følte jeg endna i dig
en dump natur-magt, som du magted ej;
den var så stærk, at slægt til slægt vil levne
et stykke uløst af dens dunkle ævne.
I den faldt gnisten af min moders lyse
og varme sjæl; og ægteskabets lykke
blev ej alene eders alders-smykke;
men den vil længe efter døden lyse.
Og hvis vort folk engang vil ret forstå
det hjemmets billed, i min digtning lå,
den troens, kærlighedens stille hæder,
da skal det derfor engang elske eder.
Hvis Norges bonde, som jeg op ham måned
af bygdens arbejd eller sagas rader,
engang vil minnes, — da du også, fader:
ved dig at elske var det ham jeg aned.
Og hvis den kvinne, som jeg skride lod
i troens sol-glans og med ærbart mod,
af kvinner kennes, da det vel tør hænne,
at de min ejegode moder kenne.
I
I
I
152
Og nu, I sætter jer til aften-hvile
fra tungvint dagværk og fra mange strider,
og taler sammen om henfarne tider,
pm mangt et livs-træt skridt de tusen mile,
nu vil som solen qver vinter-sne
et tak-fyldt glæde inad ruden se
og hårde minner med sit skin forgylde,
så livet samler sig i troens fylde.
Men ingen takker dog så varmt som sønnen,
for hvem I levede i angst og bæven
fra vingens aller første sagte svæven, —
og hvem til Gud I bar hver dag i bønnen.
O, vid, når blodet mig for voldsomt jog,
det var som hænder om mit hoved tog,
og tit, når stille jeg i anger blødte,
det var, som eder jeg hos Herren mødte.
Se, derfor beder jeg om at få kraften
til nu (for livet vi skal atter mødes
og håb hos minner under skæmt forsødes)
at kunne skænke dem en dejlig aften!
O lad, når børne-børn på armen le,
dem rigtig morgen i sin aften se!
Så lægger glade de engang i døden
sit hvide hoved ind i morgen-røden.
153
I '
Til Erika Lie.
Når de norske egne
sig i toner tegne,
er der ikke fjæl de allevegne, —
også lange sletter,
som i sommer-nætter
dug-glans imod morgnen sætter.
Også store skoger,
som i lange våger
hele Glommen-dalen skyller over, —
også grønne lider,
som isammen glider
lyst og let til alle sider.
Ej alene havet
i en storm opkavet
og med nøgne skær af sprøjt begravet,
også blanke sjøer,
også muntre øer,
hvor man både sår og høer.
For at åbenbare
alt det fine, klare —
som i sol en nordlandsk fugle-skare
eller alle render,
når et nord-lys brænner, —
dertil må der pige-hænder.
154
Dine kom og tog det,
som et gensyn slog det,
billed efter billed, når du jog det
op af digter-ånden,
hvor i længsels-vånden
det lå spænt, til du gav hånden.
Far og mor, som hjemme
kunde tidlig stemme
instrumentet i dig selv og fremme
disse tone-drømme,
nu så liflig strømme, —
gav dig vældet, du skal tømme!
Snart i lette ringe
ser vi blinke, svinge
funker, som af faders lune springe;
snart vi kenner nøje,
spejlet fra det høje,
moders vemods-store øje.
Bårne- sjælens strænge
holde stemning længe,
så dens tro må gennem livet trænge
ren som tone-talen
gennem fest-lys-salen,
blonde mø fra Glommen-dalen !
155
Ved Michael Sars'® grav.
Selv han søgte frem
mod et evigt hjem
fra det mindste kryb på bunden
til hvert glinjt i stjæmerunden,
støvets forskerånd.
— Nu gav Herren hånd.
Stille som i drøm
gled han over; øm
var naturen mod sin dyrker.
Nu Alherren sjælen styrker
på dens stjærne-gang
gennem sfærers sang.
Alt på denne jord
harmoniers kor
i opdagelsernes stunder,
i det lilles store under
gennem sjælen sang
med en evig klang.
Hvor på vagt han lå,
hundred øjne så.
Hvor år-tusen sanden sanked,
hvor den mindste livs-puls banked,
der han gav sig ro
stille, klog og tro.
156
I en dråbe vand
spejdede fulgte han
verdens-havets liv; han sænkte
tanken, hvor den før ej tænkte;
dybets gåde lå,
hvor han banked på.
Skønne fædreland,
mange tro som han! —
med så sant og kærligt øje,
med en sans, så fin og nøje
forædet stille, små; —
da vi stort vil nå!
Manges kærlighed
her vi sænkte ned,
manges fader-bord og sæde,
manges trygge, tause glæde.
o
Åbent star hans hjem.
Herren se til dem!
Hun, som skøn og varm
bøj ed mod hans arm,
og hvis rige sjæl og hjærte
altid fik og 'gen forærte;
— der hun græder nu,
vær der også Du!
157
Hjælpeløse små,
som hos hende stå, —
skal de spredes, skal de bindes,
i din kærlighed de finnes!
Lær dem far at nå
ved til Dig at gå!
Til Johan Sverdrup.
Når netop nu min sang skal bære
dit stærke navn, det skal ej være
som fylkings-mærke i en strid;
ti gade-kampen når ej hid.
Skal poesiens offerlund
for snigmord ikke fredlyst være, —
er det det ny, som er i gære,
da viger jeg i samme stund.
Da siger jeg som Ejnar før
i konge-skiftets sorg der-sør,
dengang dem Harald hærjing bød:
jeg følger heller Magnus død
end Harald levende, — og da
jeg lægger mine lang-skib fra.
Ej heller derfor hilser jeg
med sangens fane netop dig,
fordi hos dig forløsning henter,
hvad dybest i mit hjærte venter.
Nej, hvor de største spørsmål stilles,
der er det netop, at vi skilles —
158
I I
fra alier dybest tanke-grund
til plan og mål i dagens mnnd.
Jeg står på bame-troens bund;
fra den det er, jeg lighed kræver,
fra den mod folke-frihed stræver
og broderskab på stammens grund.
Skønt vi er begge kristne mænd,
så højt, så dybt vi skilles, som
(skønt begge også norske mænd)
vi Norge tror forskelligt om.
Kan blot idag vi sejer få,
imorgen må i kamp vi stå.
Men derfor nu min sang dig ærer,
fordi at det, som nu skal til,
det du af alle stærkest vil,
og det du fremst i kampen bærer.
Når tågen lægger sig om land,
Og øjet ingen udsigt får,
og brystet neppe ånde kan,
ja, alting som i dvale står, —
^da er det helst, din ånd er oppe,
dens torden- vinge slår og jager,
og lynets klo i skyen tager,
så frit står hav og Qærne toppe.
Du er den friske iling i
vort træge vane-gængeri.
Du er den salte hav-strøm, som
i vore lumre Qorde kom.
Din tale er den gang, som bryder
did ind, hvor malmen årer skyder.
Og hvor dit blik i lang-syn luer.
159
der fortid vi hos fremtid skuer.
Så længe du tar Sverres tag,
så længe du er landets fører,
vi ved, vi sejrer slag i slag;
din kamp-lur de med rædsel hører.
Vi ser, de viger, mens de hugger,
vi ser, de bruger baghold helst:
dit hoved lige frit og frelst
i talens tanke- døning vugger.
Vi elsker dig for dette mod,
som altid foran fanen stod,
vi elsker ævnen, som tør hærde
sit stål som din, hver tid på-færde,
vi elsker din forvovne vagt
i savn, i sygdom og foragt,
vi elsker, at du gav os alt,
din fred, din fremtid, da det galdt,
vi elsker dig — alt had tiltrods! —
fordi du turde tro på os.
Hvor kan de håbe, at det går
nu baglængs mer? Nej, år for år
fremad i frihed og i sang,
fremad i norskhed og i glæde:
hvem magter vel i vej en træde
århundreders forløste trang?
Ej folket deles mer, ej magten.
På fredens ting, på krigens tilje
ét vagthold kun om friheds-pagten,
ét folk og én, kun én, én vilje.
Den ånd, som i vort morgengry
de frie guders samfund drømte, —
160
så stort om alt det store dømte! —
må evig det uægte sky.
Den ånd, som viking-snekken bygged,
straks konge-bud dens frihed skygged, —
som, truet, høj mod Island svang
på helte-ry og helte-sang
og derfra over alle tider, —
den får man neppe tam omsider.
Den ånd, som i Hjørunga-våg
for tusen år brød fremmed åg,
og ingen konges magt fik fældet,
men endog trodsed pave-vældet, —
den ånd, som selv i svagheds stund
sad odels-fri på fædres grund
og værged sig med mund og hånd
mod fremmed hær og fremmed ånd; —
som magted Holbergs vid at hvæsse
og Vessels sværd og Vessels pen,
og fra hvis stille folke-esse
mod Ejdsvold tanker funked hen; —
den ånd, som samlede sin ævne
i største fare, sult og nød,
og i det store friheds-stævne
for alle tider bane brød; —
den ånd, som var så høj i tro,
at over Odin den slog bro
i Balders-myten op mod Gud,
og næsten selv sig fried ud
mod Gimles sandheds-lyse egne; —
da disse stængtes allevegne
af pave-sprog og munke-tro,
161
11
<p
^^\
for anden gang slog dristig bro
af friheds lette, fine buer
til højder, hvorfra frit man skuer, —
så, da for Luther blod det galdt,
i Nord et gærde ikkun faldt;
ti folkets tænkning stod der alt; —
— den ånd, som, dengang det blev funnen,
at troen var i verden død,
i Hauge, Brun og flere brød
med mægtig trang af folke-bunden, -
og end i pietismens tåger
med tændte lys ved altret våger; —
den kan man tro at få på moden
i den moderne bisp-synoden?
Den kan politisk man bestjæle
ved først i »kamre« den at dele?
Den kan som smugle-gods man liste
ind over grænsen i en kiste?!
Og det just nu, som alle toppe
i lysning viser varder oppe,
og folke-skolens unge dag
har vakt det norske hjærtelag,
så mod og minner sig forynger,
imens de hører, tror og synger.
Just nu, som dybet bølger hvælver
med uvejrs-dønets dumpe magt,
og over det i nordlys-pragt
vor ungdoms stærke længsler skælver; —
just nu, som ånden overalt,
hvor lure klang, og mure faldt.
162
sig løfter af de gamle former,
og unge viljer højden stormer. —
En kamp-stor tid, — og vi er med!
På jord det største er: at være,
hvor kræfter, som er stort i gære,
skal tage skikkelse og sted; —
at give af sin egen ild,
netop som gydningen skal til,
at trykke af sin egen form
i det, som bliver slægters norm,
at blæse ånde af sin ånd
i tidens mund — ved Herrens hånd.
Det var, hvad nu jeg sige vilde, —
og just til dig, der tidlig, silde
i tidens store værksted går,
og ved, hvad er, hvad forestår; —
til dig, der samled folkets ævne
i dette nye friheds-stævne, —
fik folkets trang og skaber-magt
og smærten, som er til den lagt.
Ved en vens bryllop.
Mod Herren i det høje
med uskylds tro en dreng ser op.
som i sin moders øje
og jule-træets top.
163
ir
Men alt i yngling-aldems storm
han såres dybt af Edens orm,
og heftig frem han iler
og tviler.
Da står på solskins-høje
hans barne-drøm med brude-krans;
i kærlighedens øje
er troens himmel-glans.
Som fordum i sin moders favn
han stammer atter Jesu navn
og knæler ned og beder
og græder.
Og straks han dernæst iler
i tvil og kamp mod livets top,
står ved hans knæ og smiler
to bame-øjne op.
Han bliver barn i dem igen; —
hvor så end hjærtet drages hen,
det holdes varmt i bønnen
for sønnen.
Som barn blant børn han ynges, -
intil de skilles, og han står
alene, træt, og tynges
af ansvar og af år.
Da synker han i minner hen; —
med alt, som han kan finne *gen,
mod barne-himlens under
han stunder.
164
Snart er hans liv da vorden
et kreds-løb innen barnets ring:
han kom, — han for fra jorden
på sjælens barneving'.
Og hvor som mand han faldt med skam,
det barnet var, som løfbed ham.
Om dette også slår sig,
det står sig.
Hvad stort på jord blev funnen,
det barnet i os altid fant,
hvad varmt i sjæl er runnen,
af barnets gråd det rant.
Hvad skønt som glimt i tanken steg,
gav barnet i vor sjæl i leg; —
al verdens kløgt er siden
for liden.
Får barnet bare råde,
så lever vi i værste nød
som af Vorherres nåde,
der gir i ørknen brød.
Ja, hvad end træffer, selv foragt,
den gøres om til troes-magt, —
og lykken blot os ildner
og mildner.
Held den, som fremad leder
så langt, at han et hjem er værd;
ti først et sådant freder
om barnets milde færd.
I
I
165
I t
Held bruden, som fik englens magt,
så barnet i hans bryst blev vakt!
Nu bygger det på broen
mod troen.
Ole Gabriel Ueland.
Det har arbejdet længe
og stille slægt på slægt,
før sådan kraft kan sprænge
århundres vane-vægt.
Hvad bondens bund kan bære,
skønt aldrig der blev sad,
det er vor folke-ære, —
og har vor fremtid spad.
De alvors-fulde Qorde
i sne-Qæld-skyggers rund
hans barndoms tanker gjorde
og livets dybe grund.
Når viddets sol da spilled
på jQord og Qældes sne,
det gav så højt et billed,
som nogen vilde se.
Da han til tinge mødte
og rejste bondens sag,
hvert ord en stråle fødte
i folkets unge dag.
166
Det kom som gammel tone,
det kom som Qæld-gemt sagn,
det kom med fortids krone
til slægtens pryd og gagn.
Skønt bonde bag om" plogen
og sjømand i sin båd
han tænkte fint som nogen
i hele kongens råd.
Hans år er vidner dyre
om, at vi nok skal nå
det jævne folke-styre,
som han i ånden så.
Selv gammel, træt og svækket,
han trodde på sit værk;
den folke-ånd, han vækked,
blev altid mere stærk.
Han sank ind under mærke,
og vilde længer frem, —
derfor valkyrjer stærke
bar gubben med sig hjem.
Fra vinter-nattens gysning
han festlig ledtes ind
i saga-hallens lysning
mod høvding-bænkens trin.
Så mangen gammel herre
sig rejste og gik fram,
men først af dem kong Sverre,
han var i slægt med ham.
167
»▼y
Anton Martin Schweigård.
(I kirken efter sørge-talen).
Giv OS, Gud, vi beder såre,
den fulde fryd, den fulde tåre
og viljens fulde, rene ild.
Hør vor bøn her ved hans båre:
han kunde kun det hele kåre
og give helt sin sjæl dertil.
Ja, giv os store mænd
med kraft at føre hen, —
kraft at samle vort folk i råd,
vort folk til dåd,
vort folk i glæde og i gråd.
Du, vor Gud, vor nødtørft kente,
til templets rejsning ham Du sendte,
en ånd så lys, så ren, så stor.
Da hans værk i tiden endte.
Du lod ham ømt ved hende hente,
som med hans bøn mod himlen f6r.
Og da han løstes af,
en tid gik med i grav.
Som et under om land det lød:
hans liv, hans død
sin skønhed over folket gød.
Hjælp os Gud, så vi kan lære,
når lys i landet Du vil bære,
da dagens time at forstå.
168
Gud, Du ved, hvor små vi ere:
o, giv os længsel, folke-ære,
så vi det store ej forsmå!
Du sendte mange ud,
o, trættes ej vor Gud:
lad os skønne dit kald, dit spor
i mænd, i ord, —
din nåde-gærning i vort Nord!
Bryllops-vise nr. 4.
Når et rødmende blod
bøjer ydmygt imod
ham, som ejer det prøvede sind,
når hun halv-ræd og bly
for sit liv søger ly
bag det mod, hvor hun skuede ind;
når hun vælger for sig
at gå alvorets vej
med en mand, som har kæmpet og lidt; -
når hun tror på en vår
bag de grånende hår
for hvert håb, som hun nævnede sit; —
når hun siger: jeg vil
give ungdommen til
dine tab, dine smærtende sår:
du skal læges derved,
at du giver mig sted
ved dit bryst, skønt i bæven jeg står; —
169
når hun øm for hans savn
og i Frelserens navn
tar hans børn i sin barnlige favn^
og så vidt som hun kan
gir dem tjærte, forstand
for sin Gud og sin fædrene-stavn; —
når hun ydmyg og skøn
og i brænnende bøn
under kransen går frem, hvor hun ved,
at for leg og for lyst
kommer ansvar og dyst, —
og i tårer hun smiler derved:
da skal vi, som har lagt
til beslutningens magt
al vor sjæl i den løftende stund,
give frejdigheds mod
til det* rødmende blod,
give styrkning af slægtskabets grund, -
give brudgom og brud
fra vor kærlighed bud,
fra vor tro på dem begge idag.
De vil hjælpes, de to:
han er prøvet og tro,
og nu ler det ind under hans tag!
170
Til A. O. VInje.
(Afsungret ved hans hustrus grav den 16 marts 1870).
Der triner gæster i din gård,
alt mens i smil da skriver.
De kommer stilt, og stilt de går,
du næppe var dem bliver.
Da uden ord
de atter for,
dit barn lå gråd-fuldt uden mor,
og du sad uden mage.
Det hus, du bygde dig igår,
idag det døden sænkte,
og du står gammel, syg og sår
på grus af det, du tænkte.
Din vej lå bar,
fra barn du var,
og første ly, du funnet har,
var det, som nu du stængte.
Men gæsterne, som hos dig var,
i sorgens ørk dig møder;
skønt sky du viger, snart du har
et følge, som forsøder.
Ti der I går,
du skue får,
en lys-glans over verden står
med under-store syner.
171
Hvad før du så, det synker her,
men kun for at forklares:
det evighedens kyster er,
som på jer' gang befares!
Dit skalde-syn
ser lyn i lyn
hvad før kun dæmred bag-om sky'n;
på store tvil der svares.
Og siden, når du kommer 'gen
fra tanke-tunge øde,
os lærer snart din go<ie pen,
med hvem du var til-møde.
Fra sorgens tid
med lutred id,
med magt-fuld ånd og smærtens vid
skal dine syner gløde.
Sidste sang.
Jeg sender disse sange hen
på venners bøn til kvinner, mænd
i Nordens trenne lande.
(At Finlands folk blant dem er med
på sangen under Nørreled
må jeg med tak jo sanne.)
Jeg sender dem — og ser det nu:
de fleste har ej, hvad min hu
har stærkest følt og båret;
172
lidt er for flygtigt, lidt for kort,'
lidt har på lagret dampet bort,
lidt er for ungt af året.
Jeg levde mere end jeg sang;
jeg tanker, harm og jubel slang
omkring mig, hvor jeg gæsted;
at være, hvor det netop galdt,
det var mig næsten mer end alt,
som ved min pen blev fæstet.
Alt sant og stærkt har vokse-sted
og kanske også evighed,
om sværten ej det fanger,
og han, som tænker mindst derpå,
men tør i livets slingring stå,
blir bedste folke-sanger. —
Jeg hørte engang om en fest
i Spanien; en landsens hest
blev sluppen ind i ringen;
dernæst en tiger af sit bur; —
den gik en stund omkring på lur,
så la* den sig på bringen.
Og folket klapped, jubled, lo,
da tigern sprang og hesten slog,
men fik dog ej se blodet;
ti tigern tumled att og bag
for hestens landlig-plumpe slag
og lå en stund på hodet.
173
h-
Da hujed, hidsed alle mand
og kvinner med; balkonens rand
de heldte sig udover. '
De skreg, de tirred tigerns mod,
de vilde alle have blod, —
og atter frem den vover.
— Og folket jubled, klapped, lo,
da tigern sprang og hesten slog;
— men blod de fik ej skue;
ti lykken havde hesten kær,
og tigern kom den ikke nær,
men spæntes i en bue. —
Hvem vant tilslut, det ved jeg ej ;
ti denne landsens hest er jeg,
og kampen har ej ende; —
men byen, hvor den foregår,
og dette klap og jubel far,
den tør du kanske kenne! —
Jeg kæmper helt foruden had;
det, som jeg elsker, gør mig glad,
skønt varm og vred tillige.
Det er mit blod, min sjæl, der går
1 hver en linje, som jeg slår,
og derfor går den lige.
Men som jeg står her nu idag,
jeg har ej hævn, jeg har ej nag
mod nogen mand på jorden, —
174
giv så igen lidt hj ærtelag
til den, som bare mente sag
og elsker hele Norden! —
Selv går jeg på min sanger- vej
med ærefrygt først ind til dig,
du største ånd i Norden,
som vred, profetisk varsled gry
bag Nordens tunge morgen-sky,
der skalv i lyn og torden; —
men siden blid bag hav og held
af sagas og af troens væld
på bondens sæd har spillet; —
nu sne-i5®l^"^^^ P^ ^^^^^ ^^
af tidens strøm tilbage får
dit eget høje billed.
Til dig så, i hvis sanger- vår
»de tusen sjøers« Finland står
og vemods-mægtig toner.
Vor stammes ånd i evig sus
går grænse-vagt i sangens brus
mod Østens millioner.
Men står jeg i vor egen gård,
et stjærne-billed øjet slår
med alt sit rige under.
175
n r
Det lyser; Henrik Vergeland
ud over Norges blege land
i minnets klare stunder.
For Nordens unge nutids-folk
er disse tre den største tolk,
som alt mit liv skal prise;
ti under deres tanke-kreds
jeg nynner modig og tilfreds
på Nordens fremtids-vise.
--«^«t»4-
176
63643518
|
<p>I dynamically add new row on DataTables 1.10.2 using the <code>table.row.add()</code> method using this code:</p>
<pre><code>table.row.add([
'',
name,
target_l,
details,
panel.html()
]).draw();
</code></pre>
<p>I produced this mark-up:</p>
<pre><code><tr role="row" class="odd">
<th>1 .</th>
<td class="sorting_1">ID Fee</td>
<td>All students</td>
<td></td>
<td>
<button class="btn btn-null btn-xs" onclick="_remove(59, 'ID Fee')">
<span class="fui-cross"></span>
</button>
<button class="btn btn-null btn-xs" onclick="_edit(59, 'ID Fee', '', '')">
<span class="icon-pencil"></span>
</button>
</td>
</tr>
</code></pre>
<p>What I want to do is to <strong>add a data-id</strong> (and other data) <strong>attribute to the newly added tr tag</strong> (on or after row insert) and make it something like this:</p>
<pre><code><tr data-id="59" role="row" class="odd">
</code></pre>
<p>I've managed to get the index of the newly added row using the code and <em>it returns the last row index</em>:</p>
<pre><code>var i = table.row.add([
'',
name,
target_l,
details,
panel.html()
]).index();
</code></pre>
<p>And also tried to perform the following to add the <strong>data-id attribute</strong> using <em>that</em> index:</p>
<pre><code>var id = $("#department_id").val();
table.row(i).attr("data-id", id);
// table.row(i).data("id", id);
// I wanted to try this but there is also a method called data() already in
// DataTables so it will not work like in JQuery.
</code></pre>
<p>I'm new to DataTables and already scrolled its sourcecode, red the comments. Though not good at understanding its functions that begins with <code>_fn*()</code>. If there's any other way without relying on these <code>_fn*()</code> functions, thanks!</p> |
Charles Montgomery Burns (known as C. Montgomery Burns and Monty Burns, but usually said as Mr. Burns) is a fictional character in the animated television series The Simpsons. Harry Shearer is the voice actor for Burns. Christopher Collins was the voice actor for him in the first season. Waylon Smithers is his assistant. He is the owner of Springfield's power plant.
Other websites
The Simpsons characters
Fictional characters introduced in 1989
de:Figuren aus Die Simpsons#C. Montgomery Burns
en:Mr. Burns#C.Montgomery Burns
pl:Postacie w serialu Simpsonowie#C. Montgomery Burns |
Chuck steak is a type of meat cut. It is a type of sub-prime cut.
Classification
In the United States, chuck has the meat-cutting classification NAMP 113.
Preparation
Like most steaks, the Chuck steak can be cooked with different methods.
References
Cuts of beef |
Redfield is a city in Dallas County, Iowa, United States. It is on the Middle Raccoon River. The population was 833 at the 2000 census.
Notable natives
Rex Harvey, American decathlete
Cities in Iowa |
Rosita Fornés (February 11, 1923 – June 10, 2020) was a Cuban-American singer and actress. She was born in New York City. She was known for her roles in A Dangerous Adventure (1939), Musical Romance (1941), The Flesh Commands (1948), The Desire (1948), Women of the Theatre (1951) and in The Unknown Mariachi (1953).
Fornés died of emphysema on June 10, 2020 at a hospital in Miami, Florida at the age of 97.
References
Other websites
1923 births
2020 deaths
Deaths from emphysema
Cancer deaths in Florida
Cuban actors
American movie actors
Actors from New York City
Singers from New York City |
Events
December 16 – At the Boston Tea Party, the Sons of Liberty throw 342 chests of tea into Boston Harbor. This will help start the American Revolutionary War.
Births
February 9 – William Henry Harrison |
Goatwhore is an American blackened death metal band from New Orleans, Louisiana. The band has currently has four members. The members are Sammy Duet, Louis Benjamin Falgoust II, Zack Simmons, and James Harvey.
Lead singer Louis Benjamin Falgoust II describes where the band sits in the many subgenres of metal: "Whatever terms people decide to lock us into— black metal, death metal, black death metal, everyone's gotta have some kind of little blanket. It's almost like a social standing. To me, it's all just straight heavy metal."
History
The band was formed from singer and guitarist Sammy Duet after Acid Bath, the old band that he was in, broke up. Louis Benjamin Falgoust II, lead singer of Soilent Green, guitarist Ben Stout, bassist Patrick Bruders, and drummer Zak Nolan later joined the band. The band released their debut studio album The Eclipse of Ages into Black was released in early 2000. The last album that they released on Noise Records was Funeral Dirge for the Rotting Sun in 2003. They moved to Metal Blade Records and released A Haunting Curse on September 5, 2006. Goatwhore performed at Ozzfest in 2008 and 2010. On June 23, 2009, Goatwhore released their fourth studio album Carving out the Eyes of God.
The band was featured on the soundtrack to the Namco Bandai Games' 2010 video game Splatterhouse. On March 10, 2014, the band announced that they had completed recording on their sixth album and it is set for release later in the year.
Band members
Current
Sammy Duet – Guitar, vocals (1997–present)
Louis Benjamin Falgoust II – Lead vocals (1998–present)
Zack Simmons – Drums (2004–present)
James Harvey – Bass guitar (2009–present)
Former
Jared Beniot – Lead vocals (1997)
Ben Stout – Guitar (1997–2002)
Zak Nolan – Drums (1997–2003)
Patrick Bruders – Bass (1997–2004)
Tim Holsinger – Guitar (2002–2003)
Nathan Bergeron – Bass (2004–2009)
Discography
Studio albums
The Eclipse of Ages into Black (2000)
Funeral Dirge for the Rotting Sun (2003)
A Haunting Curse (2006)
Carving out the Eyes of God (2009)
Blood for the Master (2012)
Constricting Rage of the Merciless (2014)
Vengeful Ascension (2017)
References
Other websites
Official website
1997 establishments in the United States
American heavy metal bands
Black metal bands
Death metal bands
Musical quartets
Musicians from New Orleans, Louisiana
20th-century establishments in Louisiana |
Tectonic uplift is when part of the Earth's surface is lifted up.
Plate tectonics |
Androphilia and gynephilia are terms in behavioral science (the study of human and animal behavior) that describe sexual orientation. It is an alternative to the gender binary in homosexual and heterosexual. Androphilia is attraction to a man or masculinity (any quality or behavior linked to a man). Gynephilia is attraction to a woman or femininity. Ambiphilia (bisexuality) is the combination of androphilia and gynephilia.
The terms describe the focus of attraction with no need to credit a sex assignment or gender identity to the person. It will skirt any difficulty to understand people between the West and the East. The terms will also describe intersex and transgender people.
History
Androphilia
Magnus Hirschfeld was an early 1900s German sexologist (expert in sex and sexuality). Hirschfeld put a homosexual man in one of four groups. A man with attraction to a boy (pedophile). A man with attraction to an adolescent boy (ephebophile). A man with attraction to another young man (androphile). A man with attraction to an old man (gerontophile).
Androphilia, A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity is a book by Jack Donovan. Donovan uses androphilia to focus on masculinity in male homosexual desire. He also uses the term to reject the femininity and androgyny (combination of masculinity and femininity) in some parts of homosexual life.
Androsexuality is the same as androphilia.
Alternative use in biology and medicine
Androphilic the same as anthropophilic in biology. Anthropophilic is a parasite who will desire a human more than an animal. Androphilic will also describe certain proteins and androgen receptors.
Gynephilia
In Ancient Greek, there is a different form of the term. In Idyll 8, line 60, Theocritus uses gynaikophilias to describe the very strong desire Zeus has for any woman.
Sigmund Freud says gynecophilic to describe his case study (detailed study of one person) Dora. Freud also uses the term in writing.
Gynesexuality is the same as gynephilia. Psychoanalyst Nancy Chodorow says the short preoedipal (attraction to the mother and jealousy of the father) time of focus on the mother should be named gynesexuality or matrisexuality.
Attraction
Androphilia and gynephilia separate group attraction based on how old a person is. John Money names this chronophilia. Attraction to an adult is teleiophilia or adultophilia. Here, androphilia and gynephilia mean "attraction to an adult male" and "attraction to an adult female."
Androphilia and gynephilia scales
Kurt Freund and Betty Steiner create the 9-item Gynephilia Scale and the 13-item Androphilia Scale in 1982. This measures attraction in a mature female or a mature male. In 1985, Ray Blanchard names a new one the Modified Androphilia-Gynephilia Index (MAGI).
Gender identity and behavior
Magnus Hirschfeld sorts between gynephilic, bisexual, androphilic, asexual, and automonosexual (sexual attraction to themselves only) transgender woman.
Since the middle of the 1900s, some psychologists like to use homosexual transsexual (to mean the same as straight transgender woman) and heterosexual transsexual (to mean the same as transgender lesbian). Biologist Bruce Bagemihl is against this. It is because Bageminl thought it makes it simple to say a transsexual is a homosexual male looking to run from stigma. The term "homosexual transsexual" is "heterosexist" because it describes people by sex assignment and not gender identity. Sexologist John Bancroft says he regrets using this language. It was normal at the time Bancroft used it to talk about transgender women. Since 2008, he attempts to use terms that do not hurt the feelings of anyone. Sexologist Charles Allen Moser is also against any terms like that.
Sexologist Militon Diamond supports the terms androphilic, gynecophilic, and ambiphilic to describe any partner a person desires (andro = male, gyneco = female, ambi = both, philic = to love).
Gender in the East
Some scientists support use of the terms to skirt bias in concepts of human sexuality in the West. Johanna Schmidt says that in a society where a third gender is supported, a term like "homosexual transsexual" does not line up.
Related pages
Blanchard study of transgender women
References
Human sexuality |
<p>I have a TextBox where i add a number and at a buttonclick i create new textboxes depending on what number i put in my first TextBox. </p>
<p>For example i put 5 in the TextBox and press button i get 5 new textboxes on my page.</p>
<p>Now im trying to make a RequiredFieldValidator on all of this textboxes thats created but i can't get it to work. I have another button that makes an insert to my db and this values from all the new textboxes are required.</p>
<p>Can someone take a look at my code to see if im on the right track and maybe help me to modify the code so it would work.</p>
<pre><code>protected void btnGenerateControl_Click(object sender, EventArgs e)
{
int Count = Convert.ToInt32(Qty.Text);
for (int i = 1; i <= Count; i++)
{
Label lbl = new Label();
TextBox txtbox = new TextBox();
RequiredFieldValidator rfv = new RequiredFieldValidator();
string ValidationGroup = "Group2";
string ErrorMessage = "Bitte Flotten ID eingeben";
lbl.Text = " Flotten ID " + (i).ToString() + " ";
txtbox.EnableViewState = true;
rfv.ControlToValidate = txtbox.Text;
rfv.ErrorMessage = ErrorMessage;
rfv.ValidationGroup = ValidationGroup;
rfv.ForeColor = System.Drawing.Color.Red;
Label lbl1 = new Label();
TextBox txtbox1 = new TextBox();
txtbox1.EnableViewState = true;
pnlTextBoxes.Controls.Add(lbl);
pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<input id='txt' name='FlottenID" + i + "'type='text' />"));
pnlTextBoxes.Controls.Add(lbl1);
lbl1.Text = " Bemerkungen: ";
pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<input id='txt' name='Info" + i + "'type='text' />"));
pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<br /><br />"));
}
}
</code></pre>
<hr>
<p>Thanks for your help, the RequiredFieldValidator works now but at insert in my db the values from the txtbox and txtbox1 are empty. I make something wrong with the insert now. </p>
<p>What do i have to Change there now? </p>
<pre><code>protected void btnGenerateControl_Click(object sender, EventArgs e)
{
int Count = Convert.ToInt32(Qty.Text);
for (int i = 1; i <= Count; i++)
{
string ValidationGroup = "Group2";
string ErrorMessage = "Bitte Flotten ID eingeben";
Label lbl = new Label();
lbl.Text = " Flotten ID " + (i).ToString() + " ";
TextBox txtbox = new TextBox();
txtbox.EnableViewState = true;
txtbox.ID = "txt" + i;
TextBox txtbox1 = new TextBox();
txtbox.EnableViewState = true;
txtbox.ID = "txt" + i;
RequiredFieldValidator rfv = new RequiredFieldValidator();
rfv.ControlToValidate = txtbox.ID;
rfv.ErrorMessage = ErrorMessage;
rfv.ID = "rfv" + i;
rfv.ValidationGroup = ValidationGroup;
rfv.ForeColor = System.Drawing.Color.Red;
Label lbl1 = new Label();
lbl1.Text = " Bemerkungen: ";
pnlTextBoxes.Controls.Add(lbl);
//pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<input id='txt' name='FlottenID" + i + "'type='text' />"));
pnlTextBoxes.Controls.Add(txtbox);
pnlTextBoxes.Controls.Add(rfv);
pnlTextBoxes.Controls.Add(lbl1);
pnlTextBoxes.Controls.Add(txtbox1);
//pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<input id='txt' name='Info" + i + "'type='text' />"));
pnlTextBoxes.Controls.Add(new LiteralControl("<br /><br />"));
}
}
protected void btnAddOrder_Click(object sender, EventArgs e)
{
int Count = Convert.ToInt32(Qty.Text);
for (int i = 1; i <= Count; i++)
{
String query = "insert into Orders (CustID, OrderDate, Time, ProductID, ProjectID, Status, FlottenID, Info)values('" + CustID.Text + "','" + OrderDate.Text + "','" + Time.Text + "','" + ProductID.Value + "','" + ProjectID.Value + "','" + Status.Value + "','" + Request.Form["FlottenID" + i.ToString()] + "','" + Request.Form["Info" + i.ToString()] + "')";
String query1 = "commit;";
DataLayer.DataConnector dat = new DataLayer.DataConnector("Provider=SQLOLEDB; data source=rzwsrv010;database=event;user ID=event;password=event; Persist Security Info=False");
dat.DataInsert(query);
dat.DataInsert(query1);
}
Response.Redirect("NewOrder.aspx");
}
</code></pre> |
"I Wanna Go" is a 2011 song by Britney Spears. The song is the third single from her seventh studio album, Femme Fatale. The song was released on June 13, 2011. It was an instant success, reaching the top ten of the Billboard Hot 100 a day after debuting. This resulted in a flash mob in Times Square. Spears also shut down Times Square for an unexpected performance.
The song has currently been downloaded over 1.8 million times in the US as of 2016.
Music video
The video premiered on June 22, 2011, and was directed by Chris Marrs Piliero. Spears is asked questions by paparazzi in a press conference and grows tired of them, eventually saying, "Fuck you" to all but one of them. She then goes for a joyride with actor Guillermo Diaz, known for his role in the television series Weeds.
Charts
Weekly charts
Year-end charts
References
2011 songs
Britney Spears songs |
Theodora Covel Kracaw Kroeber Quinn (March 24, 1897 – July 4, 1979) was an American writer and anthropologist. She wrote about many Native Californian cultures. She was born in Denver, Colorado. Kroeber grew up in the mining town of Telluride. She studied at the University of California, Berkeley, for undergraduate and graduate studies. In 1926, she married anthropologist Alfred Louis Kroeber.
Her daughter was the writer Ursula K. Le Guin (1929–2018).
References
1897 births
1979 deaths
American anthropologists
Scientists from Denver, Colorado
Writers from Denver, Colorado
Writers from California
Scientists from Berkeley, California |
Leônidas da Silva (6 September 1913 – 24 January 2004) was a Brazilian football player. He played for Brazil national team.
International career statistics
|-
!Total||19||21
|}
References
1913 births
2004 deaths
Footballers from Rio de Janeiro |
Tellurium(IV) bromide, also known as tellurium tetrabromide, is a chemical compound. Its chemical formula is TeBr4. It contains tellurium and bromide ions. The tellurium is in the +4 oxidation state.
Properties
Tellurium(IV) bromide is a yellow-orange solid. It conducts electricity when molten. It decomposes to bromine and tellurium(II) bromide when heated strongly.
Preparation
It is made by reacting tellurium with bromine.
Uses
Tellurium(IV) bromide can be used to make complexes with organic molecules.
Related pages
Tellurium(IV) chloride
Tellurium(IV) fluoride
Tellurium(IV) oxide
Tellurium compounds |
<p>right sorry that I'm not all good at python
but my problem is that i need to replace a character<br>
here is the thing i am trying to change all i need to change is # to an A for all of the lines</p>
<pre><code>def puzzle():
print ("#+/084&;")
print ("#3*#%#+")
print ("8%203:")
print (",1$&")
print ("!-*%")
print (".#7&33&")
print ("#*#71%")
print ("&-&641'2")
print ("#))85")
print ("9&330*;")
</code></pre>
<p>so here is what i attempted to do(it was in another py file)</p>
<pre><code>from original_puzzle import puzzle
puzzle()
result = puzzle()
question = input("first letter ")
for letter in question:
if letter == "a":
result = result.replace("#","A")
print (result)
</code></pre>
<p>here is what it gives me</p>
<pre><code> Traceback (most recent call last):
File "N:\AQA 4512;1-practical programming\code\game.py", line 36, in <module>
result = result.replace("#","A")
AttributeError: 'NoneType' object has no attribute 'replace'
</code></pre>
<p>it would help if somebody told me a different way around it aswell
thanks for the help and sorry again that i'm bad at python </p> |
Hesbécourt is a commune. It is in Hauts-de-France in the Somme department in north France.
References
Communes in Somme |
Aste-Béon is a commune of the Pyrénées-Atlantiques département in the southwestern part of France.
References
Aste-Béon |
Lidderdale is a city in Carroll County in the state of Iowa in the United States.
Cities in Iowa |
<p>I have a C# Store App and using DataTemplate Selectors to determine which type of Template to use in a ListView Control bound to an Array. Because it is templated, I cannot assign a dynamic x:Name to each ListView Row.</p>
<p>I need to be able to access the listview rows by Index and set the Visibility of them to On or Off. I have tried things like this, but the <code>.ItemContainerGenerator
.ContainerFromItem(item);</code> return <code>null</code> and I get a Nullable exception every time:</p>
<p><a href="https://stackoverflow.com/questions/16375375/how-do-i-access-a-control-inside-a-xaml-datatemplate/16446670#16446670">How do I access a control inside a XAML DataTemplate?</a></p>
<p>After doing some research, it appears that the above solution only works if I touch or have SelectedItem set. See here</p>
<p><a href="https://stackoverflow.com/questions/3289116/why-does-itemcontainergenerator-return-null">Why does ItemContainerGenerator return null?</a></p>
<p>I need to be able to Call a Method, both on Page load(initial setting) and also on button click and modify certain rows visibility.</p> |
The state of México is one of the administrative divisions of the country of Mexico. It is one of 32 administrative divisions. It is in the centre of the country. It borders Hidalgo, Querétaro, Tlaxcala, Puebla, Michoacán, Morelos and Guerrero as well as Mexico City. The capital of the state is Toluca. Its biggest city is Ecatepec de Morelos, which borders Mexico Federal district. Teotihuacan is also in this state. It is about 21.355 km² in surface. About 14 million people live there as of 2005.
States of Mexico |
CALE»
t л
LADY D
WAY. Y 3 | N тп
\\ С, R D, Ne y М }
Organist of Hes Majestys Pock: Kard (hupel Devenport
~w
| | ~ NEWYORK.
i, ate uid £r FIRTH HALLE POND 2.2.9 Loader.
RN 2 8 un EI ue SY.
Pis
ED M A jâ
A ar Pee
LI “
ШИТ. Ae 4
p $ є į A
!| EE ы
f ae
FANTASIA.
B
$ Я Сгеѕ
р a} -—
AA A > e 7 = a B ap!
VE AAA RSE! A ISA TENE endi
AA ee EEEE ا aeu ee
© -e-
e
: ж a: :
4 > „ЕЗ A ge | A ES.
| | Y mua SES E ooy | ——————————- I —— a Sag — 0 RN ==
AS A mill. | REDI ae) No | 7 S&S iu ча» ES
A TEE 2A dis + = ~ o TRES Кё
۴ eran AAA AA pa 5 Sl A E Rl
m s | M oc Pu. TY |
r
|
A A EN MEER SE m APRA ھا و Hi a MB —1——1
Ар AR ES AAA O a CAE Eds da O TA UN INC — Te — ي ا =
ENS iul i. imum O НА «Э | > DI ME MP M" I" ASE 3 iS end — — Vl . ee A A A UN
LV] A NAS Р И А LL AAA Lam Шип — a ATA] К-ге" RT А ы
t —
d cani pr 8 P | Jon anima =
7 (9 of | Etouffe .
^ ЕСЕ A A A Bee ey Be DB EF
T con oo A E PA Iun WS TONER ا BÉ ————E ————£ ж т т Ш Ф а
* AR RRS) ЖАШЫК ^ LETS ا —_— ————
NETA AA Gs EOD O A A ri го 2
| IE DA po
"a — .. ИИИ ERE
“а d AE —
2
=
жые
1 CTS a m" Ca a AA — — mus En Rul © 4 ur — ASS
وله ا Og ots э 9. re? м" "i 2 | ww Las “щ ——— = Ы £f LIE oo. DESEE EEE
Cres
298]
©
(A Е г Ten
Ho ENE ——. — ¿IA EEE Ч: 3
а ~~ MF RIN LL — EP
A шы SA A o
oS
==
AN
Y
Led 3 Y 4 pl e ^ ^ A )
{ < —— | LI. Dy Ry — |. IE LE ee ee ccn lo NOD FTN BA ETT
{ЕУ aa ee EA ^" JW | ".. | D. |... | | | — ROA SR A E y AA A
ду = was pp eee eee D. | | eee ıd ıı. ys Ll Ya E]
ZA 9" a ы Ыы ——— l... ии нини ЖЕЎ ЖГ E ARA FE с УТ
4
S S
^ УД
_ Р; a ee ee
N м A. I HI 11-41 OT = 5
LOSS E ocu „Ж TA eir MULT er a Me. "d Ө M ИШ a SIN | vai] С RETTEN RT FEN ELE El m
IED^ ¿POR ID E TAE ENTE: ¡SIE TEE TAT IATA uc IATA Б?! AS RES FER GEE! ПИБ | ee
FAN ма — DEL RENE CE BECAS T Ud 2 *
EXA S ENIRO Ew HJ"9 УЛУ | E
E ET E А.
D м. „жй A me гс
e x y n à 1 AM
Ca) > IM "xi
ا (C | рү
СМ] Уе E
E
. 2981
UPB
4
سے
NI | 3 4 С A
Lou AAA YY | — 8
| 7 А Eun
i د
O u ow
OS DOPTE A 9 11 E LE Th EE PO Se AA u re l
DF CEA TERA Re ce ey SY GEL Te |
N SF Con Espress:
2981
Кыке МЕ р EEE Fii a TIS ES: f HES ER LS
cur wc" Iw cA IT pees Пл Нш Н E
pa Ашан *|
у
ru
Ware
4
gom
DU P ag
Etouffe
PR <a :
(os hit P We. E ES „ a X WW
m
FA) pr AGRO eS eee E
ESPE ESRD: | A «28 St
PA oo uud S539 _ |i |] ? а Е Pas —
EP A Be SE EIE بعت тан a LEA — 1] M G — —— — P. ta H — — — i n
pened i — - ERE Dum... oo aram Ba
AAA e 175 A A 1
Е аан р
A I? ت ت کے
y 4 ANN O ЛЕ Él
БШШ: JS WEE ey ЖИДЕШ AN, Bee -
ERE RRS ONG TES 9, HEART TAS жор a
——— ARA 303 . | EE O Sl eS a
RN LL аваа AE [жыз en ¡PEE TUM T E
a E Fe IAN [E AE - " м б
k A- 4 F "EC x
DEPT Se. Sees TE EN QU B. 33 — — — env T
o A O IN RETINERI. A ne DO ЖАНИ ^1 a as] [ v ет сеа RS
2 EZ En SEE с EEE MEET Û ix
y com Y MUERES YEARS EY
“ўра "i
o" P 3 Se سے
RA "A Î î 0, Ө 2 — ATA var: -
RRL A E |_ immi
ww. AT 07 ml mah | 7 | IET [IE |
A — E — fay —_-_ — —— III ——f BE REL o ass EP ИРЕЙ E.E
— — — — um > | o
ooa EA MERE ur mm 0 5 g
Etouffe Etouffe i 2- i
2981
* j
a noie tn
AO
Pa. > = AA و
SÁ AAA A LD. y SP. we Dabo E
Adui “SAR LE © O dee) Se a” So a REI EEE” £ N RE HEIST i AE a Пане
LV A E Se С Сб ا e
TS PE "5.3 > — EL!
Y ANA ES A RETTEN TOTEN AS "m a | 71
CAGA Y ml EA „= | = Т TO тыи Әј] | Шы “ШЫ раа
NE co lm A A > ею q AAA
- LO TES AE ч nenn
ү E
f s or P ; - > ЕЕ =
[EN е EN
REL 5 e = 3
em
وو ee tt Fan Nm ADA
4 TS rn A A” | و | رار Ce AA PE Irt ud". p р i EE! RT FN
IN ы иес a a WP. i Гы WD Я | ee) uim ча dox | 1
EE — rm — EL 1 4 | 2—L 4» .— 8 ص 1 — وا ——
У "P . oae чогы cen A TELES
Cadenza g Dim P
К E
| " Pen 2А Fix Bj vy , 5- . "
| META NEY 0 p W 1 9 9 | F
уе О т нее iaa. [ MER ы з. Сс. O сылый ОЕ ШШЕ ШЕШ ЕТ ИЕЫ EET EET HEEE
DSi, Wee A | ышанса. A „Ыл a ona =
Lal EK Aa REE c BEESÎ FERE IAS 09) i
* rd
— PAN fan
Р и е = . Pen b
ee O аР RASO ES El PET A DAR A ЭИУ |
I Mr 2—9:72.9: | Т Dr eee _A | 7| mua, E JAIME >. A E ee. AA FE |
ГҮЛ O TT TT е 1—1 OL LO ml <=
mw Г л ш тш” | AA]>[ — MESE Mig CONNU ONUS INN |
: Cadenza Ad Lib: 7
2981
ALLEGRO CON FUOCO.
PH it MEA ATT کک A 4 و ا
wo. Hi
с AE
Dg шенеу гелен a n
gva i
› Loco.
. -T
Eg E n» lI — [72 12— а:
BE —— пен „ааай OS a N — — [| a —. A, ee = Mm
RAS E EEE YL EE SU, A VH jo Sae aps re
[VD TS d HE аа a mI a aoe aR E
=
аиа == 5 LN D AD ر
Мз | | Ettou
+] Ettouffe * ffe f o
"Cue mm” г EEE Ыш MI AN 7—7 — ӘӘ; =
IT TE SE TE BE A qu Qv LEON A a TSE СУ = oo Taw (U:
LN (dE ME 4) EE: УЧА AN I Fue? EE =ч ЖИ MPD I FT
Rite OPEM Up AA A A E e
: Em э? ERES. 0 0 ey
Ra ——
¡A 95.4 T E ee Ess BEA I Lux OO 7L. 34^ — d BM M BEA o RTT A وو
E +4 ES TN E A AN SEEN (DOZEN НО... A En NEBEN EN
17) —— ه4 N EEE 1 As € 4 | 4 a € . |." 8
RES S nit EE ل AE, IXOGU ee — ABI A DP ANO BH lE opem
—À —
== S | Ad Lib
— DIETA > EN ST oy JARAMA ey АЩ
E RIO CE TE OELESE ee EAN E AD TO need 2
T, AA poem ER NO ~<a ee ыы p
SE A ie NEE LR — t. KE ko er —L AN ee A LAE LA M np c C
I. Ж 4 اا و س 4 ES РОЗА ье CREE OT ee Nei Ae PRs о 7 3T
YF FAR TEK Be aa OUR a iaa co ATE OA I RE RR oo аа EE o; o
EAS AA AAA ES A LOGER D س A کو E RET E REET EA REA i
NEL * ШЕ ДУ т О) _ сле, NSIT, i ee Me Fee A csl
E.
^"
SUEDE ы. E перл Р) 7 —— سے
abs ШИ CORP E | SS | 0[ — £
al LSO 2 44 AAA „Жы SEER 1). O mn терта ао |
AAA са BS. ع = [EQ A CR OO SSE BES SE i APO
T — o ERE |
A сы CASTS О SE сл тШ. ШШ E —— — — Pan S ә wd — eee ^
Р EY :
JT s :
É à r
HEDE Ts” MA , EEE, A M A 1L 1
A A A A A EEE AA OS RE RR Te 77
Rm EA OL O Pa d oe AE E “ORES огноог AMIA ПЕС -
A
ЖЕК RAUM pss
A AP MG EN Eup? MENGE
We E | 027700017 ey CT ER
| = ee reda ا — wd = e j
لل الي الل | ae Б С
[IM IAS A ET Л. “= E. aT 17 Ss ———ш СӘ
ЙЕ O A al VE Fr ETE TE aE 059 :
COR OT, = A auc TE = Я
N ie `
dE
еф С à
PN
F^ pra
Р r
Se oe ы ы O + EB e 9” >] Pu * >= ЛШ
LE A ае Lx Ши" o oce a 49.9. Rm 9" 1.9 1e 1 —1
WR NM ول ي oe ZA „1 8
Г сс EI ИНЕГЕ!” EN A SE]
> = TES Siar Wah ite ЗА: у. ^ Ku EC, r. r = 7 r
in gods Jh lesions med Le peto mee A ae
af. шз | Cadenza n - p Sons Har - . Ana feet
№ вы’ e N Т e Я o . D *
i М $ а А : А ж
EO 0 AAN A Y CHEN DT
E ae A GF oe
ві. -A S ee 179 шг,
p am
: k: Ж.-К $
ST
r row р ww |
E I EEE
a
p. — в y Z Y 7—1
c^ ` r | ER e E]
Po "= < = 4 LL
"En m
| HR Gina er
e Se, Y Ы т
2981 м " x
LOS б
A Cz P. A}
7 at С. Pr
Q / Mero
2—1: nn nn — —
GR E A GEGE GENESEE | |
VAR:
— —
AA == o — ^ беа ди — ——— —— ESSER کد ا — Zee
js fZ— Lp e mg — —— —— — MEL ssl ДЬ... — | n na Р
SO —— ER — A A лн пано E В O ы AAA | — ЕШ Ep
ARPA A DT A TAS oe Bee 3 E AO c (Al. NER A
DW up UU — Т Да — -— | i-r DENN rue EB Tr LE 17 2 = er np pu]
a
Ж m YA P | = a
کے
SF
ae c
eo La ES
C)
A A ol HERI [REI] aD AA САЗ ee жЕ E Le zar ILL из: ыр»
EO A TAR PA AMT A J A © 1. 9 اي أ DS | „л مه WE" IA
{Ой = SO AP | | a a J Ф | от کک یی [— e E NET mu — E]
RR کے
= — سے ے
سے
AF a= ren
Eb TIRE | FESS AOE REGEN AN AS SR IN
CHEST FERE AA EE EE] AAN Te) OA, Re E EEE ERE AS r
2981 ү
^ Кия = 9
“ N 1
ә}. гын
OA A SAE PRE. EE]
2
VENEA
ae i CA A 967 Sa
CATE AA APO Y AE Бы
E "ACERA
ETE, wp CHE A
EOI a I — — umi — —— 6 Fa
=
2981
|
Luxora is a city in the US state of Arkansas.
Cities in Arkansas |
22
1 1 O G E ^
' D E ■
PIERRE-JOSEPH DESAUTi
Chirurgien en chef de fH6tel-Diei|i
de Paris ;
ErononcS a Vouverture des cours de cMrurgie
et danatomie , par Marc Ant o r nx
Petit , Medecln, et Chirurgim en chef de
dHotel-Dieu de Lyon ;
Le 14 Frimaireaa-4 de Fere republicaiHe.
A LYON,
De rimpriiherie des Hglles de la Grenette.
a o o j
: 3 ...a
.,TU:A8.aa
sb lafio ’ m' ii3ig‘fijiifl3
I ■ sb ■ ' •-• .
VI1 O "1 V:.K - ^ Ti. \-^-\ , 2k:KrvOl!,'.£t!i'^j‘
rvs tv ^ sutvVvlfi- J Ti'is^-
, ;?it;'': it'Jyqb” trh^l oh i,£ , ai'srnhl aj ,
■ t..^ "■' ■;- ■
'5eT?0 si 3b 23nfcH, ?3l) 5h‘5mhq'nl’i a'
' V * ■ i:..p - 33 .. o. .
A VERTISSEME.NT. n
CiE^ Eloge ne fat { .point destine.a voit.
V;.':ffi ijrjM:i3V]JOir| if ./j-no 32?inrf ir up ::ijTi
le jour ji QU^lui repro'ehera de ma^que^
cb cette sev^erite qui doit caracteriser un
^ii>3lq iiiB 2fir.1a3
pared sujetj mais des enfans assej^les
pour pleurer sur la mort de leur pere ,
suivent les expressions, de leur coeur et
non les regies de Tart. Pensionnatre de
Desaut pendant deux annees , honore
de quelque-pm - dans son amide , j’ai
pu Fetudier ipaieux qu^un autre , et j’ai
du tracer f lef td>leatt d’une vie consa-
cree route entiere'*^Tutilite publique. Le
Representant du peuple Poullain-
Grandprey , dont la presence bonora
cette assemblee, crut voir dans ce tableau
une lecon et un encouragement pour les
A 2
arts , ct d&ira qu'il fuc livre a Piml
pression...J:e le donne tel qu’il fot pro,
nonce ; ce nest point a Tesprit a cor-
rjgcr la pensee du coeur; quelque impar-
fait qu’il puisse are, il prouvera du moins
que les arts ont des amis qui les pr©-
tegeht , et des enfans qui savent pleurer
gur leurs pertes.
E L O G E
' D E
PlERRE-jO'SEPH DESAUT,
Ses.ait - II; yrai, citoyens, que les malheiirs
inseparables de la revolution eiissent porte dans
nos ames rindilference et la ti^deur } Nos pleurs
verses sur tant de maux dilFerens , ne pourraient-
ils coaler que pour nos pertes, et iTen aurons-
nous point a donneir a tout ce qiii tombe et
meurt autour de nous? Ah! si cette indifference
existait dans nos cceurs , elle serait le mal le
plus affreux que nous eussent fait les tyrans. On
peut contempler d’un oeil sec la chiite de sa for¬
tune et de ses esperances; on peut trouver quel-
que plaisir a nourrir sa douleur par des larmes:
mais rester froid au milieu des calamites de la
vie; ne sentir ni ses maux , ni les souffrances
d’autrui ; voir colder , du meme (bII , le sang du
Goupable et du juste; vivre sans amour et sans
haine ; c'est I’etat dune ame fletrie et morte
avant la nature. Heureux encore dans nos malheurs,
•A3
-(^)
cet affreiix 6tat ne sera point le notre; noug
retrouverons notre senslbilite , et ce tr^or de
nos cteurs . sera le seul qu’on n’ait point envi^
Veillons, ah! veillons siir ce qiii nous en reste-
conservons - la pour notre bonheur et celui ^es
infortunes; cartons les abymes ne sontpas fermes
et nous n’avons point encore'; enfante notre det-
ni^re douleur. Sans doiite, quand les tombeaux
s’ouvrent de toiites parts;: pour recevoir leurs vic-
tiraes , on n’a point assez de fleurs pour les
decorer tons ; mais gardohs - en . du 'niqin’s: pour
le tombeau d’lin ami , pour celai d’un grand
horame. Un grand homme^'est la propriete du
monde , et mort en doit etre le deutl.’0
vous ,.. dans qui ces fundbres Idees reyeillent
peut-etre le souvenir doiiloureux de pertes encore
recentes! ne vous refusez point a cet attendps-
sement ; je vais aussi vous de nos,pertes,
et vous demander quelques larmes. V . . .
Piefre-rJoseph i?w4«/naquit le 6 fevrier lj 4 A:ySa
Migni-Vernbis , petit village dans le dep^ttemeftt-de
Ja HauterSaone. Au sein. d’une famille lionn|te.>
trouva de p'remier des, ’ tremors j la mediocrit^;,
heureux-present ,du del qu’il aecorde a-ceux qu’il
.aime !■ heureux etat dont on-ne, sort jamais saps
^danger 15bn education fiit.simple ;,'/;mds^Soigiie®;
on neliinstriusit point dans_-artx d’agremeiit,
.c’etaitzbeaucGup de pouToir le fcHrm^r-auxr
utiles; il y reussit au- 4 ela de; toute ^espdanee,,
et les • progreS, .qu’il.fi £..: bientot j _d.ans - - ..Ijetude.i. de
la iangus Jaiinejl€s...ma£hematiqvies.
|)hysrque., ahnqiacererit: que fe germe des tateiis
n^tait tcanbd dans un champ qui le ferait, fructifier
nn jour^ Nous^ ne hous arreterons point ici- sur
tiesi details intdressans ^ de - sa premiere’ vie, nous
,TiY yerrions que son"opini4lrete .au tr-a»vrail , pre-
.sage assur^ dd’ succes-toujoiaTs-terits, mais-eertkins^;
son p^* de- ^penchahf 'i ia 'dissipation - et aux
:plaisirs:"tumuitfcijeux , autre bienfait de la nature,
; qui, pour-. mimr te gdnie j-se • plait a I’eiitourer
du silence :et>-du ripos^ I^ous"*pourrions- ehdofe ,
sans doiiteijodpus? arreter avee ibtdr^t ffahtf^s
f souvenirs ;;''rious’ aimerionsd suivre lei essais' Ct
Jes progrest detsa^raison, a recueillir ses premidrds
pensees ;' a * y de viber • son k^fent ■; mais' dset'dlo^
he serait plus-celui dir grand anatomiste -’er^da
echirurgien fameux^ d^otels-sl)uvenirs-^ soift ''''f£fits
:pour le coeur'^ d’un'' pefO-'-ott dbh ami^ "pouT^^ '
rientir tout le efaarme it-fadf-^avoir "ete
-des:jeux-et sdes platsirs (ja’ils raj^elieht^; lli-me
seraient pour <ttoirs qit’uhe suite de cette iHiiSOn
;jiee de la Hattdjie du? de^lc? doiileur y et qui-ie
plait a chercber dans leiir bereead fes
:de la grandeiB: eu du geniel' 'Uisaut 'ri’est plus;
' commencoHsldi le ;loiief dil premier jbiir dii" 11
■devintgrand iornaie, et ne craignons pas de -fafir
'Sur son sMogei-s ■ ■ --
II est, "^nS'la‘lpldpart-d# €nts t,
,s6duisaht d3nt Taspect. a ifortifie Je ^^ep-
’chant -qiii mbds y pbrte /
: premier'ail jeuiie homme que^ioh age'app^^i
dhoisirijdr tidthpddur sdh ^mt ou te d^elmme
A 4
((f;)
a naitre„;; ainsi rart miUtaije 'luicoffire
ct; Aes;: plcures- gwerrieres ,, ?es > tvictdiresD-et:
lauriers c:<?aHnere^.,rson indepfadaoce,; ses
ypyage$v-et. ses trdsprs; la podiiiqp^,
de- sef ^oncitpye;5S pt la, parrilrefjdesM^QTiiieurs-
les ;kttr.es et .lesJ>eaiix,'.a|{s;,j; leftE^fegeazadeo son
;Si^lp, et ceux de k deqgu^r
lji^r;$^iil n’a pQim tk j)r€5liges ilatt'euns yjet seinble
rppoHS5ier ;au cpntf&ir^Pce^i^ qup'n'iy. pDii^ait; pas
iinjQgput, d^termmdvjict^^ djabocd rvcffraye de
l^^^^qheresse , de. ses /elpmensc et:odae JaJ'lo'figueur
.^e^son ,elude; il.ja’pffre ,qiie Ja: dpuleur lualripUee
sous miile formes , > .del qipurans; etdesi cadavres,
I’ideej ;^s maux qite jrpu: fait I’emportant sar cette
des. 'tnaux que I’on la resiJpnsabiiite de
ia''^vie,,_^ et la /uueste .opiuipn d’liAe sensibiiite
, qu’on ne ppurra makriserv Ah !. sans cette iopiuicp
pe^jT etfe t-jA’huraanitdi aprait .epmpterrffloins
. maux .ifleurabjes ; ^plus d’hpmmes -seraient ins-
.tnjits, daus Fart heureijx qui les;5Pulage :;et jugez
,des progr^s qull: eut faits ,/il eut ete .efclairer par
,Je„-genie dlunr Nemm gu lesr:travajix; :d’uii [Voltm^.
. ■yaincr-s ; il lui
•tfallut -iutter ausstT Gputie .. la sensibiiite de son
. coeutTj ^ spn gp|Lt-ne-.k detet^ina point dans
le choix qu’il iit d’un etat. II ernjirassa la chi-
turgie ^, parce qqelle lui pariix ^ convenir a la
iriqdicite de sa fpttune , et a cet esprit d’inde-
pehdance qui^lui laisait desirer Je.pp riem devoir
;qiFa lui-ineni^ .Le,s. difficultes ne ,leppiivant^rent
. HS culture!^4^s m.athematiquex. iWait fpti?®
. X 9 )■.
^ cette patience qui ks :Suria6]hte, et I’instinct
de- sofi^genie I’avertissait en-’-secret qu’il ^tait rid
pour n’en redouter - aucune. .
Ses premiers pas dans la carrkre farent dirigds
par iin de ce^ ho-mmds qui '^-"ayec des connais-
saiices bien au-dessous du mediocre , -peuvent
cependant faire beaucoup de * bien", parce que
d^ns 'la m^fiance qu’ils ont d’<eux-mlmes et dans'
rimpuissance oil ils'sent d entesidre et de suivre
fa nature, ds prennerit le parti de la laisser faire,
et n’obeissent' qil’a' ^ses pkis frappantes indica-
tidns. Le disciple’ eut. bientot epiiis6 toutes les
eonnaissances du \maitre ^ :des lemons ;dictdes sue
des cahiers eerks ,:iloin, des malades dont elks
sont k tableau , tirifc anatomie expliquee dans
des livres , lui iipresentaieiit past ies moyens:
naturels d’arriver j butw^; 11 sentait tout;;^^Ge-
qu’ayait d’imparfait line. pareilk methode d’ins?
tructiorij, et je , lui ai milk fqis entendu dire.^rqHe
ce-;Cut au milieu ces diemeps-vicieux xju’il
consul le plan, d@; cet : enjseigfteisgnt. clinique ,
auquel il se iiyra ;depuis.;avgi?:tan£ de succ^. ,
:' B if on ofFrak : slorsL qiielqaies tressoiirces'f pour
rinstruction> hes: cHaires d’anatomie ^t de piiysique
et de medeeine: y etaient oecupees par des hommes
de merite, Dip^am. dit, aupr^sfd’eitx: chercher d’autres
lumieres.. La. ,- on did park k 'I'rai lmigage:»ide
^ -€t il put uen verifier iiles; preceptes^idans
i’^idpital qu’il. frequentait; diaque. jour, Qimiqoe
doue dune-memoire facile et xenduetpias.£j;«^du^
par un exefcke._: constanj-ii^r^Ifh^kudenalanki
,(•«)
mWitation, il ^crivait tout
ce qu’il pensait,,.tout ce qu’il recueUlait de-pen.
tretien. des hommes instriiits?; !! croyait ,, ^yec
raison qiie la paressei ou ija ,^p^eg.omptjpn pou-
■yaient '^eules -rejeter un .moyeni s^i salutair^
letenir ses idees. fugitives,, se les rappg^ ^
propos pt ^siij ■: tput de , les, iclasser .da/^^ soa
esprit sans confusion et sans ,peine.JL^nSOiiygnir
des , idees ne suffit -pas, il faijt, e^ore.tGelui.de?
cipts idans un art. ou ils ont assez ^ ind^ience^ppi^
ppuyoir appprter;:oii ia mort ou la yie. ^r ^',,
; L’aftatomie est le: flambeau da medecial;.ielle
doit i^iairer 'ses premiers pas. AvkrU: de ryrbidoir
ramener da nature egaree , il fatit conn'altre da
mafehe queiie-suit-quand elle se livre avecJiaf-^
inonie. a ses^- mouvemens; il ^ faut ^savoir quels
©Eganesr dlse etfiploie-pour lent execution, quelies
corr^spondance's-elle--eta'bU -eritre’ eux ,• quels
chpigemens y ; sOinf produits par le ^eu des pas^
sioHS etles progrds la'vie.'Ibfaut^que la'maiij
quii^iplrom^ne-^sur^des surfaces ,-distingue s^ns
obsciidt^ ies ipairties que cache ieur epaisSeijr-^
cffjqii’en .s’armant dtm'fep douloureux j elle trace
aveci precision- 'iavCrroute quifdoit suivre pour
etre-r^ utile et bienfaisant- Cette : 4 tude esS lohgaO’j
ses.-i^li^mens fsontifastidieux -,--les^ objets de"'S«
tta\^U5^'neflrayans ;i mais. chaque^ pas^ qiie Fori- y
feithdeveloppec- uir linteret noia^stecfU'^'j lagrandit ’le
cerde. des; id^es^ ajoute .au -plafeiUi de se sentir
viwe-^et^persorine sans' doiite itie-cdfltempla jamais
^nsciniatidhijdKoEgane qui palpite -ew sort-seind
ou celui qui nourrit sa pens6e. se JaVra
avec transport, ^ cn.tte etude; elle semblait coft-
venir a ropiniitrete qu’il apportait d^s ;ses.
vaux , auxquels il derobait ,a peine/ie, temps
alimens: les occasions., de leS prolonger lyi -iriaEt-
querent plus d’une fois, et la odifficulte.. qur’il
eprouva souvent pour se procurer lesicorps ,destiji&
aux dissections j les prejiiges vulgairps qi^ retr-
daient. ces occasions, :dangereuses et crares y dui
drent desker bientot de'changer ie .theatre, del son
instructioOv . ^ e - ; : h - : - -
II est,, citoyens , une .verity'fadieuise et cruelr
lement eprouv.ee c’est. que , tout - ^cfl^es' dli
desir de se. rendre ; heureux les - H'omnies ri’oiSt
jamais rien ifeire pour le devenir | dls sedieiflt
la felicite devant. eux.3et la foulent efi pasSaht.
L’art de gu^rir toufejentier est plu^-':oppos6
maux qu’ils .se fontqua ceiix cque^-lieur ddhha
la natUfe. Leur bras sut de borme hetlBe’higiaisdi:
tin fer pour repandre le sang , et il-leur-falltit
des siocles pour apprendre a cour-ber ,;l^aiguille^qm
i’arreteiiL’art. des ebixibats y la discipiiife^def halnp^
’precederent. fart de guerir. et ^sondiefiselgiiemenf.
Le'poison: servit aii criine avant employe
par; des mains; sal utaires ; raifain ^fv^t-foadrojH^
des milliers ,de ;guerriersva 3 (rai^" qtie le
cuts applique '.aux. plaies. d’armeS'’ a feuletfr
veritable :-traiteinent;a^<^ CoUVre d§
on dipnore-, ion/contCfflple dit -^oins seifs' efFrdi
ia/inain :qai vient dei^triomphcr d’lm -fival'^b^
d egor^er. 'un <eaiieito>^
( II)
celle qni aura recherche dans son seln ks tracts
dun fer meurtrier et les moyehs den garantir
les effets. Les tr^sors des gbuvernemens sent, avec
profusion, verses sur des ^tabiissemens qui jje
doivent que multiplier les crimes de la guerre -
et tout est Economic dans ceux qui doivent les
r^parer. Ah ! malheureux, qui eombinez’ avec
tant d’art les moyens d’ajouter a vbs maux, osez
vous rendre industrieux pour en diminuer le poids
et-la dur4e. Coriiment s’es^t -11- fait quey jusqVa
ce jour, il n’y ait qu’iine villa en France bit Ton
-puisse se livrer aux travaux anatomiques aVee
calme et s^curite ? Et pourquoi, dans Paris inerae,
de telles institutions sont-eiles plutot toletees que
protegees:? Comment a-t-on souffert que des^salles
de dissection fussent placees: dans la demeiire. des
^itoyens ,,Ket; portassent dans: des lieux habitus-,
tous les dangers de la contagion? Leaf situation
dans les quartiers les plus'populeux, et -Pmdiffe--
rence avec laquelle ces dtablissemens sbnt: vus >
accusent le gouvernement et prouvent asset; que,
^oun en etablir de meilieurs , ii n’aiirait-ipoint eu
a combattre les prejuges du vulgaire ; et quarid
il aiirait eprbuve quelques, difHcultes a le faire ,
;C^st bien sans doute ici qii’ii aurait pu opposer
sa toute^ puissante volontel. La route du mat est
,yiie de doin'; et nest que trop: suivic y oelle du
bien est etroite et les hommes: veulent qifon les
y; ,pouss€r. d’etude, vers lequel rien
^’ent^m^ie , devrait- il. etre abandonn^ au zeie »
la loi^vqui 'le/ oommandetait no seraitelje pas
s3hl<ajr€ ^ » citoyens , rendons grace a des
admii^istrateiirs eciaires qui ont bien voulu suppleer^
ail silence de la loi, et qui , dans le plan que
nous leu r, a VO ns offert, ont,senti qu’une salle de
dissection commode et bien ordonnee, etait un
des moyens essentiels de vos 6tudes: bientot leuc
soUicitude active vous mettra a meme de jouir de
tons les avantages que vous trouverez dans un
local qui, a I’isolement dont ildoit etre entour6,
joindra la salubrity qui en rend le sijour moins,
dangereiix, Qu’ils recoivent. ici Je temoignage
public de notre reconnaissance pour tous les en-
conragemens qu’ils ont repandus sur nos travaux.
Quand les arts trouvent des amis qui les protegent
iis savent en conserver le nom , et les noms,
chant^s par eux sont toujours retenus par la‘
gloire. ,; .
avait cependant appris: a Bifort tout' ce
qu’il faut; d’anatomie pour entendre, la langage
de Tart et pour marcher avec quelque succes;
dans son etude; raais il n’etait point encore ana.-;
tomiste. II avait ee d6sir si favorable aiix sciences,
qui porte eeux qui les cultivent, a n’abandonner,;
leur sujet qu’apres en avoir epiuse les ditails en
miiltipliant les manieres de I’envisager-; et sentant
tout ce qui lui manquait pour le satisfaire , if
viat , .en chercher dans la capitale de .plus
fertiies ressources. Les travaux de Winslou , les.
recherches de Duvermy y avaient repandu.^ le
gout de la bonne anatomie ; leurs successeurs s’en
occiipaient ayec gloire i les lemons de I’iUustre.
, ( >4 )
Antolnt Petit y leS’^grac^s et la purete de sa dlctiog >
^vaient'acc6utum6 les oPeillds ' les plus delicatei
a ^eti enten'drd 'purler'sans elFfbi ; un essaim de
fliihmes aiiii^bles ' aVait‘^d^s‘ert'6 ’ Topera pour le
jaridi^' cHi roi ^' ’ dans ''les cercles on discutait
ayec im^ ^g'al' int^ret 'sur la structure du corps
Humaih oil sur uh roman de Voltaire. Cette espece
de Vogue, cet empressement a s’instruire dune
science , n est pas toujoiirs ■ ce qui favorise le
pKis'-" ses progr^s ^ efle peid en profondeur ce
^’leR’e gagiie'^ S''§tertdre' eii'siitface, parce que'
celi'x 'qui rensel^nent ,‘'c6mme cki^ qui I’etudieiit,
se contenterit alori _ dd ses plus" simples el^mens
et -de ses pldS' fkciies explications.''Ses termes les
ptds'familiers dtant dans Ta "botiche de tout le
lilbnde^ bn l%mcKe '^r ton et pour pouvoir en
parler, plus que par le besoin ou le veritable desk
de sHnstruire^lefcpar cette espece :de prostitutidn,
la:< scferice ' prenant nune; physibnomie' comiduiie
pdr^itrrsette auguste:4seV£rk6qui inen kiss® abbider.
qiseeeux^ qui sont faits'poiir en irecule'r les iimites.
l-epoque Jdpntvribus parlons -fat •? elle cells:
oil-les''planches, d^anatoraie-- et les -modeles 'en-
otre ^durent le pkrs de vogue et de credit. On
riosait presenter d ' de chastes regards, que..d.ei
pfeoeS'iddtaclidesI ded^epsemble ;;.et edtte predeuse^
unT?|: ,-leS^ rapp'Orisl jtistdsxteteiidiis ^.icette: Ji^isok
d’oigarlei ■ qiii torment le ee c e d via ; .vie-Ct Ja
j^us--'*Vdritable' uieiMfe la scibnc^. anatomiqkc »
etaient ■perdus povitii cei X a qii
eXpliqueS“ I'bs 'mysteres,; Geux-.<jm: :se'
(f 15 );
j3aiettf:Siir*tou^plusj5^|icuU^remeat A I’^tude -de
ia‘':se^_<;on^ent3 iery; ,d.e, .p?s trayaui?
^phiipll^ : et.^r^a.^a’^Q^' .quelpes
pla^i^s, ^Qs.sieref se rrojr^ent en.^tat ^’isxglique^
tc^,.i« .pMnqi^nes d^ q^rp?, hui^aiiij,. Vous qui
uzy,3^% pom r^t,.qm ne youlez
rien dpnner^ a .-'j’ai^itraixe ,. dont , la main doit ,
sans ire^lei: ,,] porter :^ua'f^r bienf^;sant. dans Iq
spin.d-’pa ami, brisez ces. inodeles c|s. tableau?^^
& n’est point ,li la nature ; . on 1 ansuite on Tai'an-
^n^pt ;poiic sq^ i^g^. > pn s’e^re, en croyant
ayolr-Jug^., ses. .tral^. Qae la ,yeritabio utilit,e de?
pianclies se borne a rappeUep .pne disposition
extraordinaire des, patsies , , ou a rendre -sensibtes
ceikf.qae dear, tenure peat derpber^ aux recher-:
ches, .et; alors ^elies.. pparxont, etrbr.con.soryqes^,
cpmub^es^ r ,!- - r:
- '-I^esautri s^ appr^dPTh bientot j les ^nconyenien^
an^hgsI’a^ejdes/pknjcheset 4e^ »
et s’^leva contre lear abas. Chaqae annee
dans sp% coajs,, 4^pnif.pne legon a
proiivor de ,d|nger de dear emploi,,^et sa seyente
^cet ^^arditait teno,*qn\l eat meine voalu rendre
inutiles nos meillears payrages ■.d’anatomie, qai
n’ljt^ieny, a ses yeux, qa’ane piankre de
pgindre.' , noas disait-il ayec force , _ voye^
H^^ucoup^^voyc^ encore , et vans graverei^ dans vqtre
ccrvcau^^ts planches plusrldurdbUs eTplus yrales quf
cellfs^ que. [Cqrt doii du^^ b^rin. _ ou au pimeau ^ et vou^
y krirer^^'^yn , caractkes qui /it yef^Uront jamais
livre que^. nc dementirq ^oint la nature^ „ ,
.
Les lemons Pun; des SUe, Mordn^f^
furent cepen'dant'pas perdues pburi>ej<ttif
famais impuh^meht que les talehs'^’approdhdtit et
s’entendent :;il puisk ad'pr^s d’etik cettb hardlesse
cette facility* dWdcdtibri qdi tie liii'dtaieiitipoinf
faittiiieres*/ sa'rtS fbsqiielte’s' la-'pras
pensbe raedrt dans i’esprit qur-'l’a ' coh'^'it^
g^riie, mbdifia V a sa maniere"^^ les'^ 'iiHpPeisfoks
(^u il avait re^'ues^ et bientbr/^^blart^ahddbiti-du
cercle d¥' f artdi travaMa^'pc^dr en ^
iimites. Aprek • Ginq ‘ans' d’ufte^ ^ude nbu^&fl'e^*^!:
aisidiie, il ^entif i^u’il e'taP anksf maitrev-liaki^^
but le friiit de'ks pireniiers ds^s’,' et ce Fub |JduE
elle quil "cbminehca seS p'rbtiiieres degdfrS'^ahato*
hilques. ^eux' qiu rentenditbii'f-j'' apprbcilrenrs^
fkleuk nlPbuk'^qn-rF n-e ier^^nbUf^ait lui -JUiekib'i
il re§ut les plus justes enedufagemMs''F ras-
sembla blbtftbt-tfnd d'^^k&ufs i^bliabte'k'^de
s’entendre T^p^ies'^au’ gauF- de' ^la Seter^
iofnie.i>j3i Siiiioo i 19'
. It est ,'dans la'Yie Une' Apo^Ub M
dangereusd a/ fraptfbircfest “felid'de spn prdmib
age; la.nature'Fqdi jette par^tbUt'tes gerfttei
une etonhaiite protusiQriSefiiBle n’attabh'er‘'’ift^Brd
qu’iin faible interet aj.le.uf premier deVeippiJe'iadlf;
sans egani'''pdilr ' le'uf‘‘fa^fesse ; elle aGcuiiiiiti
autoiir d*eux 'les'^orages les dkbgd^' ef Ids' ffl^
ladies, commie si elle' vdulait; pkr 'cefte'SpptIVB',
briser des''.duvrages .imparfaits'et Ub cdrfse'tV'er^qbb
ceux' qui sont'dignbs daynaitF'er II;'i1en‘''est''k-^^
pres de menae dii genie ; qu-aiid itU hbriim'd '^ui ed
( 17 )
est s’^lance dans la carri^re et se place
a cbtt de reputations deja faites, il amae contrc
lui tons ceux qui sont en possession de n’occupeo
le public que d’eux, et tons ceux qai se croient
en droit de le rivaiiser ; on Tentoure d'obstacles
et de degouts*, on cache ses succ^s, on aggrave
ses fautes, et au lieu de ces encouragemens que
devrak la fraternite ^ il ne rencontre que ies
tracasseries de I’envie. Desaut avait trop de talens
pour n’en inspirer pas ; mais , corarae ii avait
plus de solidite que d’eclat , plus de gdnie qua
de savoir , il ne parut pas aussitbt tout ce qu’if
serait im jour, et nalarma d’abord que ^e' faibles
ennemis : c’etait le chene qui croLssait avec
lenteur dans un modeste silence, qui bientot
allait surpasser et Couvrir -de son ombre tons
ceux quil avait trouves gcands- a son originei.
L etude approfondie qu’il avait faite des hiathe-
tnati'qites , avait jete dans son esprit ces semencest
dWdre et de regularite qui etablissent la juste'sse
dans la diction comme dans la pensee, et don-
nent au jugement cette assurance , cettC s^6rite
quon re9oit*peu de la nature. On ^-en uppercut
bientot dans ses lemons, a la clarte et a letendue
de ses divisions; tout y pariah de surfaces j de
liaisons et de rapports. Dans chaque objet qu’U
demontrait', il dtablissait les changemehs qui se
laisaient dans les divers points de leur etendiie»
cointne dins tons les ages et tbus les moniens de
la vie; il les'suivait dans leur grafldeiir , teur
position, Leur figure, leur face, leurs bords,
B
(jS)
leur angles.* leurs parties saillantes ou d^prlmeef
Apres avoir peint les formes et les contours, ii
peh^trait: dans I’int^rieur des organes , separait
et analysait leurs. parties constitutives , examinalt
dans tons les ^tats possibles encore, leur couleur
leur densite , leur substance , et* les reprenant
au premier d4veloppement de leur germe , ii les
accompagnait' dans leur accto.iss.ement. II decrivait
les mouvemens natutels ou.; factices de ^chaque
organe sur lui - menie ou sur les organes yoisins-^
et I’inflUence qiie ces mouvemens peuvent, avoir
jsur les fonctions qu’ils .re^pKssent.’Ii examinag
iqiielles dtaient ces fonctionsr-, - et laissant Ig ie
froid cadavm. qui; servait a r.ses ■ demonstratioas
il animai]t :ces organes les;> mpuve-
nieos de da vi5^ , net faisait c(iina^.£re,j
etat', toutesles 1 oiseque-i#ur avail tracee$; lainature.
Ii prouvait ajprs-qiie par line suite de ces memes
-loi^.j- le temps .dsvail amener un certain degre
.d-Jalteration.les ressorts. qui les ekecjit^Ut.j
jet^^ql%ssifi^£gj^,,3vec me^ode , toiites les ^especes
d’afex^ion3qp.’iis pen vent ressentir, il presentait,
tableau de .leur sante, ce|ui,de toiip
les maladief^ dont ils sont susceptibles. Enfin, il
termifiait sa description, en livrant a 1’action du
feu’: et des^jpgens chimiques , les organes . qu’il
venalt de depeind.re, imitant en cela la nature
r’]i:, quand elle a brise son puvragele rend >
^par de wiles 'operations, a ses premiers eieaiens.
Telle fut la m^thode <\i\e mvvix. Dssaut, en se
livxantarenseignement de I’anatomie telle efiraya
( 19 )
d’abord 'par son etendue, la multiplicity de' s^s
details, et la variety de . connaissances quelle,
jupposait. vqui h’avaient re^u jusqu’alors
qiie les le.^AS}^esJ?ii/ier, des Vtrdier oU'des
re^^ardereat .cpinme inutile qu superflu, tout. ce
qiTi retait dit. ali-tdela de ce qii’ils avaient coutume: ^
d’entendre. On chercha - a dyco.urager ies^ jeiines,
aiiditeurs , en leur -persuadant qiie,.cette methpide.
assujettlssait a de trop longues ,Etudes , ;et qu’^Uei
ouvrait une source dle .Gonnaissailees inutiles ;a^
I’exercieela bonne chirurgie.; -tnais de temps,
vint mt'seeosfs-jde lavverite , il kjde^OMVrit'touts;;
e.ntiere-^set I’opinion fut bientot,4^nnInee)pgr elle
qaand on /apperOut.-qiie dans^'tous les r examens
et dans toutesdes places, layantage ^est^t;toiiiours
au,x?discip;les ^Qn^ sentit qu’en.; retrecis-
sant de pcfEple^- bifniheu 5|u’ilq aVaittraceon,
a^ndonnak:unei.^Hle de'rpfecieux ^dtftilscomni^
qn.totobait dansr la^reonfusion si l-onr: voulai^'f eiv
reculer les lintitesi .ke^genie lesjavait poseesyec
elles, devinre^ de.s^ thefm€s' -sacrds qui fiirent re/Sn
pectys dans les citamps de la,science.j. ,commodes,
dieux de ce nomi, Une division si methodiquemer'
taida: pas d’etre- adpptye dans toutes,de,S:ecbles,;‘
eile y fut portee par les yieves meme,, qid eik
etaient des . juges- bien natiirels , ptusque c’epit
pour.,^iix qu elle ^etaU;.kitej, et :,qu’ilsi pouyaient-
depidet ,.,mieux que perso’^e , ,si elle-avait atteint
son but, de ?endre d-etude .de i’a-natomiecplus
yomplette et plus facile. L’orgueil des maitres,'fuj
Oblige de se plieg: a cette lot de-la rvolonty.gi-
B a.
( 20 )
iierale, ou de laisser un immense intervalle entre
«ux et le module qu’ils craignaient de suivre.
En trajant ce systeme de division pour I’eti-
seignement de I’anatomie, Dcsaiit sembia se rap-
proclier de rintention de Sauvages dans son ta¬
bleau general des maladies du corps humain ; piais
si rcussit mieux que lui ; il presenta un grand
cadre qui pouvait se mouler et s’appliquer, avec
justesse , a tous les objets possibles dont la des¬
cription puisse ^tre doiinee; ses points de division,
, commandos pair la nature meme des Choses , sont
tous bien tranches et ne peuvent renteer I’-un dans
tautre , quoiqu'on sente quen les s6parant on
tompt runite de i’ensemble ; ils sont co'mme au-^
tant;fde phares luthineux places sur une grande
route, et faits ^bur commMder le repos , sans
qu’on craigne de perdre de vite le ttajet qui-reste
a faire. On n’y troiive point de laciines sensiblesy
fit Ton peut placer, sous Tun ou Faiitre de ces
points , tpus les objets dun interet nouveau ,
qui pourraient se presenter dans % description
d’une partie. 'Enfin, ce systeme est tel qu’on a
tout lieu de croire qu’il sera conserve, tant qae
la science aura des disciples pour en recevoir les
Kidmens,
La reputation de Desaut croissait de jour en
jour y et la rertommee, Here d’avoir un nouveau
a prociamer, ne s’entretenait que de lui.
Cette multitude d’eieves qu’attirent et que fixent
a Paris les ressources variees qu’il prdsente , ne
jrassembla plus-que dans ses snlles de demons-
< 21 )
trations ; et tons , comme de fidMes 6chos , r^p^-
terent bientot dans leur patrie, avec les principes
qa’ils avaient re^us, le nom que leur avait pr^-
sent^ la gloire. Les savans etrangers eurent ua
homme illustre de plus a visiter ; et tons ceux
qui, par ordre de leurs souverains , vinrent s’e-
clairer au meme foyer, s’empresserent de se placer
chez lui, ou dans les bancs de son ecole. Tu y vins
alors , 6 toi dont nous pleurons encor la perte,
toi dont le nom sera long-temps dans tous les
ccEurs , comme il fut dans toutes les bouches •
toi , notre concitoyen et notre ami , Bouchet I
tu ^tais jeune encore , tu promettais une plus
longue vie. Appel6 aux fonctions dans lesquelles
nous te succederons long-temps sans te remplacer ,
tu vins aussi chez Dcsaut pour chercher la lumiere ,
et tu y trouvas son amiti6 ; ce sentiment , que
commandait par-tout ta presence, te fut prodigu6
sans reserve ; et sans doute cette estime
chie d’un grand homme, fut ton plus bel 61oge,
Tu retrempas ton talent au feu brulant de son
genie , et tu devins , ce que nous t’avons vu
long-temps, un des premiers de ton art. Nous
I’avons perdu , citoyens, cet homme int^ressant,
dont put s’enorgueillir la cite. Les chagrins et
la douleur briserent sa vie au plus beau moment
de sa carriere. Doue d’une ame sensible , il ne
put supporter , sans mourir , tons les maux qui
ullaient ecraser notre malheureuse patrie. Bon
citoyen, bon epoux , bon pere, bon ami, jl
accumula tous les droits a i’^our, tous les droits
B 3
a restime. Adminlstrateurs qui FaViez honore de
votre confiance ! hommes de Tart-qui cherissiez
sa m'odestie en admirant ses talens ! el^ves qu’il
'forma, qu’il instruisit par ses lecons et son exem-
ple! infortunes dont il appaisa les douleurs on
qu’il sut rappeller a la vie ! malheureux de
toutes les classes qu’il eut pu soulager^ncore !
unissez-vous a nos regrets ; et dans ce jour oii
nous croyons n’avoir qu’un grand homme a pleu-
rer, aidez - nous a partager le cypres qui doit
decorer le tombeau d’un bienfaiteur et d’un arm,
Dcsaut avait contraint ses envieux a se taire ;
il s’etait place a une hauteur qiie la mediocrite
ne pouvait atteindre ; et celle - ci se justiiiait
pour ainsi dire de son abaissement, en le louant
a I’exces , et I’appelant, a grands cris, le premier
anatomiste de I’Europe. Dans la balance de I’o-
pinion ^ il etait cependant un homme qui pouvait
la tenir incertaine , et opposer un egal merite
au sien. Londres proclamait avec orgueil le nora
de Guillaume Hunter^ et revendiquait pour lui la
sup^riorite. Ici, que raaiour propre national se taise
et que la verite sp fasse seule Hunter,
comme Desaut , naquit avec le don du genie
commelui , il eut besoin de beaucoup d’opiniatret^
pour sunrionter les difficult^s du travail. DesaUt ,
sans appiii, sans fortune et sans protecteur, s’e-
leva par son seul talent; Hunter ~tTo\i\2L dans
T>duglass et dans Mouro , des amis - qui surent
oublier qu’il avait s^t^ Ieur^disciple. La renommee
de Sharp avait attir^ dgns son amphitheatre d’in'
•J ^3 )
flombrables auditeurs , lorsque ffun/e^tui succeda^
Dcsaut en forma un qne n’avait point encore fre-
quente la gloire, e't sut I’y fixer par ses travaux.
Hunter publia d’excelierites observations sur la
nature des cartilages et sur leurs maladies, sur
les vaisseaux lymphatiques , sur Tuterus dans,
i’etat de grossesse, sur la retroversion de matrice ,
sur les accouchemens , stir I’aneVrisme variqueux,
sur les hernies de naissance ; et tout le monde
connait les rechercbes precieuses de Desaut sur
la taiiie, sur la necrose , sur les anevrismes , la
fistule a I’anus, les polypes, les maladies de I’u-
retre, les fractures, les plaies de tete-^ et en
general sur tons les points de fart doilt il fit
le sujet de ses meditations. Hunter- ^eta les fonde-
mens d’un cabinet d’anatomie, qui devint une des
merveilies de Londres , lorsqu’il I’etit enrichi des-
travaux de Sandys^ de Heusson, de BlackalL et de'
Falconar. Pour ex^ciiter le meme plan , il ne^
manqua; a Desaut que. les memes nioyens de for¬
tune ; il avait reciieilli un tres-grand nombre de
pi^es ; personne n’etait plus heureux ’ que lui
dans ses injections; et son rival eiK>.d0fire la
beaute de ses pieces transparentes et son injec--
tion de I’artere du cristallin , comme il' avait
admire les injections de la membrane piipillaire
dans le cabinet d'Albinus. Hunter ne porta la lu-I
miere que sur quelques. points de ranatomie ;■
Desaut en embrassa I’ensemble , et .ea,Jia‘toufes.
les parties avec art. Le premier travailla da vantage;
pour les savans; le second fit plus pour les dis-
B 4
A ■
ciples. L’uh panit ambitionner la gloire ^ Tautre le
modeste honneur d’etre utile. Tous deux appU-
qii^rent ^ la chirurgie le rdsiiltat de leurs eon-
naissances anatomiqiies ; mais, dans cette nouvelle
carriere , Hunter ne fut point servi par le meme
gdnie , oxDesaut parut encore plus grand chiriirgien
que fameux anatomiste. L’anglais fut entraine sou-
vent par I’esprit de systeme, et parut accorder beau-
coup a des theories hypothetiques ;
pliqua jamais rien, et, fidde observateur de la
nature, ne park que son langage. Hunur
tionna les honneurs academiques et les obtint;
Desaut se contenta de les meriter et sut les fuir.
Hunter vivra long - temps dans la memoire des
hommes, parce que chaque societe litteraire a
laquelle il appartint, s’empressa de recueillir le
rdsultat de ses travaux ou de ses ecrits; Desaut
sera peut-^tre oubiid dans des siecles qui jouiront
encore du fruit de sa methode et de ses travaux,
parce qu’il n’a point ^crit, . et que la reconnais¬
sance, comine la memoire , s’use en traversant les
siecles : ainsi se perpetue, dage en age, le sou¬
venir des grands evenemens qui agltent le globe ,
tandis qu’on pense a peine a I’intelligence qui ,
chaque jour , en maintient Thartnonie.
Depuis une dixaine d’annees , Desaut professait
I’anatomie dans Paris , lorsqii’en 1776 il se pre-
senta pour etre recu au College royal de chirurgie.
il y fut conduit par un homme qui jouissait alors
de routes les faveurs de la reriommee , et qui,
quoiqu’ambitieux ;de tous les genres de gloire ,
(M)
silt n’envier rien a celle du grand anatomiste
Louis presida la these que soutint Desaut. Il
avait, un des premiers en France, fait Textrae-
tion de la pierre par la methode d^Haukins , et
citait, en faveur de ce piK)cede, I’exemple unique
d’une guerison obtenue en 54 heures de temps*
Desaut analysa les avantages de cette mdthode ,
la d^crivit avec clarte , proposa d’applatir le
gorgeret trop concave, d’emousser et d’accourcir
le stylet de son extr^mitd, de diminiier la hauteiir
de son tranchant, enfin d’en faire , par quelques
corrections, I’instrument le plus commode pour
I’operation de la taille , et celui qui en rendrait
i’ex^cution plus facile et plus sure. Sans doute il
fut convaincu par ses propres raisonnemens , puis-
qu’il adopta depuis cet instrument avec une sorte
de predilection, et que nous I’avons vu long-
temps ne se servir que de lui. Desaut ne p*ut
point dans la discussion de cette th^se avec toils
les avantages de son talent^ ii n’avait point celui
de la controverse. Son esprit droit ne voyait
qu’un chemin pour aller a la verite , et quand on
Ten detournait par des sophismes , il ne pouvait
se persuader que ce fut de bonne foi, et. ne
cherchait meme pas une reponse a de mauvais
argumens; d’ailleurs sa ptnsee n’etait point rapide,
et quand on derangeait Fharmonie de ses idees ,
il avait besoin de la reflexion pour y r^tablir
Tordre : a-peu-pr^s coiame les eaux dont les
vents ont agite la surface, ne reprennent qu’apr^s
de longs baiancemens le miveau qu’elles ayaient
(i6)
perdu. Tout le monde apprecia -cependant I’acqui-
sition que venait de faire Iq College de chirurgie;
. I’Academie s’empressa d’ouvrir son sein a im homme
. dont la reputation deja faite allait tourner bientot
. ail profit de la sienne, et lui donna une premiere
. marque de confiance et d’estime, en le nommant
professeur d’anatomie a recole-pratique, et phi-
rurgien-consultant de i’hospice qiii lui est attache.
Desaut ^ dans I’exercice de ces deux fonctions, fut
tout entier ce qii’i! avait promis d’etre ; les ei^es
qu’il instruisit , sentirent aisement qu’une plus
• habile main dirigeait leurs travaux, et les malades
; dont il fut charge le connurent au soulagement
de leurs douleurs.
Rien de ce qui touche Thomme ne doit etre un
simple objet de curiosite ; tout doit se rapporter
■au desir d’etre utile ; et I’anatomie qui ne tendrait
pas a eclairer la science de la santd , serait une
etude d’appareil et de luxe, pen faite pour le
-medecin. Ji faut quachaque partie quil ddcoiivre,
il envisage si, dans leiir forme, leur structure ,
leurs rapports , leurs usages, il ne troiiverait pas
rexpiication plus vraie de quelques phenom^nes,
oil des moyens plus faciles pour remedier aux
alterations dont elles peuvent etre frappees. Il
doit done Her , d’une maniere necessaire, a I’etude
qu’il‘fait des organes, le tableau, de. touies leurs
maladies et des operations par lesquelles on peut
les combattre : ainsi Desaut joignit a ses cours
d’anatomie, des lecons suivies sur k chirurgie-
pratique et sur les operations qu’elle pent mettre
'en usage. H avait encore pen vii 3e malades ; Ta
^reputation de saVant dans' une grande ville, n’est
pas toujours celle qui niene de plus rapideraerit
a la confiance publique. Cet- homme - ia connait
ses livres , dit le vulgaire de tons les etats ; il
raisonne. fort bien sur les maladies , mais il
n’entend rien a leur traitement. Cette opinion
est soigneusement alimentee par des eollegues
enchantes d’^carter de la carnere un rival dange-
reux; et I’homme a qui I’antlquite eut peut-etre
'^leve des autels , vit inconnu dans le sein du
pays qu’il honore. Ainsidans Montpellier, les
etrangers demandaient le grand Sauvages , et sdn-
dignaient de loubii de ses concitoyens. Dcsaut ne
fut cependant- pas oublie des'siens ; la reputation
de grand anatomiste suppose des talens pen com-
iiniins, une etude approfondie de. la nature , et
-des moyens pour jiiger bien des cas dans lesqiiels
;rexperience ordinaire est en defaut. Aassi, etait*il
:-souvent consulte dans de tellers occasions; mais-,
consme I’oracie de Deiphes, on ne rinterrogeait
: que dans les grands dangers. Il avait done eii ,
-jiisqu’alors , pen d’occasions de se former a la
; pratique des maladies chirurgicales , et son cours
^ d’operations s’en ressentk ; dong-temps il ne pre-
• senta que le tableau fid^e des 'ppinions-et de
- Texperience d’autrui: aussi ses principes parurent-
■ ils varie-r plusieurs fois, a mesure qii’il soumit
-les lines et les aiitres au-creuset de sa propre
experiense. Le jour qui precede est le maitre du
jour qui .suit; on recQnnait aujoiird’faui Ferreur
(z8)
qui fut m^connue la veille ; la liimtere de Tin,,
telligence p^netre avec lenteur dans les meilleurs
esprits , et, comme celle qui nous vient du soleil,
n’a pas la rapidity de Teclair. Desaut changea
plusieurs fois d’opinion sur la plupart des maladies
chirurgicales, et ceux qui re^urent ses premieres
lemons , ne se seraient plus reconnus dans les
dernieres ; son genie avait quitte Tattitude de
I’enfance, et parlait alors un langage qui n’etait
plus emprunte,
L’acquisition des richesses est natarellement
suivie de la Yolont(6 d’en jouir ; racquisition,
des talens amene bientot le. desir de les em¬
ployer de la maniere la plus utile et la plus
avantageuse a sa gloire. Ce sentiment n’est point
Tambition, n’est pas au moins I’ambition que
I’on blame; tant que nos voeux ne nous portent
pas au-dela de nos moyens, au-dela de nos con*
naissances ordinaires, ils peuvent etre legitimes;
ct Ton pardonne d’ambitionner les premieres charges
de son ,^tat, a celui qui en peut supporter le
poids. Desaut nourrissait depuis long-temps dans
son coeur Tespoir d’etre un jour nomme chirur-
gien en chef de I’Hotel-Dieu de Paris , poste
important qu’occupa toujours le talent, ou qui le
fit bientot naitre. L’6poque lui en paraissait encore
^loignee , quand la mort de Ferrand , qui I’oc-
cupait alors, vint r^yeiller ses legitimes espe-
rances. Quoiqu’il eut tout le sentiment de sa
force, il se presenta, pour robtenir, avec cette
timidit^, modeste compagne du talent, qui rbo-*
( *9 )
nore toujours, et fait que Ton pardonne plus
aisement a celui^^jui la poss^de , une p^nible
sTiperiorite. Un concurrent descendit avec lui dans
la lice ; il apportait aussi un nom que n’avait
point dedal gn6 la gloire, et la reputation de pro-
fesscur savant, jointe a celle d’operateur habile :
lutter 2Lye.cBismt etait d’ailleurs autre eloge,
et la preuve d’un courage que n’eut point eu la
mediocrite. Le public Ten recompensa par un
nouveau tribul d’estime; Pclktan fut mis au second
rang dans la hierarchie des reputations ; mais
Desaut ohtvcit ie premier , et fut, en 1781, pro-
clame chirurgien en chef de THotel - Dieu ; de
Paris.
Ici s’ouvre pour lui une carriere houvelle; 1«
cercie de ses idees va s’agrandir •; le 'bien qii’il
a concu va s’operer; if va porter la lumiere par-
tout oil il tfbuva des tenbbres , et I’humanit^
va commencer a gouter le fruit ;de ses Jongs
travaux. Le premier obstacle qu’il eUt k vaincre-i
fut celui de sa propre reputatioh ; ceux 'qUi le
virent avec deplaisir s’elever a ce poste nouveau-,
rep^taient, a grands cris , qu’il dtait le premier
anatomiste dll monde, que-nul n’etait plus propre
a I’enseignement , clais -qu il n’entendait rien a
la pratique de la chirurgie , et qu on ne de vait
point I’appeler a des fonctions qui demandaient
I’habitude de voir des malades et des mains plus
exercees. Cette tactique est usitee dans le monde;
on est rarement loue par le cote, qiii oifre le plus
<ie qualites estimables; cost un mo.yen de deprd^
( 3 ° )
ciatlon , i I’aide duquel I’envifi croit , cachet ce
qu’elie a' hideux. Joignez-voiis , aiix connais-
sances de votre , quelqu’idee siaperficieile
des beaux'arts ? lin m^decin , votre-ami;pretendu ,
soutiendra' que vouSi^fes un excellent poete., un
bon litterateur ^ Un taUM'cien ou un dansEttrjhabile^
tnais il se taira'oii dir-a-qu’il ne v^iis connait pobr
asste sur- 4 es -v6ritable's ‘connaissancbs ;de .votritart.
01 S:e*'r Veits i 'vbtre patrie , cqmme un-bon ci-.
toyeil^ -' 4 e modeste tribut de : votre.. :4>ens^’^-dl
avancera' que ■mil; ae s entend mieux qtie you%
atixq discussions r politiques , et n’est mieiix. fait
pbuf- OGGUper les^ charges de rbat .j- enfitiMb pou^,
sera la perfidie de Teloge , jusqu’a ne savoir loqeri
y lany4|qdie -de
Hans que. -ietveiwrm^ de ses. poesie|^, Le
te.n3pt;ipM¥aitj seulcanief er la..r^o»se 4 e jpesaut-^
^ide une profende ^onnaissance »
^estoMoujOiirS' sitre-, leg^e';:. que I’experiencq
jjiesfippoini;; dans^ fki,multitude de^ fads, qqi. nous
pas.se.nt- sous 4 es yeitx j- mais .»dans4 la;, fedq^ion, qu.e
lb:n-^qa&he k 'to^sjieeiix qu’on -.qbserye^et
celidqui., ,en'peuac|Memps a .be^icoup rf
a aussi :fe.;dreit'# ^
so-ils^egn . ; :9 ,, d ; . si
:r ,La •multitude rdeimakdes qiife Assemble; rHbtelg
■Difu- def Paris ^ samenbrjde'frequente's occasions
d’y; ttaiter les-- plaikst des lete :sein. de I a r
cdqtaii^nx quon yitespiteq ekes 3 je-t:ardent poinc
a se'COfnpiiquer •dbnJetaj'febrilesuspend ou
( 31 )
denature la suppuration , enflamme le periCrane
et les parties voisineset repetant cet effetsur ,
le cerveau et ses enveloppes , amenp. ,dss acci-.
dens qui font pdrir, le malade. Dcsaut veconnnt-
avec Hypo crate ., que cet etat tenait a 1 ’alteration,
des organes biliaires, ebranles ou frappes de spasme'
par les effets de la cornmbtion ou de la cdfres-
pondance que conservent entre elles la tete' et
les regions abdominales./II prouva/que la’' fieyre
qui paraissait alotsV’ pafticipait toiijours plus ou'i
moins du' caractere des fie^vres Klieus es , et par I’u-"
sage prudent qu’il fir de F’^metique, afiaibludans de
grands' lavages , et repete autant; qiie i’exigeait
la^permanence des accidens, il eteignit pu rendit
presque" niille dans son ,,h6pital, conipirca-'
tidrt ’^ur , jm^^-Faldrs'^-'av^^^ cbute Ia'’vie a iin
nbmbre anfiai'
!;.I^es yipl.entei. cpntus^ns de la tefe j^^accpin-,
pagnie's. d’efiranleinent^du^iger^eap^ig^eqje de:..cpnj^
nais^an^y .^soupjssemenE, Ipru^g^pip^nei classej
d-a,cc/iden^4^autant:^plu%jT^raves gu/(^n, .qp,
japiaisj-jssf-rendre y^son^ de^r:efiets rqu’eiles ont
pfo^ults,, ep qu’apres un interyatle -dq/tempi^
plus,'ep;^re ,§ecu4^;./ 4e .^alade,
tpmb% j^^^jfrappe ^uti-a-'po,up ,,..e,t;
d’un'depot pii^^ d’lm epanchejqent -dan/db cerveau..
L’art-ne- leur ayait .eacpre„oppase-^!i^e, ^es -moyens'
generaux., et sur-tout lesi^s|i,gneel-;fad||4.jusqu
extinction., Les fomentatipr^. r glaceps^^/ vaqtees
par quelques allemands ayaienf prou^e , par'
queiques evenemens funestes, qu’ellesne,devaient
( 31 )
itre employees quavec la plus grande circons-
pection. Desaut, dans des cas pareils, fit recouvrir
tbute la tete d’lin large v^sicatoire , en soutint
Ik suppuration , et sauva des malheureux qui
paraissaient deja dans les bras de la itiort.
L’art avait deja tro.iive ie moyen de prolonger
la vie dans les cas de deglutition impossible, en
faisant couler dii bouillon par les narines , et le
portant jusque dans restomkc , a I’aide dune
Ibngu^ canule introduite par les memes voies ;
mais dans les cas oxi le malade etait menace
d une imminente suffocation, paries progr^s d’iine
esquin^ncie .ou, rengorgement excessif d’une bles-
sure , bn he savait pli^^s que framer a I’air une
route artificielle , en tendant ^ par . Fopbratioa
de la broricliotomie , la partie anterieiire de la
trachee - artere. Encore , maTgre les recherches sa--
antes "et'’ 'les consbilk*' priidens Se' , qui
COnseilie -de'Tecdurif^HJe; boiihe henre- a ce pro-
(^de, la pluparr del gens'delart ne's’etaiehttls
point enhardis a iQ pvatiqiiet. jyesau^
etait a jamais inutile, en sd servant db"la voie
des narines pour porter jusque dans la tracftee j;
une “ canule assez -grbsse poiir perihettre aff’Mim^t
(ie ia Vi? d’etre ihtrodurt dahil le poumdnet ^y
soutenir' ^ ff^p^cratc avait bieh dejl
conseilld rdiupfei^de pateipercahule's; mais cedes
dont ii se“Sk‘rVait ^talent droites, d’argent, etport^es
par la boifclie ; ell^ kugmen^ la gene , la
suffocation dii malade , et rendaient la deglutition
impossible. Era Voie que cliqptt Desaut Qtait sCuQ*
facile»
facile, commode; ses caniiles ^talent 61 astfque$;
lon^iies^r cjiurbees, et « fatigantes^ que vous
nous aye? VU-, d’apres lui , nour^ et fair eye s-
pirer'^rpendarit quinze jour^s ^ a ITaide 'de' f'denx
’ instrumens pareils , un malheureux soldat que le
chagriil.ayait pprte. a se detruire.
^ II ie trmteme'at dis^. fractures,,.pt prouva
^.que'j^iktfpsidn permaaent'e ,dan^ Ips '^dr.actures
'^ simple§_, ,eomme dans pejiley .qul out
odliquite,, pst nioyen .*3e p^e-
‘yeijic les dpulejnrS j le-yac^_pur.cissemenf 4^ mejU^re ,
^ etJa. du ce^
k. JractM^e
]?andage4;sl;;siw*i^ e^mpjoypns -..-G^a^ue
j.iQUr ajiaiitG duquelyin: cous^inplac^sous
yreux, 4 e. fai?fteile , ,s^r lequel*.pn, assniemt
^/prte.ment le bras p^m^l^^nei^enj:4||ndH siir j4*c|te
_ du fpouc , pi? if S’? »
. la. contre - ^^^^ensyqu S'ilf fco-^
^pi^adon de. |i,necfp,se, dl ,c©i^U%le 3 .x^ehef-cS^
jprecieuses^C pM} 4 .r f
^ jeune
jusquja^^^u .pp^ue j^prauve..,
. vony ^^ociapt^'a ^qu ’4 qua
VQus d’en obteuir ime ,, -.its ^
Pe toutes^ieS -maladies ‘iH.V^Gi^nt. j^e(j|^q5;.-jie
: corps; huuiain , raaevrisme est rjians- dgntpr 'iyie
.. fl®p plui ;eifi:ayantes. II est a^eux de pen^^r qne
ce sang^qpi^circule d^s nos yaisseaux j:sQur. y
porter le sendmeat et la vie, nous pousse , a
C
chaque ; effort, qu’il ffait , plus rapidement 4
mbrtV tjf est affreii^ 3 e craindreVa.chaque instant
de s^ir^se bruiser da^^^^ sein Torgane qui y
pilfTite i et dTimplordr Vamernent les secbiirs d’lin
yous 'ffe qui la yue a tRtS. db‘char¬
mer pouf nous," . doht ie ' sburire eniyfe, et quj
portez dans nos'4mes' des emotions si^pfdfondes
jet Si 'ddiites , fe’pmes charmatife^sah I'li’aEordez
point le malheufeux qui porte im ah^Vristne en
son seiii ; votrb vue sefajt poitriu:i fa/ihbrt, et
ie' ecEurVdus au'riez ' pbur^^^ avoir
* palpi'te p'otif ■ la'' clernierb '?6is. II est doiix- d offrir
cricofe digs esp^fakbes a ceiix qtff it'eh' qtit plus,
et' ‘P^ue etit cfisttig' iPblicIte.' Il proti^a "V" ]paf' des
-experierices bien faitbV et ies plus qustey raison-
■ heiflehs ^ qp^’ifrie Vsetile ligature placfee" au-dessoas
^’iih ^ anbvrisme pouyait inter'rdmpfe ‘ le cotirs
dii sang , I’y coagiilbr, et par ^pn^equent antenk
i'a “guefison ; alhsi "ii "Vbhgut qtfufe dfgatttre au-
■ dessops du' ligam^nP de^ Wal^ope ^ ppiirrait; gu^rir
i’^dyriskr de fetSfe "iliaque , extkrtie ;"^cpmki
ceile de ‘ fafttre axiliaife" feussirait dans' laiflilnie
inaladie' de la' sous-ciaViltei ‘ ^ette Ppdfatlph' tr’a
pbifif efrcPre^ iSte'teht^ f mafe'clle' peift ^eussif,
et ■ vpus'en apceptelrez I’augufe^i'^lHfp'rtutfes^ que
ce mar-affreiik ‘petit atfeindre'; ce 'sefa'^ehtore an
bienfait que vous/deWe-z 'an grand homihe qu®
" mdiis p^’^rdiTsV Dans des cas" iiipini ■ graves' ^ et
'pouf'ies’ anevrisines des parties extefne^i ibavat
" deja fappeie, avec succes , la-'method^ dei
kt iiAmh\ demontfe avec' etix ,* qtid le^
( 30
pfoc^de op6ratoIre peat etre singulikefflenf slm-
plifi6 , en se contentant d’une seule ligature
placee au-dessiis de la tumeur; et pour la pra-
tiquer , il imagina une aiguille 4 niouss 6 e , tres-
large, a tige dastique , glissaiit dans une caniile
d’argent, et susceptible d’etre conduite avec £a-^
cilite autour de I’artere la plus profondement
situ^e.
Le g^nie de Ltvret s'^tait "^puis^ sur ThLstoire
4 t le ^raitement des polypes ; maisdes instriimens
qu’il avait imagines pour eg pratiquer la ligature > .
^talent encore d’une- application fort difficile.
D&saut en presenta de plus simples; et quoique
la forme s*en retrouve dans Tarsenab de y
rapplication qu’il en~fit n’efl duf pas moins etre
consideree comme .une ^^GOUverte-feeufeuse* Une
circonstance dans laquelie-il eut occasion'de-
cquper tine bride 4 jey 4 %c^?*is. rintestin rectum ,
lur denna lieu d’imagia^^ un autre instrument
sju’il appliqua ensuitea^iarescision des^ amygdales,;
A. celle des polypes.>_:a. la_ division d’lm kiste'
c^s la, .V;esSie:,r et'_qui, .pou^^ cpnyenir , en ge-
Pj^ral j.^ dans; tons les? cas oil il faiidra: porter une
incisipn dans une partie profondement situ^e.
Pour rop^ration: de; la fistule :a , raujas par
incision j il remit cn usage up, gofgeret de; bois
d^ja iegiploye par iMar^heti^, et a I’aide duquet
on pent porter .-e bistouri dans tout le trajet
fistuleujf , sans. crainte de blesser.; la .paroij op-
posee du_reet.ufH..Il appliqua au procede par la
Mature,, des instriimens nouyeaux qui le simpU- .
C 2
( 36 )
fi^rent ct, liii proimrent d’etre avantageiisemenr
conserves dans i’art. :Par - tout il trouvaif
aliment a son g^nie. Une bougie mal fixee s e-
chappe dans la. vessie; il cr6e aussitot line pince
a gaine en forme de catheter , et s’en sert,pqttr'
prouver qiie , jusqii’au sein de cet orgatte/, . un
corps Stranger pent etre saisi. D’habiles ;op:eratettrsi
ne peuvent, dans des cas iirgens de retentioa
d’urine, franchir Jes Void's- retri^ciest clgnKureti^;
lui, en -surmdnte tops , les obstacles irr;:et;-ng .^fat
jamais depuis arret^- par.jaiicum L’e-^p^dencei a
prononcd a- peii-pre4: siir le^^methodeSides: plus
faciles les plus sures^ pou^ipratiquer roperatioft.
de la piecre ;r:lui, leS; prauque toutes,;;; fadresse!
de sa main ;^it disp^aifrexiFiflegditie' desilpro-'
cdd6s et il- vdonne i, seS ;dles?e^ ;des legdns ^yfai-
ment fmisees dans'la; ->
r Ge'Tut
avaient dse parlef d^^ sdii
rurgie i la ealoiunie -^it forced^de-
bidntot-un' concert -de loiiaB^sT iinaninSes^ zppnt a;
I’Europe jalouse j que'Paris rehfermai^-dan¥ son
sein le premier chirurgiea dif mondev Koh tonteh
du bieh qu’i! faisait par lui-meme f ii vdiiliit ihettre
tous celts? qiu rentouraient a nieme d’en pro'diure
a leur tour. :Il changea , dans i’hdpttal J - uA-
foiile de coutumes viciew’ses et d■^ternelies"habi¬
tudes vers lesquelles les- grands esabliss^ttcns
sont toujour^- entraines. Il for^a les hospilSfiefes
a conc'evoir que le regime des malades '-^f
des objets e'ssehtiels- de leur traitement. U
:( 37 )
cendit dans tolls les details de leur r<6ception ,
de leur distribution dans les salles, de la maniere
de les deshabiller , de la disposition; de , leur lit
et des precautions a prendre en les y placant \
du-nonibre des infirmiers, des soins ayec lesquels
ils exerg^ent Thospitalite, enfin de tout ce qui
poiivait avoir rapport a la sante des malheiireux
qui lui etaient confies. Sur chaciin de ces objets nous
fumes long-temps charge du soinde rediger ses idees;
avare d’lin temps qu’il employait si bien, il nous
confiait sa pensee, et nous rabandonnait pouT la
pejndre. Nous devpns le dire ici , jamais il ne
nous parut plus grand que dans ces entretiens
paisibles de ses derassemens ; il rdpandait I’ln-
teret sur tout ce qai sortait de sa boiiche , et
nous ne savions lequel admirer le plus’, ou du
chirurjgieti ceiebre , ou de rhomme sensible qui
cherchait a alleger les maiix de la triste hu-
mahite. . j
All imilieu- des noiiyelies occupations de sa
place, ii. n’oublia point ses travaiix Gommences:
son cours. d’anatomie iut continiie avec un zele
egal;. et ses lecons de chirurgie devinrent d’aii-
tant plus precieuses , rjii-ii sut les animer dam
interet nouveau. Sous les yeux de ses auditeurs-j
ii faisait. amener les malades les plus grayement’
affect^s, classait leur ,maladie , em analysjdt les
traits , tra^ait la conduite, a tenir., .^ratiqiimt
les operations ndcessaires ,, rendait compte, de
ses ptopedes et de ieurs motifs y instruis^it chaque
jours des changemens suryeniis , .et presentait
“ ^ 'C3
< 38 )
^nsiute r^tat des parties apres la giidrison, si
cet heureux terme etait celui qu’avait attaint le
malade , ou d^montrait sur son corps prive de
vie, les profondes alterations qui avaient rendu
Tart inutile. Par-la, il eut, le premier en France,
la gloire d’organiser une dcole de chirurgie vrai-
jnent clinique, source d’instructions d’autant plus
precieuse que la science y devient oculaire ,
que . la croyance n’y est deierminee que par
des efFets sensibles , et que Ton a beaiicoup
moins a s’y defendre de I’incertitude des con¬
jectures et du vague de Topinion,
Desaut u’ecrivit point : le traite d’operations
qui pamt sous son nom et sous cqIixiAq Chopan ^
appartient tout entier a ce dernier. H en avait,
a la virite , approuve les principes; mais quand
le cercle de ses idees vint a s’agrandir, quand
il eut une fois par lui-meme interrog^ la nature ,
ii sentit qu’ii avait mal parle son langage;
Vrage commence fut interrompu ; les deux vo¬
lumes qui avaient paru furent retires de chez
tons les libraires , et le chirugien en chef de
I’Hotel-Dieu de Paris , condamna au nearit les
travaux du professeur-d’anatomie. Les fairs qu’ii
consigna dans son journal de chirurgie j furent
hied - fecueillis et rediges sous ses ]^ux" j’ mais
jamaii^^il n’y mit la main ; ce soin fut abandonne
aux dleves eh qui il reconnut du merite ou dont
il ' vbuliit faire la: reputation. Desaut n’ecrivit
point-; mais il grava ses principes dans' Tame de
toas 5 ^ 5 eleves, et s’y prepara des materiaa^
pour sa ^loire. On ne peiit kyoir. oi^lie ce
qu’on apprit de lui. Sans eloquence, veritable ,
sans diction bien facile , ^ il se faisait ^ entendre
avec le plus yif interet, parce qu’iranimait son .
langage de tout, le fe\i_de rexpression; on en
suivait les nuances par degres; ses ^esteV, son
ton ses traits , tout parlait lui .quand il
s’abandonnait a ses idees , et Ton efit tt ,
dans cet ^tat, voir le genie, qui enfantait ,
I’art, . ; .. ^
Dans ce jour enti^rement consacre a sa gtoire,
faut - il nous arreter sur qiieiques legitimes re-
proches ? Osons le faife ; la vraie gloire n’e'st
pas de n’en janSiis meriter ," raais de les faife
oublier par des qualites plus estimables. Desaut
eut centre la medecine de grand prejuges i il
la regafda trop comtne un aft conjectural, et.
raliment du cbarlatanisme il en parlait, avec'
une sorte. de dedain qiii lui fiit plusleiirs fois
reproche ,“sfif - tout'' qiiand 11 s^’etendit jiisque
sur ceux ’ qlii se livfaient a etude. Cette
fagon de periser'Iriilua beaucoup suf sa uiaMefe
d’agif ; il ' etudiait peu Id" rttafelie ciedicinale
d’une maladie ) n’en parlait jaraais a ses eteves'i
repoussait cornuie ehimerlques. toutes^ les idees
qui peuvent. lui appartenir , et. seniiait' ng cien
tant , redouter. que - la. reputatiQn_de,.faffiew^^^^
Sans, doute elle' est pr^eieuse , ce.tte. parfie .dc
lurt qui.juge les maiadjes^pat les 'altefatitnis, des
formes, et qui, pour les reparer, ne detaanda
C4
( 40 ) ,
que r.34resse. 4 ’iine main ; mais c^ll^e qui les
recoAridt '^ans la lesion des fohctioAs"et fa' nais-'
s^nce des J)henomenes , celle qui.i,' pdtir les
combattre .avec succls, doit se mettre en 'rapport
avec le principe de vie qui les dirige “et en ,
siiivre fes mouveraens, cette partie de Fart n est
point conjectiirale , et a , comme la' prentitre,
ses certitudes et Son toucher. L’Ac'adi^niie' de
chirurgie*,' ert s’attachant Desaut, avait crii Jouit
plus facilement de ses travaux et de i^es taleiis;
mais il cessa bientot de lui en porter le tribnt ;
ji se deplai^it da.ns ces assemblees souyent tu-
jiiultueiises , et du rintiret de la science est
pje^ue _toujoiirs domine "par Tatnour prppre ou
Ten vie j, etquand nous lui rep^ochions de n’y
point aider f suis, repondait-il eri plaisantant,
cqmme les substances salines ^ ct\ je ne crlstqllise
quen repps, ,Quoique sur de rencontrer par - tout
la pips juste deference a son opinion , il n’ainiait
point a .se trpuyer en consultation. Son embarras
et sa timidite etaient alors extremes ; il eubncait
bien avec sang-iiroid sa facon de penser", mais
s’/l eta]t contredit, sa tete se demontait'^ et comme,
la verite n’a qu’une route , JDesaut n’avpit qu uiie
opinion. n ^
ir est beau , saris doiite , de marcher a grands
pas dafts les champs de la glqire et de-iTieniieur j
mais le tourbillon qui s’en eieve , porte a l:a: tete
er he va point au coeiur : la reputation" dii plus;
grand “ hqmnie du monde, ne'yaut pas celle dii
( 4* .) :
pliu heuteux :; et .Daaut s’app^gat bient6.t flBe.
la felicite deyait etre piiisee dans une source
plus pure. L’hyuien lui en fraya le chcmin; ses;
r^uds ne furent point tissus dor , ni le produit.'
d’ambitieur calculs. 11s ne servirent qu’a resserrer
line estime depuis long-temps con^ue , une amiiie ,
depuis long -temps sentie. II eiit d^.spn unidii..
avec Marguerite Tkouveniti , ^ un_ fils', daiis lequel,
ii concentra ses plus chores esperances. Ayant.
qu’il iut en etat de recevoir ses. pr^cieuses le^pns,^
ii faisait j du spin ,de former sa. raison , ses pljjs
doux delassemens; h^las ! le premier .ess^ de ceftd
raison aura . et^ de sentir et sa pette affrease. ej^
la notre. : ; r
''^Desaut de taiile, im' peir gros"^
porfant ia tete haute et penchsee ed Wicre
visage plein, rond’ et colore, sesyeux petits ,inais‘
animus, tons ses traits bien niafqu^s V sa demarche"
precipitee. II parlait avec lenteur, mais- toujdiifS
avec force et beaucoup d’accent. Qiioique ses'
occupations serieuses et rep^tees eussent tempere
la gaiete haturelle de son caractere, if la re-^
trouVait toute enti^re dans ces mdmens oii if
S’abahdontiait air repos dans le sein de sa famille
et de sfe‘s amis, ta'douce joie des repas'Iui 'plaisaif,^
parce qae le moment de les pfendrt etait ieseiif
oil il fat a lui -meme. II etait g.enereuxcom-^
patissaht ; nous Tavons vu yerser de> lariiies' de;
dotileur sUr des infortunes que I’oii cohdmsmt'
au suppiice; itdus rayons vii repandre sur le^
( 42 )
ihSigens^ Tor qii^ venait de recueilllr sa maih •'
€t admettre a rentendre, sans retribution, de
jeunes eieves recommandes par le malheur. On
lui rejprochaC(epehdant unpeu de durete etqiielques
brusques emportemens qu’il ne sut pas moderer
tdujdUrs ; mais quel est rhomme public qui , au
aUilieu d'occripatibhs interessantes et nombreuses,
oblige d’entendre et de repondre i tout le monde ,
supportera tou|6iirs de sang Irpid, les details
jninutieux et les repetitions fatigantes de gens
qui sembleraient vbuloir qudn he s’occ%at que
d’eiix. Plus oil Serir le prir'du temps , moihs bn
^cbhte avec tranquillite celuir qui le'fait perdre
la patience echappe, on s’emporte, et qnand un
propos dur est = sur les levres , la bien.veillance
est ^hs le, cceur. Desam avait re^a de la nature,
tin temperament , rob us te qii’aucun exces n’avalt
affaibli, et tout liii promettait une longue carriere, |
Iprsqu’il. fut atteint, en prairial dernier , de la
ipaladie qui, dans sept jours, le conduisit an
tombeau. La liberte en danger venait de failHr
y. deseendre ; il ayait firemi avec tons les bpn>
ditoyens , des crimes de prairial et des dangers
qu’avait courus la representation nationale, car il
aimait sincerement sa patrie. Un temps yiendra^,,
sans doiite , ou ce ne, sera plus un eloge, et pu
tons ies cceurs s’uniront dans le meme faisceau ;
le sien depuis long-temps avait ete dechire par,
les persecutions des brigands, qui I’accuserep-t de
ifonspirer au, 10 aout, et parvinrent momentaner
ment a le jeter dans les fers, et a le suspendre
. '(43)
de ses fonctions; mais llse brisa tout ehtfer; qiiand.
51 vit la repubKquemise a deux doigts de sa perte
par les alFreux enfans de la tejreiir, et rabittie
de la mort roenacd de se rouvrir sous les jpas
des Francais. Helas ! il ne s’oiivrit que pour J.jii i
il y tomba dans sa cinquanti^me annee , a I’epoquc
oil 30 ans de trayaux et d’etude av^ent muri
ses pensees , sans avoir appesanti sa main ni re-
froidi son genie. La tristesse la plus grande et
le plus profond abattement precdderent sa maladi^
de plusieiirs jours ; sa tete fut promptement saisie
de delire , et dans les erreurs de ses sbnges ^ 11
voyait topjours son ami Kervelegan frappd par Jesf
rebelles dans le sein de la convention outragi^e ^
il se sentait chargd de fers, yoyait les echafauds
se 4re5ser, et s’ecriait avec transport :
am chemise msanglama. adreux et sanglaps^
combien de sonimeils innocens n’avez-vous point
dpouvantes ! ah ! fuyez loin de nous; ne troublez
plus desormais le repos de Thomme juste, et que
VOS epouvantables spectres n’aillent efTraycr qu©
le crime.
Representans du peuple i graces j^dus soient k
jamais rendues ! vous honorates la memoire de.
ngtre pere et de notre ami : Au nom des arts,
la France fut averde , par vous, du deuil quelle
ay ait a- porter; -et. le: premier cypres qui decora
SQutom^aii,.£ut prepare par vos mains. Continuez .
d’honorer ainsi les talens , e’est le moyen ,de
les faire nattre. Il est beau de pduvoir commander
aa gdnieV quand le geni^ command© a la hatiVfe" r'
C44:)
|»lus. qtt^^ les arts d’agrem’ent, fayorisez les arts
utiles;. ayant d’etre embellie, rhunianit6 yeut ^re
cojnspl^e , et4es plaies qu’il faut fermer appellent
jdes mains-,habiles. . :
Depuis, la mbrt de Desauti iovLt est muet d^s
le vaste btablissement qu'il avait forme; aiicanb
vqix h’est entendue dans cette enteinto ou ii
pVrla tant de\fois ; les arts appellent en vain leiir
protecteiir ; rbumaiiite reciabie eii vain son ami ;
te geriie de la France bplore n’a qii’un marbre et
des cypres a inbntrer. Cbuvrez-le de' vos lamibs
^tbi'nelles , fous qui sutes Tappr^cier fet qtli' hb
I’ehtendreZ plus ! couvrez-ie de vds iarmes eter-
iielies, vous^ sur-tout qui n’avez pu Fentendre,
et qui' faisfez de ce bonheur votre plus chere
csperance! Fidbles Observateurs de ses principes
et ,de la marche, qn’il avait tracee , parrageanf
entre deiix le fardeau qu’il siipportait tout seiil,
lious contihuerbns bien nos legons au lit des
jnalades, nous vous developperohs encore toiite^
les ricbesses db I’anatomie, toutes les maladies,
que la/main peut guerir et les raeiileurs tnoyeii's^
poUr la rendre legere; sitr "chacun de ces' objets
nous vous dirons bieni tout ce quei D&saut
enrichir I’art; mai^ oil sera le gbnie qui, chaque
joiir y; ajoutait a ces richesses ^ioti sera I’liOMnie
qui se plaisait tant a les repandro ? ah! ivous IC'
chercherez en vain, votre perte- es”! irreparable«^
Nous ne te faisbns point encore notre (dornietf
adieu, 6 toi qui fus notre maitre .et notre ami.l
_ ( 45 )
cet iloge, aujourd'hui coramencd, ya se continuer
chaque jour ; chaque jour nous allons parler de
toi, de ton g^nie, de ses in^puisables ressources,
Puisses - tu entendre notre voix au sein des
tombeaux que tu habites, et sentir encore quelque
joie, en voyant de combien de respect nous
entourons ton image 1
|
The Rivière des Prairies (pronounced [ʁivjɛʁ de pʁɛʁi]; literally River of the Prairies, sometimes called the Back River in English) is a delta channel of the Ottawa River in southwestern Quebec, Canada. The indigenous inhabitants of what's now known as the Island of Montreal called it Skowanoti, meaning "River behind the island".
Landforms of North America
Geography of Quebec |
Hyundai Elantra is a compact car sold by Korean automaker Hyundai. It has been sold since 1990. The Elantra is also sold as the Avante in other parts of the world. The car is now in its sixth generation. Beginning in 2012 it was also offered as a coupé model.
Overview
The Hyundai Elantra sedan (Lantra in some markets), created as an alternative to available Japanese cars, was launched in 1990. Then Elantra had three restyling. The biggest one was held in 1993, the front and rear bumpers, front and rear lighting have been changed and the cabin was upgraded.
The second Lantra appeared in 1995. The body was now with a smooth design and had a two-side zincing.
In 1998, during the modernization, form of optics, bumpers and hood were changed.
In 2000, the production of the Lantra model was closed, and the Elantra model appeared. It was made at factories in Ulsan and Beijing until 2006.
Hyundai offers Hyundai I30 called Elantra Touring Universal in the United States and Canada. In other countries, the car is sold as HYUNDAI I30CW.
In 2012, a sedan base coupe called Hyundai Elantra Coupe, which is sold exclusively in the United States, was introduced.
In September 2015, the sixth generation of Hyundai Elantra called Avante appeared in South Korea.
Sedan Hyundai Elantra (Avante in South Korea) debuted in Hollywood on March 18, 2020.
References
Other websites
Official website
Elantra
1990s automobiles
2000s automobiles
2010s automobiles |
Giuseppe Giacosa (21 October 1847 – 1 September 1906) was an Italian writer. He wrote the libretti (stories and words) with Luigi Illica for Puccini's operas La bohème, Tosca, and Madama Butterfly. He was born in Turin, Italy.
People from Turin
Librettists
Italian writers
1857 births
1906 deaths |
Ferlach () is a town of the district of Klagenfurt-Land in the Austrian state of Carinthia.
References
Other websites
Settlements in Carinthia (state) |
FC Pinzgau Saalfelden is an Austrian football club from Saalfelden in the federal state of Salzburg. The club plays in the Regionalliga Salzburg which is the third level in Austrian football. The second team is playing in the 2. Landesliga Süd of the Salzburger Fußballverband.
History
The club was founded on 23 May 2007. The new club was formed out of 1. Saalfeldner SK (founded 1947) and ESV Saalfelden (founded 1952). The club was the first of the later players for the Austrian national football team Franz Bacher and Wolfgang Feiersinger. Feiersinger was also Championsleague winner with Borussia Dortmund.
2021/22 squad
Classes
in brackets:Level in Austrian football
2008-2011: Salzburger Liga (4)
2011-2013: Regionalliga West (3)
2013/14: Salzburger Liga (4)
2014-2019: Regionalliga West (3)
2019-2022:Regionalliga Salzburg (3)
Honours
Salzburger Liga:2010/11 promoted to Regionalliga West
Other websites
Homepage FC Pinzgau
References
Austrian football clubs
Football clubs of Salzburg |
HUMANITIES REF
Вапу Sheet Music Collection
~
`
тете D AMITIE,
VALSE ELEGANTE
Composee par | Charles Voss.
A so i Se LL
—— dE
=== р < ŒS < S ` ``
nn, TE ДОГ ра oe la A ај ве CARE TFT |
Con eleganza.
EC И Гм AAA талайы: > салысы = or rr E PTE. AE — APP ҒҒ
py О A жары re ` yf fst gp iT T Lc
И fan 22481 ETA аны. еі ші жесі a BS Œ 0.11202 1] === SO i
{ Г er - |" H| ' | ` z | — en.
ө и Е Же” ат Чаи iP РРР
Ё 24 rM 2 A | У =
RAS * ЕТЕГІ 1.7. бе и
СИВ es ee ee о» eee и
D | анны (д јаја 7 Se E "T
ЕО =
' ЈА a 4 2.
Сб 0 р : : < f 9) oa =
EP Pr è г PF FT FT TEE E HS E. a o el
| А | EEE ee іш eae Хан ші ы Ta ЗА ЧЕ => задњи a а 2 ^ БЕЗ” Канал 110—014 ЛЕТ T) 77 . ка |
MD AE Y ____- - _| = SA A E A E lA МА
ee ыы A ==)
Bnei ee A A l E T
scsi онн — н — [m | RE |
ши G |
|
`
y
A
=|
4 A
f en ce саа fa P e Ра ја ый ВА.
AH а-ы есер» T Ба Ale + ПГ are
2 Pto o желет ме AE AAA a es Е
Е Se oa ZE | Je oak тылығы eee ind Ke тылы ne a. À
AA ч ~
A
y
À
oY
Н
de E E ЕСИ ЕСИ EAN 1.428 UE 1
E АД |р. езгі E A АШ 904
a o oi
+
Souvenir d’amitie.
UPB
= 4 2 Fera pse
perras 7 pj EEE E а ЕН
CE rn ram
Т, ОВСА Е ан ПЕНИ E) BE TER
C 7 ee | м
A a a ЛУЧИ Ч КЫ
T ве ер фы AHL pf fal Pp ap
ЕАУ — 215] Tw па ша (ne әш кезеген шк ша а ши а и па
nu AAA HO ia) >
еерее төте аи И — at m
Е I Ре
AD poho Не. PT Kart PE ee +
AV 9 ај у БР ИДР | ¡Zi TA -—— | «ОРЫ EEE
ne = 7 Сои нивн NAN ааа” >”, ee ———————— 1—1 аа Е
. k N
Souvenir d’amitie.
Con espressione.
|
4
5
Souvenir d'amitiè,
Con fuoco.
G =+ ша. Ө |"
Ж/Е О a ee sen
ашы БЫР? Fee
Р ыза ашышын чаа me ЕЕС e иша вины кен (БЕ ЖЕСЕ АН меен [e]
;
lilh
ШТ
all
TIT
M
ШІ
||
|
|||
|
||
|
IN
ІТ
Souvenir d’amitie.
| ili
IS ch ||
W
ll |
41111 |||
Con eleganza.
r
е № |
ж “ай ана
rs
РЕЛЕ кал ШЕ EBEN
=
A ЗЕЙ
ARA N_N? _1 _ |зизнниј ти
LEA Seren
ШЕ а it Biene an un A
ED a 1
A A > SE je le pal |
DD" | =
(4
DUES A МБ TE] о. 7 ЕЕ |. IE 12.2
а
Ф
n
Ф
ы
а
un
Ф
|||
ПИШЕ У оың, en ne
ee
(One re ==
ед
r
ALES аб Е есту ағ”
r
М
cres.
Ü
|
|
Қ ады SIEBEN Ei
Souvenir d amitie.
С Tr о а а З Pys Pie
Lg Ко. Ho < jea ANA 7 "ROT AAA (se |
—— +} + _] а oa
4
ЕЕ ЕЕ. 1.2222, `
¡ES V мг Pie A М М
DVD Быны | шань | | HS et +> +
PAT ны 11. 7 а А ВЫ ВОИ Bi En 1
go 5 00 фй `"
PP Дадете тент
2 o | жалшысы Сы we,
A Boo ee р o TO | [a Be TI DI ak ae
CS ARIAS SS? _ ме оре менен OL TEO A ee ше | ыы = es сап о E E ром јен и A іе
La L SaaS er дал ee > É
[7
e ЧЕ З ПЕСНА dl rd иии CTS OE р С A = + == |
,
[еб Le = LS ЕЕ BE)
(|Â 1. P ¿EA E
Te eae ' $e ЕГЕ. | 2; x Ў +: 4 2: әк = its = À
| Шева | зашта S ВЕЋ ж” t
Е Бин паша шала зы (wy ааа е каты A еі
Gr в Ка T a zer Ali
Е Е AE]
| ae a ls 07 | a J] J) T|
=Z E e el lic E
pe laos less de =f Eee ME raa
x . ` САНА
Souvenir d'amitiè
1
ЕЕ о © i
р 2 WV] Г |1 нк.
i | E TE.
> A а АИ
| Рђ| __|_~ | s F” || || је Y Be | љ--| -_ |. || ка же |
Пи И и A O E= сы Бане — О
V V. Аы
у Е
Souvenir damitie.
|
c2c is a British train operating company that is part of the National Express Group. It provides passenger rail services on the London, Tilbury and Southend Railway line from Fenchurch Street railway station in the City of London to the northern Thames Gateway area of southern Essex including Grays and Southend-on-Sea. This route was called the Thameside franchise, and was renamed the Essex Thameside franchise in 2009. The main route from Fenchurch Street to Shoeburyness via Basildon is 39.5 mph and the fastest timetabled journey time from Fenchurch Street to Shoeburyness is 58 mph giving an average speed of 40.7 mph, although the route can be done in 47 mph, giving an average speed of 50 mph. The line currently has a maximum speed limit of , although the Class 357 Electrostar electric multiple unit trains which run on it are capable of a maximum speed of . Before July 2002, it traded under the name LTS Rail. The current director is Julian Drury.
Route
The normal off-peak service are of eight trains per hour (tph) coming and leaving Fenchurch Street:
4 tph to Shoeburyness going past Basildon
of which 2 trains do not stop at Limehouse, West Horndon and Pitsea 2 trains stop at all stations
2tph to Grays via Rainham
2tph to Southend Central via Ockendon
Additional night services operate between Shoeburyness / Pitsea / Grays-Barking.
Additional morning peak services operate between Shoeburyness / Pitsea / Stanford-le-Hope - Grays.
Sources
Other websites
Official Web site
Unofficial c2c user site
Google Maps showing stations, route and alternative diversion to Liverpool Street & Stratford |
Psycholinguistics or psychology of language is the study of the psychological and neurobiological factors that allows humans to get, use, and understand language. It studies how our minds allow us to understand language and produce language. One part of psycholinguistics, developmental psycholinguistics studies how children learn to talk.
Other websites
Max Planck Institute for Psycholinguistics official website
Branches of linguistics
Branches of psychology |
<p>I need to write a variadic macro in C which must take zero or more arguments.</p>
<p>In gcc, that can be achieved by adding "##" after the comma, e.g. <code>,##____VA_ARGS____</code> as answered in <a href="https://stackoverflow.com/questions/5891221/variadic-macros-with-zero-arguments">Variadic macros with zero arguments</a>.</p>
<p>However, the compiler in my build system (beyond my control) does not understand the <code>,##</code> syntax and so does not swallow the comma.</p>
<p>Is there a workaround I can use?</p> |
<p>My Telerik:RadGrid tag :</p>
<pre><code><telerik:RadGrid ID="grdSettlement" runat="server" AllowFilteringByColumn="True"
DataSourceID="SqlDataSource1" AllowAutomaticDeletes="True" AllowAutomaticUpdates="True"
AllowAutomaticInserts="true" OnInsertCommand="grdSettlement_InsertCommand">
</code></pre>
<p>My Columns :</p>
<pre><code><telerik:GridTemplateColumn DataField="NO" FilterControlAltText="Filter NO column"
HeaderText="NO" SortExpression="NO" UniqueName="NO" DataType="System.Int64">
<InsertItemTemplate>
<telerik:RadNumericTextBox runat="server" ID="No">
</telerik:RadNumericTextBox>
</InsertItemTemplate>
<ItemTemplate>
<%# Eval("NO") %>
</ItemTemplate>
</telerik:GridTemplateColumn>
</code></pre>
<p>C# code to access that :</p>
<pre><code>protected void grdSettlement_InsertCommand(object source, GridItemEventArgs e)
{
((e.Item as GridEditableItem)["NO"].Controls[0] as TextBox).Text = "007";
}
</code></pre>
<p>I can Write that some codes but there are give me a Compilation Error...
Help me to Solve this...</p> |
Timrå is a locality, and the seat of Timrå Municipality, in the county of Västernorrland in northern Sweden.
It is the home of ice hockey club Timrå IK.
References
Other websites
Settlements in Vasternorrland County |
Juan Benito Ostoic Ostoic (21 March 1931 – 25 June 2020), known as Juan Ostoic, was a Chilean basketball player. He competed in the men's tournament at the 1952 Summer Olympics and the 1956 Summer Olympics.
Ostoic also created crossword puzzles for the La Tercera newspaper since 1981 under the pseudonym "Jota O".
Ostoic was born in Huara, Chile. He died on 25 June 2020 from heart failure in Santiago de Chile, aged 89.
Notes
References
Other websites
1931 births
2020 deaths
Deaths from heart failure
Chilean people
Basketball players
Olympians |
<p><em>Good morrow!</em></p>
<p>I've spent many days searching for a similar question and answer, but can't find (or maybe understand) any similar ones.</p>
<p><em><strong>The Summary</em></strong></p>
<p>I am adding onto a series of pages for a client that currently use <code>jQuery 1.4.2</code>. I am limited in that existing code must stay as is, and cannot be leveraged that much.</p>
<p>Yadda, yadda, yadda. All I've built thus far uses <code>RequireJS 2.1.9</code>, <code>jQuery 1.10.2</code>, and my own modules. I've made a jQuery loader module that calls <code>$.noConflict(true)</code> and all that good stuff to ensure my modules get <code>1.10.2</code> and I don't intrude on the globally necessary <code>1.4.2</code>.</p>
<p>Below is an similar example of my current RequireJS configuration:</p>
<pre><code>{
baseUrl: '/some/path',
paths: {
'jquery': 'lib/path/jquery',
'jquery-loader': 'lib/path/jquery-loader',
'jquery-validator': 'lib/path/jquery-validator'
},
map: {
'*': {
'jquery': 'jquery-loader'
},
'jquery-loader': {
'jquery': 'jquery'
}
},
shim: {
'jquery-validator': ['jquery']
}
}
</code></pre>
<p><em><strong>The Problem</em></strong></p>
<p>Some coworkers need to use some plugins inside my new code, namely <code>jquery-validator</code>.</p>
<p>My problem is that with the current configuration above, <code>jquery-validator</code>, which is a non-AMD plugin gets set to the globally available jQuery (1.4.2) instead of my jQuery (1.10.2) despite the entire setup.</p>
<p>I'd rather all the new code not have to use the globally available jQuery just to get to the validator plugin.</p>
<p><em><strong>The Question</em></strong></p>
<p>I'm not sure how I can get this to go as I want it, but my question is: is there actually <em>any</em> way to get this to work without me having to go into <code>jquery-validator</code> and wrap it in a define call?</p> |
A restriction enzyme is an enzyme that cuts DNA at particular places. It works at or near specific recognition nucleotide sequences known as "restriction sites". To cut DNA, all restriction enzymes make two incisions, once through each strand of the DNA double helix.
These enzymes are found in bacteria and archaea and defend them against invading viruses, which are bacteriophages.
Inside a prokaryote, the restriction enzymes selectively cut up foreign DNA in a process called restriction. The host DNA is protected by another enzyme which protects the host DNA and blocks cleavage. Together, these two processes are the restriction modification system. It is the earliest and simplest immune system. They are also a kind of selfish, mobile genetic element.
Over 3000 restriction enzymes have been studied in detail, and more than 600 of these are available commercially. These enzymes are routinely used for DNA modification in laboratories, and are a vital tool in molecular cloning.
Origins
Restriction enzymes probably evolved from a common ancestor and became widespread by horizontal gene transfer. In addition, there is growing evidence that restriction endonucleases evolved as a selfish genetic element.
Related pages
Zinc finger
Gene editing
CRISPR
References
Enzymes
DNA
Immunology
Microbiology
Genetic engineering |
<p>I am trying to install mininet-wifi. After downloading it, I have been using the following command to install it:</p>
<pre><code> sudo util/install.sh -Wlnfv
</code></pre>
<p>However, I keep getting the error:</p>
<pre><code> E: Unable to locate package python-pip
</code></pre>
<p>I have tried multiple times to download python-pip. I know mininet-wifi utilizes python 2 instead of python 3. I have tried to download python-pip using the command:</p>
<pre><code> sudo apt-get install python-pip
</code></pre>
<p>But that leads to the same error:</p>
<pre><code> E: Unable to locate package python-pip
</code></pre> |
Alvin Toffler (October 4, 1928 – June 27, 2016) was an American writer and futurist. He was known for his works discussing modern technologies, including the digital revolution and the communication revolution, with emphasis on their effects on cultures worldwide.
Toffler was an associate editor of Fortune magazine. In his early works he focused on technology and its impact, which he termed "information overload." In 1970 his first major book about the future, Future Shock, became a worldwide best-seller and has sold over 6 million copies.
Toffler died in his sleep on June 27, 2016, at his home in Los Angeles, aged 87.
References
1928 births
2016 deaths
Businesspeople from New York City
Futurists
Writers from New York City |
Princess Louise of Orléans (Louise Marie Thérèse Charlotte Isabelle; 3 Aprile 1812 - 11 October 1850) was the eldest daughter o King Louis Philippe I of the French and from August 1832 the second wife o Leopold I o Belgium, himself the first King of the Belgians. She was also the mother of the future Keeng Leopold II of Belgium, who is known to history for his exploitation of the Belgian Congo. Her future husband was an uncle of the future Queen Victoria and her husband, Prince Albert. Louise's mother was also a niece of Marie Antoinette.
Children
Louis Philippe, Crown Prince o Belgium (24 July 1833 – 16 May 1834) died young.
Keeng Leopold II of the Belgians (9 April 1835 – 17 December 1909) married Marie Henriette of Austria and had children.
Prince Prince Philippe, Coont o Flanders (24 March 1837 – 17 November 1905) married Princess Marie o Hohenzollern and had children. .
Princess Charlotte of Belgium, (7 Juin 1840 – 19 Januar 1927) mairit Maximilian I of Mexico, no children.
Titles and styles
3 April 1812 – 9 August 1830 Her Most Serene Highness Mademoiselle d'Orléans, Princess of the French royal blood.
9 August 1830 – 9 August 1832 Her Royal Highness Princess Louise of Orléans.
9 August 1832 – 11 October 1850 Her Majesty The Queen of the Belgians.
1812 births
1850 deaths
People from Palermo
House of Orléans
Princes and princesses |
is a defined class or category of Japanese cities. It is a local administrative division created by the national government. All core cities have a population greater than 300,000.
History
The core cities were created because of the Local Autonomy Law of Japan. Each city does many of the things normally done by prefectures.
List
Core cities were recognized starting in 1996. There are 40+ of these cities, including
This list is not finished; you can help Wikipedia by adding to it.
Akita, 1997
Amagasaki, 2009
Aomori, 2006
Asahikawa, 2000
Fukuyama, 1998
Funabashi, 2003
Gifu, 1996
Hakodate, 2005
Higashiōsaka, 2005
Himeji, 1996
Iwaki, 1999
Kagoshima, 1996
Kanazawa, 1996
Kashiwa, 2008
Kawagoe, 2003
Kōchi, 1998
Kōriyama, 1997
Kurashiki, 2002
Kurume, 2008
Maebashi, 2009
Matsuyama, 2000
Miyazaki, 1998
Morioka, 2008
Nagano, 1999
Nagasaki, 1997
Naha, 2013
Nara, 2002
Nishinomiya, 2008
Ōita, 1997
Okazaki, 2003
Okayama
Ōtsu, 2009
Shimonoseki, 2005
Takamatsu, 1999
Takasaki, 2011
Takatsuki, 2003
Toyama, 1996
Toyohashi, 1999
Toyonaka
Toyota, 1998
Utsunomiya, 1996
Wakayama, 1997
Yokosuka, 2001
Related pages
Administrative division
Urban area
Municipalities in Japan
References
Other websites
"Large City System of Japan"; graphic shows core cities in context [PDF 7 of 40] |
Jesper Strömblad (born on November 28, 1972) is the guitarist of the Swedish melodic death metal band In Flames. He also started the band HammerFall.
1972 births
Living people
Heavy metal guitarists
Swedish musicians
HammerFall
People from Gothenburg |
<p>I am new developer and trying to add a Bootstrap carousel to my rails app.</p>
<p>This is the carousel that I am trying to add in particular:
<a href="http://arturssmirnovs.com/blog/bootstrap-carousel-100-height-and-width/" rel="nofollow">http://arturssmirnovs.com/blog/bootstrap-carousel-100-height-and-width/</a></p>
<p>So far i've only gotten the white left and right pointers to show up from the carousel (Ex: the navigation pointers that look like this < >)</p>
<p>Here's my html code, that i snabbed from the link above, I inserted this portion in the about.html.erb page, which is the static page that I want the carousel to appear in like this </p>
<p>views/layouts/staticpages/about.html.erb:</p>
<pre><code><div class="aboutslide">
<div id="myCarousel" class="carousel slide" data-ride="carousel">
<ol class="carousel-indicators">
<li data-target="#myCarousel" data-slide-to="0" class="active"></li>
<li data-target="#myCarousel" data-slide-to="1"></li>
<li data-target="#myCarousel" data-slide-to="2"></li>
</ol>
<div class="carousel-inner">
<div class="item bg bg1 active">
<div class="container">
<div class="carousel-caption">
<h1>Example headline.</h1>
<p>Note: If you're viewing this page via a <code>file://</code> URL, the "next" and "previous" Glyphicon buttons on the left and right might not load/display properly due to web browser security rules.</p>
<p><a class="btn btn-lg btn-primary" href="#" role="button">Sign up today</a></p>
</div>
</div>
</div>
<div class="item bg bg2">
<div class="container">
<div class="carousel-caption">
<h1>Another example headline.</h1>
<p>Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam. Donec id elit non mi porta gravida at eget metus. Nullam id dolor id nibh ultricies vehicula ut id elit.</p>
<p><a class="btn btn-lg btn-primary" href="#" role="button">Learn more</a></p>
</div>
</div>
</div>
<div class="item bg bg1">
<div class="container">
<div class="carousel-caption">
<h1>One more for good measure.</h1>
<p>Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam. Donec id elit non mi porta gravida at eget metus. Nullam id dolor id nibh ultricies vehicula ut id elit.</p>
<p><a class="btn btn-lg btn-primary" href="#" role="button">Browse gallery</a></p>
</div>
</div>
</div>
</div>
<a class="left carousel-control" href="#myCarousel" data-slide="prev"><span class="glyphicon glyphicon-chevron-left"></span></a>
<a class="right carousel-control" href="#myCarousel" data-slide="next"><span class="glyphicon glyphicon-chevron-right"></span></a>
</div>
</div>
</code></pre>
<p>Here is my <code>app/assets/stylesheets/carousel.css</code> file:</p>
<pre><code>html, body {
height:100%;
margin:0;
padding:0;
}
.carousel, .item, .active {
height:100%;
}
.carousel-inner {
height:100%;
}
.carousel {
margin-bottom: 60px;
}
.carousel-caption {
z-index: 10;
}
.carousel .item {
background-color: #777;
}
.carousel .carousel-inner .bg {
background-repeat:no-repeat;
background-size:cover;
}
.carousel .carousel-inner .bg1 {
background-image:url(bg1.jpg);
background-position: center top;
}
.carousel .carousel-inner .bg2 {
background-image:url(bg2.jpg);
background-position: center center;
}
.carousel .carousel-inner .bg3 {
background-image:url(bg3.jpg);
background-position: center bottom;
}
@media (min-width: 768px) {
/* Bump up size of carousel content */
.carousel-caption p {
margin-bottom: 20px;
font-size: 21px;
line-height: 1.4;
}
}
</code></pre>
<p>and there is the docs.js file that i have inserted in <code>apps/assets/javascripts/docs.js</code>. I can't post it because the file is too big.</p> |
Ellendale is a town in Sussex County, Delaware, United States.
Towns in Delaware |
<p>I have a video file captured using the standard Camera app copied off my Iphone5 using <a href="http://labs.bittorrent.com/experiments/sync.html" rel="nofollow">btsync</a>:</p>
<pre><code>orig.mov: ISO Media, Apple QuickTime movie
</code></pre>
<p>That plays <strong>upside down</strong> in mplayer or vlc.</p>
<p>When I transcode it using AWS's elastictranscoder using a standard preset:</p>
<pre><code>elastictranscoder.mpg: ISO Media, MPEG v4 system, version 1
</code></pre>
<p>That transcoded video file plays back the right way up.</p>
<p>When <a href="https://github.com/kaihendry/recordmydesktop2.0/blob/master/htmlvideo" rel="nofollow">transcoding myself</a>, using ffmpeg I need to explicitly rotate the video otherwise the resulting {mp4,webm} files are upside down.</p>
<p>So I am guessing AWS's elastictranscoder auto rotates the video somehow. However why is the video upside down to begin with?</p> |
Amifontaine is a commune. It is in the Picardy region in the Aisne department in the north of France. In 2012, 415 people lived there.
Communes in Aisne |
<p>Apple's documentation for drawTextInRect seems to indicate this is possible:</p>
<blockquote> "By the time this method is called, the current graphics context is already configured with the default environment and text color for drawing. In your overridden method, you can configure the current context further and then invoke super to do the actual drawing or you can do the drawing yourself. If you do render the text yourself, you should not invoke super."
</blockquote>
<p>But the example below from my UILabel subclass (which I've confirmed <em>is</em> getting called) doesn't cause the text size to change no matter what text size I specify. Am I grabbing the right context or perhaps missing something bigger?</p>
<pre><code>- (void)drawTextInRect:(CGRect)rect{
CGContextRef theContext = UIGraphicsGetCurrentContext();
CGContextSetFontSize(theContext, 32.0); // <-- doesn't change text size
[super drawTextInRect:rect];
}
</code></pre>
<p>Note - the text size isn't the only thing I need to change about the text, but if I could get the text size to change I'm pretty sure the rest of the changes I need to make would be easy.</p> |
<p>In my code, it uses pyaudio to get user's voice pitch and volume.
It keeps showing the numeric values every second in terminal.
<a href="https://i.stack.imgur.com/0n85I.jpg" rel="nofollow noreferrer"><img src="https://i.stack.imgur.com/0n85I.jpg" alt="enter image description here" /></a></p>
<p>The problem is when I use Stringproperty or ids method to display them in the label, it doesn't show anything.
<a href="https://i.stack.imgur.com/sORjW.jpg" rel="nofollow noreferrer"><img src="https://i.stack.imgur.com/sORjW.jpg" alt="enter image description here" /></a></p>
<p>But, after the code breaks, then it shows the data which is the last volume and pitch in the label.
<a href="https://i.stack.imgur.com/pwvln.jpg" rel="nofollow noreferrer"><img src="https://i.stack.imgur.com/pwvln.jpg" alt="enter image description here" /></a></p>
<p>How can I display the real-time data every second in the label?</p>
<p>Here is my sample code .py:</p>
<pre><code>while True:
data = stream.read(1024)
samples = num.fromstring(data,
dtype=aubio.float_type)
pitch = pDetection(samples)[0]
# Compute the energy (volume) of the
# current frame.
volume = num.sum(samples**2)/len(samples)
# Format the volume output so that at most
# it has six decimal numbers.
volume = "{:.6f}".format(volume)
print(pitch)
print(volume)
#self.ids.pitchs.text= str(pitch)
self.ids.volumes.text= volume
self.pitchs1 = str(pitch)
if keyboard.is_pressed('1'): # if key '1' is pressed
break # finishing the[1] loop
</code></pre>
<p>here is .kv file:</p>
<pre><code><Genereate>
GridLayout:
cols: 1
GridLayout:
size: root.width, root.height
cols:2
Label:
id: pitchs
text: root.pitchs1
color: 1,0,1,1
Label:
id: volumes
text: "Volume"
color: 1,0,1,1
Button:
text: "Submit"
size_hint: .5, .6
on_release: root.pitches()
</code></pre> |
Neuilly-l'Hôpital is a commune. It is in the region Picardie in the Somme department in the north of France.
Communes in Somme |
The Assata Shakur Community Library () is a library in São Paulo, Brazil. It was started by the Ujima Organization to help educate black Brazilians, promote black culture, and spread the work of black writers. The library opened in 2019 in the neighborhood of Vila Formosa. It is named after Assata Shakur, who used to be in the Black Liberation Army and the Black Panthers. The library also distributed food and supplies during the COVID-19 pandemic.
References
Libraries
Brazil |
Gunnysacking is a metaphor, used in conflict resolution, which involves the act of "storing up" grievances acquired in the course of a relationship, rather than resolve them when they first occurred. The word is based on the idea of using a gunny sack (burlap bag) storing a number of items.
A typical example might occur in a marriage facing occasional difficulty. Partners may have small grievances or annoyances, which by themselves are not critical. However, over time one partner gets less happy and more annoyed. Then some incident occurs, and a full-blown argument follows. By analogy, this is the gunny sack bursting, with an 'overblown reaction'.
The term may also refer to bringing up past grievances when trying to resolve some present problem in a relationship. In which case, gunnysacking (as a tactic) has the dual effect of raising additional problems (in what is typically already a volatile, difficult situation) and presents a side-track obstacle to dealing with the current issues. Additionally, once the practice becomes a familiar pattern used by one person in a relationship, other persons may avoid reporting new issues or problems for the sake of avoiding a repeat of the gunnysacking behavior.
References
Dispute resolution
Metaphors |
<p>I am developing a spring MVC application. This is an e-learning application, and the form helps the user to input multiple choice questions and its option choices. I store the question and the options in 2 different tables, question and question_answer. I have created them as an entity bean. </p>
<p>I want to have one form which will take in both the questions and the answers on the same screen, but after clicking Submit, the data should be stored in two different entity beans. </p>
<p>How do I achieve this? I am able to declare one commandName for an object, but ideally, I would need two command names. </p>
<p>Thanks for the help!</p>
<p>Question Entity:</p>
<pre><code>@Entity
@Table(name="question")
public class Question {
@Id
@GeneratedValue(strategy = GenerationType.AUTO)
@Column(name = "questionid", nullable=false, unique=true)
private int questionid;
@Column(name = "questiontext", nullable=false)
private String questiontext;
@Column(name = "questionstem", nullable=false)
private String questionstem;
@Column(name = "questionfeedback", nullable=false)
private String questionfeedback;
@Column(name = "subject", nullable=false)
private String subject;
@Column(name = "category", nullable=false)
private String category;
</code></pre>
<p>Question Answer Entity</p>
<pre><code>@Entity
@Table(name="question_answers")
public class QuestionAnswer{
@Id
@GeneratedValue(strategy = GenerationType.AUTO)
@Column(name="id", nullable=false, unique=true)
private int answerid;
@ManyToOne
@JoinColumn(name="questionid")
private int questionid;
@Column(name="option1", nullable=false)
private String option1;
@Column(name="option1score", nullable=false)
private String option1score;
@Column(name="option1feedback", nullable=false)
private String option1feedback;
@Column(name="option2", nullable=false)
private String option2;
@Column(name="option2score", nullable=false)
private String option2score;
@Column(name="option2feedback", nullable=false)
private String option2feedback;
@Column(name="option3", nullable=false)
private String option3;
@Column(name="option3score", nullable=false)
private String option3score;
@Column(name="option3feedback", nullable=false)
private String option3feedback;
@Column(name="option4", nullable=false)
private String option4;
@Column(name="option4score", nullable=false)
private String option4score;
@Column(name="option4feedback", nullable=false)
private String option4feedback;
@Column(name="option5", nullable=false)
private String opttion5;
@Column(name="option5score", nullable=false)
private String option5score;
@Column(name="option5feedback", nullable=false)
private String option5feedback;
</code></pre>
<p>Form:</p> |
<p>i got this XML:</p>
<pre><code> <shipping_line>
<article id="960382" quantity="500" />
<article id="960560" quantity="150" />
<article id="960426" quantity="250" />
<article id="1177" quantity="100" >
<product>5500070000126273</product>
<product>5500070000126264</product>
<product>5500070000126255</product>
<product>5500070000126246</product>
<product>5500070000126237</product>
</article>
</shipping_line>
</code></pre>
<p>and i access the article elements <code>atributes</code> id and <code>quantity</code> like this:</p>
<pre><code>$atrs = $xml->xpath('//article[not(node())]/@quantity | //article[not(node())]/@id');
</code></pre>
<p>now i would like to access the 2 values i made a foreach like this: </p>
<pre><code> foreach ($atrs as $id => $val ) {
error_log(print_r($val , true));
}
</code></pre>
<p>And my error log shows this:</p>
<pre><code> SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [id] => 960382\n )\n\n)\n
SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [quantity] => 500\n )\n\n)\n
SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [id] => 960560\n )\n\n)\n
SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [quantity] => 150\n )\n\n)\n
SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [id] => 960426\n )\n\n)\n
SimpleXMLElement Object\n(\n [@attributes] => Array\n (\n [quantity] => 250\n )\n\n)\n
</code></pre>
<p>how could i access the 2 values so i can use a function like
<code>someFunctionUsing2Values($article_no , $quantity)</code> </p> |
An AMBER Alert is a system that warns people about children who have been kidnapped. It started in the United States in 1996. It was named for Amber Hagerman, a nine-year-old girl who was kidnapped and killed in Arlington, Texas. It is a backronym for America's Missing: Broadcast Emergency Response. Similar systems have been started in other countries, including Canada, Mexico, Australia, and Europe.
AMBER alerts are often shown on electronic message signs on highways. This often causes bad traffic due to drivers stopping to look at the message. They are also shown on television and heard on radio.
AMBER alerts are issued by police organizations in the state that the kidnapping happens in. They have the name and a description of the child who was kidnapped, a description of the person who police think kidnapped the child, and if available, a description and license plate number of the vehicle of the person who kidnapped the child.
References
Other websites
U.S. government AMBER alert site
Crime Library on Amber Hagerman
1996 establishments in the United States
Children
Emergency services
Law enforcement techniques
Kidnapping |
Elizabeth "Nana" Shineflug (1935 - 15 January 2015) was an American dancer and choreographer. She started and led the Chicago Moving Company, a modern-dance troupe. Her style was not traditional: "Shineflug nurtured our God-given right to weirdness...," according to critic Laura Molzahn.
Shineflug's maiden name was Elizabeth Strohmeier. She grew up in Evanston, Illinois.
Career
Shineflug graduated from Northwestern University with a degree in mathematics. Later, she was awarded an M.A. (1986) and Graduate Certificate in Laban Movement Analysis from Columbia College, Chicago.
In 1972, she started the Chicago Moving Company. She taught at Columbia College Chicago in the Interdisciplinary Arts Graduate Program and the Theater Department. Shineflug also taught modern dance, Qi Gong, and Psychocalesthenics through the Chicago Moving Company. She also performed and taught in other countries.
Nana Shineflug died of cancer in her Glenview, Illinois home on 15 January 2015. She was seventy-nine years old.
Awards
Four Choreographic Fellowships from National Endowment for the Arts
The Katherine Dunham Award for Excellence and Dedication to the Arts
Chicago Dance Coalition/Ruth Page Lifetime Service to the Field Award
Three Illinois Arts Council Choreographic Fellowships
Chicago Dance Award for Outstanding Contribution
Ruth Page Award, Honorable Mention for the Dance Legacy Project
Boulevard Arts Center's Presidents Award
Two Illinois Alliance for Arts Education Service Recognition Awards
Prestigious National Endowment for Arts Arts-Plus Partnership
Columbia College Chicago Lifetime Achievement Award
Further sources
References
1935 births
2015 deaths
American choreographers
American dancers
Cancer deaths in Illinois
People from Evanston, Illinois |
<p>I have to swipe through some articles using article id, But after every 4 articles swipe there is a one ad, How can i manage it. and also I have to print the name of the article too. I used following code</p>
<pre><code> ...
System.out.println(driver.manage().window().getSize().getWidth());
System.out.println(driver.manage().window().getSize().getHeight());
int screenWidth = driver.manage().window().getSize().getWidth();
int screenHeight = driver.manage().window().getSize().getHeight();
try {
element = driver.findElements(By.id("templeconnect.com.templeconnect:id/templetitle"));
} catch (NoSuchElementException e) {
System.out.println("no such element");
}
//swipe up
startx = screenWidth / 2;
endx = screenWidth / 2;
starty = screenHeight * 6 / 7;
endy = screenHeight / 7;
driver.swipe(startx, starty, endx, endy, 2000);
Thread.sleep(3000);
myfun(element);
}
public void myfun(List<WebElement> element) {
try {
System.out.println(element.size());
for (WebElement webElement : element) {
System.out.println(webElement.getText());
if (webElement.getText().equals("")) {
} else {
driver.swipe(startx, starty, endx, endy, 2000);
Thread.sleep(3000);
myfun(element);
}
}
} catch (NoSuchElementException e) {
System.out.println("no such element my funtion");
} catch (InterruptedException e) {
// TODO Auto-generated catch block
e.printStackTrace();
}
}
public void myfun1(List<WebElement> element1) throws InterruptedException {
for (WebElement webElement1 : element1) {
System.out.println(webElement1.getText());
if (webElement1.getText().equals("EXPLORE MORE")) {
driver.swipe(startx, starty, endx, endy, 2000);
}
}
}
</code></pre> |
Protostomes are a nephrozoan taxon of animals above the level of phylum. It is not part of the normal system of classification.
They are a subtaxon of the Bilateria, and are contrasted with the deuterostomes. Protosomes are distingued by their embryo: in deuterostomes, the first opening (the blastopore) becomes the anus, while in protostomes it becomes the mouth.
DNA sequence analysis suggests that protostome animals can be divided into three major groups:
Ecdysozoa, e.g. arthropods, nematodes
Platyzoa, e.g. platyhelminthes, rotifers
Lophotrochozoa, e.g. molluscs, annelids
as well as a number of minor taxa, like the Chaetognatha.
Invertebrates
Groups of phyla |
<p>I am unable to get my function to return the statement provided when the Boolean value is false.</p>
<p>Tried adding Boolean() to the code, tried making every possible outcome look like</p>
<p>singleArg "0" || singleArg "something" etc</p>
<p><div class="snippet" data-lang="js" data-hide="false" data-console="true" data-babel="false">
<div class="snippet-code">
<pre class="snippet-code-js lang-js prettyprint-override"><code>function isTruthy(singleArg) {
let isitTrue = '';
if (singleArg === 'somecontent' || 1 || [2, 3, 4], {
name: 'Alex'
}) {
isitTrue = true;
} else if (singleArg === false || null || undefined || 0 || "") {
isitTrue === 'The boolean value false is falsey';
isitTrue === 'The null value is falsey';
isitTrue === 'undefined is falsey';
isitTrue === 'The number 0 is falsey';
isitTrue == 'The empty string is falsey (the only falsey string)';
}
return isitTrue;
}
console.log(isTruthy(('somecontent')));</code></pre>
</div>
</div>
</p>
<p>Write a function <code>isTruthy</code> that accepts a single argument of any type.</p>
<p><code>isTruthy</code> should return true if that argument is 'truthy'.</p>
<p>If the value is 'falsey', log out one of the messages below, corresponding to
the type of the value tested.</p> |
Sedan is the biggest city in Chautauqua County, Kansas, United States. It is also the county seat of Chautaqua County. In 2010, 1,124 people lived there.
History
Sedan was created in 1871. The city was named after the 1870 Battle of Sedan. Sedan was incorporated as a city in 1876.
Geography
Sedan is at (37.128472, -96.186220). It is a close middle-point between New York City and Los Angeles. The United States Census Bureau says that the city has a total area of . All of it is land.
Climate
Sedan has hot, humid summers and generally mild to cool winters. The Köppen Climate Classification system says that Sedan has a humid subtropical climate, abbreviated "Cfa" on climate maps.
People
2010 census
The 2010 census says that there were 1,124 people, 482 households, and 269 families living in Sedan.
Education
Sedan is a part of USD 286 Chautauqua County. Chautauqua County schools were merged in Sedan through school unification.
Before school unification, the Sedan Blue Devils won the Kansas State High School class B baseball championship in 1973 and 2011.
Famous people
Emmett Kelly, circus performer
Elmer Riggs, paleontologist who died here
Cassius Shartel, U.S. Representative of Missouri
William Sproul, U.S. Representative of Kansas
References
Other websites
City
City of Sedan
Sedan - Directory of Public Officials
Schools
USD 286, local school district
Maps
Sedan City Map, KDOT
Cities in Kansas
County seats in Kansas
1871 establishments in Kansas
Chautauqua County, Kansas |
La Châtre is a commune. It is in Centre-Val de Loire in the Indre department in central France.
Communes in Indre
Subprefectures in France |
Crémant d'Alsace is a protected designation of origin for sparkling wines made in Alsace, France.
A big part of the wine production in Alsace is used to make Crémant d'Alsace. About 18% of the region's vineyards used for this purpose. 223 942 hectoliter of Crémant d'Alsace, about 30 million bottles, were produced in 2006.
Crémant d'Alsace has been produced in Alsace since about 1900. Julien Dopff successfully tried to make wines using the "champagne method" then.
References
Other websites
The Official Alsace wines home page
French wines
Alsace
1900 establishments in France |
<p>I have changed my Apache 2.2's httpd.conf</p>
<pre><code>#Serve static files
Alias /static/ "E:\Python\Django\carlsblog\static\"
<Directory "E:\Python\Django\carlsblog\static">
Order allow,deny
Options Indexes
Allow from all
IndexOptions FancyIndexing
</Directory>
#Start mod_wsgi as default handler
WSGIScriptAlias / "E:\Python\Django\carlsblog\django.wsgi"
<Directory "E:\Python\Django\carlsblog">
Allow from all
</Directory>
</code></pre>
<p>and my app can be successfully run, only the static files cannot be accessed, a 404 is thrown by Django</p>
<p>However, if I change this line</p>
<pre><code>Alias /static/ "E:\Python\Django\carlsblog\static\"
</code></pre>
<p>into </p>
<pre><code>Alias /static/ "E:\Python\Django\carlsblog\static"
</code></pre>
<p>the index page of the static folder can be seen, but the files cannot be reached. When I checked Apache's error log at this time, I found something like this:</p>
<pre><code>File does not exist "E:\Python\Django\carlsblog\staticmy_static_file.txt"
</code></pre>
<p>it seems there's a "\" missing, anyone has an idea on fixing this?</p> |
The Boxcar Children is a children's story. It was written by Gertrude Chandler Warner. It was published by Rand McNally in 1924. Warner wrote 19 other books about the boxcar children and their adventures. Other people wrote more stories. There are over 100 books about the boxcar children. Over the years they have made the story into different novels, comic books and they are making a movie which will be released in April of 2014.
Story
Henry, Jessie, Violet, and Benny are orphans. They have never seen their grandfather Mr. Alden. They have heard he is cruel. They run away because they don't want to live with him. One night, they find shelter in a bakery. They say they will help with the work the next day if they can stay the night. Benny is too little to work. The baker wants to take him to the children's home. The childen run away.
The children find an old boxcar in the woods. They make it their home. They find dishes, spoons, and other things to use in their new home. They help a dog with a hurt paw. Benny names the dog "Watch". The children dam a stream to make a swimming pool. Henry gets a job working for Dr. Moore. He mows the lawn and cleans the garage. He works in the garden for the doctor's mother. She gives him some vegetables. All the children pick cherries from the trees in the garden. The children are happy.
Dr. Moore reads in a newspaper that Mr. Alden is looking for his grandchildren. The doctor calls Mr. Alden. Mr. Alden arrives at the doctor's house. The children grow to like him. He is not cruel but kind. The children move to their grandfather's house. Mr. Alden puts the boxcar in the back yard for their fun.
1924 works
English-language novels
Children's books
1920s books |
Yuki Tazawa (born 16 July 1979) is a former Japanese football player.
Club career statistics
|-
|2002||Consadole Sapporo||J. League 1||1||0||0||0||0||0||1||0
|-
|2003||Jatco||Football League||25||9||colspan="2"|-||colspan="2"|-||25||9
|-
|2004||Eastern||||||||||||||||||
|-
|2005||TDK||Regional Leagues||10||4||0||0||colspan="2"|-||10||4
|-
|2006||Gifu||Regional Leagues||||||||||||||||
36||13||0||0||0||0||36||13
36||13||0||0||0||0||36||13
|}
References
1979 births
Living people
Footballers from Hokkaidō Prefecture |
Digitized by the Internet Archive
in 2013
http://archive.org/details/daracradhdleasda1850scot
AN DARA COMHRADH.
Dleasdanas Eaglais Dht gabhail ris gach òrdugh agus
gnè aoraidh a dh"1 òrduich Dia *n a Fhocal 's an coimh-
e.ed gufior-ghlan and gu h-iomlan.
Eòghan. 0 'n bha thu cho deònach harrachd
seanachais a bhi eadarainn aig a chòdhail mu
dheireadh 's mi bhi toirt cuairt an rathad
co dhiubh, smuainich mi sealltuinn a stigh 's an
dol seachad a dh' fhaiciim ciod an gleus 's am
bheil thu 'n diugh. Tha mi 'n dòchas gu 'n
robh thu o 'n àm sin a breithneachadh mu na
ceistibh a bha measg ar làmh — aig a' chòmh-
radh mu dheireadh, agus 's e mo dhòchas gu 'n
cuir thu d' aonta ris an fhìrinn mhòir so, gur
e Focal an Tighearn an aon riaghailt is còir
do gach Eaglais a leantuinn a thaobh pongan
agus dhleasdanasan na diadhachd.
Donncha. Bha mi a' smaoineachadh orra
agus a' beachd-smaoineachadh orra cuideachd ;
agus sin aig amaibh'n uair bu cheart cho mhaith
leam m' aire agus mo smuaintean a shuidhea-
chadh air nithibh eile. Bha cuid dhiubh cho
annasach dhomh 's nach robh e comasach dhomh
m' aire a thogail dhiubh; agus cuid eile dhiubh
'g am'lìonadh le leithid do uamhas agus doeagai
's gu 'n dùraichdinn am fuadachadh air falbh
'n uair nach b' urra rai. 'S ann a dh' fhosgaiì
thu saoghal ùr do m' rosgaibh, ach o ! cha b'
ionann e 's an saoghal air an d' fhosgail ar ceud
sinnseara an sùilean 'n uair a chruthaicheadh
iad, anns nach faicteadh creutair no cuspair, ach
creutairean agus cuspairean òga, àillidh, mais :
each, cosmhuil riutha fèin — 's ann bu chos-
mbuile e gu mòr ris an t-saoghal a chòmhlaich
sùilean Noaih, 'n uair air dha còmhdachadh
na h-àirce a thogail, nach robh r' a fhaicinn leis
ach saoghal falamh, fàs, an coimeas ris an t-
saoghal làn, luaineach, ris an robh e air a
chleachdamh mu 'n do bhàthadh gach dùil bheò
a bha 'air 'uachdar ; — s' ionann dhomhsa ann an
tomhas raòr 's mar dh' èirich dhà-san : s' ionann
mo chor-sa ri cor a mharaiche a bha cho earb-
sach as 'achdraichibh 's gu 'm b' i a bharail gu 'n
robh iad do-ghluasad leis an doininn bu treise
a shèideadh, 'n uair air dha dusgadh as a chodal,
a f huair se e fèin air 'f huadachadh as a chala
shàmhach 's an do thilg e a mach iad, 's an
cladach 's am fearann a' dol gu bras as a sheal-
ladh. Chuir do chainnt m' inntinn gu ro mhòr
tre a chèile — ghluais agus charaich thu ann
an tomhas nach beag achdraichean mo mhuin-
ghinn agus m' earbsa. Cha 'n fhios domh gu
ro mhaith ciod a their, no a ni mi. 'S ionann mi
agus soitheach eadar dha lunn nach eil aon
chuid fodha no 'n uachdar : bhithinn pailt cho
foistneach 'n am inntinn mur bithinn air mo
tharruing gu connspoid idir; agùs na 'n tugadh
an diugh dhachaidh an là 'n dè, cha deanainh
a rithist an ni gòrach a rinn mi ; ach tha m'
inntinn ag innseadh dhomh gu 'n robh mòran
firinn 'n ad chainnt. Tha mi ag aontachadh
ieat an fhad so, o 'n leig Dia ris 'inntinn do
n duine 'n a fhocal, araon a thaobh nan nithe
is còir dha a chreidsinn mu a thimchioll fèin 's
gach dleasdanas tha fiachaichte air an duine a
choimhead, gur còir dha 'f hocal naomha a gha-
bhail mar a phrìomh riaghailt, agus nach bu
chòir dhafocal dhaoinechur air an aon bhonnris.
Eòghan. Ro mhaith, a Dhonnchaidh ! seas
ris a' bheachd sin — seas ris a deiream, agus ann
an ùine gun bhi fada, chi thu gu 'n d' amais
thu air grunud as nach spìon gaoth no
doinionn d' achdraichean ; — seadh chi thu
aitreabh do dhòchais air a bonnachadh air
stèidh nam fàidhean agus nan abstol, air do
Iosa Criosd e fèin bhi 'n a chlach-chinn na
h-oisne. Tha aon phong do d' chreidimh, seadh
pong no dhà, fallain agus sgiobtuireil gu leòir —
seadh do Chreud uile, 'n fhàd 's a tha i air a
tarruing o f hocal an Tighearna. Tha i fallain
gu leòir anns a' phuing so; — Cha 'n 'eii ann ach
an t-aon Dia beò agus fior, agus tha tri pearsa
anns an diadhachd. Tha sinne, is Eireachdaich
ann, a' co-aontachadh leibh anns an dà f hìrinn
mhòir agus chudthromach so. Ach, tha sinne
a' cumail a mach, nach 'eil cuspair aoraidh eile
ann' ach am Bith mòr agus glòrmhor so, an
Tri-aon Dia so, agus tha sinn os bàrr, a' cur dà
pheacadh mhòr as bhur leth-sa; — agus is iad so
iad. — Gum bheil sibh a' deanamh aoraidh do
iomadh cuspair eile a bharrachd air-san ;
gu 'm bheil sibh a' deanamh aoraidh dha-san
ann an rathad a tha oilbheumach dha, agus
air a thoirmeasg leis; — seadh, agus ann an
aoradh dha, gu 'm bheil sibh a' cur barrachd
muinghinn gu 'm bi bhur n - aoradh taitneach leis,
ann an Eadar-mheadhonaireachd eile na ann
aneadar-mheadhonaireachdaMhicionmhuinn,
air am bheil sibh anns an ni so, cho maith
's ann an iomadh ni eile a' deanamh dimeas agus
tàir air.
Donncha. Air d' athais, Eòghain ; na tig cho
f'hìorbhrasaguscho chabhagachorm. Cha'n'eil
mi dìreach mar ubhall air bhàrr gèige làn abuich
gu tuiteam 'n ad bheul. Cha 'n f'hìor duit air
aon chora ràdh gubheil sinne a' toirt an aoraidh
sin do chuspairibh eile a bhuineas do Dhia a
mhàin. Cha 'n' eil, Eòghain ; ma chuireadh a
leithid so do ni as ar leth, 's ann aon chuid le 'r
dearg naimhdibh a rinneadh e — no le daoinibh
mur robh iad naimhdeil dhuinn, a bha tur
aineolach mu 'n chùis mu 'n robh iad a' labh-
airt. Tha mise ag ràdh riut nach 'eil ar n-
Eaglais-ne ciontach do 'n ni so a tha thusa a'
cur as ar leth ; agus tha e 'n a ni uamhasach
dhuitse a leithid so do ni a chur as ar leth.
Ebglian. Ma tha mise bras, a Dhonnchaidh,
cha lethsgeul sin duitse a bhi cho teith. Cha
'n "eil sinne a' cur as bhur leth gu bheil meas
Dè agaibh air na naoimh ann an glòir. Ud !
ud ! cha 'n 'eil, a Dhonnchaidh, olc 's mar tha
chùis, cha 'n 'eil i mar sin. Ach, nach 'eii earr-
rann mhòr do 'n aoradh a tha sibh a' toirt do
Dhia a co-sheasamh ann an athchuingibh ?
Donncha. Tha, gun teagamh —
Eòghan. Agus am breug gu 'm bheiì thu a
cur athchuingean suas ris na naoimh ? Cha 'n
urrainn thu sin a ràdh. Tha mi ionann agus
cinnteach gur iomadh iad na h-athchuingean
a chuir thu fèin a suas riutha ; agus sin air
do dhà ghlùn; agus le mòr urram agus
dhùrachd cuideachd. Mur d' rinn thusa so
gu niinic, is caora dhubh 's an trend thu ! An
do chuir thu ùrnuigh riamh suas ris an òigh
Muire ? An d' iarr thu riamh deadh-ghean no
comain oirre ? Seadh, ris an Abstol Peadar
agus Pòl, an Naomh Mìcheil, agus iomadh eile
abharrachd orra,adh'fheudainnainmeachadh ?
Am breug a tha mia' cur as do leth'n uair a their
mi gu 'n d' rinn thu so, cha 'n 'eil f hios agam
nach d' rinn thu e an diugh fèin. Cha chuir-
eadh e ioghnadh orm na 'n labhradh tu gu saor
rium, ged aidicheadh tu gu 'n d' rinn thu air do
clhà ghlùn air maduinn an latha an diugh e.
Donncha. Agusged aidichinn gu'n d'rinn,an
abradh tusa gu 'm b' e so a bhi 'g aoradh dhoibh ?
'S ged aidichinn gu 'm d' rinn mi e air mo dhà
ghlìm le mòr urram, an canadh tu rium gu 'm
b' aoradh so ; gu 'n d' rinn mi ni cèarr — ni a
bheireadh oilbheum clo Dhia ? An ionann
a bhi a' guidheadh gu 'n deanadh iad so ùrnuigh
ri Dia as mo leth, agus a bhi 'g am meas fein
mar chuspairaibh aoraidh ?
Eòghan. Cha 'n 'eil mi smaoineachadh ged
a theirinn sin, gu 'm bithinn am niear-
achd. Ach chuirinn ceist no dithis eile ort mu
'n cuir sinn a' phong sinn a leth-taobh. Agus is
iad so iad. Cionnus a thu fios agad gu 'm bheil
an t-iomlan dhiubh-san ris an abair thu
naoimh air nèamh idir? Agus ged a tha ;
Cia mar a tha fios agad gu 'n cluinn iad d' ùr-
nuigh, no gur maith leotha gu 'n cuireadh tu
B
6
ùrnuigh a suas riutha ; no gu 'n dean iad na
nithe a tha. thu a' cur mu 'n coinneamh ? no
gu'm faigh iad dhuit an gean-maith a tha thu
'g iarruidh ? Agus so ceist eile a chuirinn
riut. Am bheil Focal Dhè a' toirt ùghdarrais
dhuit gabhail seachad airCriosd led'athchuing-
ibh agus an càradh aon chuid ann an làmhaibh
a mhàthar no ann an glacaibh aon d' a abstoil
no d' a naoimh ? Freagair thusa dhomhsa na
ceistean sin an òrdugh, agus an sin innsidh
mise dhuit mo bheachd, agus aobhar mo bharail
co dhiubh a tha no nach 'eil an gnè aoraidh so
ceart no cèarr — a rèir focail Dhè, no calg-
dhìreach 'n a aghaidh.
Donncka. Cba 'n 'eil e a làthair soirbh do
cheistean fhuasgladh. Cha do smaoinìch mise,
Eòghain, teagamh a chur ann am fianuis na h-
Eaglais, oir tha mi ag amharc oirre mar phost
agus stèidh-dhaighnich na fìrinn. Theag-
aisgseadh dhomh a creidsinn, agus tha mi gu
dionghmhalta a' creidsinn gu 'm bu pheacadh
dhomh ionad no caidreamh a thoirt do theag-
amh no do amharus ann an aon ni a tha 'n
Eaglais a' teagasg dhomh. An saoil thusa gu
'm bheil e mar fhiachaibh orm na h-uile ni,
Eoghan, a thuigsinn a tha mi a' creidsinn ?
Èòghan. Foghnaidh leam an fhreagairt
so a thoirt do d' cheist, gu 'm bheil Dia ag
iarruidh oirnn a bhi a ghnàth ullamh gu freag-
radh a thoirt maille ri ceannsachd agus eagal
do gach uile dhuine a dh' iarras oirnn reuson
an dochais a tha annainn.
Donncha. Faic, a thaobh cuid do na naoimh a
dh' ainmich thu, thà lan f hios againn gu 'm bheiì
iadsan air nèamh. Co a chuireadh teagamh
's am bith gu 'm bheil an naomh, Abstol Pea-
dar, Pol, agus na h-Abstoil air f'ad, ann ?
Eòghan. Cha chuir duine's am bith,aDhonn-
chaidh, a tha a' creidsinn nan sgriobtuirean ;
ach, c' air son ? A chionn gu 'm bheil an creid-
imh anns an ni so a' faighinn barrantais o
Fhocal Dhè ; agus cha 'n 'eil mise a' cur teag-
aimh nach 'eil iomadaidh eile do na naoimh d' a
'm bheil sibhse a' deanamh aoraidh (oir aoradh
tha sibh a' toirt dhoibh, ged nach soirbh leibh
so aideachadh), air nèamh, cuideachd. Ach tha
mi làn chinnteach nach 'eil an t-iomlan diubh
ann, oir is èigin do dhaoinibh a bhi 'n an naoimh
air thalamh mu 'm bi iad 'n an naoimh air
nèamh, Agus ma dh'fheudar creideas idir a
thoirt do fhianuis duine, cha bu naoimh ann
an cainnt no ann an beusaibh, àireamh nach
beag do na bheil air am meas 'n an naoimh le
d' Eaglais-sa, a Dhonnchaidh. Ach, feud-
aidh e bhi a rèir beachd eile a tha thusa ag
altrum, ged a bhàsaich iad 'n am peacaibh gu 'n
do dhealaich iad riutha 's an ionad-ghlanaidh
a sholair d' Eaglais-sa air son na seirbhis
f heumail sin. Ach, abair, air sgàth argumaid,
gu 'm bheil an t-iomlan dhiubh ann, cia mar tha
thu cinnteach gu 'n cluinn ìad d' ùrnuigh. Dh'
f heumadh iad a bhi bior-chluasach gu deimhin
ma tha so 'n an cumhachd. An saoil thu,
Dhonnchaidh, gu bheil na naoimh ui],e-làth-
aireach no uile-lèirsinneach ? Agus mur h-'eil
iad mar sin,feudaidh e bhi gu 'n tuig thusa agus
gu 'n innis thu dhomhsa cia mar tha iad a' cìuinn-
tinn d' ùrnuighean. Ach aidicheam dhuit gur
8
solns so a tha tuilleadh 's àrd air rao shon-sa ;
ach, mur-'eil a' bhuaidh so aca, nach faoin 's
nach dìomhain a bhi 'g ùrnuigh riutha.
Donncha. Cha'n 'eil do cheist soirbh fhuas-
gladh. 'S ni cinnteacha rèir fianuis na tuigse
nàdurra a bhuilich Dia oirnn, nach 'eil bith s' a'
chruthachadh gu leir da 'n comasach a bhi uile-
làthaireach ach Dia a mhàin : agus tha e soil
leir nach cluinn na naoimh na h-ùrnuighean a
chuirear suas riutha anns an rathad sin. Agus
a dh' innseadh na fìrinn duit, cha 'n urrainn
dhomh f hèin a thuigsinn cionnus a chluinneas
siad iad idir; ach air a shon sin> cha 'n 'eil teag-
amh agam, gu h' àraid cha robh riamh gus a
so, nach cluinneadh : — cha bhuin e do thùr no
do thuigse bhi a' cur athchuingean suas riutha
idir mur cluinn iad, 's co-ionann so 's a bhi labh-
airt ri bodhar, no ri duine 'n a shuain chodail.
Ach, ged nach tuig mise so, 's cinnteach gu
bheil an Eaglais a theagaisg a' phong so dhomh
mar earrann do m' chreud a lan-thuigsinn
nam briathran so — " Creideam os bàrr gur
dligheach air aoracìh agus ùrnuigh na naoimh
a tha a' rìoghachadh maille ri Criosd, agus gu
bheil iadsan a' guidheadh air ar son-ne, agus gur
còir àrd mheas a bhi againn air ni ''s mair-
eann diubh" (their relics).
Eòghan. Tha fhios agarn gu maith 's gu ro
mhaith gur h-e so aon do phongaibh na creuda
no na Ji-Aidmheil a chuireadh a mach le Pius
IV., agus ris am bheil sibh uile a' cur bhur 'n
aonta. — Ach fuasgail an treas ceist a chuir mi
ruit mu 'n chùis so. Am bheil làn-chinnt agad
ged a bhiodh e 'n an cumhachd do chluinntinn,
gu 'm bu ni taitneach leotha gu 'n cuireadh tu d'
athchuingeansuasriutha? Am bheil làn-chinnt
agad gun tigeadh so riutha ? Tha f hios maith
gu leòir agad nach iarradh tu deadh-ghean no
comain air comh-chreutair air thalamh, na 'm
biodh f hios agad roimh làimh gu 'n gabhadh e
gu h' olc e. C' àit, ma ta, am bheil do bharrant
dòchais gu 'n còrd aon chuid d' aoradh no d'
ùrnuigh riutha ? Cuimhnich gu 'm feum thu an
ni so a chòmhdachadh trid Focal an Tighear-
na. Cha ghabh mi beul-theagasg abstoil no
Pàpa, Easbuig, no Eaglais, uait. Thoir an lagh
agus an fhianuis ort, Focal an Tighearna —
" Mur labhair thu a rèir an f hocail so 's ann a
chionn nach 'eil solus annad." — Is. viii. 20.
Donncha. Is gann a tha e 'n a ni modhail
no seirceil dhuit a bhi 'g iarruidh dearbhaidh
orm-sa à leabhar air nach 'eil tomhas m' eòlais
ach gann. Cha 'n 'eil teagamh agam air a shon
sin, ged nach urrainn dhomhsa so a dheanamh,
nach gabh e deanamh le fear no dhà.
Eòyhan. Tha mise ag ràdh riutsa nach
gabh, — nach 'eil Caibideil no rann do'nf hianuis
dhìleis agus fhìrinnich sin a' toirt gnùis air
bith do 'n phonga chlì agus thoibheumaich ; an
àite sin tha mi ullamh air a' chaochladh a dhe-
arbhadh ; — nach 'eil e dligheach no ceadaichte
gnè aoraidh air bith a thabhairt do dh 'ainglibh
no do na naoimh, biodh iad aon chuid air
nèamh no air thalamh — rud a tha thusa agus
d' Eaglais a' deanamh, 's nach comasach dhuit
'àicheadh le fìrinn no onoir, Nach gabh thusa
beachd air giùlan an Abstoil Phòil 's a cho-
shaothraichean aig àm sònruichte, mar tha e air
D
10
a chur sìos anns a xiv. caibideil do leabhar
Gnìomharra nan Abstol, agus air giùlan an aoin
sin do Abstolaibh Chriosd ris an abair Ceann
d' Eaglais-sa (ged nach 'eil am barrantas is
lugha aice o Fhocal an Tighearna sin a dhean-
amhj " Prionnsa nan Abstol." Aig àm eile,
nach faic tha gu 'n do dhiult iad sud ìobairtean
aig làimh dhaoine borba Lycaonia, 'n uair a bha
iad ullamh gu gabhail riutha mar dhèibh ; agus
esan aoradh aig làimh Chorneliuis an ceannard
ceud, raar tha 'n Eachdraidh naomh ag inns-
eadh dhuinn anns an Leabhar Cheudna anns
an X. Caibideil — " Seas suas," ars esan, " oir is
duine mise mar thu fèin." 'S nach faic thu aon
eile do 'n chomunn bheannaichte, a' diùltadh
aoraidh o 'n Abstol Eoin, Taisbean xix. 10 —
" Agus thuit mi sìos aig a chosaibh chum
aoradh a dheanamh dha : agus thubhairt e
rium, feuch nach dean thu e ; is comh-sheir-
bhiseach dhuit fèin mise, agus do 'd' bhràithribh
aig am bheil fianuis Iosa : dean aoradh do
Dhia. Agus a rìs, faic an ni ceudua air a thoir-
measg do 'n Abstol cheudna le aon do ainglibh
na glòire. — Taisbean xxii. 9. Ach, mur leòir
leat mar chòmhdachadh air mo bheachd-sa, mu
'n teagasg so, na h-earrannan"sin do Fhocal Dhè,
a dh' ainmich mi cheana, nach gabh thu geur
bheachd air freagairt Chriosd 'n uair a bhuair-
eadh esan leis an Diabhul, gu tuiteam sìos
agus aoradh a dheanamh dha. — Mat. iv. 10.
"Imich air mo chùl-thaobh a shàtain : oir a ta e
sgrìobhta, Bheirthu aoradh do'n Tighearna do
Dhia, agus dhà-san 'n a aonar ni thu seirbhis."
Tha 'n Tighearna — fad-sheallach a Dhonn-
11
chaidh ; chi esan a' chrìoch o 'n toiseach ;
chunnaie e fada roimh làimh gu 'n sleamhnai-
cheadh an Eaglais uaith 'n a dìlseachd anus a'
cheart ni so anns am bheil d' Eaglais-sa a' cur
eas-urram air; agus cha do dhìobair e sanas
agus rabhadh a thoirt seachad 'n a thrà. Faie
so o bheul an Abstoìl Phòil 'n a litir gu Eaglais
Cholose. Caib. ii. 18. " Na mealladh aon
neach bhur duais uaibh le irioslachd thoileil
agus aoradh do ainglibh, a' f òirneadh a steach
gu dàna a chum nan nithe nach fac e, gu
dìomhain air a shèideadh suas le 'inntiun f heòl-
mhoir fèin." Cuimhuich a nis, a Dhonnch-
aidh gu 'n d' aontaich thu gur h -e Focal an
Tighearna an aon riaghailt a thigeadh dhuinn
a leantuinn ann an nithibh spioradail. Ciod
a their thu nis mu d' Eaglais, a tha a' tabhairt
gnùis agus misnich do 'n leithid sin do theag-
asgaibh ? Seadh, a tha toirt barrachd misnich
dhuit d' ùrnuigheanachur ann an làmhaibh nan
Naomh nach gabh uait iad 's nach cluinn iad,
na ann an làmh an Fhir-Shaoraidh a chi, a
chluinneas, agus a fhreagras ; agus is e an aon
slighe tre 'm feud sinn teachd le misnich agus
dànachd gu Righ-chaithir nan gràs, an Ti Uile-
bheannaichte a bhàsaich air son ar ciontan,
's a dh' èirich a chum ar fìreanachaidh. Ciod
a their thu ris na nithibh so, a Dhonnchaidh ?
Donnchadh. Mata, Eòghain, Cha ro mhaith
a tha fios agam fèin ciod a their no f hreagras mi,
ach a dh' aindeoin nathubhairt thu, 's na thar-
ruing thu stigh as a' Bhìoball, a dheardhadh do
bheachd, (agus gun teagamh tha iad sin ro
chudthromach), shoilinn-se agus theagaisgeadh
12
dhomh a chreidsinn, gur h-iomchuidh, araon a
thaobh ainglean agus naomh ann an glòir, na
'n cluinneadh iad ar n-athchuingean gu 'n gabh-
adh iad truas do 'r càs ; agus ma tha iad a'
mealtuinn uiread do chomunn agus do ghràdh
Dhè, gu 'n tagradh iad as ar leth ; agus tha mi
'm barail ma ni iad so, gur dùth gu 'm faigh iad
eisdeachd ; agus ag altrum na baralach so, tha mi
a' faicinn saorsa agam a bhi 'g aoradh dhoibh.
Ehglian. Seadh direach, Eòghain, tha thu a'
cur romhad an ni sin a dheanamh a tha Dia
'n a Fhocal a' toirmeasg dhuit, — ni a bha na
naoimh a' diùltadh 'n uair a bha iad air chuairt
anns an fhàsach so ; — ni aig nach 'eil do stèidh
no do bhunchar ach beachd agusbarail dhaoine;
seadh, a Dhonnchaidh, 's fèarr leatsa slighe a
dheanamh dhuit fèin gu sonas, no gluasad
anns an t-slighe a dh' fhosgail Dia dhuit, agus
a choisrigeadh le 'aon-ghin mhic a ghràidh.
Thoir an aire ciod mu 'm bheil thu. Ma tha
thu 'n ad sheasamh air ionad sleamhuinn, lom,
cha 'n ionad cothromach air am bheil thu.
Tha thu cur romhad buanachadh ann an
eas-urram a thabhairt, agus dimeas uamhasach
a dheanamh air Criosd. Esan nach toir urram
do'n Mhac, 's nach gabh ris mar Eadar-mheadh-
onair, tha e a' diùltadh urram a thabhairt do 'n
Athair cuideachd. Cuiream a' cheist so riut.
C' air son a shealladh tu sìos air a' Mhac, a
Dhonnchaidh, 's a rachadh tu le d' athchuing-
ibh a dh' ionnsuidh a mhàthar no neach eile ?
Abair, (ni nach 'eil cinnte 's am bith agad air),
gu 'm bheil iad comasach air d' ùrnuighean a
chluinntinn, an saoil thu gu 'm bheil barrachd
13
truais, gràidh, agus iochd,a'gabhail còmhnuidh,
'n an uchd-san na 'n a chridhe-san ? An ni so a
bhuineas do reuson, gabhail seachad air-san
agus bualadh aig na dorsaibh aca-san ? Am bheil
thu am barail, a chionn gur daoine 's nach Dia
iad, a chionn gu 'n do thuinich iad fada an aim-
sir air thalamh, agus gu 'n d' fhiosraicheadh iad
le a4imhuinneachdaibh,trioblaidibh,agus buair-
idhibh na beatha so, gu 'm bheil e ni 's usa
dhoibh-san na tha e dha-san do staid no do chàs
a thuigsinn ? Tha mi a' creidsinn gur h-e so am
beachd a tha agad, agus gu 'm bheil am beachd
so a' cur impidh ort an ni so a dheanamh.
Ach, O, is faoin agus is clì do bharail ! Nach
bu duine Criosd — 's nach b' e so aon reuson
àraid air e fèin a sgeudachadh leis an nadur
dhaona, nach leugh 's nach foghluim thu gu 'm
b' e so fàth misnich an Abstoil ann an tarruing
dlùth do Dhia— (Eabh. iv. 14, 15.) 'S nach
cluinn thu an cuireadh caomh, caoimhneil, do
pheacaich bhochda, — " Thigibh a' m ionnsui-
dh-se sibhse uile a ta ri saothair, agus fuidh
throm uallaich ; agus bheir mise suaimhneas
dhuibh. Gabhaibh mo chuing oirbh, agus
foghlumaibh uam, oir a ta mise macanta agus
iriosal an cridhe, agus gheibh sibh fois do 'r n-
anamaibh." — (Matt. xi. 28.) Cha 'n 'eil do
reusoin air son aoradh a dheanamh aon chuid
do ainglibh no do naoimh, ceart. Cha 'n eil
tuigse nàdurra an duinea'tabhairt gnùis dhoibh,
agus tha Focal an Tighearna tur agus buileach
'n an aghaidh. Ach, a Dhonnchaidh, tha cùis
chasaid ni 's miosa na so agam ri thabhairt
an aghaidh d' Eaglais, agus bu mhaith leam
[4
cothrom a thoìrt dhuitse a pàirt a ghabhail s a
sheasamh. Feudaidh e bhi gur h-ise a tha ceart,
agus sinne a tha cèarr ; agus o 'n a tha 'n ni so
comasach bu mhaith leam gu 'm — fireanaich-
eadh ise i fèin, anns an ni anns am bheil mise 'g
ameas mearachdach; agus cha'ne mise a mhàin
agus an Eaglais d' am buin mi, ach na h-Eag-
laisean ath-leasaichte air fad. C' arson a tha
sibhse a' deanamh aoraidh do ìomhaighibh no
dealbhaibh, do altairibh, dealbh a' chroinn
cheusaidh, a' sleuchdadh sìos do chroisibh,
seadh, do na tha maireann no làthair do na
Naobnh — 's e sin r' a radh, nithean a bhuineadh
dhoibh 'n uair a bha iad beò, do'n cnàmhaibh,
am folt, agus mar sin sìos ? C' àit am bheil do
bharrantas 's an fhìrinn air son an aoraidh a tha
sibh a' toirt doibh so ? Ghabh mise tomhas
saothair a rannsachadh nan sgriobtuirean a
dh'fheuchainn an amaisinn air ni 's am bith
do bharrantas air son so; ach chuige so, shaoth-
raich mi gu dìomhain; agus air chinnt a
Dhonnchaidh, o 'n a tha thusa ag aontachadh
le d' Eaglais anns na nithibh so, cha 'n f heud e
bhi air a mheas leat 'n a ni, aon chuid iongan-
tach no mi-mhodhail, no cèarr, gu 'm biodh
sùil agam ri solus uaitse do 'n taobh. Nis ;
ann am freagairt do m' cheist, na toir oidhirp
air mo shùilean a dhalladh, — oir tha mi làn
deas gu co-aontachadh leat, eadhon anns an
ni so a tha mi aig an àm a' faicinn cèarr agus
toibheumach ; ma dhearbhas tu dhomh o 'n
Bhìoball e. Rud eile, — na can riura, oir cha
ghabh mi uait e, — nach 'eil sibh a' deanamh
aoraiclh do na nithibh a dh' ainmich mi ?
15
Donnchadh. Cha 'n eil mi idir ag àicheaclh an
ni so a tha thu a' cur as ar leth, tha sinn gun
teagamh, a' tabhairt aoraidh dhoibh ; agus
cha 'n i an Eaglais chaitliceach an aon Eaglais
a tha a' deanamh sin. Tha a' chuid is pailte
do chriosduidhibh an domhain ciontach anns
an ni so, ma 's ciont' e. Ach ged a tha sinn a'
deanamh so, tha eadar-dhealachadh mòr eadar
a' ghnè aoraidh a tha sinn a' toirt do na nith-
ibh air an d' thàinig thu, agus an t-aoradh a
tha sinn a' tabhairt do Dhia.
Eòghan. Feudaidh sin a bhi mar sin ; ach
tha e doirbh dhomhsa a dheanamh a mach.
B àill leam gu mìnicheadh tu dhomh e ; oir
gun teagamh tha iarrtus dian agam — air a
thuigsinn. Ma tha diubhar ann, cha dean an
t-sùil no a' chluas a mach e. 'S tric a tha mi
beachdachdadh.air bhor dòigh aoraidh araon do
'n Trianaid agus do na cuspairibh a dh' ain-
mich mi, ach cha b' urrainn domh an t-eadar-
dhealachadh so a dheanamh a mach. Bha mi
'g ur faicinn a' sleuchdadh sìos do dheaibh na
h-Oighe, nan abstol agus nan Naomh, seadh
do chnàmhaibh dhaoine, le h-urram cho mòr, a
rèir fianuis mo shùl, 's a chunnaic mi riamh
sibh ag aoradh do 'n Uile-chumhachdach fèin ;
agus bha a' cheart uiread do bhlàth treibh-
dhireis agus urraim ann bhur gnùis 's 'n ur
giùlain 'n uair a bha sibh ag aoradh do na cus-
pairibh faoine ud 's n uair is e an Dia beò
agus f ìor an cuspar a bha agaibh 's an amharc.
Nis, ma tha eadar-dhealachadh ann an nàdur
an dà aoraidh, bu mhaith Ieam gu mìnicheadh
tu dhomhe; agus ma thèid agad-s' air so a
16
dheanamh, bithidh soirbheachadh agad nach
robh aig ùghdair a leugh mi riamh mu'n chùis ;
agus thug mi sùil air fear no dhà dhiubh.
Doìi. Ma thachair sin, Eòghain, cha 'n f heud
mo dhòchas-sa a bhi ro làidir gu 'n soirbhich
an gnothuch leam-sa : agus gu labhairt gu saor
riut, cha do thuig mi fèin gu ro mhaith e ged
bha 'n sagart 'g a mhìneachadh dhuinn uair
no dhà. 'S e so an t-eadar-dhealachadh a bha
esan a' deanamh a mach : nach b' aoradh idir
a bha sinn a' tabhairt do dhealbhaibh, nach
robh ann ach Seirbhis. Ach, gun teagamh, mar
a thubhairt thu, tha 'n t-seirbhis cho choltach
ris an aoradh 's an t-aoradh ris an t-seirbhis,
's nach b' urra dhomh fèin riamh an t-ead-
ar-dhealachadh fhaicinn.
Eòghan. Fàgamaid mar sin fèin e. Gabh-
amaid focal an t-sagairt mar roghuinn air fian-
uis ar sùl fèin — ni a tha a luchd-leanmhuinn a'
deanamh ann an iomadh ni. Ach cuiream ceist
eile riut, agus air chinnt' thèid agad air i so
f huasgladh ann an rathad ni 's tuigsiche na 'n
tè ud eile. Ciod an tairbhe no a' bhuannachd
a tha thu a' gealltuinn do d' anam 's a' faotainn
o 'n aoradh a tha thu a' toirt do na nithibh ud
a bha mise ann an cainnt an naoimh Phòil a'
meas 'n an nithibh faoine agus dìomhain ? Air
chinnt', a Dhonnchaidh, 'n uair a tha sibh air
uairibh, 'n uair a ghiùlaineas ur sporan an
cosdus, a' dol thar chaoil, dhùthchannan, agus
chuantan a' shleuchdadh sìos ann an teamp-
laibh a choisrigeadh do dhealbh na h-Oighe
Muire, no naomh, no ban-Naomh chomharr-
aichte, tha sibh a' gealltuinn buannachd nach
17
beag dhuibh fèin an cois ur dragha, ur saothair,
's ur cosdus, agus gu deimhin cha b' i a' bhuann-
achd bheag a dh' fheumadh sibh a bhuain.
Donnchadh. O, tha sinn a' deanamh sin; agus
is lìonmhor iad a f huair buannachd ri linn an
saothar. Tha 'n sealladh riochdail a tha sinn
a' faotainn do 'n Oigh naomha a dùsgadh 's a'
beothachadh smaointean cràbhach agus aig-
nidhean, agus faireachduinnean diadhaidh 'n
ar anamaibh. Tha 'n dealbh, no 'n ìomhaigh a'
gairm gu 'r cuimhne nan nithe glòrmhor agus
mòraarinn i gu tric air son a luchd-aoraidh; an
inbhe àrd agus urramach a tha i a' mealtuinn
— agus na mìorbhuilean mòra, comharraichte
a dh'oibricheadh le cuid do na naoimh anns
gach linn do 'n Eaglais. Ach, 's i a' chrìoch
bheannaichte a bha aig an Eaglais ann an
gnùis a thabhairt do 'n aoradh a tha i toirt do
dhealbhaibh agus do ìomhaighibh gu 'n neart-
aicheadh agus gu 'm beothaicheadh iad spiorad
cràbhaidh anns an anam ; agus 's i so a' bhuan-
nachd àraid a tha mi fèin a' gealltuinn dhomh
fèin uatha.
Eòghan. Cha 'n 'eil mo bharail-sa idir cho
seirceil ri d' bharail-sa mu 'n chrìch a bh' aig
d' Eaglais anns a' chùis so; — ach cha'n innis mi
c air son an tràth-sa — gabhaidh mi cothrom air
m' inntinn a thabhairt duit air so uair-eigin
eile. Ach ciod a their thu a Dhonnchaidh,
ma dhearbhas mise dhuit à beul Eachdraidhean
agus Dhiadhairean Pàpanach fèin, gur h-ann a
bha, agus a tha, dealbhan agus ìomhaighean
agus na bheil air brath agaibh a bhuineadh aon
uair do na naoimh, agus d' am bheil sibh a' toirt
18
urraim, a' taehdadh 's a' mùchadh spiorad crabh-
aidh — seadh a' cumail a maeh gu 'm bheil an
sluagh aineolach, dall, ullamh gu iad fèin a
thoileachadh le aoradh a thoirt do 'n dealbh
fèin, gun an inntinn a thogail a dh'ionnsuidh
nan naomh no nam ban-noamh a bha iad a'
cumail a mach. Ach, a Dhonnchaidh, leigea-
maid dhinn a' chuid so do 'n argumaid ; agus
faiceamaid am bheil an ni so air a cheadachadh
no a' faotainn gnùis o Dhia ; cha 'n abair thu
rium-sa gu 'm bheil daoine ni 's comasaiehe air an
stiùradh fèin anns an ni so, no Focal an Tig-
hearna; agus cha 'n fheud thuaràdh gu bheil an
riaghailt chinnteaeh, chothromach so, balbh no
tosdach mu 'n chùis anabarrach chudthromach
so. Agus, cluinn mi, a Dhonnchaidh, ged a bheir
thu deich mìle aobhar agus reuson dhomh air
son an aoraidh so., cha bu truime iad ann am
bharail-se na duslach na slige-thomhais. Cha
'n fheudar an luaidh a choimeas ris an òr.
Cha 'n fheudar an daoimean a choimeas ri
aon do chlochaibh na tràghad. Cha 'n f heudar
tuigse agus reuson dhaoine a choimeas ri tuigse
agus reuson an Dè neo-mhearachdaich. Cha 'n
f heudar 'f hianuis-san a chur a thaobh, agus am
barail-san a ghabhail mar roghainn. Ciod
i fianuis Dhè 's ghnothuch chudthromach so?
Am bheil esan a' roinn na glòire sin a bhuineas
dha fèin ri ainglibh no ri naoimh ? Am bheil
e 'g an leigeadh ann am pàirt no 'n comaidh ris ?
Dean so a mach, ach cha 'n ann le creud, no
àitheantaibh, no reachdaibh Phàpa, no chomh-
airlean, no na h-Eaglais ; agus a dh' aindeoin
cho fhad 's a tha mo bheachd 's mo bharail o d'
19
bharail-sa,anns anniso, — glacaidh miairJàimh
thu, agus cuiridh mi suas m' ùrnuighean maille
riut-sarisna h-ainglibh, 's an Naomh Oigh, 's na
h-Abstoil, 's gach naomh eile a dh' fhàg an
saoghal, a thogras tu. An còrd an tairgse so
riut ? An glac tha mo làmh air na cùmhnant-
aibh so, a l)honnchaidh ? Glac do Bhìoball,
s' thoir do chòmhdachadh as a sin. Cuimhnich,
chuir ^fchu d' aonta ris mar tha, mar an aon
riaghailt neo-mhearachdach anns gach cùis
do 'n t-seòrsa so. So, so, togamaid ar cùis o
dhaoinibh guDia e fèin. Cha mheall esan. Cha
do thachair dha-san mar a thachair do dhuine.
S' i a mhiann gu 'n tigeamaid a chum eòlas na
fìrinn ; ar toirt à dorchadas gu solus, agus o
chumhachd shàtain d' a ionnsuidh fèin. Ciod a
mhaille a th' ort ? Am bheil eagal ort do shùil
a thogail ris a' ghrèin ghlòrmhoir sin ? Am
bheil eagal ort gu 'n èirich do 'n ghrèin 's
do 'n ghealaich, 's na reultan iùil d 'am bheil thu
a' toirt geill, agus leis am bheil thu a' stiùradh do
chùrsa mar do 'n ghealaich 's na lòchrain-iùil
ud a tha dealradh 's an iarmailt, 'n uair a dh'
èireas a' ghrian o chùì nam beann, 'g m foluich
iad an gnùis, s' gu mùchar an solus r S' maith
a dh'fheudas tu 'n t-eagal so a bhi ort. Sìn
dhomh-sa an leabhar naomha. Leigeamaid le
'Ughdair beannaichte 'f hianuis fèin a thoirt mu
'n chùis a tha 'n connspoid eadarainn — seadh
— eadar d' Eaglais-sa agus na h-eaglaisean
Ath-leasaichte air fad. Tha fhios aige-san d' an
aithne an cridhe, air a' chlaonadh làidir a
thàinig air an duine gu dol air seacharan, air
strìopachas uaith fèin gu h-iodhol-aoradh. Bha
20
f hios aige gu 'n robh an taois ghoirt — a' bheirm
so ag oibreachadh — seadh, agus gu 'n oibrich-
eadh i, ann an cridhe a' phobuill a thagh e dha
fr'in. Bha fhios aige air an spèis a thug iad
do iodholaibh agus iodhol-aoradh na h-Eiphit.
Cha d' f hàg e idir iad ann an dubhar, ceò, no
aineolas aon chuid a thaobh a chuspair d' am
bu chòir aoradh a dheanamh, no mu 'n ghnè
no 'n rathad anns an robh iad gus a dhean-
amh. Thug e dhoibh-san agus d' a eaglais
anns gach linn, 'inntinn, 'a rùn anns a' chùis
so, air na clàiribh cloiche sin a sgrìobh e
le a naomh-làimh fèin air mullach an t-
slèibhe, agus a thug e do Mhaois. '' Na biodh
dia 's am bith eile agad ann mo ]àthair-sa."
" Na dean dhuit fèin dealbh snaighte, no
coslas ni 's am bith," &c. &c. Ciod a their
thu ri so, a Dhonnchaidh ! sin agad briathran
an Dè* bheò agus neo-chaochluidhich — sin
agad an gàradh leis an do chuir e dìon air
'aoradh fèin ; agus sin agad a' chainnt anns an
do thoirmisg e cuspairean eile agus ìomh-
aigheachd d' a phobull. Tha 'n gàradh so agad
'g ad chuartachadh air gach làimh, mur leum
thu thairis ; oir cha 'n f haigh thu a mach aon
chuid air dorus beòil no cùil. Agus cha dean e
'n gnothuch a ràdh nach 'eil sibh a' toirt a' ghnè
aoraidh sin, aon chuid do 'n dealbh òir no airgid
no umha, no ciod air bith cungaidh eile d' an
dean sibh e, a tha sibh a' toirt do Dhia.
Cuiribh an t-ainm air a thogras sibh, aoradh
dhoibh tha sibh a' toirt ; — agus le so a dhean-
amh, tha sibh a' briseadh àithne an Tighearna.
Tha sibh a' cromadh sìos dhoibh — tha sibh a'
21
losgadh choinnlean agus tùis air am beulaohh,
agus dh'f'hairtlich orm-sa riamh, diubhar 's am
bith fhaicinn eadar bhur n-aoradh dhoibh-san
agus do 'n Dia bheò agus fhìor. Agus, nach
beachdaich thu, a Dhonnchaidh, air an
reuson a tha Dia a' toirt, anns an àithne a
thaobh an ni so a tha e a' toirmeasg " oir is Dia
eudmhor mi, a' leantuinn anigidheachd nan
athraichean air a' chloinn, gus an treas agus
an ceathramh ginealach dhiubh-san," &c. Tha
thu fèin agus do shagart, d' Eaglais, agus do
cheann-iùil, am Pàpa, a' saltairt gu dàna air an
àithne so — tha sibh a' tabhairt oilbheim do
Dhia — anns an nì so tha sibh 'g a bhros-
nuchadh gu feirg agus corruich — seadh, tha
sibh anns an ni so, mar ann an iomadh ni eile
a' toirt eas-urraim do 'n tuigse 's 'do 'n reuson
a bhuilich e oirbh. Agus ged nach biodh reu-
son 's am bith eile agaibh ach e so 'n a aonar,
(ach tha iomas a' bahrrachd air), bu leòir e
do 'n Eaglais gu Focal an Tighearna a chum-
ail uaibh, agus an àithne so a chumail a
mach as an leabhar cheudna — ni a tha bhur n-
Eaglais a' deanamh anns na h-uile àite anns
am bheil sin 'n a cumhachd. Nach uamh-
asach bhi a' cleith 's a' folach an tomhas is
lugha do reachdaibh agus do laghannaibh Dhè
uaibh — agus nach uamhasaiche na so uile,
bhi a' toirt misnich dhuibh, bhi a' toirt meas
agus urram do nithibh a tha am focal sin a'
toirmeasg dhuibh. Agus ma tha sin com-
asach, tha d' Eaglais ciontach do ni ni 's uamh-
asaiche na so uile. Tha i a' deanamh buannachd
shalaich agus mhi-naomha air sàil nan cus-
22
pairean aoraidh d' am bheil i a' toirt gnùis.
Tha i leotha so a' lomadh 's a' fionnadh sporain
an t-sluaigh a tha i a' dalladh 's am meall-
adh anns an ni so, agus 'g an creachadh do 'n
cuid, do 'n anam, 's do 'n Dia. Cha 'n 'eil e 'n
am chumhachd an diubhar is lugha fo 'n ghrèin
a chur eadar bhur n-aoradh-sa do Dhia le iodh-
olaibh,agus samhlaibh, agus ant-iodhol-aoradh
sin do 'n robh na cinnich ciontach ; s' do 'n
robh claonadh cho làidir aig a phobull fèin fo
'n t-sean Tiomnadh — an diubhair is lugha ach
a mhàin meud bhur n-aoraidh do dhealbh Dhè,
Chriosd, an Spioraid Naoimh ; agus mar sin
sìos, agus aoradh chloinn' Israeil do 'n laogh òir
anns an fhasach, agus na laoigh chuireadh suas
le Ieroboam ann an Betel agus ann an Dan.
Cha chanadh iadsan gu 'm b' iad na h-iodhoil
do rìreadh cuspairean an aoraidh ; ach gu 'n
robh iad ag aoradh dhoibh tre na h-iodholaibh.
Ach cha 'n 'eil an teagamh is lugha a thaobh
a' mhòir-shluaigh, nach robh iad do'n bhar-
ail gu 'n robh an Diadhachd ann an rathad
air chor-eigin annta, no mu 'n timchioll.
Dìreach mar tha na mìltean ann an Eaglaisibh
a thaobh nan dealbhan a tha air an cur
suas, an dèigh dhoibh a bhi air an coisrigeadh
ann an ionadaibh àraidh, do 'n bharail, gu 'm
bheilna cuspairean air am bheil iad 'n an samh-
laidhibh a làthair annta cuideachd. Tha
sinn ag aoradh, deir thusa, do chuid dhiubh, a
chionn gu 'n d' oibricheadh mìorbhuilean mòra
agus comharraichte leotha, 's gu bheil sùil
againn ri beannachdaibh eug-samhla fhaigh-
inn uatha, sinn fèin. Cha d' oibricheadh le
23
crois Chriosd, no le h-aon d' ur n-iodhola
riamh, mìorbhuilean cho iomraiteach, — 's a dh'
oibrich Dia leis an nathar, umha. Ach, ciod bu
deireadh dhi sin ? 'N uair a thòisich clann
Israeil air aoradh a thabhairt dhith, bhris-
eadh i 'n a bloighdibh le righ Heseciah. —
Ach, na meas gu 'm bheil mise a' creidsinn gu 'n
d' oibricheadh uiread agus aon mhìorbhuil
riamh, le h-aon do bhur n-iodholan, no bhur
dealbhan. Tha thusa a' toirt gèill do so — cha 'n
'eil mise ; — agus feudaidh mi cothrom a ghabh-
ail aig còdhail eile air mo reuson a thoirt duit.
An saoil thu gu 'n toir no gu 'n d' thug Dia
gnùis do ghnè aoraidh a thoirmisg e? air son
an robh a dhian fhearg agus a chorruich air an
dòrtadh a mach a rithist agus a rithist air a
phobull fèin. Thae eu-comasach. B' ionann
sin agus a bhi dubhadh a mach 'àithne fèin.
B' ionann sin agus a bhi a' togail suas leis an
dara làimh an ni a bha e a' tilgeadh sìos leis an
làimh eile. Leugh ciod a deir e anns a iv.
caibideil do Leabhar Dheuteronomi. Leugh
ciod a deir an t-Abstol Eòin anns a v. caib —
d' a cheud Litir. Ciod a their thu ris na
nithibh so uile nis, a Dhonnchaidh ? An creid
thu d' Eaglais a roghainn air Dia ? An toir
thu gèill ni 's luaithe do àitheantaibh dhaoine
na do Fhocal Dhè a sheasas agus a mhaireas
gu sìorruidh.
Donnchadh. Ma ta, Eòghain, cha mhaith tha
fios agam fèin ciod a their no smaoinicheas
mi. Tha m' inntinn air a cur gu h-anabarrach
tre a cheile le d' chainnt. Tha mi mar gu 'm
biodhna bunaitean air am bheilmi,a'fàilneach-
24
adh fodham. Thà 'n fhirinn, agus fianuis m<.
thuigse agus mo reusoin fèin a co-ehòrdadh r.
mòran do na labhair thu ; ach tha na h-earranni,
sin do f hìrinn Dhè aleugh thu, agu* a bha thu
a' mmeachadh, 'g ani lìonadh le jamhaf
agus ball-chrith. Tha mi a' cur romham tui
eadh dom' ùine 's dom' smaointeanabhuileac
adh air na nithibh cudthromach so ; oir ma tì
'n fhìrinn agad-sa, 's eagalach am mearach
anns an robh mise gus a so. Gu 'n stiùireadl
Dia mi gu solus na fìrinn.
Ebghan. Gu 'n dèonaicheadh Esan sin; r.
deònaichidh. Ach iarr thusa siu uaithe ai,
bhonn air an dean se e— air bonn toillteanu*.
a Mhic fèin; agus tarruing dlùth dha 'n j
ainm-san, — seadh 'n a ainmsan 'n a aonc
Smaoinich air na nithibh so.
Don. Ni mi sin ; — agus bithìdh tuillea
còmhraidh againnmu 'n dèighinn an ùine g
bhi fada.
a chrioch.
|
<p>i saw some applications in other mobiles , when i say something like "apple"(through voice), that application will search apple related information from google and shows them.is it possible in iphone sdk?</p> |
<p>Apreciate any help and excuse me if my terminology is incorrect.</p>
<p>this is a script(*.sh file) that:<br>
1-goes to a specific dir A<br>
2-copies files from another dir B to dir A <br>
3-#comented out# it also unzips the files in dir A and its subdirectories<br>
4-#comented out# it also removes rows 1-6 and the last row of all *.csv files in dir A<br></p>
<pre><code>#!/bin/bash
# Configure bash so the script will exit if a command fails.
set -e
#cd to the dir you want to copy to:
cd /cygdrive/c/path/I/want/to/copy/to
#echo Hello
#cp the files i want
#include the subdirectories
cp -r /cygdrive/c/path/I/want/to/copy/from/* .
# This will unzip all .zip files in all subdirectories under this one.
# -o is required to overwrite everything that is in there
#find -iname '*.zip' -execdir unzip -o {} \;
#find ./ -iname '*.csv' -exec sed -i '1,6d;$ d' '{}' ';'
</code></pre>
<p>Now I can get this script to work in cygwin by going to the dir where the file is stored and giving the following commands:</p>
<pre><code>./filename.sh
</code></pre>
<p>or </p>
<pre><code>/cygdrive/c/path/where/the/file/is/filename.sh
</code></pre>
<p>or</p>
<pre><code>bash filename.sh
</code></pre>
<p><br>
<br>
I can also do this in CMD/Windows DOS by doing the following: </p>
<pre><code>C:\cygwin\bin\bash.exe -l
</code></pre>
<p>to get into a bash terminal and then give the following command:</p>
<pre><code>/cygdrive/c/path/where/the/file/is/filename.sh
</code></pre>
<p>In task scheduler(in Windows) I have tried to schedule the following:</p>
<pre><code>C:\cygwin\bin\bash.exe -l /cygdrive/c/path/where/the/file/is/filename.sh
</code></pre>
<p>but this does not work, even though the seperate commands work in CMD/Windows DOS as I have said above</p>
<p><strong>Now what I want to do is be able to schedule this script(filename.sh) like I would a .vbs or .bat file in windows using task scheduler? Can anyone advise on this?</strong></p>
<p>Note I have tried to write a Windows batch file(.bat) to do this(see below), but I could not get my unzip and sed commands to work,<a href="https://stackoverflow.com/questions/21447454/running-2-unix-commands-in-the-same-line-in-a-batch-file/">see here</a>. So I have tried to write the Bash shell script above.</p>
<pre><code>chdir C:\pointA
C:\cygwin\bin\cp.exe /cygdrive/v/pointB/* .
::find -iname *.zip -execdir unzip {} \;
::find ./ -iname '*.csv' -exec sed -i '1,6d;$ d' '{}' ';'
</code></pre> |
Jean-Yves Leroux (born June 24, 1976) is a Canadian retired professional ice hockey left winger. He played a career total of 220 games in the National Hockey League (NHL). He played his entire NHL career with the Chicago Blackhawks.
Career
Before playing in the NHL, Leroux played 4 seasons with the Beauport Harfangs of the Quebec Major Junior Hockey League (QMJHL).
He was drafted with the 40th overall by the Chicago Blackhawks in the 1994 NHL Entry Draft. Before he played with the Blackhawks, he played a seasons with the Indianapolis Ice of the International Hockey League (IHL). During his time with the Blackhawks, he recorded an overall total of 16 goals, 22 assists, 38 points, 146 penalty minutes. On October 01, 2001, the Blackhawks sent Leroux down to their AHL-affiliate Norfolk Admirals. Leroux left the NHL after the 2000–01 NHL season.
He retired from playing professional ice hockey in 2010.
References
Other websites
1976 births
American Hockey League players
Beauport Harfangs players
Canadian ice hockey left wingers
Chicago Blackhawks players
Ice hockey people from Quebec
International Hockey League (1945–2001) players
Living people
Quebec Major Junior Hockey League players
Sportspeople from Montreal |
917
ர
1
சிவமயம்.
திருக் ல்ற்ம்பலம்.
(கோ யிற்புசா ணம்.
BETO
, கொற்றவன்குடி.
உமாபதுிசிவாசாரியா ர்
அ நளிச்சைய்ச மூலமும்.
வரய
சைவரகமசாத்தஇுரபுரரண சம்பிரதாய
அபியுக்கசொருவராற் செய்யப்பட்ட
பொபழிப்புரையும்
அனைத்துப்பிரதிகளைகீகொண்டு
வித் தவான் - சாஞ்போரம்
சபாபதிமுதலியாரவர்களால்
பரிசேோதிப்பித்து
படங்க ரூடன
இ-சிங்காவேலுமுதலியாரால
களாநிதிஅுச்சு$கூடத்திநி
பதிப்பிக்கப் பட்டன,
og
பிரபவ) மாசி...
Copy Right. (Reseryed:)
oh
DYNAN ANNAN AANA ட க ௬ ௩ Ta VA அடல்ட் A VATATAVA TA VAVATAVA AVI GATAVA VATA VA ச
ட சட.”
7-1) 20202 DOD: இதி OTA 0 ழுயுயு |
ந i - 2 ௫ fA
ககக
ட்ட ல ல்
rie, EEE
SEIS
ஓ.
சிவமயம். 1
சருக்க அட்டவணை:
ANNAN
சருக்கங்களின் பெயர் ப பக்கம், திருவிருத்த
த்தொகை,
க பாயிரம் க ௨௮
௨ வியாக்ரெபாதச்சருக்கம் ௪௨ . ௩௦
௩ பதஞ்சலிச்சருக்கம் ௨௩ ௬௯
4 நடராசச்சருக்கம் (ந௨ எக
௫ இரணியவன்மச்சருக்கம் ௭௩ கீ௩௨
௬ இருவிழாச்சருக்கம் ககக ௫௩
பாயிரம்உட்பட சருகீகம்-௬-இ-திருவிருத்தம்- ௪௧டு.
புத்தகவிளம்பரம்:
சரித்தெப்படங்களோடுகூடிய இப்புத்தகம்வேண்டியவாகள்
கூடலூருக்கடுத்த வண்டிப்பர்ளையம் இல்லி - இராமசாமிமுதலியார்
விட்டில் - ர நி.சாமிகாதமுதலியாசவர்களிடத்திலும்,பு.துவை
பழையசாசாயக்கிடங்குவிதி - ர - ரா - சரிவாசமுதலியாசவர்களிட்
த்திலும், பெங்களூரைச் சரரந்த அரசூரில மைசூர் கம்மீஷனர்
ஆபீஸ்ரயிடடர் - ஈ- ரா- தாங்கி - சபாபஇமுதலியா ரவா்களிடத்தி
லும், இருகெல்வேலியில் இடைக்குடி த் தெருவில்-ஈ-ஈ-சிதம்பரப்
பிள்ளையவர்களிடத்திலும், சென்னை முத்தியாலுபேட்டை பவழக்...
கராவீ இ மேண்டைவாடையில் பிள்ளையார்வீடெஎ-௱-கு-இராமசாமி
முதலியாரவர்களிடத்திலும், சென்னை பெத்துநாய்ககன்பேடடை.
தங்கசாலைவீ தி-௨-வது கெம்பருடையவிட்டில் - ர-ரா-புங்கத்தூர-
கந்தசாமிமுதலியார் காகமணிமுதலியா£ இவர்களிட த்திலும்; இரயத்
துக்குப் பெற்றுக்கொள்ளலாம்.
6 9௫05-3
பக்கம். | வரி | பிமை. | திருத்தம்
| | |
௧௧ ௩| சரசிறந்த சீர்சிறந்த
௧௫) இ] ஆனாதிகால அநாதிகால
௩௯. ௨௮) அனெக அனேக.
௨ ௩௦] தெரிசித தரிசித்
௨௧ ௨௩ தெலதாரு தேவதாரு
௫௪ | ௩௫| அதிட்டித்துதம்பிரா அதிட்டித்தச்கம்பிரா
௫௭ ௩௨| கஞ்சாமல கஞ்சாமல்
௮௯ ௧௦। பவிஷயகாலச்இ பவிகஉயக்கால
௨௫) ௬! பவிஷூருத்திய பவிஷயக்கிருத்இிய
௨௭ ௮| சந்நதி ஆ சந்நிதி
௨௯! ௨௯! தலையொடாமோ சல்யோடாமோ
௩௨] ௫! . முயல்கன் முயலகன்,
௭௦) கக திதற்முலத்தான | திதறவூலத்தான
௪௮ 2 பலகலாஞ்சார பலகாலஞ்சார
௧௧௦! சச மொ௫தராய் , மோகிதராய்
|
ப |
ப
ட்
சித படர்
ட் tj
At
மனகனமக ய CAEN வைணவ வைபப்ட SBE
ப ்.
சிவமயம்
௫
லு
சிவகணபதி துணை.
ஓ
ட்டே
இருச்சிற்றம்பலம்.
கோயிற்புராண மூலமும்
உணாபும்.
பரத லம கறத தர emer
—— இத டட
காப்பு.
் ட் ்
பொற்பகப்பொதுவார்புலியூர்புகம் டபக் ம்
சொற்பகப்பொருளாகுவதாயவ ரமண்.
சற்பகற்ரறொழவாழணிகோபுரக் ... ... *
ஆ கற்பகக்கனியானைகழல்களே... றவ
ம « .
இ % இதன்பொருள்.
ல ஈத்தாதிமாககள் வாதனையால் மயக்க விகற்பமேலிடாமல் இர
(௫ வுமபகலும் வணங்க விளங்கும் மேலைக்கோபரமுன புறத் ஐ வாழ்ந்
SS கருளும் ஒப்பற்றயானைமுகமுள்ள கற்பகலிறாயகருடைய இருவ
(அ)
ஜை அல அலசல் அலை ல் 40000 6
டிகள் கனகமபமாக அழகுள்ள ஞான சடைபொருந்திய பெரும்
பற்றப்புலியூரின்மான மியத்தைப் புகழுஞ் செய்யுட்பதல்கடோறு
ம்பொருளாய் விளங்குவன. என்றவாறு.
சிதம்பரமான்மியம்
கூறுஞ்செய்யட்பதங்களுக்குப் பொருளாய் கிகழ்கது.
அருளென்பதுதேதற்றம்.
பொற்பதப் பொருளென்பதற்கு
நடேசகமூர்த் தியின் செங்கமலப் பொற்பாதங்களுக்கு . இடமாகிய
ஞானச பைபையெனப் பொருள்கூறினும் அமையும்.
தேவர்கள் வேண்டும்பொருள் களைக் கொட்க்குங்கற்பக
விருகூம்போல் எண்டு அடியார்கள் வேண்டும் பொ
ருள்களைப்பாலித்தருள்வ இனால் கற்பகவிறாயகரெனக்
கரரணப்பெயரரய்நின்ற து.
DUB OCTET 0
நீ
இட்ட ணை
1]
வல ௦ 6 ட்ட
நர்
ks
ள்
=
IE
ம
&
சீ
தப்த
ப
A மக்
கசின் டச் லி வி
DEIN
MDE
ட ல்க ல ட்டி ல ல வ NON,
சிவமயம்.
இருச்சிற் றம்பலம்.
கோயிற்புராணம்
மூலமுமுரையும்.
i
ப ர ரர் ரம்,
MTA
பூங்கமலததயனுமலர்ப் புண்டரிகக்கண்ணா னும்
தாங்குபலபுவனமுமேற் சகலமுமாயகலாத டக
வோங்குமொளிவெளியேகின் அலகுதொழகடமாடுக் ஈ
தேங்கமமும்பொழிற்றில்லைத் இருச்சிந்தம்பலம்போற்றி.
இதன்பொருள்:
பொலிவினையுடைத்தாெ தாமரை மலர்மீதிலிருக்கும் பிரமனும் தாம
ரைமலர்போன்ற சண்ணினையுடைய மாயனும் (இவர்களாலே) சிருட்டித் தத்
தாங்கப்படுகிற புவனங்களும் இதற்குமேலான புவனங்களும் (மந்திரபதவ
ன்னதத்துவ சலாரூபங்களுமாகய இவைகளை) நீங்காம னிறைர்திருக்றெ மி
க்க பிரசாசமானூவம் % இரோதானநீங்கிநின்று சர்வாத்தமாக்களுங்கண்டு
தொழும்படிக்கு நிருத்தஞ்செய்யும் மணங்கமழாநின்ற சோலைகளாற்குழப்.
பட்ட இல்லைத் இருச்சிற்றம்பலத்தைப் போற்அகின்றேன்-—என் றவாஅ. (௧)
* இரோதானம் - மறைப்பு,
ட கோயிற்புராணம்.
அரணங்கண்டுடிந்தபகக் தானந்தவொளியுலகதிற் *
காரணங்கற்பனைகடந்த கருணேைதிருவுருவாகிப் 3
பேரணங்கினுடனாடும் பெரும்பற்றப்புலியூர்சேர #
சிரணங்குமணிமாடத் திருச்சிற்றம்பலம்போற்றி. *
இ-ள். பாசசாலமுடிக்த சிவயூமியில்ஓழியாதசுகப்பிரகாசமான, சிவ
ம் உலகத்திற் றனக்குவேறொரு பிரதானகாரணமும் நிமித்தசாரணமுங் ௪
டஈதிருககெ காருண்ணியமே திருமேனியாகக்கொண்டு பரையினுடனே நி
ருதீதஞ்செய்யும் பெரும்பற்றப் புலியூரென் அபொருந்தின அழிய திவ்விய
இரத்தினங்களினாலே குயிற்றிய மாடங்கள்சூழ்க்த இருச்சிற்றம்பலத்தைப்
போற்றுகின்றேன். ௭-௮.
௬கப்பிரகாசமான சிவங் காருண்ணியரூபியாய் பூரணஞானத்தை யிட்
ட.த௮ நிருத்தஞ்செய்யும் புலியூர்ச் சிற்றம்பலமெனக்கூட்டுக - பேரணங்கெ
ன்றுமிகுதீதுக் கூறியவதனாற் சரக எற் விருத்திமேலே யருளிச்செ
ய்கிறார். (௨)
தற்பரமாய்ப்பரபதமாய்த் தாவிலனுபூதியதா &
யற்புதமாயாரமுதா யானந்தநிலயவொளிப் i
பொற்பினதாய்ப்பிறிவிலதாய்ப் பொருளாகியருளாகுஞ்
சிற்பரஊாமம்பரமாந் இருச்சிற்றம்பலம்பொற்றி. 98
இ-ள். அதிகுக்குமமாய் மேலானபதங்களுக்கு மேலானதாய் குற்ற
மில்லாத அனுபவசித்தமாதலால் சூக்ஸமமாய் அச்சரியவிருத்தியினாலே பூர
ணமாய் நிறைநதவமுதமாய் (திரோதான மீங்னெ ) அர்த நிருத்தப்பிரகாச
மாய் ரேயத்தைநீக்க மில்லாமையாற் சாட்தியாய் வஸ்துமாத்திரமாதலால்
பொருளாக (ஆலசயமற்று ஆதியர்தமுமில்லாமையால்) அருளாகும் ஞானச்
சொல்லுக்குமேலா மம்பரமாகி இப்படி.யேசொல்லுஞ் சத்திரூபமாயெ இ
ருச்சிற்றம்பலத்தைப் போற்அகன்றேன்-௭-௮அ.
சிற்பரமா மம்பரமாமென பத-சிதம்பரமென்று கண்டுகொள்க, இசற்கு-ஆ
கமபிரமாணமுண்டு வருறெபடிகேட்டதிக, (௩)
வையகமின்புறகின்ற மருமலிபொற்பதம்போற்றி &
கையமருநிலைபோம்றி கருணேமுகமலர்போற்றி ௬%
மெய்யிலகுமொளிபோற்றி விரவியெனையெடுத்தாண்டட
செய்யதிருவடிபோற்றி திருச்சிற்றம்யலம்போற்றி. ஆ
இ-ள். வையகத்தோர்க்கு மலபாக சுசப்பிராப்தியுண்டாக நின்றருளிய
மணங்கமழ்ந்து பொலிவினையுடைத்தாகிெய திருவடிகளைப் போற்றுகிறேன்
(இஅசிருட்டி) அன்மாக்கள் சன்மவேனத்தில் மிகுதி குறைவறவமைத்தருளி!
ய திருக்கரத்தைப்போற் ஐடறேன், (இ௮ இ) சரிசித்தமாத்திரத்திலே கரண
பாயிரம். ங்
குனியம்பிறப்பிக்குங் காருண்ணியத்தையுடைய திருமுகமண்டலப் பிரசன்
னத்தைப்போற்றுகிறேன், (இத சங்காரம்) அருளாகிய இருமேனியில்விள.ங்
குகன்ற ஓளியைப்போற்றுகிறேன், (இ.௫ திரோபவம்) கேவலசகலத் இலும்
பொருந்தி அவைகளிலாழாமல் என்னையெடுத்தாண்டுகொண்டருளிய சிவந்த
இருவடி.களைப்போற்றுகறேள், (இ௮அ அனுக்கிரகம்) ஸ்ரீபரமாகாயமான ஞர்
ன சபையைப் போற்றுஇன்றேன்-—௭-௮. (௪)
சிவகாமியம்மை அ தி.
மன் றின்மணிவிளக்கெனலா மருவுமுகககைபோற்றி &
யொன்றியமங்கலநாணி னொெளிபோற்றியுலகும்பர் *
சென்்அதொழவருள்சுரக்குஞ் சிவகாமசுந்தரித *
னின்றதிருநில்போற்றி நிலவுதிருவடிபோற்றி. %
இ-ள். சவெகாமசுந்தரியின் கனகசபையிலிட்ட இரத்தினதிபமபோலப்
பொருர்தின திருமுகமண்டலப் பிரசன்னத்தைப்போற்றியும் நித்தியமான
திருமங்கலநாணினபிரகாசத்தைப்போற்றியும் நரசுராதிகள்வர் அற மஸ்கரிக்க
அவர்களிடத்துள்ள இரோபவத்தைநீக்கும் நின்றருளியதிருநில்யைப்போ
ற்தியும் சடசத்துக்களிற் பூசணமாயிருக்கிற ஸ்ரீபாதங்களைப் போற்றுன்
றேன்-—௭-அ, ட. (௫)
கற்பகவிநாயகர் அதி.
தன்னேங்குமலாடியும் தளிரோங்குசாகைகளு ஜி
மின்னோங்குமுகக்கொம்பும் விரவியகண்மலர்களுமாய் ie
மன்னேங்ககடமாடு மன்றோங்குமதிற்குடபாற் 96
பொன்னேங்கன்முன்னேங்கும் பொற்பமர்கற்பகம்போற்றி. 38
இ-ள். தன து மேலானசெந்தாமமைமலர்போன்ற ஸ்ரீபாதமும் பல்லவங்
களிலுஞ்றெர்த செய்யவொளிமிக்க ஸ்ரீயஸ்தங்களும் ஒளிசிறந்த முகத்திற்
கொம்பும் பொருந்திய மூன்று இருக்கண்மலர்களுமாய் (பாசத்தைக்கீழ்ப்ப
டுத்தி) பதியான நிருத்தஞ்செய்யும் கனகசபையைச்கூழ்ச்அயர்ந்த மே
லைக் கோபுரத்தின்முன்னே வாழ்ந்தருளும் அழகுலிளங்னெ கற்பகப்பிள்ளை
யாரைப் போற்றுகின்றேன் ௭-௮,
தன்னோங்குமலரடியும் கற்பகம்போற்றி- தனது பெருக்க வகனறவடிவை
யும் அளிர்றிறைந்த பக்கக்கிளைகளையும் தடித்திலு மொளிமிகும்படி பணைகளை
யர் தேன்பொருந்தன மலர்களையுமுடையதாயெ கற்பகவிருட்சமென ப
மொருபொரு டோன்றியவாறு கண்டுகொள்க. ம் (௬)
சுப்பிரமண்ணியசுவாமி.துதி.
தேராட்டிக்கயங்காட்டுந இரண்மாக்கட்டயலூட்டிப் #
போராட்டிப்புறங்காட்டிப் போங்காட்டிற்புலால்கமழு %.
த் கோயி ற்ப்ராணம்.
நராட்டிச்சூர்மாட்டி நிகழ்காட்டிற்புகழ்காட்டும் 4
பேராட்டி சீராட்டும் பிள்ளையார்கழல்போற்றி. a
இ-ள்.தேர்-தேர்களும், ஆள்-காலாள் களும், இக்கயம்-அஷ்ட இக்குகளிலு
ம்பொருந்தியயானைகளைப்போல-மேனிப்பொலிவுகாட்டும்- தஇரள்மா-யானைத்
இரள்சளும, கட்டுஅயம் - பாகரைப்பொறுத்தகுதிரைகளும், மூட்டி-கூட்டி,
போராட்டி-போர்செய்து, புறங்காட்டி -மு.துகுகாட்டி, போங்காட்டில்- பகை
வர்ஓடும்படியானயுத்தகளத்தில், புலால்கமமும் - புலால்நாற்றம்கா அகன்ற;
கீராட்டி-உதிரப்பிரவாகத்தையுண்டாக்டி,கூர்மாட்டி- -குரபன்மனைக்கொன் அ,
நிகழ்நாட்டில்-பதினான்குலோகங்களிலும், புகழ்காட்டும்-சன தீர்த் இயைநி
லைரிஅத்திய, பேராட்டி சீராட்டும் பிள்ளையார்கழல்போற்றி. பார்வதியார்
சீராட்டுதலுடன் வளர்த்த, சனா பத ப் வடம் இருவ டி.களைப் போற்று
கின்றேன-—௭-௮,
மூள்வித்தற்கண் மூட்டியென்ராற்போல மாள்வித்தற்கண் மாட்டியெனஙி :
ன்றது, மாட்டியென்றேயெம்மை யென்றார்பிறரும். (எ)
மூவர்முதலிய அடியார்கள் அதி.
திருஞானசம்பந்தர் செய்யதிருவடிபோற்றி *
யருணாவுக்கரசர்பிரா னலர்கமலபதம்போற்றி $e
கருமாளவெமையாளுங் கண்ணுசலோன்வலிக்கரண்ட ஓ
பெருமாள்பூங்கழல்போற்றி பிறங்கியவன்பர்கள்போற்கி.
i ச
இ-ள். திருஞான சம்பந்த சுவாமிகளுடைய சிவந்த இருவடிகளைப்
போந்தியும், சவத்தினருள்பெற்ற திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளுடைய அலர்ந்த
. செந்தாமரைமலர்போனற இருவடி.களைப்போற்றியும், சனனமரண ஆக்கம் நீ
ங்கும்படி ஓரறிவுமில்லாதவெம்மை யாண்டருளின நெற்றிக்கண்ணுள்ள பர
மசிவம் மணம்விலக்கி வலியஅடிமைகொண்ட வன்றொண்டராகிய சுந்தரமூ
ர்த்திசவாமிகளினுடைய பொலிவுள்ள அருவம் படாத சியும், மற்அமுள்
சா அடியார்களையும்போற்அதின்றேன்-—௭-௮. . (௮)
மாணிக்கவாசக சுவாமிகள் அதி.
பேசுபுகழவாதவூர்ப் பிறந்துபெருக்துறைக்கடலுண்
டாசிலெழிறடித்துயர வஞ்செழுத்தாலதிர ததெழுந் து
தேசமலிதரப்பொதுவார் சிவபோகமிகவிளைவான்
வாசகமாமாணிக்க மழைபொழிமாஞுடில்போற்தி. i
al
#4
*
இ-ள். பெரியோர்களாற்சொல்லப்பட்ட புகழையுடைய திருவாதலு
ரிலே பிறநதருளித் திருப்பெருந் தறையி லானம்தசமுத்திரத்தைப்பருதிப் பா
சநீங்னெ அன்மப்பிரகாசம் அருளைக்கூடி மிக்குச்செல்லப்பஞ்சாகூரவுச் சரி
ர பட வயாக. ௫
ப்பினால் ஆணவமல வாதனையைத்தள்ளி மேலிட்டு (௮க்கனசசபையில் நிறைந்
"இருக்ற. வொனந்தமான ௮) தேசமெங்கும்நிறையும்படி இருவாசகமாகிய
மாணிக்கமழையைப்பொழியும் பெரியமுகல்போன்ற இருவாதவூரடி களைப்
போற் றுன்றேன்-—௭-௮அ.
பேசுமழை பொழிமாமுகில்போற்றி சர்வாத்தமாக்சளுஞ்சொல்லதலாற
புகமுடைய வாயும்ண்டலத்தலேதோனறி பெரியபட்டினங்கள் சூழ்ந்த
துறையினையுடைய கடலைப்பருஇக் குற்றமிலாத வொளிசிறந்த மின்னைப்பிற
ங்ூச் சலத்தினுடைய வளமையாகிய வதனாலேமுழக்கமேலிட்டு இவ்வுலக
த்தோர் சர்வசம்பன்னராக யாவர்க்மும்பொதவாகி நிறைந் துநிற்றெ சுத்த
போகம்விளையும்வண்ணம் மழைபெய்யு மேகமென வேறுமொருபொருடொ
ன்ஜியவாறுமதிக, இதவுங் கடவுள்வணக்கமெனக்கொள்க, எங்கனமென்னி
ல்லீழ்ச தண்புனலென்னெற-பிரமாணத்தாலெனக்கொள்க, (௯)
தில்லை மூவாயிரவர் அத.
நாவிரவுமறையினராய் நாமிவரிலொருவரெனுந் ட்
தேவர்கடேவன்செல்வச் செல்வர்களாய்க்திகழ்வேள்வி
பாவுநெறிபலசெய்யும் பான்மையராய்மேன்மையரா *
முவுலகுந்தொழுமூவா யிரமுனிவாடி போற்றி. டத
இ-ள். சாவிலேயனவ சதமும் பொருந்தின வேதத்தையுடையவர்களா
யம் இவர்களில் ஈாமுமொருவரென் ஐருளிச்செய்யு£ தேவர்கள்தேவனையே
தங்கள் செல்வமாகப்பெற்ற ஐசுவரியத்தையுடையவர்களாயும் விளங்யெ
யாகாதிசன்மங்கள்பொருக்திய நெறிகளை வெகுவிதமாகச்செயயும் பகுதி
யுடையவர்களாகியும் (பத்திஞான வமயிராக்கியங்களினாலே யாவர்க்கும்) மே
லானவர்களாயுமிருக்றெ பூமி யந்தரசுவர்ச்கத்தோர் நமஸ்கரிக்குந் தில்லையில்
மூவாயிரமுனிவா களுடைய இருவடிகளைப்போற்அகின்றேன-௭-அ. (௧௦)
சண்டே சர்முதலிய திருக்கூட்டத்தார ததி:
கந்தையெனாதிகழ்க்தகபுகழச் சண்டே சர்விறறகுமெயச %
சி்கையராயெல்லையிலாத் திருவேடத்தினராகி 4
யெர்தைபிரானருள்வளர்க்கு மியல்பின ராய்முயறவங்க%
ளந்தமிலாவடியவர்க ட.ருக்கூட்டமவையோற்றி, ஸ்
இ-ள். பிதாவென்னு அங்கெரியாமல் வெத்தரோககங்கண்டு. கால்த
டிந்த கர்த்தியையுடைய சண்டேச ரகரயனாரையும்; ஞானலீரம்பொருர்திய ,
உண்மையான ித்தத்தை யுடையவர்களும் எண்ணிறந்த இருவேடங்களையு
டையவர்களும் எந்தைபிரானுடைய அருளினைவளர்க்கும் இயல்புள்ளவர்க
ரூம் செய்கறதவங்களிலே முடிவில்லாதவர்களுமாயிருக்றெ அடியாரது இ
ருக்கூட்டத்தையம் போற்றுகின் றேன்.
௬ கோயிற்புராணம்?
புகழென்றுமிகுத்துக் கூநியவதனாற் பிரமகத்தியாதிதோடமும் பிதாவை
க்கொன்றதோடமுங் குருத்தரோகமுமாயெ பசுபாவஞ் சிவசர்நிதியில்நில்
லாமல் ௮௫வஞ் சிவபுண்ணீயமாய்ச் சாரூப்பியபசமும் சிவாக்கனையும் ௮
இகாரமுமுதலானவை கொடுத்தவை கண்டுகொள்க, எல்லையில்லாத் இரூவே
டமென்பதனாற் சடை முண்டிகம் சிகைமுதலான பலவேடங்களில் முடிவி
ல்லாமைகண்டுகொள்க, (௧௧)
அதபாயச்சோழச்சக்ரவர்த்தி துதி.
ஒன் நியரிரவிகுல மூவந்தருளியுலகுய்யக்...
துன்றுபுகழ்க்திருநீற்றுச் சோழனெனமுடி சூடி.
மன்றினடந்கொழுதெல்லை வளர்கனகமயமாக்க
வென்றிபுனையஈபாயன் விளங்கியபூங்கழல்போ ற்றி. ஐ
* ஓஒ 3
இ ஃ ள். சீர்பொரும்தியகுரியவம்௪சத்திலே விரும்பித்தோன்றி யருளிச்
சர்வாத்மாச்களுமுய்யும்வண்ணம் மிகுந்த சிவகீர்த்தியையுடைய திருநீற்று
சோழனென் நபிஷேகநாமமும்பெற்றுக் கனகசபையில் நிருத்தத்தைவண ப்
கித் திருவம்பலமும் திருக்கோபுரமூச் திருமண்டபங்களுமற்அஞ் குழ்ந்த வெ
ல்லையை-மாற்றுமிக்க கனகசொருபமாகப்பண்ணித் இக்குவிசயம்பொருக் இன
அபாயச் சக்ரவர்த்தியின் பிரகாசப்பொற்பை யுடைத்தான ஸ்ரீபாதங்களை
ப் போற்றுதின்றேன்-— எற. (௧௨)
அகம்படிமைப்பதி னாருயிரவர்,து தி.
மல்குபுகழ்கடராசன் வளர்கோயிலகலாது ஆ
பல்களைஞருடனுரிமைப் பணிசெய்யும்பரிவினராய்க் %
கல்விகளின்மிகுமெல்லைக் கருத்தினசாய்கிருத்தனருட் *
செல்வமலியகம்படிமைத் இறலினர்தம்பதம்போற்றி 4
இ-ள். மிகுத்துச்சொல்லுஞ் சிவ£ர்த்தியையுடைய ஈடே சமார்த்இயி
ன் சிவதர்மம்வளரும் திருக்கோயிலைநீங்காமல் பலகிளைஞருடனே தங்களு
கீகமைத்த ஊழியங்களைப் பரிவுடனேசெய்யும் பத்திமான்களும் கல்விகளினா
லே மிகுந்த நில்யானகருத்தை யுடையவர்களும் தம்பி ரர்னாருடைய அருளா
கிய சம்பத் தமிகுந்த ஞானலீரத்தை யுடையவர்களுமாயெ திருவகம்படிய
மான பதினா।ாயிரவர் திருவடிகளைப் போற்அடன்றேன்-௭-அ.. (௧௩)
பிறவியைவியந்த து.
மண்ணிலிருவினைக்குடலாய் வானிரயத்துயர்க்குடலா ௯
யெண்ணிலுடலொழியமுய லிருந்கவத்தாலெழிற்றில்லைப்
புண்ணியமன்றினிலாடும் போதுசெயொடடங்காண 4
நண்ணுமுடலிதுவன்றோ நமக்குடலாய்கயக்கவுடல், ஐ
இ-ள். பூமியிற்பொருக்தின புண்ணியபாவத்அக்குட்பட்ட பிரார்த்த
சரீ ரமாய்ச் சுவர்க்கத்திலும்ஈரகத்திலம்போய் மீண்டு துக்கப்படும் யாதனா
சரீ. ரமாயிருக்கிற எண்ணிறந்த சரீரமொழியப் பண்ணப்பட்ட பெரியஈல்வி
னையால் அழகுபொருர்திய தில்லைவனஞ்சூழ்ந்த அனுக்கிரசமன்தினில் ஆடுக
இன்ற ஒருதன்மையான ஆனந்தநிருத்தத்தைத் தரிசிக்சப்பொருந்தின இரந்த
ச்சரீரமன்னோ ஈமக்குச்சரீரமாகி நம்மளவில்விரும்பியசரீ ரம்--௪-ு.
நமக் குடலென்பதற்கு ஈமக்குடைமையெனினு மமையும். (௧௪)
தலவிசேடத்தையுரைத்த அ.
மறந்தா லுமினியிங்கு வாரோமென்றகல்பவர்போற் ...அ
சிறந்தாரநடமாடுர் இருவாளன்றிருவடிகண் . #
டிூறந்தார்கள் பிறவாத விதிலென்னபயன்வக்து ஷ்
பிறந்தாலுமிறவாத பேரின்பம்பெறலாமால். 1
இ-ள். இவ்விடதீ௮ எப்போதும் மறந்தேயாயினும் வரக்கடவமல்லோ
மென்று சலித் ௮ அவ்விடத் தகன்றுபோனவரைப்போல அருள்சறந்து நிறை
வுதகநிருத்தஞ்செய்யும் தருவாளனஅு ஸ்ரீபாதந்தரிசித் அச்வெபூமியிற்சென்
றவர்கள் பிறவாரெறியிருக்கு மிதில் மிகுக்தபிரயோசனமேது சிதம்பரத்
திலே வர்தபிறந்தாலு மொழியாத பேரின்பம்பெறுவ அ நிச்சயமாதலால்,
இஅ சதம்பரத்திற்சநித்த வான்மாக்களுக்கு முத்தியுறுதியென்றமை க
ண்டுகொளக. (ம௫)
காதமருங்கொடுங்குழையான் கரத்தமருங்கொடுங்குழையான். &
பாதமுறவளைந்திரவும் பகலுமுறவளைந்திரவும் 38
பேதமறவுடன்றீரும் பிணிபிறவியுடன் றீரு உ.
மோதலுறுமருக்தில்லை யொழியவொருமருக் இலலை. ந
இ - ள். திருச்செவியிற்பொருந்தின-கொடுங்குழையான-வளைந்த சங்க
க்குழையை யுடையவனும், கரத்திலே மருங்கொடுவ்கெ-உமையான்-மான்க
ன்றையுடைவனும், ஸ்ரீபாதத்திலே-உறவளைம் அ-சென்னியுறவணங்கி, இருபோ
அம், உறவுஅளைர் அ-அன்பிலேமூழ்கி, வேண்டினவரம் - இரவும்-இரவுங்கள,
இரண்டறகநின்று வெகுண்டு குணங்களை-ஒரும்-௮ரியும், பிணியும் பிறவியும் ௨
டனே-இரும்-தரும், வேதாகமசாத்திரங்களும் நிச்சயித்தற்கரிதாகும் இந்தத்
தில்லையென்னும் ஸ்தலம் நீங்கலாக வேறொருமருந்தமில்லை-எ௭-அ., (௧௬)
பொன்றிகழ்பங்கயஞள்கிப் புனிதனபங்கயமூள்கிச்
சென்றுதொழக்கருத்துடையார்சிலரொழியக்கருத்துடையச
சொன்றுமுளத்திருக்கூத்தை யுருவொழிக்குந்திருக்கூத்கை
மன்றமரப்பணியீரேன் மருவுமரப்பணியீரே.
.ஈ 6x %*
௮ கோயிற்புராணம்.
இ-ள். பொலிவுவிளங்கும்ஓமயெ பொற்றாமரையில்கூழ் நிர்மலனா
ய ஈடேசமூர்த்தி திருவடித்தாமரையை - ஊள்கி - தியானம்பண்ணி, (விக
த்பமறச்சென்று) ஸ்ரீபாதர்தரிசிக்கக்கருத்தடையாராகிய செத்தபாகமுடைய
சிலரொழிய மற்றொருவரும் - கருத்துடையார் - கருவைத் அடைக்கமாட்
டார்கள் ஆன்மாக்களுக்குச் சகசமாய்ப் பொய்யை மெய்யாகத் இருப்பும்
மலமும் ஊச்தையாடியகன்மமும் உருவாகியமாயையும் இல்லையாகச்செய்
யும் ஆகந்தத்திருக்கூத்தைச் தெம்பாச்திலேதரிசத் அம் வணங்ரோடில் பொ
ரு தினமரப்பாவைக்கொப்பீர_ ௭-௮. (
மூழ்கியென்றது மகாரம் எகாரமாய் மருவியது, உள்கியெனற்பால அ
ஊள்கியெனடநீட்டல் விகாரமாயிற்ற. (௧௭)
பொருவிலருணெறிவாழ்க புரைகெறிகண்மிகவாழ்க ப ஸ்
வரைவிறிருச்கொண்டரணி வளர்கதிருத்தொண்டரணி i
யருள்விரவக்கற்றோர்க்கு மடர்புலன்போக்கற்றோர்க்கு ட்
மருவுபுகலம்புலியூர் மாடமலியம்புலியூர். He
.... இ-ள். ஒப்பில்லாத இருபையினையுடைய சைவமார்க்கம் வாழ்வதாக
குற்றமிகுக்த லோகாயதன் புத்தன் சமணன் மீமாங்சென் மாயாவாதி
பாஞ்சராத்திரிமுதலான கபடமார்க்கம் மிகஅழ்க - மிகவங்கீழ்ப்படுவதாக?
வரைவில், ௩ ஈவகண்டமாசவரைந்து வில்வடிவாக-திருத் அ-நிருத்தப்பட்ட ஒள்
தரணி நல்லபூமியில் திருத்தொண்டர் வர்க்கந்தழைப்பதாக, திருவருள் .
பொருந தம்படி கற்றோர்க்கும் குருமுன்னிலையில் கற்றுணார்தவர்களில்-போ
க்கு௮ற்றோர்க்கும் - குற்றமில்லாத பக்குவாத்அமாக்களுக்கும் பொருக்திய
புகலிடமாவது-சர்இரன் தவழ்கிற மாடகூடங்கள்நிறைந்த அமழ்யெபுலியூர்.
இரும்பொத்துச்சிறிதிடமு மின்றெனக்கின்றருளாலே ம்
சுரும்புற்றகறையிதழித் தத் &
கருமபுறறவரவாடக காரிகையினுடனாடும் *
பெரும்பற்றப்புலியூரா யிருந்ததுளம்பெரிதாயே. ஆ
இ-ள். எனக்கு இதற்குமுன் என்மனமான அ இரும்பையொத் தச் இதி ஐ
புரையுமற்று இருக்கும் இப்போது அருளினாலே வண்டமர்ந்த தேன் நிறைந்த
கொன்றைமாலையணிர்த சடாமகுடமுள்ள ஈடேசமூர்க்இ அமரர்வணங்கப்
பெரியபுத்றின் அரவாடக் காளியினுடனே நிருத்தஞ்செய்யும் பெரிய பெரு
ம்பற்றப் புலியூராயிரும்ச அமிக ௭-௮.
பெரும்பற்றப் புலியூர்ளன்ற அ ஆன்மாக்களுடைய உட்பற்றுப் புறப்பற்றா
யிருக்கின்ற காரணங்கள் சூனியம் பிறஈ்தவிடத்திலும் ஞானப்பற்றாய்நிற்ற
லால் ஞானசபையாகிய புலியூரை அந்தப் பெரும்பற்றப்புலியுரொன்முர், பெ
ரும்பற்றெனகிறுத்தி அ- -என்றெசெட்டை இடையிட்டு ஒற்றுவருவித்தப் புலி
க் வருமொதிசெய்து பெரும்பற்றப் 1 அட் கண்டுகொள்க.)
13
பாயிர ம்.
1]
கேசமலிபெதஞானச் செவ்வொளியுந்திகழ்ப தியா %
மீசனதுகடத்கொழிலு மிலங்குபலவுயிர்க்தொகையும் ர
பாசமுமங்கதுகழியப் பண்ணுதிருவெண்ணீ று ௬
மாசிறிருவெழுத்தஞ்சு மகாஇயிவையாரமுக. #8
இ-ள். சிவபூமியிலேதழைத்த சத்தஞானத்தினுடைய செம்மைபொரு
கத்தின வொளியும், விளங்குகின்ற பதியாகிய பரமேசுரனுடைய பஞ்சகிருத்
இயமும், விளங்கிய சர்வான மாக்களும், ஆணவமுதலான பஞ்சபாசமும்;
அவ்விடத்தான்மாக்களை மேலிட்டுத்தன்வசமாச்கிகின்ற பாசத்தை நீங்கப்
பண்ணுகிற இிருவெண்ணீஅம், இரோதானங்கடற்த அருளஞ்செழுத்அம்,
இவை யாஅம்அநாதியாம்-—௭-௮. (௨0)
கற்பங்கடொறுகடஞ்செய் கழலடைக்தோர்கணிப்பிலர்கஞ் . ௧
சிற்பங்கடரும்புகமுஞ் சென்றனவிச்செல்காலத் 88
தற்பங்கொடுஇக்குமிறை யருடருமென்றன?ொன்ஞர் ஐ
சொற்பர்கதமுஅமனமே துணையாகத்தொடங்குதலும். i
இ-ள். கற்பவ்கடோறும் (அதுக்க இருத்தியத் தலேபொருந்தி) ஆட
ந்தநிருத்தஞ்செய்யும் இருவடிகளிற்பொருந்இனவர்கள் அளவிலா, தமது
எண்ணிக்கைக்குப் பிரமாணமாகக் கற்பங்கடோஅம் வகுத்துவகுச் தச்சொ
ல்லப்பட்ட அகமப்பிரமாணமாகிய புராணங்களு மிறந்தபோயின, இக்தச
கலியுசவர்த்தமானகாலத்தில அற்பார்த்தமான அதிக்கும் பரமேசுவரன் ௮
அக்கிரடித்தருளுவனென்அ வேதாகமம்போன்றவர்களருளினார்கள். என்று
பொருந்தியசொல்லை அருளாற்பொருட் இன 'எனஅமனமானதே யெனக்குத்
- இணையாகச் தெம்பரமான்மியத்தைத் அதிசெய்யத்தொடங்குதலும்--௭-றுஃ
அ.ராதமனமினிய வாநந்தநடத்தளவுஞ் ன் - i
சாராததன்மையினாற் றகுமொழிக்குச்சொற்படுத்த a
வாராதென்றறிந்தாலு மற்றதுகட்புலப்படலா டக
லோராதபேராசை யொருக்காலுமுலவாதால். 38
இ-ள். பூரணஞானத்தைப்பொருந்தாததாகெமனமான ௮ ஆரத்தநிருத்த
மளவாகச்செல்ல வியாத்தியில்லாத தன்மையினாலே அந்த ஆமந்தநிருத்த
மான அருத்தத்துக்குத்த்க்க சுலோகத்அக்குச்சொற்செய்யவராதென்ப அ
ஆகமசாஸ்திர சம்பிரதாய வனுபவங்களினாலேயறிர்காலும் அந்த ஆகந்தகிரு
த்தமானஅ பதஞ்சலிமாகாருஷிக்கு அருளின வரப்பிர சாதத்தினாலே இஷ்ட்
மகோசரமாதலால் விசாரஈனமான மிகுந்த அசை ஒருக்காலுமொழியாதா
தலா னென்செய்வோம்-—௭-அ.,
காதரமார்தருமனமே கமலமலரயனல்லை ஐ
தாமாயனுமல்லை சிவனுமனற்றிரளல்லன் 3
ள்
4௦ கோயிற்புராணம்.
நீதாமாவருளுடையை நிலைகலங்கேலினிமன் தி if
லாகரமாதுடனாடு மண்டனடங்கண்டனையால்.. ்
இ-ள். அச்சமிகுக்சமனமே நீ கமலமீதினிலிருக்கிற அயனுமல்லை, பூமக
ளைமார்பிற்றரிக்கும் அரியுமல்லை, சிகம்பரமூர்த்தியோ அவாகளாற் பறந்தும்
இடர் அங்சாண்பரிய சோதிசொருபியல்லன் நீஅவர்களிருவரினு மேலான
அருளுடையையாதலால் நிலைகலங்காதே, அதெங்நுன மென் கேள் கனக௫
பையில் விரும்பின அருட்சத்தியைப்பொரும்தி ஆறர்தநிருத்தஞ்செய்யுஞ்
சிவனுடையகிருத்தங் கண்டனையாதலால்-௭-௮அ. (௨௩)
இதுசிக்கசமாகானம்.
மேல்புராணவரலாறுகூறுகன் 2.து.
நாதனருள்பிரியாக நந்திதரச்சனற்குமரன்
வேகவியாகனுக்களிக்க மேன்மையெல்லாமவன்வீளங்டிச்
ஞூகமுனிதனக்குதவச் சோபானவகைதெொகுத்த
மூதறிவாலவன்மொழிந்த புரராணமவைமூவாறில்.
ட அள். அ. இ.
இ-ள்: ஸ்ரீமீலகண்ட பரமேசுவரனருளிச்செய்த பதினெண்புராண அர்
கீதங்களை அவருடைய பிரதானஹஷேரான நந்தசுவரர் சனற்குமாரபகவா
னுக்கருளிச்செய்ய அவர் தம்முடையபிரதான£ஷரான வேதவியாசருக்கரு
ளிச்செய்ய அவர் நஈன்றாகவிசாரணைசெய் த தம்முடைய பிரதானஷேரான
குகமுனிவருக்குஅஅக்கிரகிக்க இப்படிக்குச்சோபானபாரம் பரியமாகவந்த,
சுருக்கமான அருத்தத்தைத்தம்முடைய மூஇர்ந்தவறிவினாலே விரித்துரைத்த
பதினெண்புராணத் தில்.
் சோபான் பார ம்பரியமென்ப த ஒருபடி.விட்டு ஒருபடியேறுதல், (௨௪)
கலமலியுந்திருத்தில்லை ஈடரரசன்புகம்ஈவிலும் யூ
' பலகதியில்யானறிந்த படி.படியிற்பயிராரிச் ன
செலவினர்போலெவ்வழியுஞ் செவ்வழியாச்சிறிதியங்கித் ட இ
'தொலைவில்பெரும்பதியணையத் அணிந்தருளே துணையாக, R
இ-ள். நன்மைமிகும் இருக்கும் இல்லவனத்அ நிருத்தராசன அ சிதம்பர
மான்மியத்தைச்சொல்லும் வெகுவிசமார்க்கத்தில் பானி துகொண்டபடி
எப்படியென்னில், பூமியில்முன்னடச் திருக்கும்வழியேடக்குமவரைப்போல்
சுத்றுவஜியெல்லாஞ்செவ்வைவமியாகச் அணிக் த அருளைக்கூடிச்சிறிஅ. கள்
னிஎடுக் அக்கொண்டவிசாரணையில் போக்குவரத்தப்பண்ணிச் சிவபூமியைக்
கண்டுகொண்டேன்_௭-௨ ற.
மங்களமரர்நிருமன் றின் மன்னனடம்வளர்புலிக்காற் He
பங்கமில் £ரருண்முனிக்கும் பதஞ்சலிக்கும்பணித்தருளிச் %
சிங்கவருமன்றனக்குக் கெறிவித்துச்திருவருளா , 3
லஙகவரைப்பணிகொண்ட வடைவறிந்கபடிபுகல்லாம். ட த
யு
பாயிரம். கக
இ-ள். மங்களநிறைந்த கனகசபாபதி ஆரந்தநிருத்தத்தை அருள்வளரா
நின்றகுற்றமில்லாத சாசிறந்த வியாக்கிரபாதமுனிக்கும் பதஞ்சலிழுனிக்குக்
தரிசிப்பித்தருளி இரணியவனமனுக்கும் புலப்படுத்திக்காருண்ணியத்தினலே
யிந்த மூவரையுஞ் சேர்வைகொண்ட அடைவறிர்தபடி சொல்லுகிறேன். ()
சொல்லோடும்பொருளோடுக் துணிவுடையோர்சொற்றனரென் &
றெல்லோருங்கொளவெட்டு மிரண்மெறியாதோரும் ட ட்டது
வல்லோர்போலொருபனுவன் மதித்தோமானவைபொறுக்க ௬
கல்லோரையிரந்கோமே னகையாமென்றுரையரமால். ன்
இ-ள். சொல்லுடனும் பொருளுடனு முறதியுமுடைய புலவர்சொ
ன்னார்க்ள் என்றுகேட்ட ஞாதாக்களெல்லோருங் கைக்கொள்னாம்படிக்கு
எட்டும்இரண்டும் பத்தென்பதற்கு விபரமில்லாத யாமும் கவிவல்லவர்களைப்
போலே யொருபனுவல் சொன்னதாகப்பண்ணிச் செய்யுட்குற்றம்பொறுக்கு.
ப் பெரியோனா வேண்டிக்கொண்டோமாகில் கேட்டவர்களுக்கு ஈகையையு
ண்டாக்குமென்று உரைத்தோமில்ல-௭-௮.
இதிலெல்லோருங் கொள எட்டு மிரண்டுமென் பதற்கு எட்டானசொல்
௮ மிரண்டானபொருளுமென்அ பொரும் அஞ்- -சொற்பொருளாமென்றும் ௮
கார உகாரமென் அட் தசகாரிய தசாவத்தையென்றும் சொல்லுவாருமூள
ர், இதிற் சொற்பொருளிலக்கண மோராதோர்க்குங் கவிவருதலானும், அகா
ர உகாரமுதலானவை செபான்் மையான சம்பிரதாயவர்த்தமாகலானும், அ
வையடக்கத்அக்குப் பொருர்தாமையால் மறக்கப்பட்ட து, எட்டானசொல்
லென்பஅ-மெமிசாதத்தில்-ஏற்ற திணையிரண்டும் பாலக மேழ்வழுவும், வே
றறுமையெட்டுஈ் தொகையாறும், மாற்றரிய, மூன்றிடமுங்காலங்கண்மூன் அ
மிரண்டிடத்தாற், மேன்றவுரைப்பதாஞ் சொல், இரண்டாகியபொருள் ௮௧
ப்பொருள் புறப்பொருள்.
(௨௭)
என்றுமருந்தவமுயல வினிவேண்டாயாவர்க்கும் க
பொன்றமுடலகன் அழுனிப் பொற்கோயில்புகழ்மாலை ட் ஜ்
சென்றுசெவிப்புலன்புகுமேற் நீவினைகளவைதீர்க்கு i
மன் றினருள்புரிவிக்குந் தெரிவிக்குமலர்ப்பாதம். ஆ
இ-ள். இன்றுமுதல் பெரியதவ௫ களை யாவர்க்கும்பண்ணவேண்டவதில்
லை நீர்க்குமிநிபோலஇறக்குஞ் சரீரம் பார்த்தகண் மாறுதற்குமுன்னே இந்த
சீதெம்பரமான்மியஞ்செவிகளுக்குவிடயமாகுமாடில் அக்குற்றமுள்ள புண்
ணியபாவங்கள் தராசமுள்ளுப்போல் சமப்படுத்தும் மலபாகத்தைப்பண்ணி
அரளைப்பிரகாசிப்பித் அ லியாபகமாயிருக்கிற ஞோயத்திலேயழுத் அவிக்கும்.
இதனுள் கடவுள்வணக்கம்
திருவிருதீதம்-௨௦-பாயிரம்-௮.
அஆ இருவிருத்தம்-௨௮. ்
ணை பப வசி
௧௨ கோயிற்புராணம்.
வியாக்கிரபா கச்சருக்கம்.
9210-2206
மன்னுமருக்கபோதனரின் மருவுமத்தியக தனனா
முன்னரியஇருமுனிபா லோங்குலகக்துயர்டீங்கப்
பன்னரியசிவஞானம் பஃதிகரும்பான்மைதகத்
தன்னிகரிகிருவருளா லவதரித்தா னொருதநயன்.
K&S
இ-ள். நிலைபெற்ற பெரிய பிரமவிருஷிகளிற்பொருந்திய த
னென்அபேரையுடைய உன்னுதற்கரிதாயெ மகாலிருஷியினிடத் இலேபெரிய
. சர்வலோசங்களும் பிறவித் அன்பம் ீங்கும்வண்ணம் ட்டு
கட்த சிவனிடத்தில் பத்திஞான வயிர ராக்கியத்திலண்டான பகுதிமிகத் த
க்கொப்பில்லாத கடாக்ஷத்தினாலே ஒருகுமாரன் ரா...
_தினிப்புகலவன்றனையணைத்துக் தகவுச்சிமோக்து௪டங் ஆ
கனைத்துமடைவினிலியற்றி யருமறைநூலவைகொடுத்து ச
மனத்துணையாக்திருநாம மருவுநெறியுபதே௫ித் 3
இனிச்செயவேண்டுவகென்கொ லெனமொழிந்தானெழின்முனிவன்.
இ-ள். நல்லொழுக்கமுள்ள மததியர்தினமுனிவர் ஒப்பில்லாதகுமா ரனை
தீதழுவிக்கொண்டு இலகஷணமுளள உச்சியைமோர் அ உபநயனமுடி வாயுள்
ள கன்மங்களடைவேபண்ணி பதினாலவித்தையையுங்கற்பித்து உயிர்த் துணை
யாகிய ஸ்ரீ பஞ்சாக்கரமுறைமையிலே பொருக்தும்படி உபதேசித்தக்குமார
னைப்பார்த்து இனிமா முனக்குச்செய்யு மூபகாரமேதென்றுகேட்டருளினா:
பதினா.லவித்தையாவஅ ஆறங்கம் நால்வேதம் மீமாஞ்சை புராணம் தருக்
கம் தருமசாத்திரம் என் பவைகளாம், (௨)
இந்தவகைசசிவனருளா. லிரவியெ௫ர்மணியுமிழ | *
வந்தவனலெனவிளங்கு மழமுனிவனடிவணங்கித் #
தந்திரமுன்புகலுமருக் தவத்தொகையிற்றலையரன a
வக்தமின்மாகவமடியேற்கருளு கெனவுரைசெய்தான். ததர
இ-ள். இந்தக்கிரமத்தினால் கன்மம் சமமாய் அருள்மேலிடஅதித்தன ௪ம்
நிதியில் சூரியகாந்தஞ் சவலிக்குமாஅபோல் (ஞானஉதயமான) மழமுனி
பிதாவை நமஸ்கரித்து வேதாகம முன்சொன்ன அரியதவ௫களில் மேலானத
வசு அடியேனுக்கு அருளிச்செய்யவேண்டும் என் அசொன்னான்-௭-அ, (கே)
தீவமெவையுமுணர்ந் தமுனி த௲யன்முகமிகநோக்கிப் .
புவனமலிபோகங்கள் பொரும் துமருக்தவம்புரிந்தாற்
சிவகதியுமிதுவன் று சிவார்ச்சனமா ரசசனமாதிற்
பவமகலும்பசபோகம் பெறலாகுமெனப்பகர்ந்கான்.
He
& ஓ
~
ர]
ப்ரி
(எரி p ம்ம் ௫ ்
2 ண மான ஸு: ::
- ZA y
பட்டத.
அவக ்
் ஞு -
122
rs) அட...
௮.
ஏ AY
ANAS TY,
TI
2220
இக்கட்டில்
ப
ரஷ.
வியாக்கிரமபாசச் சருக்கம். சக
இ-ள், எல்லாத்தவசுசஞமதிர்த அந்தமுனிவர் குமாரனுடைய இரு
மூகத்தைமிகுக்ச அலுக்கரகத்தாலேபார்த் ௮ அருளிச்செய்வார், உலகங்களில்
அரியதவ*கள்பண்ணினால் மிகுதியான சவர்க்காதிபோகங்கள் பொருந்தும்?
“இது வெலோகத்துக்குப்போம் வழிஎங்கனமென்னில், சிவபூசையை அர்ச்
சிப்பையானால் . சனனம்விடும் பரலோகமும்சத்திக்குமென்௮ அனலுக்ெஇ
ததார்-.- எ-று, (௫)
சொன்னமொழிகொண்டிறைவன் >ோன்றிமகிழ்க்தளதானம் &,
ப்ன்னுகெனமழமுனிக்குப் பார்முழுதும்பரப்பிரம ய்
சன்னிதிகாணதுகாணுக் தவக்குறைகாணென்னுலு 3
மன்னிடமாய்நிகமுமிட முளதென்றாுன்மாமுனிவன். ல்
இ-ள். குருவபகேசச்தையுட்சொண்டு பரமேஸ்வரன் திரோபவியர
மல் பிரகாசித்து ஆரந்கசத்தநியுடனே யெழுந்கருளியிருக்றெ புண்ணியஸ்
தல மருளிச்செய்யுமென இரு அற்றிருபத்தாாலு புவனங்களுஞ் சிவசக்தி
இயாம் (அப்படியனறென் அ) காணும்படிசெய்த தவசுகளில் குறைவாக
லும் (சரீரமுமுதும் ஆன்மா வியாபியாய்நின்றாலும்) அந்த ஆன்மாஇருச்குமி
டம்ஒன்று உண்டாயிருப்பதுபோல் இவன் எங்குகிறைந்துகின்றாலும் சிவனு .
க்ககிட்டானமாய்விளங்கும் புண்ணியஸ்தலமு முளதென்ன அம்முனிவர் ௮
ருளிச்செய்தார்-௭-அ. அதேதெனனில், (௫)
பாருயிர்கட்குபகரித்துப் பரப்பினடுப்படுவதொரு ie
மேருகிரியும்புடைசூழ் வெற்புமவற்றிடைகாடு
மாருயிர்கள்பயனருக்து மமருலகாமெனக்கழித்தான் *
சீருலவுகாறுவளர் செறுவெனலாஞ்சிதுமையுற.
இ-ள். பதினாலுலோகத்்லுமுள்ள அன்மாக்களுக்குச்சலனம்வாரா
மல் பூமிக்குகடுவே நிற்கிற மகாமேருவும் அதன்பக்கஞ்கூமழ்ம்த குலபருப்பத
ங்களும் அவைகளின் நடுவிலிருக்கும் இராச்சியங்களும் ஆனமாக்களிச்தப்பூ
மியிலே யார்ச்சித்தகன்மபலம் அனுபவிக்கிற சுவர்க்கத்துக்கொக்கும், அதிற்
கன் மபலம் நாற்றங்கால் விளைவுக்கொக்குமெனக் கழித்தான் சிவன ௭.௮.
எத்தகையபோகங்க ளெவற்றினுக்குங்காரணமாய ச
வைத்தபடயிடம்போதா வகை தெருங்குமன்னுயிர்கண் ஆ
முத்திபெறத்திறாவுள்ள முகிழ்த்தபெருங்கருணையினா
லத்தனுமிகதலகண்ணி யலகிலிடங்கைக்கொண்டான்.
ட
லந
பப
இ-ள். எல்லாப் பெருமையுமுடைய போகபூமியான சுவர்ச்காஇபத
முதலான நரகாதி யெவைகளிலும் காரணமாகவைத்த கன்மபூமி இடம்
போதாதபடியாலே ஒன்றுக்கொன்று நெருவ்கிகிற்கிற எண்ணிறந்த ஆன்
்
மாக்களும் சிவ புண்ணியத்தினாலே கன்மசாமியசத்இிரிபாசமலபாகமாய்
-௧௪ கோயிற்புராணம்.
முத்திபெறச் திருவுள்ளத்தில்குறித்த பெரிய இருபாசத்தியையகிட்டி த.ஐப்
பரமேசுவரனும் அந்தக் கன்மபூமியைப்பொருந்தி எண்ணிறந்த இருப்ப
டைவீடி இடமாகக்கொண்டிருந்தான்-—௭-அ.
இனி இதிலும் ௮இசமருளிச் செய்றார். இருப்படைலீசென்ப த ஆலயம்,
ஞால தீதாயிரகோடிநற்றுன முளவவற்றி
8
னேலத்தானலமா. விடங்கொண்டவெழிற்றில்லை %
மூலத்தானத்தொளியாய் முளைத்தெழுந்தசிவலிங்கக்
3 x x
N
கோலத்தானின்பூசை கொள்வானென்று ரைசெய்து.
இ-ள். இந்தக் கன்மபூமியி லெண்ணிறந்த இருப்ப்டைலீட்டில் ஆயி
ரங்கோடி புண்ணியஸ்தலமுண்டி இர்தத்தலங்களிலாநந்தநிருத்தஞ்செய்யப்
பொருந்தின தில்லைவனத்.த. ஆலடியில் பிரகாசமான பாதாளத்தின்£ழ்சொ
ல்லிறந்த சிவபூமியிலேநின் அம் குறிதோனறின சிவலிங்கக் கோலத்தான்
நினது பூசைகொள்ளு மவனென வாசகதிகைைபண்ணினார்-௭-௮. (௮)
இருநீறுநுகல்சேர்த்தித் இகெமுச்தெனைமோக்தெங்
கருநீறுபடவுதித்த காளயெனவணைத் துவிழி
36 99%.
தீருநீர்மச்கியந்தினனாக் தக்கையைவக்கனை செய்து
வெருநீரமையன்னையையு மடி பணிந்துவிடைகொண்டான்.
(2
ட்
இ-ள். நெற்றியிலே இருகீறுசாத்இப் புத்திரவாஞ்சையாலே உச்சியை
மோந்து எமதுகருவாயெபாசம் நீறுபட்டுப் போம்படிசனித்த பிள்ளையெ
ன்ன அலிங்கனம்பண்ணி இந்தப்பிள்ளயை நீங்குகிறரோமேயென்று விழிகீர்த
ரலிருக்றெ பிதாவாயெமத்தியந்தினமாமுனியையு நமல்கரித்.௮ பிள்ளைநீங்கு
முனென்கிற பயத்தையுடைய மாதாவையும் மஸ்க் அனுமதிபெற்றான்.
வணி,
மணடானிடர்தர்வகையாலருளால் வருவானிருளார்மகராலயநீர் %
தண்டாரகைபோற்றரளம்புரளக் கள்ளுக்கடமாடுயர்தில்லைவனக் &
கண்டாதிபனாமமதேதுணையா வரியுங்கறியுந்திரியுஞ்சரியுங் %
கண்டானுழையாவுயர்கானமுமுன் காணாகனசண்டுகடக்தனனே. &
இ-ள். பூலோகம் பிறவித் தன்பநீங்கும்பட் அருளினாலே தெற்குகோ
கவருன்றவன் கருங்கடற்றரங்கநீர் குளிர்ந்த தாரகைகனைப்போல் முத்து
கீகளைவாரி யொதுக்கும் கரைப்புறஞ்சூமும் பெரிய இல்லைவனத்து அண்டர்
காயகனஅ பஞ்சாக்கரமே வழிச் அணையாகச் சிங்கமும் யானையும் சஞ்சரிக்கு
ம்வழியம் கண்ணுக்கு நழையவொண்ணாத இருள்செறிச் தயர்ந்தகானமும்
முன காணாதவை யெல்லாத்தையுங்கண்டு நீல்கனொன்-.. எ-று. (௧0)
மொழியும்மொழியும்பரிெ i ப் இ
மங்கியகான்; வழியும்வழியும்மதுவார்புதுவி வாசந்தக ட 016
வியாக்ரெமபாசச்சருக்கம். கடு
வளைக, கழியுங்கழியும்படி வக்கலர்பொற்கமலங் கண்மலங்களையுங்க
யநீர, பொழியும்விழியும்மனமுங்குளிரப் புதுமாமுனிகண்டுபுகழ்
ந்தனனே. " 3
இ-ள். அனாதிகாலத்திலேதொடம் வேதாகமங்களும் வாக்குக்கெட்டா
- தென்றொழியாமல் முழங்கிக் கூப்பிடம்வனமார்க்கமும் ஒமுகுக்தேனே நிறை
யப்பருகின புதியவண்டுகளும் மணம்பொருட்திவீசிய நீளியலோற்பலமலர்
£ீதகழியும் ீங்கும்படிவம்அ௮லர்ந்த பொற்றாமரைகளையும் பாசமஅக்குந் இ
௫க்குளத்தையும் நீர்பொழியுங் கண்ணும்மனமுங் களிகூரக்கண்டு தோத்தி
ரம்பண்ணினான் புதியமுனி-—௭-௮. |
முற்பிறப்பில் இர்தத்தலத்தைத் தரித்தவரல்லர்-தரிசித்திருந்தால் முத்தி
படையவேண்டுமேயல்ல.த மறுசன்மம்வாரா.து இப்போது மறுசன்மம்கொ
ண்டவெர்து தரிசித்தாராதலால் புதியமுனியென்றோ.
சரார்தருபொய்கைவணங்ெதன்றென்பான்மிகுமன்பொடுசே
ர்சரியே, பேராவகைசெல்லவொராலரிழற்பிரியாதபிரானெடிர்கே
ர்படமுற், பாராரவிழுந்துமெழுக்தும்விழிப்பயின்மாரிபொழிக்தும
ழிக்துமொழிந், தாராவமுதேயெனையாளுடையா யறிவேயெனவோ
தினரைணமே. | ்]
இ-ள், வைபவமிகுந்த புண்டரீ கப் பொய்கையைவணங்கி அதற்குத்
தெற்காக மிகுந்த அன்பு அணையாகப்பொரும் தின சரிவழியே விலங்காமற்செ
-ல்லமளவில் ஒரு ஆலடி நிழலைப்பிரியா த ஸ்ரீ மூலத்தான முடைய தம்பிரானார்
முன்னே வெளிப்படத் இருமுன்னே யேகாங்கமாகலிமுற் அ தெண்டம்பண்:
ணியும் எழும் தரு௩தம் விழியிலே பயிலப்படாநின்ற நீர் மேசம்போலப் பொ
மியாநின்அம் தன்னையிழக்னர் தோத்தரங்கள்மொழிக் தம் தெவிட்டாவமு
தே யென்னை யடிமையாக வுடையவனே யென் னறிவேயென்றவேதங்களா
லே தோத்திரம்பண்ணினான ௭-௮. (௧௨)
முன்னாள்பதியாயினுமேககுஇர் மூலப்பதியாளுடைமுக் கண
னே, பொன்னார்தருபொய்கையுடைப்புனிசாபொடி சேர்வடி வேர
டிவேயடியே, னென்னாதரவார்தருபூ சைகொள்வாயினியாய்முனியா
கெனவோஇமடுப், பன்னாண்மலர்கொய்ததின்கூழ்கியருட்பாதங்க
ளணைத்துபணிந்சனனே. | கு
இ - ள். அனாதிகாலத்நிலேதொடங்கிப் பெத்தமுத்தி யிரண்டினுஞ் சுதந்
தீரத்தினாலே யாண்டருளிய பதியெயாயினும் பினனையுஞ் சீரிய வனக்கொத்
இருக்கிற மூலமானபநியை யாண்டுகொண்டருளிய மூன் அகண்ணினையுடை
யோனே, இஅவுமன் றி யுனக்கு மேலமருளுமாயிருக்றெ புண்டரீ கப்பொய்
கையையுடைய புனிதனே, இயல்பாகவே விபூசொளிதஞ் சேர்ந்த. திருமேனி
யையுடையவனே, எல்லாப்பொருளுக்கும்மு டிவே பேகையாயெ அடியேனு
௧௬ . கோயிற்புராணம்.
டைய அசைமிகுந்த அருச்சனையைக் சொண்டருளுவாய் | யாவற்கு மினியா
னே திதென்ற௮ு திரோபவியாமற் கொண்டருளென்று திருக்குளத்திலேமூம்கி
அதிற் புததாகமலர்கச பலபூக்களையும் பொற்றாமரைப்பூவையுமெடுத் துவது
அருட்பாதங்களையருச்சித்தான--௭-று. (௧௩)
கடமாமலர்கொண்டுவணங்கியருக தவமாமுனிதில்லைவன௪௪
ரியே, குடபாலணைவான்மணமாமலருங்குளமுங்கரையுக்களமுங்கு
அத், இடமார்தருவே நிழலாவெழிலார் சிவலிங்கமிருத்தியருத்து
யொடங்், படெமாகவிரண்டிட மும்பணிவுற்றிறையே அணையாகவிரு
ந்தமர்நாள். ன
இ-ள். பெரிதாயலர்ந்த இவ்வியதாமரை மலர்கொண்டு பூசித் அப்பெரிய
அருணீங்காதமுனி தில்லைவன த்தில் மேற்காகவொரு சரிவதியேசெல்லுகையி
லேபரிமளமிகுந்தபூவினையும் வாவியினையுங்கரையினையும்உள்ளாடு வெளியை
யும்பொருக்இச் சிக்கென்றதொரு இல்லைச்செடிநிழலிலே சோதிரூபமானசிவ
லிங்கந்தாபித் து அசையுடனே பன்னசாலையுமுண்டாகப்பண்ணி மூலத்தான
த். தட ஸிரண்டிடமும்பணிவுற்று இறைவனே அணையாகத் திரிலிதகரணமும்
ப பொரும்தியிருக்குநாளில்-—௭-௮அ.
இடமார்தருவேயென்பதற்கு - வலியமரமெனிலுமமையம். (௧௪)
காலம்பெறநீறணிமாமுனிகீர் கமழ்குண்டிகைதண்கெரண்டி
கையுட், சாலும்பலபோதுசமித்தொளிர்புற்சாகாதிபலாசிலைகாமி
கமே, னாலுஞ்சடையெட்டுமுடிக்தொருகாணண்ணித்திகழாச்சனை
பண்ணமருப், பாலொன்றலசாய்பொழுதேபழுசாரபலமாமலர்கண்
பெகாந்தயாவான. ௬
இ - ள். சந்தியாவந்தன காலங்கள் பொருந்த அனுட்டானம்பண்ணாம்
மழமுனீயென்பவன் பரிமளமுள்ள. சலம்பொரும்தின கமண்டலம் தண்
டு இருப்பூக்கூடை நிறைந்த பலபுட்பங்கள் சமிதை பசியதருப்பை அறுகுமுத
லான புல் சாக மூலபலங்கள் பலாசிலைமுதலானவை மிசக்கொண்டுவந து
அதற்குப்பின்பு தாழ்ந்தசடையை எட்டுமுடியாகக்கட்டிமுடி தது ஒருநாள் பு
ட்பலிதிப்படி பொருந்தப்பூசிக்கப் பரிமளம்பொரும் இன புட்பம் ஆராயுமள
வில்குற்றமிகுக்த பலபுட்பங்களைக்கண்டு விசனப்பட்செ சொல்லுவான-௭-று,
வண் தும்விடிக்தெனிலல்லெனிலோர் வழியுக்தெரியாதுமரங்கண்
மிகக,கண்ரேவளர்ந் தகரஞ்ச ரணங்கா லும்பனியால்வழுவுங்கழிதே,
னுண்றோபடுக்தியசெம்மனல்வியொகத்தேறுமரும்புவிரும்பலரைப்,.
பண்ரொடெரித்தபரம்பொருளார் பழுதென்றன ரென்றுபகாந்கய
வான்.
ke,
வியாக்கிரபாதச்சருக்கம். க௭
இ-ள். புட்பம் - விடி்தெடுக்கில் வண்டிகள் ண்டும் இராத்திரியெடுக்
கப்போனால் வழியுந்தெரியாஅ கோயங்குமுதலான மரன்களிலே யெடுக்கலா
மென்னில் அடிமரம் கண்ணுக்கும்எட்டாமல் உயர்ச் அவளர்ச்இருக்கிறபடியா
ல் கையுங்காலும் பனியால்வமுக்கும் மிகுந்தவண்டுகள் தேனையுண்டு ஊறு
படுத்திய பழமையாதிய நல்லபூவும் மலரும்பச்குவத்தைப்பொருக்கி வண்டு
கள்ஏறதீதக்க அரும்புகளும் நாட்பூவும் முன்னேவிரும்பாத முப்புராஇகளை
பூருடனே யெரித்தருளிய தம்பிரானார் ஆகமத்திலே பமழுதென்றருளிச்செய்
தார் இதற்சென்செய்வோமென்ன விதனப்பட்டிருக்கார்_ ௭-௮ (௫௯)
தண்ணார்மதிரூசெடாமகுடத்தலைவாகடைவாழ்வுதவிர்ப்பவ
னே, கண்ணார் ததலோயொருமான்மறிசேர்கரவாவரவாகரு 0 மூலக
ரா, மண்ணா புகழ்திலலைவனம்பிரியா மணியேயெனையாளமகிழ்க்த
னையே, லெண்ணாஅநினைந்தவைகந்தருண்மற்றின்பார் கருமன் பில
னென்றயர்வான்.
இ-ள். குளிர்ச்சிபொரும் இய சந்திரனையணிந்த சடாமகுடத்தலைவனே
தானமான உலகவாதனையை அடியார்களுக்குத் தவிர்ப்பவனே நிறைக்க பால
லோசனனே ஒப்பற்ற மான்மறிபொருந் இன கரத்தையுடையானேபாம்பைப்
ணாகவுடையானே பவபாசஞாலத்தைக்கெடுப்பவனே பூமியிலுள்ளோர் இ
க்குக் திலலைவனநீங்காதசிர்தாமணியே என்னையாட்கொள்ளக் தருவள்ளம
கிழ்ச்சியுண்டாகில் பத்திஞான வயிராக்வயெமில்லானென்றென்னையெண்ணா
மல் அடியே னினைத்தவரர்தர்கருள் வேறொருசுகத்தி லாசையிலேனென்று '
சோர்வா ௭-௮. (௧௭)
அன்பூடுருகப்பணிவாரல்ரேலருளாயெனும்வாய்மையறிந்தும்
விடா, வென்பூசையுநரேசமும்யானுமுனக்கெங்கேயெனரொந்தயர்
வானெதிரே, -வன்பூகமிகப்புடைசூம்விடைமேன்மஇிசூழ்சடைவா
னவர்கோன்வரகேர், முன்பூதலமீதுபணிந்திருகண்முகமார்புனலா
டினன்மாமுனியே. 8
இ-ள். பத்தியினால் கெஞ்சங்கரைந து வணங்கார்களாகில் கடாட்சியா
யென் றெ வேதாகமவாக்யெங்களை யுண்மையாகக்கண்டும் ஆசைவிடாதவெ
ன தருச்சனையும் அகப்பட்டநேசமூர் (தபோதனனாயிருக்கிற) யானும் (ஆத்தி
_ யந்தகுனியமாய்ப். பரிபூரணமாய்ப் பத்தவற்சலனாயுமிருக்கிற) உனக்குத்தகு
ம்படி எப்படியென் அவிசனப்பட்டமோடப்பவன்முன்னே வலிய பூதப்படை
மிகச்குமும் இடபவாகனத்தில் இளந் இங்களணிந்த சடையையுடைய தேவ
தேவனெழுந்தருள அவர் சந்நிதிக்குறேராகப் பூமியிலே சாட்டாங்கமாக
நமஸ்கரித்து இரண்டுகண்களாலுக் தாரைகொள்ளுறெ சலத்தாலே மழமுனி
ரர ர டல் ் (௧௮)
௦ மூலகரா-ஹரா-வென்பத- கராவெனலாயிற் அ.
௩
£௮ .... கோயிற்புராணம்.
ஆல£கருவானருதாமொழியாலருமாமுனி யர்ச்சனையிச்சையி
னின், சலந்திகழ்வாய்மைமடுழ்ந்தனநீ சி்நிக்தவரம்பலசெப்பென /
வென், காலுங்கரமும்புலியின்மலியக் - கண்ணங்கவைகங்கலிரங்கி
முதற், கோலர்திகழ்பூசை கொளென் அவரங் கொண்டானவையெ
ந்தைகொடுத்தனனே. %
இ-ள், அழகுள்ள ஆலமர கீழலில்நீங்காத தம்பிரானார் அமுதசொருபமா
யிருக்றெதமஅ திருவாக்கனொலே அரியமழமுனியே நம்மையருச்சிக்கப்பெரு
௧ ஆசைப்பட்ட நல்லசலம்பொருந்தின வன்னுடைய இரிவிதகரணசத்தியின்
உண்மையைக்கண்டு சந்தோஷப்பட்டோம் நீநினைத்த பலவாயெவரங்களைச்
செப்புவாயாகவென்றருள அடியேனுடைய கையுங்காலும் புலியைப்போலவ
அவானககப் பற்றண்டாகவும் அவைகளில் கண்கள்பொரும்தவும் இரங்கிய
ருளி முன்னே புட்பவிதிக்குத் தேவரீர்கற்பித்த கானாதிகர்ம அருச்சனைகொ
ண்டருளுமென்று வேண்டிக்கொள்ள அந்தவரங்களைச் செகற்பிதாவாயெ ப
ரமேசுவரர் திருவுளம்பற்றினார்-௭-. ... (௧௧௯)
விண்ணாடருகாடருமேலவனே விரவாவரமுந்தருவானெனந
ஐ,கண்ணாறுமரும்புபெரும்புனன்மெய்க்காலாறெனவார்தருகாதன்
மையான், மண்ணாரவணங்கவணங்குடனே மறைவானிறைவான்வ
மிமேவியபின், பண்ணாரவியாக்கரபாகனெனும் பாவார்பெயரோதி
னபாரிட்மே. #
'இஃள். அரியயனிர்திராதிகளுஞ் சொப்பனத்திலுங் காண்பதற்கரிய பி
மண்டங்கடந்த மேலோனே. என்பொருட்டாக இவ்விடத்தே திருமேனி
கொண்டெமுர்தருளிவேண்டினவரந்தருவானென் அ கண்களில்நின் அம் உண்
டாகாநின்ற பெரும்புனல் உண்மையான ஆற்றங்கால்போல நண்டொழியந
மற்செல்லும் பத்திமையால் பூமியதிர ஏகாங்கமாக நமஸ்கரிக்க ஈசவரியுட
னே மறைந்தருளின சிவன் சிதம்பாத்திலே யெழுந்தருளினபின்பு பண்ணும்
பாடலும்பொருந்த லியாக்கிரபாதனென்றெ இருகாமத்தைப் பூதகணத்தார்
கூறினார்கள்--௭-று.,
பாரிடம் பூலோகத்தாரெனீனுமமையும், - (௨௦)
அறதுகாலெழுகால்பிறகாமடுவற் றமையாநியஇச்சமைவாதநி
யா, மறைகாதலினாலறைவானறவார் மந்தாரமறாம்புசெருந்திகுரா,
நிறைபாதிரிகோங்குயர்சண்பகமே நீர்வாழ்மலர்வல்லிகொணீண்ம
லர்கொண்், உறையான உயேமுனழையால்வதிபட் டெண்ணாரதருகா
லமிருக்தனனே. ஆ
இ-ள். த்க் எட பொய்கையினிடக அச் சேர்ந்து
முடியாகியதிமுடித்து அன்புடனே பத்இியினா ௮ச்சரித்அச்செ
வியர்க்கிரபாதச்சருக்கம். ௧௯
ன்அ பற்தியேறககழமும் பார்த்தெடுக்கவிழியுங் கைகால்களிற்பெற்றமை
யால் கோட்டுப்பூச்கொடிப்பூ சீர்ப்பூவுங் குற்றமறத்தெரிர்தெடுத்தச்கொ
ண்டு நல்லதம்பிரானார் இருவடியிலே விதிப்படியருச்சித்து எண்ணிறந்த கா
லமிருக்சனர்..௪-௮. (௨௧)
நற்றந்தைபுலிச்சரணங்கரநீ ணயனங்கள்பரித்தமைகாணநயர்
அற்றங்கெதிசென்அவணங்கமகிழ்க தொளிர்மேனியின்வாய்மை
யுவந்துடனே, பொற்றண்மலர்வாவிபடிக்திறையைப் பூசிக்தருண்
ர ரர சட்டப். பற்றும்பெருமானையுமர்ச்சனைசெய்பயில்வார்
ட் ட்ரோப்
இ-ள். நல்லபிதாவாயெ மத்தியந்தினமுனிவர் நம்முடையபுத்நிரன் ப்
லிக்காலுவ் கையும் அவைகளில் கண்களும் பெற்றனனென்று சந்தோஷப்ப
ட்டுக்காணும்படிக்கு வச்சவருக்கெதோசென்று பொருந்தி நமஸ்கரித்த
வளவிலே வியாக்சரபாதமான தேசோன்மயமாகிய சத்திசரீரத்தை இன்
புறக்கண்டு மஇழ்ச் த அப்பொழுதே பொன்மையுங் குளிர்ச்செமுள்ள மலர்
கள்பொருந்திய சிவசங்கையிலேமூழ்டு ஹீமூலத்தானமுடையதம்பிரானாரை
அருச்சித்து காருண்ணியமான இருப்புலீச சர தீதில்பொருந்தின தம்பிரானா
ரையும் காடோறும் பூசைசெய்து வியாக்கிரபாகருடைய பன்னசாலையிலே
யிரு்து குமாரனுடைய சரீரதிதைக்கண்டு பிரியப்பட்டு ஒருஈா ளொருவார்
திதைசெர்ல்லுவார்-.- எ-று. (a)
நற்பான்மிகுதந்தையரும்புதல்வாநஞ்சந்ததியுய்ந்திடகண்ணி
னையே, லிற்பாலினியாகுதியாதிமறித் தடவோனுடையானெடுவான
டைவான், முற்பாலுனையானெனநீபெறுமா முனியாதுகொளென்
அவசிட்டமுனிக், க ர வ னா கடனாலுஉனா
நெறிகண்டனனே.
இ-ள். ஈல்ல பகுதிமிக்க பிதாவானவர் யான்பெறுவதற்கரிய லவை
னே ஈம்முடையசக்ததி தமைத்தோங்கப் பொரு தவையாகில் இல்லறத்தின்
பகுதிக்கு இனியொன்றுசொல்லக்கேள் பிதிர்களுமெதிர்கொள்ளும் சங்கராக்
இகாலத்தில் தருப்பணம் பிண்டோதகக்கிரியை மூதலாகப்பண்ணுகன் றவனா
கெபுத்திரனையுடையவனே பிதிர்லோகத்தை யடைவீனென்ன வேதஞ்சொல்
௮கையால் முன்னம் உன்னை யான் புதி தரனாகப்பெற்றதபோல நீயும் ஒரு
புத்திரனைப்பெற வெறுத்தவிடாமல் விவாகஞ் செய்தகொள்ளென்று சம்ம்
திக்கப்பண்ணி விட்டமாமுனி தங்கையான கற்புமிகுங் கன் னியைப்பேசிப்
பொருத்த நிமித்தம்பார்த்து ௦ விரத சமாவர்த்தனம் பாணிக்கிரகணம் கர்பா
தானம்-பும்ஸவனம்-சமந்தம்-சாதகன்மாந்தமாகச் செய்விச் தப்போனார்.
பின்பக்கொடிமன்னுபமன்னியனைப் பெறவந்தவருக்கதிகொ
ண்டுபெயர்ந், தின்பசசுரபிப்பொழிபானுகரவித் தெழிலாரவளர்த்
௦ லிரதசமாவர்த்தாம்-என்ட அ முகூர்த்தத்திற்குமுன்செய்றெசடங்கு,
2.௦ | கோமிற்புராணம்.
இநொளிவர்தர, மன்பிற்புணரக்கொணர்வித் அமகிழ்க்தயிலென்றிடு
முன்பயிலும்படிசேர், புன்ப றகமாபண்டமுமுண்டறிபால்போலுய்
ததனவும்புகமாதிகழ்வான்.
இ-ள். சிறி அகாலக் தக்குப்பின் வியாக்கிரபாகருடையதேவியார் இடத்
தனான உபமனனிய பகவானைப்பெற சர்தகனமத்அக்குவந்த அருந்ததியார்
அம்தக்குழந்தையைத் தம்முடைய ஆசசிரமத்தக்குக்கொண்டுபோய் இனிய
காமதேனுசுரம்தபால் ஊட்டி அழகுபெற வளர்க்குநாளில்வியாக்கிரபாதரும் -
தேவியாரும் புத்திரவாஞ்சையாலே தங்கள்பன்ன சாலையிலே கொண்டுவர”
செய்அஆசையுடனே உண்ணென்று முனனேயிடப்பட்ட பாகஞ்செய்த AA
யபல்லுக்கு மெத்தென்றபதார்த்தமும் முன்னேபுித்தறிர்க பால்போலக்
கற்பித்சொவியங்களையம் புசியாம லமிழ்க் தபோடுவார்....௭-று. (௨௪)
மணமேதகுபால்பெறுமாறழமா மகனாமுனியாம்வறியோம
மியோ, முணவேயினிகாமவைதரமிவர்கா ணஹுடையாரெனவாழ்வு
டையானெதிரே, அணர்மேலெழுவெங்கனறங்கிெடுக்அஞ்சக்தொ
ழிறஞ்செனகைஞ்சமுதக், கணமேயிறையானிறைபாலலையுங்கடல்
பெற் றதுகண்கெளித்திடுவான். . கூ
இ-ள். இவ்வியபரிமளமிகுர்த காமதேனுவின்பாலைக்கருதி உபமன்னி
ய பசவானம வியாக்கிரபாதமுனி யாங்கள் தீரித்திரர்கள் பாலும்பமமு மினி
யபதார்த்தமுஞ் சொப்பனத்திலமகியோம் பு௫ப்புச்சனிய பதார்த்தங்களை
மிகுதியாகவுடையவர் இவர்தானென்று அமியாதசம்பத் தள்ள ஸ்ரீமூலத்தா
னமுடைய தம்பிரானார் சந்நிதியிலேவளரும்படிவிட சிகைவிட்டெழுன்ற
ஜாடராச்கினியைப்பொருக்தி மத்தியிலிறக்கும் செய்கைபொருர்க அழவுஞ்
சீவனற்அ அப்பொழுதே தம்பிரானார் திருவருளினாலே மிகுந்த அலைபொருக்
இன திருப்பாற்கடல் வரப்பெற்றுப் பானம்பண்ணினதைருஷிகண்டுகொண்
டு களித் காடினார்--௭-௮ு. | (௨௫)
ஆளூம்பெருமானெதிரங்கொருநா ளலர்பங்யவாதனமரயமர
த், தாளொன்றதலஞ்சகனந்கவிரச் சடரந்தொடர்மார்பெதிர் கள்
ளவிழத், தோளங்கைபொரக்களமேனிமிரச்சுரிகந் தநிரைப்பிரியக்
ரகர, வாளொன்றுவிழிக்கடை துண்டம்விடாவண்ணக்தகு இண்ணி
யமாமுனியே. i
இ-ள். ஒருகாள் தன்னையாண்டுகசொண்டருளிய தம்பிரானார் சந்தி
- திமிலே பத்மாசனம்பொருந்த ஒருதாள்பூமியையும் ௦ ச௪கநத்தையும்பொரும்
தாமல் வயிறுதொடர்க்து மார்பையெதிரேகள்ள இரண்டிதோளுந்தாழக் கை
எர ரர ககர கனை வைகதகை கவன வை அ வவ கைவ வை வ வ வ வை“ வைய க வைகை அ வை கைகைகை
௦ சகநமென்பது-புருஷ்டபாகம்..
சதக
வியாக்ரெபாதச்சருக்கம். உக
யிரண்டும் புட்பம்போலக் கழுத்துமேே னாக்யெயரக் ழ்வாய்மேல் வட்டப்
பட்ட பல்லுக்குகடுவே நாவைவைத் த ஒளிபொருக்தினவிழிகளை மூக்குதனி
மிலேவைத்திரும்து நாலுவன்னத்திலே மேன ச்ச பிர
மருஷி-௭-அ.
ரார்சவேயோகமகம்புணாச் செறியின்புணசக்குறியின்புறுமா *
றேரார்தருகாருவனத்திடையாறெண்ணாயிரமாமுனிவர்க்கிறைவ 3
ஞராதவர்மோகமொழித்தருளாலொருகாணடமாடலுகர்தனனென்
முராவுணர்வாலறிவுற்றயராவக்கோவென நொந்தயர்கன்றனனே *
இ-ள். அட்ட ஐசுவரியத்துக்கு மேலான தவெயோகமான ஆனம்
சைதன்னியத்தைப்பொருந்த விளைந்த சுகானுபவத்தினாலே பார்த்தவிடக்குதி
யிலே பிரியாவதிசயமாக அழகுவிளங்கின தேவதாருகாவனத்தில் நாற்பத்
தெண்ணாயிர மகாருஷிகளுக்குத் தன்னையுணராதவருடைய மோகங்களையு
நீக் யொருநாள் தேசோருபமாக கிருத்தஞ்செய்யப்பொருர்தினனெலுமித
ணச் ெதிதநிவினாலே கண்டமாத்திரத்திலே அயர்ந்து அம்தோவென ரொம் து
வியாகுலத்தமுநீதினார்-—௭-அ. (௨௭)
ஈன்மேனிகொடெந்கதைபிரான்வெளியேகடமாடியநல்லிடமாயி
டா, முன்னேயமராவகைமாமுனிவன்மூலப்பகிசேரமொழிகதன
_னற், றன்னேருஅதாளருனணாமுண ர தீ தகுமோமிகுமன்பகமோவில
தா, A எந்த்கட ர எங்கா்
னறயாவான். : ke
இ-ள். எம்முடைய தம்பிரானார் தேசோரூபியாயிருடி கள் யாவருங்
காண நிருத்தஞ்செய்தருளிய தெவதாருவனம் நமக்குச்சிவபூசை பண்ணி யி
ருக்குமிடமாகக் கற்பியாமல் ஈம்முடைய பிதாவாகிய மத்தியர்தினமுனிஸ்ரீ
மூலத்தானத்திலே சிவபூசை பண்ணி மிருவென்அ கற்பித்தனர் தனக்குத்தா
னேஒப்பாகிய ஸ்ரீபாதத்தினுண்மைப்பற்அச்சற்அமிலாத யாமுமறியுந்தகுதி
யோஉள்ளத்தில் மெய்யன்பு இல்லை எப்படியோ தம்பிரானார் ஈஸ்வரியுடனே
யெழுக்தருளி ஈமக்கெவ்விடத்தே நிருத்தம்தரிசிப்பித்தருளுவாரென் அ சோர்
வார்-—௭-அ.
பின்புதெளிம் அ சதம்பரஸ்தலமே நிருத்தத்தைதருமென றார். (௨௮)
அத்தன்பரதத்துவனித்தகடத்தமரும் பொதுவின்பெயாமன்றமலம்
சத்தும்பரிரண்மயகோசமகந்தனிபுண்டரிகங்குகைவண்ககனஞ் se
சுத்த்ம்பரமற் புகமெய்ப்பதமச்சுமுனாவழிஞானசுகோதயகற் ச்
சித்தம்பரமுத்திபரப்பிரமந் இகமுஞ்சபைச த்திசிவாலயமே. ப்
௨௨ கோயிற்புராணம்.
இ-ள். செகறபிகாலாய்ச் தத்தவாதிதனாய் நித்தனாயிருக்கெ வெபெருமா
ன் அநவரததாண்டவம்பெொரும் இன இர்தப்பொ .அலின்பெயர் சர்வான்மாக்க
க்கும் பொதுவாய்ச் சங்காரவழக்கறுக்கற அம்பலமாதலால் அகாதியே ப
மசாசுவதமாதலால்பெத்தமுத்தியிரண்டிலு நீங்காமல் உயிர்க்குயிராய் நீங்கா
மல் நிற்கிற சற்காரியமாதலால் மேலான பொருளாதலால் களங்கமற்ற கன
கமயருபமென்று வேகஞ்சொல்லுசலால் தன்னைத்தானே யறிக்திருக்குமாத
லால் சுத்த கேவலமாதலால் பூமிக்கு இருதயகமலமாதலால் யாவர்க்கும்
புகலிடமாதலால் - சத்தபரமாகாசமாதலால் - சாக்கிராதிதங்கழன்ற சத்
மாதலால் பரஞானமாதலால். காணுந்தோறங் காணுந்தோறம் பு தமையாயி
ருத்தலால் ௪த்தியஞானரூபமாயிருதக்தலால் சுழுழுனாமார்க்கத்திலெழுச்திரு
கீற பிரகாசமான ஞானமாதலால் தீனனைத்தரிசித்தவர்களுக்கு ஞானாநச்
தத்தைத்தோற்அலிக்கும் பொருளாதலால் பசுபாசஞான. நீங்கி யிருத்தலால்
சர்வத்அக்கு மிடங்கொடுத்திருத்தலால் பதமுத்திகளைக்கைவிட்டவிடமாத
லால் பிரமசொருபமான மகாமாயைக்குமேலாதலால் எப்பொழுது மெல்
லாப்பாதத்திலும் விளங்கும் ஞானமாகிய சபையாதலால் இவசத்திசொருப
மாதலால் ஆரந்து நிருத்தத் அக்கு அதிட்டானமுமாய் ஆலயமுமா தலால்.
என்றின்னம னேகமனேகமெடாவேரார்பொ அவின்பெயரார்
ணந, னின்றென்றுமியம்பிடுமின்னுமிஇனேரேயெனவிங்காரேய
றிவா, சன்றக்கிலயத்தலைவன்னிலைகண்டவருண்டெனவின்றுணர்இ
ன்றனமான், மன்றக்கெரியக்கருமென்றருளால்வளர்சிந்தைகெளிக் a
தனன்மாமுனியே. த
இ-ள். என்று இப்படியே மின்னம்பலறாமங்களை பறகுவிளங்கும்
பொதுவின் பெயராகக்கற்பித் அ வேதாகமசாத்திரங்க ளிடைவிடாமனின்
றெக்காலமுங் கோஷியாகித்கும் இர்தச்தெம்பரத்திறண்மையையின்னதென் ௬
தளவிட்டி யார்தானறிவார் முற்காலத்திலே நிருத்தமூர்த்தியினுடைய சத்தி
யத்தைத் தரிசித்தவர்களுண்டென்று ஆகமப்பிரமாண்த் திலே மின்றுசண்
டதிக்தோமாதலால் சதம்பரந்தானே தரிசிப்பிக்குமென்று இிருவருளினாலே
செளிர்தார்-.- ௭-௮... (௩௦)
வியரக்காபாதச்சருக்கம்
நேற்திற்து,
ஆட திருவிருத்தம் - ௫௮.
ந்
(ஆ t த
| ட ல DATS
1) - 72 =
HY a
கக்கம்
த ப கத |
அ ம இர
3 i | 1/8) 22
யத. i லி
ரகக் ்
ட லஷ, A
ல 23
பதஞ்சலிச்சருக்கம்.
டட... ட்ட
- இந்தவகைவளர்புலிக்காலெழின் முனிவன்றெளிக்கெக்தை
ட
யந்தமிலாவாநந்த நிருத்தமளித்தருளென்ற 3
பந்தமறப்பணிந்திருப்பப் பரவுபகஞ்சலியவன்பால்
வந்தபடியிருக்தபடிபோனபடி வகுூததுரைப்பாம். ௩ %
5 இ-ள். ஞானஜேோயங்களுக்குப் பிதிவில்லாமையால் ஞானச்தானே ஞே
யத்தைத் தரிசிப்பிக்குமென்றிச்தவகையினாலே பெரியதேசையுடைய்லியா
க்செபொாதமுனி இத்தநீதெளிர்த சவாமியே முடி.வில்லாதவரகந்த நிருத்தமும்
தரிசிப்பித்தருளுவாயாக வென்௮௮.அக்குவிலக்காயிருக்கும் பந்தபாச நீங்கச்
சிவார்ச்சனைபண்ணியிருப்ப யாவரும்பரவும் பதஞ்சலிதபோபலச்தினாலே வி
யாக்ரெபொாதரருகேவந்தபஉ நெடுநாள் தவசுபண்ணி யிருந்தபடி. எமக்குத்
தெரிந்த மரியாதைகூறு படுத்திச்சொல்லுவாம்_—௭-ற., (௧)
பரந்தபெரும்பாற்கடலிற் பன்ளிகொள்வானொழிந்தொருகா 3
ளருந்தவமாரனந்தன்மிசை யரியரசங்கரவென்று i
கரங்கள் சிரமிசைமுதிழ்ப்பக் கண்ணருவிசொரியகிமிர்க் 3
திருந்தனன்முன்சலியாத வெழுதுமணிவிளக்கென்ன. ஆ
இ-ள். அகன் அவிசாலமாயெ பெரியதிராப்பாற்கடலிஜ் பெருந்தவமிக்க
கரக சயனத்திற் பள்ளிகொள்ளுஞ்செய்கையையொழிக்தொருகாள் மகாவி
ஷ்ணுவானவர் அரகரசங்கரவென் அச்சரித்துக் கைகளானவைகலைமேலே
யேறிக்குலியாமிற்பக் கண்களருவிபாய வாயுமுன்சலியாத சத்திரதிபம்போ
லப் பத்மாசனம் விளங்க இருந்தார்-௭-௮அ. (௨)
திருமகளுமணுகா து இகைத்தயரத்திருந்துபணி க
பரிசனமுமிகநடுங்கப். பராநந்தபராயணனாயப் ie
பொருவிலனுபவநீங்கிப் புவிமிடைந்ததிருளெனவக் ஆ
இருபரிதியெழுகிரிபோ லிருகண்மலா தகரவிருந்தான. 4
இ - ள். இப்பரிசகண்ட மகாலட்சுமியும் அணுகப்பயப்பட்டுத் இகைத் ௮
நிற்பக் குற்றந்தீர்ந்த அடிமையான சேடனும் மற்றப்பரிசனங்களும் ஈம்பால்
அபராதமுண்டோவென்று மிகவும் கடுங்கப்பரமானந்தத்திலே பரவசராய்ஓ
ப்பில்லாத சிவானுபவநீங்கிப்பூமியில் அந்தகாரமேலிட்டதென்ன இரண்டா
தத்தர் கூடிவந்அதிக்கும் உதயபருப்பதம்போல விழிமலர்ந்திருக்கார்-௭-ற.
புண்டரிகவிழிமலாந்து புணரமளிகழிந்துபுனல் | ஆ
கொண்டுநியதஇிகண்மாடித்துக் குலவியமண்டபமேறித் 3
தண்டரளமணிப்பந்கர்த் தமனியப்பூக்தவிசின்மிசை ஆ
யண்டர்கொழவந்திருந்தா னாகந்தவனந்தலுடன், ன்
௨௪ - கொயிற்புராணம்:
இ-ள், செர்தாமரைக்கண்விழிதீத நித்திரைபொருக்தீன நாக௪ய்ன
கீற்டு சுத்தசலங்கொண் டனுட்டானம்பண்ணிமுடித்து சவரத்தினட்பிர
காசம்பரந்தமண்டபத்திலேறிக் குளிர்ர்தமுத்தின்பந்தற்க மிட்ட பொலி
வினையுடைய பொற்சிங்காசாத்தின்மேலே பிரமாதிதேவர்கள்வந்அ ஈமஸ்
கரிக்கச் சுகநித்திரையுடனே சாக்கிர ங்கலந்திருந்தார்-௭-௮. (௪)
தாழ்ந்தமடையுடைபுனல்போற் றம்பிரானடங்கருதி *
யாழ்ந்தவினைவழிமாற்றி யாகந்தபரவசனாய் னி
வாழ்ந்தளவில்பேரின்ப வாரிவழியேயொழுகி க
வீழ்ந்தகருத்தினைமீட்டு மேட்டுமடைப்புலமேற்கூன். க
இ-ள். பள்ளமடையை யெடுத்தோடுஞ்சலம்பேரல் பரமசிவம் தா.
ருகாவனத்தில் ஈடி.த்தருளிய கிருத்தாறந்தத்தில் கருத்தைச்செலுத்தித்தாம்
முன்பமுந் 6 தன்பக்குழியைமாற்றி ஒழியாதசகபரவசராய்வாழ்ந்து அள
வில்லாத பேரின்பவெள்ளத்திலே சென்றமிழ்£தின சித்தத்தை மீள்லித்து
விடய ஞானங்களிலே கருத்தேறினா-௭-அ. (௫)
கெள்ளுமனந்கெளிபொழுதிற் இருந்தநந்தன வணங்கி னு
வள்ளலேயடியேனா மலரமளிமிசைமுன்பொற ட்
பள்ளிகொள்ளாதுணசாஇப் பரிசிருக்தபடியடியேற் *
குள்ளபடியருள்செய்ய வேண்டுமெனவுரைசெய்தான். ட
இஃள். கலங்கனெமனந்தெளிற்் து விடய ஞானத்திலே யுறைத்தள
வில் ெதூிர்த்தியனாயிருக்றெ சேடனமஸ்கரித்து அபடீஷ்டவரதனே அடி
யேனாகிய விரிச்தவமளிதனில் முன்புபோலப்பள்ளிகொள்ளாமலும்உணராம
லும் இப்படி. யொருபிரகாரத்திலே யெழுந்தருளியிருந்தபடி அடியேனுக்கு
ச்சத்தியமாகஅருளிச்செய்யவேண டுமென்று விண்ணப்பஞ்செய்தான-- எ-று.
ஆங்கவனுநகைத்தருள்கூர்ம் தநந்தனிருவலர்கமலப் ட்டர்...
பூங்குழலுமிருவென்று புகன்றெனையாளுடைப்புனிதன் 4
முங்கரியபெருங்கருணைத் தன்மையினாலெனக்களித்த த
வோங்குஇருவருள்கேட்கி லுலவாதென்றுரைசெய்தான். ட
இ-ள். அவ்விடத்து மகாவிட்டுணு நகைத்தருளி ௮இகபிரியத்துடனே
சேடனையும் பெரியதாமமாயிலிருக்குக் திருமகளையும் நோக்கியிருங்களென்
றருளிச்செய்த என்னை யாண்டுகொண்ட இயற்கையான சுத்தன் என்னாற்
பெறுதற்கரிதாயெ பெரியகாருண்ணீயத் இனியற்கையாலே எனக்குப்பிரசா
இத்த மேலான அனுக்கிரகத்தைஉள்ளபடி- நீங்கள் கேட்கவென்னில் ஒருகா
லத்திலு முடியாதென்றா--௭-அ. (௭)
மன்னுமொளிவளர்பொருவில் வடகயிலைமலைமருக்தைச் ட்ட HE
சென்னியுறத்தொழநென்னற் றிருந்துதிருமுகமதனா ஐ
ப்தஞ்சலிச் சருக்கம். . உறி
. லென்னைவரவழைத்தருளி நகைத்தருள்கூர்௩் சென்கைமிசைத் $e
தீன்னிகரில்கரமூன் றி யெழுக்திரு்தான்றனிக் துணைவன் 0
இ-ள். வைகுந்தத் க்கும் மகேோவஇக்கும்சகடுவாய் நிலைபெற்ற சோதி
ரூபமாயுயர்ஈத ஓப்பில்லாத உத்தரகயிலாசமலையில் குக்மாவேஷ்டையான
மருந்தை நேற்றியான்சென் அ சிரசாரவணங்னெ மாத்திரத்திலே உயிர்களு
க்குத் தோன்றாக் தணையாயெ அந்தப்பரமேசுவரர் பிரசன்ன ம்பொரும்தின
டதிருமுகத்தினாலே என்னைத் தம்மருகெவரவழைத்தருளிறகைத்து அருள்
கூர்ஈது பலிஷரருத்தியத்தை நினைக அ அபயாஸ்தங்கொடுத் ௮ என்கையி
ன்மேலே தம்மொட்பில்லாத ஸ்ரீயத்தத்தையூன் நி யெழுந்தருளினார்-—எஃறு
எழுக்தபொழுகொளிர்சங்கமெம்மருங்குமிகமுழங்கத் க
தழங்குமருமறைபரவக்சாவில்கணம்புடைசூழச் 1245
செழுந்தவாகண்மிடைந்கேத்தத்தேவரணிதொழத்திங்கட் ' i
கொழுந்தணியுமபெருமானக்குலகிரியினடியணைந்தான் ட
இ-ள். வீரசிங்காகனத்தில்கின்௮ம் இதிர்செழுர்சருளின பொழு
பானுகம்பனால் ஊதப்படாகின்ற பிரசாசம்பொருக்திய சங்குகள் எத்திக்குஞ்
செவிடிபடமுழங்கவும் ஒலிக்காரின்ற வேதங்கள்பரவுதல்செய்யவும் குற்ற
மிலாத சணராரதர்கள் சூழ்க அ சேவிக்கவும் வளவிய நித்தியவனுட்டானதரு
ப்பணரான தபோதனர் நெருங்கித் அதிக்கவும் தேவர்கள்கூட்டர்தொழவும்
அர்த்தசந்திர க் எம்பெருமான் லகம் எட் அடிவார
தீதையணைந்தார்-௭-௮. (௧)
் மேயதொருமண்டபத்அவிரைந்தணைந்துதாருவன த் %்
தூயவருமுனிவருளஞ்சோதஇுப்போகமக்கிசைய i
நீயரிவையருவாகெிலவுகெனவருள்செய அ “
நாயகனுநக்திருமேனிரயங்கிளரவலங்கரித்தான் ak
இ-ள். அவ்விடத் அத்்இருவுள்ளத்துக் குப்பொருந்தினதோரோகாந்த
மண்டபத்தில் அரிசத்திலெழுக்கருளி சேவதாருவனத்திற்பரிகுத்தராயிருக் -
இற நாற்பத்தெண்ணாயிரம் ருஷிகளான பெரியோருடைய சித்தபாகம் பரீ
ட்சிப்போம் ஈாம்கொண்ட வேடத்அக்குப்பொருந்த நீயும் ஸ்திரீ ரூபத்தைக்
கொண்டு. நம்முடனே கூட வருவாயாசவென்றெனக்கருளிச்செய்து ஆதம
நாயகனுற்தம்முடைய திருமேனி யழகுவிளங்க அலங்கரிச் தக்கொண்டார்-—
௮அஃதெங்ஙன மென்னில், | .. (௧௦)
இருவடி.யின்மியெடியுக்கெழுடைவெண்கோவணமேன் ட்
மருவரையும்புரிநா லும்வலஞ்சுழியுந்தியுமார்பு இடு 3
மொருவரையுமிருவரையும்புரையாதவுயாதொளும் a
ரர ண்மை மத்து 4
2
௨௬ கோயிற்புராணம். '
ஸ்ரீபாதத்திலேமிதித்தருளினமிதியடியும்விளங்கப்பட்ட திருவு
டையாடையும் உட்சாத்தும் இதுகள்பொரும்திய இருவரையும் முப்புரியான
திருஞ்ஞோபலீதமும் வலமாகச்சுழித்த இருவுர்தியும் இருமார்பும் ௮இ
ற்சாமுத்திரிகா. லக்ஷணம்பொரும்தன ஏகரேலையும் உதயாஸ்தமனமெ
_ன்னும் இரண்பெருவதங்களும் ஒவ்வாத உயர்ர்த இருத்தோள்களும் யாவர்
க்கும் பரவுதற்கரிதாயெ நல்ல விபூதிப்பையும், தமருகமும் பிக்ஷா£பாத்திர
மும்--எ-ு, லு பகத
த வ னன் வவ ச.
மேராரும்வார்காதுமிலகுவிழிக்தொழினயப்பும்.. ௬
வேராருக்திருஅஅற்சழ்விருப்புருவத்திருப்புருவங் ௩
தாராநிற்குங்கமலக்கனிமலர்போற்றிருமுகமும் ! ர்
இ-ள். றப்புநிறைந்த நீலமணிபோல்விள்ங்கன கண்டமும் செய்ய
கனிவாயிற் மோள்றுகின்ற சிறமூரலும் அழகுநிறைந்தவார்காதும் ஒளிறெ .
நீத இருஷ்டியின் தொழில்ஈயமும் வேர்வுகிறைந்த இருகெற்றியிற்கோக
விருப்பமே வடிவாயிருக்கிற திருப்புருவத்தைத் தன்னிடத்திலே தோற்றுவிக்
கும் மலர்ந்ததொரு செங்கமலம்போன்ற திருமுகமண்டலமும்-—௭-ற. (௧௨)
பொட்மெலிதிருஅதலும்புரிக்துமுரிக்திசைந்தசைர் ௫ i
மட்டுமலிகருங்குழலும்வளர்பவளவொளிமழுங்க க
விட்டுவிளங்கியவெழிலார்மேனியுமாய்மெல்லியலார் . உ...
பட்டுவிழும்படியில்விழும்படியழகின்படி வமென 3 லி
இ-ள்.அகலிய பொட்டுப்பொருக்தின. திருநெற்றியும்,நெறித் ஐச்சுருண்டு
தன்னிலொத்து அலைம்த மணமிகுத்திருக்கிற கரிய இருக்கேசமும் பவள
வொளியுங்கருகச் செவ்வொளிவிட்டுவிளங்கெ அழகுமிறைந்த இருமேனீியு ' 4
டையதுமாகிய இவ்வடிவைக்கண்டு மாதர்கள் மோகப்பட்டுவிழுக் தன்மை
போல ஆடவர்களும்விழும்படி அழகன் உருவம்போல--ஏ-.று. ் 6௧௩)
மன்னனெதிருஅமளவில்வளரிருடாரகைகுழறிற் , ஆ
றென்னமலாமயிர்சொருகியிலக துதற்றிலகமுகம் 3
பன்னரியதுகலுடுததுப்படாகதானைபின்போக்இத் | ET
தன்னிகரிறலைமுலைமேற்றனிக்காறைதனிற்றுவக்கி டத
இ-ள். என்சுவாமியான தேவராசனெனக் கெதிர்ப்படுமளவில் (யான்
வடிவுகொண்ட தெவ்வண்ணமெனில்) மீண்டகங்குலுடனே ஈக்ஷத்திரங்கள்
கலந்தாற்போல அகத்திலேபலமலருங்கலக்து திருமொடித்அ அளகம்பிரகரஇ
கீகவம் ரெற்றியிலிட்ட। சிறுபொட்டி னாலே முகசேோபையுண்டாகவும் விலை
யிடுதற்கரிய பட்வெத்நிரத்சை யுடுத்து அதன்முந்தானேயை ஏகாசமாகப்
போட்டு இர்த முந்தானேயை வலக்கைக்குள்ளாலேவாய்&ி முலைமிதணிரந்த
பதக்கத்தின்மேலே பிணித்துவைத்த-௭-அ. (௧௪)
பதஞ்சலிச்சருக்கம். ப உள
மாமணிநற்பாடகமுமலிவிக்தோர்வல்லியெனப்
பூமலிசெங்கரத்துடனப்புண்ணியனேர்புணர்பொழுதிற்
காமனெழிலழித்தவனுங்காமுஅவோனெனவென அ
“KR
இமைவிழிக்கடைநோக்கிச்சிறுமுறுவலிறைசெய்தான்!
இ-ள். பெரிய நவரத்தினப்பாடகமும்அழகுபெறமிகவணிர் அ பூத்ததொ
ருவல்லி சாதக்கொம்புபோலக கையிலேயொரு பூங்கொத்தை மிகப்பிடித்த
தீதருமமூர்த்தியான ஸ்ரீகண்ட பரமேசுரன்சற்நதியிலேசென்ற பொருந்தின
வளவிலே காமனழகையெரித்த அர்தக்கடவளும். காமவிருப்பங்கொண்டவ
ன்போலே எனது கொலைத்தொழில்பொருக்தின பார்வையை மோகத் அட
னேபார்த்து மர்சசாசமுஞ் சற்றேபண்ணினார்--௭-று. (௧௫)
அவ்வரையிலிமயமயிலமர்ந்திருப்பவகிலதீ தப் த
பொய்வீரவாமுனிவரிவன்புகழியக்கனெனவுணரச் %.
செவ்வரைமேனியனடியேன்சேயிழையாய்ப்பின்செல்லச் ச
சைவமுனிவர்களிருக்குக்காருவனமதுசார்ந்தான் ஆ
இ-ள். அந்தக்கயிலாசத்தில் சவரி தனித்தெழுந்தருளி யிருக்க உல
சவாசனையற்ற இருடிகள் இவன் ீர்த்திபொருந்தின இயக்கனாக வேண்டு
மென்று யோசிக்கச் செம்பவளக்குன்றுபோலு£ இருமேனியுடையவர் அடி
மையரதிய யான ஸ்திரீயாகப்பின்செல்லச்' சிவபத்தரான இருடிகள்தபசுப
ண்ணிக்கொண்டிருக்றெ தேவதாருவனத்தை யணுகினா--௭-அ. (௧௬)
சென் றுமுனிவர்களிருக்குந்தெருத்தலைச்சேரியிற்செ றிக் து ந
முன்றிலிடைத்துடி.முழக்கமுதுவன்மிகமுகமலர்த்தித் x
துன் அுபலிகொணர்ந்தணையுஞ்சுரிகுழலாரெழினோக்கி i
யன்றிறைவனின்றுபுரியபிகயமாயிரகோடி 38
_ இ-ள். ஆச்சிரமமளவாக எழுந்தருளி இருடி களிருக்குர் தெருவில் (முந்
இன பன்னசாலையிலேபுகுர் அ நடுமுற்றத்திலேறின அ தமருகத்தைமுழக்கி
முூகத்தினிடத்தி லொளிவிளங்க நகைத்தருளிக் கைகிறையப் பிக்ஷைகொண்
டுவந்து அருகேறிற்கும் இருஷிபத்தினிகளுடைய அழகைக்கண்டு அப்போது
தன்னுடைய வினோதத்தினாலேபண்ணினவபிகயம் ஆயிரகேோரடி யரம்--௭-ு௩
எண்ணரியவபிநயங்களிறைபுரியநிறைகற்பிற ஸ்
பண்ணமருமொழிழுனிவர்பார்ப்பனிகள்பலரீண்டி ட்
நண்ணருகாண்மடமச்சம்பமிர்ப்பென்னுமிவைகழுவக் ஆ
கண்ணுதலோனிருமருங்குமொன்றாசக்கைக்கொண்டார் 98
இ-ள். சவாமியானவர் எண்ணிறந்த அபிஈயங்களைப்பண்ண நிறைந்த
கற்பும் இசைக்கொப்பான மொழியுமுடைய இருஷிபத் தினிகள் பலாகூடிக5
இட்டுதற்கரிய இயல்பான நாணம், கொளுத்தக்கொண் கொண்டது விடா
௨௮ கோயிற்புராணம்:
தமடப்பம் பேதைமையால் அச்சம் பயிலாதபொருளி லருவருப்பான Lud
ர்ப்பு என்னும் நாலுங் கைநமுவவிட்டுப் பாலலோசனனிரண்டுபறமுமொன்
முகவை அகொண்டார்கள்... ௭-௮. (௧௮)
சாயவார்கும லொருகைகலை யொருகையுறதீதாங்கிப் லட... ப
பாயவாள்விழியருவிபாவசராயெஇர்பயில்வார் 4
அயவாயத்திருவாயிற்_அலங்குககையென மொழிவா ட ௬
சாயவாவினி யெம்மையணைக்கருளாயெனவயர்வார் ர்
இ-ள். மீளியகுழல் சரியஅதனை யொருகையினாலும் லீமும் மேகலையை
'யொருகையினாலும் இஅகப்பிடித் க்கொண்டு வாளையொத்த சண்களில்கின்
அம் அருவிபாய மோசவசத்தராகிக்கைஞ்ஞஜெமை எதிர்சென்றுபொருஈ அவா
ர்லெர்,திருவாமினிடத் ௮ ஈகையானஅ சத்தமாய்விளங்குனெ ற அ என்பார்க
ள்சிலர், எங்களுக்கிசைந்தவனே மால்கொண்டஎம்மை இப்போது தழுவிக்
கொண்.டருளென்று மோகத் அவிமுவார்கலர்_௭-௮. ன் ட
ஐயமிடவென்றுகட தரிசிகொடுபுறப்பட்டுக் | i
கையமரவமுதாக்கிக்கலத்திவெர்நிலத்திவொர் a
சொய்யுமலரிலையுடனேகுவித்தகரத்துடன்கொணர்க் கு. ம் ஆ
கையுமடகெனவிடுவார்காமுய்க்கோமெனகவில்வரர் %
இ-ள். பிகையிடவேண்டுமென்று சடுக அரிசியள்ளிக்கொண்டு புறப்ப
ட்டு மேலிட்ட காமாக்கனியாலும் விக ரரலியர்வினாலுங் கையேபாச்தரமாக
அதை அமுஅசமைச் தப் பிக்லாபாத்திரத்தி லிடுமாஅபோலக். கண்ணம்மன
மும் வேற்று விகாரப்படுகையால் நிலத்திவொர்லெர், ஸ்ரீபாதத்திலே அர்ச்
சிக்கவெடுத்த பச்திரபுட்பங்களை அஞ்சலியத்தத்தடனே கொண்டுவர்த மய
வப் பிட்சாபாத்திரத்திலே நன்றாக வெந்த சாகம்போலாக அதனை இடு
வார்கள் சிலர் இப்படி வடி.வுமிகுத்ததொருாயகனைப்பெற்றே மாதலால்
கரமே பிழைத்தோமென்பார்லெர்_௭- ௮. (௨௦)
முன்பிச்சைவரைக்கண்டமுகமென்பார்முயங்ெடு 4
மன் 0 பிச்சைவனப்பகழிமாரிசொரிக்திடுமென்பார் | டது
பின்பிச்சைகொண்வெரப்பெரும்பிச்சையளிக்சகல்வர ன்
ரென்பிச்சை கெடவுருகவெமக்கிரங்காரெனலயர்வா i த்திய
இ-ள்: இர்தமகேஸ்வரரைப்பார்க்குமிடத்து முன்புகண்ட முகச்சாயலா
. யிருக்கின்ற து என்பார்சிலர், பொருக்தப்பட்ட இரதிமணவாளனுயெ மனம
சீன் அணியில்நின் அம் அம்புகளை ஒவவொன்ருகவாங்இ சரவருஷமாக வரு
ஷித்திடுமென்பார்சிலர் பின்னே யொரு பிடிப்பிச்சைகொண்வெர எமக்குத்
தாங்கரிய பிச்தைத்தர் து சலப்பொம்இவர் என்புமிச்சையுங்கெடும்படி காம்.
(வருந்தவும் நமக்கு இரங்கியருளார்என் று சிலர்சொல்லுவார்கள்-௭-௮.(௨ஐ)
௦ பிச்சு-ஐவனப்பக மிஎன்ப கற்கு ,சாமவெறியைத்தருன்ற பஞ்சபா
ணங்களெனவும் ஒருபொருள்கொள்க. |
பதஞ்சலிச்சருக்கம். 2.
தில்லுமினவளை தாருநீரென்றுதகைந்தொன்று
் சொல்லிவிடுமெனவணைவார் அணை கொண்மணிழுலைகாட்டி
0 யில்லுமிதுவெனமொழிவாரெவ்விடமுமிடமென்பார் ப
தச உ ௮
எ லில் நடத்தத் ள் ர்
இ-ள். நீரிவ்விடத் இலேரில்லும் போவீராதி லை யல்ல
அ போமென்ற தடுத்து சம்மதியில்லாமையைச் சொல்லிவிடுமென் அதொ
டர்வார்கள்லர், தம்மிலொத்.தஅ முத்தவடம்பொரும்அம்ஸ்தனங்கள்தோன்
றநின்அ எம்முடையமனையுமிது தாரமில்லயென மொழிவார்கள்சிலர், உமக்
குப்பொருத்தமானலிடமே யெமக்கும் பொருத்தமானவிடமென்பார்கள்
இலர், நீர்சேரவேண்டுமென்று நினைத்திருக்கிறயிடத்தளவும் நாங்கள் வருகி
ரோமென் அசொல்லவார்கள்லெர்_ ௭-௮. . (௨௨)
ஐயமுளதிலஇடையென் நறிவிப்பாரெனநிற்பா ஆ
ரையமுளதிலதயிர்வந்தணைந்துகொளென்பவர்போல்வா 38
ரையமனாமெனக்கணைகொண்டநங்கனடாந்தலையாமை ர
யையமனாவெமைநரோக்கியஞ்சலெனாயெனவயாவார்
- இ.ள்.பிச்சையுண்டு இடையில்லையென் அ அறிலிப்பாரைப்போல எதிரே
வந்அநிற்பார்லெர், எமதடலில் உயிர்வாழ்க்கையுண்டு ௮௮ இல்லையென றெ
சந்தேகம் இல்லையாம்படி வந்தணைந் து பிழைப்பித் தக் கொள்ளென்பவரை
யொப்பார்சிலர், ஜக்தியமன்போலப் பஞ்சபாணங்களைக்கொண்டு காமரா
சன்மேலிட்டுப் பொருதாமல் தேவதேவனே பயப்படாஇருங்களென்று அரா
ளிச்செய்யாமலிருக்கின்றீரென்று அயர்வார்சலர்-௭-௮. (௨௩)
அடுவாராடாதவபிநயங்கள்பலபுரிவா ர்
சோடுவாரோடாமோவுண்கலனிங்குமக்கென்பார் 32
கூவொர்கூடாதகுழலலையக்குழன்மொழியாற் &
%
பாடுவார்பாடாகமேல்விழுவார்பலராகி
இ-ள். (விஷய அநந்தக்கடல்மேலிட்டு) அடுவார்சிலர், உலகத்தில் ஈட
வாத சேட்டாவிதங்களைப் பலவாகப்பண்ணுவார்சிலர் (பலமுறை இரும்பிப்
பார்ச்னெருரொன்றுவிரைக 2) ஓவொர்சிலர், தலயொடாமோ உமக்குப்பிக்ஷா
பாத்இரமென்பார்லெர், பின்னும் சமீபத்திற் செல்லுவார்கள், வாரிமுடிக்கக்
கூடாதமயிரலையக் குழலிசைபோன்ற மொழியாற்பாடுவார்சிலர், பலர்கூடித் -
தாங்கள்கொண்ட கோட்பாடுபொருர்தத் திருமேனியின் மேல் விழுவார்கள்.
பேதையர்கண்முதலாகப்பேரிளம்பெண்மையாமுட.வா ன்
மாதரவரிருமருங்குமறுகுமறுகிடைகெருங்கி | 1
யோதமெழுந்தெனநிலவுமொலியுயர்வானுறநகைத த க
நாதனெழுந்தருளவயனானணைந்தபடிநவில்வேன் மம்
௪௨0 "கோயிற்புராணம்.
இ-ள. பேதை பெதும்பை மங்கை மடந்தை அரிவைதெரிவை பேரிளம்
பெண் என எழுவகைப்பருவமுள்ள மாதர்களியாவரும் இரண்டுபக்கமும் ம
யங்குறெ நடுத்தெருவில் சக்தசமுக்திரமும்ஒன்ராய்ச்கூடிச் ௪த்இச்தெமுக்த
அ போல ஒலிக்கும்ஓசை யண்டகோளகையைக்கடர்தப்பாலுஞ்செல்ல நகை
தீதருளித் தம்பிரனார் மற்றொருலீ தியில் எழுந்தருள அவ்விடத்தி யாள்சென்
அ பொரும்திச்செய்த பிரகாரஞ்சொல்லவேன்_௭-ற, i (௨௫)
கற்புடையமடந்தையெனக்கருதரிதாய்க்கண்டவர்கள் i
பொற்புடையபொதுமகளாப்புகல்வரிசாம்பொலிவினதா 9
யற்பு,.தமாய்ச்சிவந்துகிமிர்க்ககன்றவயில்விழிக்கணைகன் ஆ
ப விற்புருவக்துடன் முனிவர்விழியிலக்காவிடுமளவில் ன்
இ-ள். உடையினாலும் நடையினாலும் கையிற்பிடி த்த பூவினாலும் குலஸ் '
திரியென் அ கருதக்கூடாமையாய்ப் பாரத்தவர்களுக்கு நாயகனபினனே நிழ
ல்போலப்புறவடிபார்த்்து ஈடக்கையால் அழயெ வேசிகளாகச்சொல்லவொ
ண்ணாததனமையுமாயிருக்கின்ற கீபடவேஷத்தைத்தரித் த ஆச்சரியத்தையு
டைத்தாய்ச் செவ்வரிபரந்து நீண்டு லிசாலம்பொருமர் திய சண்களாகியகூர்
மையுள்ள அம்பினைப்புருவமாயெவில்லிலே தொடுத்து என்னைப்பார்த்த விரூ
டி.கள்சகண்களே குறியாகவிட்ட மாத்திரத்திலே--.எஃறுஃ (௨௬)
எண்ணரியதிறலினர்களிடு நாலேகுறியாகத் க ப.
திண்ணியகெஞ்சவைகுலையச்சிகையவிழவுடைகழுவப் i
பண்ணலருமபிநயங்கள்பலபுரிக்துபரவசரா றற ஆ
யண்ணலெதிசெனைரோக்கியொதரித்தாரருமுனிவர் ம் i
இ-ள். மட்டிடவொண்ணாத ஞானலீரமிகுந்த முனிவர்கள் உபலீதமொ
ன்றுமே அடையாளமாகச் இடச்டித்தங்கலங்கக் குடுமிகுலைய உடுத்த மரவுரி
கள்ஈழுவிவிம வேறொருவர் பண்ணுதற்கரிய பலூங்காரச்சேட்டைகளைப்பண்
ணிச்காமமோகராய் என்னுடைய ஈாயகன சர்நிதியிலே என் ௭ைக்சண்டு மகா
விருடிகள் அசைப்பட்டார்கள் எ-று.
் (௨௭)
எவராலுமென்னாலுமெய்தரியானேய்வுற்றுத் ப்
தவராசிலிடங்கடொறுக்தாவில்பலிகொளநடக்கான் ஆ
சிவசாகமடைவோரிற்சேயிழையாமெனனோக்கு சதி
பவராகாரபராதபரம்பரையோராயினார் , ஞ்
இ-ள். பிரமாதிகளாலும் என்னாலஞ். சொப்பனத்திலுற் காண்பதற்கரி .
போன் சுவேச்சையினாலே இயக்கவுருவத்தைக்கொண்டு மசாலிருடிகளுடை
ய குற்றமற்ற பனனசாலைகடோலஞ் சுத்தானபிச்சைகொள்வ்தற்கு நடத்
தான் அரந்தச்கவெத் இன் உண்மையை அறிந்து அன்புவைப்பவர்கள்போல் என்"
சொரூபத்தை எண்ணி யறியாமல் இவளொரு ஸ்திரீயென்றகருஇ விகார்
கொண்ட முனிவர்கள் சேட்டைகளடைவே பண்ணி அபராத தஅக்குப்பழை
யோராயினா் கள் ௭-௮. SN (௨௮).
பதஞ்சலிச்சருக்கம். ௩௧
கோவ்மிகுமுஅமுனிவரொன்றாகக்குமுமியெழுக்
தாவதெனாமிவனிந்தவாச்சிரமத்தஞ்சாதே
காவன்மிகுங்கற்பழித்தகாபாலியெனக்கனன் அ
ட த. அத். அத் ப
தாவமிகும்படிபரவாச்சாபங்கள்பலவிட்டார்
இ-ள், இப்படியே அசாரலீனம்வாக்சண்டு கோபமிகுத்த விருத்தரான
ருஷிகளெல்லாருங்கூடி. வெட்கங்கொண்டு இப்படிவரலாமோவென் அ எப்ப
டிப்பட்ட ௮சரர்களி ராக்கதர் சித்தவித்தியாதரர்களாலும் அண்டெொனணாத
இவொர்ச்சளைமிகுந்தசம்முடையவாச்சிரமத்தில் பயப்படாமல் இந்தக்ஈபாலிவ
ந்து பதிவிர்தாபாவத்தைக் குலைத்தானென்று குரோதனராய் அக்கணத்திலே
கோபமிகும்படி பூலோகத்திலே ஈடவாத எண்ணிரந்தசாபங்கள் அ.தியுக்கு,
ரமாக இட்டார்கள். ௭-௮. (2௯)
இட்டபலசாபங்களிறைவனயன்மேவாது து
கெட்டபடிகண்டுசினங்கெடாகமனத்தினராகி 3
நட்டமளித்தருளென் ற, தகைவார்போலெதிர்ண்ணிச் ஆ
சிட்டமலிதருகுண்டக்திருமுன்னேதிகழ்வித்தார் வவ...
; ச.
இ-ள். தாங்கள்சபித்த வெகுலிதசாபங்களுர் தம்பிரானாரருகேசெல்
லாமல் வியர்த்தமான தகண்டு மனத்தி லாறாதகோபத்தை யுடையவர்களாகி
தேவரீரெங்களுக்கு ஆரர்துறநிருத்தம் தெரிசிப்பித்தருளுமென்று தகையு
மவர்போலே யெர்ப்பட்டு சவாமிக்குமுனனே பெருமைமிகுத்தகுண்டத்
தைச் சமைத்தார்கள்-—௭-அ. | ன் (௩௦)
எஞ்சாதவழலிருத்தியெடுக் துமனுக்கணித்தோதி ன்
நஞ்சானதிரவியங்கணாடியவைபலகோலி ஆ
கெஞ்சாலுநினைவரியகிருமலனேயிலக்காக 36
வஞ்சாதேயவிசாரம்விசாரத்தமைத்தார்கள் i
இ-ள். அந்தக்குண்டத்தில் குறைவுபடாத அக்கினியைத்தாபித்து மந்தி
ரம்உச்சரித்து அர்தயாகத்அக்குரிய விஷக்திரலியங்களை விசாரித்து அவைமி
குதியாகக்கொண்டு மனத்துக்கும் எட்டாத பரமசிவமே மிலட்யெமாகப்பய
ப்பாடாமல் விசாரஈன த்இனொாலே அவிசார ஓமத்தைப்பண்ணினார்கள்-—௭-அ.,
விஷத்திரலியங்களாவன -எட்டி முதலியனவாம். (௩௧)
கருத்இன்விழிவெக்தமுனிக்கணங்கணத்திலுஇப்பித்த %
ந்
7p
வெரித்ததிருமுழுவையைகேரேவுகலுமெந்தைபிரான்
சிரித்கருளியஅபிடித்துத்திருக்கர ததினக அதியா
லுரித்தவுசிபசும்பட்டாவுடைதொடைமேலுறவுடுக்கான்
ட
இ-ள். தெளிவுள்ள மனத்தினும் மிசச்சிவச்தசண்களையுடைய தாருகாவ
னத்திருடிகள் கூணமாத்திரையில் அவிசாரவோமத்திற் பிறப்பித்த கோபிதி
௧௩௨ கோயிற்புராணம்.
அக்கெர்ச்சிக்காநின்ற வியாக்கரத்தைத் தீம்பிரானார்முன்னேவிடெலும் எம்
ருக்கரத்தினுனி ஈகத்தாலேயுரித் அத் தோல்ச்செவ்வியபட்டுவச்தாம்போலகத்
கொடையளவும் பொருக்த உடுத்தருளினார்-..எ_.று. ப (௩௨)
ஏரடங்குகுண்டத்தினெரிவயிற்றிற்பிறந்தெழுந்த 38
பாரிடங்களாரிடமாம்பரிசனமாயனெபயிலச் ் 2
சீரடைந்கமணிமுச்சிச்செய்யவிழிவெள்ளெயிற்றுக் பத்
காரவிடங்கொளொருபுயங்கங்கட அவரக்கைக்கொண்டான் 3
இ-ள். அழகுசெறிக்ச குண்டத்திலிட்ட அவிசாரவோமத் தியினிடத்தில்
உற்பத் இயொன அன்த பூதங்கள் ஏகாங்யொயிருக்றெதம்பிரானார்க்கு முனிவ
ர்கள் வரக்காட்டின ஊழியக்காரரைப்போலப் பணிவிடைசெய்ய ஒளிமிகூத்
தஇரத்தினச்சுடிகையுஞ் சிவந்தவிமியுமுடைய வெள்ளெயிற்றிற்கறத்த விட
மபொருந்தின தொருபாம்பும் லிரைவுடன்வர அதனை இடக்கரத்இிலே முன்
கைக் கடகமாக அணிந் தகொண்டார்—௭- ற. (௩௩)
மைவிஞ்சுநெடுந்தடித்தின்வார்குழல்வார்சடையாகத்
தெவ்வன்பரெதிரிர்ண்டுதிருக்கரங்களுருத்தெழமுற் 1
கைவந்தநிலயமலர்க்கால்வந் அகலக்இசைப்பப் ie
பவ்வங்கொண்முமுகஞ்ச அதல்விழியும்பாரிக்கான் A ஆ
. இ-ள். அர்தகாரத்தைநீக்கி மேலிட்ட மெடிய. மின்னல்களைப்போலே
முந்தி கீண்டகரியகுமலானதே நீண்டசடையாசகவும், அஞ்ஞான த்தரலே மா
ம்முரான் பக்தாகளாகிய அகதஇருடிகள்முன்னே முந்இன திருக்கரங்களும
ன்றி இரண்டு இருக்கரங்களுண்டாகித் தோன்றவும், முன்னே இடமான ' தா
ண்டவம் செங்கமலம்போன்ற %* பாதத்திற் கூடிப்பொருக்தவம், திருப்பா
ம்கடலிலே தோன்றினகுறைவற்றவிஷத்தைக் கண்டத்திலும் நெற்றியிலே
கண்ணையும் வெளிப்படக்காட்டினார்-௭-ற, (௩௪)
ஏய்ந்தவனன்முன்னுகர்க்கவிருளுமிற்வதெனவெரிவாய்ப்
போர்ததிருமெரிமுச்சிப்பொறிவிழிவெண்பற்குறளன்
சந்தரவத்துட னரவந்திழவரவரனெதிரே
8 ர 3 ௬
பாய்ந்தருளிவெரிரெரியும்படியடிமேற்பயில்வித்தான்
இ-ள். பொரும்தின அக்கனியான அ இதற்குமுன்விமுங்னெ இருளை இப்
போ.அஉமிழ்ந்தாற்போல குண்டத்தினக்கினியில்நின் ஐம் புறப்பட்டுப்பயல்
கரமான அர்ப்பரவத்தையும் எரிகின்ற குஞ்சியையும் £ீப்பொதிரிற் அம்
. விழிகளையும் வெண்மையுடைய பற்களையும் வாமனரூபத்தையுமுடைய மேய.
ல்சன £ீர்தும் பாம்பைக், கையிலேகொண்டு கெர்ச்சிக்அ மிகவடிர்ம்துவர .
க்கண்டி தம்பிரானார் விரைவிலே யெதிர்ப்பட்டருளி முயல்கன் தழ்ப்படப்'
பாய்ந்து அவன் மூதுகுகெரியம்படி ஸ்ரபகத்தாலே மிதித்தருளின்ர்- ௭-௮,
ப்தஞ்சலிச்சருக்கம்: கக
மலங்கவெரிதரவேந்திமந்திரங்கள்வரக்கரத்தா ட் 3
லலம்புகிலம்பணியாகத்திருவடி.யிலமர்விக் துத் ப் சே
அலங்குபலசடைதாழத்துணங்கைகணர் ததைவிப்ப நல் இ
வலங்கலணிதடந்தோளானரு௩டமாடுகல்புரிக்தான் pe ட
இ-ள். அர்தமுனிவர் தளேவின மாவும் தளர்ந்தபின் னிதன்
வரவிட அந்தஅக்கினியைத் திருக்கரத்திலேர்தியருளி உச்சாடனமான
மந்திரங்கள் ஆகரிஷணகற்பனையால்வர அதை ஓசையள்ள அழயெ திருச்
5. தரிசுமாக ஸ்ரீபாதத்திற்காத்தாற்சாத்தி மின்போலத் கலங்கும்
பலசடைதாழ்ந்தலயக் கணராசகர்கள் அணங்கைக்கூத்தை மிகச்செய்யக்
கொன்றைமாலையையணிர்த பெரியதோளையுடையவர் ிரிரானஜ்செய்மு
விரும்பினார்-௭-அ.
தீரிசுஎன்ப த. சிலம்புக்குள்போடுஞ் பரல். (௩௬)
தாகத்தாலலைக்துமிகத்தளர்க் துதவவலிசலித்த *
மோகத்தாலிழந்தன லுமர்திரமும்விடமுடிந்த x
சோகத்தானிராயுகராய்த்துளங்குகடமிறைதெர ங்கும் x
'வேகத்தாலருமுனிவரொன்றாகவீழ்ந்தார்கள் 7 ௯
இஃள்* ஓமாக்னியுட்டினத்தா லண்டாயெ தாகச்தினால்வாடி தபோபல
ஜ்குறைந்த : மயக்கத்நினாலே. மிகத்தளர்ச் அ தீங்கள்செயலற்நு அக்கினியை
யும் மந்திரத்தையும் ஏவ அவைகள் பொனவிதனத்தினாலே தங்களுக்குரிய
கருவியின்றிப் பயங்கரமான நடனத்தைத்தம்பிரானார் செய்யத்தொடங்கு
றவேகத்தினாலே டெமியுவிலக்களெல்லாரும் 0.வியாமோகதராய். விழுக்தா
ர்கள்-௭-௮, ப (கள)
நடமுயலும்பொழுதஞ்சி நடுநடுங்கிகானயரக் | ஆ
- கடகமெனவிடதரததைக கட்டியவங்கைகவித்த ௮.
.விடையில்விடையடனெடுவா னெய்தியிடத்தணைந்தகுல ப ட பூச
மடவாலைமகிழ்க்கவண்மேன் மலர்ந்ககடைக்கண்வைத்தான். 8
இஃள். அந்த நிருத்தவேகம்பொறுக்கமாட்டாமல் பயப்பட்டு ஈடுஈடுங்இ
யானு மூர்ச்செனாசக்கண்டு சர்ப்பக்கடக தாரிதமான அழிய இருக்கரத்தா
லேயென்னை அஞ்சாதேயென் றமைத்தருலின அவதரத்தில் இடபவாகனத்
அடன ஆகாசமார்க்கத்இல்வற் ௮ இடப்பக்கத்திலேபொருந்தின பார்வதியார்
மீதபிரியப்பட்டு ல இடத்திருக்கடைக்கண் வைத்தருளினார்-..
வேறு,
அரிவையணைக்தபினெங்கணுமலர்மழையண்டர்பொழிந்தனர் அ
விரமபுரந்தராவந்தனைபெருகினாமுன் டுறவின்பு அ ௪
.முருவமொழிக்திகழென்பழை. யுடலதுகொண்பெணிந்தெதிர் .
வ பா குதல், மலைமகள்கண்மெ௫ழ்ந்தனள்.. a
௦ வியாமோகமென்பது - ஆச்சரியத்தால்மோதித்தல்.
(ரி
கடர - கோயிற்புராணம்.
'இ-ள்.' பரமேசுவரி யெழுர்தருளினபின்பு தேவர்களெக்கும் புட்பவரு
ஷம் வருஷித்தார்கள். பிரமேர்திராதியர்கள் அஷ்டாங்கபஞ்சாங்கங்களினா
லே சர்நிடியிலே வந்தனையை வெகுலிதமா கப் பண்ணினார்கள். இருஷிக
ளின்புறும் மோனெிவேடத்தை நீங்கி அடியாரிகழுமென்னுடைய பழைய
மாயாசரீரத்தைக்கொண்டு சர்லேச ரனைப்பணிந த முன்புபோலேகூசாமலெ
தஇரேரிற்கப் பயப்பட்டுப் (பிரமேந்திராதிகளுக்கு குப்பின்னே) யொளிச் து நிற்
கிறகைக்கண்டு பரமேசுவரி மிகவுமெ்ர்தருளினார-௭-அ.. (௩௯).
விரவியவங்கணனெங்கணும் விரிசடைமண்டியலைந்திட் ட
ப வெரிவிரிசெங்கைசழன் றிட விடி. துடிகொண்டிடவெண்டிசை ‘ie
பரிபுரபுண்டரிகக்தகுபதயுகளம்பலருக்தொழ 4
வருள்புரியெந்தைமடந்தையு மதிரஈடங்கடொடங்கினன்: ஸ்
இ-ள். கிருக்கக்தொமில் பொருந்தின பரமேசுவரன். ர்க்க இக்
கெங்கு மசையவும் சவாலாக்கினியைஏந்தன கரம் கொள்ளிகட்டம்போலே
சுமன்றிடவம் எட்டுத்திக்லுமுள்ள மிடியோசையைத் அடியோசை கொள்ள
வும் கிலம்பணிர்ததெக்
கமலம் போன்ற இரண்டுதிருவடி களையும் ' யாவரும்
. தொழவும் கிருபாகரராயிருக்கிற 'தம்பிரானார்பரமேசவரியும்டுங்க வெகுவி
தமான மநிருத்தத்துள் பயங்கர நிருத்தத்தைத் கொடங்கினா...- எ-று. (௪௦)
கரணமனந்தமுயன்றொலி கலவுசிலம்பணிகுஞ்சித ர் ன்
சரணமிலங்கவலம்புரி தருகரமும்பொலிவுந்தகு |
இரணக௫ூன்மங்கைநகெடுங்கய நிருநயனங்கள் செறிந்திடு 3
புரணமுமொன்றியவென்றிகொள் பொருவில்புயங்கமுயங்கினன்.*
HE
இ-ள். இருவிளையாட்டினால் அகந்தமான கரணங்களை நடித்து ஓசை
பொருந்தின சிலம்பணிர்தகுஞ்சித பாதங்கள்விளங்க சாருதீகிரிய இலக்கண
த்திலத்தமமான வலம்புரிச்சங்க ரோகைபொருந்திய செங்கையும். அழகும்.
இணையொத்அத் இரண்டதனமுமுள்ள பார்வதிதேவியின் கயனெடுங்கண்ணு
ம் எந்தை இருகயங்கள் பொருந்தின பார்வையும் அதலொருப்பட்டமனமும்
மனதொத்தபாவமும் பாவமொத்த ரசமும் பொரும்தன பாசத்தைத்தள்ளின
அன்
சுத்தநிருத்தமான ஒப்பில்லாத வ... பொ .
புனிதபுயங்கமுயங்கிய பொழமுகவனுக்கனடந்தரு த்
மினிமைநுகர்க்கமடந்கையு மெழில்விடையும்பெறுகென்றரு. &
ண்னிமிகவென்கணுமங்கண னகைகரவுய்க் துவணங்கினன் 0
மனமுருகும்படியன்புடன் வளர்விழியின்புவழங்கினன். ie
இ-ள். சுத்தமாகியகடனஞ்செய்யத்தொடங்க நின்பொழுஅ ப்பி
தம்முடைய நிருத்தத்திலுண்டான இன்பத்தை யபைவித்த பரமேசுவரி
யை அழதிய விடபவாகனமேற்கொள்ளென்று அருளி ட்டா .
பதஞ்சலிச்சருக்கம். ௩௫
தியாகத் தம்பிரானார் என்னைப்பார்த்து ஈகைத்தருள அப்போது இருதாரத்த.
னாடு. கான் வர்தனைசெய்தேன் கல்லொத்த கெஞ்௪ஞ் கரையும்படி பத்திமி
குஞானப்பார்வையைப் பிரசாதித்தருளினார்--௭-அ., (௪௨)
. அயருமருக்தவாதம்பழி யகலநினைந்தருளங்கண 4.
சயசயசங்கரவென்றெஇர தரையில்விழுந் துபணிந்தனா
நயநடனுந்தகுமங்கவர் நவையெவையுக்தொகவந்திருண்
முயலக்னொன்றுகவென்றகன் மூதுகதிரும்படிநின்றனன்.
3 38 2
இ-ள். மோடெதுக்டெக்றெ அரியதவத்தையுடைய விருடிகள் சம்பிரா
னார் ஞானக்கண்ணைக்கொடுத்தபின் இருபாகரனே எங்கள் குற்றம்பொறுத்த
ருள் சயசய*சங்கரனேயென்று சற்நிதியிலேயேகாங்கமாகப்பூமியில்லிமுந் ௮
நமஸ்கரித்தார்கள். அனுக்கிரகநிருத்தமூர்த்தியு மிரட்சிக்கத்தகீக அந்த விருட்
களைவியாபரித்த ஆணவசத்திகளெல்லாங் கூடி வற்து ஆணவமூலமாயிருக்கெ
முயலகனைப்பொரும்தகவென் அ ஆய்க்ஞாபித்அ் அதனுடைய (சத்திபொரு
ந்தன) முதுகுகெரியும்பட மிதித்தநினறருளினார்- ௭-௮. (௪௩)
பண்டையவிருள்பறியுமபடி பங்கயபதமுதவும்பொழு ல
தெண்டிகழிருடிகள்கண்டன.ரின்புஅுதிருகடமன்பொடு வ
கண்டனர்வெருவினர் துண்ளி கண்டருமருவிசொரிக்தனர் ik
குண்டிகைகுசையிசை தண்டுகள் கொண்டெ திர்குணலைமலிந்தனர்.
இ-ள். அகாதியே தம்மைமறைத்த ஆணவரீங்கும்படி சம்பிரானார். இரு
வடி த்தாமரைாயை அருளினபொழுது நாற்பத்செண்ணாயிர மிருடி.களுவி கண்
டார்கள் கண்டதேதென்னில் முன்புமடனஞ்செய்த சவுக்யெ நிருத்தத்தை
அன்புடனே கூடிக்கண்டார்கள் மிகுக்தபயங்கொண்டவர்களாகிக் கண்களி
லிரும். அம் ஆரற்தபாஷ்பத்தைப் பொழிர் அகமண்டலம் தெர்ப்பைப்புல்பொ
ரூந்தின சண்டு இவைகளைக் கைக்கொண்டு சந்நிதியிலே குணலைக்கூத்தை
ச் செய்தார்கள் ௭-௮. டி | (௪௪)
சூடினர்கரமலாஞ்சலி சூழ்வுறவமார் துதைந்தனர் NM ல்.
நாடியகருவிகொடும்பரு நாரகநிசைபடியும்படி 4
பாடிலர்கெளிவிலர்நின்றனா பாரிடநிலவுதுணங்கைகொ ஹ்
டாடினகரணமிடுக்தொழி லாயினர்கணபரநாதர்கள்.
3
இ-ள். ௬ற்அநெருங்கெ தேவர்களஞ்ச லி யத்தராய் நின்றார்கள் தம்
புருறாரதர்கள் மனர்தெளிவிலராய்எண்ணப்பட்ட லீணைவாத்தியங்கொண்டு
'இசைபொரும் அம்படி பாடினார்களில்லை- பூதகணங்கள் பொருந்தின அணங்
கைக்கூத்தாடின. உறஇகரணம் இடுக்தொழிலே யாயின்ரெண்ணிற்தகண
தரதர்கள்--- எ-று... (௪௫)
சரணமென்பது கூத்தின் விகற்பம், ப
௩௭ கோயிற்புராணம்.
அங்கரிபிரம்புரந்தர்ரண்ட ர்கண்முனிவரகண்ட (மு a
மிங்கெமதினியநடஞ்சிவலிங்கமநிசைய்நினைந்தொளிர் ஸி
கொங்கலாபலமலரன் பொடுகொண்டடிவழிபடுமென்றுயர் ஆ
| மங்குலினிடைவிடைதங்யெமங்கையொடிறைவன்மறைந்தனன். ந
இ-ள். (இப்படியேநிகமும்அவ்விடத் இ) அரி-பிரமன்-இம் இிரன்-தேவர்கள்
இருடிகள் பூதீகணமுதலானோர் யாவரும் எம்முடைய அரந்தநிருத்தத்தை
மிப்போது இவ்விடதீஅ உண்டாகிய இர்தசசிவலிங்கத்தி னிடமாகத் தியானி
த்அு- -விளங்கும் மணம்விரிர்தபலபுட்பங்களாலே திரிசந்தியுகாடோறும் பூசை
பண்ணிப் போற்றுங்களென்௮ இடபத்திலேபொருக்தின பரமேசுவரியுடனே
- பரமேசுரன் பரமாகாசத்திலே மறைந்தருளினார். ௭-று. (௪௬)
இறைமறைதருதிசைமுன்றொழு தெவர்களுமகல்வுழிவென்கிகொ
ள்றிவுஅமொருமையனந்தநின்னமலியினெருகலமர்ந் கொளிர் ஆ
கறைவளர்மிடறனடக்தொழுகல்வியினலமொடுகண்படு ட்
முறைதருதயரமொழிந்தனனெனமுகமல மொழிந்தனன். *
இ-ள். பரமவெம் மறைர்தருளின திசையைரோக்கி நமஸ்கரித்து யா
வருமகன் றபின் ஞானலீரத்திலேபொருக்அ மொருப்பாடைய அடிசேஷ்
னே $ீயர்கிய சயனத்தில் நேற்றுப்பொருக்தி நீலவொளிவிளங்கனெ விடத்
தைத் திருமிடத்நதிலுடையவன் ௮ நிருத்தக்தொழுது இன்பத்தோடே சாக் .
இரம் சொப்பனஞ் சுமுத்தி அரியம் அரியாதித மென்னும்பஞ்சாவத்சையிற் ।
பந் அக்கத்தைநீங்கஅருளால் அமிதமாக இருந்தனன் என்ன முகாரவிந்த
.. சேவைவிளங்க மகாவிஷ்ணு அருளிச்செய்தார்--௭-௮. (௪௭)
அண்டனதுயர்கடமென்றலுமஞ்சலிசிரமுறவன்பொடு க
கண்டவரென்மிகறுண்டெரிகண்டசவுருகுகல்கண் டரி ட த
தொண்டினரிவர்பணியென்பணிசக்கரனடபணியென்பணி, பண்
டெனதணையிவரென்றுகொள்பண்பொழிவினியெனநொந்தனன். &
இ-ள். பரெண்டகர்தீதாலினுடைய இந்தநிருத்த மென்றமாத்திரத்தி
லே பத் மிகுதியினால் அஞ்சலியான து ச ரமுற ஆநர்தநிருத்தங்கண்டு களி
கூர்ந்தவரைப்போலே கண்ணான த மிகவுஅண்டிளித்தாரைகொள்ள' மன அக
ராளமாயுருப் புளகத்துடனேநின்ற பரவசத்தை மகாவிஷ்ணுகண்டு இவ
ர்தம்பிரானார்க்குரியதொண்டர் இவர்க்குப்பணியேகென்னில் எலும்புமாலை
யணிர்து பரமசிவத்தின் திருவடித்தொண்டாகும் என்பணியோவெனில் இ
ன் அழுதல் இவரெனக்குப் பாயலென்னும் புத்தியையொழித்தலென்ற சொ
னனமாத்திரத்தி லே சேடன் மிகவும்விசனப்பட்டான்-.- எ-று. (சீனு)
இனியனையென்கனிதுஞ்சுதலிசை விலதென தளகின்பணி து
. தரயண்முயலமொழிந்துயர்சவமுயல்வதுதகுமென்றலு டக
w
பாஞ்சலிச்சருக்கம். ப கள
ன்றி A பகனாய் க காலு ஜூ
அனைவினிதெனினுமகன் றிடுதொழினினைவரிதென நொந்தனன். *
இ.ள். நீசயனமாயிருக்க நான் அற்தசயனத்தில் நித்திரைசெய்ய சன்
மனதிற் பொருத்தமில்லை உன்பணியான பாயற்றொழில்செய்ய உன்பிள்
ஊையைக்கற்பித் து நீ மேலானதவங்களிலே முயலுநறெதே. யுனக்கு௮தியென்
அ மகாவிஷ்ணுசொல்லச் சேடனெஞ்சங்கரைம் ௮ நெக்குருகி அபீஷ்டவரத
- னுடைய இனியகிருத்தஞ் க்ரெத்திலே தொழுமருட்பாடே மிகவு மினி
I தெனினும் தேவரீரை நீங்கும்வகைநினைக்கவும் போகாதென்அ விதனப்பட்
டான்--எ-று... சாக்ஷி
ரர வங்கித் அப்ல %
_நீதவமுயல்கயல்கொண்டகணேரிழையதிபனும்வர் தடி %
னதரவமரவரம்பலவாசறவருடருமென்றபி &
னேதமில்பொருவிலனந்தனுமேச அமரியையிறைஞ்சினன். டது
இ-ள். சேடனுடைய அடிமைத்திறத்அக்குப் புர்டோத்தமன் மிகவும் பி
ரியப்பட்டு ஸ்ரீகண்டபரமேசுரன் வாழ்ந்தெழுக்தருளியிருக்கும் உத்தரகை
லாய பாரிசத்திலே நீபோய்த் தவசபண்ணு அங்கயற்கண்ணாமாபதியும் உ
. ன்னுடையத்பத்தலத்திலே யெழுந்தருளி உன்அசைதீர வேண்டஉனவரமெல்,
லாந்தந்து மலத்திரையமுந்க்லி அருஞுண்டாக்குமென்று மகாவிஷ்ணு உப
தேசித்தபின்பு குற்றமும் ஒப்புமில்லாத ட டல் குற்றமற்ற மகாவிஷ்ணுவை
நமஸ்க்கரித்தான_— எ-று.
குற்றமில்லாத மகாவிஷ்ணுவென்றஅு தம்பிரானார் ஸ்ரீயத்தம்பற்றின
_ பரிக்கிரசசத்தியாய் ஞான ிருட்டிபெற்றசனா லெனக்கொள்க, (௫0)
விரவரியருள்கொடனந்தனும்விரைவொடுதகவிடைகொண்டபின் உ
மருவருதலைவன்மகிழ்ந்துறைவளர்வடகயிலைமருங்குற ம்
விரிபணமணிவெயில் சிந் இிடவிரிவிழிகதிரைவிழுங்கிட a
வெரியெரிதிசைதொஅறமண்டிடவிகழ்வறுதவமதிசைந்கனன். a
இ-ள். தன்னைநீங்காத மகாவிஷ்ணுவி. னனுமதியுடனே சேடனும் சடு
தியிலே தவம்பொருநர்க விடைகொண்டபின்பு கனவிலுக் தேவர்க்குங்கிட்டுத
த்கரியவனாகிய அரிபிரமாதிகளுக்கும் தலைவன் வாழ்ச்தருளியிருகீகுற உயர்
நீத உத்தரகயிலாயபாரிசத்திலே மகாவிஷ்ணு சொன்னவிடத்திலேவர்
அ அக்கினிகற்பித்து அகன்றப்டங்களிலிருக்கிற ஆமிரமிரத்தினங்களும்
ஆதித்தியகிரணங்களைத்தள்ளவும் பல்லாயிரம் விழிகள்ஆதித்தனைத் தன்னு
டையபிரகாசத்அள்ளேயடக்கவும் சுவாலிக்கிற பஞ்சாக்இனி எவ்விடத்தும்
. ௮ன்னியமான இக்குகடோறும் போயகிதையவும்பகதயாகத்தை நீக்கு
தீபசைப்பண்ணினான-௭- ல ப (௫௧)
வண.
தவமிகமுயலும்போதுதன்னுயிர்ப்புமிழ்வகன்றிப் து 4
பவனெனுமுணவுக்கொள்ளான்பலபகலகல்வும்பாசான் ப்
௩.௮] கோயிற்புராணம். .
ச்
இிவனடிகானுங்கண்கடிப்பியமாக்குவான்்போ ல் ௯
லுவமனில்கதிரோனுட்புக்கு ரகிநேரோடவைததான். ௬
இ-௭ ள் தபசைப் பண்ணுங்காலத்தில் தன்னுடையசவாசமு [நிடாசக:
மொழிக்து பூரககும்பகங்களும்பண்ணான் காற்றுகியதனக்குரிய உணவையும்
கொள்ளான் நெடுங்காலஞ்செல்லஅஞ சிந்தியான்தம்பிரானார் ஸ்ரீபாதங்களை
ர ல ட ் க் . க் 2 ix பி
இனிமேற்காணப்போடிற கண்களைச் த்தமாக்குவரன்போல ஒப்பில்லாத
ஆதித்திய மண்டலத் தக்குள்ளேசென் அரறுஜெரண்டறப்பண்ணினான்-௭-௮ஃ
இன்னவாறருந்தவங்களிவனியத்திடஈடஞ்செய ஃ
மன்னன்மாமுனிவரைப்போல்வாயமை ஈளளப்பானாகி ௬
முன்னயனாகியன்னமுதுகிடமாகவேகி. ் ED
யன்னவனெதிரேசென்றானவனுமாதரங்கள்செய்தான். a
இ-ள், இப்படியே யதிககரேமான தடசை யிவன்செய்ய நிருத்தகிருத்தி
யஞ்செய்றெ தேவதேவன் தேவதாருவன த்திலே இருடிகளுடைய சித்தசுத
தம் பரீட்சிக்கவந்தாற்? பால முக்தப்பிர்மாவாகி அன்னத்தின்மேற்கொண்டு
சேடனுக்கெதிரேசென்றான் சேடனு மிக்தப் பிர்மாவைக்கண்டி அங்கிகொாரஞ்
செய்தான-—௭-அ. ட் ன் (௫௩)
செய்கவன்றன்னைகோக்கிச்சனெவரவுருவோய்செல்லன் 2
மெய்கெற்தவங்கள்போதும்விரவுபோகங்கள்விடு த
பொய்தகாலித்தைசத்திபொருக்துவதொன்றெமக்குக்
கொய்துரைதருதுமென்னுகூறினான்முனிவர்கோமான். ல
இ-ள். பிரமதேவன் தபத்தைபண்ணுதிற சேடனைப்பார்த்துக் கரமான
சர்ப்பவேடத்தையுடையவனே சரீரம் வருந்தப்பண்ணின தபசு இதுவரைக்
கும்போதும் பொருந்தப்பட்ட இந்திராதிபோகங்கள் நம்முடைய சாலோக
சாமீபசாரூப சாயு ச்சியாஇபதங்கள் அசத்தியம்பொருக்தாத லித்தைபதினாலு
அட்டமாசித்திஎன்னும் இவற்றில் வேண்டுவனவொன்றைக் தெரிந்தே. எம்
முன்சொல்லுவாயாசதருவோமென்று பிர்மா௮ருளிச்செய்சா7-..-௭-று௫௪9
வாசகங்கேட்டனந்கன்மடுழ்ந்நியான் புகழ்ந்தழைதீ த
இசனையென்னவேண்டிற்றெவர்தரினன்அனக்குப் ம ஜு
பேசுகென்றனைத்தும்வேண்டாப்பெற்றிகண்டயனிகழ்ந்தில் ௯
கேச றுதவஞ்செய்வான் வேறென்பெறவியம்புகென்ன. ட *&
இ-ள். இவ்வாறுசொன்ன பிர்மர்லின்வார்த்தையைக்கேட்ட சேடன் கா
ண விரும்பித் தித் யானழைத்தஅ பரமேசுரனை அங்கனமிருக்கட நீ வந்த
தேதென்ன உனக்கு வேண்டினதொன்றை யார்தம்தால் உன்ற அதனைச்செொ
ல்லுவாயாகவென வினவின யாவையும் அவனுககுவேண்டா த கருத்தநிர்து
பிரமதேவன் அபேட்சித்து இவ்விடத்தில் குற்தமிலலாத தபத்தைச்செய்யு
மது வேறினி யென்னபயனைப்பெறச்சொல்லென்றுர..௭-ு. (௫௫)
%
ப்சஞ்சலிச்சருக்கம். | ௩௯
முத்தியுமுடிவிலாதபோகமுகாலிரண்டான i ஆ
சித்இயும்வித்தையாவுஞ்செய்வசென் நிகழ்வன த்தி ச் i
லத்தனன்றெவர்க்குகல்குமாகந்தநிருக்தங்காணும் 9
பிச்சமேலிட்டதென்றுபேசினானேசிலாதான், ஆ
இ-ள். உன்னுடையபசமுத்தயும் ஒழியாத இற்தராதிபோகமும் அட்ட
மாடித்ியும் வேதாதிசர்லகலையும் இவைகொண்டு செய்வதென்ன விளங்கும்
தேவதாருவனத்தில் தம்பிரானா ரப்போது யாவர்க்கும் அருளின ஆறக்த
நிருத்தம் எப்போதெரிசிப்போமென் றெ மோகமிகுத்ததென் அ சொன்னான்
குற்றமில்லாத சேடன்--௭-அ. ti (௫௬)
முந்த்பனவனைரோக்கிமுடியநீமுடியாதொன்றைச் a
திந்தனைசெய்தபித்அத்திர்கராதென௩கைத்தங் ன்
கந்கமில்சுதந்தாக்கோனார்சொலவனக்திலன்று வடம்
வக்சருணடம்புரிக்தான்மதியிலாயெனவுரைத்தான். ட
இ-ள். தேவருஷிகளுக்குப் பிரதானனான பிர்மாசேடனைப்பராக னு ஒரு
காலுமுடியாததொள்றை மேடியவேண்டுமென்று கருத உன்னுடைய்பிராம்
திஞானம் முடியப்போகிறதில்லை யென்று ஈகைத்தருஸி அந்நாளந்ததேவதா
ருவனத்இலே முடிலிலாத சுதந்தரசத்துமானாயுள்ள பரமேசுரனார் யார்வே
ண்டவரந்அ அருள்நடமாடினார் புக்கியில்லாதவனேயென்றான்..... ௭-௮. (௫௭)
அலவாயனந்தனென்று மாடுவானவனேயன்ற»ே த
சாலவாதரித்தாற்றானே தருபவன்றாரானென்று ப 5
லேலுமிங்கென்னவன்னத் இறையவனக்கோவக்தோ
காலமுமகேகஞ்சென்றுங் கழிந்திலதாசையென்றான்.
இ-ள். விஷமூஅம் வாயினையுடைய அனம்தன் அனவரததாண்டவஞ்செ
ய்யுமவன்வெனன்றே தானேடடன தரிசனம் தந்தருளுமவன் அதனைத் தரிசிக்
கவேண்டுமென் அமிகவும்லிரும்பினால் தந்தருளானென்அசொன்னால்அம்தவா
ர்த்தை பொருந்தவதோ என்றுசொல்ல அன்னவாகனனான இறைவன் வித
னப்பட்டு ஜயொவை யோஆஅனெஃங்காலம் போயிருக்கையிலுமிவனாசை ஒழி
யலில்லை யென் ரர---ஏ-ு. (௫)
நொர்தபங்கயனைநோக்கி அடங்குடலளவேயன்றோ இ
வக்தமில்காலஞ்சேய்ததன் ற துவுமென்றயரக்கண்டு . வம்
மிக்தநீயிறந்தாற்பேறிங் கென்னெனவனந்தனின்றென் . 35
இந்தையிங்கிதுவாச்செத்துக் இரு௩டங்காண்பேனென்னான். a
இ-ள். இப்படி. விக்னப்பட்ட பிர்மாலைப்பார்த் தச் சேடன் என்னுடை
ய சரீரமுள்ள மட்டுமல்லவோ சீர்முடிவில்லாத _காலமென்றது . தூாரமன்று
அக்தச்சரீரமு மொழியகச்சண்டி இப்படக்கொத்த நீபிறதாலெர்த வுடலிலே
௪ ்.... : கோயிற்புராணம்.
யிங்கே நிருத்தங்காண்பாயென்ன சேடனானவனிப்போத என்னுடையடித்த
ம் இந்த ஆநந்த டிருத்தத்திலே யாதலாலச்சரீரம் விட்டாலும் இந்தக்கருத்தே
வித்தாக மற்றொருசரீரமெடுத்துங் காண்பேனென்றான்-—எ-அ. (௫௧)
அங்கவனுறஇகேளா வன்னமேயானாறல்டித் ட்டு ச்
'தங்கில்பங்கயனேமுன்னை க் தேவர்கண்மலர்கள்ிந்க 3
வோங்கிருங்கணங்கள்சூழ வொண்ணுதற்றிலகவல்லிப் ந்
முங்குழலுமையாள்பாகம் புரந்தரனாயிருக்கான். | *
இ-ள். சேடனுடைய அலைவற்ற திடவார்த்தையைக்கேட்டு. அன்ன த்தை
'இடபமாக்டி பாசாதிதனாயுள்ள பிர்மாவே அரிபிரமாஇிகள் புட்பவருஷம் வ
ருஷிக்கவும் தேவர்களுக்கு மேலான எகாதசவுருத்திரகணங்கள் சூழவும்
நல்ல நெற்றித்திலகத்தையுடைய ஒப்பற்ற வல்லிசாதக்கொம்புபோன று புட்
பகேசியென்கிற இருமாமத்தையுடைய உமையவளை வாமபாகத்திலே வைத்
தருளி ஸ்ரீகண்டபர மேசுவரனா யெழுர்தருளியிருந்தார-௭-அ. (௬.௦)
கண்டபோதனந்தனஞ்சிக் கரசரணாதிகம்பித் 2
தண்டனேபோற்றியாண்டவமலனே போற்றிதிங்கட் : a
டுண்டனேபோற்றிகாயேன் சொன்னவைபொறுப்பாய்போற்றி %
கொண்டனேர்கண்டாபோற்றி கூததனேபொற்றிபோற்றி, க
இ-ள். பிரமசொரூபத்சைச் சிவசொரூபமாகக்கண்ட போதுசேடன்
பயப்பட்டுக் கர சரணாதிஅ வயவங்கணடுிங்கிநின் அ படரண்டகர்த்தாவே யிர
ட்சி பெத்த முத்திகளிலெனக்குப் பிராணனாய்நின று ௮ண்டுகொண்ட நிமல
னே யிரட்சி அர்த்தசந்திரனைச் சடாமகுடத்திலே தரித்த வெனே யிரட்ி நா
'யேன்புத்திபூர்வமாகச்சொன்ன பிரதியுத்தரங்களைப் பொறத்தருளுவானே
மிரட்சி காளமேகத்துக்கொத்த கண்டத்தையுடையவனே யிரட்சி ஆடிய கூத்
தனே யிரட்டி யிரட்சி--௭-று. (௬௧)
அண்டிடவேண்டிவந்தவமலனேபொற்றியென்று . ஆ
மாண்டகுமனங்கரைந்துமண்மிசைவீழ்ந்திறைஞ்ச AM
நீண்டசெஞ்சடையானானைகேர்செலவுகைத்தணைத்துக் படத்து
காண்டகுகருணைநல்கிக்கைகத்தலமுடி மேல்வைத்து. A
இ-ள். எனையாட்கொண்டருள .கினைத்தருளி மித்தனைதூரம் எழுந்தருளி
ன சுத்தனே யிரட்சியென்று இடசித்தம் நீராளமாயுருகிப் பூமியிலே விழுச்
இறைஞ்சின வளவில் நீளிய செஞ்சடையோன் இடபத்தைச் சேடனுக்கெதிரே
செல்ல வுகைத்சருளி அதன்பின் அவனையணைத்தருளிக்சாணத்தக்க பாவனா
தக் யிவனுடைய .கலமேலே, ஸ்ரீயத்தம்வைத்து--எ-அ.,
காண்டகு: கருணைநல்கிக் கைத்தலமுடி மேல்வைத்து. என்பது . பார வனாதீட்
சையும் பரிசதிப்சையுமெனக்கொள்க, (௬௨)
/
ப்தஞ்சலிச் சருக்கம். ௪௧
இப்படித்தவங்கள்செய்தாலன் றிஈம்மினியகூ க். து 3
மெய்ப்படத்தெரியாதன் று விளங்கிடக்கடவதுன்ற 3
னெய்ப்பு.அஅயரந்தீர்கவெனவுரைத்தெம்மையுண்மை a
செப்பு அமுணர்கவென்அக_றினன்றேவதேவன். ஸ்
இ-ள். இவ்வண்ணம் இடமான தய௫கள்செய்தாலொழிய நம்முடைய
ஆநதகிருத்தம் ௪த்தியமாகத்தெரியா த அற்றாள் வெளிப்படத்தோன்றக்
கடவது தபசசெய்அ இளைத்த உன்னுடையவிதனத்தைத் தீர்வாயாகவென று
அருளிச்செய்த இனி நம்முடைய - சத்தியத்தைச்சொல்லவோம் அறிவாயா
சவென்று தேவர்கள் தேவரருளிச்செய்தார்-..௭-௮.
இதில்அன்ற என்னுஞ் சட்டு வருங்காலச் சட்டெனக்கொள்க, . (௬௩)
வையகமாயையின் கண்வினைவழிவருங்கடாதி ட
செய்பவனெொழியத்தோன்றாச்லத்தவுயிர்கள்சேர்தற்
கெவ்வகையுணர்வுண்டென்னிலில ங்குமைந்தொழிலியாவு
மூய்வகையாலியற்றற்தியாமுளோமெனவுரைத்து.
இ-ள்-, காதாதிகிரிஇவி யும்த மானதத். அவமெல்லாஞ் சுத்தமாயை ௮௪
ததமாயை எனனும் இரண்கொரணத்தஇலும் ஆன்மாவின் சன்ம€வன மேது
வாகத்தோன்றும், அஃதெங்ஊனமெனில் குடஞ்-சால்-கரகமுதலானவை நிமி
ததகாரணமான குலாலனையொமிக்து உண்டாவனவல்லவென்றெ லேத்தை
ஒக்கும், இஞ்சிக்கனனான ஆன்மா செடத் அவங்களைப்பொருக்இப்புசக்க அதி
வெப்படியுண்டாமெனில் விளங்கிய பஞ்ச$ூருச் தியபேதமெல்லாக் கன்மசா
மியம்வரும்படி செய்தற்கு அநாதியே ர்க்” நாம் நடத்தவோ
மென் றருளிச்செய்.து--- எ-று, (௬௪)
சகனமிட்களமெமக்குத் தஞ்சமாமேனியா£ ' a
யுகளமுமுணரிற்சத்தியுபாதானமாகப்பாச *
நிகளமதகறறவன்பர்ரோநிகழுருவமொன்றெொன் we
றகளமாய்ஞானமேயாயகண்டமாயமர்ந்ததன் றே. *
இ-ள். சகளநிட்களமும் நமக்குப் பரிக்கிரகரூபமுஞ் சைவதந்திர ரூபமு
மாயிருக்கும் இர்த இரண்டுரூபங்களையும் நீயின் அவிசாரிக்கல் அசுத்தமாயை
சுத்தமாயைஎன்னு மிலவைகளை யுபாதானமாகக்கொண்டு பாசவிலங்கை மு
நிக்கும்படிக்குச்சகலர் பிரளயாகலரிவர்களுடைய கனமசாமியத்திலே யிவ .
ர்களைப்போலத் தலகுக்குமமாய்வச்அ ௪த்இிமிபாதம்பண்ணிப் பாசச்சேதம்
பண்ணிச் கத்த கேவலத்திலேகூட்டுகிற நிரியாசத்தியதிட்டானமானரூபமெர
ன்று மற்றொன்று விஞ்ஞான கலரிற்பக்குவரில் பரமுத்தற்கு நகிராதிகாரமா
மிரட்சிக்குமிடத்தில் கலாதீதமு மாய்ஞானமுமாய்க் கண்டிக்கப்படாத ஞா
னக்இிரியையாயிருக்கும். அபாமுத்தற்கு ரட்சிக்குமிடத்இச் சாதி காரண
ரூபநரதம்விக்து சவரூபமாயிராுக்கும்-—௭- ற.
௬
௪௨ கோயிற்புராணம்.
இதற்குப்பிரமாணம் சிவம் சத்தி காதம் விந்து என்றெ. பிரமாணத்தையுங்
கண்டுகொள்க, சகளநிட்களம் நமக்குத் தஞ்சமாமேனியெனபசற்குச் சிவ
சத்தியெனபாருமுளர், திருத்தியத் க்குச் சுத்தமாயை ௮சுத்தமாயையை ய
தஇட்டிக்கும தொழியத்தான செய்யாதாதலான் மறுக்கப்பட்ட அ, (௬௫)
இருவகையிவைகடர்தவியல்புகம்மொளியாஞான
8
வுருவமாநந்தமானவுயிரியாம்பெயரெமக்குப் He
பரபதம்பரமஞானம்பராற்பாமிலதுகாத்த ஸ்
கிருமலியிச்சைசெய்திதிகழ்ஈடமாகுமன்றே. %
ப இ-ள். முன்சொல்லப்பட்ட சகளம் நாலுக்கும் நிட்களம் நாலுக்குமப் .
பாலாெம்முடையபிரகாசமான சுபாவசத்தியே ஈமக்குவடிவு இதற்கு ஜேய
மானபிராணன்காம் எமக்குப் பரபதம் பரமஞானம் பராற்பரமென்றுபெயர்
சங்காரம். இரட்சை சிருட்டி. இரோபவம் அஅறக்ரெகம்என்ெ பஞ்சநிருத்தி
யம் ஈம்முடையகூத்தஅ-௭-அ, ' (௬௬)
ஆரணமனைத்துநாரின்றாதுமென்றுபோற்றுங் 25
காரணங்காலக்இக்குக்கருத்திடங்காணமாட்டா 9
சொணிசேவதாருவனத்திடைத்தெரியகின்று ள்
நாரணன்முகலோர்காணகாடகநடித்தஞான்று. ம ட்ப அச்
இ-ள். அநம்தமான வேதங்களும் அரவரததாண்டவம் நாம்பண்ணுகலோ
மென்று அதியாநிற்கும் இன்னகாரணத்தி னாலேயென்றும் இன்னகாலத்தி
லேயென்றம் இன்னதிக்கலேயென்றும் இன்னவிடத்திலேயென்றும் அதிய
மாட்டா அழகுவிளங்கின தேவாருவனத்தினடுவே தெரியகின்று நாரணன்
முதலோர்காண நிருக்கஞ்செய்தகாள்-- ௭-௮. | (௬௪)
அன்றருவனம்பொருமையலைந்தமையதிக்துகாமும் se
வென்்றிகொணடங்கணெய்தின்விட்டனமுனக்குமின் அ a
நின்றிடமிதுவாய்க்காட்டுகிலயமன்றதுபொறுக்கு 3
மன்றுளதென்றானிக்தவையகம்வாழவதாக, ன
இ-ள். அந்நாட்பெரிய தேவதாருவனம் பூமிக்கு மத்தியமல்லாதபடியி
னாலே அசைந்தபடியைக்கண்டு நாமும் வெற்றியுடைத்தான நடங்கள் சிறி
பொழுதிற் 1 றீர்ச்துவிட்டோம் உனக்குமிப்போது இவ்விடத்திலேகின்று தெ
ரிசிப்பிக்குங்கூத்தன்அ சத்தியமான ஆரந்தநிருத்தத் அக்கு அதிட்டானமான
ஞானசடையொன் அண்டென்றருளிச்செய்தார் இந்தவையகம்வாழ்வதாக. () :
அனந்தனுந்தொழுதுபோற்றியடியனேனுய்யத்தேவ ் ர்
நினந்தருமறைகள்காணாதிலகுமன்றுலகிலுண்டாய ட்
நினந்தமிலருளாற்காட்டுகினைவுமுண்டாகிர்யே *
வனர்தனில்வர்தாயென்றால்வாழ்க்தனனன்றோவென்றான். ஸ்
. இ-ள், சேடனாம் வணங்கித் அதித்து யான் பிறலிக்கடலிலே யாமாமற்களை
யேதிப்பிழைக்க அரிபிரமாதிகள் வேதங்கள்சாண்பரிதாய்ப் பிரத்தியட்சம்
«
3
ப்தஞ்சலிச்சருக்கம்: சக
அஅமானம் அகசமமென்கிற பிரமாணங்களுக்கும் அப்பாலாய் எப்போதும்
எல்லாப்பதார்த்தங்களினும் விளங்காநிற்கும் ஞானசபை இவ்வுலகத்து
லே ஐரி_ச்இிலேயுண்டாய் தேவரீருடைய அதியந்தமில்லாத பூரணஞானத்
தினாலே காட்டவேண்டுமென்டுற சட்டறிவுமுண்டாகிச் சர்வலியாபியாயிரு
கீகிற தேவரீரே எகதேசருமாய்ப் போக்குவரவுமுடையருமாய் அத்தில்லவ
னத்இல்வர்£ராகில் ருதார்த்தனானேன் ௮ன்றோவென்றான்-—எ-அ, (௬௧௯)
வலங்கைமான்மமுவோன்போற்அம்வாளரவரசைநோக்கி ஐ
யலைந்திடும்பிண்டமண்டமவைசமமாதலாலே a
யிலங்கைநேரிடைபோமற்றையிலங்குபிங்கலையாநாடி. ம்
கலங்கிளரிமயநேர்போநடுவுபோஞ்சுழுனைநாடி. 4
இ-ள்." வெற்றிபொருச்தின ஸ்ரீயத்தங்களிலே மானமமுவுந்தரித்த பர
மேசுரர்-புகம்ந்து வினவுஞ் சேடனைப்பார்தது தாபா மாயிருக்றெ அண்டி
ருட்டியும் சங்கமமான சரீ ரசிருட்டியுமொக்கு மாதலாலே சரீரத்தில் இடை
நாடி யிடத்திலும் பிங்கலைகாடி. வலத்திலுஞ் சமுமுனைநாடி ஈடுவிலம்போமா
அபோல் இரந்தப்பரதகண்டத்தில் இடைகாடி. யிலங்கைக்குகேோரபோம் பிங்
கலைநாடி நன்றாகவுயர்க்த இமயபருவதத்அக்கு ரேரேபோம் இந்த இரண்டு
காடிக்குகடுவே போஞ்சுமுமுனைகாடி-௭-று. (௭0)
காடருகடுவினாடி கலங்ளெர்தில்லைநேர்பேரய்க் i
கூமெங்கதனின் மூலக்குறியுளததற்குத்தென்னர் %
மாறுமறமைகள்காணாமன்னுமம்பலமொன்றுண்டங் %
கர்டதுமென்றுமென்றானென்னயாளுடையவையன். 48
இ-ள். தாரணாதிக ளாசைகூடாதவர்களுக்கு தாடுதற்கரிய சுழமுமுனேநா
ட. ஈன்மைமிகுந்த இல்லைவனத்தற் செவ்வையேபோரய்க்கூடும் அ தப்ட் அயில்
ஸ்ரீமூலத்தானமுடைய தம்பிரானார் சயம்புவானகுதியுண்டு அந்தச் Nd
த்துக்குத் தெற்காக நாலுதிக்கிலுஞ்சூற5 ௮ பம் வம
டாத நிலைபெற்ற அம்பலமொன்றுண்டு அவ்விடத்திலே அமவரததாண்டவ
ஞ்செய்வோமென்றார் என்னையாளுடைய ஐயர்.௭-று, (௭௧)
மற்றதுசிதம்பச,த்தவாய்மையான்மாயாநீர்மைப் ஆ
பற்றுடனழியாதென்றும்பயின்றுளதுயிர்களெண்ணி ட் %
னற்றவஞ்செய்தானீகொடருஞானகாட்டம் ரு ட்.
பெற்றவர்காண்பர்காணப்பெறாதவர்பிறப்பரன்றே. க்
இ-ள். முூன்சொன்னஅம்பலஞ் சத்தியமான காவா வலர்
த்தியாதி பஞ்சகலாகுமியம் பிறந்த மகாசங்கார காலச்தினமைதியால ஆதி
யந்தகுமியமா யெக்காலமும் பொரும் தியுள்ள அ ட பட்ட.
ணிறந்த வெபுண்ணியத்தைச்செய்தால் முன்செய்த. சிெவபுண்ணியத்தினானே
கன்மசாமியம்பிறந்த அளவில் ஆசாரியனாலே சத்திபொதமு மலபாகமுரு
ஆ
௪௫. . கோயிற்புராணம்.
ண்டாஇப் பாசச்சேசம்பண்ணி யொழியாதஞானக்சண்ணைப்பெற்றவரே அரி
பிரமாதிகள் ஈாதெற்கரிதான ௧ சிதம்பரத்தைக்காண்பார்கள் இப்படி க்காண
ஞான ருட்டிபெழுதவர் எண்பத் அரான்கு நாராயிரமச்சிலும்பிறக்துழல்வர்.
மாயாநீர்மைப் பற்றென்றஅ மந்திர பசவன்ன புவன தத்துவசலைகள், (௭௨)
நீயினிக்காளவாயுநிலவெரிகதிசார்கண்ணு ப்
மாயிரஞ்சிரமுங்கண்டாலஞ்சிமெகிலமுன்னே 3
தூயவத்திரியுக்தாரந்துலங்ககசூயைதானுஞ் தத
சேயெனநின்னைவேண்டித்திருந்தருந்தவம்புரிக்தார். ஸ்
இ-ள். நீயினி யோருபாயஞ் சொல்லக்கேள் ஈஞ்சுகிறைந்க பேழ்வாய்க
ரூம் சோமகுரியாக்கினி .பிரகாசங்களிலும் மிகுந்த பிரகாசத்தையுடைய
கண்களும் ஆயிரம்பணா மவுலிகளுமாயிருக்கக்கண்டால் உலகப்பிராணிகள்:
மிகப்பயப்படுவார்கள் நெடுகாளைக்குமுன்னே ஒரு இதியாசமுண்டு அஃதென்
கனமெனில் பரிசத்தனான அதீதிரியென்றெ ஓரிருடியும் அககுயையென்இற
பத்தினியும் பிள்ளையில்லாமல் தங்களுக்கு உன்னைப் பிள்ளையாகப்பெறவேண்
டுமென்அ விஷ்ணுவைகோக்இத் தவசசெய்தார்கள்_௭-ற. (௭௩)
அரியவர்க்குன்னையீந்தானன் அநீபிறத்தலஞ்ி ப
பிருதுவாயப்புநிதையாய்வந்தேத்றவஞ்சலிப்பாலெய்இ ஆ
மருவுமைந்தலையோரபாலமாசணமாகக்கண்டு தரள 4
பரிவினாற்பயக்கானீப்பப்பகஞ்சலியாபைண்பால். x
இ-ள். விஷ்ணுஉன்னை அவர்களுக்குப் புத்திரனாகக்கொடுத்தான் அப்
போதுநீ சனனமாகப்பயப்பட்டு ருஅவாய்ஸ்நானஞ்செய் அபரிசத்தையாய்க்
கரையிலேவம்தேற்ற, கையிலேவம் அ நீ ஐம் அதலைபொரும் இன சிறுபாம்பாகக்
கண்டு பரிவினாலும் பயத்தினாலுங் கைவிடப் பாதத்திலே விழுகையாலே பத
ஞசலியென்று பண்புபற்கிய வத் வணர் “அ... (௭௫௪)
ஆங்க தவாகியிந்தவனந்தனாநினைவினோடிம் ஏ.
பாங்கினானீங்கலாகாப்பதஞ்சலியென்னுகாமக் ப ச்
சாங்கிநீகாகலோகஙந்தகுவழிசார்கநாப்ப %
ணோங்கலொன்அளதுதென்பாலுயர்பிலவழியுமுண்டால். ட
இ-ள. அந்தவுடலாடி இர்தச்சேஷபுத்தியுடனே சற்குணம் விடப்படாத
பதஞ்சலியென்கிற நாமத்தைத்தரித்து நீ சாகலோகத்துக்குப்பொருக்இன
வழியே போகக்கடவை ஈநாகலோகத்அக்கு நடுவேயொருமலயுண்ட அதற்
குத் தெனபுறமாக வுயர்க்தபெலத்தவாரமுண்ட_எ-ற. ப் (௭௫)
திடமதன்முடிவுதில்லைத்திகழ்வனமாகும்வாய்தல் #
விடவடபாலிலாலமென்னிழறன்னிலந்தக் த் 4
தடவரைக்கொழு£துஞூலத்தானமாங்குறியாயிந்தப் சு
புடவிபிலமராபோற்௮ும்பொற்பமரற்புதத்த. | பட்லு அல
பதஞ்சலிச்சருக்கம். ௪௫
இ-ள. பன் அர்த பிலத் துவாரத்தின் முடிவு விளங்கும் இல்லைக்
காடாயிருக்கும் அந்தபெலத்துவாரத்சை நீங்னெஅளவில் வடக்காக ஆலம
ரத்தின் குளிர்ந்தநிழலில் காம் உனக்குமுன்னேசொன்ன பெரியமலையின்
கொழுக்து மூலத்தான லிங்கமூர்த்தியாய் இப்பூமியில் தேவர்கள்தொழும்ப
மயான பொலிவுள்ள அற்புதத்தையுடைய ௮-௭-௮. (௭௭)
பூசையங்யெற்றிக்கூத்தும்புக்திசெய்தரும்புலிக்கா ப 4
லாசிலாமுனியிருக்கானவனுடனமர்கநாமு ஐ
ப ன்ம்கொ ருண %
மோசைகொள்பூசம்பொன்தே டு
தேசுறுடரீர்காணச்செய்துமெ மன்றருளிச்செய்தான். #
2 i
இ-ள். அவ்விடத்திலே நம்முடைய நிருத்தங்காணவேண்டுமென்று மன
சாரவேண்டிக்கொண்டு பூசைசெய்து அரியவியாக்கிரபா தனென்றெ சுத்த
ருஷி யிருக்கிரான் அவனுடனே நீயும்போய்க்கிவொயாக நாம்பிரசித்தமான
தைப்பூசத்தில் வியாழக்கிழமையுடனேகூடின சித்தயோகத்தில் மத்தியான
காலத்திலே அவ்விடத்திலே. பிரகாசமான அகநதநிருத்தச்தை நீங்கள் கா
ணப்பண்ணுவோமென்றருளிச்செய்தார்-—௭-௮. (70)
இருவருள்பெற்றுமற்றைத்தெழனக்தனும்விழுக்து #
பரிவொபெணிக்தெழுக்துபரவசனாகிகிற்பப் ப ட்
புரிகுழலுமையாளோடும்பூ கழுங்கணமும்போற்ற பம் பபச
விருவிசும்பதனில்விண்னோரிறையவனுறமறைந்தான். ட்)
இ-ள். ௮அுக்கிரகம்பெற்றசனாலே விளங்னெசேடனும் பூமியிலேவிழுச்
அ பத்தியுடனே நமஸ்கரித்து எழுந்து பரவ௪னாடநிற்ப நெறித்த கூந்தலி
னையுடைய பார்வதியாரோடு பூதங்களுவ் கணறாதர்களும்போற்ற பெரிய ஆ
காயத் அக்குநடுவே தேவதேவனந்தரத்தானம்பண்ணினார்-—௭-௮
இதித்பெரியவிசம்பென்றஅ காலுபூதங்களுக்கும் இடல்கொடுத்த திற்
கையாலெனக்கொள்க. (௪௮)
| ம த டட பப்ப | #
மண்ணிலேவீழ்க்திறைஞ்சிவானவனருளாலந்தக் ... ய
அண்ணெனுமுருவநீங்கக்தொழுபதஞ்சலியாமேனிக் . ட
இண்ணமாரிலிங்கமாகச்சிலபகல்சிக்கைசெய்தான். | i
இ-ள். அவ்விடத்தில் பரமேஸ்வரர் மறைந்த அளவில் அத்திக்கைரோ
கக அனபுடன பூதலத்திலேவிழும் அ பணிந்து தம்பிரானார் இருவருளினாலே
கண்டாரபயப்படுகிறசேடனுருவம்போய் கண்டவர்கள் நமஸ்கரிக்கும் பத
அச் சிலகாலம் ப்ள த்தில் யல 6 6 த்க்
வேட்வெற்குதித்தபச்சை மென்புழுப்போல்காதன் த
காட்டியமேனிகொண்டுகண்டதுதொழுதுபண்டை ப ட
௪௬ கோயிற்புராணம்.
நாட்டெதிணேயவண்ணனயர்தவாகேட்டொக ஆ
ரீட்டமுந்தலைவரானாரியாவருமெதிர்கொண்டார்கள். ஆ
இ-ள். வேட்டுவனாகிய குளவியைக்குறித்திருந்த பச்சைப்புழுவான ௮
குளவியின்மேனி கொண்டாற்போலப் பதஞ்சலிவேட த்தை நினைத்திருக் அ
தம்பிரானார் இருவுள்ளத்தினாலேகற்பித்த அந்தவேட த்தைக்கொண்டு தனக்
குப்பதஞ்சலிவேஷமாகக்கண்டு இர்தசரீ ரக்தைக்கூட்டின அருளைத்தொழுஅ
பழையகாகலோகத்துக்குச் சமீபமாகச்சென்று பொருந்த நம்முடையிராசா
வந்தாரென்ற பிரியவார்ச்தையைக்கேட்டு வாச தக்கன் கார்க்கோடன்
ப.தமன் மசாபதமன் சங்கபாலன் ஞு
ளுமெதிர்கொண்டார்கள்-- எது... (௮0)
ம் க் சூழ ம ச
வண்டர்தம்பெருமானல்குமருவரையமலனம மேனி i
கண்வெந்நிறைஞ்சநின்றகார்க்கோடன்முதலோர்போற்றி KX
விண்டு£பணிவானென்கொல்வேண்டியதென்னுரைத்தார். ம்
இ-ள். கெருங்இவக் தெதிர்கொண்டுமுழங்கப் பிரியவார்த்தைகளசொ
ல்லுஞ் சர்ப்பராசாக்கள்குமவம் அ தேவதேவனருளிச்செய்த பெரியமல்
யாக மூலச்தானமுடையதம்பிரானார் இருமேனியைக்கண்டு பிரியத் தனே
நமஸ்கரிக்கச்சூழகின்ற சர்ப்பராசாக்களில் கார்க்கோடன்முதலான இரா
சாக்கள் இற்தமலையை ஒருபொருளாகஎண்ணி நீர் விரும்பவேண்டியகார
ணம் என்ன என்றுர்கள-—௭-௮. (அக)
காதலிஜனோக்கியுள்ளகைப்பொருள்கண்டோர்யார்க்கும் x
பாதிமுரவோ ர்போலிப்பருப்பதம்பாதலக்கழ்ப் i
போகமார்தானமெல்லைதில்லையாய்ப்பொருந்திவாமு it
நாசனார்காணுமென்றுகூறினானாகராசன். - #
இ-ள். தங்களிடத் தள்ள பாரு சனல் மிகுந்தஆசையுட
னே கண்டவர்எல்லார்க்கும் வரையாமற்பஞுக்னு கொடுக்கும் பெரியோபைப்
போல இந்தப்பர்வதம் பாதாளம்ஏழுக்கும் €மோகச்சொல்லப்பட்ட சொற்
பொருள்முடிந்தவிடமதிட்டானம் முட வுக்கு ௦ எல்லைதெம்பரமாகப்பொருந்தி
விளங்கும் ஈம்முடையசவாமிதான்' காணுமென்ற நாக இராசன்சொன்னான .
இதிற்பாதலக€ழ் என்பதற்கு பாதாளமேமுனுக்கழ் சொற்கழிவு பாத
மலரென்கிற பிரமாணத்தையும் கண்டுகொள்க. ௨)
அலைபணத்தலைவாயாமுனறிந்தவாகேட்டியாயிற் - ப ன்
ஐலைவனேமலையென்றெண்ணிச்சங்கித்துமிருக்துமிக்தப் &
பிலவழிகீமுறத்றெல்லைபெந்திலமேலுஞ்சாலச் &
செலவரிதென்றுமீண்டுக்தெவிவிலமென் அசெப்ப். ஆ
இ-ள். அலைபோன்றபடதீதைய/டைய அரசனே யாங்கள நித முறைமை
யைநீகேட்பாயாலில் இந்தச் சுவாமியே இம்தமலையென்றெண்ணிச் சந்தேடத்
i
பசஞ்சலிச்சருக்கம். ௪௭
இருப்போம் பினனையுமிது இன்னதென்றறியவென் அ இந்த பிலத்துவாரத்தி
ற் ழ்நோக்கப்போடெ வளைவழியேசென்றும் முடிர்திடங் காணப்பெற்றோ
மில்லை யிந்த வளைவழியே மேஜனோச்கிப்போ௫யும் போகப்படாமல் மீண்டுவ
ருவோமாதலாலித எங்களுக்குத்தெரியப் போகாதென்அசொல்லி௭-அ.
அத்தகுவாய்மையாலேயவர்களாதரித்துப்போத்திப் ஷ்
பத்தியாலிறைஞ்சக்கண்பெகஞ்சலியவரைநீங்இச் ஷு
சுத்தமார்பிலம்வணங்டித் தணைவனே தணையாவுன்னி if
மித்தலந்துயாரீங்கவேறுவானேறலுற்றான். 3%
இ-ள். அவர்களப்படிச் சொன்னதினாலே யிக்தமலையைப் பெரியசத்
இயமான சிவரூபமென்ற அறிந் சர்ப்பராசாக்களெல்லாரும் ஆசையும் பதி
தியும்பொருந்தி ஈமஸ்கரிக்கக்கற்பித் அப் பதஞ்சலிமகாரூஷி * சர்ப்பராசாக்க
'ளைகீங்குச் சுத்தமான பிலத்தவாரத்தை ஈமஸ்கரிக்அு உயிர்ச் தணை வனை வழி
தீதுணைவனாகத் இயானித்த இந்த உலகத்தில் அனமாக்கள் அக்கமான நரக
லோகத்தினினஅ சிவலோகத்அக்கேற ம்படி நாகலேோகத்தினின் அ பூலோக
தீதில்வர பிலத்தவாரவழியாய் ஏறினார். எ-று: (௮௮)
௮ சவரையாடவாடுமண்ணலஞ்செமுக்துங்கண்ணாக் ம
கரவிலாவழியாலெண்ணில்காலங்கள்கழியவேறிக் 3
குரைகடன்மணியுமுத்தும்பவளமுங்கலமுங்கொண்டி ik
திரைநிரைவணங்குந்தில்லை தீதிருவெல்லைசே வந்தான். ஆ
இ-ள், திருவரை-பிற் பாம்பாடும்படி. நிருத்தஞ்செய்யும் பரமேசுரன் ப
ஞ்சாகூூரமேகண்ணாக வெளியானவழியா லெண்ணிறர்தகாலங்கழிய ஏறி
ரவாரஞ்செய்யுங்கடலான ௮ மாணிக்கமும் மூதிதும்பவளமுமம் மரக்கல
களும் கொண்டுவர து காணிகச்சையிட்டுத் தரைகிரையாலே வணங்குக்
இில்லைத்தருவெல்லைக்குச்சமீபமாகவம்தாா- எ-று. (2௫)
உருகிடவுள்ளங்கண்ணீரோவாமலொழுசவுச்சிக் %
கரகமலங்கள்கூம்பக்கணபணமணிவிளங்கத் . 3
இருவருள்வளரஞாலஞ்சிவமயமாகமாயர ட ர
விருள்கெடஞானபாரநு வெனநிலமேலெழுக்தான். 3
இ-ள். பூபாரந்தாக்குகிழேமென்டுற அகங்காரத்தாலும் பதினாலுலோக
ங்களையுஞ் இருட்டி ச தபிரமாவையும் இருவ இியிற்றோற்றுவிச்ச விஷ்ணுவை
த்சாங்குகிரோமென்கிற அகங்காரத்தாலும் சிக்கென்று வச்சிராகாரம்போன்
திருக்கன்ற அ௮ர்தகரணம் தேவதாருவனத்தில் நிருத்தம் விட்ணுவின்பக்கலி
லே கேட்டு மெத்தென்ற பின்பு கயிலாயபாரிசத்தில் ஸ்ரீகண்ட பரமேசுர
ன் தீச்கையினாலே நெதிழ்ந்கடைச் அ பின்பு நாகலோகத்திற் சுயம்பலில்
க தரிசனகாரணத்தினாலும் பெலசத்தவாரதீதி. லுண்மையினாலுனு! சததிகி
பாதம் உதித்தமையாலும் இதற்கு முன்காணாத வாச்சரியத்தைக் காண்க
யினாலம் ,ீராளமாயுறாக சிற்றூற்றில் பிரமப்பிரளயம் போலக்கரை புர
௪௮ கோயிற்புராணம்.
ண்டு கண்களாலே யொழியாத தாரைகொள்ள உச்சியிற்குவிர்தகராம்புய
வ்களிந்தத் தலத்தில் தாபரசங்கமாதிகள்சேரச் சிவமாகத்தோன்றுதலா
ல் அநவரதமுங்குவிக்து செல்ல நெருங்கன பணாரத்தினங்கள் ஞானப்
பிரகாசத்தினாலே விளங்க அநாதியே யாணவசத்தயைப் பிரேகரித்திடும் த
மோமயமாயெ. இரோதானம் அருளாய்ப் பிரகாசிப்பிக்க இந்தப்பூலோகத்தி
ல் ஆன்மாக்கள் தவபத்தபெற ஒழியாசவாணவமொழிய இப்படியெழும்
ஞானசூரியனைப்போலே அப்பெலத்தவாரத்திலே நின்று பூமியிலெழுந்தார்.
எழுந்தருள்வனமிறைஞ்சியிருக்கவாகண்டுகாணாச்
செழுக்தவவுருவைகோக்கத்திருமுனிதிகைப்பத்திங்கட்
கொழுந்கணிவேணியண்ணலருளினாற்கொழும்புலிக்கா
லழுந்துமாதவனை நேர்சென் முதரவதனாற்கண்டான்.
ட அத் அத் அத்:
இ-ள். எழுக்திருர்தமாத்திரத்தில் நிட்களமான தில்லைவனத்தை நமஸ்க
ரிதீது இருந்தபடியைக்கண்டு இதற்குமுன் கண்டறியாத திவ்வியமானதபோ
வேடத்தைப்பார்த்அ;லியாக்கிரபாதர் இவர்யாரோஎன்ற இகைப்ப இளம்
் பிறையை வேணியிலேபொருக்தின சுவாமியருளிச்செய்தபடியே கொழுவிய
புலிக்கால் பொருந் தின பர வர் மிகுக்த அதரத் இதனாலே பத
ஞூ்சலிக வ ட ஸி
மலைவு நவடக்னில ணிய இடற அதக *
செங்கைகளேநக்திமேனிக்திகழ்வுசண்டுவந்துசெல்வா ௬
வெங்குறைவாய்நீபோவகெவ்வளவேதுகாமஞ் 1 #
சங்கைகளகலவெல்லாஞ்சர்ற்துகவென்று செப்ப. 8
இ-ள். திவ்லியசரீ ரச்தையுடைய வியாச்கிரபாதமுனி மிகவும் அச்சரிய
ப்பட்டு பதஞ்சலியினுடைய சேசசமிகுர்த சரீரத்தைக்கண்டு இருகை
யுமேந்தி யுபசாரஞ்சொல்லி அருட்செல்வனே நீ யெங்கேயிருப்பாய் நீயெ
வ்விடங்குறித்தப் . போகின்றாய் . உன தஅபெயரேது என்னுடையசந்தேகஙு
கெட இவைகளெல்லாம் வகுத்தச்சொல்வாயாகவென்று கேட்கசசொல்
அவார்-—௭-௮. 2 (௮௮)
அடுபுலித்தாளோய்கேள்யானனந்தனாகக்கமான 1 ன்
கடகெடுவனக்துளண்ணனயந்தவாநல்கியென்னை He
நெடியவனமளிகொள்ளாநீர்மையானீப்பநீங்கித் ஆ
தடவரைமருங்கேயானுந்தவம்பலகலாஞ்சார. ட்
இ-ள். பாசச்சேதம்பண்ணியுள்ளவியாச்சிரபாதரேகேட்பீராக நான்
ஆதிசேஷன் உயர்ந்ததேவதாருவனத்திலே தம்பிரா னானந்தறிருத்தம்பண்
ணினபிரகாரத்தை விஷ்ணெ எனக்குஅஅக்கிர நித அ ' என்னாதரத்தைக்கண்டு
என்மேலே விஷ்டுணு பள்ளிகொள்ளாமற் றபசபண்ண்க் கற்பிக்க யானும் .
, போய்ப் பெரிய கயிலாயபாரிச த்திலே நெடுங் தாலம்தபசுபண்ண-ச்-அ. (0)
)
பதஞ்சலிச்சருக்கம்; ...” ௪௯
வாசமாம்லரோனாதி வாய்மைகளளரம் துதானாந்
கேசினிலணைக்துவக்சென் சரமிசைக்கரமிருத்திப்
பாசமதகலநாயேன் பதஞ்சலியாகநல்தி
யாசிலாவுபசேசங்களளவிலாவகையளித்து.
இ-ள். வாசனைபொருந்தியதாமரைப்பொகுட்டில் வீற்திருக்கும் பிரமனா
இ வர்தஎன்னுடைய இத்தசுத்தியறிஈ அ பின்னர் தம்முடைய இருமேனியை
ப்பொருந்தி எனக்கு நேரே இடபத்தையுகைத்தருளிப் பஞ்சபாசநீங்க என்
தலையிற் சிவாஸ்தம்வைத்தருளி அடியேன் பதஞ்சலிரூபங்கொள்ளும்படி.
திருவுள்ளஞ்செய்தருளி குற்றமில்லாத உபதேசங்களினாலே யொன்றாலு
மளலிடப்படாத தம்முடைய உண்மையுமுணர்த்தி மேலும் ஒன்அ அருளிச்
செய்தல் கேட்பாயாகவென்றார்-— எற. - 1௯0)
வேண்டிநங்கூத்துக்காண வியாக்கராபாகனென்னு
மாண்டகுமுனியுந்இல்லைவனக்தினனவனுகீயுந்
தாண்டவங்காண்டிர்காகத்தலத்துயரபிலத்தாலேஜி
யாண்டிருவென்றானென்றானருமுனியயராக் அவீழ்நீதான்.
இ-ள். தம்முடைய ஆரந்தநிருத்தங் காணவேண்டி வியாக்கிெரபராதனெ '
ன்னும் பேரையுடைய பெரியமுனியும் இல்லன த திலெயிருக்கிமான் ௮£கழு
னியும் மீய்மாகக்கூடி ஈம்முடையதாண்டவத்தைஃ் காணக்கடவீர் நாகலோக
வழியாகச்சென்று பிலவழியாலேயேறி அவ்விடத்திலே மிருவென்று
இருவுளம்பற்றினரொென்ற a லியாக்ரெபொதமுனி பரவசராய்
வீழ்ந்தார்--௭-௮. (௯௬௧) .
அருள்புரிகருணைவெள்ளக்கமுத்தனானென்னையண்ண
இிருவுளம்பற்றயான்முன்்செய்கவமென்னோவென்றென்
அருகினான்௧ண்ணீர்வாரவுயாபதஞ்சலிநீதந்த
கரவிலாவருளாமென்றுகைகளாற்கட்டிக்கொண்டான்.
இ-ள். தம்பிரானாரொளிபொருந்தின கருணைசாகரத்திலே என்னையாம்
வித்தார் இவ்வாறு இருவுள்ளம்பற்ற கான் முன்னேசெய்த வெபுண்ணியமே
கோவென்று பலகாலும்உரைத் ௮ அருள்மேலிட்டுக் கண்ணீர்தாரைகொள்ள
நின அருகினன் உருகி பெரிய பசஞ்சலியே நீ கொண்டுவர அதத பிரியவாம்
த்தைகள் மறைப்பில்லாத அத் அகத் கைகளினாலே கட்டிக்
கொண்டார்-.-.௭-அபூ - (௧௨)
இண்ணமார்சிறியோன்பெற்றசெல்வமாமென்னஞானக்
கண்ணினாலமலன்கூத்துக்கண்ளெங்களிக்கான்போன்றங் |
கெண்ணிலாவின்பமுத்றங்லெங்குபொத்கயத் மூழ்கப்
பணணிநாண்மலரான்மூலப்பரமர் காள்பணியவுய்க்கான்.
oT
EW கோயிற்புராணம்:
இ-ள். வலிமைபொருக்திய வறுமையடைச்தவன் செல்வம்பெற்றதன்
மைபோலவும் ஞான ிருஷ்டியினாலே சிவபெருமானுடைய ஆறந்தநிருத்த
ங்கண்டு சித்தங்களித்தார்போலவும் எண்ணிலாதபர. மாநந்தம்பொரு£இ
வலி கன விளங்கும் புண்டரீகப் பொய்கையிலே மூழ்கப்பண்ணி நாட்
ஜூவினாலே திருமூலத்தானமுடைய தம்பிரானார் ஸ்ரீபாதத்தலே ஈமஸ்கரி
ணட வட (௯௩)
கல்ககொண்கிகட்ப சற பப... -
கலங்கிளர்தன்னையாண்டகாகனைவணங்ககல்இத்
தலம்புணர்பன்னசாலை தகுவித் தச் சாகமூல
தவ. த் ம க்கான்:
ஆ
இ-ள். A மேற்புறத்திற் திவ்விய பொய்கை
யில்கூழ்குலித் அக், கிருபையின் மிகு தியினாலே தம்மையாண்ட இருப்புலீச்சுர
முடைய 'தம்பிரானாரையும் வணங்குவித் அ அவ்விடத்திற்பொருந்இன ட பன்ன
சாலையிலேகொண்டுபோய் அ௮ன்றுகழித் அ மறுகாள் மிகுச்சபரிவடனே சாக
மூலபலாதிகளினாலே விரும்திட்டார்-௭-௮. (௧௪)
மனக்களிகூருநாளில்வனமதன்குட்பாற்றெய்வப்
புனற்றடங்கண்டுஷழ்கிப்புணாகுணகமைமேற்போற்றத்
தனக்குமோர்காயனாரைத்தாபித் துவணங்கித்தங்க
வனித்தமில்சாலைவாவியகன்வடபாலமைக்கான்.
இ-ள். இருவரும் அன்பினாலே களிகூர்க்திருக்கும்காளில் ஓர்நாள் அந்த
ப்புலீச்சரத்அக்குமேற் புறத்திற் போய்த் திவ்வியமாயிருக்கிற ஒருபொய்கை
யைக்கண்டு ஸ்ரானஞ்செய்த அந்தக்குளத் க்குக் சீழ்கரையிலே தாம்வழிப
டதமக்கும் ஒரு வெலிங்கப்பெருமானைத் தாபித் அப் பூசித்து இருக்க நித்த
மான சலிப்பில்லாத 2. வடக்கேகட்டினார் பதஞ்
சலிமகாழமுனி---௭-௮. ் | (௬௫)
ஆங்கிடமாகநாஞமம்ர்ந்தனந்கேச்சுரத்துந்
இங்கில்வண்புலீச்சுரகதுந்திகம்€ர்மூலக்கானத்து
மோங்கியகாதன்பாகமுறவுறவணங்கியாட
லீங்களிக்கருளுகென்றங்கிருவருமிருக்காரன்றே.
இ-ள். அர்தப்பன்னசாலையே இருப்பிடமாகப்பொழுர்இ நாள்தோறும்
திருவனந்தேச்சுரத்திலும் குற்றமில்லாத வளப்பம்பொருக்இய இிருப்புலீச்சு
'ரத்திலும் விளங்கும் ஸ்ரீமூலத்தானத்தம் விளங்யெ தம்பிரானார் இரு .
வடிகளைப்பற்றிப் பொருந்த அருச்சித்துவணக்டு ஆரந்தநிருத்தம் இவ்விட
த்திலே தந்தருளும்என்அ பூசாந்தத்திலே வேண்டிக்கொண்டு அந்தத்தலத்தி
லேஇருவரும் தபச பண்ணிக்கொண்டு இருந்தார்கள் ௭-௮, (௧௬)
பதஞ்சலிச்சருக்கம். க
வெண்டிரையொலியார் இல்லைமிகுவனவிலங்கியாவும்
பண்டைநம்புலியனன்திப்பாம்பனும்வந்தானென்று
திண்டிறற்களநிமிர்த் துச்செவிகளுஞ்சிலிர்த்தியேங்கி
மண்டியகாலஞ்செல்லமருங்குறவணைந்தவன்றே.
இ-ள். வெண்மையாயெ அலைகளையுடைய கடலோசைமுழங்கும் இல்லை
வனத்தில்நெருங்கின மிருகாதிகளெல்லாம் முன் ஈம்முடனேகூடித்திரிறெற்
லியனுமன்றி இப்போ துஒரு பாம்பனும்வந் அ இவனைக்கூடினான் அதேதோ
வென்அபயப்பட்டுத்திண்ணியதிறலையுடைய கழமுத்தயர வெதித்தப்பார்ச்.அ
ச் செவிகளும் சிலிர்த்திப்பார்த்குப் பயப்பட்டு ௮கலநின்று நெடுங்காலஞ்
சென்று பழனெபின் முன்போலே கூடச் சஞ்சரிச்தன..-எ-ு. (௧௭)
நாடொறுமமையந்தோ றுநவநவமாகவர் த
கூடின ரநேகராகக்குழகனைவழிபட்டேத்தித்
சாடலையுறப்பணிக்தோர்தழைநிழற்சார்ந்திருந்தென் .
பூநிருகிரிமாறண்ணலுரைக்தவாவிரித்தவாயில். [இ
இ-ள: இருவினைஒப்புஞ் சத்திரிபாதமுமுடைய அன்மாக்கள் காள்தோ
அம் காலங்கள்தோறும் பு. துமைபு அமையாசவகர்து அசேகம்பேர் கூட்டமா
இத் தம்பிரானாரை அருச்சிக் அத் தோத்தாஞ்செய்து சீர்பாதஞ் சென்னியிற்
பொருந்தவணங்கி ஒரு குளிர்ந்தமர நிழலைப்பொரும்தியிருக்க எனபுந்தசை
யும் கீராளமாம்படி. தம்பிரானா ரருளிச்செய்க பிரகாரத்தைப் பகஞ்சலிசொ
ல்லிப் பாராட்டிக்கொண்டிருந்த அவதரத்திலே_— ௭-௮. (௧௮)
வந்தவர்சொல்லக்கேட்டமன்றுளதென்றவெல்லை ்
இர்தையாலிறைஞ்சிச்சென்றுசிரமுறப்பணிக்துகூக்துப்
புநதியால்வணங்கிமேனிபுளகமும்பொலியப்போந்தங்
தகிந்தவாறெண்ணில்காலமிருவருமேகுவித்தார்
இ-ள். வற்தமுனிவர் கள ஒருஞானசபை இவ்லிடத்நிலுண்டென் அசொ
ல்லக்கேட்டு அவ்வெல்லையைச் சித்தத்தினாலே ஈமஸ்கரித்து அவ்விடத்திலே
பொய்த் தலையாரவணங்கி அரரந்தநிருத்தத்தையும் புர்நியினா/லேவணங்கிப்
பாவனாதரிசனத்தினாலே தேகம் புளகத்தடனேபொலியமீண்டு இப்படியே
அவ்லிரண்பேருடனம் இருது எண்ணிறந்தசாலத்தைப்போக்கினார்கள். (9.
பதசீஞ்லிச்சரறாக்கம்.
(த் ற நி ற் A.
| ந » ௬.
ஆ... திருலிருத்தம் - ௧௫௭, .
௨ ப கோயிற்புராணம்.
கடராசச்சறாககம்;
V5 SENSES
ணன் ப: ட அனை
காலமுமகேகஞ்சென்றுகழிந்தபின்கடவுள் கூறுக
, லமார்சிச்தயோகந்தெளிவுறகாடிச்சிகை
சாலவும௫ழ்சசிபொங்கக்தருக்குமிக்கிருக்குமிக்குப்
பாலமுதனையநாமம்பயில்வுமாய்முயலுநாளில்.
இ-ள். இப்படி அரேககாலஞ்சென் றபின் கடவுளருளிச்செய்த பரிசுத்தம்
நிறைந்த சித்தயோகம்விளங்கக்கண்டு சித்த மிகவங்களிகூர வளப்பமிகுந்தி
ருக்கிற சரும்பு ரசம் பால் அமிர்தம் இவைகளைஒத்த ஐஈதெழுத் தருள்நிலையி
லேபொருக்தித்தவமுயலுகாளில்-௭-று. ் ம (க)
இங்வெர்தம்பாலன்பாலிறைநட.க்சருத்தராய்முற
றங்கியவாறைஞ்னஅதாபதரணேயரநீரிம்
4 ங்கலதினத்துவாழவம்மினென்றுரைத்அத்தாமும்
பங்கமில துகணத்திற்பன்்முறையெண்ணியெண்ணி.
இ-ள். இவ்விடத்திரும்தரிஷிகள் எதிரே அன்பினாலே கடவுள் நிருத்த
ங்காணும்கருத்தினராய் முன்னேவந்திருந்த மூவாயிரம் பிரமரிஷிகள் வக்
கணைய நீங்களும் இர்தமங்கலமான சித்தயோகநாளிப் பெருவாழ்வுபெற
வாருங்களென்அசொல்லித் தாமும்குறைவற்ற சத்தயோகத்தை ஒரு கண
ப்போதில்பலகால் ௮லூட்டு எண்ணி எண்ணிப் பார்த்துப் பார்த்து இருக்
தார்கள்.-௭-று. > ல | (௨)
கறவையான்வரவுபார்க்குங்கற்நினமெனவுங்கார்சே
ருறையுணவுணர்ந்துகோக்கியோய்க்தபுள்ளெனவுமோங்கற்
செறிமுனெமுழவுகேட்குந்திகழ்மயிற்றிரளும்போல.
விறையவனடமேரிக்திக்திடைத்தினங்கடத்தினார்கள்
இ-ள். தாய்ப்பசு எப்போதுவருமோவென்று பார்த் அகிற்கும். சன்றுகூ
ட்டம்போலவும் மேகத்தைப்பொருந்து மழைத்துளி யுணவைபட்பார்த்து எப்
போதமழைபெய்யும் என்று வாடியிருக்குஞ் சாசகப்புள்ளு ப்போலவும் மு
மலினொலியையொத்த மலைத்தலையிற்செறிந்தமேகத்தின் முழக்கங்கேட்கவி
ரும்பும்விளங்கும்மயிற்கூட்டம்போலவும். தம்பிரானார் ஈடனத்தைச் இது
த்துநடுவுள்ளகாட்களைக் கழித்தார்கள--௭எ-அ. I (கூ) .
வென்றிகொளந்காண்முன்னாள் வெய்யவன்விரைநக்துவெள்ளிக்
குன்றினைண்ணியண்ணல்கூத்தயா கரவகன்றா
னென்றமையதிந்தான்போலங்கிரா வழிபோந்துதிலலை
யொன்றியகடற்பாற ரோன்றியெழுந்துவந்துச்சியுற்முன்.
ப
ஓ.
,
நத ததத! இ வம ம மம NPP YY
45556058606௫6
(atl
ந்
ட்
ட்டு
“BE
இ
IIE!
த்தி ப்
ல்
பத அன
பி
WIE
WM
தடராசச்சருக்கம். ௫௩:
இ-ள் வெற்றிபொரும்தி யெல்லாயோகங்களுக்கு மேலான அர்தலியா
மக்கிமமை பூசமான சித்தயோகத் அக்கு முன்னாள் அதித்தன்விரைம்து செ
ன்று கயிலாயத்தைப்பொருச்இத்தம்பிராளார் தெம்பரத்திலே நிருத்தஞ்செய்
ய எழுந்கருளுறொர் என்றெசெய்தியை அறிற்தவனைப்போல அங்கு கின்றுங்
கடுக இராவழிபோந்து தில்லைவனம்பொருந்தின . கீழ்கடற்பால் தோன்றி
அகாசமார்க்கமாகவர்து நடுப்பட்டான்— ௭-௮. (௪)
இரவியுமுச்சியெய்தவிருகரமுச்சியெய் த
வருபவரெதிரோம்வந்தான் றேவர்கடேவன்வந்தா
னரியயர்பெருமான்வந்தானென்றெழுவதற்குப்பின்னே .
பரவியவொலியுங்கேளாப்பாரமிசைப்பதறிவிழ்ந்தார்.
இ-ள். அதித்தனும் . ஆகாயத்தின்மத்தியில்வர இரண்டுகைகளும் உச்சி
மிற்பொருந்தக்குவித்கவைத் அக்கொண்டு தற்காலத்திலே நிருத்ததெரிசனம்
பண்ணவரும்ரிஷிகள்எதிரே ஓம்வந்தான தேவர்கள் தேவனவரந்தான் இருவர்
தேடுதற்கரியான்வ£தான் என்றதற்காலத்தலே சங்காதிவாத்தியங்கள் தொ
மிற்படுவத்ற்குப்பின்பாக வீசிய%தரங்கஞாயமாகப் ப்
மூர்ச்சித்அத்தரையில் லீழ்ந்தார்கள்_—௭-௮. ன. (௫)
ஆயிரமதியுநித்தவருவரைபோலவேத -
மாயிரம்வகையாலோதுமதுககப்பானுகம்ப
ராயிரமுகத்திரண்டாயிரங்கரத்தாலணை க்க
வாயிரஞ்சங்குமோமென்றறைந்தனதழங்கவங்கண்.
இ-ள். ஆயிரஞ் சக்திரர்கஞுதித்த பெரியமலைபோலவும் வேதம் ஆயிரம்
முகமாகக் கோஷிக்கிறஅபோலவும் பானுகம்பரென்றெ கணேசுவரர் அயிர
முகத்திலும் இரண்டாயிரங்கரங்களிலும் பொருந்தவைத்த ஆயிரம்சங்கும்
எல்லாங்கேட்பப் பிரணவோச்சாரணம்பண்ணீன அவ்விடத். ௫-௭-௮,
மலை, பாலுசம்பர்சரீரம், மதி சங்கு, வேதம் ஓசையுமெனக்கொள்க, (௬)
நடமுயல்விரகுந்தாளகதியுநல்லருளாற்பெற்ற
வடகுவடனையகோள்களாயிர முடையவாணன் .
சுடர்விகெடகக்கையாற்றொம்மெனப்பன்முகத்த
குடமுழவெழுமுழக்கங்குரைகடன்முழக்கங்கொள்ள.
இ-ள். தாண்டவாதி பேதங்களும் நடத்திலுண்டான விசாரங்களும்
அநந்தமானகாளபேதங்களும் தாளத்திலுண்டான வழிகளும் தம்பிரானா
ருடைய நல்லருளினாலே பெற்ற மேருவைஓக்த தோள்கள் ஆமிரமுடை
யவாணாசரன் ஒளிவிடப்பட்ட பர ன கைகளினாலேமுழக்கதொ
% கர ங்கஞாயம் என்பத - ஒரு - அலைக்குப்பின் மறுஅலைவருதல்,
௫௫ கோயிற்புரா ணம்.
ம் என்றெ அனுகரணஓசையோடேகூடின. பலமுகத்தினையுமுடைத்தான கு
டமுழவிலே எழாகின்றவோசை ஆரலாரம்பொருர்தின எழுகடலின்முழக்
கத்தையும் கவுளீகரித்துக்கொள்ள-௭-௮அ. த
தாண்டவாதிபேதங்கள் பரத நூலும் அச் தால்முற்றுணர்க்தவர்களும்
இன்மையின் விவரித் அஎமுதாஅலிடப்பட்டன.
ஐந்துதுந்துபியு மாசிலருமறையொலியுநீடு
கந்தருவங்கள்கூடுங்கானமுங்கடவுள்பாகுத்
தந்தமிறிருச்சலம்பின ரவமுங்கேட்டாராம்ப்ர
சிந்இியமந்தா ரத்தின் செழுமலர்தெரியக்கண்டார்.
இ-ள். தோற்கருவி அளைக்கருவி நரம்புக்கருவி: கஞ்சக்கருவி கண்டக்
கருவி யென்குற பஞ்சவாத்தியங்களும் குற்றமில்லாத வேதகோஷமும் பெ
ரியயாழிற் கூடுங்கானமும் தம்பிரானார் ஸ்ரீபாதத்திலே ஒழிவில்லாத இரு
ச்லெம்பின அஓசையுங் கேட்டார்கள் தேவர்களாலே வருஷிக்கப்பட்ட வள
வியமந்தார த்தின மலரைப் பூமியிலேதெரியக் கண்டார்கள்-௭-௮. (௮
தாகத்திற்ண்ணீரோசைதக வொலிசெவிமடுதது.
மோடத்தாரெழுந்தாராற்றார்முகமெலாங்கண்ணீர்வாரச்
சோடுத்தார்தொழுதார்போற்றிதுணேவனேபோற்றிதோன்றா
வாகத்தாயருளாயென்றென்றலதினார்வாய்களாச,
இ-ள். பாலைநிலத்தில் நடப்போர்தண்ணீர்த் தாகமேலிட்டு அருவியோ
சைகேட்டு அருக்தியும் தாகந்தணியாமல் வரும்தமவர் விடாய்க து விழுர்த
அபொலத்தம்பிரானா ரெழுர்தருளுறெ ஆர்ப்பரவங்கேட்டுற் கட்புலன் பட நி
ருத்தல்காணாமல் மோஃத்தவிழுர்தார்கள் பரவசமாக எழும்திருந்தார்கள்
பொறையாற்றார் முகமெலாங் கண்ணீர்வாரப்பொருமினார் நமஸ்கரித்தார்
தோத்திரம்பண்ணினா உயிர்ச் தணைவனே இரட்சி தோன்றாத் இருமேனியுடை
யவனே யராள்வாயாகவென்றென் அ வாய்விட்டு அலறினார்கள்-—௭-௮. (௯)
எண்ணருங்காதல்கூருமிருவருங்காணஞானக
கண்ணினைநல்கமுன்னைக்காரிருள்கழிவுற் வின்னா
வண்ணமென்றறியவா ராவளரொளிமன்அண்மாதோ
டண்ணனின்றுடுகின்றவாகந்தநிருததங்கண்டார்.
இ-ள். எண்ணிறக்தபத்திபொருக்தின வியாச்ரெபாதரும் பதஞ்சலியும்
காண இவர்களுடையபரம குருவாய். ஸ்ரீசண்டபாமேசரர் ஞான இருட்டி.
யை அறுக்ரெடக்க அகாதியே சகசமான அணவத்தை நங்க இத்தன்மைய
தென்று அறியக்கூடாத மிகுந்த ஞானப்பிரகாசமான மன்றில் ஞானசத்தி
யை அதிட்டித்து தம்பிரானார் நிருச்சஞ்செய்ய்சண்டார்கள். ௭-௮, (௪0)
ல்
இ
கட்ராசச்சருக்கம்.
இருவடி.மிலையும்விசஞ்செய்யகாலுஞ்சிலம்பு
முருவளரொளியும்வாய்ந் கவூருவுமுடத்தகோலு
மரைகருபுரிவுங்கச்சினணிகளுமழகாருக்கி
மருவியவுகரபந்கக்கோப்பு நால்வாய்ப்புமார்பும்.
இ-ள். சின்றருளிய ஸ்ரீபாதமும் அக்சியருளிய வெந்தபாதமும் இருவ
டிகளிற்சாத்தியருளிய தருச்சிலம்பும் திருமேனியில் மிகுர்தபிரகாசமும்
அழகிய இருத்தொடையுஞ் சாத்தியருளிய புலித்தோலாடையும் அஅதரித்த.
அரையும் அவ்வரையிற்சாத்தியருளிய சச்சினமகும் அழகுநிறைந்த திருவுந்தி
யிலே பொருந்தின உதரபந்தனச்சேவையும் அருஎச்கிஞஜோபவீதம் பொரு
இன இருமார்பும்-—௭-௮. (௧௧)
வீசியசெய்யகையும்விடதரக்கரங்கவித்த
தேசுவண்டுடியுமங்கிச்செறிவுமுன் றிரண்டகோளாங்
காசுகொண்மிடஅக்கோடார்காதும்வெண்குழையுங்காண
மாசிலாமணிவாய்விட்டுவழங்கிடாககைமயக்கும்,
இ-ள், வீசியருளிய சிவந்த கரமும் புயங்கம்பொருந்தின ஸ்ரீயத்தத்தைக்
கவித்தருளியபிரகாசமும் பரகாதம் பொருக்தின வளவியதமருகழும் இயக
௮ம் முன்னேதிரண்டதோளும் $ீலவொளிபொருக்இன திருமிடஅம் திருத்
தோடும் வெள்ளிய சங்கக்குழையும் பொருந்தின தருச்செவியும் வெளிப்பட
க்குற்றமற்ற திருவாய்ப்பவளமு நீக்கமறச் சிரித்தருளிய மோகனமும்-௭-அ,
ஓங்கியசமலச்செவ்வியொளிமுகமலருங்கண்கள்
பூங்குழலுமையைகோக்கும்புசணமும்பு நவப்பொற்பும்
பாங்கமா அதலும்பின்றாழ்படர்சடைப்பரப்பும்பாம்பு.
நீங்கருந்தாருகீருமிலவுமேனிலவுநீறும்.
இ-ள். மேலான தாமரைமலரின் அமழகுபோன்ற திருமுகப்பிரசன்னமும்
மலர் ௮ணிச்த குழலியார். என்கிற உமையைப்பார்த்தருளுகிற இருஈயனங்க
ளின் கடாட்சவிளக்கமும் திருப்புருவத்இின் அழகும் அமகியஇருகெற்கறியும்
பின்தாழ்க்து விரிக்சசம்றைச்சடையும்' சாப்பமும் நீங்காத கொன்றைமாலை
யம் கங்கையும் சந்திரனும் இருமேனியிற் பரம உத்துளனமும்-—௭-௮.(க௩)
கடிமலரணேயவாரிக்காரிருளளகஞ்சேர்க்க
முடியுநன் னத லும்பொட்டெமுயங்றொபுருவவில் லும்
வடிகொள்வேல்விழியுங்கா தம்வள்ர்குமிழ்மலருக்தொண்டைப்
படி.வவாயிகமுமுத்தநகையுமெய்ப்பசுமைவாய்ப்பும்.
இ-ள். இருண்டமேகத்தை யொத்த திருக்குழலிலே மணம்பொருந் இயம
லார்கள் சேர்த்அச் சொருனெைதிருமுடியும் ஈல்ல தருநெற்றியும் இலதமும்
பொருந்தின இரண்டு வில்லை ஒத்த இருப்புருவழும் வடித்தவேல்பேரன்ற
௫௬ கோயிற்புராணம்:
விழியும் தஇருக்காதம் விளங்குங்குமிம மலர்போன்றஇருஞூக்கும் தொ
ண்டைக்கனிபோலும் இருவாயிதமும் முத்தப்போலு ஈகையும் 1120
இருமேனியழகும்---௪-று.
கடி மலரலையவென்று பாடமாயின், கடிமலர்சரிய . வாரிமுடித்தவென்று
மைக்க. (௧௫௪)
பங்க கறு சிற்ப
பாங்கமரமையார்தோளும்பங்கயச செங்கைதாங்கு ல
மோங்குசெங்கழுகீர்ச்செவ்வியொளிகருமலருக்காருங்
கோங்கரும்பவைபழித்தகொங்கையுங்குலவுபூணும்.
இ-ள். கன்னிக்கமுகுபோன்ற திருச்கமுத்தில் நித்தியமான பொலிவினை
யுடைய இருமங்கல நாண் அழகும் பக்கம்பொருர்தின மூங்லெைப்பார்க்ிலெ
ம் அழகியதோஞம் கைத்தாமரையிலே ஏம்தம் மேலான அமகுவிளங்கனெ
செங்கமு நீர்ப்பூவும் செங்கழுநீர்த் திருமாலையும் கோங்கு அரும்புகளை நிம்தி
த்த இருமுலைத்தளமு மொளிபொருந் தின இருவாபரணமும்--௭-று. (௧௫)
துடியமரிடையும்பாந்தட்டொகுபணந்தகுநிதம்ப
வுடையமாதுகிலுமல்கவொல்கியகிலையஞ்செய்ய
வடிமலர்மிசையணிநக்தவாடகப்பாடகககழ்
விடுசுடாச௫லம்பும்வாய்ந்கமெல்லியல்வியக் காண
இ-ள். அடியையொத்த இருமருங்கும் பெரும்பாம்புகளின் விரிந்சபடல்
கூடியது ஒத்த நிதம்பத்தலத்திற்சாத்தியருளிய பரிவட்டமும் மிகவும் ௮ '
சைந்த நிலையும் சிவந்த ஸ்ரீபாதத்திற்சாத்தின பொற்பாடகத்அக்கீழே ஒளி
விளங்கும் திருச்லெம்பும் பொருந்தின பரமேசுவரி அதிசயித்துக்கண்டருள.
அடியபெருமான்வெய்யோனலர்கதிராயிரத்துக்
கூடியமண்டலம்போற்குறைவிலாவகைநிறைந்து
காடருஞானமன் அணாமுய்யவயன்மான்முன்பு
தகேடருமேனிகொண்டுதிரு£டஞ்செய்யக்கண்டார்.
இ-ள். சத்தியே திருமேனியாகக்கொண்டு சத்திகாண ஆடிய தம்பிரானார்
ஆயிரமாஇத்தப் பிரகாசம் ஒன்ருகக்கூடின மண்டலம்போல குறைவற
நிறைக் ஏ நாடுதற்கரியஞானசபையில் ஈம்போல்வாரை யிரட்சக்கவேண்டி.
மூன்புபிரமாவிட்டுணுக்கள் தேடக்காணாத சோதி சொரூபத்தை யதிட்டித்து
நிருத்தஞ்செய்தருளக கண்டார்கள்-௭- ஐ. கேள)
வேத,
பொருவிலபுயங்கப்புனிகனடங்கட்புலன்மேவக்
தெரிபொழுதங்கத்தொருசெயலின்றிசசிெரமேவக்
கரமலாநுந்தப்புனல்விழிகம்பிக் துரைகாணா
விருவருமின்பக்கடலுளலைந்தாரென்செய் தார்
க.
மட்ராசச்சருக்கம்: இள
இ-ள்; பலக அலைவற்ற தாண்டவத்தைப்பொரும் அஞ் சத்தன அ
நிருத்தங் கண்ணுக்குப் புலப்படத்தெரிக்தவளவில் அவயவத்தில் யாதொ
ருசேட்டையுமற்றுச் சிரத்திலே கசைம்மலர்பொருக்த லிழிநீர்த் தாரைகொள்
ளநடுக்கமுற்று உரைகுழதி வியாக்கிரபாதரும் பதஞ்சலியும் இன்பச்சாகரத்
லே மிதர்தார் இனிவேறே யென்செய்வார்-—௭-அ., (௧௮)
தற்பரமாகுந்தலைவன அண்மைத்தன்மைப்பொற்
சிற்பரமாமம்பரவொளியுந்தன் றிருமேனிப்
பொற்புடனாடும்பொலிவும்விழிக்குட்புணராதா
லற்புதனேயிங்கார்கலமென்றென்றயர்கின்றார்.
இ-ள். சட்ணெர்வுக் கப்பாற்பட்ட முதல்வன அ சத்தியமான சுபாவம்
லிளங்கனெ ஞானதச்துக்குமேலான சிதம்பரப்பிரகாசமும் தேவரீருடைய
ஞான து 8 (2 ம் (தி
மேனியின் பிரகாசச் உடனேயாடும் ௮ததப்பிரகாசமும் பார்வைக்கடங்கா
தபடியாலே அச்சரியமான இருமேனியையடையவரே சத்தினிபாதக்குறை
வினாலே எங்கள். நினைவுமுடி க்கப் ம் மில்லையென்றென்று வ.
ரு அகின்னுர்கள்--௭-று.
தீன் திருமேனி பொற்பு என்பதற்குத் தன்னுடைய இருமேனியிலேபொரு
தின பரமேசுவரியெனினு மமையும். (௧௯)
காரணனேஞழுன்காமனைவேவக்சண்வைத்த
பூரணனேரின்புகழ்ஈடம்யாரும்புணர்வெய்தப்
பாரிருண்மோகந்திரருண்ஞானம்பணியென்றென்
ருணமோதுஞ்சாகைகளோராயிரமாக.
இ-ள். சர்வகாரணனே முன்னாள் மதனன்வெர்து விழத் இக்சண்ணாற்
பார்தீதருளிய பரிபூரணனே தேவரீருடைய ம! நிருத்தமெல்
லாருங்காணக் கடாட்சிப்பீராக இருளையும் மயக்கத்தையும் நீக்கும்படியான
உமஅகிருபைபொருந்தின திருவடிஞானம் பணித்தருள்வீராகவென்று வெகு
விதமாகச் சாகைகளினாலே விண்ணப்பஞ்செய்தனஃவேதங்கள்-.எ-று,
ஒருவனை நேரேயிருவருமுன்னான்மறையஞ்சா
திரவுஅமாறேழையமினியெட்ெபடியின் பக்
கரைமுதலாமுறெனவருகாதாஇயின்மீதே
பரதபராபரபரிபுரபாதாபணியென்றார்.
இ-ள். ஒப்பில்லாத முதல்வனைச் ச௪ந்கிடப்பட்டு சின்னு. விட்டணுவும்
பிரமாவும் முன்கான்குவேதங்களும் தேசோரூபத்அக்கஞ்சாமல வேண்டிக்
கொள்ளு A டப் ல் பின்பம்பெஅமபடி பிருஇ
கவ க
<0
௫௮ கோயிற்புராணம்.
விமுதல்முப்பத்தாறென் அ சொல்லப்பட்டுவரும் பரகாதத்இன்மேலே நிருத்
தஞ்செய்பவரே பராபரப்பொருளானவரே திருச்லெம்பணிர்த ஸ்ரீபாதத்தை
யுடையவரே பணித்தருள்வீராக வென்றார் இந்திராதிகள்-—௭-௮ (௨௧)
கரணமனைத்.அம்புலனிவைகாணாகைவிட்டான்
மரணமெமக்கங்கிதுதமியோம்வாழ்வருண்மாறிற்
இிரணமுமெய்ச்சஞ்சலமிலகென்முலொன்ளுநின்
புரணமெனக்கொண்டருளுகவென்றார்நின்றார்கள்.
இ-ள் -அஅிவங்களலலா வடட னா தம் விஷயங்களையகியமாட்டாதத்
அவங்கள்கூடாதபொழுஅ எங்களுக்குக் கேவலம்பொருர் தும், இவ்விடத்து
அருள்டீங்கித் தனித்தவிடத் த எங்கள்வாழ்வித, சேவரீர் அருளில்லாவிடத் ்
அத் அரும்பும் ௮சையாதென்று உண்மையாக வேதாகமங்கள் ஒன்றாகச்
சொல்லுதலாலே அவ்விடம்உம்முடையபூரணமொழியவில்லை ஆதலா லெங்
கள் சுதந்தரமான கேவலச்சாணியையும் Sol ea தேவரீருடைய சுதந்த
ரசத்தியையும் இருவள்ளத்திலே கொண்டருளி எங்களையும் பிரேகரிப் பித்த
ருள்வீராகவென்றார்கள் அவ்விடத் அகின்ற ரீஷதிகள்்முதலானோர்-௭-௮. (கி்
இவவகையேநோன்மறைமுதலேனோரிரவெய்தப்
பைவிரவாரப்பணியணிநாகன்பரிவாலிப்
பொய்விரவாமெய்ப் பொலிவினர்யாரும்புணர்வெய்தத்
அவவிபிமாமம்பப கன தல தான்
இ-ள். இவ்வாறு வேதமுகலான தேவர்களும் இருடி கள்முகலாஜோர்
யாவரும்வேண்டிச்சொள்ள படம்பொரும் திய சர்ப்பாபரணமணிந்த இதம்
பரநாதர் அஅக்கிரகத்தினாலே இப்படி சத்தியம்பொருக்னெ திருமேனிப்
பொலிலினையுடை i பக்குவராகிய வேதரிஷிகள்முதலான யாவரும் பொரு
ந்துதலுறத் இவ்வியமாயிருக்இற ட பன்ச் ஞானத்தைத் தெரிவித்
தார்--௭-று. டே]
காரணனே தாரை வா...
வாரணமேலோர்தாபதர்மூவாயிரவோர்கற
சாரணரதாவாநாரதர்பூதாதிகளாசைக்
காரணரேனோராடலைநெரேகண்டார்கள்.
இ-ள். அரிபிரமர் இர்திரொதிதேவர்கள் குற்றமில்லாத வேதங்கள்முத
லாக உயர்ச்தோராகச் சொல்லப்பட்ட பெரியோர்கள் மூவாயிரம் பிர்மரிஷி
கள் ஈல்லசாரணர் குற்றமில்லாத ஈாரதர் பூதமுதலானோர் இக்குப்பாலர்கள்
மத்றுமுண்டான இருடிகள்யாவரும் தம்பிரானார்கிருத்தத்தைப் பிரத்தியட்௪
மாககீ கண்டார்சள்.-௭-௮.
நட்ராசச்சருக்கம். ௫௯
எண்ணருங்காதல் கூருமென்றெ. ௰-வது இருவிருத்தசதுவக்கிகொரணன்
வேதாஎன்றெ ௨௫ - வது திருவிருத்தம் அளவாகச்சொல்லியது ஏதென்
னில், வியாக்ரபாதர் பதஞ்சலிகளுக்குத் இரோதானத்தைநீக்கி ஆநந்த
சுபாவ நிருத்தத்தைத் தரிப்பித்தஅம் அரிபிரம இந்திராதிவேதங்களு
க்கும் ஆணவளவை விர்து அவத்தைந்க்கித் தரோதானத்தில் அருளாகந்த
நிருத்தம் தரிசிப்பித்ததம் மூவாயிரம்ருஷியாதி யானவர்களுக்குக் கலாபக்
.தநீக்கி வயிந்தவரகந்தச் தரிசிப்பித்தஅங் கண்டுகொள்க. (௨௫௪)
கண்டனர்கண்ணுக்கின்புறமுன்னேகரமுச்சிக
கொண்டனருள்ளக்கொள்கைகதும்பக்குறியாரப்
பண்டருவேதப்பாடலோடாடிப்பரபோகத்
தண்டனதரமெய்க்கருணையினூடுற்றலைகின்றார்.
இ-ள். கண்களுக்குச் சகம்வரப் பிரத்தியட்சமாகக்கண்டனர் கரங்
'களுச்சியிலே பொருந்தக்கொண்டார்கள் தங்கள்கினைவு நிரம்பிவழிகற அ
போலக் கண்ணீரும் புளகமுமாஜயகுறிகள் நிறைய இசைபொருந்திய வேத
இதத்தோடு ஆறர்தக்கூத்தாடி பரபோகக்தரும் தம்பிரானாருடைய காருண்
ணியசாகரத்திலே மிதந்தார்கள-௭-ற. (௨௫)
பரபதகங்காதாவரவிந்தாசனனுச்சிச்
சிரமரிகண்டாவிருடருகண்டாமிகுதெவ்வர்
புரமெரிகண்டாபவமீரிகண்டாவெனவோதிக்
கரமலர்சிந்தாவரகரவென்முர்கணநாதர்.
இ-ள். மேலான பதமுள்ளவனே கங்காதரனே கமலாசனனுடைய உச்சி
த்தலையரிந்து அண்டப்படுத்தினவனே கறுப்புநிறத்தைக்காட்டின கண்டத்
தையுடையவனே மிகுந்து மாறுபட்டோர் புரங்களையெரி ்தலீரனே சநநத
த்தைக்கெடுக்றற ஞானக்கண்ணை எங்களுக்குத்தந்தருளென் அ விண்ணப்பஞ்
_ செய்து புட்பாஞ்சலிபண்ணி அர கராவென்றுர் கணநாதர்கள்-—௭-௮.(௨௬)
ஆடினரெந்தாயாகமசிக்தாமணியேயென்
ரோடினர்சின்ருரோகைமலிந்தாரொளிர்கண்ணீர்
வீடி னர்குன்றாமூடியவெந்தீவினை தீரத்
தேமெருந்கேதாவருளென்றுர்சிலதேவா.
இ-ள். பரவசராய்நின் ௮ கூத்தாடினர் எக்தையே யாகமத்துக்குச் ௪௩
தாமணியேயென்று ஓடினர் பரவசராய்கின்றார் அதிப் பிரியப்பட்டார்கள்
வெளிப்பட ஒளி பொருந்தின சண்ணீர்த்தாரை. கொண்டார்மலைபோன்ன
எங்களை மேலிட்ட கொடியஇவினைதிர யாவருந்தேடெருந்தே யருளைத்தருவா
யாக வென்றார்கள் சிலதேவர்கள-௭-அ, (௨௭)
௬ . கோயிற்புராணம்.
மாலயன்மேலாவாசவனேசாமஇயேசெங்
கோலகிலாவாபாலனடீருகோவேதிண்
காலனிலாவாகாதியகாலாகதியேவண்
பாலகிலாவாகாவென நேரேபணிவுற்ளுர்.
இ-ள். அரி பிரமர்களுக்மும் மேலானவனே இர்திரனுக்குச் சனேடு
தனே சர்வாத் அமாக்களுக்கும் அறிவே செவ்வண்ண விளக்கமுடையவனே
பாலொத்தவெண்ணீற்றனே கோவே திண்ணிய காலன்இல்லையாகும்படி கா
ய்க்தருளிய ஸ்ரீபாதனே ச௪மமிகளெல்லாரும் அறுதியிட்டுச்சொல்லும் வழி
யே வளவியபால சந்நிரசேகரனே சமுசாரதாபத்தில் நாங்களமுந்தாமல்
இரட்சியென அ சந்நிதியிலேபணிக்தார்கள்--௭.-ு. (௨௮)
திகழ்தருசெம்புன்றலைதிரிமுண்டஞ்சேர்சங்கத்
தகுகுழைஅண்கண்சிறுநகைதந்தந்தாழ்பண்டி
பகுசகனந்திண்டொகுசரணந்சண்பார்தங்கப்
புகழ்கரணங்கொண்டயாவவகக்கம்பூகங்கள்.
இ-ள். விளங்குகின்ற செங்குஞ்சித்தலை - கெற்தியிலே"இரிபாரண்டரம்-
சங்கக்குழைபொருந்தின காதுகள் -சிறியகண்கள்- புன்னகையைபுடைய பற்
கள்- தாழ்ந்தவயித- இரண்டிபிரிவாயெ பிருஷ்டபாகம் என்னு மிவைகளையு
டைய பூதங்கள் பலம்பொருந்தியகால்கள் பூமியிலேபொருர்த*உற்புலித கர
ணங்கொண்டு ஆடவென_— ௪-௮. (௨௧)
மலரொரிமுச்சிக்குழிவிழியொட்டற்கவுள்வாய்விட்
டஉலகெயிஞெட்டைக்களமிருகெட்டைக்கரமீர
லுலருகரஞ்சிற்றரையயாதெற்றற்பசமோடும்
பலவலகைககொத்திரகுணலைக்கொக்தினபாணி.
இ-ள். எரிபோல்விரிந்தமயிரை புடையபெருர்தலையும் குழிககண்களு
ம் ஒட்டியகனனமும் வாய்க்குவெளியில் புறப்பட்டபற்களும் ஒட்டையின்க
முத்துப்போன்ற கழுத்தும் நீண்ட இரண்டுகைகளும் ஈரலலர்ம்சவமிறும் இ
றிய அரையுமுடையனவாய் உயர்ந்ததெற்றதல்பொருர்திய முட்டிக்காலுட
னே பலபேய்கள் குனித்திடுங்குணலைக் கூத்துக்குச்சரியாகக் கைகளைக்கொ
ட்டின-௭-அ. ய (௨௦)
கோடறையேவாய்வீடலரூடார்சுரிகிழைப்
பாடளியாழோடேழிசைகோடாவகைபாடத்
தாட்குமாடார்நூபுரம்வீடாவொலிசாரவிக்
தாடினாபாடாவாடினாமீடாரரமாதர்.
*உற்பலிலமென்பது கூச்தின்விசற்பம்,
நட்ராசச்சமுக்கம். ர்க
இ.ள். இதழ்சற்றே நீங்கெ புட்பங்கள்கிறைய வுள்ளேவைத்தச்சொரு
இன கொண்டைப்புறத்தில் வண்டுகள் யாழோடுகெடச்சத்தசுரமும் மயங்கா
மற்பாட தாளுக்குத் தகுதியாகக் கால். வடிம்பிற்பொருந்தின பொற்சிலம்
போசையைக்கூட்டி ஆடினர் பாடாமல் மயன், பெருமையையுடைய
தேவஸ்இரீகள்--௭-று. (௩௧)
அ௮ண்டர்கண்மிண்டப்பண்டெமழுநஞ்சுண்டமுதயுங்
கண்டனகண்டப்பண்டைநடங்கண்குளிரவித்துக்
குண்டிகைகொண்டைக்தண்டொடமண்டிக்குலைவேணி
முண்டமிலங்கக்கொண்டயர்கின்ருர்முதுவோர்கள்.
இள். தேவர்கள் விஷவேசத்தைச்சடிக்கமாட்டாமல் இரண்டுவற்து வி
ணண்ப்பஞ்செய்ய பண்டுசமுத்திரத்திலே தோன்திய ஈஞ்சை அமுதுசெய்
“து அவர்களுக்கு அமிர்தத்தை மீக்தருளும் நீலகண்டன அ அகண்டபரிபூரண
மான அநாதிநிருத்தத்தாலே கண்களைக்குளிர்வித்து கமண்டலம் சோமன்க
ட்டின தண்டுகள் ஒன்றுக்கொன்றுகெருங்கிச் சடையலிழத் திரிபுண்டரம்வி
எங்க வெகுவிதமாக ஆடினார் பழைய மூவரயிரமுனிவர்கள்--௭-று. (௩௨)
வீரதராவான்மேருகராகான்விரிகொன்றைக்
தாரவராவாகாவென நேரேதகவாரா
நாரதரேரார்சாரணரேனோர்£சையாழின்.
பாரகராராவார்வமொடாடும்பணியுற்றார்.
இ-ள். வெற்றியையுடையவனே பெரிய மகம்மேருவை வில்லாகக் கைக்
கொண்டவனே வாச௲மிகுச்த கொன்றைமாலையணிக்த 'பரமசிவெமே நாகத்
தையாபரணமாகஉடையவனே எங்களை ரட்சயென் அ சம்நிதியிலே முறைப்
படிவம் தும்புரு நாரதர்களும்அழகுபொருந்திய தேவதாதர்களும்மற்றைதீ
தேவர்களும் காந்தர்வ வேதபாரகராகிய வித்தியாதரர் முதலானவர்களும்
நீங்காதஆசையோடு ஆடுக்தொழிலைப் பொருக்தினார்கள்-—௪-௮அ. (௩௩)
குடமுழவங்கொக்கரைபொருதாளங்குழல்வீணை
படககெடுங்கத்திரிகைகடாரிபணிலங்க ் ப்
டுடிகாட்ஞ்சச்சரிபலகொண்டோர்தொகவாரா
நெடுமுகிலஞ்சக்கடலொலியெஞ்சநிகழ்வித்தார.
இ-ள். பிரதானவாத்தியமான குடமுழாக்கள்- -கொக்கரையென்றெ வா
த்தியங்கள்-சர்வவாத்தியங்களுக்கும் சுறாஇயான தாளம் - வேய்ங்குழல்கள்
வீணைகள்- தம்பட்டம் - பெரியகத்திரிகை-பம்பை- தவளச்சங்கங்கள்- தமரு
கம்-கரடிகை-சச்சரி முதலானவாத்தியங்களைக் கைக்கொண்ட மேளத்தோர்
கள் கூடிவம் து மேகங்கள் இடுக்கிடவும் ர டட வடட முழுக்
கு வித்தார்கள்--எ-௮ (௩௫௪)
௬௨ கோயிற்புராணம்.
பரிவுடனாடுக்கொழிலின சாய்முன்பலர்வாழத்
தெரிவுறநீடும்புலிமுனியோனுக்தகழ்வெய்து
மாவரசோனும்பரவசராய்கின்றழகேரே
வரமெவைகூஅந்தரவெனநா தன்மடுழ்வுற்றான்.
இ-ள். அன்புடன் கூத்தாடுக் தொழதிலையுடையராய்ச் சந்நிதியிலேபெர்
ருந்தினோர் யாவரும் பெருவாழ்வபெற்றுவாழ உண்மையைத்தரிசத் தச்சுபா
வகுணத்திலேயமுந்தின வியாச்சிரபாதரும் அந்த நில்யைப்பொரும் இன
பதஞ்சலியும் பரவசராய் நின்றம அங்ஙனம் சச்கிதியிலே நினறமும் வியா
கீகிரபாதரையும் பசஞ்சலியையும் பாரதீதருளி நாம்கொடுக்க உங்களுக்கு
வேண்டியவரங்களைக் கேளுங்களென்று மகிழ்க திருவாய்மலர்க்தருளி
னார்-- எ. 050 (௩௫)
அண்டர்பிரான்முன்புண்டரிகத்தாண்முனியன்பிற்
கண்டிளிசோரக்கைதொழுஅள்ளங்கடிவெய்திப்
பண்டுனைநாளுங்கண்டிமொறென்பயில்பூசை
கொண்டருள்வேறிங்குண்டிலவே அங் கொளவென்றான்.
இ-ள். தேவதேவன் திருமுன்பே வியாக்ரபாதர் அன்பினாலே ஆந்
தீபாஷ்பம் பெருகநின ற கைகூப்பித்தொழு.து மனமுருகிமுன்போலத் தே
வரீரைராள்தோறும் கிரியாவிதிப்படி யான்பண்ணுகிறபூசையை உண்மை
யாகக் கைக்கொண்டருளவேண்டும் இதுவே யனதிப்பெறவேண்டிய குறை
வேறொன்று மில்ல்யென்றார்— எ-று. ல் ் (௩௬)
ஆடகெவென்றங்காமெஞ்£ரருள்செய்யக்
கூமெநந்தன்கூமெநந்தங்கொடுவெம்மை
நீடுமநந்தங்கேதநினைக்கோநிலன்மேவுஞ்
சேடர்கடுன்பந்திரநினைந்தோகெரியா து.
இ-ள். வேண்டும்வரத்தை உரையாடுல்களென் ஐ அவ்விடத்தில் நிருத்த
ஞசெய்யும் பரமேசுரர் அருளிச்செய்ய அன்புபொருந்திய பதஞ்சலி தன்
னொக்கூடிம்முடிவில்லாதகொடிய தீவினையில்நீட்டிச்கும் மனதிற்றங்கும் ஏ
அக்களாகிய அக்கவாதனையாலே இன்னம்மனதீதைவக் அபொரும் அமோவெ
ன்அ எண்ணியோதெரியாது பூலோகத்தைப்பொரும் அஞ் சேஷமரயுள்ள
ஆனமாக்கள் பிறவித் அன்பர் தீர என்று எண்ணீயோதெரியாது,-.- ௭-௮.
தெற்குக்கயிலாச பாரிசத்இில் தவமுயலும்பொழுது பரமசிவஞ்சாகித்திய
ஞசெய்.௮ பிரமாவாக வெளிப்பட்டு இவர்வாய்மைகளைச் சோதித்துப் பின்பு
தற் சொரூபமான்போது வேண்டியதென்னவென தாருகாவனத்தில் செ
யத நிருத்தத்தைத் தீரிசக்கவேண்டுமென் அசொல்ல இத இடம் அன்ற அவ்
கு சிதம்பரத்தில் காணக்காட்டுதமென் மருளிச்செய்ய அவ்வண்ணம் அர்த
தடராசச்சருக்கம். ௬௩
அந்தர் தன்னைப்பொருக்.அம் அற்தமில்லாத கெரடுமைஉடைய இவினையிற்
றங்குமனதுகீஞத் தம்மிடத்திற் றங்கும் ஏதுகீகளாகிய சுகதுக்க வாதனையிற்
பட்டு மறைப்புவருமென நினைகதோவெனிலுமமையும்- பூமியிற்பொருக்தும்
பண்ணியபாவசேஷமாயுள்ளவர் சேஷர்களென வடமொழித்திரிவு. இத
என்சொல்லியவாரேவெனில் தனது ௪ஞ்சிதப் பிரார்த்தவஆகாமியத்தாற் பி
ஐவிவருமெனசின்கதோ பூலோகத் அப்பொருக அஞ் சேஷமாயுள்ள புண்ணி
யபாவமுடைய ஆன்மாக்கள் பிறவித்துன்பக்தீர கினைக்சோ இப்படி நிருத்த
ம் அதவ ரதஞ்செய்யவென்ற த, தெரியாதெனவே இரண்டும் வேண்டியென்ப
அபொரும் அம் எ-று. (௩.௭)
சென்றுவணங்கித்திகழுமநக்தத்திறலோனு
மின்றிகழ்வாழ்வோர்விழிபுணர்காலந்தொறுமன்றந்
அன்றியஞானசசோதியுணேசத்தணையோடு
மென்று௩டந்தந்தருளவிரங்காயினியென்றான்.
இ-ள். வந் அவணங்கி விளங்கும் அறந்தனாய வெற்றியுடையோனும்மி
ன்போல விளங்கப்பட்ட உடம்பில்வாமும் ஆன்மாக்கள் வெளியாரக்காணும்
அக்காலந்தோஅும் அம்பலத்தில் பூரணமாய்நிறைந்க ஞானப்பிரகாசத் தள்
காதலையுடைய அணையாகிய பராசத்தியடனேகூட இன்றுமுதல் என்றும் நி
ருத்தத்தைப் புலப்படுத்தி அருளாயினி என்றுூன்-—௭-௮அ, (௩௮)
தேவர்கடேவன்றிருவருளங்கப்படி செய்ய
'மேவியபோதங்கிருவருமிக்காடினர்மிக்கோ
உராவெனவேமெண்கடலொலிபோல்வைத்கலைவுத்றார்
பூவலயம்பூமலை சகவானோர்பொழிவுற்ளுர்.
“இ-ள். தேவர்களுக்குத்தெவன் அவ்விடத்து அப்படித் டடம
. ப்பொருந்தனபோ௮ வியாச்கிரபாதரும் பதஞ்சலியுமாகிய இருவரும் ஆகச்
தக்களிப்புமேலிட்டு ஆடினர் மற்அமுள்ள தேவர்கள் இருடிகள் முதலாயி
னோர் ஏமழென்று எண்ணப்பட்ட கடலோசைபோல அஆரவாரித்தச் சிரசின்
மேல் கைவைதஅச்சுழல அற்றார்பூமிவட்டத்தில் புஷ்பங்கள் மலைக்கு ஒப்
பாக நிறையும்படித்தேவர்கள் புஷ்பமாரி பொழிந்தார்கள்--௭-று. (௩௯)
எங்குமுழங்கத் து்துபிசங்கத்தொலிநீடச்
சங்கையிலின்புற்றும்பரகளேனோர்தாம்வாழப்
பங்கமிலின்பக்தோருபதேசம்பரிவான்மிக்
உது பாளம்
ள். திக்குகளெங்கும் அந்அுமிமுழங்கச்சங்கங்களின் ஓசைபெருச ம
எரி பேரின்பத்தழிக்தித். தேவர்கள் இருடிகள் முதலானோர் வாழப்
அ - என்பது அதிசயலிரக்கச்சொல்.
௬௪ ் கோயிற்புராணம்.
பங்கமில்லாத இன்பமிகுர்த ஒப்பற்ற உபதெசம் அன்புடையார் தங்களுக்கு
் எம்மை அடிமையாக உடைய தம்பிரானார் அருளிச்செய்வார்_௭-ற. (௪0)
ஞானகமக்குத்திகழ்விடஈம்மிற்பிமிவின்றொன்
ரென தஅசிக்துச்சத்தமர்ஞாலத்தககலாது
தானுடலுட்பட்டிடுமுயிரிற்றங்குகல்போல்வோம்
வானவாசுத்றிக்கோலுமினென்றான்மன்றாட.
... இ-ள். நமக்கு ஞானமான அவிளங்கப்பட்ட அதிட்டாசம்- நம்மிடத்தில்
பிரிவின் தி ஒன்றான அ சித்தாயெ ஜேயம் சத்தாகிய ஞானம் _ அமரப்பட்ட
இப்பூமியைவிட்டு அகலாத அ எப்படியென்னில்-உடலில் உட்பட்டிருக்கும் உ
யிரினப்போல அக்தஞான த்திற்கு ஜரேயமாஇய உயிராய்த்தங்குதல் செய்
. வோமாகையால் தேவர்களேஇக்த இடதீதைச்சற்தி அம்பலமாகக் கோலு
மினென்றார்௮ம்பலத்தாடினார்-. ௭-௮. (௪௧)
தொன்மையஞானம்பெற்றதுகற் அம்பொருளாய்வான்
முன்மலர் தூவித்கொழ நடராசன்முதுநாலிற்
சின்மயமாமன் றிரண்மயமொன் அண்ட் அசேரப்
பொன்மயமாகும்புவீயினர்காணும்பொழுதென்றான்.
இ-ள். பழமையையுடைய ஞானமாகிய சிதம்பரத்தில் அதீதன்மையை
தீதம்பிரானார் அருளினாலேசுட்டி அறிவுபெற்ற ஸதலச்தையாவருக்கும் இரவி
யமேதாமென்று ஆராய்வான் காரணமாகத் தேவர்களெல்லாஞ் சந்நிதிமு
ன்பு புஷ்பாஞ்சலிபண்ணி கமஸ்காரஞ்செய்ய நடேசர்சொல்வார் வேதத்
தில் ஞானமயமாய் இம்மன்திலுச்குஇரண்மயகோசமென்றொருபெயர்உண்டு
௮ விசுவத்இலுள்ளவர் சண்டி தீ௮க்காணும்பொழுது அடங்கப் பொன்னின்
சொரூபமாகுமென்றுர்-—௭-.௮. (௪௨)
என்றருளுஞ்£ரருடலைமேல்கொண்டிமையோர்பொன்
சென்றழறங்கித்தேசுடனோடிச்செலவற்று
நின்றதுகொண்டங்கருள்படிமாவாகிகற்வித்தார்
மன்றிகுமென்றங்க அ படி. மாவாமலிவித்தார்.
இ-ள். என்றருளிச்செய்யுர் திருவருளைத் தேவர்கள் தலைமேற்கொண்டு
கனகம் அமலிற்சென்று தங்கிகளங்கமற்றத் தன்னுடைய ஒளியுன் கூடி ஓடி
ஓஒட்டற்றுநின்ற பொன்கொண்டுசம்பிராஞர் அவ்விடத்து அருளியபடி யே
பெரிதாக அம்பலத்தைச் செய்வித்தார் அதற்கு நம்மன்ன ராகிய சதெம்ப
ரேசுரர்பொன்னம்பலமாகத் தகுமென்று அவ்லிடத்தச்சொன்னபடி மறை
வாககாமம் பொன்னம்பலம் என்று எல்லோரையுஞ் சொல்வித்தார்-... எ-று, ()
பொன்னசலஞ்சேர்பொருளளமுய்க்கும்பும்போன்முல்
பன்னருஜேயப்பரபகஞானக்கருபான்மைக்
தட்ராசச்சருக்கம். ௬டு:
சின்னிலைமன்றந்சேவர்கள் செய்யுக்இருமன்றக்
கதன்னையுமன்றேசெய்கதுஞானககானாக.
இ-ள். பொன்னாகிய மகமேரு பருவதத்தைச் சோர்த பொருள்பெொ
ன்னானாற்போலவும், அளத்திற்போமிம்புல் உப்பானாற்போலவும், முற்சொ.,.
ல்லுதற்கு அருமையுடைய ஞொயாதிட்டானமான பரபதமென்னும் ஞானடநிட்
டையைத்தரும் முறைமையையுடைய ஞானகிலையாயெமன்றம்- தேவர்களாற்
செய்யப்படும் அழகிய கன கசபையையும் அப்போதே தட் செய்
ப தி் .... (௪௪)
அன்அதொடங்கித்தேவர்களுஞ்ீராவோனுந் |
அன்றபுலிக்கான்முனிமுதலாகுந்தாயோருஞ்
சென்றவணங்கித்திசைதொலும்வாழதீதிருவாளன்
மன் நினடக்தந்தென்றுமகிழ்க்கான்மாதோடும்.
இ-ள். அன்அதொட்டு அரிபிரமேக்திராதி தேவர்களுஞ் சிறப்புடை
ய பதஞ்சலிபகவானும் இடசித்தமுடைய புலிக்கால் முனி முசலாகுஞ் சத்
த இருடிகளும், இசைகளின் உள்ளவர்களும்வர அ வணங்கி முத்தியில்வாழ்
வதாக மஹதைசவரியமுடைய பரமேசுவரன் பொன்னம்பலத்தில் எப்போ
அம் ஈடனஞ்செய்அ பராசத்தியோடு மறெந்தருளினார்-—௭-௮அ. (௪௫)
கரவினிருத்தம்புரியவிருத்தங்கழிகானின்
மிருகமனை த தும்பறவைகண்ராற்றுமிகுகாகப்
பரிபுரசத்தம்பருகிமதித்தம்பிகைபாத
மருவி 0 ிரக்கம்பெருகிபிசக்கமலிவுற்று.
இ-ள். மறைப்பில்லாக கிருத்தத்தை. ஈசரன்செய்ய மாத்பாடிசீக்பெ
காட்டில்வாமும் மிருகங்கள் அனைத் அம், பறவைகள் அனைத்தும், காகமிகுந்த. -
இருச்சிலம்பின௮ சத்தத்தைச் செவியாரப்பருடச் சத்திகிபாதம்பொரும்இ
அருளைக்குறித்அச் கண்ணீர்பெருசிச் சவஞானத்திற்பொருக்தி வாழ்ந்தன.
அரவரசன்சொற்றகவரமுன்பெற்றனனாசுக்
கரவில்கணங்கட்புனன்மிகநுந்தக்கரநாலுந்
இரிகயனம்பொற்சுரிகைபிரம்பொப்பருசெம்மை
மருவியநந்தித்தலைவனைவர்தித்தெதிர்நின்றார்.
இ-ள். பணிக்கரசனாயெ பதஞ்சலி முன்புவேண்டிக்கொண்ட சொற்ப
டியே திருவுள்ளம்வாழ்ந்தருளி அரவரததாண்டவஞ்செய்ய வரங்கொடுத்த
ருளப் பெற்றனனாகக்கண்டு அசத்தியம் இல்லாத கணகரதர்கள் கண்ணீர்
மிகத்தஅம்ப நான்குதிருக்கரங்களும் இருஈயனமும் பொற்சுரிகையும் பிரம்
பும் ஒப்பில்லாத செம்மையாக சாரூபமும்பொருச்திய ஈந்திகேசுரனாயயெ
தலைவனை வணங்கி யெதிர்நின்றார்கள்_—௭ எனு; (௪௭)
௦ நீரக்கமெனற்பாலது - விகாரவகையால் நிரக்கமெனல் குறிஏநின்ற௮.
௯
௬௭. கோயிற்புராணம்.
பன்னுகணத்தோரதலைவன்வருதீதம்பாராதே
நின்னிலயத்தின்னிலைதகநாளுந்கில்லென்றார்க்
கென்னையுரைக்கோமிதுபிணிகைக்குமெனிலெய்த்தோர்
தன்னைநருக்கிச்சாறுகொள்வாருந்தகுமென்றார்.
இ-ள். இப்படிச் சொல்லப்படாநின்ற கணங்கள்நாயகனுடைய திருமே
னி வருத்தத்தைவிசாரியாதே நினனுடைய ஆகதத்ததிருத்தமாகிய புயங்கத்து
னிலைபொருக்த ௮5 வரதமு நில்லென்று வரம்பெற்றுக் கொண்டவர்களைக்கு
தித்து நாமென்னசொல்வோம் இர்தமருந்து பிணியை யோட்டுமெனில் கோ
யினால் இளைத்தோர் அம்மரும் தனை வேருடன்பிடுங்கி ஈருகடி அதன்சாற்றை
ப்பிநிர்து கொள்ளுதல்போலும் என்றார்கள்-௭-௮, (௫௮)
தாணுவைமுன்னர்ச்சாருகர்கண்ணிற்றகஈட்டம்
பேணுவதாகப்பெருகுவரம்பெற்றனரென்றா
லாணையெனாமென்றுறிவார்நாமினியன்பிற்
காணுநரகாணுங்காலம்வகுத்தல்கடனென்று.
இ-ள். சிதம்பரேசுரர் சந்நிதிமுன்னர். வந்தவர் கட்புலனுக்குக்காண
அநவரதமிருத்தத்தைத் தொழுவ்தாகப் பெருத்தவரம் பதஞ்சலிமுனிவர்
பெற்றனர் என்றால் திவ்விய ஆக்கினை யேதாமென்அயாவரதிவார் அன்பினா
ல் தரிசிப்பார்க்குத் தரி௫க்குங் காலங்கற்பித்தல் ஈமக்கு இனிக்கடனென்று
குறித்து எ-று. (௪௯)
அங்ககமுற்றுந்தங்கினர்காவலயற்காவ
லெங்கனுமொய்க்கும்பாரிடமும்பரிடைக்காவல்
பொங்குசினத்திண்கூளிகள்காளிபுறக்காவ
றங்குவருக்கந்தம்மினெருக்கந்தகுவித்து.
இ-ள். காலம்வகுக்கில்: காவல்முதல்வேண்டுமாதலின் அவ்விடத்தில்
கெற்ப௫ிரகமுழுவ தந் அ௩ந்தாதிகளாகிய தாங்களே காவலாகவும், அதற்க
யலான இரண்டாமிடமெங்கணும்கிறையும் பூதாதிகள் காவலாகவும் அதற்
குமூன்றாவதாயெ இடையில் இர்திராதிகளாயெ தேவர்கள் காவலாகவும்
அதற்குராலாவதாகிய புறத்தில்மிகுந்த சினத்தினையுடையபேய்களுங்' கா
ளிகளுவ் சாவலாகவும் இப்படியிருக்கும் தங்கள்வருக்கத்தில் நெருக்கமா
சவிருக்கக் கற்பித் ௮ ௭-ற. (௫௦)
காலையுமுச்சிக்காலமும்வானோரேஜோர்சர்
மாலையின்மைக்கட்பூவையர்காமேவளர்கங்குன்
ஞால௩ரர்க்கெக்காலமும்யாருகணுகாத
வேலைகனக்தற்கிச்சையிருப்பாமிகுவிக்தார்,
தடராசச்சருக்கம். ௬௭
இ-ள். விடியற்காலமும் மத்தியானகாலமும் தேவர்களும் இருடி.களுஞ்
சிறப்புடைய சாயுங்காலத்தில் மைக்கண்ணுடைய தேவமாதரும் இருள்வள
ராநின்ற ராத்திரிசாலங் கணகாதரும் பூலோகத்அமானிடருக்கு முன்சொ
ன்ன ஈான்குகாலமும் தரிசிக்கவும் எவரும் வாராதகாலங்கள் தம்பிரா
னர்க்கு இச்சையிலிருப்பாகவுங் கற்பித்தார்-௭-௮அ. (௫).
நிலையமிகற்கிங்தெறிலையென்றான்மன்றேறி ப்,
யலைவறநிற்கும்படியுமுவந்தானென்றான்முற
கலைஞருரைக்கும்பொருளளவன்றேவந்தோவித்
தலைவன்முயக்கஞ்ச கலர்மயக்கந்தானாமால்.
இ-ள். தமது நிருத்தத்திற்குச் சுமுமுனா ஸ்தானமானசிதம்பரமே இட
மென்றார். அன்றியும் பொன்னம்பலத்தி லஈவரதமும் அசைவறகிற்கும்ப
டி. ம௫ழ்க்தார்என்றால் ௮அகாதியே வேதாகமங்களின்வழியே யாகாதிகள்
முதலானவற்றில் வல்ல கலைஞானிகளுரைக்கும் பொருள் அதற்கு அள வன
ஆதலால் இந்தத்சம்பிரானார் இருவுள்ளப்பாங்கு சகலர்க்குமயக்கமாம்-௪-ு
பூவமர்வோனும்பொருகடலோனும்புத்தேளுக்
தேவர்கள்கோனுக்இருமுனிதானுந்திகழ்காகர்
காவலனேயிக்கருணைகடங்காண்வரவைத்தாய்க்
கேவல்செய்வோமற்றென்செயவல்லோமென்று கள.
இ-ள். பூவில்இருப்போனாிய பிரமனும், அலைபொரு துங். கடலுடை
யோனாதிய விஷ்ணுவும், தேவர்களும் தேவர்களுச்கரசனாகிய இந்திரனும்,
அழயெழுனியாயெ வியாக்கிரபாதரும், விளக்கப்பட்ட சாகராஜனாகய பத
ஞ்சலிபகவானே - இர்தக்காருண்ணியகிருத்தஞ் சருவான்மாக்களுக்குங் கா
ட்சிபெறக்கற்பித்தாய்' உனக்கு நாங்கள் ஏவல்செய்வோமல்லது வேறென்செ
யக்கடவோமென்றார்கள்—௭-அ. ; (௫௯௩),
இப்பரிசாமிங்கிவரொடபப தம்பேய்காளி
முப்புரி நாலோர்பூ மகள்விண்ணோருகலாகத :
தப்பருமெல்லைக்குட்சிவலிங்கந்தா பித்துத்
தப்புறழ்மேனிச்சோதியைநாளுந்தொழுகாளில்.
இ-ள். இப்பரிசாகிய லியாக்ரெபொாதமாமுன் பதஞ்சலிமாமுனி அரிபிரமே
நதிராதிகளுடனே பூதம்-பேய்-காளி-இில்லைமூவாயிரவர் இலக்குமி தேவர்மு
தலாலோர் முத்திவமுவாத செதம்பரத்தலத்தின் எல்லைக்குள்ளே சிவலிங்கஸ்
தாபனஞ்செய அ செழ்பவளக்குன்றெொத்த திருமேனியுடைய தம்பிரானாரை
நாள்தோறும்பூசித்தத் தோத்திரஞ்செய்தகொண் டிருக்குங்காலத்தில்.
௬௮ _ கோயிற்புராணம்.
வீயெகங்கைக்கங்கைவிடாவர்தர்வேடுத்
தேசமிலங்கத்திசைமுகன்யாகஞ்செய்தற்குப்
பூசைவழங்கிப்புவியுமுதப்புப்பூரித்துற் I
முசறுதுஙகசசாலைகளின்பத்தமைவித்து.
இ-ள். திரைவீசிய கங்கைக்கரைநீங்காத அந்சாவேதிப்பிரதேசம்லிள :
ங்க பிரமா யாகஞ்செய்யக்கருதி அவ்வி_த்தில் இர்திறாதிமுதலாயுள்ள தே
வதைகளுக்காம் பூசைபண்ணி பூமியையுமுஅ தண்ணீர்கிறையக்கட்டி ஒருப்
பட்டு விதிமுறையில் குற்றமற்ற பெரியயாகசாலகளை மனோகரமாகச் செய்
வித்து--௭-அ. I (௫௫)
திருமலிவித்.துப்பறவைபடு ச் அச்சிலகுண்ட ங்
கருதிநிறுக்திப்பசுநிரைகட்டப்பெறுகம்பஞ்
சருரெய்குசைப்புற்சமிதைசிருக்குச்சிருவந்கண்
பருதிபொரிப்பொற்குவைபழவெற்புப்பலகொண்டு,
இ-ள். இலக்குமிமுதலானோரை ஸ்தாபன ம்பண்ணி பருந்அபடுத்த விதி
ப்படியிலுண்டான குண்டங்களைக்கருடன்மேல் அர்தம்தத்தானங்களில் விதப்
படி அமைக் அப்பசுச்கள்கட்டக் கம்பங்கள்-௪ரு-றெய்-குசைப்புல்.. சுமிதைக
ள்-சருக்குச்கிருவம், குளிர்ச்கபருதி, பொரிபொற்குவியல், பமமுதலானவை
எலலாப்பதார்த்தங்களையும் பலமலைபோலக் குவித்தக்கொண்ட௭-௮.(௫௬)
சிக்தைமகிழ்ந் தும்பரைவரவேள்விச்செயல்செய்வோர்
மந்திரமோதிப்பாவகசோமாவருணாவா ப
- முந்துருராரிவாதிமிராரிவானாவா
வீக்திரன்வாவாசங்கரன்வாவாவென்றார்கள்.
இ-ள். சித்தங்களிகூர்ச்து யாகத்தொழில்செய்வோர் சேவர்களைவரும்ப
டிக்கு மட்திரம்்ஓது. பின்னும் அவரவர்மந்திரங்களைச்சொல்லி அக்கினிதேவ
னே-சந்திரனே - வருணனே வா, எஃகியச்அக்குமுதலான விஷ்ணவே வா,
அந்தகாரசத்தருவாகிய ஆதித்தனே வா, மூப்பு இளமையில்லாத இர்திரனே
வாவா, சங்கரனே வாவா என்று ஆவாகனம்பண்ணினார்கள்- ௭-௮, (௫௭)
யாருமணைந்தாரின் றினியென்னாமிதுவென்றென் a
ரேருமுனன்பார்யாவருமின்பாரொளிர்திலலைச
சேரவிருந்தாபோதுமினென்றேசென்றேயு
தாரககொண்டேமீளுகவென்னான்மறைகாவான்.
இ-ள். ஆவாகனம்பண்ணின தேவர்கள் யாவரும் இங்குவர்தபொரும் இ
ர்க லில்லை இனி யான் டங்க யாகம் எதாய்முடியும். என்றென்று பல
கானுமலிசாரித் த உணருமுன் இங்குவரவேண்டின அனபையுடைய் யாவரு
ம் பிரியக் தடனேவிளங்கிய சிதம்பர த்கிலெகூடி இருக்கக்கண்டோம் யாகத்
தடராசச்சருக்கம். ௬௯
அச்குவாருமென்ன நீர்போயாலலும் நாரதரே அழைச் துக்கொண்டு மீள்வா
யாகவென்று சொன்னார் பிரமதேவர்--ஏ-ற.. ் (௫௮
கயருனியும்போய்கடவதிபன்றுடொழுதொல்லைச்
சயமலிதில்லைத்காபகர்விண்ணோர் தமைகீர்காள்
பயன்மலியாகத்தனைவருமெய்கப்பணிரீயென்
றயனுரைசெய்தானென்றுரைசெய்தானனைவர்க்கும்.
இ-ள். காரதமுனிவரும் சிதம்பரத்திலேசென்ற௮ு நடராசன் ஸ்ரீபாதச்
தரிசனம்பண்ணிச் சடுதியிலேவம் அஞானலீரமிகுத்த தில்லைவாழம்தணரையும்
தேவர்களையுங்கண்டு நீங்கள் புத்திமுத்திப்பயன் மிகுந்தயாகத்துக்கு எல்லா
ரும் வரத்தக்கதாக நீகற்பியென்று பிரமாசொல்லி என்னைவரவிட்டார் என்
அ அனைவர்க்கும் சொன்னார் ௭-ு. (௫௯)
காரசனார்சொற்றேவர்கள்கேளாககைசெய்கெம்
பே விதீயிற் தூாவுகயாமேபெறுவோமிப்
பாரினினானாம்பேரருளாளன்பரதத்தே
னாசமுதுண்போமினியவியுண்போமன்றென்முர்.
இ-ள். சாரசமுனிவர்வார்த்தையைக்கேட்டுச்சேவர்கள்சகைத்அ எங்களு
. டைய அவிர்ப்பாகத்தை எங்கள்முசமாகிய அக்கினியிலே ஓமம்பண்ணக்கட
வர் அதை நரங்கள்பெற்றுக்கொள்வோம் இந்தப்புமியிலே ஈாள்தோறும் தம்
பிரானாருடைய நிருத்தாகசசத் சேன்பருகுகன்றோம் அதைஓஒழிம் அ இனியுங்க
ள்அலிர்ப்பாகங்கொள்ளோம்என்முர்கள்-—௭-௮. ப
உங்களவியை நெருப்பிலேபோடும் எங்களுக்குவேண்டாம் அரந்தப்பசமென
ஒருபொருள் நிகழ்ந்தமை கண்டுகொள்க, ச (௬௦),
மற்றவர்கஞ்சொற்பெற்றவனும்போய்மலசோன்ஸுன்
சொற்றனனந்தக்கொற்றவன்யாமுஞ்சொன்னால்வந்
திற்றைமகங்கைப்பற் அவரென்றேயிறைவாமும்
பொற்றிகழ்தொல்லைத திலலையினெல்லைபுகுந்துற்றான்.
இ-ள். அந்தத் தேவர்கள்வார்த்தையைக்கேட்ட நாரதமுனிவரும் மீளப்
போய்ப் பிரமாவின்முன்பே அவர்கள் சொன்னபடியேசொன்னார், அந்தவார்
த்தையைக்கேட்ட பிரமாவானவர் நாரதர்போய் மீண்ட அம்ஓழிய இரண்டா
வதுகாமும்சென்றால் இங்குவர த இன் அடத் ௮௫௦ யாகத்தைக்கைக்கொண்
டு முடிப்பாரஎன்அ யோசித்து அறாதியே தம்பிரானார் திரு£டஞ்செய்யும் பொ
லிவுவிளங்குக பழையதில்லவனத்தி னெல்லையைச்சென்று டெடினார்- எற
மலரவனுந்தாபதரெிர்கொண்டாரெனவாழ்வுற்,
நீல்புனல்சென்றாடியபினெழுந்தாரழலாடு
நிலயம்வணங்காநிகழ்சிவகங்காதரநீமுர்
தலைவபுயங்காபரணவிரங்காய்தகவென்ணுன்.
௪௦ I கோயிற்புராணம்.
இ-ள். பிரமாவைப். பிரமரிஷிசள்யாவரும் எதிர்கொண்டார்கள் எதிர்
கொண்டமாத்திரத்திலே நம்முடைய எண்ணம் முடியுமெனப் பிரமா மிகவு
ம்பிரியமுற்றுப் பொற்றாமரைப்பொய்கையிலே ஸ்கானஞ்செய்து நியமம்மூடி
தீதஎமுகஅசென்றுதியாடுங்கூத்தனை நமஸ்கரித்து விளங்காநின்ற சத்தனே?
கங்காதரனே, நீறுசார்ச்த இருமேனித்தலவனே, நாகாபரணனே, என்னை
யும் அடியாருடன்கூட இரங்கி அருள் என்று விண்ணப்பஞ்செய்தார் -௪-ு*
இரங்காய்சரணென்அ பாடமாகில் தேவரீர்பாதத்திலே சரண்புக இரங்க
அருள்வீரென்றபொருளுரைக்க, (௬௨) :
வெசனும்வேள்விக்கேடகழ்வரனய் விலை. கொண்டே.
கறமுலத்தானமிறைஞ்சிசவெலிங்கச்
சோதியைமேவச்செய்யிடமெங்குக்தொழுதன்பிற்
போ .துகவென்றப்புலிமுனிசாலைக்குள்புக்கான்.
இ-ள். பிரமாவும் யாகம்பண்ணிமுடிக்கக்கருத்தராய் டே சரூர்த்தியை
நமஸ்கரித்து விடைபெற்றுக்கொண்டு யாசத்நிற்கு விக்னெம்வராமல் ஸ்ரீமூ
லத்தானமுடைய தம்பிரானரையும்கமஸ்கரித்து வேண்டிக்கொண்டு இருப்பு
லீச்சரமுதலான எங்குமுள்ள சிவலிங்கத் தானமெல்லாந்தொழுஅ அன்பினா
லேவாருமென்று அழைச்து வியாக்ரெபாதர்கைப்பத்திக்கொண்டு அவர் பன்
னசாலைக்குளளேபுகுக்தார..-ஏ-அ. (௬௩)
இந்திரன்விண்னணோர்புலிமுனிநாகர்க்கிறையோன்மெய்ச்
சந்தையரேனோர்கூழவிருப்பத்திகழ்போத
னந்தமிலாதீர்மகமுயல்வேனானனைவிரும்
வந்தணைவானிர்தக்இிடுவீரெவர மென்றான்.
இ-ள். த சா தேவர்கள் வியாக்ரபாதர் பதஞ்சலி சேவலசகலம்
இங்கன சத்த இருடிகள் மற்றுமுண்டானவர்கள் சூழ்ச்து இருப்ப நடுவே
சேசஸ் உடனேவிளங்கின பிரமாவானவர் எல்லாரையும்பார்த் அ முடிவில்
லாத சிவபத்தியையுடைய நீங்களயாவரும் யான்பண்ணுகற யாகத்தக்குவ
நத அறுக்கிரகம்பண்ணும்படி வரந்தருவீர் என அகேட்டார்-—௭-௮அ. (௬௪)
பூமகனெண்ணம்புகறருபோதுட்பொருளுன்னி
யோமெனவோதாகவனிகரானாசயனும்பர்
கோமகனீயுட்கொண்டகெனென்னக்குளிர்கஞ்சத்
சேமலிகாரோய்செப்பியகன்றோசெயலென்றான். .
இ-ள். பிரமதேவர் தாம் நினைத்துவந்தகாரியம் சொன்னவளவில்
அதில் பிரயோசனம் பொசிப்புமாத்திரமே யாதலால் அதில் அபேட்சைய
றப் பொருந்தாமல் தலை கலிழ்ச்திருந்தரர்கள்.: பிரமா இர்திரனைப்பார்
தீது உனத அபிப்பிராயம் என்னையென்று கேழ்ச்கக் குளிர்ர்த பரிமளம்வி
. நட்ராசச்சருக்கம்: சக
சிய பரா பட என்த தீர் அுக்கரடத்தசன்றோ எனக்கும் பொ
ருத்தமென்றான்--ஏ.-று. (௬௫)
அகவ ட தகொண்ட வேள்விக்
கெங்கனுமின்பத்தாபதருண்டாயினுமெந்தைக்
குங்கடமன்புக்கொப்பவரின்றென்றன்றேயா
னிங்குவருந்திற்றின்றெனநின்றங்ரெவுற்அ.
இ-ள். அல்விடத்தத் தேவேர்இிரன் அநுமதிபண்ணின பிரியவார்த்தை
யை உட்கொண்டு தில்லைவாழந்தணர் அநுமதபண்ணாத இதற்குச் சித்தம் ,
கலங்கிப் பிரமா யாகத் துக்கு நன்றாக உபதரிசனம்பண்ண எவ்விடத்தும் ஈல்
ல பிராமணருண்டாயினும் எம்முடைய தம்பிரானிடத்தில் உங்களைப்போலப்
பத்தியையுடையவர்கள் வேறில்லை என்பதினாலல்லவோ யான் இவ்விடத்தி
லேவ அ வருந்தி யுவ்களைவேண்டிக்கொள் ரூகிறேன் என்று பலகாலும் இரக
ல் ட்
் (௬௬)
பூவமர்வோனப்புலிமுனிகைப்பொன்முகிழ்பற்றி
யாவதெனானேதூதனுமானாலமர் தில்லைத்
தாபதரானார்யாரையுமாவாழ்கரும்வேள்விக
சேவுகனீயேமேவுசலன்றோவியல்பென்றான்.
இ-ள். கமலாசனர் அந்த வியாக்ரெபொதருடைய முகழ்போன்ற ஸ்ரீ அத்
தத்தைப் பற்றிக்கொண்டு சொல்லறொர் நீரே பராமுகமாயிருந்தால் எந்தக்
காரியம்கிறைவேறும் யானே அதனமாய்வந்தென காரியஞ்சொல்லினமை
யால் தில்லைவனத்தில்பொருந்இன பிரமரிஷிகள் எல்லாரையும் பெரியலட்௬
மி கரமானயாகத்தக்கு என்னடனேகூட வரவிதெலை நீரேற்றுக்கொண்டு
செய்வதனறே கிரமம்என்மார்-௭-அ., (௬௭)
கோகனதன்சொற்கொண்டுபுலிக்கான்முனிகோப
மோகமிலின்பத்தாபதாமூவாயிரவோரு
மாகருமன்றத்தேகனையா மிங்கினிறுங்கட்
காகவணங்கப்போய்வருவீ ரென்றறிவித்.அு.
இ-ள். பிரமாசொன்ன வார்த்தையை வியாக்கிரபாதர் உட்கொண்டு கு
ரோதமோ காதிகளைநீங்னெ சத்தியஞானத்அடனே கூடியிருக்க பிரமரிஷி
கள் மூவாயிரவோரும் இந்திராதிதேவர்களும் கேட்ப யாம் இன்றுமுகலாக
உங்களுக்காக நீங்கள்போய் வருமளவும் ஒப்பில்லாத சிதம்பரமூர்த்தியைத்
திரிசந்தியும் ஈமஸ்கரிப்போம் ஈமச்சாகப் போய்வாருங்களென் அ அறிவித் து
போதுகவென்றப்புலிமுனிபோகன்பொதுமேவுஞ்
சோதியைவக்இக்தருள்விரவெய்கக்கொழுதொல்லோர்
௭௨ ie கோயிற்புராணம்.
காதனொடன்புற்றகலநினைப்போர்கமனோடு ப்
மேதகுமெய்யும்போமினியென்றேவிடைகொண்டார்.
இ-ள். வருகவென்று வியாக்கிரபாதர் பிரமா இவர்கள் சிதம்பரமூர்த்தி
யை ஈமஸ்கரித்து நிகழ்ந்தகாரியம் விண்ணப்பஞ்செய்அு இருவருள்பெறத்
சொழுநிற பழையபிரமரிஷி தேவர்கள்ஆயெ இவர்கள் ஆத்மமாயசனுடனே
இரண்டற அனபுறக்கலற்து போகத் துணிவே யமனுடனே தரலசரீ ரமும்.
(௬௧)
போவ அ போலப்போஞர்கள்-- எ-று
அ னா அ
இன்னக்க டப 5 றல்
பின்றிகழ்வேணிப்பிஞ்ஷகன்மன்றம்பிரியாத ்
வொன்றியடிந்கைதச்தாப தர்மீள்வுற்றுடன்வாழ்வ
தென்றகொலோவந்திடுநகெறியேதோவென கொந்து.
இ-ள். மூவாயிரம் பிரமரிஷிகளும் பிரமா உடனே சென்றபின்பு வியா
க்ரெபாதரும், பதஞ்சலியும், பின்தாம்க் அலிளங்குதன்ற சடைக்கற்றையை
யுடையபிஞ்ஞகனாடும் சிதம்பரத்திலே யொன்றி இருக்கிற சித்தபாகத்தை
யுடையபிரமரிஷிசள் மூவாயிரவோரும் மீண்டு எம்முடனேகளிகூர்ந்து வா
முநாள்என் ௮ உண்டாமோ அவர்களை அழைக்கும் உபாயம் ஏதோவென்று
விதனட்பட்டுக்கொண்டு-- எ-று; ப (௭௦)
அக்கமிலின்பத்தெந்தைபிரானாரமர்காளிற்
சிக்கைவிளங்கத் இல்லைவிளங்கத்கேனாருங
கந்தவலங்கற்சுந்தரசிங்கக்கவுடேசன்
வக்கமைசந்தச்செக்கொடையான்ே மல்வருவிப்பாம்.
இ-ள். முடிவில்லாதபேரின்பத்தையுடைய-எந்தைபிரானாராயெ- லியாக்
ரெபாதரும் பதஞ்சலியு மிவ்வாதிருக்குராளில் தனக்குச் சத்த சுத்தியுண்டா
கவும் தில்லைத்தலம் விளங்கவும் தேனிறைர்தவாசனையையுடைய மாலையணி
ந்த சுதரனாகிய சிங்சவன்மனெனும் சவுடதேசத்தரசன் சிதம்பரத்திற்கு
ந்தமையை அழகுபொருர்தியசெம்மையாகிய செய்யுட்களினாலே மேற்சொ . '
ல்லுவாம்-—௭-௮. | I I (௭)
நடரரசச்சருக்க முற்றிற்று.
அ. திருவிருத்தம்-௨௨௮.
AE 3
11௮
iq
ACC
EN
(
ம
7
ந கல வால்
_ வ
ன் x
ட
ஆட
வவட டம வை.
3
டத
ன்
3
இரணியவன்மச்சருக்கம்.
வது 2 0 க்
NRHN
முற்காலத்திமையவர்கண்முன்பணிந்ததொழமுதல்வ்
னற்காலத்்துடனவில்வானால்வகைமாயையுடடததிச
சொற்காரும்பொருளெவையுந்தொல்லுூழியுறத்தொடு த்த
வற்காலநிலைவிடிவகாமளவாமமையக்து.
இ-ள்.. பிரமகற்பத்திற் பிரதமமான இருஸ்டிகாலத்திலே. தேவர்கள்
சல்லாரும்வந்அ நமஸ்கரித்துச் திருட்டி அவதாரியை அருளிச்செய்யவேண்டு
மென்ற பிரசன்னம்பண்ண முதல்வனாகிய பரமேசுரர் தனக்கு கல்ல அணை
க்காரணமான காலதத்துவச்தை அதிட்டித்து அருவிச்செய்வார் தனுகரண
புவனபோகமாகிய சால்வகைப்பட்டமாயைகளையும் ஈடத்திச்சொல்லினகட்
பொரும்அம்பொருளெவையுமாகெ மடக்திரபதவன்னபுவன தத்துவங்களும்
தொன்மையையுடைய ஊழியில்முடியத்தொடங்கிச் . சங்காரகாலத் தநிலை
முடிவதாயெ எல்லையாம்பருவத்தில்--௪-ு. (௧)
சத்திகளிற்கருத்திருததித்தாவிலருமாமாயை
யுய்த்ததவினாதாதியைவகையுமுதிப்பித் அ
வைக்கெழுத்துமொழிமறைநான்மந்திரமேருதலாய
சுத்தவழிவிரித்தசுத்தததஅவங்கடொகுமுதலில்.
இ-ள். ருட்டிக்க வேண்டுமென்ற இச்சையினாலே ஞானாசத் நிமுதலிய:
௪த்திகளில் கருபையைபொருத்திக் குற்றமற்றநிஷ்களமான மாமாயையைச்
சேர்ப்பித்து. அதனில் நாதம் - விந்து ட் சதாசிவம் - மகேசுரம்-சுத்தவித்தை
என்னும் பஞ்சதத் அவங்களையமுண்டாக்கி ஒடுக்கின-வன்னம் - பதம் - வே
தாகம் சாத்திரங்கள்-மநீதிரகலை-குக்குமாதிவாக்குகள் - புவனங்கள்-மற்று
முண்டான சத்தாத்தவாவைத்தோற்றிவித்து அசுத்ததத்அவமாயெ பிரிதி
வியாதி கலாந்தமாகவொடுங்கன அதோமாயையில்-—௭-௮. (௨)
கலைமுதலாஙிலன் மடி வாக்கண்ணெர்வங்கஇற்கருஇப்
பலவுயிர்களிருவினையாற்பயனுலகம்பெறப்பயிற்றி
மலாயன்மால்வரஈல்கிமற்றிவைநீர்பற்றிவிரித
ப தலைகடலும்வடவரையுமாள்விரென்றளித்தருளி.
இ-ள்.கலாதத்துவமுதல் பிரிதிவிதத் தவம் ஈருகச்சிருட்டித்து ஞானக்கி
சியை அந்தமான சுத்தவித்தியாதிகள் கலாஇகளுக்கு உணர்வாகவுங் கலாதி
களந்தச்கரணா இசளுக்கு உணர்வாகவும் அந்தக்கரணங்கள் புறக்கரணங்களு
க்கு உணர்வாகவும் இக்தவகையிலே தம்முடையசத்திகள்நின்று பிரேரிக்கும்
வ்டு
எச “கோயிற்புராணம்.
படிகற்பித்துச் சர்வாத் தமாக்களுக்கும் புண்ணியபாவத் அக்கு ஈடாகத் ததீ௮
வங்களைக்கூட்டிப் புிப்பிக்கத்தக்கதாக அறுக்ிரகசத்தியையுங் கற்பித்து
பிரமாண்ட சிருஷ்டீத்திதிகளுக்குக் காரணராக பிரம லிஷ்ணுக்களையுண்டா
கஇ இந்தப்பூலோகத்தில் சிருஷ்டி இடிகளுக்கு அதிகாரிகளாய்த் திருப்பாற்
கடலும் மனோவதியாகிய வடவரையும் ஆண்டுகொண்டிருங்கள் என்று இரு
எனம்பிற்தியருளி ௭-௮; | | (௩)
அந்தணர்களுளரானாராகுதிக்காமாதாக்க
டந்தனமந்திரமுன்னேசாற்றின மித்தன்மையினான்
முக் துமவிபெறக்திங்கண் மும்மாரியிமையவா கள்
சிந்தவுணவுளவாகியகிலமெலாக்துயர்தீச.
இ-ள். முன்பு பிராமணரைச் நெட்டித்தோம் வேள்லிக்காக பஞ்சகோ
மாதாக்களைச்ரருட்டித்தோம் மந்திரங்களை ஆதியிலே அருளிச்செய்தோம்
இத்தன்மையால் தேவர் கள்முந்தம் அவிர்ப்பாகம்பெறவும் மாதம் மும்மாரி
பெய்யவும்அதசனால்பயிர்கள் விளையவும் உயிர்களுக்கெல்லாம் அகாரம் உண்
டா? பூலோசமெங்குக் அயர் இீரவும்-- எ-று. (௪)
சுருதிவழியொழுகினர்கள்சுவர்க்கத்தா ராகம.நூற
சரியைதிரியாயோகர்சாலோகசாமீப
வுருவமமைவினராகவுதவுஅமெம்முடனாகும்
பெருயெஞானிகளெம்மைப்பெற்றார்போக்கற்றாரே.
ழ்
இ-ள். இப்படி. யுண்டான உலகத்திலே வேதவிஇப்படி. தின்றவர்கள்
ச்வர்ச்கபதவியைப் பெறுவார்கள் ஆகமத்திற்கூதிய சரியை தரியா யோகத்
தை அறுட்டி த்தவர்கள் சாலோக சாமீப சாரூப பதம்பெற அருள்வோம்
எம்முடனே ஒருப்பட்ட பூரணஞானமே தங்களுக்கு அறிவான ஞானிகள்
எம்மைப்பெற்றவர்களும் எம்முட னீக்க மற்றவர்களுமாம்-—எ-ற. ' (௫)
மண்ணுலபின்முறைபுரியாமடவரைநால்வகைத்தண்டம்
பண்ணிகெறிஈடத்திடவும்பலரதியாவகைபுரிக்க ப
வெண்ணில்வினைவிதிவழியேறுகர்விக்குமியல்பிறகு௩்
இண்ணியராமிருதருமருளராகச்செய துமென.
இ-ள். பூலோகத்திலே வேதாகமமார்க்கத்தில் ஈடவாத பேதையரை
சாம பேத தான தண்டம்பண்ணிச் சன்மார்க்கத்தில் ஈடப்பிக்கவும் அர்த
க் கரணங்களினாலே பலரறியாவகை குரூரமாகப் பண்ணின எண்ணிறந்த
இருவினையின் விதிப்படியே நரகங்களிலேபுசிக்கும் இயல்பிற்கும் திட சித்த.
ரான தன்மசொரூபர்களா கவிரண்டுபேரைக்கற்பித்தோமென்௮--௭-௮., (௬)
வானவர்கோனுரைத்திரவிமைக்தர்களிலொருவனுக்கு
ஞானவிழிசல்கெமனற்பதியுங்கொடுத்தகற்றி
இரணியவனமச் சருக்கம். ௭௫
பீனமிலாவொருவனுக்கங்கிலகுமணிமடியளித்துக்
தேனகுகாரணிவித்துக்தேவர்கடங்கைக்கொடுத்தான்.
இ-ள். தேவதேவர் தேவர்களுக்கு அருளிச்செய்த அதித்தன் புத்திரர்
களில் ஒருவனுக்கு ஆத்மகர்மார்ச் இதந்தெரிய ஞான திருட்டி கொடுத் அப்பி
ன்பு எமனுடைய பூமியதிகாரமுங்கொடுத்தனுப்பிச் சர்வலக்ணமுமுள்ளமற்
ரெொருவனுக்குச் சரந்நிதியிலே விளங்கும் மணிமுட்குட்டி வண்டுபொருக்்
திமடிமும் ஆத்இமாலையும் அணிவித் அ இவனைக்கொண்டு இராச்சியம் பண்ணி
ககொள்ளுங்களென்று தேவர்கள்கையிலே காட்டிக்கொடித்தார்-௭-௮. (௭)
மற்றவருங்கொடுபோந்துவடவரைப்பால்வருவிக்கும். |
பெற்றியினயலைணைக்துகாற்பெருங்கடலுட்படும்புவிக்குக்
கொற்றவனாய்மனுகாமங்கொண்கெடத்தினனடைவே
முற்றிகழவருமனுக்களொருநால்வர்முடிந்ததற்பின். .
இ-ள். அத்தேவர்களும் கைப்பிடி த் அவ? மகாமேருபாரிசத்திலேசேர்த்
தமுறைமையினாலே கெளடதேசத்திற்சென்று நாலுகடலுக்குட்பட்ட பெரி
_ யபூமிக்கு இராசாவாய் மனு என்றெ பேரைககொண்டு வேசாகமமார்க்கத்தில்
் நீதிகடத்தினன் ௮கத௮அடைவே அவனைப்போல முன்னடர்த மார்க்கத்திலும்
நன்றாக எழுபத் இரண்டு யுகத்துக்குமேல் வரப்பட்டமனுக்கள் நாலுபேர்கள்
வந்து ஒவ்வொருவராக இரர்ச்சியம்பண்ணி எழுபத்திரண்டு, சதிரயுகமும்
மூடிய ஒவ்வொருவராக முடிந்தளவில்-௭எ-அ. (2)
அன்னவர்கள் பின்னவனுமனுவாகிவவனுக்கு
மன்னுமனைவியரிருவருளராகிமற்றவரின்
முன்னவள்பாலுடன்மடங்கன்முழுநிறமாமசவுதிப்பப்
பின்னவள்பாலெழிலினராயிருதநயர்பிறக்கார்கள்.
இ-ள். அப்படிப்பட்ட நாலு மனுக்களுக்குப்பின் செளடேசனென்னும
னுவமுளனாக நீதிசெலுத்துங்காலத்தில் அவனுக்குநிலை்பெறமனைவியர் இருவ
ருண்டாகி அந்தஇரண்டு ஸ்ரீகளில் பிரதானமான ஸ்ரீயினிடத்தில் சரீரமுழு
அம் சிங்கவாண்ணமாக ஒரு குமாரனுண்டாக அந்த இளைய ஸ்ரீயினிடத்தில்
ராசலட்சணம்பொரும்தின இரண்டு குமாரர் பிறந்தார்கள்-—௭-௮. (௯)
விரவுசிங்கவருமன் பின்வேதவன்மன்சுமதியென
வருதநயராகமூவர்களூமறைமுறையின்மலிசடங்கு
பெருகியபின்படைபயின்றுபிறங்குமதகரிபரிகேர்
கருஇயுகைத்திடுிமாறுமொன்ளாகக்கற்றுர்கள்.
இ-ள். பொருச்தின சங்கவன்மன் அவன்பின் வேதவன்மன் அவன்பின்
சுமதி யென முறையே தோன்றின மூன்றுகுமாரர்சளும் வேகமார்க்கத்தில்
ஆஉதிதிரியாங்கமான கிரியைபண்ணி முடிக்தபின் அயதசிரமம்பண்ணி முடி
தீதுப் புகர்விளங்குமத்தகசம்-குதிரை-தேர்-முதலானவை எதியோட்டு மு
பாயககளும் குறைவற முழுஅவ கற்றார்கள் எற... எ (௧௦)
OI கோயிற்பு ராண ம்.
கற்றதற்பின்முன்னவன்மெய்க்களங்கத்தாலரசாள்கை
குற்றமுளதினியுலகிற்கு லமைந்தறிருவரினும்
பெற்றவர்கள்பெறுகின்முரமனுவிசைவாற்பெருந்தவங்க
ளுற்ளொடுங்குமிதுசாலவு௮ு இகமக்கெனவுணர்நது.
் இ-ள். பலகலையுங்கற்ற அதன்பின் முந்தின குமாரனானவன் தன்னுடை
ய சரீரத்தின் குற்றத்தினாலே நமக்கு ராச்சியம்பண்ணுகைக்குத் தோஷமு
ண்டு இந்தப்பூமியில் தம்பிமார் இருவரினும் மனுவின் 'இசைவுபெற்றவர்கள்
மனுவுக்குப்பின் ஈம்முடைய இராச்சியம் பண்ணப்பெறுகின்றார் மேலான
தபசுகளைப்பொருந்திச் சித்தத்தையொடுச்குவதே மிகவு மாத்மலாபம் நமக்
கென்று இடமாக விசாரித்து எ-று. (கக)
- மனுவின்மலரடிவணங்கிமன்னவனேயடியேன்ற
புனிதமிகுதர்த்தங்களெங்குளவும்புகுந்தாடிப்
பனிமதியம்வளர்சடையோன்பதிகளுநின்றிருமேனி
யினிதமரும்படிதொழமுதிங்கெயதவருளெனவிசைத்தான்.
இ-ள். மனுவின் பாதமலர்களை வணங்கி மகாராசனே அடியேன் அட்
டதிக்லெமுள்ள நல்ல புகிதமான தீர்த்தங்களிலெல்லாஞ்சென்அ ஸ்நானம்
பண்ணிக் குளிர்ந்த சந்திரன் தவழ்ந்து வளருஇன்ற சடையையுடைய பரம :
சிவத்தின் இருப்படைவீகெளில் வீற்றிருக்கும் வெமே உன் திருமேனியாகப்
பாவித்துத் தொழுதுவரும்படி விடைதாவென்று விண்ணப்பஞ் செய்தான்
மன்னவனுமிகதொந்துமைந்தர்மழவிதுமுஇர்க்த
வென்னுடையதளர்வி.துநீபிசைந்ததவமினியாமோ
பொன்ன ணியும்பொருகரியும்புரவிகளும்புணர் தேருங்
கொன்னவிலும்படையுகெடுங்குவலயழுங்கைக்கொண்டு,.
இ-ள். இதைக்கேட்ட மனுவும் மிக விதனப்பட்டுப் பிள்ளைகளெனிலோ
இளமையுடையவர்கள் நானுமோ முதிர்ந்த தளர்ச்சியை, அடைந்தேன் நீ
பொருந்தின தபசுகளில் முயலுவது இராசநீதிக்குப் பொருந்தாது பொரு
நீதினஅ கேள் அபிடேகமுதலான கனக இரத்தினபரணங்களும் இரதகஜ
துரகபதாஇகளும் பெரிய இராச்சியமும் உன் வசப்படுத்திக்கொண்-எ-ற.
இருந்தநடத்நிமெதுகாண்டவமென் அசெப்புதலும்
பரந்தபணாமணிப்பாந்கட்பாரந்தாரெனப்பரித்த
பெருக்தடந்தோளிவையின்னும்பேரூழிபொறுததற்கென்
னருந்தவமேதருமென்றான ரசனவனதனானான்.
இ-ள். நீதிமார்க்கத்தனாலே ஈடத்துவது ஈமக்குதிதப்சு என்று அருளிச்
: i ப 3 1 பதர i
செய்தலும், லிரிர்தபட மும் இரத்தின சளும பொருந்தின சேடனால் சும
இரணியவன்மச்சருக்கம். ஏஎ
கக ஒண்ணாத பூமியை அத்திமாலையாகத்தரித்த உன்னுடைய உயர்கத பெ
ரியதோள்கள் நீ இப்போ சொலப்பட்ட சஅரககமுதலான இராச்சியமும்
இன்னமுங் கற்பாந்தமளவாகத் தாங்குதற்கு சான் பண்ணுற தபசுதானே
உண்டாக்குமென்றான் கெளடதேசனும் அதைக்கேட்டு யாதொரு பிரதி உத்
தீரவுஞ்சொல்லாமல் தலைகவிழ்நீ அ பூமியைப்பார்த்திருக்தான்--எ..ு.(௧௪)
வேறு.
அங்கஇிசைவாகவிரவேகனியகன்று
கங்கைகடல்கூடுதுறைகாதலுடனாடிச்
சிங்கவருமாவருடருந்தவருமாமுற்
ஐங்கிமிகுவங்கமுயாசாவகமடைக்தான்.
இ-ள். இவ்வாறு மூர்ச்தெனாய்ப் பிரதி யச்தரஞ்சொல்லா மல் இருக்க.
வே அஅமதியாகக் . கைக்கொண்டு அன்திராத்திரியே தனியே புறப்பட்டு
ஊரெல்லை நீங்கிப்போய்க் கங்கை முகத் அவாரத்திலே விருப்பத் அடனே இ
ரத்தமாடி. இங்கவருமாவானவன் அருள் இருந்தவரும் வண்ணம் காகத்
இரத்திலே முந்தவ௫த் ௪ மிகுந்த ட்ட பெரியசாவககாடுவர் ௪ பொ
ருந்தினான்-௭- அ. (௧௫)
மற்றதுகடந்துவளரொட்டியவரைப்பிற்
பெற்றமிகுபீமமிகுகாகனடிபேணி
யெற்றுபுனலார்பதகளெங்கணுமிறைஞ்சித்
தெற்றடவியூயெர்தெலுங்கமதணைக்தான். '
இ-ள். அ௮ந்தச்சாவககாடுநீங்கு யயர்ச்த ஒட்டியதேசத்திலே வசவபூசித
மான பீமேச்சுவரன்பாத சேவைபண்ணி அவ்விடத்து எங்குமுள்ளதிர்த்
தற் இருப்படைவீடெல்லாஞ்சேவித்து ஒன்றுக்கொன்று பின்னிரெருங்கும்
பெருமரக்காடுகூமும் தெலுங்சபூமியை யடைந்தான்—௭-௮,
ம! வசவபூசிதம் என்பஅ-.நந்தியால் . பூசி
சகப்பட்ட அ. (௧௯)
பருப்பகமிறைஞ்சிவிழிசோஇிபயில்வித்து க்
தருக்தகுகஇப்பொருவிறிர்த்கமவையாடி
யருக்திமிகுகாளனுடனத்திபணிநிக்தன்
பொருப்புறவுடன்றொமுதுபோதலுறுகாளில்
இ-ள. ஸ்ரீசைலத்தைக்கண்டு வணங்கி சோதிமயமான சிவலிங்கத்தை
விழியில்நீல்காது பொருக் துவித் தை வபவமிகுக்த புண்ணியநதி பலவும்ஸ்கா
'ஈஞ்செய்து மோட்சார்த்தத்தில் விருப்பமுள்ள காளனென்னும் காகமும், ஆ
னையும்பணியும் பரமசிவத்தையும் காளத்திமலையினையும் சாட்டாங்கமாகத்
தொழுத தெற்குரோக்கி வருகாலில்-௭-ம, a (a
௭௮ கோயிற்புராணம்.
காட தனிலூடுசிலையோடுதனியோடும்
வேடனையழைத் துமிழன்மேவியிருவென் றிக்
கோடுமலிகானிலுயாகுன்றுகளின்வென்றிச்
சேடுளவியப்புகனிசெப்பெனவுரைக்கான்.
இ-ள். வழியில் காட்டின் ஈடுவே வில்லுங்கையுமாகக் தனியேயோடுஇி
ன்ற ஒரு வேடனைக்கண்டு ௮மைத்.து ஒருமரகிழலிலே தன் அருகே யிருக்கச்
சொல்லி இக்கொம்புகள் பின்னிமிகுக்த பெருமரக்காட்டில் உயர்க்தமலைக
ளில் வெற்றியுடைத்தான மேலானபுதுமையுள்ளதாகக் கண்டவைகளைச் சொ
ல்லென்னவின வினான்-.-௪-.3ஃ (௧௮)
வெ லும்வவைகியது மோல் லி க்கல் ்.
காடிதுவளைந் துகருநாய்கொடொருகாளை
யோடுமிரவும்பகலுமுண்ணிலுயிருண்ணீர்.
நீதெடமுண்டமுதநீருமுளவெங்கும்.
இ-ள். வேடனும்வணங்கிக் கும்பிட்டு விண்ணப்பஞ்செய்வான் அடியே
ன் மிருகம் ஏஅங் காலிறங்கு கால்பார்கீகும் காடி.து இர்தக்காட்டைச்கூழ்ம்
அ நாய்கத்தம்படி % ஒருபிளளை இரவும்பகலும் ஓடித்திரியும் குடித்தவர்கள்
பிராணனைவாங்குறெ தண்ணீர்மிகுந்த குளமுண்டு குடித்தவர்கள் ஒருகா
லும் சாகாத் தண்ணீர்க்குளமும் பலவிடத் தமுண்டு--ஏ-று...... (௧௧)
எண்டிசைமயக்குமொருகாரியெழினீழல் ப
விண்டகல்விலா ததருமேவுமொருதாரி
கண்டவர்கரந்துரைகறங்குமொருதாரி .
கொண்டநிழல்கண்டுவிழுகூவலொருதாரி.
இ-ள். ஒருவழி தன்னிடததிற்சென்றவர்களை எட்டுத்சையும், தெரியாத
வண்ணம்மயக்கும் விளங்காகின்றகிழல் காலயும்மாலையும் சன்னைவிட்டு இழ
ச்குமேற்கு நீங்குதலுண்டாகாத மரங்கள்பொருநதம் ஒருவழி முதற்கண்
டவரை பின் காணாமலிருக்க அவர்வார்த்தை முழங்காநிற்கும் ஒருவழி ண .
ந்னு கலு தன்னிழலைக்கண்ட மாத்திரத்திலே சிழலுனே
தாங்களும்லீமும் கணறுமுள்ளது ஒருவமி-௭-அ. (௨௦)
ஒவிடலிலோசையொருபாலெழுநது ப்பான் |
மாவடிவிடாதவொருதேவருளாமாடே
கூவன்முழையால்வழிகுலாவியொருபச்சைப்
பாவையிருபோ அம்விரிபாஅபயில்விக்கும்.
இ-ள். ஒழியாத ஒசைமிகுந்த ஒருபாலாற்றங்கரையிலே மாவடி நீங்காமல்
ஒருதேவர் இருப்பார், அவர்க்கு அருகாக ஒருணெற்றக்குள்ளே ஒருகளைவமி
யாக வந ஒரு பச்சைப்பாவை இரண்டுபோழ்தும் அந்தத்தெய்வத்தைப்பா
ர்த்தக்கொண்டுி சென்று பலபூவையுஞ்சொரியாதிற்கும்--௪-௮. (௨௧)
* ஒருபிசாளை - பைரவா, ப கத
|
இரணியவன்ம்ச்சருக்கம். ௭௯
தியாவ அ திருக்கம்பையாறு, மாவடிவிடாத ஒருசேவர் ஏகாம்பரசாதர்,
கூவல்முழையென்ப அ; ஒருபிலம். பச்சைப்பாவை, காமாட்டுயெனக் கண்டு
கொள்க,
அ. ரங்கமிசைகொண்டுவளை செண்டுகொடொர்கண்டன்
பரகீதுலவும்வெள்ளமலிபன்ன இபுகுக்துட்
கரந்சவிடமுன்னரிதுகானமிகன்மேன்மை
யிருக்தபடிசொல்லிலவையெல்லையிலவென்ஞுன்.
். இ-ள். குதிரை ஏறிக்கொண்டு வளைசெண்டு கையிலேபிட த் துக்கொண்டு
ஒரு*கிராதன் நித்தம் பரலித்திரியும் ௮சேகம் ஆஅபெருதிவந் அ இன்னவிடத்
திலேபோனதென்அ௮ தெரிதற்கருமையாம்,இர்தக்காட்டில் பெருமைபுதுமையு
்ள௮எல்லாம்சொல்லில் ஒருகாலமு முடியச்சொல்லப்போகாஅ என்றான்.
மற்றவரையெய்தவழிசெய்கவெனவேடன்
அற்றசரியூடகொடுபோகியிவா சொன்ன
கொற்றவரெனக்குமனுங்குஅகினான்முற்
கற்றமறைசொற்றமறைகம்பர் திருமுன்பு.
இ-ள். சொன்ன மாவடித்தேவரைக்காணத் தக்கதாக வழிவிடென்.அ
சிங்கவன்மன்சொல்ல வேடனானவன் சுவடுமறைந்த சரிவழிக்குள்ளாகக்
கொண்டுபோய் இவர்தாம் நான்சொன்னதேவரென்று காட்டக்கவுடதேச
குமாரனும் முன்னே பிரமாதிகளாலே கற்கப்பட்டவேதங்கள் ஈச்சவரயிக்கி
யம் விஞ்ஞாபிக்கும் இருவேகம்பர்திருமுன்னே அணுகினான்-௭-௮. (௨௩).
பேசரியவன்பொடுபணிக் அபெருவாழ்வுற் |
“ முசையுடனமுக்கணரையங்கணரெனக்கண்
டேசில்புகழ்கூறிபிருபோதுமகலாமெய்ப்
பூசனைகள்செய்தருள்பொருக்திடவிருந்தான்.
இ-ள். பேசுதற்கு அரிய பத்தியடனே கமஸ்கரித அப் பெறாப்பேறு
பெற்று விருப்பக் அடனே திரிறெத்நிரபை கிருபாகடாக்ஷ முள்ளவரென்று
தரிசித்துப் பொல்லாங்குஆற்ற சிவத்தியானம்பண்ணி அகோவிராத்திரிகீங்
காமல் சத்தியமான பூசைபண்ணி அருளபொரும்க இருந்தான் ௭-௮. ௨௪)
அண்டர்பெருமானழகுகண்டகல்வ தின்றிப்
பிண்டிகனிகேனுணவுபெற்ற வையிடக்கொண்
ணெடுையுநாளிலொருகாட்குமரனுண்மைத்
திண்டி.றலினான்வருகவென் அமொழிசெய்கான்.
இ-ள். ஏகாம்பரநாதர் திருமேனி அழகைக்கண்டு விட்டுநீங்காமல்இனைமா
மாம்பழர்தேன்முதலான வுணவுகளை வேடன் சொண்வெர் தகொடிக்கக்கொ
* ஈண்டுக்கரொதன்என்ப ஓ - ஜயனாரை,
ந் கோயிற்புராணம்.
டுக்கக் கைக்கொண்டு அருக்தியிருக்குசாளிலே ஒருகாள் செளட்தேசகுமா
ரனானவன் வேடனைப்பார்த் அச் சதீதியமான திண்ணிய வதிசூமனே வருவா
யாகவென ற சொன்னான-—௭-௮அ, (௨௫)
டை லிடைப்பொர்விறேச பவானி
கொன்கடநுடைக்குடகடற்கரைகடப்பா
னென்கடனெனைக்கடறியாவுமகல்விப்பா
னின்கடனெனக்குமரனெண்ணநிகழ்வித்தான்.
இ-ள். தெற்குச் சமுத்திரதஅக்குட்பட்ட ஒப்பற்றதேசங்களில் சஞ்ச
ரித்துப் பெருமையுள்ள சரவழியையுடைய மேல் கடற்கரை வழியாகப்
பூமிப்பிர தக்ஷணம் பண்ணுவதே எனக்குச் சங்கற்பமென்றும் என்னைக்கொ
ண்டு வழியெல்லாங கடப்பிக்க உனக்குக்கடனென் றம் கெளடதேசகுமா
ரன் தன்னுடைய அபிப்பிராயம் தெரியச்சொன்னான்-௭-௮. . (௨௬)
அந்தவுரைகொண்டெயினனாகிலடியேனுற்
நிந்தவன முங்கடறியாவையுமதிக்தே
வந்துகொடுபோவனிருமன்னவெனமுன்னே
வெந்நிறலினானடிபணிக் தவிடைகொண்டான்.
இ.ள். கெளடசேசகுமாரன் அப்படிச்சொன்ன வார்த்தையைக்கேட்டு
வேடன் அப்படியே திருவுள்ளமாகில் அடியேன்சென்று இப்படிப்பட்ட கா
டுகளுஞ் சுரவழிகளாம் பார்த்தறிற்து அழைத்துக்கொண்டு போவேன் இவ்
விடத்திலே மகாராசனே இருப்பாயாகவென்அ குமாரன்முன்னே கொலை
த்தொழிலில் குரனாயெ ரொதகுமாரன் ௮வவரசனைப்பணிரது விடைகொ
ண்டான்--௭-று. (௨௭)
காடுமலையுங்கடதஅமாடுதடமாறுங் |
கூமெமெனமெனநீடுலவேட
னோடியலமர் துலெகாள்களொழிவித் துத்
தேடிவழிகண்டபடிசெப்பவணைவுற்மான்.
இ-ள், காடுகள் மலைகள் சுரவயி ருஷிகள் வனசரர் முதலானோர் ஆட
ப்பட்ட கடற்கரையும் புறச்சுனைப்பக்கங்களில் ஏறகால் இறங்குகால் வழி
களும் நீங்காமல் மடுவில் வாழுமீன்போலத் தடையறவோடி இளைத்து
நெடுநாளாகத் தேடித் வ்கி ப் மிராசகுமாரனுக்குச் சொ
ல்ல அணைந்தான-—௭-அ. (௨௮)
அங்கவனணைந்கரசன்மைந்கனடிபேணிக்
துங்கவனமங்கணுழைதொல்சரியுமில் சர்ச்
சங்கவனமுங்கவனமாறருவிதண்கர
னெங்கணுநெருங்கியுள இல்லை ட
இரணியவன்மஊச்சருக்கம். -. ௮௮/௧
ட் |
இ-ள். அ௮ந்தகஇிராதன் இராசகுமாரன்௮ருகேவக்து நமஸ்கரிச தப்பெரு
வனம் கூரியகண்ணுக்கு அழையத்தக்க பமையசரிவழியுமில்லை ஓசைபொருக்
அன ௬% சங்கமுகக்கடலும் இரைப்பாச்சலொழியும் ௦ புகார்முகங்களுங் குளி
ரீக்த இளங்காடகெளும் எவ்விடத்திலுஞ் செறிந்நருக்கும் அப்பாற் செல்ல
வழியில்லை---௭- ௮. ப (௨௯)
பின்னுமசன்மாடுசிலகாணடைபெருகஇச்
சென்னெறியின்முன்னொர்நதிசேரவளர்இல்லைத்
அன்னடவியாயதுதுணுக்கெனமிகுக்தே
யென்னுளகடுங்கும்வகையெங்குமுளதங்கண்.
இ-ள். பின்னரும் அம்தப்பக்கத்திலே சிறிதராள் போவதும் வருவது
மாகச்செய்ன 'செல்லுறெவமிக்குமூன் ஒரு ஆஅகுஅக்டெ .செருங்கிவளர்
நத இல்லைக்காடு செறிந்திரு்சது என்னுள்ளம் அணுககெனகீடுங்கும்படி .
காடுமூமுதும் கொடியதெய்வமாகஇருக்தது அவ்விடத்திலே ௭-ற, (௩௦).
புண்டரிகம்விண்டமலர்பொன்மலிகனைப்பா
லொண்டனியிருக்கோர்புலியன்பெரிதுறங்கக்
கணடனனஙெனென்மடங்கின்னெடுங்கான்
மண்டியிதுவந்தபடியென் அரைவகுத்தான்.
இ-ள். மலர்ந்த பொற்றாமரைச்சுனைக்கரை அருகே அய்ய இடத்திலே
தனியே ஒருபுலியன் இருந்து உறங்னென் அதைக்கண்டு நான் முன்னிலும்
இரட்டிப்பாகப் பயப்பட்டுசஇிரும்பி ஓடிப்போர்கேன் அந்தப் பயமிகுதியி
னாலே நெடுர்தூரமானகாமிங்கழிற் ௮ சடுதியிலே போந்தெனென் அ சொன்
னான்... எ-று. A (௩௧)
கேட்டலுமகிழ்ந்துவினையொக்தகிளர்வெய்இத்
தேட்டமுஅவேட்கைமிகுசிங்கவருமாநீ
காட்டுபுலியன்றனையெனக்கடி துபோவான்
ம்ட்மொயர்கம்பரைவணங்கிவலிடைகொண்டான்.
இ-ள். கிராதன் வார்த்சையைக்கேட்டமாத்திரத்திலே இருசயகமலமல்
ர் கன்மசாமியமுமான இச்சையுடனே ஆசாரியைத்தேடுறெ மர்தரதர
சத்தினிபாதம்பொரும் இன வேட்கைமிகுந்த இிங்கவன்மாவானவன் நீபுலிய
ணக்காட்டுவா யாகவென்ற சொல்லிக் கடுஃப் போம்படிலிரைட் அ செல்லும்
சத்தத்தை மீளத்திருப்பிப் பெரிய ஏகாம்பரநாதரை நமஸ்கரித்து விஞ்ஞாப
னம்செய்து விடைகொண்டபபோரந்தான்-௭-ற, (௩௨)
TET IEE EEE PRETTIEST SEBS ETE ர ராண வவட FET எனை ம்பம் wr டத் பம் பா வன்
* சங்கமுகம் - என்ப த-கடலில் நதிசேருமிடம்,
௦ புகாரமுகம-என்ப த-முகத் துவாரம்.
கக
௮2. ் கோயிற்புராணம்.
| ௪
அத்தனுட்னாருயிர்கள் கூடவணைவிக்குஞ்
சத்திககுவேடனரசன்றநயனைக்கொண்
டெத்தகையகானமுமியா றுமகல்வித்துச்
சித்தமலிதில்லைவனவெல்லைசெறிவித்தான். ப
இ-ள். பரசிவனோடு ஆனமாக்களைசசேரக் கூட்டுவிக்கும் அருட் சத்தி
யையொக்கும்வேடன் இராசகுமாரனைக்கைக்கொண்டு எந்தப் பெரியகாடு
களும், ஆறுகளும், நட் தகடப்பித் அத் தரிசனமாத்திரத்திலே சித்தஞ் இவ
மாக்கும் தில்லைவனத்தினெல்லையை அணுகுவித்தான்--௭-ு. (௩௩)
ஆவிகண்மலங்கழுவுமாசிலருள்போல்வாழ் -
வாவிகமலங்கணயனங்கண்மலிவித்துற்
றேவடுகொடுஞ்சிலையன்முன்செல்பொமுதிற்கொண்
டோவியமெனும்பரிசிருந்தவனையுய்த்தான்.
இ-ள். சர்வாத்மாக்களையும் பாசச்சேகம்பண்ணுகிற சத்தமான ௮௫௯௨
த்திபோல்பொருர்திய பொற்றுமரைத்திர்த்தத்தையம் தாமரைமலர்களையும்
- கண்குளிரப்பார்த்து நின்று அம்பினாற்கொல்லும் சில்யையுடையவேடன்
அரசனைக் கைப்பற்றிக்கொண்டு செல்லும்பொழுது எழுதிவைத்த சித்திரம்
போலே இருந்த உறங்கும் ௮வனைக்காட்டினான்-- எ-று. (௩௪)
வேறு.
ஏராருங்குமரன்முனியிருந்தபடிகண்ட்ஞ்சிச்
சேராதேயகலமனந்தெரியாதுதிருவுள்ளம்
பேராதநிலைகலக்கல்பிழையாகுமெனவுய்த்தா
னாசாதபெருங்காதலருஞ்சாபம்புரியச்சம்.
இ-ள். அழகுபொருச்திய இராஜகுமாரன் i ரன் நிஷ்டை
யிலிருக்கும்பரிசைக்கண்டு பயப்பட்டு மன னாலும் அணுகப்பொகாமனின அ
பெரியோர்கள் திருவுள்ள மெப்படியாமோ அஅவும் அன்றி நீங்காத சிவானு
போகநீக்குதல் அபராதமாய்முடியுமென்ன நினைத்து ஒழியாத ஆசையையும்
அரியசாபமிடுவாரென்றெ அச்சத்தையும்பொரும் இ-௭-அ. (௩௫)
அச்சமிகுமிவனிருப்புமுணர்வுமிகவணித்தாகை
நிச்சயம்வற்கலைபுலராநீர்மைய அபலாசலையும்
பொச்சை தருகுசைப்புல்லும்பொலிசமித் அம்பூங்கலனும்
பச்சைபடமிசையுலசாப்படர்சடையும்பரப்புதலால.
இ-ள். நமக்குப்பயத்தை மிகவுண்டாக்கு மிவர் இருக்கும்சமாதியும் தியா.
னவுணர்வும் சடுகியிலே உண்டானது நிச்சயம் ஏனெனில் உடுத்தமரவுரி இன்
ட 20%
இரணியவன்மச்சருக்கம். ௮௩
னமுலராமையினாலும் பலாலெயும் சிறுசெடிமிலுள்ள குசைப்புல்லும் மிகும்
தசமித்அர் இருப்பூக்கூடையும் இவற்றின்மேல் பசுமைவாடாமையினாலும்
நீண்ட சடைவிரித்திருக்கையாலும்---௪-.று. (௩௬)
என்செய்வோமிருவினைகளினிவிடுமோதவமெவையு
முன்செய்யுமுனிவர்களுமுனிவர்களோமுனிவாதறெ
பின்செய்வதிவனருளாற்பெறு அ மெனக்குமானவன்
தன்ட யப வவிலைைல சண பாருவின்
இ-ள். இனியென் செய்வோம் நாம் ஆர்ச்சத்தகன்மங்கள் நம்மைவிட்டுப்
போகா நெடுங்காலமாகக் தபச பண்ணும்முனிவர்களுங்கோபிப்பார்களோ
கோபமுண்டாடுல் அதுகிங்க அறுக்கிரகம்பண்ணுவது இவரருளாற்பெறு து
- மென்று அஞ்சாமல் கெளடசேசகுமாரன் வியாக்ரெபொதர் சீர்பாதத்தைம
ஸ்கரித் ௮ அஞ்சலியத்தனாய் (வேடனையனுப்பிவிட்டு) தனியேகின்ரான்--௪-ு
புந்தியினிற்பாபோகம்புணாந்தகன்றுபொதுஞானம்
் வந்தணுகிய துகண்ணாமருவுமவன்றனை நோக்கிச்
இந்தையினாலருமுனிவன்செல்காலஞுன்றினையு
மந்தமிலாவுணாவைவிற்க காரசய்வானுபினுன்.
இ-ள். தனக்குப்பிராணனான மேலானவெஞானத்தை நித்தியசமாதியி
லே பொருந்தி நீங்கப் பாசஞானத்தைவம் அட்டி அ.துவிடையமாக யோக
ப்பிரத்தியகூஷத்தினாலே-வந்அநமஸ்கரித்த செளடதேச குமாரனைப்பார்த்துப்
பெரிய லியாக்கிர பாதமூனிவரானவர் தன்னுடைய சித்தத்திலேடக்கெ பூ
தாதிமஷூன்அகாலத்தினையு' முடிவில்லாத தன்னுடையஞான த்தைவிரித்அ வி
சாரிப்பாராமினார-௭-அ. . ப (௩௮).
பூதாதி மூன்றுகாலமாவன பூத பவுஷிய வர்த்தமான மாம்.
போனபலகாலத்தின்பொலிவுகளுமினிப்புண£
மேனிகழுங்காலததின்விரிவுகளுஞ்செல்கின்ற
கானமலிகாலத்தனளவுகளுமாசரய்க்து
பான்மைதருங்கற்பமிதுபாத்மமெனும்பரறிசுணர௩ து.
இ-ள். முன்னிரும்தமனுக்கள் செங்கோல்டத்தின் மமைகளும் பவு
ஷியகாலத்தில் சுவேதவராகற்பத், இலுண்டான ராசாக்கள் தெய்வப்பிர ரமணா
ப்பிரிதிபத்தியும் செங்கோன்மைத் தழைப்புகளும் வர்த்தமானமாறெ மிகுந்த
காலத்தினளவையும் விசாரித்துக் கெளடதேசமனுவின் முக்தினகுமாரன் வம்
தமையும் விசாரித்து இந்தக்கற்பம் பரமாணுகற்ப மென்னும்படியு மறிர்.து வி
சாரித் அ இர்தப்பிரகாரத்திலே அடைவேவருற இ£தச்சற்பம் பாக்மகற்ப
. மென்னும்படியுமறிர் ௫-௭-௮, (௩௯)
௮. கோயிற்புராணம்.
அக்கால்மணிகண்டனாடலருளியகால
மெக்காலமெனக்காலமெய்தியவிக்காலத்து
மிக்காலுக்திரைத்தரைக்கு வெக்காவான்வியன்க வுட்
திக்கான்வெய்யவன்மரபிற்றிகழ்மனுவா மென க்கெளிர்னு.
இ-ள். ௮5 ௪இறந்தகால்த்திலே தமக்கும் பதஞ்சலிக்கும் தம்பிரானார் தம ல
அ அகக்தகிருத்தச் தரிிப்பித்த கற்பமெந்தக் கற்பம்என் அ தலைதெரியாமல்
போம்படிக்குவம் த தோன்றின இசதப்பரமகற்பத்தில் மிகுத்அ முழ்க்குந்தி
ரைக்கடல்குமும் உலகுக்கு இராசாவாவான் வியப்பத்தையுடைய கெளட
தேசத்திலுள்ளவன் சூரியவங்கத்தில் ஐந்தா மனுவென்ன விளங்கவஜித் த
மம்றவன்முப்புகல்வருள ரன்னவரின்முன்வந் ௧
வெற்றிமிகுங்குமரனிவனெனவிளங்கிவிழிகுளிரக்
கொற்றவன்சேயெதர்கின்றுகுவித்தகரச் தடனடுங்கச்
செற்றமின்மாமுனிமூழ்க்துசங்கவன்மனேயென்றான்.
இ-ள். அக்தமனுவுக்கு மூன்னுகுமரர்களுண்டு அவர்களில் முகீதினகுமா
னனஅதிலீரனானவன் இவனென்று. அறிந்த கண்குளிரப்பார்த் ஏக்கெளட
தே௪குமாரன் சம்நிஇியிலே கம்பிதனாய் அஞ்சலியுடன் நிற்கக் குரோதம்கீன்
யை மகாரிஷி அதிகபிரியத் கடனே ஏன் சிங்கவன்மனேயென்றார்-௭-௮.
அடியனேனென்றஞ்சியாராககாகலுட
னெடி அவிழுக்திறைஞ்சிவிழிநீர்த தம்பநின்றவனைக்
“டிலமுடி கதிருமுனிவனழை த்திருத்இக்சனிவக்க
படிகெளியும்படியெம்க்குப்பகர்வாயென்றருள் செய்தான்.
இ-ள். பயப்பட்டு அடியேனடியேன் என்ன ஒழியாத அதரத்தடனே'
யேகாங்கமாக கமஸ்கரிக துச் கண்ணீர் தஅம்பநின்றவனைக சடாமகுடமூ
சள வியாக்கிரபாத மகாவிருஷி மேனனேவம்திருக்கக் கர்பித்து ரீ தனியே
வந்த பிரகாரத்தை நமச்கறியும்படி பகாவாயென்றருளிச்செய்தார்-௭-றஃ[)
அன்னவனுக்தொமுதடியேனாசில்கவுடேசமனு
வென்னுமவன்மைந்தனெனக்கெம்பியருமிருவருளர்
நின்னுடையஇிருவருளானிள்பிறவிச்சிறைரீங்கப், பொன்னடி.
சேர்தவமியற்றப்போக்கனன்யானெனப்புகன்றுன்.
இ-ள். அப்படி செரல்லக் கேட்கப்பட்டவனும் அஞ்சலிபண்ணி அடி
யேன்குறமில்லாக கெளடதேச மனுவினுடைய பிள்ளை யெனக்குத் தம்பி
மார்இறாவருளர் உம்முடைய கடா௯த்தினாலே அசாதியேதொடக்கி நீட்டித்
A (இன ரர YR 0 A, i னு s க oN » ப் ப] ~
அவருகிற பிறவிச்சியை நிர சிருவழியைச்சேரக்தக்கத் தவஞ்செய்தற்குவம்
தேனென்முன்-௭-௮., | (௪௩)
-
இரணியவன்மச்் சருக்கம். 4
மறைமுனிவன துகேட்மெ ன்னுமனுவழிசெலுத்து.
முறையுன தாயவனுட லுமுதிர்க்க துமாயிருக்தமையாற்
பெறலரியவரசாளும்பே.நுபெறலாயிருக்க
நிறைதவநீபுரிவனெனுகினைவககாகெனவரைக்தான்.
இ-ள். பிரமரிஷியான வியாக்கிரபாதர் அசனைக்கேட்டு நிலைபெற்ற மனு
வழியிற்செங்கோல் செலுத் து முறைமை உன்னுடைய தாட அவனுக்கு விரு
தீதவய தமா யிரு்தபடியினாலே யாவருக்கும் பெறுதற்கரிசான அரசாளும்
பேற்றைப்பெறலாயிருக்க மிகுந்ததபசு பண்ணுவேனென்றெ நினைவு உனக்
குத்தகாதென உரைத்தார்-—௭.௮, (௪௪)
அரசாளுமுருவலலவதிலாசையினியில்லை
விரைசாருக்தொடைமனுமேன்மேவினனேலெம்பியர்க
டரைசால௩டத்தியிடத்தகுவரடியேனமொரு
கரைசாரும்படியழகார்கடைக்கணவித்தருளென்றான்.
இ-ள். என்வடிவு குற்றவடிவாதலால் அரசாளும்வடிவல்ல, ஆகையினா
லே அதிலாசை யினியில்லை மணம்பொரும்தின அதீதிமாலையையுடைய் மனு
சுவர்க்கத்சனானால்' என் தம்பிமார்கள் பூச்சசக்கரமனுலிலும் செல்சோல்கட
தீதத் தககவர்களே அடியேனும் சமுசாரசாகரத்தில் அமாமல் அருட்சரைகா
ணும்படி கடாகஷஇருட்டியான தெப்பமளித் தருளும்'என்றான்-௭-.ற..
மனுவிலும் தரைசாலஈடத்தி மிடத்தகுவரென்ப அ-தர்மலிடவனும்பிரியவத
னஅமாயெமனுக்களின்பின் அககினித்திக்குமுதலான சதக டிவி லேமுமனுக்களு
ஞ்சமபுத்திவில் மனுவின்குமாரர்களான ஒன்ப அமனுக்களூம்நவகண்டமும் ஆ
ண்டதிலும் பரதன் பாரதவருஷமான ஒன்பதாங்கண்ட_ த்தை கானாண்டஇ
னம் பரதன்குமாரர்கள் ஏழுபேரும் சமுததிராதோதசமான எழமுதிவ மாண்ட
இனும்மாகத் திபமுதலாக எவ்வேமுமனுக்கள் ஆண்டதிலும் நன்றா மகாமேரு
விட்டு மகாடுரி காலுகுலப் பருவதங்களெட்டும் குருவருஷமுதல் பாரதவரு
ாந்தமான ஒன்ப அவருஷ கண்டங்களிலுண்டான ஆனமாக்கணாக்கா ஒன்றி
லொன்று குறைவறகடத்திப் பரதகண்டத்திற்கமிலாயமுதலானஎண்ணிறந்த
திருப்பகிகளும் கோடி தீர்த்தங்களும் மிகவும்லிளங்கப்பண்ணிப்பத் அச் இக்டு
௮ண்டான புவனே சரர்கனையுங் காலரககினியருத்திரர்கூர மாண்டர்மாஹ
பலா-பிசமா-விஷ்ணு-உருத்தரர்-லீரபத்திரர்-பத்இரசாளி - இவர்களையும் செ
பம்-ஓம பூசாதியானங்களினாலே பிரியப்படுத்து மடக்தத்தக்கவர் என்றமை
கண்டுகொள்க, (௬௫)
இன்பாரக்கேட்டிவன்றனெழிற்குதைஇர்வுறிலாசாம்
வன்பாரம்பொறுதீதற்குமனமுடையான்போன்திருக்கான்
,பொன்பாவும்பொதுமேவும்புளிகனருள்புரிக்கனனெ |
லன்பாரும்பணிக்குகமக்காளாவானென வணர்த்து,
ஷூ
அர கோயிற்புராணம்.
இ-ள். சகமாகக்கேட்டு இவனுடைய சரீ ரக்குற்றந்திர்கதால் அரசுநிலை
யாம்வலியபூபாரம்பொறதற்கு மனமுடையவன் போலே இராகின்னான், அத
லால் பொன்னம்பலத்திலெழுக்தருளிய ஆகாஇசத்தன் நிருவளம்வாம்ச தானா
இல் அன்புநிறைந்த இருப்பணி மகாபூசை நித்திய றைமித்தியங்கள்முதலா
னவை திரவியலோபமற நடதீஅதற்கு இவனே ஈமக்காளாவானென்று தீர
அதிரது-- எ-று. (௪௬)
வருமளவுநிலலென் அுமற்றவனைக்கரைநிறுத்தித
திருமலியும்பதஞ்சலிபாற்சென்றவனுக்கென்வரவு
பரிவினுடனுரைசெய்தபைம்பொனணிமணிமன்றிற்
கருணைநடக்தொழுதற்குக்காலமுமாயுள்புக்கார்.
இ-ள். யாம்வருமளவும் இச்தவாவிக்கரையிலே நில்லென்று சிங்கவன்
மாவுக்குக்கற்பித்து வைபவமிகுற்த பதஞ்சலிமகா இருஷிமிடத்திற்சென்று
அவருக்குச் இங்கவன்மா வரந்தப்டியைக் இருடையுடனேசொல்லி இருவரு
ம்கூடிவறம்து பொன்விளக்கு ம்ணிமன்றத்து வாசலினின்று காருண்ணியகிரு
த்தம் ஈமஸ்கரிக்கக் காலமானதறிக்அ வாயி லள்புக்கார்-௭-௮ஃ (௪௭).
பெருக்குவினைவலியார் கொல்பிமைப்பார்முன்பிழைப்பான்
கருக்குழிவெஞ்சிறைநீங்கக்கடைக்கணளி த்தருளரதே |
மிருக்குமொழிமுனியகன்றானினியெங்கேயென கொந்து
இருக்குளத்தின்கரைகின்முன்சிங்கவருமன் றிகைத அ.
் இ-ள். ஒரு கன்மம்புசிக்கையில் அனேககனமமார்ச்சிக்கும் வினவ
மியைத்தப்பிப் பிழைப்பாரரா- -முன்னேயார்ச்சித்த பிரார்த்தசர் ரமான கருக்
குழியாகியகொடுஞ் திறைநீங்கக்கடைக்கண்பார்த்தருளாமல் பதவாகயெப்பி'
ரமாண ஞானலிருஷி யெழும்தருளினார். இனிப் பிழைப்பெக்கேயென்று மிக
லிதனப்பட்டுத் இருக்குளத்தின்கரையிலே சிங்கவன்மன் திகைத்துகின்றா ரான்.
நடந்தொழவர்துள்புகுந்தநன்முனிவரிறைவனுக்கு
மடங்கலெனநிகழ்மன்னன்மைந்தன்வரவுரைசெய்தா
லடங்கலருமருடருமோழுனிகர்திடுமோவென்றஞ்சி.
முடிக்கபடிமுடிகவெனத் அணிந்கனராய்முன்றொழுது.
இ-ள். ஆகந்தநிருத்தஞ்சேவிக்கக் காலம்பெற்று உள்புகுந்த சத்தமுனி
வர் தம்பிரானாற்குச் சிங்கம்போல விளங்கும் இராசகுமாரன் வந்தமையை
ட. அடங்காத பரிபூரணமான கடாகூர்கருமோ ே கோபி
த்தருளுமோ என்று பயப்பட்டு முடிந்தவாறு முடிகவென்று த துணிர்தவர்க
ளாய்ச் க நமஸ்க்கரித் ௭-௮. (௪௯)
காலமறிந்தருமுனிவர்கருணையனேகவுடேசன்
பாலனணேந்த னனுடலிற்பமுதக ற்கிப்பரகஞ்செய
- இரணியவன்மச்சருக்கம். ௮௭
கோலமவன்றனக்கருளியடிமைகொளவேண்டுமென
மேலவனையிடம்பார்த்துவிண்ணப்பஞ்செய்தார்கள்.
இ-ள். சமயமதிர் த பெரியமுனிவர் இருவருங் கருணாகரனே கவுடதே
சஇராஜகுமாரன் இங்கேவர்தா னவன் சரீரத்தில் பமழுஅநீக்ி ஆகந்தநிருத்த
ம் அவனுக்கும்புலப்படுதஇ அடிமைகொண்டருள வேண்டுமென்௮ எப்பொ
ருட்குமேலானவர்க்குக் காலமதித் து விண்ணப்பஞ்செய்தார்கள்-—௭- ற, ()
தெண்டிரை சேர்சடையாருந்திருவுள்ளமகழ்ந்தருளி
முண்டகவாவியிற் புக்குமூழ்கமொழிந்தவனைமுனீர்
கொண்டவெருகெனவருளுங்குலவுதிருவருள்கேளா
வண்டர்தொழுங்கணநாதரருளிப்பாடென்றார்கள்.
இ-ள். தெள்ளியகங்கை யலைசேர்ந்த சடாமெளலியாருமர் திருவுள்ளம்
கிழ்ந்தருளிப் புண்டர் கப்பொய்கை யிலே ஸாரம்பண்ணச்சொல்லிச் கற்பித்
அ அவனை நம்மெதிரில்கொண்டுவாருங்களென் அஅருளிச்செய்த திருவருள்
கேட்டுத் தேவர்கள் தொழுங் கணநாதர் அருளிப்பாடென்றார்கள்-௭_ற,
அங்கருளிப்பாடியரோடருமுூனிவர்கடி கணைந்து
சிங்கவன்மாவுனக்கின்பத்திருகதுகடம்புரிக்கருள
வெங்கள்பிரானருள்செய்கானெய்துகவென்றவனையெழிற்
பங்கயப்பூந்தடமதனிற்படிகவெனவுரைசெய்கதார். .
இ-ள். அவ்விடதீஅப்பொரும்திய கணநாதர்களுடனே பெரியமுனிவர்க
ளும் சடுகிமிலேபொருக்தி சிங்கவன்மனே உனக்காநந்தமிருத்தற். திருவுளம்
பற்ற எங்கள் தம்பிரானார் அருளிச்செய்தார் வாவென்று அவளைப் பொற்
ரீமரைப் பொய்கையிலே ஸ்நானம்பண்ண ச்சொல்லிக் கற்பித்தார்கள்-௭-௮.
அருளதனாற்றடம்படியுமவன்கடன்மேலருக்கனென
| விரவுபசுங்கானடைநகமேருகரியெனவிளங்க
யிரணியமாமுருவாகியெழுந்த அகண்ட திசயித அப்
பரவியதுபெயராகயாவர்களும்பயில்விக்தரர்..
இ-ள். அருளாலே ஸ்சானம்பண்ணி எழுந் இருக்கும வன்கடல்மேலுதிக்
கும் ஆதித்தனைப்போலவம் பசுமைடொருந இன கரடுசூழ்ர்த மகாமேருவைப்
போலவும் பிரகாசித்துப் பொற்செரரூபமா யெழுக்திருக்தமைகண்டு௨ச்சரி
யப்பட்டு எல்லாரும்புகம்ச த அந்த விரணியவன்னமேபேராக இரணியவன்
மனென்று பொருந்தப் பேர்கற்பித்தார்கள்--௭-ு... (௫௩)
மல்குபுலிக்கான்முனிவன்மற்றவன்றன்வலச்செவியி
னல்குஇருவெழுக்கஞ்சுகவின்உவனைக்கொடுபோந்து
௮/௮] . கோயிற்புராணம்.
பல்குபுகழ்ததிருச்சிற்றம்பலமுன்புபணிவிக்கான்
செல்வலுமங்கவன்காணக்்இருந்துகடக்தெரிவிக்கான்.
இ-ள். நெருக்கய புலிகீகால்முனிவன் ௮௪ இரணியவன் மன் வலச்செ
வியிலே முத்தியளிக்கும் ஸ்ரீபஞ்சாக்கர வபதேசம்பண்ணி அவனை அழைக் து
ச்கொண்டு போர்து அரந்தமுகமாக வேதம்புகமும் . சதம்பரநாதர் சந்நி
இயிலே ஈமஸ்கரிப்பித்தார் சிசம்பரகாதராகிய அகந்தச்செல்வரும் அவ்விட
த்திலே அந்த இரணியவன்மன்காண ஆநந்தகிருத்தம் புலப்படுத்திஞா்-.- எ-று.
இருகடமுன்0) றரிபொழுதிற்றிறலாசன்புளகமுட
னருவியிருவிழிபொழியவாநந்தபரவஎனா
யுருயெளமிகத்துளங்கியுரைகுழறிவிதிர்விதிர்த்துக்
கரகமலஞ்சிரமுகிழ்ப்பக்காசினியின் மிசைவலீழ்ந்கான்.
உள். ஆநந்தநிருத்தமுன்னே கண்ணுக்குப் புலப்படத் தெரிந்தபொழுஅ
அருள்லிரகனாயெ வீரராசா புளசத்தடனே இரண்டுகண்ணும் நீர்த்தாரை
கொள்ள ஒழியாத சுகமேலிட்டு இருதயம் உருகிகடுங்க வாச்குத்தமுதமுத்து
மயிர்சிலித்தக் கைத்தாமரை சென்னிமிற்குவித்தப் பூதலக்இல்லீழ்ச்கான்
வேறு.
மாண்டகுமனங்கரைந்துமண்மிசைவிழ்க்திறைஞ்9. [
நீண்டசெஞ்சடையாய்போற்றிநின்மலாபோற்றிதுன்ப
மீண்கொண்டுியிருமாயாவுடலையும்வேதகஞ்செய்
தாண்டவங்கணனே போற்றியண்ணலேபொற்றிபொற்றி.
இ-ள். இரும்பிலு வலியகாகஎண்ணத்தக்க மனத சீராளமாயுருக பூதல
தீதிலேகாம்க் ௪ பணிக்அகின்று செக்காவானம்போன்ற நீண்ட சடையாய்
போற்றி மலர கிதனேபோற்தி துன்பச்சிறையிலு மீட்டுக்கொண்டு வயிரையு
மாயாசரிரத்தையும் தரிசனத்தால் வேகம்பண்ணியருளாக்இ யாட்படுத் திக்
கொண்ட அருட்கண்ணனேபோற்றி சாவகர்த்தாவேபோற்றி போற்றி-எ- று,
அடவியிற்பிறக் து அன்பாராக்லககொண்டே ன்அவிழக்
கடவியவென்னைமீட்டுன்கருணைவெள்ளத்தமுத்தித்
திடமிகுமறைகள்காணாத்திகழ்திருமன்றிலாடு
நடநிலைகாட்டியாண்டநாதனே பொற்றிபோற்றி.
இ-ள். வனத்திலேபிறந் து அக்கமிகுத்த சரீரத்தைக்கொண்டு பாவத்தை
ப்பண்ணி யுழனற இரிக்து அதோ கதியிலேவிழக் சடவதானவென்னை அ
ல்போச்காமல் மீளவிட்டு உன் காருண்ணியசமுக்திரத்திலே யமுத்தி அகம்
பிரமமென்கிற ர் வேதங்கள்காணாம லெப்பொழுதும்எல்லாப்பதா
இரணியவன்மச்சருக்கம்: ௮௯.
ஈத்த களிலும் விளங்காகிற்கிற 'ஞானமயமான மன்கின் முயலுமர்நந்த நி
ருத்தத்தி அண்மையைக்காட்டி ஆட்கொண்ட வாத்மநாயகனே போற்றி
போற்றி-௭-ற. (௫௭)
முன்பருந்தவங்கள் செய்கேன்ழாயங்கியபுயங்கங்காணப்
பின்பருந்தவத்தோரொத்தேன்பிறங்டைக்டெர்தகால
மென்பணிகொள்வாயென்னையினிப்பணிகொள்வாயீறி
லன்பருள்செய்வாயென்றென்றடி. யிணைதொழுஅவீழ்ந்தான்.
இ-ள். பொருந்தின நிருத்தங்காண்பதற்குப் பூதகாலத்து அரியதவங்
களைச் செய்தேன் பின்னாகிய பவிஷயகாலத்திற பெரிய ரிஷிகளுக்கு ஒப்ப
னேன், விளங்கப்பட்ட நடுநின்ற வர்த்தமானகாலத்தில் எலம்பாபரண
மணிக்தவரோ என்னை ஊழியங்கொண் டருள்லீராக, முடிலிலாத அன்பு
அளித்தருளுவீராகவென்று விண்ணப்பஞ்செய்து ஸ்ரீபாதங்களிலே நமஸ்க
சித்திலிழ்ந்தான்-—௭-௮. i (௫௮)
இவ்வகைபுகழவெந்தையிரணியவன்மவன்பின்
மெய்வகையுவந்தோமிந்தவியாக்கிரபாதனுக்கும்
பைவளர்பகஞ்சலிக்குமெமக்கும்வான்பணியவர்க்குஞ்
-செய்கவென்றருளிச்செய்தான்றேவர்கடேவதேவன்.
இ-ள். இர்தவடைலவிலே தோத்திரஞ்செய்ய என்னுடைய தம்பிரானாரும்
இரணியவன்மனே உன் அன்பின்வாய்மையையுவந்தோம் இர்சவியாக்ரெபா
தனுக்கும் விரிர்தபடத்தையுடைய பதஞ்சலிக்கும் எமக்குக் தேவர்கள்பணி
யுக இல்லைவாழ்அந்தணர்க்கும் ஊழியஞ்செய்யென்று அருளிச்செய்தார் தே
வர்கள்தேவன்--௭-௮..... ப (௫௯)
அதிகாயகனளித்தவருடலைமேற்கொண்டாடி த
இதிலாக்கோயில்காலஞ்சேவித்துத்திருமுன்போற்றிக்
காகலால்வணங்இயேத்தஇக்கருமூலகாரணன்பரற்
கோதிலாமுனிம௫ழ்க்துகுறுகினான்குமானோடும்.
இ-ள். சர்வாதிபதியானவர் இருவுளம்பற்றின அருளைத்தலைமேற்கொ
ண்டு கூத்தாடிக் குற்றமில்லாத கோயிலிள் காலமிது சேவித்துச் சந்நிதியி
லே தோத்திரஞ்செய்து பத்தியினாலே வணங்கியேத்தி ஸ்ரீமூலத்தானமுடை
ய தம்பிரானாரருகே குற்றமில்லாத வியாக்கிரபாத மகாருவியதிபிரியத் தட
னே இரணிய வன் மனுடனேவந்து குஅகினா-௭-அ. . (௬௦)
ழ் இரணியவன்மகாமுன்னிறைஞ்சியதிங்கையீங்காற்
நிருகடங்காணப்பெற்றோமென்றவன்றனக்குச்செப்பி /
மருமலர்தூவுவித்துவளர்புலீச்சுரத தமன்ன
மொருவன இருகாள்போற்றியுற்வுறவிறைஞ்சுவித்தான்.
(a
௯௦ கோயிற்புராணம்.
இ-ள். இரணியவன்மனே நாம்முன்னம்ஈமஸ்கரித் து வழிபட்டது இந்த
வஸ்துவை யாக்கும் இர்தமுதலை வழிபட்டஇனாலே திருகடங்காணப்பெற்றே
ம் என்னு அவன் தனக்கு அஅக்கிரடித் அ மணம் இனிய புட்பாஞ்சலிசெய்வி
ததுப் பெரிய வியாக்கிரேச்சுரத்திற்பொருக்தின ஒப்பில்லாதவனுடைய ஸ்ரீ
பாதபங்கயத்தைத் தோத்திரஞ்செய்அ உறவுபொருர்த ஈமஸ்கரிப்பித்தான்--
ஆதியைப்பதஞ்சலிக்காமண்ணலையர்ச்சித்தற்குப்
போதகவென்றுகொண்டுபோய்ப்பணிவிக்துப்போர் து
காதலினிற்புகுந் அகரு.அபமன்னியன்பின் .
பேதைநீபெழுதுபெற்றபிள்ளைகைக்கொள்கவென்றான்.
இ-ள். ஆதிவஸ்அவானவரைப் பதஞ்சலிக்குத்தேவனான சுவாமியை
அரச்சனைசெய்தற்கு வருகவென் அ அழைத் துக்கொண்டு போய்ப்பணிவித் அ
மீண்டு காதலுடனே பன்னசாலைபுகுந் அ தஇரிகாலமும் கருதப்படும் உபமன்
னியனுக்குப்பின்பு நீபெறாமற்பெற்ற பிள்ளையை யிரட்டித் தக்கொள்பெண்
ணே என்று தம்பத்தினியைநோக்கிச்சொன்னார்-.. ௭-௮, (௬௨)
என்றவனருளக்கேட்டவிரணியவன்மனென்னும்
வென்றிகொள்குமரனன்னைவியன்மலர்ப்பாதமேத்கப்
பின்றிகழ்சடையானாமம்பேசுகாட்பிறந்தநாளா
மன்றுளாரெமக்களித்தமணியெனமகவைக்கொண்டாள்.
இ-ள். என்று அந்தவியாக்ரெபாதர் அருளிச்செய்யக்கேட்ட இரணிய
வன் மனெனனும் வெற்றிப்பாடைய குமாரன் மாதாவினுடைய மணம்பொ .
ருநீதின செங்கமலம்போலும் பாதங்களைவ்ணங்இப் போற்றப் பின்தாழ்க்
அவிளங்கன சடையானுடைய ஸ்ரீபஞ்சாக்கர மூபதேசம்பண்ணின நா
ளேபிறந்தநாளாகக்கொண்டு மன்றுணீங்காதார் A தத
வளர்தீதுக்கொண்டாள்---௭-௮. (௬௩)
அர்தமிலின்பமெய்தியரசிளங்குமானன்பான்
மைக்கனாயவாழுகாவின்மறைமுனிகருணையாலே
புக்தியாலுவந்திருந்துபுகல்வனையழைக்இிருத்திச்
சி்தையாருபதேசங்களருளினாற்செப்பலற்றான்.
இ-ள். முடிவில்லாத இன்பம்பொருந்தி இராசகுமாரன் மாதாவும்
பிதாவும் தன்பேரிலேவைத்த அன்பினாலே தானேபிள்ளையாஇ வாழுநாளில்
வேதமுனிகிருபையினாலே மனங் களிகூர்்தருர்ஐ பிள்ளையை அழைத்து
முன்னேவைத்துச்கொண்டு சத்தபாக மிகவுண்டாக்கும் அருளுபதேசம்பண்
ணத்தொடங்டுனா-.-௭-று. ... (௬௪)
வாக்கொமெனமிறக்தமன்னவனெங்குமாகி
நீக்கறநிமைந்தானேனுநிகழ்கராககனான் முத்தி
இரணியவன்மச்சருக்கம். க
போக்கெளிதல்லவென்றப்புனிதனேபுந்திசெய்செம்
பாக்கியவகையாலெண்ணில்பஇமிகும்பாரில்வைக்தான்.
இ-ள். வாக்குமனாதீதராயெ இறைவர் பரிபூரணமாய்ச் சடசித்அக்களில்
நீங்காம னிறைந்தாரேயோதிலும் ஒருவர்க்கும் விளங்கத்தோனமுது, ஆகை
யால் முத்தியிலேபோக்குவ து எளிதல்லவென்று ஆகாதிசுத்தராகய அவரே
இருவுள்ளத்தடைத்அ நாம் முன்செய்த புண்ணியமிகுதிமினாலே எண்ணிறந்த
இருப்படைலிடி-நீண்ட பூமியிலே கற்பித்தார்-—௭-௮. (௬௫)
.. திருப்படைவீடு என்ப அ-கோயில்,
பதிகளெண்ணிலவுண்டென்றுபகர்கருமவற்றுளண்ணல்
கதிகரவறுபக்கெட்டாங்கற்பிகமானதானத்
இதமலிகொகையிலோராறேற்றமாமற்றவற்று
ளஇகமாமாரூர்காசியம்பலமென்மு ரன்றே.
இ-ள். எண்ணிறந்த திருப்படைலீ0 உண்டென்று வேதாகமஞ்சொல்லும்
அவற்றுள் முத்திக்ஷத்திரமாகத் தம்பிரானார்கற்பிக்கப்பட்ட அறுபத்தெட்
டுத்தானங்களில் திருவள்ளதீ௮ மிகவும் பொருந்தின ௮ இச்தத்தொகையில்
ஆறு திருப்படைவீடி மேன்மையுள்ளதாக இருக்கும் ஆராய அவற்றிற்குள்
ளே மேலான இருவாரூர் திருக்காடு திருஅம்பலமென்று வேதாகமங்களின்
வழிபோனவர்கள் அசாதியேசொன்னார்கள்--ஏ-௮. (௬௬)
மெய்ம்மைநற்சரியைபத்திவிளங்கெஞானமேவா
வெம்மையொப்பவர்க்குமுத தியிறையிலியாகவிட்ட்
மும்மைநற்பதிகடம்மின்முளை ததவர்முடிக்தோர்மூவாச்
செம்மலர்க்கழல்கண்டோர்கள்வெத்தினைச்சேர்வரன்றே,
இ-ள். சத்தியமானசரியாபதம் கிரியாபதம்யோகபாதம் பத்திஞானவ
யிராக்கியம்பொருந்தாத எம்மை ஒப்பவர்க்கு அத் அவிதமுத்தியை ௦ யிறையி
லியாகக்கொடுத்த நல்ல மூன்று திருப்படைவீடுதன்னில் இருவாரூரிற்பிறக் தவ
ர்கள்காசியிலிறந்தவர்கள் சிதம்பரத்தில் மூப்பு இளமையில்லாத செந்தாமரை
மலர்போன்ற ஸ்ரீபாதம் கில் அப்பொழுதே சிவசாயுச்சியம் பொ
அவாரர்கள௭- ற. (ஆ)
பிறந்திலமாரூர்தன்னிற்பேசியகாசிமேவி
மிறந்நிலமிரண்றொத்தியின்பமும்பின்பதாநா.
மூறைந்திடுந்திலலைஞானயோகமார்கானமாமாற் .
செறிந்தடிகாணசுசீவன்முத்தசாய்த்திரியலாமே.
இ-ள். திருவாரூரித் பிறக்கப்பெற்றேபில்லை மரண்முத்தியென்ற சொ
ல்க காச வயில் போயமரிக்கப்பெற்றேயில்ல இரண்டு திருப்படை லட்ச.
0 இறையிலி ௪ என்பது. ன் சர்வமானியம்..
௯௨ கோயிற்புராணம்.
ற் சனனமரண முத்திகளும் இப்போதசா இிக்கவென்னில் நெடக்காலத் அக்கு
ப்பின் கைகூடுமாதலால் முதற்றரமாகாத நாம்வம்து பொரும் அம்தில்லவ
னம் ஞானங்கூடி நிறைந்த தலமாதலால் அதிற்பொருர்தின ஸ்ரீபாதம் தரிசன
ம்பண்ணில் ௮ப்பொழுதே சீவன் முத்தராய் எங்கும் சீராட்டித்திரியலாம்.—
அரிவையூழிவி.லூரென்றலகினூல்பரவமேருத்
இருவிலூரிரகக்கேந்துஞ்செம்மையானம்மையாளூம்
பரிவிலூர்புலிபோனல்கிப்பருமைசெய்பெருமையாலே
பிரிவிலூர்தனியூ ரெம்மார்பெரும்பற்றப்புலியூசாகும்.
இ-ள். சவசத்திஷரொன்றும் அழிவிலாதஷர்என்௮ம் எண்ணிறர்தவேதாக
மங்களால்புகழப்பட்ட மகாமேருவென்னும் இருச்கைவில்லைத் தாகூருந்கேரி
லே நின்அதாங்கும் செம்பவளக்குன்றொப்பானவர் எம்மையாண்டுகொண்
டீருளும்பரிவினாலே பெரியபுலிபோலத்திருவளம்பற்றி வியாக்கிரபாதனென்
௮ ஒருபெயராக்கன திருவருளின்பெருமையாலே அக்கினியும் உட்டணமும்
பேரலத், தமக்குமீங்காத ஞானசொருபமாநிய ஒப்பில்லாதவூர் எம்ஞூருமாகி
யெம்முடையபேராலே பெரும்பற்றப்புலியூரென் அம் பேரான த-௭-௮.
பெரும்பற்றப் புலியூரென்பதற்கு முன்னாராத்தபொருளை யுரைத்துக்
கொள்க, (௬௯)
தன்றனிமன்றமென்னஞ்சச்தொகந்தமாகு
மென்றருமறைகணான்குமீரிருதிசையும்பற்றி
நின்றருள்ப.ரவராகனேரிமைகாணவேணி
_ பின்றிகழ்தரகின்ராடும்பெத்றிநீிபெற்றியன்றே.
இ-ள். தனஅ ஒப்பில்லாசசபை சத்திய ஞாசாகக்சமாகுமென்று எப்
பேரஅம் அருமறைகள்நான்கும் சாலுஇக்கும் பொருச்இவிடாமனின்று தரு
வருளைத் தோத்திரம்பண்ணச் சதம்பரசாதரானவர் இரியாசத்திசாண விசி
ந்தசடைபினவிளங்க அசையாமல்நின்றாடும் ஆஈர்தத்தைநீபெற்முயன் மோ.
பாவகமிறந்தநாதன்பர கமுன்பணிக்கவந்தான் .
றேவரகடேவனென்னுந்திகழ்திருச்சின்னவோசை
மேவியபோதிலன்புமென்புமையுணர்வுமெய்யு
( மாவியுமுருககம்மையாண்டவாகாண்டியன்றே,
இ-ள். மனோபாவங்கடர்த பரமசிவம் முன் அரந்தகநிருத்தத்தைக்கட்
புலனாக அளிக்கவர்தார் தேவர்கள்தேவனென்று விளங்கின திருச்சின்ன
வோசைகேட்ட மாத்திரத்திலே தன்னளவித்சினேகமும் எம்முடையசரீர
தீதிலே யென்பும் பஞ்சேந்திரியவிஷையங்களிற் சுட்டதிவுஞ் சரீரமும் இவ
ற்ஜிற்குப்பிராணனாய்கின்ற நாமும்வகுப்பற்றப் பொதியித்கலகு உருகியொ
ஈந்தவெள்ளமாக நம்மையாண்டுசொண்டவகை நீகாணப்பெத்றா ய்_௭- று!"
1
இரணியவன்மச்சருக்கம். ௯௩
கேசமார்மன்றகன்றுசிவகதிதேடியுற்றாற்
காசியிலில்லைதில்லைகஇதருமென்றணைந்தாற
பாசமதகலமுத்திபணித்திடுமென்றுரென்று
லீசனதருளிரக்கத்தெல்லையார்சொல்லுவார்.
இ-ள். தக்௲ணதேசத்திலுள்ளார் நிறைந்த ஞாதமாகியசபையை அணு
காமல் நீங்கிக் காசிமான்மியங்கேட்டு முத்திபெறச்சென்றால் காசியென்றெ.
அவிமுத்தத்தில் அவர்களுக்குமுத்தியில்லை காசிக்ஷேத்திரத்திலுள்ளவர்கள்
. இதம்பரமான்மியத்தைக்கேட்ட அடைந்து €ர்பாததரிசனம்பண்ணின மாத்தி
ரத்திலே பஞ்சபாசமகலச் இவசாயுச்சியத்தைக் கற்பித்திரிமென்று வேதா |
கம வழிச்சென்றோர்கள்சொன்னாரென்றால் சர்வேசுரனுடைய அருளின்கா
ருண்ணியத்தை யாரளவு படுத்திச்சொல்லுவார்கள்-௭-௮அ. (௭௨)
கன்றமரன்பாலான்பால்கவர்கருங்காலமேனும்
வென் றிகொளம்புவீமும்வேலையாயினுமிமைப்பிற்
சென்று றுமமையமேனுந்திருவடிதெளியரோக்கி
நின் றவர்காணநின்றார்மீள்பவநீங்கனா।ரே. |
இ-ள். சன்அவாய்வைத்த மாத்திரத்திலே யிரங்கச்சரந்த பசுவின்பால் :
கறக்றெகொல மாத்திரமாகலும் வெற்றிகொள்ளவெய்த அம்பு அதிலிமுங்கா
லமாதிலும் ஒருநிமிஷஞ்சென்அ பொருந்தினமாத்திரத்திலே யாகிலும் சீர்பா
தம்விளங்கக்கண்டு பாதத்திலே ஒருகால் கூடி.நின்றவர்கள் எதிர்ப்பட்டு
நின்று ஆர்தீதபிறவித்தயரால் நீட்டிப்பு வே கினார்கள்--௪-௮ு, (௭௩)
ஆரணவுருவார்தில்லையம்பலமெயதப்பெற்றோ
ரோருணர்வாவரென்று மொன்றலரொன்றாரல்லர்
காரணராகாரொத்தகருத்திலர்கிருத்தவின்பப்
பூரணரவர்கள்வாமும்புவனமும்பொதுவாமன்றே.
இ-ள். வேதசொருபமாயுள்ள சம்பிரானுருடையதில்லையம்பலத்தைத் த
ரிசிக்கப்பெற்றவர்கள் பூரணஞானமாவார்கள் எக்காலும் வேதாச்தஞ்சொல்
லும் சாயுச்சியம்போல வொன்றாயிரார்கள். இரண்ட அத் இருக்கையாகிய சா
யுச்சியம்பொரும் தியிருப்பார்கள், பஞ்சகிருத்திய கர்த்தாக்களாகார அதேதெ
ன்னில் கருச்தியம்பண்ணுவதற்கு இச்சை இல்லாதவராதலால் நிருத்தாகச்
த பூரணாஅபவர் எப்படிப்பட்ட அடியார் எந்தப்பூமிமிலே திருவளம்வாழ்ஈ
அ எழுக்தருளினு மவ்விடமெங்குஞ் ௪த்தஞானமயமாம்-.-௭-று. (௭௫)
கண்ணுகலாடல்வெற்பிற்காரிகைகாணுமிந்தப்
புண்ணியமன்றெவர்க்கும்பொதுவெனுமதனாத்சூதன்
றண்ணளிவியாதன்மைந்தன்சவுனகன்றநயனென்றென்
'றெண்ணருமுனிவர்இல்லையெல்லையினெய்இனார்கள்.
௯௪௫௪ கோயிற்புராணம்.
இ-ள். பரமேசுரனுடைய நிருத்தத்தை மலையரையன் புத்திரியாயெ
பரமேசுவரிகாணு மிச்தஞாமயமாகியமன் ௮ இயாவர்க்கும் . பொதவென்ட
தனால் - குதமகாரிஷி காருண்ணியவானாயே வியாசர் அவர்புத்திரர் சுகர்
அவர்புத்திரர் சவுனகரென்று பின்னும் எண்ணிறந்தமுனிவர் இல்லையெ
ல்லை£மஸ்கரித் த முத்தரானார்-௭-௮அ, (௪௫)
மார்கழியாதிரைத்தாய்வருவிழாவெழுதல்போற்றிச்
சர்மலிகமலவாசக்திகழ்செகங்கையாடிப்
பார்திகழ்பாதமேத் இிப்பணிந்தருளணைம் துசிந்தை
யார்தருமன்புநீடியவருகற்றவர்களானார்.
இ-ள். மார்கழிமாதம் இருவாதிரைராளையுடைத்தாய்வரும்இருவிழாவில்
சிவபெருமான் எழுர்கருளுதலைப்போற்திச்சேவித் அ இலக்குமிகரமான பொ
ம்முமரைமணங்கமமுஞ் சவகங்கையில் ஸ்காரம்பண்ணிச் சர்வலோகங்களு
ம் விளங்கின ஸ்ரீபாதத்தைப்பரவி ஈமஸ்கரித்அ அருள்பொருந்திச் சித்த நி
றைந்த அனபுபெரு அந்த ஆத்மாக்களும் எண்ணிறந்த மூதீதரானார்கள்--
கற்றவமைந்தவெந்தைகயக்தபேரருளானாமு
மூற்றஇங்கலர்கள்கொய்வானோங்குகோங்காதியேற
வெற்றிகொள்வரத்தாலிந்தவியாக்ரெபொகமேன்மை
பெற்றனமிகனாலெல்லாப்பெருமையும்பெற்றாமன்றே.
இ-ள. நல்லதவத்தையுடைய மைந்தனே என்னுடைய தம்பிரானார்விரு
ம்பிய திருவளினாலே நாமும்பொருந்தின இவ்விடத்அத் திருப்பள்ளித்தாமம்
எடுப்பதற்குவுயர்க்த கோங்குசண்பக முசலானவிருக்ஷங்களில் ஏறமேலான
வரத்தினாலே இடந்தலியாக்கிரபாதனென் கற மேன்மைபெற்றனம் இதனாலே
விதிப்படிமலர்எடுத்து அர்ச்சித்து எல்லை இல்லாத எல்லாப்பெருமையும்பெ
ற்ரோம்-—௭-௮அ. பட்,
ர டன்ன ற்ப ழி
மன்னுகம்புசல்வன்்முந்தமாதுலன்மனைப்பாலுண்டு
பின்னையிங்கெய்இரம்பாற்பெருதுபால்பெருமானோடு
பன்னருமன்புகீடிப்பாற்கடலருளாற்பெற்று.
இ-ள். மனோவாக்குக்கெட்டாத அருட்புதல்வனான உனக்கு முன்பாகச்
சனித்த விசிட்டமான உபமனனியனென திற பேோநிலைபெற்ற நம்முடையபி
ள்ளை - முன்னர் மாமனாராகிய வசிட்டர் ஆச்சிரமத்திலே சுரபியின்பால்குடி
த்து வளர்ந் து பின்னர் இங்கேவந்து நம்முடையவிடத்திற் பால்பெறாமற் றம்
பிரானாரிடத்து மிகுந்த அன்பினலேயமு ௮ ஆவர்இருவருளினாலே இருப்பாற்
கடல்பெற்றுண்டு தெவிட்ட௭-௮. ப .. (௭௮)
ஆண்டிடுசாபங்கொள்ளுமவரையுக்துவரையும்போய்க்
காண்டுமென்றுண்டணைர்கக்கரியவன்முடிமேற்பாத
இரணியவன்மச்சருக்கம். ௫
நீண்ட்வன்புடனேவைத்துநீலகண்டரையுநல்கி
யீண டுவந்தகன்முனின்னுமெய்துவனின்றுகாளை.
இ-ள். பிருகுமகாரிஷி யாச்சிரமமாகய அவ்விடத்தே இட்டசாபச்தை
கீகைக்கொண்ட மகாவிஷ்ணுவின் நவாவதாரமான இருட்டினனையும் அவரா
காபுரிமிலேசென்று சித்தபாகமறிவோமென்று அவ்விடத்திலேபொருந்தி ௮
ந்தக்கருட்டினன் சிரசின்மேல் மிகுந்த காருண்ணியத்தினாலே இருவடி வை
தீன விசேடதிக்ஷைபண்ணி நித்தியார்ச்சனைக்கு மீல்கண்டரென்றெ இவலில்
் . கப்பெருமானையும் எழுந்தருளப் பண்ணிக்கொடுத்து இவ்விடத்திலேவக்.த பி
.. னனையும் போனானின்னமும் இன்று தாளைக்குள்ளே வருவனென்றார்--௭-அ,
பங்கமிலபுகழகந்தன்பகஞ்சலியாகியன்பா
லிங்கணைக்தெம்மோடாகியிருந்தபின்னிறையெமக்கு
மங்கலகடமுக்கெய்வமன்றமும்வழங்வொனோர்
தங்களையெங்களோடுந்தகும்பணிதந்துகொண்டான்.
இ-ள். குற்றமற்ற புகழையுடைய சேடன் பதன்சலிவேடமாப் அன்பா
லிங்குவர்து எம்முடனேகூடியிருந்தபின் இறைவனே எங்களுக்குச் ரேஷ்
டமான ஆகநதகிருத்தமு£ திவ்வியமான ஞாநாம்பரமும் புலப்படுத்தித் தேவ
ரகளையு மெங்களுடனேகூட வழியம்பண்ணத்தக்கதாக மேன்மைததக்து அடி.
மைகொண்டார்-—௭-. ... (0)
சயமலிசாமவேதத்தலைவரிலொருவனா।ன
செயிமினிமுனிவனண்ணித்திருகடக்தொழுதவாழ்ந் து
வியன் மலர்ப்பாதமன்பால்வேகபாதத்தவத்தா
னயமிகப்பரவியின்பநண்ணினானெண்ணமார.
(இ-ள். வெப்பிரீதி மிகுந்த சாமவேதியர்களில் ஒப்பில்லாத சயமினி மகா
ரிஷியானவர்வர்அ சிதம்பரநிரறாத்தக்தொழமு,த பெருவாழ்வுபெற்ற மேன்மை
யாயெ செங்கமலப்பொற்பாதங்களை பத்தி சரபுரமாக வேதபாதத்தவத்நினா
லே இனிமைமிகத்துதித்தப் பரமாநந்தத்தைப் பொருச்தினான் நினைவின்ப
டியேமிக-௭-௮. (௮௧)
. துத்கடனென்மோர்பாவிதுணிகருவணிகனென்போன்
கற்கடமனையசிந்தைக்காதகன்மாகமாதத்
திற்கடனாகுகாளுற்றிறைதகு தறையிற்றில்லை
கறகடற்படியமுத்துண்ணினாரொண்ணிலார்கள். ப
(இ-ள்) கொலைக்குக் அணிந் தள்ள மகாபாதகனான அரக்கடவணிகனென்
இற பெயரையுடைய கள்ளச்சம்பாகாரன் மலைமருங்கிற் சரவழியொத்த இத்
தத்தையுடைய கொடுச்தொழயிலாளன்மாசிமாதத்தில்ஈக்ஷத்திரமாயெமகத்இ
ற்பொருர்தித் தம்பிரானார் தீர்த்தஞ்செய்தருளுறெ பாசமறுத்தான் அறையி
லொருநாள் சிதம்பர க்ஷேத்திரசமீபமான நற்கடலிலே . ஸ்ஈாநஞுசெய்ய
எண்ணிறந்த பேரவனுடனே முழுடு முத்திபெற்றார்கள்-௭-ற, (௮௨)
௯௬ "கோயிற்புராணம். :
மாசிலாவுலூந்றீர் த்கம்வானவரனையஇலலை
- யாசிலாவேககஞ்செயகிலவாவிகளெவர்க்குக்
தேசமாரயன்மால்போல்வதிகழ்திருக்குளமெவர்ககு
மீசனாமென்னமேலாயெளி அமாயிருக்குமன்றே.
இ-ள். குற்றமற்ற உலகங்களில் கங்கைகாளிக்தி காவேரிமுதலான இர்த்
தங்கள் இர்திரன்முதலான தேவர்களுக்கொக்கும் சிதம்பர தீர்த்தத்திற் குற்
மற்ற பரிசவேதியை யெவர்க்கும்பண்ணுறெ நவதீர்த்த முதலான எல்லா
வாலியும் பிரகாசமிகுந்த பிரமலிஷ்ணுக்கள் இருடி களைஒக்கும்அருள்லிளங்கு
ம் புண்டரீகப் பொய்கை தேவ ர்கள் விஷ்ணுக்கள் பிர்ம ரிஷியாவார்க்கு
ம் சர்வேஸ்வரனைப்போலக் கங்கைமுதலான தீர்த்தங்களுக்கும் சிதம்பரதல
கவதீர்த்தங்களுக்கும் தான்கர்த்தாவுமாயருட் டண்ணளியேவடிவாதலால்
தன்னையடைக்தோர்யாவர்க்கும் எளிதாயிருக்கும்--௪-. (௮௩)
கங்கைகாளிந்திபொன்னிகன்னியா திகளவணங்கும் |
பங்கயவாவிதானே பழு துகளகற்றவற்றா
லிங்குகின்னவைகழித்தவிலஞ்சியிக்கனகமேணி
தி
மங்கலமன்றுளாடமென்னவனருளாமன்றே.
இ-ள். கங்கைகாளிந்தி - காவேரி - கன்னி-சரசுவதி - நர்மதை - யமுனை
முதலான சர்வதர்த்தங்களும், தற்களிடத்திலுண்டான பாவங்களும்போக
வணங்கும் புண்டரிக புட்கரணிதானே சர்வாத்தமாக்களிடத்திலமுள்ள பா
சசேதம்பண்ண வல்லதாதலால் இவ்விடத்து உன்னுடைய தேககுற்றதீதை
நீக் இந்தப்பொற்றாமறை தீர்த்தம் பொன்வடி வைத் தந்தது மன்றில் நிருத்த
ஞ்செய்தருளும் சர்வேசுவரனுடைய அருளாகும்--௭-அு. (௮௪)
மன்னவனெமக்களித்தவாழ்வுகேள்வழாதமைந்த
கன்னலுஞ்சுவையும்போன்மெய்க்காட்சியுங்கருத்திலின்பு
மன்னியமின்மைகாட்டியகம்புறமென்றிரண்டு
பின்னமிலருளுக்தந்தபெற்றியார்பெற்றுளாரே,
இ-ள். தேவராசன் நமக்குத்திருவுளம்பற்றின பெருவாழ்வைஒமுக்கநீங்கா
. த மைந்தனே கேட்பாயாக சருக்கரையுஞ்சுவையும்போலக்கொண்ட தருமே
னியும் ஈசுவரத்தியானாஅபவமான ஆகந்தக்களிப்பும் அர்நியமின்மையைப்புல
ப்படுத்தி உள்ளென்றும் புறம்பென் அம் இரண்டறச்சுட்டி உண்டாக்கி யறிறெ
ஆத்மஞாநத்தைநீக்கி ஒரு ீர்மையாக்கும் அருளே நமக்கு வடிவாகத்தந்த
பேற்றை நீபெற்றதேயல்லஅ மற்தியாவர் பெற்றுள்ளவர்--௭-று. (௮)
இன்றெமக்கிறைவன்றுத்தியிகபர த்தெளிதினல்கு 1
மன்றிதுவென் று தொல்லைமறைமுனியுபதேசங்க
ளன்றருள்செய்யமைந்தனராவிகண்சொரியநைக அ
சென்றுமுன்பணிர்துதந்கைசெவடிசென்னி வத்தான்
- இரணியவன்மச்சருக்கம். ப ஸ்ள
இ-ள். இப்பொழுது ஈம்முடைய சுவாமியானவர் முத்தியைப் பரத்திலும்
இகத்திலும் எளிதாகத் இருவுளம்பற்றும் சபை யிதுவென்று பழையமறை
முனிவன் சாத்திரலித சம்பிரதாய்லித ௮ நபவவிதமான உபதேசங்களை அப்
போது அருளிச்செய்ய இரணியவன்மன் விழிநீர்த் தாரைகொள்ள கெக்குரு
இயெதிர்சென்ன அட்டாங்கமாகநமஸ்கரித் தப் பிதாவாயெ வியாக்கிரபாதர்
சேவடி களைத்தன்னுடையசிரகிலே வைத்துக்கொண்டான்-—௭-:௮. (௮௬)
சென்னிசேர்பாதங்கண்ணுஞ்டிக்கையுக்கெழவைக்து.
முன்னுறவணங்கியேக்இமுகமிகமலர்க் துஞான
மென்னையும்பொருளாநல்இற்றிறைவநின்கருணையென்று ட
பன்னருமன்புநீங்காப்பரிவுளம்பெருகுவிக்கான். ்
இ-ள். ரெரினிடத் அப் பொருக்கிய சர்பாதத்தைச் கண்களிலு மிருசயக்இ
அம்விளங்கவைத் து மீளவும் சக்கிதியில்கமஸ்கரித் அத்தோத்திரம்பண்ணி முக '
கமலம் மிகவுமலர்ர் த(ஆதியர்தகுனியமாயிருக்றெ) ஞானத்தைப் பொருளல்
லாத வென்னையும்பொருட்படுத் தத் திருவுளம்பற்றின து தேவரீர் காருண்ணி
யசத்திழியேயவேறிலையென்ற சன்னிடத்திலுண்டான வுரையிறம்கு அன்பி
னாலே. ஒழியாமற் பிதாவிலுல்களிகூரப்பண்ணினான்...௪-று, (௮௪)
ஆயபேசருள ரல்வாமுமரசிளங்குமரனாளுர்
தூயநீர் தீதடம்படிற்து தணைவனை ததொழு அ தந்தை
சரயைபோலமர்க்தநந்தன்மாள்களும்பணிந் தவர்க்கங்
கேயமாறேவலுஞ்செய் இளங்கதிர்போலிருந்கான்.
க இப்படிக்முண்டாகய பேரருளினாலே பெரியவாழ்வுபெற்அவாமும்
வாலீபனான இராசகுமாரன் சாள்தோறும் அருள்நீர்ப் பொய்சையிற்படிக் அ
ஆத்மசகாயனைத்தொழுது பிதாவுக்கு நிழல்போற்பொருக்திப் பதஞ்சலிமகா
ரிஷி சீர்பாதசேவையும்பண்ணியவர்களிருவருக்கும் பொருந்தின பணிவி
டையுஞ்செய்து யாலசூரியனைப்போலப்பிரகாடித்திருச்தான்-...எ-று.. . (௮௮)
வெறு. |
இங்கிவன் சிகழ்வெய்துகாண்மதுவென்னுமன்னன்வ௫ூட்டனைச்
சிங்கவன்மனையென்னைநீதிசெலுததுமாறுசெலுக்துகென்
ஐங்கவன்றன்மனந்்திருத்தியருக்தியோடுபரிக்துமெய்ச்
சங்கமங்கழிவித்தரும்புகம், காவிலாவுடலாயினான்.
இ-ள். இங்விடத் ௮ இந்த இரணியவன்மன் க
நாளிலேசெளடபூமியில் மஅலிர்திர இராசா வட்டமசாரிஷியைப்பார்ச்.த
என்னைக்கொண்டு மறுநீதிசோராமல் ந்டத்தினாற்போல சிங்கவன்மனைக்கொ
ண்ட செங்கோல் ஈடத் அலீராகவென்று அவ். விடத்தில் அச்தரிஷி அஅமதிகொ
ண்டுமிகுத்த ஆக. ரச். அடனே எடுத் அக்சொண்டிருக்க போசகசரீரத்தைக் அ.
மிலித் துல் குற்றம் ம்றபெரியபுகமுடம்பை யதிட்டி கீதிருக்தான்--௭- . (29)
eb
மீல்] கோயிற் ற்புராணம்:
இன் ஐமிர்க்குலமாஜொடன்ண்டுலடுக் அவக தற்கு
'மன்னுயிரப்படைபின்றொடர்க் துமயானவாழ் வுமுடிக் அ௩ற்
பொன்னிலக்கமில்கூறையாதிபொழிர் கழிந்துவசிட்டனீ
டின்னமைச்சர்கண்மன்னர்மைந்தருடன்கடன்செய்திருந் அழி
இ-ள். இனியவுயிரொத்த குலஸ்திரீய்டனே இராசாவும் உடலெடுத் சத
விட்டரீக்கத்தக்கு நேராகநிலைபெற்ற அகத்தடிமை புறத்தடிமை முதலாயி
னர்பின்னேதொடர்ம்அபோய் மயானத் தொழில்முடித்.த நல்லகனகதானம்
இலக்க மில்லாத வத்திரதானம்பூதானங் கோதானம் கன்னிகாதான முதலா
னவையும் கொடுத் அக்கையேற்புமுதலானவையுங் கொடுத்து வட்டமகாரி
வி நெடுங்காலத்திலுள்ள மந்திரிகள் குஅநிலடஇராசாக்கள் இராசகுமாரரிரு
வருடன் கூடித் தாழ்செய்யவேண்டிய கடமைகளைச்செய்திருக்குங்காலத்தில்
யாதுசெய்குவமென்னமைந்தர்களெந்தைமுந்தவிசைந்ததே
மேதகும்படிசெய்கவென்னவிரசிட்டனானவசிட்டன்யா
் னீ திகங்கியசிங்கவன்மனை நேடியிங்கணேவிப்பனீ ர
தீதகன்றிடவென்றிசெய்திருமென்றதென்றிசை செல்குவான்
இ-ள். இனிமேற்செய்யுங்காரிய மேசென்று யாவரும்வினவ குமாரர்
இருவரும் எம்முடைய்பிதாவுக்கு முக்தப்பொருத்தமானதே பெருமைதரும்
படி. செய்தருளுவீராக வென்ன வசிட்டமகாரிஷி ஈாம்போய்த்தேடி மீத
பொருந்திய சிங்கவன்மனை அழைத் அக்கொண்டிங்கே வருவோம் நாம்வரு
ம்ளவும் நீங்கள் குற்றம்ீங்கப்பகைதீர் தீது இருளைத் 1:
இச்செல்லுவார்—௭-௮. ட
அங்கவங்கமடைநதுகங்கைபடிகககன்கரையான௩ந
தெங்குநரடிவளங்கொள்காசியிறைஞ்சிவிர்தமகன்றெழி
றங்குமாளவகுச்சராஇதகுக்தெலுங்குகடந்துநற்
சிங்கவனமனிருந்தவெல்லையறிந் ததில்லைசெறிந்தனன்.
இ-ள். அங்கவங்க தேசங்களைப்பொருந்திக் கங்காஸ்நானஞ்செய் அ
அதன்கரைவழியாகச்சென்று எவ்விடமுர்தேடி மரணமுத்தி க்ஷேத்திரமா
கியவளமைகுடிகொண்ட காசியைஈமஸ்கறித்து விச்தகிரியைக்கடம் அ அழகு
பொருந்திய தகுதியுள்ள மாளவகுச்சராதி தெலுங்குதேசங்களையுங்கடம். ௫
நல்ல சிற்கவன்மாவிருஈ்தவிடம் விசாரித்ததிக்து தில்லவனத்தைப் பொருநர்
தினார்-௭-அ. ந (௯௬௨)
மன்னுமாறயர்வெம்மையாறவ௫ட்டன்வண்களவார்நிழற்
றன்னினாதனையெய் தமா றணர்தண்புலிச்சரணத்தனீ
மூன்னமேவுகயா அமிந்கமுயங்குபூசை முடித் அவம்
துன்னொடாகுவனென்னமைந்தனுவந்துசென்௮ுபணிந்தனன். |
இரணியவனமச்சருக்கம். ௯௯
இ-ள்; வசிட்டமகாரிஷி நிலைபெற்ற வழிஈடந்த விடாய்நீங்கும்படி.
கல்ல தருக்களாநீழலிற்பொருந்தின தம்பிரானாரைமஸ்கரித்து இருக்கும”
தனையறிற்த குளிர்க்ககாருண்ணியத்தையுடைய வியாக்கிரபாதர் நீ முன்
னேபோ யானுமிந்தப் பூசையைமுடித்துக் கடுகவக் தன்னோடே கூடுவ
னென்ன அஅக்கிரடெக்க இரணியவன்ம குமாரனும் மனப்பிரியத்துடனே செ
ன்று வ௫ட்டமகாரிஷியை நமஸ்கரித்தான்-—௭-௮. .. (௧௩)
கொழமுதல்கண்டவ னென்றறிந்துமொர் தொன்மைநன்மைக ளின்
வழுவிலாமகனார்தடம்புயம்வாழியேயெனமாமுனி | மையால்
மொழிகளுக்தருகின்மையாயமுமுன்புதுன்புகுவிப்பதொக் .
இிழவறிந்திடுமாகவிழ்க்திடரேோறுமாகரைகறினான்.
இ.ள். சமஸ்கரித்ததைக்கண்டு சிங்கவன்மன்-அருளினாலே இரணியவன்
ம னானதை அறிந்திருச்கையிலும் முன்புபோல ஓர் அ£€ர்வாதம் . பண்ணா
மையால் குற்றமில்லாத உம்முடையமகனாகய மறுவின்வெற்றிப்புயங்கள்வா
ழ்க்தனவோவென்று இரணியவன்மன்கேட்க வசிட்டமகாரிஷி பிரதியுத்தர .
ம் சொல்லாமல் இலேசிப்பதற்குமுன்னாகத் தன்பங்களைக்கூட்டுவ தெொத்
அப்பிதாவின்லேசம் இரணியவன்ம னறியும்வண்ணம் தலையிறக்கிட்டுத் அக்
கம் அவனை ௦ .ஆபாதமத்தகமளவாகஏஅம்படிதரையைக்கீறினார்- -௭-௮(௬௪) .
அன்பமெய்தியவா அணர்ந்தணைதொல்புலிச்ச.ரண த்தனிள்
வன்பணீசனொடெய்திநீதிவசிட்டனேரவாவர் துதா
முன்புசெய்வகையா லுஞானமுதிரச்சியா லமுயங்கினே
ரன்புநீடியதத்தமிற்றிழா தரங்கள் பெருக்கனொர்.
இ-ள். இரணியவன்மனுக்குதி அச்கம்வச்தபடியை அறிந் துவந்த பழைய
வியாக்சரபாதமுனிவர் இனிய வலியபணீர்திரனாகய பதஞ்சலியுடனேடுட்டி
நீதிவமுவாதவிட்டரும் தாங்களு மொருவர்க்கொருவர் எதிரேவ௩் அ தாழுன்
புசெய்யும் பிரகாரத்தினாலும் ஞானாஇசயத்தினாலும் கூடினமூவரும் தந்தம்மூ
டைய சிசேகாதிசயங்களினாலே தங்களிற் டுங்கள் விளங்கச்செய்யு மங்க
காரங்கள் வந்திப்பித்தார-௭-௮அ. (௯௫)
மன்னுநற்றவர்தம்மிலுய்த்தபின்மைந்தன்வந் துவணங்கநா
மென்னுரைத்துமுடிந்தவாதிதுவென்றுதக்தையெடுக்துமேன்.
மின்னிலைத்துளதண் சணிரமொக்குளும்வேறிதற்குவமித் திடிற்
றன்னையொத் தளதென்னிலாருடறஞ்சமாநினை நெஞ்சரே.
இ-ள். நிலைபெற்ற நல்லரிஷிகள் தம்மிற்கூடி மிருந்தபின்பு இரணிய
வன்மாவந்து நமஸ்கரிக்க சாமென்னசொல்லுவோ முடி. ஈதவாறிகதப்பிரகர
ரமாயிருந்தது என்றுசொல்லி வியாக்கிரபாதர் மார்பாரவெடுத்தனைத்ன ஆ
காசத்தில் தோன்றியழியும் மின்னலையும் சில்பெற்ற தண்ணீரில்தோன்
௦ அபாதமத்தகம் என்ப ௮- odie ia eb கண்டுகொள்ள,
* நீர் என்ப த-நிர் எனக்குறுகிற்று,
தல்ல, கோயிற்புராணம்...
ஜியஜிய்ம்சர்க்குபிலிலைய மிக இருஷ்டார்தமாகச்சொல்லில் இருஷ்,
ஈடாக்சமாகாமல் தன்னையேதானெொத்திருப்பதாதலால் இவ்வுடல் நிலையாயிருக்
கத்தச்கதென்று நினைக்கத்தககவர்கள்யார்--எ-௮, ப (௧௬)
பிசமரேமுதலானதக்இபிறங்கெறும்பிடைபேணுச
ருருவினோர்களில்யாருளோர்சருகோடுவாடையொதுக்கவுற் .
றிரியதாறியகுறைமாருதமென்னவலவினைநல்குமா
'லருவிலோரெனகோத்காகெனவாறுமாமுனிகூறினான்.. |
இ-ள். பிரமதேவர்கள் முதலாக யானையெஅம்பினிடைப்பட்ட வாழ்வுபெ
அம் சரீரத்தையுடையவர்களில் யாவர் ஈசியாதவர்கள் லீசுங்காற்றுப்பல௪ரு
கையும்ஒரிடத்திலேஒதுக்க அதனைச் கூறைக்காற்றுன அ பறக்கடிப்பதபோல
ஒருவினையால் இவ்வுடல் புத்திரமித்திர களத்திராஇிகளுடனே கூடியிருக்க
மேலொருவினைகேரிட்டு . அந்தப் பாசக்கூட்டத்தை நீக்குமாகலால் அருளில்.
லாதவரைப்போலே விதனப்படாதேயென்று ட கபம் வியாக்கிர
பாதமுனி அருளிச்செய்தார்... ௪௮, கா ர ப
மருவரும்புகழ்வாய்மைநீடுவசிட்டன்மாதவமன்னிநீ
ரிருவரும்பெறுகன்மைபொன்னுருவெய்துமைந்தனும்யாமுமிப்
பொருவரும்புவியோருமேலமர்போகரும்பரியாவருகங்.
கருவரம்புகட ல ்கலைகர்ன் சன் இட ன்னான்
இ-ள். அண்டவொண்ணாத தவமும் சத்தியவாசகமும் என்றும் தரல்
இட்டமகாமுனி. மகத்தானதபசசளைப்பண்ணி நீங்கள். இரண்டுபேரும் பெற்ற
பெருவாழ்வை பொன்னுருவடைக்கஇராசகுமாரனும் பாமும்இக்தஒப்பில்லா
த பூமியிலுள்ளவர்களும் சுவர்க்கத்திலுண்டாகிய தேவர்களும் ஒருகாலும்
நீங்காத கருக்குழிச் சிறைவரம்புகடக்அ நீங்கத்தக்கதாக அறுக்கிரகம் பண்
ணினீர்களென்ற ஈல்லவார்த்தை சொன்னார்--௪-ு. ். (௬௮)
இல்லையெல்லைபுருக்திவன்பெறுசீர்கொணீடருள்கூபிலோ ப
ரெல்லையி ல்லைவூட்டகீயுமிறைஞ்சவெய்துகவென்றுகற்
ஜொல்லைமல்லலிலஞ்சிமேவுகொழுக்த கைப்புனலாடுவித்
தொல்லைமல்கியமன்ற 0 வாய்மையுணர்த்திமுன்பணிவித்தனன்.
இ.ள். இந்தச் தெம்பரக்ஷேத்திரத்திலேவர் அ புகுந்து இவன்பெற்ற ர்
சிறந்தபேரருளை வகுத்அச் சொல்லமுடியாது வடூட்டரே நீரும் தீம்பிரானா
ரை நமஸ்கரிக்கவாருமென் அ நல்லபழைய வளப்பத்தையுடையதடம்பொ
ருக்தின அருள்வடிவானதர்த்தச்செல்லத்தில் ஸ்சானஞ்செய்வித் தம்உடனே:
பரிபூரணமான சிதம்பரத்தி னுடைய ரகயெத்தின்உண்மையை விளங்க உப .
தேதித் த் தம்பிரானா ர்சக்கிதிமிலே நமஸ்கரிப்பித்தார்-௭-௮.
த் இனைவுவவ் வழிலிவ்கவகம
௦ இதில் இவன் என்ற தூ இரணியவன்மாவை 0 வாய்மையென்றன். ஞானதீ
கைத பண்ணின முறைமைஎன்ப அ கண்டுகொள்க, உ: | (௬௯)
"இரணியுவன்மச்சருக்கம். தக
கரவிலாடல்வணங்வெண் 0 கருமூலகாரணஞாணப் |
பொருவில்பாதமிறைஞ்சிரீடுபுலி ச்சரந்கொழுகெங்கணு ணும் .
பரவிநீவெடட்டமாமுனிபாய்புலிச்சாணக் த்தன்வாழ்
விரவுமாச்செமத்தின்மேவிவிருக்கருக்தியிருக்கனன்
இ-ள். திரோதர்னமில்லாத அடந்த நிருத்தத்தை சமஸ்கரித்அ வ
ருமூலகாரண னென்று திருஈாமம்பொரும் திய ஸ்ரீமூலத்தானமுடைய தம்பி
ரானாரஅ வேதச்சிலம்பணிர்த ஒப்பிலாத. சர்பாதங்களை நமஸ்கரித்தும் ப
ழைய திருப்புலீச்ச ரமுடையாரை நமஸ்கரித்தும் அந்த நிரு எல்லையில் எங்கு :
் முண்டான ிவலிங்ககூர்த்தங் களையெல்லாம் தீரிசித் அவணங்கியும் தபசுநீய்
காத வடெ்டமகாமுனிவர்பாயுக் தொழிலையுடைய புலிக்கால்போன்ற. பாதத்
தையுடையவியாக்கிரபாதமகாரிஷி வாழ்வுபொருக்தின ஆச்சிரமத்திலே செ
ன்று விருந்து அருந்தி இருந்தனர்-௭ அ. (500)
| அந்திவந்தனை தந்தனந்தனதரரலொச்ரெமத்திலும் |
றெந்தைபாதமிறைஞ்சிவந்திருளெல்லிசெல்லவெழுந்துநற்
சந்திசேர்பணிசாசஐ னுக்ககுசைவராசனுமெய்தவே
வந்தவைதிகராசனானவசிட்டன்மன்னியிருந்தனன்.
இ-ள். சந்தியா காலத்தில் அ.நட்டானம்பண்ணிப் பகஞ்சலிமகாரிஷி.பினு :
டையகுற்றமில்லாத பன்னசாலைக்குப்போய்த் இருவனந்தேசுரமுடைய தம்
பிராஞார௮. இருவடிதொழுஅமீள வியாக்கிரபாதர் பன்னசாலையிலே வக்.
இருண்டராத்திரிபோன வைகறையி லெறுந்திருர் அ பிராதகரலத் நின் அட்
டானம்பொருந்தின பதஞ்சலியும் அப்படிப்பட்ட சைவசிரேஷ்ட ரான வியா
க்ரெபாதரும். வர அபொருந்த வைதிகசிரேஷ்ட ரான சல் அறுட்.
டான முடி.த்திருந்தார்--௪-று. ப ் ் (805)
இதிலாதவிராசராச னும்வந் துவந்தனைசெய்துகா
மேதநிலாரெனநோதகோமருளெந்தைமாரிவர்மைந்தனா
மாதலாலுயர்வீடுமெய் து தமென்றமுன்னரமா்ந்தபின்
கோதிலாதவடட்டன்வந்தமைகூறுவானிடராறுவான்.
இ-ள். குற்றமில்லாத ராசுராசனாகிய இரணியவன்மனும் இருஷிகள் முன்
னேவர்.௮அ நமஸ்கரித்து யாம்காமிகளைப்போலே விதனப்படோம் அருட்பிதா
'ச்களிவர்கள் இவர்களுக்குக் குமாரன்நாம் ஆனதினாலே உயர்க்தமோக்ஷத்
“தைப்பொருக்துவோமென்றுசொல்லித்தமக்குழுன் விதனநீங்யெமர்ந் இருந்த
புற்றை ட் லம் சன்ன பன் ப் சொல்லுவார்
பில்லு ஆற எ ர ASN
இதில் ௦ கருமூல. காரணனென்ப அ பர்தமுலமாயோபாதானத்தைப் பினோ
ரேபிககும் நிழித்; சகாரணனென்ற/ நிக,
௧௦௨ கோயிற்புராணம்.
ஆஅருந்ததிக்கிறையோனெமக்கிவனுக்குஞாலமனித்துகீ |
இருந்தவுயசதுகடக்துகென்றுரைசெய்துமன்னுயிர்சென்றபின்
றருக்தமன்னயிர்போனமேனிதகக்டெந்ததுதம்பிமா
ரிரக்துகொண்டனர்சொண்டுபோதாவிங்குவர்கனனென்றனன்.
இ-ள். கெளடதேசன் சிங்கவன்மனானஎன்மகனுக்கு ஈம்முடைய இராச்
சியத்தைக்கொடுத்து நீர்ரன்றாுக நடசதிக்கொண்டுபோமென்று எமக்குச்
சொல்லி உயிர்நீங்கனவளவலில் அவருனக்குத்தந்த அவருடைய இராச்சிய
மான. உயிர்போன சரீரம்போல் வாழ்வற்றுக்கிடந்தது தம்பிமார் வேண்
டிக்கொண்டார்கள் ஆகையால் உன்னைச் சிங்காசனத்திலேவைக்க அழை
தி.துக்கொண்டு போம்படிக்கு இங்கேவந்தோமென்று அருந்ததிகணவராகிய
வூட்டர்கூறினார்_—௭-அ. (௧0௩)
வன்புலிச்சரணத்தனீவெசிட்டன்வநதமைகதிக்தைசெய்
தென் செயத்தகுமென்றுமைந்தனையெய்தவாள்விழிசெய்யமுன்
றன்கருத்தறிவிததலான்மொழிதந்திடான தறிந்துமே
னின்செயற்கிசையததகுந்திறநீபகரந்திடுகென்றலும்.
இ-ள். ஞானலீரராகிய வியாக்கிரபாதர் பழைய வடட்டமகாரிஷி வந்த
காரியத்தை ஞானத்தாலறிர்தியோசித் து இதற்கு என்செய்யத்தகுமென்று இ |
ரணியவனமனைக்குறித்தக் கிருபையாகிய ஒளிபொருந்திய விழியினாலே
பார்த்தருள முற்பட எர்தைமார் நீங்களிருவர்களென்றம் உங்களா லுயர்வீ
டெய் அவேனென்று முன்னே தன் கருத்அத் தோன்றச்சொன்னபடியினா
லே அப்போது உத்தரங்கொடாதுகின்றான், அதைத் இருவுளத்திலே அறிர்அ
இனிமேல் செய்வதற்குப்பொருந்தத்தக்க அபிப்பிராயமெதவோ அதை
சொல்லுகெனறளவில்-—௭-அ. தல் (௧௦௪)
பக்த. மே வேறு,
அந்தமிலாசுஞ்சித்தியனை த துகீடமார்வாழ்வு
மிந்திரசாலநீரமேலெழுத்துமின்கொப்புளிப்பொய்
சிந்தனை வேண்டேனாண்ட திருமுனிதிருமுனிந்த
வந்தனைவழுவாவாழ்வுவழங்குவாயாகவென்றான்.
இ-ள். எழுபது சதிரயுகம்வரைக்கும் செங்கோல் நடத்தற முடிவில்
லாத இராச்சியபாரம் பொறுத்தலும் ௮ணிமாதிகளாகஇருக்கிற சித்திகளும்
ஒழியாத தேவர்கள்பதமும் கபடகாடகமான இர்திரசாலம்ரீர்மேலெழுதிய
வெழுத்துத்தோன்றி யழியும் மின்னல் நீர்க்குமிழி என்னுமிவைகள்போல
நிலையில்லாதவைகளாம் அதலால் இக்தப்பொய்வாழ்வை நினைக்கவும் வேண்
டேன் எனனை ஆண்டருளிய இருமுனியே உமஅசரற்நிதியில் இப்போது யான்
செய அவருறெ பணிவிடை நீங்காத மார்க்கத்தைத் தற்தருளுலீராகவென்அ
. லிண்ணப்பஞ்செய்தான்—௭-௮, | (௧௦௫) '
af
இரணியவனமச்சருக்கம். ௦௩
ஆனெ முனிவனோடிமொண்டனைந்தாச மெளலி
காகமாவிரதந்தானைநவமணிரிதியுளிட்ட
போகமார்பொருளமைச்சர்பேதையர்பொருந்தக்கொண்டு
வேகமாய்வருவாயென்றவியாக்கெபாதன்௯றி.
இ-ள், மாயாபோகம் வேண்டாமென்பையாடுல் வட்ட மகாரிஷியட
னே உன்னுடையதேசத்துச்குப்போய் இராசவாஞ்சிதமான மணிமுடி-யானை-
குதிரை-சேர்-பதாதி-ஈவரத்திறங்கள் முதலான நிக்ஷேபங்களை இராசபோக
தீதுக்குப்பொருக்தின கனகமிரசித முதலானவையுக் திவ்வியமான பட்டா
டடைகளும். கஸ்தூரிமுதலான சுகந்தங்களும் மந்திரிகள் ஊழியப்பெண்கள்
இன்னம். வரப்பொருந்தின பேர்களைக்கைக்கொண்டு கடுக வருவாயாகவெ
னஅவலியாக்கிரபாத ர. நுக்இிரடுத் து ௭-௮. (30௬)
மன்றமர்கடமுன்போற்றியெம்முடனமருவினோரின்
முன்றிகம்முனிவர்மூவாயிரவரைமுதுவேள்விக்கென்
றன்றயன்வேண்டிக்கொண்டானவர்களையந்தர்வேதி
சென்றுடன்கொணர்வாயென்றுதிருமுனியருளிச்செய்கான்.
இ-ள். சிதம்பரத்இில். அசவரததாண்டவம் 'கெடுங்காலச் அக்குமுன்னே
எம்முடனே தரி௫த்திருக்தவர்களில் முன்னெண்ணப்பட்ட மூவாயிரம் பி
ரமரிஷிகளையும் பழைய யாகத்துக்காக அந்நாளிலே பிரமா நம்மைக்கேட்
டமைத்துக்கொண்டுபோனார் ஆதலால் நீ அர்தர்வேதிக்குப்போ யவர்களை
உன்னுடனே கூட்டிக்கொண்டு வனக வெல்க வியாக்கிரபாதர் அரு
ளிச்செய்தார்-.- எ-று. , | (௧0௭)
ரன அதாங்க ௮ நிசெய்ப்ர்
பொருபுலிமுனிம௰௫ழ்ந்துபொதுகடமுடனேயபோற்றி
யருள்புரிபெருமானிக்தவடிகளேம்பணிஈகடத்த
விரைவொவெருவானேகவேண்டும்விண்ணப்பமென்ன.
.... இ-ள். தேவரீர்க்குப் பொருந்தன காரியஞ்செய்யுமதே அடியேனுக்குப்
பெருந்தவமென்று இரணியவன்மா விண்ணப்பஞ்செய்ய ஆணவமலத்தை
வென்றலியாக்கிரபாதமுனி பிரியப்பட்டு இவனுடனேபோய்ச் சிதம்பர நிரு
த்தக்தரிசித் அத் தம்பிரானே திருவுளம் வாழ்ந்தருளித் தேவரீருடைய இங்கு
ண்டான எங்கள்பணிவிடை குறைவறநடத்தச் சடுதியிலே வரும்படிக்குப்
போகத்தக்கதாக அருளவேண்டும் இத எங்கள் விண்ணப்பமென்றார்-—௭-அ.,
கண்ணுதலோனுமெண்ணில்கருணையுமருளுகல்க
வெண்ணருமின்பமெய்தியெந்தைதாள்சிந்தைசெய்து
விண்ணவனவிசைவான்மைந்தன்விடைகொண்டுமீண்டுபோந்தான்
ம்ண்ணுறவண்ணல்பாதம்வசட்டனும்வணங்கவெக்தகான்,
கத .. கோயிற்புராணம்.
இ.ள். ரெற்றிக்கண்களையுடைய சிதம்பரமூர்த்தியும் எண்ணிலாத இரு
பையும் அஅக்கிரகமும்திருவுளம்பற்ற எண்ணரியவாநநதம் (பொருந்தித் தம்
பிரானார்திருவளப் பொருத்தத்தினாலே இரணியவன்மாவென்ற. குமாரன்
விடைகொண்டு தம்பிரானார் சீர்பாதத்தையும் ஈமஸ்கரித் துக்கொண்டு வியா
க்ரெபொதர்பன்னசாலைக்கு மீளவக்தான். .மண்ணுறச் 'சர்வேசுரன் சர்பாதவ்க
சா வூட்டமகாரிஷியும் லி க இப்ன் விடைகொண்டு உட்
னேவர்தார். ௭-௮, பப்லு (£0௯)
அன் னைநீறளிப்பப் oA
பன்னகவுரவோன்றாளும்பணிம் துபோய்ப்பாமர் இல்லைப்
பொன்னமரெல்லைபோத்திப்போ துவான்புகழ்புலிக்கான்
மன்னவன்ற ன்னயாண்டவகைமொழிவழியாச்சென்றான்.
இ-ள். வியாக்ரெபொதமுனிவர் பத்ினியாகிய தாயானவள் தன்னெற்றியி
ல் விபூதியிடத். அதித் தவணங்டுத்தன்னுடைய உமிரை மாதாபிதாக்களிடத்தி
லிருக்கவைத் அப்பகஞ்சலி மகாரிஷியென்னும் ஞானலீராது சீர்பாதமும் ஈம
ஸ்கரித்அ வடக்குநோக்ப்போய்ப் பரமேசுரருடைய தில்லைவனஞ்குமும்
பொன்னம்பலத்தி னெல்லையைப் புகழ்ர்துவணங்கிக் செல் லன் றவன்
கர்த்தியையுடைய வியாகரெபாசராகிய சுவாமி தன்னை இக்ைபண்ணி இச
௯தித்தாண்டுகொண்ட முறைமை வகைப்பட வழிமுடியுமளவு மதிலே யொ
ருப்பட்டுச்சிசம்பரமுதல் தன்னுடைய தேசமட்டும்இராப்பகல் அறவரதகால
மும் புலிமுனியாகய பிதாலினுடைய உன்ன எ வடட்டருக்குச்
சொல்லிக்கொண்டு போனான். ௭-௮... டம் (௧௧௦)
விற்கழியம்புர்தக்துமேவியவிகங்கமும்போற்
கற்கடங்கடிதகன்அகவுடதேயத்துத்தங்க
ணற்கடகத்அக்கோயினண்ணலுமெண்ணின் மாதர்
தடக் ல் ட.
' இ-ள். வில்லில்கின் ஐம் நீங்டிக்குநிபிறையாதசெல்லும் அம்பும் கயிறு .
கட்டிவிட்டகாற்றாடியும்போலக்கல்வழியை லிரைவிலேகடற்அ கெளடதேச .
தீதிலிருச்கும். மநில்குழ்ம்த தங்கள் ஈல்லபட்டணத்தின் மாளிகையைப்பெ௱ '
ரூ£திப் புகுர்தவளவில் எண்ணிறந்த மாதர்கூட்டங்களுஞ் சிறியதாயும் தம்
பிமாரும் பெருங்கடல்ஒலித்தாற்போலஅநிசயத்துடனேயமுதார்கள்-—௭-௮.
அழுந்திய துயரநீங்யெறதுசரையாற்றியாயு
மிழந்கனனாகாவண்ணமிவரிருக்தனரே யென்றச் ய
சழிந்தமெய்த்தாயருள்ளத்தளர்வுகளீாற்றிமற்றை
யொழிந்தகற்கற்றக்கார்களியாரையுக் துயரொழித்தான்.
இ-ள். தானடைந்த விசனத்தைநீங்கித தம்பிமாரையாறப்பண்ணித்தான்
ட்ட ட ர rh எட இவர்கள் ப இலக்கு.
இரணியவன்ம்ச் சருக்கம். ௧௦௫
மிரீங்க: வடிவமாநின தாயாருடைய . மனக்லிலேசங்களை க் மற்துள்ளவர்
தம் பந்அத்கள் யாரையும் வருத்த நீக்கினான், (௧௧௨) .
எண்டகுதுறைகொண்மாக்களியா ரையுமினிதழைத்துக
கண்டுகன்௧னகமேனிக்கவினவர்காணகல்கி
பண்டர்கம்பெருமானாமெம்பலக துழனியுன்னி
யொண்டிறற்குமரனளோரூழியாமெனவொழிக த.
இ-ள். எண்ணிக்கைப்பட்ட துறைதோறுக் தகுதியான மனிதரைப்பிரி
பதீறுடனே அழைப்பித்து அவர்கள்யாவரும் வரக்கண்டு தனத பொன்ம .
யமான சரீரத்தை யவர்கள் சாணும்படியாகக்சாட்டித் தேவதேவன் அசந்த
நிருத்தஞ்செய்யுஞ் சிதம்பரத்தில் அழி யார்கள் அஇத்தலாலெழும் ஒசையைச்
சிந்திக் துக்கொண்டு அருள்வீரனான இராசகுமாரன் ஒருகாளைப்பொழுஅ ஒரு
மிபபொழுதா மெனனத்தக்கதாக நீக்க ௭-௮. (ககக)
பன்னுமந்திரிகடம்மைப்பார் கீதினியிங்குப்பன்னாண்
மன்னிகான்வைகலேனென்வழுவுடற்பழுதகற்றிப்
பொன்னுருவாகச்செய்தபுலிமுனிச ரணம்போற்றற்
கென்னுடன்போதுவீரேலெய் துமென்றவர்க்கிசைத்தான்.
இ-ள். பிரதானமாசச்சொல்லப்பட்ட மர்திரிகளைப்பார்த்து இனிமே லி
வ்விடத்துப் பலசாள்பொருக்இ இருப்பேனென்றெ எண்ணமுடை யனல்லே
ன்அதலால் என்னுடைய குற்றமிகுத்த. சரீரத்தின் சிங்கநிறத்தைப்போக்இக்க
னகவடிவாக்னை வியாக்ரெபாத மகாரிஷியினுடைய சீர்பாதசேவை பண்
தற்கு என்னுடனேகூட வருலீர்களாகில் வாருங்களென்று இரணியவன்
மன் அவர்களுக்குக்சொன்னான்-—௭-அு, (௧௧௮)
போதுவிராகின்மாயாபோகமேயன்றுமன்றில்
வேதநான்முகன்மால்காணாவிண்ணவன்வெளியேண்ணி
மாகொருபாகமாகமஇழ்ந்துகின்றாடும்வாழ்வு
மேதிலீர்பெறுலீரென்றங்கிரணியவன் மன்சொன்னான்.
இ-ள். என்னுடன் வருலீராதில் இக்சமயாபோக௨ ரம்ச்கை மாத்திரமன்று
வேதம் பிரமலிஷ்ணுக்கள் காணாத கனகசபையில் சிதம்பரமூர்த்இ. ஆநந்த
.சொரூபியாய் யாவர்க்குந்திருட்டி கோசரமாக நின்று நிரியாசத்நிகாண ௩
டிக்றெசத்தியமான வாழ்வையும் ஒன்றச்குமுஅப்பற்ற நீங்களும் பெற்று
வாழ்வீர்களென்னறு இரணியவன்மன்சொன்னான்..௭ஃத. ப (௮௫௫)
மொழியதுகேட்டமைச்சர்முகற்கமிகமலர்ர் ந்து |
வமுவிலாவெம்மையாளுமனனநீசொன்ன தொன்று
தொழுதியாமுயல்வோமென் றுசொல்லித்தென்றில்லைரோக்டி,
யெழு கவான்பபணமென்றங் கெமுமுரச சியம்பூவித்தார்,
லய
௬௦௭ கோயிற்புராண ம்...
இ-ள. இரணியவன்மன்சொன்ன வார்த்தையைக்கேட்ட மாத்திரத்தி
லே மந்திரிகளெல்லா மூசகமலமும் இருதயகமலமும்மிகவுமலர்ச்கிகொண்டு
எம்மை யாளாகவுடைய குற்றமில்லாத இராசாவே நீர் கற்பித்ததயாதொன்
ரே அதனை ஒத்அக்கொண்டு யாங்க எப்படியே செய்வோமென்றுசொல்லித் -
திண திக்குத் தில்ல்யைநோக்கப் பயணமியாவரும் பப தகன வ
எழுச்சிமுரசுககரிசூழ அறைவித்தார்.
அர்தமில்கனகவெற்புமருகவமணிப்பொருப்பு
மெந்திசக்தேரினீட்டமொட்டகமிவுளியானை
தந்திரம்பண்டிவண்டிபரித்ெ கழக்தயங்குகாட்டு
| மைந்தர்கண்மகளிர்சைவர்வைதிகர்மகழ்ந்தெழுர்தார்.
இ-ள். கனகச்செய்குள் அகளைப்போலவும், கவரத்தினச்செய் குன்றா
களைப்போலவும் விளங்தாகின்தசூத்திரம்பொருர் தின அ௩ந்தந்தேரணிகளும்,
எண்ணிறந்தவொட்டகங்களும், குதிரைகளும், யானைகளும் உருளை பூட்டியவ
ண்டில்களும் பதாதிகளும்ச மற் அசெல்லச் செல்வமிகுத்த கெளடதேசத்திலு
ள்ள புருஷர்களும், பெண்டுகளும், சைவர்களும், வைதிகர்களும், பயணப்ப
ட்டார்கள். ர் ... (௧௧௭)
அன்னையர துசர்மைந்தரநிவையர்கணிகைமார்க
ரூன்னமெய்க்காவலாளராரியருரிமையோர்க
ளின்னுமெண்ணிலர்களோடுமிசணியவன்மனேகி
மன்னு£ீரந்தர்வேதிமாதவர்தம்மைச்சார்ந்தான்.
. இ-ள். சிறியதாயர்கள் 0 ரவா மறத்தள்ளகுமாரர்கள் குமாரத்தி. '
யர்கள் உள்ளும்புதம்பிலமுள்ள ஊழியமாதர்கள் மெய்க்காவற்காரர்கள்;
அகத்தடியார் பின்னு மெண்ணிறந்க ௦ ஐவகைக்குழு ௦ ஐவகைச்சுற்றம் முத
லானோர்கும இரணியவன்மா வானவன்சென்று நிலைபெற்ற 'ஐசுவரியம்பொ ..
ருந்தின பிரமாவின்யாகத்தலமான அந்தர்வேதியிலிருக்த மூவாயிரம் பிரமரி -
ஷிகளையுமவம் து பொருளு ள். அவல் | (க்கு)
மும்மையாமிரவர்நீல்கண்மு.அபஇப்பெர துவிலாடு
கஈம்மையாளுடையான்பாதநாடொறுநயந்துபோற்றற்
' கெம்மைநீர்பிரியாதெய்தற்கெழின்முனியிசை த்தானென் அ
செம்மையாரிரவிபோலத்தேர்பலசேரவுய்த்தான்.
0 ஐவகைக்குழுவாவன - ந்தம் - புரோகிதர் - செனுபதியர்- அதர்
சாரணர். :
௦ ஐவகைச்சுற்றமாவன - தட்பாளர் - அர்தனாளர் - தொல
மருத் துவச்கலைஞர்-கிமித்தகப்புலவர்.
இரணியவன்மச்சருக்கம். ப) கள்
இ-ள். நீங்கள் மூவாமிரம்பிரம்ரிஷிகளும், பழையதலமான ஒதெம்பரத்தில்
அஈவரதநிருத்தஞ்செய்யும் எம்முடையதம்பிரான் சீர்பாதங்களை ௮சவரசமு
ஞ்சேவைபண்ணுதற்கு உங்களைநீங்காமல் எம்மைவரத்தக்கதாகப் பெரியவியா
கீகிரபாதர் எனக்கு அருளிச் செய்தாரொனச்சொல்லிச் செவ்வொளிகிறைர்த
மலைகள்போன்ற மேவாயிர மாணிக்கத்தேரை முன்னே அணியாகநிறுத்தினான்.
அங்கவாதங்கடுங்கவங்கெளாதரித்.து
மங்கையர்மகளிர்மைந்கர்வான்௧லை * யரணிமற்று
'மெங்கணுநிறைய வேற்றியிரதமுற்புரவிபூட்டிப்
பொங்கியவோமதேனுப்போதுவூ தாடர்க்துபோக.,
| இ-ள். அவ்விடத்து அந்தரிஷிகள் கித்தியாக்னிகளையும் அதாரத்த்ட
னே யெடுத்துகொண்டேதி பத்தினிகள் புத்திரிகள்பிள்ளைகள் நருஷ்ணாசன
ம் அரணி சமித்து நெய் பொரி தருப்பை பாத்திரங்கள் முசலானவைகளை.
ஏற்றித் தெருக்குமுன்னாகக் குதிரைகளைப்பூட்டிச் சரர்தமுலைகளையுடைய ஓ
மார்த்தமான பசுக்கள் மற்றும் வேண்டியவைகள் கூடி வர எ-று. (௧௨0),
அக்தமில்பரிசனஞ்சூழரவமுமாசர்போற்றும் -
வக்தனை தீ அவைப்புந்தெய்வமறையவர்மலிதேரார்ப்புக்
் தந்திரச்செருக்கும்வேழத்தமரிப்புஞ்சைக்கவங்கண்
முந்தியவொலியு 0 மூந்நீரேழினுமிகமுழங்க,
இ-ள்; முடிவில்லாத பரிசனங்கள் சேவித அவரும் ஓசையும் இராசாக்
கள் தோத்திரம்பண்ணி வணங்கும் ஓசையும் திவ்வியமான பிரமரிஷிகள் ஏ
றின மேவாயிரந்தேர்க்கூட்டத்தின் ஓசையும் சேனையின் ஓசையும் யானை பிளி
அதலான ஓசையும் குதிரைகளனமானிக்கும் ஓசையும் எழுகடலின் ஓசை யி
மைதஇிகமாக மூழல்கும்படி... எ-று... (௧௨௧)
விழிதுழையாதகா அம்வியன் சரியாகுஞ்சாயுங்
கழிவுறமடியுமானைக்கா லுஅந்கேர்க்காலோட
வழிபமெவர்காற்காளிவானமும்புனிதமாக்கப்
பொழில்பெருவழியாமா அபுரவலனெடி துபோக்கான்.
| இ-ள். முன்னே சொடிப்படை செல்லுதலால் கண்ணுக்கு அழையவொ
ண்ணாத செறிந்த பெரியகாடும் பெரியசரிவமியாகும், குதிரைகள்தாண்டிச்
செல்லுதலால்மரமுள்ள அ சாய்க்துவிமும் கழிக்தொடிந் அ யானைக்காலாலே
ன வைஷு
Os முக்ந்ரென்ப து சமுத்திரத்திற்குள்ள் காரணப்பெயர்களிலொன்று அத
ன்விவரம் ஆற்அகீர்-வேற்றுநீர்-ஊற் அகர் ல் என்னுமூவகைநீரையுடையதென்
அம் - அக்கலளிச்சலழித்தலென்றும்- மூன்அசெய்கையையுடையதென உரை
யாசிரியர்கள் கூறியிருக்கின்றனர். ்
* அரணி - ச்கடைகோல்,
௧௦௮ . கோயிற்புராணம்.
மிக்கசருக்குண்போம் தேர்க்கால் செல்லப் பெருவழிழாம் பின்னே வருமவ
ர்களுடைய .£ீர்பாதம் பட்டுத்தூளியாய் அர்தத்தாளி தேவலோகமும் சுத்த
மாசக் காடெல்லாம் பெரிய வழியாகும்படி கெவுடராசனாகய இரணியவண்
மன் நெடுந்தூரம் வந்தான். எ-று... ட (௧௨௨)
மன்னவா தத்தமெல்லைவழிவிடவடவிவாமுங்
கொன்னவில்விலங்குந்தந்தங்கொடுவழிவிடப்ே பாந்துள்ள
வின்னஈல்வளனெனாமலெடுத்துவந்தெங்குமீண்டி.ட் 2
பன்னதிவெள்ளமல்கும்பரவைபோல்விரவியோங்க,
இ-ள். அங்கவங்சமுதலிய தேசங்களிலுள்ள இராசாக்களுர் தம்முடை
ய எல்லையளவாகச் சேவித்துவர வனத்தில்வாழுங்கொலைத்தொழிலுக்கு மி
குத்.துச்சொல்லப்பட்ட இங்கம்புலிமுதலான மிருகங்களும் தந்தம்முடைய
கொடுத்தொழிலான லவழியைவிட்டுநீங்க அந்தந்ததேசத்திலுள்ள அபூர்வ
பதார்த்தத்தில் வேறு நல்லபதார்த்தங்கள். இன்னமும் இருக்கின்ததென்று
சொல்லுதற்இல்லாமல் கொண்டுவந்து எவ்வி.ச் ஐம் பொருக்இப் பலஅறுகள்
பெருகிக்கூடுஞ் சமுத்திரம்போலச். சேனைசள்பொருக்இஜங்க-& எ-று, | nd
எண்டகுகாடுங்காமெலைகளும்யாஅநீங்கிக்
கண்ட தவழியாமண்டிக்கடிதுவந்தலர்ந்தகண்டல்
வெண்டருமடலுகீறும்விரைதருசோறுகலகித்
தெண்டிரைப்புலவுமாற்றுந்தில்லையினெல்லைசேர்க்கான.
இ-ள. எண்ணத்தக்கராடுகளும் - காடுகளும் - மலைகளும் - ஆஅகளும்-:
கடக். தன் கமர் தெ வழியாக விரைத்துவந்து பூக்தாழையான ௮ வெ
ண்மையைத்தரும் மடலும் நீறும் மணம்பொருக்திய? சோறும் சொரிந்து கட
லின்புலால் நாற்றத்தைநீக்குந் இல்லைவன த்தின் எல்லையை அணு ணுகினான்—
புரவியைவிரைர்துபோந்அபுதல்வன்முன்பணிர்துபோற்றி
வருபெருஞ்செல்வங்கூறமாமுனிம௰ழ்க்துவாழ்த்திதீ
இருவுடையந்தணாளமெழுர்தருன் சீர்மைகாண்பா |
னிருவருமெதிரேசென்றாரியாவருந்கேரிழிக்தார்.
இ-ள். மனோவேகத்தக்கொத்த குதிரையை மேற்கொண்டு அரிதமாக -
வக புதல்வனாகிய இரணியவன்மன் வியாக்கிரபாதர் சந்திதியிலே நமஸ்
கரித்துத் அதித்து வருறெசேனை ஐசுவரியத் இன் மிகுதியும் ரிஷிகள் வரத்
தும் விண்ணப்பஞ் செய்ய லியாக்ரெபாதருஞ் 4 சந்தோஷக் அடனே அூர்வா
தம்பண்ணித் இருவுடையந்தணரென்அ இருகாமத்தையுடைய ரிஷிகளெஞுச்
தருளுகிற பெருமை காணும்படி: பதஞ்சலி மதாரிஷியுஈ் தாமும் ரிஷிகளுக்கு .
எதிரேவர மூவாயிர ரிஷிகளும் சேரில்கின்அமிழிச்தார்கள்-- எது, (௪௨௫)
இரணியவன மச் சருக்கம். ௧௦௯
அங்கவசணைக் துவாழ்க்தியணைப்பவாழ்க்தமலவுன்றன்
றங்கலவருளான் மீண்வெருநெறிபெற்றோமின்னம்
பங்கயன்வரினுமண்ணல்பாதபங்கயங்கணங்கா
இங்கெமைமுனிவே்போகவினிவிடா தொழிகவென்றுர்.
இ-ள் அவ்விடத்திருஷிகள் எல்லாரும் லியாக்ரெபாதரை வாழ்த்தி ஓ
ருவாக்கொருவராலிங்கனம் பண்ணிக்கொண்டு திருதார்த்தராய் சத்தனேயு
னது மங்களமான அருளினாலே. இவ்விடத் அக்கு மீளவும் வரும்வழிபெற்றோ
ம் இனனம்பிரமாவம் சாலும் அண்ணலுடைய £ீர்பாதபங்கயங்களைப் பிரியா
மலிருக்கஎங்களைப் போகலிடாசேமுனிவனே என் ஆசொன்னார்கள்-ஏ-௮.
மாமணித்தேர்கண்மன் றின்வடகுடபானிறுத்தித்
| தாமணைநக்தருமுனிக்குத்தம்பிரானருளினாலே
. தூமலிவகையாற்காட்டத்தொகையிலோர்முனிவரங்குத்
தேமலியலங்கன்மார்பன்கண்டிலன்.றிகைத்துநின்றான்.
இ-ள். பெரியமாணிக்கத்தேர்களைச் சிதம்பரத்துக்கு வடமேன்மூலையிலே
நிறுத்திக்காங்களிப்பால்வக் அ பொருந்திச்தம்பிரானார் அருளினாலே வியாச
இரபாதர்க்குச்சுத்தமிகுந்இருக்கிற தங்களை யெண்ணிக்காட்டும்போது மூவர
யிரவறில் ஒருரிஷியை அவ்விடத்அக்காணாமல் மண்ம்பொருக்தின ஆத்திமாலை
மார்பனான இரணியவன்மன் திகைத் அநின்றான்-—௭-அ. (௧௨௭)
செம்மைமெய்ப்பெரியோர்போலத்தேடரிதென்றுமைந்தன்
' மெய்ம்மையிற்_ அயர நோக்கிவிமலன்விண்ணவருங்கேட்ப
வெம்மையொப்பவர்கள்யாரும்யாமவரக்கொப்போமென்றே
யம்மையப்பனுமாவானாமவர்களிலொருவனென்னான்.
இ-ள். செம்மைபொருச்தின சத்தியசொரூபிகளான இந்தப்பெரியோ
ரைப்போல இனியொருவரையும் தேடக்கிடையாதென்று இரணியவன்மனா
. னவன் இரிலிசகரணத்தினால: முண்மையாகப்படும் வருத்தத்தைக்கண்டு வி
மலன் விண்ணவரும் கேட்சத்தக்கதாகஅந்த ரிஷிகளெல்லாரும் எமக்கொப்
பானவர்கள்யாமந்த ரிஷிகளுக்கு ஒப்பாவோம் ஆதலால் நாமவர்களுக்குள்
ளே யொருவனாகக்சைக்கொள்ளென்று செகத்துக்குமாதாவும்பிதாவுமாகிய
சிதம்பரநாதர் அருளிச்செய்தார்-.-௭-ற. | சட வப (க)
என்றருள்செய்கவாய்மையாவருங்கேட்டுத்தில்லை
_ மன் மினின்ருடுகின்றமறையவன்மறையோர்தகம்மி
லொன்றெனலாகுமேன்மையடையரொன்றுளக்துளங்கச்
சென்றடி.பணிந்கான்மைந்தன்றேவர்பூமாரிபெய்கார்.
இன். இப்படியருளிச்செய்த சத்தியவாசசத்சை யெல்லாருங்கெட்டுத்
இல்லைமன்றி லாகர்தரிருத்தம் செய்கிற வேககாத்தாவான சர்வேசுவரனி
௧௧௦ -... கோயிற்புராணம்.
க்சப்பிரமரிஷிகளில்சாமுமொருச்சனென்று. சொல்லத்தக்க பெருமையுடை
யார்களென்று சித்தநடுக்கத்தடனே சென்று இரணியவன்மன் கமஸ்கரித்
தான்தேவர்கள் புட்பவருஷம் வருஷிச்தார்கள்--௪-.ற. (௧௨௯)
அண்டர்நாயகனளித்தவருளினாற்றம்மையஞ்ி
மணடனிலவிழ்ந்கெழுந்துவாழ்ந் அதாழ்ந்தயர்க்துவாழ் த்தி
யெண்டி கழ்முனிவரெம்மையெழுமையுமடிமையாகக் ப
கொண்டருளென்று கொண்டைக்கோலொடுகுணலையிட்டார்.
இ-ள்... அண்டத் ௮க்குகிமித்தகாரணனாயுள்ளவன் கடாக்ஷித்த அருளினா
லே தம்மைத்தாமேயறிம் அ பயப்பட்டுப் பூதலத்திலே தண்டாகாரமாகலிழ்ந்
அமீளவெழுந்திருந் து பெருவாழ்வுபெற்று உன்மத்தராய் நமஸ்கரித்து மொடு :
கராய்வெருவிதமாகத் அதித் அமூவாயிரரிஷிகளும் எங்களை யெழுபிறப்பிலும்
அகத்தடிமையாசக் கொண்டருளுவாயாகவென்று கொண்டைக்கோலுடனே
குணலைக்கூச்தாடினார்கள்_—௭-௮, ட (௧௬௦)...
மன்மகன் ரொழுஅநின்றிம்மறையவர்க்கேவல்செய்தற்
கென்னமாதவம்புரிக்தேன்யானெனவிறைஞ்சியேத்தப்
பன்னருமிருடிமைக்கன்பான்மையைப்பசவமன்நிற்
பொன்னடி. பணிந்துவாழ்தீதியாவரும்புகழ்க்துபோக்கார்.
இ-ள். இராசகுமாரன் நஈமஸ்கரித்அமின்அ இந்தப் பிரமரிஷிகளுக்குப் ப
ணீிவிடைசெய்ய யானெர்தப்பெரியதபசுபண்ணினேனென் று சாஷ்டாங்க .
மாக நமஸ்கரித் அப்புகழ வாக்குக்கெட்டாத பெருமையையுடையரிஷிகளும்
இரணியவன்மன் சுபாவத்தைத்அதஇித்கச் செம்பரத்தில் தம்பிரானார் £ீர்பா
தத்தை நமஸ்கரித்தவியாக்கிரபாதர் பதஞ்சலிமுகலானயாவரும் இரணிய
வனமனை யா£சீர்வாதம்பண்ணி நல்லவார்த்தைகள்சொல்லி யாச்ரெமங்களி
லே வந்தார்கள்-—௭-அ it i (௧௩௧)
கடநிலைபிரியாகானோஞானவானிருக்தாற்பா௪ |
மிடையிருளகன்றுகோடிவிற்கிடைவெளியாமென்றாற்
றிடமிகுதவரநெகாசெ றிதலாற்றிகமழுக்தில்லை
யடவியுமிருணீங்கற்றென்றல இசயமாகா தன்மே.
இ-ள். ஆகக்தநிருத்தத் அக்கு அதிட்டான மான ஞானத்தைநீங்காத சை
தனனியத்தை. யுடையவராயெ ஒருஞாதாவானவர் யாதோரிடத்திலே இ.
ருக்கிமுரோ அவ்லிடஞ்சுழ்க்த பாசநெருங்கின அர்தகாரமீல்இக் கொடிவிற்
கிடைகீளம் வெப்பிரகாசமாமென்ன வேதாகமஞ்சொல்லு தலால் அத்டிட
சித்தரான பெரியரிஷிகள் அகேகம்பேர் செருங்யிருக்கையினாலே தில்லைச்.
சற்றம்பலமென ற பழம்பதியிற் காடுகளியாவும் பாசநீல்கிற்றென்னும ௫ அத
சயமாகாதே ௭-௮. ன் லு (௧௩௨)
ட்டு ஞாதா - ஞானவான,
ம்
்)
|
|
|
ர நு டார | >
இல்
அ பரு உரம்
] 2 A ன்
ட பதம் 11 டா]
ட்ட அ ௫ EE
அ
22
ம்
ய்
ர
வில்
i
-
ட்
(55
௯
பவட
ய
is
\
(13
(3 ட்ரீ ta
ஷு £3 |
| A
aR
[அ
\\
த
ப படத ன
\\
RNID) II) ஐ ஐ ஐ) III எ :- -
ட ஆ அ உகல்த YN திடப் தட தட்கல் ம கம் தனர் அவர் NaN AN அவ ஸதா eV NF SY, OOOO SY NTN ஆரதி டக ட அஆ
அழுனுமுழுமுமுமுடுமுடுடுடுடுமுடுடுடுடுடுடுடுடுடுடுஇடுடுடுடுமுமுடுடுடுடடுடுடுடுடுருடுடுடி
கை பட ப.) DY ட படப்பட ப புடிடா ராறு பாபா றபிறாராயாாாறடாறாாறடா ராறு டாாறடாாந வ பப்பா புரா டாாபபாபஙாாறைுபபபபைுை பாறு க
AANA ASV VA NNNANATSAANTTSN NAST SSSAS TST ITT ITI STITT T ITI ITT IIT AAA STITT INTIS
ச்
இரணியவன்மச்சருக்கம். . ககக
| அருந்தவாடங்கத்தில்லையம்பலஞ்சூழவைகத்
தஇறுந்தியகுமரன்மன் றந்திகழ்குணதிசையிற்சேரப்
பொருக்தியதானைமல்கப்புகழ்படைவீடுசெய்தங்
கிருந்தனன்பின்புசெய்கவியல்புகளியம்ப லுற்றும்.
இ-ள். மூவாயிரம் பிரமரிஷிகள்முதலான பெரியோரியாவரும் இல்லை
௮ம்பலதலசச்சூழ்க திருப்பக் குற்றரீங்வனெ இரணியவன் மனானவன் சிதம்பர
சஅக்குக் இழக்காகப்பொருக்தித் சன்னைச்சேலித் அவர்க சஅரங்கபலத்அுக்
கும் இடமுண்டாகக் கொற்றவன் குடியிருப்பென் அ சொல்லப்பட்ட படைலீ
கற்பித்து அவ்லிடத்துக்கட்டின மாளிகையிலிருர்தான் பின்பு நிகழ்ந்த கா
. நியங்களைச் 'சொல்லப்புகுகின்றேம்-- ௪-2. (5௩௨)
இரணியவன்மச்சருக்கம்
முூதிதித்னு
னன். பன்னு
ஆட திருவிருத்தம் - ௩௬௨.
*
இிருவிஜாச்சருக்கம்.
் RASS
எண்ணிலிருக்கவரெக்தைநடக்கொழுஇன்பாச
மண்ணில்வணங்கியிணங்கருமன்பொவொழ்நாளிற்
திண்ணிய சிந்தைகளொன்றிநினைந்தருடேர்வாரா பப்
யண்ணன்மருங்குயர்புங்கவர்சங்கமமர்ந்கார்கள்.
இ-ள. எண்ணிறந்த பெரியரிஷிகள் எம்பிரானாருடைய அரர்தநிருத்த
ஞ்சேவித்அக் களிகூர்ச் அ பூதிலத்திலே சாட்டாக்கமாக நமஸ்கரித்து ஒப்ப
ரிய ௮ன்புடனேவாழமுகாளிலே திடசித்தல்களினாலே யொத்த விசாரித்துத்
திம்பிரானார் திருவருள் எப்படிமென்றதிவாராடு வந்து சிதம்பரகாதருக்கு ௮
ருகாகப் பெரியோர் இயாவருக் இருக்கூட்டமாக யிருர்தார்கள்_ எ-று, (௧)
சங்கமிருந்தபினங்கமர்புண்டரிகக்காளோ |
னிங்கசசன்றருமைந்தரின்முக்தையனிப்பார்மெய்ப்
பொங்கருள்கொண்டுபுரப்பவனிப்புவிமுற்காவற்
பங்கமிறம்பியர்தம்பதியென் அபைபரரிக்கான்.
இ-ள். அக்கூட்டத்தார் அப்படியிருந்தபின் அவ்விடத்தப்பொருக் இன
வியாக்கிரபாதர் இவ்விடத்அக் கெளடதேசன்தந்த குமாரரில் முந்தின குமா
னாய இரணியவன்மன் இர்கத்தேசத்தைச்சத்தியமான வொக்கெயின்
=
௧௧௨ கோயிற்புராணம்.
பெருமையினாலே செங்கோல்கடத்தக்கடவன், குற்றமில்லாத இப்பூமிமின்று
ஹைமைக்குத்தம்பிமார்கள் தங்கள்தேசத் அக்கு முதற்காவலாக இருக்கக்கட
வர்களென்று அவர்கள்பதியாகிய கெள்டதேசத்துக்குக் கர்த்தாராகக்கடவ
ரென்றெவார்த்தையை யாவருங் கேட்ப விரித்துரைத்தார--௭_௮., (2)
உருகுபதஞ்சலிமன் அபமன்னியனன்மாமன்
மிருவுடை யந்தணர்யாருமுவர் துரைசெய்யச் ச.
ரிரணியவன்மனை முன் மரபின் மணமேய்வித்தே
மருவியமன்றயன்மண்டபமொன்அவகுப்பித்தார்..
இ-ள். இரணியவன மனை யடிமைகொண்டு லட இராச்சிய
ங்கொடுத்த திருவருளின்பெருமைகண்டு ரீராளமாயருகன பதஞ்சலி, பாலிய
த்திலே திருப்பாற்கடல்பெற்றுக் கிருஷ்ணனுக்கு விசேட கை பண்ணி மற்
அமுண்டான எண்ணிறந்தபெருமைபொருக்தின உபமன்னியபகவான், அவ
ருடைய நல்லமாதலனாயெை வட்டர் இ திருவுடையம்தணராகும் தில்லைமூவா
யி ரவர்மற்றுமுள்ள தெய்வரிஷிகள் யாவரும் பிரியத்தடனே அவ்வண்ண
மே செய்யக்கடவதென்அசொல்ல இரத இமானாகயு இரணியவனமாவையிரா
சநீஇக்குப்பொரு$த விவாகஞ்செய்லித்துச் ச சிதம்பரத்அக்கருகாக அவனுக்கு
ப்பொருக்தின இடத்திலே ஒரு அபிஷேகமண்ட்பமுங் கட்டுவித்தார்-—௭-அ.
'மற்றநின்மங்கலமாலைகடோரணம்வாழ்தபம்
பொற்றவிசெண்பலகைக்குலகெய்பொரிபுற்பூதால் ட
சுற்நியகும்பமுடன்கலசம்பலசூழவித்தே ற. ட்ட
யற்நிகழ்வொன்றுசட ங்கதிவாசமமைததாரகள்.
இ-ள். அர்தமண்டபத்தில் மங்கலார்த்தமான தருப்பை மாலைகள் மாவி
லைதோரணங்கள், தூண்டாவிளக்குகள் கன கிங்காதனம் அட்டமங்கலப்பல
கைத்திரள் தருப்பை குசைத்தூறு இவைமுதலான புற்கள், நெய் பொரி பொ
ற்பூ - வெள்ளிப்பூ-கோட்டுப்பூ- கொடிப்பூ- கீர்ப்பூ- கிலப்பூ-மூதலானவைூல்
சுற்றிய பிரதானகும்பமுடன் பலகலசம்வைத்து ஓரிராத்திரிமுழுவஅம் ௮
திவாசதிருத்தியம் விளங்கப்பண்ணினர்கள்-—௭-௮அ, மு க
| காலைதொடங்கி௩டரந்துசடங்குகணித்தோ தும்
வேலையினமங்கலநீடபிடே கம்லியந்தாடி
மூலமுய்ங்கியமாமுடிதார்மு.துவாள்பெற்றங்
கேலவிருக்கபினிட்டனராண்டொன்றிரண்டென்று.
இ-ள். உதயகாலக் 'அவக்கி ஒமஈடக் முடித்துச் சோதிஷியர் க
ள் எண்ணியிட்ட: முகூர்த்தத்தில் மங்கலார்த்தமாய்: இருக்கிற நவதர்த்த
ல்சளினாலே மிக அட அன்ன. பாரம்பரியமான. மகச்தானமணி
ட ஆக்திமாலை பழைய வீரகட்ாம் வியாச்சரபாதர்சையினால் கொ
திருவிழா ச்சருக்கம், ககக
டிக்சப்பெற்று அர்தமண்டபத்திலே சிங்சாதனத்திலே இருந்தபின் ஆண்டொ
னறிரண்டெனறு திருவாண்டெழுதீதிட்டான-௭-அ* . (௫)
சிந்தைமகிழ்ந்தெதிர்வந்தனைதன்றநயன் செய்யக்
தந்்தைமகிழ்ர் துகழீ இவளராசிகடானல்கிப்
புக்திபிலங்குபுலிப்பதிகாவல்புரப்பாயென்
றந்தமின்முந்துபுலிககொழடியங்கையகத அய்த து.
இ-ள். இிந்தைகளிகூர்க்கு தன்னருட்புகல்வனான இரணியவனமச் சக்க
ரவர்த்தி யெதிரேவந்து நமஸ்கரிக்க அருட்பிதாவாகிய வியாக்கிரபாதர் பிரி
யத்துடனே தழுவிக்கொண்டு மிகுக்ச ஆசீர்வாதஞ்செய்து அறிவுக்கறிவான
லியாக்ரெபுரத்தைக்காத்தளிப்பாயாகவென் அ முடிவில்லாதபழைய வெற்றி
ப்புலிக்கொடியையழயெகைத்தலத்திலேதிருவுளம் பற்றிக்கொடுத்து௭-௮.
போதுகவென்றுவலங்கொடுபுக்கருண்மிக்காடு
நாதன்முனன் மலர்சிந்திவணங்கநயந்தண்ணல்
பாதமிரண்டுமெடுத்தவன்முச்பெரிப்பித்தா
ஜோதமெழுந்தெனயாவருமோகையுரைத்தார்கள்.
இ-ள். வருகவென்று பிரதகூணமாகக்கொண்டுசென் அ உள்ளேபுகுக்
அ அருள் மிக ஆநந்தநிருத்தஞ் செய்யும் சிதம்பரநாதர் சந்நிதியிலே நல்ல
புட்பாஞ்சலிபண்ணிகமஸ்கரிக்கக்கற்பித் தத்தம்பிரானார் இருப்பா தகைஇரண்
டி. னையுமெடுச்அ இரணியவன் மன் சிரசிலே வியாச்கிரபாதமகாரிஷி தரிப்பித்
தார் அப்போது சமுத்திமுகுளித்தெமுந்தாற்போலத் தேவரிஷி பூதகண
மனிதர்முதலான யாவரும் பிரியவார்த்தைகள்சொன்னார்கள்-—௭-அ. (௭)
ஈறில்பெருந்தன மென்னவைநின்ன வையிப்பார்மே
லாறினிலொன்றுகொளஞ்சினிலொன்அகொளத்தாவிப்
பேறுபிறந்தடியேன்மரபோர்கள்பிழைத்தாலுங்
கூறருமன்புகொடுத்தடிமைப்பணிகொள்கென்றான்.
இ-ள். என்னுடைய பூர்வார்ச்சிதமான முடிவில்லாத சகல ஜசுவரிய
மும் தேவரீருக்காகக்கடவன இர்தப்பூமியிலே ஆறிலொன்று தேவரீர் கட
மை கொண்டருளும் நின்ற அஞ்சுகூதிலே யொருகூறு அடியேனுச்குஇகத்துக்
குச்€வன வுபாயமாகத் தந்தருளும் இப்பெற்றியிலேவடீது என்வமிசத்திலே
பிறந்த நின்னுடைய அடியார்கள் குற்றங்கள் செய்தாலும் பொறுத்தருளிச :
சொல்லுதற்கு அரிதாயெ பச்தியையுண்டாக்கி அஓமைத்தொழில் கொண்ட
ருள்வொஒன்று வேண்டிக்கொண்டான்-— ௭-௮. (௮)
அண்ணலுமவ்வகைசெய்குவமென்றருள்செய்போஇற்
கண்ணமர்தாரைகள்காரைகிகாப்பக்கரைவுற்றங்
கெண்ணருமின்னருளெய்தியிறைஞ்சியெழுஞ்சேயைத்
இண்ணியநன்முனிகொண்டையானடிசேர்வித்தான்.
௧௪ கோயி ற்புராணம.
இ-ள். தேவராகரும் அப்படிச் செய்வோமென்று இிருவுளம்பற்தினகா
லத் அப்பொருக்தினகண்ணீர்த்தாரைமழையொப்ப் நீராளமாய் உருகி அவர்
எண்ணரிதாயெ இனிய அருள்பெற்று ஈமஸ்கரிதீத எழுக்திருந்து அவ்விடத்
இலே கநிற்றெகுமாரனை ஞானலிரரான நல்லலியாக்செொபாத மகாரிஷிகொ
ண்டுசென்று ஸ்ரீமூலத்தானமுடைய தம்பிரானார் சீர்பாதங்களை அணுகுவிக
காரர். எற. | (௯)
அங்கும்வணங்கிவணக்கருமானையைமேல்கொண்டு.
மங்கலமாககாசூழ்வாமாமுனிகானேவச் |
சங்கவியங்கண்முழங்கவலங்கொடுதரர்மார்பன்
பொங்கியபங்கயமாதமாகோயிலினுட்புக்கான்..
(இ-ள்) சர்மூலத்தானமுடைய சிவபெருமான் சந்நிதியிலே கமஸ்கரிப்
பித்துப் பாகரால் வணக்கரிய மத்தக்சத்தின் மேற்கொண்டு மங்கலமாய் மகத்
தாயிருக்றெ சிதம்பரரகரைப் பிரத௯திணம்வர வியாச்சரபாதர்கற்பிக்கச் சங்
சவாத்தியங்கள்முழங்க அத்திமாலைமார்பனான இரணியவன்மன் பிரத௯திணம்வ
நீது கற்புமிகுக்த இராசலட்சுமியுறைனெற இருமாளிகைச்குள்ளேப்குந்தான்.
தார்புனையாசணிசெம்பியனெம்பியர்சானல்கும்
பாருமதூருமகாகவெனாவணிதகாாபட்டம்
போர்கருசாமரைதோரைகணீள்ருடையபொற்பீடக்
தேசணிமாவயமாகநிதியாஇகள் சேர்வித்தான்
(இ-ள்) தாராகத்தொடுத்த அத்திமாலையை அணிந்த இசணியவன்ல்ஞலால்
ன் தம்பிமாரை௮ழைத்து உங்களுக்கு கலம்பொருக்கின தேசமுய் கெளடதேச
மாகக்கடவது படைவீடும் கடகமேயாகக் கடவதென்று கற்பித் அ ஆபரணமும்
மாலையுங்கொடுத் தப் பட்டங்கட்டிப் பொருந்திலீசும் உபயசரமரையம் பீலிக்
குடை தவளச்சத்திரம் பொற்பீடம் தெர்நிரை மகத்தான வாஅபோல மதஅருவி
பாயும்யானைகள் குதிரைகள் பதராதிகள்முதலானவையுங் கொடுித்தான்-௭-௮-
வென்றி£டந்தொழுதம்பியர்வந்தடி மேல்விழ்வுற்
றன்றவர்சென்றபின்மன்றம்வணங்யெவன்றந்தை
முன்றொழுதந்தணர்வந்தனைமாளிகைமுற்செய்வா
னின்றருளென்றவையெங்காமிலங்கவெடுப்பித்தான்.
(இ-ள்) அந்தத்தம்பிமார் ததம்பாசாசருடைய வெற்றிபொருந்தின ஆந்த
கீகூத்தைவணங்ட ௨5௮ தன்னையும் வ ஈமஸ்கரித்து அனுப்பிக்கொண்டு
போகத்தக் கவர்களை அப்பப் போனபின் சிதம்பர்மூர்த்தியினடைய சேவைப்
ண்ணின இரணியவன்மனானவன் தன்னடையபிதாவாயெ வியாக்ரெபொதரை
முன்தொழுஅ இல்லைவாமர்கணரை யவரவர் திருமாளிகையிலே சென்ற
ஈமஸ்கரிச்அத்திருமாளிசைகளுங்கட்டுகிறதற்கு ல் அமென்று அ
ட் கிருவிழாச்சருககம், ப ககடு
ஞ்ை பெற் அக்கொண்வெம் து! எ விளங்க மூவாயிரம் இருமாளி
கை கட்டி முடிக்கத் தொடங்கினான்--௪-௮. (220
ட வவட
வாழ்மதிே மோசணவாயில்கடேசணிமாஷதி
சூழ்வுறமேருவினேர்பலகோலியசோழேசன்
முழ்வுடன்மாதவர்யாரையுகிளகுடி.சார்வித்தான்.
(இ-ள்) எழுநிலைமாளி கையாகச்சமைத் த மகுடங்கள்வைத், துப் பலகணி
வைத்து அமகுநிறைந்த மதில் வாழ்வு பெறப்பண்ணி நிலத்தோரணம்பொரு
நீஇ வாசல்கள் நிலைத் தர்கிறைம்தபெரிய இருலீதிகள் சுற்றும்பொருர்த இப்
படி. மசாமேரவையொத்த திருமாளிகைகட்டின இரணியவன்மச் சக்கரவர்
த்தி தாழ்ச்யயெடனே மகாதப்சுகளையுடைய அன ந் அர்தணரை மெல்லா
ரையுங் குடியேற் அலித்தான்--௭-அ. (௧௩)
இற்றகுபண்டமிலங்கநிலங்களையேய்விக் தூ
மற்றவர்தம்மிலொருத்தனிருதகமகிழக்தாடும்
பற்றறுசின்ம யவம்பசமும்பர்பரிந்தாகம்
பெற்றபயன் றிருவம்பலமொன்்அசெயப்பெற்மான்.
(இ-ள) இல்வாழ்க்கைக்குவேண்டத்தக்க் பதார்த்தபண்டங கொடுக்கும்ப
டி. நிலங்களுண்டாக்கிக் கொத அற்தத்திருவுடையர்தணருக& குளளே ஒரு
வரான அள் க! கிருத்தஞ்செய்யும் பசுபாசஞானத்தால் அறியப்படாத ஞா
னமயமாயெ அம்பலத்தைத் தேவர்கள் அதரத்தடனே பெற்ற பிரயொசன
மாக ஒப்பற்ற பொன்னம்பலத்தைத் தானும் இருப்பணிசெய்யப்பெற்றான். 7)
- பொன்னணிமாகவமாமணியாஇபொருப்பாக |
முன்னர்கொணர்க்துகுவித்தருள்பெற்றமுனிச்செல்வன்
றன்னிசைவோயியர்வானவர்கம்மியர்தம்மைக்கொண்
டுன்னருமம்பலமொன்றுசமைத்தணியொப்பித்து.
(இ-ள்.) சவர்கம் ஆபரணம் மகத்தான நவ ரத்தினமுகலானவெல்லாம்மலை
போலே முன்னேகொண்டுவக்து குவித்துத தம்பிரானார் திருவருள்பெற்ற வி
யாக்கிரபாதர் அதமதியடனே பெரியதெய்வத்தச்சல ரக்கொண்டு மனத்தக்கு
எட்டாத ஒப்பற்ற அம்பலமொன்று சமைத்து அழகு குபெற அலங்கரித தஅ-௭-௮.
காணவிலக்கவொழுங்கணிவித்தவைகைக்கொண்டு
பூணுமணிக்குறடொத்தத தளத்தியல்பொற்பாசத்
தூணிரையுத்திரநற்பலகைத்திரடொல்சோவைக்
கோணமர்கைத்தொகைமுச்சியனைத்தணி கொள்வித்து.
(இ-ள்) A போதராணமென்றும் இரண்டுவசையாகச்சொ
ல்லும் இவைகளில் கண்ணியச்சின் வமைப்படியிலே புபாகாஇத தாபியந்தமா
-
௧௧௬. | கோயிற்புராணம்.
ன உயரத்தைக் கண்ணியத்திலே இத்தனை அங்கிஷ மின்னவவயவமென்ற கற்பி
தீதுக்கொண்ட பட்டோல்செய்து கையிலேபிடித்துக்சொண்டு அதிட்டாகவ
சத்தாலே அதிட்டாநத்துக்குப் பொருந்த உட்பீடமென்றெ பணியை இரத்
தினங்களினாலே செய்த அதிட்டாரத்துக்குச் சொன்ன கூற்றிலே அதிட்
டானம்பன் மணிகளாலேப்ண்ணிதிட்டானம்பண்ணிமுடி.ந்தவிடத்திலே பொ
ற்பலகையாக ஈன்ருகக் தளமிசைத்து இதின் மேெற்றுண்க்குச்சொன்ன கூற்
ஜிலேபிரமகாச்தம்விஷ்ணுகார்தம்-உருத்தர காந்தம். ஞுரியகார்தம் - சூரியகண்டு
பேதம்- சந்திர காந்தம்- லியாளபாதம்-அத்திபாதம்-சிங்ச்பாதம்- இவைமுதசலாயு
ள்ள பலஅண் க&ைப்பற்தி யடைவேநிறத்திப் பலவசைப்போதிகையுமுட்பட
நிறுத்திப் பிரஸ்தாரத்நிற் சொன்னகண்ணியத்திலே யுத்திரத்தினவயவங்களுக்
கங்க போதத்தினவயவங்களுங்கூடப்பலகாற்சாசனம்பண்ணி வித்தார்த்திலங்
இசத்தில்௮ங்கெவழியிலே கைக்குநீளங்கொண்டு இந்தக் கையழகுபொருக்த
வககிரமாகவெட்டி முகர்தாயதே சேர்ப்பித் த இதுக்கு௮க்கிரத் அுக்கு௮ணித்தா
ஷசி சநதிரகாந்தத்திலே யதனைப்பலகாற் சாதனம் பண்ணுவித் த இதினமேலே.
அபிக்குச்சொன்ன அங்ஷெத்தாலேஅபிப்பிர திஷ்டைபண்ணினான்-௭-௮.()
பன்மணிமாலைகள்கொண்டணிதொங்கல்பயிந்திச்சூழ்
பொன்மலிமுன்மதில்கோபுசவாயில்பொருந்தச்செய்
தென்மலமங்கவருங்கருமூலவிறைக்கும்பொற்
றன்மயமாமொளிரசாலயமொன்றுசமைப்பித்தான்
(இ-ள்) பல இரத்தினமாலைகளைக்கொண்டு அழகுபெற நிரைகிறக்க நா
ற்றிப் பிரதமாவரணமுதலானபொன்மதில்களும் அந்சமதில்களில்கோபுரங்க
ள் பிரதிபந்தம் பாதபந்தம் பாதம் போதம் முகமாலைபக்கசாலை கூடம் பஞ்
சரம் ௮ந்தராளம் கும்பலதைவிருச்தகுடிதம் தோரணம் கண்டம் வெதிகைகெ
ரம்.பூரணகும்பம் தூபி இந்தவகைப் பொற்சொருபமாகவாசல்கடோறும் விதி
ப்படிப்பொருந்தச்செய் த பசுபாசஞானங்கள் நீங்கத் தோன்றி அருளின்கரு
மூலகாரணனென்ூற நிருநாமத்தையுடையரான ஸ்ரீமூலத்தான முடைய தம்பி.
ரானாரக்கும் ஞானமயமான கனகாலயம் ஒப்பறக்கற்பித்தான்--௪- -அ: (௧௭}
| வெறு. |
இன்னவகைதிருப்பணிகள்பலவுஞ் செய்தவிரணியவன் மனை மு
விம்ம ப் பன்னரியபுகழ்கூறிநீத சாத்திப்பரந்தகலை லைவழின
மிபாடத தற்குப்பல்க, மன் னுவகையினினிவர்தவகுப்புகாதன்வைத்க
பணியென்முனியைவணங்கொழ்த்திச், சென்னியிலஞ் சலிசெய்இ
ஙகளித்தகன் மோஇிருக்துதவமெனக்கென்ருன்செங்கோன்மன்னன்.
(இ-ள்) இந்தப்பிரகாரம் கனகமயமாகப் பஞ்சவருணத் துக் குட்பட்ட
இருச்சிற்றம்பலம் ஈசவரி படட புண்டரீகப் புட்கரணி மற்றுமுள்ளமண்
டபத்களும் ஆவரணத்துக்குப் புறத்தில் வியாக்கிரபாத பதஞ்சலி பூதப்பசாசு
திருவிழா ச்சமுக்கம். க்கள்
காள் மூவாயிரவர் பிரமதேவர்களாற் குலிக்கபபட்ட வெலிங்கமூர்த்திகளுக்கு
அலயமுதலான மண்டபங்கள் கோபுரமதில்கள் முதலான திருப்பணிகள் பல
விதமாகச்செய்வித்த இரணியவன்மசக்கரவர்த்தியை ரிஷிகளெல்லாரும் புகழ்
ந்தஆசீர்வாதஞ்சொல்லித் இருநீறுசரர்த்தி விரிந்தஆகமங்களில் நித்தியயூசைக்
குச்சொன்ன பத்தியின் கட்டளைப்படித் தம்பிரானார் அருளிச்செய்தபடி யெ
ன்று வியாக்ரெபொதரறுக்ரெடுக்க அவரைமமஸ்கரித்தத் “அதித்து முகத்தா
விலே யஞ்சலியத்தனாய்த் தேவரீர் கற்பித்ததன்றோ அடியேனுக்குக் குற்றமற்
றதபசென்று இரணியவன்மன்சொன்னான-௭-அ. i தற)
இத்தசையமுனிவருடனொருகாண்மன்னனிலங்யெபேோம்பலத்
இனிருக்து நாலின், வைத்தமுறையிறைவதந்குமஞ்சனக்தூய் மலசமு
அமுதலானமல்கவைத து, நித்தவிழாவெழவேண்டுஞ்செல்வகல்கிடி
லவுபதஞ்சலிமுனியானிறுத் அவித்த, புத்தகமின் புறமுனிவர் யானை
யேற்றிப்பொற்கோயில்வலங்கொண்டுபுகுவித்தார்கள்.
(இ-ள்) இப்படிமாத்தான வியாக்கிரபாதர் பதஞ்சலிமூவாமிரவர் முத
லான ரிஷிகஞடனே இரணியவன் மனொருகாள் அப்பேரம்பலத்திலிரு£து பூ
சாபத்தியிற்சொன்ன இரமத்திலே தம்பிரானார்க்குத் இருமஞ்சனக் திருப்பள
ளித்தாமம் நைவேத்தியமுதலானவை குறைவறக்குற்பித்து நித்தியோச்சவம் 5
டத் வதற்கு வேண் டிய வெல்லாம் கட்டளைசெய்வித் தக் கொடுத்தப்பிரசித்த
ரான பதஞ்சலிமகாரிஷியினாலே சங்கிக்சப்பட்ட சித்தாந்த இரத்சாவலியென்
இற ஆகமஏட்டை யஇப்பிரியதீ துடனே ரிஷிகளெல்லாரும் . யானைப்பிடரி
யின்மீத வைத்துப் பொற்சோயிலைப் பிரதகஷணமாக வருவித்துள்ளேபுகு
வித்தார்கள்--எ.ு. (௧௯)
மனங்குளிரவன்னவர்கள்பின்னுமுன்னூன் மருவியகைமித்தி
கங்கள்வகுப்பான்மாதத்,ெங்கடொதுமுணர்க்துமதுமாதமேவத்தி
ருக்துதமநகவிதியைச்செலுக்துமுன்னா; வனங்கன துவளககரமணை
யுங்கூலையந்ககர்போன் மன்னவனிங் கமைக்க வென்ன, வினங்கொ
ளிருஞ்சனங்கள்பணிர்தின்பமெய்தியெத்தைதிருவசந்தவிழா வெழு
விதீதார்கள். ன்
(இ-ள்) இரணியவன்மன் சித்தங்களிகூர இ வுமனறி அந்தரிஷிகள் அந
த ஆகமத்திற்பொருந்தின கைமித்தியங்கள் வகுப்பறுக்கும்படிக்கு மாதம் ௩
க்ஷத்தரங்களி னடைவே மாதபூசைவிசாரித்துச் இத்திரைமாதம்பொருந்தக் கு
ற்றமற்ற தமாகவிதியாயெகொழும் தசார்த்துங்சரியையை முடிதற்கு முன்னா.
கக்காமராசன் தனதான பட்டினபிரவேசம்பண்ணுகிறகாலத்தில் அர்தப்பட்டி
னத்தின் சவுபாக்யெம் போல இந்தநகரியையு மிராசாவே யலங்கரிப்பாயாக
வென்று ரிஷிகள்கற்பிக்க இராசாவுக்கு இஷ்டமானபிரமதமனுஆசியர் ஈமஸ்
கரித்துச் த்தங்களிகூர்ச்னு தம்பிரானாருடைய வசந்தோற்சவம்-மிகவும்ட்
கீதுலித்தார்கள். (௨௦)
கக ட் கோயிற்புராணம்.
விரிக்தபுதுப் புனல்விளையாட்டாடிமாதம்விரவுதருவாண்டெழு
தீதுவிழவுமோங்கப், பொருந்தும்வகைபுரிக்தாடிபுரட்டா இிக்குட்புக
ம்பதினன்கட்டமிகளொன்றிற்பூசை, கீருந்தகுதநிமிகுதிகுறைதவ று
கீங்கத்தம்துநவந் தருபந்தர் சமைத்தியாகம், பரந்தவிரதாங்கமுட்
ன்பவித்திரத்தைப்பயில்வித்தைப்பசிப்பூரப்பரிசமைத்சார்.
இள, பரந்தபுதுப்புனல் விளையாட்டு அடிமாதத்நிலைகூடக் இருவாண்
டெழுக்திட்டுத் திருகாஞம்விளங்கப்பொருச்த ஈடத்கமுடித்து ஆடி முதல்
புரட்டாசிக் குட்படக்கற்பித் ஐச் ௪அர்த்தசிமிலாவ அ அட்டமிமிலாவ அ ஒன்
திலொன்றிலே நித்திய பூசைக்குக் கற்பிச்தபடியில் ஏற்றக் குறைச்சலறக்
குற்றச்தீர முன்னூலொருநாலான ஒன்ப.அ நூலான இருபத்தேழிழையாலே
யதுமாலையாகப்பண்ணி அங்குரார்ப்பனம் மண்டபபூசையா செச்சனை வே
இகார்ச்சனை அக்கினிகாரியம் ஸ்தாலிபாகம் பவுகதிராதிவாசம் வினியோகம்
சயனம் பிரார்த்தானம் மண்டபபூசை அகச்கினிகாரியமுதலாகவிரிந்த பவதி
திரவுதாங்கத்தடனே பவத்கதாஞ்சார்த்தி ஐப்பசிபூரத் திருநாளைக்குக் கட்ட
லபண்ணுலவித்தான்-— எ-று. i
அந்தமிலெண்ணான்கறமுக்திருக்கண்சாத்தியவற்றின் மிகத்தனி
திதென்னையாண்டவன்னை, யெக்தைபிரான்மைக்கர்களோடெழுச்சி
கொள்ளவெழுந்தருளிவ நக்திருகொன்பியையவைச்துச், சிந்தையி
னமாலயனாணவெழுந்தசெந்டித் 3k இிரஞ்ருவண்ணலைகொககடித் 0 இக
முகணங்கள், வந்தெவையுமழலரகமல் கல்போலும்வளங்கொடிருவி
ளக்கீடுவிளங்கவைத்தரர்.
இ-ள். முடிவில்லாத முப்பத்திரண்டறமுர் திருக்கண்சார்த்தியருளி ௮
நீத மூப்பத்திரண்டறத் திலும் பார்க்க மிகுதியாக என் ௲தி தனியே ஆண்டு
கொண்டருளிய உலோகமாதாவாயெ சிவகாமசுந்தரி முன்னும் செகற்பிதா
வாகிய சிதம்பரமூர்த்கி பின்னம் விராயகர் சப்பிரமண்ணியர் யவர்க்குப்
பின்னமாகத் தண்டசொர்த்தி யெழுந்தருளிவருகிற திருப்பூரத்திருமாள் ஈடத்தி
லித் தப் பிமாவிஷ்ணுக்கள் மனதின் அகங்காரங்கள்டழ்ப்பட மேலிட்ட தழற்
பிழம்பான சோதிலிங்கச்சைச் இியானித் துவந்த கணங்கள்எல்லாம் அர்தத்தம
ல்வடிவுபெற்றுச் சோதிலிங்கத்திலொத்த வளவை பொருர்நிய £ீபோற்சவ
தீதை விளங்க ஈடத்தினான்-—௭-௮, மட்டு
.... மார்கழியாதிரைநாளின் மூனிவாரல்லாம்வநர்துதடம்படிக் ஆ
பொதுவணங்கிவர்ழ்தஇப், பார்தகுமாதொழமுதகன்றார்முன்னமெ
ல அபன்னமுவி மன்னவன் பயிற் றுமிந்தச், சீர்தருமாதின்மென்
னத்திலலைவாழுந்திரு a டையந்கதணரெந்தைதிருநாளென்ற, சாகரு
மாகவாத்தந்க்கங்கொண்கெஞ்சனமஞ் சனவிழவுகருவித்தார்கள்.
க
பம
% திரளுருவண்ணலென்பது சொக்கப்பனை ௦ இிகழம்கணங்களென்ப து
இருக்கோயினிறையலிட்ட திருவிளக்கு.
ந்
இருவிழாச்சருக்கம். ௧௧௯:
இ-ள். இரு மார்கமித்திருவாதிரை ஈஷத்திரத்திலே ரிஷவிகளெல்லாரும்
வந்த இவெளளல்கையிலே ஸ்ராரஞ்செய்து செதெம்பரசேவைபண்ணி தோத்தி
ரஞ்செய்து பூமியிலே அட்டாங்கமாக நமஸ்கரித்து முத்தராய்ப் போனார்கள்
முன்னாளிலே என்று லியாக்ரெபொதர்சொல்ல இரணியவன்மச் சக்கரவர்த்தி:
யானவன் நிங்களிர்தத் இருராளைலிதிப்படியே நடத்ஐங்களென்றசொல்லத்
இல்லைவாமுச் இருவுடையர்தணர்கள் யாரும் எம்முடைய தம்பிரானார் இரு
கதிர் என்று பிரியப்பட்டுக்சொண்டு தர்தமுடைய பாவங்கள் போகவ.
ந்து சிவகங்கைபணிர் து செம்பாக்ஷேத்திரத்திலுண்டான நவ தர்த்கமும் அது
நீங்கலாக மற்அமுண்டாகிய எண்ணிறர்த இர்த்சவெள்ளமெல்லாமுங்கொண்டு ்
அருளின தண்ணளிபோன்ற இருமஞ்சனத் திருமாள் நடத்தினார்கள்-௭-௮.
இதில் சிதம்பரத்தில் தர்த்தங்களுககுவகை பாம்போடை பலிவாகவி நந்தன்
குட்டம் பாளமான் வெகங்கை பந்தன்கேணி சென்புனல்சேர்கொள்ளி_ம் த
ர்மணிமுத்தாறு இரைஅலைக்குய்யமிவை முதலாயுள்ளவாம்,பயிலுவனவாவியா
வுக்தில்லை ௮ம்பலத்தைச்சூம்த லயன்மாலொக்கும் பூம்புனல்சேர் புண்டரிக
. ப்பொய்கைமன்றிற் புனிதன் அருளென்ப்புலவர் புகன்றுரென்றே என்பதனாற்
கண்டுகொள்க. (௨௩)
போன்கமால்வரைபோன்மா நிவேதனத்தைப்பொருந்தியதை
ப்பூசத்நிற்புணர்வித்தேத்தி, மீனமிலாமுனியரசன்றன்னைநோக்கியி
மையவர்களனைவரும்வக் தேத்திவாழ்தீது, மானியென வருமாண்டி
லானிமாத்த்தருள்விரவுத்திரத் தின ம்வந் தணுடற்றென்னஜ், தேனகு
தாரணிமன்ன னிறைஞ்சியானித் இருகாளிங் கெழவிழவு செய்க
வென்ழுன். :
இ-ள். சோற்றமலைபோல மகத்தான நிவேதன மாகிய திருப்பாவாடை
யைத் தைமாதத்திற் பொருக்கினபூசத்திலே லிதிப்படிபொருர்த அமுதஅசெய்
யப்பண்ணித் அதித் தக் குறைவற்ற தவத்தையுடைய லியாக்ரெபாதர் இரணி .
யவன்மனைப்பார்த்தத் தேவர்கள் எல்லாரும் பூலோசத்திலேவர்அ நமஸ்கரித
அத் தோத்திரஞ்செய்யும் ஆனிமாதத்திஃல யாயிருக்கும் மாதோகலைவம் என்
னத்தச்சதாச மற்றவருஷத்தில் அருள்பொரும் அந் இரு வானியுத்திரம் வரத
ணித்தானதென் அசொல்ல வண்மெ௫மும் அத்திமால்ையை டைய இரணியவன்
மச் சக்கரவர்த்தி வியாக்கிரபாதரை நமஸ்கரித் துவது ஆனித்திருகாளில் இர
தோற்சவமிர்தத் இருப்படைவீட்டுக்சொழிர் தில்ல்யெனதீதஃகதாக நடத்து
ங்கள் என்று பிரதானமர்திரிகளோடே சொன்னான்... எ-று. (௨௪)
தாரும்பாரு ந்தரித்ததடந்தோளா அந்தாவிலருமுனிவர்களுந்தலை
வன்முன்னின், நீரொன்பான் முதலான வேரரொன்பானாளெந்தைபி
ரான் றிருவெழுச்சி மின்பமெய்த, வாரும்பாருள்ளோரும்வானுள்
ளோருமாலயனுமேலவருமலங்கணீய்வ் யாரும்பாதம்பணிதற்கென்
இுவரயிலிலங்கவிடைக்கொடிவலங்சொண் டேற்றுவித்தார்.
%
௧௨2௦ கோயிற்புராணம்.
இ-ள். ஆத்திமாலையைபும். பூமியையுர்தரித்த புயத்தையுடைய இரணிய
வன்மச் சக்கரவர்த்தியும் குற்றமில்லாத மகாரிஷிகளும் அத்மசாயகரான இ
திம்பரநாதர் முன்னின்று டஇனெட்டுகாள் முதலான ஒன்பதநாளாயெை இரு
பத்தமுநாளும் என்னுடைய பிதாவாகிய தம்பிரானார் திருகாள்தொழுதுக
ண்களிகூர வாருங்கள் பூமியிலுண்டான மனுஷரும் சவர்க்சத்திலுண்டான
தேவர்களும் பிரமரிஷிகளும் உருத்ரெ மகேசுராஇகளும் உங்கள் பாசங்கள்
நீங்கி வெல்லாரும் தம்பிரானார் உீர்பாசசேவை பண்ணுதற்கென்று பேரிகை
தாடன முதலான தேவதாவாகனச்தைப்பண்ணி இ_பக்கொடியைப் பிரதக்ஷ
ணமாகக் கொண்டுவந்து ஏற்றுவித்தார்கள்--௭_௮. (௨௫)
மண்ணுலகினுண்ணிறைந்தமைந்தர்மாதர்வானவர்களர மகளிர்
மற்துள்ளோரு, மெண்ணரியமகிழ்ச்சியுடன் நிசைகடோறுவெய்து
வார்வெய்தகு கொயிரித்தோமென்டார், கண்ணிறைபொற்கோபுரங்
கைதொழுதுவீழ்வார் கனகமயக திருவீதிகண்வொழ்வா, ரண்ணல்
பொதுப்பணிக் தயாவார்கடமுன்போற்றி யாவொர் . பாவொராமி
னாகள்.
இ-ள். பூலோகத்தில் ஸ்திரீபுருஷர்களாயுள்ளவர்களும் தேவலோசத்திலு
ள்ள தேவர்களும் தெய்வ ஸ்திரீகளும் மகேசுராஇகளும் எண்ணரிதான பிரிய
தீதோமடும் பத் அத்இசையிலும்வர் ௮ பொரு அவார் சநகலியாகியைத்அறந்தோ
மென்பார் காட்சிக்குகிறைந்த பொற்கோபுரங்களைக்கும்பிட்ட ஈமஸ்கரிப்பார்
பொன்மயமான இருவீதிகளைச்சண்டு பெருவாழ்வுபெற்றுவாழ்வார்தம்பிரானா
ரைச்சிதம்பரத்த ஈமஸ்கரித் அத் தம்மை மறம் அநிற்பார் ஆகத்தகிருக்கச்தைச்
கண்டுகிக்௮ ஆடந்தபரவசரா யாடுவாரும் பாவொரு மரயினார்கள்-- ஏ...
ட வெறு.
இப்பெத்கியில்வருமெத்திக்கினருமி தெம்மிற்றகுவெனநம்யிற்
அத, துய்ப்பொய்ப்பிறவிக டுய்த்தற்கெனமூழ் அணிவால்வருபவ
சணிவாழக், தப்பற்றுயர் தீவமூவாயிரவாகடாவாமறையொடுதேவா
ரக, கைப்பற்றியபணிமுற்றப்புலிமுனி கழலான்விழவெழுதொழில்
செய்வான். பு
இ-ள். இந்தப்பேறுபெறும் எல்லாச்திசையிலள்ளோரும் இக்தப் பாக்கி
யம் பசுபாசஞான நீங்னெவர்களுக்கல்லோ கிடைக்குமென்று அகங்காரங்க
ளைநீங்கித் தீரப்புசித் தத் தொலைக்கவேண்டின சஞ்சிசாதிகளில்தோற்றம் ௩
- ஷ்டமிடுதற்கு நஇிச்சயமென்று வருகிறவடியார் நிறைவாழ்வுபெற.விச்சின்னமி
ல்லாத பெரியதபசுகளையடையரான மூவாமிரவர் ஒழியாத வைதிக சைவம
நீதிக்களுடனே சோடச௪உபசாரமுதலான பூசைக்குவேண்டினவைகள் சேர
வியாக்கிரபாத மசாரிஷி பாதபத்தரான இரணியவன்மன் மாதோற்சவத்துக்
குத்தசச இருராட்படி களைச் சோடிப்பான் எ-று, (௨௭)
திருவிழாச்சருக்கம். க௨க
நண்ணித் இனகரன் முகலோர் மெமைகொணலமார்கவமணிய
ணிமேவப், பண்ணிப்பரிகலமுதலாயின பகா திருவாசிகையரிபயில பீ
டம், விண்ணிற் றிகழ்தரு மகரத்தொழிலின் விரிவெண்குடையிடை.
கொடி.யென்றென், றண்ணற்குரியனவெண்ணறஜ்கரநியனவம்பொற்டா
டி.இருமுன் புயத்தரா. வ
இ-ள். விதிப்படிச்குபபொருந்த நாயிற்துக்ழெமைமுதலானஎழுவாரத் அக்
கும் மாணிக்கம் முத்துப் பவளம் மரசதம் புட்பராகம் வமிரம்இர்திரநீலம் கோ.
மேதகம் வையேம் இரத இரத்தினம் ஏழு இமமைசக்குமாகவும் எண்ணிறர்த
திருவாபரணம் அர்த சவாரப்படி யாகப் பண்ணிப் பரிகல முதலானவைகளும்
சுடர்த்திருவாசிகை வட்டப்பூச் ௪த்திரப்பூமுதலாகச்சொல்லும் திருவாசிகை
சளும்லீரசிங்காதனங்களும் ஜகாசத்த ல்லிளங்கும் மகரத்தொழில்யுடைய கொ
டி.லிரிர்தவெண்கொற்றச்குடை ஈடுவேபொரும் ஆங் கொடிகள் என்றென்று
வெகு பிதமாகச்சொல்லப்பட்ட பரமசிவத்றுச்குரியனவும் எண்ணுதற்கரியன
.வுமாதிய சத்திரசாமரங்க ளெண்ணிறந்தன் ப் மல் பண்ணுலித் து
ச் சந்நிதியிலே கொண்டுவம் அ குவித்தார்--௭- Mm. (௨.௮)
கடமாமெனவுமிழ்களியானையினணிக இரமாமணிநிலை தருதேர்
முற், றிடமாய் நடைபெற வடமால்வரைபுரைசிலகேோ்கவரியினிரை
தோரை, மிடைவான்முகிறொடுகொடியரடைகள்விடவிழியாரிசை வ
ளர்மொழியார்பொற், படகரதிகணட மிடமவொரொலிகடல்பலவாமெ
னநனிபயில்வித்தார்.
இ-ள். மதங்க ளாற்றுக்கால்போல ஊறிவருமத்சசசங்களின் நிரைகள் ஓ
ளிபொரும்தின திவ்வியாத்தினங்களினாலே பண்ணப்பட்ட நிலத்தோமுன்
னேதிடமாகநடக்குக் தொழிலைப்வெற்ற பெரிய மகாமேருவைஓப்பான சில
தேர்கள் சாமரநிரைகள்-பீலிக்குடைகள்-நெரறாங்கி யுயர்க் து மேகங்களையளா
வின் துற்பதாகைகள் ஆலாலம்போனற விழியார் சங்கதேம்பொருக்தி வ
ரூம். வரர்த்தைபுடையவர்கள் பொலிவினை யுடைத்தாயெ படகாதி வாத்
இயகாரர். கிருச்தமாடுவார்களா லுண்டாகப்பட்ட ஆரவாரம் அறெகய் கட
“ல்போல மிகப்பண்ணுவித்தார்-.௭-௮. (௨௧)
மேவும்பர்கண்மிடைமகுடஞ்சொரிமணி விலடிப்பொலிதிருவ '
லஇட்டுத், தாவண்புனன்மதுமலாவெண்பொரிகனி துதைவித்தெழி
ன்மறுகுபர்தெற்றி, பாவுக்துலெபொதியுறவங்கமுதணிபல்கும்பமு
நிலைவளர்செம்பொற், 8 பங்களுமலி ங்கு டு இகழ த்இிசை
தொறுநிகழ்வித் த. I த
இ-ள். இரதோற்சவத் அத் இருலீதியில் வம்அபொருக் அந் சேவர்கள்றெ.
ருக்கத்தினாலே உதிர்க்த மசூ கட்த சக மிருமருங்கும்தள்ளி நன்றாகத்
இருவலகிஞலே. திருவலதிட்டிச் சுச்சஞ்செய்தியாகசலங்களினாலே இடை
மயி
௧௨௨ கோயிற்புராணம்.
கொ பரிமளபுட்பங்கள் வெண்பொரிக ளிவைகளினாலே மிகவு
நிறைத்அஅழகுபொரும் இய இருவீஇயி லவரவர்வாயில்தோறு மிட்டவுயர்ர்த.
வேதிகையிற்பொரும் இன சாவணத்தில் அஸ்தரபரிவேஷிதமாய்ச் சலபூரிதமா
ன பலபூரணகும்பங்களும், கிலைபொருந்தின பொற்குத்தவிளக்குகளுமதில்
விளங்கும் தீபங்களும்வளமைதர இப்படி.ச்சொல்லப்பட்ட மங்கலாத்தமான
வை யெல்லாமொளிெக்க ஈாலுவீகெடோறஞ் செய்லித் ௫-௭-௮. (௩௦)
பொற்பாலிகைமுளைபொலிவித்தளவ று களபப்புதுவிரைமெ
மூச்ச, ரிற்பாரமணவணிதரவாயில்கள்கமுகேசார் கதலிகள் சேர்வி
தீது, வெற்பாமெனமுகில்வரவாரணநிரை வெருவாவெதிர்பொரு
காமானக், கற்பாவியநெடுநிலைமாளிகைமணிகட் டாவளர்கொடி வி
ட்டார்கள்....
இ-ள். பொற்பாலிகைகளிலே யங்குரார்ப்பணம்பண்ணி அளவிறந்த சந்
தனகஸ்அரி கர்ப்பூரமிருகம தாநிகளினலே மெழுகிச்£ர்விளங்கும் இவ்விட
ங்கள்தோறும் கலியாணவொழுக்குடிறக்க எழுகிலமாளிகை வாயில்கள்தோ
ஆம் கழுகும் வாழையும் அமகுபெறநாட்டி. மலையென் ௮சொல்லி மேசம்படி
ப்ப பயப்படாமல் எதிர்ப்பட்டு யானைகள் அ அதுிக்கையினால் கள்ளியும்
வீயும்அடி த அம்பிடிக்தம்பொருமாறுபோல ஈவரத்தின வொளிபரந்த நெடு '
நிலை மாளிகைகள்தோஅம் நீளிய சொடிகளினாலே மணிகளைக்கட்டிப்பறக்க
லிட்டார்கள ௭-௮. (௩௧)
இடமாலவரைகிரைகணகாதர்களுடனிறையாமெனவெழுகிலைகடு
மடமானவைதொறுமதிமாசுண௩திமருவாவளர்சடையினர்பாதக்
துடைவார்வடகலைதொடர்வார் திருவமுதவொரடுவனவடை வாவைத்
தஇவொராகரலிடுவார்வரவர வெண்டானற வெதிர்கொண்டார்கள்.
இ-ள். இடமாகிய பெரியகயிலாசத்இ லெமுக்தருளியிருக்கிற ஸ்ரீகண்ட
பரமேசரரும் அவரைச்சேவித்திருக்கற கணகாகார்களும்போலவெழுகிலையயர்
ந்த வெழுகாஅமடங்கள்கோலறும் சச திரன்சர்ப்பம் கங்கைபொருர்காத நீண்
டசடாதாரிகளும் அவர்களை நமஸ்கரிக்கிறவர் களும் ஆ௫மசாஸ்திரம்படி க்கிற
வர்களும் திருவமு.அசமைக்குமவரும் சமைத்தவமுதைப் பந்திவைச் தப்ப
டைப்பாருமானஇவர்கள் அர கர வென்றுவரு மெண்ணிறக்தபேர்களை வாரு
ஙகளென்ற எதிர்கொண்டு நிற்பார்களாபினார்-௭-௮. A (௯௨)
விண்ணோர்வனிதையர்மகவான்முனிவர்கள்விரிபாரிடமிகுகண
நாதர், மண்ணோரெனவுருவினராய்வ;நிபட மதமார்கயமுகன்முகனா
ளோ, ரெண்ணாளவறுகனிபான்முதலியவிசைவித்தவையவன் மிசை
வித்துப், பண்ணோடியன்மொழியவளோடிறைகருபரவும்பவனிகள்
பயில்விக்கார். ரா பர
இருவிழாச்சருக்கம். | ௧௨௯,
இ-ள். தேவமாதர்கள் இந்திரன் ரிஷிகள் பூதங்கள் மிகுந்தகணமாதர்க
ள் இவர்களெல்லாரும் மனஷவேடத்தைக்கொண்டுதிருராளில்ன ழியம்பண்
ண மதமார்ந்தவேழ முகலிக்கிறேசுரருக்கு ஒவ்வொன்றெண்ணிறந்த முப்ப
மம் திரட்டுப்பால் பணியாரமுதலான அவலோடுகெட்டி முதல்திருநாளி ல்
முஅசெய்யப்பண்ணிப் பண்ணுடனேபொருர் தின இருவார்த்தையையுடைய சி
. வகாமசவுந்தரி அம்மையுடன் தேவராசனானதம்பிரானாரெல்லாமும் பாவக்கா.
»
ட்தெந்தருளும் திருப்பவனிகள் நாள்தோறும்விருஷயாகம் தவசாரோகணம
பேரிதாடனம் அங்குரார்ப்பணம் யாசசாலை அஸ்திரயாகம் பெரிதானமயரநக்
இரமம் பரிவேடம் நீராசமம் கவுச். தகபக்தனம் தர்ச்தசங்கிகணம் சூரணோ
திசவம் தீர்த்தத் தவசாரோகணம் தபனம் அனவப் பதினாறங்கம்முன்னடக்
தவங்கம் நீங்கலான அங்கங்களும் சிறக்க ஆயுதபாணீயர் குதிரையணியாக
வும், அதன்பின் யானையணியாகவும், அதன்பின்பு பசுபதாத்களாகவும், அவர்
பின் மசாவிரதராகவும், மகாசைவராகவும் ௮வர்பின்பிராமணராகவும் அவர்
பின்தேவர்களான சோடசபத்ததியி லுள்ளவர்களாகவும் அவர் பின்கணபஇ
சப்பிரமணியராகவும்,அவர்பின்உருத்திரகணிசையராகவும்,அவர்பின்க, யகரா
கவும் அவர் பின்கிருத்தகாரராகவும், அவர் பின்மத்தளாதி வாத்தியகாரராக
வும், விதிப்படியே யணிவகுத் அ இந்தஅணிக்குப்பின்பாகத் தம்பிரானார் பார்
வதிசகிதராக எழுந்தருளவும் தம்பிரானாரைச்சூழத் திக்குப்பாலர்களும், ஆயு
தீரூர்த்திகளும்,சேவித் அவரவும்,வியாக்ரெபொத பதஞ்சலிமுனிமுதலாயுள்ள
ரிஷிகள் திருப்புறக்கொடைசேவிக் கவும், தக்க இருசாளை ஈட தவித்தார்...
செழுவான்மதிபுனைபவனானியில்வரு இருகாள்விழவெழுபொ
முதாரத்; தொழுவார் பிறிவருமில்யானினைவொரு அணிவான்மொழி
யொருபொருடோய்வற, றெழலாலழிவுஅதொழிலாலவிழிமழையி
சைவாலிருபயனிலதாவுற், ஐழியாதகமலிகசிவாலருளை யடைக்தாரி
னையர்மிடைந்தார்கள். |
இ-ள். வளமைநீட்டித்த சந்திரசெகானான திருவம்பலமுடைய சம்பிரா
னார் அனித்திருகாளி லெழுந்தருளிப் புறப்பட்டவவதரத்தலே அறுபவளித்த
மான பரமாநந்தசுகத்தை வெளிப்படக் கண்ணாரக் கண்டுதொழுவார் எண்
ணிறந்தபேர் இரண்டற்றநிலையினாலே அர்நியமின சி யோருண ர்வாதலால்வா௪
ணெயாற்பண்ணுறெ தோத்திரங்களுக்குச் சுட்டில்லாதபடியாலேயொருபொ
ரூளிற்பொருக்தாமல் தழுதழுத்தலால் பிரத ணசமஸ்காராதி கன்மங்களு.
நகழுவதலால் கண்ணீர்மழைத்தாரை கொள்ளுதலால் இதவசமில்லாத படியி
னாலே யொன்றைப்பற்தி மயவ்காமல் ஞாகாகந்தக்களிப்பினாலே அருளாச்க
மானமுத்தாத்துமாக்க ளாந்தங்கோடி. பேர் கெருங் சச்சேவித்தார்கள்.... ௪-௮
மன்றாடி யதிருகடராசன துயாமணிமாளிகைவெளிவளர்வானிற்
குன்றாவிற ன் மணிமுடி. வானவரனைிகுமுமானுடர் திசளொடு கூடி
நின்றாலெனவ௫னயமேவியவுருகேசத்தவரவர்பாசத்தகே, சொன்று
ய்ரிழலெழுமொளிமேனியிலென யறாத்திவிழவயா வுற்றா ர.
௧௨௪ ்..... . கோமிற்புராணம்.
இ-ள், மன்றி லாட் யருளிய கிருச்தராசருடை ய பெரியதிருமாளிகையி
ன் உள்ளாடுவெளியிலே உயர்ந்த சுவர்க்கத்தில் குறையாத லீரத்தன்மையை
யுடைய மணிமுடிவானவாது இரட்சியான மிகுந்த மக்கட்கூட்டத். துடனே கூ
ட. தங்களிடத்தத் தேசோருபத்திலே இவர் ரட்சியாவண்ணம் பிரதிபலிக்குநி
ன்ருற்போலவும் தம்பிரானார்சாத்திக்கமித்த சாக் ததரித்தவடிவுடையபத்சச
னங்கள் தற்தம்முடைய பாசத்தினொளிஇரண்டு நிமலெழுந்தாற்போலவும்
. தெற்றியிலேவிளங்கும் பெரிய திருவானி யுத.திரத்திருநாளைத் அவசாரோக
ணத்தை யாகக்சுமாககடத்இ முடித்தார்கள்-௭-௮, | (௩௫)
அருணற்புரவலனெதிர்முற்கதைமுனியறைவாடொருரிருதனைவேற
கிரணத்திறல்கருவிருளிற்றரவரவிகலானெனவெறிகமிறாலே [ற்
மரண த்தினையுறவருணம்க அபழிவழியாயொருகடிவடிவாடிச்
ஏரணகதிருகரம்விரவக்களமொடுசந்தித்திடுரெறிபந்தித்து.
இ-ள். அருள்சறந்த கல்ல இரணியவன்மச் சக்கரவர்ச்டிக்கு லியாக ர
பாதர் பூர்வகதையொன்று அதுக்கரநிப்பார் ஒரு நிசாசரனைவெல்லம்படி
க்கு யுக்கஞ்செய்து வெல்லுமுபரயங்கற்பிக்க இராத்திரி. இருளிலே வருணகூ
ருவாகக் கபடவேடத்தைக்கொண்டு மாற்றான்வந்தானென்று எறியப்பட்ட
பாசக்கினாலே குருக்கள்மாணத்தைப்பொருக்தவருணனுக்கு அக்தக்குருகாச
மான பிரமகத்திபாமான எதி யரும் கசையையுங்காலையங்கட்
மசுகமுத்திலேயேறிட்டு முழங்கால் "முழங்கை - தலயெலாங்கூட்டி யொ
ன்ரோடொன்ற சந்திக்கக் குண்கெட்டாகச்கழலாமற்கட்டி எ-று, (௩௬)
காசார்கடலிடைகெடுகாளிடுமிடர்கடி வானொருவரின்முடியாதாய்
நீராயின பெறலரிதாய்மழைவிழநினையாதலமாநிலன் வானோர்
விராமடவரலருகாகட மிடுவிரகாவிரைவிரிகருகொன்றைத்
காசாவருணன அயர்பாதகவிடர்தவிராயெனரனிகொழுதார்கள்.
இ-ள். கருமைபொருற் இன நடுக்கடலிலே கட்டெனே கொண்டுபோய்
பபோடசெடுகாளாகவரும் தும் அச்கமாயெ இக் தீப்பாசத்தைநீக்கும்படியொரு
ததராலுமுடியாகாக மழைபெய்தற்குநினைவுமற்று வருணன்மோகத்துக்கட
க்கத்தண்ணீரென்ப தைய ரமல்நிலத்திலள்ளோரும், வானிலளளோரும்,
புரமெரித்ததீரனே சத்திஇடச்திலே பிரியத்தையுமையவனே கூத்தாடவல்ல
சதரனே மணம்லவிரிர்த கொன்றை மாலயுடைமவனே வருண்னுடைய மகா .
பாதகமான அக்கத்தைநீக்கி யருளுவாயென்று மிகுதியாகத் ததித் த மஸ்க
ரித்து. வேண்டிக்கொண்டார்கள். ௭-௮, (௩௭)
தேரிற்பொலிபொதகிதையத்புதனொலிசெதிகற்கடலெதிர்கெழ்வத்
பாசத்தளையறவருளச்சலபதிபாலிக்தினமிஅபடி வுற்றோ [அப்
சாசறறுயாகஇியடையக்கட வுளுமணுகப்பெறவாமதுபெற்முன்
மாசி? கஇருமக மெனமற்றதுதகமலி லிபொற்கொடியதபொலிவிகதார்.
இருவிழாச்சருக்கம். ௧௨௫.
இ-ள். எல்லாப்பிரகாசத்திலு மேலானபிரகாசத்தையுடைய சிதம்பரத்
இலே பரிடூரணராயிரு5 கிற அற்புகரான சிசம்பரமூர்த்திதரவாரம்பொரும்
இன ஈல்லகடலுக்கெதிரே யெழுச்சருளிட் பாசபம்தமற்றுப்போம் படிகடா
ட்சித்தருள வருணனானவன் மிகவு ௮இத் த இற்தராளிலே யாரொருவ ரிந்
தத் அறையிலே ஸ்கானஞ்செய்கிறார்களோ அவர்கள் பர்தபாசநீங்கிப் பரமு
த்திபெறவுர் தம்பிரானார்வம் அ தருக்கண்சாத்தியருளவும் வரம்பெற்றான ௮
அமாசித் திருமசத்திலேயாயிருக்குமென்று வியாக்கிரபாதர்சொல்ல மாமெக |
த்திருசாட்பொருர்த லிதிப்படியிலேவிளங்கக் கொடியேற்றுவிச்தார்கள்--
எத்தன்மையினலமுப்க்குஞ்சலபதியிறைசேர்கசவரமுறுகாளோர்
பத்தொன்பதுவிழவுய்க்கும்படிகளிபயி லுங்கயமுகனயிலுந்கேன்
மொய்ததங்கொளிர்கணியப்பம்பயறவன் முதலாயின பலவுதவாவாழ்
நிக்தம்பொலிவிழவத்தன்றரமிககெஞ்சார்கறைவுறநைஞ்சார்கள்.
இ-ள். எல்லாப்பிரகாசத்திலுஞ் சகப்பிராப்த்தி பெற்ற வருணன் தம்பி
ரானார் கடற்கரைக்கு எழுந்தருள வரம் பெற்றறாள் இருபதென்ன முன
னேதிருநாள் விக்கினம் வராமல் ஈடப்பதற்கு மதம்பொரும்தனயானைமுக
த்தையுடைய . லிக்கிரேசுவரருக்கு அமு.அசெய்யத்தக்கதான தேன பல
வன்னங்களையுடைய எண்ணிறக்தபமழம் திறாப்பணியாரம் பயறு அவல்முத
லாயுள்ள: பதார்த்தங்களை யமு௮ செய்யப்பண்ணி நித்தியம் பெருவாழ்வு
பிக்க இருநாட்பவனி தம்பிரானாரெழுர்தருளி யாவர்க்குங் காட்டு கொடுத்த
ருளக் கண்டோர் யாவரும் நீராளமாக நெஞ்சய்கரைந்து தம்மையிழற்தள்
ண்ணிறந்தபேர்களுருனொர்கள்-— ௭-௮, (௩௯)
கண்ணாயிரமுடையவன்மாதவன்மலிகமலாலயன்முதலெனலாகும்
விண்ணாடுடையவர்வடநீடணிமுலைவிடவாள்விழியுடைமடவாரா
றெண்ணாயிரமுனிகணநாதருமறையிசை நா ரதரணியெனை யோரிம்
மண்ணாள்பவருடனண்ணாவளர்திருமன்றாவருள்புரியென்றாகள.
இ-ள். இஈதிரன் விஷ்ணு மிகுர்தகமலாசனன் முத்லெண்ணத்தக்க தே
வலோகத்திலுள்ளவர்கள் எல்லோரும் கச்சலிடாத வாபரணம் பொருந்தின
முலைகளையும்லிடமும் வாளுமொத்த விழிகளையுமுடைய தெய்வமாதர்கள் கர
ற்பத்தெண்ணாயிரம் ரிஷிகள் கணநாதர்களும் வே கங்களிசைபொருந் தின கா
ரதர் அணிபொருக தன ஒழிந்த தெய்வரிஷிகள் இந்தப்பூமியில் மனுஷருட்
னே கூடிக்கொண்டு ஞான சேய மிகுந்த தெம்பரநாதனே எங்களையும்
கடாட்சத்தருளென்அ வேண்டிக்கொண்டார்கள்-—௭-௮. டன)
புகழும்பவனிகளகமின்புனுநெறிபுனிசன்றசவிழிபுனல்கொண்டிட்.
டிகழும்பரகநியெனவர்தரானதெழுச்க்கமரர்பழிச்சிக்கைத்
திகழஞ்சலியொடுமிகுமங்கலவணிசெய்வித்தலா தடமேவிச்சே
ரகமங்ககறரவமுதந்தருகுழியாடிக்கடல்வழிகோடித்தார்.
௧௨௬ கோயிற்புராணம்:
இ-ள். எல்லாருந் தோத்திரம் பண்ணப்பட்ட திருப்பவனிகள் மனங்க
ளி கூருமாது அகதி சுதிதராயிருக்கிற இெம்பரஞூர்த்தி தர்தருளவிழி நீர்த்
தஇாரரைகொண்டு இருட் டி கோசரமான பரமசுகமங்கில்லாதபடியினலே முத
தாத் மாச்களாலே பரகதியிகழப்பமென்று தேவர்களெல்லா மிங்கேவம்
அபரமாநந்தகூர்த்தியுடையதிருவெழுச்சிக்குப் பிரீதராய்த் தோத்திரஞ் ஞ்செய்
அ அஞ்சலியத்தத்அடனே மிகுந்த மங்கலாத்த மான. பதார்த்தங்களைக் கூட்
உத் இருவிதிப்பெருவழியைப் பொரும் தின பாவங்களைப் போக்குகிற அவ்விர
தமான சரத்தசலங்களிலேஸ்கானம்பண்ணிக் கடனுளெழுர்தருளுறெவழியை
மங்கலமாகக் கோடித்தார்கள்-௭-அ. (௪௧)
ஆனைத்திரள்கடலடையக்கருமுலெணியிழ் பொலிவுறவரவஞ்சேர்
சேனைத்தொகைநதியோதத்தினுமிசை திகழப்புயஅயில்பயிறாழைக்
கானச்தெழுமெழுகாலுய்த்தெனவிழு கைகதைத்துகள்வளையெய்கக்
குத், தேனக்கனவனமானப்பொழிமழை சேரும்வகைகருதிருவீதி.
இ-ள். திருப்பவனி சேவித் அ முன்னே சென்ற யானை யணிகடலுக்குள்
ளே அநேகற்துரஞ்சென்ற வளவில் கடலிலே படிகிற மேஃபர்தியிலும் பெ
ருத்த காட்சியுண்டாக ஆர்ப்பரவம்பொருர்நின பதாதி சமுத்திரத்தலே சமு
கமாகச் செல்லுவது அறுகளெல்லா மொ ருமுகப்படக்கூடி சமுதீதிரத்இ
“லே செல்லும் பிரவாகச்திலு மேலிட்டுமுழங்கிச்செல்ல மேகங்கள் நித்இிரை
யைப் பயிலுக்தாழைக்காட்டில் இன்று எழுந்தோறும் எழுக்தோறுக் தள்
ளிப் போடுக்தாழைப்பூவின் நீரான அ சுரபுன்னைப் பூங்கொத்தலே மேகபரி
சத தினாலே கெடழ்ச அவிழப் பூமியிலே தேனுடைந் அ விழுந்தாற்போலச்
சொரிய மிதசத்தியமாகப் பொழி ற தா் யொக்க அறோடிவர்க சே
ரூடும் வகுப்பைத் தருக்திருலீ ௪-௮, (௪௨)
கொத்தார்மலரளிகுலவும்புளளொலிகுழுமித்திசைதொறும்வி
மிமுத்தத்; தொத்தார்துதிவளரா தொண்டத்திரளொடஞஜொலம்படைதி
சையடைகாவற், பதிதாயுகவுருவினாசூழ்படையொடுபயிதாகியமிக
வுயர்வானே, ரி.த்காணியினருடனேவிசவிமுன்னேவற்கொடுபுடை
சேவிக்தார்.
இ-ள். பூங்கொக்துகளில் நிறை தவண்டுகளினிசை அக்கிலத்திலுண்டா
னபக்திகளுடைய ஆரவாரத்தடனேகூடின திக்குகடோறம்ஆரந்தக்கண்ணீ
ராகிய முத்துமாலை நிரம்பின தோத்திரமிக்ப்பண்ணு மடியார் கூட்டக் தட
னே௫ிவாஸ்இரமுஞ்சிவாஸ்கிரத்தைச் ஈரூழூர் தேச இக்கில்காவலாகிய தே
சரய கரூபிகளுக்கம்பிரானாரைச்சூத்க் து புறக்காவலாகவருந்தொண்ணூற்றெ
ட்டி ஆயுதல்களையுந்தரித்த எண்ணிறம்த சேனையுடனே பொருந்தின வதே ச
கோடி. வாத்தியமிகமுழங்க மேலான சுவர்க்கத்திலள்ள தேவர்களிச்தப்பூ
மியிலுள்ள மனுஷருடனே கலத்து அநாதியிலே தங்களுக்குக் காவல்கற்பித்
ட ரு அந்தநதத்தானங்களைக் கைக்கொண்டு கெவித்துவற், சார்கள்
ச,
நரையார்சவரிகளவிரையாரதருமத்தற்பூ நிறைபுனலகாப்பூரம்
இருவிழா ச்சருக்கம். ௧௨௭
வருமாதெரிபவரெனவான்மிசையெழ வளரரவளைதலையினவா
ய்முதிகருமாமணிதிமினுரைவாழ்சலசசமலையாவரைபுரைதிரைமோ
இப், பொருமாமிகவிரைதருமாகடலிடைபுளின த்தலைதகுவெளியுற்
அத், ச ப வ A
ண்டான்.
்... இனன், தம்பிரானார் எழுச்தருளிவருறெ பிரதாபத்தை அதரதி.துடனே
கண்டவர்களைப்போல ஆகாசமளவாக உபர்க்துகளித்தெழுந்திருந்து வணங்
தஇினதலையையுடையதாகி முத்அக்கள்அரிய மகத்தான நவரத்தினங்கள் மரக்:
கலன்கள் அரைதன்னிடத்தில் வாமுமசரமச்ச முதலான வைகளை யலைத்தச்ச
_ள்ளிப்போட்டுமலைகளையொச்த இரைகளினாலே கரையை மோதிப் பொருமா
அபோல மிகவு மார்ப்பரவத்தைத்தருறெ கடற்கரையில் மணற்குன்தின
மேலுண்டானவெளியளவாகச்சென்றேறி விட்ணெலினால் தவப்பலத்திலு ம
றிவரிய தம்பிரானாரழுக்தருளுடிற சவுபாக்யெத்தின் விரிவைப்பாச ங்
விளங்கும் வருண ராசனெதிர்கொண்டான்-.-௭-று., (௪௫)
கட்டங்யெவொளிதெளியச்சலபதிகாணும்பொழுதிடையடை
தனபக, கட்டங்கறவருள்சசணங்களிலலை கரமின்புறவிழமமுவும்
பொற், கட்டங்கமுமுடையவன்முன்பொலிமலிகடன்மண்டியவவர்
களூமாயைக், கட்டங்கழிவுறமிகுமன்பிறையொகெற்றாவெனவருள் 1
பெற்றாகள்.
இ-ள். சன்னிடத்திலே தியானரூபமாயிருக்றெ பிரகாசம் இருட்டிகோச௪
ரமாகத்திருமேனிகொண் டெழுந்தருளச்சண்ட வவதரசத்திலே் வருணன் ௮
ந்தராயத்திலே பொரும்தின திரைக்கரங்கள் முன்னாக ஆரறந்தத்தடனே ஈம |
ஸ்கரிக்க குருத்தரோசபாச பரந்தத்தைரீக்யெருளிய திருவம்பலமுடைய தம்.
பிரானார் ஸ்ரீபாதத்திலே மமுவுந்தேசிட்டமான கட்டங்கமு மாயுகமுமாவு
டையதம்பிரானார் சந்நிதியிலே யாரவாரமிகுத்த சமுத்திரஸ்கானம் பண்
ணினபத்தசனங்களும் மாயாபாசபந்த மவ்விடத்திலே யற்றுப் போகதிறதிறத்
தைப்பொருக்தச்சங்களிடத்தில் தம்பிரானார்வைத்தருளிய மிகுந்தகாருண்ணி
யமெங்கனமெனில் புனிற்றிற்௮ுப்பசப்போலவுர் தா வரப
ம்மிகுர்த இருவருளைப்பெற்முர்கள்- எ-று, (௪௫)
குரையார்கடல்குடசரைமேலொளிவளர் குணபாலுளவளனெடுநீள
இரையார்கரமலிகலனாகவமணிதிரண்மா நிதியகிறுகில்சரை [த
வரையார்மதகரிரிரையாதிகளொவொழ்பொற்கிருவட.சூழ்விப்ப.
.. இ-ள். ஆரவாரம அக் சடல்மேற் கரையினமேல் பிரகாசமிகுத்த
இழ்ச்கரையிலுள்ள வளமையுட்னே மிகவுகீண்ட இரைக்கரங்களினாலே பட
குமுதல்சொங்கீறான எண்ணிறந்தமரக்கலம் அங்குண்டான நவரத்தினங்கள்
வில்யில்லாதபட்டு வத்திரங்கள் ௮௫ல்னேச்சிலுண்டான அபூர்வவஸ்அக்கள்
௧௨௮ கோயிற்புராணம்.
வெண்சாமரங்கள் மணவிய சவ்வாதுமுதலானவைகள் குங்குமப்பூ பனிகீர்
ச்செம்புகள் அர்ப்பூரவகை மலைகளிலுயர்ந்திருக்கிற மத்தகசங்கள்முதலான
பின்னும் எண்ணிறந்த வகைகளெடுத்துக் கொண்டுவந்து எல்லார்க்கும் வா
ம்வுகொடுத்தருளும் செங்கமலப் பொற்பாதத்திலே காணிக்கையிட்டான:
பாச்த்தளைய அ .துறையுற்றிமையவர்படியிற்படிபவருடனாடிப்
பூசற்றொழில்புரிதிரைநற்பொலிவுயர்புளினத்தலைதகுவெளியுஹ் அத்
தேசத்தவரொலிகடலிற்பொலியொலிசின்னத்தொலியிசைமன்னச்சீர்
வாசப்பொழிலிடையாறிக்கணவர்கள்வானோரொககெழிவழிவந்தார்.
இ-ள். பாசமறத்தான் தறையிலேயெழுத்தருளித் தேவர்கள் பூமியிற்
பொருந்தின மனிதரிவர்களுடனே இருமஞ்சனஞ்செய்தருளி இருந்த இந்தத்
தேசத்தில் மானிடராக ஒன்அக்கொன்அமாஜிப் பொருந்தொழிலைச்செய்யும்
திரைகள் மிகவிளங்கியோங்கு மணற்குன்றிள்மேல் நல்லவெளியிலேயெ
முந்தருளி இருந்து இந்தத்தெசத்தில் மறஷைர்வாக்கிலெழு மகாவோசை
சமுத்திரத்தில் மிகுந்தஓசை இருச்சின்னங்களினோசை மகரந்தங்களைப்பொ
ருந்த இலக்குமிகரமான ம்ணவியபூங்காவின் ஈடுநிழலிலேஅரக்கம் கணநாத
ர்கள் தேவர்கள் சேலித்துவரக் கழிகள்பொருந அம வழியளவாக வெழுந்த
ருளினார்---௭-௮. (௪௭)
அன்றன்றலைகடல்வளனங்களவிலபடிகொண்டடியிணைதொழு
கன்பா, லின்றென்மிடவரமென்றும்பெஹவரமிறைகாவெனவிரை௮ு '
டனெய்த, மின்றங்கெகழறு இகொண்டருளொடுவிரவுஞ்சலபதிவி
டைகொண்டான, புன்றண் கதிரமதிபுனையும்பரன் மிகு பொன்னம்
பலமகனுளபுக்கான்.
இ-ள். அம்சதீதிவசத்தில் சமுத்திரபாரிசத்தில் பூர்வபதார்த்தங்க ளள
விறந்தன கொண்டுவர அ சழிக்கரையிலேதம்பிரானார் எர்பாசத்திலே காணி
க்சையாகவிட்டு நமஸ்கரித்தத் தேவரீ ருடையஇருபையினாலே யினிமேல்வரு
இ௰ மாசிமகத்துத் இருகக்ஷத்திரங்கள்தோறும் இந்தமாமெகந்க்ஷ்த்திரத்தைப்
போல அடியார்களு மியானுமிரந்தச் சவுபாக்கியத்தைப் பெறத்தக்கதாகச் ள்
வாமியே இருவுளம்பற்றி யருளவேண்டுமென்று லிண்ணப்பஞ்செய்து வேண்
டி. கொண்ட வரமுமுடனேபெற்றுச் சுத்சபிரகாசம்பொருந்தின ஸ்ரீபாதங்க
ளைத் துஇத் து ஈமஸ்கரித்துத் தம்பிரானார் அருளினாலே சேலித்துவற்த வருண
ன்மீண்டபோனான் குளிர்ந்த பாலசர்இரனையணிந்தருளும் ஞானத்துக்குமே
லான கேயமாக சிதம்பரேசுரனார் பாசாதீதமான ஞானமயமாகிய சிதம்பரத்
தில் எழுந்தருளினா-௭-௮. (௪௮)
என்றென்றிகழ்வஅமாதந்தருதினம்யாவும்புகழ்விழவெழவாமழ்வும்
ஜொன்றும்புலிமுனியுசகந்தருதவனொளிருங்கனகமதுருவாகி
முன்றங்யெபுரவலனங்கிகள்வளர் மூவாயிரவர்கடேவாரு
மன்மங்கெவிரும ன்றந்தொழு.துவாந்தான்விவவிருந்தார்கள், 1
திருவிழாச் சருக்கம்: ௧௨௯
இ-ள். இர்தவகையிலே குற்றமற்றமாதங்களிலும் தினங்களிலும் யாவரு
ம்புகழ்னெற இருவிழாமுதலியவற்றைஈடத்தி மனப்பிரியத் துடனே வாழ்வு
பொருந்தும் வியாக்கிரபாதமுனியும் பசஞ்சலிமகாரிஷியும் பிரகாசமான
சனகவடி.வா௫ முன்னேபொருக்தின இரணியவன்மச் சக்கரவர்த்தியும் முத்
தீவளர்க்கும் மூவாயிரவர்களும் இவ்வியமான சதெம்பரேசுரர்பொருக்தினக
ன சச௪பையைஈமலஸ்கரித்து ஈன்மைபொரும்த விருந்தார்கள்--௭-று. (௪௯)
ஈசாறுமிருடன்மூவாறமருமெழுத்துப்புகன்முதல்வரியென்றுக்
தாராதரமெனவுலகோர்பலகலைதருமாவிரணியவருமாமுற்
ரரர்தரவரு இருகாள்படி முதல்சிலகாள்வழி செல்வமிகநவியக
கூரார்படைமினனருளாலாசர்கள்கொண்டாடிடுகெறிகண்டார்கள்.
இ-ள். அகரமுதல் ஒளகாரமீறான பன்னிரண்டுயிரும் சகரமுதல் னகரமீ
மூன பதினெட்டுமெய்யுமெனச் சொல்லுஇன்ற முதலெழுத்துகள்முப்ப துமே
சாரணமாகஎச்காலமும்கைம்மாறுவேண்டாஅபயன்தருமேகத்தையொப்பாக
உலசத்திலுள்ளவர்களுக்கு ஆதரரமாகிப் பலவகைப்பட்ட கலைகளுமுண்டா
னதுபோல ஆதியில் இரணியவன்மச்சக்கிரவர்த்தியால் நித்தியகைமித்தியமு
தலியவை சிறப்புப்பெறச் சிலநாள்க டர் தவரப் பிற்காலத்தில் கூர்மையுள்ள
மழுப்படைதாங்கிய நடேசர்திருவருளால் சோழராசர்கள் திருவருட்செல்
வம்பெருகுமாறு அவற்றைவிசேஷமாக யாவருங்கொண்டாடும்படி நடத்தி
வந்தனர்கள௭-அ. (௫௦)
சொற்றானுமைபொருளானாமிகுபொருடுணிவாலவரருடொகு
மாலிப், பொற்றாமரைமலர்விரைசூழ்புனலணிபுலியூர்வளககர்புகஜ்
தாமங், கற்றாருரைசெயல் 'பெற்றார்செவிகொடு கவர்வார்பொருள்
விரிபகர்வார்சி, ருற்றாரிருவினை யற்றார் ௪ மிகுபரி வுடையார் திருவ
டியடைவாரே.
இ-ள். சொல்்உமையாகவும், பொருள் வெபெருமானாகவும, வேதாகமப்
கள்நிச்சயித்தமிகுந்தபொருட்ணெிவாதலால் அவர்களிரண்டுபேரறுக்கிரகழு
மிந்த நூலிற் குடிகொண்டிருத்தலாற் சனசதாமரைமலரினதுபரிமளஞ்சுழமும்
தீர்த்தங்கள் பொரு£திய பெரும்பற்றப் புலியூரென்னும் வளப்பத்தையுடைய
'தருப்படைவீட்டைப்புகமும் பாமாலையைக்கற்றாரும் பாடஞ்சொல்லுஞ் செ
யலைப்பெற்றாரும் செவிகொண்டுகேட்பாரும்இப்பொருள்லிரிவை ச் சொல்வா
ரும் செல்வத்தைப்பெறுவார் பாவபுண்ணிய வாதனையினின்அம் நீங்குவார்
பரமசிவத்தினிடத்தில்மிகுந்த பத்தியுடையராவார் திருவடியையடைவார்,
ம ப ப ப 1 ல் பார்த ண்ட
x மிகுபரியுடையார்என்பதற்கு ஆன்மாக்களிடத்தில் அளவில்லாதகரு
ணையுடையவராகிய நடே.சரெனினுமமையும்,
க... கோயிற்புராணம்.
செடிசோபொரறிலணிபுலியூர்வள௩கர்செல்வம் பெருகுகதிரும
ன்றிற், கொடிசோவிடையினனடிசேரொளிகெளி குறிகூகெகுழு ம
றைகூழ்க, பொடிசேர்வடி வினாடி சேர்முடியினர் புனல்சே நிருவிழி
யினராகி, யடி சேர்பவார மடி சூடடுநெறி யாள்வானடியவர்வாழ்
வாரே.
இ-ள். சிறு சண்பகமுதலிய விருட்சல்கள்சக்யெபொழில்கும்ச்தபுலியூர்
என்னும் பெருமைபொருக்திய இவக்ஷத்திரம்அருட்செல்வத்்தடன் ஓங்குக.
சிற்சபையில் இடபக்கொடியையுடைய நடேசரது பரீபாதங்களை யடைதற்.
கேதுவான சிவஞானத்தைக்தெளிகின்ற சைவசமயமார்க்சம் உலகமெங்கும்
பரவுக. திரண்டவைதிகமார்க்கந்தழைக நீறணிர்கருளும் தஇிருமேனியையு
டையவராய்ச் சிற்சபாமத்தியி லாஈர்தமிருத்தஞ்செய்யும் நீலகண்ட பரமேச
வரரால் திருவடி தீக்ைபெற்றவர்களாகிய ஜிஉன்முச்தர்களும் அமச்தபாஷ்
பந்தாரைதாரையாய்ப்பொழியும் விழியின ராத் இருவடி சேர்பவர்பாதங்களைச்
சிரசிற்சூடிடும் கெறியாள்வானுக்குரிய மற்றை அடியவர்களும் வாழ்வாராக.
மழைவழங்குகமன்னவனோங்குக
பிழையில்பல்வளனெல்லாம்பிறங்குக
கழைகவஞ்செழுத்தோசைதரையெலாம்
| பழையவைதிகசைவம்பாக்கவே.
இருச்சிற்றம்பலம்.
சுயம்
திருவிழாச்சமுக்கம்
| முற்றிற று.
ரது சருக்கம் iy சா - இ) ன் இருவிருத்தம் 1 ன
| கோயிற்புராணம்
|
<p>Before asking this question, I spent 3 days trying to figure out a way of sharing a variable between my components in Angular. I am completely new to this frontend world, so I just wanted to get this thing done.</p>
<p>Anyways, my app.commponent.ts like this:</p>
<pre><code>import {Component, OnInit} from '@angular/core';
import {Title} from '@angular/platform-browser';
import {Router, ActivatedRoute, NavigationEnd, Event} from '@angular/router';
import {DataService} from './data.service';
@Component({
selector: 'app-root',
templateUrl: './app.component.html',
styleUrls: ['./app.component.scss']
})
export class AppComponent implements OnInit {
title = 'app works!';
count: number;
clientId: number;
name = '';
constructor(private titleService: Title, router: Router, activatedRoute: ActivatedRoute, public data: DataService) {
router.events.subscribe(event => {
if (event instanceof NavigationEnd) {
const title = this.getTitle(router.routerState, router.routerState.root).join(' | ');
titleService.setTitle(title);
}
});
}
ngOnInit() {
this.clientId = Math.floor((Math.random() * 600000) + 1);
console.log('client from app: ' + this.clientId);
this.data.currentMessageSubscriber.subscribe((data: any) => {
this.name = data.msg;
})
}
</code></pre>
<p>My form.component.ts is like that:</p>
<pre><code>import {Router, ActivatedRoute} from '@angular/router';
import {Component, OnInit, Input} from '@angular/core';
import {HttpClient, HttpErrorResponse, HttpHeaders} from '@angular/common/http';
import { DataService } from '../service/data.service';
import FiiData from './FiiData';
import FiiTax from './FiiTax';
import 'rxjs/add/observable/throw';
@Component({
selector: 'app-forms',
templateUrl: './forms.component.html',
styleUrls: ['./forms.component.scss'],
})
export class FormsComponent implements OnInit {
public pageData;
clientId: number;
@Input() name: string;
constructor(router: Router, private route: ActivatedRoute, private httpClient: HttpClient, public data: DataService) {
console.log('from from: ');
}
ngOnInit() {
this.pageData = <any>this.route.snapshot.data;
console.log(this.pageData.title);
console.log('from from: ');
this.data.notify({msg : 'hello'});
console.log(this.name);
}
</code></pre>
<p>My service:</p>
<pre><code>import { Injectable } from '@angular/core';
import {BehaviorSubject} from 'rxjs';
@Injectable()
export class DataService {
private messageSource = new BehaviorSubject('default message');
public currentMessageSubscriber = this.messageSource.asObservable();
constructor() { }
public notify(message: any) {
this.messageSource.next(message)
}
}
</code></pre>
<p>I have tried creating a service to share this variable, but I always get null when printing the variable in the console from the form.componet. </p>
<p>I also tried using Observable in the service, as well as @Imput, but nothing works in this project. </p>
<p>I am using Angular 8. I am about to give out...</p>
<p>Thanks for your help! </p> |
Nautiloids are a large and varied group of marine cephalopods (Mollusca) in the subclass Nautiloidea. They began in the later Cambrian. Nautilus is the only surviving genus.
Nautiloids flourished during the early Palaeozoic era, when they were the main predatory animals. They developed an extraordinary range of shell shapes and forms. Some 2,500 species of fossil nautiloids are known, though only a few species survive today.
Taxonomic relationships
Nautiloids are among the group of animals known as cephalopods. The cephalopods are an advanced class of molluscs. The cephalopods also include ammonoids, Belemnites and modern coleoids such as octopus and squid.
Traditionally, the most common classification of the cephalopods has been a three-fold division into the nautiloids, ammonoids, and coleoids. This article is about nautiloids in that broad sense, sometimes called Nautiloidea sensu lato.
Cladistically speaking, nautiloids are a paraphyletic group united by shared primitive (basal) features not found in derived cephalopods. In other words, they are a evolutionary grade that is thought to have given rise to both ammonoids and coleoids. They are defined by the exclusion of both those descendent groups. Both ammonoids and coleoids probably descended from bactritids, which in turn arose from straight-shelled orthocerid nautiloids.
The ammonoids (a group which includes the ammonites and the goniatites) are extinct cousins of the nautiloids which evolved early in the Devonian, some 400 million years ago.
References
Cephalopods |
Rolf Maurer (16 April 1938 – 6 June 2019) was a Swiss road racing cyclist. He was born in Hedingen, Zürich. He started his professional career in 1960. In 1964, he won both the Tour de Suisse and Tour de Romandie. He retired in 1969.
Maurer died on 6 June 2019 in Hedingen, at the age of 81.
References
Other websites
Rolf Maurer at Cycling Archives
1938 births
2019 deaths
Swiss cyclists |
Google
This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scannod by Google as part of a projcct
to make the world's books discoverablc onlinc.
It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to enter the pubHc domain. A pubHc domain book is one that was never subject
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books
are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discover.
Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc
publisher to a library and rmally to you.
Usage guidelines
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc
public and we are merely thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to
prcvcnt abuse by commercial parties, including placing lechnical restrictions on automated querying.
Wc also ask that you:
+ Make non-commercial use ofthefiles We designed Google Book Scarch for use by individuals, and we request that you use these files for
personal, non-commercial purposes.
+ Refrainfivm automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's systcm: If you are conducting rcsearch on machinc
translation, optical character recognition or other areas where access to a laige amount of text is hclpful, pleasc contact us. Wc encouragc thc
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
+ Maintain attributionTht Goog^s "watermark" you see on each flle is essential for informingpcoplcabout this projcct and hclping thcm lind
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are lesponsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just
bccause we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countrics. Whethcr a book is stili in copyright varies from country to country, and wc can'l offer guidance on whether any speciflc use of
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Google Book Search means it can be used in any manncr
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe.
About Google Book Search
Googlc's mission is to organizc thc world's information and to make it univcrsally accessible and uscful. Google Book Scarch hclps rcadcrs
discover the world's books while hclping authors and publishers rcach ncw audicnccs. You can scarch through thc full icxi of this book on thc wcb
at |http: //books. google .com/l
Google
IJber dieses Buch
Dics ist cin digitalcs Excmplar cincs Buchcs, das seit Generationen in den Realen dcr Bibliothckcn aufbewahrt wurdc, bcvor cs von Google im
Rahmcn cincs Projckts, mit dem dic Biichcr dieser Welt online verfugbar gemacht wcidcn sollcn, sorgraltig gescannt WLirdc.
Das Buch hat das Uiheberrecht uberdauert und kann nun offentlich zuganglich gemacht werden. Ein offentlich zugangliches Buch ist ein Buch,
das niemals Urheberrechten unterlag oder bei dem die Schutzfrist des Urheberrechts abgelaufen ist. Ob ein Buch offentlich zuganglich ist, kann
von Land zu Land unterschiedlich sein. Offentlich zugangliche Bucher sind unser Tor zur Vergangenheit und stellen ein geschichtliches, kultuiellcs
und wissenschaftliches Vermogen dar, das haufig nur schwierig zu entdecken ist.
Gebrauchsspuren, Anmerkungen und andere Randbemerkungen, die im Originalband enthalten sind, finden sich auch in dicscr Datci - cinc Erin-
ncrung an dic langc Rcise, die das Buch vom Verleger zu einer Bibliothek und weiter zu Ihnen hinter sich gebracht hat.
Nu tzungsrichtlinien
Google ist sto Iz, mit Bibliothckcn in partncrschaftlichcr Zusammcnarbcit offentlich zugangliches Material zu digitalisieren und einer breiten Masse
zuganglich zu machen. Offentlich zugangliche Bucher gehoren dcr Offentlichkeit, und wir sind nur ihre Hiitcr. Nichtsdestotrotz ist diese
Arbeit kostspielig. Um diese Ressource weiterhin zur Verfiigung stellen zu konnen, haben wir Schrittc untemommen, um den Missbrauch durch
kommcrzicUc Partcicn zu veihindem. Dazu gehoren technische Einschrankungcn fiir automatisicrtc Abfragcn.
\Vir bitten Sic um Einhaltung folgender Richtlinien:
+ Nuizung derDateien zu nickikommemellen Zwecken Wir haben Google Buchsuchc Tiir Endanwcndcr konzipicn und mochtcn. dass Sic diese
Datcicn nur fur personliche, nichtkommerzielle Zwecke verwenden.
+ Keine automatisienenAbfragen Senden Sickcinc automatisierten Abfragen iigendwelcher Art an das Google-System. Wenn Sic Recherchen
iiber maschinelle Ubersetzung, optische Zeichenerkennung oder andere Bereiche duichfuhren, in denen der Zugang zu Text in groBcn Mengen
nutzlichist, wenden Sie sich bitte an uns. Wir fordem die Nutzung des offentlich zuganglichen Materials furdieseZwecke und konnen Ihnen
unter Umstanden helfen.
+ Beihehallung von Google-MarkenelemenlenDas "Wasserzeichen" von Google, das Sie in jeder Datci fmden, ist wichtig zur Information iibcr
dieses Projekt und hilft den Anwendem weiteres Material iibcr Google Buchsuchc zu finden. Bitte entfemen Sie das Wasserzeichen nicht.
+ Bewegen Sie sich irmerhalb der Legalitdt Unabhangig von Direm Verwendungszweck mussen Sie sich Direr Verantwortung bcwusst sein,
sicherzu stellen, dass Ihre Nutzung legal ist. Gehen Sie nicht davon aus, dass ein Buch, das nach unserem Dafurhalten fur Nutzer in den USA
offentlich zuganglich ist, auch fur Nutzer in anderen Landem offentlich zuganglich ist. Ob ein Buch noch dem Urheberrecht unterliegt, ist
von Land zu Land verschieden. Wir konnen keine Beratung leisten, ob eine bestimmte Nutzung eines bestimmten Buches gesetzlich zulassig
ist. Gehen Sie nicht davon aus, dass das Erscheinen eines Buchs in Google Buchsuche bedeutet, dass cs in jeder Form und iibcrall auf dcr
Welt venvendet werden kann. Eine Urheberrechtsverletzung kann schwerwiegende Folgen haben.
tJber Google Buchsuche
Das ZicI von Google besteht darin. dic wcltwcitcn In format i on en zu organisicren und allgcmcin nutzbar und zuganglich zu machen. Google
Buchsuchc hilft Lesem dabci, die Bucher dicscr Wc lt zu entdecken, und unterstiitzt Au toren und Verleger dabci. ncuc Zicigruppcn zu crrcichcn.
Den gesamten Buchtext konnen Sie im Internet unter |http: //books . google .coiril durchsuchen.
FIEDLER COLLECTION
f'.^J.'.. AX1;S.
A. :57
i
ngvip^ t>0n %0%^hm
ati9qtt»a^Xte
' ptofaif^t ^^tift^n*
■>o^
©tei^igfler »anb.
fSitU, 1848.
Verldj ton 3$nai ^lan^, iini)^inHtt.
t i 0*^
^^Inmenkitbid^en.
93 e n
Sfugu flt^ott Hp^elitie*
Stjler S^etl.
1
i
9Ri>thtti<^t*
®mi^nU^ t>enfet man ftd^ bie Wtnfi bet @es
f^mi — btc @tjlc bcr aWufett — affjueritflj
ttntnet mtt bet %v!ba tn bet ted^ten tinb etnem
Ouartanteii m bet linfen J^anb» ^6et @lio »at
ja aud^ bte @tf!nbettn bet ©uttatte, unb^ toad
nod^ mel^t ifi, fic wat »etltcbt. ©enn al« fte einjl
bet S^enud/ toegen ti^ted ettoa« anflo^igen ttm-
ganged mtt bem ^(bDnfd^ IBotmutfe mad^te^ be>
fltafte bte getetjte @dttttt f!e but(|> ^tioectuno
fupct ©efftl^te, ttnb ®no »etgap f!cl^ fo fel^t, baf
fle3)7uttettt>atbe. !Ra(l^ fot(J()en fteinen ^benteuettt
in tistem etnftcti Scben batf man e« fc|)on tcagen^
6
S)et ^aufet finbet l^fet etttjelne 3iiidc MS iet
©cfd^tcl^tc — obet ©Raaen — obet fntetcffante
Stud()p(fe au6 gr5f em SSerfen/ and vetgeffenen
@(l^rtfteR5 lautet Sfinge, von toetd^n ed mir ge-
fc^tenett/ bap {!e eine geivife 0afe t>on t>ertuinf<
ttgen Sefertt (jU bet: td^ fveHid^ hit b(of en 9io«
monett > ^fer nid^t aal^(e) m^l angetiel^m untet«
l^lten (dnnten*
^(^waxien, ben 30. 9)2at 1810.
^o^ebue.
C 1 t 0'«
^lumenf&tht^^n*
dietfe bed ^tafen ^o^am ^oto^tt^ nad^ S(flta-
d^an unb m bte umltegenben ©egenbert itn
(STttd ter franadfif^en ^anbfd^rtfi aulaugdh^eife iiBcrfej^t. *)
'^^ 15* fBtau 2>k ^ergo(beten S^me t>oit Slodtau
teriteren ftdE^ in blauer icrne. Vbe ! bu uemfetM (Smopal
id^ iDtll rul^en trn fitUen, frUbltc^en Tl\im. — ^eute abme
i^ bte ajtovgenUfnber nadS^, rotlč^t bte erfte 2agretfe riner
^^tatoant fo furj aM mdgltdj^ befiimmem — SBaS idt^ beai
Sefer Der^red^e? nt4)td toeiter, #f(S baf icf^ bte Xttgen nu^t
t)erf4)Itefen n>ta. SSaS ftd^ benn.fo gebgenfltdi^ ouf metner
3le1i^aut abiilbtt, bai vM ič) tti&f)Utt, Ciwi)tot^l £{$»
»etien mit IBemerfungen wcix&mm, bon betun t4^ mir
*) 3<( f^mti^U miv, bem ^nBltfum mit biefen Hit^gitdetl ein fe(r
angcne^mea (Slcfid^eiiigumad^en. S)et ^etr ® raf $oi0f!)^ ift
(erdtd biird^ fein 9Detf iibtt (S^r^pim tu a. m. vltl»Ii40 t>e»
fannt; er i# etn el&en fo geld^er al6 lieBendto&tbigcr jS^ann,
ein e(en fo fd^arfffnniger ^enfer aU toavm ffil^Ieiiber SRenfc^.
^ie fanbfd^rifi biefer fftnfe l^aBe idft ber (Bitk \>t9 $erni
$rob^4eibe!e inS^odfau gu k^erbanfen^ toeld^er bicfelbe
aud^ Bereitd ^ottte^l^ nUife^t ^attt, fo baf mir ni<(t«
toeiter fibrig Blieb^ al« biejjenigen 9(b!&r|utigett gu ma^n^bie
f&r bie £ e f e r biefer f (einen Cammlutig mir not^tvenbig fd^ietien.
XXX. 8
10
ctnbtlbe, bafi ffe fcibfl bem ^enner nič^t untoiUtommtn
fetn tverben, benn id^ f)att fie nxd)t obenl^m gemad^^t, fom
tem )u einev itit, xoo ič} nodS^ ^lauhU, iebe SSa^rl^ett in
:ber SRenfd^en-- iinb SRaturdefd^idf^te fet fo mčftii, bof man
il^t gern Siul^e unb jBergniisen o^fern mfiffe*
Vm 16. SRau SciE) folge bem Saufe bet a^o^fma. £)te
©egenb tji lac^enb unb fo bt\>Slhxt, baf man jietS mel^rere
S)5rfeY sugletd^ erbltcft 3n einem berfelben n>urbe ein Seff
: sefetert« SB(I(l(^e9)Ya4)tuntcrbenS3duertnnen! SRfifeen unb
:@(I^UieYmit®olb gefttdtunbfo fd^^Sn gearbettet, aK fdmen
' fte an^ iConflanttno))cI. Wlanč)t Steifenbe ^ahm t)om @lenb
.bet rufp tfdt^en fi3auern gefptoc^en ; ii) befd^retbe , n>a6 td^
• fel^e, nicbt »a$ 2fnbere sefeben t)abtn. %xtxlx^ mtie au^
ičf gen>al^r, baf man bir fd[^5nen Dotfn tmmet »entger
* ftnbet, )e n>eiter man t)on SRodFau ftc^ entfcrnt, fletnere
J^&ufer mit @tr0l^bdd(^ern unb god(^er mit ®k$ fiatt ber
.gen^et. 2t(iii benfe aud^, bad SoS ber ruffifd()en SSauem
l^dnge fel[)t t>on i^tm ^tnm ah. ^a Itegt }• 93« ein 2>&tf'
d^en, c8 {dl^tt faum etn ^u^enb <|)dufer, l[^at aber nid^t
: menigirc M bier ^enren. 2)abet m()gen ftdj^ n>o^l bte
Seute nidl^t jum S3e^en befinben.
2Cm 17. fSStai SSon bem le6ten£)orfe bot Solomna
mup id[^ loben, bap Dor iebem ^aufe ein SSBagen mit einer
t>dUm ŠBaffertonne flebt, um, bet SeuerSgefal[)r, baS SSSaf«
. fet gleid[) bei ber^anb ju f)aUn.
6 ol o mna jeigt nod^ Ueberbleibfel feined alten ©(an^
je«, — 3enfeit§ ber De ca betreteid(> eine anbere ®taU\)aU
11
• terfc^aft nnb ftnbe etne anbere 9tatur* Xannen unb SBtrfen
Detfdt^mnben, unb mad^en ffibltd^ern Srieugmffen 9>(d^-
2Cu(l(^ bte @tntt>el^ner be$ ®0ttt)emementS Sttafan unter--
f(|fetben ftdS^ tn Zra4)t, SSBolE^nung unb ®ebrd[u<l[^en t>on
: benen trn SRoSfototfdt^en. 2)te SSetber tragen ilber tl:;ren
.ftleibern tocife, rotl[)betbrd[mte BeibrScfe, unb auf ben
A5))fen etne %tt t>on IBif4iof8mfi^en, bon n>el4ien ®{a$--
' trobbeln I^erab^dngen* ®{e fel^en ^mjiermnen trgenb einer
. alUn ®otti)z\t d^nlič). UtUtaU tretben fte etn ®))te(, bad
ben italtentfdl^en IBocetti gletc^t, nur bebtenen {te ftd[) bet
" Ster fiatt bet Augeln. S>a$ ganje 8anb tfi tveHenfSmttg
: unb frud(|tban
2Cm 18. SRat. SenfeitS [Rtdffan f(l(^etnen bte SSetber
fitegenbe T>xač)m auf ben ^^|)fen gu tragen ; bejTer f ann
tč) xt)xm AopfJfuli nx(i)t betftnnlicl^en. ^č) tooUtt metne
9Strtl[)tn abjetd^nen, ali fte ober tttoai babon merfte, frodl^
fte auf tl^ren £)fen unb tn bteS iEBoubotr fonnte ič) t^r nid^t
folgen. 3m Sorfe gtng e8 mir nid^t beffer. %Ut Tt&b^en
' unb SBetbev Itefen bat>on , fobalb id) SRtene macl()te , mtd^
' i^^mn }U nd^ern.
%m 19. fRioit tfl etne tletne ®tabt, \oe ič) etne
fBerfammlung bon dUlkutm an$ bet 9la(l(|batfd|)aft fanb.
^ (S8 »aren mandde barunter, bon benen man ntd^t fagen
fonnte, n>te t>on ^Cgot: il a Tair nable. 3l&te treul^etjige
2(ufna^me mad()te baS bergeffen.
Xm 20. Stnen Kufentl^alt t>on mel^reren (Stunben
:^abet(l!?benuftt, um metne Sfeife^SIbltotl^el ju mujtetn.
2 •
12
£)a fanb i^ iann ju rnmttm gcofen fiScbauern, bafi id^
bte &č)tiM^tx nič^t bet mir ^abt, \9Ač)t in btefen (Bt^
genben mir bte broudl^barfien gen>efen mAren, a(S ba fmb
£)egutgnee, ^erbetot, 9>ettt, be la €rouc, 2n)EU(gafftu. f.tv*
3um Slfid i)abe t^^ mir ait$ 3CQem etnen TCudjug , ttitcn
c9nogra))ll^cl^en Xt(a§ enteorfen, ouf bf n t^ bt^t^eiktt
mtd^ beritipeti itnb bedH^atb t|m J^ter befd^cibtn^ttmbe. d^^t
tttufettb Sal^fte -t)or unferer 3eltr«dl)fiuii8 Ijiebt er an imb
^^rt, bttrd^ fteben unb bm^ig l^tfiortf^ 6^rtcn, bU 4ttf
unfere 3etten* 3^e Starte fielie ben |>i>litifclfKtt Sufianb
bet SBBelt am Gnbe iebeS 3al^tl^unbeYt$ bor, am Sfanbe ftnb
bte regterettben %itftm bemertt. 3e itvtfdSien s«Dei Sl^orten
iji ettte Sri^l^Ittng in (i^onoIogtfitxt£)rbnung eitigefct^altet
€o ^at id)er SBelttl^etl fetmn Slimb »on^fiebenunbbretftg
g^attett« Der t)on icftcn aUetn t{l bie %m^t ctnet*funfii^^
ttgen, uncrmtfbcten 3(rbett S)te< SSkif ertt>arb nnr bie
%^tmi bet2Cbb6iBavtl^e(em9; <b€ffm UmsAHg meine dt'
i)olung n>ar , unb bet mtc^ ie^t nad!^ Xfif n begleitet.
Zrn 21. Zuf bem ganjen SBSege bon .^ofloto btd
jlamhoto\a^xč^ tint SRenge attet SSerfd^nitH^f n, iH^e
^eifel ottd einer Seit l(^mu^mib, tvo fble fRomaben nod(^
btd i^el(^et Ibeiften. ffievfe bon (Evbe bauem €tiHg(ettm.
S)er ®tunb ifi ein^<|^* SSknn {te itnter eine« SSinM tH)n
ffinf unb t>iei:itg ®tcbtn aufgemorfen fti^,, (o trogen {te
ben iteim ber 3et{t5rung nic^t mel^r tn {{d^. iOei Aaff a
)• (S. ftnbet {tdf^ eine iBetfdi^an)ttttg , bie ganj {tc^er fd^on
^erobot befcifrieben^at; (?) f))rc(^enb : jter%e bon ben
18
fc^tifc^en ®flaun ju ben Setten t>a mettf^en ^ntg^ S^a-
2>fe Si«iool^ner bed Sambom'f4^en ®out9etnemetit$
fdi^etnen mir »emgar lebll^ift aU bte modfenuf^iin SSauern.
aSenn mon fte imb i^ire SSeiber ja^lreicb }» fet^en n>finfd^t,
fo mu^ man f ur) t>or @onnenunterg<mg , ipenn bie ^er--
teti eingetriebeit metben , in bet ^etberge fein. 3c^ t>er«
f^mc bod nie. (S6 i^ bet angenel^fle unb ldbb<^efie Xu--
genbltd im Sorfe*
Srn 22. ^euee fal^ idt^ bie erfiefDlogila obet @rbl(|it-'
gel. ®§ fiitb bie einjigen nod^ tibrigen S^enfmdi^iler Don fo
t>ie(en SSlfern , u^eldbe einft l^ier tootinUn, obet bie ©e-
^etib bttrdj^jogen. — aBeiterl[)infanb teb in bet ®teppe un-
2al[)ligefleine(?rbi^aufen, etma jmei Suf ^od^), bteiffuf
im ^urd^meffer, unb tonete anfangS nid()t, n^em id^ bie
Qi)xt iiftn (Srbouung iufd^ireiben follte, bi§ idj), auf meien
terfelbeit,^ gelbed S^^iertein mit einer ^^toav^m ®d}muie
crblicFte, Yotlč)t^, auf ben «^interbeinen fte^enb, ft(^in
bie $5be tedte unb aud allen £raften pfiff. SReine itutt
bebau^eten einflimmig , ed maren 2(ffen, unb aUetbingd
btnai)men fte ft(^ n>ie 2(ffen ; aber ič) merite nun mobl, ed
fei ber 93aibacf^ ober baS gro^e @tey))en.'3RurmeItl[)ier.
Um bie einjeln fltiftnit $oft Don 9) a n o n> a ffttum fd^ei^
nen biefe Z1)xtxčfm ibre ^aupt^abt erbaut ju l^aben, benn
»eiterldin fal^ ič^ (ein einjiged mebr.
3loroo Sbornedf aja^ eine Sfefiung, ifl bie le^te
tufftfc^e @tabt unb bie $forte in ba$ £anb bet bonifcben
14
Jtofacfen« Tlm 23. ©efc^rteben auf etner 9)oft{fattom S)a»
t)tx^t mit anbern SBorten : gefdjirteben untev fretem .^im^ .
mel, neben etnem Seuer, an totld^tm bte Aofacfen tbre
Sifc^e Uč)m* 2)enn »aa fte Doflfiatton ju nennen belteben,
tfi abftcl()tltd[^ Don tbnen mitUn in bet Gteppe, abn^artS
Don ber Straže, angelegt; i^re 2)drfer ftebt man nur Don
SSiettem. @te menben t)or, badger(belS)eb(od,um tbre^ferbe
gteic^ bet ber<|)anb ju ^aUn, bte tn ben ®tep))en txd)t um
fte berum metben {5nnten ; tm ®runbe ^iixč)tttt fte ffd^
noobl t>or ben rufTtfd^en Aourtren ttnb Stetfenben, bte, tomn
fte in bie 2)5rf er (ommen ; aui einem ^o^en S^on ju f))re-
c^en ))flegen.
Zrn 24. 93ei ber Ueberfabrt iibet einige ^iif^t lam ic^ .
t)uxii) jn)ei JCofadPenborf^r. @d toai ®onntag, bie 6in«
n>obner f^ajtrten ^ammtlid) auf er ben :DSrfern berum , bie
9R£nnet gut geReibet , ftngenb unb ^d)on ein n>enig bene*
be(t; bie SSeibet fe(|t ^epni^t Sbte Srad|^t ijlgani mor^
genldnbifcl) , ibv gr5fter ®taat finb bie ^embermel, bet
SSoblb^benben t>on @eibe, bet Vermeren t>on Seinmanb,
mit grof en totf)m S3(umen bemalt 2Cuf bem Surban er-
beben \id) jmei «!g)drner Don feltfamen ©efc^matfe. — 2i)
ubernacbtete bier, uttb iumlid) rubigr benn um bie Idfligen
9Ri3cfen )U t>ertreiben; bracbten bie ^ofacfen einen grof en
£ef[el \>oU gliplb^nberAoblen l[)erein, n>arfen ein Araut bar-
auf, bad einen bicb ten Siauč) unb gemiiribaften ®ttu<fy^
oerbreitete, liefen ed eineSeit lang brennen, Detftopftett
bann alle iid)tx, bie fte Senfler nannten , unb befreitett
15^
mid) fo, memgfiend ftir etnen ^(ugenUtcf , loon biefenbe«
f(^n>e¥lid|^en ®dfien. ®olč)tfR&nd)txunim t>eranfia(ten tie
AofadFen an iebem 2(benb , audS^ tm Sreten, unt felbfi ill)re
|>fetbe^ mit ber SBtrfung voo^I befannt, jleUen ftd^ itn
i(reife um bad Seuer , alS ob {te fič) ivdrmett n>oQten. —
3d^ barf ba$ @cl(^auf))tel eine6 SSettfam^f« mč)t oergeffen,
we((l|ie6 juttge JtofacFen t>ormirauffip[l[)rtem X>kt\in^xč)^t
SEBenbung biefed ®^te(ed bejie^t barin, ba^ matt ben ®eg-
tter am &Md faf t; ftd() banti mit aOer £raft jurficf auf
ben 93oben n>irft; unb Senen baburd^i iibet ben ^o))f t9eg>:
fd[)leubert, ba{l man meinen foUte, et bredl^e 2(rme unb
SSeine. Xbev ein JCofacf ifl ni^it fo jatt Sd^ fal^ {te mit
nic^td' bir ni4^t$ miebet auf9tf)m, aU ob {te bIo$ einen fo^
genannten iSurjelbaum gemac^t bdtten. 2>iefe$ @pUl mirt
nod^ fel^v mer! tofirbig baburdf^ , bap bteUeid^t bie Aofacf en
il^ren Urfprung i^m loerbanfem Zli n&mlld) lEBIabimet
S^erfon erobert l)atU, ging fein @o^n 9R (i i Sla m Hbtt
ben83od))borudauf bteSnfel Šaman, bamaU bet^auDt«
ort beS ^onigretd^S SE m u t a t a ( a n. 6in %iix^ hvc&č)a f«
f en unb bet J(afogen madj^te bie @robetung i^m {ireitig«
^an tam t^berein, iutč) einen 3t«eifam))f obne SSaffen
bie ®a(be ju entfdj^eiben. (Sine treffli^ie Tluilm% beren
man ft^^ im 2((tertlS)ume 5fter bebiente, bie aber leiber gan$
aufer ®tbtau^ gefommen, obgleid^ man benfen foUte, je«
bet Sfit{iwerbe liebet ba$ SSlut S t ne d Untettl^an« ma^
gen, a(d baS 93(ut i9on bunbett taufenben, benn ein
SSa^tftM i{i iod^ iebe ®^lač)t fo gut, n>ie iebet Aam)>fO
15
9l(|tit{am ttui itn 9uq bdt)on. 9tun meine H, bie
® dEj^affen feten bk 2Cffefi 6er Stetfenben ia bretjelf^nten
Sftl^vl^unbertd (man fel^ 9tomufto); fernet mdn^ tdl^,
Stefi^^rS Aaffosen^ toelc^e 9latton f!e audS) fdn moc^.*
tetty^tleito0l^nten ba$ ^affdfdS^ta be$ JConfiantin ^er«
|»1^9£0geneia. X6er bk beftegten Aaffogen, ol^^ne^in
fKiDbe Stornabett; muften Jlaffafd^ta taumen^ bit ®f(at>en
be$ SS^fKdlanr traten on xf)te 6telle unb nanttten fldl^ it a«
f adfen ; befiif fe, nidj^t So^adtn, ^ptečftn ffe ba§ SBort
•2fm 25« ffx^ id^ toteber btnd^^ ein J(ofa^enbotf« £)te
Sfefltage tbdl^rten ttod^^ aUa ptnnttt tn ©otmtag^f (eibetn.
2)te iungen 99l(fbcl^ht ^pa^itUn ttupptotiU "^ttum, f)klten
ffd^ an ben ^dfnben unb fangen. X>it Wt&nmt fofen in
9ru))^en unb gaben ^č) ernftl^afte SRienen. iRtemal^ grfif <^
ten {te mi(l() iuerft; aber menn tdS) e$ ti)at, fo {lonben fTe
flUe juglet^^ auf unb oerbeugten ftdSi* — ©ie tteberfal^rt
fiber bie aRebmebtge f)<it tttoai Wil\>ti. %{ix SJdfenbe
gibt ed %i^tn, bte ^ofatfen rubern tn SSUten i)in&btt unb
laffen t^re ?>ferbc butd[ifc|>wtmmen»— SBettcr^in »tmmelte
bte @tef)))e t)on @ u d (t f $ (SJtdufen) ben gefd^rlt^fien gem«
ben be^ @rntefegend tn ienen ®egenben.
Zrn 26* beebd4^tete td^ bte JtofacFen an etmm SSerf «
U^z, ič) fal^ aber 9ltemanben bet ber Vrbett 2>ad eble
9{td()tdt()ttn fdd^ten fei^r bet tbnen in &mft ju {le^en. £)ie
Stdtnmtgfett fann man tll^nen ntd^t abfprec^en^ menigjiend
nadf ben tnelen fd^Snen Atr^fen ju fd^ltepen, bie ic^ &bnaU
17
cnttaf. — 3d[^ foigte je^t »on^eme Um Sanfe bed £) ond,
ttefeS J(9irig« dTet fc9tl^ifdlfeR Sidffe^ iened in ben grted^t«
fdl^en ^i^ttn fo berdt^ntten Sanatd, fibet beni«^ fo oft,
tntt ®ttabo, ^erobot unb |)toIomd[ud, l^tn unb ^cr ge^
faj^ren bin. (SnbftdS^ »erltef t(^ bie Ufer bed X>m^, um iene
^frbjunfge ^tt betreten, tozl^t biefen ^luf bon ber SSolga
fcbeibet Son ie^t an fiil^rte ber SSeg^ bretf ig Serfie lang,
tiier({f(l(^ cmfmaitd^ rootau^ man \č^lu^m fann, ba0 bet
<ilte 6ntwttrf , einen iCanal l^ier angulegen, ^iftoim^hu
ten ftnbett mi4)U* @d tfi unbef(|^retblid[^ , »te fel^r btefe
totitt, burc^ tbte i)o))t Sage ber SBBut(^ ber @turme audge^
fe^te (Sbetie ben ®UmpA ber aSenoujlung trdgt @elten
}etgt ftd^ auf bem trotfenen @anbe etn getber ©rad^alm,
beffen fd^mttligel^arbe t>on bem fcl(}6nen @x&n in ben^ol^U
loegen (dngd ber alttn Jtofa(fen«Sinie mtberltdS^ ab\txd)U
Tiučf trtfft man feine &pm bon Snbau, nxč)t emrnalin
ber ®egenb ber it u ta r d, meld^ed eme %xt bon ®č)totu
itt ®enn^fitten ftnb.
Unfern Batii^infdb id)xn ber gerne bie ® ttpptn^
i i e g e , beren iDberltppe fo (ang ijl^ baf fte nur t&dro&tti
fc^rettenb grafen f ann. — 9>(5l^ltcl() erSffnete ftdS^ mir anf einer
7inf)if)t bie meite 2CudftdS^t auf bie Ueberfd^^memmungen ber
aSoIga^ ein auferorbentlidl^ed &č)anfpxtl, ju erl^aben fi3r
jebe Seber. 3(^ ba^bt ben Huittltt bed mi gefel^en, aKein
ber gr5f te S^eit feiner ®en>d{fer mtrb oon Aanalen fo ber--
fcl^lungen, bag man fogar ber 9Kaf4;inen beb«f, nm bie.
mel^rfien Sleid^lber ju bemdffern. ^ier liegt ein »eiter^r--
18
č)ipcl oor metneti S3U(f en ; et ^an^t bm^ Sdlbet jufam^
mm, bte aui tem ®čfoo^t bet ©eiodifTer l^erioorragem
Stfdl^e fpielen um bte iSBdfume, »te in ber ®finb^ut, totlč^t
£)t)tb befdf^retbt.
£)te fletne Stabt Sart^tn tomU t>or bret Sal^ren faji
ganj etn 9f aub ber Slammen , tfi abei: ^errltdder aui xf)tm
Ztimmtm n>teber ^erDorgegangen.
2Cm 27* 3cl() ful^t iplber ben SIu^ 3artl^a, unb jlanb
nun auf aftatif^^en 83oben; mentgjiend madj^en bte beften
Srbbefdlitetber btefen tletnen ©trom jur ©renje betbet
SSelttl^eile. S>te ^almutfen fd^tenen btefe SRetnung un-
terflfi(sen )u n>oQen, benn fte f)atttn am lenfettigen Ufet
tl^re 3ette aufgefd[)Iagen unb btefe mit i^ren aftatifdS^en Si*
guren befe^t <Sie fel^en aui mt gemalte Sl^inefer, i^re
SRfi^en gletcf^en @6)to&mmtn. SSon i^ren &^tMn f)5n'
gen lange ^aariOf)fe, bei ben SRdnnern nur etner f)\n^
t e n , bei ben SBetbern j n) e i auf bie Sruji f)ttah.
yiux brei @tunben btauč)U ič), um t>on ^itt načf ® a«
tepta iu fommen, etne ^^aui^abt, tt>o bie friebli^^en
^errenl^uter i^ren frommen iftunfiflei^ mttten unter ienen
SSitben f ort^flanjen , unb gugleid^) etner ber bequem{len
£)rte um bie ©ttten unb ®tjič^xč^tt ber Aalmutfen tenneti
JU lernen. TLUt fBt&Uv t>erftel^en i^re ®pxač)t, mel^rere
f4iretben fte fogar , benn fte fo(gen bidmeilen Sa^re lang
ben^orben;ia e$ mad)t 9Ran4)en SSergnugen, bie taU
mucfif4;en fB&^n umjufdtireibem ^iefe flSitc^er cntf^aU
' n meber bie@))ra(^e no(l(^ bie @(|^rift2iige t>onXibet, fon^
19
betn bie gebtaudE^Iid^e aRunbart, unb jtnb mit mungolt'
fdlier ®č)xift gefcl(^tte&en; totld)^ in Smopa faft unbefannt^
fogar bet ^ro^aganba geblieben ifl« Sine $robe berfelbett
ftnbet fič) in Sl^eDenof $ @ammlungen (nid^t beffen Stei^ •
fen) ; ein fel^t tat getoorbened fiSudj^ , befonberS bet btitte
Sbetl.
S)te f almufifc^en ^orben n%rn ftd(^ gemSIjinlicb erfiim
®patiai)tt ber SBo(ga, toenn bie SSaff etpfugen ber ®tet)))en
tterttocfnet ftnb. Steienigen, bie ie^t um@are!pta il^re3elte
aufgef^^Iagen l^atten, befaffen nid()t SSiel^ genug gu i^rem Un^
ter^alte, unbfafiten ial)tt ben f(|)n>erf!en Sntfd^Iuf , ben
ein £almu(f lemaB faffen fann, ndfmltd^ ben ju orbei^
t en. 2)ie ^anbarbeit ift l^ier fel[)r tbeuer, noie in aUen totr
nig bemo^nten &4fnbern , ft e !dnnf en fo(gIi(|^ mit &eicl()tig^
Ieit'n)ol^Il^abenbtt)erben; bad ifi aber nid^t leid^tfiit fie^
bie nut bie bitterjie 9Iot^ jur 2Crbeit fpornen (ann« ^č) faf)
i^ttt t>itU ben ^anitn Sag in ber ®tabt l^erumf^agiren,
ober auč) toof)l in ber @onne liegen. Xnbere trieben ftdS^
im aSaren^flD^agaiine f)ttwin , aK ob fte aHe^ f aufen tvoK'
ten unb fdn nt en.
SRein J^unb madj^te einen ge^altigen 6inbru(f auf {te,
unbidl^ erfu^r bei biefer ©elegenl^eit , ba^ fteSbeen oon
<5eelenn)anberung an biefed S^ier fniipfen unb e6 barum
filr eine gro^ie @b^e l^alten , nač) if)ttm S^obe bon ^un^
ben gefreffen iu merben« ® ie i)aben iann auč) baffir ge-
forgt, baf biefe 6l[)re ibnen bejidnbig »iberfal^rt ; benn
troft ifirer Cifirfurdjit fiir bie Jg)unbe laffen fie fte itar> ^un«
20
getn, toetl fte mit tl||fen 9Rilcl(^f)>rtfen grijen. 9ttd^ m*
mat tte geftotbemii S^tetr mrfm Ite itjmn wx, fonbfm
t«r)(l^ren {te licber fetber, foiglic^ mdffen bte ormrn
^unbr tool^l £a(mu(Ien'8et(^ame frtffen, unb mmi eS
bmn f eine gibi, fo nal^ren fte ftdl^ Mmmttlid) tion beoSagl)
bet Gudltfd. @tn Ginmo^ner t>on ©arepta, ber mel^re
3afyte mit einer .^orbe l^erumgejogen »ar ^ befd^tteK: mir
bod gra|ltdl|ie ®(^auf))tel^ menn bte ^unbe n»iitl^enb tiber
einen geicbnam l^^erfaUen , H)n jrrfleifd|^en unb ftdt^ um bk
®t&it bfiffen.
7Ln ber ®telle^ mo @trabo t>on ben nomabif^^en Scp^
ff^m rebet, bte \ičf bei ben ®ogbiern unb IBactriern er«
f)alttn i)abtn, fagt er: ,»3u ber ^auptjiabt berSB^ctrier
l^alt man ^unbe unter etnem ganj befonbern 9lamen , ber
in unferet @pra4)e fo t)iel aU Sobtengraber bebentet.
S^tefe ^unbe mfifTen aOe biejlenigen freffen , bie bed Xlterd
@(^n>a(l^e ober ^ranlbeit befaOen ^at. 2)alS)er fte^t man
um biefe ^au))tjlabt (eine ®rdbcr ^ n^olf^t aber itoiSč^tn ben
SRauern eine ungel^euere SRenge t>on iftnod^^en. 9Ran fagt,
Ztmnbtt i)abt biefe ®en>ol[)nbeit abgefdl^afft«^^
Gicero erjal^tt badfelbe t)on ben ^irfaniern. »^ort^^^
fagt er, y,b< bad SoK offentli(|^e |>unbe, bteSorne^«
mern l)aUn ^audl^unbe ~ um t>on i^nen jerfieifcl^t ju
tverben ; unb bad gitt i^nen fiir bad l()errli(|ifle iBegrabnif .
(Quaest* Tusc. L 3S0
7im2S.Wtau S^tntt fa^ i^ ben Ttbjug einer iCara«
*oane Don rufftf(|^en unb tatarifdlien Aaufleuten , bie ftc^ in
21
tte J^ovbe ht^tim, um ben A<dmudFen 93rot, JBrannt.-
n>etn unb 9Mbtln ju Ibrtngcn. 2)iefe SRSkeln befirl^en
ouS ntebrigen f^^malen SNntm , ^Sljecnen mtt £)elfar6e
ongefbi^fenen JCafiett unb SbA^^R/ bte fo eitigerk^tet ftnb^
bdf man ben Selten fi« ani^af en f anm
S>ann fol^te eine Stmmant ten mtlft M bret^tg ta-
tcoA^tn SSBugen, xotlč)t Vtmemer avS ]Cfira4^an nad) e^r
upta geffib^t ^te, unb tč) ]^5tre l(^er jurn efjien 9Ra(e
baS fc^edlidbe JtnMten ber Staber t^rer fogenannten3(r<t^
bu^rtvott^n einfi etn ganjev 6taoim ben iBeinamen bte
€£tmenben erl^telt, felb^ bei ben ®rted^en. 9točf je^t
tfi^men ^ bte Sataren bed (Serait^ed, melcfie« t^re
SSagen mtttfadSien , unb f)>re(l^en : »nut Š^tge f4^mieten
iiftt SliSber, bxat>t itute f&t^ttn fičf ni^bt, in ben &ttf'
pm t>on etnem dnbt iii ium anbem ^e^M ju metben.^
2M^ fAretbe bted tn etner Idattt, bte ouf bem dtiSMFen
ber SSoIga f^^imatt unb tatt mir n^ TCfkatf^m fdi^tDUti«
men tt>trb. SRetn &čfiff^patton nm U^t berettn>tllig ben
^anbel ab)uf4»I{efien, benn mm AM4t t)tel ^n %lv$x&u»
bttn, unb i>ter ivo^Ibenmffnete fltetfenbe UHiren ii)m folg«
lidE^ fel^r mtOIommen* SStr Itegen am Su£le etner netntn
italmutfen tKuffe t>or Xn(er, xč) barf mtdS^ alfo rij^en,
ba$ i<^ eine Sladf^t bet tl^nen jugebrad^t l^abe* @te laufen
l^tn luib l^er, balgen {t4^, madj^en etne toDe SRuftf oitf
aHerlei 3njlmmenten, ftnb mit einem SBorte febr mutl^«
u>iatg, fafi nnie iunge^unbe. 3bre Seb^aftigleit fKcbt febt
ab gegen bie tatarifdiK Unem))ftnbltcl[^(ett.
22
2(m 29. 9Ral SRtt ZaitianhruČ^ ioarin n>tr \cQtU
fettig, oUetn ter ^m $atron blteb auf tem Sante {uriiif,
i>erff)re(()ent , et toette in etner Sčfaluppt folgen. — <Sr
. ^telt nidj^t SSort ®etne ^Cbmefenl^ett mad^tt tie iSootS-
leute una(|)tfam unt t>erurfad(^te und in ter Sfolge aOertet
11nannel(^inlt^(eiten* — SBdf^rent etner £rgerli<f)en SBint«
fKIIe fa^en »ir eine fIRenge 9)elifane , teren eintge fe|ir
nal^e tamen. SSon ten Gčfto&nm fann man fte nur turdS^
tl^ren gemaltig grof en Gd^nabel unterf^^eiten. — ttm jkoet
tlbr trteb un6 ein flarfer @trom gegen eine fiberfc^memmte
tnit S3aumen .betecf te Snfel. ZUt }(n{lrengung , tie IBarf e
lod JU maittn, toat eineSeit lang i>rrfiebenS; unt tt>ir l^ieU
ten unfern Sc^iprud^^ fur getvi^ . ®(ii(f Ii4iern>eife berfi^r-
Un n>ir tie grof em Saunte n\č)t, tie itieinern bogen mir
oter {erbrad^en {te, tntem n>ir tiber fte binfut)ren unt fo
entgtngen mx entlid^ ter ©efal^r, mit IBerlufl unferer
ečfaluppt, tie i^ifdl^en ten ^Cejten einer Seite fi^en
b(ieb.
93alt nad^t^er famen n>ir an ein 2)orf , too i^ tie Ufer
mit Siguren befe^t erblidfte, teren Ztaift mir ganj neu
: mar. ^č) erful^^r , eS fei eine neue Jtolonie Don Sataren,
9^^utoa^č}en unt SRortminen, tie man f)ttt t>erf(^moU
'itnf)att^. SReine lOootfleitte gingen <m'd8ant, um eine
® c^alu^^e JU miet^en , ml^t tie tl)rige nač)^oUn foHte«
3cii^ benu^te tie ®etegenl)ett,S6((eriUfel^en; tie \6) nur
tem 9latnen na^ lanntt. £ie metflen Citttool^ner n>aren
SEataren, fel^r na^^Idffig geReitet, tie SBeiber ^ingegen ge--
23
^u^t^unb tvti^ uni toti) gef(||minfet :&te letnenen StUi-
ter UtZ\d)ut0a\d)tn ftnb xtxč)lxč) mit fatbtgen ©tt-
dFereten t>erbr£mt^ bie befonberS Areuje t>on aUen %0X'
mm barfleUen , fo baf man gemt^ bU IDrtenSfreuje aller
^xiWič)m IDrben barunter ftnben wtrb* S)te SBetber ber
aRorbminen, befonberd bte 9Rabd[^en, netben{td(^ tDtib
^ tinb bijarn 3n ben iDl[)ren tragen {!e grofe Silftliel t>on
SSoUe, tnbte ^aare fle<|ften fte (Slid^tn, um ben $aB
binben fte grofe fupferne ®č)tUm. @te felber fd^dnen
■ eben fo n>tlb ju fetn M xf)xt Zxač)t Aamen n>tr xf)mn nur
ein »enifl ju nal^^ fo liefen fte fileic^ tn t^re J^dfufer. —
Su btefer feltfamen aRifd^ung oon 9lattonen gefeDten ftc^
' duil^ nod^ rufftfdl^e Sifdj^er tinb ^almucfen, bte fid|)
4(8 Stel^^^trten t^ermiet^en«
^ladE^bem tdS^ tn ber i(olonte l^erumgeganget^ mar, tranf
tč) Zf)tt bet einem Stuffen , bem 2>treftor berfelben« aStr
: ipxač)m t>on ben 9I£ubern auf ber SBoIga , unb er \č)xU
berte mir bte ®efal[)r al& U^x bebeutenb. »SS ftnb fetne
' S5oot6lettte ober fetge^erle/^ faflte er, »bte nur fo gele*
gentltd^ etn>a9 ermerben unb bann ^etmfelSiren moUen;
: eS ftnb mol^lbemaffneteKudretffer, il^r 2Cnffil^rer etn aM
®tbtrten entfprungener SSerbreci^er, t)on beffen f4)on
" begangenen Ztfatm bte aufgertffenen 9lafenI6d[ier unb bte
; gebranbmartte ®ttrn jeugen*'^ 2>er SSogt (Upramttel)
ftifite li)inju: »btefe t)em)egenen f^reubeuter grtfen ni^t
b(o6 bie grSf ten S3arfen an , fonbern beunrul^tgten anč)
fdl^on bte Mftm, n)o fte lanbeten, um ju ))Ifinbern.''
24
Snbefftti tamm mesne itutt mit bet 6d(^a(u^ye {it^
T&d unb mir fe^ten unfere Sieifie fort. 3n bet fBavfe er^
)a^(te ii^ i^^nen , n>ad tč) i^ernoniinen. ®te tourben £ng{i'
li(^« lEBtr ffiufterten unfere SBertMbi8ttngdmttfo(.2>te i()rtr
gen fteftanben aM etnerIBatterie t^on {met itanonen, beren
«ine tdi^t Idfnger aU eine ®parmt, bte anbere um tinpaat
SeH lin^er i^ar* 3uin ®liUl toattn mmt aRudteten
met^r »ttti), atti^r grobed ©efdj^ii^« ^čf befaf einen eng--
Itfd^^en ® t ur m a ( mit jmet Sonfen unb nod^ fleben M'
bere Seuerfd^liuibe, Xammtttd(i th gutem @tanbe. 3d!) liefi
fie.utfine 2Crt t)on ffia4^tli^att8 jleSen, trne oKe grtfett
Siaittn (Uif ber SBoIga ti l^ahtn , tf^iii um benJtom)>af
bartti JU f>tm<^n, f)anpt\Ufi\^ ober, iveU ei erl^ol^t i^^
unb met( ber @teuermann bie fel^r If^^e ®tange beS CUu-
en»ber< aMjit iNirbe fii^ren ffinnen, ivenn er nič)t etnige
%u^ f^v fUinbe att ba« Serbecf.
SBdi^rcsb mir mit biefen Jtrieg^rfifhmgcn bef4iaftigt
maren^ triif uni dn neucr ttnfall. Sir Uteben ndfmlit^ ouf
einerJUnti^e ft^m iBergebend ^»tgten bte iDtatr&fen oKe
i^te.ftrdfite on, um bte IBarte mieber flott ya ma^tn. X>it
SSad^ttourbebunMunbflurmifcli; jte ermubtten unb legtm
9^ fo rii^tg fd^Iaftn, aU iSafar ein^iuiter ben ctltctfill^en See«
rjubern. ^ dnbern 892:prgen (ben ^00 »urbe bie G(^j»cre
ber Sabung l^ie unb ba anberS i>ertl^et(t, unb nun gelc^g
unfere jjBefreittng. itaum loaren mir aber fiott gemort^f
M mir stf t grofler JBe^rjung eine ®(lSidbt|>e boDer SSen'
fc^en tiMidttn, bie aOerleiDerbac^tigeiBemegttngenmadi^te*
25
SSBir griffen jn ben SSafcn^ n)tt feuerten eimgemal, um
2U ietgen, ba$ totr mit SSert^etbigung^mitteln t9ol)lt>tX'
fcf)en , unb audE^ t)or6erettet to&vm. Snblid^ f amen toit an
eine ^ritmmung bed S^^u jf e$ , too bte ®enE)alt bed ®tromd
utiS gerobe auf bte Sč^cHupe iuf&tfttc. SBu (amen i^t fo
nal()e; baf totr bte Seute lal^Un fonnten, ed mod^ten t^m
5el^n fetn* ©d^on {tpetfelten n>tr ntd^t mel^t, bap eS jut
^d^Iad^t (ommen tt»irbe ; aber ju unferer grof en Si^eube
I el^tten fte plofilič^ um, ttnb t)er{oren {td^ in ben audgetrete--
nen SBaffem* 3n nnferm iRacl(^tquattier beftdtigte man mir
aUed , toad icl() t)on biefen Slii^u^ietd ber SSSoIga fdt^on g«--
l(^5rt l^atte, mit bem Bufa^e, man IS^abe bereitd jtpd Srup«
]oen'-^ommanbo*d gegen fte audgefanbt
3(m 1. Suni erful^ten tviv aui ftd^eter «|)anb, bap
tpir bie 9{auber n)irf lidj^ gefel^en J)atten. Sine S&axtt, bte
und folgte , mar bon i^nen ge^pUittbert ainb bte SDlannfc^aft
fel^r mif l^anbett morben« Und l^atten {te nid^^t angegriffen,
ipeil fte, nad^ il^rer 2Cudfage, jmet SSagen auf bem SSer--
bed unb S3emaf nete baneben gefe^en. Unfer @c^ipf)atron,
ber tnblič) l^eute nač^tam , l)attt fte gleid^faUd auf einer
^nfel erblidft; mo fte ločfttn, unb ^id) nx(i)t bie 9Ru^e ga-
Un, tl^m nad^jufe^en, t>ermut]^li^ meil fcin Sifd^erboot
id)Ud)U S3eute berf))radi^.
S)en 2, Suni fulE)ren mir iiemItdS) ^pat aui, meil un«
fere SSlatrofen betrunfen maren. SOSir jieuerten ^mif^ien
^nfeln auf uberfd^memmten Sbenen l^erum« S)ie ^i^aluppe
mač)te eine @^ajirfal^rt, ttnb btadftt einen (Sefangenen
XXX. 3
26'
ber.SoIga^ dnen^l^afenmttiutiicf« SSxxfa^mauif9t'
lifane ut(t SBaffet'9f aben , bte fid(i aber entfernt jj^ieften.
Čine aSaffetfcblange legte ^i) auf unfer ®teuer'9iuber^
unb mel^rere Xnbcre fc^mammen um bte93atfe* Stf(t^'
^tttten, on totld^m mx gegen 2Cbenb t>oriiberful[^ren, unb
au9 wel(ben t(^iDlunbt>orratl[) ju erl^alteti l^offte, ftanben
Šfinjltc^ untev SBafTer unb maren leer.
3n bev 9la(l[!t f amen toit nač^ SBtelUnSfp ®ora^
b t> f , etner Tbrt wn mlxtixx^i)tx f>{Ian)ftabt ber Aofatfcn
t>on TCfhradl^an. SStr n)oQten lanben , aber ber Strom toat
JU ret^enb unb unfere SKannfd^aft ju ungefc^itdFf, lotr muf *
tm toibtt unfem SEBiSen »etter fal^ren* %m 8. be< SRor^
genS t>erfu(^ten totr baSfelbe bet etnem anbem &tSbtdfnif
toatm aber n>eber glAcHtc^er nod^^ gefc^icfter att geflem*
S)ie SRatrofen f(ud[^ten , bad l^alf ntdj^t«.
® egen TCbenb begegnete unS etne fiSarfe i>on TCflradl^an,
bte megen berStauber bet unS Srtunbtgung etnjog* £)ann
gingenmtrenbltcl^ beiStnoUma an*$8anb^ abernid^t
vf)m f^tfc^erne^e )u bef(^abtgen, mobet ed ^u etnem lebl^af«
ten ttmtaufc^^ t)on ®(^tm)>fi9orten fam. — Tlm 4. fa^ td^
jurn erften 9Ra(e in metnem Seben bai itameel mit jn^et
^6(fem, unb fanb, ba^ bie Kbbilbungen , bie wir in Su«
ropa babon l^aben, fdl^Ied^t ftnb. 2>te meiften ftnb t>on ben
fi3{tffon*fcit^en topiti, bte aud^ ničft Dtel tau^^n. !Dte ^5'
(Ter ftnb fel[)r f))tl^tg unb ber l^tntere fd(ietnt ein gan} fremb*
arttger Mtptt ju fein , ber ba(b auf eine balb auf bte aii'
bere ®ette ^£ngt. 3(b trat bet btefer®elegcnlE)eit auf etnige
27
SRintttf n in etne falmucf ire^e 9liebetla{futig , unb it^U
mt4^ an tl^rer MinHiii)Uit, bte in bet Z^at einnel[)menb tf(J
Um Senoloma f)ttum jcig t bie 6 te^))e eine bl&ulitl^ei
ober t)ie(mcl^r meergritne S<^tbe , bie wn einer gen^firtl^af^
itn ^ffange ^enii^rt, n>et<^e ben S)un{ifretd mit SBol^Ige«
t&čftn f^^mdfngert. (H foU eine 3(rt Don SBennur|) feim
^^ringl^afen gibt t$ f)itt genug unb tl^rc ii^ttfM&
itnjfl^tig* &tm ff&ttt ič) einen gefongen, um ju fe^en, ob^
ev bem afrilanifdifen gletc^^e, abet ffe laffen ^č) nut im^rii^^
]al(^f leicbt etll^afd^en.
%m 5. l^tte \^ bad SergnAgen mit bem (Srafen Ba^
levian Suboto, berauS bem ^etfif4^en itriege jurddF ^
f am, einige @tunben jujubringen. 3(^ ^5rte tl()m getn ju^
aber mein |)er)blutete, benn id!^ fal^ midj^ gejn^ung^n, irie^
len {Begriffen ju entfagen, bie mir lieb gemotben udaren.
3(|) t>erfoIgte, fo gut ic^ fonnte, bie ^dtf^t bet ruffifc^eti
Vvmee auf einev Starte t^on bem morgetri£ntif<i^en S^eile
beSitaufafuS, bie, mdi^renb biefet SelbgugS, mit grof er
Gotgfolt oufgenommen n^otben* 9lad(|bem bie ruffif^^e Xir«^
mee ubet ben itoafat gegangen toat, jog fte in bie 9itaa*
tenbe<®^emtal, befFen ^auptfiabt Satluijf. Hif
fcr 6l|iemf al ift ein , Stu^tanb untevmotfenev %&tft, folg»
6if fanb ®raf ®ubon> f eine Sdj^oierigteiten miUt Dorjn*^
ffitfen. £ie Cinnai^me t)on ^erbent mar bie Solge. 2>er«^
bent liegt faft mitten in ben &taatm eined fteinen geifHi«
i|^en %Oxftm, bet ^ (Sabi Don Sab2fd(ieran nennf.
£er ®raf fefete feinen SRarfc^ fort, unb fd(|lug enbli^l fei»
3 *
«8
^au))tqMttter an Ut ©renje bet SBttfie t>on SRugan auf.
2(itf bkrem g(irt)en 9)larf4ie l^attett bie Stuffen eigentl{#
itur bte Se^gter ju bef riegen , bte euteti gan) unjug^ngli-
<i^en jBergtikfeii bemol^tien. <^mter biefem (^ufl ctn %iltftf
Z)»at'Qi^n, S)tr 9?ame Xn> a r, tinti (Atm j^unnifdi^
SBolfeS, tfi k9alE)rf(i(^tnli(^ bet ®tunb, »ititm tnbeniiu
f>etet^butg etfd^temnen SBSttetbud^e bte &ptai)€ ikftt
2Cwatea iUičf nač) bet ungatifc^^en gefe(it morbem 3ilS^
fanb obet feine TlthnlUi^ltit jtoif(^en beiben.
9{tcl^t nut mit ben Sdifetn bed ^aufafud, fotibetn att(|^
mtt anbertt, i>ifl n>ettet entfetnten, biteb bet ®taf @ubon>
in frambf<l^aftlM»en fiJetl^altnifeti, mit ben SKtudl^menen,
SSuifmn unb 3(fganen« S)ie IBu(|^aten finb bte @ogbtet
bed XItettl^um5, gemtfd^t mit Sutfomannen, «)otma«
untet bem 9lamen bet USbedFen belannt 31^ (S^m, bet
mnliH) etnen®efanbten.unbetnenSU)>l|ianten nad^ Detetd'
butg gef4)itft 1^, foU feine @taaten fe^t getunbtt f)^n.
@t j^at tin {{eined £ot)>§ euto))aifdi^et @oIbaten, toeld^S
befonbetS auS Stuffen befiei^t, bte Don ben ^ttgtfen fe(^
t^ettet an t(in t)etfauft motben ftnb.
£)ie Xfganenftnb ieneftiegetifd[)enSS$Ifet, »elcj^ an
ben |)etftfd(ien ©tenjen gegen Snbien iu Y0of)ntn , ttnb
me^t alS ein 9Ra( fetteS 8anb etobett l^aben. S>it englif^e
UtaUmit in jBengalen I)at i!)etf((^iebene , abet ntdj^t genfi^
gmbe @(^tiften fibet i^ten tttfotung l^aujgegeben. ®taf
(Subom fagte mit, bie SSoIf et beS itaufafitd bel&aM))teten,
non btefen Vfganen ab^u^amrnen.
29
z^ toittlid) tint ®egenb, 9{amend Saltfc^a, gebe, bte
Don dnem befonbern SlS^an bel()errfcl()t tverbe , unb t9o man
etne &pxad)t rebe, melc^e bte 9>erfer ni^t t>fr{fel^en. S011
ber Sjrtfleni biefed Retnen i!Berglanbe$ ttfu^r tdl^ juetft et^
n>ad burdl^ etn btutfd^t^ {Budji: ^er allerneuejie
@taat t^on^afan, Sftrac^an, ©eorgten. Slfirn*
berg 1724. 2>a fte^t Solgenbed: »3n ®^t(an gibt e«
jt^eietlei (Sintvol^ner, bte &f)xlanxtx uttb bte SEalter,
jene ttt (Sbenett, biefe auf JBergen n>ol^tienb. Sette reben ettie
&pxad^t, bte blod ettte SJlunbart ber 9>erftf(l^en tfl, btefe
^tngegen etne ganj t)err4)tebene, fo baf beibe SSilfer ffdt^
nut »entg t>erfielSien. ®pajč) l^etgt inSaUfc^a etn^unb^
?)erftfc^ tinb ®l[^ilamfd!^ ®tV^ — Sltin ertnneire man fid^
be9 emjtgen mebtfd(^en 9BorteS, n^elc^e^ ^erobet un^
aufbel()alten : ®pait, ^unbtn; totlč^t^ bod| mo^t bte
gtrif te Kel^nlt^fett mit @ )) a f d(| , ^ u n b , f)aa HkZa^
litt to&ttn alfo etn Uebemfl ber altta SRiber? — 2)0(^
l^olt! f4inea etngelentt! fonfl t)erltere td^ nd^ anf bett
&Uppm ber St^mologte, unb »erbe ou^gelad^t, wie f»
mand^e Vnbere. — ©meltn mar fd[)r na^e bet S£a(^<l^a,
too nt4rt gar wM\Uif bort Xber ®metin war iRatttrfor^
fdS^t, bte @efd^(^te berSSffer l^atte niir etn 9te6en«3nter'
effe f^r xi)tt. S)adfe(6e gi(t t»on ®fi(ben^bt unb onberti
retfenben 2(fabemt(ern>, fo, bo^ man n>ol^l fagen barf,
atuftanb fei tn Znftt)unQ ^tftortfc^er Unterfud^ungen
noč) fel^r arm*
^0
Ttm 6. 3unt tam {Befe^l aM Sfhac^an, einen @tretfc
iUi it^m bte S(uf r^uber ^u t^eranfialten , bie ftd(^ auf bcr
Ztl^tuba gejeigt Ij^atten. 2)ie, noeld^en n>tt aufjHepen, nm.-
f en alfo nut etn Z^til bet fiSanbe.
SBtr fe^teti unrere Stetfe bet {iurmtfcl^em SSetter fort,
latnen mentg t)on9drt6, mu^ten in ber 9lactit an einer Sn«
fel anf em unb »urben gefd^auMt, i9te ouf offenem SReere.
2(m 7. toat ba$ SSettet noc^ fdl^leclE^ter. Uni (anger Sdle
liubtrte idj^ in bem t>erglei4ienben ^6tttxbuč)t K^on i^tet
JBSnben. Da fanb i(^ ungefa^ir jmei Ij^unbert fogenannte
fuSbalirdi^e SSorte, beren eine ^dlfte retn ruffifc^^ , bie
anbere aber ton (einer flat)ifd!^en fDlunbart abfiammt
(Sinige btefev legtern f^ieinen ganj grted^ifd[)en ttrfptungd ju
fein^ mand!ieunbeiweifett, j.žB, SMria, bie^anb, ®a.-
limo, btefRild^, ®ir, etn ®retg u* f. kv. SDlited bie
9lafe, wie im 9teugtiedS)if(|^em
Vbenbd matfen mtr bie Xn(er betSfdE^ernoi ®orob. ^d)
loo^nte bei etnem mol^IlE^abenben %i\čftx. SSon fetnem ^aufe
auS f onnte id^^ ganj beutlicb fenfeitS ber X^tuba bie Stui*
mnbon @eIiternoi ®orob (®al))eterj}abt) erfennem
Man nennt {te fo t>on einer bort angetegten ©alpeterfiebe--
tet; ben eigentlidS^en 9lamen biefer alten ®tabt n>et^ man
ničft mtf)x, fo »enig ali bie 9lamen Dieler anbern, beren
2rilmnter in ber ®Uppt terfireut liegen.
Den 8. fufjtm »ir an einer Snfel Dorbei, auf toAiftt
4nt grofe ©elten^eit und in bie Xugen ftel, ndmlid[) ein
^'^inti S^aM, xoAč)t$ t>on einem falmudifc^en Sfirfien
81
unlcingfi erbaut »ovben. Se l^et^t SIS)umen unb ift tet
er{iei(almu(f, bet etnen SBtbetiotllen gegen bte nomabifdj^
itbeniatt gefaf t f)at Snbeffen bttngt et bodj^ etnen Sl^eil
M ®ommet6 mč^ unter Selten ju, tfl aučf bet Keltgton
M iama txm geblieben.
SB%enb etne* CtutmeS, bet und an bad Ufet ju
fdbl^ubetn ltof)tt unb mttten tm ^lujTe Vnfet ju metfen
nStl^tgte, bolten bie fi3otMeute9Baffet «>on etnet benac^bat--
ten 3nfel, unb td^ benu^te bte fDlu^e, um metne 93emet«
fungen tibet ^etobot mebetjufd^tetben ; benn |)etobot
tnad^t bte Stetfe nai) &c^tf)kn mtebet mit mtt , na4ibem
et {te Dot )n)et taufenb jtoet ^unbett ^af)xtn m 9)etfon ge^
mačft ^at Gettbem b<tben l^unbett t)etf(l^tebeneiB5ltet l^tet
gel^aufl, bte Ztiimmet tl^tet &tditt bebecfen bte SSfifle^
i\)xt ^amm ftnb t^etfd^nounben. Saufenbe t>on mcič)tXQen
S lit {i en unb betiil()mten .ftttegetn l^aben auf btefen
@ttppm xf)tt ®xSbtt aufgemotfet?« 9Set fennt {te? wet
»etf nodl^ Don tl^nen ? 92ut ^ e t o b o t , bet ®ef<^t(il)tf4)tet^
bet, ift no(^ t)otbanben! loon bet btuttgen Sda^n bet
@(btt>ettettfi tetne @))ut mel()t ubttg, »aS fetne § e b e t
aufjetd^nete , ifl geblteben. ^ii) bfinf et, etn gutet Sd^tift^
fteHet btitfe fc^on etn tt>entg jtolg fetn, n>enn gletcb bet glfidf^
Itdl^e Selb^ett jI e^ t auf tl^n l^etabftel^t. @d fommt etneSett,
too btefet gletc^^fam nut noc^ t>on bet ©nabe be# @(btift«
^eUetd lebt.
%m 9. t>ettoten fidt unfete fi3lt(fe in ben Uebetfcbmem--
murtitn tinti Xtmd bet aSolga. 3)5tfet fd^ienen tm SBaf?
32
fev iu fd^tmmen, ,f>ctben blitUn nač^ %&)tm, um in
^t)txt (Segtnben )u fommen, bit )u Snfeln gemorbett
»oren. SRtc^ r>vcgnigU bte Sebll^afiigfett ber Umgebun«
gen , eine Stet^ f almtttf tfd^er 9lieb(r(aff«»gen am rc^teti
Ufev, ber ®tvom mit %i^d)ttbatUn bebetft Det mtbrige
aStnb trteb und btdmeilen an Snfeln , too SRiffionen Jtra--
ben gentftet batten, beren abf(^eultd|^e$ ®efrad[^s mtd^ ganj
betdubte. Sintge famen ganj t>ertraultc|^ aitf itnfere Sbat^
len unb {ial[)len load fte fonnten. 3(b b<^tte grofle Sttft, ben
lieben ® ott eiti mentg ju t^erKagen , bafi er fo Dtele £va -
ben ouf bte SSelt gefe^t, aber bie Jtlage Derkvanbelte ft<b in
fi3en>unbe¥ung ber Sorfel()uns, ald ein (Sinioobnev Don
liftxač)an miffagte, bie Derfaulten %i\^t toititn mel^rere
®tricbe an ber SBolga unbemobnbar mad^en, tvenn bie
3tx&i)tn fte nicbt auffraf en.
9la(^mittagd erblicften n>ir enblic^ bie jl\)iitmt t)on
Sjhacban, unb lanbeten bafe(bfl nad) einigen @tttnben*
2>ie erfte ©efialt, bie mir betm Vud^eigen entgegen itat,
mat bie eined Snbier^, ber eine golbene fi3lume auf ber
@tirn trug, unb nun jveifelte icb nicbt mebr, baf {(b in
3({ten fet. 3m ^afen b^rten toit bie Slacbricbt, man b^be
neun Slu{|.-9tauber gcfangen*
(2Cn biefer ©teDe bat ber ^rr ®raf ?)otoif9 fel^r fdS^arf*
{tnnigegeIe^rteUnterfu((^ungen uber baSSanb in>if(ben bem
obern X>on unb ber obern SBolga eingefcbaltet, n>obei $e«
robot feitt %iU)xa gemefen, bi« aber nur f8r einen fel)r t(ei'
n S£bet( ber Sefer ^ntereffe ^aben mid)Un. I)oč) bebe ic^
38
bte ®teQe aui, too ^erobot Don ben ®e(onen erjdfl^It,
ba$ fte bad Sanb bauen , bom ®etreibe leben unb ®&xt€n
^njen ; bet toeldEier @telle bet <|)err @raf folgenbe Hn*
nMrfnng «acl()t :) SdE^ loetf aud bent fDlunbi be( ^mn
®rafen 9tt(elai 9loman}on>, ba^ in etnev ruffifd^^en Štabt
— ob 9iof}o» ober SSIabtmet, iff mit cntfaHen — etn
@attneY--@tamm(ebte^ ber btefe6 ® etoerbe t)om IBatet
auf ben @o^n fovtpflanit, unb fiberl[iau))t bem&anbe^ u>elr
č)t^ er betool^nt, fremb ju fetn fdS^etnt fJRan f ann l^tetfiber
nod) etn, t^ot etntgen Sall^ren m ^eterdburg gebrucfte^,
merf n>fitbtge^ SSnč) na^^Iefen. £)er Serfaffer , etn engli*
fd^er Vrjt, jeigt bartn me^rere fonbetbore Ve^ntid^^Ietten
itoi\d)m ben @ttten ber Stuffen unb bed alten ®md)tn'
lanicB, weld^e bie Serfireuung bet ®eIonen bei9trfet
l^oben fann, bte, nač) ittftitun^ tl^rer Stabt iurč) ben
Sariud , trfolgt fetn ntu{i.
2Cufent^alt in Xjitad)am ]fm 15. 3uni. S)te
erfte ,|»otbe, auf mič)t man ifllič) wn ber SSoIga jtSfit,
fmb nogaptfd^e Satarcn, benen bon Kfhac^an fel^r
if)rAič)* Senfeitd be$ UraM oberSatfd ftnbet man bret Air»
gifenl()orbcn , bie, toit man bel^auptet, l()unbert filnf}^'
taufenb fRtitet jleKen tSnnen; etn fiSettetS, ba§ buSSerf.-
ftatt ber SSiHfet nod[^ ntc^t gonj fo tr^dfipft tfl, aI6 man
in @uro))a gu glauben p^egt 9la<^ beniSurfomannen ftnb
bie iCirgifen bie fdl^limmften 9lačfbaxn, bie man in 2(ften
nur immer ^aben fann. 3n>ar betennt ftdf^ bie 9Iation Stuf «
lanb untertoorfen , aber eingeline tirgiftfc^e^tbntteurer fiil^'
84
ren oft ittteg auf t^re etgene S^ani. flRit jtvet Dferben, bte
fte am Stricf e nadS» ftc^ ^^kppen, fe^en fte dber btcSBoIga
obet itn 3aif, unb noel^e bem Stuffen, benfte erl^afd^en!
ftc f&f)xm tl^n na4^ Slutiva, too fte i^n t>erfaufen. %xtxlxčt
^bt man io^lAd) baS 9{e(|^t bet SSergeltung , unb fo bcftn^
ben {t4^ in btefem Sugenblicfe breiptg gefangene iCtrgtfen
in 2(fha(f^an* ^č) f)abt fte gefel^en mit il^ren eingebriitften
^eftd^tem, fte f)alUn bad SRittel iivifdl^en SSataren unb
Jtolntucfen, ftnb aber grSf er unb flMtt gebaut<il6 bie le^«
teten.-~2)ie ^avafalipadfen obet ®6)Xoaximiiitn
ftnb nur noc^ ein \i)toač)tt ®tamm, ber an ben Ufem
bed ®eed Ural gelagert ifl, unb t)on Sagearbeiten in bet
®tabt 6i;)in>a lebt
S>ie Sataten t>on Q^ma ftnb fein "SflomaitMolt, fon-
betn |)aben S>9tfet unb etne |)au))tfiabt. S^te j^oljetnen,
gut gebauten ^oufet ftnb inn>enbis ubetti!n4^t unb mit
SRaleteien fibetlaben« S)et Qffan oon 6^in>a tfi tmmet ein
©efangenet in feinem @d^(offe unb lei^t nut feinen 92a«
men bet IS)S4ifien ©emalt. 3fi man unjuftieben mit il^m,
fb ^^idt man \i)n nač) S&\x^axa unb l<S^t einen anbetn
I^olen.
jDen @tteifji!gen bet i(itgifen betbanfet faft iebed
^au$ in Sitima einen obet jmei tufftfc^e ®tla^tn. 9Betr
ben fte 9Ral[)omebanet , fo fe^t man fte fogletd^ in Steil^eit.
^i f)A^t, baf t^iele biefe ^attei etgteifen, ftd^ t>etl^eita'
ti)tn, unb fo bie SBoIMrnenge unb IBettiebfamfeit t>txmtf)'
""""n. ^č) i)abt biefe 9la(lj;tidj^ten ^on rinem StufTen, bet lan--
85
g€r M itoanitg Šalite ®f(at>e in Q^\toa gemcfen toar*
StaufUutt t^oti bort ftelf^t moti f)Xtt befianbtg. ®te f ottimen
fo breifi nadf 8tuf(anb, oIS ob {te nie, burcl^ ben Ttnfauf
rufftfcber GflaDen unb bie Segilnfitgung ber Atrgtfen, baft
SSSlfenedj^t t)erle6teti. ^č) ^be il^rer mele gefel^en, abct jte
ftnb grob unb trocf en , man txf&f)tt toentg t)on i^nen.
idnč)axa flibt in gan} Surfoflan ben Son an. S>er
&)an ber fiSud^arei , ber aud^ iutotiltn in ®amarf an reft«
birt, tfi ein mfid^tiger Sil^ unb fo Kug, iaf er feine
SRad^t auf etwad Sl^eohatie ft&iit, inbem er tmmer im
9}amen bed Jtoran rebet. Ste S3u(^aren, bie ®ogbtet
bed ^Itertl^umd, ^vif)xtn no(b ie^t, n>ie bamala, ben ^an\>A
t>on ganj ^od^aften. ®ie l^olen bie inbifd^^en SBaren ju
SRultan, bie ^^ineftfcben ju Aodgar, bie ruffif(ben)tt
jDrenburg. ^t)i alter Slamen, ®ogbier, l^at grofe
Xel(^nli(^feit mit ® ogb ager^ toeld^ed im $erftf(^en einen
Jtaufinann bebeutet, unb icb m6č)U fafi Dermutben, ed
ll^abe nie ein Sanb @ogbiana enjtirt^ fonbern, ald bie
®rie(ben nacb bem 9{amen ber Sucbaren fragten, antrnor«
Mt man il()nen t>iellei(bt, fte »dren Aaufleute, n>oraud
benn bie ©riec^en ibre ®ogbier macbten. 3(b ftnbe freilid^
auf ben Aarten einen gluf ®ogb, oad ftnb aber unfere
Jtarten i>om innern Xften !
2>ieS£rucl(^manen ober S£urfomannen an ben Ufern beS
f ad))if(ben SReered ftnb blof e 92omaben mie bie Airgifen ;
Slouben iji ibr ^au))tgemerbe ; bodi^ treiben fte auč) tttoa^
J^anbel ju SDlangifd^Ug^ tool^in ruffifdS^e Sabrjeuge
36
fommen, %e SBaren abjuj^olett Hbn 9{{emanb toa^t
an"^ Sanb jtt ftetgen, bet)ot ntdt^t ®etf ein gegeben toorben,
unb fetbft btefe !Bor{ld(|t ifi ntd^t imoKr I^mtet4^enb. &
n>are alfo fel^ d^f^I^^^/ ^<^ fi)efanntfc^dft biefed Solfe^
itt beffen eigenem 8anbe ju mad^en, aber e$ gibt aud^
Sruc^manen; bte SRuf lanb untemfirfg finb.
Senfettd S^oroffan litit Qavlboifax, n>0 bte Vfganen
bte l)errfd^enbe 9{attott ftnb, unter t^retn^Sntge 3<^tnam
&ffačf. 6te i^tben fett fur jem roič^ti^t Sroberungen ge^
mad;t , f&tb nt(l()t mtr trn 93eft6 mel^rerer iperftf^en 9^0-
mnitn, fonbern auc^, mte man fagt, J^enn bed Jtdntgrei(l()$
Jtafd^emir, toof)n bte, tinfern eutopatfc^en S)ainen
n)oi)l befattnten tinb t>on tl^nen fel()t Dere]()rten ®l(|a)9l$
f ommen. SBtr l^aben f)Ut etneti afgantf(l()en 9xhntn , itn
So()it ieneS 3(ffab 6lj)an, ben bet Boar^eraKtud gefan«
gen i)\tlt, unb beffen ®efd|)t(l^te ®meltn tt i&^lt ^č^ f^abe
xf)n aber letbet ntc^t Fennen lernen. SBteHetf^t miirbe et mit
cutdl) mntge 9la(l()rt(l^ten t) on fetnem Sanbe b^btn nMt^tU
len tSnnen, ba er fetn ganjed Seben tn ^erfkn juge«
bra(^t l^ot
Die tn Ti^tad^an angeflebelten Snbter ftnb metft auS
ber $rot>inj^ SR u lian, ttntertl()anen bet 3Cfganen. @te f)a'
ben 93ramtnen, ISujTenbe, SBaffet au^ bem®ange$, fut^
TCHed, toa$ ju \i)xex Steltgton gel^9tt, bet fUf. 3d^ mol^nte
H)xm 2Cbenbgebeten bet; bte an SBtf^^nu gettd^et ftnb*
3I)t ® otteSbtenfl ifi nic^^t ol)ne dfupeted ®ef)t(fnge , fo Diet
£)rt unb Umfiiifnbe erlauben. 9Ran mitb gemiffetmofett
S7
teligtod ergdfm t)on {)em GinKang i^rer iCantilena mit
teti SESnen bed Sam tam ; unb befonbetd t)on bem ZuS^
brude bed l^o(ien SSertrauenS in i^ren ®e{td(^tetn auf bie
Wtaift ber fleinenSra^eti^ftalten, bie auf il^Vltarea
ftf)€n. X)ie Snbier ju Zftta^an effht S(cif4lf <^fter &iti
Stinbfleifcl! aui 2C(t)tang t>ot ben St\if)m. ®le faufen aft
SDogel, benen fte bii Srei^eit fdj^enf en , ffittern bie J^unbe
^uf ben ©trajen , unb bemeifen ft^ dberl^aupt felSii: tootjl'
t^dtig gegen S^^iete* SladS^ beenbigtem Sagen^erle [pajiten
fte in einem ©arten, ben fie gemiet^et l^aben, raudS^en ilS^ren
jBallian, effen ateiS, geratl^en dber eine f(||toe S3lume
ober einen (Sva^t^alm inSntjfitfen, bemunbem ben ®dfi'
pfevin fetnen f (einfien llBet!cn , unb Ee^un in if)u Aota^
loanferoid (^erbergen) mit l^eitem'®efubtern iut&i. fSf
fonbete il&€li^ iSnhn fte ft^i, u^enn fte tm fiSeft^ etned
bunfeigrttnen obe^r f4^arIa((^rot|^en Aleibed finb , imi %au
bm, bie fte fel^r lieben* @terben fte, fo »irb ber Seid^nam
Derbrannt unb bie Xf4^e nac^^ Snbien iffčfidt. SBormaU
fel^rten fte gem noč) bei Sebjeiten ba^in tut&d, aber ie<|t
fangen fte an, ben Witxtf) bet ])>erf5nlidS^en ®i(t^erl(ieit ju
fS^Ien, unbidl^ (enneberen gt^ei; iltamend A a i nam a I
unb fDloanbod, todd^t in TLfbca^an ^ufer banm
tooUtn.
%m S. Suli. Zč} erinnere mic|^, bafi id) in bem
X(ter , n>o ber mi^begierige ®eifi aHe iCenntniffe auf ein-
mal erringen mSd^te , in ienem gUtdKi(^en Xlter boU Araft
unb Seuer, bie id&d)tx, bie man tamalS 0ber bie 9{atur«
itWč)U f)attt, in etnem etttitgen JSommev t^erfdl^Imgdi
n>onte* SBalb baraitf fiff()rte mičf bet Sufaa in ba$ ^nftu
tut wn Sologna, n>o idf mit Snt)fi(fen aDe ®egenfid[nbe
tneineS <Stubtum< aufgcftellt unb geotbnet fanb. S>a9felbe
nn))ftnbe id) ijitt. KitU ^alftt (ang befcfiifHgte ini(|^ bte
©efdl^tcl^te bev fBSIfer tH)n^o4^a{tcn, abet nurin Suc^eni«
Se^t felf^e tcf^ {te t>er mir, biefe SS^Ker, mit il^ren eigen«
tl^mlicl^cn Sfigen, i()ren fBerfcf^ieben^iten unb Ztf)nlxii*
f eiteit , il^ren Cipracben unb Ueberliefmtngen. 2M> braucbc
mir nun nic^t mel|^r lin (5nftli((^ed ®eb£4^tni0 )U cr^
f4)affen , um fo t>{de fd^macf^ gufommen^ingenbe Segtiffe
borin nieber )u legen. VOed, toaS i4> barfiber fommette,
fleOt fii) ie^t bei ber Iricl^tcn Snfcffiiuuns mrinem ®eifte
bar, unb pti^t fid^ unbngeflic^ ein« Sreili^^ ftofk ic^
ou<^ auf neue ®4^n)ierigfettem 34^ felj^c )>Iatte ®ef!(l(^tcif,
ffe fc^eincn mir (Sinem SoRe onjuge^drtn, aber ffe reben
)[>erf(^iebene &pxadftn. 34l f^^^ itn ®egentl^eil fel^r Mr«
f(|^icbene ©cftdj^ter, bie einerlei Cprač^t reben, unb 2(Ile
htffduptm, bie eliten Sataren ®engtS Qf)an9 )u feim
(^ier t>erliert ber ^err 9raf {tc^ abermaM in eine gele^rte
ttnterfud^ung, fiber ben Urf)»rung ber tatariftlien fSilUu
fljmme. Cinem ®elel^rten , bem baran gelegen fein f 5nnte,
bin ič) gern erbotig , bie ^anbfc^rift mitiutl^eifenO
2Cm 15. 3uli« Zfttad^an. S^ gibtl^ier febr t>iel
mel^r pttfl\č)t aU inbifc^e iCaufleute. 3c^ fal^ i^rer ^n^ei«^
ll^unbert terfammelt in einer itaran^anferai , biefte, jum
%fle|)uffein8, audgefc^miicfet ^atten. @ie »arburcf^ grofe
8»
hmaltt Satemett, mifZtt bet c^tneftfd^en ttim^M; rt
naf)m ftdii fe^t gut auS. 2(bev ben fiartflen (Smbntif mačttt
aufmM^btefeaOgememelDulbung, bte man ji^tottličt
nod^ on einem anbctn £)rfe bed SrbbobenS antreffen tDttb*
2>enn toalSivenb ZlVi 2Cnl^anger in tl^rer itaratoanferat,
bte Gefte £)mdr*8 t>evflu4^ten , fonnten {te btefe )um ®e«
bete rufen I^Sren, bte ®Iocfen bet gtrte^lifcf^en ittrc^en, bte
ZamtamB berSnbter, t^teUeidftt gar boS Silurmeln bet
8ama*d t^emebnien, melc^e (e^tere lenfeM ber Solga
etne AcaptUt ^aUn. Sia^u fommen nec^ mel^rere Geftr n
ber fogenonnten ^ItgUubtgen, tt>el(be loon bet ruffu
fdden ®etfUt(6(ett aK Sttita httta^Ut »etben, unb aUt
^n^i^tn Geften t^on Surcpa unb Xfien«
Zbet — fo t&f)mU^ itnb fdj^Sn baS an^ Hingt, fo
f onnte t((^ hočf ctner fatalen fiSemetfung nttd(^ ntdl^t ermel(^*
ten. 3n bev 3eit, aM t(|^ ju (efen anftng, fdt^ienen aUt^^U
lofo^^en einen Sunb gef^Ioff en ju ^aben, um Solerang
iu }>rebige» unb )u f4ireten. 2)er Sjtm n>utbe fo arg, baf
man ff&ttt slauben foOen , bte Srbe n>&be tn bemfelben
Vugenbtuf e ffd^ in etn Darabied t>ern>anbeln , in melc^em
SRofc^een neben JttrdE^en erri(btet mfirben, obet SBonjen
mit Stapuffinttn etnttdfd|^ttg(t(|i etn 6l^ot anf&mmtm. 9lun
tfi abet u^ttRidd bie Itebe Soletan) iibetaO tm ®ange, unb
bie ganje Sitfung, bie wtt bat^on t^erf^iiren, ifi— ba$
bie SRenfdS^en ^č) tttoai l()auftget tobtfd^Iagen al6 jut^or*
Sotgltd^ ftnb bie |>^ilofo)>i^en leine 9>top^eten. CKucb ber
|)erautgeber (ann l^tet fid) einet fatalen Semetf ung ntc^
40
itwtf)xtn: tt>te fommt a bo4l, bafi Hitt^^ititn^dt bet
ireligififen SReinungen je^ uberaH mit me^r @anft',
imttl^ tolerirt tDtrb ald bie SSerfc^tebenl&ett bet |){) I i 1 1 f 4) e n
SReinungen? I^at eS mit beta lieben ®otte ko^nigetiu
fagen, M mit irgeab einem Prfie n auf Srben? b^tf bie*
fcr Ihafen, toa^ 3e«er ft(|^ gefaUen (apt? {tnb n^t aUe bie
©runbfdge, auf n>elil^e man bie teltgifife2)tt(bung baute,
nid^t anč) anmenbbar auf bie :politif(i(iet unb nmrbe
nid^t bie le^tere nodl^ ^^i^ l^eilfamere ^olgen ^eit)orbrtngen
M bieetfiere? namlid^^: man to&xit ^č) etmaS feltener tobt-
fcl[)Iagen aU juDor.)
SDteine UnterfudS)ungen iiber TUtertl^itmer, ®pxač)t unb
tttf))rung bet $erfer ^ben mid^ fel^r angene^m befcl()aftigt«
3m 9leu))erfif(^en fanb i^ bie t>on @trabo angeftilj^rten
SSorte tokitt, ^ £3* $aro:panifu$, mit Bč)mc be^
beifet; ®ai:o))ara, £o))fab^auet; SSigreS, tin ^feil
£ad fu()rfe midS^ auf bie SBermutl()ung , ba§ 9leu)>erftf(l[ie
fei nx(fyt ber (Sinmifc^ung beS $artl^if(l(^en juiuft^reiben
:Unb folglid^^ n>aren aučf bie iai}Utid)tn euro))<!ifd^en SBorte
in biefer ©ptad^e nic^t t>on ben ^art^ern ^erfiammenb.
2Cnf @trabo ge^ii^t l^alte id) bie $erfec fur einen abgefon^^
battn 3n)eig ber SD^eber , ber {td[i aber t) o r S^ruS unter.-
tvorfen i}aU ^ingegen tonnte tc^ nid^t begreifen, toatnm
bie SReber auf einmal au^ ber ®efd^ic^te t^erfd^tvanben,
um ii)xianb benSDlarbern abjutretentid^ t)ermutl[)ete,
biefeSRarber mič)Un tool^I bie SJieberfelbirfein, unb
tn biefer 8Sermutl()ung bejtatigte mi^ SOlofeSbone^o-
41
ren<!, bet trn 2(rmemfcl^en etmnaReber, SRarunb bte
aReber, SRarata nennt Se^t \)at t>xt tittn\i)t &ptač)t
faft ganj %bttbit\č)an etngenommen, man ftnbet aber
tn ben ©ebtrsen no^ l^olb ptx^\č)t SRunbarten , btearidl^t
Ueberrejie bet alten :perfif(^.'mebtf4^en ®yra(|ie. SRofed, ber
Ijiebraifcll^e ©efefegeber^ frnd&t gar ni^t »on |>etfem; fon--
bem nur t^on bemgrofen ia^l^ettfc^^enGtdmmeSRa'
bars« ®tnb aber bte9>erfer Don einem ja)>IE)ettf(i^en ®tamme
lodgeriffett, fo mdfren jja bte t^telen euro))4Sif(^en SBorte iti
if)ttt ®fxaift fetn SSunbet mel^r.
3c^ fd^re ben SRofe^ l^^ier ntdi^t aI8 tnf))mrten 0((^rift«
fteCer, fonbern oIS einen tn ben SBtffenfdjiaf ten Sgppten^
unterrtc^teten SRann an, n>o man, nad^ S>tobor'd \>on
® tctiten Seugntf , bte ®ef(^t(l(^te aller Sdfnber fannte. 9Rofe$
felbfi fagt , er fet bet etner eg9))ttf(^en 9>rtn)efftn erjogen
»orben, eS tj} alfo fel^t natfirltcb, ba^ @trabo i^n fi!r etnen
tg^pti^čftn 9)rtefler auSgtbt ^dftte aRofeS fetne "Sflačfti^:^
Un mel^r loon ben (S{)albd[ern M t>an ben Qgifptitm ein^
gejogen, fo n>iirbe er, n>te mtdl^ bfintet, mebr mit bem
93erofud iiberetnflimmen, ber un$ t>on ben 3al^tbi!(l|^ern
SSdbi^toni etnen jtemltdS^ rtd(^ttgen 93egttff betbnngt
TlUeS bteS foU fetne SSorrebe ju einem neuen Gifieme,
nur ein SSlicf ottf ben ®ang metner ttnterfud^^ungen fein.
®elange \č) burd(^ fte ^IMlid) t)on ben alten &ii>xač)m
tinb jBStfern ju ben neuen, fo t)erban(e idf) e6 befonber^
bem unDerl^offten ®Wcfe, einen »ortrefflic^en gelSl^^er tn ber
^enntnifi ber iegigen S35lferf(^aften unb il^rer ®pxač)m
XXX. 4t
42
gefunben ju l^aben. 2>tefcr Se^rev ifl 2(ba S «6 ^an, ein
net 3^nf4^^e2(ga'9}lal^met.'Šl()anfo fel^r, taf er
i1)n ium ®out>evneur t>on 3$)>a^an unb tann i)on ®l^i(an
tnad^^te* 3n le^terer 9rot>mi na^m tl^n 9)1 ar tu f a Aul t«
6^an gefangen, unb fii^rte t()n nac^ Stuptonbald ®et^e(
fSr bie &ič)tt^ext fetnet Samtlte, tie in bet (Bmalt femeS
jSBruberS geblteben toat. fi3en>eifed genug , meldj^en l^ol^en
SSert^ 9Ralf)met'6^an auf meinen ge(e^tten greunb
fefete-
XU t(^ tn %fttač)an antam , f)atU ber ruffifd^e ^of
ben 3C b a8 « 6 ^ a n in Stet^cit fegen laffen* @r n>ar auf ber
StfidFreife ju fetnem alten ^mn, n>i3nfd^te midS^ mit ba«
l^in JU nebmen ^ unb t>erfpra(l(^ mir bie gaftfreiefle 2(uf-
nabme. ^Idl^Ii^^ erfu^ren n>ir , 3C g a •- SDl a f> m e t -- 6 b ^ n
fei \>on feinen etgenen ®Kat)en ermorbet tDorben. S^iefe
^a^tičft toav ein 2>onnerfcb(ag fttr 2(ba§.-6l(ian, er
Derfanl in ®4imermutb. SSenige befud^ten if^n, mUti^t
au^SurdS^t, bemSRartufa ju mipfaUen; meine ©efeHc
fc^aft toar feine einjtge Serfireuung« 3(^ erfiaunte , einen
SDtann t>on fetnem Qf)axaUtx fo betriibt dber bad @4)idfal
eined fo graufamen ^errn ju feben ; aber tbeiU f(ba^te er
beffen &n^č)tm, ttfcM betra^ten alle 9)erfer bie ®rau^-
famf eit aU ein unentbebrlidS)^^ ^obeitS^Stec^t : {te metnen^
tver nidg^t graufam fei^ tSnne ^erften audji mč)t beli^errfdden,
unb Siele {iel^en Sirannei ber Vnardliie t)or. (Setber l^aben
-^0^1 bie ?)erfer ni^^t ganj Unredj^t.) Ueberbie« f)attt fidj^
48
t)te 9Renfd^^eit an TiQa'^a^mtt^(if)an t^erfilnbtgt^
tenn etn Setnb fetned Saterd tnad^te t^n m fetnet Jttnb-
l^eit jum @unudi^en. @eitbem blirb ec etn ©efangener an
Jtl^ertm'6l(ianS .^ofe, too er in alle Stanle bet perftfc^en
®taat$nugl^ett etngemetl^t n)urbe« (Snblt4^ ergrif er etne
gfinfKge @elegen^eit, feine Satente an bem ungUcf (tc^en
$eba(t^61S)ansu enttDtcfeln, unb ba man i^mleinen
9{ebenbul^Iet ntelfit entgegen fieUen tonnte, fo ^ertfd^te er
fafi je^n ^af)tt lang fiber ganj 9>erften. 2>er Sttel ® (^ a d^
toar ba$ 3tel fetneS Sl^rgetjed. 6r tt>oQte ftd(^ bie fanfar
ftfd^en SiOirften unb bie t>on G^oraffan untermerfen; um
bann mit befto grSferem ©(anje 9labtr$ jDiabem um
feine ®4^lafe gu minben. 2)er Sob fe^te fetnen xuf)m^iid)'
tigen Sntn)i!rfen ein 3ie(/ 9>erflen ftel in feine t)orige Vnar-
cf^ie iurildf, unb tt>a« jefet ba borgel^t (1797), »iffen »ir
nid[^t.
£em2C b a S •- 6 1() a n t>erbanfe idf, unter anbern ičennt'
niffen, audS^ bie. ber Xalxfi)a'&ptai)t, bie nur etne
barbarifc^e SRunbart ber ))erftrdiien ijl. T>k ^erfer fagen
gaber (»ater),aRober (SKutter), SBurober (»ru*
ber) f bie S^alifc^aner S a r, 9R u r, JB u e. 2)en ^unb nen«
nen fte nidfft &pad, toit ii) oben anf&f)ttc, fonbern @tpa,
totldjei bann aud^ nid[^tfel^rt^on^erobof$@))atf t>tu
f4^ieben ifi* ttebrigenS gibt ei in bem flet»en Sdnbc^en
Salif4)a me](^rere SRunbarten , mein gefammeltrt SSMeu
bu(l(^ ent^dflt bie nalS^e amSReeretoferiibli^^e^untriflmir
t>on einem Jtaufmann ieneS SanbeS, ^ubgt^ei^iaiem,
4 *
44
btfttrt iDotben. Tibai*Qf)an, bet felbfi {tort 3dl^re tti
Xaltf(()a jubradjite, »ar babet gfgenmdrttg. — SBir ll^aben
jlel^t in X^tadl^an einen ©efanbten bed 6l^and t)on Zalu
\^a ; er tfl aber ttanl unb tdS^ l^abe i^n noc^ nt4^t gefelS)en*
Stetfe iu bem i(almutfen--Si3[t{ien Sume«
ne 8. TLm 13. Vugufi tt)ar td(^ burcb bte Jtofacfen))o{i
btd Samtan gefommen, too ic^bte Seute bed Sfiiften
antraf. ®te ful[)ren t>otaud , um i^ntn S^tnn metne Zn*
lunft JU melben« Snbeffen ful^r tč) auf etnem JBoote, bon
}wei itofacfen gerubett, bte SBolga l(imauf , unb lanbete
na(l[) einigen ®tunben am Sufe ber ^orbe, too mič^ bet
Sdtfl am (Singang bed mir befltmmten Selted ertoartete.
& mar mit ^^ineftfd^em Damafl ta)>e)trt unb mit einem
guten 93ette \)tt\tf)tn. J^ierauf fe^te man mir eine euro'
pai\čft 2(benbmal()(ieit oox, unb unterl^ielt mič) in rufri«
f(ber ®pxa^z, meldl^eSumen unb fein ®ol()n Gern^e-
gi ab fe{)r gut rebeten ; ber (el^tere \)atU fogar in Hftta^an
f[ u b i r t unb jiemlidE^ oiel begriffen.
SBenn i^ fur bie bemeglic^en SBol^nungen ber JtaU
mucfen midl^bed SBotted3eIt bebiene, fo iji bad eben fo
uneigentlid(^ , ali bad SSort JC i b i t f a , totič)ti bie 9{uffen
gebrauc^en; benn biefe SBo^nungen ftnb aud ^(ec^tmerf
Qtma6)t 4tnb mit Silj bebecft. ^an bric^t fte ab unb labet
fte*auf itamiile. ^ad ©ittermerf fann man, n>ie bie ^&^'
lernen S^tngen, bie man bie Soulen ju nennen )>{Iegt^
jufanunen (egen* ^ie JCalmucfen nennen eine folc^e .|>ittte
"^ir. £te tatarif(l[|en i!nb fajt eben fogemad|^t, nurflei'
45
iter unb laffen ftc^ nid^t abbrec^en , fonbern merben ganj
<auf SSagen gepadt. @te f)t\ftn bet ben Sataren A a r a-
Xm 14. Xugufi loecfte tnidj^ dS)tne{tfdl)e SRuftf . 3d[)
ftanb auf unb gtng, um bte@enong$ beten ju fet)en.
Sl^rer bretf ig , in etnem ®tr t>erfammelt, ))ldrtten ^pmnen
ttnter fBegleitung me^rerer Snjtrumente, bte mir nid^t ganj
unbefannt »aren, toeil ič) fte I^auftg auf (bineftf4)en Xa^
:peten abgebilbet gefel^en f)atU. SSon 3eit }U 3eit madl)ten
fie mit ber^el^Ie eine S3en)eguns^ aU ob fte fid) raufperten,
fonjl unterbrad^ n\d)t^ bie @tnf6rmigfeit il^reS ©efange^^
ter i!ber eine @tunbe bauerte. Km ouffaHenbflen bei biefer
SRondl^erei »ar mir ba$ fleif4)ige, n>o{)( gendl^rte %uSfel^en
ber ®eQongd; melcbed Segen bie trocfene, Iof)farbige ^aut
^Qer iCalmudFen; felbfl bie Sfirjten nic^t auSgenommen,
feltfam ah^id^t
SSir flatteten lg)terauf einen S&t\nč) bei bem iama ab,
ber, tt)egen feined I)ol^en TClterS, bei ben ©ebeten nid^t
me^r gegenmdfrtig i{l. SSieHeid^t t)erf!attet e6 i()m aud) feine
^urbe nidS^t 2(De§ in feinem ® i r fab (ibineftfd^ au^ , unb
iam anč) toirtlid) auS 6I)ina. ®eine eigene ®ef!alt b^r--
monirte DoUfommen bamit, unb erinnerte midS^ an bie
^agoben, bie man e^emald in unfern ®<n auf bieJCa-
ntine fteHte. 9Ran betrad^tet \f)n al§ ein SRufkr t^on ^eu
Jtgfeit unb bie £luelle aHer SBei^b^it« 3(b iiberretcbte @ei'
ner Sminenj einen sSanb bon ®eorgt'$ SBBeffen. t^ocb*
^iefelben lafen ba^2ibetanif(l()e; mlč^e^ barin t^or--.
46
tommt, mit ber gropten Mč^ti^ltit, munberten \ičf, ba^
man in @uro)9a ^&č)tt in biefer ]()eiltgen ®))ra(|)e beft^e,
unb erfiaunten no(l(^ mel()t itber bad $rit)tlegium, \odč)t^ ber
gro^e Sama felbfl ber ^ropaganba ttt^tilt f)at ^itX'
auf fteHte icl() ii)m meinen jungen Sogling al§ etnen Šnfel
3(mur-- @ana'd oor. 2(nfang8 fc^ien er an biefer Tib^
f unft JU iiveifeln, aU xd) il[)m aber er! lacte, Zmnt = &ana
l^abe etnen @ol()n in @ibirien ^tf^ait, biefer fei M Stinb
nač) ^olen gef ul(^rt n^orben , })aU ^č) bort ^erl()etratl^et
unb biefen Anaben erjeugt, auč) bafi id) aUe 93 ar (|)ane
ober ®%nbi(ber befa^e, »eld^e ber lel^te Sfcliong«
^ a r mit ^č) genommen ; fo fcf^ten er tief nacl^jubenfen,
unb geftanb enblidj^, mmt @ria()lung fei \t^x n>al^rfc|iein-
Itc^. £te Srinnerung an ben glanjenben <^of beS £ o n«
lapfdS), n>o er feine 3ugenbia{)re berlebt l()dtte, bemegte
ben alten 9)!ann fo f)eftig, bap id) meinen fiSefuc^ ab«
tiirite; auc^^ foU er n)irflicl[^, gleid^ nač) meiner Sntfer^
nung ; bitterlidl) gemeint f)aUn.
9lad()bem ic^ ba$ geiftlid^e £)berl()au))t begriift l^atte,
fleHte mir ber Si!rf}S£umen bie prftin 9lurgiana
t)ox, feine junge unb in ii)rer %xt fel(^r fc^one ®emal^lin, mit
einer blenbenb n^eipen S^aut, totld^t t>mč) in^ei^aarjo))fe,
^č)tf»axi n)ie Sbenbolj, noc^ mel^r erl^oben n)urbe. ®te ia$
eben in einem mongolifd^en SSuč)t , rodči)^ loon ® engi^-
Sb^^nd SEl^aten ^anUlU. £)ie$ oerantafte m\<fy ju fragen^
ob ft* t)on bemSSolfe Uigur, bem man bie Šrftnbung
ber mongolifdj^en @d)riftjetd)en iuf4ireibt, irgenb ein Tin^
47
benf en erl^alten ^abe ? — Zumtn antmortete mir , bet
ben Stalmnien totffe man t>on btefem SSoIfe nidj^td , abet
man f)abt nod& ein @^)tidE^wort : »^č) t)erjlelf)c btcfen5Dlenr
f(l()en ntd|)t, et »irb »of^l ein Uigur fetn.'^
Dann erf unbtgte tc^ mxč) , ob nod^ ® )>uren ^on ber
()ol()en 2Cdl^tung fibrtg n)aren , rozM^t t)ormald bte SRongo^
lenben SE()firfd(^tt)eQen t^rer .^dufer bejetgten? unb bte fo
grop mar, ba^ etntge ^ri jt(t4^e 9R5nd(^e, rotltS^t ba^Ungliiif
t^atten, mit ben Su^fptl^en baran }u floffen, berb ge))rffgelt
unb mit bem Sob bebro^t »urben.
Xument)erft(I)erte, biefe 2Cd^tung l()abe ftdE^ txijoXttn.
9Ran bilrfe jtt>ar bie @c^n>eKe berfi^ren; l^alte e$ aber ftlr
ffinblid!^ , ftdl) barauf ju fe^en. 5Bielleid[^t rfll)rt bat>on ber
2ru§brucf I& o ^ e 9>forte l()er-
SB%enb tt>tr biefe l^tflorifd^en S^agen ablj)anbelten,
befd&dfttgte fic^ bie Sfirjlin mit il^rem oierjdl^rtgen ^rin*
jen J^umafdl^a. %vimtn l^atte t>on 9lurgiana fein
anbereS Jtinb; e$ Derbient feine3drtltc|^!eit, benn e§ ifi baS
lieben«n>iirbi8fte ^almurf^en, ba§ man fe^en fann. SSiet
meiberei i{t jn)ar unter ben Jtalmucfen eriaubt, aber man
l^at felSir menige S3etf))iele bat>on.
9Ran bebiente un$ mit 33ranntmein auS ®tutenmi(dE>
unb mit S u 1 1 e r ' S ^ e e. 2)er 93ranntmein ifi fdl^n^ad^
unb Icjat eine gemifTe ^ettigf eit , bie mir nidS)t be()agte. S)er
%1^Uf ben bie italmucfen ^befonberd ffir ftd[) aud 6l()ina
f ommen laffen , lE^at gar f eine 2f el^nlicbf ett mit bem unfe*
rigen, ©r be)lel>t a\x% gropen SEafeln, fafl fo ^art »ieSie^
48
Selftetn, unb mit feinem 9^p\tt uber^ogen, n>orauf Diele
Gd(^rift}ei(l|^en fie^en. £>te Jtalmutfen (odl^en btefen Sl^ee
mit SRildE^ unb S3uttet , unb jtel^en etn gefunbed {raftiged
®et(£n( baraud, an tvtldft^ man fidt^ Uič^t gen>d^nt. 3(u(|^
^abcn aUt llatattn ben ©ebraudS^ bedfclben angenomnten.
Stad^ unb na((^ erfc^ienen toofjll bid brei^tg feUfame %i^
Qntm , unb fe^ten ftc^ um und l^etum. 66 n^aren ^ u n^
buX'Xataitn, bit in bet @egenb gclagert ftnb, unb
uni if)xt Sl^rfurd^t bejeugen »oUten* S£ u m e n Ite^ i^nen
itumtS C93ranntmetn) geben, fcbienabet fonfi ničft mel
Umfianbe mit tbnen ju macben* ®ie l^tngegen bemtefen
i^m gro^e (Sl^rerbietung ; id^ munberte mtc^ , bag bie ftoU
jen SRufelmanner ftdl^ gegen einen .^eiben fo tief betab--
(iefen. Ttbtt fte el^ren in if)m ©engiS-S^anS S3Iut,
feinen fReič^tf^nm unb feinen moralifc^en Ql)axatttx, bet in
bet Zi)at f(b%ndwertl^, aud^ Don Siuffen unb 9lcmaben,
i>om 3ait bi6 an ben ^uban, einl^eUig anerfannt ifl.
Tin ber SRittag«tafe( gab ič) an$ SQifl\č)Uxt bem $fer.-
befleif4) ben SSor^ug , t>erlangte e6 fogar. Sin ® anger, bet
iugUicb auf einem @aiten--3n|lrumente, 3 a I g ^ a , fpielte,
mad)tt S£afelmufif. S)a$ Snflrument tlang ni(i)t unange^
nel(im. SBeiter f ann id^ nic^t« bak)on fagen , benn eS l^at
nic^t bie minbefle Vebnlid^feit mit irgenb einem tnxop&i^
fc^en Snfhumente. 6ine Zxit glid^) fel^t bem befannten
@at>09arben « Siebclien : Ramonez-ci ramonez-la. ^a^
bem @ffen langten ^n^ei Sitrften t>on ber Sinie £) b a b a b--
iDmboam 2)et; eine (^ie^ 9lu{uifin, ben Sramen be$
49
itnbetn \)ob" id(^ t>etgefren. ®te t>ev{lanben letn rufftfdSi;
tratim anč) gar letne anbernSSegriffe, aU bie bet tl^ret
92attott ein^^eimifdii ftnb*
Sine gUnjenbe 3<tgb mittbe nun t>eranflaltet.jDteitaU
muftfd^en S^rfien f))rengten fort mit t^ren Salfen. Kudji
bie Aunbur^Sataren fanben fič) ein unb bie ganje (Ebene
iDar mit Slettern bebetft.SRan ftng fo t>tele Stet^er al^man
tooUtt , unb Seber f e^rte iufrieben Itieim.
2>en SJlorgen beS 15« bradate idl^ bamit iu, bie S3ur«
4)em obet3elt-'^a))eIIen; nebfi aUem, toai {um lamai«
{dl^en ©otteSbtenjie gel^ort, abjujeicbnen. HM fanb t4) fel^t
f ofibar, bie ©ogenbilber mit ^erlen, bie muftf difc^^en 3nfhtt^
oiente mit @ilber unb feinen Sbelfieinen befe^t* £ie ©eiji^
lič)Uxt ifi unt>er^dltni^mdf ig jal^lreicb* 2)iefe ^otbe, bie nur
au$ cttoa taufenb ®ir^, \>a^ t)ti^t, ani breitaufenb mdnnli«
<l^en@eelen bejiel^t, l^at in)eilS)unbertunbin>anitg®eiflIic^e
ton aQerlei®attung. @ie ftnb aber boč) f ein unnu^eS Solf^
č)tn, roit n>ol^l in mancben anbern @taaUn, benn jum
S£^eil ftnb fteSugenb^^rjiel^er, )um S^eil gefcbidte ^Cer^te,
befonber§ in ber^enntni^ einfad(^er .|)eilmittel* Hud) brau^
^tn biefe ®eIlong$ n\(l)t ju betteln, baS SSolf bringt un«
gefotbert, n)a$ fte bebtirfen. 9{a4^mittag$ rool^nte ič) einer
anbern , t)on ber t^otigen ganj t)etf(biebenen , religiofen Se«^
remonie bei. ^ie ©eUong^ trugen reidSie IBifd[^of6mdn--
Ulč)m , ® d^urjen t>on (||ine{tfd!^em Damaft unb f oflbare
mit Silbern t)er}ierte 93if(bofSmu^en. £ie ganje Srad^t
Qlxd} ber ber (|)ineftf(^en SSonjen. Jtetn Snflrument lief ftd^
50
I;6ren , nur etne fu)>ferne ®i)tUt I)atte iebet SRSnc^ in ber
Itnten .^anb, unb m ber vt^ten m SSetfjeug, beffen
Sramen unb ©ebraudS^ mtr unbefannt ftnb. Sernet trug
jeber etne fupferne ®čfaU unb @amen{5rnev tn etn ®ti!cf
Suc^ gen>itf elt (Sl^e fte ju beten anftngen , legten fte etn
@tii(f Saffet t)or bte 2(ugen* 2)ann murmelten fte mtt ge«
bfimpfter ©timme, fajl »te unfere |>faffen, unb Md)iUn
bajn>tfcben tok SEagd jut^or. SStSmetlen falteten fte bte
«|)anbe, gletd) un$ betm ®ebet; bann marfen fte n>tebet
^anbe doH Jtornet tn bte Suft Gtner erbob fič), }fin«
bete ^zH)xauč) auf bem 2(Itare an , ergrtf bann etn ®e^
fd'^, mortn ^{laumfebern maren, jog etne gelbe %lW^i'
fett barauS, go^ ftetn etne 9Ruf(l[)elf(bale; unb aui btefer
tn bte Saffen bet Ttinč^t, n>el(be bat>on tranfen, tbre
@ttrn banttt befeucbteten, ba$ ilbrtge ben ®ottem bar«
bracbten. Sem ©anjen fd^ten etne fe^r genaue jDrbnung
t>orgefc^rteben )U fetn. Sa bte 3eremonte jtemltd^^ lange
rodi)xU f fo \^aXU td) 3ett genug , ieben etnjelnen 3)l5n(^,
fammt bem Sofal, fo gut e^ gel^en n^oUte, abjujeti^nen.
2(m 16. bed 992orgen6 befud[)tcn mtr bteSReteret, roo
id) itemltdj) l^ttbf^^e ^trttnnen , rotlč^jt bte ®tuten mol*
fen, fab* 2tuf ber ^etmfe^r »urben »teber einige SletlE^er
gefangen, benn obne fetne 9Iaubt>5gel Hc^nt ber J(a(mu(f
fetnen ©d^rttt. Seber beftfet einen, ben er felbjl fiittert, unb
mit bem er ftcb fajl ben ganjen Sag befcb^fttgt.
SRac^mtttagS »urbe @trafgerid;t fiber etne 8iebe§ge*
fc^tc^te gel^alten. Ste @c^u(btgen maren etn fc^on jtem«
51
lidf btiaf^tUt &uniux'Xatat , unb eme febr iunge, abet
aufletorbentlt4i l^df ltd()e ^a(mu<fin. £)te @a4ie enbtgte ba-
mit, bap eimge ^anfrucf^^tebe auf bie anflanbtgfie
SBetfe, unb t(l[) lann fagen, jum SSergnfigen aUer, fomobi
bet ©eber al§ ber (Smpfdnger, au^etf)tiit mutben. 3dS) muf
bemerfeti, bap ber tatarifcl()e SSerfu^rer in ber 9}leteret bte
©efdUtgfett ge()abt, ein tt)t(beg $ferb jujureiten, unb ba-
bur(l() bte «lg)erien ber ^almudF en gemonnen f)atU. @r fc(|ten
fe^r erfreut; fo »oblfeilen ^auf§ loS ju f ommen , benn ec
močite t0oi)l befurd^tet l^aben, feine jelena bebaUen ju
milffem 9}lorgen fpeifen mir in ber J^orbe be§ gefd^lagenen
unb jufriebenen &iebl()aber$*
%m I9*3n ben erfien Sagen meine^ 2(ufentba(t6 in ber
^orbe l)atUn f^r f alte , nac^^er tin febr marmer burcli^
bringenber @een>inb gemel^L ^md) biefe abmedl^felnbe
SBitterung befamen mel()rere ^almucfen ben ©d^nupfen,
n)a6 ibnen fel^r felten mieberfdi^rt, anbere ba§ Sieber* 'Kuč)
S£umen »urbe franf unb \Č9 liti mtuvlid) noc^ me^r al8
bte anbern. £)arum oerliep id^ baS Sager unb bejog ein
angene^meS ^au^, n>e(4^e6 mein SBirt^^u feinemSBinter-
2(ufent^a(t f)atU bauen laffen. Sie§ unb bie gute ^flege,
beren tdS^ mič) ju erfreuen b^tte, fieUten micb ba(b mieber
ber, unb morgen tannič) fcl^on ber ^orbe, totld)t aufbre-
cben wirb , folgen. SSBir merben aucb einer ^od^^jeitdfeier
beimobnen. £in--3$Iam, berSleicbJle unter ben £un^
bur--Sataren , oerbeiratbet feine Socbter, unb man t)erft-
dfttt, bagi bie 9xad)t feiner gejle alle SSorftettungen ilber--
treffen »erbe.
52
Xm 20. begab xd^ mič) ftif) {u ber ^orit, bte xč) fc^on
auf bem ^axfč)t fanb. (Etne ja^ofe SRenge t>on iCamee^
len tnig bte 3elte unb hai ®ep&čt. @te »urben gelettet
t>on SBeibern jU $ferbe, beren mebrere etn iCtnb t)otne auf
bem ®atitl f)atttn. £)te ^abf eltgtetten bet TCermfien maren
frubet aufgflaben. 9liemanb gtng^u %u^, 9ltemanb fubr^
aDe rttten, felbjl ber alte Sama an ber @ptl^e fetner betagten
(Spnobe.
9}acl^bem totr ber Ao(onne etneSettlang gefolgt n>aren,
n)anbten n>tr un§ red)td unb betraten bad®ebtetb^ri(un-.
bur-'S£ataren , n)o unfere @4)rttte oft gel^emmt tourben,
benn mebrere tfunbttt %l&^d)zn, bie ft(b m bte SSolga er^
gte^en, mu^ten toit auf fogenannten Sal()ren pa^itm unb
oft senug barin fd()n>tmmen. SEStr jogen burd^i mebrere
f unburfd^e TluU, unb f amen enbltd^ ju bem bed £) t n»
3dlam, ben tptr f4lon t)on ferne an ber juflromenben
SRenfd^enmenge ertannt b^tten.
£)te erjte @^re ern^iefen n>ir einer ®tuppt lunger X>ix^
ntn f bte ftd^ auf etnem «f)ugel um etne ®tri(tfcbau!el ^tt-
fammelt i^atten« jBet unferer 2(nnaberung Deritefen bte
fd^euen 3lt)mpf)m baS ^pUl, lxoč)m jufammen auf einen
^aufen, unb n>tr faben nicbta ald fetbene $al$ti3(ber.
SurflS£umen befompltmenttrte fte in nogaptfcber @t)racbe
btttenb: {te m6či)ten und ntcbt f4)euen, mtr kvaren blod
gef ommen , um fte tanjen ju feben. £>te bofltd^en SSorte
unb bte £0ne bed ^K a b u i^ macbten bie jungen @(bdnen
^^fdUiger; fte Mfteten i^re @d^Ieier ein n^enig unb liefen
53
und tt€ ®))t^en tl^rer Stumpfnafen fel^en. 3n>et fianben
fogar auf unb traten und ndf^er. @in 9Ruft!ant ent'
»anbte tl^nen bte ®(bleter, unb auf btefed ®tgna( ftngen
{!e an ju tanjen, aber mtt fo )i!dSittg ntebergefd^Iagenen
Xugen , ba^ t4^ {te fjlc ganj sef4i(o{|en l^tett SBBenn {te
ntd^tS fal[>en , fo f^itten {te n>entg{t(nd ben Zatt fe^r gut,
ttttb betoegten ffdj^ mit (Srajte* 9lact) bem Sanje l^telten
{te betbe ^dnbe Dor ba$ ©ejtd^t, um etne ftnUt^ie SSer^
Iegenl()ett ju Derbergen. Ser !Dlu{t(ant n^arf tl^nen bte
®4^letertPteber ilber, unb ffe jogen ^č) befd^etben jurM.
Dte Sradi^t btefet SRdbc^en {tel befonberd auf, burcb bte
SRenge f(l()weren ®tlberS an Jtetten, ^latten, Cpangen,
^nSpfen, 3(mu(etten unb bergtetc^en. 3n ben 92afen tru«
gen {te 9{tnge mit fo(ibaren Šteinen befe^t.
9lun gingen mt ju ben ^rauen , bie mir mit Vu^flat«
tung ber Sraut befd^dfftigt fanben. IBei ben 3urfi(}ungen
iu bem %tftt ISierrfd^te grofer Ueber^uf • SD^an l^^atte bier
9fevbe, t>ter IDdiffen unb mer @(l!^o))fe gefd^ladl^tet TCufler«
bem l^atten bie Sitem fette ® dS^affdj^tt^finie , i(albaunen,
Stipft unb bergleidjien Sederbiffen gebrad^^t ^i) mu^te an
bie^odl^jeit bed ®amafd(^ itnSŠDonfluijrottebenfett. SRan
l^atte ein 3elt ffir unS bereitet , in rotlč)t$ id^ mic^ begab,
unbmiteinem funburfdj^en ^oUa\), Seg-2(n, mid^
unterl[^ielt. Siefer SRann be{tgt, fur einen 92ogo9er, biele
jtenntniffe unb , toa^ bei i^nen nodj^ feltener tjl, JBegierbe
mel^r ju lernen. SRan fyattt \f)m gefagt , baP xč) eine tiir«
tifc^e @yracl^le^re bei mir I^dftte,. unb er munfc^te fel^r {te
54
5U fe^en. . SBit \pxač)tn aRand^erlet Sbtt bit ®i^^xi^U bet
.ftunburen* @te ftnb wa\)tt Slogoper , f)abm abet je^t ben
®Atau6i ber falmudftfcben ®tr$ angenommen, n>oburd[^
i^tt ZnH m ganj anber6 ^(nfel^en erljialten. 3m SSintcr
UUn fte in ^jfufern um^todnoiat. ^oč) bebtenen fte
fid^ nod^ \1)ttt ©tlberga^d, etnet 2Crt k>on Ratrtn mit
® erbebetc^feln , bie fte neben tl^re Selte fteUen unb n>te
®d[^Tanfe gebraudS^en* S)tefe t^re @ttte i^ fe^r alt. @(l(^on
bie ®efanbtfd()aften SRenanber*« gebenfen berfelben. Zuč)
tl^re Sager untetfcbeiben ftc^ t)on ben ofhrad()amf(l^en ba«
burc^ , bafi bie Samilien in benfelben in n>etten 3t9if4ien'
raumen mo^nen.
Snblic^ »urbe ju SRittag aufgetifd^t in groflen unb
f leinen Zti^tn. Sn bem grSf ten lag ein @tutent>iertel , in
ben anbern &č)ip^tnfltifd) , SReifi unb .^irfe. UnmSfilic^
lonnteid^^ ba§ Stficf in ber SRitte anfe()en, oltine an aH bad
9aS JU benfen, n)el(^e$ i(l(^ an ben @tra{[en liegen fal^.
^ad |)ferbefletf4^ t>etltert biefe2(e^nlid^teit nie, au(l(^ nidj^t,
n)enn ti in bie Heinjlen @ti!dfe jerfd&nitten n>itb, meil ^aS
Sett in bemfelben auf eine, wn ben anbern Si^eif^iarten
Derfdl^iebene SSeife gefdliteben tfl« S)er fibrige Sbeil ber
SRal^l^eit n)ar itemltd[^ fdjfmacfbaft, aber metne ©efunb^eit
eriaubte mir noc(^ nii^t , ibnen gebfib^^enbe @l^re ju et--
kveifen.
9la(|imittag$ ffieg VHeS ju ^ferbe. SDlan gab iiemlicf^
SMn)enbe aSSettrennen, morauf SEBettfam|>fe folgen foUten«
IDa mir aber noc^i n^eit ju reifen i^atten , fo beurlaubten
nr un8.
55
SSor @onnen-'UntergaRg gelangten tt>tr an \>itTld)t U'
Iba, n>o unS JCameele ermarteten, um bie S3ornel()mflen in
ber ®e\tUf^ait liberjufe^en ^ bteUebrtgen fd^^toamrnen ffin^
i!6er. Sief in bet ^a(i)t langten iDtr enblic|^ bet ber neuen
Sagetfiatt ber ^orbe an , unb ^atten an biefem S^age mel^t
al$ funf beutfc^e SReilen jurilcrgelegt ; fi!ma^r genug fiir
einen ®enefcnben ! 34) l^i^It tntdii nun rul^ig , unb mar
cben babei ben llieutigen Sag ju bef4ireiben , alSSumen
mir feine 9)anierl^emben jeigte, beren iebeS feinen eigenen
9lamen ^atte, tcit ell^emald 9iolanb*d ®^mxt 2)arenbab
unb ber ®abel unfered Aonigd 93oIe8lau6, ber Sjejer*
bedf)xt^. S)temertmiirbigfleS93affenr£[{iungmeine6S3irtl^d
I^ei^t^itf4)in--^ilintutf Cba§|>embjeitfd^im6^an6).
Unter aUen Sataren , ia felbfl im Aauf afu$, ifi e8 bef annt.
S)en22. JU 2)gib'^abgi, n)eld!)e8 bon ben Stuffen
@eIitere9@orobi)( C®alipeterfl(S[btd()en) genannt tvirb.
Die %b^^t meiner 9leife ba^in roai : SRuinen tatan^H^n
@ebaube ju beftd^tigen ; aber meine (Srn>artung n>urbe
g£nili(l() getjufd^t 9lur ungebeure |)aufen bon SSadfteu
nen {tnb noc^^ t>or^anben , beren eintge auf ber einen @ette
blaU; grtin ober mei^ glaftrt ftnb. ®ogar ©puren bon
fSlofaif ftnbet man* 2)ie bier S^ilrme , bie nodl^ ba ftel^ien,
ftnbneu, unb, n>ie bie SRauern bon ^CflradE^aU; au$a(ten
93a(ffieineh erbaut IBett)eife il^rer SReubeit ftnb: ber ^ i tt,
ber nur ein \d)Učitix Xffon unb bem alten tatarifdE^en Xitt
gar nic^t ju oergleidE^en ift; ber n eue ©efdl) matf am
^oIjn>erf ber Senffer, unb bie glafirten fBatffieine,
56
bic f)xtx bur(i(^etnanbet gemtfc^t ftnb , ba ^tngegen bte Za^
taren {te blo^ an Zl^itren unb Aarnief en ithtandjm. 69
f4^etnt, bie Stuffen l^aben e^emaU einen f(l(^fi^enben fHo^
fSr tl^re ®4ftfffa^rt auf bet X(|)tuba barouSmac^en n>oQen^
1!e l^atten fo^ar einen ll^6()ernen aSac^tt^urm auf etnent bie^
f er S^firme errtd^tet , bet noc^ borbanben t{t.
®ntge Sleifenbe l|)aben n)ol^l getrtt, n>enn fte t)on ®ra«
bem aud Sadjleinen gen)9Ibt fpre^^en. Unter ben 2(udbnQ[^
itn 9Ragtla, Aurgan, obet IBupot t8 JCtt)>ttf(^
vetflel^en bie Stuffen blo8 Stuinen, obet S^i^tl t>on Stfint'
metn. 3n>ifdl^en iemn biet Sl^iltmen etblidFt man auč) noc^
neuete ttebetbieibfel t>on t)5(jetnen S^du^tm obne X>dd)it,
o^ne Sl^fiten unb genjiet; of^ne ®nn>olliinet, au^et ^dj^lan?
gen unb Satanteln« 6ine einjige atme , tufftfc^e Samtlie
^at ft(^ nod^ ba angeftebelt toegen eineS fleinen ^anbelS
mit ben bena<i(^batten 9{omaben* Son ben Sd^Iangen be^
gteife ičf nidjit, n>te {te an einem fo l^ol[^en, ttodFenen S>xtt
leben tonnen, abet gen>if \% bafi mm feinen @(^ritt tl^un
fann, o^ne btefen angene^men iCteatuten ju begegnen.
SRel^ete Sataten unb JtalmudFen, bte {td(^ einfanben, fct^ie*-
nen {tc^ fel^t {u benounbetn, ^iet ^embe anjutreffen. Xbenb$
liefen anbete®j{ie fid) t>etne^men, i)eu(enbe SBSlfe, bte
itntet bet je^tgen ©atntfon btefet a(ten S^fiung , n5mltc|^
einigen ,{)unben, gtof en Sc^tecfen t^etbtetteten. ^d) miič)te
f einem ^9))o(|^onbti(len tat^en , lange in 2)gib^,^abgi
JU oettoetlen, benn biefe Sfinimn, btefe atmfeligen S3emo^'
net betfelbeu; biefe unabfel[^bare aSu{ie tingS uml^et, biei
$7
Stff^en bet ^c^tangen unb S^tuUn bet S5lfe, ma^n ti
)u einem bet gtauenboDflen Xufent^a(te duf ®otte$ @tb^
(ebem
2>tei Sagetetfen iK>nDstb'^abgt Itegt etn etn^I-
tiet Setg in hn^iU^t, ben bie.9tuf[en S0gba«®or«,
bieJta(mu((eniBogba'ttIa neitnen* 2>af SottSogba
tft mungoltfcl^ , uab bebeutetfo btel alSgtof , anfel^n«
H 4^« SBeitn alfo baS Jtabtnet bon Detertbnrg bem ddineft-
i^m Staliti benSttel: S». jBogba«6^anlf(l^eaRa«
iefidt gibt, fo l^etft bad nic^t: bet 9on ®ott ge--
fdf^entte (Sl(^on, fonbetn man bebtent ^df blod etneS
atten SBottcS, taft in Stuf lanb wal)t\d^vnlx^ }u bet 3ett
angenommen wutbe, aU bteSJlangoIen fibetC^^na ^ettfcf^*
ten. SKan et^al^ft l^iet bteletbt 9on bfefem JBetge fiSogba,
nntet anbem : fdn ®t)>fel n>etbe bon einem f a(mu<fifdKtt
®entii< beioo^nt, bet iRtemonben fibet etne gen>tf[e ^i^t
Itnanf ftetgen laffe, unb ben, bet t^ tto^en tm>0e, in
^bgtiinbe ftfitie. Sin fo munbetboted Vbenteuet to&vt fel^t
tetienb fOt mtd^ ge^efen , abet bie 3l&d^tt fangen an talt
Stt i9etben, bie Sage felbfi ftnb nid)t mtt^r fo n>atm, baf
mM na^ einem betben Stegen, obet nadl^ naffen Uebetgdfn«
gen dbet @tt5me, jtdj^ tt>iebet ttodnen fSnnte. 2>ad faum
be{4[mpfite Siebet ift mit fittd^tbatet ali bet ® eniud ; ičf
t^nt folglic^ auf ben 9ful^m SSerjic^t , bie dft^erifc^n @in?
6ben, tt>eUSie et httoo^nt, ju etflimmen.
2(m 28. ttat id) meinen Stud n>eg an, fant iitmUd) ip&t
JU bet ^otbe , unb falli noc^, roit tie ©ellongd bem SSolfe
5
S8
mit tMfIm Gnemomen bte Sofleti, SSatt^g genatint, att«
f finbtgten. 3C6mb9 fanben ftd^ Sfd^f rtafftn ein , bte moii
tanjen Itep. 2>a$i i^r Sanj bem bev ^RofadPen gletd^t, ifi
bet bet ^a^bax\d)iaft betber IBotf et cben- tttc^t ju Mr»un'
btm; aOrin nnefonimt t$, bafi berSoit^bet 9lor»e8»ii^
gletd^fan^. bem fofodifii^m oi^^nUc^ tft ? boS birmog t^^ m(|«
)tt erKoren., abir gcift()enc|[)abe td^ ^»AS^nb meuteft Ttuf^
ei^alts in ^)p|iaii(^ft8em S)a hif zbmvmbtnS^Mofjnttn
ha JtauIdfirtTebe; fo miD i^ xo4) i'tp£lN^n, ba$ iify iti
X^a4ian mel^ert berfelben gefd|eii l^abe, mUt anbem
etne ^ilrfttn befXf4^etfc|^no9er;tll^ boitiger 2(uf t nt^alt
mor eme Solge ber Stiug^ot^iUt. Ste ift {iemlic^ f(^to
unb iia(l()r iil^ret Vrt too^tnostn, bad l^etft, fie oerfifl^t
titti^d), mte man e^ in ^e^ten rebet; Uebrt^nS fonnfte
Don tISiren 3lfttienaUS3oimtt^(iti {t# tti^t loSmadl^rn- Siftt
f^etnt ein Sonb fel^ longiveUigf, mo (ein 9tvafenraiii be»
gangm nrirb, tmb etnsefiol^lened jSmtbijliil^ liebtt a(i
etne ittauftt^ttkn^čfnut, ®itx&tyxit0: fett bem Vnfong
bet aSelt l^atten bte Surfien il^reS Jg^aufe« tmmemoi^mtb^
auf ben@tra|ien t)i>n Siflid unb SdtfugerauH, tmb
fie mod^te umlttUi in berSSSelt tnčft, baf itf» IBetimattb«
ttmien unb Sreitnbinnen erfti^ten, fk l()abt einen Wtatm'
gel^eirat^ct, bernid^^t t^omSfat^ lebt ^ meinte, {te i!bei>
treibe; aber Sum en, ber il^r SSoterlonb fe^r gut (ennt,
n>eil tx me^rere Selbjiige ba^in gemod^t tfatf exyit)ltt mit,
ba^ menn ein %&xft bad eble <!g)a»bmr( beft @tra|KnraU'
ber6 ni4)t eifrig genug triebe, bie Sordberge|enben »oc
59^
fetnem S^au^t etne SRenge ®tetne auf eine befonbete Vrt jU'
fammen legten unb tl^n babu¥(^ ffir fetne Seben^jett entel^r«
ttn. Utbttffaupt ffeUen bte ®ttten bed itaufofud etit feltfa«
im9 ®tmx\č} t)on SSSifb^ett unb Sbehnut^ bor. £){e flde*
nM)ll^net fmb x&uhtxi^^, Ifigenl^aft unb treulod gegm Srembr,
ahit ^lbmmiitt)Xit^tt&č)ttt iti ^tbtni, btebere ^mfpctt
bet ®ajlfteunbf(l[iaft unb bte to&tmftm, wxi^xf)a^t^ttr
Sfreunbe«
Xm 24. ^eute fal^ man m ber gonjeir ^orbev unttr
anbern auč) bet bet prjlm Sturg tona, grofe TCnbad^td«
fibungen* Xnf i^ren Anten lag etn S3n(^ 9on etnjelnen
SBIattern, n>elcl^e {te unter bte Umftel^enben t>ertl^et{te, bte
fetbtge tt>te em geifiltc^ed Steb abfangen. 3n ben anbem
&\vi tvtttbe auč) gefungen, ober man btefjtt iturben,
etne Vrt t)on Jtretfeln, oon n^eldS^en man gloubt, fk httm,
rottm fte ft^^ umbre^en.
3c|> gtng {um 8ama, um Vbfc^^feb t>on xi)m ju mf)^
mm, unb lettete ba$ ®e^px&d) ouf ben $of SVtrb^an*
Sferm't, an melc^em er in fetnerSugenb getef^ l^attr.
(Sr fagte mtr : ju fetner 3ett l^abe man bte Šet^lferung
ber bter S(eut^en--6tdmme auf bretmal I^unbert tau-
fmb ®iti angefc^Iagen, bad l^eift, nač) Sted^ttung ber
Stttffen, auf etne aRtUton unb addtmal l^unbert taufenb
6eelen. UeberbteS mSdl^ten bie, ben fontavtfd^en unter«
»orfenen Zatartn in ber f (einen SSud^aret, auc^ mol^I t)ter«
mal If^unbert taufenb ©eelen ftarf gett>efen fetn. ©tefe Sta*
taren gletdd^en m VHem ben afhrad[)amfc(>en, »ol^nen in
60
^tSbttn unb baucn®artem 3ufeinn3rtt tfaU ®alban^
S f er m eine 2(nialS)I t>on t^nen fommen (affen, um an beti
Ufern be$ Sli ®£rten anjulcgen* 2(u(^ in biefem Sanbe
gebe ed etnen fi3etg 93 o g b a , auf i9el<!bem bie ©eUongS
il^ce Uniadft berric^ten. 3n bet ®egenb bedfelben l()abe et
tt)i(be JCameeUgefe^en, bie ftc^ iDon ben jal^men in nic^td
unterfctieiben, aU bap if^re beiben ^odtt »enig bcmcrfb^r
{!nb. Dieienigcn, ml^t man iung fange, »dren leid^t ju
S^l^tnen , bie alten aber ju nid^M taugfičf.
Sule^t ging ic^ nod^ etnmal )U bet Surjiin, tranlSl^ee
bei i^r, unb naf^m Zb\dfiti i^on bem brat>en Sum en unb
fetner liebenSm&btgen Samilie*
Dteftn Stetfeberid^t »tO id^ mit etner fUtnen 9>rebigt
befdl)(ief en : ičf meine, a wareenbli(l(^einmal3eit, bie mun«
golifdi^en unb tibetanifdiienlBAc^erfammtungen ju benugen,
fowo]()l bie, totli^t in ben l(^teftgen .^orben unb in @ibirien
gefunben tt>erben, al& audf bie (ojibare ®ammlung bet
9)ete¥dburgif(^en 2Cfabemie. ^alla^ ^attt l^ieju einen ge«
toifTenSal^vigbefiimmt, einen |>errenl[)uter t>on&attp'
ta , bet anfongS bet bem ^tejtgen alten iaraa fiubtrt, bann
(U ben S3ur£ten in ©tbtrten jtd^ begeben, unb anij bott
lange 3eit in etnem ©eUong^flofler gemolEint \^aX ; allein
man fagt, er fet geftorben. 3jl baS n>al^r, fo follte man
barauf benfen, fetnen SSerlufi ju erfe^en, unb bad mare
nic^tunmSgltd^, benn eSgibt \Qto^{ (u ^aitpta a\i \n
Vfhadlian Seute, bie mol^l im @tanbe ftnb, mungolifc^e
83itc^er gut ju uberfe^en. ^i\jx ® c^mietigf eiten mad^t ba$
61
Zaniit ober Xibttan\\č)t, benn nut tte ©eUongd
loerjtel^en e6, aUt t$ mangelt xi)nm bie ^enntnt^ bed SRuf'
ftfc^en. 6ben fo ^txi)dtt e« jtdj^ mit bem ® a I li f f dj^ c n, etnet
SRunbart, bte, fo »te t^r TLipf)abtt, jtDtfd^^en bem SKun^
goItfd()en unb Sanguttfc^en in ber ^itte j}ei)t £o(|) ein
SBort Dom <^ofe m&be SSSunbet tl^nn.
Uebrigend Derlol^nt ti gcmi^ ber SRfi^e, benn man
ftnbet ))l[)i(ofo:))l^tfcl^e^ afhonomird^e^ mebicinifd^^e @dS)riften,
@tamm.-9iegi j!er , ®efc|)icl(^ten unb 9Rd^rc|;en. SSon ber
le^tern ©attung \)abt xč) einige fragmente txf)a\(i)t, ganj
im ®zSi)tnad ber Saufenb unb 6tnen yiai)t, unb man l^at
mirt>oneiner ©efdi^idl^te Uf(l^unbert--6l^an$ txi&m,
bte man ni(^t ol[)ne S^rdnen an^5ren fSnne* SRec^te ho^
ein neuer Jg)erbeIot fi!r bte mungolifd^e unb tungutifd^e
®pxač)t aufjfe^en^ unb ba$ fiir felbige n>erben, madber
alte ^trUlot ffir bie pti\iid)t unb arabif4ie toat ! Timm !
62
3)tc 9ieife beS ©rafen ^oto^f^^
(© e f ♦ I tt i)
jDbgleic^ bte gele^rten Sorfd[)ungen be$ ^enn ®rofen
ISlietmcf^tmttget^etlttoerbenfoIIten, fo tft boc^ eine, auf
bte Stalmndm be^ogene ®UUt bed ^erobot fo tnteref^
fant, bafi ffe bemSefet ničft tann Dorent^alten toerben.
»Ttm gu^el^oll^er ©ebirge,** erjdl()lt ,|>erobot, »leben SRen--
fcben, \>on benen man fagt, bap fte t>on ®eburt an fabl
pnb, fott>0bl bte SKSnner alS bie SBeiber*'*
(S)te falmucftfc^en Ttinč)t fc^eren tl^re J(9^fe ganj
Qlatt, unb bte Jttnber, bte etnft ^rtefler n>erben foUen, ge-
wol)nl\č) ber britte ®o^n , »erben gefcboren^ fobalb ^č)
®^uren t^on |)aaren jeigen* Sl^emaM n>et^te man autb
fUldbcben jur ?)riefterfdl^aftO
»®te baben etne jfumpfe 9lafe, ein grofed Jttnn unb
i^re etgene ©pracbe.*^
(|)ter t|t bte ©effalt ber Aalmucfen fe^c beutltcb be-
jetcbnet.)
»®te Ketben fič) roit bte Scptben unb leben t>on
grficbten,*
(X)te ©eHongS bttrften etgentltd^;; nacb ber @trenge tbrer
jDrben§rege(, nur ^flanjentofi gentefenO
*) Sn bet frfil^ern 9in^ciU ber 61 i o (3 JBanbc) ifl biefe %oxU
fe^ung trn glDetlen Sbantt al&gebrudft«
IDie SBerUg^l^anblung.
63
»S)er SBoum^ Don toeld^m ffe ft4^ ndlS^rett; l[^etft bet
^onttfd^e, f)at bte ®rofe etsed faginbanmed isnb tr£gt
9ri!^te fo gtop oU Stdf]^, btefe ^tttdhf en fie in i^un StUU
ttm, wmn {tetetf merben, tann I&tft etn fetter, ^^ttMr^
yt ®aft^eYaii^; fcettnfte3Cf(l^t nennen, ifjfn auffou^n,
efetr ntttiBtild) i>txm\^t txMm, ober ou^^ 9{affen barauS
Mlben jur ©J)eifc.*^
(2Cuf ben @te^yen an ber 8Bo%a finbet man gar feine
jBfiune, oitd^ ftnb ffe totel ju n)€tt tM)n ben ®Atrgen, beren
4)erobot txro&\)nt, entlegen, a(d ba^ man ben )>ontif4^en
jBaunt ba fnc^en bfirfte. Vber jmeterlet ift ju bemerfen.
K:$f t bcbeittet tm SaUrifd^en unb 9{ongolffcl^en oSe^
'@«uie. SSermutlliltd^ I^aben bie ^o^tf)in bem ^etobot bte--
fen^aft aB fauec befc^rieben, unb et f)at fleg(aubt, ba$
SeuDort fei bet 9lame. S>te iCoImucfen an bet ffiolga
bebtenen {td^ ber fteinen ISBeeren ber Ephedra monosta-
:chya, t>on ibnen3ergen genonnt, bietm@anbe toad)--
fen unb nič^t aUt Sabre gebetben , toenn fte aber gut ge-
tatf^m, fo morben fteautgefaugt, obet etn biifer @aft bar-
^ud^gcniadS^t, ber.^ mit ber S3utter Dermifd^t, il^r etne rotile
Sarbe gtbt.)
)»Seber Itegt unter etnem Sianmt. Sm IBinter fe^en
fie »eife bicbte ^Htt auf btefe S3dume^ bte fte im@om--
mer »ieber n)egnel[)men.'^
(2)a6 {!nb boč^ offenbar bie Selte t)on tod^tm %xlit,
bie fte nacb^er o\)m IBdiume ju befefHgen ge(ernt l^aben.)
»93t6 iubtefen^al()lf&))fen ^tn ifl aQe< betannt, aber
«4
Sltemanb n>ct^ , wa$ Ubit i^nen Itegt, n>eU noč) 9ltemanb
bie ftettcn ^ebkge erntmmt ](yat'^
(Sud btefeir ©teOe folgt , ba^ bte Aa()lf 9))fe na^e an
ben 3Utoi ' ©ebirgen »o^nten, ntc^t aber ani ^naM unb
ben inbtf(|ien fi3ergen. 3(n ben®een S3oI{af d^ unb @af-
fan »aren fol^lič) ifftt ^of)npl&iit , unb baS ift ba8
n)al[)re 8anb bet ^Ralmildfen.)
»Die JEabttopfe faflen,*' — idf glaube rt aber ntdf)t
— »btefe ®ebttge feten t)on SRenfc^en mit Siegenfuflen
b€tt)ol^nt.*'
(@old^e Sabeln l^aben jtd^ ntc||t nur btS auf bte 3eitett
beSSRarfo 9aolo, fonbern fogat bit auf ben l^eutigen
Sag erl^atten. 2Cld ber iama mit bem J^errn ®rafen Don
ben SRerfmilrbigteiten fetned SanbeS fptaiJi , fagte er : man
glaube bort aUgemein, ed gebe n)i(befDlenf(l^entn berSBfi{ie
6l()aran8ui.)
»Unb ienfeitd berfelben finbe man SRenfdl^en , bte ein
^albeS ^afit lang fd^ltefen.'^
(@oQ ol^ne ^mifA l[)etf en , fte l^atten etne l^alb]£ftrige
^ač)t; ein neuev IBemtl, ba|l bte S^afjHUpft an &xhu
rien ftie^enO
»S)ie Gc9tl()en fagen, ed gebe bet tl^nen etne ®egenb,
too bie Suft fo t)oa t)on S^bern tfi, baf man nid^ti
fef)en nod^ n>eiter fortfommen fann. 3c& benfe aber, rt
f(l[)nett befi£nbtg tn btefem Sanbe, unb bte Sdj^neefloden
l^aben t>\A 2(el^nli(l|)fett mit fleinen Sebern.^
C£)iefe @telle n>iberlegt ben SSormurf ber Setc^tgliu«
6>
bigtett, ben man htm ^erobot gemac^t i)at (Sx lai
fehie ®t\čt\čftt bet ben oti^mpi^d^tn @))telen t^or, ganj
@trte4^enlanb jaudS^ite xt)m JBetfaU ju, Xl[)uctbibed
n>etnte bor Sreube, S3en>unberung unb Slact^etferungd«
trteb. X>xt mač^mlt bejlattgte ba6 Urt{)etl ber Seit^
genoffen. Vber bie SRenfdl^en ermdben tetdS^t , tmmeT baS«
felbe jubeipunbern- gtefiaS^ ber 2Cr jt be§ jungen 69»
rud; »ar einer ber (Erflen, ber ^ič) gegeti ^erobot erl^ob,
i^n einen Siigner unb ^dtč)tn-'%abntanHn \^alt; obn
feine JBemetfe »aren fel^r armfelig. Gintge 3a^rll)unberte
f))£ter n>ieberl()olte ©trabo btefe Serungltm))fungen,
befonberd tn2(nfebuns ber^c^t^en, oon benen er bočf
felber nidl^td n)upteO
9}ad(^ btefer Hetnen Xbf(()n>etfung begletten tt)tr ben
^ttm ®rafen auf fetner n>ettern Stetfe. Jta(mu( 93 ar
far, ober ber SRarft ber JCalmudfen liegt fieben SSBer jle bon
X|had^an auf bem rec^ten Ufer ber SSolga. «|>ter ifi ber
$un(t, tt>o bie in ©efeafd^aft lebenben Solfer mit ben SRo--
ntaben ftc^ baul^rm unb ^anbel treiben. 2)ie 9tuffen
brtngen jBranntmein , 93rot unb einige f4^le4^te £ramn)a'
ven balS^in. S)ie Zatavtn ^oUn bort ©ct^afe ffir xi)tm
SRarft JU 2(flradl)an. Ste Sfc^irf affier arbeiten bafelbft
in Sifen unb Seber. 2)ie Aalmucf en Derfaufen il[)r SSie^,
tt)re Sifje unb il^re 2Crme« S>a jte U^t einfdltig unb let4^t
JU betrfigen ffnb, fo brdngen fid^ bie JCaufleute l()d[uftg na^
italmucf«fi3afarunb beleben biefen £)rt. ®fiblic^ t>on
bemfelbeu; auf einem angene]j)men ^figel , ftel^t ba« S^au^
66
berSBoronier, etner fcl^r a(l|>tung<wr%n gamiHe, bte
tmrff) it^n SUmitnif bev nmigoHfd^en €|vo(lj^e nnb il^
^crMnbttiigen mit ben folmudtfc^en ^fttn ftdj^ ^tu^iri^^r
net. ^JB^fonberdipSumentl^uettrautcr S^eiuib, »)cl(i(rtf
f<i^on efn fidnfKgcS Sorurtl^etl ffir fte ewecft*
92td^t mett Don btefor SSo^nuag ffcdSit €tite totarifd^
JBttrg , in t^tič^t bet Steifenbe ft4^ ffir eine 3ett tang ctn^
.quartirte. iDie Sataren l^atten b^maU (am 15. 3u(t) i^
^^oufer f4ion MrlafTen, unb lagerten fid^ attf ben, on bie
J6urg flefenben Xn^5M/ bon n>o fte nač^ nni na^ m
bie (Sbene ^iitab rucf ten , fo lote bie ®wS^ix bet SSioIgia
fii) iuxM jogen. Vber tiie entfetnten fte ftii^ tt>eiter att
einige l^unbert ®cbritte t>on ber 93urs* 2>iefe6 itam|)iren
-tvar alfo tiut nf>d) tint 9iu<fertnnerung an il^re nomabifd^e
£eben6art, fte tl^aten e$ gleidi^fatn mtr um frifc^e Suf t ju fdl^--
pftn.Hbtt tro^bet geringen (šntfernung fiil()rtenftebodl^i()ve
9)1 o U a 1^ d, unb biefe mieberum tragbare SRofd^en mit fi^,
tint Titt toon ^iil[)nerl^fiu^c|^en, in tvtli^tn fte einen ))offtr--
lid^en Vnblicf geU)d()rtem 2>en Srommen gendgte M4i
nii)t cinmal an folct^en SJRofdi^een , benn fte ^^ItppUn au6)
ttodSi {(eine ita^eKen aud SBeibenitoeigen ge^o4|ten mit
fii) ^trnm, in benen gerabe fo t)iel$la^ n>ar, ba^ ein
^enfdS) ft(l[^ barin niebemetfen f onnte. S)ieiemgen , beren
^itten f(l[)on etn>ag t>etfeinett ftnb, l^alten ft^^ ineinemUet--
nen abgefonbetten Sagev auf , mo bie SBBeiber bet ^aU
tnucfen ilj^re ®tnttnmild^ unb getrodPneted S(^f4) ber{au--
fen* .^ier t>ei:breitet oft bie £>tc^t{ttn{i Hnmuti) unb Sri^«
67
iič^tdt. Ikt taterifd^e Srattl^abimt begleitct feiiien ®tfaitg
mit etner imeifatttgen ®uitaxxt. jDec ®teg an biefem 3n«
^ument beitt^tt fein Imbd £)l^r, ct beisgt ben lto)>f gegeit
bit redite ^4ult€r l^m, tnib ^eftet bai Xuge on ben fi^o^
htn , M ob tx @eb(mf en Dbet f rirraentngm fud^te. X)te
meijien biefet <8ebtd|^te finb etne Solge do« 3CUegorten,
btun jebe in jmet Scrfen au^gebritcft ifi, bie aber fonji in
^at fetnrr SSerbinbung mit einanber fle^en. Q\im fi3eifpiel :
»34l ^i^ in meinem ®arten eine IBItime, bie bon Site-
tnanb bemetrft mucbe.^' — »34^ teifeunb meineSiifie ^o|ien
auf einen fieiten <!g)olf)(u>eg.'^ — »SRein @))erber unb mein
Sio^ (enrnn meine @timme nic^t me^r u. bgL''
aStr Ifiaben feinen @inn fur biefe aKegorifc^en X))bO'
viSmen, ber tatarifd^e 3ub5rer l^ingegen iji ganj fDift,
H&lit fein i(tnn auf bad Anie, unb foba(b betSebante bed
^ic^terd il^n ergriffen t^at, fo t^ut er foIc^eS burd^ ein
f U(ie6 aber geUenbeS ®efd^rei f unb , n>orauf et »ieber in
f4Mveigenbe ICufmettfamleit Devftntt.
Ttand^t Siebet ftnb mel^r Stitler^Stomanjen. S>ap bie
©uitarre in ben«|)anben ber^i^nglinge einiDolmetfd^er ber
Siebe mirb , ifi begretf(i4^* S)a Sebermaan bem @bUn far
uiente obliegt unb bie SSol()nungen nut mit SSeiben unb 9io-
fengebitfdS^en nmidunt ftnb, fo f)at Vmor Iddftt^ ®pHU S>ie
IBei9obner eined2(ul6 ftnb fdmmtlidii mit einanber ber--
tDanbt, barum ntf)mm fte SBeiber ani entfemteren ©egen-
itn, aber in>ifc^en JBerlobung unb S^oč^^it Derfireit^en
oft Sal^re, unb man fagt, bag »a^renb biefer 3eit bie
68
Sfttem tl^ren l^tlbrd^en SRiil^mdE^en ben ^of mač)tn unb
mč)t umrf^itt bletben ; koetitgften^ l()at ber ®raf ^otojf^
toeber ju @abt)r nod^ SRabrtb fo t)tele Stebe^Itebet bie ganje
9lacl[^t l^tnburd(^ ftngen l^$ren. ^erSRonat 2Cuguft loar f)Ut
cinc fr6l()Kdl^e 3eit. ©ie Srntc ber ffiajfetmeloncn Derbret*
tete &bttaU Sergnfigen unb S^I^attgfett ; ^btvaU \ai) man
biefe Sru4)t efTen ober Derf aufen. £)te 2C t a b o d mit i^tm
fnarrenben SJdbern bradj^ten fie bom 8anbe, bfe SBarfen
aud Zfttač)an ftil^rten fie toeg ; ^tuf unb Sbene jetgten
tmmerfort etn belebteS ©emcflbe. SRad) biefer 3ett n>urbe eS
tmmer ftiHer, unb m ben erfien Sagen bed September be<
rettete {t4^ etn Seber fein bewegltc(^eS Sanb{)au$ in bie
@tabt juriicf }u tragen, Diefe J^utten n)urben iiber bie
SRauern in ben ^of flefdj^afft, unb bort in einer 6rfe aufi-
geffeOt , tt>o fte benn roieber aK IBorratl^Sfammern bien-
ten. Ttber audf^ mdfl^renb ber2Cu$wanberung l^atte bieSBurg
tmmrr nodl^ einen 2Cnf(bein t>on 93eboIferung be^alten,
ben fte ber ©d^ifffal^rt načf Zfttad)an , ber 9)ofi unb bem
S^anM t)erbanfte. Sen le^teren trieben bie SEataren ber
^uma, bed^uban, ber fiinf ®erge unb aller SBinf el ber
^ttppm. Mtin ZaQ t^erging, tt>o man nicl^t eine i^rer
j(arat>anen anf ommen fdb* @d gob and) Aofacf en t^on Saif,
tt>eldj)e bie@i(^erbeit ber Sanbjlro^en »teber ^trflMm foH-
ten^ unb saporogifc^e Aofacfen, bie anS bem perftfc^en
J(riege jurilcf Uf)xttn. (Snblid) erfdSiien and) eine ©efanbt^
fd^aft ber Jtirgifen , bie freilicb fein biplomatifd)^^ 3Cnfe»
-> t)atU. Sonji flef)m bie itirgifen fojl in gar feinem
69
^ttmtni^ mit %fttač)an , fonbetn ttetben t^ren^anbel
in £)renburg. Stommt etner mit feinem Stel^ auf ben
^axtt, fo fhSrjt alfobalb ein ^l^aufe rufftfd^er Stt&mn
unb X>olmtt\čftx auf il^n (oj* 9)ton retpt it)n ^om ^fdrbe,
man iielS)t an 2Crmen unb fi3etnen i|^n fort, 3ebe( toiB
il^n in fetne SSnU ič^Upptn. 2>iefe Subringlid^ctt gcfaOt
bem JKttgtfen, er lapt ftd^ aber nic^td mnttn, fonbmt
bcfiimmt {teb maf(binenm£$tg fut bte SSube beffen, bet
ibn am {tarfflm jte^t. 2>er itaufmann tramt nun aUtt
n>ad er bat aud, um etnen Saufcbb<inbel anjufnii^fen.
jDer^trgife fprt^^t tetn Sort, unb betrad(^tet aOeS mit
^leidbflilttgfett. Sd n>trb Sranntmein gebradb^, man trtnft,
man umarmt ^d), TiU^^ umfenft Snblitb, t^emt bet
Jtramer meint, ber gfinfKfle 2(ugenb{i(f fei gelommen , fo
ergreift er ben J(anfrutf beSittrgifen (fetne f>eitf4^e),
unb jdblt tbm aM oOen Jtrdiften ein 2>u^b bedbe
Sd^lage auf. 9lun entrunjelt {t(b beffen @tim, et Ucbelt
freunblidb ^nb ber JCauf n>irb gefd[^loffen, n>obei er na^
tfirlicb ben Stititm )ie^t.
2CU ber ®raf nacb Vfiracban )uriitf f am , n>obnte er
einem, fur ibn ganj neuen ®dfau\puk bet, namlicb einem
feterlicben armenifcben ©otteSbienfie, ben ber 6r|btfcbof
im ))rtefierlidt)en @d)mudt \)klt, unb babet eine ^atriar«
(benmttge auf Um S^anpU trug , bte er , md) ber |>(itnbe'
rung t)on %taxat, t>on ben $erfern iurucfgefauft t)attt*
2>er ®raf t>erft(bert , biefe Seremonte f)aht ibn ergriffen
Itnb m bte munberDoIle (Stnfacbbeit ber erften Aircbe erin«
70
nett* Cinige Sage načff)n lamm if»n Wttlxti (armc«^
mfdl^e dbtUeuti) mit ntel^r al6 fSnf^itiibert toofflf^aUnbm
Samtltcn, um fi4 in 9tuf (anb anjuflebeln. S^iereSRelif«
tparei^^fi^fa^e, Don ben ))et){f(^en 2(ngelfgenl()ftt€n mo]^(
imtmii^cte Settte, unb nnterfd^teben ff^ m)it ben g€»
melnvn Xr«wnicm frl^r jit il^rcm BortI)riI. Sl^e bev 9iit«
finb« X{ha<|ttn t>evli€#^ »finf^te er nodl^ bte Ufrv be9
iM^if^in aRicr€$ ju befu^ien, unb tMi^t tint angmel^me
$4(^1 bal^tn in (SefeOfiiM^t t)eg Vbrnitd« Vc^niatom unb
beffen (BniMi^Iin ; aOrin tx fMib nnr fiberfdftiDenimte tmb
»it S^oifien bibetf te JMfim« S>et fc^Sne VnUicf ber 8t»
fc^reim oiif ten Snfirtn bcv Solga entfd^btgte il^n ba^.
6ine:8ime 9ra flemen ^iitttn au< SRattfn ober 8tofen»
itflt&m/^r SMtiit, Vngell^fin, VnCcrbetcn, Sone^
Stfdlireuffn^ Jtirbt, VHeS in Sonn t>on Otttrlanbcn aitfgi'
I^Jfngt, bonn n^iuber glaggf n , Stlbor, e«rfm, Seuct
ba^imfiticn^ biefe grofe aHanntgfalti^ett ge»d[^te bie
mdterifd^efie^nfld^t. 2(m 16. ®e)»tember tratet feine
Stetfe nadji i(t8Iar an. Staum f^aftt tt Jtalmucf Sla*
far berlaffen, alf ba< beioo^nte 8anb fi4)^ att9bem®e'
{!#te otrlor« SRan fal^ ni^^S al^ |^iiimie( unb &tefpt,
unb eincStenge mit Salj bebedFte ®een. Gd^toJne in bier
8uft unb etnige ^Imucfen, bte auf AameeCen reift^^
waT€n bie ein^igen (cbenben SSkfen , benen ber Stetfrnbt
Ntgnete. XMt erfie |)oji fanb er ottf fretem %tlU gelo«
gert, meti fte ber Uebevfctin^emmutigeit M^er ba^in JSfOtte
Deriegt mrben mdffen. Sataren \^n TCjkac^ti bebtenem
TI
bte 9>oft trnu Ufumf mit fc|ttellcn obet fd^Mtat Dferbm^
jDefteretttigliicfdfaOe miitten unuermetMid^ frin, toetitt bcv
Seg iii4ft fo brcit »are ald bte satire @te))))e.
Xm 27* fal^ ter ®raf tric^t toetttioti j!9 af fp^ an cttiem:
6(f, bte<f)crbeii bet Svir(ieit®angufcl^a, mit bem er
fo (atige 3ett bei Sumen jugebrac^t battc. Smei itamcele,.
mit Saffcrtonmit belobett, (regteiteteti ftf * & mar ba iim
llmA ibotf t>on fofamfdSim Sotaren, bte t9ol[)(l|H)6ciA(
iH fein fc^ieftin^uitb t^iel auf fd^ne ®rabmdl|^Ier ^^idttn^
bret berfelbcn n?in?en in arabifdi^er SRanier xtč)t gut au^e*^
ffaum. — Sin ®ee, ttnfemSulX(i, erfd^ien mit einev
Sal^Hofen SRenge ioon nrilben ®&ifen bebttft; man fal^
rn^ti tadUst^ ^ meit bad Xnge reidj^te* Tbi^ itrontc^^
Srat»)>en u* bgL gab e< in grofen <^erben^ unb fie n^arett
nidj^t fdSieiL 2>a ba< Do^l^S \H>nSiul%li abgebramit
i9ar, foi lebten bie Zatoren unteriSotte« freiem ^imme(^
unb bcc Oi^ibet f4ilief in ei»em|)i{ttiben t)on Oeftmud^
2Cnt2a. oA&fte ber ®raf )it feinem grS^ten (frflamot
ein gvo(^d@i^tff mitten in berStep^. (ift^atte imtiorigem
3al^re eimgeSBedi^en lang ein I^eftigerCfibofhoinb-getvelflit^
ber bie gonje @kgenb unter SSoffer fel^te^ unb einc SKenge*
®(l(rtffe bi* auf {tel^ig SSerfie wm Wtmt megtrieb* Sltat^
batte fie l^ernocb' jerlegt unb fortgefc^^aP, mtr bieS Sint
Sad Htu^itt bed 9>of{l^aufed tfm »ttl) Tilp toat
tuctoerf^rec^enb, aOein t& l^atten^eber 2)acl^, w>č^ genfier^.
noč) Sie(e, nun mfi^e benn eintge alte jBreter Dielea^
72
tiennen, bte bett Safiett etmS JtlaDtetd ilič^tn, totm man
{t€ btttat; tint tDai)xt Veott.-jDrgel, auf totlč^ bieferZt?
tann bet ®ttppt ben eifiarrten Stetfenben fetne Tbnm t^or--
l^eaUie. 3n biefen ©egenben jogen italnuttfen l^enmi , bte
ber^rone untemorfen, unb, na(i^ betStoige tlt^rer Jta?
tneele )U fd^liepcn , vtiif ftnb. 4>iet fongen anč^ bte foge-
itanntrn JBratf maffet an. 2>er ®taf tooSte S^ee bamtt
ma^tn, ed toar aber ttu^ iu trintetu dirVIabugafm*.
bet man baS le^te Do^l^ud, toritcrj^in tint 3 1 m I a ttf t,
obet unterirbtfc^e SBol^itungett. SBenfc^^en , bte ju Sanbe
trtfen , »erben toot)l feUen ooti tv&rtgen SBbiben au^e«
l^drrn, bdd tDar aber je|t bet ^aO umoett tStlnri, bettn
bje tmmet meitet ^ au^btetfenbe Uebeffd^entmung, bte.
btefet Sinb 9etutfa(^t(, not^tgte bte Steifenbett }tt groben
Ummegen. «@oibu(ft{l in btefet ®egenb etn bet»ilfer«
t(t £>tt. dB tool^nt n&mlidf ba etn Stentenont mit btet
Golbaten, ^uffe^et itbet bie &al0mpft. Ituč^ t^at etn.
Stmeniet, bet einen fletnen ^anbel mit Sil) tteibt, eine
»iebtige ^fitte bott gebaut, bie ton ben Satoten bet
{jteine 9>dldfi genannt rnitb; t>ieIleidSit f))0ttn>etfe, fo n>te bie
®pitttx t>on 61|^amonien bie ^ittte eined 3iegenl^ttten am
(Sti$tf)<a bad e^Iofi bon SRontenoett nennen« £)et ®taf
9otO)(^ I9ettie# bie ^aupt^aft, um Um olten iEBette bet
Xuma JU folgen- ^iet entbedf te et unoetmutl^et ein no*
mabifdi^eS ^Hfč)tn t)on Vtmenietn, betenSoteltetn betettS
eine Eeben^att angenommen l^atten, bie ftd^ oOetbingS fut
Mefe««Iima beffet eignet, aW bet »detba«. Sl^r 7(ul
7S
roat nič^t ^ol^Iretd^, unb fte ^atUn fič) mit etner netnen
J(aImucfen'U(uffe t)eretntgt 3ur@r!larung eincr getptf«
fen @telle trn ^tolomdui totinfcl^te ber Sleifrnbe {U erfa^'
ten, ob bie ^uma ^č) in bod SReet ergiefe obernic^t? 3n
^(firad^an l^atte man \f)m fe^r mibe¥f))redtienbe 92a(^ri(^ten
baritber mxtgttf)tiit, unb na4 itvei^often Don Jlumagdn)«
lid!) falfd^ befunben; benn bie ^af)xt)eit ift, baf bie ituma
fi4^ tf)tmal& brni) bm SRiinbungen in bad SReer ergo^,
ftcf) ahct ie^t in ber ®tep))e an^bttiUt, n)0 il()re ®e»d[(fer
aufber groben jDber^dd^^e, bie fte einnel()men, Mrbfinflen.
®o n>enig{ten§ erildirt er ftd^^ biefc@rf(|^einung, bie er &btU
gene bem @df)<irf{tnn bevSlaturfotfc^er empfiel^tt, unb nut
noct^ Umttlt, ba^ bie Jtuma berSIuf ttbo bed Dtolo«
mdud ij}. Zuf bem ubrigen SSSeg€ bid AUlat bemerite bet
@raf bann unb mann ©rab^Agel (aRogi(a*0, alttj^tnU
m&fjUt, bie, toizn glaubt, jur Srforfctung ber S35(fet
btenen fonnen, tt^eld^e ti)tmali biefe @egenben bemoi^nten«.
SSon ber Stuma an ^atte ber 93oben immer tveniger Zb*
tvedlidlung , unb n^urbe enb(i(^ ju einer, ber 9Reere6fIa(ljie
t>5Ilig gleidj^en (Sbene ; too ber SRetfenbe bie befie (Selegen*
I)eit ll)atte, iene o))tifc^e Srfd^einung ju btobač^Un, bereit
|)aQa8 unb @melin erwd^nen ; ndmlic^ ber Ge^infel
n>irb ermeitert, aHe ®egenfidnbe fcbeinen weit grdper, ali
fle ftnb , aRenfd^^en g(eici)en iDbelidf en , Jtameete ben S3er'
gen, unb <^aibe!raut ben noga^ifd^en SSol()nungen , bie
ge^n Suf i)od) ftnb. £)ft reipet ber ®turm iSiifd&el Doit
iolč)em ^aibefraut lod, unb tretbt {le auf ber Gtepjpc
*4
l^erum , bann erflaunt man, bie ^č^tinbat ungrl^euten SRaf--
fen ftc^ fo fc^nell bemegen ju fcl^en. S)ie oben genannten
f)rofefforen fc^reiben biefc Srfdf^etnung jttternbcn S>finf!en
2U. 3n btefem SaUe mfifTen f!e boc^ nur auf ganj ebenem
S3oben fo fiarf mtrfen. @tne d^nltc^e Sdfufc^ung bemerft
man jur 6ee, bet Sonnenaufgang , ivo &d)ifft unb
afer tn ber 8uft ju fcb»eben fdS^einen.
Znf btefen un9el)euren %l&č)m \outf)en bte StArme^
oHein man gen>5l()nt ftd(^ baran, befonberS wenn man, mie
ber ®raf 9otOih), jn)ef Sergacf S tragt I)ieS ftnb Storfe
ou6?)ferbe^auten, bem ^Kma fel^r angemejfen. ©leAir*
gtfen tragen beren me^rerc fibereinanber , unb fe^en be§«
n)pgen fo unformltd^ au^. 2)te Stogaper bebtenen jtc^ audl^
ber langen metten S3etnf(etber au^ ^ferbel^duten , unb bte
Sletfenben »urben too\)i tf)un, biefe SDlobe anjune^men.
jBet ber Kbfabtt »on ber U^Un ©tation t)or itt«lar fie^t
man, feit 3(jhac^an, jum erj!en 9Ral tt>teber etnenlB a u m-
S3alb nac^^er entbecft man bte 9>appeln, ml^e ittMar
frSnen-
Q\m%ai}xt bnngt ben Steifenben uber benSEoroF, unb
nun beffnbet er ftd|^ tn etncr ©tabt, bte fefner euro})5tfd^en
glcid^t. X)\t ^&n\zx, bie SDlauern, bie ©adjer, alled bejtel)t
auS Zi}on. J)ie lefetern ftnb fo jfad^, baf man fte Seraffen
nennen fSnnte, žBofe gteber i)atun bteS ^Qf)x furditerlid^
gewiitl)et, entweber eineSBirfung bet groben ^ifee , ober
ber auS ^erftcn ftcfe t)erbreiteten 2fnjterfung. Srn ?)o|l^aufe
ar nod^ 9Jtemanb fo gefunb, bag er bem ?tnfommenben
75
bte S^fir dffnett fonnte. Sr be^og eine SEBol^nuns ^^ ^nenr
Ztmmtv, n>o eben erft jtoSIf Aranfe genefen maren. S>te
©enefcnbett ftnb banim nocb ntcbt aufer ®efal(^r, benn oft
fblgen SKttbr unb SBafferfudS^t auf btefe Steber. 2)er SBinter
tfi bte einjtge SabreSjeit, too etn Si^^inbet bofen barf, in
StMat gefunb }U bletben.
Sin angenebmed ®elf^9(i ftSft an bte ®tabt £te SSo^
gelfdfnger tretben ba tlS^re itunft tn groteSfer Sradl^t; man
mic^te {te fd; SBalbgetfler l^aLten. ®te macben ftcb namlid}
grope, abgeftum^fte itegel t>on tn etnanbec geflocbtenen
dn>etgen> tn bte fte binetn frted^en , unb nur ben Stopf
Ireraug gutf en loffen ; aber au<^ btefen beftreuen fte mtt
fRooJ, Ardutern unb 3ti>etgen, unb tn biefejr @qut>age
ipudtn fte um if)xt 9}e^e f^ttnm. Hm S. fOttobtt beglettete
ber ®rdf |>otoif9 etnen ®enera{ nai) bem $oflen ia^r
(turen, tt>o bte ©renje ber ^umficfen tfi. Sintge Stano'
nen unb brei^tg 9Rann SCBacbe befcbfi^en i^n. @tn Aofacf
ftebt ald %tltwad)t auf einem IBaume , t>on bem er bte
gonje Sbene fiberfc^auen fann. Ser beri!bntte®(bn>armer,
®b«if«9Ranfur, eroberte einfi btefen ?)open, waS tbm
freilic^ wentg Wt^t macbte, benn er »urbe blo§ r>on mu
gen alten Snt>altben tjert^eibigt, unb bte gaffetten ber ita*
nonen »aren Derfault. ©l^eif.-SRanfur baute einebe^
tteglicfte žBrujiroebr »on Safct)tnm auf SRabern unb be^
biente ftcb berfelben mit jtcmlic^em 93ortf)et{, murbe abcr
tod) gefangen unb nad) ©c^Iuffelburg gefcbitft
2)ie Sffifenben]begegnctcn ungebeuren ^arat>aiien t^on
6 •
7d
Vinttxtf)antn \>ti&č)ttntal^, mli^t %xA6fU nač) Vfird«
c^an htai^Un. S)ort »erben^ {te in SaJ^rjeuge gelabtn , unt
tn ^eterdburg Derjel^rt ju tDerben* SormaM burften bte
IBersben>oll)ner nur bid Jttdlar f ommeti , aOetn biefe Gtabt
^ter lemte ber ®raf etnen tfdS^trtafftfct^en ^nnjenv
3eo(, lenncn, aud berSamitie leneS fi3otoioi|, ber,
2U ben Beiten $etcr bed &to$tn, in bem gelbjuge nac^
@tlina umgef ommen. Sd falji fiatUid^ au«, tvenn ec )tt
Dfetbe mit 9)fci(en nad^ ®eflitgel fd|)o^. Det gelel^rte 9iei'
fenbe, bem fe^t barum }u t^nn »ar, ridj^ttge Segriffe t>on
ber.an>arirdben9{ation gu betommen, fanb fetne 8age
itt Stiilat in biefer ^inficbt \>ottitxlf)aft , benn fein SSirtl^
fd^idte oftSBaten bortbin, unb no4l neulidi^ l^atte ber &^an
ber Snoaren, Uma genannt/ eine $enbelu^r »on xt)m ht»
itl)xtf n>eld^e bie @tunben id^li^t, etn in fetner .|)au)}t'
flabt Qf)amUv unerl(l9rte$ SSunbertoert 6ein bed^alfr
eriaffener S3rief mar in fleorgifdjier ®pxač)t \>on einer fetner
Srauen, einer entful[)rten georgifd|)en$rinieffin, gefddririben.
2)ie @tabt 6 b d m f e 9 , bie ungefabr bie ganje Solf er^
fdbaft in {teb faffen mag, ^ablt gegen taufenb ^diufer.
%m 5. fDttobtt fab ber®raf in berS$e{!ung bie®eifela
Don ben SSolferfcbaften Segufcbi Sffut unb Sfcbet-^
f(beng. S>ie mei(len maren Iranf, Sinige lagen in bea
le^tenSugen, 3(nbere fcbiencn {teb }ube(fern. BmiStnf*^
fen unb einSatar, bie ben eeSgiern entfprungen ma«-
n, langten ju AiSIar an. @ie l^atten jn^Slf biS ffinfje^a
7r
S«t)tc in bet®Hat>eret. jugebrad^t, unb »5^tenb btefer
3ett mel^rmalS bte Slud^t ergrtffen, aUetn man ^atte {te
tmmcr »tcber etmifdf^t, gefdS^lagcn unb mit glfi^enben Sifen
jcbrannt. — 2)cr®raf befudbtc bie ©ema^lin bc8®cneral§
®oxit\č), bcr tn f)olen gcbtent ()dt. @ic mar etnc tfdS^it--
fafftfc^e ?)rinjcffin unb bena^m \id) febt anjl^nbig. ©er
©cneral tjatU fte entfuf)ren mujTen , mett er f cin ?)rtnj mar.
©er migbegterigc 8?etfenbe jtubtrtc je^t ba6 ^ umu df^^
tatartfc(^e, eine ©prad^e, bte t)om Serof bt$ an ben
jtau!afu§ , unb nod() metter tn ganj £)age{tan gef)>rod(|en
»trb* @ic unterfcfeeibet jicb fo fcl)r t)on aKcn tatartfdj^cn
tSJlunbarten, bag man in bem SSolfc, t)on meld&cm jte ge^
fprocben mtrb, bie Ueberbleibfel einer grof en Slatton, ndm^
licf^ ber @umanter^ nič)t t)erfennen fann* S)iefe maren
tte$olom}er ber ruffifc^en Sa^rbucber, unb lief en ftc^
gtdf tentl^etlS in Ungarn nieber, mo fte tl^ren Sramen betbe^
tiitlUn, unb anč) t^re Sprad^ie erfi tn bem Dorigen ^qH)X'
l^unbett aufier ®tbxa\xč) tam.
Ttm 7. £)ftober langten ®rofe t)on be§ @(|^em'
f aU ^ofe an* Steret Stltjl tfl befannttic^ S^ttr \>cn X)a^
gejtam @r Mft SRacftt unb reftbtrt ^u SEarfu. 2)ie
J(umitdren l^aben nodf^ t)te(e fcptll^tfc^e ©ebrduc^e betbel^aU
ten* ®ttrbt einer t^rer Surfien, fo merben fetnem SieblingS«
®aute bteSDI^ren abgefci^nttten, unb bte^Sfltnge mffffen
ftdb ba$®eftdl^t jerfe^em fBalenttn, ber ©efanbte beS
J(atfer8 3u{iin an ben tt!rftfd(^en itontg Surpant, mufte
mit feinem ganjen ®efoIge biefem befd^merltc^n Seremo«
mi fid) utttetkDctfen. fBot ntdbt lan^tt Seit muf ten nod[^
iit ® {laiDen tl^re jD^ren bet folc^en ® elegenl^etten l^^ergeben ;
obertpurben gar, mt Ui Un ®c^ttjtn , ertroffelt
2Cm8. £)ttober tam ein ^ofacf, bet fid) au$ bcr ®t^
fangenfd^aft bet 3:f4)ctf4)eren loSgefauft l^atU. Dtefe 9BtU
ben ^aben etncn Satar bet ftdS^; bet xu\{\^č) t>tx9tf)t, unb
tl^nen bebtlfltd^ i^, ben Aofacren aHe nut eiftnnltc^e b5fe
®txtič)t JU fpielen. S)iefe bletben t{)nen aber aud^ tttc^tS
id^ntti^, t)er{Ietben ft4) tn £aufleute, lo(f en bte Sr(l()etf4)er9
auf btefe SBetfe an {tcl() , unb erfci)tepen fte bann. 66 ftnb
gletd^fam galante SBettfampfe, in benen \\)x ®et{l {t(|^ ent«
aicfett. — £em@rafen »urbe «^offnung gema4)t, etnen
acferbauenben 3uben au6 ©d^^irman ju fprediicn, unb, tt>a6
tl^n nod) m(f)x tntercjjtrte , etnen jBurger U&%xeiflaaM
£uberfct)a, etne fRtpublit, bte er ba6 ®enf beS i(au«
f afu§ , ben SSeretntgung6))unf t Don £enntntffen unb fi3e?
triebfamfett nennt
2)en 9. IDttobet toollte bet ®raf ^otojtt mit bem
fcb&n{!en Jtarmtn tn fetne @clS)r«ibtafel bejetc^ncn, točit er
an biefem Sage fafi bte ®txDX$f)t\t erlangte, bap bte a Ia»
mtf c^e 92atton no(l[) mit ilSirer @))ra4)e, tbren92amen unb
t>ielleicbt mit xf)xen @itten im i£aufafu6 enfltre. @r em^
:t)ftng biefe Stac^rid^t k)onS)at>ib Sotftap, Surjfen pon
aSabfcba in Smirete. a)iefer SRann ipar, a» Gefanbter
feined AfinigS nac^ @eorgien, bon ben £){fetten gefangen
unb brei Zoi^xt in ber @flat»erft gcl^alten iDorben, toorauf
ex nacb Siuplanb fam*
7^
Hm iO*iDftobet. 9)<iul itatuifu, berSruberbc^
SRanned, bei bem bet ®raf ^oto^f^ toobnte, Ut)xtt t)Oti
^ubefcba iut&d. 2>ted ijl aucb ein S^eijlaat, brffen Qin*
tt>obncr ftcb Sranfen nenneti unb fel^r gebetmni^t>oa ftnb*
^aufleute toerben bort gut aufgenommen unb ungludltc^e
Silrjien ftnben bet tbnen ffir ft(bunbtl()re9iet(btl[)umcreinen
fid)txn 3u{Iuc^t$ort. (6tne 9Ia(bttd)t , bte meUeicbt tn @u«
ropa mandlicm ung(iicfltd!)en Stirflen toiUfommen fein
i9urbe0 ^it ^ubefcbaner merben and^ nte t)on t^ren ^iU
bemobnern bed £aufafu$ gefangen ober ju @t(at>en ge^
macbt. @ie Derferttgen geuergeipebre, bte tn ganj ^erften
febr gefudl^t merben. |)aul Aatuflu fal^^dufer, toot*
auf iStlber t>on S^ieren unb alte 3nfcbrtften loaren« 6$
tfi mdglt(^ , baf btefed SSoIf , burdS) ben 9lamen S r a n »
fen,b(n ed ftd^betUgt, nur au^brdcfen tvtU, ed fet bet
latboltfcben [Reltgton jugetl^an« S3iellei4^t Ift eS ledgtfc^ctl
Urfprungd; DteUetcbt brad()ten bte flficbtenben ©enuefer
tbnen ibren ®(auben unb tl^ren Jtunflfletfl. Die ^erren-
l()uter t>on ® ar ep ta fdS^ttften etnmal (»ei fbrerlBfuber
nad^ itubef(t)a , aOetn bte aRtfTton n>ar frucbtioS. Tlon
fagte xt)ntn: bte 93urger btefer @tabt finb hM SRanufaf«
turtften, treiben temen TCtferbau, l^aben alfo ntdiit iBrot
genug , um neugtertge Srembltnge ju ffittern« Unb mit bte«
fem jEBefd^etb mu^ten bte ma\)x\^č)tn SSritber fc^nell toteber
abretfen* $d gtbt bet ben £edgtern no4 tnti)tat burd^ ^n ji«
fletf {t4^ nabrenbe Sretjtaaten, toit i. SS.Siiat , bad me(
aSetn unb ®eibe geminnt.
60
Zrn 11. jDftober em))ftng bet ®raf einen SBefud^
Don bem ®o^ne bed ®eneral ©orttrc^, etnem Ainbe \>on
tto^ ntdi^t fiinf ^at^vm , ba$ aber fci(^on fe^r t&t)n ritt @t
benu^te btefe ®elegenbeit, um ben !!Rentor bed ^naben^
etnen jungen etnnebmenben 3^f(btrfaffier, btejentgen SSorte
feiner @prad()e au$r))recben ju laffen ^ bie in bem gropen
Dergletdiienben 3B5rterbud^e fieben. @$ fanb ftdl^, baf fte
ba fc^(e(bt audgebrficft ftnb. @$ foH aUt aud^ au^erorbent^
Hcl(^ fdl)mer fein^ btefe ®pract)e, bte bem ©ejmitfc^^er berSBo^
gel glet4)t , mit unfern fi3ucbf}aben ju fc^reiben.
%m 1 2. gab bed @)rafen atmenifij^tt SSirtl^ il(^m ju
@l[)ren ein ^racbttged ®aflmdb(f melcbed bur^ eine, fuc
ben ®afl febr Qngenel()me Unterbaltung gen)i!r}t n>urbe;
benn er lie^ ftdl^ in bie ©ebeimniffe bed ))olitifci)en ®(eidj^'
Qmid)t^ bed ^aufafud einmeiben, unb meint, in biefen
®ebirgen burd^^freu^ten ftcb eben foDerfc^iebene^ntereffen,
ald in Surova iur 3eit bed n>efl))^dlif(^en Sriebend (obet
auč) jefet).
9 a vil ita tuftu, bet an ^ppo^ionbrie Uit, unb ben
®tafen toegen feiner ®efunbl^eit bidn»eilen gu fRatt^t gog,
i>xad)U mit gro^er Sreube eine Sule t>on ber ®attung bet
@<bul^ud, unb ^offte mit Suoertifftgfeit eine bolbige ®ene«
fung; n>ei( bie Sataren bem S^^tfcbe biefer @ule eine grofe
mebicinifdi^e J:raft, befonberd eine fcbmeif treibenbe , ju-
fcbreiben. 2>ie @inbi(bungd{taft mag toof)l bad tf)rige ba«
beit^un, benn ber ®raf fpeijte felbfl eine^eule t>on bie-
fem tBogel, fanb bad Sleifc^ fell^r fett, fpiSrte aber nic^t bie
minbefie SBirfung baDon.
81
TCm 15. l^atte er enbltd!^ bM, f&v t^n ali ®tičfič)U
unb ®}>tad}fox\d)tt f9fi(t(be SSergnfigen, dnen Aube-
f c^aner gu fel^en, gtoar ntd^t an^ fcer Stabt felbfi, aUt
bocb au$ etnem ber ač)t bagu gel^drtgen Sorfer, idd bte-
felbe &pxa(i^t gerebet ivirb. @$ toar ein fd(^5ner 9Rann,
SRamenS 9Jlaffa'iBcn--3(l^meb, offcn, l^citer, furc^^tr
M. dt htanttoortete dUe %xaqtn mit stoter SSeftitnmU
f)txt S)te JCuberdl^aner Ijahm fetnen ^mn, fiibren nte
Sttit^, beja^Ien fetne 2(rt t>on 2(uflage, baben nicbt ctnmat
eine Stegierung; nur t{)r 3RoIla^ ifl ®(^teb§-'9tt(^ter tn
9>roieffen (g(ficf(t(beS Solf). @tn mentg ettel n>ar SRaffa-'
S3en''Ht)meb; benn er fab ftcb gern im ©ptegel. SSon fetner
@))ra(^e Ite^ ber ®raf ftdl^ etn SSorterbu^ bifttren , • e$
tourbe xf)m aber fe^r fauer e$ nadS)}urc^retben, benn bte
ISorte ffangen »te Sntengefdl^natter, bte 3ub5renben mu^'
Un lacben unb ber Aubefc^aner (adS^te felber mit. SDer ge«
Iel)rte Sletfenbe befdl^afrtgte ftc^ nun eine 3eit (ang ganj mit
fetner ^arte iiber ben ^erobot, bte er (ange tn feinem Jto^fe
i^erumtrug, mte Jupiter bie Slltneroa* Zii {te je^t barau$
l^erborging^ fanb er, ba$ ntcbt nur aUt Gntfernungen unb
©renjen einanber boHfommen entfprac^en, fonbern auc^
mit bem 3uge M 2>ariu$ unb ber itaraoanenfira^e bon
{Borpftl^ene^ dbereinfamen. @r oerftct^ert, baP baS ganje
4. SSač) bed ^erobot griec||if(^ unb franjSftfc^ auf feinet
Jtarte JU ftnben fet,fiigte aber l^tngu, e$ madS^e t^m lein
Sergnfigen me^r , fetne ffierf e bruci en unb fttiftn gu lafftn,
I9e8^alb er nur 2(bf(^rtften bat>on beforgen molle, bamtt
82
fte nid^t ganj Derloren gingen« G^IteSltdb Umerit tx, iai
tx i>on bf n SRetnungen ber ^erren SR a n n e r t unb ® a t«
te ter ftcb oft au$ gutcn ®ri2nbcn l(^abe entfemen miiffem
2(m24. jDttobev beglettete et ben ®eneral iCtfc()e'
lom nač) Urtfc^inf, etnem Aofaden^^ojien am Ztttt ^in
faft er @tutereten unb mačete bie 93efanntfdSiaft eineS
Vrinjen Aa i tu! a, be$ altc^en ©o^ned unb @rben bed
juVtfat berrfcbenben «|)aufeS, benn bie fumucf if4^en Sur«
flentl()fimer ftnb lauter Šeniorate, mt ber 3^^ron bed ©uU
tanS t)on iConflanttno^el. iDtefcr ^rin) t>crbarg unter
einem fitnfiern ^Ceupercn ein gefii^lDoUed <|)er), unb eine, nur
ibm eigene^Cbneigung t>ot 9iauberet ; benn aUt anbereSur^
jlen bed Jtaufafud, t>on toeld^^er ^amiUe {te and) fetn mo«
gf n , fe^en i^ren ganjen 9iu^m in biefe eti^abene £un{l (bie
fidt leiber immer n>eiter Derbreitet). A a it u (a toat tint
Ztt Don $biIofo))ben , ber nicbtd ju erobern tracbtete ald
bie ^er^en feiner Untertbanen. Qx blieb fo arm a(d 2)i0'
gened unb l^atte ni<^t eintnat eine %xau. jEBalb barauf tam
nod^ ein anberer ^rinj, SRurtaffali, ein Anabe oon
funf Sabren, ber ein fo grofied $ferb ritt, bap feine gufe
ni4^ bid an bad 6nbe bed @atteld reidj^ten* Xber biefer
fSattel toax t>orne unb l^intentnitl^5(iernen2(nbread'AreU'
itn t^erfeben, bie toieberum burdl^ @tabe mit einanber «>err
bunben toattn, auf melcben bed Jtinbed Tfcbfeln ru^ten.
@o eingepacft fa0 ed gan) \idftx. Vuperbem n>urbe ed t>on
einem iungen Stogo^er, feinem SRcntor, auf iebem ©d^ritte
begleitet unb bemac^t. £)enn bie 9)vinien bed jtautafud.
tvetben nie bet i^un (SlUtn erjogen. ^tngegen tfi tort
avLČ) ntc()t$ i^HIiger, alS ta§ n>ed()felfetttge !dan\> )n)tf4)eti
bem ^ofmeifier, bem 3og(inge unb bejTen @(tern. 92ur
n>a$ baS ŽRauben betrifft, ba empfdngt ber $rtn) bie ge«
n)o()nIt(^e f auf aftf4ie SRoral, unb bie erfie 2(ni9enbung, bie er
t>on biefem Unterrid^te ma4)t, ifi, bafi er feinen ^ofmeijier be^
jfiel^U unb baoon (auft , totid^ci ber ganjen Samilie bir
grogte greubemacbt. @tnel9turgif(^e®efe^gebung. Uebev^
lebt ber SRentor feinen SelemadJ^ , fo erbt er beffen benoeg-
lic^e^SSermogen, mufi fic^ aber iebe^Dbr b^lb abfcbnei*
ben« %iič^ bem SieblingS^SiofTe be§ SSerftorbenen merbett
bie jD^ren abgefc^nitten unb 92iemanb fauft e§.
X>k Surfienber ©cbaitafen — aucb eine t)on beii
jalS)Ilofen JBotferfcbaften be§ ,Raufafu§ — finb t)on SSater
auf @ol^n.bie graufamfien 9?duber. @iner bcrfelben lie§
ben ?)roffefl'or ©melin au^t)ibm unb in ^ctren umfom--
men. £)amal§ fubrte ein groger ?)arteigdnger , »^err
Don SHeben^ baS ^ommanbo an ber Sinie. 2>ierer
racate ©mclin^^Sob, baS ganje Sanb t)crn)ii{!enb unb fo«-
gar bie ^avcptftaht beSfelben butč) ^euer jerfi&renb. @eit
ber fcbonen Jg)elena bi§ auf bcn ?)rofeffor ©melin f)CLttt
»ol^l feine (šntfu^rung einen £rieg in>ifcl()en @uro))a unir
2(ften entjunbet £)ie ®ef(t)icbte ifi merfn)urbig unb bet
^rr ®raf t>nipxič)t, ein|i bie Xnnalen ^er Siteratur ba»
mit iu bereic^ern.
SSon ben S£rauergebrdu(l(;<n ber itumiicfen bet benr
a:obe eineS t^rer Sur^cnftnber etfu^r er bier nodj^ etnigei.
«4
IBormald mu^U bie Xmme fič) S^aatt unb Vugenbraunen
iiudreiffen utib ft(^ lebenbig besrabenlafPen.(£)ur(^®d()uA
ter 2Cmme n>trb alfo mof)l nie etn SiirflenHnb umgefom--
men fein.) Man fieUte jte in etne tiefc ®rube, ben Stop^
miteinem bur4)l5c^erten So))f bebecf t, unb gabit^tiueffem
2fber fte mufitc tmi)xext S5Bo4)cn lang in biefer bt\d)wex=
lidS^n Sage tjerl^arren , unb folglid^ ftarben bie mei|ienbar«^
itn. Slo* jefet »erfammeln \ič) aHe grauen au6 ber gami*
ite redl)g SSoc^en (ang tablic), entbI5pen ftc^ bi$ auf ben
^urtcl unb jerfleird^en jtc^ ben Seib.
Ste3agufc()en ftnb etn floljed, l^oc||^eriige6 SoIf»
€ie bringen ftdl^ Ueber nm, el^e fte ft(^ ju @tla^tn erge^
Iben. 9au( Aatu flu erjd^tte, ald er int 93abe juSn^
teti gen>efen^ b^be ein Sagufc^ ein jungeSSRdbc^enfeineft
£anbed' ba^tn jum Serfauf gebradj^t (Sin ®d[^irn)anet
5Sube bot gweil^unbertunbt>ier}{g Kubel in perftfd^en Gtof'
fen. 2)er .i^anbel murbe abgef^Ioffen unbiCdufer unb Ser«
f dufer entfernten ftcb einen VugenbKdF um bie ®toffe )U
befel[)en. £>a fagte bad SRdbd^^en ju ben Umfiel^enben : »^čf ^
t)in eine arme SBaife^ biejeber ungefhaft beleibigen fanm
9Rein ^tibrer f)at mir bie Sf)z t)erfpro4)en unb t)erfauft
mii) nun, um feibene JCIeiber ju befommen. Vber biefe
JUeiber foQ er nimmerme^r tragen.'* SRit biefen SBorten
^ing fte in ben Sarten unb ISiing ft^ an einen S3aum. 2>te
Sagufcl^en finb ^eiben unb betenSeifenan. 3^re9lamen
€nt(ebnen {te t>on Sbieren ; ber Sine tfei^t S>č)^, ber anbere
^wein> <&unb u. f- to. ^ie aSeiber ffi^ren nodlf broOt^
8»
gm 9{amen ,g.93.Xfftrn>acl^ara (bte etn Xalh rdtrt>
IDfftalt madi^ara (bte etnen ,|)unb reitet) u. f. tp. Sft
(tli S^tfiufdl^ 3emanben unter (en be nadS^batttn S35(fern tU
»aAfd^titbtg unb bejal^lt ntc^t, fo gel^t brv ®(aubtger }it
feinem Jtutna (f , bad l(^{|it: fetnem ©aflfreunbe unter beti
3agttf4ien , tla^t it^m fcine Stotih, forbett if)n auf, it^tn bte
Sdl^lung )tt t^etfc^affen, unb bro^t: »S^ufi bu ed ntdl^t^
fo l^abe ti|^ etnen S^unb mttgebrac^^t^ ben merbe id^ auf bea
(Stdhnn beuiev %andlxt tSbten.'^ Set btefer fd)recflt(^ett
S>V06ttng itttett bet Sagttfdf^e. Sdfugnet er bte @čfntb , fo*
muf er fte abfd^t^Sren.
S>a toerben ^unb^tnod^en mtt <|>unb8fotl!^ i9ernitfd[^e^
unb bor ben l^etligen Selfen, 3erba, itbxač)t ^itt ruft
berGd|^n>5renbemtt(auter6timtne: »SBenn t^ bteSBaJ^t'
^ett oerlaugne, fo foUen bte Sobten metner S^titilte btr
Sobten t^oii bet Samilte metneS Znlldini auf ben @č)uU
tem tragen, unb ^toar auf btefem SBege, wenn ed geregnet
ffat, unb bte Gonne fdč^t.^ Dtefelbe (Seremonte ftnbet noc^
' 8fter bet 2)teben ftatt, benn bte Sagufc^en fle^Ien 6fter al^
fie Uxf)tn. @ttrbt etnem Sagtifc^en fetn @olS)n , fo lommt
(in anberer, bem fetne 2od[|ter gefiorben tfl, unb fpTič^t'^
i»£)etn ®oli^n fann in fener SBelt etne Srau nStl^ig l^aben^
iif gebe \f)m metne Zeč^Uv, ialjU mit bte SRitgtft.^' Sin^
foI(^et Vnttag toitb nie abgen>iefen , obgleid^ bte SRitgtft
bti btei^ig Aude betragt. @ie nelS^men ffinf unb me{)tSS3ei«
bet. fflač) be« JBatetd Sobe IS^eirat^et bet @ol()n fte 2aie,.
auf er feiner eigenen SRutter, bte aber bodl^ auc^ (Sinet fei<^
86
ner SStSbti tjimaffftn farni* SBenn man biefe tnčjloU
®ttte einem Sagttfdiiett t)ornrirft, fe antmortet n: »Tttin
jBater l^at bet meiner SRutter gefd^lafen, toarum foOte tc^
ttnn nx6)t bet fetnem SBetbe fd^lafen V* 2)ieituitfi )u ^t^ttu
biti btttaiftm bte ^agufcM M cm SSuttber , tvetdj^ed bai
Sbriflentbtttn uitb bet SRaJ^omebtStnud }uttt fiSe^en tbrer
Ttn^nget tmmerfott betoirfen. £enno(b ftnb unb bletben
fie biefen Sleltgtonen abgeneigt 3»et SSx&Ut btefer !l}a<^
tton toaten in bte S&fet t>erftmft unb SRufefandnnet ge«
i9orben , in 9Ref fa gcoefen , unb f^attm mbli^l tbte Štet*
I)ett tvieber eriangt 2CId fte tn tbr SSatrrlanb guciScFformen,
fanben fte il^re SRutter nod^ am Seben^ befe]()rten fte, tDoU«
ten bann auc^ i^re Sonbdleute betebten, unb prebtgten
mit l(^eUtgem Stfer gegen bte Serd^rung ber^elfen. 2>a fagr
ten bte Sagufd^en: »3^ )>rebtst etne Sebre, bte tl^r aU
<3flat>en eriernt I^abt; mir migen nicbtS bat)on, )>acft eucb
foTt, utib lagt eud^ me mteber bltcfem^^ 2)ie SSriSber jogen
uttsebtnbett in ein anbereS Sanb, ein SSttoti^f baf bie
Steltgion berSagufd^entoeit toleranter ift alS bte d^^riflitd^e.
2CIle btefe 9latbnd^ten f)at bet ®raf ^otOjFp aud bem
9Runbe etned tfcbetfc^tfc^en ©efanbten^ 92amen§ Uru$; ge--
fammelt, ber t^m oft bie Sl^re ant^at^ feitiem S3ranntmein
2Cm8. 9lot)ember \d)xxtb ber gefiibItJoDe Sletfenbe
folgenben ^erjen5--7fu6bru(l(> nieber: »|)eutefab icb jum
erilen 3Ral bie Oipfcl beS ungaflfrcuttblicbeit ^aufafuS.
Aoraj'« SBerfe brac^ten meiner ©genliebc wieber in ©r--
87
iftnetung, baf i<^ etn{ibur4^ bte brennenben &ptttn gefom«
men btn. dlmn^ef^n Sabre ftnb fett meiner erflen Steifc
tiač) 7(fttfa, i^erfloffen. %ttn ifl btefe Sett Don mir, aber
biefelben iBetDeggrfinbe leften unb tjalUn mid) nocb* 1£>\t
Sembegierigeit gletd(^en me ^r obet minUt bem %d|^imebe$,
ben ein ®olbat beS SReteHud n>o^r tSbten aber ntcbt {er«
fbeuett fonnte. 3c^ fegne btefe Ibgejogen^ett ber @eban>-
fen, bte, mttten m bem futd^tbaren 6I^qo$, in loeld^eS un*
ferSal^r^unbertgefifirittft, mttetnfame, frteblt4)e @rge«
^ttngen getodibtt. Ste Dtek JBegeben^eiten fett btefen neun«
jebn Sat^ren! Umgeffairit finb Steid^e, getrennt ^Sntg*
retd^e, anbere mteber t>eretnigt, no(^ anberetn t()ren®ntnb'
fe{!en trfč^iittttt unb noc^ fc^tvanfenb. ^an glaubt, bte
8abe(->SeIfen ber @9m))Iegaben mit fQrd|^terlid^em ©etdufci)
onetnanber fiofen, unb bie in i^rfn SBirbel gejogenen
Sdgel jermalmen ju fe^en. ^ei( mir, baf tcf^feinerber
Sermalmten bin ! Wt\t btefem ®ef]:t()l n^iR ic^ mein/n SBth'
ter rubig am gufe iene« berfitjmten ©ebirge^, ber ®iege
btr 3Renf(^)t)cit, t>erleben unb bem Urfrrung ber Slatlonen
nad[^f)>uren« ®li((f(idS^erttodl), toenn icb I)ier Don ber fibrigen
^e(t gar nidt^td erfiS()re! 2)ocb leiber ifl tte n>itbefle<!g)5(){e
t>cr ben Steutgf eiten bed Sage6 ničft me(}r t)erfd(^Io{fen ; {te
'iČ^aUm in jeber SBoc()e etnmal \>on ben @(l(^o'$ bed ^ou-
l(jfu§, mje tjonbenen ber Jflpen »leber!*
2(m9. 9lot>ember befal^ ber ®raf bie jfoljcn ®d)eu
tel beS SBaHe« \>on ®ofl, rtef bie ©dj^atten SBocbart«
itnb Jg)uetd (lerbor, unb tnai^U einen Jlommentar ju bem
88
cč^t unb breif tgtien ^apttcl M Qitč)xtU , mU^ti fuv t>\t
®t\č)iČ9tt btt ®c9tl^n ft l^r mi^^tig fetn fcQ*
2)et 10. 9{ot>ember tt>ar bem iBefiid^e beS Siirflm
itutfc^uf Don Bragun befKmtnt, eineS 9Rannc< tM>n
grofem 9lufe, ben er ouf ben ,|)eerfiraflcn crmcrbcn ^tte.
3e<|t trieben fetne mir ^offnt iai t&iimlidtt ^nbtverC
tnit sleic^em ®Mcfe, bet Sater rubte auf fetnen Sorbecra
aud, unb begniiste {teb bamit, aQe SIdubet tn bcc ®egent>
ju befcbfi^^n. Ztt ®xaf h^ttt tint S&rglettung t>on je^n
Jtofatfen bet {t(b; bte t^m fRtfpat t>etf<t)afftr. S)te IReft^^
ben^jBragun tfi etn gtofe^ fdl^SneS 2>orf on ber@unbia.
Jttttfdl^ttcf emartete tbn om Stngang eined 9omaon^^
uiharmtc tbn fef^r bcrablaffenb , Itcf tbn btnetntretrn unb
tviUtigtt tbn, ant JUmtnfcucr auf btc 9l^ttt wx bentfcU
ben {t(b nteberjulaJTen. Qx fclbfi fetite ft<^ tn etnen meiten
Se(^nflu^(, b(r fafl toit ein Zb^on ouSfab, bo(b \i>U^t ge--
orbettet u^ar. 2>aneben ftanb ctn ® ofa , Detmutlt^licb au(&
ba$ SBert etneS BtmmecmonnS , abtt mit etnem S()))>t4^
bebccft, ber ibm bodj) ein mSbelartigeS 2(nfeb(n gaK 92a4^
ben fibltc^en £om))ltmenten n^urbe ber Stfcb gebe<f t , baS^
betf t : man bradate ein febr grofed runbeS fi3ret t>on SRcf«'
ffng , tn beffen SRtttel^unrte etne ®(^tl{Te( DoU 9leid ftanb^
um biefe toattn t^erfcbiebene 93raten georbnet, unb ben
uuperflen 9{anb bilbeten f(etne ^itxtdxd)U Srofe, auf bcten
lebem ein <f)ammel--9It|)))(ben (ag.
2)er ®afl macbte biefer f ofUtdl^en 9RabIaeit (S^te, fo t)iel in.
fetnen Jtraftenflanb. Autfd^uffe^te ft(ll^ni(^t)urSEafe(,fon->^
8gr
ifem auf beh @ofa. 2)er Aabt unb betaRoIal^ ttfčfitr
nm unb na^^men i^re ^l&iit neben bem ^itftm. i)et ge^--
tm jeicl^nete ftd^ burcb ein leinened fi3anb um fetne SRfi^e,
m\) burc^ etnen (angen jugerpil^ten iSart aud, ber it^m btS
auf ben @Wlrte( l^erab l()tns. Ded fBarted @ptge »ar auf
etne brollige SSetfe aufmdrtS gertd|^tet, unb ber MoUaff
^'eftete bte ^ugen fletS barauf , ol^ne 3emanben etned IBIi«
<fe8 2u n>firbtgen, ober anberS aU etnftlbig ju anttoottm^
2)er ®raf errtetb balb, ba$ btefer getfiltd^e Stolj nur in
ciner SBSaSfabrt nad^ SReffa fetnen ®runb l^aben f5nne,
dne Steife, ble bott jiemlic^ felten ijf. SBirHt(|^ »ar er uber
(Ssf^pttn \)af)xn gefommen. @$ fd()ten einmal ali ob i^m
JRebe abjugemtnnen fet, alletn er btač) balb n>teber ab , um
ftf^metgenb fetne S3artfptV JU betracbten. iCutf4)uf na^nt
baS ®tfptač) n>teber auf, unb erjd^lte, bag fetn MoUaf)
eintge 93etS t>on QQ\)pUn recbt gut fenne, »elcbeS bemeifl;
baf bte !!Rammelu(fen mit xi)xtm SSaterlanbe fietS in eini<
ger Serbtnbung bletben. Dann fptad^ ber Siirfl Don ben
Samtlien bed JCaufafud. mit t>te(er ©elbftjufriebenbett
Dcrftc^erte er, baper oon ben£{)anenber^rtmm abflamme,
unb im itoufafuS fetne SSermantten liabe, au^er bem
Jtf)an berX»aren, fein greunb unb ©unbSgenoffe unb tin
eben fo groger Slduber ali er felfcer. ©ie amarifcben ©e^
birge jeigte er bem @rafen au6 bem genjier, unb fte fc^ie--
mn fo nabe, baf biefem eine groge ©egierbe anmanbelte
ba1)\n ju gebeU; n>elcbe$ tbm ntcbt fc^miettg tfl; aUtin bte
Slilcffe^r beflo unjtcj^erer. ©ie Untcrrebung »urbe in tfir*
XX K. 7
90
{tf(bcr &pxačft itf&f^it, bmti Srlernung )ur Sr^id^g
etned |>rtnien ge^5rt 2)teSoImctf4ec t>erflanben fte ntct^t«.
S)er S3efu^ n>dt)r te btS gegen Vbenb , motauf it u t f dS^ u C
fetnen ®afi auf baS linfe Ufer beS Seret bcglettete , nm
bort fetne ®cl^afe »etbett )U laffen« <Er fanb ober f etne gaft'
frete 2(ufnal&me ^ benn tacat Uautt bem fnebUdj^en ^trten
nidj^t £)a6 ^aud, tt)el4)ed bet ®raf 9>otoif9 ie^t betvo^nte,
n>ar einji baS .|)au|)tquattier bed betfi^mten 9Re bem, be?
bie Sinte angelegt unb {Idj^ im ganjen AaufafuS fo furct^t*
bar gemad^t l^at, bafi man , tim fddretenbe itinbet ju fdi^re«
cfen, no(l(^ ie^t fagt: iDet taube®eneral tommt!
(benn er tt>ar l^artl^9renb). & ftnb no4^ 6|Miren tM>n IBe«
fejltgungen iibrig , bte t>on gropem 9lu^ getoefen fetn
mSgen , benn ntdf^t obne ®4^aubern betrttt man baS nalS^
©ebSIje, n>eIdl)eS mit Jtreugen unb ©rabfteineniiberfdfet tfl.
3m SSaSe t>on @(bebrta t^erfleif ten ffdi^ Mtmalš bte
Sfdl^etfcbaner. SSBenn etn 9tetfenber (am , fo erfdS^offen
fte beffen Subter unb $ferbe, legten if^m bann emen itne»
bel in ben SRunb, etn 9it&d ^o(i, baS mit einem Sitemeti
um bad ®enic! befefiigt touthe. ©ing n nidjt gut^tUtg^
fo tomU tx, an Titmtn unb Setnen gefefTelt, btS an baS-
Ufer bed Xeref getragen. ^iet banb man iffm &d)landtt
unter bte Zrmt unb legte ibm etnen @trt(f mit einem bt^
n)egU4)en Enoten um ben J^alS. @o murbe er in*d SSBaffet
gemorfen« SSoDte er fidf nicbt felber erbroffeln , fo muf te
er auS aHen itraften ben @tri(f balten. 3wei Sddmimmer
^ogen i\)n baran fort Hm ienfeittgen Ufer fe^ttn fte i^n )tfe
91
9fe(be, ttnb toerloren fič) mit tl^m tn ben (Scbirgm. Gelteit
ermorben ffe bicientgen, t)on benen fte \ičf etn guted eofc
gelb t)erf))re(ben. 3e|t fieben, Dom SRpnat Sult an, Aofa«
cfen-^ofien auf bet anbern @ette beS Sluffrd, unb btefe
<fotffil[^rungen ftnb fcitener getvorbem
Xm ®(||lu^ btefer Sr^d^ung brtdiit ber ®raf ^otoit^
tn folgenbe merhoilrbtgeSCpofiropl^c au9: »9^Tt benSiau«
bem bed itauf afu6 ! 3l!)te .f>er2en ftnb mebr totttf) aU bic
ber europdftfdl^en SRenfd^enfreunbe« ^ lai in ber J^onu
burger Seitung ou6 Aonflan} t>om 2« £)ttober: SOtan l^at
einen Xu6gen>anberten tobt auf ber Sanb«
ftrafe gefunben, man Sffnete tbn, unb in fei«
nem SRagen fonb ficf^ Seber nnb Zučf. Se((()e
®rauel in biefen »enigenSetlen! ®etoi|l u>firbe berglet^ien
1)ux nicbt gefc^eben, unb bočff)at berSSfcbetfd^ener oft feine
anbere 3laf)xuni alg eine ^anb t^oU |)irfe«
Xm 1 2. 9loDember trat er feine Sleife nad^fOlod«
bodF an. 3u 9{aur fanb er ben ®eneral ®atotlliott,
ber, unter aUen Stuffen, ben ^aufafuS am beften lennt.
6r befldtigt bie SReinung bed ®rafen, bafi t)on 2) erbent
biS 9R o d b o (f nur brei SSdlferfc^aften »oljinen, bie Se S«
gier, bie SRtfdS^eger unb bie fumucf ir4^en Sata«
ren. VDein meber er noč) fonfl irgenb 3emanb fennt bie
Sldlfer, bie auf ber SlitdPfeite ber ®ebirge unb in ben Sb^'
(em mobnen, unb baS ftnb gerabe bie ^iftorifc^en SSdltcr*
Hm 1 5. befuc^te ber ®raf , im ®eleite ton jmdlf ito«
facfen unb fedf^S S^gem, einen tfc^etfdj^anifd^n gitrllen,
»2
beffen fc^Snet 2>orf auf etnem S^i^tl tag , unb bet bem ei
in allen Stiitfen eben fo b^rging, »te bet iCutfcbutf.
9lur fe^te er fetnem ®ajie n>eDer ®)>etfe noc^ Stanf opr.
Uebrigend tt>ar er etti \i)imx^ann, btef TCltbep, ((etbete
flcb remltdE^ unb tbat Sliemanben IBSfed* ®etne Untert^a«
nen folgten fetnem guten IBetfptel, t)er(auften tbre SRtlc^
unb Štet )u 91 a ur, af en Sitot, trugen .|>emben unb ^aU
ttn, ber Gage nadSi, aHer Stauberet entfagt. Set bem ©e«
neral ® amellton fa^ ber ®raf }n>et SeOe t>on grofen
|)antbern, bte man betSlaur erlegt fjatU, unb etn, ben
9{aturforf<itfern mentg ober gar nt(bt befannted Zlfitv,
bad in)tfci^en ^ajelle unb ®emfe in ber Wttt {lebt, fecbS
engltfcbe Sup lang unb bret Sup b<>(b ifti glanjenbe, gelbe,
tn'S jDrange fptelenbe «^aare, obne 93etmtf(bung etner an^
bem %axbt, unb unter bem ^inn etnen ttetnen, oran«
gefarbtgen 93art f^at, ber tbm febr gut jlebt. Sei etnem
iStipti^ Hbn bte betannten @t Slmo S^uer, fogte ber
®eneral, er babe 5fter auf ber Sptfte ber J(ofa<fen'San)en
bergletcben gefel(>en, tt>enn fte tn ber 9la(bt bet ftfirmtfcbem
SSSetter auf ben ^Upptn berum gerttten n>aren. Siele Situ
fenbe waren baburcb in @cbred(en gefe^t morben. SBet ®er
legenbeit ber Sanjen bemerf t ber ®raf ^otojfp, bafi er etne
bergletcben au^ ben fiibltcben ^romnjen ^erfteni gefeben.
S>te @)>tge n>ar etn fcbmarjer, ))ergoIbeter £)amadcener«
®tab( unb bad^otj etniSBambuirobr bon jebn Su^ Sdnge,
fo leicbt aH etne f^eber*
, Xm 17, fegte ber Steifenbe feinen SBSeg fort S>te S&iU
98
terung toat fo gelmbe, al$ an etnem f4)5nen ^rfi^ilings^
ta^t, tier<|)tmmel retn, bte JBebedFung munter, bte ^ferbe
f^rangen. @r fom t)or Untergang bet @onne nač) ®atn'
g 09 unb jetd^nete bort etnel^ol^e £ette t)on Sišbergen. S3or
benfelben (agen anbere JBerge, auf »etd^en bte ^ara-
bulacfen, etn mifc^esifcbed l[)etbmfc^e§ S3o(( Don
ber SReltgion bet 3<)sufcl(^en tvo^^nen. TiU bte @onne btn«
tet ben S3ergen t^erfdjimunben mar, tStbeten anbere Seuet
Un ^immet unb bte ®ett)d{Ter n)arfen t^ren @cl()etn ju?
ri3d. 93alb tvaren e6 tange Slammenffretf en, balb (eudS)-
tenbe Alumpen , balb geuerjhome, bte ^č) »on fcen^iT^
gein ergof en unb in ben Zf)akxn f4)ldngelten. 2)ted fo
unge()eure iCunjlfeuer (off ete md)t^ , benn bie Sfc^trf afTtet
f)atUn nur ba6 @ta§ angejfinbet, beffen lobernbe %lam^
mm etn fo l^errltc^ed @(baufptel gekval^rten.
2(m 18. tam ber Stetfenbe nact) 9Ro§bocf, tt)o er
bteif)aufer gut gebaut, aber na4^ tfcbtrfafftfc^er 2(rt nur
fed^S Sug t)0(i) fant. £)teJtamee(e tn ben@tra0en fcbtenen
uber {te btnmeg fcbretten ju n>oaen. J^ier fanb er etnen ©ra^
fen t)on fflelf ort, ber filnf ©pracfeen rebete, tn funf Wa»
bemten erjogen , unb t)on ffinf itatfertnnen (ndmltc^ jn)ei
ruf[tr4)en unb bret beutfdl^en) uerjogen (?) je^t aber
^la^major tn SRogbocf toat unb etne ttaltentfdEie Setitan«
2ertnge^eirat()et l^atte, bte er me anber6 ald laSomteffe
aiannte, ob {te gletc^ fel^r fd^ntu^tg auSfa^. ^tefen 2Cben^
teurer fennen ju lernen, metnt ber ®raf ^oto^fp, t)erbtene
aOetn eine Stetfe nac^ bem itauf afud«
94
2>er !Bxi[č)of t>on ®eorgten, ben bet Sletfenbe befuc^te,
t>er|tcll^erte t^n, bie 2CIanen erifltrten noc|i in einem Zf^ak
beS Staula\n^; toč) f)aht er hte etnen berfelben gefel^en,
unb I;alte aud() fur unmogltd^ , bt§ ^it t^nen ju gelangen.
SSon bem Sujianbe bev Steligton bet ben SSolfern, bte nal^e
am ^auFafuS n>ol^nen, erjdf^^lte er mand^eS mertmtirbtge*
Sie 2(lbafa6 unb ©uonen ^egcn fo grope ©^rerbie*
tung fur \l)tt Mixd)a\, bag fd^on fett mel^t alS l^unbett
3a()ren 9{temanb n^agt, ftdii ii)ntn auf bretptg @4)rttte }u
nf^ern* @ie f)ahm and) grtedt)tfc^e ^t^h&d)tt, bte nte ge-
5f net toetbtn, »orauf fte aber 6tbe leiflen. (Stne SSoIter-
fč)aft am %iu\^t X\o^oxin batbat)onben9lamenS£fdlie^
bp angenommen, unb baS ftnb bte fogenannten 3tgeu«
ner. Dte iDffeben t^erebren ben 9xopf)tUn Qlxa$ unb
opfern tbm 3tegen. £te ©cbetDfuren merben tbeofra-
tifcb regtert, bet \)txUQt ®eorg gtbt bort Z>taUU®pxič)^,
3n btefem SbeUe bed JCaufafud ftnb SSortetbiUber
befTer geratben, aM in bem iftiid^tn, benn biet bat fte 2>o(«
tor SieineggS, nacb ben 2)iFtaten t>on mer ®e(ebrten
au8 ieber Slation, unb in ®egenmatt be6 ©rafen Staut
©ergenttfcb |>otemfin t>erferttgt 3ebermann fprtcbt bi<^
t9on Zfcbirf dfTten , unb fafi fcbien eS bem Stetfenben un-
glaublitb , ba^ e$ ein fo regirted Sanb geben f onne« Sn«
bejfen lageS bocb t>or ibm, unb er erbielt taglicb ^tadb'
rtcbten bon bort. Si ifi f(bon mebrmaU ern)£bnt toorben,
bag im ganjen Aaufafud baS Stauben mit betoaffneter
^anb f&x eine (if)xt gel^alten mirb, bod^ nirgenb fo wxt
95
ttt SEfd)trf ajften, too bctjenigc gurji jtdE) befcl!)im<)fen toHtie,
fccr auč) nur fine SBod^c tuf)iQ ju ^aufc bilebe. ^ommt
€r mit SSmU jurficf, fo befud^cn i()n bic SCBorfS, ober
€bellcute, begcf)ren maS xf)mn anjic^t, unb er^altcn e§
Mč). X>ann gcl^t abcr bcr 9ofč)tn, ober gurjl , »ie--
terjui^nen, unb f)olt\id), wa6 er brauc^t. 2Cuf Slaub--
jfigen beobadl^tet er flleid{)fam baS Snfognito, unb bte Sb^
len ftnb ntc^t Derbunben tl^m ju folgen, mo()l abet im
Jtriege, »o bie nic^^t grfcl()einenben ertte^rt ffnb. SRic^t bic
Surften, nur bie @belleute ^aben SSauern. ®inb biefe mit
it)xtm ^errn unjufrieben, fo jiel)t eS i^nen fret, ftc^ einen
anbern ju fucl()en. X)ie brei ® tanbe t)ermifcben ftc^ nie buvd^
J^eiratf^en. IBauern burfen f ein SSaffenf leib anjie^en, nod^
IBogen unb St6(i)tt umgfirtem 3u SBagen jie^en {te in ben
iCrieg unb fec^ten ju gu0«
Seber f)rin} tfi fo unabbiSfngig , bofl nid()t einmal bie
®5l^ne xf)xtn (Sitem flel^ordj^em Xngemeine Sanbedange«
legenl^eiten »erben auf ^adFS bebattirt. 2)ad ftnb Sanb«
ta^t, too bie giirffen unb SbeDeute ftd^ in itotiStantr
tnern tl^eilen, beren iebe il^re Stebner t)at , bie \id) imč)
2)e))utationen befdl^icf en, unb n>o , mit einem SSorte, aQe$
^tf)x anfidnbig juge^t eold)t SSerfammIungen ftnben aber
^lod ®tatt, totnn Stu^Ianb einen IBortrag ju mačtmfjat'^
tenn il^re innere Serfaffung ifl eigentlidS^ iaš ti 1 1
Sdufired^t. @ie Ijiaben nod^ alte ^affenl^emben, bie, ber
&aitnač)f oon gemiffen Sungfrauen t^ecfertigt morben.
96
beren ©efd^Ied^t auSgeflorben ift. @elč)t fRiftun^tn ftnft
fel^r fofibar, bie neueren l^ingegen tottbm nic^t fel^t ge«
fdt^a^t T>tm ®xaftn ^otojfp nourbe etne Urfunbe mttge'
ti)tHt, bte fc^mer ju etl)alten 1% namttc^ etne @tammtafe(
ber f obarb ifc|)en gurjIcH; bte er in einen ©tammbaum
t^emanbelte unb tHumtntrte, fo bafi {te in S)eutfd)lanb^
gencalogifc^en SBdIbern f)attt ffgurircn fonnem giir il^ren
©tammoater gilt ©em, bcr ®ol)n ^oa\)% unb pe be*
l^aupten, au^ JCrabien etngen)anbert ju fein, n)elcbe§ n)oI)I
nt5gltcl() if}, ba man bcflimmt n>et^, ba^ t)on bem Sabte
800 biS 1200 Dtele Tfraber nadS) JBoIgar, SDiabiar, žBeffa^
tflbien, unb fogar bi6 Ungorn getomrnen; tvo fte ^ejl^ er^
baut l^aben. 3)amaB nannte man fte S^maeltten, unb it)xt
Stad^^fommen foOen no4 im fitbltci)en SS^etle be§ ^aufafuS
t)orJ)anben fetm Qxfl jtt)6(f 9Jicnfdf)cnaIter aufn)art§ »irb
jene ©tammtafcl jut)erldfl'tfl.®i§ t>a\)in fennt bte afiatifc^c'
Un«>iffenl)eit in ^onjianttnopel nur ben ^atfer ^on jian^
ttn, in ?)erjten ben 5Ruf4)irman unb in Subdabeit
®alomo, ate ob btefe SiRanner taufenb Sa()re langre-
giert lf)attem Ungefdbr ju JCnfang beS »orfgen 3al[)rf)unbcrtS
Ijierr fcbte etne gamilie @ df) e j u n f i n, beren ^aupUv bie fibri^ '
gen tfc^irfaffifc^en gurpen nid}t \>ox ftc^ ftfeen, unb \ič) baS
SBafdS)berfen burc^^ junge 9)r{njen xtxd)tn lief en. 2Cuf beit
^ai^ obet gflrfientagen ju erfcbeinen, l)ulUn (te unter
t^rerSBifrbe- SnblidS) »utben fieaufeinemfolcbenganbtagc
ffir »ogelfrei er«drt.2)ie fRiii)Ux waren and) bieSSoUjlrerfer
UiVlxt'fydl», i^k ganje Samilie »urbe audgerottet. fDlati
9»
f(||ontc audd ber fdlitoangeni SBetber nf(l()t. S>al^tn fS^tt
Uebcrmutl^* 9locti ttnmer f)>ri(bt man in ganj StrfafTten
t)on btefer fiSegeben^eit, nač) n>etd^er t>orma(d bie 8eute
i^r ©eburt^jjabr bejitmmten.
Ser iRame ber ^romn^^abarba ifi in granfreid^
fonberbar t)erj}umntelt tt)orben* 3n etnem (Sm))fel()(ungS'
fcbreiben iubmQ XIV. ffir ben Sefuiten 7i\>xil fiel^t
(au0er ben ubrigen Siteln ber ruffifcl^en 3aaren): ^errn
aUer norbtfd^en £luarttere, ^erjoge ^onAa^
babin u. ^to.
(^ier enbet ba§ SRanuffript, tDeI(be§ bem ^erau^-
geber ant)ertraut »orben. ®ern toHrit er ben toadtttt,
fielebrtcn unb [moS fo felten beifammen gefunben »trbi
it^&f)U unb Qt\č)madt>oUm Stetfenben aucb auf feiner fRM'
fel)x begleiten, rnenn ed il^m gelingen foOte, ftcb bie %oxt'
fel^ung feiner rei4)()altigen iSemerf ungen ju DerfcfiaffenO
3)ie 3Wemoiren beS fpringen f^nebtid^ ^etnrtc^
Don Oranieti*
Surjlin t)on 2(nbalt-'£)effau, einer gebornen ^rinjefTiit
t)on £)ranien, SriebridS; <^einri(^'S be§ :Dritten Zod^Uv^
n>el(be jleta eine tiefe SSerebrung fi^r it)xt (žltcm f)tdt$
Ci^re ^utUt toat tint ©rafin @olm$), unb ieben Srief,
98
ten fte t>on xf)mn tvi)idt, aB etn ^etltgtl^um aufbma^tU.
®it Ibefaf tim anfe^nli4)e ®ammlung fold^er S3nefe, abtt
letber oerorbnete fte in i^rem lel^ten SBiUen, baf man iai
ganje ^adPct i^r trn @arge unter ben ^o))f legen fpUte. @d
ijl n)o^l nid)t ju jmeifeln , ba^ btefe SSvitft etne SRenge
2(nefboten Don ber ©efdi^tc^te iener 3eit entl()telten, unb
if)r SSerlufi bal^er fe^r ju bebauern t{!. %ber toatm {te ntc^t
nod^ JU retten ? foUte ber aufgef (drte %&xft t?on 2)e{Tau,
tt)enn etn Sreunb ber ®efcl|)t4)te tbn barum batt, n)ol^( Tln=
ftanb nel[)men; biefen ®d)a1^ ani ber ©ruft l(|ert>or^oIen ju
lafTen? tvurbe felbfi bte SSerfiorbene, tomn fte nocf^ lebte,
in unfern SSagen ettt>a6 bagegen etnn)enben ? foUte fte nt^^t
DieUetc^t felbjl btefe S3rtefe in x\)xtt ®tuft nur beS^alb fo
forgfditig bemal^rt ll^aben^ bamtt man fte ju einer 3ett mte*
ber ftnben xnoč)U, n>o i^r 3n^oIt unbebenfltd^ befannt ge^^
tnad)t n>erben fonnte? Ste SRemoiren ^interlief fte i^rem
<Sobne , ber ben 2)rudF berfelben erlaubte* @te ftnb jtoar
md)t t)on bem ?>rlnjen »on Oranien felbjl gefdj)rteben
<obgIeidt^ er fe^r wo^{ baju im @tanbe toax\ benn er flu^
btrte oft in feinem Aabtnet unb ftil^rte 6dfard 6ommenta--
tienin berUrfpracfte (let§ bet fidS>); aber nid&t aCetn ge*
»i^ \>on einem feiner t>ertrautejlen SDfftjiere unb JBeglet*
ter auf feinen gelbjfigen^ fonbern audi gehjtf tjon t^m
felbjl burdf^gefe^en unb »erbtffert; foIgli4> ^aben fte etnen
io(^en SBBertl^. @ie beginnen mit bem Sal^re 1621 unb
cnben 1645 , jn^ei 3a]()re \>ox bem Zobe bed ^ttnjen.
Gtaattgel^eimniffe finbet man ba ntd^t ®er Vrtnj er>-
99
l&fjUt blod feine mtntd[rifcl(^en (Sx)^ebtttonen, unb btt&f)tt er
anč) ^ie unb ba Stegterung^angelegenllietf en ; fo ^pvičft ec
mit au^erorbentltd^er SSorftc^t bat)on. 3um S3etfpie( : S)te
gldnjenben Sortrc^ritte fetner SEBajfen trn ^af)xc 1632 n9^
tJS^igtm bie Snfantin SfabcIIe, ©tattljalterm bcr Sliebcr--
lanbe^ Srteben§t)orf4^ldge ju tf)un. Der ^rinj tt^oUte bie
Unterj^anblungen in SRaflric^t betreiben, t\)til^ um ben
@))aniern feine 3eit ju taffen; t>on bet erften ISefturjung
ftcb iu erbolen, tbei(§, n)ei( bei einem Snebendfc^Iu^ bie
©egennoart einer fiegreic^en Utrntt bie ©efanbten bed be-
ftegten Surfien gefc^^meibiger ju macf;en Vjlegt. KUein man
}og ba6 ganje ®t\č)aft in ben $aag, n^eit — tpie ber®e-
fclf)icl[)tfd^reiber IS)injufugte — e3 bortgett>iffe8eutegab, »tic
auif eine SioUt babei f))ielen tooUUn,'^ alfo aud ^rioat«
Sntereffe be« ?)rinjen Kugern Slat^ Der»arfen, — 2)iefe
3ei(en, obgleic^ 9liemanb barin genannt ijl, ^at ber 3>rin}
auSgefIricben , bo4^ toaren fte noc^ (edbar* <|)ingegen f^at
tt, bei einer anbem ®elegenl^eit, mo t)on ber S3ermal(|(ung
fetned @obne$ mit ber engtifcben f)rinieffin bie Slebe tft,
ttnb too ber ©ef^^id^tfdi^reiber t>on ben J^inbemiffen \pnč)t,
totli^t gemiffe 9>erfonen ju mac^en bemtibt gemefen, me^-
tere 9)erioben fo bicf unb forgfoflttg burdS^jhidl^en , ba^ e§
bem ^eraudgeber feiner SRemotren unmogli^^ n>urbe, fte
iu entitffern. Sungen JEriegern {tnb biefe SJlemotren t>or-
iUgliič) 2u em)>felSilen (auc^ alten , toenn fte fte nodi^ nicbt
getefen baben). 2)er ^erauSgeber fagt, tnbem er t>on bem
SRu^en fpricl^t^ ben mM nod^ ie^t aud ben (Sommentarieti
100
be$ SuUuS 6afat \d)5pft: »Unfere SSSaffen ftnb ntcbt mel^r
biefelben, unfereXrt ju befefligen tj} oerfc^ieben, aUtin tnt
®runbe loeranbett bte Artegdtunfi ftd^ me , unb man be«
barf immer bet ndfmltd^en Sigenfc^aften , um ein gro^er
©eneral ju toerben. @d gob fiiroa^r nur toentge , bte fo .
t>tele bet er^abenjlen in \ič) t>eretntgten, a($ bet ^rtnj t>ott
Sraniem 25ergur|i, bet gelb()err unb ber el^rlic^e
SEJiann trafen tn ibm jufammen, unb boS l|t feIten.*'X3a
toobl felten !) Srtebrtcl[^ ^einrtcb t)ielt fhrcng auf ^rteg$iucl()t ;
er t)ermteb ®(i}lač)ttn ; et jog bte @ič)txi)ext bem eitlen
9lu^me ber S3emfgenl()eit t>or; unt^ermut^ete .|)tnberntfre
fc^recFten tl^n nxč)t, unb mit aUen biefen milttdrifd^en S£u-
genben Derbanb er einegrope žBef4)etbenbeit
Sn ber3;f)at i jI cS febrmerfrourDtg, bag griebricfe ^ein»
tid() al§ gclbberr nte eine ®č)lač)t gcitefcrt f)at, unb er i|l
tieKeiciS)t ber einjige grofe gelbl^err, »on bem manba6 rfil^*
men fann. @r tonete, baf aucb bet ben t)ortrefflid^{ien
9Raf regeln bad ©cbtcffal ber @cl[)lacl^ten in ber Jg>anb be$
3ufaII§ jie^t; barum fel^te er bie Wta6^i ber Ste^ubltC nie
ol^ne 92ot^ einer ®efabr au6. £)a^ ®Iu(f IE)atte feinett
ober Ut)t gertngen 'Knttjdl an fetnen @tegen; fte n>areti
bad SEBer! fetner ^lugbeit ^ SBacbfamfeit unb Sa|)ferFett*
SBie ber 3ufall mit SBafen unb Sorbeerfronen ^pklt, mag
foIgenbeS S3rud!)jifirf ber SKemoiren betoeifcn: »3n bem
Setbjuge t)on 1626 erful^r ber®raf t)on fi3erg burcb&anb^
leute, baf ber <ftanat, ber ftcb t>on Salcar bid in ben
^\)An iU^t, an etner gewiffen @teQe jU burc^maten fet*
101
^ierauf bef((tef tt, unferc Sta\>dUmt duf btefem ^unfte
2U attatitm, bev, »te er mufte, ntdi^t \onhtxixdf btt0ač)t
tourbe, ob0(ei(|^ bet |>rtni iii9>crfon bor t getDefen, unb
bem ®rafen Don @ttrum btfoffkn f)attt, lebergeit eine
Stompa^nit bofelbfi ju l()alten ; au^ t)attt n eine ©cbanje
gani ^n ^^ ^^^^ aufioerfen laffen, bte mit funfjig Wlann
befe^t tt>ar. 9Rit Saged Xnbruc^ erfd^ien ber ®raf t)on
JBerg mit feiner ganjen Xat>allerte unb etntgen ®d)n^ttt
am iCana(, unb fanb ba b(o§ fe4< ober fteben Sleiter, bie,
M jte i^n anrMm fa^en , flatt Sarm ju mad^en ober ben
®rafen t>on @tirum ju benad^^ric^^tigen, fortf^rengten« @o
|>affirte alfo ber ®raf i»on fBerg mit jn^Slf ober ffinfje^^n
©d^mabronen unbemerft ben JEanal , iiberftel unfere Kei-
teret, unb nabm ben ®rafen @tirum gefangen. Sa^ er
aber nur fedt^S ober fteben Steiter auf bem n>tdS^tigen ^oflen
fanb , rtt^rte bloS oon einem 9Rif oerfianb \)tx. 2)er ^rinj
f)attt ndmlic^ gefagt : man mu^ leber^eit (tonjours) eine
®dS)wabron AaDaDerie an biefem £)rtc auf bie SSac^e jlel--
(en (au dit Heu en garde) ; unb ber ®raf l^atte t^erjlan«
ben: man foUe taglic^ (tous les jonrs) biefen Ort ber
SBadl^e (ce Heu de garde) miteiner @dS^n)abron Derfel^en.'^
<S)ie ©(bmabron »ar alfo auč) roivtlič) in ber ®egenb,
aber nur etnige 9Rann berfelben maren auf ber SSac^e)*
J^ier noc^ ein S3eifptel , n>ie ber 3ufaa bi$weilen Utrnem
fd^ldgt, »®a« fpanifdSie Jg>eer, t>on bem Itbmiral t)on Sa*
ftilien tommanbirt, fianb auf einem ^i(ge(, nabe bem
iD,uartter be$ 9}{arquia be (a ^orce, ber bie 3(t>antgarbe
102
befel(|Itgte* (St iatte unoti &č^toaitonm JCdt>aQ[ene ou^er
feinen SSetf(^oniungen ))oftirt; unb ftc beorbert, ft(b ganj
gemdcblicb juriicr ju jteben, toenn ber fcbarmujtretibeSemb
auf {te anrucf e* VUettt old btefe bte ®panter ouf ftcb loS
gebett fal^en, »utbett {te fo be{iilr)t, bap {te {teb ^uf cintge
Snfatttette toarfen, bte ju tbrer Unter{falitsung binter t()nen
{tanb. £tefe gertetb iUid)fo!IU in Sermtrrung itnb bet
ganje «!^aufe {hitite {l(b anf bte Xt)atitgarbe, bte, t>ott bem«
fetben ®(^retfen ergrif en , t^re SSaffen n)egn>arf unb flo^*
JBergebenS fptengte ber 9)rini tn)n Sottbe tnit mel^rereti
%xtxwxU\im ^tbet , um bte £)rbttung toteber berjuftellen^
ed n>ar unmdgltdl^ ^ unb er fe(b{l mu^te {teb in etner Scba«
Iu)»^e retten« ^ie ganjeVrmee gerietb bermafen ttiTlUatm^
bafi {te {t(^ jet^reute, ol()ne aucb nur etnen Setnb gefeben
}u f)ahen. Sontarabten, »elcf^ed tmSSegriff {lanb )U
tapitniittn , n)urbe burcf^ biefen ))amfd^en @<bre(ren be«
fteit.»
Unter bte politi\d)m S3emetfungen, beren n^entge {tnb^
gel^Srt, n>aS bte SRemotren bet ©elegenbett ber mtlttdfrtfcben
3uri3f(ungen tvto&^nm, mlč}t trn 3abre 1645 trn ^aa^
t)orgef(bIagen n>urben. »SSdbrenb man barfibet ntdl^f etntg
n>erben fonnte^ gertetl6enbie@taatent)oni^oIIdnb tnStDt^
{Itgtetten mit bem Aontge t)on Sdnemarf megen be6 Sunb'
ioDeS; unb fanben fi!r gut, gegen bte SJletnung SSieler
unb felbft M Vrinjen , ber Jtfinigin t>on ©tb meben mit
etner folcben Seibenfcbaftiicbf eit beijufleben , t>ai oUt ubrt^
m 3urii{iungen barSber t)ergeffen murben. S)te ©taatea
lOS
»)on ^oBtanb ttfiaxUn, i<i^ mnn hit ubrigen nicjt etn»
»iaigten, betfiSmatn t>on@*ip<bctt ffinfjlg JtriegSfdj^iffe
unb^ilnftaufenb SRann g«ft)olf ju fdjiidfcn, fte ftc^ iebcr
anbemSUrujiung, gegm tom e§ au(l(^ fet, »tberfefeen »fir*
ben. 2)er ©trčit »urbe fc^r Ubf)a\t unb n)a|)rtc bt« jirni
ftHonat 3ft)rir. SSoraud man ftel^t, »ie biS»cilen um 5)ri»
bat-8eibenf4ia^en bte aBobIfalS)rt be« ©taat« j&intnngefeftt
»{rb.» »on beraScrmfi^Iung be^ Dtinjen SBiDS^elm mititt
Drinjfffm gRaria i^on (gnglanb tvi&ffUn bie 9Rcmoiren :
»»rr ^titii Ui fiJtifte^n Sa^r« alt gevefen, bic g)rinicjftri
jebn bt6 cilf. 25emunfleo(btet »utbe bte »rrmdfl^tang«*
%eitxl\^Uit JU gonbon »oKjogen^unb um jel^nUl^rJCbenb^
bie 9)r!nieffin, in®eflen»art be« ganjen SQ^e&, ju SSttt
gebracl^t. ajcr. 9)rinj befanb ftdl> fn einem SRcbcnjtmmer
flanj auSgeHribet Ztt Mnis felbjl f)Mt i^n ab unb ffi^ttc
il&n bi« an ba6 ŽBett, voo er ftd^ ju ber ?>rittjefftn legte^
jwei Stunben bei i^t blieb, unb bann tt>teber jurfirf tu
fein Simmer gefii^rt »urbe. 2)ann retfte er na* ^oUan\>
<ih, mit bem SBerfpred&en , bie 9)rtnjeffin balbtgll nacl^ju*
]&olen.»
Ze^amente.
lleberrej!e ber alten ©efcbidS^te, fagt IB a c o » o n SS e r u*
lam, jinb flleicbfam au6 bem ©dS^tffbruc^ gerettete SBracfe j
auS Urfunben, SRAnjen, ©efcble^tSregifiern u.f.m*, bie
104
ber ®2nbflttt bet 3ett entgangen ffnb , entotrft bet fluge
eammler bte ®efd^t<^te. (Sin engldnber, 9lt(^oI8, ^at
ftnen fiSettrag )tt foldlien 2)en{m£^tern geltefert, mbem et
aUt Seftamcnte ber JtSnige unb JtSntgtnnen 9on dnglanb
unb me]()rem Vrinjen, t>on Stl^elm bem (hoberer an
hx$ auf J^ctntidl^ YII. jurn £)ru(I bef5tbert ](^at Sin glilcf '
li(^er ©cbanf e. X)er tDt^ige @amue( 3o|)nfon fagt in feU
ntmZhtnttuttr, etn guter XItertl()umdfotrc^fr miljTe
bartn bem tugenbl^aften SRanne glet(||en, baf er tmmer
ben Sob t)Dr%ugen l^abe. SSenn et tl[im Sergnfigen ma4lt,
in ber Xfd[)e ber Sobten ju n>Sl^(en , fo geniept er babet
Mč) boS SSorrec^t, aud ber ®lut biefer Vfcbe (Sietlige Ueber*
refle ju retten. 2)abin gel^5ren ol^ne Smiftl bie Sefta^
m e n t e. ®(etd^ ^omer*^ ^elben, bie in i^ren le^ten TCugen^
btitf en 9>rc)>beten murben, Derrat^en bte®ro^en biefer Črbe
in ilS^rem le^ten SBiHen bte ®el^eimniffe {I)rer@eele, tntf)iiU
bn ber femjien dlač^toAt bie ©efct^idj^te il^reS itbtni unb
bie &ibenfcl^aften , »on melc^en pe bel()errfclS^t »urben. —
3n ber Sorrebe fagt ber ^erauSgeber :
»TM ber groge ©obteSf p, beffen JKa<)ferfeit SBien
unb ganj Seutfc^lanb t>on ben ZMen errettete, in feinen
le^ten ©tunben gebeten »urbe, etn Seftament ju mač)m,
ba lad^U er bem ŠSifcbof in'§ ®eficf)t. 9lur ju oft, fagte er,
geborc|)t man ben itontgen nid^t bei t^ren Seb^eiten , n>tr
rttogen fie ftcb fc^)mcicl)eln, bdf man nad) if)rem Sobe tlS)ncn
ge^ordf^en »erbe?*' SB8a()lf6nt9e batten ntd)t bie 5Ka4)t, ju
^Hen i^rer Srben SSerfugungcn ju trcffen; obfc^on
lOS
t^tffenb, ba{i btcfe nun in ben f>rtt)dtftanb jurficftrf ten
iDJlrben. S)te JC9ntfle t)on Šnglanb beburften fetned foldlien
(SrinnernS; ain avli ®mtbtxffz\t , Keue ober Šifer, i^re
CttU buTd^ rine fromme Stiftung )U tttUn, marcn ftc bod^
feberjett bereit, bie fogenannte toidj^tigfle ,|)anb(ung in bem
Seben be$ Seifen ju i^oDbringen. KOein i^te SRad^e erfhre (f t<
fi4^ nidl^t »eiter, aW auf bie fiSefugnip, il[ire ®(^% unter
fiSemanbte, ©eiflUdl^e tinb treue 2>iener ju bertllieilen.
SSilbelm ber Sroberer Dermac^te it(nigreid(^^ .f^etnridSl bet
Stoeite gab fetn®eIbaR5nd^en unb92onnen; einige Vnberi
t^reJttetnobienunbbad®eratI>eil^rer9)aI£fle. ^er ttngUtf«
Ii4ie SRicbarb IL , unter beffen Stegierung bo6 parlament
ben X5nigen eriaubte, Se^amente ju mad^cn, fd^neb baS
feinige im ®etii bed 3eitalter3, unb lur) t>or bem Ttuihtučf
iener 9tebolution, bie er »entg fiir4)tete; inbeffen ber Ufur«
patot feine SSerbredben mit groper ©etviffenSangfl Mč)t€U.
^einricb V. bru(ft in feinem Seflamente bie ganje Unrul^e
fined reid()en Sanbjunfer^ aM , feined Sot^nt^ lefeter SBiOe
^ingegen fliftet bloS itt>ei JCoOegien. 2>er tapfttt |>rini
9on SSalliS Idf t fid^ meittauftg fiber ben 9>om)> feine»
Seic^enbegongniffeS aud , fein Sruber iiber feinen JCIeiber«
Dorratl^ , unb ber rtid^t itarbinal Don Snglanb tiber fein
Gilberjeug* S)er @raf Xrunbel liefert ein gteUti IBeifpiet
ber menf(b(ic^en Gitelfeit unb bie ®emal^Iin Sbuarb be^
SSierten ba$ S3t(b einer Jtontgin im tiefften Slenb.'' 2)iefe
6amm(uns ent^alt fe^r t)ic(e merfmiirbige Snetboten unb
Seitrage gu ber Sittengefc^ic^ite iener 3eiten ; aber i^r
XXX. s
106
gtb^ttt9Sntft btfttht batin, ba^ fte treue Sl^oraf terge mfitbe
Itefctt unb bte Saiten beS mtnfd^Ud^en J^crjenS tnttoidtlU
9Rdn ging bamalS mit Serbredlien belabeti jurn Sobe unb
glaubte genug )u tlfun , toenn man in ber le^tcn ®tunbe
etn ^albeS 2>i4cnb ^eilige anrief , unb eine fromme ®txf*
tung ma4)te ; bann fiberlicf etn 3eber feine Sutunft rubig
bem %tQi^tUit unb ben ®ee(enme{fen. SCer Sr^bifc^of t>on
6anterbuv9 iibte bamald etn feltfameS Kontift, namltt^,
Zeiiamente ju befiatigrn ober ju t>ernt(bten, menn bet Sib«
{affer bona notabilia befeffen ffattt, unb biefe fogenannten
anfebnlt(^en ®iiter beftanben in ben |)rooinien auS
funf ^funb, inSonbonaua jelE^n^funb.
T 3)fe ^alb'Snfel ienfeit beS ©ange«*
i^ie tfl ftir unS noc^ tmmet eine Hrt t)on Seenlanb, unb
bie Srjd^Iungen ber mentgen 9teifenben, bie bi6 ba^in
gebrungen, fitUen unfere Šinbitbung^fraft mit munbet'
famen JBilbern. Socb bie ^af)xl)^t tfl nie f4)6ner , n^enig^
fleng nie n^iUfommener, aU menn fte ein tt)enig mdtčttti'
^aft erfc^eint; barum ifl ju ISioffen, ber Sefer merbe gem
— feine geograpbif^e »efcbreibung — obet einfge ouf*
fallenbe 3i!ge au$ bem ®emalbe ienedHnbifc^^en 9>arabiefe*
l^ier jufammengelteHt ftnbem Die 93i!rgen ftnb glaub'
^firbige STtdnner*
lor
SBSfe ftoflen ba gletd^ iuerfi auf einen iC jntg t>on S u^
tan. 3n Surova bilben toit und etn, ba^ mir, in ker
jSll)rfur4^t ffic unfere S&flen, ium aRujler bienen fdnnen,
unb in ber Z^at, tt>ir l^aben e^ lt)ie unb ba fe^r n>eit bartn
^titačit, dbtt gegen bie UntertlS)anen bed Adnigt t>on IB u-
ta n {tnb mit nod^ blofe ®(l^i!ler. 2)i(fe brat>en Seute bf
gniigen ft4^ nicbt bamit, nut auf ber Srbe \>ox il(^m lirgenb,
mit ber@tim am Soben, xf)m i^reJBitten ju^umurmeln
unb bann t&dto&tti gebenb ^d^ iu entfernen; nein, fte be-
»ac^en aud^ mit I5bli(ber ®ierigfeit ben Vugenbiid, mo
Ce. aRajejtat i^re natdrltd^en IBeb^rfnifTe abtl^un, fie
fangen, mčf DoUbracbter tSniglicber Xrbeit, bie conft^enten
@f>uren baoon forgfditig auf, trodnen fte unb macben fte
|u 9>uIoer« X>ann merben fte in fleine jDofen geffiUt unb
auf ben SRarften t)erf auft SRan f ann benf en , loie Diel
Unterf4^Ieif bamit getrieben merben ma^ , mie bei uni mit
bem Tabac de ferme. 2(Qein M Zabal braudS^en bie
S3utaner biefed ^utoer nidiit, fonbern fte befheuen il^r
Sleifc^ bamtt aU mit einer SBArje« 3mei ^aufleute t>on
SButatif wdč)t bem Sieifenben Xat)ernier aRof^^ud i)er-
fauft \)<^ttm, ieigten i^m il^re 2)ofen idoU biefeS tSfUic^en
9)u(oerg unb boten i^m aucb etne ^rife bat)on an« ^ier
ma^ toobl mand^er Sefer bie 92afe gemaltig rfimpfen, aUein
bie Šutaner ftnb bocb too\)l ju entfd[^ulbigen ; benn erfienS
toerben fte Don i^ren $rieflern bele^rt, bap i^r £5ni9 ein
®ott auf Srben ifi, unb jmeitend mocf^te eS bocl[^ mobi auf
€in$ l[^erauS(ommen , ob man )>l^9{tf(^en ober moralifc^ea
108
ttnratb Dere^rt; ob man mit fenem bte 6petfeii ober mit
tiefem baS ©emiffcn leftreut; baS le^tere ifl t>tfaet(^t noc^
efell()aftet, unb bodl^ (ann ntct^t geldfugttet loerbett, baf e§
H^tvetlfti in anbern SBrttl^flen Strdnnen gegeben, beretl
gldfnjenbe SSerbredl^en man tn @r} nnb SRatmot gegtaben^
»elcI^eS noett fd^Iimmer ift, aU ipulberiftrten Xotf) in £o«
fen )U benod^tin. J^aftt man glei^ Veine 9>rie1tetr; toA^
puhi^tm, bet Sitann fet ein ®ott: fo frl^te ed ieč) mšft
an anbern Seuten bon mand^erlet (Sattnng , totl^t btefe
0fbaui>tungauf mand^frlriSeife anben Sag (egten, unb
folfllidl^ i^re Seelen tdgltc^ mit Unrat^ beftreuten. Wtm
benf e nut an etnen 9lero , obet tn neuern Selten an beti
graufamen 9MK)>)> bon Gpanien , u. f. tt>. , fo mirb man
Ut ®)>dttmtcn iibev bie SSntantt \i^ i^tibtn tntf)atUn
mfiffen*
3n ben^eMrgen bonSutan gibt ed bmerlei Vrten boti
8a(h^)ieren,Dfetbe, »Jtfe unb — ©etbet* ®te fte*
^en trn gleid^em ^reife. fflSmlič) ftlir ju^et fRupitn lana
man itf)n Sage lang etnen fBod obet eine %tan miet^en*
2)te ŠStfe tragen btS l(iunbertunbft!nfiig |>funb, bermutb«^
Itdf^ bte Srauen ntd^t »eniger; benn fte tragen au(b bte
SRannfr auf bemStAdPen; nid^t n>ie bieSBetberbonSSetnS^
berg auS 8tebe unb Sreue, fonbern glet(bfan$ fiir jmel
9tu)>ien. 3u btefem ISBebuf b^ngt i^nen etn grof ed Jtiffett
an in)et Sragriemen iiber bte @č)ultetn auf ben fRMm
%xnah, auf biefe« laft ber SDlann ficb ganj gemacblfd(> nte-^
Ser, unb bte Srau (dfuft mit tl^m babon. 3bv folgen )tm
109
^nbere SBeiber, um ffe batin unb tvanti abjuISfen. Sti
€mopa , tpo bte S^omm nut geiDo^nt finb , bte SRanner
t>or ftcb f nten iu fel^en, totrb biefe ®ttvot)nf)At ilndfr
iaU$ beff)&ttelt tverben ; boc^ gtbt ti a\xč} mandE)e %tau,
ibte an ben Unarten ibted SRanneS fo t>iel ju erttagen b<it,
ba0 ffe rooi)i mand^mal Ueber mit etner IButanerm taufcbte
iinb tl()n auf bem fHMtn truge. (?$ ift ju t>ern)unbern, baf
nod^ fetn ^ptlulati^tt iCaufmann in $reu^en auf ben 6in^
fall geratben i^, eint Sabung S3et nfiet n nač^ SSntan ju
fdi^iden. <Sr tonnte burcb eine einjige gltictlicbe 9leife un^
erme^licb reicb merbrn ; benn bte fiSutaner jieben im ^ant
bel ibn Um ®oIbe por« SBdtbe man t)oIIenbd in ičonigS«
Iberg oHerlei ©o^enbitber baraud fd^nil^en lajjen , fo tSnnte
man ben 9>rei8 bed Sernfleind nacb llBelieben erl[)oben, unb
0ft fur ein fktned Ungel^euer &^a1it eintaufcben. SBarum
jte^t Dreupen fo menig 9Bortbei( oon bem il^m eigent^Cfm«
Itd^en 9)robuftef marum t)etf4itfft ed badfelbe nicbt in ®e^
flcnben, too eS mit ben S>iamanten faft in glei(bem SBett^e
fel^t? — t>evmut^(idl^ meil eine fold^e Stetfe abenteuettic^
fd^eint, unb meti nut auf etovbentlic^e SRenfcben bad
Vbenteuerlicbe in fi3egebenbeiten bed Saged Dermanbeln
ISnnen* SoDbringt beren Stner tttoai bergleidj^en, fo um^
tingen ibn bie gu^ot f)>5ttelnben ®a{fer, unb f^reien:
tli bad l^itten miv auc^^ gefonnt! — Su 2ai»eniier'S3eiten
f^mm t^ier Irmenter na4^ IButan, gerabemeged auS dan-
iti, mit Semdetn belaben, aud melc^em {te aDerlei ju
Sutan nttfftU Siguren l^otten brecl^feln toffcn.ete bra^«
lliO
itn {iebem ASntge, um bte 3al^I fetner^au^gStter ju ))ei>
mell^ren. @te getoannen unge^eure @ummen babet, unb
beflagten nur, baf fte tn2>anjtgfetnfogrofe$@ti!(rS3eni«
fietn b^tten ftnben tonnen, um cm ®o|enbtlb mit fe(b9
^irnerTif Dier jD^reti unb t)ter ^dnben barau$ iju fcbnt^en^
fijfr melcbed ®e. SRaiefldt mit SSergnfigen, 2)ero @(^a^^
(ammer murbeu au6ge(eert l(^aben.
aSir glauben und in taufenb unb eine 9la4)t t^erfe^t,
n>enn »ir bie SBef^reibung lefen , meld^e 2>aniel®^eU
bon, ein %attcx bet englifcben JCompagnie, oon einem
@aale im $a(afie be$ itSnigd \>onTlxxatan ma<bt Siefer
@aa( beigt mitSlecbt betgolbene, benn feine SSanbe
ftnb toitllid) fiber unb iiber mit ®olb)>tatten belegt. 2)anii
fiebt ein Sl^ron t)on purem ®oIbe barin , unb um biefeti
Sbton l^dngen ungefdl^r l^unbert ©olbtlumpen, leber )U
t>ter)tg 9>funb fcbmer, tn@eflalt t)on Sutferl^fiten. ^emer
ifi ber SEb^on Don einer SRenge golbener IBilbfduIen iti
Sebendgrope umgeben/bie jnoar l^ol^t, aUt t>o^ menigfienS
itoti 3oII bt(f, unb mit {Rubinen, @maragben, @a)>^irett
unb diamanten Don auf erorbentlicber ®r6pe bebecft ftnb*
S)iefe fofibaren ®tetne ^dngen ben £Bi(bern an @tirn,
JBrufi, ©iirtel unb 2(rmen. SRitten im@aale fie^t no(fy
ein golbener SEifcb , unb auf bemfelben ein golbened St&P
d[ien, in bem jmet berti^mte iDbrge()dnge aufbemal^tt n>er'
ben« Sd ftnb jmei Slubinen , ieber fo lang ali ber f leine
Stnger, unb am untetn @nbe Don ber X>xdtt tinti ^fibner^
"•e«. 2>iefe iD^rgel^dnge l^aben f(^on mančftn blutigm
111
Jtrteg ^ttanla^t, mč)t dUtm tvegin \f)ra IdoM Sertl^S,
fonbern aucb megen ter SSolBrneinung, tte ein ^allabiutn
aud tl()nen mdct^t, unb bem SSeft^ct berfelben ben Sorrang
26er aHe fetne SRttfurjlen htiU^t S>arum ful)¥t auc^ ber
Stonti ober 9>atba Don Xrrafan unter anberm ben Sttet :
»SSeft^er beS met^en (£lepb<^nten unb ber betben jD^rge^
Ibdfnge, folgltd^ SJe^errfd^cr ber jmolf Aonige, bte tl^re
Stopft unter feine guf fo^Ie beugen.'^^ Diefc fojiboren OJ^r*
ge^ange trdgt er aber nur anfeinemitrSnuniStage, t>er-
mut^It(t), noeit fte i^m fonfl bte t)l)xm jerret^en tourben. —
fSRan {tel^t, ber golbene ® aal t>on Tlttatan roart einer
mUitdrif4)en grpebition »ertb. —
^xč)t toeit t>on £) rte ta n, in bemfelben £omgret4)e,
beftnben ft4^ etnfi3erg unb etn ®ee, bte betbe 91 a um a
ffti^en, etne furd^tbare 6tn5be, t)on »ttben SlS)ieren unb
bon etnigen S3erbre(bern Utoof)nt, toelč^e (e|tere babtn Der--
bannt n)erben, um ben Grfteren ©efeHfct^aft ju (etflen. ^ic^
bet tfl merf tt>urbtg , ba^ man btefen $Berbre4)ern bte %uf' '
foblen abl^auet, bamtt fte ntd)t fluf)m finnen. Sin fo \
{t(^ered SRittel, bie %lui)t ju t)erbinbern, n^dre in ber neu« '
ern itriegdfunj} )u empfeblen. @ine ganje Tttmn mit ab'
gel()auenen @ob(en n>iirbe SSunber bet Sa))ferfett tf)un;
benn auc^ ber Setgfle i|} tapfer, n>enn t^m nt^itS anberS
fibrtg bleibt. —
S)iefi3egrtf e ber Tlttatann Don 6 dS^ 5 n b e i t ftnb aud^
t>on ben unfertgen ein mentg t)erf(()ieben. ® ie lieben eine
brette f^latte @ttrn, unb um btefen IBorjug ju t)erf(^affen,
112
btnben {te ben neugiebornen JCinbetn 9Mtm l)on Sdld t>or
bie ®ttrn. SSSenn etn 2(rrafaner fetne ©eliebte retjenb fin-
ben foll, fo m&^en ibte 2(ugen vtd^t tltin, if)xt 9tafenl5(l(^er
vec^t mit fein, unb ti)re Stiren bU auf bie @(^ultern ^dn^
gen. — (S3 iDdre ttt ber Xt)at etti lufiigct unb jugletc^ fej^^r
tnetfmurbiged @c^aufpie(, tumn man einmal in einem
etnjigen @aale aOe bie Sllabcben oetfammeln tSnnte , bie
bei tl}ren 92ationen fur bie ^4)on{len getten. ^immel!
ti>tlč)t ©effalten n>urbe man ju fe^en bctommen ! unb »te
n>urbe eine iebe biefer Damen uber aUe bie ubrigen fpot^
Unl —
£)ie @5^enbi(ber t>on ZttaUn merben tm SSinter be-
itit, bamit fte mOft frieren foOen. Sdtiili^) tt^itb einer ber«
felben, Kiaj-Pora genannt, an einem gen)iffen gefie auf
einem S^rtumpb^agen berum gefabren^ unb t>on neunjig
^riejletn in gelben atlafTenen ©emanbern begleitet S)anit
legen {t4 bie frSmmfIen TCrrafaner quer ubet bie @tra$e,
unb taffen ftcb bon bemSBagen ^er^uetfdl^en.Knbere rennen
in eiferne ®pi^tn, bie an biefem SŠagen bfroorragen, unb
bef}>ri6en ben Kiaj-Pora mit i^rem fi3lute. X>k tveniger
^eribaften fucben minbefiend einige Srof>fen )>0n biefem
{offbaren jiBtute aufjufangen , unb bie |)riefter oermabten
bie eifernen @))i^en ald 9ieliquien. Diefer ®ebtau4> ift
ttnS nicbt fo fremb, atd er auf ben erjten Znhlii fc^ieint 6S
liabm JU ieber 3ett au(b bie {ultimrtejien 9{ationen ibre
falten ®d^en mit ibrem Slute befprengt, nur f^alt man e9
tcbt ber SRabe mert^, biefeS Slut aufjufangen ; ti btingt
t jBoben. —
118
®te Hrt unb SBeiff ^ tok @etne attatanifč)t SRoieflat
3(Qer^oc^fi Dero S3etf4)laferinnen wa()len, tji eine ber felt^
famjifn auf®otte$@rt boben, obgUid!^ nic^t ganj t>ern)crf'
Ucb* ^ie ©tatt^alter in ben ^ro^injen, beren jmSlfe ftnb,
fu(t)en ialE^rlic^ jtvolf SRabdf^en aui, btetn brmfelben 3a(^re
geboren morben, unb laffen fte, auf ^ofien be$ ^ofed, bt8
)ttm gmolffen 3al^re erjteben. X)ann loetbcn fdmmtltd^e^
gu einer foId()en itonffri^tion gej^orige SRabcben nadi^ bet
Sieftben) gebrac^t, toofte, mit einem baumt9olIenen ©e«
tvanbe befleibet , fo lange in ber bei^en @onne ft^en mttf'
fen , bi$ {f)re ©emanbet ganj t)on @dE^n>ei^ burd[|brungen
ftnb. ^iefe ©emdnber brtngt man bem ^onige, ber einS
nad) bem anbttn ber it 6) t, unb bieienigen a\x^w&f)U,
beren ®txuč) ibm am n>enigflen iumiber ifl. Sie fibrigen
t>erf(6en(t er an fetne ^5flinge* — Unter allen S3ol{ern btefer
i{)albinfel legen bie ^eguanerinnen ben geringften
ŠSert(^ auf bie @iUfamfeit @ie ge^en fafi nadenb ; nut
um bie Senben tragen fte einen ©tirtel t^on burcbftd^tigem
3euge unb nadl^Ioffig t)orgebunben. ®te entf4)ulbtgten fi^
M ® 1^ e I b o n bamit , baf eine x1)ttx oormaligen ASnigin«
tten eS fo t>erorbnet l^abe, um gro^ere Unorbnungen (u
utifUtm, unb — bteSSegierben berSRannerfletd ju retjem
jbai le^tere betreffenb, fo bringt imif)nl\č) ein foIdj^eS )Ut
6dS)au ®tellen bet n>eib(i4^en Steije gerabe bie entgegenge*
fe^teSBirtung i)ttt>ot. X>a$ mijfen bie euro^difd^en X)amen
fe^t gut, barum Dev^Iten fte and), toit Sebermann
t9etp , t^re Stei^e fo auperorbentUdj^ forgfdittg. — 2)te ^e*
114
guantfd^en ^eiratl^en metben o^ne Um jianbe auf beUebtge
3ett gefdt^Ioffen. Huč^ ben Sv^mben bieten bte Sdter il^re
S64itet fe^t btenftferttg an, unb laffen jtdl) einen 9tei$
beja^Ien , ber Don ber X)auei: ber SSerbtnbung abl()dngt,
Stetfen bte Sremben ttieber ob, fo fe^ren bte 9RdbdS)en un^
befc^^tmpft tn ta$ Ddterltc^e^aud imM, unb ffnbenbarum
ntcbt nttnber toaitrt SRdnner. JContmt aber ber f^rembe
n)teber tn'$ Sanb , fo tann er bte tpdf^renb fetner ^brnefen«
\)ext t)er^etratbete ©eltebte juritcf forbern , unb bann let^t
pe if)m ber SUlann ftir bie 3eit feiner 2rn»cfen^)eit. —
(Sd gtbt etne ©attung t)on fi3ettelm5ncl|^en in 9 e g u,
bte etnfteblertfdt) in ben S93dlbern n)o^nen, utib jmar auf
ben ()0(^|ien 93dumen, in einer Zri t)on Stdfid)t; boc^ 9e^
fd^te()t bte6 nid^t, um bem <|)immel nd{)er ju fetn, fonbern
nur, um \id) t)on ber Srbe, bte mit reiffenben SE^ieren be«
becft i|i, ttwa^ }U entfernen. 2)a$ SSolf l()egt fdr btefe
ajlenfd^en eine fo abgefd^marfte S^rfurd^t, bag eS fogat
mit groper fi3egier baS SBaffer trinft, in melc^em fte t^ite
^dnbe gen^afd^en l^aben«
Ueber (So(btndl)ina ^at ein ))ortugieftf(^er Sefutt
un6 allertei ®e(tfamed berid^tet. Qx n)urbe Dor tttoa jmet«
|)unbert 3af)ren t>om ^abfte jurn SRifftondr in "Sapan be«
ftimmt Xm Xap (Somorin befu4)te er bie reidlie ^etlm-
ftfc^erei, unb mad)t bie SSemerfung, baf , ba man einfl
ben 3efuiten an biefer iCfifie ein fdt^oneg ieoUegium entjo.*
gen, au4) fogtetc^ bie ^erlen Derfd^munben feten; a(6 aber
n ^6nig t>on Dortugal ben ®ee(enftf(^ern x1)x ^oKegium
11»
i9tebev d^iAm, fo l^£tten auč) bte ^erlenftfd^^er toieberum
tetc^eiBeute aM bem®d£)OD§e bed SReered beroorsel()ott
S)ad ectnnert on bte t>ormalige Gazette de France, wtlč)t
trn 3o^)r 1774 auS @c^weben beridl^tete: »Sebermann fii^te
ben toQf)itf)atxQtn &nfln^ bet neuen Stegterung, unb bte
^^drtnge »dren nie fo b^ufig an ben ^fijlen getDefem*^
iDa in 3opan bamald bte grofe 6^rtflent)erfoIgund
audbracb, fo gtng ber Sefutt mč) @odiitncbtna , too bad
^funbSucfer — »te tt>ir tn unfern SEagen feufjenb bemer*
fen — j»ei 9)fenntge fo|lete. @r bemul)te \i(i) Dor aHeit
Stngen, bte@)>ra(be ju eriernen, bte, befonberd tn beni
SRunbe ber Srauen, mte etn ©ej^ttfcber Don SSogeln tttn-
gen foO. Son etnem tleinen i(naben lernte er fte fo fletf ig,.
baf er nad) t>ter SRonaten fc^on bartn prebtgen (onnte.
Zuf einer Ueberfa^rt t)on WtaUa(a nad} ^a\>a begegnete
bem frommen Steifenben etn fonberbarerSufall. X>a^®d)xff
flte0 auf etne itlt))))e, bte faum ftcbtbar uber bte S)bttfldd)t
bed SBafferd l^erDorragte ; ed blteb feft ftgen, etn @c^tff'
brud(^ fdiiten unt)ermett)lt(^ : fd)on toflen {teb einjelne ^lart'
f en i»om Untertl^etl bed @cbtffed , unb fc^mammen rtngd
uml^er. Sn btefer duf erflen 92otb n>anbte fii) ber 3efutt be«
tenb an ben Aopf bed ^etttgen 2(nbread, bed erfien 9Rdrtt-
rerd \>on 6oc^tnd|)tna, ben er bei ftcb f^att^, um t^n načj
Stornju brtngen; unb {tel[)e, dfobalb lofle ft(^ bad ^č)\ff
t>om Selfen unb f4)U>amin (ufltg bal^itn, obne and) nur etn^
tnal etn Secf bef ommen ju l^aben. Stntge Ungldubtge metn*
tcn, ed tonne aud) too1)l mit xtd)Un Stngen juge^^en, benti
116
feaS &i)xff fei an \>kUn @teQen bopptlt itf&ttttt , unb bte
(o%ri{fenenS3reter moč^Un alfo t9ol()( nur Don btefer Siit'
terung geivefen fein. I>ai Derbtelt ftcl(^ fretltcf^ fo, aUetn
ba$ SBunber offenbarte ftcb bcnnod|^, a(§ man tm «|)afen ju
j|3atak>ia antangte ; benn be( ^pi%t Selfen batte aUerbing«
cin grofed Socb in ben S3aucb be$ ®(biffe$ grflofen, rvav
cUt abgebrocben , unb bad 33ru(b{iucf fuOte fo genau bte
iDeffnung , ta^ fein !£ro)>fen SEBaffer etnbrtngen (onnte.
6o(bin(bina toat t)ormaI$ nur eine ^rooinj t>on Sun^
lin, einem fRtič)t, ton todč^em ber Sngldnber S3 a r o n
itnS beffere iRad^^ric^ten liefert, al§ bte jener Sefuiten. 33aron
toat in SSunfin geboren , brad^^te einen groben SE^eit fetned
SebenS bafelbfi ju, unb toat ein ebrlicber, n)a^rbeitlteben-
ber SRann. SDie S^unfinefer ftnb l)alht Sbinefer, beren
IBefcbrantungauf tbrSaterlanb, beren @ite(feit, Stegte-
tungdform unb @d[^rift fte nad^abmen , ob fte gletcb ^btu
^en6 biefe tbre yiač)batn loon gan^em ^ttitn baffen* ^f)tt
^au)>t{labt, 6afd[|o, tfi, befonberd an 9Rar(ttagen, fo
Mltttič), baf , trofe berfe^r bretten ©trapen, man SRil^e
l^at, in einer l^ialben @tunbe l^unbert ®6)titU ootto&tU
JU f ontmen. — 3>ai SSolf feufjt unter f^atUn Vuftagen.
X>it Ttrmen, n^el^^e biefe ni^t bejablen (onnen, tnfiffen
®rad fuir bte f onigliclden Sle^^b^nten maben , unb fetbtgeS
siadl^ ber ^auptjlabt \či)Uppm, tt>enn fte au^ nocb fo wett
bat>on entfernt n^ol^nen. — S>te 3(bo))tton ber Jtinber tfl
itnter ben Sunfinefern febr gen>5IS)n(tdl^, unb felbfi Sremb^
linge fu4^en abo))tirt ju n^erben, um ba^mdf manc^erfei
117
»ebtficf ungen gu enfgel&en. ©utd^ uiele ®efd&fiif c wat e»
«u<|^ Saron gelungen, jt(^ oon etnem ^^ttnjen obo)) tiren
)Ula{fen, melc^ed tf)m aber f etnen Sort^etl brac^te , wett
btefer ^rinj unglucf (icl)ertt)ctfe nfirrtfc^ »urbe. — ©it Un^^
tnut bet Šamen totrb tn Sunfin l()drter bcfirdft aM ttt
fhitopa ; man liif^t bort ndmlid) bie @4^ulbigen, {te mogeti
fb f(|)0n ober i^orne^m fein ali fte woIIen — t)on (SU^t^an^
Itn jertteten. —
VEe S3efud^e toerben nut bet SRorgenS abgefiattet;
tS tvfirbe fe^r un]()6fltd^ fein, eine f^afere Sagedjeit gu
l»&\)Un. 3nt ©efprd^^ miiffen alle ttauri^e ©egenfldfnbe
forafam t)ermteben »erben* ©ogar »enn einem ^ranfen
bet Sob fc()on auf ben 8ippen ftftt, fo ^iltet man ft(?^ febr^
il^n an feinen le^ten ffitOen ju erinnern, rotil bai un^Sflid^
»dre. @te fragen ftd^ aucb ntemalS: »n>ie beftnbet 3^t
eu(!(^?** fonbern: »wo fommt SiSir l^er? »a§ l^abt 3i>t ge^
mad)tf * ®iel()t eS einer bem anbern an, baf et ftd^ ničft
tvof)l beftnbet, fo eriaubt er ftc^ iurdjani feine SemeiFung
barilber, fonbern erfunbigt {tcf^ bIo$: i>mt \>itl S£affen
»eif eft3l)riu5Kittag?*
(Sint gang ntut ® attung t)on Sc^meid^elet , bie bem
JtSnige Diel ® e(b einbringt, tjl ber ^ a ^ n e n f a m p f , t)ott
bem bie Sttnfinefer grofe Htbt)ahtx ftnb. X>xt ®rof en be^
fRtxč)i lafTen t^re ^df^ne mit ben ^dfl^nen be6 Jt6nig»
fdfm^fen, ttnb tt>etten grofe @ummen; bie le^tern mdf'
fen aber immer ®ieger Meiben. Siele t^orne^me ^erren
rutniren fič) auf biefe SSeife. (Si xo&xt f4)on brr SRfi^e
118
loertid, bie tunfineftfd^e ^of^@ttte in maiul^n SJnbem
načfiuat^mtn. — SSenn am 9{euia^rStage bie (Sutop&n
fič) bie %&$t lounb laufeti, um i^ren ®5nnern ju gratU'
lirett, fo oerf4^lie^en ()ingegen bie Sunfinefer an biefem
JCage forgfalttg i^re ^au^tt, unb gel^en nic^t fiber bie
©(^»elle berfelben, um feiner ilblen SSorbebeutung ju be«
gegnen« Srft am anbetn SEage ftatten fte i^re ®Iudn>finf4^e
ab. — S3aron beridl^tigt i>iele Strt^iimer, in meld^e Zat^er*
nier ^ttfaUm ift, ber ). 83. bie Suntinefet ald ein arbeit'
famedSolf rubmt;99aronnennt{tefaule8e(fenn£ulet, unb
gefiebt 1^5d^ftend ben SSBeibern jeneS Sob ju*
3n ben SSijTenfdl^aften bebiirfen fte Dor allen jDingen
bed ® e b <! (^ t n i f f e » , benn ibve gropte SSei«l^eit beflel^t
In beY Jtenntni^ einer grofien Ztna^l t»on Idieroglppl^if^ien
@(^riftifigen. S)aber gibt ed auč^ 2itnU unter i^nen, bie
in>anitg ober brei^ig 3abte, unb biSwetUn ij^tganjed Se«
ben lang fiubiren , of^ne ti ju n)agen , ftdl^ einer $ri!fung
ju untemerfem 3n ber SRat^ematit, 2Cfhonomie, blatni'
geffbicbte u. f- >v* ftnb fte bie gropten Sgnoranten, il^re
2)i(bt!unfi ifl ein bunRer ®d^n>ulft, gletc^ bem unfcres
SRvfiiter; il^re SRuftt iji ol()riemiffenb ; e8 ifl ba^er unbe«
grcifli(b# n>ie Sa))ernier fte ju einem ber aufgeHdrtefien
fiSolfer bed£)Ytent§ f)at mad^m fonmn. SSonbenS^inefem
tpetben fte93arbaren gcnannt Ste tvoren no4i ^a(be9Bt(be,
M iene fte unterjjocbten, unb einen SSiceKnig babin fanb«
Un, ber bte (^inefifdf^en ©efcfee einffibtte, unb — no*
Oimoliti^tit ber mcifien Sieger — bie Uebem^unbenen,
119
^uv4^ ttebermutl^ tmpMt. &n ta)»feret Wtann ftani auf,
tx ^ief ^t , unter tefTen ^nfiil^rung gtiffcn bte Suntinefet
'|U ben SSaffen , ermorbeten ben SSicetSntg fammt allen
femen S^ttufern, unb ffi^rten einrn gliicfltc^en Arieg gegeti
bed ^aiferS SBajfen, ber fte natitlič^ (Smporer fc^alt, aber
bo(l(^ enblidl^ nadi^geben mufte, unb etnen Sra{tat mit
t^nen f((^lof, »elc^er fttt mer^unbert unb funfitg Sa^rett
treultcl(^ btobadjUt n>irb. ((Suro))a l()at femen einjigen fo
lange beobad^teten Zrattat aufiun)etfen.) itraft beSfelben
fd^icfen bte S£unf inefer aUt bvei Sal^re ®ef4ienfe nad^ 9>e'
f ing , bte aU ein Sribut betrad^tet tt>erben , unb bte ® e^
fanbten erKaren, tai il^t SSoK bte Srei^eit bed Jtatferd
@nabe berbanfe. Unter ben ^ojibatfeiten, bte fte mttbrtn'
gen , miplffen \id) leberjett auč) SBilbfiifulen bon ®oIb obet
@tlber beftnben, »eld^e Serbrec^er Dorfiellen, bie um
®nabe fle^en , jum ^nbenf en on jenen , an timrn č)Xttt\i'
fc^en Stcefontge t>erfibten SRorb. Sie pral(;Ienben (S^tnefer
empfangen bie ®efanbtf4^aft mit groflem $om)>. SSenn fte
felbfl bidmeilen einen ®efanbten bal)in f^itcfen , fo mirb tx
gleid^falld prac^tig audgeruflet, unb trttt ju 6 a f d!) o mit
«tnem iold)m Uebermut^e ouf , ba^ er ni^t einmal bem
^onige fetne 2(ufmartung mad^^t, fonbern biefer il^n be--
inčjtn muf • %ud) empfangen bie Jtonige i()r @tegcl bon
ttn ct)ineftf4)en ^aifetm
9Kan fann Ui(i)t ben!en, bap ^i, ber tunftnefifcfte
J^elb , ber 83efreier feined SSoltd, au^ beffen erjier £ontg
tourbe« 3n>et 3a^rl^unberte regierten feine 92ac^fommen,
120
lourben bann butd^ etnen SithtUm t>Dm Zfjtone se{Hfr)f,
»nb burdi^ etnen tapfern Stauber lotebet batanf geboben,
abet nut M ^aiUtibitbvci benn obgletc^ tbt fRttttt ft(^
mit bem Zittl eined fRtiČ9^-'%Mf)txxn begnfigte, fo mat
boili aOe Wtačft in feinen ^onben ; unb fo i{i tS gcblieben
^d anf ben l^eutigen Sag. 2>er G#on>a — fo lautet bet
befdl^eibene Sitet, unter metd^em ber Steid^-Selb^ert
^errfc^t — mdtbt na^^ ®efaDen Arieg unb ^rieben, gibt
ttnb t>ernicbtet®tfefee, t>erbammt unb begnabigt Serbte^
<^er, toerleibt iitUemta unb entfe^ berfelben , t^erotbnet
Xuflagen u. f. to. S>te (Smopdti nennen i^n ABnig, unb
geben ben 9lad(^fommen bedAi benJtaifettitel, in ber i<in*
Mfpta^t SRowa. Diefe (e^tern bringen i^r Seben tm
Snnern beS ^atafled ju , t>on ben 6))ionen beS @ d(^ o m a
untgeben. 9lnx ein- ober {meintal im 3al^re, an gemiffen
^eften , erfc^einen {te ifftntlič). 9Ran f)at ibnen baS eitle
SSorrecbt gelaffen , bie 2)ef rete beS ® (^ o » a burc^ etne
Unterf<!(^rt^ jju Jbefldtigen , bie fte ni(^t t^etmeigetn biirfem
Zudf bie SESfirbe be9 &d)ort>a ijl erblic^i gemorben. @ie
gleidS^en gan} unfem alten Major Domus.
S)ie dl^ineitr^^en ©efe^e ftnb jmar eingefu^tt, bo^^ bf^
ft^en bie Suntinefet audS^ ^i^(< eigene, alte unb neue, bie
oft beffev unb menfcbli^^er ftnb aU jene. Jlinber }. iB. iHt*
fen nic^t audgefegt n>erben, n>enn fte and) nod^ fo ungeflal'
M todtm, ba bingegen biefer barbatifc^e (Stbranč) in
Qf)ma, bem ^ungerlanbe, fogar butc^ ein alM ®efe6 t^et'
otbnet ijl. ^ingegen ^>errf*t bie ©ejte4)lic|)feit ber fRi4)ttt
%untxn toit — in anbern Sdnbern.
121
2)er Sd^otva ttnterl^At ieber)eit etne Vtrn^t fi3fu
f4^^tnnen, bidveOen bxB fSnfl^itnbert Dieiemge, n>etc|fe
i^m itn erfien ®o^a gebicrt, gemef e wt TlUtn etne gn>6e
Ttutfietd^nttng } bie dbrigen, fammt tl^ren Jtmbern, fiffttn
benSiteIDuebaunbDucong, fo mel aU unferiSrcel'
len i* 9lnr tm 3((ter, toenn bie ^pung, Jttnber {u jeu--
%€n, i^erfd^iDnnben tfl, 19 1 1 m &f^ 1 1 f[(^ ber ®d^oma mit
ttttft %tau wn f 5mgtifl|;er X6(unf t, bie oUbann Sanbet«
muttct genannt nnrb. Sei bet Saljil i^rer ®attinnen
fe^ bie t)onie^n Sitnfinefer weniger auf 9ič}inf)tit,
aM auf Solente in ber SRuftf, im Sanj, ®efans unb
afUml, t0a$ lum Seit^ettreib bient*
^ie (Stoftn bed fRtič^i btirfen wx bem ®(l^oma mir
mit načrten Sfifen erfd^einen. @ie tibenreidi^en il^re SBitt'
((Iriften fnienb* Tiu$tt eitter ^a^^lmč^tn ®atbe ifi er aud^
ton wt' bid fBnndunbert SSerft^nittenen umgeben, mei--
9end jjunge Seute, aber fb ilbetmiit^tg , ba^ fte t>om gan«
jen Solfe.|9erabfd[^euet toerben. ffienn fte {leben ober ac^t
Sal^re gebient f)ahtn , fo merben fte naH^ unb na(l(^ )u ben
l^5(^{len 9tei4f$n)iitben erl^oben , oft mit 3urfi(f fe^ung ber
«erbten{lt>onfien!i9Ranner, eine Sitte, beren {!(^ oud^ rooljl
euro))£tf(l(^e <|)6fltnge ju erfreuen l()aben. 92un lE^aufen fte
Gd^di^e burd^ @rpreffungen, n>enn fte aber flerben, fo tfi ber
®d^ot9a t^r etnjiger Srbe, unb S3aron metnt, baS fei mol^l
tKe )>oltttfd[|e Urfac^e, n>arum fte fo begtinfiigt n>erben. SRan
ttnnte t)teUeid)t nod^ bie l()tniufi{gen, baf ein ^pll^^ftfcb (ober
moraltfd^) entmannter SKenfc^ immer ein befferer @Hai>e ip*
122
X>n &b itt Sfftte I9trb t>on ben Orofetr gu Vnfang
iebeS 3al^te9 erneuert, unb mcnii bte Geremente Dordber
tft, fo begtbt (ic^ etn 3eber nač) S^au^t, tim ba bte iUičft
J^ulbigung optt feinen Seibern, itinbern unb ^au^enof*
fen JU tmpfanitn.
ZUt, bte ftc^ attf SBtffenfcbafien legeti ober em ^anbm
t0ttt Derflel^n, ftnb — fo wte ^ormatt bet itnft — fret t^on
{Refruttratig. 2(n fcb^n geiDa^fetten 6oIbaten| tv£flt ber
@4)on>a eben fo groflett SefaOen, olft t)imnaM ber it5tttg
Dott 9)reuf en. 2>te tuttfineftfi^en 9oMbotnev btettett glet^^«
faOd unter bet ®arbe*
jDte fRti^tn, tt>eitn fte alt tpetben, berf4l»enben gtroft
Gumttten ffir (oftbare @£rge. Gin SRann , iveld^er fKrbt,
tptrb mit ftebett femer beflett Aletber atiget^an , ettte Statt
gar mtt neun. £>te ®£rge toerbeti ntcbt {Ugenagelt^
bad todre etne Seletbtguitg fit ben Sobten; fte »erben
t>er{tttet. 93et ber IJBeerbtgung erfcbetnen bte ®5bne beS
IBerfIorbenen in itt)x groben iUetbem, unb fKt<}en ^čf auf
&tiit, ium 3iid)tn, baf ber @<bmeri (te ntebet ju tprt«
fen brobt 2)er dltefle — menn er fetne Knblic^e Stebe rec^t
auf aHenb bemeifen lotU — ntufi ftd|^ tn ber Zf^at Don 3ett
juSeitniebertoerfen, unb ben Seid^nam tiber ft^l toeg trageit
laffen. SBenn er mieber aufflebt, fo mufi er i>erfu(ben, mit
beiben ^dnben ben ® arg xMw&ttt ju jieben , glei(|)fanr
al$ molle er ben SSater mieber unter bte Sebenbigen )urti(f
f&fivm. Sbre Srauerfleiber ftnb afcbfarbig ; fte fc^neibett
^(^ bte ^aare ab unb tragen etne Xrt Don @trol^mii^en^
123
aHed ba$ bret Sal^re lang , lo Jl^renb toeldftt 3ett fte aud^
fummerlt^^ leben miiffen, unb nidiit etnmal l()etratl^en bfitf
feit, toenn fte ntcbt tbre ^(nfprdi^e auf bte 6rbfcbaft Det'
{teren iDoHen. Aetn 93egrdbntf ju a^alttti, ^čftint \i)ntn An
tUn fo grof ed Unglucf , ali t>or alttn Seiten ben @rted^en.
S)te 93lmben fie^en m l^oben Qf)xtn, benn {te {titb
f4[mtnt{t4^ SSabrfager, uttb tnan bebarf alfo ju tl^rem Un»
terl()Qlt m Suttfin (etner Snfittute, tt>te ba6 ber Quinze*
vingts iu $artd. fiSei unS {tttb bte tieueflen SSBabrfader
aud) bitttb, abet nt(bt an ben Xugen« — X)er grSfte Stetcb'
tffum ber S£unftnefer tfi bte @etbe« 3l|>re mfiriret^ien SSO'
gelnejier ftnb befannt
6tn Jtorbcben t)oniBIumen mu^ beren t)on aOen ®aU
tungen unb t>on letner ju Dule entl^alten ; barum werb^
btefe @ttjje ll)ter abgebrodjien; um fiinfttg in @tam fort'
fiefe^t JU merben.
®te @ottitt 3Kagaba uttb bet@ott ©d^Merb t.
l37d e^iflirt m ^artd etne fogrnannte ctUxfč)t Z t ar
tem te, roelčft monatliif tbre ](b()anblungen (efttt>etfe
mit itupfem berauSgibt, alfo fel^r fletfig arbeitet, toai i^r
tlbrigend nid^t f(bn>er faHen fann, ba ber ungel^eure, t>on
ben Seutfc^en aufgefpeicberte Sionati) Don X(tertbumS«
funbe — nteifiend ben Sranjofen nodd unbefannte @cb£^c
— fur Dielc ^af)xe l()inrelcl^en roirb. 3n einem ber neuejleti
^efte Ifat S^m Solj^anneau feinen Sanb^leuten erjA^It, bafi
124
bte alten Ca^^feti ctne ®9ttttt SRa^aba bere|rt l^olbtn,
bmn Scm))cl ^u SRagbeburg Stati ber ®ropc ger^rte* ®te
flanb (na<(r Šdf^cbtud) nacfenb auf rinem SBagen, ba«
il^tt)>t^nitt aSirten grfrint, eme brennenbe Sadel auf
bcr IBruft , bte Sdthtgel in bet red^ten unb bret golbent
%e))fel in Ut Itnfcn <!^anb trogenb* S>ret junge nacfenbe
9H&i<l^tn mit t>erfdl^Iungenen |)dnben, eine Hrt ^on ®ragten,
itmttngten fie unb boten tl^r gldd^faOd Tltpfa bat. 3br SSa«
gen erf^^ten mit 9(offen, 9ič)t9&ntn obet Zouben befpannt
2)et 9{ame SRagaba 5f^t bem Setfoffet ein loeiteS
f$elb gu bem beliebten fft^mologifttem %afl in aUtn not*
btr4)en @)»tQ(l^en foO ti ein SRdfbc^en, eine Sungftau
bebeuten. C^ai gt(t bod^ nut t>on bet beutfd(^en ®!pta«
dl^e unb il^ten SEA4itetnO SRagbebutg to&rt alfo bad
^attl(^enof>oltd bed 9lotben$, bie Sungftauenflabt; bet
9tamt SRagbalena tdme l^et t>on SRdgblein,
fDlagb, SRagaba. Die Sfeife ber l^eiL SRagbalena in
eincm &č)ifft offm 6egel foU eine ZUt^om Don bem ^im«
nteBIaufe be$ tungfrauli^^en SRonbea fetn. X>\t f(^5ne
SRagellone (tott fennt n\č)tbm ge^Brnten ®tegfrieb?)
t)etbanFet gleid^falld xt}xm 9lamen bet ®9tHn SRagaba, fo
tote eine alte @tabt 9RagaIon a , bet @t^ eined 93tfd^ofd,
bte t)on ben @atacenen jer^ort unb bet bifc^ofltdde @i^
nad^ SKontpelliet Detlegt »urbe. ©elbjl btefc« SRontpelliet
l^eif t etgentlid^ Mons puellaris, Afont puellier, 3ung'
ftauenbetg.
Wt\t filjnlicliet ^unjt ju finben, ti>a8 man finben »i 11,
12S
f)at J^ert iemi be aRuffet fiber fcen ®ott @(^tt>erbt ge^
fdbrteben« ^ e t o b o t er}dl()It, bafi bte Gcptben ein ®d^n)ett
gottltd^) Derel[)rten, t^re 9Renf4ieno|)ter fdblacl^teten , mtt
bercn IBIute eS brfprengten. SBenn bte gottcgbtenjlltc^en
Š^ierltc()(etten Doritber iDaren, fo Dern>al()rte ber Siirfi beS
@tamme6 obet ein $rie{!er bad l()etltge @č)tottt Sucian
beffdfttgt btefe ^u^fage ^ttoioV^. TLUt bte 93arbaren, »eU-
č)t bad t5mtfd||e 0?etd|^ iiberfcbtoemmten , t>erebrteti btefe
obet jene SBajfe* Dte S^eutfc^en nannten ben ®ott
9d)totxbt ^err of lanb, ^errber @rbe, (ja tt>ol)l!)
tinb barau$ foHen bte Stanjofett getnacbt f)ah€n Sroulonb,
Sioulanb, 9i o I a n b (!). 3u Stavi be§ ®tof en Setten madS^te
man ben hxa\>flm jungen Stttter ju btefe6 JKmferd ®(t)ii>ettf
trager unb nannte tl^n Stolanb. 3n ber golge evfanb man
aUt bte befannten S<^be(n, t)erfe^te t()n unter bie «|)etltgett
itnb bcma^rte fetn etgened Sd^mert aI6 etne 9ieltqute. @o«
gar bte 3^urfen foOen trn fccb^jebnten 3a^rbunbert etnem
gemtfTen $eter fBalon etn ©ct^merbt gejetgt 1)ahm, »elc^ed
jte JRoIonb nannten unb gro^e Cr^tfurd^t bafdt bejeiglen.
SBte tjl aber 9Io(anb, Ratl bc6 ®rofen 9leffe, etn t&xr
ti^č^tr 9>rinj gemorben? — Unfer 9io(anb fon>o^(, aU bet
bet Xut{en, tfl {etneen>egd bet, t>on »elc^em (Sgtn^atb
iprid^t, fonbetn jene ©ottl^ett bet Septičen.
Senn aOed btedgleid^ nutS3etmutl||ungen ftnb, fo fann
man llltngegen mit @ei»tf bett oetftc^etn : ba^ btec^ttfflt.-
dS^en Gutopdfer nod^ bi« ie(}t btefe I)obern ©egenffonbe
i^tet Cctel^ning ffnnen, aU bte ®ottin SRagaba unb
12«
ben@ott ®4^metbt; befonberS mup bem (e^terniebe
nnbere ©ott^eit metc^en.
^iflorifc^eg ©emcilbe ber SJlationen*
llnfer btefem SJitel t)at ein Jg)errSonbot čine fpnd&rO'
nifltfc^e Unberfal^ifiorte geltefert, bte l()Dct){i mtttelmd§tg
ifi, unb Don fei)t bef(t)rantt(n 2(nft(()ten jeugt, Don bet obet
bte fratiiSftfct^en Stecenfenten , bie oft bi$ jur 2:ad)txlxi)hxt
itntvtffenb ftnb, mit t>te(em $runf bel)aupUn, fte fielle eine
ganj n e u e, t)ortreff(ic^e 9)lanier bar, bo^ ©emalbe \ammU
(td)cr 9lattonen in Sinem ^amm ju t)ereinigen , unb biefe
SRanier fei fo neu, baf e$ bister tein 9Bort bafur gege-
i^en, unb ber SJerfaffer fič) genSt^igt gefe^en \)abt, ein
neueS SSort ju erfinben, namltdl^ ba6 SSott ©pn*
d^ront$mu6. .|)err Sonbot ifl ju bebauern, ba^ er \ič)
mit biefer Srftnbung fo Die(e SSMt^t gegeben ; ei f^attt eS
in ber erflen bejlen beutfdl^en ®č)uU erlernen f onnen ; ia,
cr t)&ttt ^&Ttoaf)t beffer getl^an, n>enn er, flatt fein angege«
bmti SBertju f(^reiben, bie Dortrefflic^e ti eine SSelt^
gefdi^td^te t>on ^ d It ^ uberfegt l^atte , bie iebem Sel^ret
ber ©efdi^tdtite empfol^ilen ju tt)erben Derbient. £>a tvorbe
(r mit (Srfiaunen feine Srftnbung benu^t gerelS)en l^aben,
tioc^ ebe er fte ber SSelt mttgetbeilt batte* Uebrigend n)anbelt
er freilict^ n\d)t mit 9> o li^ auf gleicber iEBalSin. @r tf< ft^
*»efonber8 an bie ©efc^id^te ber Snben, bie er fo lange ali
Ur
ni58tt(l() )ttm 9RttteI))unfte nalbm, toeit — ftt tte aUtt ge^
tDtffefte fet; benn, bie erjlen SKenfc^en lebtcn mele 3<»l&r^
ll^unberte ()tnbur(^ , t)te ©enerattonen l^atten freUtdS) 3eit/
fic^ mit etnanber ju U\pxei)en uiib einanber bte SSege^
1)tn\)t\Un mttiut^etlen* SSon 2tbam btg jut @itnbflut
i&i)lt man mt U^h^^^ f)vint>ttt unb fed^S unb ffintjig Sald'
te. 2(bam felber nourbe neun t)unbert breigig Sa^re alt.
SBie leic^t tfi e§ m5gltcl[^ , bafi Sinet fetner ®5bne noc^ jut
3ett ber @itnbflut tebte, unb tt>otil gar in berfelben nm^
fant. 9taturlic^ maren et tinb 9loal^ gute 93eFannte ge--
toefen, foIgUct^ fonnte ^loal^ fel^r tvo\)l bon ben 93egeben'
lieiten ber @4)6pfunfl untemc^^tet fetn. ©onber 3tt)eifel
lebte er audi) toteber fo lange , bag er ba$ SSergniigen ge-
nie^en fonnte, feiner neunten obet je^nten ©eneration bie
aBe(tgef4i(l[}te mitjutlS^eilen. SBon ba bi$ auf SJlored ifl nur
nod^ etn @4)titt unb foIgUdi^ ermiefen, bafi SKofeS feine
©efd^id^te l()9(^{ienS au8 ber bierten unb fiinften ^anb trn-
^fangen l)attt.
3n ber Solge l^at a bem ^errn Sonbot unmSglid^^ ge«
\č)xtntn, bte ®t\č9\č)U aUtt SS5Ifer auf bie Suben ju be-
}iel()en , unb er l^at alfo nač) unb nadl^ bie 9>erfer, bie ®rie«
4^en, bie Sionter in ben SRtttelpunft gejlellt. Son ben fRi^
ntern t^ut er aber etnen geioaltigen ®prung auf bie Sran«
jofen, um bie ft<^, fett bem Gturj beS r5mifd(^en fRtič^i,
alled brel^en mni , nUič) alt n>dre btefer Gturj t)or v^an*
iig Sali^ren erfolgt
12«
@ttte alk Settl^efbtgttttg bet: Stiben*
^9(ei(l|^ na4ibem ^arl I. Don @ng(anb ^rone unb £eben
t)etlorrn batte , entn>atf€n dnige 3uben bcn $lan, {tdl^ tote«
ber in Snglanb meberjulaffen, Don melc^cm Sanbe fte burdi^
aUe®cfe^e aufba6®treng{!eauSgef4^loffenwaren* Grom«
n^ell l^orte fte genetgt, magte aber boct) nt(l()t, fd^neQ ju
entfc^eiben, benn e$ gab grofe SBorurt^eUe ju ubenotnbem
^an ernannte Aommtffarien, um ben ^lan ju ))rufen,
unb bet btefen n>urben ®č)tifUtt etngeretc^t, bte fur bte
!3uben fei^r ]()erabn>urbtgenb maren. 3()r 3(bgefanbter, bet
bte ®aČ9t am etfrtgjien betrteb , toar etn gen>tffer StobbU
ner, 9Ranaffel() 93en Sfrael, etn ®elebrter unb bra-
t>er!S{ann. Qx fdl^rteb etne ®cl()u^fcl()rtft: Vindiciae Ju^
daeorurn ober a letter in Answer to certain objec-
tions u. f. to. , bte tn unfern Sagen , too man bte 3uben
fo t)OČ) erl^ebt, etn neueS Sntereffe ^tmnnt, tt)e\l^ meti
man bte abgefc^macFten S3efcl[)ulttgungen barau9 tennen
lernt, bte bamald mttunter ben Suben gemadf^t n)urben,
(1656) tl^etB noetl fidf SSormurfe barunter ftnben, Wilč)t
ben 3uben nod^ ^ntt gema4)t werben.
pit erfie Zutla^c bel^au|)tete,^ baf bte Suben am
£)fierfefie 6l()ri{lentmber ^(^la^UUn, um iai fiSIut a»
@auertetg betibremJiBrote ju gebrau^en*aSanaffebgIaubt^
btefed dlberne ®tx{id)t Tei t>af)tt entjianben , baf trgcnb etn
ilRdrber, um fetne Xf)at ju t^erl^etmUc^en, ben Srmorbe«
12»
trn m b^i ^ani tirni 3uben ittootfm, unb bann beti
Ictdf^tglaubigen $obeI Der^e^t l^abe. @t fi{IS)rt an , baf e^
tm itibifcll^en ©efeg au8bri!(f(t(^ t>txboUn t ji, ba§ IBlut
trgenb tinti ®tfd)ipfti ^u effen. S)aS gebe fo toett , baf^
tpenn fte ein 6t fdnben, in bem {tcl(^ etn S3(utdtropfen be^
finbe, fte bad @t megtoilrren; au4i toenn t()nen, beitn
Zbbtii^tn tinti StMSdvoM, etn tventg SSlut au§ bem
SalS^nfletfcfi trete, unb an bemJSrote jtd^^tbar »erbe, fc^nit-
ten {te ba§ beflecfte ®tucf forgfalttg ah. SBie {onne man
alfo glauben , ba$ {te SJlenfcbenblut genfiffen ? — ^erner :
S>u foliji ntd()t tobten, fet etnd t^rer jireng(ien ®e«
fel^e , unb fRabbi SRofeS fage auSbri!(fltcb: »Srembe SSoU
fer betvejfenb, l^aben bie Tilttn un§ geboten, tbre Sobteit
JU begraben n>te bte unfertgen , ibren 2Crmen betiujiel^en
n>ie ben unferigen; um be^ SriebenS toiUm, unb n>etl ® ott
feine 33armi)eritgfett uber aUt ^reaturen erjirecFt^^ — ^čf
fann uor ®ott bejeugen, fugt SRanaJTeb btnju, bafi metne
fi3ruber ju 2Cmjierbam etntracbtig unb brfiberlicb mit ben
Sbnjien leben ; ič) l)abt bteimal gefeben , ba^ {te {tc^ in'^
SSafTer gejiurjt baben, um (Sbtijien ba§ Seben )U retten^^
S)ad ®efe% 9)lofe6 t^etorbnet : )»S93er feinen ^necbt obet
feine SJlagb mit einer 9?ut^e fcblagt,ba^ fte unter feiner ^anb
jletben, ber n>irb mit bem Sobe befiraft; leben {te aber
noč) etnigeS^age, fo bleibt er ungejiraft, meil {te fein ®elb
ftnb;^ bai beipt feine ®flat>en. 3m etjien Salte lourbe
toraudgefe^t, bap ber ^err bie 3(bfid^t ge^abt l^abt, fei«
nen &tiat>tn ju tSbten. SBenn ti einem Suben alfo nic^t
190
ftnmal tvlaubt toat, etnen ^^tbnifd^en @((at>eit umjubrin«
geit; ben er flefauft \)attt, ber feinSclb roat, um »ic t>iel
tventger etnen grembling, mit bem er in griebe lebte? —
unb gefefet, e6 mare onber§ , marum follte er be5 ©rmorbe^
ten fi3lut »erjel^ren ? unb gefetjt er tl^&U t^, marum gerabe
JU S)jlern? »o befanntltdf^ aHe6 fo rein juberef tet merben
tnufi ; tt)o man ftd? gar feine§ ©ouertelgeS bebienen barf ?
SBaren bte 3uben fabtg, burd) fo(dS)en fcl|^dnblt(^en
HRorb ft(^ ber gerecbten Siač)t ou^jufe^en, fo n^ilrben fte
c§ bod^ gemi^ nicbt obne etn auSbriictltcbed ®ebot ibrer
^efe^e tbun ? man jetge un§ etn \o\d)eS ®tioi ! cS)terer
^runb tvar ^ijtoad) , benn bte Sbnflen l)Qbm oft bte ob^
fcbeultd^flen ©raueltbaten tm 9tamen ®otte$ r)tnii)M,
ol)m auf trgenb etn ®ebot ftc^ berufen ju f onnen.) Sere«
mtaS empftebit audbrit(!ltcb aQen , unter fremben S35IFern
Serjbreuten Sfraeltten, flet^tg fttr bte ju beten, unter mel-
4en fte tvo^nen , rotlč)t$ auč) ie^t nocb gefc^te^t ; fo(gIt(|^
<fo fabrt er f ort) f ann e5 un§ ntcbt einfaHen , bte Jtmbet
itnferer SRitbiirger ju em>itrgem SRan fagt, mir tbdften eS
iiu$ $a$ gegen 3efu$ t)on Stai^aretl^ ! 9Ran fagt oucb, mit
•entmenbeten itreuje unb ^ettigenbtlber um fte ju fcblagen,
torauf 2u fpeien unb fte auf alle SBetfe ju mi^^anbelnt
tfl e$ moI)t notbig, auf folcbe alberneSormilrfe ju antrnor^
ten? unfere ®efe|e brol^en ben Slucb allen benen, bie eitt
fl3tlb in ibre^dufer bringen, melc^e« t>on fremben 9latio^
iien »erel^rt »irb. —
!Rat^ia» 9atxi erja^It, bap imSa^r 1240 bieSu«
131
ben t)on 9lorn>t4) etn S^rifiettttnb befc^nitten unb tl[)m htm
3lamm 3urntn beilegten, um ($ nai)f)tx ju freujtgen^
tDelc^eS iur ^otge batte, bafi etne SRenge Suben unter ben
graufamften SDlartern jterben tnu^Un. 2(ber roatum be«
ftbnitten fic e8 benn ? baburd> »urbe <§ ja cin 3ubc ! —
fSRein Siolt tragt unter ben 9}{alj^omebanern ein febt Dtel
fdS^merereS 3od^ al§ unter ben S^rtjlen; ed n>trb gel^aflt
unb mi^f)anbelt; bennocl(^ l^aben bte S^urfen xf)mn nie ben
S3orn)urf gema(IS)t, ba@ cd tbre^inber ermttrge. SBte farne
e$ benn , baf fte btefe ®rdue(tl^at b(o§ an S^rijienfinbern
perubten ? —
Unter Um itaifer f^rtebrid^ mar ju SBBien ein Seid(^ ge-*
frorcn , bret junge geute fiurjten ^tnein unb ertranlen« SDd
xf)xc SSermanbten nid^t tou^Utt, wo fte geblteben »aren , fo
|)te^ e§, bte 3uben l^atten fte ju £)flern gefct^lad^tet, unb
Quf btefe blof e SSermutIdung murben bret^unbert Suben
Derbrannt 2Cl§berXeicl[^auftbaute, fanb man bte bretSetd^«
namt unb ertannte ju fpat bte Unf4)ulb ber.lg>tngertdSitetem
S3or tttoa breigtg 3al^ren lebte )U 9iagufa etne (SbrU
ftenfrau , ju ber etnfl bad i(tnb etned (Sbe(manne$ f am^
n>el4ied etntge 2>tamanten trug. Um btefe ju l^aben, ermor«
bete bte ^tau bad ittnb , unb i^erbarg ben SetdS^nam unter
xi)xtm 93ette. (Sr tpurbe gefunben* ®te fagte au^, etn 3ube^
9Iamen$ SfaatSefdbu^^un, ^abe fte ju ber Zffat Der^
lettet , um mit bed ittnbeS £I3(ute baS iDjlerfefl )u fetern.
<Bie n^urbe gel^angen, ber Stibe in ben Jterfer gen^orfen
unb auf bie aHer unmenf(||lt<^fie9Beife gemartert ZU man
132
fiitt JBeFennttitfl t>ott t^m erptefTcn fonnte, t)erbainmte
man i^n benniKl^ {u itoanjigia^gem ®efditgmf in XtU
itn, nadtnb, jmif^ien t>tet SRauern, n^o er t)erfau(en
foQte. Stikat einen fiSruber, Sofe))!^ 3efdS)urun, bec
nodSi gtt ^amburg lebt 9la(^ brei Sd^ten riil^rte bad ©e^
mijTen feinen Stič^Ut, ermurbe lodge(af[en, unb gtng burd^
3talien, too man btefen 9Rarttrer ben>unberte, nadt^ 3eru«
falem, n>o er t)or !urjem geflorben tfl.
3m3al^i: 1632 murbe {uSKabrib bet etnem Auto da K
tint ganje i&bi^d^t Samtlte oerbrannt, auf bte 2Cu9fage
etner utiiufriebenen SRagb , nad) meld^er btefe ituU etti
S3Ub fonten gegei^elt l^aben, au^ totlč^tm enbltdt^ ISlut
gefloffen unb etne «K(agjlimme erfcl[)oIlen fet : »marum get«
felt tbr mtcb fo graufam?**
Sn giffabon »urbe imSabre 1631 etn jTIberneS^o*
fliengefd^ auS etner ^trdj^e geflol^len. Senianb iattt in ber^
felben 9tad()t etnem jjungen Suben, 97amen§ @o(t6, auf
ber @tra$e begegnet, ber etne S!)ame befuc^te. 2(uf btefe
3(nietge tt?arf man t^n in ben £er(er , foltcrte i()n , l^teb
i(^m bte ^dnbe ab unb Derbrannte tl[in enbltc^. 92act^ etnem
Satire bef annte etn @^i^bube unter bem ®a(gen , ba^ er
iened ®efdfl entmenbet ()abe* S>tx S3ruber bed unfc^ulbtg
4>tngertcl|)teten lebt no(|^ ie^t ju 2Cmfterbam.
S>ai mancbe Suben auf ber %olUx aUed auSgefagt ^a-
ben^ maS man t>erlangte, ben)eifi gar nic^td* S)er tKrjt
eined portugteftfdifen ©rafen, etn guter 6Mftr geflanbauf
^er Solter, baf er etn 3ube fet unb mitrte t^erbrannt Z)er
188
®raf , bet ^čf DergebenS fOt feine Kt^tgUful^tdfett f)tMt
Detburgen tooUm, bitUtte na<fy Stad^t. @r fbtUtt ^df hanf,
unb lte0 itn 3nqut{ttor ^u ftdt^ btttem %U biefer etf di^ien,
befa^I er il^m, auf ber ®tell< ein idbifdJK^ ®lauben«be'
lenntmf ju untojetc^nen, too ntdS^t, {tc|^ ber Sorturju
itntemerfen, bcren 3nfirutnente er i^ttbti bringen, unb aUt
Hnftalttn mačftn Itef, fetne 2)rel^ung ju bctl^at^en* X>a
Manntt ber 3nquif[tor, ba$ er ein Subefet. x>@tel^ftbit
nun?'' fogte ber ®raf, »mettiem 2(rit ||at bie S^tter bat
®e{t£nbnif m^tptt^t, Mb btr bie blofe 8ur4>t i»br ber
golter**
SBte ^tel auf ®eri!d(^te ju trauen fei, n)et|i ieber Demfinf.-
ttge Wtantu Unb »dren fie taufenbjiingtg , unb lebte man
^uč) )U iUxč)tt 3ett, in berfelben @tabe, fo tvirb man ben«
tto(b ittau^d)t &n 83eifpie( liefert ber ie<sige 3(uflenbU(f*
®an) Sonbon txi&f)tt, bie Suben ISidtten bie ^auKtircbe ge«
(auft, um eine Špnagoge barau^ ju mad^en ; natitrlidl^ ijt
gar nic^t baran gebac^t n>orben. ^očf im t)origen 3al^re
a^at ein gen)ifrer ® a m u e I S3 r e 1 1 brudF en lafTen, bie 3uben
lldtten im 3al()re 1650 am 12- jDItober in ben @benen 9on
2(greba in Ungarn , eine JBerfammlung gebalten , um ju
cntf(l[)eiben, ob ber SRefTiaS tt>tr!lid^ gefommen fei ober
ni4)t ® a muel S3re tt felbf! tt)in gegenmdrtig gemefen
fein^ nebft breif ig taufenb $erfonen; unb bodj^ ifl f ein
ipat)re§ SBort baram
2)ie ganje gabel t)on bem @rn)firgen ber gll^rljienfin*
ber ijl burc^ ben ®rammatifu8 3(»)ion juerjl erfunben
1t4
I90rben Omt aM Um jnKiten IBud^e beS 3ofet)]()uS er^
l^eOt), bet b€ii2(nH(>4^u6babttrdi) cntfdj^ulbtgen t^oUte, loeU
df^er bieSubcn f(^amIo$ beraubtc. 3ore)>t|Ud er)£ll£|tt: ^ačf
iened X)>ton*d Vudfage l^abe Vntioc^uS einft trn Scmpel
€tneii 9Renfd(^f n gefunben , bet , ouf einem fi3ette Itegenb,
€ttte Zafcl mit Upičftn ®|>etfen tot (td^ geftabt, unb beti
^Cntio^uS tnienb aM fetnen iSBeftetet em))fatigett l^be. Xttf
0efragen , met et fet f ttnb toaS ba5 2CQe§ bebettten foDe?
fet bte Vntmott etfolgt, er fet em teifenbet®tte(^e, ntoit
l^e t^ti p\i1ilxč) etgttffen unb einfam in ben Ktmptl ge«
fpettt, boc^ il^n fonfl mit HUtm xe\č)lxdf t^etfotgt @eiti
S Jttet obet J(etfetmei(let I^abe il^m enblt^l ^tttatf)tnf baf
bie Suben , Ataft eined gelS)eimen Oefe^ed , jSl^viii^ tinta
Oriec^en entffibtten, benfelben ein 3<tl^t lang U^liif fptu
^en, bann abet im Salbe etmotbeten, feine (Singeioeibe
t>et)ell^tten , unb babei ben ©tiecf^en etvigen, blutigen^ap
filbtviiten. Sofepl^ud tiat ficb bie SRii^e genommen , biefe
olbetne fBetleumbung gtiinblid|| gu mibetlegen«
6d iji metfmutbig, ba^ baSfelbe Wtdxd)cn t)on ben
etflen (S^^tijten etjilS^tr mutbe. S)ie<^eiben befc^ulbigten ftf|.
itinbet ju t5bten unb beten Stut ju fcbMtfen. 9Ran lefe
SettuOian, Sufebiud unb anbete mtf)T. T>tx ®tunb biefet
Setleumbung ift, bei einet toit bei bet anbetn 9}atioti,.
fletd bie ^abfudl^t gemefen : bie ^eiben fuc^ten Sotmanb
bieSl^tiftenjuplunbetn, unb ebcn fo mad;tm e6 mieber
bie 6l^tiflen mit ben Suben. ZU xč) lutjUd^ einen volni'
^dftn fRabbimr, bet nač) Vmfiettam fam, fd^alt, baf btt
]8§
Suben in |>oIett unb 2)eutfd(^(anb fo ungel^eure dtnfen t)oti
feen Sl^rtfien neumen, ba fte boc^ in ^oOanb unb Stalim
flči todt biHiger jeigen ; fo antmortete er mir mit Vcbfet«
{ucfen: »»it mfifTen e$ tl^un^ meil man und bcflanbi^
bttrcbfalf4ie3<ugen petnifit, unb und in einer @tunbemel|)c
»icbet ranbt, aU n>i( bad ganje Sabt geipinnen fonnen.'^
SiSveilen bat bie gSttlicbe Sorfebung ftcb unfcret tbtr
fcbutb angenommen unb unfere SerUumber ttMavot fRan
lieft in bem S3nd^e Scebet Jehnda : Sin iE5nig t)on 9>oy«
tttgaU f onnte in einer 9tač)t nid^t \č)iafen ; er trat l^ttaui
auf ben IBallon , unb gewa^rte im SRonbfcbeine jmet
SRonner, bie einen Seidl^nam trugen , unb ibn nor baS*
^au9 eined 3uben legten. 2)er Adnig lief biefen SRorbem
fogleid^ nacbfcbleidt^en unb il^re SSSol^nung auffpilren. 3Cnk
«nbern SRorgen umtingte ber $obet bed 3uben ^au$, unt
tljin feiner SButb ju opfern. XQein ber ASnig l^atte bereit^
bie Sl^dter t)erl(^aften laffen , unb legte felber Seugni^ ooa
bed 3ttben Unfcbulb ab. Z>ann lie^ er ein paar i^rer2(e(te'
fen 5U {td(^ rufen, unb fragte {te: n>te {te ben t>terten SSerd-
bed einl^unbert ein unb 2n)an)ig(len ^falrnd audlegten?
bie Znttoott toat: »®ie^e, ber, tt>e(cber 3frae( Utoačftf
loirb nic^t fc^Iummem unb nidj^t fcblafen.'' »SSenn er nid(^t
(dl^Iummert/^ t^erfe^te ber £5ntg, »fo mirb er aučf nod^
meniger fd^^Iafen. 3bt itberfe^t mangelbaft 6d mu^ jj^ei^
{len: »Giefie, ber ^err fcblummert nicbt, unb n>trb auc^
nicl^t iugeben, bap ber, mlč)tx Sfrael bemadi^t^ entfcbtum^
mere. ®ott, ber iiber eud^ ma^t, raubte mir ben Scblaf.
»-
186
dfbfidf ift nodS^ }U mnnern, baf bte gange un^tmmU
IBefd^uIbtgntig fd^on etnmal toon dnem ^ab^t im S^tid«
Iti) gepriift tmb ffir gvunbloS ectl&t toorben, morauf btc»
fer 9>abfl felbcr bm Suben eriaubte, in fetnen @tMtm }tt
»ol^en^ att(^ bte ttaltmtfcl^fn S&^tt itnb beit Jtoa^
TtlpffOtCi ben SBriftn i»on Spanieit bat>on benadJM^td^ttgte*
®e^|t ttun attdii, cd fd jeinaU gefdSie^eti, bafi dnSube
fin Sl^rifienttiib tm&tgt ^abt, foQ nnfere gatije SRation
bafurbfifTen;
3 »> ti te Itd befdi^ulb^t matt und beS ®S|etibietiM/
tt)eU n>tr in ben Spnagogen unfern ®efe^bu4ern tiefe
Cbrfurdt^t bemeifen ; n>dl n>i( ftel^en , toenn fte oM bcm
Cč^tanlt genommen , n>d( »ir bie ^duptn netgen, menit
ffe {urficfgetragen merben. Und trifft biefe ;93ef(bulbi'
gung! |in^', benen bte ©efe^e aHe S3t(bett9ere^rung fn
^eng Derbteten, ba$ fogar berjentge , bet {td^ einen 2>Dm
in ben ^up trdte in einem Zuimblii^ mo er t^or dnem
(i^rifilt4;en ^etltgenbiibe t)orbd gtnge, fič) ničtt bidtn
biirfte, um ben 2)otn auSjujtel^en, bamtt eS nic^t fcbdntn
mocbte, er \)abt fid^ t>or bem JBilbe gebficfet X>xt &)x\\ttn
lii{fen bte S3tbel, n>arum follten mir und nid^t Dor unfern
®efefebu4iern netgen? Zf)at e« bocjj fogar Dtolomaud9)illt--
labelp^ug , ber ein •g)dbe mar, M bte jmei unb fiebjig
^olmtt\č)n itjm ba§ ®efefebu4) bracbten. Unb mer metf
nic^t, bag mir bte (Srpen maren, bie ba lel^rten, e« fd
nur ein einjtger ®ott?
' 25ritten8 mirft man mi \>ox, mir berflucl^ten in ben
187
®9nagosen bte Gl^rtffen i&ilič) breimaL SRan beruft ftd^
babet auf etne SteHe bed Salmub , in toeld^e t btod k)ott
SRtntm (Ae^ertt) bte 97ebe ifi, toeld)t juSobnč, etne
<Stait ničft mett toon Serufalem, n>obntem 2llfo ntdS^t (&t)tu
ften ober fonft trgenb frembe dleltgiondi^ermanbte, fonbem
etnjtg unb aDetn bte i i! b t f dS^ e n ite^er tnfft iener %luč^, in
Kpelc^em freilic^ aud^ Don einem Steicf^e bte Siebe ift, abet
nur t>on bem S^et^^e bed ^o4^mtttl(|d. Setmutblid^
iDat bad romtfctie Steidj^ bamtt gemetnt, benn čfnftti^
8ind)t gab «6 noc^ gar ntd^t, aU bad ®ebet t)eirferttgt
»urbe. Zu6f t)abm to\x bte SSorte Jte^er ttnb Ste i 4^ in
ttnfern neu gebrucften ©ebetbiicbem Idngji toeggelaffen,
aber aud %uxd)t mifDetflanben ju »erben, tinbl^aben jlatt
berfetben bte SBotte 2Cngeber unb SBerleumber bet
Subenunb aOe 3 ob t m (bad.b^tpt alle Uebermiitbtge)
Sefe^t @o mad[)ten e$ etnjl bte {met unb fiebjtg S>ol'
tnetf (t)et , a» fte, flatt bed SSorted }C r n e b e 1 1^ (etn ^afe)
bad SBort dasipoda, etn Sl^ter mit breiten %Hftn, fe^ten,
mil bed ^tolomdud ®emall)ltn Srnebetl^^ ^ef. Vud^
bed griec^if^ien 9E3orted Lagoon ober Lagon (ein .|)afe)
n)oQten jte ftc^ nid)t bebienen, wxl bed ^tolomaud ^amt'
liennamen 2(el^nlic()f ett mttbentfelben batte. SBal()renb SRu«
let 3ib an in SRarocco regierte, nooUtt etn abtrunnigev
3ube feinen mai)omebanifcben (Eifet bemetfen, unb flagte
fetne gemefenen ®(dubendbritDer an, baf {te oDe 3ebini
rerfiucbten, meld^ed bte f$amilie 3 ib an bebeute. £)et
Sitrfi begnugte ftc^ gn^ar mit i^rer Srftarung, meinte
XXX. 10
188
aber boif, 1u oiirbett beffirr tf^un , eiti anbereS SBBort un*
tiriuf<biebm*
aSeit cntfemt beti angtfc^utbtgten SIu(|^ auSjuflollen,
teten Diebntbt bte Suben ati icbem ®abbat^ unb Sefhage
ffir bi( %ttt^tn, unter beren ®fbu6 ^ b^^n, loie oud^
fcbon Seremiaft unb ber Satmttb tl^nen t>orgef4mben l^a«
ieiu ICM Vlrranbcr ber ®tofe n(kdf 3enifaleni fant, ttm
ttn ZtmpA iu t^ftitm, gtng Simeon bet (Sered^te i^m
entgegen nnb fpracb : »SBČdfi bu ben fDtt ittttSmtnmig
190 »h toglid^ ffit bein ®IM httm^.t — XI« 9ticanor
^egen Serufdlem )og , jeigten i^m bte 9>rieflet baS £)))ffri
loefcbe« fte fur bteSioblfal^rt fetne«8&^en broi^ten. £>a0«
felbe lotberful^t bem |)eltoborud, etnem %tnf)mn M Se*
leucuS* ®elbfi bte Suben in ber ®efangenf(baft ju IBab^^
Ion fdS^ttften il^r burcb eine JKoOefte gefantmelteS ®elb
ttad^ 3erufalent, um f[ir Stebuc^abnejar unb beffen 6ol^n
JU beten. 6in gletc^e« tb^^ten bie 3uben in Xfien, um bem
®ebete il^reS jDber^riefierd ^ircan ba« &ben (Safar Ttur
gutl*« unb bed 2(ntoniud ju empfe^tem
2Der 3ube f) b i ( o n , ber in fetnem ©efanbtfd^aftSbe«
rid^l oon einem Sriefe rebet, in »element Saligula begel(frfe,
bie Suben foDten ibm Ane Stlbfdfule in ilgirem Semt>el er*
ricbten, ern>dbnt ber 2Cntwort bed Vgri^pa : s>£)ie 3uben
bringen tdglic^ iD))fer ftir bie SBob(fa]()rt beined »A^^."^
Šagegen oerorbneten audS^ G^ruS unb Dariud
banfbarlid^, baf man ben Suben aUci (iefern foDe, »effen
Hc (u xf)xtn JDpfern betfirftig w£ren^ Vrtajterjced unter »
139
fUf^te ben fltmptlhan ; Zitnan^tt bet 9rof e flteg t)on \eu
nemSagen URb warf f!(^ ju ben Sfi^ett bed Cberprtefterj,
tl^ii bfttetib , cv moOfe C)t)fer filr t^ti bringen ; 9tolomdui
^(^tlabclpl^ud f^m&dtt beti Sempel mit f ofibaren ®ef(^en«
len, ttnb Vitttad^ui ttnfetfdgte aQen Sremben, ba9 ^ei«
ligt^um ber Subeti ju t^erunretmgem 9 o mp t i ni bet
9rof e »ogte »eber beti 2Umptl ju ))Iiinbeni noc^ beffen
G4£|e 5U beril^ren. 6icero iinb nač) ti^m ber ^etttjse
V u g u (t t n fiaben {»ar gefogt, 9)otn))eiuS ^abe bad bloS uit-
tertaf[en,umntc^tfi[{rl[^abfii(bHg }U gelten, aBein eS gef^al^
«11« ei^rfiirc^t f3r beii Sempel (?)* ^ud eitiem &č)xeu
Un M Zffnppa, totld^a 9>btIon tnittbeilt, lernen wtr,
baf Qd\ax 2(ugu0iid taglt^^ auf fetne itofien etn 8tmb unb
it9ei Sdfmmer in biefem Ztmptl opferti lie^. @eine ©emaj^-
litt 3ii(ia fetibete golbene Gc^fiffetn imb SBtd)tt ium®e.-
fd^enf. Cii\}\a mu^ a ^ei^en. ^er gelel^rte Sfabiner ifl
nič^t fet)r bemanbert in ber ®t^d)\č^U, tok {t(f^ aud mtp
Teren ®UUtn fetner 2())oIogie ergtbf.)
Sleopatra bemtcd ftd^ nic^t minber fretgebtg. S i b e r
Iie§, iod()renb ber iweiunb)n>anjtgid^rtgen 2)auer fetner
Slegierung ^ auf feine ^ojlen opfttn unb 91 e r o fotgte biefem
»etfpiel, bi$ gleafar'« unHuger ©fer biefen gurjf en er^
bittert unb eine I^efttge SSerfotgung Deranlafte. ttnfer Sem*
pA ift jerjISrt; unferefOpfer finb oufgelS)oben ; oHein noč)
ie^t beten n>ir t&slid) : »^err ! erfiiae bie SBelt mit beiner
®nabe, benn aHe^reaturen finb ba8 SBerf beiner ^anbe^»
unb wir; beneni®ott felbjl gebot: »bu foBft ben eg9»>ter
10
140
nt^it ftaf^tttf Unn \>n toatfi cin StemUing auf (Srbeti,'^
X0ix, bie »tr etn SSolt tiidj^t ffa^n butftm, mld^ti untt
fo Dtele 2>ranafaU anget^an, tDtr foSleti S5Uer Dcrfu^
^en, unterbenmioirfreunblt<b gebttlbctioerbeii! unbfelbft;^
190 »it iu flagcn b<iitten, miifFeii lotc baS IBeif^M ber
tttgenbbaften Seru rit brfolgcn, bon »elcbrt tm Zal^
mub txi&W oirb, baf, aU fte tbren SRanti, bcn Kabbi
aRe i C, ®ott bitten bi^r^e, feinen b6feti 9la4^bar ya »erttU
gen, ibm iumf : »boS fet fcrne in Sfcael! Sitte ®ott, ba^
n tbn fceffere**
2)te 9 ter t e ^CnKage mačete ttnd gar )tt ®otte8l j^.
fterern, n)eUn>tr beten: »mt banfen btr®ott, baf bit:
un8 nic^t gemadl^t l^afi, »te bie S35Ifer ber (Srbe, benn fte:
beugen i^re Ante t>or ©iUtm, bie ibnen nxč)t ^elfen Un*
nen: u>tr aber i>erebren nur benit5nig beriCinige,ber^im«.
mel unb Srbe erfcbaffen u. f. tD./^ »o ift ba ®otte8Ia(ie^
rung ? ober aud^ nur eine Safierung anberer ®9tter!
©ultan @e I i m ber Sroberer ačftett bteS ®ebet fo-.
l^odS^, ba^ er ed fiberfegen Itep, unb ju feinem Vr^t SRo.-
feS 2(mon fprad^: »moju l()abt Sb^ fo I^^tige ®tbttt%,
lEiia Stnjige mdfre binreidf^enb.'' — ®ott felbftbat undge«
boten : »2)u foUji nic^td fibeU reben Don fremben®ottern.'^
Uebeibie^ mutben aQe bie ®ebete, »el^ie S3urtorff im
fetner rabbintf4)en Sibliot^ef un$ t>on&itt, ju einerSett
terferttjgt, n>o Qi)ti\tu& no(b gar ni^t geboren wax, Hn^
Jien alfo ntcbt auf ibn gebeutet n>erben.
SRan iji auc^ fo unberfc^dmt ju be^au})ten, baf wenm
III
-tete ben iRamen S^ttftt in ben Gpnagogen auifpti^
^tn, tok babet au9fpucFen. ®tnb benn tn^oUanb unb
^talien unferc ©pnagogen md)t oft mit 6l()rt|icn angcfultt,
tU un§ genau beoba^ten ? ^dbtn fie ie etivad bergleic^eit
gefeftcn?
SRan bef4)ulbi8t ttn§ ffinftcnS, baf »ir ?)rofcl9tcn
2U madSien fu(ben. @{n leered ®ent4)t* 93eri!btnte ®ele^rte
ouS ganj @uro))a l^aben midSi befucbt unb ftcb oft mit mir
linterbalten , {te mSgen jengen , ob eS mir je in ben ®inn
{letommen , {te bef el^ren ju nooHen. AaSfpar S3arleud , bet
JBirgll unfer« Sa^^r^unbert« , t)at fogar SSerfe ju meinem
Sobe gemadl^t , rnlcbed i(b nicbt oud g?ul()mrebtgfett, fon--
bern M einen 93ett)ei$ metner Unfd(^ulb anffil)re. UeberbieS
t^erbinben und bie ®efe^e, 3eben, ber ein Qi)xxft werbeti
toiU , iut>or ftreng ju prdfen , ob er au8 Xrmutl^ ober aud
£eibenf4^oft filr eine Sfibin^ ober fon{l au9 einem t»ettli*
4ien ®runbe biefen Scf^ritt ju tf)\m bege^re. ®d()on biefe
tSor{t(^t^unb bie iBebutfamfeit, mit ber »ir ed Drrmei«^
ben , wn ber Steltgton ju fpre^^en , erfcbmert unS bie 9>rO'
fd^tenmad^eret. Serbinanb unb SfabeOa Don itaftilien
^rflnbeten freiltdi^ tl^ren Sefel^I und jn Derkeiben auf biefe
Zntla^t, oDetn {le toav ein leerer Sormanb, um il^re St'
tannet ju befcbSnigen.
jDte fe4^fleeef4^ulbtgung betrifft ben9Bttc6erge{{i
1>er Sttben: man <u0ert bie Sef fird^tung , bof bie Suben,]
in Cnglanb eingeniffelt , oDen ^anbel an fld) jie^en w£r»'
Un* !Dtanaffe^ antmortet barauf , man folle bebenfen.
142
»i( t}{tl SoU unb Vcctfe gnotnneti imSrfceti, mntt bie 3»'
ben tl^re ^abfcltgfettcn nac^ Snglant) brdd[)ten; wte met
bie Sti&mtt, tte cinen beffern irbfa^ i^rer SBSaren finbeR
muvben; »te Dtcl baS gan^eSanb burd^ bie i>ennel(^Tte (Soti'
fumtton! bie Suben, metnt er, bie in ber ganjen SSelt jer«
ftreut »aren , f Snnten »icbttge S>ten^e (ei^en , b u r dS^ bie
fftač9t\d)ttn, totli)t fte mittbeilten (pai flingt
jja fafi aU to&ttn {te ®pione), unb bur4i bie neuen ^an^
beUDerbinbnngen , toel4)e {te eroffneten. Cnglanb entbef^re
eine SRengeber SRartne notl()n>enbige S)inge, au4l ffiein,
£)el, Seigen , SRanbeln , 9io(tnen unb aUt tnbif4fen &u
n)i{rie. (Sie (Sngldnber ^abm \ič) aUt^ bad fel^r xt\č)lxč)
o^ne bie 3uben ju t>erfd^(fen geiDU^t) S^^eilidi^ fagt man,
bte3ubentt)£renlBetr2ger, aber biefev Somurf tteffe
nur katere, koie unter aHen 9{ationen. 6r erjdl^lt babet
eine Vnefbote aM bem Salmub , »elc^e »cntg^en^ bemei*
fet, ba^ bieSuben »enige 92a(^redS)nungen b<^lten»
Sinige @inu)ol|)n(t t>on TCleranbticn Dertlagten bie 3uben
Dor ZUvanUt bem ®rofien , ba^ {te t>on i^nen beraubt
»orben, unb forbetten (Srfa^. Xber ©uebria fi3en
^efria anttt)ortete: »Tttš unfere SSdter nadt^ Sg9ptett
famen, »atren ilj^rer nur {tibjig @eelcn.@te toermel()rten {t4^
bid auf fecbSmal l^unbert taufenb , unb n>aren @f (aoen ber*
Cgg9ter }it>ei||ttnbert unb jel&n Šal^re lang* SRun »oHen
n>tr einmal gegen etnanber rec^nen, t9ie t9iAifyc ffir unfeie
Vrbeit un$ no(^ fcbulbtg feib.'' (®ie Uugneten alf9 beti
Steb^a^l niift, fonbem fd^iiberten t^ bioS a{S tint 6tn«
143
fafflrtttis M ZAtiMoftna t^m83£tenUntetfQ(d[^enSor«
todnben fonn man aUti in ber SSelt taubett. SSmn ci
toaht tfl, toai ber Salntub i^tnju ffigt, ba$ ^Iriranber ber
®roPe mit btefer Sett^eibtgung fidf begnitgt ^abe, fo toav
ev n>emgftend a(d 9i 1 4^ t e r ntc^t g r o ^.)
9R a n a f f e ^ f&i^tU auB einem alten 93ud^e tioc^ etn
fi3etf))tel an, tt)o etn 3ube oon einem <|>eiben einen @fel ge*
lan^tfie^m StQpp]^aum etn^leinob entl^ielt, »obon bet
Serfaufer nidj^td gen)u$t; bod Ij^abe ber 3ube »teber jU'
riicfgegeben , loeil er blod bcn Gfel unb nic^t baS Jtleinob
getaufr. X>a^ roaB freilidt) bie ^anblung etned e^rltd^en
SRanned, bemeifet aber nic^td ffir bie i&ti^č^t 91 a t to n.
Wa\)x ifi ed , ^&l)xt er fort , untcr @buarb I. »urben
bie 3uben befdl^ulbtgt, bie SRunjen ju bef4ineiben, aber nur
ber JQa^ gegen fte erregte btefen S3erbadl)t (ber bo^^ nod^
fmmer fo (iemlid^ aUgemein tjl.) Ht f(|)lief t mit ber @rin«
nerung, baflernun fett fteben ^af)xtn baran arbeite, bie
Suben mtj^ 6ng(anb ju berfelen , n>et( ®ott gefagt l)<nbt,
{te foUten {etflreut n^etben t)on einem @nbe bed Crbbobenft
bi6 iu bem anbern , unb rotil er ©ropbritannien fiir ein
fol(|^e6 (Snbe bed Srbbobend ^alte. 6r ^abe ein Serf ge«
f(^rteben: bie ^offnung Sfraeld, ttnb foldi^ed bem
Darlament unb bem Gtaatirat^ dbmtičjt , tDorauf et
einen 9>af er^alten unb fii) nunmeljir an ben Sorb $ro«
teftor gemenbet, ben ®ott ttffalttn »olte! @e^
Surcblaudi^t t^abe ^u SB l(^ i t e ti a U čine SBerfammlung t>i»ti
S^eologen, 3ttrtflen tmb Jtau^utm Mranflaltet Cttwa^
144
abnltd^eS itfd^aff in unfern ^sen), unb nun bttte et ®ott
fie iu erleucbtrn, unb fein fBol{ femer ju befct^^l^n, audf
bte englifdi^e 92atiott recbt balb bte, Don ®opbontud
|)ropbeietten Sage eticben ju laffen, n>o ailt SRen-
fc^en tl^inen auf iUič)t SSetfebtenen tt)etbem
®efciirtrben ben lO. 2())rtl 1656.
lleber bte <Btabt 9?ola unb bie ©rfinbung ber
©locfen md^ @n?inburn.
9i ola Itefett »entg SRerf tt>itrbtge$ , benn fetne fddSnen
fllutnrn ftnb fa{l t^erfdS^munben, bi$ auf in)et Xmpbt%ater
Don SRauerflemem 2>odb eintge Xnetboten geben bet ®u
fd^i^te biefer @tabt 3ntereffe. ^luguHud fiarb bafetbfi
tm fecf^dunbfiebjigflen 3atlte; au4i @t ^aulin, t>on
Sorbeau): gebfirtig , Stfc^of oon 92oIa , tm 3abr SbnfK
4SL Cr »ar etn guter Stdi^ter. 6eine ®ebtcbte ftnb Det'
t^aUt, ntcbt abet bte Sone bet ®lodtn, bte et foO etfunben
^aben. SieOetcbt ffibtte et nut tl^ten ©ebraud) etn. fBot«
^et bebtenten fičf bte 6bri{itn , um illite Setfammiungen
oniufiinbtgen , hM f^dljenet @(^natten (»te an Dieten
IDreen bie Slac^tmac^tet l^aben) tDeil fte nod^ fetne ®(o(fen
Uuten butften. (Vm gtfinen 2>onnet(^tage unb ef^atfteU
tage »etben btefe ®cbnatten no(^ je^t flatt bet (Stocfen
^*btau4^r, Detmtttl()lt(|^ iDetl fie mt^t St^^tntntgteit
149
<inbeuten , benn ^e ®Io(f en mtUn ia auč) hti todtli^m
Seierndffeiten grlautet.)
^ ( i n i u d unb @ t r a b o erjableit; baf fd(^on bie ZiUn
®lodtn HtUti. @a bingen beren um $orfenna'$ ®rab'
mabl. ^it jlint in ben £em))el S)obona n)urben getvif
burcb etne %xt t)on ®l6cf(etn b^^Dorgebracbt 3n Stom
n>ntbe burcb etne ®{o(fe bie 93abeflunbe angejeigt. 2)ie
9}a(bt»>acbter trugen beren ; aucb ben ©cbafen banb mati
fte um ben ^M, um bie SSolfe ju t)erf(beu(ben , ober al$
2(mu(ette. J^eut^utage n>erben gleicbfaHd folcbe ®lo(fIein^
unter ^rotettion beS beti* Xntoniu6» eingefegnet, unb ben
S.i)itxm um ben S^al$ gebunben , um {te t>or ^ranf beiten
iu f^fi^en. Die ^irten glauben aud^, bag ba§ ®elaute ben
Šbteren angenel^m fei, unb bag fte beffer babet freffem
8 u C i a n txi&f)lt, bap bie ^riejfer ber fprifcben ® otttn
bie Sreigebigteit frommer @eelen burcb folcb ®et{insel er«
totittn. 3n Stalien tbun bie @tn{teb(er unb SSittmini^t
baSfelbe. Sonar a d bericbtct, baf bte Serbrecber, n>enn
fte )ur ^inricbtung gefubrt »urben , burcb ®locf tein bie
93egegnenben erinnerten, ibnen auSjurnetcben, um ftcb nicbt
2U Derunreinigen. jDaber !ommt eS r^ieUetcbt, baf mm
nocb jefet in iSnglanb bie ®(ocfen lautet, rnenn etn atmtt
Gdnber jum Sticbtpla^ geffib^t n>irb.
£luintilian ifi ber er^e @(briftfleaer, bet fld^ beS
SBorted Dola bebient, um etne ®lo(fe ju bejetd^en, i^ot^
l^r nennte man ffe tiDtinnaboium ; )ut 3eit M beiUfleit
<l^teron9mu» fam baS SBort (Sam|>ana in ®ebraudj^.
14«
3m fed^jel^nten 3al6r|unbert mačete etti getotffet ®tor»
bano Sonnt , }tt 9loIa geboren, grS^ercn idim in bet tl^eo«
logtfdlien SBelt, aU aJk ®lodtn jufamrnen genomtnen. @r
Ifbtte in einem Snc^e, spaccio delia bestia trionfante,
baf aUt Steligionen bloS mtn^čflxč)t Stftnbungen to&en ;
mad^te ftd^ (uffig dbet jDfenbarung unb SSiunber, unb be«
l^an^pUU, bod Slaturgefe^ fei allcn Derniinfttsen ®ef(i^5))fm
anftdfnbig unb genfigenb. (StUbU lange am |>ofe ber M*
nigin Sltfabf t^ unter bem 64)Uge loteler ®roflen , bid et
im ^af)x 1606 nadf Statien jurficfgtng, t>Dn ber 3nqui{t«
tton Derboftet unb ju Senebt^ Derbtannt »urbe.
SSeldi)e$ SSo(( juerfl 9{ola ben>p|()nt l()abe, ifi n\č)t mel^t
auSjumitteln. S)ie alten SRiinjen bemeifen, baf e$ eine
3eit lang butdj^ Oried^en bet>Slfert \oat.
iiber bte @cf)mdl^fcf)rtften*
efd^rteben t)ot l^unberl 3a^reit.)
3
d^ n)Anf4^te tvol^t ju totffen, aui »eld^en ®rd[nben
ber Aaifer Vuguflud bte ^d^mdi^fcJS^rtften unter bie SRaier
fldMoerbre4ien i&t^iM benn t> o v feiner 3ett ~ wie Sacitu«
bemerft — n>ar b(o$ bet ein ^o^n&t^tt, bet bad J^eer
obet bai Sdf burd|^ Vufmegetmg, obet bte SRojefldt bet
8te))ub(if bittcf^ eine ^čfUdfU VmMoenooItung fc^t9d4fte.
147
»^ntlttngeti tiste man , Sorte nid^t*^ (Sacttts^ Vtitia*
len L. L C. LXXII.) £)a¥um etmnert ani^ etn atiberet
®ef4^idl)tf(^(eiber, ba$ ti nntt^itt in Stom gen>efen, toa^
einet S>ante aud bem @ef(ble4^te ber 6Iaubter totberfu^r.
®ie tam au$ bem SEI^eater, ba$ ©ebrdfnge mat gro$, il^t
SBagen (onnte nid^^t t>ormd[rtd, ba n>urbe fte ungebulbtg
unb fagte fet^r laut: »aSSoOte ©ott, mein {Bruber farne
n>tebet auf bte SBelt unb berlSre nod(^ eine Slotte — Cer
l()atte namlidf^ in etnet @eefd(^Ia4)t grof en SSerluft erittten)
— bamit ed in fRom menigec SSoItdgebrange gdbe.'' —
X>k X>amt tontU bea^alb t)or bem fBolfe ali SRajeflatS«
)>erbrec^erin angeftagt, »eldied boppelt auffaUenb n>ar:
(Sinmal tt>et( ber SSunfcl^ bon etnem Sranenjimrner tam,
unb iwetten$, meiled bod^nur ein SBunfdl) mar. C@ueton
im Seben bed SibertuS.)
©atpren, feine etgne ^erfon betreffenb, gefprod^ene
ober gefd^riebene, ad^^tete ber Aaifer ni4lt, unb antoortete
bem Siberiud, ber ftc^ l^eftig barfiber betlagte : »SRSgen fte
boc^ 935feS oon mir reben, toenn fte mir nur nid^td 935'
fea )u t^un im @tanbe ftnb.'' (Gueton im Seben beS
2(ugu{iudO
' * *
SSBeit reijbarer dber biefen |>unf t n>ar SE i b e r* Sin ge^^
n)if[er Sremutiud 6orbuS datte allertei gcf4>rieben, toai
feine 9>erfon antafiete , unb an fel^r em))ftnbli(i^en ®UUm
bermuttbete, benn ed n>arunter anbern t^onfeiner M ud'
lic^en 3>9{etraclf^t bie Stebe, auč) (onnte er i^m niclit
148
t>eriet^en, bafi et M 6 a f f i u 8 unb S3 r u t u S tntt etmgein
-Sobe ermal^nt (atte. 9leto i^tngegen, fo gati) 9lero toit er
^ud^ iDar, l^atte mi)U bagegen, tag bet @enat ben 9)r jftor
3Cn tifliuS — etnen ©otprenfdbtctber gegen ben JCatfer —
t(o8 t>erbannte tinb feiner @fiter beraubte, ja er fteOte fo--
^ar bem @enate fret, t^n gdfn^Itd) Io§iuf)>re<^en. (Sactt.
IKnnalO @tnm gemfTenSabrictud Sejento, bet ben
€enat unb bie 9>rief}erfcbaft in Stom i^art angegrtffen l(^at^
te, toerbannte 9lero bloS au$ Statien. @etne @č^x\fttn
irurben gum Seucr Y>eTbammt unb (mte gemobnlic^) nm fa
begteriger gefucbt unb gelefen, fo (ange e6 gefdbtlic^
toat, fte )U befi|en ; fo balb btefe @^fa\)t auf ^orte , betfimr
merte man flc^ nttbt mebv barum. — @ueton bemerft aW
ttnen auffanenben 3ug in 9?ero'6 6()arafter , baf er gerabe
gegen bieientgen am gutmiit^igften n>ar, bie ^č) fiber i^n
{ufiig macbten. Sd erf4^tenen fe()r btttere SSerfe auf tbn , er
fragte nid)t etnmat nač) bem Serfaffer unb litt auč) nicbt,
ba^ er, entbecft, gegfi^^tigt murbe; entmeber — metnt
@ueton — meil er aUer ^d^am , mie man ju fagen pfltit,
ben Stopf abgebiffen t)atu, ober n>eil er fič) n\d)t moUte
merfen laffen, baf ed tbn dfrgere, um nic^t nod^ mel^rete
®potUx gu ermetf en* @in Gpnifer t>erlt^5bnte il^n einfi auf
offener 6trafe, ein ®(bauf)>ieler bra^^te tl^n fogar auf baft
JK^eater; er begniigte fič), beibe au9 Stalien ju t>erbannetr»
♦ * •
®ere(bttgfett unb 5ffentlic[^e 8Bol^(fa](^rt erl^eifdS^en , baf
ičfUčfU ^anbtungen »or ben 8ti4^rerflu](^( M fRufti (de
14»
la Tenommče) gejogen unb ta sejtid^ttgt tverben ; aber
man foOte btefed @trafatnt bet ® e f c^ t c^ t e fibe^taffcn unb-
bte ® efc^idEite foUtcn nm ^dnntt fc^retben , bte t>on ber
Segterung baju beauftragt tD&ttn. (SSapIe t»ergt0e 11^^^^
ba$ tt>ir bann nte etne ®e^(b\č)tt })aUn toitbtn, ed to&tt
bcnn, baf man, tok ber Sage nadt^ in 6^tna gef4)tel^t —
bte SSl&ttet einet folcben ®efdtit(^te in etnen t^erfc^lofrenett
Jtajien fc^ftbe, ber nic^t el^er gedffhet n>erben bitrfte, btS*
ber regterenbe SRonardt^ geflorben tofire. Saple l^at n>ol||(
felbji gefii^lt, mte jmecfmtbrtg fetn {Borfd^Iag fet, benn er
fBgt jj^tnju: id^ fage nid^t, baf etne fold^e Stnrtd^tunfl nict^t
auc^ »teber t^re grof en Unbe()uemlt(b!etten b^tben milrbei.
aber bte grof ten »drben bod^ oermteben. (2)aran fle^t jti-
)weife(nO SBtr f)aben ie^t gar ju Dtele &č9txfu
fteUer, bte mtt unretnen ^anben bte j^iflort?^
f4^en Zl^atfacben befubeln unb fte fo befubeK auf
bte ^lačitotlt bringen* 2)cr erfte Stnbrucf todtftt (ange.
Qao semel est imbuta recens servabit odorem Teata
diu, fagte ^oraj.
Sad gt(t befonberd Don IBegebenl^eiten , bte fdS^on in
t^rer ®eburt berbrell^t n^erben, Don SettungSnad^rtcbten^
bte man fc^inell unb n>arm Derbreitet TlUt fBSlttv gletd^ett
fo )temlt4) bem, t)on bem etn Jtarbtnal cinfi fagte, tnbenr
ert^m fetnen Gegen ert^etlte: )»ed toiU burdf^auS betrogen
fetn, nun fo merbe ed betrogen.^
iCatbartna Don SRebtciS pflegte )U fagen : »etne falfd;e
Slačfvidft, tomn jte aucfi nur bret Sage lang geglaubt toixt>^
liO
til trn ®tanbe, eitint &aat ju rctteti*'' (d*Aubi^iO £)ie
^&uptit btx Sigue er(>tetten ^(^ auf foldt^c (Betfe lange m
9>art8* Sin ®rf(^t(^tf(^retber fencr 3ett (erid^tet: »VB
t^re Stmee )ettrfitnmert mar, najemen pe t^re 3u{Iu(^t }«
i^ren gm^l^nltd^en Kanfen, fle inactiten n£mU<^ ben |>ari«
fnti aDerlci tvrif , wad in unjal^Iigen Shtgblittem ^tmm*
fletragen tourbc. fBalb l^tcf t8 : i>bie Stnioo^ncr i^on Dremc
^ttm bet einem Gturme bem Jt5ntge ftinfbutAert aRonii
g(tj(btet, nod^ melS^rete i^emunbet unb ber !Rarf4^aD Siron
fri bem Sobe nabe^^' balb mieberum: »man ^abt in etner
fftroaltiitn f lange jtocifel^aft geblicbenen Gdtilac^t einen
grofen ®teg baDon getragen, unb ber Sranner (<|>rin'
tiči IVO fet entmeber tobt ober bo4^ nic^t »eit baoon.^
9Ran ifi in neueren Seiten auč) niift fel^r gen»i{ffnb<ift
gemefen, »enn man fdl^Hmme Sladl^ricbten ju tti&ffim
f)atU, unb bte ©emiffen^aftigfeit »are ba auč) nid)t an
t^rem re^ten 9iaiit. — (SBenn Sa9le ^ier al« Dolttifet
fpricl^t, unb, tooffi ju oerjleben, bie 9)olidf ftir ganjltc^
uni^ereinbar mit ber SRoral l^dU, fo ma^ er Stedj^t ^ben;
foufl aber ifl eS ein abf<beuli(ber (Srunbfa^, ba$ ed S£De
geben fSnne, n>o baS ©emtffen fiber^fiffig unb nid^t an
feinem red^ten 9>(aQe fei. SR^ge tmmerbin ®ute§ burcf^ ®e«
totfTenloftgfeit ben>ir!t »erbm, ber Smecf beiligt boc|^ bie
SRittel nidi^t.) ~ gimud mirft mit 9Iec^t bem bei Jtannd
gefcblagenen romtfc^en 6onfu( t>or, baf er ben 2(6georbne'
trn feiner Sunbeagenoffen ben Serlufl nič)t t>erbeimli(^t
ffaU, benn bie Solge mar, bap fte )um <|>annii^a( iiber'
)S1
gtngen. — (VOerbihgS mačftt iW\ui biefen Cormurf mit
8iti)t, aber ein anbered ifl, etma« Dcrfct^tDctgen, cin
MbcteS, ettoaft falfdf^eS uiiterf4iiebenO
9)Iutar4i txi&^it, ba^ ctn Xt(^entenftY granfam gemat«
tert tourbe, loetl er rine f4>(tmme, obgIet(^ fe^t toal^re
9leutgfett Derbrritetf. Con rinem, fo ebentm ^afcn ge«
lanbeten S^emben ^te btefer 9Renfd|^ erfaftren, 91 i c ta S
fri gefc^^Iagen ; iiber ^ald unb Jto))f Itef er tn bie @tabt,
ed iu t>er(finbtgen. SSo^et ^afi bu bte 9{a4iri4lt? fragte
man t^n; unb ba er (rinen ®ewd(^r9mann naml^aft ma'
4^enfonnte, fo mufte er bilten M etn Unru^^efHfter, fo
lange bis bte SSa^t^rit {teb bePdtigte. ($lutar4^ tm Seben
beS 92tria$0 ^atte er rinen ®teg fdlfcblidE^ t^erfanbet,
man mdrbe i^m nU^ti get^an l^aben. 2)ad mag bet @ tr a«
tocle $ jSBrif)>tri ben^etfen, ber, »oli^l mtffenb, bte at^enten*
ftfc^e %lottt fei berb gefd^Iagen , bie fiSilrger aufforberte,
ben ®£ttern filr einen ®ieg ju banf en. @ie ti)aten ti unb
M fle nacb^er bcn Setrug tt^u\)xtn, entoaffnete fte alfO'
balb bie Xnftoort bed @tratocle6 : »toAč^ti Seib ^abe iči
eud^ jugefugt? mir ll^abt tf)rbrei frolfieSage ^u oerbanfen.''
(gben bafelbjl.)
♦ ^ ♦
2Cber im ®runbe tflfold^ ein SortlS^eil felS^rgering. Tlan
fii^U, burdi^ ^eube getduf4;t, ben Cerlufl bopprit fd^merj«
Uč^. %uČ9 ma6)t rine iRation ftct^ \>ttdi^tliČ9 unb i^ren
Seinben Id^alič), n^enn fte ringebilbete @iege feiert. SRag
tmmerl^in ein ^rioatmann »ie Sicero f^Jred&cn, aW man
isi
t^m b€tt unDerbfirgten Zob etnrft gcmbeS ntclbete: »t(i^
^laube bem ®erfi(^te ni4^t, aber teb wll einfhoetkn bte
dtnfrtt baoon iteben.'' (QointiL Inatit Orat.) Sin etaat
l^tngegen i9fif be ft4^ oft groben UnfaUen au^fc^eti, t^enn
<r auf ®eril(bte haum tooOte. £te Sctoliet bilf ten jhense,^
aK fte, bet falfd^en Stacbridj^t Dertrauenb, @d))to fet gefan«
gen unb baS rSmifc^e ^erv ^om Vntiod^ud gefdl^Iagen, baft
3o4^ abfd^attcltt mUttn. CimM L. XXXYII.)
♦ ♦ *
9Ran bm(e ja ntdiit, ba^ iCat^avina t>on SRebid^ l^abe
fftgen ivoDen : etn falfc^ed, tret Sage lang geglaubte^ ®tr
t(U^t (5nne t nt mer ben ®taat rctten. @ol(^e ®emein^
f|)ri{4^e ftnb nie aUgemein onn^enbbar. SSal^rer mog fein^
bdf ed aDerbtngS oon slutim ifi, ben tn einer ®d)lačft tu
Itttenen Serluft bem Solfe jum S^etl )u t)erbergen* 2>tefe:
SJufc^ung ge^Srt gar ntc^tmebt unter bte ^oHtifd^en Setn^
betten, fte tfl baS 2(fi36 t^er 6taat6f (ngi^eit ^an muf in
Beitungen bev rJ^etotifc^en Siguren ftd^ bebienen , um bett
jBerlufl beS S^nbed ju t)ergr5fern, ben eigenen ju t>er^
Fleinern. Zbvc ed to&rt ju »unfc^en, bag btefe 3eitungen
nurge^ort n^urben, ober ba^ man fte n^cntgfiend ntc^t
brutfte, benn berDrudP t)eremtgt {te, unb macbt (le ju
^Dlaterialien fitr ben ®ef4)tc(itfdliretber ; babtircb n>trb bte
@ef(bi(l(^te in etn unburc^bringlidj^ed 6^aod oon UnjuDer^
Mfjlgftit gel^fint unb ber ^ač^mlt bte IHJabr^cit entjogcn..
— (S^ tjl fel^r angenel^m, Seitungen ju lefen, wer mag
bad Idugnen? aber bie metflen ftnb gletdS^fam *lagfdS)riftea
in cinem 9)ro)effe Cplaidojers), pe icigeii nur^ toai iffttt
ead)t gdnfKg tfi unb Un Sfettib bal^af t mac^t iUuge Se--
frr toerben fretltcf^ nidjrt getdfufi^t, unb fe^en »0(^1 , baf
man nidS^tllUd fagt, baf man bem 5ffentU4^en Solili,
eber au4^ bi^totiUn ben ^duBličftn iBcrl^iltntffcn
mandati opfttt* Settnngffd^reibet, toel^e bte feinblidj^en
9ta4m((^ten ju entfraften fuil^en, f A^ten andt^ etne Tttt poti
Arieg mit ® dfnfe waff en, n^ie dn )>o(ittfc^et ®di^rtft#el«
Ictfie ncnnt (Arma anserina.) »S>te Bettnngen,'^ fagt
cr, »f ommen ni^t oM ben fpbiEintfdl^en SS&^ttn, fonbem
eni bem ©clS^im ber SRenfc^en unb bet^ftren bte Sei4it«
gldtubigem @tege »erben auSgefd^rten, ber Setnb »trb ge«
f4^m£i^t @o i. iS. lief 9>om)>eiu9 ®4)retben fn aOe 9)rO'
trinjen erge^en , ptaf)lmb mit einem gemaltigen Gtege bet
^^rtad^tum, (S£far fei gefiol^en, fetn ian^ti ^ttt t>tTnxi)'
M ; mobnr4^ bte )>ompeiantfdS)e 9^xtA anfel()nlt4^ berfUfrft
KDurbe« Ste SBelt »tU betrogen fein. @o madS^te tš btr
^erjog t)on SRapenne nad^ ber ®^lač)t bet ^W9 u. f. m.*^
<Arnia anserina sive armatara epistolaris a doctore
mililari Tacito subministrata et in disaertatione po-
litica didttcta a G. C. W.) (Gd ift nid^t ju Idugnen, baf
Me @anfemaffen no^ immet im ®tbxau^t ftnb; bte
^rftnbung ber ISudS^btucferfunfi l^at i^nen neue @t£rfe
flegebenO — 25ie SDBflt (fo fc^^ricb ©apte \d)on bor l)un=
beti Sabren) f^at fid) fo fel^r an 3eitungen gen>6ll^nt/ baf
fie bad SSerbot berfelben al$ eine ®onnenftn{lernif , M
€tnen ©egenflanb ber i>ffentU4^en SErauer betrac^ten milrbe<r
XXX. a
ISI
(^ifftatl «!^er) m feiiter biUiotlieca j^ermanica
f ttll^rft ein gonjeft ^cet ton Settungen an^ iit iamaU f^tt
»erf^lutigcn tourbett^ tmb^ tmt er fagt, xdč}t MoS ba^
®ef(ltfell^ene, fotibcm auiif boS ju ®efc^ell)enbe ta*^
Mnbetcn , fo gtof fet bie (Eiteltett bet &<l^reibenbett aber
ber ®laubenben. CTanta enim acribentiam vel credett*-
tiam vanitas estj dt nrnitt bte Settitngm bon Sena^
Seipitg, 92firnberg, ^amburg^ ^attd, ^aag^
Vmftevbam, Srtiffel. etngnoifTer Srttfc^ lteSj67<l
in Sena etne Vb^nblung wm ®ebrauc^ unb SRtfbroud^
ber 3eitungen bruif enO
♦ ♦ *
(34> j^abetrgenbtoo gelefen^ e« fet (U tv&n\čfm, bafam
Cnbeiebe^Sal^red aOe biefalfcl^en ®er5d^te gefammel^
n>fitben, bte ipjbrenb iti ^f^ti trn Umiauf maren. ^aft
to&tt fdfi dberfldffig ^ benn bie 3eitnngen toiberrufen ia
felbfloft genug tl^e 9ladt^rt(^tem 9tu((^et to£re ein folc^ed
Untntittfmm gekrefen ju bei 3ett, M men noč) ntc^t
brucite, ^nm Uti^pkl iamM , al$ bie Siirfen bte Snfel
9Il^obuS eimiall^mcn* fiStr (ennen, burdl^ bie ton JRufceSr
gefommeltenJBrtefe, etnige ber^etlj^renben ®etfi#te, totldft
bamaM in Stalien ^erum liefen. Xm 10« Dejember 1522
t)erf[dl^eYten bie r5mifcl^n9teuigfeitdfr£nier, biefi3elagerun^
fei aufgel^oben. Hm 22. 2)e}ember bedfelben ^affva toutbt
9ll^obud mirHic^ erabett, unb no4^ am 23. ^februar 1523-'
i)U^ ed: a fet nod) gor nid^t gemif , bof ®otimann bie*
@tobt n>ir((ic^ eittgenommen* Xro| unferer IBuc^brucTer^
155
ftinft (tnb in muem Sciten oft fi^nltdSie Singe gefdl^el^enj
3m 3all)re 1500 erji^Ite man ju Dabua, M ein nubejmct«
fdted, i^on 9iom felbfi gefc^rtcbene« Sactum, ber 9apft fei
am ^eterttage t>om fBlt^ erfdiiliigfn »orben, unb aOe Sinu
gev ^dtten bte SDBaffen ergttffm. — 3m Šalite 1580 ^tr|l
ei in Jg)oDanb )u gletc^^er 3ett: ber JCdntg toon Srantreidt^,
ber ^9ntg t>on ®panicn unb bcr ^erjog Don %iba m£ren
geflorben. (Lipsius EpistO
♦ * *
Stgneul 9Rart>ine mad)t in fetncn M^lan gea d^histoire-
fcigenbe SBemettung Aber bie Settungifcdretber : »Stitr etn
ttm#anb ift il^nen nad(^t]()etltg : {te {tnb nt(bt ^erm il^rer
Scber, fte Hnb etner lf^S(^ern2(ufft4^t untetmDrr
fen, ffe biirfcn bie SBoi^T^it nic^t mit biftorif^er Vuffid^*
tigfeit befennen. S)i!rften fte tad, fo fSnnten mit bie ®e«
fc^id^t^fcbreiber entbeldren.'^ — jDie lefttcre Sel^auptung ift
feljir dbrrtrieben, obet bie £luelle bed UebeM iat btrfcr
9Rann oOetbingg entbecft 6ie bitrfen nidl^t, fte flej^etr
unter einer Kutine : fte (aufien @efa^ beMulbigt ju merben^
bof fte ni^t t>om beffen ®eifie befeelt ftnb (ils se feroint
hair comme des personne« mal intentionnčes.) fBlan
min md)t eben, ba^ fte, jum SBoljiI be« Satetlanbed; grob
I it g en (qu'ils mentent grossiereroenl), ober feine^
fd^mei^elnbe, mi^tg« bod^afte iBemerfungen liebt unb be*
munbert man.
* ♦ *
di ift iittoa^t nodi^ ni^^t genug , bie feilen Seitung«*
11 •
156
(čftdbn mtt|>aq>9ett )U trrgldc^eit, tte TtUti befutcin,
t9a§ {te anrfitiren , man muf fle fogar ^cnfer unb G^arfr
ri^tet nennen , bie Ut Qifl^idfU ^att , 2tnne itttb Setne
fnebeln, auč} iool(|( abfc^netbcn unb folfc^e anfe^, oft
in bemfelben Ttugenblicf , wo etne SBegeben^ett auft bem
Gcboofe t^retUrfa<ben betborge^t — SRon fagte ootmoU:
bic aRufr n gdfben ffcb bitmc Uen fogar @Haben |>retS , baS
gUt am meiftrn Don 6Uo, ber SRufc ber ®ef<bt<lbt<; btetft
rine »a^rbafte 2)ret- 9fennig$<^** (Scortam trioboiare),
bte an ber Sanbjtrafe {i|t, unb fid^ bem ttftmS^fUa fOr
€in ®td(f SBrot an ben |>aU h>trft. 3bt |)anbel mit ben
Sut^b^nbletn ifl n^ fc^Iec^ter aM ber ber Saaboin^ unb
ter bu Sl^er , mit wel4^en oerabrebet »ar, baf fte fiir brei^
$ii Goud etnen iBogen fiberfe^en unb bad 4>unbert gro^
fer Serfe )U bter Sranfen, ba^ ^unbert Keine {u mer^tg
<5ou6 Itefern muptem (Baillet luj^em. desSa^ans.) Su-
dan ffat , o^ne ed ju »iffen, unfer 3<^b^bunbert gefcbilbert,
aiSfyUnh , bap burcb etnen Jtrieg baS CSefc^id^tfd^rdben
iur m o b e , unb dne eptbemtf(be Jtranf bdt »te bte ber
Xbbertten ge»orben.(Lucian guoinodo sitconacribenda
bistoria.) 3e<it erfennen»tr, fSgte er btnju , bteSabr*
IS^ett bed &pxid^tootM : baf ber £rieg bte SRutter aDer
S)tnge i%
2)ie alten 8i5mer f)attm mebr Stt^pttt Dor ber aSiirbe
ber ®ef4)t(bte , benn bor ben 3eiten bed $om)>eiud »agte
9liemanb Sef^icbte )u fcbrdben, ber ftcb ntcbt burd^ ®e--
burt unb SSerbienjle audjetct^netc ; unb ali ber Se^rer bte^
157
fed groffti aRanne§ bie ®tjič)\^u fetne« SSglingd fcbreibeti
tvoUtt, fanb man eme.fold!^e9leuerung bebentltc^^. ®et{i
unb itenntntffe totmtt man tl^m nic^t abfpredfien , aber —
er mor nur etn Sretgelaffenev (Sueton de CIar.
RhetorO (SBti^ bihifet, biefe SBebenHtddfett mar bodEi feli)r
atbernO — 9Bad murben bod^^ bie Setnbe M l[)tftortfc|^eii
f>9rr^ontdmu$ anfangen, menn fction ju ber ©rtedlien unb
SiSmer 3etten biefcd Uebel trn @4^n>unge gemefen mare?
bann miirbe e§ i^nen f4^mer faHen, unS trgenb etmad ju
bemdfen, felbft menn fte 3nfdS)riften unb 2)enfmi!nien ^u
^tlfe njl^men; S)enfmdll^ter, melc^e bie 9{euern
ungeflraft mi$braudS)en, ol()ne red^tlic^en ®runiv
bIo8 um t^re Sauncn ju befricbigen.
*
SSon ber ©atpre f ann man mol(^I fagen, mad 9RaII&erbe
t>om Sobe: que la garde qni veille aux barrieres dii
Loovre n'en defend paa les rois. 2)a$ bemeifet ba$ be-
rff^mte JiBudi^ : Histoire amoureuse des Gmiles unb les
amours da palais royal. & ijl .befanntlid(^ t)on bem
®rafen Suffp. Slabutin , menigfiend baS {uerfi genannte*
Sr murbe beSmegen in bie S3afliIIe, unb, mie anbere tooU
Un , fogar in'§ 92arrenll^au$ gefe^t^ Snbeffen gtng ed ibm
bod^beffer ali bem 6afftud®et>eru9, bem @at9rifer
am |)ofe M itatferS Zugiaftui, bet in feiner Serbannung
laum einen Sumpen fibrig beldieU, um feine Sd^am ju be«
betfemSuff^Stobtttinftarbgmar audj) t^om |)ore t^erbannt,
aber rul^tg, auf einem Sanbgute , mo er ata SSersmeiflttng
158
tint Vb^anblung {U>tx ben 9lu^en ber SibermdfrKgtiritett
f4irteb unb etn ŠrommUng murbe* ®an) ernfl mofS^U eS
fbm ipobi ntc^t bamit fetn; er fab lange no4^ l(^tntec ftcb toie
£ot(^'d SBeib, i^erfuc^te aOed 3R5gltc^e, um au§ frinem
flemen .^afen mteber auf baS {lurmif(be SReer bed ^ofe$
geiDorfen )u merben, unb benabm ftcb ganj iDte £)))ib, bef«
fen ®cl(^icf |a( bcm fetnigen glid^. @r{l ald alled t>ergeben§
ipar, fcf^neb er : )»3cb ^cibe metnem S3et(^tDater (ange ntc(^t
glaubrn rooUtn, ba$ bie SSorfel^ung ju meinem iSBeften bte-
feS Unglucf fibec mtcl(^ berbangt ; erfi f^it bret 3abten biti
tc^ tiberieugt, baf n\(i)t bloS meine tm^t, fonbern auc^
meine ieiUtd^eSIu^e baoon ab^tng. ®on belol^nt midl^ fc^on
ie^t fur meine getben but^ meine Srgebung, unb tc^ fage
nun ^on biefem guten ^errn, toa^ ič) in meiner i1)mč)'
ten 3ugenb t>on ber Siebe fagte :
»II piiye ea ua motiient iin slecle de lravanx
Et iona l68 aulres biens ne Talent paa aea niaax.*
IBuffp Siabutin toat aui) SRitgtieb ber Dartfer Ttla^
bemie. ZU er flaih, ivurbe ber 2Cbbe Stgnon an fetner
@tatt ttx0&f)lt, ber (nadd einer broDigen ®ewo^nbeit,
t>on ber ^df \čftotxl\č) ein berndnftiger ®runb angeben
lapt), etne gobrebe auf ben Serflorbenen l^aUen mu%ttf
}tt beren fafl ein^tgem Ctoffe illim bie 9^ eu e biente, todčft
fein Sorginger aiš SSerfaffer ber tllstoire amaoreuse
empfunben, bie iodf bei meitem m(^t fo bo^^ft aui feincr
geber gefloffen wat, aU fte nad^l^er burc^ bie Sufi^e
etner 2>ame murbe, ber er bie $anbf<l|rtft gelie^Kn iMt.
IS9
«
%Uii)\tt m fetner ®efd^id()te bed Jtarttnal d&mtntS et-
^ftlt: »Samald Itefen m ganj @))anten dne unjdf^I^e
SRenge @(t)ma^fd()ttften gegen ben <^of t>cn Stanbern unb
felbfi gegen 3Etmened ()erum. £)te Slammfinber, ungen)6ll|)nt
an n>titge Satpren , f (agten bitterlidi^ , unb bet .ftarbtnal
er(^telt SSefc^I, fowo^l bte SSerfaffer alS bte fiSuc^brucfct
fdj^arf iu juct^ttgen. & lie^ anč^ pro Torma bet etnigen
^n(i)i)anbltxn Slacf^fucbungen anjleUeti , ober fo obenl^m,
baf 9ltemanb baburc^ belafligt murbe. ®etne SJMnung
toar : man mtiffe ben Seuten nid^t »el^ren , if}tm &č}miti
in SSorten ober ®(^riften auSjubangen, bte bo4^ ntd^t tSn*
^ec bauern, aU man flcb baburcb betetbtgt ^£lt; unbfo-
n)o^( ibven @tacbel alS i^re 6rgel^(t(l()teit t>erlteren, menn
man fte t>era4^tet. — 2>et ®ont[>erneutr \>on 9Rabrtb er-
tappU etttige fold^e &č^nfttn, bie gegen ben Jtovbinal
^abrtan unb gegen Stai^t jlarrd ©efonbten, Sa Sl^au^f
tertdS)tet moren; beibe ereiferten ftd^ gemalttg barfiber, be=^
fonberS toar|)abriatt etneSdt lang ganj untrtfUtcI^.^
• # ♦
(Edgob i^ormaU eine SRenge 8&(len, bte unem«
yftnblt(|^ gegen fpI4K IBeletbtgungen maren. Srnar, THeran«
ter bem (fogenannten) (Bremen gtbt SrnOa bte« Seugnif
ntd^t, »ofil aber bem Intigonu«, ber feinen ^olbaten
I»er)te6, att fle ftd^ G^^ereten fibcr iftn ertaubten. 2>€r'
f^lbe ®4^iftfteQer ttUfn^ aucb trn fi^nlUl^en ^aDe bie 9uU
vat^i^nt 9^iapp'i iMm SSdcebonien, unb bie be«^i»
fer« ItttBitflu«, ber, fammt <8mA|(in unb itfobem, i^on
1»
etnftit fa(9t{f4en (Seftf^t^tfcf^retber, Zima^tnti, mit
ben ®d[nfe^SBa{fen angegriffcn murbe, iinb um fo geretjtcr
batte frin fdnnen, ha it mol^^I xou^U, ia$ bte lot^tgeir
StnfdfOe bed ^iftoriferd von SRunb ju SDHunb Ucfen; n>o^
bet @enefa febr tot\&li6f erinnerte, baf bad 9)ubltfttm gar
JU gent befonberd folc^e SinfdUe berumtragt, bte bem
Secfaffer gefdbtltcb merben fdnnen. (9Xanfagt,
.^err 3fcbotf e tn TCar a u toerbe etne 2(bl[ianbtung tiber
btefe Semerfung bed @eneca fcbreiben^ unb .l^err ©eoffro^
tn ^drid merbe 9lDtett baju madj^en.) Snbejfen i9tberful^r
bem Stmagened bocb eben mč)t$ 83ofed.
^an tann nxč)t^ eemunftigered lefett, 0$ bte ®rfinbe,
burd^ melcbe SDtdcen ben ^aifer iSbembete, fetne SCngeber
fotprifcber ®c(^riften ju bulben, unb bie Berfaffet folc^er
©cbriften tttcbt ju jirafen- »to 6offtu§ ^atuni btefc
©rfinbe aufbebalten. Derfelbc ®efc^i*tf(^retber belebrt
un« aucb, »arum S5far bte ©d&mdbungen be« Sicero
unb eintger Itnbettt ntdS^t beantiportete. (St gtaubte ndm*
ItdS^, baf foI(be Seute ftdi^ nur baburc^ eben fo berilbmt
JU macben fnifttn, ald bte, t>on benen fte IBofeS fagten,
»eld^e« man baburcb t>erl^inbere, menn man ibnen gat
ni*tant»orte. — (SBufte berni CEdfar m*t; baf bUmeUen
a>titge m bet SBett gef4^cben, bte iebed re*tlt<be ©e--
m&tt^ berma^n tmpitm, baf eS gat tetned tpettem Vn*
triebe« febarf » mn bagCBen ju ^mbirn, menn man fd^i*
Idi
ben fann? 3d^ toiU l^tcr nut an 6tn foldded Setf^iel erin^
nem : bie cngltf4^( Stpetition t»on Jto^))enl^agenO
*
Sine timifl^t Same tvurbe angeflagt, Don Stai^tt
Ttuguftud , feinet ®ema^Iin iMa unt bem Stbertud flbel
gerebet ju ^aben. flRan belangte fte ali VStai^dti^iittbu^
(berin. Stber fagte: »n>ad mtc^bettifft, foDerlange t(^
fetne Unterfud(^ttng , b<^t f < ft(l(^ <i^^^ 9^8^" Vugu^S \>tu
gangen , fo fhrafe man fte.'' SBegen feinet SRutter Derfugte
er am erfien Xage nicbt^f unb erjl am anbem erNdfrte er:
{te wfinf(be; baf man aui ben gegen fte geticbteten (Satpren
9ltemanben ein SSerbrecben macbe. Docb batte jene S)ame
(fte bi^P 2())u(ej[a Sarilia) bie itaiferin laut bed S^ebru^^eS
befcbulbigt. (Tacit. Annal.)
Jtaifer Zt)tobofiui t>erotbnete gleicbfaOS in etnem
6btfte, ba^ 92temanb, ber i^n mit SBorten ober ®&nft^
roafftn angegriffeni mit einer ®trafe belegt merben foOe;
benn^ fagte er^ gefcbiebt ed aui Seicbtftnn, fo ifte§ ju
Deradl^ten, obet aM ^(Ibetnbett (insania) fo i ji ti ju be^
mttleiben«
X>i€ neuete ©efcbiibte Itefett ntdi^t meniget 93etf)>tele
Don folcbet iRacbftcbt. S^ai^ac bat etntge betfelben in etnem
latetnifdl^en JBtiefe auiUtoa^rt, bocb nt<bt baS Don Sub«
»igXII.6af{otet)ablt: »»utbe ntc^t unfetSubmig, bet beti
Zttel8atetbedBo(le§Detb{ente, auf 6ffentlt<bet Ckbau*
biS^ne in feinet gutenGtabt 9att« oet^oltetf unb
162
toitiin anerfAtli4^er &tiifiM iat^tfttUt, btt ouS etnem
^ropen S5tAtt flfifTtgeS ®otb ttant^ o^ne frtneti 2)urfl ie«
nial$ lorc^en ju Knmtfi @r lobte btefen @infaU unb er«
^e^te ft(^ baran. {BteIIet4)t mar eS i^im fogar nicl^t unan-
.^enei^nt, bag fetne iitbt ju ben Sleid^tbtimcrn, )9e(((^e
nte bcm ®ertngflen fetner Untert^anen einc
SI)rdne gefoflet (jatte, tbnen etioad (ulacbengab,
ttnb etne angene^me Unter^altung gen>al[)rte.'^ — (Stetlt((^,
ti>enn er bad fdS^one 93etougtfctn im JBufen trug , ba^ feme
^čfdiit hmm fetner Untertbanen einen @euf jer abgeprefit
J^atten , fo tnu^te ed il()nen letc^t toerben mit ju ladben ; fo
tote binkPteberum fel[>r begretf Udb if^# bag berjentge, beffen
£3eft6t^iimer mit Zl^rdmn unb JBlut befledt ftnb, mit
Tei)barer gegen fpottenben (^mfi {teb i^igtO — Sben fo
6enabm jtcb Subtpig, ald man ibm binterbradj^te, ba$ bie
^bDofaten , bie @di^reiber unb fogar bie @č)Slti bei i^ren
^(Helen ftcb dber ibn unb ben ganjen ^of lufHg madl^tcn.
«3n®otted 9lamen/^ fagte er, »fte mogen ftdi^ bie 3cit
vertreiben ; nur meine S^au foOen {te ni(()t anta{{en , fon{i
laffe icb {te fammtlic^ ^angen.'^
jDutči 83rantome miffen »ir, ba^ J(atbarina t)on
{RebtciS %Ut^ M, nKtd gegen {te gef(i(>rteben »urbe, unb
ftlber bie dtftt bariiber lac^te. Unter anbem t^Utn bie
^ugenotten etne i(anone, bie fte itintgtn aRuttet
nannten. &k ftagte etnen i^rer «{>d9inge, mol^r btefe Se«
sennungt (St erfc^rad unb molite lange nic^t mit bcr
^|>rafliK Ifn^ui, aQein fie brang tn tlj^tv ba \^U er enbltc^
168
jittemb : »fDlabame, met( fciefe JCanone rttt grB^mS JRa--
liber l)at, aU aUe bie dnbern.'^ 2)te Adntgtn SRuttf r iačftt.
@tneS Saged {!anb {te mit bfm itStiig t>on 9lai>arra
iam offenen S^njler in einem Simmer bed untern ®tod'
n)erfed. :iDa l)ixte fte, ba^ einige @d^tIbioacl(ien, bie ftd^ eine
&an^ an cinem ^Sljernen @))iepe btteten, bie {eid^tfertig^en
S)inge oon i^r erja^lten; unb julegt bie ^finbtn t)er-'
Unč^Un, t)cn ber fte fo Q(ploQt miirben. £)er i(onig t>on
9lat>arra n^ollte fogleidt) l^inaud se()en; um bte^erU ^Sn-
gen JU laffen; aber fte bielt t^n juriicf , jlrecfte ben ^opf
jum S^nfler binauS unb fagte ganj freunblic^ : »SBad l^at
fte eucb benn ju leibe gett)an? n^enn {te nidbt n)dr, n?£[rbet
i^x toof)l iefet eine ®an5 braten?*^ — ©ann wanbte {te {t(^
gegenben,Sontg, f))recl()enb: »SRein Souftn , fo tief barf
unfer Born nic^t l()erabf!eigen , ba6 ifl Fein SBi(b))ret fur
itn§.'' — Unb boc|^ mar biefe Srau aud einem Sanbe ge-
bfirtig, Don bem man ju fagen pflegte: ^ort ^abe @ott
bie Sta 4 e, alS einen Secf erbiffen , ficb Dorbel^alten.
SSon Sranj bem @r{len txi&\)lt SSal^ac, bafi er gleidf)'
faOd XIIed iiber ft4^ ergel^en, aud^ auf bem Sl^eater \ičf
unb ben «&of ungefiraft )9er{tffliren Itep, nur burftcn bie
angegrijfenen ^erfonen ni4)t na m en tli (^ bejeic^net
toerben.
Sie Komer bulbeten nidbt, baf bie guflfpielbid&ter iitt
£)brig(eiten Derfpotteten , IS^ingegen burften fte mit ben
®ottern mac^en, toai if)nm hditbtt, roorilber ber (eHige
164
VugttfKtt t^nen grofe Comdrfe mačft (Aa^ast. de
civiute dei.)^— - Staifa JCarI V. alt^mte t^ermutlj^ltc^ iit
SRimtt nai^, ali er tRi Sal^re 1522 ju TCugdburg bret
lutl^mfdl^c ®i\fUxd^t abfe^te, bie fibci i9on t^m Qt\ptoiftn
f^atttn, tnbeJTtn er aUtn ilbrigen Derflattete , mit ber f)t\U
Sungfratt unb allen ^eiltgen nodl^ ®efalkn um)uf))rtngeir»
SteUetcbt ettnnerte er \ičf ber Sorte Stberd : »Ueberlaffett
totr beti Unfterbltcl^en bie @orge, bie il()nen jugefiigtm Se-
leibigungen ju tatlftn. Deoram injuriae diia curae*^^
* «
*
Sin gevoiffer bu SSerbier $BaU'$rtoa8 i^at ben &at)r
rif ern bie 6I)re anget^an , jte ju Url^ebern oon Jttieg unb
2CufrulS)r ju inad)tn, aUm mit Unrec^^t, menigjienS in ben
meijien gdHen, ®e»iJTer i jI, bog bie Sunge unb bie Seber
eine« ein jtgen SKanne« einerSacbe oft me^r Sluten bringe,
M ein ^en oon Dterjig taufrnb ^Diann. S^anj ber @rfie
gef!anb, baf ber93ifd()of t)on@ibon i^m burd) feineSBorte
mel^r @4)aben jugefiigt l)abe, aK bie ganje Bč^mii imčf
i^vt SBaffen. (Paulus Jovius Elog.)
S3a9le fcblieSt mit ber broHigen S3emerFung : @$ gibt
S^iere, mlč)t ffof en, eS gibt anbere, »eld^e beif en.
S)ie le^tere beif en, mcil fie 3a()ne ^aben, unb ftof en nic^t,
weil e8 i^nen an ^ornern fe^It
165
XviiQoV6 SBerfe
ctf^einen in neun IBinbtn unb taič^tm toolf^l tinti itt
toic^ttgfieii (Stfčftntt f&t utifere Htttatnt fetn. @te mtlf^aU
ten }ttglctc(^!iRemotten unb Semertungen fibctbefTrnSfben,
Srrnmltttng unb e4^rtfeen. fBStlčftt Sreunb bet aXcnf4|.-
beit mtrb baf Snbenfen tinti fRannef nid|^t lubcn unb
eftren, beffm Gl^arafter bent ^oraj ^otfč^tothtt , M ev
mit mentgen frdftigen Sdlgen fetnen justom et tenacem
proposiii virom fcbilbette. %xalid) gibt ti nocb immet
iK^rtnfidige Seinbe allet 9{euerungen, tt>(t(be glauben unb
fngen, Surgot l^abe bie Steoolution Dorbcrcitet; in feincn
SteglemcnS fiber ben ®ctreib(b<^nbetunb fibecbieOe^
f(^wornen bo^^ ^t ben ^eim jener 3becn tnttoidtlt,
bie man fiberein gefommen ifl, libeval ju nennen unb
»on n>tldftnnačf^n tint fofcbretf(i(l(^e2Cn»enbung gemac^t
n>i>rbtn; cr fei mebt berSRann etner^artei ali btrSRann
bti ®tMti ge»efcn, b^b^ bie &ač^tn bejTer gefannt,
dM bie SRenfcben; f)aht itoat ®utti tt)un moUen,
aber boc^ nur ittflott^ \id) t)txi)a^t unb lač)ttl\č) gemadl^t.
@olčft itutt tf&tttn^čfon ani Um, toai tx att Snten-*
bant i>on SimogeS betoirf te , toof)l fcblte^en (dnnen , toai
ibm ald SRinifler gelungen fein »>ilrbe; menn er ni^t
bie ®dfn>d^t Ui Siirften unb bie niebrigflen Seibenfc^af^
Un JU htUmpftn gebabt batte.
2)ie fteben bereitd erfc^ienenen IBanbe feiner SBerfe
tnad^en und befanntmit benVrbriten in bYri«&aupte)>o(li^en
166
feineS itUM, namitdb friner Sugenb bt6 ju bet ^ntm'
iax%i Don StmogeS; fi||et tool^It^dttgen SBtrffamtett m
btefer ttef gffuntennt, burdli ii^n mAttam juin Slot erl^o«
bcnen |)roi>tn) unb fetncg !Rintjlmunid. Surgot »tbmcte
fi(^ anfangd bem gtijIKd^en ®tanbe , boc^ f4)Dn feinet^
Sugcnb t>erbanf en n^tr ein fel^r tiefgebad^ted @(|^reiben fiber
|>ayiet8elb unb fiberbaS Som^fd^e Gi^em; ferner,
Steben in ber ©orbonne, tt)o bie IBctrac^tung bet, burcl^v
bte (|^rtjll{(^e Srligion in ber SBelt oetbretteten SBo^t^a«
ten, unb ber fortr4^reitettben@ntwtcRong hH menfd^Ctd^eti
9eifte<, tl|)n fc^on oeranlaf ten , fetnen ))oltttfc^n ®eft4>t$'
ttn^ fafl )>ro))l(^ifdS^ jn enoettern* @o )um Setfptel fagte
er in einet btefet Steben : »Die i(olonien finb nur Srdc^te^
totl^t ntd^t langer amlBaumeb^ngen, otftbtdflereifftnb.'^
^al t9irb ftc^ einfl in Hmmla betiStigen."^
^aauf folgen fe^r grilnblidl^e Semerfungen itber
93fiffon*d Snrtbumet in befTen S^eorie bed aBeUgebdfube« ;
eine frSfttgeSBieberregungberSraumebed^errn t>on9Rau'
pertuid ilber bie ®pracl^en; S3riefe liber bie So(eran), n)i>
man bie ®runbfal^e n>ieber finbet , auf »eld^en neuerlic^
bie iSeitebungen beS Sl^roned }um Tlltatt unb bie ®emif-
fendtgrei^eit feflgeflellt »orben; bann bieVrtifel, t9eld}t
SEurgot f£[r bieSncpHo^abie fdS^rieb ; eine 2(b(^anblung tiber
bie aRiinjen u. f. vo.
Sn feiner @c^rtft liber ba§9A|»ier8eIb (ein@e^
genflanb , ber in unfern Xaim leiber bad i)d(^fie 3ntereffe
^nperfen mup) »iberlege er Dorsffglit^ brei, ju ®un{lca
167
ooit Sot9'ft 6iff em gefdf^rieiinie 9)r!efe beiTthtHXmaffon^
m toelc^en biefer )u eroetfnt {t(||^cntiil()te, baf SRdnje
tiitr ctn Vuttoufdl^ntttel fei unb nid^td n>eitcr, folglt^^o«
pter etnioeit bequemm6 aM Stetall; bafi b€t9lanic ober
ber ® tetiq)cl br^ gNirjlen l()tticetd|^e , um bieffm f>a)nere bit
&9mfčfaft bcijalegcn^ bteVtcife oOer tBarm {ts teprafcn«
tiren, unb baf folglt(b emStetdl^ jn^arflRangcl am® elbe,.
abet nie SRangel an 9S iS n } e ^aben fdnne.
Surgot bmteft bie 7(brurbtt£t btefcr Scban^tongeii
(tmmer in Sejtebung ottf SoiD*d 6ifkm), ttnb ba$ ieneft
9apitt gar ntdj^td repr^fentire« S>enn^ »entt ).S)*
bet %iitft fetn 9)<t))iet fiir ®etreibe geben tvollte, fo »itrbe
9Hemanb ed annel^men, toenn eS tmmer imb etoig 9>a)>ier
bltebe« 2>aS tpar ber gaO mit Son)'S 9>a))ieren, bie, nadt^
i^rer 9oQenbeten Sirfulation, tmmrr ni(|^t$ »eiter barbo*
ten, oU ein Gtdlcf 9>dpter. 2>oc|^ tfl ivol^l bieSteinun^
irrig, baf SSurgoft l^ier auf8efteIIte®mnbff|eStan(reid^
t^or ben Xf fig na ten l^£tten bemal^renfoOen, bennbie
Vfftgnaten re))r£fentirten ia eigentlt<^ bie befien Sanbereiem
itt gan J Sranfrei^, unb ll^attenfoIgltd() einen reeUen SBertl^.
%tt\Udt mifbrancl^te man fte, {U einerSeit, moVSef mif*
brau4^tn)urbe, unb fobalb ilSire &ummc ben SBertb i^re*
9fanbed itberflieg, maren fte nxd)t Diet befTer, ald Som*^
9a))tere; aber Dor il^rer ^erabmilrbigung geuMlbtten fte
einen Sortllieil, ber gar nic^t gu berec^nen ift, unb trugen
Mftig bei, fotoo^l bie 6ontre.-9ieDolution ju binbern;.
M au^ bie Sortfc^ritte ber foaliftrten Wi^U ju ^emmen.
168
Šer S^ant^An ftagt mit dtti^t, tdf mt%tm wn
SitrgofS &<lfxiftm g^ t>crlerfn gegangen finb, rnitet
Antcm fcme btet Snefe fibrt ben ® etreibe^anbcl, bic
f4^on Mt fetncm Sobe bormift toitrbcii ; fcmer eui grof cr
fUfol feiitrr ocrtoaUenben J(otref))onben}, vte
«iti^fciiic@4tiftdb(r bic Xbfdi^affung ber^ro^^
sen, einet bet oortreffltc|^fleii. TOM iai^at bte aSge^ieitie
9Iiiiiberung oerfc^btngen. SieDeidbt ffitbet ft^ noc^ 9tan^
^eS meber; tocnigfletrt l^offt eS ber ^erauSgebet, itnb
Kflet Seben, bev tUoai baoon eatbetfeti mM^tt, a ilfm
mitiuVfynitn, um ®it]|)i^Iemente Itefern iu fimien.
Snbefien iji noc^ genug tibrig gebltebett, um barauS
benttmfong oonSurgoftVnfu^ten, bieSRonnigfotttgfeit
(finet Jtenntniffe, bie®ti!nblt4fett betfielben unb befonbert
bte dberaO iM)rl(ierrfct^enbe 9{etgung, bai ®utt {U fUften,
flar )U etfennen* St, bem fo oft bad ®4^nctbenbe fct^
ner Urt^rtte ootgemorfen n)utbe , {etgt ft<(^ in fcinet ganjen
jeoFref)>onbeni begierig na^ Untetrid^t, genau unterfu^
d^enb, aUt ®tfinbe fitr unb miber abtodfgenb. Se^r oft
aufert er ben (je^t fo ga«) oetgeffenen) (Srunbfa^ : »3um
@uten mfijTe man I a n g f a m t>orwd[rtd fc^reiten, befonberft
koenn man an bte @telle alter, fingeiourjetter 9Rif brauc^e
e$ fe^ mode.
^m oon SRadl^out n^urbe ber fRaH^t ber ©eifiltdf^fctt
aufgeo^ fert, totlč^t burc^auS t^^ren S^eil an ben fiffentlt^en
gaflen nič)t tragen »ollte. £)enno(l^ lief IBertin ftd^ ba--
iurd) ničjt abfdj^retfen/ ein neueS ^rbjett ju ctner gletc^«
1W
ffomtgen SSertf^eGlimd in TH^aben }u entoerfen, mo6e{
t>tt itittt ®tatib nid)t mtt)t noč) n^ntger belafiet mtbtn
feUte, a($ bet TIM unb bie ©etjilic^feit £)tefe, t^on Sur«
got aitfgefa^e Sbee gebat fein SRemotre iiberbieKbga«
ben, in tod^tm, neben ben griinblic^ffen ^enntntffen,
bie 8te^ su bem^rflen, t>erf4imoIien mit bem reblidl)flen
difer fur bie SSol^Ifal^tt bed Soift at|met SBdf^renb er
bied SRemoire oerferttgte, unterlag fddim jBertin ben J(a«
balen ; ein trauriged ^rognojlif on fiir SEurgot.
@d gibt n>entge Bn>eige ber dffentlicl(^en S3ern>altung,
»elc^e feine geber nid^t befd()aftigt l&dtten : Unterfuddungen
fiber 9latuv unb SSirf ung ber inbtref ten tKuflagen ; iSber
(Srtrag ber S3ergn)erfe; itber SRanufaf turen unb beren
2Cufmunterung ; uber ®e(ban(ei^en ; ilber Xrmen--2(rbettd«
l^dfufer u. f. n>. SBir jeid^nen ^ier befonberS feine tref (ic^en
3$etra4^tungfn uber Sntftel^ung unb SSert^eilung
berSteic^t^iimerauS, meld^e f (af[tfd(^ genannt u^etben
fiinnem SCttdd ifi nierfn>&big, ba$ krniti), iti fetnem
flpAtem SSerte, in ben ^anpAUm mit Suvgot fiberein*
fltmmt, unb baf ba, »o in @ingell^eiten biefe Itebereinflim^
ntung mangelt; er aučf am leic^teften ju bejheiten ift.
2)er jBrief an ben Mni^, mit n>el4iem ber a^ttiBmt>
fd^lieft^ ifi au^erorbentlidj^ merfmfirbig: »®ire!'^ fagt
Surgot; »i(|^ IS^abe geglaubt, meine ^flid^t ju erffiUen, in«
bem fdlf Sl^nen mit unbegrengter unb beif)>iel(ofer Sreimfi'
tl(figfeit bie Sc^ierigfeit meiner ia^t, unb, tpaS id^
bon ber 3 Ilir ig en benfe, bargejleKt f)cibe. ^dm id^ e« un*
XXX. 12
170
teclaffen, fo toHtit ič) midl) fur fttafbat l^alten. Gte l^aben
ol^ne 3tt>etfel anbert b^uber geuttbtilt 9R5d(^ten 6ie —
t)a$ ifi tnetn tnnigfiet SBBunfdl)! — mičfttn ®tc imrner
glauben fSnnen, baf id^ falfčf gefel^rn unbSl^nen etn«
gebilbete ®efa^tengeictgt babe. ajtddbtebie 3ctt
mtcb ntcbt recbtfetrttgen! unb 3b^e 9iesierung ^et«
fo gia(ni(i&, fo rubifi fein, ali 3bre Solfcr t>on Sb^en
©runbfafteti bet ®tttč)t\gttxt unb SBobUb^Hgf ett ft<b t>er--
fl^recben bfitftcn.**
©efc^id^te unb $;6eone bet @unbffut bed Og^gež
obet ^oaf) unb beS UntergangeS ber ?IHanti8.
llnter btefetn Sitel b^t etn @(bwarmer, StomenS %ottxa
VVitbm, mi fcbon ben neunten IBanb fetner S£t5ume t)on
ber Urgeft^tdjite beS Heinen SSaKeS geliefert, ben toit ^u
bek9obnen, unb mit unferm SBlnU gu bflngen berbammt
ftnb« 3m erfien bttoUi er unS, bafi bie @alter 8eute
gemefen, bte t>tel @alj affen, unb ibrSeben bamit ju--
bradbten, in ben Itgurif^^en ©aljmerfen ju arbeiten. SSon
ba t>erbreiteten fteftcb ilberaU; eroberten Stalien ; gaben
benStSmetn faUfcbe ^riefier u.f.m. SRan erjlaunt ubet
ba6 @aii ber SBei^beit, melcbed Jg>err Sortiab^Ur^
ban bier Derfcbn^enbet. 3m jiveiten fiSanbe bringt er in
bie ©ebeimniffc ber @(b6}>fung unferer @rbe. ^at ®ott
171
fie erfctiaffen unb in ben nnam^lxč)mfRaum gcfddkubett?
ift fte ewi8 »« t|ir @4>5|>fer? — |)et ^err5Betfaffer »eff
eS ntdS^t; ttut ba^ {te mtrnt(l(^ ba t ji, bad ivctfi et. ®ett
»ann tflfte ootllfanben? wet l^atfte }uerfi bemol^t unb be-
ifmfiffi — e^ gtbt SRenfd^en i^on aUtn %atbtn unb ®e^
ftalten ; l^aben fte ctnen gemetnfdS^afttid^en Urfpntng ? ober
ftnb t$ t^erfcdtebene Stdcent — S)tefe Srbe ift oft burc^i^
einanbet gef^^ilttett »orben; S^nber murben ju SReeten,
jBerge ju Zf^Sltm; toit ift ba9 jugegangent unb menn ifi
a gef<i^e()en? — ^etr Sottia b*Urban ifi )wat einSRitglieb
bet ZUUmit 6eltique^ abev barum ni(||t Ql&dlxd)tt in
S5fung biefer fo oft aufgemorfenen unb nod^ nie geniigenb
beanttvorteten S^agen. & fagt un§ aud[^ nid^t einmal
itwa$ neued barilber, ev pUniett bdlb ffidffon, la SRettde,
unb be la f>lace, bolb ben SerofuS unb ben 9)lato. 9lie
bleibt er eine Xntt9ort fdE^uIbig. Sfvagt man )« S* n>arum
einet unferer SSeltt^le Xfvif a If^eife? fo tt^W ^f ba$
in btx&pxad)t bev Selgier Xfre(fett, 2(ffri(fen unb
Vffruden fo t>ie( bebeute a» )ettbeUen, jemifen. 9{ttn
fei t)ennutl[^Ii(^ Vftita butd^^ eine grofie 9laturbegebenl(ieit
t)on @urD)>a loSgetiffen »orben^ bie IBelgier b^tten baS
Dermutl()Iid^ erfaljiren, unbfolglid^ ben Io§geriffenen %l()eit
Vfrifen genannt SBermut^lid^ ipta^m aUt dbrigen
Sdlf er t)on dmopa baS 9)elgif(l(ie febr gut, unb fo »urbe
bie JBenennung aUgemei^t.
(Sbenfo mač)t er eS mit 6))anien. X>ai t)U9 wu
maU ^efpttttn, Seltiberien, aber naif beffen
18 *
m
Scdinifng wn %ft9a fonb mm fiif btmlici^i ti nmiutau«
fen. ^a nun Vfttfa juti^r glctcf^fam bte 2( m me Doa ®))«^
sirn 1901, iomSt)lU man baS SBBovt @)>aanen, »elc^eS
m 4>oinm*« Socterbudj^e @nttpo^nen bebeutet , namli#
fbi ^iib »on bet 2mme S&mft tv^Hj^m, unb barau^
iMirbe ®|>aiiif n gfnmdt^t X)aS mnnt iif mir biK^ ctne
^^fftttnlge un^ ^5(^P »a^rfc^emli^e 6^(|^t<^te be$ %U
tfit|ttm9*
(iuii& bn 0(tif tm ^dn$mtnt bcrfeUbeti tft bk grofe
lttftetMM»e«mit«fi, burcl^ mlc^ bte ®i|)f€l bcr l^idfftm
SSttQt mit SBaffcr bdbedt murben. ^e ^abitienen aUet
9Ulia iiftii^m b^Mn. Str l^ben bte ®unb{Iut be»
92oa^, bte (Briedj^n bie beS £)g9ge&, bte (S^mefer bie
bf ft SI a o It. f« 19* £)te erfiere foO a%metn iern^en unb
Nod 92oa](^ mk fe tner S^tmiUe entronnen fetti; X>\t it&
£)g9ged toor ni^t oUgemein, bte SRenfdJMn flik^teteti aitf
bie IBerge unb lebten fo gitt fte Unntm. S)te be^ ^ao
mat^tU fe(ir lange unb ber t^tneitfdN Staikt uberlegte in
emer flrofenatatd^berfommluttg, tote man i^rStnl^U tffun
Hnnt, aOeitt er nntr fatnmt fetnen fStit^ dtniOjiit, \(y
fonge itt uberlegen, biS bte ®ei9d[(]er fid(^ t>on felber ju«
tM)ogen. S)er |)err Serfaffer 9emNrft bie noa(^ittfdE)e
Silitb^ut gerabe ju , unb um nid^t in ben IBerbadJ^t bet
.fte^erei )u geratl^en, fo mmt a, man fomte g<tr »ol^
etn guter 6^rt|} fetn, o^ne eben on bte Gttnb^ut ju glau--
ben. CS>er9)ater aJlabillon, berbodj^ mit ^40)^ Sener
HH XIV- forreft)onbtrte, IS)iett aud^ baffir, bte .OTge*
?nl(>eit ber ©finbflut fei fetn ®lauben8artlfero
178
£)dnn f ommt et auf ben &s9ge$ ? noet mat biefer
Sg99e6? »ober fam erf toatin Ubte er? »o l^crrfdj)te erf
ZUt biefe gragen unterfudE^t^err gortia b' Urban mit gro--
fem @tfer unb gletf , mtb beanttoottet fte folgenbet ®e--
ftalt: ^omer \pxič)t t>on etncr Snfel IDgpgtcn; »obte
fc^Sne 6ah;^ro ben fc^onen jungen Selemac^ empftng;
^ome r t^etfid^ert; btefe S^fel l^abe im £)CMn gelegen ; bte-
fer jDcean ^ offenbar ba« mtttellanbifdS^c SReer.
fSBetttt man baS Sofatgenau in @rm£gung jte^t^ fo ftnbet
tnan, bag IDgi^gten m<^t »eit Don tRalta lag — tocnn
ntan nun bte Gtpmologte ju «|)t(fe mmmt, fo t^ Hat, baf
bie Snfrt ® o g o obet ® o j j o batuntet ju t)etftell^en fei, eine
tial^e 9{ad(^battn t>on SStalta , benn man batf ja nut, ^att
®^hf ^6 (^f^^/ un^ f^^^t 30f @t)gten, fo ^at man
ia$ (eib^afte iDgpgten. £)ott alfo »o^nte £)g9ge$^ bet,
M tte @unbflut l^etetnbtad[^, fič) auf etn @cll^tff fegte, ba-
t)on fegelte, in 2Ctmenten auf bem ®ebttge 2Ctatat etn me-
nig au^xut)te, t^on ba tiai} JBootten gtng, unb ftd^ in
Sl[)eben ntebetlie^, totl^t Stobt bet ben Tlltm oft bie
pgpgtfd[)e genannt n>utbe.
SkSift ba$ Slefultat t>on be€ SSetfaffet^ gelel^tten 9ladl^«
fotfd^ungen« 2)ann fdl)n>ait et t>on bet IBen>egung bet
€tbe, bet Titmo^}f\)&tt , bed SReeteS, t)on bet 9{etgung
bet 2(]ce, bet Utfac^e bet SBinbe unb @tt8me, bet Solfet
Betjheuung, bed UntetgangeS bet TltlanM, bed^utdS^--
btud^ed bet aReetenge t>on SRefTtna, futj t)on 5CKem, toa€
tn na^et obet entfetntet »etbinbung mit 3Baf[etfIuten unb
174
(Erbbeben jie^t ; aber toir etfaljiren burc^au6 n\č)ti mmi
2)ie igtttmol^iier ber 3nfel ^ormofa*
® rof e, Mftige, f(l^tt>at)gelbltd()c SRenfd^en. Sttaft eine$
alten ®efel^e6 gel^en fie trn Sommev bvet fRonate lan^ na«
denb. S)te SSeiber {tnb tletn, bttf unb flarf, toa^d^tn ^i)
{torimal tdfglidS^ mittvannen SBaffcr t>ot i^rer ^auSt^iuir;
{tnb Don 9latut fanftmuUng, {iemltdE^ treu, bauen ben
X(fer unb ertragen aUe JBefc^toerben bev S^an^mitffSč^aft*
2Dte SRdnner jlagen mttSanjen, SSogen unb $fei(en, b<t«
bm^unit, btebaSSSUb auff))i3ren, unb I()£n0en ®lo<f -
Uin an \f)xt iatiitn obet SSurff))te^e, um )u t>frnel()men,
t9Dl(|tn ba$ getroffene SBtlb gefloben.
Gte l^etra%n jmet biS brei S^^auen, bte fte ančf nač^
IBelteben oteber t)erlaffen t9nnen« @ie fc^lief en i^re (i\)m
mdft t)0¥ bem )wanitg{ien Sal^re, mfiffen ftcb ju iebem Se-
fudlie bet il)ttn Srauen melben laJTen, unb bilrfen n\d)t
ebet aM tm ffinfitgjienSalS^re mit tbnen jufammen »ol^nen.
Ste Atnber bletben bi6 jum brttten ober Dterten Saf)xt bet
ben aRfittem, bann geben bte ^nabcn ju ben SSatem«
©a8 ©efefe — t>a» aDerfeltfamjIe auf ®otte« grbboben—
erlaubt ben Srauen nicbt eber m bte SSod[)en ^u (ommen,
ali btd fte \i^i unb bretf ig ^ai)t alt ftnb. SSerben {te fti^
l^er J<l()»anfler, fo miiffen fte bte gtuc^t abtretben* (»et-
175
mutl()UdS> tfi btefeS ®efe^ bad mirffamjie mtttl, um itn
Zntoačf^ ber IBet>5((entng }u l^inbernO
3l()te ^iufer ftnb geriumtg, Don 93amI)tt6roi)r, SSet^
benitvetgen unb Xl||on erbaut. 3l^te Alctber befie^en aud
Jg)trf4il^d[uten« Ste @rbe UarhtiUn fte mtt<lg)acFen. Sangen,
S3ogen, 9>feUe, ®&btl, @d(^ilbe ftnb i^reaBaffen, il^r
{oftbarfiet @iimud ^im\d}Sbtl, Mno6)m unb S^aatt
xf)xtx Seinbe*
®ie ftnb ©o^enbiener. 3i()te t>orne(im|}e ®ott()ett nennt
ftc^ Samagifangal unb tt)tont trn @ilben* 2(n il^n ric^ten
bie SRannev il^re ®ebete, bie SSeiber an fetne Srau, tt)el(|fe
Secaroepoba betf t unb ibren S£i)ron trn SSelten aufgefcl()la'
gen l^dt. 3m 9torben moll^nt auc^ etn ®ott, aber etn Un«
beilbrmgenbcr.
Ste ©ottedbienjiltc^en Seremonten Demd()ten bte SSet«
ben ®te befiel^en in ®ebeten unb £)pfern t)on @dE)metnen*
Ste ^viejletinnen belommen Atam|)fe unb Serbrel[^ungen,
bid bie ®ottbett erfd^eint; namltcl^ tl^nen, bennUnge-
n^eibten erfcbeint fte nx<l)t Sann tommen fte nacb unb na(^
mieber ju ficl) unb txidf)Un, mad fte gefeben b<tben. ®te
ptopffutitn aui) bie Bufunft obet bie SBitterung ; fte rei«
nigen entmeil^te iDrte, t»er]agen bie bofen ©eifieT bur^
grof en i^atm auf aUetlei Snfintntenten , obet itPtngen ben
Sdmon, bUY(^@4belli^iebe, bie fte in bie £uft t^un, ftd^
in'd SReer )u fiit^tn. (SBober mag ed bo^ fommen, baf
^faffentnig nic^t aUein ipfbetall gefunben toitt, fonbem
anč) fafi uberad biefelben ^ormen annimmtt Ser Sfnfula«
176
tier \>on ^otmofa {um Setfptcl unb bet alte l^iitmfdi^
^reufe — u>ie t)tele %&nUx unb SReere trenuten fle! unb
bennoc^ t»ertrteben btefe, tt>ie iene, t^re b5fen ®etflet burc^
Cčj^tttfttti^t in bte Suft. ®ol(i)tt Seif)>iele fittnte man
etne gnxf e Slenge fammelnO
@m 9tat^ i»on in>5If 8R£nnern bel^errfc^t bte 3nfel.
2)tefe ii9dlf l^etfen £luat9'd, finb Me gegen Dierjig
Sa^re alt unb n>erben aUe jmet 3al^r gemedl^felt« 3l&re
aRddilt tfl fel^t befc^tMt, il^re S3ef(tilfi(fe mu$ ba$ Solf
bejidfttgen. ®te miiflen bte SStft\)U bet |)^rtejlettnnen in
SrffiUung fe^en uttb jheng barubet roač^m, bap ben ®Dt'
tem bte gebfiljirenbe (S^rfur(^t etietgt n>etbe. Uebertretet
bfirfen fte firafen, bodl^ ntd|^t Utpttlič) , auč^ ber Sret^ett
fte ntcl()t berauben« ®en>6()nltdS) legen fte eine@elbbu^e auf.
®egen 9t<iuber, SDldrber unb @i)ebred^er ft^afft \ič) etn
ieber felber fRtč)t fo gut et tann. X>et j!Befto{)Iene, n>enn
er ben 2)teb n>et|l; gel^t mtt fetnen ^eunben tn beffen
^au$, ntmmt m^, toa^ xt)m anflt\)t, ober Dergletc^t ftd^
um ©dS^abenerfaiJ — (gerabe »te jwei friegfu^^renbe
SDidfdf^te) — ober e§ f ommt ju ©dibel^ieben unb ber Ueber--
»unbene f)at naturlt(^ Unrecbt. Sin getrdfnfter df^tmanti
nimmt bem ®alan geti>ol^nlt(^ etn |» a a r @ 4^ n> e t n e n>egr
unb bamtt tjl bte ®ac|^e ab^et^an.
^f)xe Setdl^enbegdfngntffe ftnb etnjig tn tl^rer Tlrt ®te
legen ben S^obten ^toar, n>te anbere fSilUt, auf etnen
6(^etterl(^aufen, aDetn fo l^oi), baf bte %lamme t^n ntc^t
erretc^en fann, fonbern er nur g ebSrrt n>trb, melc^e^^ bet
177
KDo^I tmterl^altenem Seuer, in neun Sagrn gefct^tel^t
Dann t9t(f eln fte xf)n tn etnelOtatte , legen t^ no4^ ll^6^er
<iM }M0( tn bie frete Suft, unb lafTen t(^n fo breiSal^rc lic«
^oi; loorauf fte tl(|n tn fetnem etgenen J^aufe begraben.
@te glauben an ein tdnfttged Seben , an Štrafe ttnb
fi3e(olS^tung n(ttl(^ bem Sobe. 3^t;e ^oUe ifl ein $ful^( bolr
ler Unreinigfeiten , tnbenbieiBofenflurien, ben aberbie
®uten uberf)>ringen unb in ein^arabieS eingel^en. SDland^B
SSerbrec^en fSnnen im Seben abgebiift »erben, maudift
nurna<i^ bem Sobe. 3uben le^tern geti5rt ba6 Si! g en«
Q\n &lud, ba^ fte feine Seitunggfd^reibet ^aben.
2)a6 ^ d) i d f a I
^at>emietr txi&i)lt eine 83egeben^eit, bie f^ bortrefflic^
eignet, um t>on einem unferer neueflen @(^i(frald--Sra'
gifetn auf bie IBti^ne gebrad^t ju toerben. Der <3trom
l^ei %mahobat^ in 3nbien ^at feine S3r(i(fe; bie
SBauem fdl^mimmen l^iniibet, mč)\>em fte fu^ jubor ein
<iufgeb(afene9 SJodffeU um ben Seib gebunben l^aben«
S^re Ainber fel^en fte in gro^e itbene S5))fe, bie fte bor
fiČ9 ^er f(||ieben. Bu berfelben 3eit^ al§ Saoetnier in ^Cma^
bobat^ toat, tooUtt ein Sauet mit feiner %xavL auf biefe
SBeife ilber ben ©trorn fe^en. @ie i}aittn ein jweiid^rige«
^inb in einem SEopfe bei ftdE^ , unb ber JCopf be§ JCinbeS
178
ragte nur tben libet ben fRani f^ttt>t>x. ttngffd^r in bet
SRttte bed @trome$ fanben fte etne {letne Sanbbanf, auf
beteinbicFer, bon benSBellen angetriebener SSaum lag.
@te f4ioben ben Sopf ball^tn um etn n>emg au^tutu^en*
JČaum ISiatien fte jtc^ bemS3aunte gend^ert, ald in>if(|)en
beffen SSurjeln etne fel^r gtfttge ©d^Iange l^erborfc^og unb
fdl^nell in ben Xo))f f(l()(tt))fte. SSatec unb SD^utter macen fo
erfdt^rocf en , bafi fte ben 3^opf fa^ren liepen , ben bie ®C'
tvalt M ®tromeg fogleicl) mit fortrifl. 3ki>ei SSleilen toetter
tinten babeten ftdi^ einS3anian^ feinSSeib unb i^r^tnb,
nadi^ ®ett>obn()eit btefer SSSKer, bie ni(l()t elE)et effen , btS
fte ftc^ gen>afc^en ^aben* @te faben Don n>eitem ben Sopf
auf bem SBafTec unb ben ber&orragenben iftinberfo))f. £)er
93antan fcbmamm xf)m fogIeid(^ entgegen unb trteb ben
S£o))f atC^ Eanb. @etne %tau etite mit i^rem iCnaben a\x^
l)txiu, um bem .fttnbe au§ bem SSopfe ju l[)elfen. :Dte
©cblange, n>el(be il[)rem tleinen (Sefdbtten ni<^t baS min«
befte Setb jugefugt f)attt, hoč) fcbneU bcrauS, ummanb
ba§ ^inb bed iSBanian unb tSbtete ed auf ber @teQe burcb
tt)ren fiSif . £ie frommen Sltern faben biefe auflerorbent-
lid(?e Segeben^eit fur eine Sugung bed ^immeld an, ber
ibnen aud n>eifen ©ri^nben if)x £inb geraubt, um ibnen
etn anbered mteber ju geben. %btt bad ©eriicbt t>on biefem
SBunber t>erbreitete ftcb fcbneO, bie recbten dltetn forberten
ibr ^tnb surfirf, bie gjetter beSfelben, bie fein geben mit
ibred *inbeS eigenem Seben erfauft b^^tten^ »oHten e§
^icbt audliefern ; edentjtanb etn b^ttnarf iger ^ro jep , ber
179
bt$ t)bt itn JCatfer itbtač^t »ifrbe. Z>tefer gab ben &Uxn
ba$ Xo|)f{inb jurM unb bet armeiBantatt blieb finberloS.
llebet ben Segrif t)on 3^itgei|l*
<<%f n ber ©iitttnger gele^rten Settung jtel()t eine Slecenpn
dnet preu^ifc^en ©efcJi^td^te, bie i>on etnem eben fo gele^t«
teti aU ()umanen , eben fo tvarm em))ftnbenben , ald (ilbl
abtt>tegenben SRanne I)enfibYt, belfen SEabel mid[) bele(|tt,
beffen&ob mid) tf)tt tinb bem teb tiSnfttg ju bemeifen boffe,
baf fetne Srinnerungen t)on mir beberjtgt toorben, unb
baf eS mir, a($ ® efcbicbtfdbreiber , ein bob^t Srnfi ifl,
fetne 2C(btung iu t^erbtenen. 92ur in Sinem ^untte fann
teb nicbt mit ibm einjiimmen. @r mirft mir namlicb 9)at.-
teilicbfettgegen ben beutfcben £)rben t^or; er fagt: x6)
jleDte ibn im f(b(e(bte{len Sicbte bar unb to&ftt bie Sarben
f aum buntel genug ju to&i)Un ; ber ® e t fi unb bie Sigen-
tbfimlicbfeit M Beitaltera fei t)on mir nicbt beacbtet mor«
ben n. f« m« — & ijl mabr, teb fteOe ben jDrben in etnem
fcblecbten Sicbte bar, abernur, meti id[^ Aberteugt bin, bafi
er, mit SBabrbeitd-- unb ©erecbtigteitdliebe , in feinem
bejTern bargejteUt merben fann; xd) male ibn mit bun«
feln Skrben, aber biefe Sarben f)abe i^ nicbt itto&f)lt,
fonbern fie ftnb mir \>on ber @ef(btcbte geliefert morben.
Sine anbere Darteilicbfeit, alg bie filr bad Stecbt, Idift
ftd) bei mir gar nic()t t>ermut^en ; eine^arteiltcbfeit, bie
180
in ®t^Č9xdft^^xtxhtx nxi)t oUetn f)abtn barf, fonbern
ttodS^ metner SDletntmg aučf f)ahtn mufi.
3ti>ar fiberntmmt ber «|>err Stecenfent auč) bte Settl^et.-
btgung ber t)om jDrben ucdbten ©rduel f einedn>ege$ ;
aber er meint io^, tdS^ fet ju n>ett gegangen, td|^ IS)dtte tn
bem Settgetf} Sntfc^ulbtgung fiinben foUen; unb baS
ffil^rt midl^ ebcn anfbit Stage: »9Bo$ t>er^e^n toit etgent--
It^ unter dettseiflf'' — mdf MnUt: bte %tt itnb SBetfe
}tt benfen unb )U ^ttbeln, bie^ tn einem gemifen Settraum
tinter ben metften ®eno{fen biefer 3ett trn ®(^n>(tnge
ge^t (hnniS onber^ fann td^ mtr barunter ntd^t benfen.
SSenn nun btefe Vttju benfen unb ju l^anbeln j^Uč)t
tfl, n>arum foHte fte jur Sntfc^ulbtgung bienen! — toett
bte bamaltgen SRenfd^en fte mit ber 9Ruttemtt(4) eingc
fogen ^aben? — Sebr roo^U baS tna^ btefe 9Senfd?en t>i)r
@ott entfd^nlbtgen , aber ni^t t)or bem 9{td|^terflu^l be§
©efd^td^t^fdSiretberg.
SSBenn tc^ , um mtd^ eine6 gemetnen ©(eid^ntfpeS )U be«
btenen, etnen mangel^aftenXep^td|)betrad^te, barf idt) ntcl^t
fagen : ber S^ppid) tji ^6)Uč)t^. ol^nz JRfidftdj^t auf bte etn*
jelnen S^ben gu nel^men , tvAč^t f ein befpereS ®en»ebe Ite^
fern fonnten, »etl jte fdS)led[>t flef|)onnen »urben? — @ine
©efc^tc^te, bte gefcl[)rteben n^erben foQ, tf! etn fo((|)er Sep-
pid); ič) i3berf(|^aue ifyn im ®anien, uni , So tote bet
Senem fctn SBerfmetfler pc^ bamtt entfc^ulbtgen barf^ baf
e$ JU ber 3eit, aB berSe^ptd;^ t^erferttget n)urbe, tetne
befferen @))tnnertnnen gegeben , eben fo n>entg fann e$ bet
191
btefer Antm &tmbc t>on ©taueln ju gute tommtn , baf
iamaU ber Scitgetfl hitu befTeren SRenfc^en Iteferte.
S4^ mei^ gar n)o(^(, baf man fc^on tange unb bet t>te^
len ©elegenldeiten ben 3eitgeifi eine entf(l()ulbtgcnbe SioUe
I)atf^telen laffen, aber man beben!e boc^ nur, xoa$ mm
ttdtntlič) bamit fagt ! im ®tunbe tdč^td anbcrS M : toenn
@tner boS t^ut, wai fetne meifien SeUgenoffen tifun, fei
ed aud^i nod^i fo fd^Iedi^t, fo l^anbelt er fel^r t>eriet^lt4>, befonbetd
in ben %uQtn ber "Sflačtti^U, bie, mil fte loon ben bama^
ligenUebeln ntdj^td em]»funben l^at , auf erorbentii(^ lang«
2(ber eben biefev Umflanb foOte be^utfam in folc^en
Uft^cilen madl^en. SfI eS nidft Ukx mettodrbig, ba^ aOe
gered^^te unb bernfinfttge $Kenfd()en burd^ einen fd^Iec^en
®etf} i()meigenen3eit empSrt morben, unb benfelbcn
i^ten 3ettgenoffen fetne^megeS fur Sntfc^ulbigung gtlUn
(affen; baf abev biefe namlidt^en, gerecfften unb bernfinftt«^
genSOtoif^^en, merni bon einer 83egebenMt bev SSovtvelt
bte Sicbe ifi , o^ne SebenFen aud btefem ©runbe bie bo«
mott fčfkdft (»anbettenin ®4iu^ ntf)men^. Zk\t3ta6^čft
fčftint mir einjig unb aOein ba^er )u x&f)xtn , baf fte bie
Seiben )ener 3eit nid^^t getl^eilt i^aUn^
Wdf bilnlet, ber ©efc^i^^tlfdbretbet milffe ftd^ fvagen^:
n»a$ n>£rbe idj^ bon ber ®ef(^t(|^te, bie idji barfteOe, geur*
t^eiltl^ben, menn id; ^Cugen^euge bat)on gemefen to&ctt
— 3u oiSkn Seiten ^aben bie beffer en SRenfdl^en il^re Uc*
%t(e auf bie etoig unmonbelbaren ®efe^ bed 9Ied^ t d ge^
182
ghinbct; fte niod(^ten , ^eiben obet Sf^riften, tm fr5mtn--
fien Kberglauben erjogeii fetn, bet Seitgeift f^ttt fetne
^a^t &htt t^t ®effil^l be^ Siedl^td. S>af etn 9t\č^xi)U
f4fretbet iiberall unb in iebcm 3obtbunbert ju ben befr
f ern SRcnfcben Qtffixt, batf teb t>orau6fc^en — unb n^el^e,
mnn btrfe JBorou^fr^ung falfdS^ tfi! — ev mfirbe folgltcb
aucfi oU Seitgcnoffie dbet ben Bcttgetfi {td^ etlS^oben b^i^^n,
unb btefe Crbebung barf er aMSpttčftn*
9efefetben %dU, ti Umt eineSett, tro obermald etn
erobernber Orben, jenem beutf^^en jDrben gle^, bm^ ben
abf(|^eulid()en ®runbfa^: roai ič) tann, baS barf
ičf aud), dStačft unb ®txoalt t»erletl[ien Sttč^t,
atte fetne Seitgenoffen anfiecfte, fo bap grofe unb fletne
{[fitjlen i^m na(|^alSiniten , unb bte SBelt in eine etbftm'
lidj^e Gnat>eret »erfinf e : bfirfte ba »obl nač) Sa^r^un-
berten etn ®ef<bt(|)tfd^retber auftreten unb f)>redj|en: e$
toar eine fc^Iimme 3eit, bie 9Renfd(^en l^^anbeiten n>ie Seu^
fe( , aber eS mar ni4)t tbre ® d(iulb, ber Seitgeifi rief {te mit
fort ? — auf btefe SSetfe lief e f[d(^ a U e $ , a U e S entfd^ul--
bigen, unb jeber jB9fen>i4}t milrbe aui bet ®ef(i(fidt^te eine
83efdii5nigung feiner Unt^aten ič)opfm.
^tt SRecenfent fragt : »n^aren benn StaxV$ bed ®rof en
@4ilad^tereien, fetne SSerpjIaniungen in baS fetne Srant^
reidS^, bem SSerfaffer ganj unbefannt? i)at er nie HeiSr«
oberung bcr noenbifd^en Šanbe {»ifc^en ber ®aale unb bec
£)ber gelefenl* — Sene »aren mir befannt, unb bicfe
babe icbgelefen, aber eben be$»egen n>irb auil; Jtarl ber
188
®td^t, unb aUtffanpt nie ein (Stoimr, t>on mir ge«
r&^mt merben. Ser IBetname t)e6 ®r of en, ben bte SBelt
fo oft t)erfdl)t9enbet f)at , blenbet tntd() ntdt^t. ^l^unbert ge«
toonnene ®4}Ia^ten geben in metnen Vugen feinen Xn«
j^ud^ aitf bie ^ulbigung ber ®efdl^i(^te. SEBer, gletd^ bem
beittfc^n IDtben, ober ^Uičf Aail bem ®ro$en, einem
frieblidiien fBolte mit Seuer unb ® c^koert ein neue9 , um
btit^vM ®lixd aufbrdfnge, ber to&u mir ein Ungel^euer,
er miM^te ft4i Abrigend mit itt)an)ig, i>on S^rdiit unb
Gc^meic^elei erfonnenen S3einamen brdjien. S>M ®utt
unb Cčfim , toai Xaxl ber ®rof e , unb aud^ bi<n>et(en
ber beutfd^e fDthm, nat^f^tt ^tf^an, fann bie ufur))irte
&malt mč)t tt^tlič^ macl^en, unb bie SRiDionen Ceufjer,
bie er feinen @^ač)topftm aud^ref te, n>eber erflicFen nod^
aufmiegen. SSie ^trSč^tlifl^ f)at man oft t)on SRenfc^en ge^
fpxoč)tn, bie ein grofed SSerm&gen imč) unred|itUd|^e
SRittel ern>arben, unb nacl[)^er itirc^en unb StVifltt baioon
bauten? i{l berS^U imitleinen nid^t ganj berfelbe? —
SBol^lt^aten , bie auf Aofien ganjer ©enerationen erjeigt
iverben , ftnb U^t jn^eibeutige SSerbienfle.
Sa, i^ bin ein |)arteiif(^er ©efdj^ic^tfd^^reiber, aber
nur fiir ia$ ®vitt, baS ©ered^^te, unb baf ič) bad bin,
|)offe idf aud^ no4^ {dnfttg ju bemeifen- 2>em bmt^č^m
jDrben f^aU id^ fein Unredl^t iugefiigt, benn \č) f)ahc nur
mit Urfunben in ber ^anb il^n angegriffen. ^abe xč) ti>ir!-
Ii4^ , n^ie ber 9{ecenfent meint, micb f)it unb ba ber Ueber--
treibung fdfiulbig gemadjit, fo ijte6 boc^ ftdj^er nur Uebertrei -
184
bung trn VitJbrucf gmefen, bte freUtdi^ aud) bem ®u
^čfičftf^ttibct fremb fein foD , unb bte ič) gern t9erbcfFem
tocrbe. Tlčf ! ed ifi fc^mer, totnn folcfte ®rauel ba$ ©emiit^
tmpittn, bte not^ige Stu^e fefi )u l^alten.
Unb gefe^t, t4i tooUU bem Stecenfenten jugeben, baf
bet 3ettgetfl bie ^Cnftd^t be£ £)(bend mUbern mfifff; to a t
betm miftltct^ betSeitgetfl fo terbotben? tpurben bentt
w\xllid) ber Siittet Untbaten gegen bte l^cibnifc^en^reu^
t>on bett dettgenofTen gebilltgt ? I[|at nt^^ felbft bet ^apft^
tl^r jDberljiaupt, i^nen etne d^rifUt^^ iBebanblung berfelbeit
iur |)fl^t gemad^t? ^aben fte ffdj^ tool^l baran gele^rtS
^ot nic^t felbfi ber ^a^^fi fte oft genug ali audgeartete,
ni<l&tfiofirbtge aRenfc^en gefd^itbert unb mif}x aU eimnat
in ben iBonn get^an? ti toat alfo ntdjit ber Settgetfl, fon^
bern t()r etgener®etfi, ber {te befeelte, berfurclitbare ©eift
einer unerfattUc^en Sroberungdfudj^t, ber letber in oSen
3a^r]^UBbertm einjelne SRcnfc^en ob^er Stotpi ergriffien,
unb fte JU Sigern itma^t f)at
S a g b a b.
IS/in WtMm, ber. t>ie(e ^af)xt im £)rient lebte, ^at tim
»efc^Mfeibung ber 9>af*alif« (@tatt^oIterfc|faft) t)ott
SSagbab, nebfl etner f^iftorifd^en 9{0tt} itber bteSSec^ar
biten (bie je^t eine fo gro^e JRolle bort \p\tkxO unb me^^
rere Semerfungen fiber bie ©efd^id^te untf literatur brt
185
©rienta geltefert ©cr ?)af4)aKf Don SBagbab anben auger-
ften ©renjen be6 ottomanm\č)tn 8let4)e$ in ^ffien, um-
faft einen 9{aum t)on 140 t>tut\č)tn 9Rei(en in bie Scfnge
unb 106 in bie iSreite, ifi folglid^ gr5fer alS bag ct)or--
nialige) StanlreidS^. S>a8 ffiolic^e aRefopotamien , ^urbi--
{lan unb SSaffora ge^Sren mit baju. SDie ^aupt^ait, S3ag--
bflto , iji nid^t — »ie etnige žRcifenbe irrig Uf)aupUn —
auf bie Zx&mmtt be8 atten Sabilon ttbant, n>et( 83abi(on
am 6u)>](irat lag , IBagbab ll^ingegen am SEigtiS liegt Ser
Aalif Sianfut ]^dt fte gegninbet, unb imSal^r 763 ben
&i bed @aracenen--9{eid^ed \)af)\n t)er(egt. @o [ange biefed
SJetc^ ttw[ISirte , fdS)»ang ftdj^ iSBagbab ju einem gldnjenben
glor auf, aber unter t&x1x\6)tx S^tttid)aft ijl e5 fel()r ge-
funfen, bod^ immer nod(| ein ©renjnoall gegen bie ^erfer.
©eine gejlungSmerfe pnb jwar, felbjl im iDrient; jiem-
lidl^ unbebeutenb; aber ti f)at einen breiten, tiefen ®raben,
ben, im %afl einer S3e(agerung, bie ®en)afTer bed S£igri8
fiinen. %uf bet £)jlfeitc bed ©tromed erblicft man ben
^alaji bed ^a\č)a unb bie merfmfirbigjien ®eb5ube , auf
berSBefifeitenut'«|>i3ttenber hraber unb iDattelgdrten fo
meit bad %uge tti^t Sie SSerbinbung in)ifd^en beiben
@tabtt(|Dten tt>irb blod.burc^ tint elenbe, oft jerbtod^ene
@(l^iffbri!cfe unb butc^ S35te unterl^atten.
^xt 3immet im @etai( ftnb f(^5n unb mit afiatifdElcnt
Surud m5blirt ; bie SRofc^een unb anbete 6ffentli(l(;e ©e--
bdube aber ftnb mit benen ju Jton{}antino))eI, 2)amadfud
unb %ltppo nxč)t ju bergleid^en ; bie ©traf en uhge^flaftert,
XXX. 13
186
eng unb fdj^nttt^tg ; nur einige SRdfrf te (IBafard) ixtmliify
gctaumtg unb bebecft, um iCaufleute unb ^anbioerfer
gegen bte SSSitterung )U fdliu^en« £)ie auf berSSefifttte i>»n
Stegeln erbauten^aufev ftnb jtoar nur em@to(fwer{ l^oc^,
aberbequem unb an8ene()m, befonbetS »egen bet t)te(en
®arten, bte itoi\d)zn ti)nen liegen. S3et ben bornel^men S3e«
tvot^nern btefer<^duferfte()tnian aud[) groben k)on ))etftf4fet
itunfi, t{)ei» in SRalereten, tf^tii^ tn £un{itif4|Ierr3(rbeiL
X)a§ Alima oon fiSagbab ifl fe(|( gefunb unb fret t>on
aOen anjlecfenben ^ranfl^f iten, trog ber fc^recfltdEien @on'
nen^t^e, bor n^eldl^er bte @tntt>ol()ner fič) tn bte £eQer ^Hif*
ten mitfTcn. £)te 92d(^te f^^lafen {te auf t()ren SEerraffetr, unb
c$ tfi merfmitrbtg, bap btefe bejldnbtge 3(bwe4^felung bon
Semperatur tbnen gat ni4)t fdS^abet.
Sn ganj a)lero)>otantten f)txt]d)t ber ©amtel, btefer
gtfttge @ubwe{ln>tnb; ber etnen ©cbmefelgerudS) berbrettet,
mett er uber bte, mit ®d|)mefel unb ^atitn gefdS^mangerten
Ufer be$ Sup^rat unb SigriS ll)tnn>eg fd^rt ; allein er ifl
nur ^č)abličt in ber SBujle, tvo befanntlidSi bie Xraber fet-
nem Ginflup nur baburc^^ entgel^en , baf {te {tc^ plati auf
ben 93oben n>erfen unb in xf)xt ^dnttl fid) h&^en. t>f)nt
btefe Siox^č)t toUtbtn {te er(li(f en , aber in ®tahUn i)at
man ni^tB ju ftlrc^^ten.
2)er 93oben um S3agbab ifi menig frucl^tbar, oermutll^^
lic^ »eti er ^d)Ud)t angebaut tt)trb. ^orn, SBeine, ®er{te,
SaummoUe, Zobat, @efamo(, gebei^en mdpig, ^aU
teln ^ingegen im Ueberfliuf , aui^ aUerlei anbere »>er{tfc||c
187
%t&č)te. fHitf) unb SBilb tfi remidl^ Dorl^dnben. 9{a4^
!Dlaf gabe fetnev ®rof e ifi aSagbab fdS)Ie(|)t btt>ilttxt mb
i^^lt faum neunjtg bi§ l(^unbett taufenb eintooliiner (ob'
fci^onbte@ttelfettber(Stngebotnen ))on bretmal JSiunberttau«^
fenb f^tic^O, faji Iauter3anttr(l()aren, babet iCaufleute obcr
in mtčfatii^dfm Mnfttn erfa^ren. 2>te Gefte bet ® u ti-
nt S ijl bie ll)errf(^enbe , aber eS gtbt audj) t)iele Vn^dinger
bed £)mar (SEitrf en) unb beS 2(It (Derfer). Gte n>etben t^m
ben ®unntd t>erfe^ert, aber, n^egen t^rer SnbujMe, tole«
rtrt. SBiele 9>erfet too^nm auc^ in IBagbab unb treiben>
untet bem ®č)uii bet Stegierung, ben ganjen ^anbelnadl^
3ron unb itanba^ar. Xuf erbem ftnben i^č) i^^rlidE^ grofe
ig>aufen perftfcber ^ilgrimme ein, bie ju ben ®r£bern t)er«
f(|^iebener 3man8 waI[falS)rten; unb nebenl[)er an^ fdj^acl^ern.
^anbel , ^rSmmigf ett unb, t)or allen Singen bie ®e^
n)ifl()eitt)on ber SRegierung nidE^t gebrfidfet ju merben, lodm
fonft no(^ eine SRenge Srembe nai^ Sagbab, 3nbier, 2(ra<-
hn, Vgmanen, Sg^ptier u. f. to. £er (Sl()riflen ftnbet mar»
loentge; eintge berfelben ftnb SdE^idmatifer unb ^abetr
ilitt eigene Jtirdf^e, anbere, Aatl^olifen, bie bem 4ialbat«
fc^en, fprifdlien ober armenifd^en fRitu^ fotgen, aber, ouf
S3erl^e|ung ber ®č)x^mat\Ux, il^rer jttrdjien beraubt toot^
ben ftnb. ®ie f^oten bie aReffe bei ben itarmelitem , bie
unter franjSftfd^em ®(t^u^e flit)tn. @d[ntmt(i4ie (S^riftm
leben dfrmlidji, ftnb Stx&tmx ober ^drber ober tttoai bergirt«^
i|ien. 9{ur einige Vrmenier l^aben fidf, \>uxČ9 ben $an»
bel mit Cbelfleinen unb e^att>li, bereic^ert. Zit Subenu
18 *
188
lAtn, toerac^tet unb t>on bcn Sfitfen oft infulttrt, in
etncm entbgenen @tabtt^etle. JDtefec ®tanb ber @rnte^
brtguiig mad^t fte ju <|)eudl^Iern^ ®))t6buben unb furj,
)U ben niebrtgflen ^^anblungcn fal|^tg; aber tro^ber®e--
rtngfdi^a^ung, untet bet fte feufjen, ftnben fte SRittel, ft(^
im &txaxl, betm 3oQe unb in ben ^aufern ber ®ra-
fen ein)uf(lt^(et(|Kn, too eSimmetSejutegibt, btegemanb^
ter ®p\1ibubtn bebiirfen.
®eit unbentltdt^en Seiten reftbirt etn fran)oftfd)er
Jtotiful in IBagbab, too fetne ©egenmart in biefem
Xugenbli(fe freifid^ t)on f etnem groben SRu^en ifl, tvenig'
flend ben ^anbel betreffenb ; aber fein $ofien bleibt boc^
immer mid^tig, n>eil bte franidftfdSie 9tegierung bur^^
i^n Don ben }>olittf(l()en 2CngeIegen^etten TCftend unter«
rid^tet n>trb.
2>a$ ©ouDernement t>on 93agbab beflei^t auS breter(et
©emalten , ber burgerli(^en, geri(|)tltcl(^en unb mtlttartfc^en*
jDer it i a 9 a , ®teUt>ertreter bed ® ouDerneurS, ber 2) e f f^
terbar, ©rof^fanjler^ unbber £)iman«@ffenbi> erfler
©efretar, m&^m tdgltd^ bem ^afc^a iSBerid^t abfiatten,
beffen |)of jal^Ireic^ ift, Ste $Bern>aItung ber ©eredj^tigfeit
ifiin ben ^anben beS Jlaji, be$ 99lufti unb ber Ulem^-
ma, bie anč) bie ©efege auS(egt S>er ie^tge ^a^dfa, er
beift^Cli, rill[)mt ftc^ felbjl ein, in ben SBorf^riften be§
Jt o r an monter fabrner SR o I la )u fein. 6r ifl in ber Si)at
ein»adPerer^ t)erbtenflt>oaer ajlann, t)teaeidf|t ein »entg
JU bigott unb fanatifc^ , bagegen t>on aller ^abfudl^t ent^
189
fcr«t, cin mutl^tger ^riegcr; etne ©genfdiaft, bte if)n um
fo mcf)x au^^^d)mt, ba fie iel^t unter ben fibrtgen ?>afd^a'*
fo feltcn tjl. ©er Sanitfd^arcn Jfga fiel^t an ber ©pi^c bet
Wt\litax:Wač)t , unb tjl ^oIJ jetmetjler. SBagbab f ann tm
giot()faU bretfitg taufenb SKann, fon)of)l gugbott al6 JRette--
reiftellen, tttfb mitrbe nocl() mad)ttger fem> toenn ntd^t
mel^^rete arabtfc^e ©tdmme ju ben S9Bed[)abiten ilbergegan^
gen n>aren unb einige anbere ftd^ empcirt lf)atten^ ). @. bte
ikurben, wel4>e bte befte ŽReitetei Iteferten. ©te 3(raber jTnb
blo^ mit Sanjen ben>affnet; aber mutll)tg. 2CU unter^It
aud() fu'nf^unbert SRonn europdifdl^ bt$ct))Itntrt, unb l^at
bret^tg JSanonen, bte itemltcl() gut bebtent n>erben; er be^
jal^lt aber fetne it\x\t ^i^lt^t, be^^alb ntmmt nur ©eftnbel
Dienffe bet t^m.
35te (gtnffinfte ber @tatt^atterfd(^aft flle^en au8 ben
36llen, ben ja^rltd^en ^ontributtonen ber Unterbefel^Kl^a-
ber, bem Srtbut ber ab^dngtgen 2(raber, unb tnogen tiroa
fteben unb eine l^albe SfliOion ^iafier betragen.
2(ud^ bort leibet ber ^anbel jefet fei)r, \>\xx6) ben ^rteg
jn)ifc^en Si^anfretcl(^ unb 6ng(anb , n>e(dS)er bte @(^tfffal^rt
auf bem mitteddnbtfd^en SReere unftci^er mdd(|t; burd^ bte
gortfd^rttte ber Sfuffen m ?>erften unb bte tnnere tlnrull^en
in biefem 9fetd|^e , \n .filanbal^^r unb in Snbien ; \iVixij bdS
9Rono))ol ber Gngldnber in Snbien ; burcf^ bie 9idubereiett
ber SBec^abiten ; bie ett)ige Unorbnung in ber %Mz\ ; bie
UnjtdSier J)eit ber ® traf en ; bie SSerringerung be« ® el[>alW
ber SOlfinjcn; bie Snbolenj ber ottomannife^en ?)ferte,
490
t»€ldft tveber TCdPerbau noc^ ^ntufhte bt^č^Hlit l&ie |>ro.'
tette Ztabitni , 3nbtenS unb ^erftenS iDerben nadj^ jBaf^
fora gebrac^t; t>on ba auf bem S£tgriS nad(^ SBagbab, tyon
190 aud {te fic^ in ber sangen Sdrfet t>etbreiten. Ste ar a^
&tfc(^en ^robufte ftnb ^affee, ^tif)xau(b, ^arje unb
oUerlet toftbare 2(¥)neien ; bte t n b t f dt) e n, Snbtgo, &f)axol9,
SBof)lfiitiič)t , ®m&xit, fetbene unb baummoUene SBa^
cen, SRuffeltne, X(oe, Aampfer, SSenjoe, tKmbta, Vm^
montatfali u. f« w. ; bte pn^fdftn , fetbene unb moOene
SBaren , ein mentg 83aumn)ol(e , Ztppičft , ®f)axo% iam^
merfeOe, ZahaUpftiJItn , ^olj, ®aftan, Zabal, 92ttrum,
tro(feneSnt4»te, (Sjtltc^e TCrjneien. SSagbab felbfl Itefert,
aufei: 2>aUeln, Sabaf unb etntgen moUenen 3ettgen, gat
tttd[^td jur Vudfu^r, aber fein 3n>tf(l(^enlSianbe( tetcl(^t biti, um
rS )u etnet ber onfel(^n(i(l[|{len 4>^nbeUftabte trn £)rient ju
€r^eben. ^
^ranfretd^S alte %af)nen.
«C/ie neuen 2CbIer btefed mad^ttgen 9let(^g ftnb auf bem
ganjen (Srbboben befannt genug , tventger beffen alte %ab'
mn , bte und t>or t>telen Sal^ren ®aUonb in einer bif^otir
fdiien Xb()anbluns l^at (ennen lernen. 2)ie diltefle, bon ber
tte @t\čixč)tt SRelbung tbnt, i ji bad ^anier mit ben iU
Men, beffen Siubni bodt^ balb burc^ anbere oerbunfelt
ipurbe, befonbera burdi^ bie fogenannte Qf)appt, baS^ei^t,
191
len SRantel bed betltgen SRarttn, ber trn Jtrtege
t^or ben i(5mgen l^ergetragen lourbe. SRarttn toat ber
^č)uiipatTon bed 9tei((^d; t>on fetnem Sobe jdl^Iten bte
Sranjofen tl^re 3al^re ; an fetnem gejle erSffneten fie i^re
9atlamente unb an feinem ®ra6e n>urben bte l^etligflen
€tbe gefd(^n)oren. ®etn SRantel toat baS 9{etd|)dpanter ber
Stan^ofen ju ber ^tit XaxV^ bed ®ro^en. @r tt)urbe unter
etnem ^elte bmal)tt, n)e((l[ie§ barum Qf)apeUt l)Uf. (!Da--
I^erunfer ()euttged SOSort JC a :)) e 11 e.) S)ieiem8en, btebad
3elt bema^^ten, nannte man 6^a^e(atnS (Aapellan). ®e--
tragen n>urbe bied panter t)om ®ro6-®enef(l()an C^apU
fer) , ber ben nac^ jten Stang mč) bem JtSntge bel^iauptete*
^iefe SBurbe u>ar tthlii) tn bem ®efd[)Ie(^te ber ®rafen
t)on2tn|ou, 2)em@rjten btefer ®rafen, Sngelgertud;
tDurbe jte t)erlte^en fammt etner ?)friinbe tn ber ^trdj^e bed
l^etttgen SJtarttn, aud 2)anfbarfett, n)et(er ben 9?eltquten--
f a|len btefed ^etltgen , ben man , an^ %nxč}t \>ox ben 9?or--
mannern, nač) Zuxtxxt sebra4)t, bort ivteber aufgefunben.
Ste ^frilnbe gtng auf feine 9la(lt){ommen fiber, Souqued-'
Ie'S3on \)itlt ^č) baburd^ geel^irt , unb axn Imejte bed ^etlt^
gen jtanb er im get{}It4^en ® en)anb unter ben Sangern unb
Ite^ fetne @ttmme mit ben tl)rtgen tx\i)aUixi.
£)te 3ettgeno{|'en nennen ben @enef(^all, Daptfer, aucf^
SStax\i)aU unb grand maitre de France« @etn l^oi)ed
2Cmt t>eretntgte 99xč}Uxi , bie fonjl unberetnbar fdS^etnen- "'
6r forgte ffir bte SSeKjitgung bed Jloniged unb bed gan*
jen |)ofed j bte gelabenen ®&\tt jlanben unter fetner 2Cuf=
192
^ič)t; aHen tinigllx(t)mfdeamUn tvat er etn SUč^Ut unb —
jugleidS) fommanbtrteer bte2Crmeen. C@$ \č)tint bodj) toofjl,
ba|l entmeber bet ^ontg \č)kd;)t gefpetft obet bie 3(rmee
\č)ltd)t fommanbirt mcrbenO ®ett bem Sobe be6 ©rafen
t)on6l)ani))agn9, bet betber93eIagerungt)on ^creimSal^te
i]9i blteb, ij! btefe bebeutenbe unb bebenfltdj^e SSBurbe
9ltemanben n>ieber Derlte^en toorben. £)te auf berfelben
i)aftenben 9ted()te unb SSorjiige tourben getl()ettt }n)tf(l^en
bem 6onnetab(e; bem grand maitre be^ fontglid^en ^au«
feS unb bem erjlen Ȥau6{)ofmetjler.
Dte3ett, mo man aufi)orte, ben Ttantd beS l^etltgen
SSRarttn alS gal)ne flattern ju lajfen, ijl unbcjitmmt SSer-
mut{)Itc{) n?urbe er t>erbrangt bm^ ba6 panter beS l[)et(tgen
£)ent6; £)rtflamme genannt t)on bet golbenen bar-
auf gebrudPten Sl^mme. Uebet ben Urftjrung biefer ga^ne
ftnb bic®efclf)idS)tfc^reibernielS)teintg. SKanc^elaffcn pe fd&on
bet ber Saufe be§ Slo t) i g erf(IS)einen, 2(nbeteerji ju ben
Seiten 2)agoberfa, nodf) Jtnbereju ^arl be§ @rofe?i
Seiten. ©(etc^mel! ®en)tp i{}, bap bie ^tontge nie in ben
•fttieg iogen, of)m juDor biefeS ^anier mit frommer JDe*
mut^ au^ ben ^dnben beS TibM t>on @t 3)eniS ju em*
pfangen. 25ie ©rafen bu SSejcin, al§ erjie SBafaDen biefer
2(btei, i)atten ba$ 9?ecl()t, e§ ju tragen, unb fte f)abtn bie^
feS5Red)t gefibt bi6 ju betSSereinigung i{)rer ©raffdjaft mit
bem 9tcid)e unter 8ubn)ig bem ©iefen. @eit biefer 3eit
tt>at)ltm bie^onige ben n)iirbigjlen Siitter ju bejfen S)\>\)uU
^lerjenige, ber btefe ga^ne emipftng , bewal^rte jte unauf=
I
193
geroUt auf ben 9{oti)faU. StdtoeUen IS)tng il^m ter X9mg
baS SDriflamm um ben ^aU, bann trug er e$ ald ein
Sj^renjetc^ien, h\$ e$ etma not^tg. n)urbe, ba^felbe an einec
Sanje flattem {u loffen. S)ie @l[)re, e$ ju tragen, mar fo
grofi, bafi ju Jčarl beS gunften 3eiten tin ^err t)on tKn-
brefon bte SSSurbeetneS ^ax\č)QM k>on S^anfrei(|) nie«
berlegte , um bagegen bad £)ri{Iamm ju em))fangen. $ctet
be SStOter^, ®ui be la SEremouiUe, $ut{n b'2Cumont,
9Bill(>elm SRorcel , ^err t)on fBacquet>iIIe trugen eS ju t>err
fd^tebenen 3etten, unb ed biteb im ©ebrauc^ bi6 auf <Karl
ben ©ed^fien. @ettbem n>ar nič^tmt^r bte [Rebe b^t>om
£)a$ meife, mtt Silten befheute ^reuj, tpeld^ed IS^ernoidE^
mit ber meiflen @tanbarte t>ertaufc^t murbe, blieb feitbem
bte f omgltc^e Sa^ne , unbtt>arba6 brttte panter, unter
bem bieSranjofen Umpften. @d murbentct^t bM im^lott^^
faU aufgeroUt, fonbern befanb ftc^ {let§ tm <f)eere, felbft
jugletd^ mit bem £)riflamm, mie j. JB. in ber &č)lač)t t>on
jJBortneS. S)iefed erf4)ten nur tm bicffien ®cl()tac^tgetum^
mel,iened jianb bem Aonige jur @eite. ^it ®tanbarte
murbe g(etd|^faa$ nur treuen, gepriiften Sttttern ant>er^
traut. Zod) ia fte nte t>on ber $erfon be§ ^ontgS
toičf, fo fdSneint t^, bag ber SBorfdl^neiber (ecujer
tranchant) fte gen)olj)nli4) getragen I^H^be. @in folc^er
mar ber ^err t>on 9iobbe^, ber in ber ®^la^t t>on
3ot)i unter ben 2(ugen ^einric^ beS SSierten getobtet
murbe*
'Kuč) bieSBruberfd^aften, ^om})agmen unb befonber«
194
bte ittrd^en ^atten t^re eisentl()5mlt(l^en S^l^inen, beren ^at^
hm \>tx\č)Hitn , ie nad[^bem fte ttefem oter ienem ^eiltgen
getotbtnet tt>aren. X)teS<irbe beS ^etKgenSRarttn roat blau,
ta^r glaubt man , bap bte Jtontge t>on %tantteič) , ald fte
bte 8tlten {U tbten fBaptn xo&\)lUn , felbtge {U Cbren beS
l^etltgen SRarttn auf einen blauen @runb fe^ten.
2)te ®tanbartrn bet letc^ten JCat)aQerie foUen, na6)
Srantome, untet Submtg XH. aufgefommen fetn. X>te
Sdbnleth (^uidons) ertfltrten fett 6rrtcl[)tung bet Crbon^
tianj ' itomf>agnten unter Jtarl IX* 2((d S^tvmi) IV. bte
®((^ld((^t in ben (Sbenen t)on 3ot)t Itefern n>oIIte, ^etgte er
bem .i^eere fetnen wetflen ^eberbufcb unb rief: »iCinber!
tpenn bte ©tanbarten Derloren gelj^en , fo febt bter bad Set--
i^en bet Sereinigung ; tbt foKt e§ tmmer auf bet SBal^n
be6 ©lege« unb JRubme« erbfldfen!'' — »er Sfeberbufd^
btefed eblen itSntgS begetfterte gemi^ bte f^ranjcfen mit ^^
i)ttm SRutl^e aM bet SRantel bed ^eiligen SRartin.
®ie englifcl^e @eemad|>t
IS&n mm dne ©ef^e »on b<m Urfprun, unb
SBac^dtbum btefer W fo fur4)tbaren 9Radl)t. TIM Gafar
bie Sroberung t>on JBritannien unternai)m, l[)atten bie 93e--
»obnet biefet 3nfeln nod^^ teine ®cbiffe unb masten b(od
JU Sanbe tl^re SSaffen mit benen be$ Srobererd ju mefTen.
^ange bebienten fte ftd^ nur ber Jld^ne con SBeiben jtpeigen
195
mit Sebet iibetjogen, benen fo jtemltd^ gleid) bte iel^t nocl[)
in ®r5nlanb gebrdfu^^ltd^ ftnb.
SRan glaubt , ba^ £)ffa , Jtonig bon SRurcia ^ bamaB
ber mdid^tigfle Pvjl in (Snglanb, ber @r|le gen)efen , ber
eine %tt bon Vnfpruf^ auf bte SReereil^errrcI^aft ^tmai^t.
(^foUfogargemagtbaben, fte^arl bem ®ro^en fireittg
JU mad^en, ber fein 33unbe$genoffe ju n>erben fu4)te.
2tlfreb, ber feine Untertl(^anen wx ben SJaubereien ber
norbifci^en 9lationen fc^ii^en n>oIIte , t)ermelS)rte nid^t allein
bieSal^l feiner @(^iffe, fonbern t>erbefferte auc^ beren 93au-'
axU Sine S(otte oon 1 20 ® egeln ben>adl)te ftetS bie ^ilflen.
SBon ben Sriefen lernte er bte itunft ber Sdt^ifffa^rt @r
fdjllug bte geinbe jur @ee unb »ertrleb fte gdnjlicl^ auS fei--
nem fRtičsiz, weld^e$ burd^) t^n Don frember unb innerer
3n>tetrad()t befreit n>urbe. ©terbenb mfinfdl^te er noc() , baf
bie Snglanber fletS fo fret fein miijUn at6 i^re ©ebanfen.
gfirmal^r ein unbefonnener, aber bodj; ein gro^^erjiger
SBunfd^.
(Sbgar, fein Tlad^folger, b<^tte brei bia mertaufenb
@(l^iffe , aSein bad gro^te berfelben faf te nic^t mel^r al$
50 SRann. fDitebrere Sa^rbunberte lang befd^ranfte ftdg^
bie ©efd^idnic^feit be$ 2(omiraI§ b(o$ barauf , ben SSSinb
JU gen>innen unb @bbe unb %i\xt jU benugen. £)ie ©d^^lad^«
ten »urben fo jiemli^) bem SufaU iSberlaffen. S>ie @igna(e
»aren nodb fel^r unt)oa{ommen. S)ennod!^ nannte ftdi^ ber
ftolje Sbgar Aaifer unb ^err a((er Aonige be$
£)ceand unb aller 836(fer, bie er umfc^liept.
196
Xl$ tx etned Saged in 6l^e{ler toat, ^uf)t er auf bcm
@trome unb jtoang ai^t trtbutbare ^ontge fein S3oot ju
tubern, beffen @tetter er felber fu^rte. @bgar'$ 9ld(|ifoIger
maren minber mdd^tig jur @ee, unb borum il^re 2CnfpT&^e
minber l^offartig. X(d 9Iid()arb in baS ^eitige Sanb fteaj-
falt^ren raoUte, n>at Snglanb fo atm an @^iffen, bafi er
beren frembe lei^en mu^te. Unter (Sbuarb bem $toeu
t en toat bo6 SReer an ben englif(l[)en ^ttften mit franjoffr
f4ien £Hegdfal^r)eugen bebecf t, bie M ol^nmd[d[|tigen Sein«
bed fpotteten. Sbuarb IIL em)>ftng bie Sel()en n>egen
®uienne t>on 9i)ilipp bon S3aloi§, molite ftd^ aber na^f^tt
nid;t fuv beffen SSafaUen etfennen, fonbem, butdl^ ben be-
t&čjtiiten Ueberldufer, 9tobert t)on Tlttoi^, Derleitet, ma^te
er ftd) ben Sitel eined Mm^^ t>on Sranfreid(^ an, unb bt-
gann ienen langen, fcl(^red(id[)en £rieg, ber ber £eim beS
unau6lofcl^Iic|ien «£)a{feS {mifc^en ffoei brat>en 9tationen
n>urbe* &aum rvat biefer £rieg erKdrt, aU 93alS)U(|)et unb
žBorbetjaire, iwei tapfere franj6fifcl()e ©eeniduner, ^ortS--
montf) angriffen unb in ^fdl^e legten« S>ann lanbeten fte
)U ®ontf)ampton, »o fte bie 6tnn>ol()ner in ber SReffe
fonben, bie @tabt pl&nUtUtif ^abčftn unb SSSeiber noti^^
^č^ti^tm unb l^ierauf ju £)iet>t>e bie S3eute ti)txitm. (@o
erjdfelt Sroiffarb.)
3m 3al^r 1340 fdl)Iug @buarb bie franji^ftfd^e %me,
bie 200 (5<i()ife unb 8000 SRann t>erlor. Zbtt auč) bie
(Engldnber lf)atten ben ®ieg burc^^ ben SSerlufi t)on 4000
5reenfcl^en erfauft. SBenige 3ai)re nadE^ ber dinm^mt uon
197
Qalaxš n>at Sbuarb'd &ttmač)t ganj gefdl^munben. ttnter
Stati V. toat bte fran)Sftf(l(^e 9)laune ber engUfd^^en dber*
legen. 9la(|) @buarb'6 SEobe erfcl()ten bet franiSftfd^e 2(b.-
mtral 3ean beSStenne mit bet t>eretntgten frantSflfd^^en unb
f)>amf(|)en Slotte an ben engltf(l(|en ^ilfleti, jer^Svte ben
<!^afen Sfpe, iplilnberte bte Snfel SEBI^tgt tinb t>e¥brannte
tnel^tere Stibte , ol^ne ba|l bet ® raf t>on ®alttbur9 unb
SBUlSieliti aRontatgu mit il^rer ganjen Ttač)t a l^inbetrn
fonnten.
9ti(^arb IL, Sbuarb bed 2>ritten 9la(^foIget, Fonnte
nimmer eine Slotte fummeln, bie im Gtanbe geioefen n>£re,
iene 92ieberlagen ju ra^^en. 2)ie ®panxtt beunrul^igten aUt
engUfdSl^ Jtflfien. Sranjofen unb ®(^ottIdnber l^atten flčf
JU il^nen gefeSt, md[)td entging il^nen, xoai an$ ben englt'
f4^en S^&fm auSjulaufen toa^te. f^anben {te feine Gd^tffe
in bet ®ee, fo madS^ten {te Sanbungen unb griffen bte t)ot«
nel^mften ®tdbte bed Sitid^ti an. aBind^e(fea legten {te
in «fc^e.
itarl VL n^oHte einen SinfaS in Snglanb t^un. T>\t
%lottt, bte er {ufammen bradate, ruinirte Stanheidl^. ^an
falS) ba nicbte al§ gemalte @d)iffe, , Dergolbete SJlaften unb
feibene @egel. S£ru]»:|>en, SBaffen unb gebenSmtttel n^arin
im Ueberfiulf. ^m jd^Ite J 500 ®d)\ffe. TOit I)anbelnben
9lationen tfattm beren geliefert t>om au^erften (Snit M
baltifd^ien SReeted bid ju bet SReetenge t)on ®{btaltat. 3n
JBtetagne etbaute man ^SIjetnelBiSiBe ffireineganjeStabt;
bie fHidmii mitgenoihmen unbnac^einerSanbung fogleic^
198
jufamrnen gtfSflt toerben foHten. Ste »aren 3000 @€t)rttt
lang unb 20 %v$ l^ocb. Son jmilf ju {»ftlf @(^rtften
ftanb etn Iletner SlSiurm barauf , ber ^tl^n SRann faffen
fonnte, bejKmmt^ btefe tragbare S^jiung ju bertbetbtsen«
S)te Snglanber, erfd^tocfen ilber btefe Suberettungen,
fleOten ^roceJTtonen an. SRur \olčft, beren Sermi^senSumr
fianbe jerriittet loaren, freuten fič) unbfprac^en }u t^ren
©laubtgern : »f)abt ©ebttlb, baS ®elb ju eurer SBeja^tong
»trb je^t in Stanfretd^ geni£[n)t^^ — k>oč) bie Su^dl^^ ^^
@nglc[nber mor eben fo fibel begriinbet M biei^offhung ber
Sran^ofen; totlčftn le|tern bte ju toett t^orger^fdte So^re^^
jcit tetnen Serfuc^^ eriaubte. Šte Unterne^mung murbe
auf ben nSčf^ %t&f)lini t>erf4ioben unb bann ganj auf«
gegeben , weil aOe SBorrilti^e verbarben unb um geringe
^reife i>er{auft merben muf ten. Q\n Z^eil ber benSbmten
j^Sljernen <Stabt fiel fogar ben Snglanbem in bte ^anbe^
unb bad ubrige f^^enlte Jtarl fetnent £)l)etm , bem f^erjog
Don Sourgogne.
X>it Sreube ber 6ng(anber n>ar grof. Der ®raf Xrun-
bel natftn an berSltiinbung ber S£()emfe fran)5ftfd(>e ®c^tffe
mit Sein belaben. ^a^ Sreffen , totld)t^ bet biefer @ele«
gei|ll)ett geltefert murbe, mar eine6 ber erfien, tn meld^em
man fk^ ber VrtiSerte bebtente. Ser franiSftfc^e Vbmird
l^atte brei grofe Jtanonen. S>xt (gtnn)olS)ner t>on Stočftik,
bte ba$ meijle t>erIoren f^atten , bdrfieten nač) fRač)t unb
Srfa^. Soutd be @ancerre Itef )U btefem Smede mit i^reti
(Saleeren aui, bie mit ®ef(^ti( mo^l t^erfe^en maren. S>n
199
®raf %unbel entflol^ , {»ei SReUen ivett Derfolgt unb t>on
Aanonenfd^iiffen begleitet 2>er aOgemeine ®ebraudl^ ber
XrttHerie jur @ee foOt alfo in ben ^nfang bet Stegierung
Unter bet unrul^tgen Stegterung Sbuarb IV« »at bie
engUfclie ^artne in eincm fo traurigen Suflanbe, baf bie
Jtorfaren bet ^anfcjldbte i^re Slaggen im Staml unb an
bet SRunbung bet S^^mfe tvel^en lie0en.
.f>einrt4) VIL^ {ubenamt bet eng(if4ie ®alomon,
legte ben etficn ®atnb ju ber Scema^t feiner 9lation, in«
btm er ibt bie Tiuim fitr ben innern fRAi^t^um M Zan^
bed offnete. dv erridtitete SRanufalturen , baf)nU ben S^an^
beUmeg na^ bet Sebante, jog, ma^tenb iti Vuftul^tS in
ben Slieberlanben , 2(tbeitet aui Slanbetn nač) @ngtanb^
itnb bet)oIferte aufd mm fein fafi t>etobete8 Steid^i.
^eintid(^ VIIL, giaufam unb t)etf(btoenbetir(l(^, be^
lajiete fein SSoIt mit 2CufIagen unb muf te bennod|^ ben ®e«
f)alt feinet SRunje t>ettingetn. Untet feinet 9iegietttng fonnte
bie SRatine fič) nut eineS getingen SBac^dt^umft etfreuen.
TUi et Stanf teidd ben Jttieg etHatte , mu^tt et @d(^if e t>on
^ambutg, Subed , Danjig unb ®enua mietben. S>amald
letnte man suetff eine S(otte in Sinien fotmiten unb i^re
SBen)egungen otbnen. ®eit Subioig XII. getietl^ man auf
ben @ebanfen, bie @eitenmanbe eineS 9ič)xffti ju butc^-
boten, um i(anonen binter bie JDeffhungen ju |ieQen. Sot«
l^et jlanben nut betgleidi^en t>on t^etfcbiebenem Aatibet auf
bem SSerbetf^ balb am ^č)naM, balb am ^intett^eil be&
200
®d^ifed. S)ie Sebtenung bet VrttDette toat gletd^fall^
no4l fel^v mangel^aft, bcnn in einer l^t^tgen @tt\^lač^t
2t»if4ien ber franjSftfd^en unb engltfd^en %lottt (bie erfiere
ttnter bem Aommanbo etneS fiSarond be la ®arbe) n)urben
nidj^t mel^ M 800 @(^<{fr^ getvedE^felt
SBJfIlirenb ber lutjen Stegti^rung (Sbuarb V. ma^^te
bit ^itbcl Sottfd^ritte, bie SRaftne toud^S, bie gtopen
Stf4^eteien tourben aufgentuntett, bie dngldfnbet begannen
einen ^anbel an ben afrif anifc^en Aiiften. 2>o4^ bie eigent--
lid^e (S]»odl^e be6SBSa(|)St^umd bet englifd^n @eemad^t ffllt
in bie ilMličftn Seiten bet J(5nigin 6 ( i f a b e 1 1^ , bet man
bie Sitel: i»SSBiebetl||et|}enetin be$ ®eetul||me$
bet 9lation tinb ASntgtn bet notbifdl^en fDleete'*
beilegte. S3lo8 butc^ 3eit unb SSparfamfeit etf^iuf {te eine
SRarine , bie 2(nfang$ nut aui 42 Jtriefi^faJ^tjengen be-
flanb, beten feineS iegt in bet Sinie fe^Ien fonnte, benn
bie fldtffien ^f)tUn nut 40 itanonen.
£>amaU ttiftete @:panien feine betiidf^tigte uni!betn>inbli'
čft f^Iotte au^f tootm fteben ^afftz geatbeitet n>utbe. Bn>5If
®(^i{fe betfelben ttugen bie 9lamen bet ^roHf X))Dfie(, itoan^
jig anbete bie t^etfd^iebenen S3einamen bet j^eiligen Sung«
ftau, il^tet Sejte obet bet^Ritd^en, wo fte befonbet« »ete^tt
n^utbe* 2>ie ftommen ®panxtx ^atten i^etboten, baf itgenb
ein Stauenjimmet auf bet %lottt fein foUte, abet SaJ^tjeuge
boUet Steubenmdbcl^en folgten \f)t. j!BeIanntIid(^ n>utbe fte
but(^ einen l^eftigen @tutm jetfheut unb ^»^ili)))) II. ju
""irei t>etf(t)iebenen ^aUn gefc^tagen. S>et Sob taubte dng'
201
lanb feine grofe ASnigin, el^e {te ncd^ 3ett ^atte, iit t>im
i^r gegrfinbete &ttmač)t iutčf etnen {td^em f^rieben )U
Befe^tgen.
XU ^emri(|» IV* fetnen %xmn\> ©dUp nad(^ Stiglanb
fanbte, um mit 3aIob L etnen XxcXtat ju fdj^lief eni begeg«
neten bie frangSftfdben @(l()t{fe ben engUfc^en^ t>on meldl^m
fte gejtDungen n^urben, t^re ^la^itn ^u fhreic^en; unter bet
^xot)mi, fte in ben ©runb ju bol^ren. 3afob gab ®enug«
t^uung n^egen bieferSSefdE^intpfttng« Unter feinerSlegCerung
fan! bte SRarine. Sr lief bie alttn @4itf e t>erfattlen un\>
bmU feine neuen. 2>a$ jifirffle ®efd^t9aber, mldj^eS er
auSfanbte, »ar bai beS Vbmirald fOlanfel gegen bte
Tn^itttt. & beftonb auS ft^i Gc^iffen t>on 600 Sonnen
ttnb 40 Aanonen, jn^et &č}iffm t)on 4 bi8 500 Sonnen
unb 34 bii 86 itanonen unb iw5If ^um Ariege auSgeriljie-
tm Aattf artl^eifdi^iffen.
2>er unglj[(ftid(>e ^atlL tooUtt feineS SSatera Mto
t)erbefrern unb befal^I bie Stbaumi t>on 18 AriegSfd^iffen*
@eine Untett^amn beeiferten ^č), mm Kolonien ju griln«
ben, atd ba ftnb aRaffadE^ufetd; SRar^lanb, 6onnecticut
tt. f. w. ©ennod^ falf> biefer Jt6nig feine 8anb* unb ®ee^
mačft Derringert bmč) bie frud^tfofe Untemel^mung gegen
Qat>xx, bie il^n 3000 fDtann unb tmffvm ®(biffe (oftete.
Sie®ee'@]c!))ebitionen ber@ngld'nber {eigten benSran^
jofen bie Slotl^n^enbigfeit; eine SJlarine ju erfdS^affen, beren
fte biSbal^in entbel^rten. fR\č)tluu famnie(te<&o(i, baute
aRagajine unb faufte ©c^iffe. Sr lief audj) beren mel^rere
XXX. 14
202
jfthautn, unter anbern bte Avone t>on 72 Aononeti; n)el--
4)ed b<)maK »on ben ^rflaunten @ei(euten M t>a& gr5f te
Aunfltoert betra((^tet tourbe. 3n {met Solaren bilbete 0^
etn ®ef4)n)abet;i^on^3 ^rtejdfal(»rieu^n auf berStl^be Don
93reP, IQ0 ft(i^ itibor mut mige elettbe 8if4i^i^ i^ten- 2)te.-
fen 2(nfb:en0Ut)^ bccbanf t^ gta^&ej^^ .unter jietieir Stegie-
ntng melj^me <w<seijetc^nrtc fl^rt^rile^ bie cS iiber ,bie
iSSeit 4EItfobetl^'$ ^be mar Slepimi Sinj^ai in bie
^d^^^t bft^Uit^t gefaUeii; (^ro^tmeil ujc^u^tt a,
ifyx bieflrii tptebnr ^ etUreifen, unbcS gelang il()m. >Der be-
rtl^te ^bmirol {i&I di^ morjem SBertjei^. 2>U{^ ^Aq{i,
t)ettb(c$ b^ 92AtUir {um ^eel^elben gebilbft i)atk, c;ntri^bcn
&pmtm ^W^\ia , 0[iff i^it retdjien ©alipten t>0n SDleKito
in bet fi3at \>w &MUi 4^i istn upb i)erbranntf {te, ob (le
f(^on burdE) fed[)$ ober fteben mit ®ef(t)^^ tooHfl t»erfe|)ae
®(|iani^n Dcrt^ibigt »inrbeii. (Sroin4>ea jlaidb, no^^em er
Don bim S)^dntqfen ben n)ic(^ttgen |>la^ £)iin|it(|^e<|i#--
mngen, mit gi?(^en Siatmurfen gegen ®:|panien {id|iiwana9.
v©r tpar;ber9Bmm fie atOinf&^tm,^ Hd^mb ^im>id^y«
an bat ®xafm t9>e^n iSfbabe^ , »benn er befaf «ine $Iot^e
»on 1^0 @c^t|fien.''
AarllL \khu bieSRartne, uvb l^tt^ fSr einen @ast'
t>e(<rin , tt)itlii(|^ gro^e ilenntniffe bat^>n. ^ munterte
ben englifd^en ILM auf, @eebien{ie p m^n, mo^tfe
feinen iBruber pm ®rof obmirol., unb liefi j^ii^n feimr
eigenen @9l^ne aU SRatrofen auf ber %lottfi bienen*
208
Mt munf^ite bcn l()oIIant)trdl)en tt^bevmiit^^ ju bcmut^tgm,
nnb fein aB»nf<l& »arb erfuHt, benn bet ^crjog »on ?) o rl
trug etn^n t^oUfi^nbtgen ®teg fiber bte ^oUdnber bat)on«
HS§ kDurben J^atj^ti^Mnt Wttia\Um ouf biefe IBegebenl^tt
^€f4)lage9^ iiuf bmn einer man bte SBorte lad: Quatnor
Maria vindico , <utf einetr anbern : Peaefi nos i^perium
{uab auf bcr i)ritte9 : Pontus seririet. Sine imitt fflkia-
jage ber I^EMtfd^en glotte ben)irf te l)eii ju ;S3reba untet^-
leidtineten ^tim, \>m^ totidfm ^^ m^t aSetn 9}euf
^orf unb 9<tiUsS<cft9 ithngit^ fonitjn ouc^ jbte f^oUanbu
:i<fym ^rjeg^fi^iffe genStl^tst murbi^ , bte jengttfdj^en ^ be^-
j^tupett, bntč) iRtebetlalfung beS ^vi^n ^egelS utib bet
$U^if om gtoflen SR^.
Snbeffen Ua^UH aud) ^tat^hd^ mč) txgx fytt\^aft
&Ux iai SDUet. 6 o I b e 1 1 jiellttbteSDtatute mtebet](iet, obet
f4)uf \)iAmtt)t tint mm. Subnig XIV. t)atte ben @l[)tgeti,
(Sefe^ebet bet ^Dtieete iu tvei^be«. @em.@ee(;^e9: bon 1^681
n>utbe felbft t)on ben Snglanbetn fo be^ou^tbett, ^ba^ fte bie
in,ell)tften TittiUl beSfelbeit m^ vjab nail^ in t^te t>etr
fdSitebenen fKt^ttmntiA\x^mfyam^ Sm Solate 1 690 fdS^Iug
^outbHU .mit fi( ©egieln bie.bet^tnle cindKfd^^ unb f)oU
Ifinbtfdiie, 1J2 ®igel ftaile S(otte, i>\ti^qu ^ttbttt unb
(Swetl^ fommanbttt toutbe. ^ač) btefem @tege, bet gtofe
j!Befhyit)ung in Sitglanb betbteitete, lanbeten bie Stanjofen
Jbei SingtnottflS), fAlugcn ben Seinb in bie %lud)t, uet«
l&tAunten jioSJf ^ttegSftf^tffe utiio a^t i(auffattl^eifd()ife.
Tivič) bamold n>utbe etne SRebaiiofe in StQnftetd[! mit ber
14 *
204
itroai t)oretItgen Sufc^ttrt gefdlilagen: Imperium marls
assertum; benn biefe fejigegrflnbete ©eej^^errf^iaft ging
fcl^v balb barauf m bet beriil^mten @(I^Ia4it t>on ta <|)ogue
i>erloten, tooSourotCe ganjltc^ flefdfilagen »urbe. Vllem ba
etftdl^ itvet Sage t>ettl[)eibtgt f)atu, fo beIol^nteSubn)tgXiy«
fetne S£a))fer{ett bmč) ben aRatfd^aUSftab.
^e®4ll<t4>t t)on la^o^m ift iitdpo^tM englifd^ca
Uebergen>t4>t8 jur ®ee, aber nicf^t bet SBemtdEitung ber
franjoftfdl^enaRarine^ n>te man Qwit)tAxč) Qlaixbt, benii
fd^on im folgenben Sal^re l^atte SrantmdE^ 71 Stntenf4)iffe
unb 29 IBranber Dbev letdl^tere %a^xienit in 9ee, meld^e
ledtere bem engltfdl^en ;^anbel groben ®d^aben jufilgteii«
2)e¥ SSerfafTer btefer (ju ^oerbon i>ot ettt)a bretf tg Saljiren
erfd^iemnm) ©efddidj^te dfuf ert bet btefer ©elegenl^ett ben
®ntnbfal^, ben itatfer fHapoUon angenommen, bap bte
Setnbe (SnglanbS Dor aUenSingen beffen^anbel angretfen
miiffen, n>et(, totnn fte btefen loerfd^onen , fte t^m fetne
.f)tlfgquellen laffen, unb bte S^tnbfeligfetten «>erettngen.
£5mg SBtI()e1m, ber 1702 jiarb, ^intttlU^ bte aRa*
rine tn bem blill^enbflen Sufianbe. @te befianb bamalS oM
282 Artegdfal^rjeugen, unter n^eld^ien 130 SintenfdS^tffe, bte
JU bemaffhen 10,469 Aanonen unb 61,119 Wlann nSt^tg
»aren*
SRad^bem 1704 bte t^eretnte engltfdde unb l()oMnbtfc|)e
%lotte, 55 @egtf ftarl, unter bem iftommanbo be9 ^bmt--
talfRoot, ®tbra(tar genommen ^atU, lieferte fte bem
©rafen t>on S£ou(oufe, ber nur 49 @egel befel^Itgte, ein
205
l^atta Sreffen« 2)ie 3lač)t tvennte bte Aampfer« &n fron--
25ftf(|ier, tiitlič) t^emunbeter £)fftiier, be Ste(tnque,
tittf) f am anbem SRorgen bte ® d^la^t totebet anjufangem
k>tefer fRaV^ blteb unbefolgt, ju grofer Sufriebenl^ett b(6
cngltfcl()enXbmiraI6, ber fcl^on befc^tojTen l^atit, tn biefem
Salle fetne ®(|itffe in S3tanb ju jlecfen. Die S^antofen
^ogen ftd^ nač) Souton juritc! n>egen ber groben 2(n)al^(
tl^rer SSermunbeten. 3m Sa^re 1707 t>erfu((|te ber 2(bmt'
val ®d^on)al mit einer Jlotte Don 46 Sinienfdl^iffen unb
29 f$regatten f 93ranbern u. f. xo. xn ben <!g>afen Don S^ou-
ton einjubringen, kodl^renb ber <|)er20g Don @aooi;en ti {U
Sanbe belagerte. 2Cber beibe n)urbengen5tl^igt,biel!BeIar
gerung aufiul^eben. 3n bemfelbenSa^renal^im ber berii()mte
£uga9-'Šroutn im Jtanat eine engltfd[)ei bon ffinf
grof en @(^ifen edcortirte itont>oi, unb aM er mit feiner
93eute im ^afen t>on iSBrefi einlief , fc^irie ba$ @(l[)iffSt)olf
f^ottenb, inbem ti bie eng.Iifd[)en ©efangenen jeigte:
«$Ia^! 9>l<)^! ffir bie ^erren beS SReereSi^ STrol^ aViti
JBerlufleS jab^e bie englifc^e glotte im Sal^re 1707 bodS^
Mi) 100 Sinienfc^ifjf e , unter n>e(cl^en xat1^xtxt ^reibecFer,
bie fc^Snften unb fiarfllen in Surova, loon ^arbing, Sea
tinb Vnbern erbaut^ n>oburc|) ber Stuf ber Sngldnber in
biefer fc^meren ^unfl fel^r ii^i) fiieg. 3n ^ranfreic^ n>ettr
eiferte barin ber 6^et)alier Sienau mit V^nt^Bu
SSlaii bem Sobe Submig XIV\ fd^^lof ber 9legent ein
JBitnbnifI mit @nglanb , unb fein ganje^ 93ene^men befe^
fligte iai englifdl^e Ucbergen)i4)t jur ®ee. 3^n felbji trafen
bte er{hn ^ofgen, ta tx g^jmungen itmit, t>ie 2Crbeitett
t>on aRarbi(f ju t)ixnid)Uti. 2)aS ax$tt{|ierium t)on SSeir^
foHIeS^ faft oi^tteaRarift^ mn^U dUa iulhm. Sramen
befant) fldl^ fo ^tmli^ in gleid^em ^aUe* ®ev iCarbinal
SIberont molite bte f^^anifc^e SRarine mtebei^ in Vitfel^eh
bvingen. Ctn unglil(ft{(|)er, gegen Snglant gefS^tter JCrteg
jetfiatte {le inbet®ebttrt, unb bie (Engldnbev , auf biefe
SSeife Don aHen^eiten \x^n, fd|;rieben bem 9lorben
®ffe$e t)ot* ^t}xt ©raUfdmfeit »udftd mit t^rer SfRad^t.
CaSte bad gem6^nlid() avtč^ unter 8anbmd[(|^ten bet ^aS
iftO (Sin einjigeS fi3eifVie( mag f^um JBemeife jj^imreid^en*
(Sin englifd^er Seef apitdn (Ub , unter bem SBomanb iti
^anbelS, jmei f))anif(l&e @beUeute an feinenJSorb, n)o et
fie jt^eiSage ^ungetn lief , um etn Sofegelb ju eft>reffem
2((§ il()m bad n<d)t gelong, fd^nttt er bem (Sinen9{afe unb
jDl^ren ab^unb jmanfl xf)n, mit bem SKeffer auf bet SBrujl,
{te aufjueffen. 3ur (S^te bet SRenfd^^eit m5dl^te ma'n biefe
Vnelbote gerri fQr ein SRd^rc^en l(^a(ten, aHein {te f(e^t in
einer, auf SBefell)! bc8 britifd^en 9Jiini{lerium5 1739 befannt
gemadl^teit ©d^tift mit bet ^^injugeffigtert JSentetif ung :
»SSenn aOe unfere , in ben amerifanifd^en Wttmn began^
genen SRdubeteien befannt n>dtett , bie 92ation n>i!rbe et^
{iduneu; fo oiele S35fen)i({)tet l!)etborgebtad|^t ju t)abtn,
melcbe bie ()ei%ften S5Ifetrecbte mit ^iifeti tteten.''
(®d)abe , baf baS britifdje 2Rini{lertum nadjj bet Stop'
penl)agnet ©r^^ebition mč)t abermaW eine foI(^e @c^^rift
jftibltcirt ^at.)
207
3((6 ber ®xaf t)on ^amtpa€ in %tanf%cič) am fHuitt
fof , erjtpang er Sl^rfurc^t »or bet franiojtfc^en flagge.
3m SReerbufen oon3Rert!o unb trn mtttešdfnbif^en aHeerc
tDurben bieSngldnber jutucFgetrieben, unb ber9Rarquto
t>en 9toquefeutIIe, bet tm Stanal freujte, jn^ang aVit eng-^
Ufd!ie®d(^tffe, il^n iueirf( )u begrfifen. TOleinbaS SEreffm
bei SRol^on mar ffir bie fran^dfifd^e SRartne bte etnjtge
gldifli^ iSegebenl^ett in biefem Ariege« Ste ^onjofen
erfittien ettte 9ltebeif<}g|e nod(^ bev anbent. (Si fd^iett bantalS
(n^e ieigt) , ba^ man nuf ftan)5ftfd[^e Sdj^tffe ffir bte (Sng^r
(dlttber ham, benen feineS entrann* (Snilič) t^t^tvetfeFff bet
SRinijtet IBetr^et, bte 9}t<irme itmelii totebet J^^etjufleKen,
unb Itef aHe fBottff^e t^etfaufen. !Dte JCoIonten unb bte
M^tn blteben o\)nt SBettl^eibf^ng , iene ntufttn ^^ bem
2[ei<lbeuntetn>etfen, btefe etbulbeten ungeted^ehe IBKeibi'
gungen* Gpanien t>txiot ^aMnna^ unb SRa^tOa fammt
bem s(^$^^^ 2^eif fetno* Sl^d^fffer unl^ feine SRatine tbar
fajl eben fo »e^tntdjtet , nfiiie bie fVanjSfffd^e.
Jbie JBegebenl^^rt beS« ametifanif^en ^rtege« ptttt
nod!> in fttfcl^em 2Crtbettfen, fd »ie bie neueften* £>et 58kt*
foffet f)at fetnen SSa^tfagetgeifl, bettn et pvop^t^tit, baff
bieametifantfd^e9let^olutf0t)[bem SSad!^$tl(^um bet englifd^ett
®eemadl^f flfhr immet ®ten^n fegen wetbe. ^i ijl n1(|t
gefc^el^en ; DielmelS^r ^at bdfl tt^bergewid|)t betfelben juge^
nommen ; bod^ tvenn (eiii d^u» ex machina in*d WiitM
tritt, fo tt>etben unfete 3flngCinge e8 Mč) etleben, bag bfe
englifc^e Stagge t)otbet ftan:)dftf(ben mirb gefltic^enn^etbeiu
208
®te Kudbrettung bed (S^l^ttfientl^umg ol^neSBunbet.
(IRad^ ®ia(0n BearbeUet.)
I[)ett alS etne .|)tmmel6tod[^ter un$ erfc^tenen, tft etit fu^eS
®efdi;dft tl^m Sester ; bod^ ju ent^uUen, toie oft iem^^imm«
Itfc^e burdl^ 9{ebel be§ Strt^umg unb Slammen bet Šetben^
fdl^aft uba bte @rbe l[)al)e ^d)xtxUn m&^tn, bad tjl beS ®e'
f(li)i(l^tfd()retberd ernfie ^\č)t Senet i&^t bte 2Cu§btettung
be$ 6brijl^ntbum< ol^ne S3eben(en ^u ben SBunbevn^
btefet mu^ bem SSSunberglauben entfagen ; nut tn ben
^enfmdblern bet ®t^d)x^U unb>tn ben ^etjen ber 9Ren»
f(ben barf er ben Settfaben fud^en.
%iinf mrfenbe Urfadj^en fteUen ftcb i^m bar. S)ie
etfle: ber Sb^ijten Unbulbfamfett, \>on ben Suben
auf {te t>er))flan2t 2Cae anbere $Bo((er iti @rbboben6 (trit-
ten ntc^t um ben ©lauben, ebrten felbfi ben ber^etnbe,
mtfcbten ibn n)obl gar unbebenfltcb )u bem ibrtgen« 9lur
StnSSoIf, baSiitbtfd()e, k>erabfd^eute ieben, berbeffen
Sebren t)erk9arf. Unter bem f)axtm Socbe ber 2Cf|i;rer unb
^erfer batten bte Suben lange gefcbmacbtet ; unter ^Ctejran^
ber'6 SRacbfolgern ttaUn fte au§ ber ©unfelbeit f)tx^0Xt
unb, fcbneU ftcb audbrettenb tn fDlorgen-- unb ^tbenblan--
bern, erregten fte balb bte jiaunenbe ^Cufmerffamlett ber
92attonen. Sl^re feltfamen, mtt <f)artnacfig(ett beobacbteten
©ebrdfucbe unb t^re UngefeUtgfett, fcbtenen {te ald S^inbe
209
bed tlbngenSRenfdi^enjsefc^Ie^^td au^iu^etc^nen. Unč) le^rte
n>trt(i(l(|i noc^ in fp&Utn Setten Sinet il^ier mttbetlen Štab*
bintn, SRatmonibeS, ba^ etnSube nicf^t fctiulbtg fei,
ben ®9|enbtener au8 Sebendgefal^r ju tetten. SBSeber bed
Xntto(||u8 ®vioalt, no4^ bed ^etobed 6d^(aul^ett^ nod^^
ber ^ačfhatn SStifpid tonnUn {ie je bemegen^ ber ®rte4ien
jterlidE^e S<t6enel()i:t mit bem ®efe^ SRofed }u Derbmben.
)C)te8?5mer, bulbfam aud ®runbf%n, fd^ul^ten ben
^berglauben, ben fte vttač^ttUn. Xugujlud befal(^l»fogdt,
im ifibtfc^en Xtmptl fix i^n ju opfttn. fStlč)ex Ttbjičftvi
n>urbe etnen Snfel 3(bra^amd getroffen l^aben, n>enn ei:
bem ca))ttolintr4)en 3uptter geo))fert f)attt ! — 2(lletn bed
®tegerd SRaptgung fonnte ben ®eifi bed 2(ufru]()rd tn bie--
fem SSoUe nt4^t bdmpfen. — 2((d @altgu(a in toUem tleber--
mntf) begel^rte , man foUe feine 33ilbfaule im Semt>el jU
Serufalem aufflellen, ba mosten lieber aOe 3uben fterben,
<M fotdl^e 3Cbg5tterei erbulben , unb bie b(of e Sumut^ung
»arf i^ren Aonig, 'Uffcippa, in eine breitagige £)f)nmac^t
Go lange bet ^immel SSunber fuc fte tf)at, bad Wtttx um
i^rettviUen in eineSRauer Don Ariflall t}erwanbelte, ben
Sauf bet ®efltme i)tmmU, fo lange l^inften {te fremben
@6tteni nad^ ; ali aber bet er^firute Jg)immel ben Unbant«
baren feinen ®^u1i entjog, ba wuč)i i^r :etgen{tnniger
®Iaube« 2)ie SeitgenofTen eined 9)lofed , eined 3ofua tt>a-'
ten gkic^giltige 3eugen t>on ben er{launli4^{len SSunbevn ;
ioč) if)xt Slacf^f ommen bauten , im 9Biberf))rud^ mit eige--
jienSinnen unb bem menfdj^lic^^enSBerjlanbe, t^re žBel^atr*
210
Itc^fett ouf iene Uebertiefetungen ber (etd^tftttntgen IScr-
fat)ren. 3{)t 9lationalflCtt fonberte fte etfetfilc^tlg uort im
Sbti^tn WttnSd)m ab. ®te jvpongett bie benac^Sdtfen S5U
f«t ju unbetfol^nlfd^er getttbfd^aft ^It rottrtert, attfgStt^
li4)cn S5efclS)l, mit bluttget ©taufamictt ganie ^ttfmme
i[)on ©ol^enbtenem aui. Sttin SSanb ber Steb^, ttod^ bet
greunbfcl^aft butften ftc mit gtcmben fftfipfen. ^eitt ®efe§
močite if)nen jut9)flic^t, ben^eiben bic mofatfi^eSldigtoit
(u iprebtgen* ®\t aHein »aren bie @rben beS IBunbed. Š^te
^nntniffe mtf)xtm fte burd[) SBerul^ning mit atitttti SBot
f ern , bod() ol^ne xi}xt SSorurtl^etle ju mtiibem* ©elbft nad^
Seipftorung iI)reS Semt)el6 be^arrten fie mit Knbiegfamcr
©trenge ouf aOen ben ©ebrdud^en , bie ben anberfl 5la*
tionenSfel ober S38ibertt)iCeneinflDften.®d^drtbfefd^ifteri*
l^afte unb gefa^rlidje žBefc^neibung mu^te fbitjl ttJifltge
^rofclt)ten bon ber ?)forte ber ©t^nagoge ^tSčf^tvl^tn.
Unter fold)en Umjtdnben fam ba6 G^tijlenfl^unt iri bie
aSelt, bett>affnet mit ber ©frenge be§ mofaifd&eti ©tfe^e«^
a6er frei bott feinen S^fTeln- @inl^eit®ott^S ft^rte ed
ntit glet(|)em @ifer wie jene«, unb grurtbetc gfeid^ermafleti
bieSBal)rf)eit fetner 8ef)ren auf baS g6ttlt(|)e 3fnfe^en Iftofe«
unb ber ^ro^^eten. t>iixč) beS SKeffiaa £)|Jfertot> rtutben
bi« untJoUfommenen £)})fer im Senfpel aufge^bbert* (Sin
reinet; geiftiger ©otteJbienjt, aUtn ©tdrtbfn, aDen J^im*
mel^jlrld^m jufijgenb , trat ari bie ©tiplle ber »orBilbei?
unb ®ebrdudf)e ; bie blutigc SirtVDei^ung wicb bet? milbern
^md) SEBaffer. 9licl)t bloS ben 9lad{)fommcn 2Cbraf)am3^
211
aUm SSSlfern M (?rbboben6, ®xitč)m, fBatiavtn, Sluben,
^iten, t>en ®flat)en »te bett Steieft tt^urte bk ^lič)t
®nabe t>erll)et{Feri. £)e($ nut btttd^ bd^ S^ttffetttl^ttm fte ju
eAati^tn, t*utbe em(p?)fltdf^t; »et ffe auf blefftn SBege
t^etfd^mSl^te, bem t>txfč}lo^ fič) bet ^tmtficIF. 2)en 9leufte«
fel)tteft tDotb aufevlegt; unter SBeHtoanbten MV %t4ut\V&t
bte f)e{(bYtngenbe itf)u }ti ))tebtgen, Aber auč) be$ Uitge«
IJorfamS ®t?ofen anjubrbl^^en , tt>enn fte i()tei SD^tm bet*
fci)loffen.
Sret(t4> j^titgen bte bef ei)vtetl Suben nod() tmmer feft an
itjttn altm ®ebrdlid[)eti, bo wenbe«b , 6lf)rijhi§ felber l&dbe
fte md)t aufgel()oben, fonbern tttviid) beobac^trt/ itttb baruttl
biteb baS 6l^rt{lent(^um fo btele ^a^u mft ben i\ibx\č)tn
@ttUn f)tMi^ bermtr(^tS)te fUhf^ti ttftiH iSif^Sfe ju
Ser ufdlerit »aren ^dmmtli^ UfčfnitUm Stlben> unb t^ire
9tmtm\>m mbanben baS ®efe| dJJofed mmmtlič) nAt
ber heuetf fell^re, unb fo bUA e9 ^c^, fo lol^ge bte Atrtl^e
JU Serufdlem a($ bleaRtifteif aCer ii^fige« IfttM)t^t un)^
t>et:e()tt n)iftbe. ^lad^betn abet tti* ben bbttiell)m|ten @fSbten
beS romifd^ett Stetd^^S b^iSkerte ®eM#ttfb^n ^tttflimbeit
moren, mtnberte ftd^ iene S^rfitrd()t SfeSal^t bei^ Slaja^
rener — ^ fo nonnte man ieigt bte^brf^tfei^^Sitbm— »Utbe
bon betSa^I ber getoiiften ^jieibm tbeti SSermbgen, tittb
btef* — ba« Sod^ bet rfiofaifc^ett ®ebr(itt<^U liitt Suftim-
mung il()ffr etgenen 2fjJ0Jlel dbtoerfeftb -^ w^oHten bte ge»
»tffeitl^aftetti, f^albjfibffdSien »rfiber nii^t ttte^r btilbem
2Cu6 ben SEriimmerit bon Serufalem flo^en bte 9l<iiatenet
212
mčf^tl^i etner tUxntn9tobt ienfett beS 3otban6 , too
biefe dlttftt ^nfttxč)t ittrd^e langet M 60 Satire m2)ttn«
lel^ett \^mačfUtu Srji aH itatfer ^abrian auf bem IBerge
®ton rine neueGtabt, 2Celta 6a))itoItna, grfinbete
unb aUt 3ttben mit ISiarten Strafen bebrol^te, wenn {te
beren SDtauent fičt )U ndl^em ivagten ; bann erfi trat bet
)rittt(^e Sortl^rit mit ber SSaljirl^ett in fi3unb. 2>ie Sfla^a^
tener w&filtm ben SRartud, einen gebornen .|>etben, ju
t^rem iBi^d^of, unb t)on i^m gelettet entfagten bie mriflen
bem feit mel^r ali 100 3al^ren beobac^^teten , mofaif(|)en
®efe^, burc^ biefeS £)9fer ben 3utritt ju ^abrian^d Jto«
lonie erringenb.
2>ie »enigen, nodd ilbrtgen Stajarener bfieben ju 9>eDa,
breiteten fičf in X)5rfern um ^amaihii auS , unb errid^-
teten rine fleine Mxč)t ju TiUppo in Sprien« Um il^rer
TCtmntf) roiUtn an ®etft unb 8$erm5gen gab man il^nen
ben ®))ottnamen bie Sbioniten, bie 2Crmen« Siele
^pxač)m i^nen bie @eligfrit ah, biele adE) teten fte unmertl^,
irgenb rine 9fiič)t ber 9Renfcl|^enliebe an i^mn ju erfiillen.
jDie Suben t>erwarfen {te ali tfbtrfinnige , bie 6lliri{ien aU
Ae^er. 2>odSi beljiarrten {te bid in'« merte 3a^r^unbert bri
t^ren, iuxd) ben 2>ru(( nur Prrif(|ier gemorbenen 9)lri-
nungen , biS na4i unb nad) xf)vt <S))ur au§ ber ®t^č)xčftt
t)erfdi)minbet 9lur bie abpfftnifctien (Sl^ri{len erinnern no(|i
an xt)xt itf)xm. IDiefe Sbioniten t>eranlaften fonber
3weifel bie er{ie, feinbfelige Sbfonbernng ber Sl^riften Don
n 3uben , unb bie (^rbitteotng ber er{iern jrigte {idji um
218
fo ^efttger, ie Mfttgev in itn Zfyit bte JBert^etbtgungS«
ffc&nit bet le^tern toatm.
Denn fo f))ta(l(^en bte 66 1 o ti 1 1 <n: befennt tl^r nidg^t
frlber beti gStaicfien ttrf))rutig be9 tnofatfclf eti ®efe(e8 f tft
®ctt nt4it ei9tg betfelbe ®ott? fattti et £tibern toM er etn«
tnal 6ef(l(|(offenf l^at et ntc^t oft bte etotge Sauer unferer
,!Reltgton t>etl^etf en f unb gefe^t er f)aU fetn ®ebot mteber«
rufen tooUtn, toMt ein foltf^erSSiberntf ntdSit eben fo Hat
unb feietlid^^ , ald DormaU bte £)ffen6airuns auf ®tna{ ge«
fct^e^en fetn? unb toat tA^t(Siitxfhx$ felber ein befd^inittener
3ttbe? ff^t it ntdft a\k ifibifd^n %tftt unb ®tht&uČ9t ge'
iptfrenl()aft beoba<|^tet ? —
Der bantaligen d^tiftm unt^ollfonmiene SSeid^eit t>et«
mod^te ni4)t, foId^eStagengniigenb ^ubeantoorten; batum
btlbeteftc^ etne mut &tUt, bie ber@no{ltfer, »eld^e
ben Enoten {erl^teb, inbem ffe lieber, aM ber Unt^oUfont«
menl^eit bet )i(btfdSien Steligion, ben &č)lvi^ jog, fte fet
nič) t gSttltd^en Uirf^runge^. VlSSeinbe ber ®innl{di|feit
^potUUn fte fibet £at>tb'S 8tebeSi;i£nbeI unb 6aIomo*S
IBietoeibete!* ®ie nannten unntenfd(^lt(l(^ bie (Stoberung beS
SonbeS 6anaan , bie 2(u6rottung bet arglofen fiSemo^ner
beSfelben ; ffe fanben iebeS Silatt ber ifibifc^en Vnnalen
mit 33Iut befledFt. (SineSteligion, fo f))ra(^en fte, bie nur
blutige ID))fer, unbebeutenbe ®ebt£u4ie Derorbnet, beren
®ttafen unb IBelol^nungen intmet; nuv am StbifdEien
l^aften, fann n>ebev Sugenb Heben neč) Seibenfdfiaften ^fi'
geln Uiftcn. S>ie ®di^5pfttng«gef(l(^i(^te entging if^rem
®ponenxčft. Qm ®ott, bet t)on emet fe^^tffaiften ^rjbett
r u ^ en mu^, bte fRippt 2Cbamd, .ba« 9)<^tabteg, jber^lBaum
fce* 8<ben«, bie »eadbotiene Sriid^t^ bie tfibcff^ IS^tenge,
itnb enblici baS S3€?!t)<^inunftS«irtl&dl ANr H^ fimif
mmi^lii^t ®ef4>(ed!)t y^ 4pt9 %pitl^ tomvt, bjea ibfe
!n^m:(&lUmQt\pM — (^<S ba? I&^t if^nm pte^i^mf
flfi»fWnbw Uijg(a.i*^p. .S)e» !^t Sfr^eJ^ |*ilNitte» ge
aM Šetbenf<l(^aften unb Srrtl^fimem untenviOtf^n , laitmn«
J^aft in feiner ®unfl, uaDeyfol^nli(|^ in ©trafen, etfer--
(udS^tig auf abetilSnhx\čjt f&mf^tmi mi feine S^prfel^Mng
befc^riSfnfenb auf ein timiSpifSf^if, mf trn kcVi^i^a Sntkm*
S>iefe ©nofiifev — SScife, 3Cufge!Iarte, fo
.ii^nnte ite bar ^jgi^e^tpli o^et b,erS$tnb(®)»att -^ jparen
in berS^iot bie reiiijkn, gekli^^tfflen unb t.eM;|j|ten tinter $^n
i<^ipeit^ fa(i aHe t^ Jieibntfctier ^bfunft. 3n ibren nmn
Mauh^mi^Un fie ^|)abene, bi«ntle ,Sf||i;en bjitr pmH'
.t<(ltf^en 3)()iIofQ))|ien, n)obui;i|i ^.t ©nbijbl^ng^fiitft i^-
^jlt ^MSbe , jUtb f(^ nA4i unb n^ in mfikr p!^^9 >^'
imM %i{te9. Ssebi^ ^(tf^Mc^lOi^ Mil^^^tiSa^ll^e,
%mepbfn unb SR^rdrer. ^ie {»veiteten ^ .mtS in iXfl<n
;itj|b SgD!})tfn; fte l^atten ifiren <^i| m f^f>m mt> hUMUti
b.0? br^e Sal(^r^unb^rt :l[|inbiir^ , biS t^ .i>ierlen oj^ ilnf-'
;te.n neite 99{einung$|diiipfe unb Kbetlegene fRacInt ite jer-
l>R5*ten.
jDoc^ fo Derf^i^bfn au^ bie fRt^t^Uiuhiimf bie Sbto-
ttiten unb bte ©noftifer t>m »bet fBerbinb.Ii(|^f eit 1t^$ mofat«
f4)en ®efe^e$ benfen mo^i^ten, fo befeeUebodt^ifte aUe ber-
215
Ulbt7ib\č)m ^t^m TibsjitUtti , burd(^ ben bie Suben t^or
^Qen fBo(fern ber alten SBelt ^č^ au^iet^n^ten. Wic be--
tradi^teUn bcn Seuf i^l al§ ben ttrl^eber beS^ptiienb^nfte^.
3(bet biefet 2)ten(i, befieit unjaj^Iige Me unb ®^ri$iid^e/
toaten fo iiintg mil :bem ^nMtUUn, mit ten @ef#aftfn
junb SSergniigunsen be§ JSolfeS t>erf ettet, baf ber ^lič^U
Uoia^Ut berfelben gejtDun^en n>ar, auf gi.tt4n Ut^gang
mit Tt^nfd)tti, auf .aQe 2Cemter unb gcfellige f^f uben SSer.-
iid^t iu leipert. SSenn aMd^ bie offentlicl^en ®cl^auf)Hele -^
ein tt)e{;<ntli^er S£l^ei( Don ber fr5l(^I;idS^en }(nbadbt ber .^et-
ben ^ mit frominim t{(bfd[)eu t>on ben ^l^i^iften t>ei;micb|n
'«>urben, fp loaien fie bpc(^ bei [ebeni fteufibfd^aftli^n
@a{ima^l beiiiJBerfttdif^ngen ia^^fitfin&bl^^tVit^ »enn
ber SB^rtl^, attf aller ®afte tEtol^Iergel[tf 9 , bfn getjteitigten
SBein oRigop. Penn bk jukii ^c|)ein ftd^ tMu^^nbe
fiSraut iib^r t^ie @^n)eQe ber ijieiien Pol^ng gejogen
tpurbe, mm ^p<|^ieitiieber ttti^Uft, #b.er ^l^tfiupcgt^am
ben SKobten jurn ®(||eita:i)aufen begleit^e, fo m^tfn b^ie
gll^rijhn \>m Sreutiben unb S3ern^anb|en K^ ab^iibj^,
um ber Sl[)iiiJinallime an a|bg&ttif4>en ©ebr^^li^n {^ ju
mt^it^tn. Sebe Auiift,iebeg ®^h>ci^^/ ^<t3 W ^W f^i^ne
|u DarfteUuug ber ®0genbi(ber mitmirfte, n>or in i^n
2(ugen befled^t. @elbfi 8D(uft(, fOtalmi , ?>i^t' vnj) a?^--
iMtijl flpffen f jk fie av6 junreineu £lMeIlin« %P^ unb bie
SDiufen udaren nur S^Sert^euge, ^omer unb SSirgil nur
JOiener beS l(^5aif#en ®eifle«. ^ogar in bie 8$plitdf))ra$e
jber ®rie(l()en unb Sfiomer l^iatten fo t^iele gottlofe Stebenf^
216
atten ftcft mitfč)lx^tn, bof etn (Sl^ttfi btefer Gprad^en ftd^
bebtcnenb, obcr aud(^ nur fte an^Srenb, UUI^t fiinbtgm
fonnte* Xn Sffentltc^fn Seften, bet tpeldEien ftdE^ oft bie Xu^
genb mit bem Sergndgen ))aarte, n>u4i6 bte (Sefa^v ber
®Id[ubtgen* Ste Oktool^n^ett ber ^Ctten , an foIdS^en Zageit
t^re ^auMlf)firen mit Sam^^en unb Sorbeeritpetgen , %e
<^4[u)}tfr mit Slumen^Aranjen )U \d)mMtn, fc^ten ein
fc^ulblofer ®thxand); cibtt — bie S^anM^itm ftanben
unter bem &č)uii bet^auSgStter, bet Sorbeerbaum mar
bem 3Cpon sel^eiligt, unb bieJtrfinte mutben urf)>rilngl!((^
bem TCberglaubett gemibmet. Senn mm Sanbetfttte ober
eine fBerorbnung bet iDbrigfeit ben G^rtften betletteten,
folc^e ®thxiu^t mit ju mač)tn , fo ffaraften tifin fetn ®e.-
miffen, bet SSomutf feiner Stxtč)t unb bie %ttxčft wt g5tt'
Itc^er Stad^e. Xu9 allen bem entfianb eine immer {hengere
Vbfonbemng t>on ben ^eiben unb etn Sletigtontfeifer, ber
Dft in unbefonnene SBibetfe^ltd^feit au$brad(>* ^tx SSibet'
fianb befefiigte ben ©lauben, t^ermel^rte bie Sdtf)axxl\čfs
feit unb immer Idbenfd^aftlid^er fBl^rten bie S^rifien ben
If^eiligen itrieg gegen baS ^etc^ ber 2>5monen.
S)ie ) n) e i t e U r f a d(^ e t>on ber 2Cudbreitung ha Qf)x\'
{ientl^mS n>ar bie befKmmte itf)xt Don einem jU'
tiinftigen 8eben. 2>ie j&eibnifd^n Seltmeifen, unter
i^nen felbj} Sicero, fd[^n>anften in i^rem ®lauben an VLn-
{lerblidl^feit ber ®ee(e. X)ie SurdEit t}ox bem Sobe toufttn
»tele bloS burt^ ben armfeliaen SEroft ju entfernen, baf ber
letate VugenblidP bad 3iel unb Snbe aUer geiben fei. 9{ur
ai7
n>entge 9l^{(ofo^Vn crl^ubeti fu^ ihn btcfe gcmrite JBor«
fteCung^art, nm tvenigc etfidigciten iene gctDiSbifdj^te Um
f erbtid^f ett ; abcr fie bOeben SKenfcbcn; tl^rc Setd^eit
fonnte 6(bfi(er, boč) tbt Xnfebett nSd^t bad Solf dbet?
tett^ctt. 3n Snbien itoar, in ^({fpriett, Sg))))tm unb ®aU
lien tDurbe jene grofe SBa^tbcit feflcr geglaubt, bemi bit
^rfefict beburften t^rer, um fSr Sugenb unb Cbte btf
{merjen ju mtflatnmtn. fttn toat fte alfo mdft 9}ttr bm
Suben batte ®ott, aM uttbefanntcn ®ninbm, fte 8d»|
oetborgen. Srft nacbbem Sptud tbncn ^ttiinnt tfoUt, nadb
9>aIafHna jurficf ju febren, ent^anb bteCcfte ber |>batrU
f dfet, »eld^e i[>on ben SJlorgenUfnbcrn ffngd, Odftrr ttnb
@(bt(ffal, anč) ®trafen unb IBdobnungen nacb bcmSobt
Itebf ba b^ngegen bte®abttc<ev m<bt i^on bemfiucb^
#aben tbred ®efe^f8 micben unb folgliilb btefe ^b^^ ^^t»
nmrfen. ttnter tbren Ttnb^ngern gdb e6 btcle bet reUbjIm
unb Dornebmflen 3uben, tnbcffen bie |>barifaer Uiftifm
<iuf ba§ SSoK n>trf ten , unb fiit ben Stauben aa m f infr
ttged Seben bet btefer ret jbaven 9latxon tint fc^Oe, morme
SSbetInabme tmtdUn. 2)o(b blteb btefe tr5#(t(be 8ebre
tmmet nocb unbefrdftigt burcb etn g5 tt It (be S Xnfebem.
2>tefed t^erlteb tbm 6bttftuS. aSet bte ®ebote be« flCDange^
ItumS erffiSte, bet burfte etned ewtgenS)afetn9jtcberfrettttt
9Ba$ SBunber, bag tn aKen 9>rot>injen bed Tbmtfdbta
Stetcbed bte neue 9{eItston etne s^n^tge Vufnabme f«nb t
ba6 trbifdbe Sebcn n>urbe Don ben alUn Sbnflen fo settng
gefcba^t, baf tPtr in unfern dta^tn nur fcbmacbe SScgnfft
XXX. 15
218
wn itptit ®e^nftt((t nad^ ban ^immtl uni bttben tinnttu
jDaju tam w>^ bet (Slaube an icA tm^e, Don 6l^ri|lud
unb ben X))ofie(n t>ettanbetc SSeIt.-@nbe. @» foltte
crf(l(^ctnen , el^e no((^ ba6 Ubenbe @ef(t^k4)t iti*d ® rab ge^
funten iv^re. @d ifl titc^t erfcbtenen. I>oč) fo lange iener
&lavbt tpd^ite, bradSite er bie bettfame SBirfung bert^or,
baf bie Sb^ilen — tebtti TLu^mUid bem UkUn ©ericbt
entgegen febenb — bur(|^ 8ur(bt utib |>offnung um fo
fiftcr an ibre Sleligion gefefFe(t tvurben*
TLudf bie faft aUgemein oerbtreitete gebrei>om t a u f e n t-
iabrigen9iet(be beforberte ben SSacb^tbum bedcbrifUt--
cben @(aubend. Slacb ben fecb« Scbopfung^tagin follte
bie SBeit, I9ie fie bamaU toat, fe(b^taufenb 3abre iit^krt,
itnb bann ein freubenDoOer @abbatb ^on taufenb 3abren
foigen, m df^tiftu^, in ©efeUfcbaft bet %n^txtt>af)Uen , bt$
%u bet le^ten aUgemetnen SCuferfiebung auf bem Srbbo--
ten b^nf4^^n »firbe* 2)a erbaute bie (Sinbilbung^fraft ber
©laubigen ein neued Serufalem t>on @olb unb lojiltcben
®teinen , umgab ed mit ^orn unb SBein im Ueberflup unb
tt&umtt ftcb ein f)tttlič)c^ Seben ; bi$ baS ooOenbete ©e-
baube ber i(ir(be ber morfcben ©tfigen nicbt mebr be-
feurfte« S)ann erjl fucbte man ^degorien in jenen S^raumen
btt itir(bent>fiter unb enblidl^ nmntt man fte gar ^e^rei
Dber ®cbtt)£rmerei*
SBdIbrenb ben Sfingern Q^xifti aOe iene ^errlicbfeiten
i>erf finbigt n>urben , bebrobte man fRom — t>a$ mpHifd^t
»ab^lon — mit bem Untergang burdj) geuer unb ©d^me-
219
fel, J^min unb 9)((l; Jtometen unb ®onnenftnfienitfTe^
. Srbbeben unb tUbctfc^toemmungen foUten Doraudgellien^
. bann bte $Iammen 2(aeS t^erjell^ren unb ba$ neue Serufa^
lem aud bcn Sriimmern l^evt^orfletfien* :Dte Crfiillung bte^
fet Dropj^^ejetung ermarteten bu S^rt^en mit SuDerftdjit
unb UttačfUten [eba, bem 9{€tcbe )ugefio^ene Ungidcf
aM (tnen SSorboten t>on ber SSelt (Snbe*
S>te Surc^t t>oi: ben l^$lltf((^en, unDermetbltctien tluar
(en, mit koel(ben bie 6l[|viflen alle ®S(Knbienet bebrobten,
mag an(b 3Ran4^en bctfelben ifftm ©emdnben iugeffildrt
baben« @ie fcbilberten biefe £luaUn ofi mit racbgierigcr
.@(^abenfreube: »^f)t liebt bie S^^aufpiele,'^ mf Sertul--
:Iian , »ftauet nur be$ (e^ten , grdf ten @(^aufpield , be^
.ettigen SBeltgeri(btd ! SBie merbe ic^ bann lad^en unb
m^ bo(b erfteuen, roenn bie floljen S^rfien unb bte
rfalfcben @5tte( im %hgtun\> l^eulen unb »infeln ; toenn
^ie £)brigf eiten , bie und i>erfoIgten, in l^eftigerer ®{ut t^er--
^tt)xt n^erben, ald fte gegen bieSbnlien angefd^urt; wenn
bie $^ilofo))l()en unb il[^re betrogenen ®d)vHtx in feuerrotl()en
%iammm fcbamrotb brennen; n>enn bte berubmten I>id)=
ter, nicbt i>or 9Rino^, fonbevn Dor Sl^rifiud jittern u.f.n>.''
^it ber fubaofelien SSi^elei murben auf folcbe SSeife
bie ebrrofirbigflen , tugenbbafteflen ^eiben bem S^eufel {u
^migen SRartern fiberliefert. aJlitleibtge 6()rijten fud[^ten
biefe £lua(en t)on beibnif^^en SBermanbten unb ^tun^
ben abiumenben, inbem {te bie Ueberrebung^fraft ber
8iebe, ber gurd[>t unb be« frommen ©ferS ju H)xtx Be*
19 •
290
fcl^rutig aufloten. 9tMdftt S^Aht, bem fonft me eftt
Stoetfel m itn 6tnn gefommen, ^trmoč^tt ben iftttn
SSctfucM JU Srf^^fittentng feine^ ®Iouben6 tttd^t ju trn--
berftell^en, unb menn et nur erft etntnal ben ®ebattfen
fa^te: e« fei ioč) mi^li^^ bftf bie 4ir({llt(|e Steligton
SBal^rll^eit prebige; fo toar et auc^ hm ganj gemonnen.
S>te brttte Utfa^ie bed flSiic^MI^umS ber <Sl^rtffett'
f)dt tvar ber 9(aube an bte tounhttt\)&txit Wtačft
ber erjlen Stitd^t. 2>te9abe ber6)>rA^, ber 9e^
^4)ii)U itnb SSddfitgungen , bie ^<ift ben Settfel oudju«
tretben, Aranfe ju ^eUen^ Sobte ju tmtdtn, murben
t>on ben 2C))o{ieIn unb t^ren ^a^iol^tm \n Tln^pmiify ge^r
nommen ; iittt\č)t Cmgebungen unb Srf^eniungen mift
bIo6 S9tf(d^fen, fonbetn allen ®I<ubtgen, SBeibent, ®ret'
fen unb Jtnaben gusef^^rteben* SDte TtuMretbung bet Sen^
fel toar etn fe^r gemSI^nltd^et Sriump^ bet 4irtftltd^e^
SReltgton, unb it\č)at) fafi tmmet tn®egent9ort ^f)lxt\^tt
Sufd^ouer. 9Ran jn^ang ben Zeufel, felbet ju befenneni.
baf et ®ner bon ben fabet^aften ®5tternbed 2Utert^uma fef.
@e(bjl bie 2(ufern>e(f ung ber Sobten n>ar, no^ gegen ba<^
(Snbe bed jmetten Sal^r^unbertd fetn ganj feltened &^an^
n>iel ; ed n^urbe burd^ firenge %afttn unb t>ereinte5 ®ebet
ber ^trd^e ben^irft %afl \d)mt unglaubltc^ , baf bennoc^
manč)t t)erfto(f te ^t)Ho^op1)tn tn tl^ren ZtoAftln bel^rrten.
(Sin ebler ®rted)e \>tt\pxač) bem S5tf4)of bon Vntioc^ien,
X^topf)xlu^, alfobalb etn (S^rtft ju n>erben , n>enn man nur
einen bom »obe »itfli* etroecftcn, SRenf^en t^m jeigea
m
MtU. 9i tfi merfUMlrbij, baf biefer 9>r{tat ber er^m
morgenldnbifcliert ^trdS^e, bet um bie iBefel^rung feine$
SteunbeS fo l^o4) befiimaiert mar, bocf^ f&v beffer "^itlt, eine
fo el()id[i^e, i^ernfinfttge 2Cuffotberuns abi^ulel(^isen.
<3r§ bat aud^ in \p&Uxn Seiten Bmeiflec genug an ben
gerul()mten SBunbern gegeben , abn bie neugtmgften unb
ietdj^tglaubtgfien unter ben ^etben traten gern ju etner
@emeinbe, ber biefe ®aU t>exlut)tn wax, unb bte erflen
6l|^r(flen — auf mvfltfd^em S3oben etn^erfc^reitenb unb
burdl^ Uebung langfl gemol^nt, ba6 2(uperorbentti4fle {U
glauben — Iam)>ften oft mit ^dmonen ober n>urben
bur^ Srfcl^ctnungen gejidrit, ober erlebten nocf^ grofere
9Bunberbinge, wtld)t fte laut li^ertfinbeten unb i^re ctgene
tteberjeugung bent erfdt^iitterten 3u^irer mittl[)eilten*
S3iellet4^t m4)t minber »irffam toat bie i[>ierte Ur«
fadi^e: bie reine ftrenge SDtoral ber Sl^riflem @ie
entf^^rang freiti<li^ tool^l iuerft oni ber ^itUi^tn Sel^rc,
bit, ben SSerfianb erUu^^tenb, aud^ bad S^tt^ reinigte;
6ber ed gab nočf ^toei jBetoegungdgrtobe, bie ^u einem
tttgenbl^afiten Seben fie anreijen mu^ten: bie 9ieue Sktf^
I^egangene @ilnbet^ unb ba^loblid^^e^Serlangen, ben fRufjm
t^rer ©emeinbe ju tx^t)in. 96 ift cin olter iBormurf,
bag oft bie drgften JBerbredtK^, bie in ben JSempebs i^(
®5tter feine SSerjeil^ung (lofen bitrften, iu ben Sftriften
fiollKn unb bi< &čfanU il^tti t^origen Sebenft burdi> baS
Sottfmafrer abmuf^em Siek ber gr&ften ^eitigen marm
9or i^rerSaufe bjie gr^n @i3nber. 91a4i !i^em>ecif)>ir(
t^rei 85ttH(^engRetfter8 »anbten fxč) bte «otcn be§ Cvon*
fleliutn« oft an aRanner ; befonbet« anč) on grauen; bereif
®ett)lffen untet ter 8ofl fd^wcret 8Serbted)en feufjte- Dtcfe^
belcl^rt; »tbmeten ficb eimm reuet>oDen itUn, unb ba§
©trebm no6f i)ti9ii6)tx 5BoDfommcnl{)eit wutbe bte ieu
benfdbaft il^rer ©eele.
eine Ketne; \>on bet l^errfdbenben 9teligion«j>artei arg*
toSl^mfdt) beobacbtete ®emetnbe ntuf te um fo flretiger fiber
bie Sletniflfeit be« SBonbel§ i^rer Sleutefej^tten wo^en;
em Seber tj^eilte SRul^m obet C^^anbe berfelben. 5Durcfy
tbte Jfbfonbrueng flen>8bnten ft^) bte erften G^rijten an bie
fiiUm, b^u^Itct^enSugenben; tm<|)anb(l tinbaSanbel fud^-
ten fte (flletcl) unfern »^errenbuter«) ben SJuf bet JReblid?'
(ett jn etlangen. S>te SSetadJ^tung bet S93elt fibte fte tn£)e-
mtit^ , Sanftmut^ unb ®ebulb. fBetfoIgung fnipftt fte
nut fefiet an etnanber. Si^t atglofeS SSettrauen blieb ntd^t
unbemetft unb »utbe n\i)t felten gemtfbraud^t SRtteblem
jBciDUf tfein butften fte m S5ttl[)i)nten, t)ot bem 9Jtc^tetfiuI)l
beS ifittgetn 9>ltntu6, ft^^ till)nien; ba^ etn fetetlidj^eS @e-
Ifibbe t>ot aDen , bte Kube fifitenben cbet ba§ (Stgentl^um
gtfd[l()tbenbcn Setbrec^n fte bebiite, unb mit gete (^tem ©tolj
butfte SntuOtan, no4) fa^ (^unbett 3alS)te f)>atet, erinnetn,
baf , aufer ben SRdttttetn, nut \t^x mni^t 6llE)rtften butd^
^enferg ^anb gefaDen t^dttn.
2)te Mx^tnt>&ttt — oft btefltengenSebote S^ttfK unb
femer ZpoHtl trn bucbfldlbttdl^ften ©tnne fafffnb — ttieben
We DfHd^ten bet ©elbjluetlfiujnung , bet Stetntgfett unb
228
®ebulb )U etner ffir bte 9R(nfd^f)ett faum cmtd^baren
^offt. 7iUt$ bad mupte not^n>enbtg bem Solfe @^rfurc|^t
einfiojfrn.
(Stn t>on ber SSernunft gere gelter ^ang )um Sergnfi^
gen unb Stebe jur Sl^dttgteit fd^^etnen t>eretnt bte £lueUe
bed menfc^Itd(^en ©IficfeS ^u btlben ; ba ^tngegen etn unem«
^ftnbltdS^ed , unt^dttged ©emiltld n)eber ftd^ nocf) TCnbern
Sreube ober 9{u^en fd(^afft Xber ed war ia aud^ nid^t b i e f e
SSelt, in ber bte 6^rt{len jened ®lt!(f fuc^ten ; barum t^er^
bammten {te aOe ^rge^lid^feiten, unb t>era4)teten tebe wtlU
ltdl)e ^ftenntntg. £)(r @ebrau(^ ber Stnne murbe ffinb(tdi»,
fobalb etne 6))ur t>on SBergnitgen ftc^ baju gefellte* S)er
frommeS^rtfl muf te fetnJD^r ber <|)armonte ber Slone t>er«
^č)lxtim, unb an t)oIIenbeten ^unflmerfen gletdl)gtlttg t>or.r
itbergel^en. 3terlt(^e Jtletbung, SBol()nung ober S^au^t^
tdti) galten fur Derbamrnltd^^en ^oii^muti). 92ur etn tt>etf tf
®en>anb mar t>ergdnnt ; falfcJ^^ed J^aat erregte UnmtUen ;
muftfaltfc^e 3n{}rumente, ftlbeme unbgo(bene®efd{ie, ou(&
Seberfiffen »urben berbannt , bte le^tern totil 3a{ob auf
rinem @tetn gerul^t aSetfed ICrot, frembe SSetne blte^
ben bem 6^ri{}en t)erfagt; er mu^te ftd^ ber 6ffentltcl()en
Segrupung unb beS ®ebraud^S ber toarmen IBdber ent^
fialttn ; er burfte fetnen SSatt ntd||t abnel^^men , meti fol^
čfa, md) ZertuHtan^S 93el(iau)>tung, etne Siige gegen un*
fer etgened Vntlt^unbtetngottlorer SSerfuc^ ift, bte SBerfe
btš @dfopfva iu meiflem* Sreilt^^ aberltef en tn f)>drem
3etten bie ^it^nn @tdnbe fpb^e ®trenge ben l^cUtger ftc^
M4
jDfinfenbni/ boS l^iefi gn^S^nltd^ ben 2(ennern, bte, ti>aS
ffe (ntbel^ren muf teti, ffc^ gein M Zugenb anredf^netcn :
®ltxd) ben @ttten ber erften StSmer n>utben bte bev erflen
G^rifien burdii Xrmutl^ unb Untpiffenl^eit g^fcbu^t.
Sua bem Tlb^^eu ber JCtrdi)en))£ter gegen bte ®tnnli(b'
feit entf))rdng audb tl[)re oft unftnnige ifteufcbbett SBare
^bam bctn ©cbJpfer gel^orfam gebltcben — meinten fte —
fo toitU ber@tanb jjungfrauKcberUnfdl^uIbtmmertoal^tenb
fein Sod getvefen unb bte Sortpflaniung ouf etne mtnbet bt^
benfltd^e SBetfe gefcbell^en fetn. 2)et (Sl^ejlanb toat tbnen
bloa eine notbwenttge Unt)oafommrn^ett bel gefaHenen
aRenfcl^en, etn f(bn>adS^er diigel gegen Xudf(b»etfungen ;
fte f(^tteben ifftn bte fe(tramflen ©efege t)OT, bte etn 2l^et(
betgefer nxd)t obneSd[4)eIn, etn anberer nicbt ol^ne @č)am:
titift mfirbe (efen fSnnen. 9tinr etne erfteSbe ^telten fte fih
crlaubt unb unaufl8l(t(^ , felbfl burcb ben SEob; bte jmeite
nannten fte gefe|It(ben dt^tituč). SSer folc^ed Vergemtf
gab , bem ivurben (lbtenfhQen unb Zlmofm bev Stirift Der-
fagt (Sl^eloftgf ett murbe bte nicbfte ®tufe tu etner bunm-*
Iif4^en SSoOrommenbeit 8{om i£l^(te nut fec^d Ceftattn'
iien nnb b^tte mdf SRfibe genog ibre ^eufdbl^eit )u betiKi-
4^n, unter ben erfien (Bjti^tn l^tngegen gab eS eine grofe
aRenge, bte bad 9eblbbe etner ett>igen (Sntb<»Itfamf ett fteu-
btg ablegte, unb, »ie ntan i>erftd^ert, andl^lj^telt (Sintge
toenige, unter tbnen ber gelebrte iDrigenel, bie ber |)err'
fc^aft ilber ibte Stnne nicbt midi^ttg genug M gUiubten,
»ertiigten filr tmmer, troft ber Sii^merjen unb 9efa^r, bie
9i5
SDtogltd^tettitt ffinbigen. Tthtt Sungfrauen, uiitet bem
n>armen afrtfantfdS)en ^immel§flrtd[^e, t)i€Um et fmi^impf^
Uč), ber Serfudl)uns auSjurnet^^en ; fte t^eUtett t^r Sett
mit ^rtefiern unb ;&iafonen, ftc^ ru^menb, mttten tn ben
Slammen utiberfel^rt gebliel^ett {u fein. Sretlidl) bet)a}ipUU
bi^toziUn bte t>erl)i>l^nte Statut t()re9tec^te ju grobem 2(eset-
ntf ber frommen 3($ceten;fo nannU man jene SR<rer,
bte f etnen anbern Btoedf bed MenS tannten^ a(S tl^r S^^tf^
JU freujigen. S^nen erfe^te ber geiflli(()e ©tolj bte SBer«
gnfigungen ber ©tnnltc^tett. Ste unbeflecften 93raute
6i)rt{it tourben in Steben unb ©d^riften f^od) cxi)dUn, unb
l^ier ftnben toit bie erfien @puren bet ©runbfdl^e^ auS mU
d^en ba6 Wt6nč^t\)um entf))rang.
S>ad ®ebot, »eU^e6 ben S^ttften auferiegt, aUed Un<
tt^t )u bulbenunb ju loetgeben, ma^te i^nen ieben ittteg
2um @rauel. S>et ©lanj ubtigfettlicfiet ^emtet fianb im
SSibetfptuc^ mit bet d^tijilid^en Sinfalt. ®ie gel^orc^test
ben ](^etbnifc^en Sbtigteiten, aUt fte tooOten nimmttZf^til
an b<irgerli(betSem>altung ober betoaf neter SertMbigttng
be$9lei(bed neumen ^ moburdt^ fie fretli((^ ben SBottotirfen,
Mčf mol^I bet Setadj^tung bet ^tben {!(^ blos fteOten*
Seld^6 ®čfidfal mfitbe baS Sleic^ btt>x^f)m, ^agten btefr^
mmn , t>on aUm ®eiten , butd^ IBatbaten angegriffen, jje--
bet ttntettl^an folc^e ®(ei(^gt(ttg{eit gegen bad 5ffentlidS^e
93o^ ben>tefe? — %bet totnn bte dt^riftin folcbe 8tagett
nt^^t gendgenb beanttootte«t f onnten, fo trofteten fie ft4^ trn
CtiOrn tntt bet tlebeticugung, b«^ t^mljin bet le^ti Zag
226:
balb anbred^en unb allen 9tegierungen , loie oHen itrtegen^
tin Snbe mačftn loerbe.
enblid!^ biefAnf te Urfac^e, mlčft ben SBacb^t^ium
bed Sbrtftentbumd mdč)txi beforberte, toat bte @ t n t g f e 1 1
unb Stxtč)tniu^titt i)x\ftlič^tnfRtpublil, bm^
tvelcbe nači unb nacb etn @taat trn @taate erritbtet rombt.
Die Xl^dttsfett, toelcbe bie erflen 6b#en in SSeltgefcbaf^
ten JU fiben k)erf(bmdbten , trugen ffe balb , fammt aUen
baraud entfVrtngenben Seibenfcbaften , auf bie Siegierung
ber Aircbe iiber, mit bet bann aucb bie ^eitlicbe Stegierung
bed cibrifilicben gemeinen SBefend t)erbunben n>ar. ©icber^
i^eit, SRul^m unb SSergto^erung il^rer ©efellfc^aft emecf'
ten auči) in ben onbdcbttgften ©emutbern einen ©emein-
geift, bem ber erfien SHomtt gleicb, unb bidmeilen mu^te
ber Bn>e(f bie SRittet b^i^gen. £)ad S£racbten nacb Semtern
unb @b^enfieQen oerbarg ftcb binter bem @ifer fur ba§ all-
gemeine 93e{}e. 2)ie empfol^lene @(b(angen.-^Iugl()ett t>er^
brdngte nid)t felten bie SEauben^Sinfatt, unb bie Seiben«
fcbaften ber Pbrer ber ©emeinbe »urben oft nod^ bitterer
unb jiomf(ber burcb ben (Sinfluf ibred geijtlicben Stoljed
ober Siferd* Unter ben 2Cpof[eIn bmfct^te t^oDige ©leicbb^it
unb Steibeit bet ^ir(be. 92ur burcb ba6 £Banb bed OUan^
benS unb ber Siebe n>aren bie t^erfdiiiebenen ®emetnben mit
einanber \>txtn&pft 2)en 9Rdnge{ ber ^ircbenjucbt unb
toeltlid(|en ©elebrfamf eit erfe^ten gekgentltcb bit^vopl^t'
ten, bad beift, TliUt, obne ttntetfdi^ieb bed XItetd obet
0efi||le4^td, bie fičf berufen f&liUtn, in ben SBerfammlun*
227
gen aufjutreten, ten ©otteSbtenfl plS^ltd^ gu j}5ren, unl>
bte empfangenen ®abm M ISietltgen ®etjied ntitjutlj^etfm.
TCtttin if)t ^oč)m\xt^ unb fibelt>erj!anbcncr 6ifer, tjeran*
lafite ntdS^t fetten, }• SS. in ber ^trd;e gu JCotint^, on{t8r
fige Unorbnungen. Sa fe^te nton an i^re @telle bie S&U
f d^Sfe unb ^eltefien, gmeiJEBenennungen anfangS ^Uičf
bebeutenb. ®a§ SBort |)reSb9ter bejeic^nete JTIter , Smp'
unb aSetgj^eit ; ber Sitel 93 i f (l() o f bie 7iu^xi)t ibtt ®lan^
ben unb ©ttfen bet Gl^rtjlem 93olb ober fd()ien e« noHitotn-
big, bie 95ifcb5fe ju SSorfifeern ber 2CeIte|len ju ernen*
nen unb i()nen n)enig|!enS ba$ Sted^t ber @timmenfamm''
lung unb SoIlflrecFung beriSefd^Ififfe einjurdumen. ®o er«-
l^oben ftc^ mč) unb nad^ bie S3if(^ofe ilber bte Velteffea
unb Detmalteten 3eitleben6 bad ant^ertraute %mt; aUeiit:
noc|) fern Don bem ?)runfe, ber in f^jatern Seiten biefr
aSdrbe umgab. ®tifH\d), ioč) auč) mttunter meltlich,.
tvat ibre ®eri(^t$barfeit. @ie t)ern)alteten bie ^ird^enju^it
unb @atramente ; fte n^ad^ten ilber bie unenblid^ ja^lrei^
(j(ier merbenben Steligiondgebrdud^e ; fte xoei\)Un bie itir--
d^enbiener; in il^ren <|>dnben lag ber 5ffentlic^e Gdt^a^*, fte
H^ltč^ttUn aUt bie ©treitigteiten , mlč^e man Dor abgSt'
tif4ie £)brigfeiten ju bringen IBebenfen trug. S>od^ roatm
fte nod|^ iminer nur bie Srften unter il^reS ©leid^^en, bie ge«
el^rten X>tener eineS freien SSoHd; bie ganje ©emeinbe:
to&tfUt fte unter ben VettePfen*
jba$ t9<^rte (dnger ott ^unbert 3a^te nad^ bem Sobe
ber TipofttU 2kbc ©emetnbe biltcte fOt ftc^ dne lUim, m^
1218
^bk&ngi^e SRepublif, nur bitrd^ IBrtefe obit Šoten {td^
frrunMidl^ befc^icf enb unb U^pttdftnt. & gab no4^ (einen
SRttteIpuntt, feine oberfle SRacbt, fetne gefr^gebenbe SSer«
fammlung* %li aUt bie 3al^l ber ©laubigen ftc^ me^rtr,
gmaUtt man ben SSort^etl, ber aud einer engern SSetbin«
bung entf^rtngen mu^te. 2)a entfianben ju @nbe be$ )Yoet-
ten 3a()rbunbert$ bie ^ r o o t n j t a I f 9 n o b e n in ben &ix'
čftn ©liecbenlanbd unb 2Cften$, Dermut^lic^ nač) bem
^uflet ber 2Cmpl^l{tponen ober bed ad^^mfcben JSunbeS*
3a(^rltdb trn Sru^ling unb |>erbfi \>n\ammAten fid^ bie S5u
fcb5fe ber t>erf4)iebenen ^trdS^en in ber^auptjlabt ber ^ro^
i^inj; oon ben 3Celtejlen unterfifi^t, oon }al^lretd^en 3ul[^'
tern in @cbran(en gebalten ; ratJl^f^^Iagten fte uber mi)'
iige @treittg!eiten in @ad}tn bed ©laubend ober ber itir-
čft^nč^t SDlan fe^te mit dtci)t t>oraud, baf ber j^eilige
'®ei|l i3ber eine fo e^rmulrbigeSSerrammlung {t4^ in reidj^em
fBla^e ergiefle ; baber »urben ibre IBef(|fluffe, Aanon*d
genannt, mit S^^rfurcbt unb ©eborfam aufgenommen* S>ie
4Sinri(btang ber ©pnoben , bem SSobI bed ®anien me
Um dfftitii Sinjelner gfinfiig, t>erbreitete ft(^ f^neS tm
ganjen Sieic^e. £)ie 9)rpi>in)ial'6onciIiea Uatm bur<^
S9rieft9ed^fel in Serbinbung mit einanber^ unb bie fat^o«
fifcf^e AirdE^e gen>ann Sorm unb ®tarfe einer grofbn, Ht*
Mnbeten Stepublif* S>te @ewalt ber IBifc^fe bel^nte ^i)
iDiOfiirlicI^ aud; emig t>erbunben mtter fi^ ita(|^ gletiftem
Sirfe ftrebenb, gtif en fte bie urf^neinglieben 9ied^te ber ®e«
'tinboi an, t^em^anbellen tta<^ mi n<t^ bie GrmalimiA'
gen m Seftl^Ie, firfutm Camm filnfttger Vnmapttttgett
anif unb nfe^ten He SBrrnunft burcf^ VOfgorten unb
9tcbeft!nftf. 2)te 9]lad()t ter %&xflm unblDbrtgfetten nantt'
Un ftf Wxfč) berg^ngltd^ , nur bie bed IBifc^^ofS g9ttltd^,
mig* <3te n>arett bte &taMjaUn Qf)n^x, bte Stacbfolger
bet ^(poflet, bte mpfltfc^en GteUDertretet ber ^ol^^f n))rtef(f r
bed atten SeftamentS* 9ttc^t mel^r bad So(f , nt<l^t mel^
bte ©etftltc^ett , nur fte beriefett ium 9)rieflert^unt. SBenn
fte and) noč) bttmetlen bte 2(elteflen su 3tat^ jogen, fo Ite«
f en fte babet bemerfen, ba^ eS fretmtBtg ou$ <^rablaffung
gefdiielde. :&a$ l^6d;;j{e Vnfel^en rdumten fte gn^ar ben Jttr^
(l^ent)erfamm(ungen etn, bodE^ Seber tn fetnem ®prenge(
forberte bon fetner Jg)erbe etnen fo Minben ©e^orfam, ali
ob er »trHtd^ etn ^trt fiber ® d^afe tt>5re. TflleS ba« ge*
fČ)a^ n\č)t o(ine ®tberffanb auf ber etnen, ntc^t ol^ne ®e*
»alt ouf ber onbern ©eite, aber bte S3tf(iS)6fe ftegten bur(&
bie a^attgfett foldf^er SKanner, bie, fo »ie gpprian ju
Jtartl^ago , bie fR&nU beS e^rgeijigfien @taat6manne$ mit
ben Sugenben bed ^eitigen unb SRdfrtirerd ju t)erbinben
ivupten.
Vel^nlicf^e Urfac^en fu^rten nun auč) eine9{angorbnung
unter ben ©ife^ofen , ein f)6l}nti ober geringerrd Xnfe^;en
t^rer ®eri(t)tSborfeiten ein. £)ie žBifdjofe ber ^auptj!abt
»urben bejldfnbige SBorftfeer in ben 6oncilien ber ^rot^in*
jen, unb brfifteten ftd[) fd^on mit ben ZiUln SDletropo*
lit, 9)rimfll %uč) unter biefen er^)ub ftd(? njieberunt
einerfiberbenTCnbern, ie na^^bem fein btfd&Sflicljcr ®ift
280
awf4i toettlM^e dfftt, buxč^ 3a^l unb SBol^lfianb ber Sin-
toot^mi, burcb bte SDletige ber gdteferUn <|>etUgfn unb
iRarrirer, obcr burdSf einc (ang betoabrte Stec^tgUfubigfeit
,fi(b au^tičfntU. & toat ltxd)t eotauSjufe^en, ba^ 9t o m
4n aSeti btefen .^inftc^ten gar balb ben erfien K a n g unb
'4nit ibm Vnfprucb Auf @eborfam beboupten m&be* Ste
•bort beftnbltcl^e ®enietnbe »ar bte ja^lreidEifle unb 5ltejie
itn !Kbenb(anbe, loon iioeten ber t>ornebm j!en 2())ofiel unb
HRdrtirer gefltftet. ^an rdumte tbrem 93if(^ofe obne SBK-
^erfpru<b bte erfie @teQe in ber SSerfamntlung etn. £>o(^
beffen JDberl()errf(baft ttber bte Stiv^t tpurbe (ange unb
J^efttg be|irttten, befonber6 burcb d^ptian, ber, in SBer«
Mnbung mit feinen morgenldnbifc^en S3rubern, fianbbaft
itnb gUcflid^ gegen bte Znma^un^tn bed r5mtfcl(^en S3t--
Id^ofd (d[m)>fte. SBenn in biefem Aam)>fe lein 93(ut t>er-'
gojTen n)urbe, fo binberte folc^eS nur bie ®c^md(be ber
fhrettenben $arteien. ©cbeltmorte unb S3annfhal|^(en toa^
4ctn it)xe SBaffen, t)on beioen S^eiien mit und^rifiliclier
Sl&utf) gefc^leubert«
7(u5 bem SSac^Stl^um bed geifUidi^en 2Cnfebend ent-
iipvani nun auč) ber ben ®ried()en unb 9{5mern DoIIig un-
befannte Unterfcl()ieb jmifcben ®tiftlid)tn unb Saien.
^toat »urbe bie <^errf(|^fu(bt ber Srfiern nocb bur(b bine
mUlič)e ^a^t unter^ugt, allein fte i)atUn ftc^ fcbon ber
Jbeiben fidrtpten «|>ebel ber Siegterung bemdcbtigt, ber S3e--
Iobnungenunb@trafen. £ie gretgebigteit ber®(du-'
''^en unb i^re anbdcbtige Surdj^t maren beiber £luellen*
Ste ©emeinfdi^dft btt &&ttt, |Xato'« fč^intt Sraum,
toat Ux erflm ^trc^e SdE^mucf, todl^ nic^t lange. S>it
Sleubetel^rten bgten tifire icbtfdl^en &&ttt fro(;lt(t^ in bte
^anbe ber ^(poflel, unb begni3gten ftc^, bei aHgmeincr
@ycnbe mit gteicbem TCntlftiU S>očf nuv bie V^ojlel foitn-
ten eine folc^e Sinri^^tung in il^rerdiein^eit er^altcn* SRiji«
brau4^ war unDermeitli^^. 2)arum blieben in ber Solge
bie 9leubcfel^rtcn im S3eft6 ill)rer ®ittt, unb lieferten btod
frcin>iaige S3eitrage nac^ SRaf gabe ibrer itrifte, bo(^ fanb
man erf))rieg(id[^ , bad mofaiftbe ©efe^ t>om Sebnten,
al$ ein noč) beftel^enbe^, cinjufcJt^arfen, ^injuftigcnb : baf
ۤ ben g^rifien gciieme , aud^ in ber Sreigebigfeit bie2u>
ben )u tibertreffen* Siefe SrmalS^nung blieb ni<|^t obne
%x\xč)t, unb mancbe ^inber murben ju S3ettlern, n>ei(
ibteSSater^eitige geioefen nniren. S^er^ircbenfcbag mebrtc
{teb* Btoat t^evbot ein romifcbeS ®efe6, liegenbe ®runbr,
obne be6 Aaifer§ ober beS @enat§ au6bru(tli(be (Stlaubnif ,
befonbern ©efellfcbaften )u fcbenfen ober ju t>erm<i(ber,
aOein ci tourbe umgangen ober bi$n>eilen aufgeboben,
benn fcbon unter HUranbtt ®et>erud burften bie Sbnf^en
Hnbereien im t6mi\d)m @tbkt beft^en, unt> nocb t>or Tib-
(auf bed bricten 3abrbunbert$ bef4ientte man fte, in ben
grof en @tdtten MfRtid^ti, mit ben anfebnli(bflen ®u^
tern. Siefe k)ern)alteten bie 93ifc^5fe nur ju oft mit Un«
treue. £>er Sine t9erfcbn>enbete, ber 2Cnbere mucbertr.
SBem aber feine ^flicbtenerfiillung am ^tritn (ag, ber be--
(olbete juerfl bie Jtirddenbiener, bejiritt bie Jtoflen bed
9SS
dffftititiffni SetteSbimf^tS utib bte bet fogmiimiten Ste^
beStnal^te (®4)mattfer(ten , btecinctt fr^t aitgenel^inen
Slačil bcv Sotte^Mrrl^ruiig aMmc^ttn) unb, ma$ ^brig
bltfb, »ar ber Xnnen b^tlifirt CigenUdnim , toobet tntnbet
bofSerbienfi a($ bte !Retb bc^^M^f^ngerd m Setrac^tung
gejogen ivurbe. S>tcfe Soblt^atifitett, fclbfi wn ^tibm
gff^rirfen, bctel^f fRanc^e \d)ntUex M bte tieue Sel^re.
S>te 0trafe bet itird^e »ot t^ Sdiin. S)er 6briff#
gegeti bett er aii<ge{^ro(^eti murbe, ging t^rltiftig Mtt 2fti^
f^(be Mf bte ®abm uitb SD^fer ber ©taubtgen. 2>te
SUmU ber 8tebe unb Srettnbfc^aft tourben geISfl, unb bo$
f)arabted i»erf(^(offen. SSenn mon bte 9ieutgen n^tebet <kufe-
ital^m, fo mufteit fte, burcbSajtett audgetnergelt, mttement
€$atf beffetbet , Dor beti SEb^ren ber Serfanttnlung Itegen^
tl^re @di^ulb laut belettnen , unb mit Sbranen um SSerge^
bung fleben , oft mebrere 3abre lang. SBer einen 9lfi(f faH
f{4^ }u Sd^ttlben fommen lie§, ben trof ber Xudfpru(b
•iner emigen Serbammnif* Um btefed fiirc^terltc^e
Urtl)ei( JU Dermtrfen, mor ed in ®))anten unter anbertr
fd(^on genug, einen ^rteffetDerleumbet ju b^ben.
3u biefenfunf Jg)du))turfad()en, ^tlčft obne oHe
SBunber bte gortf^^ritte be§ (S()rtj}entbumd auffoHenb be>-
gtinftigten, mcgm nod) aI6 mitn>itfenb g«i£lE)(t iverben:
ber laut ®6l^enbienj!; bte Smetfelfudj^t ber b^^bnifcben
SBelt; ber unter ollen i()ren @tanben eingeriffene Unglaube ;
bad 83eburfni^ ber jur Srommtgfeit ©eneigten, ben leenn
$(a^ in tl^ren ^tum mit miirbigern ®egen|t4[nben an^'
d! it^en; iit eei^tigFett, mit i»eič)tt ik ^teUger be»
d^^n^tlitm^ ouf beti loon beit Strmem gebal^nten Otvo'
^ett Don fimm Sttbe be< 8let(|f ^ M< lum onbern retfpn
{onnten; bte dč^tt^t, bereti f!e in etnem foldt^en &taatt
genofTfn; tmb fdbfi bte Serai^tintg ber MfsttUtttflm
Stdmer, »eldSie bte neit« ®efte feinet Vnfmerf famfett , ba^
i)naui^ Fetnev SSerfirfgung n^firbigten. gafi ni9d|Ke cd <ilfo
f(^etnen, ba|[ nic^t iH>nn5ll^en fei , bet ^mmeK fBunber*
froft in einev C^adl^ ju bem0l[^en, bie, ont bet Serf ettting
^Oer ttm^jtlbt, fi<^ fa-genfigenb erNJrt«
2) i e $( m a 3 D n e n«
^« ifl tt>o^ fein fBnnbet, baf 1)ie Sriflen} ber Vm<t'
I ionen, bie i>0r mel^reren taufenb 3al!)ren gelebt unb ge«
j ^errfc^t IS^aben foOen, nod^ tmmer fo stvetfell^ft ift, ba mof
fogat oor furjem nod(^ barfibet gefhiften, ob unfer Stitge^
noffe, ber btt&l^mtt Sl^etHtlier b^iSon, eine 9RannŠ)>erfon
ober ein Sfranenjimrner gemefen. iBor 115 3a^ren uttttt*
fud^te ein fH^i(ofo)M^ unb TCrjt, 9)etrud f>etteud, mit grof em
^rn^ in einev lateinifc^en, fel^r gele^rten 2>it))utatton , ob
toirffid) jemaM bat 3mittergef(d|^(e(t)f ber Vmojonen t^or^on«
ben gemefen ? unb entfd|^teb gu beff en ® unftett. ©ne Zfi<kU
fa^ie , bon ber bie gonje SBett gef^rod^en unb gefi^rieben,
fonne, fo meint er, mč^t ganj grunblo« fein. 2>erfelbe »e*
toei# mdrbe au^ fiiv bie Sriff^nj ber SSunber unb ber ®e«
16
tS4
^ciifbr gcltcn. 8r l^ttc Itebcv baft Sd^l bet ea^oroflet
Sofadtn ffir fidt> anfA^nn foOcn, benn tomn et SKonnct
flabi bic fiif ol(^ne Sctbec bcl^olfm, toamm m<^ <ut((> ScU
bcv, bie bet fDMnnev tntbiffttn Unnttni
Sttabo I5ugncte bie Cn^cu) bcv Vmasonen / toeU c>
(5<^t ttnt9al|H^f4^cinlt4^ ftt, baf ctne 9le|>ubli( t»on SBeibero
(9 loitg^ beftellKn, gUltfli^e Xmgc fu^tcn, unb fpgar »ctt
mtCfir^nbe Untcnu^muiigni, neronflafteii Knae. 2>tcfer
9fitnb i^ rotit onnilnfttger a(» bcr eUieS geiDifT^n D a I ar
y ^atttS, mldt^cr bie Sma^nen bM be<i9^eii au< bem.
0u4ie bet Sebenbtgen fhreidi^en miO, meU man |e(tt fetne
metit ftnbet I Unn TfUti, toai wtmM flef4^efien fei, ge«
f^iel^e att<( nod^ mib »etbe in aOe ^igfeit gefdj^el^en.
9to4i UdS^etli^^et iji fetne Se|KUt))tung, bie Xnia)onen to&'
ren tntUippU (Bolbaten gemefem S^ ni54^e man t>etr
imttf^en, iene feltfame 9{epubli( ^abe )wat auft etnet aRi'
f4^ung t^on aRdnnetn unb SBBeibetn be^onben, boc^ fo, ba^
bie Seibet ge^^ettfdt^t , unb aud^ fogat trn Jtriege fomman*
bitt ^itten* SBeibet ol« ®enetaU mM)t€nw^^l letc^t
l>ot toeibif^^en ®enetalen ben Sotjug t^etbtenen,.
unb a ift eine gtofe S^age, ob SRagbebutg unb Gtettin
^df fo Ui6)t etgeben ^tten, ti>enn fie Don SSeibem to&utt
tettlj^eibtgt »otben. 9)Iiniud unb 9)oniyoniuS SRela
tmiftntn adetbingS etne< foot^ifclien IBoUeS, tvo bieSei*
bet bie SDt^nnet bel^ettfc^ten (baft SSoKbet Sautoma^
t en), unb bad, fagen fte, mat baS fRudf bet ^Cmojonen.
Ai»}fofx^tti f|>tic|>t audj^ i^on biefem SBSlfd^en, unb^
285
ffigt rtnen ttmff atib l^inju , ber baS MtfffA bet mlblU^tn
XApfttttxt fo itemlid!^ Vift. (Si gab n&mličf etn ®efe|, welr
(|^e» iebe^ aR4[bd!ien sur Sungfraufd^^aft Detbamtntf , bid e8
ctgettl^dnbig bret %mt>t ertegt ^atte. SDdnn erfl tputU bte
^elbtn t>erl|^etratl^et, unb mar ber bamaltgen Jtonffrtption
nur trn l^9(|)ffen Rot^faUe untertDorfen« :&iefe8 aiKttel
fdifeint allerbingS flttg ^troSf^lt, um tapfttt Golbattn«
It en JU btiben. Sd gleid^t bem, beffen ffd^ bieattenSetDol^«
tier ber 3nfel SRajorf a bebtenten , ttm t^re Jthtber ju ge«
f^Mten fBogenfdl)i3^en )u ma^m ; fte l^tngen iai %ti^»
ffficT biefer Jtinber an efnen SattmafI, bon too jTe ti feftft
mit tljiren 9fetlen l^erunter fc^tefen mnften. 3ener 9<-
trud 9ttxtu6, ber 9lf)tlofop]^, l^Tugnet nid^t gerabejtt,
iaf ti auč) SRdfnner unter ben Vmajonen gegeben, er
nteint aber bod!^ , biefe Setber milf ten ju etner getvtffen
Sett etne unt>ermtfd!^te fRtpnUit gebtlbet Ij^aben, unb beruft
fUi) auf etne ® teOe trn 3 u flt n , melc^e ben Urf)>rung btefed
&iaaM erjfi^lt, unb tnUi^ auf etn Seugntf beS Titntat
6 9 1 9 1 u 8 , melc^er t>erft(l[^ert, ba^ in IBSl^men ffeben ^fftt
lang eine Xma)onen-'9lr)>ubltf unter Vnfdl^rung ber ta^fem
JBalafca erifiirt ll^abe. Zui) GarbanuS Uprti^t t^on etnem
foI4)en Stetdi^e in ber neuen fSelt. ^atMič) bergif t er ben
!Knta}onen--S(u0 in Vmertfa m^t, unb eru^ol^nt aud^ eineS
£l^nli4^en etaaUi in Zfr&a , tt)o bie Setber grnar bann
unb n>ann Ontgang mit ben SRannern ber b(nad(^barten
»SIfer »>flfgen, aber aKe *naben; bie fte ^tUrtn, tSbten*
€r ctttrt ferner einen )>ortugie{tf^en Safobiner, So^n
16 *
boi SantoS, bet tn TUfltfi^im Vmajoneti gefuttbcn ffahm
loiB; er ritirt au4 Z^tDenot, bn, m feinen Stodj^ric^ten
Don aRmgvelten, t^rftcbirt, a gebe in ben (aufaftfcben ®C'
btrgm Ittegcrifd^ Seifteri bte ^čf oft mit ben Jta(mu(fen
f^ntni f4^(agfn. Sr ffi^It aUt bo4i am (Snbe, baf dUt
bieft fiScnmfe nodf^ mdl^ ^tnrcicbcR, banim ffigt er btrcn
tiodj^ )>bUi>fot>ll^ft^e tinb naturbtftortf<i(^e ^tnju. 2>ae £lt ma
itn 8anbe ber Xma}onen foU 9or|figIt((^ i]()re 3^))fer{ett be^
.fSrbert J^aben. (SBarum benn mčft audf bte bn SDtonntr?)
9li4!t^et i»ermntl^ete er fonber 3tt>eifel, menn et ben ®atiib
bcrfetben in ber Sr^telt^ung fuč^t. SSkr n>et^, »HtS ge«
fc^eben »ilrbi, toenn |>(at o*^9fe)^ub(tf einmal trgenb«
IDO )tt ®tanbe Umt, nnb man bit Ainber beiberlet ®c«
f c^M^t« auf gleidlK SBeife S9mmfR^ Ubit.
S^ttt ^elrud yetttn(( firebt bte Urfad^en ju erfocfd^en,
n>arum mM 9>lato'd 3been nodl^ nirgenb realiftrt l^abe?
nnb meint, ed fei oiti brei ©rfinben nicbt gefc^e^en: (ix»
flend, t9et( fd^on bet ber le^igen dtiit^mi bk SBetber
nur aUtngeneigt ^um ^errfd[^en miren ^ nnb i(^ren SDtdfn'
nernDft bte £j())fe n>arm ^mu^ madftm* Smettend,
i9etf ^f bai AriegSgemanb ^nixtf)tn!b, tool^l Uičft bie
^čfam au 6 jieben moc^len, tmb il^re SEreue noč) uMtt=
Mrgt«r aU bt«ber bitebe* £)rttten$, wet( bte fRanner
fidl^ ben ®vi^ it)m Štetje nidt^t ^aben Id^maUrn »oOen,
bie freiit^ betm marf^^tren, bit>ouaquiren uab f4iarmuit«
yen nicbt n^enig letben »urben* 3m jmetten S^eile biefer
^f»rtation erfa^ren »ir^ »ie bte "Kmaipnm fii^ giKeibet
287
ttnb betooffnet 2(uf etiitgf n SRebatUett ttilidt man jte m
m&nnliibn itleibung, ouf ontern m tot\b\xč)tt. @tntge
Cd^^riftfteller l^aben U^aupM, fte "^Sttm fič) bie re(^te
SBruft burd^ Seuer DctHlgt, onbere; ffe l()d[tten nur beren
SBod^Stbum gel()emmt unb in bf r ©cblacbt fte e ntbISfit 2)er
Srrfaffer t(i ntcbt ber broHtgen aRetnung bed ^}^)ppofxaM,
wtlč)tt\a^t, baS fet 8ef(^)f]f)en , bamit btejenige SRabtung,
n>e((^e fonfl bet 93ru{l befitmmt mar, bem xtč)Un 2ftm ju
gute fonrnie ttnb t(n flarfte« SBenn bte 2fma}onen tl^re
Anaben nicbt tobtfd^^Iugen , fo Derbogen fte tbmn boč^ rcc
ntgflenS bie fiSeine, um bonn bie {)eranwa(^fenben ^ruf^pel
leid^tet in ber Unternjfitfigfeit ju erbalten. ©nji f&l)rtm
fte ^tieg mit ben ©cptl^cn ; bicfe »iinfd^ten ben 3wifl gfit*
lidgi beijulegen, unb glaubten, i^re fcbSnen geinbinnen bet
ber fcbma^en ©eite ju faffen, »enn fte il^nen tJorfleOten,
ba^ fte, nač) emeuerter greunbfdf^aft, t)on »oblflcbauten
SKdnnern »firben geliebfoji tt)erbcn. XUcin bie 3(majonen
antn>ortcten \)6f)nx\č): »S^ie gol&men ftnb xtč)t tild^tige
SKanner;*^ eine ^Ccugerung, n?el(be nad?l)er unter ben
©ried^en jum ®pric^»ort »urbe. SRad)bem ber SSerfoffer
nun no(^ bie SBaffen femer ^elbinnen bur(b »erfdS^iebene
SRebaiKen befiimmt, auč) jjene ge^eimnift^oHen &č)\lbt
bei(£tiftg erfldfrt f)at, mld)t bie fRimtt ancjlia nannten,
fo f ommt er auf bie ©efdl^ic^te ber oornebmflen friegerifd^en
UntemeJ^mungen bet 2f majonen ; tl^ren Vngriff bed itSnigd
9>tiamttd; bie ^ilfftrttppen; bie fie ma^renb ber IBetage«
tnng ton Zroja tJ^m jttffilS^rten, unb bet Cinfall in Vttica^
258
um ft4 an Sl^efettS lu tdčftn, bcr bte TlnHopt cntffi^rt
It^atte. 3^re Srpebttton na(^ bet Snfel bed 3(cbiUed an bet
SDtunbung ber X>onau ift ein 9Rdbr4ien bed 9>biIofl(at
unb geretcbt tl^nen ntc^t juin 9iubnie, benn er f4>Ubert {te
fo 0oMo8, aU man f(^n>ertt(^ bad f4»5ne ®ef4)le(^t felb^
unter beti SSaffen {teb benten fann. 2(ucb SCpoDomuS be«
fctireibt {te aU Seufeldtinber, ober aU bte ^artfer ^aOen«
toetber ivabrenb ber SieDolurton.
IBei Vuffudl^ung ber I>tntm&\)Ux, melcbe bad ebemaltge
2)afetn ber Imajonen bemeifett foHen , l)at ber S3erfa{fer
gropen Sleif unb ®e(ebrfam(ett t>erfcbn>enbet & f))ri4^t
oon tbrer «|)au))tjiabt S^iemtfctra, in Sappabocten ati
etnemSIujTe Spermo bon gelegen. (S))befud unbbef«
fen erflen X)tanen«SKem)>eI foUen fte erbaut baben; aucb er«
i&f)U X)ton9ftud Xfer, {te batten btefer ©otttn etnen
Ztmptl auf bem abgebauenen ®tamme etner Utrne errt^^'
tet.S^nerfoQen@m9rna,Sbtattra, 6uma, fRag?
nefta Don tbnen gegrfinbet n>orben fein, toelcbed ber Ser«
fa{fer auB mt^tnm, in feinem SSerfe obgebilbeten SRebail«
len }U betoetfen fucbt (Sin gemiffer ^eter 3Renetrier ^at,
nacb Srfcbeittung biefer X>i{f ertation , ben fcblauen ®eban«
fen gediupert, ba$ bat ^dgenbilb ber 2)iana t>on Spbefuft
t9obt nur bedmegen mit fo oielen 83riiflen gejiert getoefen^
n>ei( ibr bie TCmajonen ibre abgefcbnittenen {Brfifie itopfttt
batten.) 9Ia(bbem <|>err ^etru« 9>etitu< noc^ iuk^t t^on
Un &tahm&f)Uvn ber Vmajonen, unb i>on ben Urfa4^
eri(bt erflattet, marum fte lauter grtec^ifdS^e 9tamen gc
«n
139
i&\)xt, fc^Iieft n mit ber in&tfmUn 9tetfe bcr S^ialeflri«
iuUlmnUfi^ttte, an bet erfetne6n>egdiwetfelt.SSarum
fonte man fiberl^auf>t boran itpetfetoi baf ed totrtlic^ eiti«
tnaletnen2Cmaionen.-@taatgegeben? tc^glaube, manlj^at
hi^ljtt blod in ben Sermutbungen gefel^it, auf tt>el(be man
i^ren Urf^rung griinben »oOte. 2>tefen benfe t(b mit f o :
Sd gab €ine 3eit , »o bie SRdfnner unaufbSrlidii Grobe«
Tung^fnege fiil^rten, i^ire Jg)eere nacb unb nac^ unmjl^ig
Dergroferten, TtUt^ }UY ®4»(a(btbanf \čfUppUn , tt>ad fed^.-
it\)n Sal^re unb bariiber i&f^lU, nnb enbltd^ baburct^ eine
fol4ie @ntt>51ferung bemirften , baf bie SSeiber ba6 Selb
bauen unb {teb ben f)&xUflen 3Crbetten unter^ieben muf ten*
%U biefe nun getoabt »urben, baf fte ben SRdnnern an
3al^( unenbltdl^ itberlegen maren , fo befct^Ioffen fte in einer
Serfd^tDSrung , {enen Stafenben baS ^eft ju entminben,
fiinftig felber ^u regieren, unb, toenn ti bie 9lotl) er^ifd^e,
^uč) felbet Jtrteg }U fill^ren; dberjeugt, baf a bann meit
»ernfinftigev unb tt>eit menf(b(i<ber in bev SSett ll^ergell^en
loerbe. 2>eY Srfolg bbvte, baf fie {!(b tiicbt geirrt b^ttem
®Iei4)e Utfac^en bringen gleid^e SBirfungen bert>OY« SBet
mif , ob mtv nidi^t batb bie Cntjiel^ung eine< neuen Tlma»
2onenrei(|^eS erleben umben*
O u O b I t 6 e t.
Utitet bcn neueflen tnertourbtgen fRtiitif^anMn , bie
iefet l^eftmtfe in 9>avt< erfct^emcn, ftnbet (t(l[^ au(b etner,
bet ®<if>aubet eneget Gin SAngitng rntrb etne6 f(b»arien,
abfurben unb )»b9{Yf(b unmigltcben SSerbred^end angetlagt^
unb — ium Sobe Deritrt^etU. Slaube SuiHauine, aud bent
Xnonbiffement «)on 3^ou(, foU frtne %xau nm^tbtadit f^a^
ben. (Sin ^ai^tvc, bei bem et biente, ttnb bet tbm n>obt
moDte, ^atU itin mit einer rei^^en, aber fcf^on )iemli(b be^
lagten SSitme betbeiratl^et. £)ie @^e mat ftetlicb nicbt
fliMlič), benned gob @tutme bet Sifetfuc^t, unb man
f)>tacb fcbon t>on Xtennung , al$ SSuiDaume, n>egen etneS
3ugenbfheid^e§, in Xoul auf btei Sage tn*d ©efangntf ge^
fe^t mutbe. Sn bet etflen 9la(l(^t| loeldEie auf ben etfieii
biefetSagefoIgte, mttbe feine Stau, juJSuHignp, i(|tem
SBSol^nott, umgebtadS)t. Die Umfldfnbe ftnb mettmfitbig.
m toax bet 1 1. Sebruat ; fie ^attt bet etnct 9ladt)batin bi&
1 1 U^ geat beitet, TU^ fte nacb «&aufe f am , bt acbte {te
il^tc Sodi^er, ein ^tnb oud bet etflen Qf)t, ju JBette, unb
fagte i()t, fte metbe gleidt) nad^folgen. 2>a^ iCinb fdtilief
ein. fi3ei feinem Qxtoaii)m \a1) e8 bie fOtnitn nid)t, abet
aucb fonji nic^td trn ,|)aiifr4iiiiiievbnung. £)ie 9tad[^batn
n^erben l[)etbei getufen, fu(ben fibetaO, etbiicfen in bem
fiStunnen eined benac^batten <|)aufed ein iCo))fgeug oben
Attf f(bn>tmmen, fieigen ^inuntn unb ftnben ben Seid^nam
241
mit emer (etd^ten Serfe^ung am ^alfe, bte ahtt gat m4^t
tot>tiidf n>ar. ®te ^at ftdi) odfo ^Sd^jl tva^^rfc^einltd^ felbfl
erfdttft SSutltaume toat unterbeffen tm ®efdngntf • &ntv
fcmer Seinbe bef(i()ulbtgt t^n bed SRorbeS unb ntmmt baS
9>ubli{um gegen tl[)n etn. Um fetne %tavi ju ertodrgen , foU
tx au$ htm ®efangntf entbmmen fctn, in ber 9lad^t, bd
bem fcbrecnid^flen SBetter^ in funf ober fed^d®tunben fe(l()&
SRcilen itmai)t t^aUn ; man nimmt an , baf bte Srau
f[4^ gar ni(!bt gemel^rt , gat ntcbt gef4irien; meber tl[)r ^inb
nodl^ bie 92ad(;barn aufgemedPt l()at ; man ntmmt on, baf,
ob {te gletdj^ febv grof unb flarf n>ar , fte fič) an$ t^rem
.|)aufe btS JU bem S3runnen bed 9{acbbar6 b^be fcbleppen
lafTen, o^ne irgenb etne @)>ur btefer ©emalttl^ jtigfeit ju
l^tnterlaffcn.
S£ro^ aller btefer UnmdgUd[|feiten , tro^ ber SSemetfe^
ba{i SuiOaume bad ©efangntg nic^t t>er(af|en ; tro^ be&
ganjlub mangelnben Serbacbtd bet notbmenbigen SRit'
n)iffenfc|iaft be$ £erfermet|ier§, n)irb ber UngludKtcbe, auf
jioet loiberfprecbenbe Seugntffe unb bte JUatfcbereten etni'
ger®eoattertnnen, welc^e bt6tt)etlen Seugen ber ebeUcben
BwifHgfettenge»efenmaren— jumSobeoerurtl^eilt«.
th apptUittt an eine anbere S u r 9 , unb eS tfi ju ^offen^
baf btefe loeniger uthknM gemefen*
• ♦ ♦
2)er neuefle SBanb ber Annales dramatigues erja^It:
£^r grofe Sdfnger Sarin elit fam nacb @l»anten, ali
9WitfP V. t^errdtft toor, ganje SSo(|^en unb sonate im
44S
iBette lag , ^ ben S&ott nt<(t abnel^men licfi tttib mit
iRiemonben cttt SBott iptač^. SSergebenS f)attt bte J(5ntgui
f(bon aUe aRtttel t)errtt4^t, um t^n ju Jl^eHen. 3e^t bc«
fcblof fte, bte SRadt^t bet Sonf uitft an tbm ju ^rfifm, bte
fonfi tmmer grope ®en>a(t iSber tbn ge^abt ^atte. %axxntUx
tourbe )U etnem iConjert gelaben, unb gebeten, feine f(^5tt*
ften , rttbtenbften Xrien )u ftttgen. 2>er J:5ntg fcbten an«
fangd itbenafdt^t, tiacb unb nad|^ bttotgt, unb, nacb Snbtr
<gun0 bet i^etten Vrie, liefi et benSanget tnfetn3tmr
inet lommen, iibetbaufte tl[^n mit Siebfofungen, etftt4^te
ii)n nocb etnmal )u ftngen, n)utbe tntiidt, ali SatineDi
btefed 8RaI fttb felbet fibetttaf , toetlangte, et foDe ftcib eine
@nabe auSbttten, t>etfi(|ietnb , bafi et ibm ni^^tS abfc^Ia^
^en metbe.
£a bat SfatineOt , t>on bet Jtdntgin untetttdiftet , baf
&t. SRaieftat getu^en moDen, {t(^ ben IBatt fibeten unb
^mtletben ju laffen^um »tebet im ge^eimenStat^ }u etfd^ei-
tten. S>et i(9nig folgte t^m. @ettbem t>etminbette ftc^ bte
iCtantl^ett mit iebemSage; bet®d[nget mutbebemSlo«
nat(ben unentbe^tli(|^ ; et mačftt if^n }um Slittet unb gob
i^ttt eine Denfton loon a^^tjig toufenb gtanfen. (2)em 4>er«
audgebet ifl ančf etn IBeifpiel befannt, n>o ein, bte 9Ru{tf
liebenbed Sv^^u^njimrnet, n^eldj^eS im SBo(^enbette n^a^n«
fumtg gen>otben, nad) ^itUn t>etgeb(idl^ gebtaudi^ten 8Rit«
te(n, )um etfien fRale miebet gleicbfam aui etnem tiefen
C<blummeretn>a(9te, alS bet Xt)t im iRebeniimmet, bet
•ffenen S^firen, eine il^tet SieblingSfonaten auf bem %t&*
24S
gel fptelen Ite0. 6ie i)atU fett mel^reren SSodl^en f etn SBott
geri>rodS)en unb tmmer Dor ^ičf l^tngeffarrt. Jtaum »ernal^^m
% SDt^t iit erf}en Sone, al« 8eben in t^re 2(ugen fam, fte
^d) freunMtdl^ aufricfttete, jita ju^drte, unb enUtc^ audrief :
Vd^! wie fc^on!)
* ♦ *
2Cuf ber 2(fabemte ju $at)ta IJiat unfer SanbSmann^
^err^agcr, ^rofeflbr ber orientalifcben ©prac^en ba^
fclbjl, cine2Cbf)anblun8 fit« bie orientaltfc^^c ffiujToIe (rae-
moria sulla Bussola orientale) r>ox(^tU\m* Ueber bie dt-
finbung be§ ^ompaJTeS gtbt eS bie n>iberf})red!^enbjlen ©e»
ffavLptun^tn. (Sinige n>oOen, fte fei tm£)rtent fd)on feit
jmei taufenb 3al^ren befannt gemefen; Xnbere, fte x&l)xt
t)on einem S3urget bon Vmaift l^et, unb fei bei »eitem
n\d)t fo alf. X)ie @^re biefer n>icl(^tigen @rfmbung n>trb
»ed^feUmeife ben (Sl^inefern , Zrahtm, 3talidnern, (Sng^
Idnbern, 3>tut^^m unb Stanjofen jugefcbrieben ; bie 93e'
tpeife ftnb aber (auter Sermut^ungen , auggenommen bie
^r bie G^inefer. (Sa tx\)(Ut, nad) ^aget^d gelel^tten %0X'
fdl^ungen, auS i^rer ®efdiiid)tei &pxad)t, 9f)ilo\op^\e,
Sieligion , TCfhonomie , ]a fogar aui \f)xm @itten unb ®t^
i}x&ni)tn, bap fte auf unferm Srbboben bie dlteflen fBt^
fi^et M AompafTeS ftnb , fo toie fte aui) bad &d)U^puU
ter, bie Suc^brucferfunft unb bad 9>or2enan {uerft erfun^
, ben t)aben. Bon \f)mn befamen ^vnamilflid) bie Xraber
tenitoni)>af , benn fte ^anbAtttt f(^on trn neunten ^af)Xf
244
^itnbcrt načf Of^ina. X>t( Vmalfttaner, bie fd&ott
i>or bm JCreug)figeti in ®i>tien, (Sg^pten unb ValafhiKt
^anbcl trieben , lonnten tl^n Doti ben Krabern entle^neit.
& toat anfangS fe^t uni>oIltommen, unb befianb nod(^ im
bret}ebnten 3al^rl^unbert b(o$ au§ etner Hetnen eifernen,
magnettftrten ^latU, toAiji auf bem SBSaffer fd^tt^amm.
* ♦ *
6tn ©elel^rter, beffen gletf unb IBel^arrltcI^fett man
ben)unb(rn mu^, l)at etnen SSerfudS) uber ba§ befannte
Jg>aiarbfptel trente-un gefc^mben, too er tn taufenb
unb Dter unb jmangig SSatIlen ben @))teler lebrt,
tok er gen^innen t5nne unb mtU. Um btefe groflen
SSSabrl^etten ju begrunben, I)at er bie unge^eure ®ebulb
ie\)aht, 60,000 ZaiUm auf fetne etgene<|)anb burd^ju-
^pitUn, tt>elcbe ungefabr au§ etner SJliUion unb 560,000
ZbiH^m ht\ttt)m unb etner 3ett t>on tttva Dter 3al(^ren
bebiirfen. 3Cu§ biefen foflbaren SJ^aterialien \)at er fetne
93erec^nungen iufammengefrl^t, unb ber ©pielermelt, burd^f
ein £))>fer t)on t>ier 3a()ren , etne ber grofiten SSo^tl^aten
erjeigt. SSenn biefer 9Kann etnft oor ®ott erfc^eint, um
t)on bem ©ebraucl^ fetner 3ett 9{e4)enfc^aft ju geben , fo
n>irb er fonber Bn>eifel bie @ngel erfuc^en, etnen gropen
@))teUif(|^ \>ox ben Sttdj^terflu^I ju fegen , unb bann , jum
@fflaunen ber biuimltfd^en ,|>eerfc^aren, feine fe^^iigtau«
fenb SEaiUen au6!iramen«
* * ♦
245
Str ifabm faUlfoVi SkAt erj^ttnt. 3n ben beige^
fSgten SRemotren fetned Sebend etf (dvt er bm^fi ber 9bt'
loro)>^en gfgen il^n^ ber btitcb fnn Saflff>ie(: bie $bilO'
fo))^en imb bmrd^ fetne S>unctabe t>erattlaft »urbr*
«2>ef Rot^ }tt 9lanc9,'' fagte er, i^t^nlangte t^on mir,
JU @r5ffttimg eine« neueaSb^^iterS, ein ffeineS Gtidf, weU
<be$ a(6 Sorfi^iel ju ben Seterlic^tetten btenen foSte, bie bet
ede^tilett ber etatt^dl^uns ber »UbfauU ettbn>tdXV*
»eran^oitet morett. SHed ®ti{(f, c« l^fl ber Sirfel,
)9urbe ftttf Sif^l be$ JMntgS @taitt«lau0 uttb ttt beffett
©egenmact attfgefffi^rt. <S8 lam eme ^erfcm bitrtn timr, bie
ben berfi^mten fi3i!rger , t>on ®enf CSfouffeau) bebeutete*
vstati n)et^, ba^ i^ifc^^en i^m unb bem ^ublifum, n)egen
etniger feiner f)araboren, eine ICrt t>on-itrieg auSgebro*
iftn toav. S)tefe ^araboren mad^te metn 8u{lf)>tet McC^er^
lič^, fetnedmegd feine 9erfon Dber feine^iften« ^iendfmr
lid^tn VV^to^^pfftn, bie nadl^^er feine graufamfien Seinbe
gemorben ftnb, n^aren bamaM feine entbuftaflirc^en Ser--
e^rer. @ie lie^ bem ,ft6mge t>on 9^Un eine Ijieftige Jtlag'
fdlirift gegen mtdd e inreic()en, unter bem Sormanb, 9touffeatt
iu rac^n* ^^ erlaubte mir feine anbere SSertbeibigung,
M bie ^rauSgabe metner fletnen fBriefe dber
gro^e 9bi(ofof>l|)en, in mlč)m icb bie 9Ianfe auf'
bedP te. Diefe 93riefe nc^urben t>iel unb gern gelefen. ^aber
bie 2(nimofttdt, mit xotlč)tt biefe ^erren micf^ beebrt f)a'
ben unb noc() bet^tm. — :&ie Heinen fc^Snen (Sieifter, bie
f(l[l an iene l^oc^^milt^tge Sefte anlelSinten, um bo(^ auč)
Z(i£r.x.|j-.J,
,^
^
a«
tat^C>i
2ir
M n^lidf unttt bai itinn f)\nauf ju brdfngen. Sene l()m'
gegett, mnn fte fed^jeldn ober f[eb)ell^n3al^realt{tnb, btnben
ben IBufen an ®trt(f e unb jte^en i^n f)nunttx, fo ba^
ir biStvetlen bt$ auf bir ititie b^ngt 6in Stebl^aber folg«-
Ii(||, ber ft(^ t^ltren iu%{i^m totrft, fann juglcidl^ fetne
Kpptn auf ilSiten Sufen brficfen.
3 « » « I *•
€fftr
lunliegenbfft (9c9nibeii im 3a^e 1797 9
IDic SRenoitcti ^4 $rmgcit Sdrbri^ ^mnc^ J^on Ctanten « 97
Zeftamente 103
IDte ^lU5nft\ ienfeit bci 9aiiae< 106
IDte iSlMtiii Stagaba unb bet ®oti |@i!^t9frb( 128
^iftorifi^« ®cwftlbe bet 9laHoneit 126
Hint alte 9ertl^ie«n8 ^ 3n^<n 128
UeBer bk ^iftbt Stok iinb bte Orflnbimg bet Modten iiad(
Sotnbtttn • • . . • IH
9tud^^tfe Mi SBa^U'$ ^iftorlfd^t 9[6^nblitng itBet. bie
ečfmh^fčttifltn ~ 146
Stttgof « a9et!e • . 165
©efi^id^le nnb ^otit bet Cfinbflai be< Dgt^ge< obet ^0a^
ttnb M Untftgange« bet 9ltlantii ••••••• 170
IDie dintool^net bet 3nfel Sotmofa 174
S)a«@i^lrffal : 177
tlebet ben Segtif ))on Bettgeifl 179
ll^gbab , * 184
9tantxtič)i ftUe Sal^nen 190
^'u tn^Ufčft ^tma^t 194
S)(e $(tt«bteUung be< Qf^xlfitni^nm$ e^nt ISGDunbet .... 208
!D(e 9rma)onen 238
DaobllM ..:... ^ 240
•
70711995
346
etnc OnfUtu )u f^ahm , erfdj^imeti M S^it!l$tttspp€iL Vvf
»tefe Setfc mtftanbm mcine Suflf^tcle, bie |>MlofO'
pitn, 1760, unbb{e2>unciabe i»trr 3a^f c fp Acr. —
Co »tele 9letf ereteti unb Cerbntf fliftm mit enblt^ ®e«
fcl^mad ffir bte tteffle Ctnfamfett etn. 0c(iott in bet 6tabt
lebte t<^ al« ttnfteblet, ie^t )og i^ rnU^ 1768 oitf baS
Sanb itttficT.''
(So^I ifl eine l&iblidi^e Sttiftebelet bet ^č)ttfttZvitnU
^Mf wo aOe btc pitm^fen obet »etgtftcten $feile bon bet
IBtuft be§]entgen ab)>tanen , betfan CSdJKttten einif 0aii^
meS tmtet feineti Ambem obet fetnen BUčftm tul(ft.)
♦ •
X)te afriFanifdlien X)amtn fjcibtn ganj anbere JBegttffe
t>on bet ®č)inf)nt aU bie euroydtf4)cn , tie ft(|> beS Stf4l'
bf inS unb bet ® firtel bebienen , um il^te Sufen fo f)o^
-1
Sin altet Sleifenbet , (Sabamoflo, et)a(|(t oon ben
Ziana^ftU, einet aftifonifdl^en SRation, cinen fonbet' ^
baten @ebraud(^. 6ie toiitln M ein Su(f^ um ben itopf,
toelc^ed i^nen Stafe unb 3Runb bebecft, u>etl beibe fel^t un^
teine JCandle waten, unb eben fo fotgfdIHg oetftecft met«
beninupten, aI8 anbete Svetle be6 Jtotptti, bte man in
ctotitjttten Sanbrtn ju oetlSifillen ptU^t %aft foDte man
glauben, bte Sutoyaet (tetten baS J^ e t ) fSt etnen folc^en
itanal , benn {te oetbetgen ti mit gtofet Gotgfalt.
2ir
aH mSgltd^ unter iai itinn ^inauf ju brdfngen. Sene l^m'
gfgen, mnn {te fecf^iel^n obet ftebjel^n Šalite alt ft nt), hinbm
bm IBufen an ®tri(fe unb }te^en tl^n b^^ unter, fo baf
cr bttnmien btS auf bie Jtnte b^ngt Sin Stebl^abev folg«^
U^^, ber ft(^ t^nen iu%&^tn n^trfi, Fann jugletdl^ fetne
&pptn ottf tlliten IBufen brffcfen.
3 K ( « f t.
ttdft Uš ®tafm 30H»tt 9^^if^ iui4 lf#rtd^ «ii^ in M< ^
lUBliegetiben (Sfgenben im 3a^e 1797 9
5Di( 9Remoireti M $tm^ SH(bri4f ^emric^ t^oti Ctameit • 97
Ztfiamtntt 103
S)te ^\f>*5nft\ ienfeit be« (Soiige« 106
S)ie ®dttia SKogaba unb bet @oti ®<l^to<rbt 129
^iflortff^c« ®emft(be bcr fflationtn 126
aine atte 9ttt^M^n^ bet Subcn 128
Ueber bie €»tabt !Rola iinb bie drflnbuttg bet jOIoden na^
S»tnf»tttn IH
^tnč^ftttdt avLi S^a^Ie'« ^iflorif^t fCb^anblung fi^. bte
e^m&^f^tifleti \ 1%6
Stttgof « aBetfe . 165
®effl6{((te nnb in^eotie bet Ciiiibfittf bf< Dgl;ge4 obet 9toa^
»ttb be< Utttrrgditgf« bet ^tlanti^ .«..••• 170
IDie (Siniool^net bet 3nfe( %otm9fa 174
JDa« ©cijirffal ; 177
Uebet ben Segtiff »on 3eitgetfl 179
iRlAgbab , 184
8tan!tei4« ftite ga^nen 190
!Die cng(if((e @eemad»t 194
5Die 9(u«bteitutig M S^tifletil^um« ol^ne SSDunbet .... 208
5D{e flmaioneti 288
DttPbliM ..:... ^ 240
©fbfutft bfi 3. ?. Cpntnger.
70711 y95
|
<p>I am confused by file organization in iOS development. Must a view have a corresponding view controller? Should all the delegate methods be put in the delegate file? Do UI components have corresponding files?</p> |
ANALES DE LA 0NIVERS1DAD.—OCTUBRE DE 1S71.
815
ILITBRARIAS.
RELIJION.—Elono de don Jose Manuel Soloveva ; deber de los
catolicos en politica.—Discurso leido por el prebendado don
Domingo Benigno Cruz en el acto de sit incorporacion a la
FacAdtad de teolojia i ciencias sagradas en la sesion del 17 de
octubre de 1871.
In reos Mages tails [divince] et
vubLicos hostes umnis homo mi¬
les est.
Para cotnbatir por Dios i
por la pntriu, todo hombre es
soidado.
(Tjert., Apolog. c. 2)
Uustrisinio seflor (1);
Sufi or decano:
Senores:
Mi primera palabra en este lugar i ante este auditorio no puede
ser otra que una palabra de gratitud por el honor con que la Fa-
cultad de teolojia lia querido distinguirme. Lo lie aceptado, no co-
mo un liomennje a meritos que en mi no existen, sino conn una
muestra de alta simpatia qu> se di al clero de Concepcion i ai
virtuoso prelado que rije aquella diocesis.
I.
Llauiudo a suce.ler a un bui?m§rito sacenlote, debo tambien
desde luego conmgrarle un re^petuoso recuerdo.
El sen or don Jose Muiuel S )lovera nacid en la ciiulad de San
Felipe el ano de 1821. Desde mui joveu abrazo la vida relijiosa
en la orden de Nuestra Sonora de la Merced, donde ejercio im-
portantes ^.estinos i presto servicios de gran valia. Fu6 maestro
de novicios, predicador, profesor i rejente jeneral de estudios; en
1854 ubtuvo de la Santa Sedc breve de secularizacion, i poco
-L- -
V
(1) El IIustnsimo\enor obDpj de La Serena, doctor don J. Manuel Qrrego.
A. DE LA IT.' 41
S1G ME MORI AS CIENTItfldAd I MfEKAHlA^
despn6s ncouipauu al Ilustrisimo senor obis ])0 Solar en los traba-
jos apostolicos del obispado de Ancud. Alii, arcedeano i mas
tarde dean de la iglesia catedral, se consagro como bueno i fiel
sacerdote a todas las tareas i ocupaciones quo le asignaba sn res-
petable prelado. Profesor i rector del seminario i miembro de so-
ciedades caritativas, santifico a mnchos i se san tided a si mis mo
con el ejercicio de sus virtudes. Era gobernador i vicario jencral
del obispado cnando cl Senor lo llamo para darle la corona de
justicia. In memoria celerna erit Justus, ab aucUtiune mala non
timcbit (2).
II.
Pagado ya este doble tribute, creo no podcr entrar major en los
fines de la institucion uni versit aria que escojendo para el disenrso
que un honroso deber me manda pronunciar, una materia viva-
mente discutida i sobre la que las pasiones hah querido arrqjar
densisimas tinieblas. Hablo, sehorcs, de la intervencion que los
ciudadanos, scglares o eclesiastieos, pueden i debeii tomar en el
gobierno de la cosa publiea en paisas democratieos; en otros ter-
minos, de la parte que el cristianismo puede i debe tomar en la
polftica.
<;Es 6sta una cuestion teolojioa? se me dini. Si, respondo, i en
alto grade; i creo dar de ello las pmebas mas evidentes. La reli¬
gion. sol del mundo moral, calienta i fecundiza con sus raves tod as
las grandes cuestiones, todos los problemas que se refieren al houi-
bre i a la sociedad, i tiene para todos luminosas respuestas. Non
est qui sc absconded a calorc ejus (3).
Del modo como se resuelva esta cuestion dependen mil conse-
cucncias praeticas que interesan grandemente a la relijiou i a la
sociedad. El tiempo. por otra parte, tambien es oportuuo. Ha
terminado ya la ultima lucha electoral que tan lioiidamcnte con.
movie todos los animos: la malevolencia mas osada no tendria,
pnes, pretesto para suponermc toreidos intentos. Hoi es el mo-
inento de proclamar sin teiuor los grandes principios teolbjicos eu
csta important!} mateiia.
Peru comencemos fijtuulo mui bicn cl sentido dc la cuestion,
2 Ps 111
I'- l«.
ANALES DE LA UXIVEESIDAD.— OCTUBRE DK 187 L C 1 7
porque eu esto, como eu todas cosas, la confusion i las objociones
desapareeen por si solas con entenderse bien la verdad quo se do-
li eude.
Si por politica se enticnde el arte do llegar a los destinos publi-
cos por medio de ciertas maniobras; si se la rnira como insepara¬
ble del cohecho, el fraude e ilegalidad, es evidente que no es ni
pnede ser cosa permitida al eristiano, i mil veces monos al sacer-
aote. Pero no, para nosotros la politica no es otra cosa que el
grande arte de dirijir i gobernar las naciones; i para esplicar me-
jor nuestro proposito, se nos permitira entrar en algunas conside-
raeiones preliminares.
Hai en todas sociedades quienes mandan i quienes obedecen,
quien da la lei i quien la cumple, en otros.tenninos. goberuautes
i gobernado3. Pero en las republicas i en los paises en que se da
lugar al elemento dernocratieo, los que obedecen ticnea su parte
en el mando i los que cuinplen la lei contribuyen tambien en ai-
guna manera a dictarla.
El gobierno del pueblo por el pueblo: he aqui el lema escrito i
aplicado con mas o menos latitud en las constitueiones de los
pueblos modern os. Este sistema tiene sus inconvenientes, como
toda institucion humaua; pero tambien ofrece indisputables vea-
tajas. No es mi intento ensalzar estas, ni analizar aquellos. La
iglesia de Dios, que vive eu todo clima i que se dirije a todo pue¬
blo, se aviene eon toda forma racional de gobierno; mejor dielio,
los abraza i santifica a todos con tal que consientan en cumplir
su mision, eon tal que reciban las ensenanzas del espiritu de Dios
i el bautismo de Cristo.
Pero todo gobierno, asi eomo todo individuo, puede obedeoer a
las ensenanzas dmaa3 o rebelarse contra ellas, acatar los precep-
tos i las doctrines del Cristo o de 3 preciarlas i negarles su asenso;
porque la doctriua del Evanjelio se dirije tambien a los que go-
bienian las naciones, les da a conocer sus facultades i les impone
series i gravisimos deberes.
De aqni dos sistemas o modos de gobernar a los pueblos a quie¬
nes ya se lia predicado el Evanjelio, segnn que los gobernantes
obedezean en sus relaciones con los siibdito3 a los preceptos do
Cristo i la .iglesia, o que los desatiendan; o en terminos mas vuL
gares: dc aqui dos politieas dianmtralmente opuestas, i que de-
ben llamarse politica crist tana i politica anti-ci'istiana ,
318 MEMORIAS CIENTIFICAS I L1TERARIAS.
Pero <;que cosa son estas dos politicas i como distinguirlasP
Examinemos un Instante lo que es la autoridad i su fin segun
la iojesia, i lo habremos conocido.
La autoridad bajo el pun to de vista eristiano es el po.der eraa-
nado de Dios i conferido a los hombres de diversus maneras para
conducir a la soeiedad a su ultimo fin, es deeir, a Dios mismo, por
los medios temporales. Ei reino de Cristo i el bien pfiblieo son,
pues 5 el fin de la autoridad civil; i para que un gobernante, rei,
presidente o congreso, ejerza su autoridad cristianamente , se re-
quiere que se proponga ese doble fin, que se dicten las leyes i se
inanden cumplir en vista del bien comun i de manera que todo
tambien contribuya al fin ultimo de los asoeiados, es deeir, a su
salvacion eterna.
“El soberano, dice el grande obispo de Ilipona, debe dar fuer-
za de lei a todo lo que es justo, i reprimir con vigor todo lo in-
justo. A ellos (a los reyes) se les ha dieho: “Ahora, reyes, apren-
u ded; vosotros los que juzgais la tierra, instruios; servid al Senor
“ con temor i regoeijaos en El con temblor/' jl de qu6 otra ma¬
nera, continua el gran doetor, pueden los reyes servir a Dios eon
emor si no es prohibiendo i castigando eon relijiosa severidad
las faltas que.se eometan eontra la lei de Dios"? (4).
. Bien se que hai una doetrina, mejor dire, un error, que enseiia
el ateismo del Estado; pero ese absurdo, rebatido por los mismos
paganos (5), no puede sostenerse por ningun eatolico despues de
la bula dogmatica Mirari vos , i de la condenacion esplicita que
ha tenido en las proposiciones 54 i 55 del Syllabus. Al que Con¬
ti nuara sosteniendolo, yo le pediria que reconociera la autoridad
dc la iglesia i que volviera al catolicismo.
Pues bien, si esto .es autoridad i politica cristiana, autoridad i
politica anti-cristiana sera la quo se ejerce contra el bien comun
i t*L reino de Cristo. Si un gobernante, llainese como se quiera, no
respeta la santa libertad de servir a Dios segun los preeeptos de la
iglesia, si prohibe reunirse en comunidad relijiosa a los fieles que
lo rjuieran, si estiende niano iinpia sobre los bienes sagrados, si
lejisla sobre sacramentos i asuntos del ordeu espiritual, como ma-
triinonio, buias, concilios, ete., si pretende, en una palabra, poner
(1) Epist. ad Boniftc.
if>) Elaton, in Alcib.-C iccron, dc Officis , etc.
ANALES DE L\ UN1VERSIDAD.—OCTUBRE DE 1871. 319
su voluntad sobre la de Dios i de la iglesia, ese mandatario gober-
nara de un modo anti-cristiano i a el se aplicara todo lo que he
dicho i debo aim decir en la materia.
Esplicado el sentido de las palabras, pregunto: ^es licito a un
hombre o a una reunion de hombres ; ejercer la autoridad de uu
modo anti-cristiano? Proponer estacuestion es resolverlaj’porque
escrito esta de los pueblos i los reyes que se coligan contra Dios i
su Cristo i quedicen: destrocemos sus ataduras i sacudamos su
yugo, que el que habita en los cielos se burlard de ellos y les habla-
rd en su ira i los conturbard en su furor (6).
Pregunto adcmas: jes licito cooperar de una manera eficaz a
que se aduene del poder un hombre o un partido de ideas anti-
cristianas, sea como jefe del Estado, como miembro del cuerpo
lejislativo o en otro puesto en que, reduciendo a la practica sus
teorlas, liaya de gobernar como enemigo de Dios i del pueblo cris-
tiano? Tambien es facil la respuesta, porque la cooperacion eficaz
a actos gravemente malos es tambien mala, ni hai en este caso ra~
zon alguna para cohonestarla. Jamas puede haber utilidad publi-
ca en elevar a quien ha de traicionar el primer deber de un rnanda-
rio: guardar i hacer guardar la lei de Dios. La esperiencia muestra
que tales hombres son para las naciones un castigo peor que las
epidemias. Begnantibus imp Us , ruince hominum (7).
Pero tampoco es este el pun to que me propongo dilucidar:
quiero hablar de los ciudadanos que teniendo derecho de sufrajio
no quieren ejercerlo; que manejando una pluma o adornados del
don de palabrai capaces de formar la opinion, permanecen silen-
ciosos i quietos; de los que, poseyendo un lejitimo i justisimo in*
flujo por su situacion i relaciones de familia, se quedan neutrales
en las contiendas electorales i en aquellos movimientos]de la opi¬
nion publica de que depende el jiro que debera seguir la'politica.
Hablo de estos i digo: jes licito a un catolico en las actuates
circunstancias del mundo, i en paises democraticos,! r pennanecer
con los brazos cruzados cuando se trata de la renovacion del s
]>oderes publicos? ^Es permitido contentarse eon no apoyar a los
malos i encerrarse en su casa i ver pasar desde la ventana las
grandes cuestiones politico-relijiosas, como se presencia una pa*
(6) Ps 2.
(7) Prov. 28 v. 12.
320 MKMOIMAS CIKNT1FICAS I LITERA1UAS.
rada militar, sin tomar parte eu ellasP En una palabra, el liacer
uso de los derechos politicos que las constituciones conflereii al
ciudadano <;cs una libre facultad o un estricto deber?
He aqui, senures, mi cuustion i he aqui tambien el asunto de
este discurso.
Con la mano sobre el corazon i con la mas intima conviccion no
no temo responder afinnativamente; i con las sagradas letras, los
santos padres, la liistoria, la esperiencia i la razon probare, segun
lo espero, que en el tieiupo presente es para los catolicos un deber
de conciencia el tomar parte en la cosa publica, i especialmente
el combatir la politica anti-cristiana.
Ardna i dificil es la tarea, i quiza superior a mis fuerzas. Ayii-
deme vuestra induljencia i sirvanme de disculpa mis buenas in-
tenciones. He oido errar tanto i tan gravemente en esta materia
que no me ha sufrido el corazon el no protestar al meuos con la
enerjla de mis convicciones i no poner mi insuficiencia al servicio
de mi fe.
Pero ya oigo que se me dice: sacerdote del Senor, no descendais
a un terreno ardiente i lleuo de peligros, <;no veis que vais a exi-
tar las llamas de un incendio apenas estinguido i que en lugar de
la oliva de la paz nos preseutais el emblema del combate?
No, respondo: no hai paz verdadera cuaudo se difunde por to-
das partes el error i la paz de Dios es la que se da el osculo con la
etcrna justicia (8). ^Ni que irnporta que el terreno sea peligroso,
si bajo precedido del guia seguro de la fe i cle las ensefiauzas de
la iglesia i movido por el deseo de proclamar utilisimas verdades?
No seilalo a ningun hombrc ni partido de mi pais: enuucio prin-
cipios jenerales, i dejo a cada cual el hacer la aplicacion.
Oigo por el contrario la voz del divino Salvador que me dice:
no lie venido a la tierra a guavdar paz con los errores i los vicios,
sino que he traido del cielo la espada que los estennine. Lo quo
has oido eu el secreto de tu concieucia, publicalo sobre el terrado
de las casas (9). Oigo, en fin, la voz del grande Ambrosio que me
dicta aquella maxima, que debia truer sienipre escrita delantc de
si el sacerdote para norma de su vida: nihil in sacerdote tom
periculosum a pud J)eurn , turn turpe apnd homines quara quod
(H J’s. Hi
(i> Math. 10. V 27
ANA LES DE LA CNIYERSIDAD.— OCTL'BUE DE 1871 . 3*21
sential non libere denuntiare (10): nada hai tan peligroso ante
Dios o para los intereses de Dios, nada tan vergouzoso ante los
hombres como qne el sacerdote no diga eon plena libcrtad lo que
sintiere.
PRUEBAS DE LA rROPOSICION.
La\ Itazon.
A1 desenvolver las pruebas de mi tesis ante la Facultad de teo¬
lojia, deberia comenzar, atendidos el peso i valor de las razones,
por los testimonies de las Sagradas Letras. Pero, permitaseme en
obsequlo de la caridad invertir en algo el orden acostmnbrado en
teolojia i empezar desde luego con las reflexiones que nos sujero
la simple razon ilustrada por la fe.
l.° La justicia, aquella noble viitnd cardinal, base i funda-
mento de las virtudes morales i que inclina al hombre a dar a
cada uno lo que es suyo, la justicia obliga estrictamente a todo
ciudadano a que tome parte en la direccion de la cosa piiblica.
En efecto, como lo ensena la teolojia, la justicia es legal, dis-
tributiva i conmutativa, i la primera de ellas, la justicia legal r ,
es la que ordena al liombre al bien de la sociedad, como parte al
todo, i que lo obliga a dirijir sus acciones al provecho coman (11).
Ahora bien, el ciudadano que en los paises democraticos deja
de interesarse por la cosa publica, lejos de procnrar el bien de la
sociedad con su abstenciou, le irroga un grandisimo perjuicio. Ni
se necesita discurrir largamente para demostrarlo.
En toda sociedad compuesta de hijos de Adan ha de haber ciu-
dadanos malos, hombres que pongan su interns individual sobre
el de los asociados, i el niundo moderno debe espeiarse que no
falten hombres sin creencias i sin f6, que ban perdido el temor a
Dios i, por consecuencia inevitable, el respeto a la lei, hombres que
odian a la iglesia de Cristo i por tan to a sus ministros, seres, en
fin, cuyo tipo lia visto el mundo horrorizado en la comuna de
Paris.
Con matices mas o menos subidos, tales hombres marchan de
frente a la conquista de su sohado ideal: la sociedad sin Dios, la
familia sin vinculos sagrados, el individuo sin mas lei que su vo-
(10 Kj 11 « t. 40. ad Tlicodos, ]mp,
(11) D. TliorniiS 2. 2. q. 58 a. o.
322 MEMORIES CIEXTIF1CAS I LITER ARIAS.
luntad. Xi necesitan quo naclie los exite a sacudir la pereza I a
mezclarse en la politica. Solos que se encucntren o en escaslsimo
numere, buscaran proselitos i en compacta falanjc atacaran a la
aociedad para rehacerla a su man era. Xo los amilanan las derrotas,
no los escarmienta el fracaso; saben qne la audacia perseverante
es la palanca de Arqulmedes, eapaz de trastornar el mundo moral.
Han reinado ya en Mejico, Xueva Granada i Paris i aun gobier-
nan en Espafla e Italia.
En vista de esa actitud, ^cual sera la snerte inevitable de las
sociedades democraticas, si la accion de todos i cada uno se para-
liza por la inaccion? £ que es de nn bajel en medio de desbecha tor-
raenta, si pilotos i tripulacion contem plan ociosamente la braveza
de las olas? El trinnfo de los enemigos del orden sera inevitable,
i habran contribuido a el no solo los que les ban prestado ayuda
eficaz i posit iva, si no tainbien los que por inaccion ban suprimido
fuerzas bastante poderosas para imitilizar sus intentos. La lei del
equilibrio flsico i moral es qne para hacerbajar un plato de la ba-
lanza, tanto vale aumentar el peso del uno eomo disminuir el del
opuesto.
Ni se diga que la obligacion de oponerse a la invasion de malos
gobernantes pesa sobre la sociedad entera i no sobre cada indivi-
duo en particular; porque ademas de que seria absurdo suponer
una obligacion que gravara al mismo tiempo a todos i a ninguuo r
esa misma jeneralidad sirve para que nadie se escuse de cumplirla-
(jQuien esta cncargaclo en nna repiiblica, en pals constituido co-
mo el nucstro, de impedir que triunfe la politica anti-cristiana?
r ;Es acaso cl gobierno, o sea, el poder ejecutivo? Pero, ^quicn tiene
valor de cxijir esa in ter ven cion i cual tema recibe mas unifonne
modulacion que la prcscindencia del gobierno en la lucha electo¬
ral? d *Seni el congreso o las altas cortes dc justicia? Xo es esa su
atribucion ni nada pueden hacer cn tal sentido. ^Sera talvez el
elcro? Es verdad queen niucho pnedc contribuir a evitar el triun-
l‘o del m*d; pero sus esfuerzos seran impotentes i nulos sin la coo-
peracion de todos.
Lucgo, el cargo de salvar a la sociedad cuando se encuentra en
]>cligro recae sobre todos i cada uno dc los ciudad a nos; luego, cada
uno esta oldigado por oficio i por justicia a trabajar porque la pa-
tria sea rejida por hombres bonrados i cristianos i por leyes justas
e impedir que lo fuera por anti-cristianos.
ANALES ilE iiA U&lVElUltfAiL —OCTUfiltE DE 1871. 328
(Jada ciudUdano en las repiiblicas se Cncuentnt ea la situacion
de un centinela ea campaiia, de un piloto en navegacion o de un
conductor ea los feriocarrileis; el es responsible en los fracdso's 1
pCrdidas; ni le favOrCce la CScusa de no haber contribuido positi-
Vamente a Ids danoS; piles su descuido o iriaccion lo bacen Culpa¬
ble ante Dios i los hombres si acontecC algun siniestro.
2.° La caridad, reina de las virtudes i nornda de todas ellas, la
Caridad qiie da victa al alnla cristiana, exije tambien irriperiosa-
mente que el catolicd del siglo XIX tome su parte en Id direccion
social i eri la politica. La caridad^ o sea, el amor sdrito d Eiios i al
prujimo, pide que el hotnbre busqrie con todas veras lo que con-
tribuye a la gloria del nlismo Dios i al bien de sits hermanos, i
que se oponga con toda su enerjia d lo que menoscabe aquella
gloria i estO bien.
I G : qud cosa, pregunto, contribuye mas eficazmeate d la gloria
divina i d la salvacion de las almas que el que la sociedad sea v£~
jida cristianamente, que las leyes protejan i pronlulguen los de-
rechos de los hombres i ante todo los de Dios i que los gobernan-
tes sean los primeros servidores de Dios i del pueblo? i ^cual inhere
mayor injuria al Creador i sumerje a las naciones ea mas hondo
abisnlo que el qiie los lejisladores olviden los dictados de la eterna
justicla i lo’s ffiriridatarios usen de su poder para oprimir i confis-
Car las santas libertades de los ciudadanos? Ma permitereis, seho«
res, esplanar algo mis ideas en este doble punto.
La gloria de Dios eri el tierripo donsiste eri que el horribre reco*
hozca sit soberano domiriio, le riuda culto i observe sus marida-
mientoS; Los pecados, pries, i Sobre todo, los pecados publicos son
Cl mayor enemigo de la gloria divina, asi como la piedad i las
obras buenas practicadas sin ostentaciori, pero corf libertad glori -
fican dl padre que estd exi los tielos (12).
Ahora bien, la autoridad cristianamente ejercida, la autoridad
que comprenda sus deberes i tenga el suficiente valor de confesar-
los i cumplirlos, rro priede menos que desarrollar en la sociedad
el jermfen de vida espiritual i divina que ha depokitado 1 el cristia-
nismo. Leyes justas ampararan a la iglesia al misrrio tiempo que
protejan los' derechos de cada uno; las virtudes floreceran, i quien
(12) Matt. 5, v. 16,
A\ DE LA U,
324 MEMOiUAS CIENTIF1CAS I LITER ARIAS;
quiera servir a Dios i gozar de felicidad aca en la tlerra, eneontrs^
ra toda clase de facilidades. Porque el soberano, llamese poder le-
jislativo, judicial o ejecutivo, debe, como lo dice en cristiano i can-
doroso lenguaje el rei don Alonso, honrar a Dios en dos maneras •„
Da primera en mantener la Fe e los sus mandamientos, apre-
miando a los enemigos della 9 e honrando e guardando las Egle -
sias e los sus derechos e los sus servidores . La segunda guar¬
dando e manteniendo los pueblos e las jenies para dar a cada
uno justicia e dereeho en su lugar (13).
Supongamos ahora a manos impias empunando el tirnon del
Estado, imajinemonos a lejisladores i gobernantes sin fe aunando-
dose para imprimir a la nave social el rumbo de sus ideas. Por¬
que, preciso es no hacerse ilusiones, cada liombre constituido en
alto puesto querra siempre i anhelara, si fuerza mayor no se la
impide, por reducir a la practica sus teorias i realizar el ideal que
se ha formado. La guerra a Dios i a su Oristo se declarara con
temor desdeluego, i con hipocrecia, cuando se encuentren enfrente
de un pueblo cristiano, a quien les importa enganar. Los incredu-
los querran llamarse catolicos i se reservaran el privilejio de no'
creer en nada, se burlaran del Evanjelio, de los dogmas i del cul-
to, insultaran a la iglesia i aborreceran al papa, i se llamaran to-
davia discipulos de Jesucristo i catolicos sinceros; a un mismo
tiempo besaran al Maestro Divino i lo entregaran a sus verdugos;
Ave Rabbi , diran, i encargaran a sus complices que lo carguen
de cadenas i lo guarden con cuidado.
Esperemos un poco...— el tiempo necesario para reclutar
adeptos, para acostumbrar los oidos del pueblo a la blasfemia,
entonces, arrojada la mascara i escalados los altos puestos, no se
guardara consideracion de ningun j6nero, i quien mas injurie a
Dios, quien mas hiera a la iglesia sera aclamado como el mas be-
nem6rito. Se corrompera a la juventud por ensenanzas mentirosas
i anti-cristianas, se degradara el sacerdocio para privarlo del res-
peto de las in u died u mb res, se le reducira a mendicidad para que
no pueda hacer el bien; caera de la frente inmaculada de la igle¬
sia la esplendente corona de las ordenes relijiosas; i cuando se haya
blasfemado de toda verdad e insultado a toda virtud, el error i los
(IT La L Tit. 2. 'Part, 2,
ANALES DE LA UNlVERSlDAD.—OCTUBRE DE 1871. 325
vicios seran los soberanos omnipotentes en una sociedad que se
disuelve.
. AM estan la Italia i la Esparia de nuestros dias, alii Mejico i
Nueva-G-ranada pocos anos ha, para probar que no he henho una
pintura fantastica.
I <;cual ha sido la causa que ha acarreado a esas naciones,
antes mui catolicas, diluvio tan copioso de males i pecados, me*
noscabo tal de la gloria divina? No otra que la politica puesta al
servicio de la impiedad; los enemigos de Gris to se aduenaron del
poder, i sin atender al pueblo catolieo que oprimian, ni al mundo
que insultaban, pusieron en practica las falsas doctrinas que ellos
sostenian.
I ^ tod avia se preguntara si influye la politica en la suerte reli-
jiosa de las naciones, i si puede danar a los intereses de Dios?
Herodes persiguio al Dios nino para que no le arrebatase su
trono: los fariseos decretaron mas tarde su muerte ne veniant
romard et tollant regnum; Pilato lo 'condeno para no hacerse
enemigo del Cesar. jSiempre la mala politica aborreciendo a
Cristo!
^•Que fueron las diez grandes persecuciones del paganismo, qu6
la mancomunidad del senado romano, emperadores i prefectos
para ahogar en su sangre a la iglesia naciente> sino la politica al
servicio de la idolatrla? ^Qu6 es lo que ha dado vida i duracion a
todas las herejlas desde el arrianismo hasta el protestantismo sino
la proteccion que les han prestado los poderes terrenales, la poli¬
tica anti-catolica obrando i trabajando?
Si, la mala politica no solo influye en la relijion sino que es el
enemigo mas poderoso que Dios tiene aca sobre la tierra. Ella dis¬
pone dela fuerza bruta, del prestijio de la autoridad, maneja cau-
dales. halaga e intimida cuando quiere, sanciona injustas leyes (si
ese uombre merecen), escarnece a los servidores de Dios i los con-
dena como sediciosos, tienta i seduce, o hiere i mata. Los politicos
Neron, Dioclesiano, Juliano, Enrique VIII i otros de nuesta 6po-
ca estan ahl para confirmar mis asertos.
Hoi dia el eatolieismo tiene muclios i mui diversos enemigos.
A un mismo tiempo atacan con encarnizamiento a la Ciudadela
fundada sobre Pedro el protestantismo con sus mil negaciones, el
regalismo con sus usnrpaciones, el ateismo con sus blasfemias, la
falsa ciencia con sus ilusiones, el filosofisnio con sus calumnias i
326 M KM OKI AS CIKNTJFICAS l LITERAR1 AS.
cien i cien especies de adversarios que cada dia se rmiltiplican i
diversifican.
Cada caal de esos eneinigos es impotente para grandes males
tornado aisladamente; mas aim, dejados en libertad se cliocah
muchas veces, se combaten i devoran mutuamente. Pero hai entre
ellos un vinculo que solo, puede unirlos: tienen odio mortal a Cris-
to i a la iglesia. <;Quien se encargara de acercar esos mil elemen-
tos heterojeneos i lanzarlos corao un ejercito ordenado contra Dios
i los hombres? La politica anti-cristiana; ella sola tiene tal privi-
lejio. Permitidme dejar unos insiantes la palabra a un grande
obispo trances, Mgr. Parisis, en sus Casos de conciehcia.
“Lo que falta siempre a las doctrinas de la mentira suscitadas
contra la verdad divina es la unidad. No importa que se llamen
berejia o racionalismo, cisma o filosofia; siempre es imposible para
ellas reunir una multitud cualquiera bajo la autoridad de un sim-
bolo perraanente. Esta observacion hecha por los primeros apolo-
jistas de la relijon es vulgar en riuestros dias, especialmente desde
que la disolucion del pratestantismo en miiiones de fragmentos
dispersos i su resolucion en el escepticismo absoiuto, son ya hechos
solemnes i acontecimientos europeos.
“En este estado de division el error es radicalmente incapaz de
luchar con la majestuosa iglesia catoliea, siempre compact'd i
siempre la misma en la indestructible unidad de su doctrina i de
su cabeza.
“<;Quc hizo entonces el espiritu de mentira? No pudiendo reu¬
nir a sus partidarios bajo la direecion de una misma fe, discurrio
abanderizarlos bajo el estandarte de una misma potencia, i eonci-
bio el plan de otra unidad desconocida en los anteriores siglos
cristianos, la unidad politica, es decir, el plan de concentrar en
una sola mano todas las fuerzas materiales para someter i dirijir a
su arbitrio toda fuerza moral.
“Con este sistema convoco el principe del mundo a todos los
errores anti-catolicos, i les dijo: sois debiles, yo os protejere; sois
pobres, yo os llenare de riquezas; no teneis caudillos, os los dare:
ostais desunidos, yo os organizarei unire; os harefuertes i os dare
el trinnfo; solo os pido que no reconozcais otro amo superior a mi. ,r
llaic omnia tibi dabo si cadens adoravcris me (14).
Ill) Math, l v. 9.
ANALES DE LA UN1VERSIDAD.—OCTUBRE DE 1871. 327
I, comoclecia monseiior Parisis, as! sucedio, i eso es lo que se ha
visto i ,se ve en Europa i America, do quiera ha dominado la poli-
tica anti-cristiana. Los erroies mas estremos se hail unido, lbs
enemigos mas encarnizados se han reconciliado, perdonandose mu*
tuas ofensas, para atacar a la iglesia. Herodes i Pilato se han
convertido en amigos para condenar a Jesucristo.
Solo aducire un ejemplo palpitante. En 1867, el pobre empera-
dor de Austria Francisco Jos6, i digo pobre porque las debilida-
des fisicas i morales inspiran compasiom el emperadqr creyo qne
era conveniente para acallar los gritos feroces de la revolution*
cosmopolita el inangurar un gobierno anti-cristia.no. ^Sabeis co-
mo compuso su nuevo ministerio? Un protestante, M. de Beust,
fue el canciller; .ateos, josefistas e israelitas se repartieron los de-
mas sillones; i con acuerdo admirable derogaron el concordato,
espulsaron a la iglesia de la enseilanza, establecieron el matrimo-
nio civil, i tanadelante fueron en esa via, que los pueblos catolico3
del imperio, que lo son casi todos, empezaron a volver sus .ojos a
la Prusia protestante, que al menos no perseguia a la iglesia de
Cristo. Francisco Jose acaba de abrir los ojos ante el abismo cava-
do por su debilidad.
^Se necesitan todavia pruebas para demostrar que la politica.
anti-catolica es la grande enemiga.de DiosP <ji no lo es tambien
de los hombres? Seria una verdadera importnnidad razonar larga-
mente sobre este ultimo punto. La comuna de Paris ha hablado, i
en voz tan alta i fatidica que el mundo entero ha debido compren-
der loque es una sociedad francamente irrelijiosa.
Un antiguo liistoriador i filosofo, Plutarco, decia estas palabras;
“Recorred el universo i os sera posible encontrar ciudades sin mu-
rallas, sin letras, comercio, ni riquezas publicas i privadas; pero
no hallareis ninguna que no reconozca a la Divinidad, ninguna
que no orei ofrezca sacrifices en tiempo de calamidad” (15).
Si el buen Plutarco hubiera vivido en nuestros dias habria cam^
biado los ttiminos de su frase i habria diclio: u Dadme una sociedad
de ateos i vereis que mui pronto los muros de la ciudad caeran
derrurubados; el incendio i la devastation, paseados por manos de
sus propios hijos, destruiran los edificios i la riqueza publica i pri-
vada; nada de cultivo de las letras, nada de respeto a los sabios i
(15) In Colotcns,
328 MEMORIAS CIENTLFIC AS I LITER ARIAS.
a los ancianos; la vida i la propiedad no tendran amparo, i la8
santas leyes del pudor i honestidad seran pdblicamente pisoteadas
i escarnecidas.” Esto i mas se ha presenciado en la sociedad impia
inaugurada en marzo de 1871,
Paris esta clamando con sus ruinas, mil veces mas elocuentes
que todos los discursos, i no necesito anadir nada para sacar la
conclusion,
Luego, si el reinado de, la politica anti-cristiana es la mayor ca-
lamidad en el sentido relijioso i social, quien tenga caridad ; esto
es, amor verdadero a Dios i a los hombres por Dios, debecon todas
sus fuerzas trabajar por impedir ese reinado. Luego, quien teniendo
en su mano un voto con que sufragar se abstiene de haeerlo dejan-
do libre el campo a la impiedad, quien pudiendo inscribirse en el
numero de los electores se esconde en su casa, quien pudiendo ha-
blar, escribir o asociarse permanece mudo, quieto o aislado, o no
tiene amor a Dios i a su projimo o no comprende el primer deber
que le impone esta sublime virtud. Luego, en fin, no solo la justi-
cia sino tambien la caridad obligan al cristiano de nuestra epoca a
tomar parte en la politica.
Paso ahora a esponer las pruebas de autoridad, que abreviar6
mas de lo que quisiera para no abusar de vuestra benevolencia»
Comenzare por las Santas Escrituras.
LAS SAG Pw A DAS LETRAS.
^Tambien hablan de politica las Santas Escrituras? Si, que
hablan i con asombrosa claridad, porque el espiritu del Senor
que todo lo conoce todo tambien lo ha previsto.
En el libro I de los Macabeos se encuentra la cuestion politico-
relijiosa tal como la tratamos, planteada i decidida.
Despu6s de la cautividad de Babilonia, el pueblo judio era go-
bernado por los sumos sacerdotes i ancianos de Israel, i una oli-
garquia numerosa, o si se quiere, democracia restrinjida mantenia
desde mucho tiempo la paz i felicidad. Cada cual, segun el hermo-
so lenguaje de los libros santos, cultivaba su campo i dormia tran-
quilamente a la sombra de su parra.
Pero h6 aqui que tan envidiable Lienestar se ve repentinamente
perturbado. Algunos malos judios,'7iom&re5 inicuos , que deseaban
vrvir segun la costumbre de los jentilcs , se dirijeron al] rei Aiitio"
co, poderoso vecino de Israel, i le pidieron su ayuda para vivir a
ANALES DE LA UNIYERSlDAD.—OCT0BRE DE 1871. 329
su manera, quebrantando publicamente la lei de Moises, es decir,
la constitucion relijiosa i civil de aquella nacion. El rei de Siria
les presto favor, i poco despu6s 61 rnismo vino a la Judea apoyado
el sufrajio de muchos, o, como dirlamos en estilo moderno, 11a-
ruado por una minorla polltica que deseaba libertad de cultos, i
se apodero de las eiudades i mato a muclios de los judlos fieles;
puso guarniciones dejente perversa i entrego el mando a los mal-
vados i a israelitas que se vendieron a la iniquidad , convirtiendo-
se en lazo de perdicion (16) ; i prohibieron ofrecer holocaustos en
el templo de Dios, i la celebracion del sabado i las solemnidades;
se mando profanar el lugar santo, se ordeno comer carnes prokibi-
das i qne no se circuncidase a los ninos; i se erijeron por todas
partes altares a los ldolos.
Tales son las palabras del histoiiador sagrado al trazarnos e[
Idgubre cuadro que se ha repetido casi identicamente muchas ve-
ces en los siglos cristianos i que aun puede contemplarse el dia de
hoi en Italia, Espaha i algun otro pals.
Pero los israelitas fieles no consintieron en tamanas prevarica-
ciones; encabezados por el valiente Matatlas, heroe i padre de he¬
roes, se retiraron a la montana inaccesible de Modin. En vano los
comisionados de Antioco quisieron con halagos i amenazas arras-
trarlos al mal; encendidos los Macabeos en santo celo, mataron a
los ap6statas (que merecian la muerte segun la lei) i se declara-
ron jefes del pueblo fiel a Jehovah. Entonces se vieron estableci-
dos en Israel dos poderes politicos, el uno frente al otro: Antioco
i los prevaricadores, Matatlas i los observadores de la lei.
El Macabeo inspirado por Dios se levanto i empezo a recorrer
la ciudad diciendo: Todo el que tenga celo por la lei i quiera
permanecer fir me en^a alianza del Senor , sigame; i los dos libros
sagrados que llevan ese nombre de los Macabeos no son otra cosa
que la historia de los combates, derrctas a veces, i mas freeuente-
mente victorias, del partido santo de Matatlas i sus hijos. Despu6s
de un largo i porfiado batallar, el viejo caudillo se sintio proximo
a la muerte, i reuniendo a sus hijos i companeros, animado del
espiritu del Senor, les dirijio una magnlfica exhortacion que ter-
mina en estas significativas palabras: “Sed constantes, hijos mios,
iobrad vigorosamente_reunid a vosotros todos aquellos que
(16) I. Marchab. c. 1.
33Q 31EM0RIAS GIEKTIFICAS I LITERAR1AS.
pbserven la lei , i vengad a vuestro pueblo. Dad a las jentes su
merecido i sed solicitos en guardar los preceptos de la lei.”
d *Era licito, pregunto yo ahora, a lo.s Jsraelitas fieles guardar
la neutralidad entre Matatias i Antioco* entre el partido de Dios
i el de Belial P J^adje 1 q entendio asi i las palabras sagradas que
mandan raunirse a los Macabeos a todos los qus obseryan la lei no
^lejan la menor duda.
Hoi dia la causa de Dios no so decide en los campos de batalta
$ino eg las urpas i en la ppiniou. Lpego, todo el que tenga pelOr
por la honya (Je Dios i j^por q sus hermanos debe obrar vigorosa-
Wienie en defensci de. la lei\ rpunirse a los buepos i combatir a sus
adyersarips leal, pero en£rjiaamente.
A quien dude si nos eppoptramos en tiempos analogo$ a los de
Matatias sq]o le dire que escuche lo§ gritos i arqppazjps del pampo
pnemigo.
Lps Libras de los Reyes no sou tauipoco otra posa que una ala,-,
banza contiuua cle la politica santu i justa de los buenos reyes \
una reprepsion de la polltipa iujpia i fplaz de los rn^os. Dp los^
paises democratipps el rei ps ej pueblo, especialmente el pueblo,
elector; a pues, $e le apliea todp lo, que diGeu los Sagrados Li-
bros acerca de la obligation, estrecha que tieue el soberano de
ejercer su poderjjusta 1 relijlosamente i de pa dejar dominay a los
palos, por inacciop o complicidad.
La doctriqa del Sap to Evaryelia pgede reducirse a Ip qaridad \
a la pbnegacipn, i aipbas yirtp^es nos ipand a U prqcuray-con empe-
no lp gloria de Dios i e] bien dp ppestros b eri U an p s , aun cuando
para pllo tengamp? que cprgpr con el odio <\e Iqs malos i spc.rificar
nuestva propia tranquilidad. El reino de los cielos cuesfa violen -
cza, nos dipe, el Salvador, solo los ene%jicos coy,$ig%erk grreba -
iarlo es diflcil traducir la (gerza de aquelja espresion: violent i
rapiunf illud'{ 17). El que up aborreqea , es^o es, no desatienda,
cuando es pecesario, a su padrq, madre i aun, g sip propia edmg
^ or mi caw$a x no es dignp de mi (18), nos dice en otra parte.
D1 eg.pispip, pi respeto huraano, i la cobardia para confesar la fq
\ proclapiaif la yerdad son talvez los viejos que atacan mas de frente
pi Evanjelip, i esos vicios son precisamente los que de, ordinario
(17) Mail]. 11. V. 12.
(1 si) Luc. 14. v. 2Q,
AN ALES DE LA UNIVEHSIDAD.— OCTUBRE DE 1871. Sol
reducen a la inaccioq a ciertos cristianos cuaado se trata de la
vida publica. A1 que me confesare delante de los 'hombres, yo lo
confesare pop mjo delante de pii Padre celestial; mas al que Se
avergonzare de mi i de mi doctrina, yo tambienme avergonzare de
reputarlo por disdpulo, dice el Senor. Eu el reino de los cielos,
agregaba, sucede lo que a un lioinbre rico quo distrlbuye sus bie-
nes entre sus siervos, antes do partir a lejanas rejioues; a lino da
cinco talentos, a otro dos i a otro uno solo. Los dos primeros an-
mentan el capital con su trabajo i lo vuelven duplicado; el Senor
los premia largamente i les da parte en su gozo. Mas el tercero*
dominado por la pereza o la cobardla, esconde el talento i lo de-
vuelye sin inteies el dia de la cuenta. El Senor irritado fulmina
esta sentencia: Inutilem servum ejicite in tenehrcts epcteriores (19):
Tomad ese siervo inutil i arrojctdlo en las tinieblas esteviores, es
(decir, en el infierno, en lenguaje biblico.
Los Santos Padres reconocen unanimemente retratado en este
cuadro al cristiano egoista que se con ten ta con no cometer ciertos
pecados que deshonran, entregandose a la pore#u ; sin cuidarse de
jiacep buenas obras i de salvar a sus hermanos; al cristiano, po-
dr.emos npsotros afiadir, qqe eq los momentos solemnes en que se
decide la suerte political relijiosa de su patria se encierra en su
pasa i esclama con desden: nada me importa que se salve o se
condene todo el mundq cpn tal de viyir traiiqqilo i de salyariqe a
mi modo.
El valor es la virtud esencialmpnte evanjelica; diez i seis veces
repite el Salvador en el santo Evaqjelio estas palabras: ne timeatis,
nolite tened valor, no temais; siu el valor para
arrostrar persecucioqes i calurnnias, no liabria habido apustojes ni
martiresl el mundo adoraria todavia a Jupiter i a Venus.
Hai un libro sagrado, el i\pocalipsis, dictado por el Espiritti
Santo para afianzar la enerjia crigfciana eq todp.s, los siglos: en e
se de^criben en tqno profetioo las futuras luclias de la iglesia: ahi
esta la idolatria, ahi el mahometismo i la hprejia, alii Iambi en la
politica anti-cristiana: los hijos de Dios fonnpn el un ejprcito, los
de Belial el otro: riqen i combateq con exito diverso; i apnque lq
victoria final pertenece a la iglesia, hai epocas en que ^asta una
parte de los anjeles es arrastrada al abismo. I sobre el fragor de
(19) Math. 25. y. 30.
A. DE LA V.
332 HEMOItlAS C1ENTIFICAS I LITER. ARIAS.
las armas i el ruido del combate se oye mas alto la promesa clivi-
na: Vicenti dabo manna absconditum; qui vicerit, dabo illi po-
testatem; qui vicerit vestietur vestimentis albis (20): al soldado
({lie venza en el combate, le dar6, dice el Senor, el mana escondi-
do, lo hare participante de mi poder i lo coronare de gloria.
Podria citar todo el Apocalipsis, especialmente los capitulos 2.°,
3.° i 13. Pero creo que mi tesis esta abundantemente probada por
las Sagradas Letras. Permitidme citar ahora solo tres testos de
Padres de la iglesia; si tiempo hubiera, facil seria hasta centupli-
ear ese niimero.
LOS PADRES DK LA IGLESIA.
Tertuliano:
“Para combatir por Dios i por la patria todo liombre es solda-
do.” (Apolog. c. 2.)
San Agustin:
“Cada uno de los miembros de la familia cristiana deberia es-
tar, como los profetas i como Jesucristo, devorado por el celo de la
casa del Senor. Todos pertenecemos a esa casa, i el edificio mate¬
rial en que liabitamos no nos es mas propio que el edificio espiri-
tual, la iglesia, endonde se nos asegura la eterna salvacion. Si en
el primero empleais todo vuestro cuidado a fin de que el orden no
se perturbe, d *como podriais ser indiferentes a los desordenes que
se cometen en el segundoP Si veis a mi hermano correr a un lugar
indebido i teneis el celo santo del Senor, impedidle que marche,
con saludables amonestaciones, suplicadle, rogadle, usad de la
autoridad si la teneis, no descanseis ni desprecieis medio alguno.
Pero, si por el contrario sois frio espectador del desorden, indife-
rente i pusilanime; si solo os ocupais de vos mismo diciendo: ^que
nie importa lo que hacen los demasp bastante hago con salvarme,
acordaos del mal siervo del Evanjelio, condenado, no por rnalgastar
su talento, sino por no haberlo hecho fructificar.” (In Joan.
Tract. X. n. 9.)
San Juan Crisostomo:
“Nadie en este mundo vive solo para si: todas las profesioneg
civiles cslau ligadas para la utilidad jeneral i eso mismo sucede
(2()J A poc.il. C. 2 ct n.
ANALES DE LA UN1VERSIDAD.— OCTUBRE DE 1871 333
con mayor razon en el orden espiritual. De manera que solo se
vive en este mundo para utilidad de los demas. Lo contrario es
romper con la sociedad, renunciar a ser hombre i estar de mas en
la tierra.
“Pero ya escucho que me replicais: <ulebo abandonar mis asun-
tos por los de mi projimo?—Desenganaos; os servis a vosotros
mismos sirviendo a vuestros hermanos i es preciso tener siempre
delante la maxima de S. Pablo: quis infirmatur et ego non infir-
mor , quis scandalizatur et ego non nr or? (21)
“Cada uno para si, decis: nada me importa lo que liagan mis
projimos.—^ComoP veriais a vuestro hermano estraviarse, sin
atraerlo al buen camino, cuando la lei de Moises ordena levantar
la bestia caidaP por ventura j vale menos el alma de vuestro herma-
no?—Nada me importa mi projimo.—As! pensaba el primero que
profirio esa palabra: ipor ventura soi guar da de mi hermano?
Os asemejais a Cain, todos los males de la sociedad proceden
DE QUE LOS HOMBRES SE AISLAN I SE VUELVEN INDIFERENTES POR
el bien comun. —No estoi encargado del cuidado de mi hermano.
—<;I quien lo estara? (jsera el infiel que lo insulta i se rie de sus
debilidades? ^sera el demonio que lo tienta i que procura precipi-
tarlo en el abismo?” (G-uillon. Peres de VEglise . t. 25 p. 266).
Es imposible liallar nada mas elocuente que las palabras que
preceden.
LA HISTORIA I ESPERIENiUA.
Para no hacerme interminable, me veo precisado a suprimir com-
pletamente la prueba historica que no seria la menos completa ni
la menos luminosa.
Podria most)*ar a los cristianos desde los tiempos apostolicos es-
forzandose por convertir a la sociedad entera i no solo a sus indi-
viduos, a San Pablo predicando ante el Areopago, a Tertuliano,
San Justino, Atenagoras presentando al senado i emperadores ro-
manos sus inmortales apolojias, demostrando la nada de los dioses
del imperio i la divina aureola del cristianismo i pidiendo la de-
rogacion de inicuas leyes. Podria presentar a los obispos de Espa-
na, las Galias, Italia i Jermania desde el IV siglo creando i for-
mando esas naciones, cual amasa su barro el alfarero.
(21) II Choiiat. 11. v. 29.
*334
MEMORIAS C1ENTIFICAS I LITER ARIAS.
Podria senalar a los grandes papas de la edad media obligan-
do en nombre de Dios a los tiranos coronados a dar a sirs pueblos
paz i libertad; podria, en fin, recorriendo los tiempos, llegar hasta
Pio IX, que combate con la revolucion i dice sus deberes a pueblos
i reyes.
Pero la bora es eorta i prefiero tocar lijeramente un argumento
incontestable: la esperiencia de lo que pasa a nuestra vista.
Las dos teorias (si es que ambas merecen ese nombre) de l a
abstencion i de la intervention catolica en asuntos politicos han
sido ensayadas en dos paises europeos gobernados por el pari a-
mentarismo. Yeamos el resultado en ambos casos, i la prueba de^
exito llegara a ser decisiva. La esperiencia es la piedra de toque
de nna doctrina.
Hablo, senores, de la Espana i de la Beljiea.
Eu Espana, desde el famoso abrazo de Vergara i eaida de don
Carlos, los catolicos desalentados creyeron perdida su causa talvez
para siempre. Acostumbrados por el funesto regalismo a apoyarse-
demasiado en el brazo del monarca, juzgaron que si don Carlos no.
volvia al poder por alguna batalla o pronimciamienfco militar, no
podia liacerse otra cosa que llorar en silencio i esperar la accion*
de la Providencia. En vano hombres superiores ban querido liacer
salir de esa mortal apatia al pueblo espanol, que es todo catolico.
El inmortal Balmes, sacerdote , fundo un periodico politico en Bar¬
celona (la Sociedad ) con ese objeto; Donoso Cortes hizo escuchar
sus arengas inspiradas; Nocedal mas tarde i Aparici ban dicbo al
pueblo que era preciso correr a las urnas, asociarse, formal- clubs
i cnviar a las cortes diputados catolicos. Salvo casos escepcionales,,
ban predicado a sordos o a indiferentes.
Permitidme aqui, senores, casi en confianza de amistad, relata.
} r os un dialogo de que fui testigo presencial, liace algunos anos,.
entre un catolico cbileno i otro espanol, ambos feivorosos i gran,
des patriotas:
—Senor, dccia el ])rimero al espailol, sn pais esta mal: las cor¬
tes i las prens&s estan entregadas casi por coinpleto a la impiedad
al rojismo. No cstraiiftria ver pronto un estallido i ,saber que co-
jmenzaba 1111 a persecucion abierta contra la iglesia.
— No tonga Ud. cuidado, replicaba el segundo; el din que esos
cuat.ro babl adores de las cortes i del diarisrno quieran pasarse a
ANALES DE LA UNLVERSIDAD.—OCTUBliE 1 )E 1871. 335
tnayores, el catolico pueblo espaiiol los arrojara a puntapies. beran
doscientos a lo mas contra quince millones.
—Yo no participo de sn confianza. Mejor harian en combatir
en el campo de la politica; porque una minoria audaz puede do-
minar a un pueblo entero.
Los sucesos han venido a declarar quien tenia la razon. Los
templos del Senor derribados por mandato de la autoridad, los
conventos i seminaries convertidos en cuarteles; las iglesias que
quedaron en pie, saqueadas i profanadas; las virjenes del Sendr
mendigando pordioseras el pan que les ha arrebatado el gobiertio;
los enfermos de los hospitaler pereciendo de hambre porque ese
mismo gobierno se ha incautado (22) sus bienes; las cohferencias
de Sail Yicente de Paul, suprimidas; i las espensas de legumbres
i vestidos viejos para los pobres, incautadas tambidn i coniiscadas
en pro de los gobernantes. I para colmo de todo, la corona de
Carlos V i Felipe II puesta, no ya en subasta ptiblica, sino ofreci-
da a quienquiera recibirla. Sedan encima muchos millones: esta
adornada con los jirones de la purpura robada a Cristo i a sus
santds. <; Quien la quiere? Solo la admite el unico que podria ad-
initirla sobre la tierra, un lxijo de Victor ManueL
He aqui, senores, los efectos de la abstencion de los catolicos
en los asuntos de la politica. ;Que arrojen ahora a puntapids a don
Arhadeo i a sus cortesanos (23)! Pero volvamos el rostro i corU
templemos un memento a la Beljica.
La emancipacion de la Beljica, en 1830, fue ejecutadada casi
esclusivamente por los catolicos, en calidad de tales; piles se sabe
que las persecuciones de la fattatica Neerlanda fu6 lo que oblige a
hombres como De Theux, Merode, Gerlach a dar el grito de in¬
dependence. La Providencia corona sus esfaerzos con la victoria;
i los catolicos, con verdadera jenerosidad, otorgaron toda clase de
libertades a los disidentes, que eran en escasisimo m'miero.
(22) Incautar t palabra barbara usada para disfrazar el robo saerilego; eomo al
italiana ineommerare l la hispano-americana desamortizar, aplicada a los bienes
de la iglesia.
(23) Cuando sc trato en las eortes espanolas de la libertad de 1 cu’Itos defendida
por Castelar i los radicales, creyeron los catolicos detener en su camino a los re-
presentantes del pueblo presentando una peticion cubierta con ocho mitten c$ de
firmas: easi todos los qtfc sabian escribir en Espana. Los radicales se sonrieron al
ver aquellos limeios de papel i pasaron sobre la peticion. jTenian razon en son*
reirsc del candor de sus adversaries politicos!
3oG MEM0R1AS C1ENTIFICAS I UTERARIAS.
Sucedio lo que acontecc en los pueblos catolicos en que se da
libertad de cultos: aprovecharon de ella ; no los protestantes, que
condenados estan a incurable esterilidad, sino los malos catolicos,
los masones, los solidarios. Trabose la iucha, ardiente i sin des-
canso, en la prensa, la tribuna i los comicios. La Bdjica libre i
catolica tenia ministcrios i diputados catolicos, universidad, en-
sehanza, diarios i clubs politicos en armouia con sus creencias.
Los incredulos no podian tolerar ese estado de cosas. Ser venci-
dos en leal batalla i confesar quc la nacion no cstaba con ellos,
fue resignacion de que no se encontraron capaces. Apelaron a la
grita de las muchedumbres, a reuniones tumultuosas i a las pe-
dradas. En 1857 despedazaron las yidrieras del palacio del nuncio,
recorrierou la calles de Bruselas en ademan de guerra, i profirieron
;mueras! contra su manslsimo monarca. El rei Leopoldo tuvo
miedo, i dijo al ministerio catolico: idos a vuestra casa, i llamo a
los tnasones.
Aqui es el espectaculo mas interesante de este gran drama.
Los catolicos, espulsados de casi todos los puestos importantes, no
se desalientan. Redoblan de ardor i oponen club a club, asocia-
cion contra asociacion, siempre en minoria, pero siempre enerji-
cos, pelean trece auos de continuos reveces, i solo alcanzan ma-
yoria en julio de 1870. El rei de los belgas liamo al baron de
Anethan, uno de los catolicos mas prominentes, i le encargo la
formacion del ministerio; uu mes despues la camara se renovaba;
los catolicos obtenian una mayoria, que cs casi totalidad.
Pero^ jestraiia vicisitud de las cosas humanas, comun en esta
6poca! Los ulfcimos vapores nosanuncian que el baron de Anethan
lia tenido la debilidad de ordenar al cmbajador belga que acom-
pafie a Ptomaa Victor Manuel. La derechco se ha alarmado con
justicia, i por uno de sus ora do res ha interpelado al rninistro
del rei.
“Si el hecho es exacto, dice M. de Hemptinne, debo protestar
con toda la enerjia de mi alma contra el reconocimiento de la
usurpacion sacrilega de los Estados del papa.
“Lo siento por mi pais, i conjuro al sefior rninistro que nos d6
algunas esplicaciones que puedan tranquilizar a nuestras pobla-
ciones conmovidas i perturbadas por estc hecho.
“Si la orden de que hablo no ha sido dada, que no se d6 nunca.
Si esta dada i no ejecutada, que se retire; todavia es tiempo. ,,
AN ALES DE LA tJXlVERSLDAD.— OCTUTRE DE 1871. 337
;Honra i prez a la derecha belga, que comprende su noble mi-
sion! en ella no bai partidarios de Gerlach ni de Anethan, siuo
catolicos i patriotas (24).
I antes de dejar a ese simpatico pais, permitidme eitar en bre¬
ve el trozo de una pastoral de monsenor Malou, obispo de Brujes,
sobre el mismo tema de mi discurso: lleva la fecka de 8 de mayo
de 1863, i la tomo al acaso entre ciento que podria copiar. Sera
una prueba mas de mi proposicion i un ejemplo de lo que es la
B6ljica.
“Varias veces ya hemos tenido ocasion de recordaros una im-
portante obligacion de conciencia, la de ejercer vuestros derechos
electorales en las peligrosas crisis que vamos atravesando. Los
electores que voten por los candidatos catolicos o conservadores,
votaran en pro de la iglesia catolica, de sus derechos i de su li-
bertad: los que voten contra estos candidatos, votaran contra la
iglesia catolica i le negaran virtualmente su libertad i sus dere¬
chos.
“Aquino hai error posible. Todo elmundo entiende la cuestion
tal como os la hemos planteado.
“Considerad, por tan to, hermanos carisimos; considerad vos-
otros todos los que habeis recibido el bautismo de Jesucristo, lle-
gando por 61 a ser hijos de Dios i de la iglesia; considerad, os di-
go, a lo que os obliga vuestra calidad, nombre i lei de cristianos.
Examinad mui atentamente si en conciencia podeis negar a vues¬
tra madre, abandonandola a los embates de vuestros enemigos,
i cuando hayais comprendido bien la situacion, obrad conforme
vuestro corazon os dicte.
“Cruzarse de brazos ante situacion tal, seria hacer traicion a
vuestros mas sagrados deberes. Ni vuestras ocupaciones, por nu-
merosas que sean, ni vuestros habitos de quietud i de paz, ni
vuestra aversion al tumulto de los comicios electorales, os dispen-
sarian hoi el inmenso deber que la lei misma de Dios os impone;
es decir, el sostener vuestros derechos i los de vuestra relijion.
“Por consiguiente, es claro, hermanos carisimos, que no podeis
dar vuestros votos a los candidatos enemigos de la iglesia, cuales-
quiera que fueren por otra parte su amabilidad i deferencia en las
relaciones de la vida privada.
(24) El Ministerio did despues esplicaciou, que se secrcyeron satisfactovta?.
838 MiSMQiUAS GlEM'fFiCAS i lIteraiuAs,
“Hai adenlcIrS niilcllos entendimientos pervertidos por uria edu¬
cation indiferente o anti-eristiana^ i par malas lecturas; compa-
decect su desgracia; pero evitad sus seductiones, i no negueis tain-
poco Vuestra companion a las seducidos ? amad a todos como pta-
jimos vuestros; pero detestad sus intentos i sus obras: orad por
olios ; pero no votexs por olios ni con ellos.” (25)
Asi se piensa i se habla, i asi tambien se obra en la Beljica;
Alii cada ciudadano reconoee su campo i su bandera. No hai si-
tuaciories eqiiivocas m niedias tintas.- A un lado los catolicos,' &1
otro itici^dulosj aqul las asaciaciones piadosas, alii los solidarios
i la ‘International. Todos trabajan i nadie se crutfa de brazosj i
cuando llegan las epocas de la lucha electoral, el comite central
eatolico senala los candidatos, los curas los rccomiendan i los
obispos publican pastorales como la que he citado. No se presen-
cia el estrano fenomeno de ver catolicos votando por los- enemigos*
de sUs creencias i a hombres que van a la iglesia enviando por rc-
presentantes a la camara a los que maldicen del papa i los obis-
pos. A tales hombres se les compadece; pero no sc vota por ellos
ni con ellos.
Despu6s de esto se comprcnde la sitperabtfndancia de vida ca-
tolica que posee esa pequena nation: clla envio una lejio'rf de he¬
roes qite hicieron mordcr el polVo- cn Mentana a las bandas de
Garibaldi,, i que vendieron caras sus Vidas en setiembre de 1870.
Senores, estarcis fatigados i es precise c'oncluir. Dejo intactas
cien razones i cien autoridades que podria adueir; pero un enten-
dimiento recto no Uecesita dc tan largos razonamiento's para ser
convencido. Oreo haber probado ya suficientemente mi tesis i po-
der afirmar, como al priricipio, que la razon teolojica, las Sagradas'
Letras, los Padres dc la iglesia, la historia i la esperiencia nos
demuestran que en el tiempo presente cs para los' catolicos un de-
ber dc concieneia el tomar parte en la eosa publica, i especial -
mentc coinbatir la political anti-cristiana.
Pero antes de abandonar cste lugar, adonde no pod re’ venir sino'
nuii de tarde en tarde a tomar parte en vuestros trabajos, permi-
tidrae unas pocas palabras* acerc'a dc una grave cuestion, que es
el complemcnto nccesario de la proposition; que he defendido.
Hablo, seiiores, dc hi parte quo ePclero puede' i debe‘ tomar cn la
<2~) La l t* per an :a Tt e'e mayo de 13ij3
AXALES DE LA UNlVERUDAD.—OCTUBftE DE 1871. 339
cosa piiblica, o como se dice vulgarmente, de la intervencion del
clero en la polltica.
Me es imposible tratar a fondo esta delicada cuestion que exi-
jiria ud discurso tan estenso como el que acabo de leer, as! me li-
mitare a formular mis convicciones en la materia*
<jEs la politica sinonimo de fraude, intrigas i maniobras ilega-
les para obtener empleos piiblicos para si mismo o para los ami¬
gos? Piles entonces la politica es cosa mala i mui mala i prolii-
bida al eclesiastico; pero esnecesario prohibirla tambien al seglar,
pues este no tiene privilejio de quebrantar la lei natural i la po-
sitiva que condenau la falsia i el engario. En tal sentido la poli¬
tica es cosa mala en si misnia,
^Se entiende por politica el alistarse en un partido con el fin de
conseguir puestos lucrativos, honores i medro social, hacer una
especie de contrato de compania con los del mismo bando, facio
ut des , o facio ut facies? Pues la politica asi entendida es inde-
corosa en un lego, malisima i escandalosa en un sacerdote. Si al-
guien yiuiera a tentar al eclesiastico para que interviniese en tal
politica, deberia este responder lo que en igual circunstancia res-
pondieron los santos martires Juan i Paulo al proconsul Teren-
ciano: Si tuus Dominus est JvManus , Jiabeto pacem cum illo;
nobis non est nisi Dominus Jesus-Cristus: si tu senor es Juliano,
liaz alianza con 61; nosotros no tenemos otro Senor que Jesu-
cristo (26).
Pero restituyendo a las palabras su lejitimo sentido, jes politi¬
ca el gobierno de los Estados i su direccion por el camino de la
justicia i la virtud? ^se trata de cuestiones que afectan el orden
relijioso i moral de las naciones teorica i practicamente, como li-
bertad de cultos, sacramentos, bienes i libertad de la iglesia i
otras semejantes? ^se trata, enfin, de elevar al poder a hombres
irrelijiosos i eneraigos de la fe? Entonces dam os a la palabra po¬
litica el sentido que le lie dado en todo mi discurso, i las razones
que se ban alegado para probar el deber de cualquier cristiano
tienen un valor centuplicado refiriendose al sacerdote. El tiene
por oficio i por estado representar los intereses de Dios i de la igle ¬
sia i defenderlos con todas sus fuerzas; el es la luz del mundo i la
sal de la tierra, i debe dar a los demas el ejemplo de todas las vir-
(2(3j 2. a ant. de Laudes del OJIeio de los SS. Juan i Paulo.
A. »JS LA U.
14
340 MEMOUIAS CIENTITJCAS 1 LLTERARI AS.
tudes i debcser el primero encumplir con todos los deberes pu-
blicos i privados: en una palabra, el sacerdote no solo puede sino
que debe intervenir en politica, en este seutido, i su obligacion es
mas estreclia que la del simple fieL
Pero se atraer.a el odio de los que trabajan cn opucsto sentido.
En el caso supuesto, esos adversaries no pueden ser sino o eneini-
gos declarados de la iglesia n hombres enganados. El mas hermo-
so timbre de gloria del sacerdote es ser aborrecido por los prime-
ros: beati estis cum maledixerint vobis homines et persecuti vos
fuerint . metientes propter me. Con respeeto a los enganados
i seducidos ; su ntimero aumentara a medida que vean al sacerdote
guardar neutralidad i con ese fin suelen desearla los primeros.
Si el baudo opuesto a la iglesia obtiencel triunfo, vendra la per¬
secution. Los nialos en el poder perseguiran a la iglesia de todos
modos i en toda hipotesis; i si los catolicos lian de ser vencidos en
un pals, vale mas que sean derrotados como Yarron i Paulo Emi¬
lio, arruinando al vencedor, que el que bajen las annas eon Pos-
tnmio i pasen despues bajo las horcas de Caudio.
I ahora, seilores, solo me resta dar gracias a la Providencia
porque las importantes i fecuudas ideas que he desarrollado en
mi discurso son comprendidas i proclarnadas en nuestra patria
por muclios hombres tan catolicos como patriotas. Ellas han iza-
do una hennosa bandera ; la mas hermosa que levantarse puede
aca en la tierra, i han escrito cn sus pliegues estas dos palabras:
Relijion i Patria. ;Gloria a Dios ? ventura i paz a ellos! Al rede-
dor de ese estandartc se hail reuuido i continuarau reuniendose los
hombres de eorazon i dc fe; i en el dia que esas grandcs ideas
sean igualmente proclarnadas en todas las republicas americanas,
brillara para el mundo de Colon la estrella del mas glorioso i
magnifico porvenir.
Yo veo las dcmocracias cristianas, yo vco a los pueblos bauti-
zados venir a postrarse a los pies del Oris to, catolicos i libres,
prosperos i respetados. I Chile, nuestro querido Chile, tendra la
insigne gloria de luiber sido la primera entre sus liermanas de
Snd-Anierica en marchar con frente noble al gran fin que Dios
esta seualando a los pueblos del siglo XIX: fe i libertad. Ya creo
oir en lo alto de los cielos las voces anjelieas que anunciaron en
otro tiempo al mundo la nueva era de felicidad i oigo repetir los
ac<M)tos de lielou: \Gloria a Dios en las alturas i paz cn la tierra
a los hombres dc buena, es deeir, de cristiana ieuerjica voluntad!
|
Sankt Jakob in Haus is a municipality of the district Kitzbühel in the Austrian state of Tyrol.
References
Other websites
Settlements in Tyrol (state) |
Dichen Lachman (born 22 February 1982) is a Nepalese-born Australian actress and movie producer. She is best known for her roles in the television series Neighbours, Dollhouse, NCIS: Los Angeles, Hawaii Five-0, Agents of S.H.I.E.L.D. and CSI: Crime Scene Investigation.
Lachman was born in Kathmandu. Her mother is Tibetan and her father is an Australian of German ancestry. She grew up in Adelaide, South Australia. She moved to the United States in 2007 and lives in Los Angeles, California. She is married to Max Osinski and has one child.
References
Other websites
1982 births
Living people
Actors from Adelaide
Australian movie actors
Australian movie producers
Australian television actors
People from Kathmandu |
<p>I need to use <code>Server.MapPath()</code> to combine some files path that I store in the <code>web.config</code>.</p>
<p>However, since <code>Server.MapPath()</code> relies on the current HttpContext (I think), I am unable to do this. When trying to use the method, even though its "available", I get the following exception:</p>
<blockquote>
<p>Server operation is not available in this context.</p>
</blockquote>
<p>Is there another method that can map a web root relative directory such as <code>~/App_Data/</code> to the full physical path such as <code>C:\inetpub\wwwroot\project\App_data\</code> ?</p> |
A graviton is a hypothetical particle that 'transfers' gravitation's force (particles like this are known as gauge bosons) from its field. Gravitons have never been observed, directly or indirectly, however, there have been several theories that use gravitons to explain certain phenomena. For example, a theory that describes black holes by combining quantum mechanics and gravity, has been advanced by Georgi Dvali and Cesar Gomez, which suggests a black hole is "an overpacked bucket of gravitons". There are some theories that suggest that gravitons would make up a new group of particles, "attraction particles". CERN is currently smashing more particles using the Large Hadron Collider to try to find this particle.
The graviton applies a tiny force as it impacts the nuclei of atoms.
All atoms themselves have these graviton particles in orbit around them. If you gather a lot of atoms together the population of orbiting gravitons increases proportionately. As a result, a large asteroid for example will have more gravity than a small one.
Because the graviton is a particle that has force (gravity), it is classed as a gauge boson. Other gauge bosons include the photon, the gluon, and the W and Z particles.
If someone found one, it could lead to a theory which would join the four main physical forces: electromagnetism, gravity, strong force and weak force.
References
String theory
Relativity
Subatomic particles |
\3>^, AkCtR-, [\oC-T, Ho.
\ <A
XL-
'cA
V Vi v-'Vv- oA
S V» \ vi
<3ut 1 1 L ± i {
Cvivo <j - Iq".
^|J \'i ? d
,, ic"
M
k , *
’’ ^ ) '
.. '2 i
,< *-r<-
C fK o y
- Kj£
Uuv lS*-tl?r..
t> » ‘| :W'
«< %n~ ^
ZL-T-j
^Ac-
" 1 "
t, V> \ c \ (j
v,
<Av, * \
s*S «i\. » VA * «
VS'.,, t. v \ <n
■( ~, ^
V Vv ^ ®v V *5. V 0
XJ ’
'i v v V. t \ *
V-\"V »
« *
^ J f»A« l’ i V Xf) Q
«« * V
X J.&Gvvw
3
^ Ul^ u i Q
u
iv c
luX^-VV
V\
V 5> bU V Vv \
V
Tj c.-vv S. ,Cr
^ Cx^vcxvK^
^ V Uv t i ^\) fir c
0
»Uvv v 4 O v\<_
^ * ttxl>vvvy?v
"Vi v v\ As vjv Vl
V5 w
"-tv 1
VV U , l) U.V
Vu^As vjv \<^
H . o\vv.Vx ^
V 'L „ Cv_ !-• v *..-> u. w «, -
4\\\(vv\l
'irivv^ ^AduvVo^
V- ^ ^vvV/,
VV. *X£\v*y i. VcVv_
^vvv v vYr
-Y <U v ^ r- ^
^ Vv, , tl“
CxVvVi, V-v ^
Y x'VvvU.Lc,.^
£Q>.<^C\.aa1
^<av;
v>\, cv
^ V V1l '■» l V^Y yY
Yvvw^d
Vjv\<_
<»
K. > \ \ V tVV
-fcU^-co^-
Scott & Company’s
: i: ir-d
AUCTION’ SALE
COINS.
JULY 20th, 21th, 22th,
%
CATALOGUE
OF A
COLLECTION OF UNITED STATES
TO HE SOLD AT AUCTION BY
WM. SEEMULLER
AT HIS
JVew Auction Rooms, Aro. 11 South Charles Street,
ON
WEDNESDAY, DECEMBER 1st, 1880,
COMMENCING AT P. M.
pATALOGUED BY P^.pEO. . JA ASS A MOF\E,
No. 94 North Eutaw Street,
BALTIMORE, MD.
Who will attend to all bids for collectors living at a distance. The
Coins will be on exhibition at the rooms of the Auctioneer, on the day
of the sale.
N. B. — Where more than one piece is in a lot, bid so much on each
piece; except in proof sets they are so much for the set.
BALTIMORE:
Press of Isaac Frif.denwald, 103 W. Fayette St.
1880.
PREFACE.
Numismatists, collectors, and coin dealers, will notice that a coin sale in
Baltimore is something entirely new. This is the first sale of coins that has
ever been announced in Baltimore. In other cities it is a very common occur-
rence. This has not been for a want of taste on the part of Baltimoreans. Col-
lectors of numismatic curiosities are about as numerous here as elsewhere, and
some of the most interesting and valuable cabinets are owned in Baltimore.
Collectors are increasing very rapidly in Baltimore and throughout the State.
This sale will give amateurs an opportunity to obtain rare and desirable coins
to fill up their sets, and will no doubt excite an interest in an exceedingly inter-
esting and entertaining science.
The Numismatic Society of Baltimore (recently organized) will stimulate col-
lectors with renewed zeal. It is to be hoped that every gentleman in the State
interested in numismatics will join, and thus promote an object that will benefit
its members in acquiring a knowledge of the various curios that make up the
interesting study of numismatics.
The coins offered in this sale are duplicates that have accumulated. In cat-
aloguing them 1 have endeavored to describe them fairly, rather underestimating
than overestimating their condition.
I remain, respectfully, &c.,
GEO. W. MASSAMORE.
N. B. — Bids will be executed by the auctioneers and others for parties
unable to attend the sale, at a commission of 10 per cent.
MISCELLANEOUS LOT OF U. S. CENTS. WAR TOKENS. ETC,
No.
\% 1.
io 3.
iS 3.
4.
yo 5.
t 6.
S 7.
'o 8.
» 9.
10.
9 11.
i 12.
4- 13.
\ 14.
l» 15.
I* 16.
17.
18.
«1 19.
i> 20.
17 21.
r 22.
(i 23.
\ o 24.
Jo 25.
to 26.
Jo 27.
Date,
1793. Cent, chain, very poor.
1794. “ good.
1837. Feuchtwanger Cent, very good, scarce.
1762. Elizabeth Sixpence, lair, scarce.
1686. James II. Threepence, very fine.
Lot of small German coins, silver, good to uncirculated, 14 pieces.
Copy of the Jewish Shekel, fine.
1853. Brass Calender, good, size 24, rare.
War Tokens, Checks, etc., good to uncirculated, 32 pieces.
Spiel Marks, Checks, etc., “ “ 20 “
Brass Medal, Honesty is the best policy, uncirculated, size 13.
City Hall, New York, brass, fine, pierced, size 20.
1 Omnibus, 2 soda water Checks, very good, 3 pieces.
War Tokens, good to very fine, 7 pieces.
1837. Hard Times’ Tokens, fair to good, 5 pieces.
1837. “ “ “ different, very good, 2 pieces.
1837. Eagle on nest, fine, rare.
1837. Small Ship, reverse large full-rigged ship, fine, rare.
1834. Hog running, third heat, reverse bust of Jackson, fine, scarce.
1834. “ “ “ “ “ very fine, scarce.
1838. Locofoco on head, peculiar countenance, thick lips, etc., the only
one I have seen, very rare.
1760. George II. Halfpenny, and Mexican Cent, fair and good, 2 pieces.
1837. Hard Times’ Tokens, varieties, good, 3 pieces.
1804. U. S. Cent, altered date, fair.
1773. George III. Halfpenny, uncirculated, steel color, rare.
1797 and 1798. Cents, fair, 2 pieces.
1823. Cent, fair, scarce.
4
United States Cents.
UNITED STATES CENTS.
1,4-0
28.
1793.
140
29.
1793.
l.fo
30.
1793.
4.S o
31.
1793.
4-0
32.
1793.
So
CO
CO
1794.
3f
34.
1794.
4o
35.
1794.
36.
1795.
3o
37.
1795.
So
38.
1795.
if
39.
1795.
if
40.
1795.
1.0 if
41.,
1795.
Wo
42.
1796.
if
43.
1796.
»f
44.
1796.
i if
45.
1796.
if
46.
1796.
d o
47.
1796.
48.
1796.
49.
1797.
if
50.
1797.
Wreath, broad leaves, fair, reverse good, scarce.
Wreath, narrow leaves, fair to good, scarce.
Lettered edge, fair, scarce.
Wreath very good, color olive, desirable, rare.
Chain, poor, chain and one cent shows.
Maris, No. 36, fair. I 1794 cents are getting scarce
Maris, No. 21, short bust, very fair. / on account of collecting
Maris, No. 32, very good. ' varieties.
Thin planchet, good, but has small piece chipped from edge.
“ “ one cent high in wreath, fair, scarce.
“ “ “ in centre “ “ “
“ “ “ “ “ better “
u a (t u a fair u
Thick “ very good for this rare variety.
Liberty Cap, good, scarce.
“ “ very fair.
“ “ fair.
“ “ fair.
Fillet head, good, scarce.
“ “ very fair.
“ “ fair, 2 pieces.
Very good, scarce.
Good.
f 51.
b' 52.
iC 53.
54.
55.
3 56.
57.
N5° 58.
1797. Fair.
1797. Fair to poor, 3 pieces.
1798. Good.
1798. Very good.
1798. Broad milling, good.
1798. Fair and poor, 4 pieces.
1799. Poor, date plain, genuine, very rare in any condition.
1799. The finest impression I have ever seen. All the lines of the hair
show plainly, and the edge is sharp, showing that it has
never been in circulation much. I would not exchange it for
the one that sold at the Merrit sale for $40. Excessively rare
in this condition.
7/p 59.
1799.
Known as the ’98 die or variety,
very rare.
v 60.
1800.
Large and small, good, 2 pieces.
■f 61.
1800.
Fair.
C,62.
1800.
Poor, good dates, 2 pieces.
i x 63.
1800.
U Cl 2 u
I w 64.
1801.
Very fine, rale.
65.
1801.
Good.
lo 66.
1801.
Fair.
Very good, seldom seen better,
United States Cents.
5
67.
1802.
Very good.
i c 68.
1802.
Good.
\o 69.
1802.
Fair.
$ 70.
1802.
Fair.
-*o 71.
1803.
Barely circulated, slightly corroded.
8i~ 72.
1803.
Fine, beautiful color.
j 73.
1803.
Very good.
to 74.
1803.
Good.
C/v 75.
1808.
Good.
l*!W76.
1803.
Fair and good, 3 pieces.
C-.oc77.
1804.
Perfect die, very fair, good color, very rare.
».W 78.
1805.
Fine, olive color, rare.
4 a 79.
1805.
Good.
> i 80.
1805.
Fair.
to 81.
1805.
Poor, 2 pieces.
v o 82.
1805.
Poor, 2 pieces.
io« 83.
1806.
Fine, beautiful color, rare in this condition.
i*. 84.
1806.
Fine, but corroded some.
iY 85.
1806.
Very good.
>a 86.
1806.
Good.
lo 87.
1806.
Very fair.
■v* 88.
1806.
Fair and good, 2 pieces.
•)$ 89.
1807.
Fine.
90.
1807.
Good.
91.
1807.
Good.
■yo 92.
1807.
Over 1806, good.
lo 93.
1807.
Over 1806, fair, 2 pieces.
U 94.
1808.
Fine, for date, dark.
yn 95.
1808.
Good, dark.
lo 96.
1808.
Good.
i" 97.
1808.
Fair.
r 98.
1808.
Fair.
r 99.
1808.
Fair and poor, 2 pieces.
ytf 100.
1809.
Very line for this rare cent, has a slight cut from top of 9 to lower
part of 0.
101.
1809.
Good.
ti' 102.
1809.
Might be called good for date.
5o 103.
1809.
Fair, has several scratches.
loc 104.
1809.
Very fair.
105.
1810.
Very good.
O
U- k-
o
pa
1810.
Good.
o
o
-3
1810.
Good.
<0
o
00
1810.
Fair.
(r 109.
1810.
Fair, 3 pieces.
1 40 110.
1811.
Very fine, obverse not as good, rare thus.
5 0 111.
1811.
Good.
or iia.
1811.
Over 1810, good.
6
United States Cents.
1+0 113.
1811.
Over 1810, very fair.
tS" 114.
1811.
Over 1810, fair.
y] 115.
1811.
Over 1810, fair.
M 116.
1811.
Fair and poor, 2 pieces.
■\< 117.
1812.
Fine condition and color.
00
o
1812.
Very good.
IS- 119.
1812.
Good.
r 120.
1812.
Fair and good, 2 pieces.
v 121.
1812.
Fair and poor, 3 pieces.
^ 122.
1813.
Very good, scarce.
4o 123.
1813.
Good.
3f 124.
1813.
Good.
3S 125.
1813.
Good.
>o 126.
1813.
Fair, 2 pieces.
(* 127.
1813.
Poor, dates plain, 2 pieces.
io 128.
1814.
Fine.
(r 129.
1814.
Good.
r i3o.
1814.
Good, 2 pieces.
S’ 131.
1814.
Fair and good, 2 pieces.
3 132.
1814.
Fair and poor, 2 pieces.
IT 133.
1815.
None coined. Altered from
io 134.
1816.
Good.
v 135.
1816.
Fair, 2 pieces.
yf 136.
1817.
Thirteen Stars, fine.
rJS 137.
1817.
Fifteen “ good, scarce.
tO 138.
1817.
“ “ fair.
yo 139.
1818.
Good, perfect die.
f 140.
1818.
“ broken die.
13 141.
1819.
Very good.
r 142.
1820 and 1821. Fair, 2 pieces.
ir 143.
1821.
Very good for date, scarce.
io 144.
1821.
Good.
3 145.
1821.
Fair, 3 pieces.
U 146.
1822.
Good, getting scarce.
ih> 147.
1823.
Good, scarce.
148.
1823.
Good.
io 149.
1823.
Fair.
,0 150.
1823.
Fair, 2 pieces.
If 151.
1824.
Very good for date, scarce.
if 152.
1824.
Good.
S 153.
1824.
Fair, 2 pieces.
154.
1825.
Good, scarce.
if 155.
1825.
Good.
f 156.
1826 and 1827. Good, 2 pieces.
6057.
1827.
Very fine, light olive, scarce.
1 ,oo 158.
1828.
Very “ rich purple, “
Y 159.
1829.
Very “ light olive, “
United States Hale Cents.
7
y* 160.
1829.
Very line, light olive, scarce.
5 161.
1830.
Good, 2 pieces.
3 162.
1830 and 1831. Good, 2 pieces.
U 168.
1831.
Very tine, beautiful purple, scarce.
3.io 1(54.
1832.
Very “ light olive, “
t» 165.
1832.
Good, 1820 over 1819, lair, 2 pieces.
5 166.
1833.
Good, 2 pieces.
• >S" 167.
1837.
Beaded hair string, uncirculated, olive.
Mo 168.
1837.
Without beads, “ “
109.
1839.
Head of 1840, tine.
ir i7o.
1839.
Head of 1838, “
V 171.
1840.
Large and small dates, very good, 2 pieces.
r 172.
1842.
Good, 2 pieces.
5" 173-
1843.
Good, different reverses, 2 pieces.
to 174.
1844.
Good.
S 175.
1848.
Good.
{ o 176.
1849.
Light olive, uncirculated.
>• 177.
1850.
Uncirculated, silvered.
178.
1851.
Uncirculated, turning to light olive.
iJ'o 179.
1852.
Uncirculated, bright red.
180.
1852.
Uncirculated, “ “
jrisi.
1852.
Uncirculated, “ “
Vt 182.
1853.
Uncirculated, “ “
37 183.
1853.
Uncirculated, light olive.
33 184.
1853.
Uncirculated, “ “ scarce.
i% 185.
1856.
Uncirculated, “ “
M 186.
1856.
Uncirculated, bright red.
tp 187.
1857.
Large date, good, scarce.
if 188.
1857.
Small “ “ “
tl 189.
1857.
Large and small dates, 2 pieces.
UNITED STATES HALF CENTS
(, f 190.
1794.
Good, scarce.
if 191.
1794.
Fair.
if 192.
1795.
Fair, date poor.
)>' 193.
1797.
Good, scarce.
Jo 194.
1797.
Fair.
37 195.
1800.
Good.
if 196.
1800.
Fair, 2 pieces.
7 197.
1800.
Poor, dates plain, 4 pieces.
1 0 0 198.
1802.
Fair, scarce.
1 9 c 199.
1802.
Good, rare.
M 200.
1803.
Good, 2 pieces.
3 201.
1804.
Good, 2 pieces.
202.
1804.
Almost uncirculated.
8
Electrotypes.
4l
208.
1805.
Fine, but dark.
to
204.
1806.
Good.
>'
205.
1806.
Fair, 2 pieces.
IV
206.
1808.
Very good.
3
207.
1808.
Fair, 2 pieces.
r
208.
1809.
Very good.
r
209.
1809.
Good.
V
210.
1809.
Poor, 3 pieces.
So
211.
1810.
Very fine, scarce.
3 S'
212.
1810.
Very good.
}T
213.
1810.
Good.
f
214.
1810.
Fair.
3
215.
1810.
Poor and fair, 4 pieces.
4
216.
1810.
Very fair, 3 pieces.
1-00
217.
1811.
Good, rare.
(.?
218.
1811.
Very fair.
219.
1811.
Poor, 2 pieces.
6
220.
1826.
Fine.
r
221.
1826.
Very good.
s'
222.
1828.
Twelve Stars, good, scarce.
r
223.
1828.
Twelve “ fair.
224.
1829.
Very good.
r
225.
1829.
Good.
226.
1829.
Very fair, 2 pieces.
3
227.
1832.
Very good.
4
228.
1832.
Very good.
tv
229.
1834.
Fine.
230.
1834.
Good.
if
231.
1835.
Very fine.
r
232.
1835.
Fine.
V
233.
1835.
Good and fair, 2 pieces.
234.
1849.
Large date, almost uncirculated.
. 13
235.
1851.
Fine.
1
236.
1853.
Good.
U
237.
1853.
Very good.
4
238.
1853.
Very good and fair, 2 pieces.
?°
239.
1857.
Very fine.
It
240.
1857.
Good.
>■
241.
1857.
Different dates, fair to poor, 8 pieces.
242.
1856.
Very fine, scarce.
|£
243.
1851.
Very fine.
ELECTROTYPES
It
244.
1792.
Cent, eagle on a rock, very fine.
1 4
245.
1792.
Cent,
14
246.
1792.
Cent, parent of science and industry,
j-Ij
247.
1792.
Cent,
Nickle and Bronze U. S. (Joins.
!♦
a 6
248.
1793.
Half Cent, fair.
So
240.
1798.
Half Cent, uncirculated.
3*
250.
1694.
Carolina Elephant Cent, fine.
? &
251.
1737.
Granby Threepence, rev. 3 hammers, very good.
yv
252.
1737.
Granby Threepence, rev. broad axe, good.
lT
258.
1785.
Indian stars, Inimica Tyraunis, very fine.
NICKLE AND BRONZE U. S. COINS.
1 b
254.
1866.
Five Cent Piece, proof, rare.
10
255.
1867.
Five Cent Piece, very line, with and without rays.
1 U
256.
1864.
Two Cent Piece, uncirculated, scarce.
1 if
257.
1864.
Two Cent Piece, “ “
IU
258.
1865.
Two Cent Piece, “ “
isT
259.
1866.
Two Cent Piece, “ “
uT
260.
1867.
Two Cent Piece, “ “
if
261.
1868.
Two Cent Piece, “ “
ib'
262.
1869.
Two Cent Piece, “ “
ii
263.
1870.
Two Cent Piece, “ “
$.0
264.
1871.
Two Cent Piece, • “ “
265.
1872,
Two Cent Piece, good, “
l.(°
266.
1873.
Two Cent Piece, proof, only proofs struck, rare.
, »f 267.
1856.
Eagle Nickle Cent, very good, rare.
IA°
268.
1856.
Eagle Nickle Cent, fair, date good.
>b"
'269.
1876.
Three Cent Nickle, fine, scarce.
SILVER THREE CENT PIECES.
1
270.
1851.
Uncirculated, Philadelphia Mint, scarce.
lO
271.
1851.
Very good, Orleans Mint, scarce.
10
272.
1852.
Fine.
3
273.
1852.
Very good.
<6
274.
1853.
Very good.
10
275.
1854.
Very good, scarce.
£•
276.
1855.
Very- good, rare.
IV
277.
1855.
Good, rare.
It,
278.
1856.
Fine, scarce.
1 v
279.
1857.
Very fine, scarce.
IV’ 280.
1858.
Good.
? •
281.
1859.
Uncirculated, scarce.
>*■
282.
1860.
Uncirculated, scarce.
*
283.
1860.
Uncirculated, scarce.
284.
1861.
Uncirculated, scarce.
285.
1862,
Uncirculated, scarce.
286.
1862.
Uncirculated, scarce.
V*
287.
1868.
Good, dark, scarce.
3*
288.
1871.
Proof, scarce.
289.
1872.
Proof, reverse scratched, scarce.
290.
Very good, all different dates, 5 pieces.
10
United States Half Dimes.
p‘ 291.
I To 292.
293.
M 294.
% 295.
io 296.
% 297.
U 298.
% 299.
U 300.
H 301.
lo 302.
1 303.
£) 304.
1 305.
lo 306.
^ 307.
1 308.
f\ 309.
1 310.
U, 311.
io 312.
u 313.
s 314.
to 315.
(, 316.
v>p 317.
(.io 318.
,?f 319.
l 320.
321.
3.>f 322.
3.°a 323.
7 k » 324.
iy0 325.
326.
itj 327.
328.
329.
if-iS 330.
I To 331.
ilo 332.
UNITED STATES HALF DIMES.
1795. Good, scarce.
1801. Rarely fair, date good, rare.
1803. Very poor, date scarcely discernible.
1829. Uncirculated, brilliant, scarce in this condition.
1830. Very good.
1831. Very good.
1832. Very fine.
1833. Very good.
1834. Very good.
1835. Good.
1837. Head of Liberty, uncirculated.
1837. Liberty, seated, without stars, good.
1838. Fine.
1839. Good.
1840. Good.
1842. Very good.
1844. Good, scarce.
1845. 8, 9, good, 3 pieces.
1850. Fine, O. Mint.
1856. 7, 8, fine, P. Mint.
1859. Fine, O. Mint.
1857. Uncirculated, P. Mint.
1853. Uncirculated, P. Mint.
1860. Uncirculated, P. Mint, brilliant.
1862. Uncirculated, P. Mint.
1829, to 1862, good to uncirculated, 13 pieces.
U. S. DOLLARS, PROOF SETS, &c.
1799. Very good.
1804. Altered from a very good 1803, but poorly done.
1853. Fine, rare.
1853. Fine, rare.
1856. Very good, rare.
1857. Fine, rare.
1857. Fine, rare.
1859. Strictly uncirculated, brilliant as a proof, rare thus.
1859. Very fine.
1870. Very fine.
1879. Brilliant proof trade dollar, none but proofs struck, very scarce.
1860. Proof set, 7 pieces, scarce.
1877. The rarest proof set since 1858, 8 pieces, all brilliant.
1880. Brilliant proof set, 8 pieces, has the trade and bland dollars, none
but proofs struck of the trade.
1874. Trade dollar, brilliant, proof, scarce.
1859. Silver dollar, very fine.
United States Half Dollars, Quarters and Dimes. 1 1
<| xtT -133.
J.u 334.
US- 335.
}J 336.
io 337.
1 338.
To 339.
so 340.
341.
n 342.
> 343.
to 344.
fe 345.
5 o o 34b.
•pT 347.
348.
tr 349.
<j f 350.
i$>S 351.
4* 353.
(* 353.
iS 354.
. . O 355.
y* 356.
J<"357.
ft 358.
O' 359.
3 * 360.
3® 361.
J s> 362.
/»' 363.
Jo 364.
Jo 365.
To 366.
Jf 367.
jy 368.
3 f 369.
) o 370.
•VT371.
1799. Cent, everything plain, shows the ear, eye, most of the lines of the
hair, has small nick between the upper portion of the nines,
barely touching the first one, color olive. This is certainly a
good 1799 cent, and is guaranteed genuine. A genuine 1799
cent in any condition is very rare.
1809. Cent, line in condition and color, rare.
1819. Cent, uncirculated, olive, scarce.
1797. Half cent, good, scarce.
1783. Cent, Washington and Independence, fine.
1783. Cent, different, 2 pieces, fair.
1855. Pattern cent, uncirculated, rare.
1838. Am I not a woman and a sister, fine, scarce.
1773. Virginia halfpenny, fine, scarce.
1847. Liberia cent, line, scarce.
U. S. HALF DOLLARS, QUARTERS AND DIMES.
1795. Half Dollar, good, scarce.
1806. Sharp fine.
1807. Large planchet and wide milling, very good.
1815. Fair, rare.
1842. Barely circulated, scarce.
1845. Fine.
1845. Barely circulated, very scarce in this condition.
1851. Philadelphia Mint, fine, rare.
1866. Without In God we trust, good, rare.
Quarter Dollars.
1805. Very fair, scarce.
1806. Very good, “
1806. Over 1805, very fair, scarce.
1807. Very good.
1815. Very good, rare.
1815. Poor, dates show, 2 pieces.
1818. Very good.
1818. Good.
1820. Very good, small date.
1820. Good, large date.
1820. Fair, large and small dates, 2 pieces.
1821. Fair.
1825. Good.
1835. Barely circulated, scarce.
1834. Uncirculated, scarce.
1834. Very fine.
1835. Very fine.
1837. Fine.
1851. Good.
1852. Very fine, scarce.
12
United States Dimes.
Dimes.
3.4"# 372.
7/ 373.
3* 374.
7 i 375.
\ so 376.
*<> 377.
vv 378.
u 379.
w 380.
v v 381.
u 382.
So 383.
l* 384.
j-o 385.
I a 386.
Gf 387.
3f 388.
if 389.
if 390.
^ 391.
II 392.
393.
394.
i Gj 395.
1 v o 396.
Vr 397.
kC 398.
ff 399.
1 to 400.
3f 401.
3® 402.
i-oS" 403.
\ ci.o6 404.
70 405.
if 0 406.
1802. Very good, very rare.
1803. Barely fair, rare.
1805. Fair.
1807. Good, scarce.
1811. Very good, rare.
1814. Very good.
1814. Poor, 2 pieces.
1820. Good.
1821. Large date, good.
1821. Small dates, good.
1821. Fair, 2 pieces.
1823. Fine.
1823. Good and fair, 2 pieces.
1824. Good.
1824. Fair, 2 pieces.
1827. Barely circulated.
1827. Fine.
1828. Small date, good, scarce.
1828. Small date, fair.
1829. Barely circulated.
1831, 1832. Good, 2 pieces.
1833, 1834, 1835, 1836, 1837. Good, 5 pieces.
1838, 1839, 1840, 1841. Good, 4 pieces.
1844. Fair, 2 pieces, scarce.
1846. Good, rare.
1874. Small proof set, scarce.
1875. Small
1876. Small
1877. Small “ very rare.
1878. Small
1879. Small
1873. Small “ very rare on account of the two cent piece, none
but proofs were struck.
A full set of U. S. copper Cents from 1793 to 1857. The 1793 is good, the
1799 and 1804 are poor, the balance run from fair to fine, and
are a very desirable set to an amateur collector. It is next to
impossible to find such a set in circulation. They are nicely
arranged on a board.
1879. Half dollar, rare.
1879. Quarter dollar, rare.
(X.Vv'-V S" 5
*
/
3 8060 00047 5988
|
The Doubs is a river in eastern France and western Switzerland. It is a left tributary of the Saône river that flows through the Bourgogne-Franche-Comté region and the French-speaking Switzerland.
The Doubs department is named after this river.
Geography
The Doubs river has a length of and a drainage basin with an area of .
Its average yearly discharge (volume of water which passes through a section of the river per unit of time) is at Neublans-Abergement, a commune in the Jura department near the confluence of the Doubs and the Saône.
Average monthly discharge (m3/s) at Neublans-Abergement (52 years)
Course
The Doubs river starts in the commune of Mouthel in the Doubs department, at an altitude of about in the Jura Mountains near the French-Swiss border. Then it flows to the northeast and pass through the Lac de Saint-Point lake and forms the border between France and Switzerland for several kilometres before going into Switzerland, into the canton of Jura, in the region known as Clos du Doubs. The waterfall named as Saut du Doubs on the French-Swiss border. Then the river turns to the west and gets back into France. Finally, the river flows to southwest to join the Saône river.
The Doubs river flows through one region and three departments in France, and two cantons (Neuchâtel and Jura) in Switzerland. It flows through the following communes, among others:
Bourgogne-Franche-Comté region (first part)
Doubs: Pontarlier
Switzerland: Saint-Ursanne in the Jura canton
Bourgogne-Franche-Comté region (second part)
Doubs: Besançon
Jura: Dole
Saône-et-Loire: Verdun-sur-le-Doubs
The river forms several lakes:
Lac des Brenets (elevation: )
Lac de Moron (elevation: )
Lac de Biaufond (elevation: )
The Doubs river flows into the Saône river as a leftt tributary in the city of Verdun-sur-le-Doubs.
Main tributaries
The main tributaries, over 30 km long, of the Doubs river are:
Left tributaries:
Drugeon - 35.5 km
Dessoubre - 33.3 km
Clauge - 35.4 km
Loue - 122.2 km
Orain - 39 km
Guyotte - 41.1 km
Right tributaries:
Allaine - 65 km
Hydroelectricity
The Doubs is used for electricity generation (hydroelectricity). Among several hydroelectric stations, the most important are the Dam of Châtelot, tall, and the Dam of Refrain, tall.
Gallery
Related pages
List of rivers of France
List of rivers of Switzerland
References
Rivers of France
Rivers of Switzerland
Bourgogne-Franche-Comté |
<pre><code>class A
{
protected:
string word;
};
class B
{
protected:
string word;
};
class Derived: public A, public B
{
};
</code></pre>
<p>How would the accessibility of the variable <code>word</code> be affected in <code>Derived</code>? How would I resolve it?</p> |
Alburnoides holciki is a type of freshwater fish. It lives in Afghanistan, Iran and Turkmenistan.
References
Freshwater fish |
^
H.A\. /
J. t-.,
*..' 0-> .
EK-LIBRIS
HEW-MORRISON
Kmm^mms
MAHBH-HAHH
DHOMHNULL MUNRO,
LE
lAIN MORASTAN,
MAILLE HI
MARBH-ROIKN
AONGHAS MUNRO,
GILLEASBUIG MAC-GILL'-IOSA,
GL ASCH U:
CLO-BHUAILTE LE GILLEASBUIG ?,IAC-NA-CEARDADH,
62 SRAID EARRAGHAIDHEIL.
J87Ji.
LAURI5T0N CASTLEI
|l.lBRAF^/;::CESSmHf
ROIMH-RADH.
Ili>-NEADH am marblira'.ni a leauas air an "f'alrean chùii-" agus ainmeil, Dòmh-
null Muuro, leis an duino cliomasach dhiaclhaidh .1 dh' eug 0 cheann ghoirid 's ua
Hearadh, lain Moristan, mu'm faoidte a ràdh an lìi dh'eug e, "gu'n do thuit
Uachdaran agus duine mòr ann an Israel," agus d'am b'f heàrr "lìi a bhìiis, no lìi
a bhreith," neach nach d'fhìigaleithideile'saChinneach-Ghhidhealach athaobh
a ghibhtean, agus a thàlann niar Bhùrd-
Paigadh an duiue cHùteach so DòmhnuU Munro, an sgìre-Phort-righ 's an Eil-
e;\n sgiathanach, mu'n cuaiit do'n bhliadhna 1773. Agus chaill e 'f hradharc
aun an làitheiin òige leis a Bhric, mu'n d'f hosgail an Tigheama sùilean inntinn,
gu bhi a faicinn agus a' cur an ceill, saibhreas do-rannsachaidh Chriosd d'a cho-
pheacaich, a thaobh an robh iadsan dall ge d' bha fradharc an sùl aca. Bhhsaich
o air a bhliadhna 1830. An dfigh na stiùbhardachd a f hnair e o'n Tighearua a
choimhlionadh gu dìleas, a chum gloir Dhe, agus slàinte iomadh aunan neo-
bhìismhoi d'am bheil "a chuid is mò beò gus a nis, ach tha cuid diubh nan ca-
dal." 'San lìi an robh aineolas agus dorchadas a còmhdachadh na Tire agus nach
robh "guth an turtu'r, achainmigr'a chUiinntinn innte," gidheadh 'san IJi dHor-
cha sin thog e suas 'na aonar Bratach, agus Fianuis losa Criosd, agus chum e
suas iad araon gu treun gu Ih, a chiìche, an aghaidh iomadh doinionn uamhasach
a sh»5id air, is gann is urrainn do dhaoine, anns an lìi mheagh-bhlàth so a thuig-
: inn, no a ghabhail a stigh, e thaobh "gun do sheas an Tighearua làimh ris, agus
gu'n do neartaich se e, do bhrìgh gu'n do mheas e dìleas e."
Cha bhiodh e dhomhsa, ach ionann is dìomhain facal a ràdh mu chlih an
duùic dhiadhaidh so "oir bha deadh-theist aige o na h-uile dhaoine, agus o'n
fhìrinn ièin" agus ged bhithinnse cho comasach, agos cho fòghluimte ri aon
duine 'san Tir, cha tigeadh aon ni a b'urrainn mi 'radh mu dhtìbhinn, ach
ìaIo,, fada goirid air ua tha'n Dìui .so foin a' cur an ceill d'a chliù.
I. M. G.
ACHOSTXCK.
Anns am bheil a cheud liHr do g'ach sreath a deannmh suas nafacill a lean-
as: Roimhradh beatha Dhomhnuil Mrinro.
R iiibhse tha guth anns an dìin so
0 ' hTchd siubhail an f hàsaich,
I s tha 'g imeachd 'nar tràillean
M ar ri sJitan na truaigh' ;
H 0 ! nach gabh sibh gu tràthail
R is a' ghlaodh tha o'n àirde
A nn an tròcair shaor gràsmhor
D hè trid fìibhair an Uain ;
H -'àr ro mhòr, a's creach IJùdir
D huibh bidh cinnteach mur tìir sibh,
0 bhinn pheacannan grìiineil,
B ha 'gar taladh 's gach uah',
H -aon tha feumach an trdth '» air.
E isdibh cuireadh na slàinte
A gus gealladh 'na ghràdh dhuibh,
T hogas dhàsan sibh suas.
H o! grad theich 's thig na chòdhail
A ghabhail seUbh air a thròcair,
D hainguich briathran a bheòil dhuibh,
H -timhghar mòr bhi 'teachd dlùth
0 'n tha gealladh a' ghlòire;
M òr mu ghabhas tu còir air,
H o! dean cabhag 's e'n t'òir ort.
N uair tha chòmhla neo-dhùint'.
U aith' bidh do sgaradh do-bhiònach
1 meachd t-anma gu dòruinn.
L eis gach mallachd a's dòlas
M ar do thròcair nach lùb.
U ! bidh do Idir-sgrios gu'n dòcha.s.
N i gu'n f heum bidh do dheòir dhuit,
R ìgh nan dùl dheanamh tròcair
0 rt raa dheònaioh a n'm.
I. M.
MARBHRANF
DHOMHNULL MUNRO
Bidli cuimlm' is iomradh an còmhnuidh
Air iia fireanaibh còire,
Dli-iìUaich Criosd na thròcair
A chum na glòire tha shuas,
Is Ijidh an dàn so na chòmhradh,
A' cuir an cèill ann an òrdugh,
Chù is beus an deadh ògiaich
Dòmhnull Munro 'ua mòr-bhuadh,
A dhaingnich fianuis na chòir-san
Ann an los' fhad's l)u bheò e,
'Sa shaoithrich dian ann an còmhrao-,
Air taobh a' ghlòn-' fad a chuairt'
Fo àrd-bhrataich na mòrachd,
'Sna ghal^h e dion ann an dòchas
Fo'n ghabh e fasgadh an còmhnuidh
'Sa bha 'ga chòmhdach mu'n cuairt,
'S aobhar iundrain 'san uair's thu
Do mhòr àireamh mu'n cuairt duit,
A rinn thn f hàgail nan truaghain
Fo throni smuairin a'd' dhèigh,
Na lìonas t'àite cha d'fhuair iad
Ann an gibhtean 'sam buadhan :
Leis gach tìodhUica kiachmhor
A thàinig 'nuas ort o nèamh,
'S mar rinn gràs an ath-nuadhach
Anns gach pàirt thu cho buadhach :
'Si nì ro àrd e r'a kiaidh dhomh.
(j!u a diiiir Vìau uair 80 au ceiU ;
'S gun mo cliomas acli suaracli,
(lus do tlieist thogail suas leam,
'S gun mo cliliù-s' ort ach luatha
(t' a cur aii', snuadli do p^hlan-sgèimh
Fhuaradh creidimh o Dhia leat
Air an ìo1)airt (ihoimhlìonta,
Dhaingnich còir tha neo-chrìochnach
Dhuit gu sìorruidh 'na shìtli,
Fhuair thu'n Spiorad mar thìodhLac
A rinn do hhuadhan a riaghladh,
Chum an cleachdadh 'na rian-san
A rinn do lìonadh le 'gliaol :
Ghineadh clann ann an Criosd leat,
Air do Ì3hrollach chuir cìochau
Chum an altrom mar chìochrain,
Le bainne iiorghlan gun ghaoid,
Lag u's làidir 's am meudachd,
A rèir am fàis anns an diadhachd,
Mar stiìibhard glic riun thu'm biadhadh
Oir r)lia'n fhialaclid dlioibh saor.
Bha thu 'd'fhirean treun buadhach
Air carraig slàinte do-ghluaiste ;
Bu shaighcleir dìleas bha stuam' tlm
Gu treun toirt buaidh air feachd nàmh
Gidheadh mar naomh fad do chuairte,
Anns an t-saoghal cha d'f huaradli^
Aite fuirich bhiodh buan leat,
Gu gal)hail suaimlmeis no t:iirah,
( 'hum thu agad na f huair thu
\Sna h-uilc ceum anns na ghluais thu,
'S tu coiseachd teann le dian lua,s-ruith
A cluim na duais 'bha o'u h-àrd.
'8 ge à' blia do uìiimluk'aii iuu'n cuairt diiit
A' ciir nan geimliloau gu cruaidh ort,
Do dliliglie Chriosd t-fhear còir-fuasglaidh
Vìvà d'fhuair an dial.)hul uait càiL
Bha do bhuadhauuan uàdurr'
O's ceaun mhòrain 'uar là-ue,
Farsuiug fosgailt' ani pàirtibh
Mar thaisgeach làu bha do chridh' :
'S tu gabhail l)eachd air mhodh àraid
Air gioir a's mòrachd an àrd righ,
Air oibre cruthaichte a làmhsan
. 'San doimhne, air làr, 's os do cheaun,
'S do fhradharc sìd ged do dh'fhàg thu
Ri aimsir t-òige 'n ad' phàisde,
Fhuair thu dìibladh na àite
Gu d' imgadh, slàiutc an Righ,
Och mo bhròu 's m'aobhar nàire
Ge d' tha mi mealtuiun mo dhà shùil,
Nach robh mi faicinn mar bha tliu
Ki faiciun 's iad ort a dhìth.
Leis mar lionadh o'n àird' thu
Leis o-ach tiodlaca oTàsmhor,
A chur rian air do phàirtibh
A' theagasg chàich air gach àni
o _o _ o
Lc faire dionaidh bu ghnàth leat
Bhi cur aii ceill dha do chàirdeau,
Oach inueal gieusaidh bha'u nàmhaid
A' cur an àird' gus an call,
'S tu faicinn cuilbheartan Shàtain
A' sgrios uam mìltean gu'u teàruadh
Bha t'anam fìreanta cràiteach
'S do clnidhe 'ga fhàsgadh 'gu teaun
'S a thaobh mar ghleusadh le sràs thu
'S le beò eud clium aii slàinte,
'S tric a dh'eubli tbu nacli b'fheaird iad
Luchd-teagaisg fàs nam balg mall.
Is aobhar nàire do nihòran
A shealbhaich tàlannan mòra,
'Sa thogadh suas an am fòghlum
Fo ainm bhi beò 's iad fo'n bliàs,
Nach d' ruith a' choi-lige còmldadh
A chumail coiseachd 'san ròd ruit,
A ghhic an crann na do dhòrnaibh,
'S nach d' sheal ri d' bheò air do shàil
0 nach do bhrist iad na còrdaibh,
A cheangail teann ris an f hcòil iad
A dh'fhag neo-fheumail 'nan lò iad,
Gu sliochd thoirt beò a' chum fàis,
Is nach robh 'ii anmaibh an còmhnuidh
Fo chumhachd teagaisg am ìjeòil duibh,
A dh'fhàgadh èifeachdach beòthail
E 'shluagh ro'-òrduicht' saor ghràis.
Is mar a lionadh le eud thu
Mar shearraig nuadh bhiodh gu reubadh,
Air taobh aobhar an Lèigh sin,
A leighis creuchdan do chridh'
Tiiogadh lianuis gu treun leat,
An aghaidh teagaisg 's mi-bheusan
Chinn-iùil nan dall bha gun leir-sinn,
'S nan naimhdean geur a bh'aig los'
Mar bacadh tròcair JMhic Dhe iad,
Pbinn tlni dhearbhadh 'sa sheuhidh
Air dlioibh bhi trom fo'n an-èibhinn
Gur sgrios-lèir dhoil)h bu chrìocli,
'S cha b'ann a mhàin le do bheul
A rinji thu 'chaismeachd sin èigheach,
i
'S clo b'.Mtha sìr clmr au ceill doibli
Gu'm b'aon bha ceusd thu lc Criosd.
"S ni bha ghnàtli 'ga do lcònadh
Bhi faicinn rian an hichd-trcòraich,
An aghaidh 'n tcagaisg 's an còlais
Air rcachdaibli glòrmhor 'n àrd-rigli,
'Sa toirt dearbhaidhcan mòr air,
A' chliìi th'air gràsan lehòbhah
'S an guàtli toirt fianuis 'sa còmhdach,
Nach b'ionann lìcòil doiljh is cridh';
Freumh gach uilc l^hi fo'n ch]còca
Gaol an airgiod Ì3U mhò lcò
Mar shaiblu'cas 's buannachd a b'òirdheirc
Na mashidh 's bròn fo chuing Chriosd,
'San cleachdadh fèin air an dòigh sin
'Se toirt na l^reige da'n còmhradh,
'Sa mhuinntir eudmhor an còmhnuidh
Fo lotaibh mòra da'n trìd.
'S ge d' bha dìomhanas sgrìobhta
'Na do shealladh gach aon uair,
Air o-ach ni bh'anus an t-saoo-hal
o _ _ o
De'n d'rinneadh ìodhail do mheall,
A's ann bhiodh t'anam fo ìoghnadh
Ag amharc nitheanaibh tìmeil,
'S tu faicinn liimh fir do ghaoil annt'
0 ! b'e do shìochaint gacli àm
Bhiodh tu sealbhachadh milseachd,
Anns an tròcair a' b'ìsle
'S ann a mheasadh a prls leat,
'Se luach na h-ìobairt a bh'ann
'S ged bu gheall-daingnich iad daoniinii
Dhuit-s' air lànachd t'Fhir-saoraidh
'imcliioll-gheàrrta liha do chridh' 1
eo,
10
Gu dlìitli air Chriosd o's do elieann.
'Nuair bu dlìiitli' bliiodli do cliòmliradli
Air uitlie talmliaidh no feòlmhor,
Bha 'n earail naomh a thug Pòl dhuit
An cleachdadh l^eò na do chrìdh',
Bhiodh do chainnt an deadh òrdugh
Fo bhhis ìir-labliraidh an còmhnuidh,
Le salann gràis n, chum f òghluim
'S cha b'ann gu connspaid no strì,
Bhiodh t-inntinn shuas ris a' ghlòir sin
Air 'n do dhaingnicheadh còir dhuit ;
Lìont' le iongantas sòkiis
'S tu 'mealtuinn dòchais làn-chinnt,
Air na beannachdan mòra
Tha'n co-cheangall sìorruidh na tròcair
Tre'n mheasadh tìm leat ro òirdheirc
Ach air mhodh sònraicht' ro f haoin.
Ge d' mheasadh aimsir diom-lnian leat
Mheasadh tìm leat ro luachmhor,
A chleachdadh dicholl a's cruadail
Air taobh an Uain fad do là,
Do shìochaint fèin 'dlieanamh suas ris
Cha b'e a mhàin bh'ort mar ualhxch,
Ach anmaibh ghràsmhor a shhiaigh-san
A thogail suas dha do ghnàth,
'S o'n ghabh thu chuing air do ghuailibh
Gu dol tre dheuchainnean cruaidhe
B'e do chrìoch mar f hear-cuairte,
Do thoradh suas a bhi fàs
'S do shìiil a ghnàth togta suas ris,
An dùil ri gràs an àrd-bhuachaiU'
A chum do shaothair 'bhi buadhach,
Gu amnail)h truagh 'thoirt gu slàinte'.
11
Bha tliii truacauta bàiglieil
Ris na braighdean bii tniilleir,
A bha 'naii ciomaich aig Sàtan
'(tcIU ciimail làidir fo dhaors',
';S t 'inuidh thròcair làu grà<:lh dhoibh
Ge d' b'iad do naimhdeau ';5 t'eascàirdean
B'e t'fhioi- dhhrachd tre ghràs doibh
Gu seaJbhaicht' shiint' leo gach aou
A tliaobh do chaoimhueis do d' chàirdean
A bha tre Chriosd duit ua 'm bràithrean,
'S ann bha do mhaoth-chridh' gu làthail
'Our thairis làn doibh le gaol,
'S t .1 giidau ìomhaidh au t' Slànuighear
Auus gMch buaidh agus pàirt dhiot,
'kj mòr a chìte ua d' f hàiltiìjh
Deth 'uaomhachd àluiuu ro chaomh.
Fhuair tliu ueart 'ua do ghìdrdeiu
Gu bhi gieachd auu au tàbhachd,
Fo na h-ah'ui nach do dh' fhailnich
Rinn treuu thu 's làidir fo d' cheauu,
A chaidh a mach 's gach cruaidh chàs leat
Au aghaidh armailt au uàmhaid
Air 'n tugadh buaidh fad do là leat,
Ge d' bha e ghnàth ort au geall
Ach fo cheanuard do shlàiute
Bhriith do nàimhdean fo do' shàiltibh
Is chuir thu ruaig anns gach blàr orr',
'S do chhudiieamh sàitht' aunt gu teanu
Bhiodli amldadh mòr air feaclid Shàtaiu.
Ao- èisdeachd gieusaidh do chlàrsaich,
fs t'ioUach f huaimneach buaidli-làraich,
'N uair Ijliiodh au àirc ua do chàmp.
'S mar bha t'aumhuiuu achd làthail
12
A' ciir fciini aÌL- ìu- giiràs leat,
B'e do blieiLs blii fcin-àicheil
Cia cho àrd 's bhiodh do bhiiaich,
'S faire shònraicht' a ghnàth ort
Nach deanta dìmeas no tàire,
An cor iosal air gràs leat
Ach g'a àrdachadh suas :
Cha b'ann le lòchran a mhìin
A dh'imich Dòmhull tre'n fhàsach,
Ach ola an còmhnuid o'n llnachd
Nach do thràigh fad do chuairt,
Tre fhèin-fhiosrachadh gràsmhcr
'S tric a theao-aiso- thu ch^ch e,
Nach b'ann uatha fèin a bha'n sPunts
Ach tre fheartaibh blàth fuil an Uain.
Do sholus naomh rinu thu leanmhuimi
Le cogais mhaoth agus anmhunn,
Is t-intinn chaomh cho ueo-mharbhant'
O's ceann na tahnhuiun do ghnàth,
Fhuair thu'n saoohal na chealo;air
Le bhrionnal l)aoth cho neo-earbsach,
'S gun chuir thu thaobh e le 'shalchar
Mar phlaosgaibh falamha gun stàth,
Bu ghaisgeach treun thu 'bha cahna
An aghaidh scisdeadh nan garbh-chath,
'S tu air do ghleusadh fo t-àrmachd
Uchd-èididh 's ceann-bhcairt na slàint',
Gach ni bha'n dèigh air sgrios t'anma
Einn thu cheusadh 's amìiarbhadh,
Is chlaoidh thu'n fhèin toirt beul balljh dhi
Gu'n chomas hibhraidh ach gràs.
Bha do bhuadhaibh 's do ghràsaibh
A' co-chòrdadh a'un fhàillinn,
13
Gcd blia'n f licoil 's a gatli sàitlitc
Le tcaclidair Sliàtaiu a'd dhcigli^
B'flùor fhcar-leanmliuiun air Paul thu
Fad do ehuairte tre'n f iicisach,
'GÌLdan ualhich au ìdaich
Is cùrani gnàthaicht' an trcud,
Bha'n ro-chriram-san hxthail
A' luaidh dlùth riut mu t-àirnibh,
Is eaUach trom aig cathair-gràis oit
Far 'm bu ghnàth lcat bhi treun,
'S an Spiorad uchdmhacaich o'n àird ort
Aig eighcach suas ri d' naomh Abua,
G u n cumte suas iad 's gach gàbhadh
A chum 's nach tàrkdh dhoibh bcud.
Thugadh gliocas a's ciall duit
A gÌdacadìi shionnach chum dionaidh,
Dearcan òg nan crann-fìona
Mu'n rachadh 'n crìonadh 's iad niaoth,
Bha do phuincibh cho fìor-ghlan
'S cho geur-rannsachail dìomhair,
'S nach tugte fasgadh do shion lcat
A ìjhacadh diadhachd le daors' ;
Is t' fhaiciU dlùth mar an ceudna
Nacli mìichte gràs cia cho ìosal,
A dh' fhaodadh Sàtan le 'liontaibh
A chumail shìos fo chruth gaoid,
A ch 'cumail taic' ris lc dian-spairn
An aghaidh innleachd an diabhuil,
'S an t-ionmhas Km bha o Dhia dhuit
'Cuir buil air t'iarrtuis gu saor.
"N uair dh' fhosgladh suas duit gu tìahiidh
S^òr na'm beannachclan siorruidh,
'S a rinneadh stiìibhard le Dia dhiot
A chum a riagiiladli i>ii «aur,
Bliiodli pailtca.s lòiu do ua cìocraicli
Is uisge beò do ua li-ìotmlioir,
'S do ua leòutaibli sàr-iocslilàiut
A ghlauadli iorbliail gach gaoid,
Gach soitheach fahimli bhiodh lìoute
Dheth 'u ohx a' dhìoladh ua fiachau,
'S cha bhiodh aou diubh uach riaraicht'
A uuas bho lìoutachd ua maoiu
Oir bha 'n t-ioumhas ud sìorruidh,
Is creidimh 'gabhail coimhlionaidh
Air ua geal'ail^h iou-mhianuuicht';
A cuau neo-chriochuuicht' a ghaoiL
Gheibheadh lomnochdaicli èideadh
Ts l^albhain fosghidh am bèil auu,
'S lotau chridheachan rèubta
Leigheas chreuchdan is leòu,
A 'ueach bha caillte l^hiodh deadli-sgeul air
Is gheibheadh aumhuiuneachd trèiue,
'Sa neach bha'u dorchadas lèirsinu
Is laisge au eusLaintich treoir
Is luil)hre a' glanadh o 'brèiue,
'S gacli cneidh-ghalair uo eucail
Is uisgibh lordain làn eifeachd,
Gu"n toirt gu sgeimh mar bu choir,
Dh'fhàs Abana ueo-spèiseil
'S fhuaradh Parphur guu fheum dlioibh
Buailt' le plàighneau ua h-Eiphit,
'S an uillt nacli f'.nidte leò an ol.
'S au uair a shileadh au driìichd ort
Bu treuu an gleachdair thu 'g ìu'uuigh,
'S do chridh' teth cho maoth-bhrìiite
'S tu taOTadh dlùth trìd au Uaiu,
1.5
T'iimiclli f:>liniidli ;m goiir-tllmraclul
Fo fhrasailjli Llàtli nan gràs ùraich,
A' mealtnnn làthaircafhd a' ghni'iise
Is deatach tìiise a' dol suas,
B'fhearde neart na caol-sumid' sin
Is b'fheairde taic na cuile bhrùite,
Toradh blà t'iobairt-chìibhraidh
Dheth 'n oLa ìmgaidh a nuas
Gh(nbheadh doill an sabh-shiil ann
Is l)acaich h'unmaich gn sunntach,
S rach' òighean cadail o dhìisal
Is mairbli a' dhìisgadh o'n suain.
Leis cho eòlach sa dh'fhàs thu
Air fear-casaid nam bràithrean,
Tha ri foireigneadh an àlaich
'S gan toirt a ghnàth leis a thaoibh,
Bha do mhaoth-chridh' cho bàigheil
'S gu'n rach' tu sios air a sgàthsan,
Do'n doimlme g'an teàrnadh
'San toirt o mhìiig an droch aoin,
^Ga leantuinn fèin air an sàiltibh
A chum 'nam baideil a b'àirde,
Do chruth chosamhlachd Shàtain
Ei obair gràis anns na naoimh,
Is ciiram mòr ort mu'n tàrladh
Le Prionnsa Thìrus an àrdain,
Gu'n sgriosta a h-aon diubh le bàs
An neo-thimchioll-gheàrrt' ann an crldh'.
'Nuair ghairmeadh t'auam do n t-suaimhneas,
Dh'ullaich àrd righ nam buadh dhuit
Bu ghoirt cràiteach an sluagh sin,
A bha mu'n cuairt ort a ghnàth
Bu fhrasach deòir air an gTuaidhean,
IG
'Saii cridlie leòiiito fo cliriiaidli-cluis
Do tliigli 1)11 Bliòcliim e 'n uair siii,
Lc gal naii triiaglian tliii clli'fhàg,
'S clia li'ioglmadli mòr ged bii cluTiaidh,
Air fuil 'm air feòil do tìioirt natìia
Sàr|oid'-altrum clio luaclimhor
A thogail suas uath' cho tràth,
'S ge d' ìj'aobhar bhroine e cho luath leo
'Sa chaiU iad comunn an uasail,
Bha caoimhneil carthannoch trusail
S' an anmaibh fuaighte ruit an gràdh.
Bha thu'd cliobhidr gu fuasgladli
Air na bochdau fo thuairgneìidÌ!.
Bhiodh aig osnaich fo smuairin
Fo thuinn 's mi-shuaimhneis an sàs,
B' iuchair-f liosghxidh blia l)uadhach
Air cor ncin deòraidh 's nnn truaghan
A bhiodh le Sàtan g'am buaireaclh
'S 'g an cur 's gach uair fo chruaidh-chàs
Is iomadh eire a's uallnch
iV bhiodh ro throm air an guailnibh,
O'n d'fhuaradh saors' iomadh uair leò
'N uair ghhioidhte suas leat nan ainm,
'Sa speaìgta an cuibhreach gu luath dhiìi
Fo ghiallaibh bàis bhiodh làn-bhuaidh ac'
'S bhiodh cliu snor ghràis a dol suas h.'ò
Cìium giòir àrd-ì.)huachai]l an slàiute,
'Nuair thigeadh 'n làn sin a uuas ort
Gheibheadh peacaich iom'-ruaigte,
Fo dhìteadh cogais 's làn uamhais
'S fo throm uallach a's sgìth,
Fois do'n inntinn thonn-luaisgte
Saorsa o gheimhlichibh cruaidhe.
17
'S;m Spioracl naomli gii trcun buadhacli
'Gan toirt gu suaimlnicas lc sith,
'San crldhe rcòit bha fo'n fhuair-dhcalt
Thiii'cadli bcò lc crith-o-hluasad,
Ts anail bheòil Eigh nan sluagh ort
A' tcachd a nuas mar thrcun ^gliaoith,
'S am fcar bu trcise 'sc n uachdar
Is creach an t-Sàtain ga fuasgladh,
'S bhiodh ceòl do ghàirdeachais fuaimneach.
Toirt soTÌos ah' cluain an droch-aoin.
o
Fhuair thu gealladh ro àraidh
A chiomhhonadh a'd' là dliuit,
Clann do chloinne fo àrach
An t-30Ìsgeil glniismhoir ri d' linn,
Kìgh nan uamhas 'nuair thàinig
Cha d'chuir e fuathas no sgàth ort,
Cha robh gath ann a' bhìis dhuit
Ach gairm o àmhghar gu sìth,
Thàinig sàmhradh an àigh ort
Theich gach duibhre agus sgàilc,
'S cha tig oidhche gu bràth ort
Do sholus làn bidh a chaoidh,
Dh' fhìig thu Senir 's Amana
'S gach lcòmhan's bèisd a bha tàmh annt'
Do bhcinn a mhirr is tùis alocs
Thug Aingle thu'n làthair an Righ.
'S ged tha do chomhar air fhalmh'cha'
Shìos fo fhòidcan na tahnhuinn,
Tha t-fhianuis beò gu bith-habhraidh
Ivis na h-aingiclli 'san t-saoghal,
'S mar tig gràs orr' ri aimsir
'Gan toh't bcò trc'n ath-ghineamhuinn
Chi iad Domhul oed dh' f halbh e.
18
A' teaclid iin armailt iian naomli
A nuas o ncamli clium a dliearbliadli,
Nacli breug no sgieò blia na sliean'ciias
'Sa cliur Amen ri binn-dliamnaidli;
An dream a dhearmaid an saors',
A dh'iounsuidli leir-sgrios d'an aumaibh
Gu ifrinn-theiuteacli g'an tearbadh,
Gu cuau ueo-clnìochuach ga'n tean'cas
Do dh'ionmhas feiro'c nach tràio'h.
o o
'S sin au t-ìiit am bi a ghairstinu
Anns na lasraichean feirge,
Is gath na cogais g'an teirbhcart
'S Deimhuibh foirèigueach g'an cràdh,
'N àmhuun ghoilteach is deirge,
Is tonn air thon a sìor ghairm dhoibh
Air peanas peacaidh ni's gairge,
'Sa dol an gairbhead gach tràth
O'n chuir iad cìil ris an tairgsc,
l>idh teas na furueis nis seirbhe
'Sa deatach smìiidreach bidh doirbh dhoibh
Guu dùil ri teauacas gu bràth,
'S ma mlieas iad Domhull air mhearachainu
'Nuair chuir c'u ceill doibh an amaladh,
lusidli sìorruidheachd d'an auamaibh
Gu'r iad gu dearbh' a bha baoth.
Ach 'ii àm Ijhi tioual an iarmaid
A ghiueadh leisan an Criosda,
Na shaothair-ghràidh auns an fhionlios
Trc flieartaibh siol chur uan grls,
'Sa thèid an gairm-san gu fìahridh
G'an togail suas auns an neulaibh
Au còdhail àrd-righ ua sìochaint
An culaidh chiataich gun sal,
19
'Sa sheasas Domlinull 'na f hianuis
Air ccanu a shlioclid nan cruth-fìorghlan
Na thrusgau maiscach gcal sgiamhach,
Lc gnìiis gun fhiamh ach gcan-gràidh
'San GLaodh c'n àird le bcul lìonta,
Feuch mis' sa chlann 'thug Dia dhomh
A' mhcaltuinn sòlais ion-mhianuuicht',
An tobair shlorruidh nach tràigh.
O'n fhuair iad fois ann an Criosda
Lc'n chuir iad dòchas 'na ìobairt
Tre chrcidimh bcò air fhuil phrìscil,
Bhiodh dhoibh mar ioc-slàint' an slàint'
Air dhoibh bhi 'g osnaich gu h-ìosal,
Bha corp a bhàis dhoiljh na Phriosan
'S gcd bha gicachd ris na phian doilìh
Bha suaimhneas sior'uidh do'u ghrìidh,
B'e sud an sòLas a lion iad
An dùilan còmhnuidh làn mhiann air,
'S 'nuair thig co-Limh an triall dhoibh
'S iad làn choimhhonta na làthak,
Bithidh aobhar gloraich air Dia ac'
Feadh linn nan linntibh gu- sìorruidh,
Gu'n ghairmeadh Dòmhull g'an spionadh
A mach d liontan a bhìiis.
Ach tha thu nis anns na nèamhan
Le d' chlàrsaich òir air ìu^-ghleusadh,
'S cha Lagaich fuaim a cuid teudan
0 shcinn laoidh eibhinn an Uain,
Cha chuir sruth Bhàbiloin eis ort
0 sheinn air gloir nan làithcan rèite,
Chriochnuich Ijròn Ijuthaibh Chedair,
'S cha'n i tir j^.Ihcsech do chuairt,
Ach ionad Còmhnuidh an De sin
20
A rinn le 'ghlòir do làn-eideadh,
Cha tig sgleò air do leirsinn
'S cha'n fhaicear dcnr air do ghruaidh,
Is gearain cniitcach fo dheuchainn
Cha tig gu bràth o do bheul ann,
Ach sonas lànachd nach trdig thu
Le Aingle treun ort mu'n cuairt.
'S neo-fhoirf eachd an tràthsa
Tha mar easbhuidh a mhàin ort,
Nach robh corp diomhair an t-Slànuighoar
'N iomlàineachd leat shuas,
Ach na àm thig an là sin
'S nach bi easbhuidli no fàilinn,
Air bhùiUenn dhetli lànachd
'Nuair thig an t'àrd-Righ a nuas,
Bìdli an cuirp mar ghlaine a' dearsadh
Air a glanadh 'san àmhuimm,
'Sa'n loisgear suas na h-eas-cairdean
Le'n d'rinneadh tàir air an Uan,
'S bìdh an anma gcal a sìi' dhcah'adli
'San com cho cuimte san aon nàdur,
An aonachd ghlòrmhor ro àkiinn
Nach sgar am bàs gu bith-bhuau.
Ach tha sinnc air ar fàgail
As do dhdigh anns aa fhàsach,
A dol fo lAròn tre ghleann-Bhàca
'Sa Dhe bi ghnàth air ar stiuir,
'S lìon do thobraichcan làn dhuiun
Slochdaibh dìonach nco-thràighte,
'S tlìoir dhuinn cìochan bhios slàinteil
Mu'n teid sinn bàs leis a ghrìiid,
Thoir sinn beò lc t'ùr-ghràsaibh
'S daingnich còir dhuinn na t'fhàbhar.
21
'S ullaicli lòu dhuiuu g'ar n'àracli
'S bi fciu a gluìàtli aig ar bìiird
Tlioir dhuiuu iuucalaibh-t-àir'uidh
A chum g'uu dcòthhiir ar sàth lciuu,
Do ioumhas sòlais ua lìiuachd
Tha'u cliabh au t-Slànuighear chiìiiu.
Cum bho dhiou o na tairbh sinn
Oir tha'u l)ìiircich a' sch-m ruinn,
'S diou fo'd sgàil sinu o ghairbhinu
Droch cuideachd choirbtc a mlii-riiiu,
Dcau ro chiuutcach do ghah'm dhuiuu
Sgcaduich diougmhalt' fo t-airm siuu,
'S deau dhiun saighdcaran eirm.seacli
Is aimsir dhoh"bh oirnn teachd dliith,
Dion o chlosaich a' mliairbh sinn
'S dìon o thrombaid ua foirm sinn,
Na biodh t'fhacal gun tairbhe
Ach ro shoirbheasach dhuiun
Na fàg au' cladach na failbh' sinn
Thoh' fo sgàil nan craobh-paihne siun,
'S bi na d' dhìon o gach stoirm dhuiuu
Is ueul ua feirge o's ar ceann.
ROI M H~RAD H.
"BiDH cuimlinc is iomradli maUi a cliaoidli air an fhlreiu." 'S c cuid da na
h-aobliaran a th' air siu; air tìis gu bhi 'nochdadh saoibhrcas gi-àis D6 ann am
muinutir anns an robh tomhas mòr dheth a' dealrachadh a mach. A rìs bu
chòir cliù dhaoine diadhaidh a bha ann roimhe so a bhi 'brosnachadh suas
muiuntir eile gi\ bhi a tagradh air son au tomhais cheudna do ghràs dhoibh
fuin gus an deanamh feumail air son aobhar Chriosd nan Ib, is nan llnn. Agus
fadhoòidh tha tlachd ìiraidh aig a' mhuinnth- do 'm b' aithne iad agus a bhios
g' an caoidh a bhi deanadh iomradh orra agus a cumail a cliù air chuimhne.
Cha 'n 'eil dòigh sam bith is buadhaiche air son so na bhi 'cur sìos cuid de 'n
clih ann an roinn no 'ji òrain. Bha Mr. Ituaraidh na dhuine mòr a thaobh
buadhan inntinn, is meud an t-sholais agus a chumhachd spioradail a bha air a
chur ann an dealbh shoilleir gu Icoir fa chomhair dhaoine. Tha oidheirp air a
thabhairt air an nì so leis an neach a chuir na roiuu a leanas ri chdile. Ach
mar a ta e ièin ag aideachadh, "Tha a chomasan ro-ghaun." Agus gu ciuut-
cach tha sin fìor a thaobh comasan neach sam bith ann ar là, cliù an duine
urramaich a chur an ceil. Feudaidh cuid dol thairis air a chòir nan iomradh
air cliìi neach a dh' fhalbh, a feuchaiun ri dreaeh a chur air an lomliaigh ni 's
mò na Tjhuineadh dhoibh, ach a thaobh aou a bha 'n a dhuine ro urramach is
ann a tha e duilich — ro dhuilich, ceartas idir a thabhau-t d'a chliJi. Cha 'n
flieud mise dhol a steach ann an tomhas sam bith air a' phuiug sin, ach a
mhàin a rìidh, a mheud 's do 'm b' aithne Mr. Euaraidh agus a bhreanaich a
ehomasan, agus a ghràsan, their iad ann an leughadh an òram so, "Is fìor an
t-ionnadli so, ach tha e teachd fada geàrr." Agus a mheud 'sdo nach b' aithno
t: biUicadli iad ciimteach gur o an fhlrinn a tha air a rìidh m'a thimciiioll.
Lc:inainaid a nis a chreidimh-san, a beachdachadh air crioch a chaithe-beatha.
"Is bcannaichte na mairbh a ghcibh blis 's an Tighearna, chum gum faigh iad
fois o'n saothair, agus leanaidh an oibre iad."
lAIN FLETCIIER.
BUACADALE, 1874.
MAIIBHRAKN"
MHR. RUAIRIDH MACLEOID,
Ministear an t-soisgeul a bha ann a' Sniosart,
LK
Gilleasbuig Mac GiH' losa.
Tlia Sgìre Slmisort fuidli bliròu;
Clia'n ioglmadh, 'smòr a cliaill i;
Cliaill i 'u ceanuard 's au robli 'n dòigh,
'S a lòchrau auns au oidhche:
Chaill i 'ui biiachaiir 's au robh 'u t' iìiill,
'S au t-ùghdarras mar cheauuard;
'S ua h-uile ceum a riuu e fhalbh
Tha dearbhadh air mo chainut ann.
'S f hada dh' f han sinn na 'ar tàmh
Ag èisdcachd gàir uan alltan:
An dùthaich Bhàbeil aun an sàs;
'S ar clàrsaichean guu srauu ac'
Air o'cuo-au selllich crochta suas,
'Scha chluinuear fuaim 'nar càmpa,
Ach caoidh is bròu ua luidh' fuidli 'n fhòd^
'S nach pill nis uiò cT ar n' iouusuidh.
Siun ri caoidh ua luidh san uaigh;
'S anu uaiun tha 'r n' aobhar ionudrainu: —
ìAy. Euairidh, ccaun nam buadh,
'N uair 'r cidh tu suas do'u chùbaid,
Bhiodh osua throm bho ghrunud do chlcibh;
Is staid da threud g' ad chiiiradh,
A bha thu 'faiciuu auu au sàs
Fuidh chumliaclid bàis g;uu di^siiadh.
24
Gcd tlia iarrtus ann am rùn
Gu luaiclh air cliu an fliìrcau,
Tlia mo cliomasan clio ganu
'S nach fhaigh mi cainnt ga 'n innscadli.
Do bhuadhan farsuinn thar nan ccucl;
Chuir gràs an riau gach aon diuhh;
'S chog thu ri d' naimhdean gus 'na gheiU
Le d' chlaidheamh geur dà-fhaobhair.
An uair a dhùisgcadh thu le Dia,
'S an latha ncuhich dhorcha,
Chuir a nàmhaid tuil a d' dheigh
A chum do ghnc a dhearbhadh;
Le daoine cumhachdach gun tùr
A dhùsgadh gu geur-leanmhuinn;
Ag iarraidh sochair cloinne Dhd,
Le reachd na clèir gun eanchainn.
Ach 'u ti a shonruich thu o thiìs,
A chum a chliii mar shaighdear;
Chuir e spionnadh ann do dhùirn
A chuir air cùl do naimhdean;
An uair a sheas thu suas lcat fein,
A'n aghaidh chleirean aingidli;
A thug a bhrcith do chur na d' thàmh,
Le hagh na stàit' mar cheann orr'.
Is iad an dùil gu ìn pillcadh tu
Gu ìimhLachd thoirt do n òrdugh;
Is iad ga d' choimeas riu f cin;
'S nach b' ionnan giih is beòil doibh.
Cha b' ann troimli 'n dorus chaidh iad suas;
Na buachaiUean gam eòhis,
Is dh' fhàg sin suarrach iad mu 'n treud,
'S gun aitìm' ar feum air tròcair.
25
Acli blia tliii dìlcas dlia do Clicann
('S tu fulang ainneart 's fòirncart.)
Do n tì a clmimlmicli ort 's a glileann,
'S a slieall ort ann an tròcair;
'S a tliug na lannan blio do shùil,
Gu 'n d' tliuig tlm rìm Ichòbhah;
Is dli' fliàg thu 'n còmhnard na do dhcann,
Is ghabh thu grcim air Sòar.
Is mar 'rinn Miriam 'n a là,
'N uair chaidh iad sàbhailt' còmlda,
Air talamh tioram, troimh 'n Mhuir-Ruaigh,
'S an cuan gun chomas dortadh:
Sheinn thu 'n t-òran binn le buaidh
Feadh eilean chuan is mòr-thir;
Is shèid thu 'n trùmpaid le sgal cruaidh,
Gu 'n cuaha sean is òg i.
Is ghabh thu 'n t-ualach uilc ort fein,
Bho Rhue 'Shlèit gu Tròdaidh;
Is uaithe sin gu Ath-nan-allt,
Far 'm biodh na miUtcan còmlilà;
'S do ghuth mar thrùmpaid air dheadh ghk'us;
Is Spiorad Dhè ga dhòrtadh,
Is mairbh a' dììsgadh lis an suain^
'S a gairm gu luath air tròcair.
'S bu mhòr ar sochair auns an àm,
'N uair bhiodh an càmpa còmhla;
'San driùchd a' siUeadh le do chainnt;
'S na h-uile ceann ga chòmhdach !
'S do thcagasg faUain air dhcadli stcidli ;
'S air l)honn na rèite 'n còmhnuidh ;
'S :in dorus foso;ailt', farsuinn fìal;
'S tu gairm nan ceudan comhLa.
26
'S cha b' aiin ri cagiais l^liiocTli clo shùil,
No cùbaid air a còmliclacli.
'S a clli' aindcoin farsuingeachcl a stèidb
Cha d' rèidh do thrciid innt' còmhla.
'S ann 'bhiodh do shìiil ri leas an t-sbiaigh
Bhiodh deas is tuath a' dòrtadh.
'S gc tric a shuidh sinn leat san f huachd,
Cha chualas neach 'thug leòn as.
'S na lionas t' àite dhuinn cha d' f Iniair,
'S cha clual clhuinn fhad 's is bcò sinn.
Bha thu bàigheil ris a' chloinn,
'S ad shaidghear far 'm bu chòir clhuit.
'S an dream a cheangail riut le gràdh,
A' d' dhèigh tha cràiteach, brònach,
'S a caoidh im diugh nach robli thu aun,
Bho theann iad ris a' chomhstri.'"'
0! b'e clo chleachdadh facl clo là
Bhi gairm nam bràithrean còmhla;
'S mar leanabh beag bhiodli tu na 'n ccanu,
Ach na do shoillse ghlòrmhor;
'S na h-uile ceisd a bhioclh orr' cruaidh,
Ga fuasgladh dhoibh le eòlas;
A chum nacli cl' thugadh tu ceaunfàth
No àite clo eas-cordadh.
Is l)Iio na rinn sinn luaidh air t' ainm,
A thaobh do dhealbh 's do mhòrachd:
Cha do dh' C3irich ann ar là
Na thogadh t' àite còmhla.
A thaobh clo ghliocais is clo rian,
Do dh' iadhachd agus t' eòlais.
Bha thu a'd eiseampleir do 'n treud,
'S na h-uile ceum clio còmhnard.
* The Union Controversy.
27
A tliaobli do chcucl-blircitli blia tlm ìird,
'S tu càirdcacli tliaoljh ua fcòkidh
Do dhaoiue cumhaclidach ua tìr,
JJha 'ui buiuucadh iuubhe 's mòrachd.
Ach 'n uaii- a thàinio- am a ohràidh
o o
Is 1:1 di na h' àithne còmhla;
Dh' fhàs t' uil' urram dhuit guu 'f hcum,
'S gach ni fuidh 'n ghrein ach tròcair.
Is uiar rmu Dàibhidh anns a bhlàr
Ki iùithrich ShaiL Le mòrachd
Chuir iad air i chum a dhiou;
Ach 's ann a phian i 'n t-òig-fhear.
Bha i ua h' eallach dha cho trom,
'S a foidh-pe call a theòrachd.
Thilg e dheth i, 's f huair e saors',
Gu ruith air raon a chomhraig.
Bha thu a' d' nàmhaid mòr do 'n fhein,
Ki fad do rè 's au f hàsach;
'S tu cho eòlach air a beus;
'S i iouaun guè 's a nàmhaid,
Is b' f heàrr leath' deathad aig do bhòrd
Na bcò-shlainte bho àireamh;
'S chuir lagh a chrcidimh orr' an ruaig;
'S cha d' f Imair i agad tàmhachd.
Is iomadh fìauuis dli' f hàg thu d' dheigh
Air trcubhautas do uàdair;
'S do shaothair ghràidh bho dhcas gu tuath,
iVn àm cm' suas nam pàilcau.
Is bhiodh do ìjhriathrau socair ciìiiu,
Lc ìighdaras is dàuachd;
'S a chuid de 'u t-shluagh bu kigha tùr
Cha dìuueadli iad an làmh ort.
28
Is clia be 'n saililircas bli' agad fein
A clli' fhàg clio treuii do làmlian;
Anns gàcli togail a rinn tliu
Blio Uig gu ceann an t-Saile;
Acli do chrcidimh na do Dhia,
'S air fìahiidheachd nan C'iirdcan.
Is cha robh sgiUin dheth n cuid fiach
Gu 'n dìoladh air an là leat.
'S bi'dh cuimhn' air t'ainm air fendh gach linn,
A tliaobh na rinn 's na dh' f hàg thu.
Do dhìleab bhuan cha dcaiaich ruinn;
No iomadh linn a bhàr oirnn.
Iki mheadhoin chumhachdach is threun,
Riiin iomadh feum a'd' là thu;
'S cha b' ann gu saibhreas dlia do threibh;
Ach maith an treud a dh' f hàg thu.
'kì truagh nach tuiteadh t' fhalluinn ghaoii
Air 'n t' aon a thig a' d' àite.
Tomhas mòr do Spiorad Dhia,
Le ciall is tuigsc nàdair,
A dheanadh feumail e 'na linn
Do dhinnleachdain a dh' f liàg thu,
A tha ri caoidli 's a' dol mu'n cuairt
Mar uain a chaiU am màthair.
Is bhiodh ar dòchas ris an driiichd
Bhi tigh'n as ìu^ o'n àird oiru.
"Mar fhrasan uisge air an fhonn
Is amhhddli sin a gliràsan:"
'Sbhiodli aon a' cur, is fear a' 'ouain;
'S au tuarasdal liiiodh pàidhte ;
Is iad co-oiljreachadh mar aon,
Gu anama dhaoine 'theàrnadh.
29
Is bliiodli tii 'teagasg dha do tlireud
Le d' clieum dol suas do'n cliìibaid;
Do sliùil gu li-ìosal ris an làr;
'S do cliridlie làn do cliùram,
'Stu 'tagradli diomliair ri do Dliia;
'S a g'iaiTUÌdli ua li-ol-ùngaidli;
'S do clnidlie làn do gliràdh 's do thruas
Do 'n t' sluagh a blia thu 'stiùradh.
'S an uair a thogadli tu do cheann,
'S a reidh tu 'n ceann na h' iirnuigh,
13hiodh do chainnt fuidh ìmgadh gràis,
Mar fhrasaibh J^lhàigh, 'toirt ùraich,
'S do shùil air toillteanas an Uain,
A thug a bhnaidh le ìunhlachd.
'S is tric a dh' fhaiiich clann nan gràs
A toradh l^làth is cìibhraidh.
Le 'n cuibhrichean bhi 'tuiteam dhiiì,
Is lus ga thoirt dlia 'n làmhan
Gu grcim a ghlachdadh mar as ìir,
'N uaii' bhiodh an lùs ga 'm fàgaiL
'S a ghrian a' briseadh troimh na ncòil,
'S au anama reota blàthach',
'S an aignidhean ag eiridh suas
Fuidh bhuaidh na bhiodli tu 'g ràdh.
Bu tu fear-treòrachaidh nan uan
Air cluainta glas a chumhnant',
'S fear iomain sèimli na spreidh le 'àl ;
'S fear àrach na cuilc bhrìiite;
Bhiodh iad mar ealLach ort gach là,
Aig cathair gràis 'a t' ìirnuigh
Is tu ga 'n earbsa ris a Cheann
Bhi air an ceann g'a stiùradh.
30
Is bi'clli ar dòclias gus a' clirìocli
Gu'n cliuir tlm siol a tUi' f liàsas,
'N ccauu iomadh là a dli' èircas suas .
A' measg an t' sluaigli a dli' fliàg tliu;
'S blieir sud au cuimlmc dliuinn as ììr
Do tlieagasg drìiiteacli, gradhacli;
'S bidh cuimhn' air t' ainm air feadh gach linn,
'S cha tuit a chaoidh gu làr e.
Ach fhuair thu beannachd thar nan ccud, —
An cèile bh' agad pòsda,
A bha air thoiseach 's gach dcadh bheus
Air n' h' uile tè a b' eòl dhuinn.
Le cùram mòr do dh' oighreachd Dhe,
'S a sùil gu geur an cbmhnuidh
Air na bochdan o bhiodh rìiisgt',
'S le h' uile rìui ga 'n còmhdach.
Bu bhriagh' an sealladh ceann do bhìiird,
Mar phlantuin ùr an òg-chruinn.
An uair a chruinicheadh iad gu lèir
Bhiodh dà-rcug ann cbmhla;
'S mar f hìonan tharbhach air an ceann
'Cur samhhidh maith fa 'n còmhair,
Is i ga 'n oilean 's gach deadh bheus;
'S an eagal Dlic g' an seòladh.
'S mar f hionan tliarbhach uasal i,
Is nighean Eìgh na glòirc;
Is mu 'n do ghairm E i gu sìth
Gun d' 'dhìobair i 'cuid stòrais
Gu aobhar Fein a clvamail suas
'Measg chinncach tinuagh gun còlas,
Is co 'n ar measg a rinn an gnìomh ;—
Na I3I1' aice riamh 'thoirt còmlda.
31
Is mòr a thog thii fdin cle 'cliìi
'S a chiibaiJ; 's tu dha 'm b' eòil i;
'S tu n dcigh a earadh anns an ùir
'S do chridhc ciùirte, leòinte;
Ach blia do neart a rdir do L\;
Le cumhachd gràis ga d' chòmhnadh;
'S do chrcidimh Ijunaiteach dha taobh. —
Gu 'm b' aon a chaidh gu glòir i.
Is iomadh àmhghair 'choinnich thu
'N ad chìirsa dol troimh 'n fhàsach;
Agus deur a shii do sliìiil,
'S do chridhe briute, cràiteach,
An uair bha'm bàs gun ioc, gun truas,
A gearradh uat an àlaich,
Bho'n 'chuir thu uaoidhnear dhiii 'san uaigh,
Ls bcan nan buadh— a màthair.
Sud uilc ged a choinnich thu,
Is iomadh cìiis a bhàr air;
Blia do dhòchas daingean treun
Air steidheadh nach do dh' fliàilnich.
Is ghleidh thu 'n creidimh, 's thug thu l)huaidli
Na thaic dol suas troimh 'n fhàsach;
Gus an d' thug e thu fadheòidh
A null air lordan sàbhailt'.
Is tha thu 'nis 's do sholus làn,
Aig t' fhois 'ad' àite còmhnuidh:
Do phailm 's do chlàrsach na do làirali;
'S tu seinn gu binn an òrain, —
Do 'n ti rinn sao;art dhiot is rìsjh,"'
'S a dhiounlaid uait do neo-ghlain,
'S a shiab na deuraibh o do shìdl,
'S a chuir an crìm le 'ohlòir ort.
32
'S tha ceòl do cliltirsaich fonumhor àrd,
A' seinn air gràdh t' fhir-saoraidh;
'S do I)huadhaib]i làu do dh' ioghuadh gràidh,
'S cha tig gu hràth ort caochladh.
Tha 'n t-aonadh dìomhair bh' auu o chiau
An dèigh comhliouadh fhaotainn,
Is theich t' uil' aumhuinueachd mar ucòil
Eoimh chumhachd glòir do shaorsa.
Ach thig thu fhàthast auus au ueul,
An comunu Dhia 's nan aiugieau,
A chum o-ach cìiis a thoirt o;u crìch
An fhìrinu mar a ghcall E,
"Mar chaidh e suas cjun d'thio; e nuas,'"'
o o '
A ghairm au t' skiaigh gu cunntas,
'S bidh Mr. Euairidh cur Amen
Ei sgrios a mhcud 's a dhiìdt E.
*Gnìomh. 1 ii,
ROIM H-RADH
TiiA am Marbh-niaa so auu iiu cuideachd cUi aoiu a tha air a chuir ri chdile air
sou Mhr. Huaraidh. Is math a bhumea.s e dhoibh a bhi ciiideachd, oir tha smu
a' creidsinu gu bheil iad fem cuideachd auu an Glòir. Bha Aonghas Munro
auu au Criosd roiikù Mhr. Ruaraidh, ach au uair a chuireadh esan mar au
ceudna a steachd ri teaghlach a chreidimli bha au dithis ro ionmhuiuu le aon
a cheile. Gach fear a faicimi ìomhaigh Chriosd auus au ueach eile. Tha cUù
Aoughais Mimro ro mhòr 'san Eileau Sglathauach; agus bithidh iumadh lìi.
Bha uajmhachd a chaithe-beatha, eud diadhaidh, trcibhdhireas aidiche, ghiàdh
bràthaireil, a bheasmhachd au- taubh na firimi gi.is a chrìoch, soilleir do ua
h-uilc d' am b' aithne e. 'N uair a bha e 'ua dhuiue òg làidir bha e air àircamh
dhaoiue iiadhaich na tìrc. Bha uime siu obair gi'àis ro shoilleir aun. 'S fìor
ma thimchioU, "Far an do mhcudaicheadh am peacadh bu i'o mhò mheudaich-
eadh grìis." Tha gach ui a tha air a chur sios 'sau òrau so fior ma thimchioll.
Tha siuu a' creidijiuu gu bheil c t'ciu a uid a' sciuu Oraiu Mhaois agus au Uain.
lAIX FLETCHEK.
Bkac-vdale, 1S74.
M A 11 ]] H R A N JN'
A O N G H A 3 M U N R 0,
GILLEASBUÌG MACGIL'IOS',
Aiiiis aii oclidamli eciul deiig dliuiun, (1837)
Trl tichcad bliadlm' deich 's a ti'i,
Thuit a ghciig anns an fhionlios,
A thug neul air ar tìr:
Tjì'inig tcaclidair g' ad icirruidh,
'N uair thàinig crìoch air do thìm;
'S ann air feasgar na sàbaid
A ghabh thu slàn lcis an t-saogh'I.
8' fhuair sinn sgcul a chuir gruaini oirnn,
Gii moch Diìuain 's a' mhìos Mhàigli ; —
Aonghas Eogliach an diadhair
An dèigh triall uainn do nèanih ;
'S cliaidh ar talamh air ghluasad
An uair a chualas do bhàs;
'S na h-uilc aon a' toirt fìanuis
Gu 'm b' aon thu dh' iochdaraln grài^.
'S bcag an t'ioghn;u[h do cheilc
'N àmluidhe 's cirigh 'ljhi truagii ;
Gun do ghuth aic' ri eisdeachd;
Do ghuidhc ghcur, 's do spairn chruaidh.
Anii an clcachdaclli na li-ùrniiigii,
Is t' iobairt cliùbhraidli 'dol suas ;
'S tu na d' aon dc 'n luehd-ainncart
A ghlac an lioghaclid le Imaidh.
S' tha iomadh aon de na bràithribh
An diugii sa 'n fhàsach ga d' chaoidh :
'S ann diìi Dònihuull is Kaonull,
Mr. Làmon, 's Mac Cuinn ; .
'S iomadh aoli cile bhàrr orr',
Nach gabli àireamh 's na ruinn s',
'S JMacrath mòr ann an Uige,
Bu'tric chuir t-ùrnuigh air noidh.
Cha be dì-chuimhn' na tàire
Einn sinn air càch gun 'toirt linn;
Ach iad rò-lìonmhor an àireamh,
Air feadh gach ceàrnidh na 'r tìr,
'S ( uid nach f haca le 'n sìiil thu
An iomadh dìithaich ga d' chaoidh
Oir bha thu ainmeil 's an diadhachd
Os ccann nan ccudan na d' linn.
Bha thu ad fhìrean bha treubhach,
Nach d' thugadh geil do nì faoin,
Ach bhiodh solus na rninn
Ga d' chumail dìreach gach taobh
'S 'ii uair a thàinig a' ciiòmhstri, ""•
Is bliadhna bhrònach na roiun,
Cha do thaitinn an dòigii riut,
S' 'iia d' thug thu bhòta lc boim.
Ghleidh thu agad na fhuair thu,
'S do shùil air buachail an treud,
36
Neacli a slieas anns a' chruaidh ghleac,
An àite shhiaigh, 's uach do gheill,
'Sbha thu cudmhor mu àithne;
'S tu teagasg chàich hhi da reir;
'S crios do leasraidh gun fhuasgladh
Gu 'n d' thug thu bhuaidh 's a bhlàr-reis.
Bu treun an oleacair thu '2; ìirnuÌ2;h,
'S tu tagradh dliith trid an Uain.
'N uair a thigeadh an driìichd ort
Bhiodh deatach tùis a' dol suas.
'S tric a dh-èigh thu le dìirachd,
Le d' uile ncart ann ad ìirnuigh,
Gu 'n d'reidh a ghàirdean a riisgadli,
Gu mairbh a dhiisgadh o 'n suain.
'S nnn an coinneamh na Ceiste,
r>hiodh tu ua d' sheasamh air tìis,
'S cha b' ann a ghabhail do lcasaiii,
Le briathribh deisseil gun sùgh ;
Ach gu rannsachail dìleas,
Bu giioirid leinn Ijhiodh an iiin',
Bhiodh ungadli gràis air do chòmhradh;
'S bu tric na deòir o do shìiil.
Ged bha thu teagmhach mu àireamh,
Bu mhòr do ghràdh air a chlòinn,
D' an d' thug thu rum agus àite
An ath-bhreith shlàiuteil bhi annt'.
Oir bha thu dhoibli na d' eid-àraich
'N uair 'bhiodh an càil a' fàs fann.
Bu tric a fhuair iad tre t-iumTÌgli
Neart as ùr on' a Cheann.
Bha thu 'giìdan na fianuis
Gu treun neo f hiamhach a ojnntth ;
37
Bnn an cronacliadh pcacaidli :
Bc sud do cliloaclidadli gach 1:\,
'S Lhiodh na h-aingidh le gcnltachd
Gii tric ga d' shcachnadh lc nàir
Chionn gu'n innseadh tu 'n fhirinn,
Is binn an dìtidh gun sgàth.
'S ann an coinneamh nan òrdugli;
An uair 'bhiodh mòran ann cruinn;
Jìhiodh do slmil air an òigridh,
Is iad ga d' leònadh h^ 'n cinn.
Bu tric a chronuich thu 'n dòigh dhoibli,
Le reachd lehòbhali 'toirt cinnt,
]\Iur a' faighcadh iad tròcair,
C4u'm biodh iad brònach a ehaoidh.
'S beag is urrainn sinn innseadh
Do chliìi an fhìrean a dh' fhalbh,
A bha torrach 's an fhìonlios
Fad iomadh bliadhna — lìin dearbht' ;
Mar chrann paihne 'fàs suas th,u,
'S do dhuilcach uaine gacli là ;
'S leis gach torradh l)u chùblii'aidh
Do mheano'ain lìdjadh ij-n làr.
o o
Sinn a dh' fhaodadh a ràdhtuinn
]\Iar 'thubhairt Dà'idh 's e caoidh,
"Gun d' thuit prionus' agus àrmunn"
'S bu mhòr a bheàrn thu 'n ar linn ;
'S gun neach ag eiridh 'n ar làthaibh
A thogas t' àite 's do rìmi.
'S mar a seall E 'n a gln-às oirnn
'S e coltas fàsaich a th' ann.
Och! Aonghais, ma dh' flialbh thu
Uainn suas do dh'armailt na naomh;
38
Cha robli do letli-blireac acli rinmig
Air feaclli na talmliuinn ri d' linn.
Blia tlm a'd' nàmliaid do 'n plieacadh,
'S gach ìiit' am fac thu c riamh;
Ann an còmhradh no 'n cleachdadh,
Bhiodh tu ga chaso-airt ou dian.
Bhiodh tu làidir is anmJiuinn,
Treun is leanabaidh gun ghò,
'S iomadh uair càir bhcag earbsa
Gun d'reidh tu .sheiìbhachadh glòir;
'jSTuair bhiodh an nàmhaid gu ccal;;'acii
Lc tuil de shalchar Uii feòl'
Ga d' chumail domhain 'h an làthaich,
'8 e 'n dùil gun àichcadh tu 'chòir.
Ach 'bha turras gun dìobradh,
A bha dhuit dìleas bho thìis;
'S a thug còir dhuit na dliìleab,
Nach d' theid gu sioiruidh air chM.
'S bha E dlìith dhuit 's gach cruaidh-eli
Is thug E buaidh dhuit 's gach cìds ;
Gus an d' thug e fadheòidii thu
A null air lordan le d' chbii.
Ach tha thu 'nis ann an àite
Nach ruig nàmhaid thu 'chaoidh
'S an tigh nach d' thogadh h làmhail^h,
Mar dh' innis Paul do 'n v. chloinn,
'N uair a thuiteas am jDàiUuimi,
'S a gheibli am bàs a chuid-roinn,
Theid an anma gu Pàras,
A dh' ullaich gràs air an cionn.
'S bidh iad ann o gach ccàrnaidh,
A' seinn 9:u h-àrd air an teud:
3i)
Guid 'n iiair blia iiid 'ti aii fluisacli
Nacli tuigcadli cìiuaiu a clicir;
"S cuid lo cuilblicartau Sliàtain
Blia 'dcauamli tàir air a clicil',
Acli riun cumliaclid a giiràis iad
Na 'n aou nan nàdur '« na 'n gnc.
'S bi'dli iad ii' fcitlicamli lc iuniulrain
Ei gutli na trìimpaid, gu 'n cluinn,
A' tigliinn lc caismcaclid an dùsgaidli
'S a gliairm gu cunntas na bli' ann :
'N sin tliig an duslacli ga 'n ionnsuidli,
Gu fiillain cùbliraidli gun mlicaug;
Is glicibli iad SL'iIblì air a clicilc,
Glmm moladli DIic gu neo-fliann.
Is sonas, sìoriuidh, gun clieann air,
A bliitlicas an- aoibbncas \in giòir,
Cha ruig daoinc no aingiibh
A chur au cainnt mar bu chòir.
Ach mar 'dh' f lioiUsich au fhìrinn,
Cha 'n urrainn sinn dhol an còrr;
Gu 'm bi sluagh ann gun ìdreamh
'S a'acli aon lc 'chlàrsaich ri ccòl.
A' ilhrioch.
|
Chahar Mahaal and Bakhtiari Province (, Ostān-e Chahār-Mahāl-o Bakhtiyārī ) is one of the 31 provinces of Iran. Its capital is Shahr-e Kord.
References
Provinces of Iran |
<p>I'm experimenting with BackstopJS and I'm having trouble figuring out how to get a test for an hover element. </p>
<p>backstop.json</p>
<pre><code>{
"id": "backstop_default",
"viewports": [
{
"label": "phone",
"width": 320,
"height": 480
},
{
"label": "tablet",
"width": 1024,
"height": 768
}
],
"onBeforeScript": "chromy/onBefore.js",
"onReadyScript": "chromy/onReady.js",
"scenarios": [
{
"label": "My Local Test",
"url": "../../index.html",
"hideSelectors": [],
"removeSelectors": [
],
"selectors": [
"nav",
".jumbotron",
"body .col-md-4:nth-of-type(1)",
"body .col-md-4:nth-of-type(2)",
"body .col-md-4:nth-of-type(3)",
"footer",
".btn-default"
],
"hoverSelector": [
".btn-default"
],
"readyEvent": null,
"delay": 0,
"onReadyScript": null,
"onBeforeScript": null
}
],
"paths": {
"bitmaps_reference": "backstop_data/bitmaps_reference",
"bitmaps_test": "backstop_data/bitmaps_test",
"engine_scripts": "backstop_data/engine_scripts",
"html_report": "backstop_data/html_report",
"ci_report": "backstop_data/ci_report"
},
"report": ["browser"],
"engine": "chrome",
"engineFlags": [],
"asyncCaptureLimit": 5,
"asyncCompareLimit": 50,
"debug": false,
"debugWindow": false
}
</code></pre>
<p>The <code>btn-default</code> is the button element that has a hover on it. Currently I only get a reference from the normal <code>btn-default</code> button. The <code>hoverSelector</code> doesn't seen to do anything. </p>
<p>The docs say:</p>
<blockquote>
<p>hoverSelector // Move the pointer over the specified DOM element prior to screen shot (available with default onReadyScript)</p>
</blockquote>
<p>Am I misunderstanding the use of <code>hoverSelector</code>? </p> |
The Bombardier Q200 is a passenger plane with propellers and part of the Bombardier Q series. Introduced by De Havilland Canada in 1992 and was available in 1995.
There is space for 39 passangers and has a length of 22.25 meters, a high of 7.49 meters, a wingspan of 25.89 meters. In 1998 the Q200 got a new interior.
Aircraft |
Gonzalo Colsa (born 11 May 1979) is a Spanish football player. He plays for Racing Santander.
Club career statistics
|-
|1997/98||rowspan="2"|Racing Santander||rowspan="2"|La Liga||1||0
|-
|1998/99||1||0
|-
|1998/99||Logroñés||Segunda División||5||0
|-
|1999/00||rowspan="2"|Racing Santander||rowspan="2"|La Liga||18||0
|-
|2000/01||19||3
|-
|2001/02||Atlético Madrid||Segunda División||18||0
|-
|2002/03||Real Valladolid||La Liga||37||5
|-
|2003/04||Mallorca||La Liga||32||3
|-
|2004/05||rowspan="2"|Atlético Madrid||rowspan="2"|La Liga||30||3
|-
|2005/06||14||1
|-
|2006/07||rowspan="4"|Racing Santander||rowspan="4"|La Liga||37||4
|-
|2007/08||38||2
|-
|2008/09||34||2
|-
|2009/10||||
284||23
284||23
|}
References
1979 births
Living people
Spanish footballers |
P.-.7 Mark .
Eiagilntgai in due KntHMf&if
MM.
/
PARTITUR.
FV7 Mark .
Entgctragat in dtufotuuttrihu
mm.
c
14,
CONCERT.
i
Oscar Raif , Op. 1.
Flauti.
Oboi.
Clarinetti in B.
Fagotti.
Corni in F.
Trombe in D.
Timpani in G D
Pianoforte .
Violino I.
Violino II .
Viola .
Violoncello .
Allegro moderato.
Basso.
m
2
* g
PP
-r
P
pp
divisi
pi^
m
pp
pp
piy.z.
f
r
Allegro moderato.
Stiri und Druck von Breltkopfft Hartol ir. Leipzig . i\TH'l
2
3
p cresc
a cresc.
r "i f t
ff ^0£0 cresc.
p poco a poco cresc
r
^ poco a poco cresc.
poco a poco cresc.
^?<wo « ^o^fl cresc.
poco a poco cresc.
divisi
poco a poco cresc.
poco a poco cresc.
4
I ii7<>-e
14762
16
17
J Fag
rit.
a tempo poco animato.
s
• vp mono legato r ^- — r—
a tempo poco animato
I W«2
M f r
■j ill e f
^ r r r
1 * pTcmtr 1
7pt/rrLr
\f$ -
- —
poco erexr.
s
Ul:.i. 1 '* -
cresr. _
S
eresc.
14362
20
»
O
V
o
^
o
p
- 1
p
If f r r
MP
i — fTf — ^p*^
rfcfr
r r rYf tf
— k
"f 1 — R — ' — ""i*^
liaifc
/>/*
o
*>
T" J
/»
p
22
14-62
■ "6 L-g g 1
iYHcglO III
jQcraxo.
-
—
L. S J J J
r f"
r 1
*t JTJ
^=
fjj
1 > CT^ 1
14762
14-J62
32
IM63
38
3&
W762
W762
4a
a tempo
F/^2
<3
S
fix.
pizz. 1
♦
lr
sempre planus
pizz.
si mo
i
r
J
•
cantando
f
animalo
pa tempo
15
i
Ob
a . i . ^
»7
HP
mar rata
P
8 ■ ■ ■ ■
A
8-:
AAA A
[1
0 .'■«
appassionato
Ml f
I
A ♦
A
i
2i a
ii
:£ (2
appassionato
linn
i
I i7«i
1*768
51
52 H
Allegro molto .
p ' 7 1
14762
1*762
14 it>2
5<J
ROMANZE.
Cantabile quasi Adagio.
con Sordino
mm
m
lit*
i Viol. II
un Sordino
Si
SB
*; dirisipf ?f tL |J
r«« Sordino
r r r r
divisipp
.VcIIo. <y»n Sordino
Pvco rit _
rresc. poco rit.
PP a tempo
yy — —
S3
f , -if "
ereao. poro rit.
r/7.
yy a tempo
— =
Vy
W
I '»7ti i
Eta- as lan£A-am> r
poco rit. a tempo
- ~M9>
Mil tcnsehiebuns.
14762
6 cm
k-a =
^^UU^
\* - ■ =
PPP
rallent. e ere sc.
a tempo
a tempo
1
Calient. ■ e
cresc.
PPP
PPP
PPP
a tempo
68
H-62
67
i i76a
68
70
72
14762
77
1476J
14762
1 476*
88
I 47«
1476*
BOSTON PUBLIC LIBRARY
3 9999 04997 114 4
s
|
<p>I'm attempting to finalize on of the pages that I am fixing for a client, and it seems that one of the div's within the page that I am attempting to add padding to won't work for vertical padding. I checked the element using chrome's dev tools, and it stated the element had "NaN x NaN" for dimensions.</p>
<p><img src="https://i.stack.imgur.com/M8hZ4.png" alt="enter image description here"></p>
<p>The element is clearly being displayed, but I cannot add padding to it as a result. To see what I am talking about, <a href="http://1rogue.com/shopfine/3cart.html#cart-acc" rel="nofollow noreferrer">click here</a> and look at <code>.accordion-heading > .accordion-toggle</code>. It's a bit frustrating because it's preventing me from finishing this tiny bit of the page. How can an element have supposedly no dimensions, and how can I fix it? I've tried adding manual width and height, to no avail.</p> |
Sérgio Manoel (born 2 March 1973) is a Brazilian football player. He has played for the Brazilian national team.
Club career statistics
|-
|1989||rowspan="5"|Santos||rowspan="5"|Série A||1||0
|-
|1990||17||0
|-
|1991||14||1
|-
|1992||16||0
|-
|1993||14||1
|-
|1994||rowspan="2"|Botafogo||rowspan="2"|Série A||24||1
|-
|1995||25||2
|-
|1996||rowspan="2"|Cerezo Osaka||rowspan="2"|J. League 1||22||5
|-
|1997||11||1
|-
|1997||Grêmio||Série A||19||2
|-
|1998||rowspan="2"|Botafogo||rowspan="2"|Série A||21||1
|-
|1999||20||4
|-
|2000||rowspan="2"|Cruzeiro||rowspan="2"|Série A||19||3
|-
|2001||16||0
|-
|2002||Coritiba||Série A||6||0
|-
|2003||América||Série C||11||1
|-
|2003||Portuguesa Desportos||Série B||10||1
|-
|2004||Figueirense||Série A||15||7
|-
|2004||Independiente||Primera A||4||0
|-
|2005||Marília||Série B||0||0
|-
|2005||Figueirense||Série A||9||0
|-
|2006||Volta Redonda||||0||0
|-
|2006||Náutico Capibaribe||Série B||11||0
|-
|2006||Botafogo||Série A||8||0
|-
|2007||Ceilândia||Série C||0||0
|-
|2007||Ceará||Série B||22||4
|-
|2008||Bacabal||||0||0
|-
|2008||rowspan="3"|Bragantino||rowspan="3"|Série B||23||4
|-
|2009||8||1
|-
|2010||||
329||34
33||6
4||0
366||40
|}
International career statistics
|-
|1995||1||0
|-
|1996||1||0
|-
|1997||0||0
|-
|1998||2||0
|-
!Total||4||0
|}
References
1972 births
Living people
Brazilian footballers |
<p>So I recently started using maven to manage dependencies, and started trying to use Jersey to build a REST API. I came across a fantastic tutorial <a href="https://nikolaygrozev.wordpress.com/2014/10/16/rest-with-embedded-jetty-and-jersey-in-a-single-jar-step-by-step/" rel="nofollow noreferrer">here</a>. A similar StackOverFlow question was posted <a href="https://stackoverflow.com/questions/22738497/how-do-i-update-example-to-work-with-latest-versions-jetty-9-1-0-rc2-and-jerse">here</a>, and the first accepted response has the same maven script.</p>
<p>The server I will be deploying to is Jetty, so I've installed the eclipse plugin for Jetty (<strong>Eclipse Jetty 3.8.0</strong> which uses <strong>Jetty-9.2.5</strong>) and have had no problems using it for just servlets in the past. I do the <em>Maven - Clean</em> & <em>Maven - Install</em> when I modify that pom.xml file, and everything <em>appears</em> to be listed appropriate in the class path shown on startup.</p>
<p>So I'm not too sure why it does not see that SpringServlet. Furthermore, why in the links provided above, do they reference GlassFish modules, when they're primarily using Jetty?</p>
<p><strong>pom.xml</strong></p>
<pre><code><project xmlns="http://maven.apache.org/POM/4.0.0" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance" xsi:schemaLocation="http://maven.apache.org/POM/4.0.0 http://maven.apache.org/xsd/maven-4.0.0.xsd">
<modelVersion>4.0.0</modelVersion>
<groupId>com.foo</groupId>
<artifactId>JerseyTest</artifactId>
<version>0.0.1-SNAPSHOT</version>
<packaging>war</packaging>
<dependencies>
<dependency>
<groupId>org.eclipse.jetty</groupId>
<artifactId>jetty-server</artifactId>
<version>9.2.5.v20141112</version>
</dependency>
<dependency>
<groupId>org.eclipse.jetty</groupId>
<artifactId>jetty-servlet</artifactId>
<version>9.2.5.v20141112</version>
</dependency>
<dependency>
<groupId>org.glassfish.jersey.core</groupId>
<artifactId>jersey-server</artifactId>
<version>2.7</version>
</dependency>
<dependency>
<groupId>org.glassfish.jersey.containers</groupId>
<artifactId>jersey-container-servlet-core</artifactId>
<version>2.7</version>
</dependency>
<dependency>
<groupId>org.glassfish.jersey.containers</groupId>
<artifactId>jersey-container-jetty-http</artifactId>
<version>2.7</version>
</dependency>
<dependency>
<groupId>org.glassfish.jersey.media</groupId>
<artifactId>jersey-media-moxy</artifactId>
<version>2.7</version>
</dependency>
</dependencies>
</project>
</code></pre>
<p><strong>Error:</strong></p>
<pre><code>2015-02-05 09:26:09.624:INFO::main: Logging initialized @102ms
Configuration: /var/folders/25/_t5gg17n7577_b94gh4nkh700000gn/T/eclipseJettyPlugin.config.JerseyTest.xml
Version: 9.2.5.v20141112
Context: /
Port: 8080
Classpath: /Users/me/.m2/repository/javax/annotation/javax.annotation-api/1.2/javax.annotation-api-1.2.jar
/Users/me/.m2/repository/javax/servlet/javax.servlet-api/3.1.0/javax.servlet-api-3.1.0.jar
/Users/me/.m2/repository/javax/validation/validation-api/1.1.0.Final/validation-api-1.1.0.Final.jar
/Users/me/.m2/repository/javax/ws/rs/javax.ws.rs-api/2.0/javax.ws.rs-api-2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-continuation/9.1.1.v20140108/jetty-continuation-9.1.1.v20140108.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-http/9.2.5.v20141112/jetty-http-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-io/9.2.5.v20141112/jetty-io-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-security/9.2.5.v20141112/jetty-security-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-server/9.2.5.v20141112/jetty-server-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-servlet/9.2.5.v20141112/jetty-servlet-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/jetty/jetty-util/9.2.5.v20141112/jetty-util-9.2.5.v20141112.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/persistence/org.eclipse.persistence.antlr/2.5.0/org.eclipse.persistence.antlr-2.5.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/persistence/org.eclipse.persistence.asm/2.5.0/org.eclipse.persistence.asm-2.5.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/persistence/org.eclipse.persistence.core/2.5.0/org.eclipse.persistence.core-2.5.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/eclipse/persistence/org.eclipse.persistence.moxy/2.5.0/org.eclipse.persistence.moxy-2.5.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/external/aopalliance-repackaged/2.2.0/aopalliance-repackaged-2.2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/external/javax.inject/2.2.0/javax.inject-2.2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/hk2-api/2.2.0/hk2-api-2.2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/hk2-locator/2.2.0/hk2-locator-2.2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/hk2-utils/2.2.0/hk2-utils-2.2.0.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/hk2/osgi-resource-locator/1.0.1/osgi-resource-locator-1.0.1.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/bundles/repackaged/jersey-guava/2.7/jersey-guava-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/containers/jersey-container-jetty-http/2.7/jersey-container-jetty-http-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/containers/jersey-container-servlet-core/2.7/jersey-container-servlet-core-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/core/jersey-client/2.7/jersey-client-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/core/jersey-common/2.7/jersey-common-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/core/jersey-server/2.7/jersey-server-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/ext/jersey-entity-filtering/2.7/jersey-entity-filtering-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/glassfish/jersey/media/jersey-media-moxy/2.7/jersey-media-moxy-2.7.jar
/Users/me/.m2/repository/org/javassist/javassist/3.18.1-GA/javassist-3.18.1-GA.jar
/Users/me/Documents/workspace/JerseyTest/target/classes
2015-02-05 09:26:09.967:INFO:oejs.Server:main: jetty-9.2.5.v20141112
2015-02-05 09:26:11.199:WARN:oeja.AnnotationConfiguration:main: ServletContainerInitializers: detected. Class hierarchy: empty
2015-02-05 09:26:11.382:WARN:oejs.SecurityHandler:main: [email protected]@1ed4004b{/,file:/Users/me/Documents/workspace/JerseyTest/src/main/webapp/,STARTING}{/Users/me/Documents/workspace/JerseyTest/src/main/webapp} has uncovered http methods for path: /
2015-02-05 09:26:11.412:WARN:oejs.BaseHolder:main:
java.lang.ClassNotFoundException: com.sun.jersey.spi.spring.container.servlet.SpringServlet
</code></pre>
<p><strong>web.xml</strong></p>
<pre><code><?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<web-app xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance" xmlns="http://java.sun.com/xml/ns/javaee" xsi:schemaLocation="http://java.sun.com/xml/ns/javaee http://java.sun.com/xml/ns/javaee/web-app_3_0.xsd" id="WebApp_ID" version="3.0">
<servlet>
<servlet-name>rest.service</servlet-name>
<servlet-class>
com.sun.jersey.spi.spring.container.servlet.SpringServlet</servlet-class>
<init-param>
<param-name>com.sun.jersey.config.property.resourceConfigClass</param-name>
<param-value>com.sun.jersey.api.core.PackagesResourceConfig</param-value>
</init-param>
<init-param>
<param-name>com.sun.jersey.config.property.packages</param-name>
<param-value>com.foo.servlets</param-value>
</init-param>
<load-on-startup>1</load-on-startup>
</servlet>
<servlet-mapping>
<servlet-name>rest.service</servlet-name>
<url-pattern>/service/*</url-pattern>
</servlet-mapping>
</web-app>
</code></pre>
<p>Thanks!</p> |
William Lester "Bill" Armstrong (March 16, 1937 – July 5, 2016) was an American businessman and politician. He was a member of the Republican party. He served as a United States Representative and Senator from Colorado.
Armstrong died in Lakewood, Colorado on July 5, 2016 from cancer, aged 79.
References
1937 births
2016 deaths
Cancer deaths in Colorado
Politicians from Nebraska
United States representatives from Colorado
United States senators from Colorado
US Republican Party politicians |
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.